Strijd om Egmond
BIJ AL CAPONE OP BEZOEK
Vides Hoestbonbons
alles, wat u verwacht van een
hoestbonbon - medicinaal toebereid
met bestand doelen van giftige
slechts 55cpdoasj^t\^in^
1
LANDMETERSCURSUS
ELF JAREN VAN STRIJD
,r
MAANDAG 17 DECEMBER 1934
Vrede, vrede
A.N.W.B.-monument in
de hoofdstad
VAN HET HOF
ONDERSCHEIDINGEN
iEN
SLUITING 5a-CONTRACTEN
Vrijwillige gevangen-
schap?
1
De benoeming van
mr. Reymer
Overplaatsing
naar
Sensationeel verhaal van een
Duitscher
LIMBURGSCHE MIJNEN
IN GEVAAR?
RADIOTELEFOONVERKEER
MET NED.-INDIë
COLLECTIEF CONTRACT
OPGEZEGD
Ds. Lingbeek wil er meer
van weten
van Wageningen
Delft
DE
Gelegenheid tot meeluisteren ten
huize van abonné’s
Door werkgevers in de meubel
industrie
,i
beteekent dit een ernstig verlies.
De onthulling
Dus
te
indien
M. Gemmeke
Al
business
Pas op;
geen
7
hü
der
gevaarlijke bende der Zuidzijde van .Wandluis”
lem
ban
volk dien strijd steunde.
Het was vervolgens Amsterdam s burgemees
ter, dr. W. de Vlugt, die van het werk van den
Te Amsterdam is Zaterdagmiddag ’n mo
mentele zonnewijzer onthuld, welke het hul
deblijk is van het Nederlandsche Volk aan
den A. N. W. B. bij zijn 5O-jarig bestaan.
Het monument staat aan het eind van de
Noorder-Amstellaan, „in de schaduw” van
het groote gebeeldhouwde paard van Hildo
Krop.
Model van den nievwsten stroomlijn-sneltrein, welke thans in Berlijn wordt
gebouwd
DE
E S
uit eigen
hij
Ike
dit
t’,
ter
n-
on
'dat
die
certo
■d op
zie-
dit-
hter-
den
i on
zijn
po-
u?ao
■ene
ar-
dige
Jan
ml-
als
der
LUI
er-
>rdt
rde
ng-
aog
lit-
eer
len
er-
legging in de States op een zakelijke basis stel
de. als iemand, die het ver zou kunnen brengen.
Collsimo was bereid en Torrio noodigde Ca
pone uit met hem naar Chicago te gaan. Van
het oogenblik af dat hij deze stad in oogen-
schouw nam, besloot hij haar te veroveren. HU
heeft het mogen beleven, dat de voornaamste
burgers dezer groote stad zich voor hem in
het stof buigen en zUn naam vereeren.
Collsimo was het eens met Torrio. dat Ca
pone hem uitstekend van dienst kon zUn. Doch
hU maakte een fout. Capone werd aangestoken
door ambitie. HU had genoeg hersens en moed
om zUn wildste droomen In vervulling te doen
gaan. Niemand weet (of liever kan bewUzen).
wie Big Joe Collsimo gedood heeft, maar het
feit blUft bestaan, dat spoedig na Capone's
aankomst te Chicago de eerste zakenman-
bootlegger plotseling stierf door loodverglftlging
en Capone, tezamen met Torrio, werd meester
van geheel Chicago. ZUn eerste taak was zich
te ontdoen van machtige mededingers. Dit ge
schiedde met behulp van een twintigtal gun
men. Zelfs de politie zou niet kunnen zeggen
hoeveel menschen zün ..afgemaakt” sinds
Capone's heerschappU in Chicago een aanvang
nam. Nu en dan worden lUken aangetroffen in
de bosschen buiten de stad, doch JaarlUks ver
dwijnen honderden mannen en vrouwen zon
der een spoor na te laten. Een groot aantal
daarvan zUn slachtoffers van den strUd tus-
schen de benden. De politie heeft niet de macht
daaraan een einde te maken.
Laat mU u Capone voorstellen zooals ik hem
zag in zUn grootsch kantoor in een hotel te
Na het 50-jarig jubilé van den
T oeristenbond
De leider der christelijk-historische par
tij vroeg over deze uitlating:
O, verzoend zij de misdaad, geboet zij
de schuld,
lang door verzuim nog aan 't
groeien.
Het blijkt dus, dat de minister eigenlijk
langs dr. Heijermans héén gesproken heeft.
Natuurlijk is het waar, dat in de meeste
gevallen ondervoeding zich eerst na jaren
in haar ernstige gevolgen openbaart en
J- voorzoover ons bekend, heeft dr. Heijer
mans ook nooit beweerd wat de minister
t, suggereert dat de laatste steunverlaging
op zichzelf ondervoeding zou hebben doen
ontstaan in dien zin, dat personen, die vóór
1 Juli volkomen doorvoed en gezond wa
ren, na 1 Juli min of meer plotseling slacht
offer van ondervoeding zouden zijn gewor
den.
