Kerstmis
venaal van den dag
in Zuid-Afrika
71
PER VLIEGMACHINE DE WERELD ROND
II
H
BOOTZ
i
"DCCOPD'
OUDE GENEVER
I
NEII
LYNDON
ONTSNAPT
3.60
II
I
VAN
WOENSDAG 19 DECEMBER 1934
Het corps mariniers
left uit zijn geschiedenis
Een belasting op feest
gangers
Krokodil overmeesterd
INDISCHE POSTVLUCHTEN
Alle abonné’s
GE
4 DECEMBER
De stemming op het
platteland
DOOR
VICTOR
BRIDGES
t
e
Het avontuur
v van den
woudlooper
„Gas-deskundige” aan
het woord
Het meeste geniet men het Kerst,
feest hier, als men ver van
alle gewoel en gefeest is
I
11
11
I»
--PERUTER
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
—I
f.
hU de zaken wellicht
3
kwam
68.
.Wordt vervolgd.
L
geland. De bandietenleidster beval ons haar te
volgen en by het vliegtuig gekomen moesten
wjj haar alles uitleggen. ZU verklaarde daarop
dat zy graag een tochtje wilde maken.
Ik moest het vliegtuig besturen en Pete zou
De „Kwartel" is uit Cairo vertrokken en te
Athene aangekomen.
gyzelaar zou achterbiyven. De vrouw toonde
zich zeer weetgierig en had biykbaar schik in
den vliegtocht. Na een poos In de lucht te heb
ben vertoefd daalden wy weer veilig op het
grasveld.
moet minstens 9
„AU right! Ga
Een inspecteur van de rivier-politie heeft In
*n centrum van Calcutta een reusachtigen kro
kodil van ruim 5 meter lengte doodgeschoten,
die In de rivier tusschen de schepen zwom.
Duizenden Hindoes, die in de rivier aan net
baden waren, verlieten haastig het water, toen
het monster verscheen.
Met eenige welgemikte schoten maakte de
inspecteur een eind aan het leven van den kro
kodil.
De „Kwartel" is op de thuisreis in Karachi
en de „Havik’ en de „Leeuwerik” zyn op uit
reis in Cairo aangekomen.
te
N
Te Skoplje in Joego-Slavië bestaat
lasting, welke geheven wordt van
L weg te ko
lf”
Het aanvaarden door de Nederlandsche Re-
geering van de uitnoodiglng van Volkenbonds-
zyde om een contingent van 250 man beschik
baar te stellen ter ondersteuning van de Saar-
polltie tydens het plesbiciet, heeft de aandacht
gevestigd op het corps mariniers, dat is aange
wezen de door den Volkenbond verlangde taak
te gaan vervullen.
Dit corps dateert reeds van het Jaar 1665 af.
Het initiatief tot oprichting was afkomstig van
Nederlands grootsten zeeheld, Michael Adri
aans®. de Ruyter. Zyn denkbeeld was soldaten
te vormen, die bekwaam zouden zyn voor den
dienst op de vloot en aan den wal.
Tydens den eersten Engelschen oorlog (1652
1654) was gebleken, dat de zeemacht der Ver-
eenigde Nederlanden niet tegen de Engelsche
was opgewassen. Dit vond voor een groot deel
zyn oorzaak in de onvoldoende organisatie, se
lectie en tucht der scheepsbemanning: Vooral
de uit het leger afkomstige troepen, die totnog
toe slechts in oorlogstyd op de vloot dienden,
hadden Jammeriyk gefaald.
Deze teleurstelling bracht de Staten van Hol
land en West-Friesland er toe, alle ..zeesolda
ten” af te danken en een „Regiment de Marine”
op te richten, met eigen officieren en in vaste
compagnieën ingedeeld. 1) Een zeer belangryke
rol speelden de mariniers in den tweeden En
gelschen oorlog (16651667) en in den oorlog,
die in 1672 uitbrak tegen Prankryk. Engeland,
Munster en Keulen. Op de vloot, die in April
1672 zee koos, waren 2400 mariniers ingedeeld.
Gedurende den Spaanschen Successle-oorlog
behaalden de Nederlandsche mariniers onver-
gankeiyken roem tydens het beleg van Barce
lona (1706), door de hardnekkigheid, waarmee
zy ondanks hevige verliezen tegen een overwel
digende overmacht stand hielden. In 1763 kwa
men de Afrikaansche negerslaven in de West-
Indlsche kolonie Berbice in opstand en ver
moordden een aantal blanken. Een regiment
gelukte het den opstand te onderdrukken. Na
zyn terugkeer bleef dit regiment in dienst als
„een regiment mariniers tot het doen van expe
dition over zee en voorts op de schepen van
HIJ stond op, toen wy binnenkwamen en keek
ons aan met zyn aangenamen -eestigen glim
lach, die my dadeiyk geheel op myn gemak
bracht
,,Dlt is Lyndon”, zei Latimer, op my wUzend,
„en dit is Morrison.”
