Verwisseling
de doodencel
mAaal van den daq
J
WAAROM?
in.
ERNSTIGE MISVATTING
VAN GOUVERNEUR
HET GEHEIM VAN
DE 7 WIJZERPLATEN
MAANDAG 7 JANUARI 1935
Kranige wandelaar
Rattenplaag
engt
Eerste verkeerspilote
Geschenk der Maori’s
\EN
Stalen tanden?
Geleerd slotenmaker
Reuzen-zweefvliegtuig
Een stukje, dat verdwijnt
Dooden van muskieten
Film-dieren
Na proefnemingen vrij
Oud-Maastricht
Een glazen oog voor
katerstemmingen
Zich voor zijn broer
opgeofferd
ij
DOOR AGATHA CHRISTIE
ic
CrooiB morcelc kracht van een
ter dood veroordeelde in de
laatzte minuten van
xyn leven
De groote
vondst I
Aï I F OP dlt ïlJn ingevolge de verzekerlngsvoorwaarden tegen U* 7CA bü levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door I? bü een ongeval met 17 OCA bij verlies van een hand
r\LiLiIL ADUllilJL O ongevallen veraekerd voor een der volgende uitkeeringen F OU.” verlies van beide armen, beide beenen of belde oogen F f OU.“ doodelijken afloop F een voet of
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
blauwe
ooneeL
amsch
i
!OT.
iel
Jeker,
aan*
«r
het
Een werkloos slotenmaker, die met zün vrouw
In een kleine woning In een arme wijk van
Frankfort woont, met geen andere Inkomsten
dan 8 per week werkloosheidsultkeertng en nu
en dan een gift van de Wlnterhllfe, kan niet
temin tot de geleerden van Frankfort worden
gerekend. Deze slotenmaker, Adam Cbrteimann,
Is een erkend entomoloog en bioloog, die in het
trichtsche parkarchltectuur en de vreemdeling,
die <lit niet gezien heeft, ia niet te Maastricht
geweest.
Tusschen Helpoort en 8t. Pieterspoort Is In-
doorloopen ia. Ik zou gaarne een kunstoog in
een dergelijken toestand van U ontvangen."
De firma antwoordde, dat zü nooit een der
gelijke bestelling had gehad, maar dat zjj haar
best sou doen. Na eenlge experimenten slaag
de zü er In een glazen oog voor katerstemmin
gen te fabriceeren.
sloeg
hij
tl 1035
1 11.20
1 1735
)930—
raa<
iger;
ente
ilgen
k van
omen
-Oele.
de
dicht
hler-
ge-
slver.
4)n 3:
Brussel
alund-
Irussel
Drolt-
feenen
enen
:ster
dlli-
i de
in de
90 uur.
rer-
lein
het
het
den
Ima-
Waarom zijn nu de dames weer
In allerbest humeur?
Waarom vertoont haar wangetje
Zoo’n opgewonden kleur?
Waarom loopt zi) d’r man nu na
Met koekjes bij de thee?
Waarom is zij, als hij wat vraagt,
In alles zoo gedwee?
Waarom toch vraagt ze wat hij weer
Het liefste eten wU?
Is dat nu alles overddcht
Of doet ze 't maar uit gril?
Zelfs als ze snip-verkouden is
En heele dagen niest, s
Blijkt ‘t dat zij niet de kachel maar
De buitenlucht verkiest!
Is ‘t om een beetje lentelucht
Of vogeltjes te doen?
Om schoonheid te bewonderen
Van 't al te vroege groen?
Och, vraag toch niet naar ‘t waarom!
Laat liever 's werelds loop.
Want er is hier en overal
Thans reuze-uitverkoop!
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
Voor het dooden van muskieten heeft men
een nieuw apparaat uitgevonden, waarbij ge
bruik gemaakt wordt van ultra-violette stralen.
Het toestel bestaat uit een hollen toren, aan de
bovenzijde waarvan zich een lamp bevindt, die
ultra-violette stralen uitzendi. In het midden
bevindt zich een insectenval en onderaan een
krachtige ventilator.
Onlangs is het toestel te Bombay gedemon
streerd. waartoe het aan den rand van ten
moeras was opgesteld. In minder dan geen tijd
werden ontzaglijke zwermen door het licht aan
getrokken, die één dwarrelende massa vormden
en binnen een paar minuten lagen er massa's
muggen in de Insectenval.