Maar zeer zeker kan ondervoeding na
1 Juli ontstaan en bevorderd zijn in reeds
tevoren geleidelijk verzwakte gestellen.
Dat heeft de minister ook niet tegenge
sproken, doch verkeerdelijk is door hem
toch de suggestie gewekt, dat de steunver
laging en de ondervoeding niets met el
kaar te maken hebben.
En 't is hiertegen, dat dr. Heijermans zijn
krasse tegenspraak richt.
over huidige verschijnselen van ondervoe-””
ding in verband met de steunregeling van
1 Juli; want een autoriteit als dr. Heijer
mans zegt, dat de gevolgen pas na jaren
blijken kunnen.”
BU de onthulling waren aanwezig burgemees
ter dr. W. de Vlugt, en de leden van het Alge
meen Bestuur en verdere ambtsdragers van den
A. N. W B.. die daarbU In het restaurant „Pa
viljoen Apollo” de gasten waren van het onder
voorzitterschap van dr. M. de Hartogh gevormde
schenk."
Dr. de Hartogh, die bet monument overdroeg,
zeide in zUn toespraak, dat het gedenkteeken
jong en oud den A. N. W. B. in herinnering zal
brengen als het lichaam, welks werk voor het
Nederlandsche volk is „een voortdurend rijk ge-
schen.”
Daarna sprak de voorzitter van den Bond, de
heer Edo Bergsma, die den strijd van den A. N.
W. B. voor de ontwikkeling van 't verkeer roemde
en de eensgezindheid prees waarmede het heele
Ongetwijfeld mocht Minister Marchant
dat, en zijn zuivere intentie is buiten kijf.
Maar in het „herstel” en den „inkeer”,
door de heeren Marchant en de Geer ver
langd, zullen alle nationale goedwillenden
elkander ten slotte vinden.
De strijd moge niet zonder belangd zijn,
njaar hij geeft toch niet den juisten weer
klank aan de beteekenis van het harmoni
sche benedictijnsche leven in het nationale
cultuurleven van Nederland. Een figuur
waarvoor alle partijen In ons land eerbieo
hebben, mr. D. J. v. Leunep, heeft al bijna
een eeuw geleden in het Kon. Nederl. In
stituut ten overstaan van Koning Willem
II aangedrongen op het zwijgen van het
„onstuimig gewoel op der voorzaten heilig
gebeente.” En hij drong op verzoening van
de historie aan door allen, die gevoelen voor
de grootheid van Hollands verleden:
Over deze uitlating van den minister
heeft „Het Volk” met dr. Heijermans ge
sproken. Deze toonde zich zeer verstoord
over de uitlegging, die de minister aan zijn
open brief, welke aan duidelijkheid niets te
wenschen overliet, gegeven heeft. Hij ver
klaarde aan de redactie:
Het Tweede Kamerlid Lingbeek heeft aan
den Minister van Binnenlandsche Zaken ge
vraagd, óf deze niet van meening is, dat In
zen tUd van werkloosheid en van daarmede
gepaard gaande klachten over cumulatie van
pensioenen, enz.. bü benoemingen van Regee-
ringswege nieuwe gevallen van cumulatie van
Inkomsten uit Overheidskassen, in afwachting
van het daaromtrent toegezegde wetsontwerp,
moeten worden vermeden.
Houdt de Minister, aldus vrager, met de door
de Regeering in de vergadering der Tweede Ka
mer van 9 November JJ. uitgesproken erken
ning. dat op het gebied van voorkoming van
cumulatie nog wel iets kan worden gedaan, bij
alle benoemingen wel voldoende rekening en
heeft ZUn Excellentie dit met name gedaan bü
de onlangs plaats gehad hebbende benoepning
van den burgemeester van Roermond?
H. M. de Koningin en H. K. H. Prinses'Ju
liana hebben VrUdagmiddag in het Huis ten
Bosch in ontvangst genomen de betuigingen van
rouwbeklag van de gezanten en zaakgelastigden
der vreemde mogendheden en van hun echt-
genooten.
De minister van buitenlandsche zaken was
hierbU tegenwoordig.
strijd met een verbod van Willem den Zwij
ger, zich vergrepen had aan dit Benedic-
tijnsch milieu, dat nooit Iets anders gedaan
had dan zich wijden aan beschaving en
naastenliefde en dat geheel buiten den
strijd stond, die op dat oogenblik woedde.
Daar de Handelingen nog niet verschenen
zUn, en wij voor het oogenblik liefst een
Kamerverslag clteeren uit een blad, dat
niet verdacht kan worden een ons bijzon
der welwillend gezinde saamvatting van
dezen passus uit mr. Marchant’s rede te
geven, halen we het verslag van „Het Volk’
aan:
De ontwerper, ir. A. Boeken, is uitgegaan van
de gedachte, dat de zon een belangrijke rol ver
vult bij het toerisme.