Lord Lammersfield kwam om de tafel heen
en drukte ons beiden hartelyk de hand.
„Gaat zitten, heeren,” zei hy: ,,gaat zitten.
Als de helft van wat Latimer my vertelde waar
is. zult u min of meer vermoeid zyn.”
Wy lachten alle drie en Tommy maakte on
middeliyk van de gelegenheid gebruik door zich
Mild gestemd door de geurige tabak en met
een heeriyk gevoel van rust en tevredenheid
leunde ik achterover in myn hoek en luisterde
naar de aangename, langzame stem van La
timer, die my thans beschreef hoe hy dien
ochtend zyn slag had geslagen.
Vergezeld van Tommy en zyn ondergeschikte.
Ellis, was hy met den vroegtreln in Queens-
borough aangekomen. Van Londen was reeds
naar Sheppey getelegrafeerd, dat de plaatse-
lyke politie zich geheel onder zyn orders te
stellen had en na een auto te hebben besteld,
waren de drie mannen met den polltiesergeant
naar de bungalonr op weg gegaan, zy stopten
op eenlgen afstand en wachtten daar op
Guthrie, Latftner’s anderen helper, die gedurende
den nacht de plaats in het oog had gehouden.
Hy meldde, dat McMurtrie. Savaroff en Iwa-
nowna Juist met de barkas waren vertrokken
en dé beide anderen hadden achtergelaten.
,4k vermoedde, dat ze Jou een bezoek waren
gaan brengen,” legdev Latimer droogjes uit, „en
dat scheen my een mooie gelegenheid, om zelf
Wanneer u zoo goed wilt zyn, my te volgen, zal
ik u byTiêm brengen.”
Wy volgden hem langs de gang en toen een
onaanzienlyke trap op; aan de deur, die recht
daarop uitkwam, klopte hy aan. „Binnen!” riep
een stem en met een lichte buiging draaide onze
gids de deur open en liet ons binnen in het
vertrek.
Het was een plechtig aandoend vertrek, met
boekenkasten gemeubeld. In het midden, aan
een groote tafel, zaten twee mannen. De een
was Latimer; in den and:r herkende ik on
middeliyk Lord Lammersfield.
Ik had hem vroeger nooit persoonlyk ont
moet, maar ik had hem dlkwyls in het park
zien wandelen of was hem op de populaire bad
plaatsen tegen gekomen. Hy was weinig ver
anderd. Zyn haar was misschien wat gryzer,
maar overigens was hy nog Juist dezelfde op
gewekte, karakteristieke figuur, die de carica-
turlsten van de tegenparty graag afbeeldden.
gemakkeiyk in een grooten leeren armstoel neer
te laten. Ik bleef staan.
-/.Om de waarheid te zeggen,” merkte ik op,
„is het de meest verfrisschende morgen, dien
ik my kan herinneren.”
Lord Lammersfield zag my een oogenblik
aan. met dienzelfden glimlach om zyn lippen.
,Ja,” zei hy, ,4k geloof, dat er een zekere
prikkel bestaat om Engeland te redden voor het
ontbyt. Wat my betreft, ik doe dergeiyke dingen
meestal in den namiddag.”
Met een plotselinge, nauw merkbare veran
dering in zyn houding kwam hy een stap naar
voren en stak my opnieuw de hand toe.
„Mynheer Lyndon.” zei hy, „als lid van de
regeering, dus als iemand, die min of meer ver-
antwoordeiyk is voor de blunders van de jus
titie, schaam ik me byna u aan te zien. Ik
hoop maar, dat u edelmoedigheid by uw andere
ongewone gaven voegen kunt.”
Voor de tweede maal drukten wy elkaar de
hand.
,Jn ieder geval heb ik dankbaarheid, Lord
Lammersfield,” zei ik, ,Jk weet, dat u getracht
hebt my te helpen, terwyi ik in de gevangenis
zat.
Hy hield zyn andere hand omhoog met een
half ironisch gebaar van protest.
„Ah!” riep hy uit, ,Jk vrees dat al de nietige
pogingen in die richting te danken waren aan
den meest dfrecten dwang.”
Hy zweeg; toen zei hy glimlachend:
(geiyk de laatste was)
.brutaal en hersenloos”,
dat een gas-oorlog een
brengen.
Als scheikundige beziet
wat eenzydlg; des te meer waarde heeft daar
entegen zyn verklaring dat „de vernielende
macht der wetenschap in den oorlog belache-
lyk oyerschat wordt.”
Men zou In den waan gebracht worden, zel-
de hy, dat het mogeiyk is een stad te vernie
tigen en df menschen by massa’s van de aarde
weg te vagen door op een knop te drukken De
toepassing der scheikunde op oorlog heeft de
zen niet gevaariyker gemaakt, noch voor de
soldaten, noch voor de burgers. Daarentegen
heeft de scheikundige wetenschap nieuwe mo
gelijkheden geschapen voor het bereiden van
strategische verrassingen.
