I
PER VLIEGMACHINE DE WERELD ROND
1
wtfiaal van den daq
Het eiland met de duizend gezichten
1
HET GEHEIM VAN
DE 7 WIJZERPLATEN
ft
WW
Radiumhoudend water
MADAGASCAR
Goudvondst
Onder Fransch bewind
Regenstormen
Electriciteitsstaking
u
Een ooievaar als
waakdier
Muzikale put
Antiek beeldhouwwerk
i
Jacht in Rusland
DOO|t AGATHA CHRISTIE
I
Door alle eeuwen heen heeft het
xijn typiach Afrikaanach ka
rakter behouden
„Eet meer amaranth”
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
I l
\De vergeten
parapluie i
i i
DONDERDAG 27 DECEMBER 1934
gebeurd
zijn van zuiver Malgachlschen
alles
me aan en noo-
i
Ze brulden om het hardst, maar de boerderij
2
één uur de
(Wordt vervolgd)
toch zeker niet zeggen,” zei Bfll
we toch nooit onze parapluiel"
Door de ervaring der laatste dagen raakten
we met onze bewakers Op goeden voet. Wat hun
elk op-
van
dat zou hun het leven kosten en daarom moes
ten ze ons wel bewaken. Intusschen zette Ame
rican Pete een ontvluchtlngsplan In elkaar en
maakte In het geheim ons vliegtuig startklaar
Op een warmen middag sloegen wij onze slag
De bewakers, die In de heete zon lagen te dom
melen, overvielen we en bonden ze met stevige
touwen.
Door onze vluchten met Lal-Tsjo-Sjan had
den we voldoende olie en benzine aan boord en
een
me
Ik denk, dat hü toch wel óóit
■n, Tred well?”
mevrouw. Gisteren morgen
hoofd
cirkels,
de
een
de
kwam heel gauw
den
me-
Zoo vlogen we ook heel den nacht door en
landden pas den volgenden dag te Nanking,
den zetel der Chlneesche regeerlng. Allereerst
verzonden wij een telegram naar onze families
om hun onze geslaagde vlucht mee te deelen.
We hoopten maar, dat intusschen geen onder
handelaars met een losgeld In contact met de
piratenkoningin waren getreden, want na onze
vlucht was zij natuurlijk voor elk aannemelijk
bod te vinden.
goedigen glimlach:
„Ja, dat is mij vaak gebeurd De eerste keer
was het geheel onwillekeurig, maar later deed
Ik het met opzet tot op den dag, dat ik den
moed niet had het regenscherm te halen In een
huis waar ik het had laten staan.
„Vertel dat eens nader" zei mevrouw Gulden.
een
weer geheel hersteld was, werden wij naar de
residentie van de plraten-konlngin terugge
voerd. Omdat wij haar beleedlgd hadden, duld
de zfj ons niet meer op de boerderij. Ons ver
blijf zou zijn een grot, dicht bij haar verblijf
plaats en dus niet ver van het terrein waarop
we gedaald waren.
hooren. We renden naar ons toestel, brachten
de propeller in beweging, stapten in de cabine
en even later vlogen we weg In Zuidelijke rich
ting. Ik zag, dat de bewoners van de boerderij
vol spanning naar het toestel keken, maar te
hadden niet in de gaten, dat wij het waren,
want geen geweer werd op ons toestel gericht.
Toen een boer in het Redwater-district te
Edmanton (Alberta) een emmer Vater ging
putten, hoorde hij tot zijn verbazing uit den
put het geluld van muziek komen. Gerulmer
tijd begreep de boer niet vanwaar dit geluid
kwam, doch tenslotte dacht hü eraan, dat de
aardleiding van zijn radiotoestel aan den put
was bevestigd. Thans verzamelen zijn buren
zich eiken dag rondom den muzikalen put, om
i.aar modepraatjes, schoonheidswenken en
symphonie-concerten te luisteren.
Verschillende woestijn-stammen in de Sa
hara beklagen zich over de regenstormen, die
momenteel heerschen in gedeelten van de Sa
hara. waar gewoonlijk slechts eens of tweemaal
In de vijf jaar regen valt. Het noodweer heeft
vooral in de oase groote schade aangericht en
In enkele oases van grooten omvang is de
oogst geheel vernield.
ruimen en dan om
ilaar moet hebben.”
manieren van jonge hoeren ge
woon, mevrouw.”
Eenlge inlandsche grondwerkers, die graaf
werk verrichten In verband met den bouw van
een huls in Saxenwald Drive, een straat in het
oentrum van Johannesburg, vonden In
grond een vijftal staven zwartgeworden
taal. De Europeesche voorman constateerde dat
de staven goud waren en deed aangifte bQ de
politie. Het goud werd verkocht en bracht 286
pond sterling op. Dit geld is echter steeds on
der berusting van de politie, daar nog niet is
uitgemaakt aan wlen het toekomt.
