mAaal den dag
te Parijs
PER VLIEGMACHINE DE WERELD ROND
üll
Een „Aya Sophia”
0
0
INWIJDING DOOR KARD.
VERDIER
HET GEHEIM VAN
DE 7 WIJZERPLATEN
Alle abonné’e
VRIJDAG 28 DECEMBER 1934
wensch
Een mooi bouwwerk
Doodelijke voetbal
Liefhebbers voor de
bergsport
De grootste man
Moderne Robinson
Crusoë’s
Uniforme school-
kleeding
Automobielviaduct
DOOR AGATHA CHRISTIE
v
Door zijn leveranciers
geleid
Ook deze kerk is weer een prach
tig getuigenis voor de activiteit
der katholieken
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERUJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
ge: i Haar laatste
MOWS W««MV
I Bijzondere correspondentie)
te
f
da
Het orgel
gaal
de
op
8.
i
OVER WEKKERS
(Wprdt vervolgd)
mijn vader en moeder weer naar Amsterdam
zouden vertrekken, vergezeld van tante Sidney
Mijnheer Dickens en Amy waren reeds eenlge
weken te voren naar Engeland afgereisd.
OOTZ
meer dan verbaasd, toen ze van onze ervaringen
vernamen.
Moeder was niet meer, de kinderen aan het
doodsbed omhelsden elkaar. Voor hen wae de
Nieuwjaarsmorgen aangebroken, het begin van
ten nieuw leven.
En voor moeder.... Ook voor haar waa het
I’ieuwjaar. maar In den hemel.
Uren, dagen, maanden, jaren,
Vlieden als een schaduw heen.
i ging zü de dagen tel-
Zoo telde zü en lede-
een blU hart ter ruste.
Inderdaad
een verhaal
kers werden zoo genet, dat ze na elkaar af «ou
den loopen te beginnen om 8 uur 30 voormid
dag.
„En ik hoop." zei BUI braaf, .dat het «en
lesje voor hem zal zün.”
„Hoort, hoort," zei Soeks.
Ze waren juist begonnen met de wekken to
verstoppen, toen ze opeens verschrokken.
zei Jimmy, ..Er komt iemand de
4
Daarna maakten we onze toebereidselen voor
ons vertrek, en na eenlge dagen startten wU
van het vliegveld te Nanking, maakten een
urenlange vlucht over Zuld-China om tenslotte
de kust onder ons te zien verdwijnen en onzen
tocht over de Zuld-Chlneesche zee voort te
zetten.
De grootste man ter wereld is een twintig
jarige Pers, die 3.20 meter lang is en 200 kilo
gram weegt. Tot zijn tiende jaar was zijn groot
te normaal.' Hij werd toen ziek en gedurende
deze ziekte, waarvan men den aard niet heeft
kunnen vaststellen, begon zijn abnormale groei.
Zün spieren ontwikkelden zich evenwel niet In
gelijke mate, zoodat zijn kracht niet toereikend
is om zijn reusachtig lichaam recht te houden.
De arme kerel loopt op krukken, die 2.65 meter
groot zijn.
Johann Muhlberg uit München, die den ge-
heelen wereldoorlog heeft medegemaakt, zon
der dat een kogel vat op hem had. is onlangs
door een ..leeren kogel" doodelijk getroffen. Als
voetbal-enthouslast woonde hjj een wedstrijd
te Alchbach in Beleren bij. Ten einde beter te
kunnen zien, drong hjj door tot in de voorste
rijen. Een bal. die over de lijn vloog, kwam op
zijn gezicht terecht. Dit veroorzaakte bij Muhl
berg een beroerte, waaraan hij een half uur
later overleed.
„Waar zullen we ze nu zetten?”
Het diner waa afgeloopen Lady Coote moest
haar gesten weer bezighouden Sir Oswald was
haar onverwachts te hulp gekomen door voor
te stellen om te bridgen alhoewel voorstellen
bet juiste woord niet ta. Str Oswald zooals dat
een van „Onze Industrleeele Leiders" betaamt,
drukte slechts een voorkeur uit en zijn omgeving
haastte zich te schikken naar de wenachen van
den grooten man.
Rupert Bateman en air Oswald waren partners
tegen lady Coote en Gerald Wade, hetgeen een
honden rijk te worden.
van een Robinson Crusoé,
ontberingen doorstaan.
door een Engelsch oorlogsschip naar de
woonde wereld terug werden gebracht.
Te hunner eere werd Inaccessible eiland her
doopt In Stoltenhoff-elland, welke naam nog
op vele kaarten voorkomt.