Na een half uur was het ónmogelijk het
keljjkste zou geweest zijn, ze te wegen.
Een 80-jarige professor In de wiskunde te
München, de heer Oeorg Oerber, wandelt
lederen dag nog een afstand van 40 KM.
Weer of geen weer, de geleerde trekt er lede
ren dag op uit om den afstand van Wellhelm
naar Murnau heen en weer te voet af te leg
gen. HU beweert, dat hjj deze oefening vroeger
altijd deed om in vorm te blijven en hij durft
er niet mee ophouden, daar hij vreest schade
lijke gevolgen hiervan voor zijn gezondheid te
ondervinden.
Een stuk van den ouden walmuur van 1229
bij de oude Tweebergenpoort te Maastricht
waar men aan ’t breken is.
De geheele tuinstadwijk van Duisburg-Ham-
born wordt door de ratten ondermijnd. Op ver
scheidene plaatsen is het plaveisel verzakt en
dreigen hulzen In te storten.
Aanvankelijk dacht men dat de verzakkingen
het gevolg waren van het dichten van eenlge
niet meer in exploitatie zljhde kolenmijnen. Een
nader ondersoek wees echter uit, dat zich onder
de stad een geheel netwerk van gangen be
vindt, die de ratten hebben gegraven.
Er worden thans krachtige pogingen gedaan
om de ratten te verdelgen.
Bij een firma van glazen oogen te New York
kwam de volgende brief binnen:
„Oaame zou ik van U ontvangen een glazen
oog, zooals ik u hierbij toezend, maar ik wensch
het iets meer met bloed doorloopen te heb
ben. Wanneer ik nl. des avonds met mijn vrien
den uit ben geweest, is mijn glazen oog den
volgenden morgen nog even helder als altijd,
terwijl mijn efhte oog dof staat en met bloed
eel
verma-
het ten volle.
Volgens een bericht in de Russische bladen
houdt de Mosstsmp staalfabriek te Moskou zich
bezig met het vervaardigen van roestvrije sta
len tanden.
De fabricatie beeft op groote schaal plaats
en een bestelling van 100.000 stalen tanden en
20.000 gebitten la juist gereed gekomen.
De Russische autoriteiten zijn voornemens
deze Industrie nog verder tot ontwikkeling te
brengen tot een jaarlljksche productie van IS
millloeu tanden en 800.000 gebitten bereikt la
De eerste vrouweljjke pilote op de vaste post-
verkeersluchtlijnen In Amerika, de 25-jarige
miss Helen Richey, heeft haar eerste regelma
tige post vlucht gemaakt, tezamen met een man
nelijk piloot, met een machine die zeven pas
sagiers vervoerde van Washington naar Detroit,
waar miss Richey het toestel keurig op het
vliegveld neerzette. Miss Richey heeft, alvorens
zjj in vasten dienst is gekomen, reeds honderd
duizend mijl sedert 1930 gevlogen.
was hun gebleven: de genade van den gouver
neur.
De 4e October kwam: grijs, keud en somber.
Om 10 uur betrad de directeur der gevangenis,
vergezeld van twee heeren, de gemeenschappe
lijke cel van de drie delinquenten en deelde
mede dat gouverneur Miquel den jongste der
drie veroordeelden genade verleende. Vijftien
minuten later schakelde in de kelderruimte van
de gevangenis de electrlclen den stroom In en
na acht bange minuten werden twee lijken uit
het lugubere keldergewelf, waar de electrteche
stoel zich in het midden bevindt, gedragen.
Den 8en October kwam een bevel van den
officier van justitie: de gevangenisdirecteur
werd op «taanden voet uit zijn ambt ontslagen.
Bij de terechtstelling had hij een groote mis
vatting begaan. Hij had den door den gouver
neur begenadigden jongste der drie misdadigers,
Miguel Otrlz, naar den electrtechen stoel laten
voeren, een misdadiger, die in de laatste minu
ten van zijn leven de moreele ^kracht toonde, de
dwaling niet op te helderen en zich zoodoende
voor zijn broer André op te offeren.
niet te hebben,
dat de vallei be-
dat zij veel wild
Volgens een statistiek uit Hollywood „werken"
In deze grootste fiimstad der wereld, naast circa
19,000 figuranten, vrouwen en mannen samen
gerekend, ook meer dan 2000 dieren en verleden
jaar waren 2056 rechtstreeks „geëngageerd".