Volgens sommigen komt het toe aan de in
boorlingen, die het goud hebben gevonden,
volgens anderen weer aan den voorman, die hel
als zoodanig heeft herkend.
Weer anderen zijn van meenlne, dat het
geld moet worden uitgekeerd aan den eigenaar
van het land, waar het goud werd gevonden.
Het Is echter niet uitgesloten dat de regeerlng
op het geld beslag zal ieggen.
Bij baggerwerk In de haven van Brindisi
werd een fragment van een marmeren beeld
opgehaald en wel de kop van een jong meisje.
Bij oppervlakkige beschouwing kwam men tot
de conclusie, dat het beeldhouwwerk afkomstig
moet zijn uit de antieke Grleksche periode,
welke conclusie men bevestigd hoopt te zien
docr de oudheidkundigen, die zich zeer voor
de vondst Interesseeren en de beschikking over
de nieuwe vondst zullen krijgen om nadere
bijzonderheden ervan vast te stellen.
JZoo denk ik er ook over, mevrouw.”
,4a,” zei lady Coote. ,J* zeker”
,.Ik dacht wel dat u het goed aoudt vinden,
mevrouw,” zei Mac Donald.
„O zeker,” zei lady Coote weer.
Mac Donald groette, volmaakt In vorm, en
ging been.
Lady Coote zuchtte ongelukkig en keek hem
na. Jimmy Thesiger, nu voldoende van niertjes
en spek iMorzien, kwam naast haar op het ter
ras staan”en zuchtte, maar op een heel andere
manier.
.Verrukkelijke morgen, hè.” merkte hij op.
4a?” zei lady Ooote verstrooid. „O ja; ik
geloof het wel. Het was me niet zoo opgeval
len.”
„Waar zijn de anderen? Zijn die aan het
roeien op het meer?”
„Dat denk ik wel. Ik bedoel: het sou me niet
Verwonderen, als het zoo was.”
Lady Coote draafde zich om en snelde plot
seling weer naar binnen. TredweU stond Juist
den koffiepot te bekijken.
J JJ 1 op dit blad Zijn Ingevolge de verzekerlngevoorwaarden tegen f bü levenslange geheels ongeschiktheid t »t werken door f b« een ongeval met f OCfl bij verlies van een hand f 9C "Hlee van een CQ „bijeen breuk van JQb^ veriles van^n
fff 000/111? S ingevallen verzekerd voaf een der volgende ultkeerlngen 1 tJUUU-“ verlies van belde armenj belde beenen of belde oogen T doodeiyken afloop f een voet of een oog f luim of wijsvinger been of arm f inaeiv vinger
Everslelgh, „dat Gerry Wade nog niet op Bs?
Daar moet tets aan gedaan worden.”
„Als hij niet oppast zal hij bet den een of
anderen dag heelemaal zonder ontbijt moeten
stellen,” zei Ronny Devereux, „en bemerken
dat het lunch- of thee-tijd is, als lijj naar be
neden komt gerold.”
„Het is schande,” zei het meisje, dat flocks
heette. „Omdat het lady Coote zoo hfndert. Ze
gaat hoe langer hoe meer lijken op een kip, die
haar el niet kwijt kan. Het is te erg."
„Laten we hem uit het bed trekken,” stelde
Bill voor. „Kom mee, Jimmy.”
„O laten we subtieler zijn." zei het meisje dat
Soeks heette.
Subtiel was een woord waar ze nogal voor
keur voor had. Ze gebruikte bet heel dikwijls.
,Jk ben niet subtiel,” zei Jimmy. „Ik weet niet
hoe ik dat moet aanleggen.'
.laten we met zijn allen morgen iets uitha
len,” stelde Ronny vrij graag voor. „Weet je.
we zullen hem om zeven uur op laten staan
Het huishouden op stelten. TredweU verliest
zjjn valschen snor en laat den theepot vallen
Lady Coote wordt hysterisch en valt flauw In
Bill's armen, daar BUI het zwaarst gebouwd is.
Pongo drukt zün emotie uit door zijn bril op dei:
grond te werpen en er op te stampen."
,4e kent Gerry niet,” zei Jimmy. „Ik geloof
wel dat een massa koud water hem mtwchlen
wakker zou kunnen maken, dat wil zeggen als
het oordeelkundig gegooid werd. Maar hü zou
zich slechts omdraaien en weer gaan slapen.”
,.O, we moeten iets subtielere vinden dan koud
water,” zei Soeks.
De jacht in de Sovjet-Unle heeft in de eerste
tien maanden van 1934 een record opgeleverd.
Gedood werden 440.000 stuks wild tegen 279.000
in dezelfde periode van het vorig Jaar.