Op het oogenbllk worden voorbereidingen ge
troffen voor de bestijging van den Elbruz, den
5.500 meter hoogen top In het Kaukasus-ge-
bergte. Zoodra het weer gunstig is. zullen 500
boeren en arbeiders tezamen de klimpartij be
ginnen. Reeds hebben verschillende gedenk
waardige bergstljglngen door Sovjet-onderdanen
plaats gehad. De Lenin-top <de vroegere Kauf-
manberg) die bijna 7000 meter hoog Is. heeft
men voor de eerste maal aan belde zijden be
klommen. De Oesjba-top In den Kaukasus (5.200
meter), welke tot dusver slechts bereikt was
door een kleine groep West-Europeesche klim
mers, is dit jaar beklommen door zes Sovjet-
alpinlsten, waaronder een vrouw. Zü hadden
zeer steile bergwanden te overwinnen en moes
ten gebruik maken van haken, die als steun
punten moesten dienen. Tevens maakten zü
zich hieraan vast wanneer zij wilden slapen,
daar er geen ruimte was om te gaan liggen.
Van den zomer was aan den voet van de glet-
schers „Tseia” en „Skaza” in den Kaukasus op
2400 meter hoogte een bergkamp voor kinderen
Ingericht.
In den loop van 1934 is de Elbruz-top door
niet minder dan 375 Sovjet-burgers bereikt.
En moeder wachtte met sterk verlangen die
laatste dagen. Hoeveel uur is het nu nog. zus
ter? zei ze met zwakke stem. „Nog 4 uurtjes en
dan kan uw zoon hier zijn. Hij wordt afge
haald.”
Met smachtend veziangen lag zij daar, roer
loos stil, de oogen naar de deur gericht. Zou
Den volgenden dag gingen we. gezeten in
een riksjaw. naar het regeeringspaleis te Nan
king. waar de autoriteiten ons uitgenoodlgd
hadden, teneinde een verslag te komen uitbren
gen van onze wonderlijke avonturen. De ont
vangst was zeer hartelijk en de heeren waren
verkoopen om dan per boot naar Nederland
of Engeland terug te gaan? Een prachtig
voorstel, Bok. dat doen wel
Moeder ging langzaam achteruit. De dokter
had haar nog 14 dagen te leven gegeven. Ver
langend zag zü naar de komst van haar kin
deren uit. De boodschap van de verloving had
z(i ontvangen en innerlijk had zij zich al ver
heugd op de toekomst van haar jongen.
De koorts week maar niet, hoe langer hoe
zwakker werd ze. maar met moed hield zij rtch
sterk, lederen avond bad ze, dat ze nog maar
zoo lang mocht blijven leven, dat ze haar kin
deren had gezien, haar Theo, haar jongen en
can nu met zijn toekomstige vrouw.
Een telegram werd aan het ziekenhuis be
zorgd, nog twee dagen, en dan kon de boot
aan zijn.
Dat was een duur telegrammetje, zei ik tegen
Oom, toen wij 's«avynds in bed lagen. Maar ik
zou nu toch wel weer eens naar huis terug wil
len Zouden we. zoo ging ik verder, niet naar
Ned.-Inaië kunnen vliegen, daar het toestel
De Fransche
is op den gas
Toen de vere,
Mongolen een inval in Europa deden, bedien
den zij zich, volgens de kroniekschrijvers van
dien tijd, van een machine, die ten doelvhad
vergiftigde gassen te verspreiden. Zoo zou" tij
dens den slag op de Wahlstatt, negen kilometer
van Llegnletz verwijderd, in April 1241 de vij
andige cavalerie een stinkgas tegemoet gebla
zen zijn, dat, volgens denzelfden kroniekschrij
ver, zulk een kwalijk riekenden geur verspreid
de, dat de Poolsche en Silezlsche ridders tot een
terugtocht gedwongen werden.
naam verrast om den eenvoud van die oplossing
Ernstig vervolgde lady Coote het gesprek.
„Ik heb sir Oswald dikwijls hooren zeggen,
dat er niets een jongeman meer vooruit helpt
dan stipte gewoonten."
„O, dat weet Ik," zei mijnheer Wade. „En
dfe heb ik ook als ik in de stad ben. Ik be
doel, dat ik om elf uur op dat geaslllge minis
terie van Bultenlandsche Zaken moet zijn. U
moet niet denken, dat ik altijd soon ulerik
ben lady, Coote. Wat hebt u toch vreeselfjk
aardige bloemen in die lage border Ik weet
niet meer hoe ze heetan. maar we hebben ze
thuis ook. die Ifla dingetjes. Mijn zuster is ver
schrikkelijk dol op den tuin
Lady Coot werd onmlddellijk afgeleid. Ze was
te zeer vervuld van haar grieven.