Onder deze bevinden zich even goed de aar
digste poesjes en leukste takshonden, als reu
zenslangen en gedresseerde krokodillen, apen
van allerlei soort, kameelen, paarden, koeien
en geiten, leeuwen en beren, een alleraardigste
familie van witte muizen niet te vergeten.
Zoo’n uitgelezen dierencollectie voortdurend
te onderhouden zou natuurlijk een vermogen
kosten. Daarom behelpen de practlsche regis
seurs van Hollywood zich door de zoölogische
medewerkers van .geval tot geval" te huren en
hun „dierenlijsten" bevatten tot dat doel de na
men en adressen van alle elgenaais van meer
of minder dieren, die voor fUmopvoeringen in
aanmerking komen. En wanneer voor een ultra
moderne klank film de prachtige Mexicaansche
cubra van Mister Smith noodig Is, of wel de
tamme egel van Miss Brown, dan heeft de ver
antwoordelijke regisseur slechts te telefonee-
ren.... en de gewaardeerde „medewerker” uit
de zoölogische wereld zal prompt voor de op
name verschijnen. Hetzelfde kan gezegd worden
van ongeveer 3 dozijn variété-kunstenaars. die
eveneens een curieus contract met de filmmaat
schappijen hebben en als.... imitators van die
renstemmen een even origlneele als sucoesvolle
bezit is van een bijna complete collectie van het
Dultache Insectenleven, bevattende 36.000 exem
plaren van 8000 verschillende Insectensoorten.
Chrlstmann is met zijn verzameling als jongen
begonnen. Hij trok al vroeg de aandacht van dr.
Kobelt, een bekend natuur-hlstorlcus, die den
jongen bij zijn wetenschappelijke studie hielp.
Chrlstmann kreeg een bescheiden wetenschap
pelijke bibliotheek en een goeden microscoop
met behulp waarvan hij speciaal het leven in
het water bestudeerde, waarin hij thans autori
teit is.
In zijn bescheiden woning worden thans bij
eenkomsten van biologen gehouden, waarin de
werkloose geleerde mededeellngen doet over zijn
laatste ontdekkingen.
terwijl al dien tijd het goud op ons gewacht
heeft?"
Dadelijk liet hij de vallen en strikken In den
steek en begon den goudader los te hakken.
Laat In den namiddag deed hU een tweede
ontdekking. Zijn houweel schoot plotseling door
de rots heen. Hij was gestooten op een hol. een
open ruimte, waaruit een weeë geur opsteeg.
Hij vergrootte de opening, liet de damp of wat
h*t was een tijdlang ontsnappen en stapte toen
kordaat naar blnnqn. Het hol was koepelvor
mig. zooals hü bif het Bcht van zijn zaklan
taarn kon waarnemen. De wanden waren glad
en kurkdroog. En In het midden stond een
verhooglng, een soort tombeIn eens drong
de waarheid tot Leslie door. Op de tombe lag
tusschen nog een derde 'omwalling zichtbaar. ^»t om een redelijk
uit meer moderne steenen geconstrueerd. Zij
valt dadelijk op aan den wandelaar, die uit de
voormalige gemeente St. Pieter langs het Ka
naal naar Maastricht komt. De zware rondeelen
trekken het eerst het oog. Deze muur, die van
veel lateren datum is dan de twee andere, da
teert van 1516. In 1888 werd hij doorgebroken
en de steenen poort „Waarachtlg” erin geplaatst.
De bouw van, den derden wal diende om de
z.gm. „Nieuwstadv binnen de vesting Maastricht
te brengen. s*".r*iü
De „Nieuwe Omwalling” loopt tot achter den
tuin der EK. P P. Jezuïeten, het Z.W. punt van
de oude vesting Maastricht. In het Westen en
Noorden der stad Is van eene omwalling niets
meer te bespeuren, hoewel deze ook hier zeker
bestaan heeft. Slechts wat oude onregelmatige
vestingwerken, wat casemattes en onderaardsche
gangen, waarvan al een groot gedeelte gesloopt
Is voor den nieuwbouw van woningen en den
aanleg van straten misschien gaat men op
dit geaccidenteerde terrein ook nog wel eens
een park aanleggen dat is alles, wat uit
Maastrichts krijgsgeschiedkundig verleden hier
nog te bespeuren Is.