Onder de buit bevonden zich 190.000 zee
honden, 155 000 Groenlandsche robben, 78.000
oolfijnen, 4640 zeekalveren, 496 sneeuwhazen
en 342 walrussen. De zeehonden werden gevan
gen In de Kaspische zee en de Witte zee en da
dolfijnen in de Zwarte zee.
In China wordt op het oogenblik een „Eet
meer amaranth" campagne gevoerd, nadat ge
bleken is. dat amaranth, een soort groente, die
rreds 4000 jaai geleden In China werd ontdekt
en hier veelvuldig voorkomt, veel Vitamine C
oe vat.
Het vitamine-gehalte van amaranth zou
zelfs grooter zijn dan van spinazie, sinaasap
pelen en citroenen.
O.a. zou amaranth een goed voorbehoedmid
del zijn tegen scheurbuik en aanverwante ziek
ten.
Het heeft het voordeel, dat het zeer goed
koop is. Tot nu toe werd het als tafelgroente
erwaarloosd, behalve door de arme bevolkings
klassen.
de te maken aan de verlegenheid vroeg de heer
Gulden spontaan:
„Waarom zegt u dat? Is ’t u vaak
dat u de paraplule staan Uet?”
Mijnheer Leest antwoordde niet dadelijk
en keek ernstig. Doch daarna sprak hjj met een
Een nieuw soort .waakhond” neemt, geheel
ongevraagd, zijn taak waar bij een gebouw in
Sensburg In Oost-Prulsen. Het Is n.l. een ooie
vaar, welke inplaats van met zijn soortgenoo-
ten mee te trekken, dit seizoen hier zal over
winteren.
Zeer merkwaardig is. dat het bewaakte huls
het clubgebouw is van de zweef-vllegersclub.
Dlf Jaar waren er zeer veel ooievaars In deze
srreek en de beesten keken nieuwsgierig toe
hoe de menschen hun concurrentie aandeden.
Toen de tijd voor den trek kwam, bleet echter’
één ooievaar achter, die met de oplettendheid
van een waakhond het clubgebouw bewaakt en
ieder die er niets te maken heeft met zijn
scherpen snavel aanvalt.
geschiedenis.”
„Nu dan, luister," sprak de logé.
„In een tijd, die ver achter me ligt, kwam ik
mmiimraiHmmniuunMuwHMimnNN*
„O lieve hemel,” zei lady Coote. „Is münheer-
mijnheer.
„Wade, mevrouw?”
„Ja, mijnheer Wade. Is hü nóg niet beneden?”
„Neen, mevrouw.”
„Het is toch al heel laat.”
,4a, mevrouw.”
,,O lieve hemel.
beneden zal korfje
„O ongetwijfeld, mevrouw. Gisterenmorgen
kwam mijnheer Wade om half twaalf beneden,
mevrouw.'
Lady Ooote keek naar de klok. Het was nu
twintig minuten vóór twaalf Opeens kreeg ze
een opwelling van menscheliJk meegevoel.
„Het Is erg vervelend voor Jou, TredweU. dat
je af moet rutpien en dan om één uur de
lunch weer kl
„Ik ben de
„Hij is er, hoor. Hjj haalt zijn verloren tijd
in, geroosterd brood en marmelade verslinden
de. Hoe kunnen we beletten, dat mij met ons
meegaat?”
Ze besloten naar lady Coote te gaan en haar
te zeggen, dat ze hem bezig houden moest.
Jimmy en Nancy namen dfe taak op zich. Lady
Coote was verbijsterd en bang.
,,Een grap? Je zult toch wel voorzichtig zijn,
jongelui. Ik bedoel: je zult de meubels toch niet
stuk maken of ze vernielen of met te veel water
gooien? Jullie weet dat we de volgende week
weer uit het huis moeten. Ik zou niet graag
hebben, dat lord Caterham vond, dat...."
Bill, die was teruggekeerd van de garage viel
haar geruststellend in de rede.
„Maar u daar niet bezorgd over, lady Coote.
Ik ben heel goed bevriend met Bundle Brent
lord Caterhams dochter en die staat nergens
voor stil, absoluut nergens voor. Dat kunt u van
me aannemen En bovendlewJUjlen we niets be
schadigen. Dit is een heel rustig gevalletje."
„Heel subtiel.” sef het meisje dat Soeks
heette.
