uttfiaal van den day
te Parijs
PER VLIEGMACHINE DE WERELD ROND
o
Een „Aya Sophia”
91»
INWIJDING DOOR HARD.
VERDIER
HET GEHEIM VAN
DE 7 WIJZERPLATEN
ID
ID
Haar laatste
wensch
Een mooi bouwwerk
Doodelijke voetbal
Liefhebbers voor de
bergsport
De grootste man
Moderne Robinson
Crusoë*s
Uniforme school-
kleeding
Automobielviaduct
Gasoorlog in 1241
Alleabonné’s
DOOR AGATHA CHRISTIE
Door zijn leveranciers
geleid
Ook deze kerk ie weer een prach
tig getuigenis voor de activiteit
der katholieken
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
I
7
(Bijzondere correspondentie)
I
I
te
da
veel
Het orgel
de
zaal
op
8.
TWEEDE HOOFDSTUK
OVER WEKKERS
(Wordt vervolgt»
OOTZ'
meer dan verbaasd, toen ze van onze ervaringen
vernamen.
meer, de kinderen aan het
k eikaar. Voor hen waa de
lahgrbroken, het begin van
„Waar sullen we ze nu zetten?”
Het diner was afgeloopen Lady Coote moest
haar gasten weer bezighouden 81r Oswald was
haar onverwachte te hulp gekomen door voor
te stellen om te bridgen alhoewel voorstellen
het juiste woord niet ts Sir Oswald zooals dat
een van „Onze Industrieeele Leiders'* betaamt,
drukte slechts een voorkeur uit en zijn omgeving
haastte zich te schikken naar de wenachen van
den grooten man.
Rupert Bateman en air Oswald waren partners
tegen lady Ooote en Oerald Wade, hetgeen sen
Uren, dagen, maanden, laren.
Vlieden als een schaduw heen.
voor haar was het
nel.
Moeder was ntat
doodsbed omhelsde!
Nieuwjaarsmorgen
een nieuw leven.
En voor moeder.... C
I’leuwjaar, maar in den
De Fransche zegswijze: „L'histolre se répëte",
Is op den gasoorlog eveneens van toepassing
Toen de vereenigde legers van Tartaren en
Mongolen een inval In Europa deden, bedien
den zij zich, volgens de kroniekschrijvers van
dien tijd, van een machine, die ten doel had
vergiftigde gassen te verspreiden. Zoo zou tij
dens den slag op de Wahlstatt, negen kilometer
van Liegnletz verwijderd, In April 1241 de vij
andige cavalerie een stinkgas tegemoet gebla
zen zijn, dat, volgens denzelfden kroniekschrij
ver, zulk een kwalijk rtekenden geur verspreld-
de, dat de Poolsche en Silezlsche ridders tot een
terugtocht gedwongen werden.
Dat was een duur telegrammetje, zet ik tegen
Oom. toen wij 's avonds in bed lagen. Maar Ik
zou nu toch W>1 weer eens naar huls terug wil
len. Zouden we. zoo ging ik verder, niet naar
Ned-Inolé kunnen vliegen, daar het toestel
mjjn vader en moeder weer naar Amsterdam
zouden vertrekken, vergezeld van tante Sidney.
Mijnheer Dickens en Amy waren reeds eenlge
weken te voren naar Engeland afgereisd.
De grootste man ter wereld is een twintig
jarige Pers, die 3.20 meter lang Is en 300 kilo
gram weegt. Tot zijn tiende jaar was.zijn groot
te normaal. Hij werd toen ziek en gedurende
deze ziekte, waarvan men den aard niet heeft
kunnen vaststellen, begon zijn abnorma’e groet
Zijn spieren ontwikkelden zich evenwel niet in
gelijke mate, zoodat zijn kracht niet toereikend
s om zijn reusachtig lichaam recht te houden.
De arme kerel loopt op krukken, die 2.65 meter
•root zijn.
Johann Muhlberg uit München, die den ge-
heelen wereldoorlog heeft medegemaakt, zon
der dat een kogel vat op hem had, is onlangs
door een „leeren kogel" doodHjjk getroffen. Als
voetbal-enthousiast woonde hü een wedstrijd
te Alchbach In Beleren b». Ten einde beter te
kunnen zien, drong hij door tot In de voorste
rijen. Een bal, die over de Hjn vloog, kwam op
zijn gezicht terecht. Dit veroorzaakte bij Muhl
berg een beroerte, waaraan hij een half uur
later overleed.
mijlen afstand van Tristan
in bet Zuidelijk deel van den
k-eine eilandjes,
ngale Island.