Afbrokkeling door den tijd In oorlogen heb
ben natuurlijk in den loop der eeuwen herhaal
delijk herstelling van de „Nieuwe Omwalling"
noodig gemaakt. Ik wees er boven reeds op, hoe
de muur In het Aldenhofpark uit steenen van
verschillende tijdperken Is gevormd. Het Is een
mengelmoes, samengesteld deels uit de bouw
stoffen, die men aantreft In de „Oude Omwal
ling”. deels uit de zwaardere meer afgewerkte
blokken, die zichtbaar zijn In den derden muur.
Reeds In 1485 beschreef de geschiedschrijver
Herbenus al de herstellingen, die in zijn tijd
aan de vestingwerken werden uitgevoerd. En
een andere Maastrlchtsche historicus, Alex.
Schaepkens, zegt, schrijvende over de „Nieuwe
Omwalling": „Deze omwalling, die men begon
te bouwen in dé 13de eeuw, aan welke de vol
gende eeuwen elke een specimen van haar stijl
hebben nagelaten, is nog een Interessant onder
werp van studie voor wie zich aangetrokken voe
len tot de militaire architectuur.”
Dat zijn herinneringen uit Maastrichts krijgs
haftig verleden. De verdedigingswerken uit dien
tijd steken wel bijzonder af bij wat de moderne
vestingbouwkunde te zien geeft. En daarom zal
een leder, al is hij nog zoo anti-martlaal en
pacifistisch aangelegd, wel geen aanstoot nemen
aan de beschrijving, die Ik hier heb gegeven van
wat onze voorvaderen hebben „gewrocht”.
Maastricht. FR DAZERT concurrentie aandoen.
vermoedelljk een ongekend fortuin vertegen
woordigde. Zijn onderzoek bracht hem naar
den voet der rotsen, in een nauwe kloof. Op
die plaats scheen de ader het rijkst.
„We zijn gek geweest," zei Leslie tot zichzelf.
„Waarom doen we nu al Jaren moeizaam ons
ben.”
„U kent geen Jimmy Thesiger, wel?”
Lord Caterham was weer verdiept in zijn cata
logus. Hij had zijn best gedaan om Interessant
te converseeren over Zeven Wijzerplaten. Maar
nu trachtte hij dat nauwelijks meer.
„Thesiger?" mompelde hij. „Thesiger? Ia dat
een van de Thesiger s uit Yorkshire?”
,JDat vraag Ik u Juist. Luister nu vader. Het
is heuach leta belangrijks.”
Lord Caterham deed opnieuw een wanhopig»
poging om Interessant te converseeren, zonder
echter werkelijke aandacht te schenken aan de
zaak.
„Er wonen Thesigers in Yorkshire," zei htj.
„En ate tk me niet vergis wonen er ook in
Devonshire. Je oud-tante Belina was met een
Thesiger getrouwd.”
„Wat heb tk daaraan," riep Bundle.
Lord Caterham glimlachte vermaakt.
,KU heeft er heel weinig aan gehad, als tk
me goed herinner.”
„U bent ónmogelijk," set Bundle opstaande
.Ik sal Bill zien te spreken te krijgen."
-Doe *>e,te kind," zei haar vader ver-
JSeMkr.'
Devereux leek moellijker te verklaren. En toen
herinnerde Bundle zich nog iets van de Zever
Wijzerplaten. Toen de stervende dat gezegd had
was het haar vaaglijk bekend vóórgekomen. Nu
wist ze waarom. Gerald Wade had Zeven
Wijaerplaten vernoemd In zijn laatste brief
aan zijn zuster op den avond vóór zijn dood.
En dat stond weer met tets In verband waar
ze nog niet op kon komen.
Terwijl zij al deze dingen overdacht was
Bundle zoo langzaam gaan rijden, -lat niemand
haar herkend sou hebben. Ze reed haar wagen
de garage In en ging op zoek naar haar vader.
Lord Caterham zat volmaakt gelukkig een
catalogus door te kijken van een aangekondigde
verkooplng van zeldzame uitgaven en hij was
oneindig verbaasd Bundle te zien.
„Zelfs JU.” zei hij „kunt niet heen en terug
naar Londen geweest zijn in dien tijd
„Ik ben niet naar Londen geweest." zei
Bundle. „Ik heb iemand overreden
„Wat?"
„Maar ik deed bet eigenlijk niet. Hij is dood
geschoten.”
„Hoe kan dat?”
„Dat weet ik niet meer, maar bet was toch
ZOO
„Maar waarom schoot je hem dood?"