De vernielingen, door ontplofbare stoffen aan
gericht, het lyden. dat er door veroorzaakt en
het aantal personen dat er door gedood worot
zyn veel grooter dan het geval zou zyn by het
gebruik van met gas gevulde granaten en bom
men.
Dr. Levinstein is volstrekt geen .jnllltairlst”
Maar wanneer een oorlog onvermydeiyk mocht
zyn, dan meent hy dat deze met gas humaner
en doeltreffender gevoerd kan worden dan met
eenig ander middel. Het is niet waar dat
gelyk nog onlangs generaal Smuts beweerde
de wetenschap-oorlog schrikwekkender, en der
halve het uitbreken ervan minder waarschyn-
lyk maakt.
Dr. Levinstein is niet de eerste die ons tegen
de dwalingen der staatslieden op dit punt ge
waarschuwd heeft.
het van een beer te winnen.
beurde het eigeniyk?”
By deze woorden maakte de woudlooper z’n
geweer in orde en hing het over de schouders.
„Zoowat een myi hier vandaan, even voor dat
ruwe bergpad. Je kunt het gemakkeiyk vin
den, want ik ga niet met Je mee,” verzekerde
.’oyce. „Voor geen geld van de wereld zou ik
dien kanjer nog eens willen ontmoeten. Hy
Jjpet groot zyn geweest.”
jy je intusschen maar wat
opknappen. Daar in die keet zul je alles vin
den wat je noodig mocht hebben, om je zelf te
verbinden.”
Met een eigenaardige uitdrukking op z’n ge
zicht liep Teddy-Beer naar den schoorsteen,
nam er een foto van af en liet deze aan Joyce
zien.
„Leek die beer eenlgszins op dezen beer?”
vroeg hy.
oorlog.” De wapenfeiten van Berbice en Suri
name, waar eveneens een opstand werd onder
drukt, zyn in het korpsvaandel samengevat in
één woord „West-Indlë".
Ook in den slag van Doggersbank (1781) ty
dens den vierden Engelschen oorlog hebben de
mariniers zich onderscheiden. Ten slotte vocht
het corps mede in den Atjeh-oorlog. Deze oor
log werd gevoerd tegen den Sultan van Atjeh
van 1873 af, om paal en perk te stellen aan de
talryke zeerooveryen in de wateren van Noord-
Sumatra. Hy duurde ruim een kwart eeuw en
was vooral berucht door de afmattende mar-
schen in de brandende _hltte en door den ver-
raderiyksten aller vyaqden: de cholera. Van
1873 tot 1876 vochten de mariniers onafgebroken
mee. Later onderscheidden zy zich by verschil
lende expedities. In de dagen van binnenland-
sche zorgen tydens den wereldoorlog deden zy
dienst als uitstekende golitietroepen. Ook thans
zullen zy als zoodanig in het Saargebied him
opdracht vervullen, welke zy als een groote eer
beschouwen.
1) Behalve aan het advies van luitenant-
admiraal de. Ruyter was het voomamelyk aan
den Raadspensionaris van Holland. Johan de
Wit. te danken dat deze maatregel getroffen
werd,’ zoodat de benaming van „Jongens van
Jan de Wit” begrypeiyk is.
werden gedwongen mede te helpen om de goe
deren op het schulmersschip over te laden, dat
daarna met zyn ryken buit weer naar de
schuilplaats terug ging.
Toen we daar aankwamen, stond de leidster
hebben, maar andere keus liet hy my werkeiyk
niet.”
„Hy zou anders toch gehangen zyn.’
Tommy troostend.
Latimer glimlachte.
„Ik bedoelde niet, dat de gedachte er aan
my uit den slaap zou houden,” zei hy. „Ik had
alleen gehoopt, dat we misschien iets van waar
de van hem zouden te weten zyn gekomen.”
„Het lykt, dat dat wel gebeurd is,” zei ik
dankbaar.
Door de eindelooze voorsteden en nauwe stra
ten van Zuid-Oost-Londen stoomden we lang
zaam naar bet London-bridge-StaUon. Recht
tegenover onzen coupé stond een taxi te wach
ten, Latimer riep onmiddeliyk den cauffeur aan
en beval, ons .zoo snel mogeiyk” naar Dow-
nlngstreet No. 10 te brengen.
De man voerde dit bevel byna verontrus
tend letteriyk uit, maar de hemel waakte over
ons en wy bereikten het ministerie van Bui-
tenlandsche Zaken zonder ongelukken. De
portier groette vol ontzag voor Latimer, die
ons voorging door de hal.
wy volgden hem door een korte, smalle gang
naar een andere gang, waar hy een deur ont
sloot en ons binnenllet in een klein, gemakke
iyk gemeubeld kantoor.
„Dit is myn verbiyf hier,” zei hy, „niemand
zal Je dus storen. Ik zal even kyken. ot Case
ment er is; hy zal dan vermoedelijk boven zyn
by Lamersfleld. Ik zal Je niet lang laten
wachten.”