Lady Coot ging met een droevige uitdrukking
op haar gelaat het terras langs, toen Gerald
Wade uft de eetkamer kwam. Jimmy Thesiger
was een blonde engelachtige jongeling. En al
wat men kon zeggen van Gerald Wade was dat
zijn gebrek aan gelaatsuitdrukking Jimmy’s ge
laat, door het contrast, een heel intelligent
voorkomen verleende.
eens!”
heer en mevrouw Gulden bloosden sterk,
aart ge erg boos?”
n beetje bedroefd, het eerste oogenblik.
uit het feit dat Ik terugkwam, kunt ge
in hoezeer Ik u genegen was.” En vrlen-
vervolgde hij
lemaal hebben we onze fouten. Laten we
het woord vergeten: „Wat gij niet wilt
i geschiedt, doe dat ook aan een ander
en,” voegde hü er met een glimlachje
De bevolking van Sofia, met het gemeente
bestuur aan het hoofd, Is bezig een krachtige
campagne te voeren, met het doel de bulten
landsche maatschappü, die het electrlcltelts-
bedrüf In handen heeft, te dwingen haar ta
rieven te verlagen.
De maatschappü kreeg in 1898 voor den duur
van 50 jaar concessie voor het exploiteeren
van een electriclteitsbedrüf. De tegenwoordige
tarieven zün In 1926 vastgesteld, en het ge
meentebestuur wüst erop, dat de prijzen overal
zün gedaald, en dat de maatschappü haar ta
rieven overeenkomstig diende te wüzigen.
De maatschappü heeft reeds een verlaging
voorgesteld, welke echter niet voldoende werd
geacht, en tenzü zü alsnog toegeeft, zal een
avond worden uitgekozen, waarop nergens In
de stad gebruik van electrisch licht zal wor
den gemaakt. Studenten zullen dan van huis
tot huis gaan om de bewoners te bewegen, ge
durende den geheelen nacht geen enkel elec
trisch apparaat te gebruiken.
Indien ook dit geen resultaat heeft, zal een
openbare vergadering worden gehouden om te
1 r slissen welke maatregelen genomen zullen
worden.
•j~”v e boot brengt ons in vijf dagen tüds van
I 1 Durban naar het eiland met de duizend
gezichten, Madagascar, één der grootste
eilanden ter wereld. Het is 627.000 vierkante
kilometer groot of tweemaal Engeland of zoo
groot als Frankrük. België en Holland te zamen.
Het heeft zijn typisch Afrlkaansch karakter
door alle eeuwen heen behouden. De oorsprong
der bewoners is ons onbekend, hoewel de alge-
meene opinie van deskundigen Is. dat de oor
spronkelijke bewoners van Madagascar, de Va-
zlmba’s, een negerras waren, afkomstig van de
Zambesi.
Hoe het ook zün moge, dit ras is verdwenen
en thans Is het grootste gedeelte der drie en
half millioen sterke bevolking van Malelsch-
Polyneslschen oorsprong.
Het Maleische type wordt op de hoogte pla
teaux, het indo-polynetlsche huis aan de oe-
boechte ooskust en het negero-type aan de
westkust aangetroffen.
De Hova’s, die op de hooge plateaux wonen,
vertoonen een uitgesproken Maleisch type, met
lang zwart haar, waarop ze erg trotsch zün
met rechte neuzen en olüfkleurige gelaatstint.
Zü zün beleefd, uiterst intelligent en kinder-
lük verwaand.
Intellectueel de meerderen, geboren politici
zün ze voor jaren het overheerschende ras ge
weest en hebben de monarchie gesticht, welke
büna een eeuw bestaan heeft. Een weinig ten
Zuiden van de Hova’s wonen de Betsileo’s, die
reeds vrü sterk van het aziatlsche type ver
schillen. Zü hebben gekruld haar, breede neu
zen en *n tamelijk donkere gelaatskleur. Zü zün
goede landbouwers, maar staan In ontwikkeling
lager dan de Hova’s.
De Bara’s, die nog zuldelüker wonen, zün
een prachtras, het mooiste dat op het eiland
aangetroffen wordt. In voorkomen vertoonen
zü het negro-type. ze zün goed gebouwd en
uiterst lenig. Oorlogszuchtig van natuur leef
den ze in vroegere dagen uitsluitend van roof
tochten in de naburige dorpen. Zü hebben een
trotsch onafhankelük karakter.
Aan de oostkust vinden we de Betslmlsara-
ka’s, vriendelüke menschen, en aan de west
kust de flakalava’s, avonturiers, die de meeste
overeenkomst met de Afrlkaansche rassen ver
toonen.
Aan het eind der negentiende eeuw werd
Madagascar geregeerd door de Hova’s onder
een koningin, hoewel de macht in handen van
den eersten minister was. De man was be
schaafd en vreedzaam, totdat corruptie en eigen
belang der eerste ministers een einde aan de
monarchie maakte. Zü begonnen de Europee
sche bewoners te vervolgen, moorden en op
standen vonden plaats en in 1895 onderdrukte
Frankrük de opstandige Hova’s en nam het be
wind over het eiland over.