Handjes Is reeds
En moeder wachtte met sterk verlangen, die
laatste dagen. Hoeveel uur la het nu nog, nis
ter? zei ze met zwakke stem. ..Nog 4 uurtjes en
dan kan uw zoon hier zijn. HU wordt afge
haald.”
Met smachtend verlangen lag zü daar, roer
loos stil, de nogen naar de deur gericht. Zou
ze hen nog zien?
„O Ood. laat mjj nog even hier,” steunde zU,
Ik’wou ze nog zoo graag even zien....’’ en
teengebeurde het, de deur ging open en
een paar jongelui kwamen binnen.
.Mijn kinderen,” klonk een zwakke stem uit
de ziekenzaal. „Zijn jullie daar? Goddank, toch
nog gezienI”
Dan neemt zU de handen van haar kinderen,
omklemt ze In de hare.... spreken ging heel
moeilijk, maar zij kon nog zeggen: ..Ga samen
nel leven In, ik vind het goed; Ood zegere jelui
telden."
En toen nog eenmaal met gebroken oogen
keek zü hen aan, een hemelsche glimlach op
ivaar gelaat
Oude jaarr.-avond,
speelde heel zacht:
honden rijk te worden,
van een Robinson Crusoé. en moesten
ontberingen doorstaan, tot zij na twee
door een Engelsch oorlogsschip naar de
woonde wereld terug werden gebracht.
Te hunner eere werd Inaccessible eiland her
doopt In Btoltenhoff-eiland, welke naam nog
op vele kaarten voorkomt.
Daarna maakten we onze toebereidselen voor
ons vertrek, en na eenlge dagen startten wjj
van het vliegveld te Nanking, maakten een
urenlange vlucht over Zuld-China om tenslotte
de kust onder ons te zien verdwUnen en onzen
tocht over de Zuld-Chlneeeche zee voort te
zetten.
aan meedeed. HU zal vertegenwoordigd wor
den.”
.Dat ts goed,” zei BUL ..En Ik zal er een nemen
voor lady Coote. Hoe meer zielen, hoe meer
vreugd En zU doet de pionierswerk. Waar
schijnlijk zit ze nu te zwammen tegen Gerry.”
Inderdaad zat lady Coote tn geuren en kleuren
een verhaal te doen over Mac Donald en een
bekroonden perzik en ze amuseerde zich goed
De wekkers werden Ingepakt en betaald Met
een uitdrukking van verbüstering zag mijnheer
Margatroyd de auto's wegrijden. De jongelui
uft de eerste standen waren tegenwoordig wel
heel bUdehand. maar niet gemakkelUk te begrU-
penl HU wende zich met een zucht van ver
lichting tot de domineesvrouw die een nieuw
soort theepot, dte beslist niet drupte, moest
hebben.
Daema zochten we ’n goed hotel op en richt
ten er ons voor een verblijf van enkele weken
behaaglijk. Na een paar dagen kwam er een
antwooro-telegram uit Washington, waarin
stond dat ze erg blü waren over onze ontsnap
ping en de onderhandelaars met het losgeld bij
tijds hadden kunnen terugroepen; verder dat
de Amerikaansche regeering ons ontsloeg van
de opdracht om in Mantsjoerüe een onderzoek
naar den stand van zaken in te stellen en dat
Moeder ging langzaam achteruit. De dokter
had haar nog 14 dagen te leven gegeven. Ver
langend zag zU naar de komst van haar kln-
o»ren uit. De boodschap van de verloving had
zl< ontvangen en innerlijk had zü zich al ver
heugd op de toekomst van haar jongen.
De koorts week maar niet, hoe langer hoe
rwakker werd ze. maar met moed hield zü «ich
sterk, lederen avond bad ze, dat ze nog maar
zoo lang mocht blijven leven, dat ze haar kin
deren had gezien, haar Theo, haar jongen en
can nu met zijn toekomstige vrouw.
Een telegram werd aan bet ziekenhuis be
zorgd, nog twee dagen, en dan kon de boot
aan zijn.
5
dan
stond zij aan
ie boot en dan.,
lan zal het feest
zijn in huls. Belden, zoo ver van elkander, ver
heugden zich al op een blU weerzien In Hol
land.
Moeder had zich al die jaren goed gehouden.
Zestig Jaar was zü nu geworden. Op haar ver
jaardag had zU in den brief gelezen, dat, als
zü dezen ontving. Theo zich al op de boot had
Ingescheept en de terugtocht naar Holland
was aanvaard. Dit was wel de grootste verras-
s ng, die zU ontving. Nu ging zü de dagen tel
len: 30, V, 28, 27 enz. Zoo telde zij en lede
ren avond ging zü met een blü hart ter ruste.