„Wat hebt u voor tuinlieden?"
„O, maar één. Ik vfnd het een ouden, eigen-
aardlgen kerel. Hij weet niet veel, maar hij doet
wet je zegt. En dat to al veel, is het niet?”
Lady Coole beaamde dit met zulk een diep
gevoel in haar stem, dat het zonder twijfel voor
haar een onschatbare waarde sou geweest zijn,
als ze een melodramatische geweest waa Ze
begonnen een gesprek over de ongerechtigheden
van tuinlieden.
Onderwijl gfng het de expeditie goed. Ze had
den het voornaamste magazijn van Market
Basing bestormd en de plotselinge vraag naar
wekkers verbijsterde den eigenaar ten zeerste
„Ik wou. dat Bundle hier waa." mompelde
BUI. „Jij kent haar toch Jimmy? O. Jij sou
haar aardig vinden. ZU is een vreeaelük aardig
meisje een echte vrooUjke meld en boven
schilderingen vrijgekomen. Ik weet, welke ge
dachte de Kardinaal bij het bouwen zijner ker
ken heeft willen verwezenlijkenniet enkel un
de Parijzenaars de bedehuizen te geven, die zü
behoeven, maar ook arbeiders en kunstenaars
aan het werk te zetten. En zoo zijn dan deze
muurvlakken met louter frescos bedekt, door
zeker twintig verschillende katholieke schilders
uitgevoerd, die de meest ulteenloopende thema’s
tooneelen van het Concilie van Nicea, uit het
leven van Jeanne d'Arc, uit de katholieke actie
van dezen tijd elk in eigen stijl hebben uit
gewerkt, zonder dat daardoor de harmonie van
het geheel gestoord wbrdt; de composities zijn
geordend aan het groote mozaïek, dat de koepel
afsluit: de twaalf tronende apostelen.
Het was Interes, ant. de groote belangstelling
gade te slaan, die de kerkwijding in dit kwar
tier, waar een veel te groote parochie zijn pas
toor overbelastte, vandaag trok. Het was een
broederlijke vreugde, die de bewoners van heel
de buurt met elkaar deelden; moeders met kin
deren aan de hand, oorlogslnvalleden, geheele
klassen van schoolkinderen onder de leiding
der Zusters, arbeiders, die aan den bouw heb
ben meegewerkt. Allen wilden beleven, hoe ,Je
bon Dieu” hier vandaag geïnstalleerd ging
vAjrden en de kranige orde-dienst der katho
lieke padvinders had werkelijk de handen vol,
om de belangstelling binnen de perken te hou
den.
Zeker zal met dezen kerkwijdlngsdag het in
teresse niet voorbij zjjn. Integendeel, spoedig
zal ook het overige Parijs deze nieuwe kerk
gaan ontdekken, die na de Sacré Coeur de
grootste moderne koepelkerk van de stad is, en.
door haar rijkdom aan frescos alleen al een
bezienswaardigheid. Tegelijkertijd echter is ze
ook een prachtig getuigenis voor de activiteit
der Katholieken in de Fransche hoofdstad.
Daarna zochten we *n goed hotel op en richt
ten er ons voor een verbluf van enkele weken
behaaglUk. Na een paar dagen kwam er een
antwooro-telegram uit Washington, waann
stond dat ze erg blU waren over onze ontsnap
ping en de onderhandelaars met het losgeld bij
tijds hadden kunnen terugroepen; verder dat
de Amerikaansche r^eering ons ontsloeg van
de opdracht om in Mantsjoerüe een onderzoek
naar den stand van zaken In te stellen en dat
„St, st.’
trap op."
Een paniek volgde.
„Het te In orde,” zei Jimmy, „het is Pongo
maar."
Mijnheer Bateman maakte gebruik van de ge
legenheid dat hü „blinde" was om op zUn kamer
een zakdoek te halen. HU stond onderweg stil
en overzag de situatie oogenbllkkelUk. Dadelijk
maakte hU een opmerking, zonder twUfel een
eenvoudige en practische opmerking.
„HU zal ze hooren Ukken als hU naar bed
gaat," ael hü.
De samenzweerders keken elkaar aan.
„Wat zet Ik jullie," zei Jimmy op eerbiedigen
toon .Pongo heeft altUd een goed verstand ge
had.”
De man met het verstand ging weg.
,4iet ia waar," gaf Ronny Devereux toe zün
hoofd nadenkend een weinig op zU gebogen.
