mAaal den dag te Parijs PER VLIEGMACHINE DE WERELD ROND üll Een „Aya Sophia” 0 0 INWIJDING DOOR KARD. VERDIER HET GEHEIM VAN DE 7 WIJZERPLATEN Alle abonné’e VRIJDAG 28 DECEMBER 1934 wensch Een mooi bouwwerk Doodelijke voetbal Liefhebbers voor de bergsport De grootste man Moderne Robinson Crusoë’s Uniforme school- kleeding Automobielviaduct DOOR AGATHA CHRISTIE v Door zijn leveranciers geleid Ook deze kerk is weer een prach tig getuigenis voor de activiteit der katholieken AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERUJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL ge: i Haar laatste MOWS W««MV I Bijzondere correspondentie) te f da Het orgel gaal de op 8. i OVER WEKKERS (Wprdt vervolgd) mijn vader en moeder weer naar Amsterdam zouden vertrekken, vergezeld van tante Sidney Mijnheer Dickens en Amy waren reeds eenlge weken te voren naar Engeland afgereisd. OOTZ meer dan verbaasd, toen ze van onze ervaringen vernamen. Moeder was niet meer, de kinderen aan het doodsbed omhelsden elkaar. Voor hen wae de Nieuwjaarsmorgen aangebroken, het begin van ten nieuw leven. En voor moeder.... Ook voor haar waa het I’ieuwjaar. maar In den hemel. Uren, dagen, maanden, jaren, Vlieden als een schaduw heen. i ging zü de dagen tel- Zoo telde zü en lede- een blU hart ter ruste. Inderdaad een verhaal kers werden zoo genet, dat ze na elkaar af «ou den loopen te beginnen om 8 uur 30 voormid dag. „En ik hoop." zei BUI braaf, .dat het «en lesje voor hem zal zün.” „Hoort, hoort," zei Soeks. Ze waren juist begonnen met de wekken to verstoppen, toen ze opeens verschrokken. zei Jimmy, ..Er komt iemand de 4 Daarna maakten we onze toebereidselen voor ons vertrek, en na eenlge dagen startten wU van het vliegveld te Nanking, maakten een urenlange vlucht over Zuld-China om tenslotte de kust onder ons te zien verdwijnen en onzen tocht over de Zuld-Chlneesche zee voort te zetten. De grootste man ter wereld is een twintig jarige Pers, die 3.20 meter lang is en 200 kilo gram weegt. Tot zijn tiende jaar was zijn groot te normaal.' Hij werd toen ziek en gedurende deze ziekte, waarvan men den aard niet heeft kunnen vaststellen, begon zijn abnormale groei. Zün spieren ontwikkelden zich evenwel niet In gelijke mate, zoodat zijn kracht niet toereikend is om zijn reusachtig lichaam recht te houden. De arme kerel loopt op krukken, die 2.65 meter groot zijn. Johann Muhlberg uit München, die den ge- heelen wereldoorlog heeft medegemaakt, zon der dat een kogel vat op hem had. is onlangs door een ..leeren kogel" doodelijk getroffen. Als voetbal-enthouslast woonde hjj een wedstrijd te Alchbach in Beleren bij. Ten einde beter te kunnen zien, drong hjj door tot in de voorste rijen. Een bal. die over de lijn vloog, kwam op zijn gezicht terecht. Dit veroorzaakte bij Muhl berg een beroerte, waaraan hij een half uur later overleed. „Waar zullen we ze nu zetten?” Het diner waa afgeloopen Lady Coote moest haar gesten weer bezighouden Sir Oswald was haar onverwachts te hulp gekomen door voor te stellen om te bridgen alhoewel voorstellen bet juiste woord niet ta. Str Oswald zooals dat een van „Onze Industrleeele Leiders" betaamt, drukte slechts een voorkeur uit en zijn omgeving haastte zich te schikken naar de wenachen van den grooten man. Rupert Bateman en air Oswald waren partners tegen lady Coote en Gerald Wade, hetgeen een honden rijk te worden. van een Robinson Crusoé, ontberingen doorstaan. door een Engelsch oorlogsschip naar de woonde wereld terug werden gebracht. Te hunner eere werd Inaccessible eiland her doopt In Stoltenhoff-elland, welke naam nog op vele kaarten voorkomt. Op het oogenbllk worden voorbereidingen ge troffen voor de bestijging van den Elbruz, den 5.500 meter hoogen top In het Kaukasus-ge- bergte. Zoodra het weer gunstig is. zullen 500 