Op een grondplaat van natuursteen is een
bol van bronzen stangen geplaatst en om de as
van dezen bol is een plaat aangebracht, die den
zonnetUd aangeeft. Op den aequatorrlng staat
in bronzen letters de opdracht ,Jfet Nederland
sche Volk aan den A. N. W. B. Toeristenbond
voor Nederland. 18831933.”
Om het monument heen is een bestrating van
flagstones gemaakt. Met het plantsoen als ach
tergrond maakt dit A. N W. B.-gedenkteeken.
dat geheel afwUkt van hetgeen Amsterdam aan
monumenten bezit een goed effect te midden
van de moderne bebouwing in dit nieuwe, ruime
stadsgedeelte.
De bnthulling van het monument, die aanvan-
kelUk bepaald was op Zaterdag 22 September,
daags na de herdenking van het 5O-jarig jubi
leum van den Bondsvoorzitter den heer Edo J.
Bergsma, moest uitgesteld worden, omdat wegens
vertraagde aflevering van de metalen onderdee-
len, het gedenkteeken niet op den aanvankelUk
vastgestelden tijd gereed kon zün. Van den lan-
geren tijd die daardoor beschikbaar was heeft
de architect partU getrokken, door op de grond
plaat van natuursteen, waarop de zohnéwUzer
geplaatst is en waarop een kaart van Nederland
is ingehakt, welke het verband tusschen den
A. N. W. B. en het Nederlandsche volk uitbeeldt,
de gebeeldhouwde figuren uit te werken tot een
op de verschillende vormen van toerisme toe
passelijke voorstelling.
„Er is ondervoeding als gevolg van
de steunregeling en ik heb dat in mijn
open brief ook verklaard. Ik heb er
tevens in gezegd, dat de gevolgen van
die ondervoeding zich pas na jaren
openbaren.
Maar dan is het te laat om er iets
aan te doen! Wie uit mijn verklaringen
leest, dat er geen ondervoeding is, moet
wel slecht gelezen hebben.”
Naar wU vernemen, zal de Landmeterscursus.
verbonden aan de Landbouwhoogeschool te
Wageningen, met ingang van 1 September 1935,
worden verplaatst naar Delft en ondergebracht
aan de Technische Hoogeschool aldaar.
Voor de Landbouwhoogeschool en voor Wage
ningen
Afijn omzet is grooter dan die van
vele banken en warenhuizen”
„Wie één waren als Christenen, hadden
niet, om verschil van meening, opgelaaid
tot haat, moeten gaan dooden en branden
en vernietigen. Zü hadden het hoogste doel
door allen in samenwerking te dienen, niet
uit het oog moeten verliezen. „Hadden
moeten” zUn vreeselijke woorden. Maar het
besluit, waartoe zü dwingen, is inkeer en
herstel.”
strijd tegen Spanje te ontzenuwen en het
godsdienstig karakter van dezen strUd voor
hun propaganda te redden.
De Katholieke afgevaardigde toonde met
gevatte argumenten aan, dat Willem van
Oranje de eenheid der Nederlanden en de
vrijheid van godsdienst voorstond, dat de
oorlog geheel tegen zijn gevoelens in pas
later tot een godsdienststrijd ontaard is en
dat trouwens tijdens den oorlog tegen
Spanje slechts 4 pCt. van het Nederland
sche volk niet tot den Katholieken gods
dienst behoorde.
Ook Minister Marchant argumenteerde
dat de tachtigjarige oorlog niet op de eer
ste plaats een godsdienstoorlog was. Het
was een onafhankelijkheidsstrijd tegen
Spanje,, waaraan de Katholieken evenzeer
hebben meegedaan. En zijn critiek op de
verwoesting van de abdij van Egmond had
dan ook slechts „den h^er Sonoy” alleen
gegolden omdat deze in uitdrukkelijken
A. N. W. B. in van groote waardeering getui
gende bewoordingen gewaagde en de verzekering
gaf, dat het gemeentebestuur van Amsterdam
zUn medewerking voor de Plaatsing van het
monument volgaarne heeft verleend;
Na een dankwoord van den heer Bergsma
gaf de ontwerper van het monument, Ir. A.
Boeken, architect B. N. A„ eenige technische
inlichtingen over zün schepping.
Het gezelschap begaf zich vervolgens naar
buiten voor de plechtigheid van de onthulling
welke zich, mede onder groote belangstelling
van het publiek achter de afzetting voltrok.
derlander kan, dunkt mU, in dien wensch
deelen. Wordt er geld gespaard, dan draag
ik mijn penninkske bij en ga collecteerer.
bij vrienden en vriendinnen."