„Acht wekkers die tegeUJk Ukken maken een
belach lawaai. Het sou selfs Gerry niet ontgaan,
al Is hU nog zoo'n ezel. HU zou waarschUnlUk
raden, dat er iets aan het handje was
Uit Moskou wordt vernomen, dat het volks
commissariaat voor Onderwijs en Opvoeding
heeft besloten een uniforme kleeding in te voe
ren voor schoolkinderen in de geheele Sovjet
unie.
Jongens van de lagere schooi zullen een hoog
gesloten Russisch hemd moeten dragen met
metalen knoopen. alsmede een plusfour. Leer
lingen van middelbare scholen en studenten
moeten een lange broek dragen en hooggeslo
ten katoenen hemden.
Voor speciale gelegenheden moet een speciaal
costuum met metalen knoopen worden gere
serveerd. De kleur der kleeding moet zün don
kerblauw. Meisjes moeten gekleed gaan in don
kerbruine jurken «n blauwe mutsen.
muien afstand van Tristan
In het ZuidelUk deel van den
twee
zeer gelukkige regeling was. Sir Oswald speelde
bridge zooals hü alles deed, n.L buitengewoon
goed, en hü hield ervan, dat zün partner dat
ook deed. Bateman was een even uitstekend
brldgespeler als hU een uitstekend secretaris
waa. Belden bepaalden zich uitsluitend tot het
spel, terwUl ze slechte nu en dan. kort en barach.
alsof ze keften, mededeelden: .Drie honneurs."
„Ik doubleer," „Drie schoppen.” Lady Coote en
Gerald Wade speelden beminnelük en onlogisch
en de jongeman Het niet na om na leder spellet je
te zeggen: .J’aMner, dat was gewoonweg uit
stekend gespeeld van Je,” op een toon van een
voudige bewondering, die ongewoon en nieuw
waa voor lady Coote en haar büzoader vleide.
Bovendien kregen ze heel goede kaarten
Men dacht, dat de anderen aan het dansen
waren op de muziek van de radio In werkelük-
held stonden ze bU de deur van Gerald Wade’s
slaapkamer en de lucht was vervuld van inge
houden lachbuien en het harde tikken der wek
kers.
„Op een rUtje onder het bed." stelde Jimmy
voor als antwoord op Bill's vraag.
„En op hoe laat zullen we ze zetten? Allemaal
op denzelfden tUd zoodat er een verschrikkelüke
herrie losbreekt, of bü tusschenpoosen?"
Men begon te redetwisten over dat punt, zeer
hevig zelfs. De eene partU bracht naar voren,
dat voor een eerste klas slaper, als Gerald Wade
het bellen van acht wekken tegelük noodlg
was, de andere zUde wees op het nut van een
geregeld, afwisselend maar aanhoudend af-
loopen.
EindelUk won het deze laatste partU. De wek-
ze hen nog zien?
„O God, laat mU nog even hier,** steunde zü,
Jk wou ze nog zoo graag even zien...." en
toengebeurde het, de deur ging open en
een paar jongelui kwamen binnen.
.Mijn kinderen,” klonk een zwakke stem uit
de ziekenzaal. „ZUn jullie daar? Goddank, toch
nog gezien!”
Dan neemt zU de handen van haar kinderen,
omklemt ze in de hare.... spreken ging heel
moeilijk, maar zü kon nog zeggen: „Ga samen
net leven in, ik vind het goed; God vegere jelui
telden.”
En toen nog eenmaal met gebroken oogen
keek zü hen aan, een hemelscbe glimlach op
haar gelaat
Oudejaars-avond.
speelde heel zacht:
op dit blad zijn Ingevolge de verzekerlngevoorwaarden tegen f bü levenslange geheele ongeschiktheid t »t werken door f JCfl »U een ongeval met t bU verlies van een hand Z f verlies van een Z C/i bU e*n breuk van Z Z/l bU verlies
ongevallgp verzekerd voor een der volgenae ultkeerlngen verllee van beide armen, belde beenen of belde oogSb doodelljken afloop oen voet of- oen oog J s^O."lulmof wijsvinger f ot uml ilA" enrtaren
gaan, nog
maanden,
stond zU
ie boot en dan.
lan zal het feest
zUn In huis. Belden, zoo ver van elkander, ver
heugden zich al op een blU weerzien in Hol
land.
Moeder had zich al die jaren goed gehouden.