De Fransche politiek is er altüd op uit ge
weest om geweld te vermüden en den Inboor-
ing aan te moedigen zich te ontwikkelen. De
Madagassers zün nog de bezitters hunner hul
zen, landerüen en rüstvelden. Een groot ge
deelte van Tananarive behoort aan Hova-huis-
eigenaren, die de rente van -huh Europeesche
huurders ontvangen.
Het is hun eigen land dat zü bewerken, de
autoriteiten geven alleen instructies, voorlich
ting en hulp ter bevordering en verbetering
van den landbouw.
Op voortreffelüke wüze is voor het onder
wijs der inboorlingen gezorgd. Er zün ruim
achthonderd lagere scholen, waar onderwüs vrü
doch verplichtend is en diverse huishoud-, nij
verheid- en industriescholen, alle toegankelük
voor den inboorling. Ook is er een medische
school, waar de inboorlingen tot doktoren op
geleid worden, zoodat tegenwoordig het meest
ontoegankelijke deeltje een dokter heeft. Te
Tananarive is een „Institut Pasteur” en een
Prophylactlsch Instituut, dat als één der beste
ter wereld beschouwd wordt. Tenslotte Is er een
school voor füne kunsten, waar de inboorling
onderricht wordt In weven, grasvlechten, pot
tenbakkerij, kleeden- en meubelmakerij.
Door verschillende omstandigheden gaat Ma
dagascar economisch maar langzaam vooruit.
Vx Het eiland kan zich, dank zif den veelzüdigen
landbouw, zelf van alles voorzien en de depres
sie wordt er lang niet zoo erg gevoeld als el
ders.
Industrieel ontwikkelt Madagascar zich snel.
Terwijl de inboorling-industrieën, met uitzon
dering van stroohoeden en materiaal van raf-
fiavezels gemaakt, alleen den blnnenlandschen
handel voorzien, bestrijken de Industrieën on
der Europeesche leiding ook de bultenlandsche
markten. Onder deze industrieën vallen: geraf
fineerde suiker, Ingelegde vruchten, tapioca,
rüst en pak-zakken een soort jutezakken
Indische, islamitische en brahmaansche
invloeden zün in de Malgachische kunst aan
te wüaen. Duldelük komt dit in de uitgesneden
palen, die tot omamenteerlng der graftomben
dienen, tot uiting. Arabische invloed is heel
sterk te vinden aan de bewerkte ledikanten en
op moskeedeuren. Ongelukkig genoeg is de
Europeesche Invloed het sterkste in de Mal
gachische kunst terug te vinden. Droevig doet
het aan, oorspronkelük decoratieve motieven
volgeplant te zien met een rü dames in creo-
FTri ot weerziens, münheer Vlsscher, dank
I voor uw bezoek! Groet uw vrouw en uw
lieve kleine Annie en kom met hen eens
gauw uw bezoek’ herhalen, ja?”
Met deze woorden geleidden de heer en me
vrouw Gulden, hun vriend, den heer Vlsscher,
naar de deur.
Münheer Vlsscher, wiens haardos alreeds be
gon te dunnen, ontblootte nog even beleefd het
hoofd en met een „Dank u, tot weerziens,
hoor!” verliet hü de gastvrije familie Gulden,
waar hü een uurtje zeer gezellig gepraat had.
Toen de voordeur achter hem gesloten was,
veranderde het echtpaar Gulden snel van ge- die helmelüke kwellingen doorstond. Is het
laatsuitdrukking, het vriendelüke lachje ver
dween en mevrouw sprak het eerste: „Ba, wat
een kletskous! Ik dacht dat hij niet meer weg
ging! Gelukkig dat zün vrouw er niet bü was,
die gans!”
„En dan hun dochtertje, die dwingeland, die
overal aanzit als ze hier is en alles hebben
moet,” viel de heer Gulden bü.
,,’t Zün echte parvenu’s, die Vlsschers.”
„Neem me niet kwalük,” zei opeens een stem.
Ik heb mün parapluie vergeten." Münheer
Vlsscher was teruggekomen. Met üver begon
het echtpaar te zoekèn, slechts met moeite een
verlegen lachje onderdrukkend.
„O, hier heb ik hem al." riep de heer Vis-
scher eindelijk en greep de parapluie, die zün
bezorgde vrouw hem had opgedrongen met de
uitdrukkelijke vermaning erbü, deze toch voor
af nergens te laten staan. De familie Gulden
begon opnieuw haar vriend duizend groeten
vcor zün gezin op te dragen. Maar ditmaal
sloten ze de voordeur beter, toen de heer Vls
scher den hoek was omgegaan.
„Hü heeft gehoord wat wü gezegd hebben,”
begon mevrouw Gulden.