De najaarsstormen kwamen en met de stor
men de koude regenvlagen, slecht weer voor
Moeder. Zü was altüd zoo flink geweest, maar
nu had een zwaar gevatte kou haar In bed ge
houden. ZU lag met hooge koortsen De ont
leden dokter raadde opname In een zieken
huis aan. Daar had zü een goede verzorging en
alles bü de hand. Moeder zou dan wel weer
gauw opknappen. Zü was een zonnetje voor de
andere patiënten, want leder, die in haar om
geving was. vertelde zü van haar zoon in Indlë,
cie zoo groote promotie had gemaakt en nu na
5 Jaar weg te zün geweest spoedig met verlof
kwam. Zü had het uitgerekend, net nog In het
Oudejaar kon hü terug zün.
Op de ziekenzaal stond een Kerstboom te
bianden, en de zusters zongen Kerstliederen.
Moeder dacht aan vroeger dagen, toen zü ook
nog met vader en haar Jongen Kerstfeest vier
de. hü was toen nog klein, wat was hü altijd
blü met zün cadeautjes en wat vond hü den
Kerstboom mooi en de lichtjes en op Oude
jaarsavond moest de boom ook nog branden.
Haar oogen schitterden bü de gedachten aan
cat lang verleden. Vermoeid viel zü in een
diepen slaap.
Op de boot was bet een en al vroolljkheld.
Theo de Jonge ambtenaar had op de boot keu
ris gemaakt met een aardig blond meisje en
samen hadden zü voor elkaar uitgemaakt den
rtap maar te wagen en zich te verloven.
En daarom was er met enkele kennissen een
ultiem feestje aangezicht. De brief met de ver
rassende boodschap was al aan moeder gezon
den en mede Ingesloten een portret van het
’fneteje.
Wat zal moeder blü zün als wü samen aan
komen. zei Theo. Zü schreef mij al vroeger, als
Je aankomt, is moeder aan de boot en er zal
feest zün, groot feest zün in huls. En nu, als
wü dan samen komenverlangend zagen zü
cl naar dien dag uit.
Op het oogenbllk worden voorbereidingen ge
troffen voor de bestüging van den Elbruz, den
5.500 meter hoogen top in het Kaukasus-ge-
bergte. Zoodra het weer gunstig is, zullen 500
boeren en arbeiders tezamen de klimpartü be
ginnen. Reeds hebben verschillende gedenk
waardige bergstügingen door Sovjet-onderdanen
plaats gehad. De Lenln-top (de vroegere Kauf-
manbergi die büna 7000 meter hoog is. heef,
men voor de* eerste maal aan beide züden be
klommen. De* Oesjba-top In den Kaukasus (5.200
meter), welke tot dusver slechts bereikt was
door een kleine groep West-Europeesche klim
mers. is dit Jaar beklommen door zes Sovjet-
alpinisten waaronder een vrouw. Zü hadden
zeer stelle bergwanden te overwinnen en moes
ten gebruik maken van haken, die als steun
punten moesten dienen. Tevens maakten zü
zich hieraan vast wanneer zü wilden slapen,
daar er geen ruimte was om te gaan liggen.
Van den zomer was aan den voet van de glet-
schers ..Tsela" en ..Skaza" in den Kaukasus op
2400 meter hoogte een bergkamp voor kinderen
ingericht.
In den loop van 1934 is de Elbruz-top door
niet minder dan 375 Sovjet-burgers bereikt.
Verscheidene Engelsche parlementsleden heb
ben bü het ministerie van verkeer een project
ingediend, betreffende een viaduct voor auto
mobielen tusschen Lambithbrldge en Raynes
Park De weg zou acht mijl lang zün en zes
meter boven den beganen grond liggen. Men
laamt de kosten op £300.000.
<M7lt Moskou wordt vernomen, dat het volks-
cOTnmissariaat voor Onderwijs en Opvoeding
heeft besloten een uniforme kleeding in te voe
ren voor schoolkinderen In de geheele Sovjet
unie.
Jongens van de lagere schot* zullen een hoog
gesloten Russisch hemd moeten dragen met
metalen knoopen. alsmede een plusfour. Leer-,
llngen van middelbare scholen en studenten
moeten een lange broek dragen en hooggeslo
ten katoenen hemden.
Voor speciale gelegenheden moet een speciaal
costuum met metalen knoopen worden gere
serveerd. De kleur der kleeding moet zün don
kerblauw Meisjes moeten gekleed gaan in don
kerbruine jurken en blauwe mutsen.
naam verrast om den eenvoud van die oplossing.
Ernstig vervolgde lady Coote het gesprek.
•„Ik heb sir Oswald dlkwüla hooren zeggen,
dat er niets een jongeman meer vooruit helpt
dan stipte gewoonten.”