Zestig jaar was zU nu geworden. Op haar ver
jaardag had zu in den brief gelezen, dat. als
zU dezen ontving, Theo zich al op de boot had
Ingescheept en de terugtocht naar Holland,
was aanvaard. Dit was wel de grootste verras-
s ng, die zU ontving. Ng
ten: 30, 29, 28. 27 enz.-
ren avond ging zU met i
De najaarsstormen kwamen en met de stor
men de koude regenvlagen, slecht weer voor
Moeder. ZU was altUd zoo flink geweest, maar
nu had een zwaar gevatte kou haar in bed ge
houden. ZU lag met hooge koortsen De out-
toden dokter raadde opname in een zieken
huis aan. Daar had zU een goede verzorging en
alles bU de hand. Moeder zou dan wel weer
gauw opknappen. ZU was een zonnetje voor de
andere patiënten, want leder, die In haar om-
t evlng was, vertelde zU van haar zoon In Indië,
cie zooëgToote promotie had gemaakt en nu na
5 jaar weg te zUn geweest spoedig met verlof
kwam. ZU had het uitgerekend, net nog in het
Oudejaar kon hU terug zUn.
Op de ziekenzaal stond een Kerstboom to
branden, en de zusters zongen Kerstliederen.
Moeder dacht aan vroeger dagen, toen zU ook
nog met vader en haar jongen Kerstfeest vier
de, hU was toen nog klein, wat was hU altijd
rlU met zUn cadeautjes en wat vond hU den
Kerstboom mooi en de lichtjes en op Oude
jaarsavond moest de boom ook nog branden.
Haar oogen schitterden bU de gedachten aan
cat lang verleden. Vermoeid viel zU in een
diepen slaap.
Op de boot was het een en al vroolfikheld.
Theo de jonge ambtenaar had op de boot ken-
ria gemaakt met een aardig blond meisje en
samen hadden zU voor elkaar uitgemaakt den
rtap maar te wagen en zich te verloven.
En daarom was er met enkele kennissen een
intiem feestje aangericht. De brief met de ver
rassende boodschap waa al aan moeder gezon
den en mede Ingesloten een portret van het
meisje.
Wat zal moeder blU zUn als wü samen aan
komen. zei Theo. ZU schreef mU al vroeger, als
je aankomt, la moeder aan de boot en er zal
feest zUn, groot feest zun in huis. En nu. als
vzU dan samen komen.... verlangend zagen zU
cl naar dien dag uit.
Verscheidene Engelsche parlementsleden heb
ben bU het ministerie van verkeer een project
ir.gedlend, betreffende een viaduct voor auto
mobielen tusschen Lambtthbridge en Raynes
Park. De weg zou acht mU! lang zUn en zes
meter boven den beganen grond liggen. Men
laamt de kosten op £300.000.
-j- y it de voorhal geven gebronsde openslaande
J deuren ter hoogte van ongeveer tien me-
ter. toegang tot de kerkruimte, en deze
sterk uitgesproken portaalvorm opent direct op
het tegenmoment van het door baldakijn en
fresco in rulmtebeteekenla versterkte altaar,
zoodat de richtlngsgedachte in dezen centraal-
bouw zeer suggestief is uitgewerkt. ZU wordt
verder overgenomen door de zuilenrijen, die de
zUbeuken links en
ken, en ter halve I
arcade, die de ve:
empore van de li
Hagla Sofia te
zuilen tot het get
Door de hoogte
der apslden, slech
onderbroken, ia er
dien; ze heeft een goed verstand. JU kent haar
toch Ronny.” Ronny schudde het hoofd
„Ken je Bundle niet? In welken achterhoek
heb JU dan toch gezeten? 2te is er een van het
echte soort.”
„Ben beetje subtieler, BUI," zet Soeks. .Bchet
uit met over je vriendinnen te zwetsen en
schiet wat op met de zaak."
MUnheer Margatroyd, de eigenaar van Bet
magazUn werd welsprekend.
.Als Ik u mag raden juffrouw, dan zouik
zeggen niet die van f 4.75 dat is een goede
klok, versta me wel ik wil ze niet afkeuren
maar Ik zou u ten sterkste aanraden deze te
nemen van 6.50. Die is den hoogeren prUs ten
volle waard Betrouwbaar begrUpt u? Ik zou niet
graag hebben, dat u later zei...."
„We hebben geen erg betrouwbare klok noo-
dtg.” zei Nancy.
,2e hoeft maar een dag te gaan, dat is vol
doende,” zei Helen.
„Het hoeven geen subtiele te zün.” zei Soeks
„We moeten er een hebben die goed hard
afloopt."
„We moeten...." begon BUI, maar hU kon
den zin niet afmaken, want Jimmy, die aanleg
voor werktuigkunde had, had eindelUk de con
structie gesnapt.
De volgende vUf minuten verging de winkel
van het harde, rauwe gebel van vele wekkers.
Ten slotte hadden ze toch zes uitstekende
wekkers uitgekozen.