De Benedictijnen laten-' het nationaal
verlangen niet wachten. Dit najaar is in
tegenwoordigheid van den Commissaris van
H. M. de Koningin in N.-Holland de eerste
steen gelegd voor het herstel van Egmond
Het volgend jaar zal de psalm van den
vrede rülschen op de plaats, waar geen
nationaal misverstand onze geschiedenis
terug heeft kunnen houden van haar op
gang. En in het stilgevallen rumoer van de
dan verzoende historie zullen „over alle
kerkgenoótschappelljk verschil de geloovi-
gen elkaar de hand reiken,” zooals de
Protestant van Oosterzee wenschte.
Mogen ook onze landgenooten, nog ge
scheiden van den dogmatischen oorsprong
onzer eenheid, het doel verstaan, dat Wllli-
brord, Adelbert en hun mede-monniken
naar Egmond dreef.
P a x is het begin en einde van het
benedictijnsche leven. Om Egmond geen
hernieuwing van den strijd, vrede,
vrede.
Voor het thuis voeren van een
gesprek met Ned.-Ipdlë kan een telefoon-abon-
né in een der RUksnetten verzoeken op zün
abonné-toestel tüdelük één of meer meeluis-
ter-takklngen aan te brengen. De hiervoor ver
schuldigde vergoeding met Inbegrip van het
aanbrengen en weder wegnemen bedraagt
1— voor de eerste meeluister-telefoon en 50
cent voor elke volgende.
Woensdagavond kwam een Duitscher. die iet
wat te diep in het glaasje gekeken had,
een bezoek brengen aan het politiebureau te
Kerkrade. en deed daar een ontstellend, maar
lichtelUk verward verhaal over twee Russen,
die het snoode plan zouden koesteren om een
aanslag te plegen op een der Limburgsche mU-
nen.
Voor alle veiligheid heeft de politie toen, vol
gens de ..Limb. Koerier”, een onderzoek inge
steld en de noodige voorzorgsmaatregelen ge
nomen.
Intusschen heeft men van een in de lucht
vliegende mUn nog niets vernomen, en men
koestert, ondanks de goedbedoelde „inlichtin
gen”, het vertrouwen, dat het bericht een ca
nard is.
Moran, Capone’s grootste vUanden. Verschillen
de malen heeft hü getracht hen uit te roeien,
maar Moran is er steeds in geslaagd den groe
ten bendeleider te ontloopen. De lift voerde ons
verscheidene verdiepingen de hoogte in. MUn
escorte stapte voor mU uit.
„Kom mee,” zeide een der mannen en ik stap-
te met hen mede.
WU bleven staan voor een zware eiken deur.
Een der mannen klopte aan. Een geheimzinnig
rulschend geluid deed zich hooren, een der pa-
neelen ging open en een gezicht vertoonde zich.
„Dat is Holmes zeker?” vroeg het gezicht en
maakte de deur vlug open.
Ik bevond me In een nauwe hal, waarin zich
twee wachters ophielden. Een andere deur ging
open en ik aanschouwde het grootste en meest
luxueuse kantoor, dat Ik ooit heb gezien. Het
meubilair alleen moet een waarde van honderd
duizend dollar hebben gehad. terwUl de vloer-
kleeden onschatbaar waren. Kleine tafels ston
den hier en daar in de kamer verspreid, terwijl
achterin achter een enorm bureau de groote
man zat. HU begroette mU met een glimlach
en vroeg mU binnen te komen, maar de handen
der vier wachters in de hoeken van de kamer
kwamen niet uit hun zak. Capone, dik. een
beetje zalvend, in het fUnste costuum, dat ik
ooit gezien heb, was beleefd en hoogst inne
mend. WU spraken over algemeene onderwer
pen. Ik droeg er zorg voor zUn „zaken" niet in
het gesprek te betrekken. Capone is op dit
punt zeer gevoelig. Hoewel hü omging met de
hoogst geplaatste personen in den lande, ge
neerde hU zich niet dezen ..hun vet te geven”
ais zU tegenover hem het chapiter
aanroerden.
Daarentegen sprak hU
beweging over en
dit gedurende mUn bezoek.
„Ik heb de grootste zaak In Amerika geor
ganiseerd,” zeide hU. „MUn omzet is grooter
dan die van een groot aantal banken en de
groote warenhuizen. Het Is zuiver een business.
De menschen verlangen drank en Ik geef het
hun. ZU verlangen spel en vrouwen, en deze
verschaf Ik hun eveneens.” HU bood mU een
glas aan en vroeg hoe ik de whisky vond.
Ik antwoordde waarheidsgetrouw, dat het
beter was dan alles wat ik in langen tUd had
geproefd.
,4k zal u een kist sturen,” glimlachte hü- „U
kunt u niet veroorloven deze te koopen. WU
hebben het speciaal voor ambassadeurs. U
zoudt opzien als u de lUst van mUn klanten zag.