„O. dat weet Ik," zei münheer Wade. „En
dfe heb ik ook als Ik In de stad ben. Ik be
doel, dat ik om elf uur op dat gezellige minis
terie van Buitenlandsche Zaken moet zün. U
moet niet denken, dat ik altüd soon ulerik
ben lady Coote. Wat hebt u toch vreeaelük
aardige bloemen in die lage border Ik weet
niet meer hoe ze heeten. maar we hebben ze
thuis ook, die lila dingetjes Mün zuster is ver
schrikkelijk dol op den tuin."
Lady Coot werd onmlddellük afgeleid. Ze was
te zeer vervuld van haar grieven.
„Wat hebt u voor tuinlieden?"
„O, maar ten Ik vfnd het een ouden, eigen-
aardlgen kerel. Hü weet niet veel, maar hü doet
wat Je zegt En dat ik al veel, is het niet?”
Lady Coole beaamde dit met zulk een diep
gevoel in haar stem, dat het zonder twüfel voor
haar een onschatbare waarde sou geweest zün,
als ze een melodramatlsciie geweest was Ze
begonnen een gesprek over de ongerechtigheden
van tuinlieden.
Onderwül gfng het de expeditie goed. Ze had
den het voornaamste magazün van Market
Basing bestormd en de plotselinge vraag naar
wekkers verbüsterde den eigenaar ten zeerste
..Ik wou, dat Bundle hier was.” mompelde
Bill, „JU kent haar toch Jimmy? O, jü sou
haar aard* vinden. ZU is eearvreeselUk aardig
meisje een echte vroolüke meid en-boven
kers werden zoo gezet, dat ze na elkaar af zou
den loepen te beginnen om uur 30 voormld-
dag_
„En ik hoop.” zet BlU braaf, .dat het een
lesje voor hem zal zün."
Hoort, hoort,” zei Bocks.
Ze waren juist begonnen met de wekkers te
verstoppen, toen ze opeens verschrokken.
•Bt, st.” sei Jimmy. „Kr komt Iemand de
trap op."
Een panfëk volgde.
„Het is In orde. sei Jimmy, „het Is Pongo
maar.”
Münheer Bateman maakte gebruik van de ge.
legenheld dat hü „blinde” was om op zün kamer
een zakdoek te halen. Hü stond onderweg stU
en overzag de situatie oogenbllkkelük. DadelUk
maakte hü een opmerking, zonder twüfel een
eenvoudige en practteche opmerking.
„Hü zal ze hooren tikken als hü naar bed
gaat," zei hü.
De samenzweerders keken elkaar ‘«n
„Wat zei ik jullie.” zei Jimmy op eerbiedigen
toon. „Pongo heeft altüd een goed verstand ge
had."
De man met het verstand ging weg.
..Het is waar,” gaf Ronny Devereux toe. x0n
hoofd nadenkend een weinig op zü gebogen.
.Acht wekkers die tegelük Ukken maken lm
helsch lawaai. Het zou selfs Gerry niet ontgaan,
al is hü nog aoo'n ezel. Hü sou waarschijnlijk
raden, dat er iets aan het handje was.”
schilderingen vrijgekomen. Ik weet, welke ge
dachte de Kardinaal bij het bouwen rijner ker
ken heeft wUlen verwezenlükenniet enkel aan
de Parüzenaars de bedehuizen te geven, die zü
behoeven, misr ook arbeiders en kunstenaars
aan het werk te zetten. En zoo zün dan deze
muurvlakken met louter frescos bedekt, door
zeker twintig verschillende katholieke schUders
uitgeyoerd, die de meest uiteenloopende thema's
tooneelen van het Concilie van Nlcea, uit het
leven van Jeanne d'Arc, uit de kathoUeke actie
van dezen tüd elk in eigen stül hebben uit
gewerkt, zonder dat daardoor de harmonie van
het geheel gestoord wbrdt; de composities zün
geordend aan het groote mozaïek, dat de koepel
afsluit: de twaalf tronende apostelen.
Het was interes, ant, de groote belangstelling
gade te slaan, die de kerkwijding in dit kwar
tier, waar een veel te groote parochie zün pas
toor overbelastte, vandaag trok. Het was een
broederlüke vreugde, die de bewoners van heel
de buurt met elkaar deelden; moeders met kin
deren aan de hand, oorlogslnvalleden, geheele
klassen van schoolkinderen onder de leiding
der Zusters. arbeiders, die aan den bouw heb
ben meegewerkt. Allen wilden beleven, hoe ,Je
bon Dleu" hier vandaag geïnstalleerd ging
w’orden en de kranige orde-dienst der katho
lieke padvinders had werkelük de handen vol,
om de belangstelling binnen de perken te hou
den.