boeren en arbeiders tezamen de klimpartij be ginnen. Reeds hebben verschillende gedenk waardige bergstljglngen door Sovjet-onderdanen plaats gehad. De Lenin-top <de vroegere Kauf- manberg) die bijna 7000 meter hoog Is. heeft men voor de eerste maal aan belde zijden be klommen. De Oesjba-top In den Kaukasus (5.200 meter), welke tot dusver slechts bereikt was door een kleine groep West-Europeesche klim mers, is dit jaar beklommen door zes Sovjet- alpinlsten, waaronder een vrouw. Zü hadden zeer steile bergwanden te overwinnen en moes ten gebruik maken van haken, die als steun punten moesten dienen. Tevens maakten zü zich hieraan vast wanneer zij wilden slapen, daar er geen ruimte was om te gaan liggen. Van den zomer was aan den voet van de glet- schers „Tseia” en „Skaza” in den Kaukasus op 2400 meter hoogte een bergkamp voor kinderen Ingericht. In den loop van 1934 is de Elbruz-top door niet minder dan 375 Sovjet-burgers bereikt. En moeder wachtte met sterk verlangen die laatste dagen. Hoeveel uur is het nu nog. zus ter? zei ze met zwakke stem. „Nog 4 uurtjes en dan kan uw zoon hier zijn. Hij wordt afge haald.” Met smachtend veziangen lag zij daar, roer loos stil, de oogen naar de deur gericht. Zou Den volgenden dag gingen we. gezeten in een riksjaw. naar het regeeringspaleis te Nan king. waar de autoriteiten ons uitgenoodlgd hadden, teneinde een verslag te komen uitbren gen van onze wonderlijke avonturen. De ont vangst was zeer hartelijk en de heeren waren verkoopen om dan per boot naar Nederland of Engeland terug te gaan? Een prachtig voorstel, Bok. dat doen wel Moeder ging langzaam achteruit. De dokter had haar nog 14 dagen te leven gegeven. Ver langend zag zü naar de komst van haar kin deren uit. De boodschap van de verloving had z(i ontvangen en innerlijk had zij zich al ver heugd op de toekomst van haar jongen. De koorts week maar niet, hoe langer hoe zwakker werd ze. maar met moed hield zij rtch sterk, lederen avond bad ze, dat ze nog maar zoo lang mocht blijven leven, dat ze haar kin deren had gezien, haar Theo, haar jongen en can nu met zijn toekomstige vrouw. Een telegram werd aan het ziekenhuis be zorgd, nog twee dagen, en dan kon de boot aan zijn. Dat was een duur telegrammetje, zei ik tegen Oom, toen wij 's«avynds in bed lagen. Maar ik zou nu toch wel weer eens naar huis terug wil len Zouden we. zoo ging ik verder, niet naar Ned.-Inaië kunnen vliegen, daar het toestel De Fransche is op den gas Toen de vere, Mongolen een inval in Europa deden, bedien den zij zich, volgens de kroniekschrijvers van dien tijd, van een machine, die ten doelvhad vergiftigde gassen te verspreiden. Zoo zou" tij dens den slag op de Wahlstatt, negen kilometer van Llegnletz verwijderd, in April 1241 de vij andige cavalerie een stinkgas tegemoet gebla zen zijn, dat, volgens denzelfden kroniekschrij ver, zulk een kwalijk riekenden geur verspreid de, dat de Poolsche en Silezlsche ridders tot een terugtocht gedwongen werden. naam verrast om den eenvoud van die oplossing Ernstig vervolgde lady Coote het gesprek. „Ik heb sir Oswald dikwijls hooren zeggen, dat er niets een jongeman meer vooruit helpt dan stipte gewoonten." „O, dat weet Ik," zei mijnheer Wade. „En dfe heb ik ook als ik in de stad ben. Ik be doel, dat ik om elf uur op dat geaslllge minis terie van Bultenlandsche Zaken moet zijn. U moet niet denken, dat ik altijd soon ulerik ben lady, Coote. Wat hebt u toch vreeselfjk aardige bloemen in die lage border Ik weet niet meer hoe ze heetan. maar we hebben ze thuis ook. die Ifla dingetjes. Mijn zuster is ver schrikkelijk dol op den tuin Lady Coot werd onmlddellijk afgeleid. Ze was te zeer vervuld van haar grieven. „Wat hebt u voor tuinlieden?" „O, maar één. Ik vfnd het een ouden, eigen- aardlgen kerel. Hij weet niet veel, maar hij doet