„Denk Je dat,” vroeg haar man,
„Men hoort altüd wat men niet moet
hooren,” antwoordde onverwachts de stem van
hun logé de heer Leest; deze had zich tüdens
het bezoek van den heer Vlsscher afzüdig ge
houden en was in ’t prieel >op een bank blüven
zitten. „Ik heb tenminste in *t priëel duldelük
elk woord verstaan.”
„Dan moet hü wel heel woedend op ons zün,"
zei mevrouw, en daar zü een goedhartige vrouw
was. deed het haar leed. ..Maar hoe dikwüls
spreken wü zoo onbezonnen! Een lang bezoek,
mijnheer Visscher weet nooit van weggaan,
maakt iemand werkelük ongeduldig. Maar
daarom Is de zaak niet minder pünlük. Had Jü
er niet aan kunnen denken,” zei ze heftig tot
haar man.
„Wü denken er nooit aan.” beweerde kalm
de oude heer Leest. „Daarvan kunt ge u ’t
test overtuigen als ge zelf eens uw parapluie
Iaat staan, wat ik u echter niet zou aanraden!”
De heer en mevrouw Gulden keken hem vra
gend aan.
Sinds jaren waren zü reeds met Leest goed
bevriend-
Het was een gezellige oude heer, in
zicht te vertrouwen en zü hielden veel
hem, hoewel zü onder elkaar wel eens om
zün kleine zwakheden en malle gewoonten
lachten. Zün onfortuinlük huwelük had hun
wel eens meermalen stof tot schertsen en pra
ten gegeven. Wei niet boosaardig, doch alleen
zooals men wel eens over iemand praat, die pas
de hielen gelicht heeft.
De toon, waarop de heer Leest daareven ge
sproken had. maakte hen eenigszins verlegen
en herinnerde hen aan eenzelfde voorval, dat
Vroeger gebeurd was: na een bezoek van hun
vriend hadden zü eens zeer open over hem ge
sproken en plotseling had zün stem zooals die
van den- heer daareven zeer verlegen gezegd:
„Neem me niet kwalük, ik heb mün parapluie
laten staan.”
Maandenlang hadden zü gemeend dat mün-
lieer Leest hen vers’aan moest hebben, vooral
omdat zün bezoeken zeldzamer werden, later
hadden zü er niet meer aan gedacht. Maar nu
riep de eigenaardige toon, waarop de oude heer
gesproken had, hun die reeds vergeten pijnlüke
geschiedenis weer voor den geest. Om een ein-
vaak bü
familie, die
genegen
te zün.
begroette
steeds
lines en soldaten en generaals met "n hoogen
hoed op.
De Madagasser werkt op ’s lands producten:
hout, raffia en züde.
De tallooze decoratieve motieven, die hü ge
bruikt, zün van zuiver Malgachlschen aard.
Het nationale motief Is de os. met een vetbult
in den nek. Men ontmoet hem overal, op
ledikanten der Hova’s, op de „rabanes”
materiaal van rafflavezels gemaakt en op
beeldhouwwerken. Het Is een figuur, die zich
bü uitstek voor decoratieve doeleinden leent.
De alligator en vogels, vooral de arend, zün
veel gebruikte motieven. Ook de menschelüke
figuur wordt veelvuldig aangetroffen op le
pels, wandelstokken, „rabanes" en grafzeiken.
De man wordt als een strüder, de vrouw Wiet
een kind op haar rug of een kalabas óp het
hoofd voorgesteld. De Malgachische vrouwen
zün uitstekende handwerksters. Zü vervaar
digen artistieke „rabanes", die zü met rijke
kleuren doorvlechten of voorzien van meetkun
dige patronen. De roode „lambas” of dodtts-
kleuren zün van züde van verschillende kleuren
vervaardigd en rükelük geborduurd met prach
tige strakke patronen. Ook het keukengerei der
Madagassers Is meestal met mannetjes of os
sen versierd. Hun artistieke aanleg treedt te
vens bü de vervaardiging hunner graftomben
in het licht. De gebeeldhouwde houten palen,
die men vooral In het zuidelük gedeelte vindt,
zün zeer merkwaardig. Gewoonlük stellen z0
een levensgroot gebeeldhouwden man voor, tel-
wül deze menschelüke paal boven het
met allerlei meetkundige figuren
ruitep^n halve manen versierd is.
Madagascar’s natuurschoon is overweldigend.
In het.Noorden ligt de baal van Dfego-Suarez.
na de baal van Rio de Janeiro de mooiste ter
wereld. De kust is omzoomd met uitgestrekte
tropische bosschen en diepe, helderblauwe me
ren. De hooge plateaux met uit gestrekte berg
reeksen zün somtüds bar en wild, somtüds dicht
en weelderig begrc»ld. De vlakten zün uitge
strekte grasvelden waartusschen de purper-
groene rüstvelden scherp afsteken. In het
zuidelük deel worden ultheemsche struiken en
boomen aangetroffen.