.En weet Je wat." zei Ronny royaal „Ik aal
er een koopen voor Pongo HU heeft het ver
zonnen en het zou schande zUn als hU er toet
aan meedeed. HU zal vertegenwoordigd wor
den.”
,Dat is goed," iel BUL ,En Ik zal er een nemen
voor lady Coote. Hoe meer zielen, hoe meer
vreugd. En zU doet de pionierswerk. Waar
schUnlUk zit ze nu te zwammen tegen Gerry.”
Zat lady Coote fn geuren en kleuren
te doen over Mac Donald en een
bekroonden perzik en ze amuseerde zich goed
De wekkers werden ingepakt en betaald. Met
een uitdrukking van verbUstering zag mUnheer
Margatroyd de auto's wegrUden. De jongelui
uft de eerste standen waren tegenwoordig wel
heel bUdehand, maar niet gemakkelUk te begrij
pen! HU wende zich met een zucht van ver
lichting tot de domineesvrouw die een nieuw
soort theepot, die beslist niet drupte, moest
hebben.
halen en dan zal het feest zijn mUn jongen,
feest in ons huls.”
Steeds had hU geld naar Holland gezonden,
kreeg dan een brief van moeder terug, dat zU
blü was met het geld, maar toch voomamelUk
dat het haar jongen zoo goed ging. Een plaats
vervanger werd reeds voor Theo aangewezen,
cm In zUn werk te worden ingeleld. Het verlof
i.aar Holland zou spoedig worden verleend.
Moeder wist het ook al en in haar laatsten
trlef schreef zU er over. Nu kom Je spoedig met
verlof, mijn jon-
gen. ZU was al j
dan
aan
..Morgen, lady Coote," zei Gerald Wade. „Waar
BUn al de anderen?"
„Die zUn allen naar Market Baaing.'' set lady
Coote.
„Waarvoor?"
,,Een grap.” zet lady Coote met haar diepe,
melancholieke stem.
..Het is nogal vroeg voor grappen,” zei mUn
heer Wade.
„Het te niet zoo heel vroeg meer," zei lady
Coote met nadruk.
,Jk vrees, dat ik een beetje laat beneden was,"
set mUnheer Wade met innemende oprechtheid.
„Het te raar, maar waar ik ook logeer, ik ben
altUd het laatst beneden."
„Erg raar," zei lady Ooote.
„Ik weet niet hoe het komt,” zei mUnheer
Wade nadenkend. „Ik kan er heusch niet
•chter komen.”
„Waarom sta je dan niet eenvoudig op,” stelde
lady Coot voor
„O," zei mUnheer Wade, tameWk onaango-
Een warenhuisbezitter in Belgrado, Hongaar
van afkomst en KöbAnya Arpad geheeten,
heeft dezer dhgen een merkwaardig proces ver
loren van een speelgoedfabrikant, dien hU er
■an beschuldigde de oorzaak te zUn eener fl-
riancieele débécle, die de firma aan den rand
van den afgrond had gebracht.
De speelgoedfabrikant, de heer Domo Alex.
■everde goederen aan den heer KöbAnya vol
gens ontwerpen die hem vanwege het waren
huis verstrekt werden. De Hongaar, die er na-
tuurlUk op uit was, zoo voordeellg mogelUk zUn
materiaal In te slaan, had met Domo een over
eenkomst gemaakt. waarbU deze een gedeelte
van de winst toegezegd kreeg. Hierdoor ont
stond de merkwaardige toestand, dat de fabri
kant invloed kreeg op de uitvoering der mo
dellen. HerhaaldelUk kwam hU met klachten:
dc ontwerpen waren te ingewikkeld en namen
te veel tijd van zUn technici in beslag, de zaal
lou niet loonend zUn enz.
Köbénya had zich eenvoudig hieraan niet
kunnen storen en, zooals ook was overeenge
komen, den speelgoedvervaardlger precies kun-
nen voorschrUven, hoe hU het wilde hebben en
daarmee uit. Maar hU verkoos het. zich door
zUn leverancier te laten lelden. Nu eens gaf hU
zUn medewerkers opdracht de modellen ,ge-
makkelUker” te maken, dan weer elschte hU
andere concessies, en zoo trachtte hU tusschen
de klippen door te zeilen.
Het onaangename verschUnsel werd echter
merkbaar, dat de belangstelling van het pu
bliek voor het speelgoed, dat iedere week ba
naler werd, hevig verminderde en tenslotte
dreigde een flnancleele catastrofe.