wet je zegt. En dat to al veel, is het niet?” Lady Coole beaamde dit met zulk een diep gevoel in haar stem, dat het zonder twijfel voor haar een onschatbare waarde sou geweest zijn, als ze een melodramatische geweest waa Ze begonnen een gesprek over de ongerechtigheden van tuinlieden. Onderwijl gfng het de expeditie goed. Ze had den het voornaamste magazijn van Market Basing bestormd en de plotselinge vraag naar wekkers verbijsterde den eigenaar ten zeerste „Ik wou. dat Bundle hier waa." mompelde BUI. „Jij kent haar toch Jimmy? O. Jij sou haar aardig vinden. ZU is een vreeaelük aardig meisje een echte vrooUjke meld en boven schilderingen vrijgekomen. Ik weet, welke ge dachte de Kardinaal bij het bouwen zijner ker ken heeft willen verwezenlijkenniet enkel un de Parijzenaars de bedehuizen te geven, die zü behoeven, maar ook arbeiders en kunstenaars aan het werk te zetten. En zoo zijn dan deze muurvlakken met louter frescos bedekt, door zeker twintig verschillende katholieke schilders uitgevoerd, die de meest ulteenloopende thema’s tooneelen van het Concilie van Nicea, uit het leven van Jeanne d'Arc, uit de katholieke actie van dezen tijd elk in eigen stijl hebben uit gewerkt, zonder dat daardoor de harmonie van het geheel gestoord wbrdt; de composities zijn geordend aan het groote mozaïek, dat de koepel afsluit: de twaalf tronende apostelen. Het was Interes, ant. de groote belangstelling gade te slaan, die de kerkwijding in dit kwar tier, waar een veel te groote parochie zijn pas toor overbelastte, vandaag trok. Het was een broederlijke vreugde, die de bewoners van heel de buurt met elkaar deelden; moeders met kin deren aan de hand, oorlogslnvalleden, geheele klassen van schoolkinderen onder de leiding der Zusters, arbeiders, die aan den bouw heb ben meegewerkt. Allen wilden beleven, hoe ,Je bon Dieu” hier vandaag geïnstalleerd ging vAjrden en de kranige orde-dienst der katho lieke padvinders had werkelijk de handen vol, om de belangstelling binnen de perken te hou den. Zeker zal met dezen kerkwijdlngsdag het in teresse niet voorbij zjjn. Integendeel, spoedig zal ook het overige Parijs deze nieuwe kerk gaan ontdekken, die na de Sacré Coeur de grootste moderne koepelkerk van de stad is, en. door haar rijkdom aan frescos alleen al een bezienswaardigheid. Tegelijkertijd echter is ze ook een prachtig getuigenis voor de activiteit der Katholieken in de Fransche hoofdstad. Daarna zochten we *n goed hotel op en richt ten er ons voor een verbluf van enkele weken behaaglUk. Na een paar dagen kwam er een antwooro-telegram uit Washington, waann stond dat ze erg blU waren over onze ontsnap ping en de onderhandelaars met het losgeld bij tijds hadden kunnen terugroepen; verder dat de Amerikaansche r^eering ons ontsloeg van de opdracht om in Mantsjoerüe een onderzoek naar den stand van zaken In te stellen en dat „St, st.’ trap op." Een paniek volgde. „Het te In orde,” zei Jimmy, „het is Pongo maar." Mijnheer Bateman maakte gebruik van de ge legenheid dat hü „blinde" was om op zUn kamer een zakdoek te halen. HU stond onderweg stil en overzag de situatie oogenbllkkelUk. Dadelijk maakte hU een opmerking, zonder twUfel een eenvoudige en practische opmerking. „HU zal ze hooren Ukken als hU naar bed gaat," ael hü. De samenzweerders keken elkaar aan. „Wat zet Ik jullie," zei Jimmy op eerbiedigen toon .Pongo heeft altUd een goed verstand ge had.” De man met het verstand ging weg. ,4iet ia waar," gaf Ronny Devereux toe zün hoofd nadenkend een weinig op zU gebogen. „Acht wekkers die tegeUJk Ukken maken een belach lawaai. Het sou selfs Gerry niet ontgaan, al Is hU nog zoo'n ezel. HU zou waarschUnlUk raden, dat er iets aan het handje was Uit Moskou wordt vernomen, dat het volks commissariaat voor Onderwijs en Opvoeding heeft besloten een uniforme