Zeker zal met dezen kerkwüdlngsdag bet in
teresse niet voorbü zün. Integendeel, spoedig
zal ook het overige Parüs deze nieuwe kerk
gaan ontdekken, die na de Sacré Coeur de
grootste moderne koepelkerk van de stad is, ei»,
door haar rijkdom aan frescos alleen al een
bezienswaardigheid. Tegelükertijd echter is ze
ook een prachtig getuigenis voor de activiteit
der Katholieken in de Fransche hoofdstad.
zeer gelukkige regeling was Sir Oswald speelde
bridge zooals hü alles deed, n.L buitengewoon
goed, en hü hield ervan, dat zün partner dat
ook deed. Bateman was een even uitstekend
brldgespeler als hü een uitstekend secretaris
was. Beiden bepaalden zich uitsluitend tot het
spel, terwül ze slechts nu en dan, kort en barsch,
alsof ze keften, mededeelden: „Drie honneurs."
,Jk doubleer," „Drie schoppen.” Lady Coote en
Gerald Wade speelden bemlnnelük en onlogisch
en de jongeman liet niet na om na leder spelletje
te zeggen: ..Partner, dat was gewoonweg uit
stekend gespeeld van je,” op een toon van een
voudige bewondering, die ongewoon en nieuw
was voor lady Coote en haar büzonder vleide.
Bovendien kregen se heel goede kaarten.
Men dacht, dat de anderen aan het dansen
waren op de muziek van de radio. In werkelük-
held stonden ze bü de deur van Gerald Wade's
slaapkamer en de lucht was vervuld van inge
houden lachbuien en het harde tikken der wek-
kera.
„Op een rütje onder het bed.” stelde Jimmy
voor als antwoord op Bill's vraag.
■JEn op hoe laat zullen we se zetten? Allemaal
op denzelfden tüd zoodat er een verschrikkelüke
herrie loebreekt, of bü tusschenpooien?"
Men begon te redetwisten over dat punt, zeer
hevig zelfs De eene partü bracht nur voren,
dat voor een eerste klas slaper, als Gerald Wade
bet bellen van acht wekkers tegelük noodig
was, de andere züde wees op het nut van een
geregeld, afwlaeelend maar aanhoudend af-
■indelUk won bet deae Matste party. Da wek-
Op eenlge
Cunha liggen
AUanuschen Oceaan twee
Inaccessible Island and Nighl
Het bestaan van deze i
langer dan een eeuw bekend, doch aangezien
de juiste ligging er van niet met zekerheid la
vastgesteld, is thans door de Engelsche regee
ring aan de schepen, die tusachen Afrika en
Amenka varen, verzocht de juiste plaats der
eilandjes te bepalen.
Op Inaccessible Island hebben een tüdlang
de belde geboeders Stoltenhoff uit Kaapstad
gewoond, in de hoop door het jagen op zee
Zü leidden het leven
veie
jaar
be
dien; ze heeft een goed verstand. JU kent haar
toch Ronny.” Ronny schudde het hoofd
„Ken je Bundle niet? In welken achterhoek
heb jü dan toch gezeten? Ze is er een van het
echte soort.”
„Een beetje subtieler, BUI,” zet Bocks. JBchei
uit met over je vriendinnen te zwetsen en
schiet wat op met de zaak."
Münheer Margatroyd. de eigenaar van het
magazün werd welsprekend.
.Als ik u mag raden juffrouw, dan sou ik
zeggen niet die van 4.75 dat Is een goede
klok, versta me wel Ik wil ze niet afkeuren
maar-ik zou u ten sterkste aanraden deze te
nemen van 850 Die is den hoogeren prüs ten
volle waard Betrouwbaar begrüpt u? Ik sou niet
graag hebben, dat u later zei....”
„We hebben geen erg betrouwbare klok noo-
dflg." zei Nancy.
,Ae hoeft maar een dag te gaan, dat Is vol
doende,” zei Helen
„Het hoeven geen subtiele te sün,” zei Soeks.
„We moeten er een hebben die goed hard
afloopt."
„We moeten begon BUI, maar hü kon
den sin niet afmaken, want Jimmy, die aanleg
voor werktuigkunde had, had elndelük de con
structie gesnapt.
De volgende vüf minuten verging de winkel
van het harde, rauwe gebel van vele wekkers.
Ten slotte hadden ze toch zes uitstekende
wekkerz uitgekozen
„En weet je wat.” zet Ronny royaal „Ik aal
er een koopen voor Pongo. HU beeft het ver-
aontMU en het sou schande zün ato bü «r niet
halen en dan zal het feest zün mün jongen,
feest in ons huis.”