Nu ging Köbénya plotseling uit een ander
•aatje tappen; hü probeerde aanvankelük den
lieden, die de ontwerpen In elkaar zetten, de
schuld te geven, maar toen deze zulks zeer te-
:echt van de hand wezen, keerde zUn woede
zich tegen den heer Domo, aan wien hü nu
óen slechten loop van zaken weet; Domo zou
door zün vervelende op- en aanmerkingen, zün
jnbereldwllllgheid om een behoorlük object te
leveren en zün blükbaar onvolledige technische
uitrusting den boel in het honderd gestuurd
hebben.
Het hoeft geen verwondering te beren, dat
Domo deze beschuldigingen als onzinnig be
schouwde. Wanneer Köbénya de ramp had wil
len voorkomen dan had hü maar zün eigen zin
moeten doen en niet moeten toegeven.
De overspannen Hongaar deed zün fabrikant
een proces aan. dat hü met vlag en wimpel
verloor. „UJ Pesth" publiceert deze geschiedenis
met de bemerking, dat het in hooge mate on
verstandig is zich door zün leveranciers
laten negeren.
-w y een moellük afscheid was hU wegjge-
gaan naar zün arbeid heel ver weg.
Moeder had zich de dagen daarvoor heel
')>nk gehouden, en haar jongen nog moed in
gesproken. Wees flink, mün jongen, had zij
gezegd, wanneer hü even treurig was over
üf jaar zien wü elkaar weer, als het God be
lieft. Wees flink, mün jongen, het zal alles zoo
mooi zün daar, en het is zoo goed voor je onder
heel vreemde omstandigheden je nieuwen werk
kring aan te vangen. Ja. dit alles had zü
gezegd, hü herinnerde het zich nog zoo goed
Flinke moeder had hü hü was zoo trotsch
cp haar. Sinds vader gestorven was, waren zü
samen gebleven zün gedachten waren voor
moeder en alles wat hü deed was voor moe
der.... En nu moest hü haar achterlaten....
zoo alleen....
Hü had een betrekking gekregen, heel ver
weg, over den Oceaan. HU kon nu voortaan
wel beter zorgen voor haar, maar ach, nu zoo
alleen.... zoo geheel alleen....
Zoo zat hü gebogen over zUn lectuur te den
ken over de afgeloopen dagen en over het
afscheid. In zün koffertje had hü nog allerlei
gevonden, door moeder daarin gedaan zoo
van die heel kleine dingen, die een moeder
iJleen maar kan bedenken voor haar Jongen.
Hü stond op en liep het dek op en neer. Het
was avond een koele avond, en de maan
stond helder aan den hemel. Hü was alleen
daar, keek naar de maan en dacht aan zün
moeder.
Zoo bleef hü eenlge oogenWikken in diep
gepeins. De zee was kalm en statig bewoog het
schip zich op de stille wateren. Theo begaf zich
eenlge oogenblikken later naar zün hut en
tliep weldra.
De dagen en weken verliepen. lederen dag
.neer naderde het schip Bljn einddoel land
Jjvam In zicht en het duurde niet lang meer
of de bestemming was bereikt
De boot ankerde In de haven en weldra was
het overal een groote drukte bagages wer
den ultgeladen, passagiers stapten van boord,
werden verwelkomd door vrienden en beken
den en ook onze jonge Theo werd afgehaald
door een vertegenwoordiger, die uit naam der
directie hem kwam begroeten en kennismaken.
Welkom hier, zelde hü en zü drukten
e'kaar de hand.
Het deed den jongen man goed zoo harte lUk
te worden ontvangenEr is ook hier nog
iets voor u, en meteen gaf hü aan Theo een
brief. Theo bekeek het adres en o, verrassing,
nu al een welkom van moeder
Haastig en zenuwachtig opende hü het cou
vert, en daar las hü: „Wees flink, mün jon
gen. Denk nu maar bü al je arbeid: Moeder
vergeet je niet, dat zal je dan moed geven.”
Een envelopje apart in de enveloppe, hü
maakte het open en wat zag hü een portret
van moeder, en daaronder geschreven: „Flink
zun, mün. jongen, moeder denkt aan je.” Dit
kwam op zün bureau te staan, dacht Theo.
Samen gingen zü naar de zaak om met
nirecüe en het andere personeel kennis te ma
ken en den volgenden morgen ging Theo aan
den arbeid.
Het was een groot en druk kantoor met veel
personeel: allen werkten met energie Dat had
Theó al gauw bemerkt allen waren bezield
met *én gedachte, hun krachten In te spannen
om de zaak groot te maken. Theo voelde zich
dan ook spoedig thuis en ook aan het klimaat
ging hü langzamerhand wennen. HU ging ei
ken dag met moed aan den arbeid, eiken dag
keek hü naar het portret en naar hetgeen
moeder er onder geschreven had eiken dag
netzelfde. maar toch altUd weer nieuw.