kleeding in te voe ren voor schoolkinderen in de geheele Sovjet unie. Jongens van de lagere schooi zullen een hoog gesloten Russisch hemd moeten dragen met metalen knoopen. alsmede een plusfour. Leer lingen van middelbare scholen en studenten moeten een lange broek dragen en hooggeslo ten katoenen hemden. Voor speciale gelegenheden moet een speciaal costuum met metalen knoopen worden gere serveerd. De kleur der kleeding moet zün don kerblauw. Meisjes moeten gekleed gaan in don kerbruine jurken «n blauwe mutsen. muien afstand van Tristan In het ZuidelUk deel van den twee zeer gelukkige regeling was. Sir Oswald speelde bridge zooals hü alles deed, n.L buitengewoon goed, en hü hield ervan, dat zün partner dat ook deed. Bateman was een even uitstekend brldgespeler als hU een uitstekend secretaris waa. Belden bepaalden zich uitsluitend tot het spel, terwUl ze slechte nu en dan. kort en barach. alsof ze keften, mededeelden: .Drie honneurs." „Ik doubleer," „Drie schoppen.” Lady Coote en Gerald Wade speelden beminnelük en onlogisch en de jongeman Het niet na om na leder spellet je te zeggen: .J’aMner, dat was gewoonweg uit stekend gespeeld van Je,” op een toon van een voudige bewondering, die ongewoon en nieuw waa voor lady Coote en haar büzoader vleide. Bovendien kregen ze heel goede kaarten Men dacht, dat de anderen aan het dansen waren op de muziek van de radio In werkelük- held stonden ze bU de deur van Gerald Wade’s slaapkamer en de lucht was vervuld van inge houden lachbuien en het harde tikken der wek kers. „Op een rUtje onder het bed." stelde Jimmy voor als antwoord op Bill's vraag. „En op hoe laat zullen we ze zetten? Allemaal op denzelfden tUd zoodat er een verschrikkelüke herrie losbreekt, of bü tusschenpoosen?" Men begon te redetwisten over dat punt, zeer hevig zelfs. De eene partU bracht naar voren, dat voor een eerste klas slaper, als Gerald Wade het bellen van acht wekken tegelük noodlg was, de andere zUde wees op het nut van een geregeld, afwisselend maar aanhoudend af- loopen. EindelUk won het deze laatste partU. De wek- ze hen nog zien? „O God, laat mU nog even hier,** steunde zü, Jk wou ze nog zoo graag even zien...." en toengebeurde het, de deur ging open en een paar jongelui kwamen binnen. .Mijn kinderen,” klonk een zwakke stem uit de ziekenzaal. „ZUn jullie daar? Goddank, toch nog gezien!” Dan neemt zU de handen van haar kinderen, omklemt ze in de hare.... spreken ging heel moeilijk, maar zü kon nog zeggen: „Ga samen net leven in, ik vind het goed; God vegere jelui telden.” En toen nog eenmaal met gebroken oogen keek zü hen aan, een hemelscbe glimlach op haar gelaat Oudejaars-avond. speelde heel zacht: op dit blad zijn Ingevolge de verzekerlngevoorwaarden tegen f bü levenslange geheele ongeschiktheid t »t werken door f JCfl »U een ongeval met t bU verlies van een hand Z f verlies van een Z C/i bU e*n breuk van Z Z/l bU verlies ongevallgp verzekerd voor een der volgenae ultkeerlngen verllee van beide armen, belde beenen of belde oogSb doodelljken afloop oen voet of- oen oog J s^O."lulmof wijsvinger f ot uml ilA" enrtaren gaan, nog maanden, stond zU ie boot en dan. lan zal het feest zUn In huis. Belden, zoo ver van elkander, ver heugden zich al op een blU weerzien in Hol land. Moeder had zich al die jaren goed gehouden. Zestig jaar was zU nu geworden. Op haar ver jaardag had zu in den brief gelezen, dat. als zU dezen ontving, Theo zich al op de boot had Ingescheept en de terugtocht naar Holland, was aanvaard. Dit was wel de grootste verras- s ng, die zU ontving. Ng ten: 30, 29, 28. 27 enz.