Hy knikte vergenoegd en verliet de kamer,
waarvan hy de deur achter zich sloot. Ondanks
zyn kalme, byna lethargische manier van doen,
droeg hy een atmosfeer van merkwaardige snel
heid en beslistheid met zich om.
Ik wendde my tot Tommy.
„Waar is Joyce?” vroeg ik.
„Thuis,” zei hy. „Ze zou daar wachten, tot
ze van ons hoorde. Ik zag haar gisteravond;
toen ik met Latimer soupeerde, kwam ze met
je brief ze was aan zyn kamers geweest.”
„Er zyn veel vrouwen,” zei ik zacht, „maar er
is maar een Joyce.”
Tommy grinnikte.
„Zei Latimer ook. Toen ze weg was (ik ben
's nachts by hem gebleven in Jermynstreet, waar
we alle drie heen gingen om nog eens over de
kwestie te praten) zei-d-ie met zyn grappige,
langzame stem: Weet je, Morrison, dat meisje is
zelfs aan Lyndon slecht besteed. Ze bloest by
den geheimen dienst komen.”
,,Ik ben den geheimen dienst dankbaar ge
noeg,” zei ik lachend, „maar er zyn tenslotte
grenzen.”
Ongeveer drie kwartier bleven wy ongestoord,
terwyi Latimer vermoedeiyk zyn rapport aan de
autoriteiten uitbracht. De tyd ging snel voorby,
want we hadden genoeg te bepraten; eigeniyk
was ons eenig bezwaar tegen dat wachten, dat
we beiden onhebbeiyk hongerig begonnen te
worden en het scheen, dat we voorlooplg nog
niet aan eten toe waren.
Tenslotte werd er bescheiden geklopt en een
oud, clean-shaven man met het uiteriyk van
een gepenslonneerd bottelier verscheen geruisch-
loos op den drempel.
,„Lord Lammersfield wenscht u te spreken.
T”\ ecember en Januari zyn de twee warmste
II maanden, het kwik schommelt geregeld
zoo om de honderd. Dag in dag uit brandt
de zon uit een wolkenloozen blauwen hemel;
alleen de nachten brengen ons eenige verkoeling.
Het is dan ook niet te verwonderen, dat in een
land waar de klimaatsomstandlgheden zoo geheel
anders zyn het Kerstfeest ook anders gevierd
wordt. Reeds vroeg, zoo midden November be
gint de Kerstfeeststemmlng al te ontwaken. Eind
November nj. sluit de. laatste Kerstman voor
Engeland-en het Continent en van midden tot
eind November wordt gewinkeld en worden ca
deautjes voor vrienden en bekenden in het oude
Vaderland gekocht. Daarom beginnen de winkels
reeds vroeg in November met hun Kerstmiséta
lages. Na het sluiten der”mall tot 24 December
wordt weinig uitgegeven en gewinkeld. Iedereen
spaart en bezuinigt, om Kerstmis en vooral
„Christmas Eve” 24 December naar harte
lust feest te kunnen vieren. Het is de stilte, die
den storm voorafgaat! Reeds vroeg in den mor
gen van Christmas Eve zyn de straten vol wln-
kelende menschen. Kinderen, die een extra pen
ning willen verdienen, schreeuwen zoo hard zy
kunnen: „plums, tlckey each!” Deze voor 15cent
te koop aangeboden plums zyn niets anders dan
lange serpentines op een stokje vastgespykerd,
waarmede men bekenden en onbekenden uit lou
ter baldadigheid in het gezicht en om de ooren
slaat. Een echte carnavalsstemming heerscht er
onder het publiek, die naarmate de dag voort-
achrydt, stijgt. De Kerstmisstemming, die zich
hier op zoo luidruchtige wyze uit, heeft het pu
bliek te pakken. Op de kantoren, die meeren-
deels reeds ’s middags sluiten, wordt geen snars
gedaan. Men wenscht elkaar een gelukkig
Kerstfeest en voorspoedig Nieuwjaar en sluipt
zoo af en toe, omdat toch niemand iets doet, het
kantoor uit om den uitgesproken heilwensch met
een whiskey, brandy of biertje in den bar, waar
het van den vroegen morgen tot den laten avond
tjokvol is, te bekrachtigen.
De bars, evenals de tearooms, met guirlandes
versierd, doen goede zaken, 's Middags, als zoo
goed als iedereen vry is, bereikt de feeststemming
haar hoogtepunt. Met moeite komt men door de
stampvolle straten. In de tearooms is geen
tafeltje meer vry, het is een geschreeuw en ge
zang van Je welste. Op straat slaat men elkaar
met wat nog van de 's morgens vroeg gekochte
„plums” over is en velen, zoowel jongens als
meisjes, hebben papieren mutsen op en' mom
bakkesen voor.