Prachtig getint is de horizon In het bran
dende zonlicht, schitterend gekleurd Is de
avondhemel en koel zün de nachten.
Anlsirabe is de badplaats bü uitnemendheid
en het vacantieoord van Madagascar. De om
ringende bergen geven Antslrabe, verborgen
onder Mimosa boomen en hoog ópschietende ro-
zünstruiken, ’n Ideaal klimaat. De warme
bronnen in de omgeving komen die van Vichy
nabü. Tamatave is een typisch tropisch stadje
aan de smaragdkleurlge zee gelegen, vol pal
men en kokosboomen.
De route van Tamatave naar Tananarive gaat
door een der mooiste streken der wereld. Pün-
boomen, palmen, bamboe’s en hibiscus omzoo
men de spoorlün, die langzaam het plateau
opklimt.
Tananarive is een wonderlüke stad, tegen de
berghellingen gebouwd. Kleine roode huisjes
zün van den top tot den voet der bergen ge
legerd. en geven den Indruk van huisjes uit
een kinderbouwdoos. Het paleis der koningin
overziet de stad. De bouwstül van het paleis is
naïef en gecompliceerd en doet ons aan bet
tweede kelzerrük denken. Het Is geheel in
overeenstemming met de kleine monarchie, die
den weg van alle monarchieën ging.
Het verwüt was waardig maar onmiskenbaar.
Aldus zou een kerkvorst een Turk of een onge-
loovige terechtwüzen, dfe zonder het te weten
en te goeder trouw een ongepastheid begaan
had. Lady Coote bloosde voor de tweede maal
dien morgen.
Maar er kwam een welkome onderbreking.
De deur ging open en een ernstige Jonge man
met een bril op atak zün hooofd naar btnnen.
„O bent u hier lady Coote. fllr Oswald heeft
om’ u gevraagd.”
„O, ik zal direct naar hem toegaan, münheer
Bateman.”
Lady Coote snelde weg.
Rubert Bateman, sir Oswald's particuutere
Het flovjet-lnstltuut voor Zeldzame Metalen
zal trachten radium te onttrekken aan het wa-
tci rond het eiland Tsjeleken In de Kaspische
Zee.
Dit water moet per 1000 kubieke meter van
0.3 tot 0.5 milligram radium bevatten, en aan
de hand van proeven met een nieuw procédé is
het Instituut gebleken, dat het mogelük Is. dit
radiumhoudende water voor industrleele doel
einden te concentreeren.
secretaris ging langs de andere züde de kamer
uit, door de glazen deur, waarin Jimmy Thesiger
nog bemlnnelük stond te luieren
„Goelen morgen, Pongo,” zei Jftnmy „Ik moet
die vervelende meisjes aangenaam bezig houden.
Ga Je mee?"
Bateman schudde met het hoofd van neen,
en snelde het terras langs en weer naar binnen
door de biblfotheekdeur. Jimmy grinnikte ver
maakt over den aftocht. Hü en Bateman waren
samen op school geweest, toen was Bateman nog
maar een ernstige Jongen met een bril op ge
weest en had den bünaam Pongo gekregen, nie
mand wist waarom.
Pongo, bedacht Jimmy, was nu zoowat dezelfde
ezel als toen. De woordenLife Is earnest, life Is
real” hadden wel speciaal voor hem geschreven
kunnen zün.
Jftnmy geeuwde en kuierde langzaam naar
den vüver. Met haar gedreïën waren daar de
meisjes het gewone soort, twee met donkere
opgeknipte kopjes en één met een blond opge-
knfpt kopje. De eene, die het meest giechelde
heette (dat dacht hü tenminste) Helen, en de
tweede heette Nancy, en de derde werd om de
een of andere reden aangesproken als Soeks.
Bü hen waren zün twee vrienden Bill Eversle.gh
en Ronny Devereux, die belden een louter deco
ratieve positie bekleedden aan het ministerie van
Bultenlandsche Zaken.
„Hallo,” zei Nancy (of misschien was het
Helen). „Het is Jimmy. Waar is.... boe heet hü
ook weer?”
^Je wilt
zeer
scheen
Men
mü steeds met
gejuich, nam
mün hoed en
stok af. schoof een stoel voor
trigde me ten eten. En ik geloofde maar al te
graag dat men van mü hield. Tot op een goe
den dag....”
„Wat op een goeden dag,” herhaalde de heer
Gulden, die zichtbaar opgewonden aan zün
baard plukte.
„Toen kwam ik terug om mün parapluie te
halen en hoorde ik dat de man zei: .Misschien
laat hü wel een deel van zün vermogen na, ais
hü niet te gierig is.”