- ren avond ging zU met i De najaarsstormen kwamen en met de stor men de koude regenvlagen, slecht weer voor Moeder. ZU was altUd zoo flink geweest, maar nu had een zwaar gevatte kou haar in bed ge houden. ZU lag met hooge koortsen De out- toden dokter raadde opname in een zieken huis aan. Daar had zU een goede verzorging en alles bU de hand. Moeder zou dan wel weer gauw opknappen. ZU was een zonnetje voor de andere patiënten, want leder, die In haar om- t evlng was, vertelde zU van haar zoon In Indië, cie zooëgToote promotie had gemaakt en nu na 5 jaar weg te zUn geweest spoedig met verlof kwam. ZU had het uitgerekend, net nog in het Oudejaar kon hU terug zUn. Op de ziekenzaal stond een Kerstboom to branden, en de zusters zongen Kerstliederen. Moeder dacht aan vroeger dagen, toen zU ook nog met vader en haar jongen Kerstfeest vier de, hU was toen nog klein, wat was hU altijd rlU met zUn cadeautjes en wat vond hU den Kerstboom mooi en de lichtjes en op Oude jaarsavond moest de boom ook nog branden. Haar oogen schitterden bU de gedachten aan cat lang verleden. Vermoeid viel zU in een diepen slaap. Op de boot was het een en al vroolfikheld. Theo de jonge ambtenaar had op de boot ken- ria gemaakt met een aardig blond meisje en samen hadden zU voor elkaar uitgemaakt den rtap maar te wagen en zich te verloven. En daarom was er met enkele kennissen een intiem feestje aangericht. De brief met de ver rassende boodschap waa al aan moeder gezon den en mede Ingesloten een portret van het meisje. Wat zal moeder blU zUn als wü samen aan komen. zei Theo. ZU schreef mU al vroeger, als je aankomt, la moeder aan de boot en er zal feest zUn, groot feest zun in huis. En nu. als vzU dan samen komen.... verlangend zagen zU cl naar dien dag uit. Verscheidene Engelsche parlementsleden heb ben bU het ministerie van verkeer een project ir.gedlend, betreffende een viaduct voor auto mobielen tusschen Lambtthbridge en Raynes Park. De weg zou acht mU! lang zUn en zes meter boven den beganen grond liggen. Men laamt de kosten op £300.000. -j- y it de voorhal geven gebronsde openslaande J deuren ter hoogte van ongeveer tien me- ter. toegang tot de kerkruimte, en deze sterk uitgesproken portaalvorm opent direct op het tegenmoment van het door baldakijn en fresco in rulmtebeteekenla versterkte altaar, zoodat de richtlngsgedachte in dezen centraal- bouw zeer suggestief is uitgewerkt. ZU wordt verder overgenomen door de zuilenrijen, die de zUbeuken links en ken, en ter halve I arcade, die de ve: empore van de li Hagla Sofia te zuilen tot het get Door de hoogte der apslden, slech onderbroken, ia er dien; ze heeft een goed verstand. JU kent haar toch Ronny.” Ronny schudde het hoofd „Ken je Bundle niet? In welken achterhoek heb JU dan toch gezeten? 2te is er een van het echte soort.” „Ben beetje subtieler, BUI," zet Soeks. .Bchet uit met over je vriendinnen te zwetsen en schiet wat op met de zaak." MUnheer Margatroyd, de eigenaar van Bet magazUn werd welsprekend. .Als Ik u mag raden juffrouw, dan zouik zeggen niet die van f 4.75 dat is een goede klok, versta me wel ik wil ze niet afkeuren maar Ik zou u ten sterkste aanraden deze te nemen van 6.50. Die is den hoogeren prUs ten volle waard Betrouwbaar begrUpt u? Ik zou niet graag hebben, dat u later zei...." „We hebben geen erg betrouwbare klok noo- dtg.” zei Nancy. ,2e hoeft maar een dag te gaan, dat is vol doende,” zei Helen. „Het hoeven geen subtiele te zün.” zei Soeks „We moeten er een hebben die goed hard afloopt." „We moeten...." begon BUI, maar hU kon den zin niet afmaken, want Jimmy, die aanleg voor werktuigkunde had, had eindelUk de con structie gesnapt. De volgende vUf minuten verging de winkel van het harde, rauwe gebel van vele wekkers. Ten slotte hadden ze toch zes uitstekende wekkers uitgekozen. .En weet Je wat." zei Ronny royaal „Ik aal er een koopen voor Pongo HU heeft het ver zonnen en het zou schande zUn als hU er toet aan meedeed. HU zal vertegenwoordigd wor den.” ,Dat is goed," iel BUL ,En Ik zal er een nemen voor lady Coote. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd. En zU doet de pionierswerk. Waar schUnlUk zit ze nu te zwammen tegen Gerry.” Zat lady Coote fn geuren en kleuren te doen over Mac Donald en een bekroonden perzik en ze amuseerde zich goed De wekkers werden ingepakt en betaald. Met een uitdrukking van verbUstering zag mUnheer Margatroyd de auto's wegrUden. De jongelui uft de eerste standen waren tegenwoordig wel heel bUdehand, maar niet gemakkelUk te begrij pen! HU wende zich met een zucht van ver lichting tot de domineesvrouw die een nieuw soort theepot, die beslist niet drupte, moest hebben. halen en dan zal het feest zijn mUn jongen, feest in ons huls.” Steeds had hU geld naar Holland gezonden, kreeg dan een brief van moeder terug, dat zU blü was met het geld, maar toch voomamelUk dat het haar jongen zoo goed ging. Een plaats vervanger werd reeds voor Theo aangewezen, cm In zUn werk te worden ingeleld. Het verlof i.aar Holland zou spoedig worden verleend. Moeder wist het ook al en in haar laatsten trlef schreef zU er over. Nu kom Je spoedig met verlof, mijn jon- gen. ZU was al j dan aan ..Morgen, lady Coote," zei Gerald Wade. „Waar BUn al de anderen?" „Die zUn allen naar Market Baaing.'' set lady Coote. „Waarvoor?" ,,Een grap.” zet lady Coote met haar diepe, melancholieke stem. ..Het is nogal vroeg voor grappen,” zei mUn heer Wade. „Het te niet zoo heel vroeg meer," zei lady Coote met nadruk. ,Jk vrees, dat ik een beetje laat beneden was," set mUnheer Wade met innemende oprechtheid. „Het te raar, maar waar ik ook logeer, ik ben altUd het laatst beneden." „Erg raar," zei lady Ooote. „Ik weet niet hoe het komt,” zei mUnheer Wade nadenkend. „Ik kan er heusch niet •chter komen.” „Waarom sta je dan niet eenvoudig op,” stelde lady Coot voor „O," zei mUnheer Wade, tameWk onaango- Een warenhuisbezitter in Belgrado, Hongaar van afkomst en KöbAnya Arpad geheeten, heeft dezer dhgen een merkwaardig proces ver loren van een speelgoedfabrikant, dien hU er ■an beschuldigde de oorzaak te zUn eener fl- riancieele débécle, die de firma aan den rand van den afgrond had gebracht. De speelgoedfabrikant, de heer Domo Alex. ■everde goederen aan den heer KöbAnya vol gens ontwerpen die hem vanwege het waren huis verstrekt werden. De Hongaar, die er na- tuurlUk op uit was, zoo voordeellg mogelUk zUn materiaal In te slaan, had met Domo een over eenkomst gemaakt. waarbU deze een gedeelte van de winst toegezegd kreeg. Hierdoor ont stond de merkwaardige toestand, dat de fabri kant invloed kreeg op de uitvoering der mo dellen. HerhaaldelUk kwam hU met klachten: dc ontwerpen waren te ingewikkeld en namen te veel tijd van zUn technici in beslag, de zaal lou niet loonend zUn enz. Köbénya had zich eenvoudig hieraan niet kunnen storen en, zooals ook was overeenge komen, den speelgoedvervaardlger precies kun- nen voorschrUven, hoe hU het wilde hebben en daarmee uit. Maar hU verkoos het. zich door zUn leverancier te laten lelden. Nu eens gaf hU zUn medewerkers opdracht de modellen ,ge- makkelUker” te maken, dan weer elschte hU andere concessies, en zoo trachtte hU tusschen de klippen door te zeilen. Het onaangename verschUnsel werd echter merkbaar, dat de belangstelling van het pu bliek voor het speelgoed, dat iedere week ba naler werd, hevig verminderde en tenslotte dreigde een flnancleele catastrofe. Nu ging Köbénya plotseling uit een ander •aatje tappen; hü probeerde aanvankelük den lieden, die de ontwerpen In elkaar zetten, de schuld te geven, maar toen deze zulks zeer te- :echt van de hand wezen, keerde zUn woede zich tegen den heer Domo, aan wien hü nu óen slechten loop van zaken weet; Domo zou door zün vervelende op- en aanmerkingen, zün jnbereldwllllgheid om een behoorlük object te leveren en zün blükbaar onvolledige