's Avonds biyft niemand thuis. Iedereen gaat
stadswaarts, waar de drukte zich rond de hoofd
straten en pleinen concentreert. Onze Schotsche
vrienden trekken in hun zoo mooie nationale
kleederdracht op de doedelzakken spelend door
de straten. Christmas Eve, doch vooral Oude
jaarsavond Hogmanay zyn voor hen dé
feestavonden van het jaar. De pleinen zyn prach
tig verlicht, muziek wórdt gemaakt en vuur
werk af gestoken. Overal wordt gezongen, gejoeld,
gehost en gedanst. Tal van vereenlglngen en de
meeste hotels houden op Christmas Eve hunne
groote Christmas Eve-dansen.
Veel en dikwyis overmatig wordt er dien dag
gedronken. De politie heeft strikte orders ont
vangen geen dronken personeh, wit of zwart,
zoolang ze niet vechtlustig zyn of het anderen
lastig maken, te arresteeren.
Tegen half twaalf begint de drukte wijt af te
zakken. Iedereen trekt huiswaarts. Als het klokje
van twaalf slaat eh Kerstdag zyn intrede heeft
gedaan, ligt de voor enkele uren zoo drukke en
woelige binnenstad eenzaam en verlaten. Slechts
hier en daar ziet men een eenzamen feestganger,
die moeizaam huiswaarts strompelt. Reeds vroeg
in den morgen van Kerstdag heeft de groote uit
tocht plaats. Ieder, die een auto ryk is brengt
dezen dag in de vrije natuur door. In de stad zelf
is niets te doen; ze ligt eenzaam en verlaten.
Alles is potdicht. Kerstdag wordt hier op strikte
Engelsche wyze ais een Zondag geheiligd, zy,
die geen nuto ryk zyn, kunnen dank zy onze
gemeentebesturen ook den dag in de vrije na
tuur doorbrengen. De gemeentebussen brengen
hen voor een bespotteiyk lagen prys naar Ideale
plekjes in de omgeving.
's Avonds thuis gekomen eet men óf thuis óf
tn een hotel iets wat steeds meer en me;r
ingang vindt ^yn Christmasdinner. dat nog
altijd met den welbekenden plumpudding be
sloten wordt.
Tweeden Kerstdag kennen wy nier niet. Deze
dag heet Boxing Day en wordt niet als een Zon
dag, doch als een publieke vacantledag be
schouwd. Bars, hotels, tearooms en tal van win
kels zyn open. SpartwedstrUden en races worden
op Boxing Day gehouden. Een groot-gedeelte der
bevolking gaat weer picknicken, een ander deel
neemt aan sport deel, doch de overgroote meer
derheid gaat naar de races. Wedrennen op
Boxing Day zyn ,Je”. Zoo wordt dien dag jaar in
jaar uit de weken en weken van te voren bespro-
ken Johannesburg Summer Handicap verreden.
De races op Boxing Day dienen tevens als een
eens by hen aan te bellen. De netto opbrengst
van dat .aanbellen” was de gevangenneming
zonder verzet van Hoffmann en den anderen
Rus, die Juist in den prozaïschen toestand van
hun ontbjjt waren verrast.”
Tot zoover door de fortuin begunstigd, had
Latimer onmiddeliyk besloten, zooveel mogeiyk
zyn voordeel te doen met deze gelegenheid. Het
was waarscnyniyk, dat hoe ook de afloop
van hun visite by my zou geweest zyn de
andere leden van het gezelschap naar de bun
galow zouden terugkeeren. De gedachte, zich
achter de gordynen te verbergen lag voor de
hand. Op deze wyze zou het hem misschien
mogeiyk zyn, een of andere waardevolle mede-
deeling op te vangen, voor men hem ontdekte,
terwyi bet hem m ieder geval het voordeel zou
geven, hen absoluut te verrassen.
zyn eerste daad was geweest, de gevangenen
te boeien en hen met dén auto naar het politie
bureau te Queensborough te zenden onder ge
lelde van Guthrie en den sergeant. Daarna
ruimde hy zorgvuldig alle sporen van het be
zoek aan de bungalow uit den weg en zocht
twee geschikte plaatsen in den tuin op, waar
Tommy en Ellis in hinderlaag konden liggen tot
hy hen noodig had. Een revolverschot of het
stuk slaan wan een ruit zou het teeken zyn
voor hun gezamenlyk optreden.
„En de rest van het verhaal ken jy evengoed
als ik.” eindigde hy, terwyi hy de asch van zyn
sigaar nipte. De zaak had niet beter kunnen
verloopen, behalve dat ongeluk met McMurtrie.”
Hy zweeg, besloot toen spy tig:
,Jk sou hem waarachtlg liever niet gedood
Hy stapte op het ontzielde lichaam van den
man af en onderzocht het slachtoffer nauw
keurig. Eensklaps viel zyn blik op een der
handen en voorzichtig maakte hy de reeds styf
geworden vingers los. Tot z’n verbazing zat er
een bosje berenhaar tusschen. Hy nam het ge
broken geweer op.