Alle menschen zUn hetzelfde. OpenlUk schreeu
wen zU om recht en orde, maar helmelUk drin
ken zU mUn whisky.”
Capone zei weinig meer, dat van eenlg belang
was en ik voelde, dat het tUd werd om heen
te gaan. Inverschillende boeken over Capone
heb ik gelezen, dat hü Napoleon vereert en dat
zün kantoor en de vertrekken van zUn paleis te
Miami vol staan met borstbeelden en schilde
rijen van den kleinen man. Voor zoover ik heb
kunnen waarnemen, was er van iets dergelUks
niets in het hotel te bespeuren. Een van de
gunmen, die mU wegleidde, vertelde mü. dat
het allemaal onzin was.
„Ja. ze schrijven veel onzin over Capone in
de kranten,” zei hü, „maar nog nooit heeft een
verslaggever een voet In zUn kantoor gezet. De
baas zelf vertelt de pers wat hU kwUt wil zün.
Een beetje overdrijving is hem niet onwelkom.”
er soms
in zekeren zin deed
Noem den naam van Al Capone en ieder
een zal u alles over hem vertellen. Capone,
de prins der bootleggers, gangster, is zonder
twUfel de meest bekende man ter wereld. Om
deze wonderlUke figuur werden dozUnen ro
mans. scenario's en tooneelspelen geweven.
Capone is een held en een schurk; de men
schen vereeren en haten hem. Wie is deze bU-
kans legendarische figuur? In zün voorkomen
is hü een korte en dikke Italiaan. Als u hem
zag zoudt u hem waarschünlük houden voor
een goedkoop café-eigenaar. ten spUt van zün
kleeding. welke volmaakt van snit is. Doch als
men met hem spreekt, bemerkt men. dat men
te doen heeft met een ongewoon mensch. ZUn
Engelsch is volmaakt met een bUna onmerk
baar Amerikaansch accent. ZUn manieren zUn
aangenaam en indien hü zich had toegelegd
op oplichting door misbruik van vertrouwen in
plaats van bootlegging, zou hU de grootste
„vertrouwens"- man zUn geweest, dien de we
reld ooit heeft gekend.
Elf Jaren lang hebben Staats- en federale
regeeringen tegen dezen wonderlUken man ge
streden en elf jaar lang heeft hü ze schaak
mat gezet. Zelfs, hoewel hü op het oogenblik
in de gevangenis zit, weet leder, dat hü zich
slechts achter de tralies bevindt, omdat het
hem past daar te blüven. Een lüfwacht kan
men nog omkoopen, maar dit Is onmogelük
bü de gevangenisbewaarders van een Ameri-
kaansche federale gevangenis. Dit weet Ca
pone en hü verkiest de veiligheid der op
sluiting boven de onzekerheid van het leven
in vrUheid. Vele verhalen zün In omloop ge
weest betreffende Capone's Intrede in het
land der gangsters, doch een feit is, dat hü
van huize uit geen gangster was. Toen bü uit
nederige Italiaansche ouders geboren werd,
hadden zU andere plannen met hem. Hü zou
een advocaat of een makelaar in effecten heb
ben kunnen zün. In beide beroepen zou
waarschünlük carrière hebben gemaakt.
Op jongen leeftüd wüdde de jonge Alphonse
zich reeds aan de misdaad. Hü werd nooit
veroordeeld, omdat hü te sluw was en toen
hü ouder werd, begon hü de aandacht te trek
ken van leidende gangsters. Ten slotte was t
John Torrio, do „Prins" der gangsters, die fiem
aanbeval bü Joe Collsimo, die het eerst boot-
Bij spr.’s rede over de Egmondse abdij
heeft hij gesproken over het vermoorden
en branden door den heer Sonoy. (Vreugde). x
Daarop heeft ds. Lingbeek hier gezegd, dat het vee graast. De protestantsche Ne-
ook AIva dit gedaan heeft. Dat is blijkbaar
de christelüke leer van de school van Hoe-
demaker! (Algemeen gelach). Men kan op
deze gebeurtenissen een andere historische
visie hebben dan de heren ds. Lingbeek en
De Geer. Ik ben van mening aldus de
minister dat Sonoy zün schennende
hand geslagen heeft aan Benedictünen, al
leen, omdat het monniken waren! Willem
de Zwüger had verboden de Benedictünen
kwaad te doen, maar Sonoy bekommerde
zich daarom niet. Hü ging zün gang.
Uit een boekje citeert spr., dat Sonoy
geen Nederlander was. Hü was geboren
in Kleef (Vreugde; opwinding bü ds. Ling
beek).
Het misverstand is, dat de heren, die op
Sonoy geen critiek willen horen, katholie
ken en Spanjaarden hebben geïdentifi
ceerd. De visie, dat de strijd tegen Spanje
een strijd tegen de katholieke kerk is ge
weest, is volkomen fout.