technische uitrusting den boel in het honderd gestuurd hebben. Het hoeft geen verwondering te beren, dat Domo deze beschuldigingen als onzinnig be schouwde. Wanneer Köbénya de ramp had wil len voorkomen dan had hü maar zün eigen zin moeten doen en niet moeten toegeven. De overspannen Hongaar deed zün fabrikant een proces aan. dat hü met vlag en wimpel verloor. „UJ Pesth" publiceert deze geschiedenis met de bemerking, dat het in hooge mate on verstandig is zich door zün leveranciers laten negeren. -w y een moellük afscheid was hU wegjge- gaan naar zün arbeid heel ver weg. Moeder had zich de dagen daarvoor heel ')>nk gehouden, en haar jongen nog moed in gesproken. Wees flink, mün jongen, had zij gezegd, wanneer hü even treurig was over üf jaar zien wü elkaar weer, als het God be lieft. Wees flink, mün jongen, het zal alles zoo mooi zün daar, en het is zoo goed voor je onder heel vreemde omstandigheden je nieuwen werk kring aan te vangen. Ja. dit alles had zü gezegd, hü herinnerde het zich nog zoo goed Flinke moeder had hü hü was zoo trotsch cp haar. Sinds vader gestorven was, waren zü samen gebleven zün gedachten waren voor moeder en alles wat hü deed was voor moe der.... En nu moest hü haar achterlaten.... zoo alleen.... Hü had een betrekking gekregen, heel ver weg, over den Oceaan. HU kon nu voortaan wel beter zorgen voor haar, maar ach, nu zoo alleen.... zoo geheel alleen.... Zoo zat hü gebogen over zUn lectuur te den ken over de afgeloopen dagen en over het afscheid. In zün koffertje had hü nog allerlei gevonden, door moeder daarin gedaan zoo van die heel kleine dingen, die een moeder iJleen maar kan bedenken voor haar Jongen. Hü stond op en liep het dek op en neer. Het was avond een koele avond, en de maan stond helder aan den hemel. Hü was alleen daar, keek naar de maan en dacht aan zün moeder. Zoo bleef hü eenlge oogenWikken in diep gepeins. De zee was kalm en statig bewoog het schip zich op de stille wateren. Theo begaf zich eenlge oogenblikken later naar zün hut en tliep weldra. De dagen en weken verliepen. lederen dag .neer naderde het schip Bljn einddoel land Jjvam In zicht en het duurde niet lang meer of de bestemming was bereikt De boot ankerde In de haven en weldra was het overal een groote drukte bagages wer den ultgeladen, passagiers stapten van boord, werden verwelkomd door vrienden en beken den en ook onze jonge Theo werd afgehaald door een vertegenwoordiger, die uit naam der directie hem kwam begroeten en kennismaken. Welkom hier, zelde hü en zü drukten e'kaar de hand. Het deed den jongen man goed zoo harte lUk te worden ontvangenEr is ook hier nog iets voor u, en meteen gaf hü aan Theo een brief. Theo bekeek het adres en o, verrassing, nu al een welkom van moeder Haastig en zenuwachtig opende hü het cou vert, en daar las hü: „Wees flink, mün jon gen. Denk nu maar bü al je arbeid: Moeder vergeet je niet, dat zal je dan moed geven.” Een envelopje apart in de enveloppe, hü maakte het open en wat zag hü een portret van moeder, en daaronder geschreven: „Flink zun, mün. jongen, moeder denkt aan je.” Dit kwam op zün bureau te staan, dacht Theo. Samen gingen zü naar de zaak om met nirecüe en het andere personeel kennis te ma ken en den volgenden morgen ging Theo aan den arbeid. Het was een groot en druk kantoor met veel personeel: allen werkten met energie Dat had Theó al gauw bemerkt allen waren bezield met *én gedachte, hun krachten In te spannen om de zaak groot te maken. Theo voelde zich dan ook spoedig thuis en ook aan het klimaat ging hü langzamerhand wennen. HU ging ei ken dag met moed aan den arbeid, eiken dag keek hü naar het portret en naar hetgeen moeder er onder geschreven had eiken dag netzelfde. maar toch altUd weer nieuw. De jaren verliepen en groote vorderingen werden door Theo gemaakt; hü