„Wel, wel,” mompelde hy, het schynt hier
heet toegegaan te zyn.”
In gedachten verdiept, zette hy zich met z’n
rug tegen een boom neer en kon het strydperk
geheel overzien. Nauweiyks had hy enkele mi
nuten gezeten, of z’n geoefend gehoor had een
ireemd geluid opgevangen, net alsof een zwaar
lichaam voorzichtig door het struikgewas kroop.
„Een beer!” dacht hy en direct greep hy z’n
geweer, dat naast hem lag.
Onafgebroken keek hy naar de struiken maar
zag tot z’n verbazing dat het Joyce was, die
behoedzaam naderby sloop. In de eene hand
hield hy een revolver, die Tedd Griggs dadeiyk
ais de zyne herkende, en die hy in z’n hut had
achtergelaten. Joyce, die zich onbespied waan
de, greep als het weerlicht naar z’n achterge
bleven byi, maar vóór hy het wapen kon gry-
pen, werd hem toegeroepen:
„Steek de handen op, Joyce!”
Woedend richtte Joyce de revolver op Teddy
beer. Schoot.... en de kogel kwam op nog geen
bandbreedte afstand boven Teddy in den boom.
Toen liet deze z’n geweer spreken; een knal
en de revolver vloog Joyce uit de hand.
„Handen op!” snauwde Griggs.
„Wat scheelt je?” vroeg Joyce verwonderd.
„Ik schoot op Je, ornaat ik dacht dat het de
beer was.”
„Wat voor beer?”
„Wel, „eenoog” natuuriyk. Welken beer zou
ik anders bedoelen dan dengene die myn vriend
doodde?” -
Ue liegt!” riep de woudlooper, „noch „een
oog” noch een andere beer doodde je maat. Je
hebt hem zelf vermoord, schurk. Er zat bloed
van je slachtoffer aan de byl en daarom wilde
je die wegnemen. In de hand van den doode
zat berenhaar, dat hy by de worsteling uit je
muts getrokken heeft. En nadat je hem gedood
hebt, heb Je met de kolf van het geweer z’n
nek gebroken, om het te laten voorkomen dat
.eenoog” het deed. Steek Je handen op kerel,
ik ga je inrekenen, maar een paar dingen zyn
me nog niet duldelyk. Waarom doodde je je
maat en waarom kwam je terug? Als je me
niet binnen tien tellen antwoord geeft, schiet
ik een oor van je kop.’
Machteloos en vol haat staarde Joyce naar
Teddy Griggs, z’n lippen krulden zich en dat
,<af nog een gemeener uitdrukking aan z’n
gelaat.
„Om je overhoop te schieten en het te laten
voorkomen jilsof m’n maat het gedaan heeft.”
„Vertel me nu eens, waarom Je hem doodde;
een beetje vlug.”
„Dat zal ik je zeggen," zei de andere cy
nisch. ,Jïü en ik kregen kwestie over de ver-
deeling dér opbrengst éan de 10ÖO dollars, die
we voor den beer zouden krygen. Had ik hém
niet gedood, dan zou hij het my gedaan heb
ben, en dus ben ik hem vóór geweest.”
„Gedane zaken nemen geen keer,” zei Griggs,
maar ik zal je toch móeten inrekenen, tls
jammer dat jullie ruzie maakten over de ver-
deellng van de belooning. Toevallig schoot ik
„eenoog” drie dagen geleden neer. De foto, die
*k je heb laten zien, was van hem. Allen Nash
heb ik naar de nederzetting gezonden met z’n
huid, om daarvoor de uitgeloofde 1000 dollars
in ontvangst te nemen.”
Dr. Herbert Levinstein die tydens den we
reldoorlog de voornaamste „gas-deskundige” der
geallieerden was, heeft in een lezing voor bet
Scheikundig Instituut te Bristol oorlogvoering
door middel van gas en andere chemische pro
ducten verdedigd.
Hy verkondigde de volgende stellingen:
door aanwending van gas als strydmiddel
zouden kracht, materiaal en vooral menschen-
levens gespaard worden;
het is onjuist dat tengevolge van de ontdek
kingen en uitvindingen der wetenschap het uit
braken van een oorlog onwaarschyniyker ge
worden is;
het is niet minder beestachtig, gemeen of
wreed tegenstanders door middel van ontplof
bare stoffen aan stukken te ryten dan hen met
gas aan te vallen.
Dr. Levinstein somde de voornaamste „voor-
deelen” van gas. geiyk zy in den laatsten oorlog
gebleken zfjn, op.
Op de eerste plaats is het percentage van
diegenen die, na door gas buiten gevecht gesteld
te zyn, sterven, zeer gering. Van de 75.000
Amerlkaansche soldaten, die het slachtoffer
werden van gasaanvallen, stierven er slechts
1H procent.
Gas is dus wat menschenlevens aangaat, veel
„economischer” dan andere strydmiddelen.