De heer Lingbeek: Nee, dat is de juiste
vi§ie!
Minister Marchant: Dat is niet waar,
maar men hamert deze voorstelling erin,
blükbaar om het katholieke volksdeel tegen
het protestantse deel op te zetten. Daarop
heeft spr. in zijn gecritiseerde rede gewezen
en daarbü tot de eenheid- van de christe
nen opgewekt. Mocht ik dat niet doen?
Onlangs kondig
den wü reeds vrU
uitvoerig aan de
vertaling van L.
W. Holmes' boek
„An Englishman
among gangsters”,
die onder den titel
„Corruptie en af
persing de ondergang van Amerika?”
van de hand van den Amsterdamschen
politie-inspecteur, den heer M. J. M.
Gemmeke bU Valkhof! en Co. te Amers
foort verscheen.
In dit werk, dat een schril beeld geeft
van de terreur der misdadlgersbenden In
de United States komt het volgende
hoofdstuk voor, gewüd aan den onge-
kroonden^ koning der gangsters
Capone.
waarin liggen de overblüfselen van het al
oude vorstenhuis, dat der abdü zoo gene
gen was. Zouden die geleerde monniken
niet bereid zün, ter eere van de nagedach-
nis dier vorsten, een gebouw op te richten
zoodat wü, Hollanders, ons niet meer be
hoeven te schamen, dat boven de rust
plaatsen der Graven, Edelen en Abten rus-
De Volkskrant verneemt,, dat de wegens den
rouw van ons Koninklük Huls uitgestelde be
giftiging van konlnklUke onderscheidingen op
den verjaardag der Koningin op 31 Augustus,
nog dit jaar zal plaats hebben, en wel op
Oudejaarsdag.
En de voor ons nationaal leven gevoelige
liberale journalist Ch. Boissevain nam de
gedachte van mr. Van Lennep over, hü
schreef in het „Alg. Handelsblad”, dat de
politieke twisterijen om Egmond eindelük
zouden dooven voor den vrede:
„Zouden de Benedictünen, die geen paro-
chieele bediening uitoefenen, doch zich al
leen bezighouden met kunsten en weten
schap, niet als aangewezen zün, om hun
koninklüke abdü te herstellen? Zij zün als
vanzelve de bewaarders der grafstede
In zün repliek heeft dr. Moller op dezelf
de voortreffelüke wüze zün parate kennis
der historie in het vuur gebracht tegen de
antl-papisten Lingbeek en Kersten, die in
tweede instantie nog gepoogd hebben
's ministers betoog ovér den aard van den
strüd tegen Spanje te ontzenuwen en het
•w j-ier eeuwen na haar verwoesting is
V om de regale abdü van Egmond op
nieuw strüd ontstaan. Ze laat het
geweten van Holland, maar ook de politieke
partüen niet met rust. J1 Vrijdag Is
de Tweede Kamer de arena geworden van
door de Benedictünen, die Nieuw-Egmond
gaan bevolken, lang vergeven twisten. Ze
zün opgelaaid tusschen geschledbeschouwers,
die maar niet tot vrede kunnen komen, en
uit de nawerking van nog niet uitgeleefde
stemmingen in de geuzentraditie.
Reeds de vorige maand had de oud-
mlnister Jhr. de Geer, een ook in zün chris
telüke belüdenis overtuigd en ondanks
de begrüpelüke gevoeligheid voor züit over
tuiging hoogst verdraagzaam landgenoot,
vrü scherp de rede van Minister Marchant
bü de opening der tentoonstelling van
Egmond gecrltiseerd. ZUn protest betrof
noch de genoemde plechtigheid, noch de
tentoonstelling welke zü Inleidde, noch na-
tuurUjk *t herstel van de oude, historische
Abdü- Maar uitaluitend het accent der rede
van den Minister van Onderwüs.
Jhr. mr. RuUs de Beerenbrouck had bü
gelegenheid In keurige woorden
„krachtige uiting van nationale
waarover men
„Wat zou men zeggen, indien bü de
350ste verjaring van het sterven van Wil-
van Oranje, als slachtoffer van den
van Philips II, iemand had geschre
ven: „Wie één waren als Christenen, had
den niet, om verschil van meening, opge
laaid tot haat, moeten gaan sluipmoorden.
Zü hadden het hoogste doel, door allen in
samenwerking te dienen, niet uit het oog
moeten verliezen.”
Hadden moeten zün vreeselijke woorden
Maar het besluit, waartoe zü dwingen, is in
keer.”