had ook al enkele malen promotie gemaakt. Er was een geregelde briefwisseling over en weer, wat zou rü graag eens om een hoekje küken. wanneer de post een brief van hem bracht, even maar om een hoekje dat gezicht van moeder. Moeders gezondheid bleef goed, in haar laatsten brief schreef zü het nog. „Als je met verlof komt, is moeder aan de boot om je te Op eenlge Cunha liggen Atiantlschen Oceaan twee kleine eilandjes. Inaccessible Island and Nightingale Island. Het bestaan van deze eilandjes Is reeds langer dan een eeuw bekend, doch aangezien de juiste ligging er van niet met zekerheid is vastgesteld, is thans door de Engelsche regee- ring aan de schepen, die tusschen Afrika en America varen, verzocht de juiste plaats der eilandjes te bepalen. Op inaccessible Island hebben wH^^Klang de beide geboeders Stoltenhoff ult-TBepstad gewoond, in de hoop door het jagen op zee- ZU leidden het leven en moesten vele tot zü na twee jaar be- •y T T U berichtten onlangs een en ander over Vy de 65 kerken, die Kardinaal Verdier in de drie afgeloopen jaren te Parüs en in de banlleue liet bouwen, en ovei^te 35 andere, die nog op het programma staasaWb der groot ste en mooiste deaer nieuwe kSS^erd heden gewüd. Het Is de kerk vto delTH Geest aan de Avenue Daumesnll te Parüs, en de Kardinaal «elf verrichtte de ceremoniën. De Avenue Daumesnll begint bU de Bastille en loopt door een der meest bevolkte buurten van de stad (de Seine-haven, de goederensta tions en de reparatle-lnrichtlngen der spoor wegen liggen niet ver van daar) naar het Bols de Vincennes, waar enkele Jaren geleden de ko loniale tentoonstelling stond. Thans vindt men er een dierentuin een der modernste van Europa het groote, nieuwe gebouw van het koloniale Museum, en. aan den rand van het boech, de nieuwe rüen huurkazernes met-alle- comfort. waarvan Parijs sinds twee jaar maar niet genoeg kan krügen en die allerwegen nog uit den grond schieten in een bouwtüd van vier maanden. t- Tusachen dit nieuwe kwartier en het oude, tusschen stad en voorstad, staat de nieuwe H. Geest-kerk, onopvallend en wat verdrukt tus schen de oude hulzen. Een rondbouw, geheel uit gewapend beton ën op een ongeveer vierkant terrein opgericht. Aan twee kanten zien de slordige achtergevels dier grauwe huiaen op haar koepel, agn de derde züde mondt een smalle steeg, en het kerkfront met den hoofd ingang heeft maar een meter of tien aan de AvenWe Daumesnll ter beschikking Misschien was het de gebondenheid aan den terrelnvorm, die den architect. Tournon, op het idee bracht; misschien ook Is het enkel dat bü- aondere element der traditie, dat de katholieke architecten nog sterker bewaren dan de ande ren, en dat veelal het doordringen van een werkelük nieuwen en oorspronkelüken vorm verhindert; in alle geval heeft Tournon een Panische Hagla Sophia In gewapend beton ge bouwd. Men kan op het vernemen hiervan wel licht een kreet van ontzetting uiten, maar bü nader bezien blükt, dat deze nieuwe kerk in Byzantünschen stül In zeer goede verhoudingen en met een zekerheid voor ruimten gebouwd is. die ménige moderne kerk bitter blüft ontberen. Een reusachtige koepel, vieé geweldige apsl den, elk in drie nissen verdeeld, nissen met zul len en bogen, waardoorheen breede fresco's zichtbaar zün en een altaar, dat op een ver- hooglng van enkele treden geheel vrijstaat, door een zeer hooge steenen baldakün overdekt ziedaar in een paar woorden de hoofdlünen der kerk geschetst. In de mlddelnis van het pries terkoor, die den verren achtergrond voor het altaar vormt, is over de geheele hoogte en breedte een freacocom poel tie van het Pinkster feest te zien, waarvan de sterke kleuren deco ratief zeer effectvol zün en de richting naar bet altaar accentueeren.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1934 | | pagina 9