De militaire resultaten, door aanwending van
gas bereikt, zyn zeer belangryk geweest, daar
een zoo groot aantal personen buiten gevecht
gesteld werd.
Gas behoeft, vergeleken by andere munitie,
slechts in geringe hoeveelheden geproduceerd
te worden zoodat veel arbeid bespaard wordt.
De eerste gasaanval werd door de Dultschers
in 1915 gedaan, gedurende den tweeden slag
van Yperen De aanval kwam by verrassing
en zou (volgens dr. Levtnstein) den oorlog be
slist hebben Indien de Dultschers, alvorens den
onverwachten gas-aanval te doen, reserves by-
eengetrokken hadden. Dank zy de aanwending
van gas ontstond een acht myien breede gaping
in de geallieerde linies.
Een slependen oorlog, een uitputtlngsoorlog
noemt dr. Levinstein
Hy meent biykbaar
snelle beslissing zal
mannen den buit in een boerdery te brengen.
Deze boerdery bleek eens aan een ryken Chi
nees te hebben toebehoord, die door deze ban
dieten uit zyn huis was verjaagd.
Het bleek ons spoedig, dat wy met ons vlleg-
modeshow en onnoodig te zeggen, dat het’ vrou-
weiyk element een groot, zoo niet het grootste
percentage der toeschouwers uitmaakt.
Véél rustiger en veel meer In overeenstemming
met onze Hollandsche wyze van Kerstmis wordt
het Kerstfeest op het platteland „die plaas”
gevierd. De Zuid-Afrikaansche boer staat !n
heel veel opzichten nog zoo heel dicht by ons
Hollanders! Omdat men vrywel op zichzelf is
aangewezen en myien en myien van de bewoonde
stad afzit brengt men deze dagen op vele
farms wordt oudergewoonte ook Tweede Kerst
dag als een Zondag beschouwd in den familie
kring door of gaat naar een nabygeiegen farm,
waar dan zwarte koffie en wyn gedronken, duch
tig gegeten en op de muziek der gramofoon ge
danst wordt.
Het meeste geniet men het Kerstfeest hier als
men ver van alle gewoel en gefeest afzit, ver in
de wildernis, zooals my meerdere malen over-
komen is. Als men dan ’s avonds rustig rond het
kampvuur zit met zijn kaffers, die vol melan
cholie op hun mondfluitje” mondharmonica
spelen als de stem der wildernis ontwaakt, de
leeuw brult, de jakhals naargeestig huilt, dan
dwalen de gedachten naar het oude vaderland
terug, waar men rond een knappend houtvuur,
terwyi buiten de wind waalt en de sneeuw het
land bedekt, het Kerstfeest gezellig in den fa
miliekring doorbrengt.
Hier in Afrika wordt het Groote Feest in de
vrye natuur, in brandenden zonneschyn doorge
bracht en men mist daardoor de Intense ge
zelligheid, die dit feest in de koude landen met
zich brengt.
Het is Juist dezen tyd van het jaar, dat wy
„from oversea” vol heimwee aan het oude va
derland terugdenken!
n bet uitgestrekte gebergte van de Fraser-
rivier stond „Teddy-Beer" bekend als de
beste woudlooper en spoorzoeker. Vooral was
hy bekend geworden om z’n succes in het ja
gen op beren, van waar z’n bynaam „Teddy-
Beer”. Z’n elgeniyke naam was Ted Griggs. In
den regel stelt men zich een woudlooper voor
als een boom van een kerel met een rimpelig
gelaat en een rutgen baard. Griggs was echter
juist het tegenovergestelde: hy was tenger en
bad een opgewekt jongensachtig gezicht. Wie
hem meemaakte in z’n hut, by z’n aardige
vrouw en z’n leuken zevenjarigen Jongen, kon
zich niet voorstellen in de nabijheid van een
der beroemde woudloopers te zyn. Na weken
lang op pad te zyn geweest met z’n vriend
Allen Nash, was Tedd juist weer in z’n gezin
teruggekeerd. Het doel van hun tocht was
een gryze beer geweest, die al verschillende
slachtoffers, ook onder de menschen, gemaakt
had. "Reeds vaak hadden enkele woudloopers
een klopjacht georganiseerd, maar steeds zon
der resultaat. Daar het dier by een van die
achtervolgingen een oog was uitgeschoten, had
men het den naam „eenoog” gegeven. Door
het districtshoofd was een prys van 1000 dollars
uitgeloofd voor dengene die het dier neervelde.
Van heinde en verre was men dan ook naar
liet gebergte gekomen om te trachten die 1000
dollar te verdienen en daaronder waren er ve
len met een alles behalve zuiver geweten.
Zoo waren er jjwee, die van deze gelegenheid
gebruik maakten, om zich voor jagers uit te
geven, daar ze zich dan veilig waanden voor
de politie, die hen wegens moord zocht. Ook
cp hun hoofden was een prys van 1000 dollar
gesteld.