Zou dit niet schreiend onbillük zün te
genover de R. K. en hun geestelüke voor
ouders? De protestanten als zoodanig heb
ben geen deel aan den gruwel van de ver
woesting der Abdü en kunnen dus niet
hierin reden vinden tot „inkeer”. Het an
ders te zien, getuigt van gebrek aan histo
rische visie. Ook de aansporing, die de mi
nister van onderwüs in dezelfde rede gaf,
dat wü nu uit het gebeurde „leering” zullen
trekken en als Christenen ons zullen veree-
nigen tegen het aanstormende nieuwe hei
dendom van dezen rijd, gelük vroeger de
Abdü een schuts was tegen de Noorman
nen, klonk om dezelfde reden prikkelend
De aansporing was bovendien overbodig.
„Straks zal het niet zün Roomsch of On-
roomsch, maar over alle muren van kerk
genootschappen] k verschil zullen de geloo-
vigen elkaar de hand reiken om te kunnen
bestaan in den grooten strüd tegen elk ge
openbaard geloof.” Zóó schreef reeds 60
jaar geleden prof. Van Oosterzee, theolo
gisch hoogleeraar te Utrecht
De werkgeversorganisaties in de meubelin
dustrie hebben het collectief contract met de
arbeidersorganisaties opgezegd. Eveneens is dit,
volgens „Het Volk”, geschied door een klein
aantal patroons, met wie ditzelfde contract in
dividueel was afgesloten. Het grootste deel van
de nlet-georganlseerde werkgevers heeft het
contract niet opgezegd.
Tegen deze kritiek heeft Minister Mar
chant zich j.l. Vrijdag verzet in de Twee
de Kamer. Hü werd daarbü knap gesecun-
deerd door dr. Moller het juiste inzicht
in den strüd tegen Spanje had het niet
beter kunnen treffen die het tegen „de
antl-papisten Lingbeek en Kersten" opnam,
zooals „Het Volk” schrijft:
Chicago. Het was een heel gewoon en eerder
klein hotel in een fatsoenlUke wUk. Van buiten
zag het er niet anders uit dan honderd an
dere in Chicago, maar als u er een kamer
had willen bestellen ware u een onaangename
verrassing beschoren. Als u de hal blnnui treedt
steken een dozün keurig gekleede mannen
plotseling hun hand in den zak en wandelen
in uw richting. TerwUl u inlichtingen vraagt,
zullen zü u niet lastig vallen, maar u' moet al
een zeer harde huid hebben om niet te zien,
dat u als een muls door een kat wordt beloerd.
De meesten zien er geenszins ongunstig uit. In
hen zoudt u zeker geen moordenaars vermoe
den. die klaar staan u neer te schieten bü de
eerste verdachte beweging.
Vraagt u de telefoniste om een kamer, dan
glimlacht ze vriendelük en zegt, dat het hotel
vol is. Het spüt baar zeer, maar misschien kunt
u een ander hotel probeeren, een beetje ver
derop. De gunmen veranderen niet van houding,
noch komt hun dreigende hand uit den zak.
Maar u bent volkomen veilig zoolang u geen
verdachte beweging maakt. Want anders, al
bent u ook een onschuldig en eerzaam reiziger,
wordt u zonder dralen neergeschoten en geen
haan die ernaar kraalt. Slechts de wet van
Capone gold in Chicago. Voor verraad van
zün beulsknechten kende hij geen pardon. Toen
ik Capone bezocht, was dit niet om zakelUke
redenen. Een dagbladeigenaar te Chicago had
mU een aanbevelingsbrief gegeven en de groote
man had in een onderhoud toegestemd. Dit
was mü medegedeeld in een getypten brief,
waarin ik werd verzocht mü om 3.30 's na
middags aan het hotel te vervoegen en den
brief mede te brengen. Deze laatste alinea was
dik onderstreept. Ik was voldoende op de
hoogte met de bootleggingindustrie om te we
ten, dat het beter was dit niet te vergeten.
„O. K„ jongen, ik heb een afspraak met Num
mer Een. Ik heb een brief bü me.”
Hü keek mü aan en glimlaobte. maar zün
oogen bleven als staal.
•Ja? Wel, laat eens küken.
trucs!”
„Geen kans,” antwoordde Ik. ,Je gelooft toch
zeker niet dat ik zoo gek ben om te probeeren
hier iets uit te halen?”
En ik moet daaraan toevoegen, dat ik dat
wel degelük meende. Indien ik gangster was en
tegen Capone, zou ik er wel voor zorgen mUlen
uit de uüurt van zün hotel te blüven. MUn
brief werd zeer nauwkeurig onderzocht. De lei
der knikte en werd zeer beleefd.
„O. K. Mr. Holmes.” glimlachte hü- ,U. weet
wü kunnen hier geen risico loopen. Gaat u
maar in de lift.”
De man knikte naar een lift, welke bediend
werd door een neger. Ik merkte onmiddellUk
op dat er geen trappen waren in het hotel. De
eenige verbinding met de bovenverdiepingen
werd gevormd door de lift. Slechte na nauw
keurig door de wacht te zün onderzocht, kon
men deze bereiken. Ik ging door twee mannen
tjegeleid de lift binnen. Toen wU uitstapten, be
valen ze mü stil te blUven staan.. Dit deed ik en
zü voelden of ik wapens bü mü droeg.