De jaren verliepen en groote vorderingen
werden door Theo gemaakt; hü had ook al
enkele malen promotie gemaakt. Er was een
geregelde briefwisseling over en weer, wat zou
rü graag eens om een hoekje küken. wanneer
de post een brief van hem bracht, even maar
om een hoekje dat gezicht van moeder.
Moeders gezondheid bleef goed, in haar
laatsten brief schreef zü het nog. „Als je met
verlof komt, is moeder aan de boot om je te
Op eenlge
Cunha liggen
Atiantlschen Oceaan twee kleine eilandjes.
Inaccessible Island and Nightingale Island.
Het bestaan van deze eilandjes Is reeds
langer dan een eeuw bekend, doch aangezien
de juiste ligging er van niet met zekerheid is
vastgesteld, is thans door de Engelsche regee-
ring aan de schepen, die tusschen Afrika en
America varen, verzocht de juiste plaats der
eilandjes te bepalen.
Op inaccessible Island hebben wH^^Klang
de beide geboeders Stoltenhoff ult-TBepstad
gewoond, in de hoop door het jagen op zee-
ZU leidden het leven
en moesten vele
tot zü na twee jaar
be-
•y T T U berichtten onlangs een en ander over
Vy de 65 kerken, die Kardinaal Verdier in
de drie afgeloopen jaren te Parüs en in
de banlleue liet bouwen, en ovei^te 35 andere,
die nog op het programma staasaWb der groot
ste en mooiste deaer nieuwe kSS^erd heden
gewüd. Het Is de kerk vto delTH Geest aan
de Avenue Daumesnll te Parüs, en de Kardinaal
«elf verrichtte de ceremoniën.
De Avenue Daumesnll begint bU de Bastille
en loopt door een der meest bevolkte buurten
van de stad (de Seine-haven, de goederensta
tions en de reparatle-lnrichtlngen der spoor
wegen liggen niet ver van daar) naar het Bols
de Vincennes, waar enkele Jaren geleden de ko
loniale tentoonstelling stond. Thans vindt men
er een dierentuin een der modernste van
Europa het groote, nieuwe gebouw van het
koloniale Museum, en. aan den rand van het
boech, de nieuwe rüen huurkazernes met-alle-
comfort. waarvan Parijs sinds twee jaar maar
niet genoeg kan krügen en die allerwegen nog
uit den grond schieten in een bouwtüd van vier
maanden. t-
Tusachen dit nieuwe kwartier en het oude,
tusschen stad en voorstad, staat de nieuwe H.
Geest-kerk, onopvallend en wat verdrukt tus
schen de oude hulzen. Een rondbouw, geheel
uit gewapend beton ën op een ongeveer vierkant
terrein opgericht. Aan twee kanten zien de
slordige achtergevels dier grauwe huiaen op
haar koepel, agn de derde züde mondt een
smalle steeg, en het kerkfront met den hoofd
ingang heeft maar een meter of tien aan de
AvenWe Daumesnll ter beschikking
Misschien was het de gebondenheid aan den
terrelnvorm, die den architect. Tournon, op het
idee bracht; misschien ook Is het enkel dat bü-
aondere element der traditie, dat de katholieke
architecten nog sterker bewaren dan de ande
ren, en dat veelal het doordringen van een
werkelük nieuwen en oorspronkelüken vorm
verhindert; in alle geval heeft Tournon een
Panische Hagla Sophia In gewapend beton ge
bouwd. Men kan op het vernemen hiervan wel
licht een kreet van ontzetting uiten, maar bü
nader bezien blükt, dat deze nieuwe kerk in
Byzantünschen stül In zeer goede verhoudingen
en met een zekerheid voor ruimten gebouwd is.
die ménige moderne kerk bitter blüft ontberen.
Een reusachtige koepel, vieé geweldige apsl
den, elk in drie nissen verdeeld, nissen met zul
len en bogen, waardoorheen breede fresco's
zichtbaar zün en een altaar, dat op een ver-
hooglng van enkele treden geheel vrijstaat, door
een zeer hooge steenen baldakün overdekt
ziedaar in een paar woorden de hoofdlünen der
kerk geschetst. In de mlddelnis van het pries
terkoor, die den verren achtergrond voor het
altaar vormt, is over de geheele hoogte en
breedte een freacocom poel tie van het Pinkster
feest te zien, waarvan de sterke kleuren deco
ratief zeer effectvol zün en de richting naar bet
altaar accentueeren.