En zün vrouw voegde ar aan toe: „Hü, die
ouwe vrek.”
Hoe zal Ik zeggen wat Ik bü die woaëden
voelde? Ik was als versteend, verpletterd. IDus
niet van mü hielden deze goede lieve vrienden,
maar van mün geld! Mün geld golden die har-
telüke begroetingen, die warme handdrukken,
de beste plaats bü den haard! Ik zelf was
slechts de gierige ouwe vrek!
„Hé,” vleiden de Guldens hier lip „dat was
slecht van hen. want wie u kent....’’
Münheer Leest glimlachte met een droevig
lachje.
„Ik moet aannemen,” vervolgde ^iü> „dat de
meeste van mün vrienden mü zeer slecht ken
den, want allen bü wie Ik mün regenscherm
vergat, opzettelük vergat, maakten zich vroolük
om mü. zoodra Ik mün hielen gelicht had.
„Die arme duivel,” zei eens de man, en zün
vrouw voegde er bü: zag Je hoe verlegen hü
werd, toen het gesprek op lastige aanstellerige
vrouwen kwam. Hü moest zich wat flinker too-
nen. niet zoo laf, daar erger ik me telkens aan.
Ja, bespraakt is hü niet, altüd datzelfde on
derwerp, 1 wordt vervelend!”
Dat waren ook goede trouwe vrienden, die
zoo over me spraken. Nog zie ?*et. open ge
acht van den vriend en het lieifje lachje der
gastvrouw, voor me."
De Guldens wisselden een angstvalllgen blik.
„Sinds dien tüd," vertelde münheer Visscher
verder, „werd ik beheerscht door het verlangen
te weten hoe mün vrienden over me dachten
en over-mü spraken. Ik leerde het bitter smar-
telük genot kennen, de maskers te zien vallen
en tot in het diepste der zielen te zien. Ik ver
nederde mü tot een nieuwsgierigheid, die me
in mün eigen oogen verlaagde. Ik luisterde aan
de deuren en altüd, büna altüd hoorde ik hoe
de menschen, die mü met vriendelükheid en
beleefdheid overstelpt hadden, me achter mün
tug hoonden. Ik kon nooit deze behoefte aan
üegen. deze veinzerij, deee bedrleglüke bernln-
nelükheld begrijpen. Eens werd ik in de gang
door de kinderen van hen, die tk behandelde,
verrast. De heldere onderzoekende blik van den
kleinen jongen genas me voor goed. Ik genaam
de me over me zelf, zooals ik me tot dien tüd
over anderen had geschaamd. Ik weerstond
verder de verzoeking te hooren. hoe zü. die mü
pas hadden toegelachen, mü beoordeelden. Het
begon me onverschillig te worden en dat was
ook een der redenen, waarom ik me meer en
meer van de menschen terug trok.
Münheer Gulden keek zün vriend terneer
geslagen aan. Ook zün vrouw kon haar
schaamte en deelneming niet verbergen. „Wat
hebt gij geleaen, arme man!” En met zachte
stem, de oogen afwendend, vroeg ze:
„Zeg, hebt ge uw parapluie ook bü ons ver-
„Nu, wat dan?" vroeg Ronny kortaf.
Niemand had een antwoord klaar.
„We moesten tpch Iets er op vinden” zei Bfll.
„Wie heeft er goede hersens?”
„Pongo,” zet Jimmy. (En hier fs hü. haastig
voorbüsnellend als gewoonlük. Pongo heeft altüd
goeie hersens gehad. Dat Is van zün Jeugd af
zün ongeluk geweest. Laten we Pongo eraan zet
ten.”
Münheer Bateman luisterde geduldig naar een
eenfgszlns onsamenhangede uiteenzetting. Zün
houding was die van een vogel op het punt om
weg te vlieden. Zonder tüd te verliezen gaf hü
zün oplossfr.g van het geval.
„Ik zou een wekker voorstellen,” zei hü vlug
,Jk gebruik er zelf altüd een, omdat fk bang
ben me te verslapen. Ik heb namelük ondervon
den, dat kelfs mün morgembee, die gerulsch-
loos binnen gebracht wordt, soms niet in staat
Is me te doen ontwaken."
Hü snelde weg.
,Een wekker?” Ronny schudde het hoofd.
„Eén wekker? Er zouden er een dozün noodtg
zün om Gerry Wade In zün slaap te hinderen.”
„Nou en waarom niet?”
BUI was opgewonden en meende het.
„Ik weet het. Ik heb het gevonden. Laten
we alle maal naar Market Basing gaan en elk
een wekker koopen.’”
Ze lachten en discuteerden. BUI en Ronny
gfngen weg om auto’s te bemachtigen. Jimmy
werd weggezonden om te splonneeren in
buurt de eetkamer. Hü
terug.