„Excuseer," verontschuldigde zich een
mannen, „maar ieder die hier komt moeten wü
onderzoeken. Je kunt nooit weten wat de
wandluizen in hun schild voeren.”
Ik wist, dat hü een toespeling maakte op de
Aan het Verslag der Tweede Kamer over de
wetsontwerpen houdende machtiging tot het
sluiten van een overeenkomst als bedoeld in
art. 5a der Indische Münwet le. met de te 8e-
marang gevestigde N.V. Jodlumondememlng
Watoedakon voor de opsporing en ontginning
van jodium enz. in een terrein gelegen in de
provincie Oost-Ja va; 2e met de te Soerabaja
gevestigde N.V. Vereenigde Jodiumfabrieken
voor de opsporing en ontginning van jodium
enz. in twee terreinen gelegen in de provin
cie Oost-Java en 3e met de te Batavia geves
tigde N.V. MUnbouw Maatschappü Zuld-Ban-
tam voor de opsporing en ontginning van goud,
zilver, koop. zink. lood, mangaan, üzer en zwa
vel in terreinen gelegen in de provincie Ban
tam (provincie West-Java) wordt het volgende
ontleend:
Sommige leden spraken de hoop uit, dat de
regeering in de omstandigheid, dat ernstige
ondernemers in de streken, waarop de onder
havige overeenkomsten betrekking hebben, ver
scheidene soorten van mineralen in exploitabele
hoeveelheden aanwezig achten, aanleiding zal
vinden om, voor zoover zulks nog niet is ge
schied. met behulp van de modernste techni
sche hulpmiddelen en wetenschappelüke me
thoden een zoo volledig mogelük onderzoek te
doen instellen naar de aanwezigheid van mi
nerale rijkdommen in geheel Indië. Te meer
reden achtten zü voor zulk een onderzoek aan-
wezig, wUl de mineralen, waarvan in de hler-
bedoelde overeenkomsten sprake is, tot die be-
hooren, waarvoor het RUk tot dusver bUna uit
sluitend op het buitenland was aangewezen.
dezelfde
over de
saamhoorlgheid” gesproken,
zich ook bü deze tentoonstelling weer kon
verheugen. De Sub-prior der Abdü van
Oosterhout herinnerde aan de plaats, die
de Abdü van Egmond in het cultuurleven
van vroegere eeuwen had Ingenomen, en
den band tusschen haar en de ge
schiedenis van het oude gravenhuis van
Holland. Over de vernieling werd in beide
redevoeringen geen woord gespro
ken. Ook prof. dr. Büvanck, die als voor
zitter van het tentoonstellingscomité iets"
uitvoeriger moest zün, stipte slechts aan
dat de abdü „in de jaren 1572 en 1573 is
te gronde gegaan”. De Minister van On
derwüs deed anders, maakte de vernie
ling tot hoofdthema van zün rede, en be
naderde haar telkens weer van een ande
ren kant.
Dat Katholieken van smaak zich in de
eenstemmige samenwerking om de ten
toonstelling der oude abdü en den bouw
van Nieuw-Egmond de rustplaats der
Graven van Holland en zooveel Abten en
Edelen onthielden van elke historische
wrijving, was begrijpelük. Jhr. de Geer had
zich evenwel gekwetst aan deze zinsnede
van Minister Marchant:
"T y olgens de .Jïandelingen” heeft nü-
nister Slotemaker de Bruine, spre-
kende over het gevaar van onder
voeding in verband met lage en verlaagde
steunbedragen, in de Kamer letterlijk
gezegd:
„Wanneer wü moeite hebben met het feit,
dat naar onze overtuiging eenige menschen
beneden het minimum leven, dan moeten
wü die quaestle behandelen met het oog
op Alle menschen. van wie het geldt; dan
moeten wü niet dit onderwerp behandelen
speciaal als wü het hebben over werkloozen
en over de steunregeling van 1 Juli.
Dit brengt mü tót een ander en breeder
onderwerp; het is het onderwerp van de
ondervoeding, waarover enkele van de ge
achte afgevaardigden hebben gesproken en
dat ik in dit verband behandel ook om aan
te wüzen, dat het Immers inderdaad niet
gaat over werkloozen als zoodanig.
Voordat ik dit aanwUs, moet ik een woord
voorlezen uit den open brief, dien dr. Heüer-
mans in „Het Volk” aan mü heeft gericht
en waarin met betrekking tot de ondervoe
ding deze woorden voorkomen:
„dat men bü een enquête van dit
oogenblik geen inzicht in de situatie
kan verkrügen, aangezien pas na Jaren
de gevolgen van ondervoeding zich
manlfesteeren.”
Wanneer dat Juist is en het is natuur-
lük Juist dan moet men niet spreken