Toen Griggs twee dagen na z’n thuiskomst op
den rand van z’n bed zyn geweer zat schoon
te maken, kwam een dezer twee mannen, Joyce
genaamd, met bebloed gelaat en gehavende
kleeren de hut binnenvallen.
„Wat is er met jou gebeurd?” vroeg de be
woner verbaasd. „Het lykt wel of je onder puin
bedolven bent geweest.”
„Veel erger." grynsde Joyce. „M’n vriend en
ik hadden een eland gedood. We hadden ech
ter vergeten onze rugzakken mee te nemen en
daarom zou ik even naar de keet terug gaan
cm ze te halen. Toen ik terugkeerde, lag myn
vriend in een plas bloed op den grond en over
liem heen stond een groote gryze beer. Als ik
je nu vertel dat ik alleen maar m’n byl by de
hand had, dan kun je zelf wel begrypen, hoe ik
eraan toe was.”
„Wil je daarmee zeggen dat je een beer met
een byl hebt aangevallen?” vroeg de woudloo
per verbaasd.
„Natuuriyk, ik wilde m’n vriend- Bony nog
trachten te redden.”
„Weet je wel zeker dat het een beer was?”
vroeg Griggs, die van verbazing heelemaal ver
gat den gewonde te helpen.
.Absoluut hoor,” zei Joyce met klem. „Het
was „eenoog” en dan behoef ik je verder niets
meer te zeggen.”
Teddy Gnggs staarde den ander met sty-
gende verbazing aan.
„Hoe ben je er dan in geslaagt
men, nadat hy je al geraakt ha<
„Wel, ik gaf hem een slag met m’n byi over
z’n neus en zette het daarna op een loopen.”
„Dan moet Je een geweldige renner zijn, om
Maar waar ge-
Verbaasd keek Joyee naar de foto van een
dooden beer.
„Grooter neg! Ofschoon,” kwam het aarze
lend: „'tKon haast een broer van hem zyn.
Heb Je die foto zelf genomen?”
^Ja. Doe nu maar net of je thuis bent, want
myn vrouw en de jongen zyn op reis. Ik zal
Intusschen voor dien beer zorgen."
Met een korten groet verliet GAp de keet
en liep, in gedachten verdiept, de richting van
het bergpad op. Dat iemand een grijzen beer
aanviel met een byl, was mogeiyk; dat men
zoo dlchtby kwam dat men den beer een slag
met een bijl op den neus kon geven, was ook
nog mogeiyk, maar dat men dan nog in leven
was om het na
te vertellen, dit
was voor Griggs j
onmogeiyk. En
die Joyce leefde
nog, nadat hy
met een beer zóó j
gevochten hadl, 11 "j”
Hy vond het een raadsel.
Ongemerkt was hy het bergpad genaderd.
Direct had hy met scherpen blik de heele om
geving opgenomen. Een doode man lag met
bet hoofd op den grond, de armen uit gespreid
en de handen tot vuisten gebald, in een pMs
bloed. Iets verder lag het lyk van een eland
en er naast een gebroken geweer. De struiken
waren plat getrapt; het had allen schyn dat
er een hevige stryd had plaats gehad. Na een
blik op den dooden man geworpen te hebben,
wydde Teddy-Beer even z’n aandacht aan het
doode dier. Nauwkeurig bekeek hy den grond
tn tot z’n verbazing zag hy het spoor van
„eenoog". Er viel niet aan te twyfelen daar
hy op z’n tocht met Allen Nash het spoor van
den grijzen beer had gevolgd en er sinds jaren
roo’n kanjer niet in de omgeving van het ge
bergte gezien was. Het vreemde van 1 geval
was echter, dat het spoor drie dagen oud moest
zyn. Van jongs af had Griggs het woud door
kruist en was dus geheel op de hoogte van de
gewoonten der wilde dieren.
op dit blad zijn ingevolge de ventekerinKsvoorwaarden tegen f bij levenslange geheele ongeschiktheid t ?t werken door f een ongeval met f OEfl by verlies van een hand f QC oW verlies van een f Cfb bil een breuk van bil verlies van *n
ongevallen verzekerd voor een der volgenae uitkeeringen verlies van beide armen, belde beenen of beide oogen f doodeiyken afloop f AfVlr»0 een voet of een oog f jf duim of wijsvinger f ot armf anderen vinger
~3I 1 1 '.i=—J- -- -i '■■■i i,
een be-
personen,
welke des avonds laat in café’s en andere in
richtingen vertoeven, en wel pl.m. ’S cent na 11
uur en 10 cent na twaalf uur.
Hoewel de belasting betrekkeiyk gering is,
hebben de hotelhouders, bar-keepers, musici
en last not least het uitgaande publiek, zich
heftig tegen deze belasting verzet.
De gemeenteraad besliste echter, dat het
geld uit deze belasting ten goede kwam aan
de werkloozen en zag daarom geen reden de be
lasting in te trekken.
der bandieten hier te wa<
Het schip werd geheel geplunderd en wy
bic BolVfctRU