Steeds had hü geld naar Holland gezonden.
Lreeg dan een brief van moeder terug, dat zü
blü was met het geld, maar toch voomamelük
dat het haar jongen zoo goed ging. Ben plaats-
vervanger werd reeds voor Theo aangewezen,
cm tn zün werk te worden Ingeleid. Het verlof
raar Holland zou spoedig worden verleend.
Moeder wist bet ook ai en in haar laatsten
Lrlef schreef zü er over. Nu kom je spoedig met
verlof, mün jon-
?en. Zü was al
tan ’t tellen ge-
taan. nog
maanden.
zü
Den volgenden dag gingen we. gezeten in
een riksjaw, naar het regeeringspalels te Nan
king. waar de autoriteiten ons uiïgenoodlgd
hadden, teneinde een verslag te komen uitbren
gen van onze wonderlüke avonturen. De ont
vangst was zeer hartelük en de heeren waren
•W -r a een moeüük afccheid was hü wegge
ld gaan naar zün arbeid heel ver weg.
Moeder had zich de dagen daarvoor heel
*>ink gehouden, en haar Jongen nog moed In
gesproken. Wees flink, mün jongen had zij
gezegd, wanneer hü even treurig was over
üf Jaar zien wü elkaar weer, als het God be
lieft. Wees flink, mün jongen, het zal alles zoo
mooi zün daar, en het is zoo goed voor je onder
heel vreemde omstandigheden je nieuwen werk
kring aan te vangen. Ja. dit alles had zü
eczegd, hü herinnerde het zich nog zoo goed
Iilnke moeder had hü hü was zoo trotsch
cp haar. Sinds vader gestorven was. waren zü
samep gebleven zün gedachten waren voor
moeder en alles wat hü deed was voor moe
der.... En nu moest hü haar achterlaten....
zoo alleen-...
Hü had een betrekking gekregen, heel ver
weg. over den Oceaan. Hü kon nu voortaan
wel beter zorgen voor haar, maar ach, nu zoo
t- Heenzoo geheel alleen
Zoo zat hü gebogen over zün lectuur te den-
ken over de afgeloopen dagen en over het
afscheid. In zün koffertje had hü nog allerlei
gevonden, door moeder daarin gedaan zoo
>«n die heel kleine dingen, die een moeder
>.)!een maar kan bedenken voor haar jongen
Hü stond op en liep het dek op en neer. Het
was avond een koele avond, en de maan
stond helder aan den hemel. HU was alleen
daar, keek naar de maan en dacht aan zün
moeder
Zoo bleef hü eenlge oogenblikken In diep
gepeins.- De zee was kalm en statig bewoog het
schip zich op de stille wateren. Theo begaf zich
eenlge oogenbllkken later naar zün hut
diep weldra.
De dagen en weken verliepen lederen dag
.neer naderde het schip zün einddoel land
kwam In zicht en het duurde niet lang meer
of de bestemming was bereikt.
De boot ankerde In de haven en weldra was
liet overal een groote drukte bagages wer
den ultgeladen. passagiers stapten van boord,
werden verwelkomd door vrienden en beken
den en ook onze jonge Theo werd afgehaald
door een vertegenwoordiger, die uit naam der
directie hem kwam begroeten en kennismaken
Welkom hier, aeide hü en zü drukten
e'kaar de hand.
Het deed den jongen man goed zoo hartelük
te worden ontvangenEr Is ook hier nog
kts voor u. en meteen gaf hü aan Theo een
brief. Theo bekeek het adres en o, verrassing,
nu al een welkom van moeder
Haastig en zenuwachtig opende hü het cou-
lert, en daar las hü: „Wees flink, mün jon
gen. Denk nu maar bü al je arbeid: Moeder
vergeet je niet, dat zal Je dan moed geven."
Een envelopje apart in de enveloppe, hü
maakte het open en wat zag hü een portret
ven moeder, en daaronder geschreven: „Flink
zün. mün jongen, mosder denkt aan je.” Dit
iwam op zün bureau te staan, dacht Theo.
Samen gingen zü naar de zaak om met^^
nlrectle en het andere personeel kennis tj^^^
ken en den volgenden morgen ging
den arbeid.
Het was een groot en druk kantoor
personeel: allen werkten met energie Dat had
Theo al gauw bemerkt allen waren bezield
met **n gedachte, hun krachten in te spannen
om de zaak groot te maken. Theo voelde zich
dan ook spoedig thuis en ook aan het klimaat
ging hü langzamerhand wennen. Hü ging ei
ken dag met moed aan den arbeid, eiken dag
keek hü naar het portret en naar hetgeen
moeder er onder geschreven had eiken dag
netzelfde, maar toch altijd weer nieuw.
De Jaren verliepen en groote vorderingen
werden door Theo gemaakt; hü had ook al
enkele malen promotie gemaakt. Er was een
geregelde briefwisseling over en weer, wat zou
rü graag eens om een hoekje küken, wanneer
de post een brief van hem bracht, even maar
om een hoekje dat gezicht van moeder.
Moeders gezondheid bleef goed, in haar
laateten brief schreef zü het nog. „Als je met
verlof komt, te moeder aan de boot om Je te
y -r ft de voorhal geven gebronsde openslaande
I J deuren ter hoogte van ongeveer tien me-
ter, toegang tot de kerkruimte, en deze
sterk uitgesproken portaalvorm opent direct op
het tegenmoment van het door baldakijn en
fresco in rulmtebeteekenis versterkte altaar,
zoodat de rlchtlngsgedachte In dezen centraal-
bouw zeer suggestief is uitgewerkt Zü wordt
verder overgenomen docr de zuilenrijen, die de
zübeuken links en rechts aan den blik onttrek
ken. en ter halve hoogte sluiten met een smalle
arcade, die de verbinding vormt tusschen de
empore van de ingangs- en koorapsls (In de
Hagla Sofia te Konstantlnopel zün diezelfde
xullen tot het gewelf doorgetrokken).
Door de hoogte van den koepel en de wanden
der apslden, slechts door heel smalle vensters
onderbroken, te er enorm veel vlak voor wand-
Morgen, lady Ooote,” zet Oerald Wade. „Waar
«ün al de anderen?”
„Die zün allen naar Market Basing," zef >ady
Coote.
„Waarvoor?”
,,Een grap." zei lady Coote met haar diepe,
melancholieke stem
„Het te nogal vroeg voor grappen," zei mün-
beer Wade.
,JIet te niet zoo heel vroeg meer." sel lady
Coote met nadruk
,Jk vrees, dat ik een beetje laat beneden was."
ael münheer Wade met innemende oprechtheid
Uiet te raar, maar waar ik ook logeer, ik ben
altüd het laatst beneden
„Erg raar," zei lady Coote.
„Ik weet niet hoe het komt." zei münheer
Wade nadenkend. „Ik kan er heusch niet
Achter konien.”
„Waarom sta je dan niet eenvoudig op.” stelde
Wy Ooot voor.
set münheer Wade, tamelük onaange-
Een wazenhuisbezitter in Belgrado, Hongaar
van afkomst en KöbAnya Arpad geheeten,
heeft dezer dagen een merkwaardig proces ver
loren van een speelgoedfabrikant, dien hü er
■an beschuldigde de oorzaak te zün eener fl-
riancieele ddbdcle, die de firma aan den rand
van den afgrond had gebracht.
De speelgoedfabrikant, de heer Domo Alex.
■everde goederen aan den heer Köbdnya vol
gens ontwerpen die hem vanwege het waren
huis verstrekt werden. De Hongaar, die er na
tuurlük op uit was, zoo voordeelig mogeUJk zün
materiaal in te slaan, had met Domo een over
eenkomst gemaakt, waarbü deze een gedeelte
van de winst toegezegd kreeg. Hierdoor ont
stond de merkwaardige toestand, dat de fabri
kant invloed kreeg op de uitvoering der mo
dellen Herhaaldelük kwam hü met klachten:
de ontwerpen waren te Ingewikkeld en namen
te veel tüd van zün technici In beslag, de zaak
u>u niet loonend zün enz.
Köbdnya had zich eenvoudig hieraan niet
kunnen storen en, zooals ook was overeenge
komen, den speelgoed vervaardiger precies kun
nen voorschrijven, hoe hü het wilde hebben en
daarmee uit. Maar hü verkoos het. rich door
zün leverancier te laten leiden. Nu eens gaf hü
zün medewerkers opdracht de modellen ,ge-
makkelüker” te maken, dan weer elschte hü
andere concessies, en zoo trachtte hü tusschen
de klippen door te zeilen.
Het onaangename verschünael werd echter
merkbaar, dat de belangstelling van het pu
bliek voor het speelgoed, dat iedere week ba
naler werd, hevig verminderde en tenslotte
dreigde een financieel» catastrofe.
Nu ging Kdbdnya plotseling uit een ander
••aatje tappen; hü probeerde aanvankelük den
beden, die de ontwerpen In elkaar zetten, de
schuld te geven, maar toen deze zulks zeer te-
:echt van de hand wezen, keerde zün woede
zich tegen den heer Domo, aan wien hü nu
Gen slechten loop van zaken weet: Domo zou
door zün vervelende op- en aanmerkingen, zün
jnbereidwtlllgheid om een behoorlük object te
leveren en zün blükbaar onvolledige technische
uitrusting den boel in het honderd gestuurd
hebben.
Het hoeft geen verwondering te baren, dat
Domo deze beschuldigingen als onzlnmg be
schouwde. Wanneer KóbAnya de ramp had wil
len voorkomen dan had hü maar zün eigen zin
moeten doen en niet moeten toegeven.
De overspannen Hongaar deed zün fabrikant
een proces aan. dat hü met vlag en wimpel
verloor. „UJ Pesth" publiceert deze geschiedenis
met de bemerking, dat het in hooge mate on
verstandig is zich door zün leveranciers
laten negeren.
verkoopen om dan per boot naar Nederland
of Engeland terug te gaan? Een prachtig
voorstel. Bok. dat doen wet
op dit blad rijn Ingevolge de verzekerlnnvoorwaarden tegen f bij levenslange geheele ongeschiktheid t »t werken door t bü een ongeval met OC/l bü verlies van een hand 1 9C ’U verlies van een t Ctï btj een breuk van ft bü verlies van *n
ongevallsn verzekerd voor een der volgenoe ultkeerlngen verlies van beide armen, belde beenen ol belde oogen f doodelüken afloop f een vos» of sen oog f 1 4Zeluim of wüsvlnger *y(r»“bsen of uml tv»" ankieren vlngtt
T T T y berichtten onlangs een en ander over
yy de 65 kerken, die Kardinaal Verdler in
de drie afgeloopen jaren te Parijs en in
de banlieue liet bouwen, en over de 35 andere,
die nog op het programma staan. Een der groot
ste en mooiste dezer nieuwe kerken werd beden
gewüd. Het is de kerk van den H. Geest aan
de Avenue Daumesnll te Parijs, en de Kardinaal
feit verrichtte de ceremoniën.
De Avenue Daumesnll begint bü de BastUle
en loopt door een der meest bevolkte buurten
van de stad (de Seine-haven, de goederensta
tions en de reparatie-lnrichtlngen der spoor
wegen liggen niet ver van daar) naar het Bols
de Vincennes, waar enkele jaren geleden de ko
loniale tentoonstelling stond. Thans vindt men
er een dierentuin een der modernste van
Europa het groote, nieuwe gebouw van het
koloniale Museum, en, aan den rand van het
bosch. de nieuwe rijen huurkazernes met-alle-
eomfort. waarvan Parüs sinds twee jaar maar
niet genoeg kan krijgen en die allerwegen nog
uit den grond schieten in een bouwtijd van vier
maanden.
Tusschen dit nieuwe kwartier en het oude,
tusschen stad en voorstad, staat de nieuwe H.
Oeest-kerk, onopvallend en wat verdrukt tus
achen de oude hulzen. Een rondbouw, geheel
uit gewapend beton en op een ongeveer vierkant
terrein opgericht. Aan twee kanten zien de
slordige achtergevels dier grauwe hulzen op
haar koepel, aan de derde züde mondt een
smalle steeg, en het kerkfront met den hoofd
ingang heeft maar een meter of tien aan de
Avenue Daumesnll ter beschikking.
Misschien was het de gebondenheid aan den
terrelnvorm, die den architect. Tournon, op het
idee bracht; misschien ook is het enkel dat bü-
aondere element der traditie, dat de katholieke
architecten nog sterker bewaren dan de ande
ren, en dat veelal het doordringen van een
werkelük nieuwen en oorspronkelüken vorm
verhindert; in alle geval heeft Tournon een
Parijsche Hagia Sophia in gewapend beton ge
bouwd. Men kan op het vernemen hiervan wel
licht een kreet van ontzetting uiten, maar bü
nader bezie*, blijkt, dat» deze nieuwe kerk in
Byzantijnschen stül in zeer goede verhoudingen
en met een zekerheid voor ruimten gebouwd is.
die ménige moderne kerk bitter blüft ontberen.
Een reusachtige koepel, vier geweldige apsl
den, elk in drie nissen verdeeld, nissen met zul
len en bogen, waardoorheen breede fresco's
zichtbaar zün en een altaar, dat op een ver-
hooging van enkele treden geheel vrüstaat. door
een zeer hooge steenen baldakün overdekt
ziedaar in een paar woorden de hoofdlünen der
kerk geschetst. In de mlddelnls van het pries
terkoor, die den verren achtergrond voor het
altaar vormt, te over de geheele hoogte en
breedte een frescocomposttie van het Pinkster
feest te zien, waarvan de sterke kleuren deco
ratief zeer effectvol zün en de richting naar het
altaar accentueeren.
RBBMMRMIRB