„Ik schoot hem niet dood."
.Je moet geen menschen doodschieten.'
lord Caterham op een toon van lichte
nlng, ^sommigen verdienen
maar je aoudt er last mee krtjgen."
„Ik seg toch dat fk hem niet doodgeschoten
‘"'V
I.—- I ■-
Een Maorl-prlnses heeft den hertog van
Gloucester een „talhaha”, een tweehands-knots
geschonken, welke den grootsten schat van haar
stam uitmaakt. Het wapen is steeds In haar
familie geweest.
De knots Is gemaakt van zeer hard hout en Is
het tradltloneele wapen van de Maori’s, die het
in al hun oorlogen gebruikten.
Het Wapen van Nleuw-Zeeland toont een
Maori-opperhoofd met een dergelijk wapen.
het politiebureau. Ze zouden soms kunnen zeg
gen, dat Ik u hier had moeten houden."
Ze gingen er samen naar toe in Bundle’s
wagen. De Inspecteur van politie was een lang
zame man Bundle's naam en adres boezemden
hem ontzag in. en hij schreef haar verklaringen
met de grootste zorg neer.
.Kwajongens,” zei hij. „Kwajongens die aan
het oefenen zijn geweest. Verschrikkelijk stom is
dat ongedierte. Die schieten altijd op vogels
zonder er op te letten of er soms iemand loopt
aan den anderen kant van de heg.”
De dokter vond dat een zeer onwaarschijnlijk»
oplossing maar hij besefte dat de zaak gauw
genoeg in betere handen zou zijn en het leek
hem niet de moeite waard tegenwerpingen te
maken.
„De naam van den overledene?" vioég de In
specteur terwijl hij zijn potlood bevochtigde.
•JHJ had een boekje visitekaartjes bij zich
Het blijkt een zekere Ronald Devereux te zijn,
zfjn adres Is In bet Albany hotst
Bundle fronste ht voorhoofd. De naam Ronald
Devereux riep herinneringen bi) haar wakker.
Ze wist zeker dat ze hem meer gehoord had.
Eerst toen ze Jp haar wagen hsdverweg»
Chimneys was gekomen, kon ze hem thuis bren
gen. Ronny Devereux. Bill’s vriend aan het
ministerie van Bultenlandsch» Zaken. HU en Btll
en ja Gerald Wade.
Toen dit laatste tot haar doordrong, reed
Bundle bUna in de heg. Eerst Gerald Wade
toen Ronny* Devereux. Gerald Wade's dood kon
wel een natuurlijke geweest zUn het gevo g
Het Tass-agentschap meldt den bouw van
een zweefvliegtuig van een geheel nieuw type,
dat 24 passagiers kan vervoeren. Het toestel be
vat een gezellige salon, alsmede hutten voor den
piloot, mecanicien en marconist. Het vliegtuig
kan ook op sleeptouw worden genomen. -
dat er door die rotsen een goudader liep, die
houweel weg en
staarde met een
van angst ver
wrongen gezicht
na»r de tombe.
Eeuwen lang had
de dood» In
diaan roerloos
Historisch verschenen de eerste wallen In 1229.
Toen gelastte Hendrik van Brabant aan de
burgers van Maastricht, de stad te versterken.
Zoo kwam de z.g.n. „Oude Omwalling” tot
stand, die haar aanvang nam bij de Helpoort.
Belangrijke stukken van deze omwalling, de
meest bekende in de geschiedenis der stad,
staan nog o.a. bij de Helpoort, de Grachtjes,
de Looiersgracht en nabU de gemeentelUke Hoo-
gere Burgerschool. Op tal van plaatsen is zij
thans mooi gerestaureerd en hier en daar voor
zien van het opschrift „Omwalling 1229”. Zij
vormt een waar punt van’aan*rekking voor de
talrijke vreemdelingen, die In den zomer Maas
tricht bezoeken. Het gedeelte muur, dat thans
bU de Oude Tweebergenpoort afgebroken wordt
maakt ook deel uit van de omwalling van 1229
Het is bij de „Oude Omwalling” niet geble
ven. De stad breidde zich uit en dus moesten
ook de oude muren worden verlegd. Zoo ont
stond de „Nieuwe Omwalling”. Zjj sloot zich aan
de oude aan bij het Pater Vlnck-torentje, in de
nabUheld van de Helpoort. Genoemd torentje
draagt het jaartal 1299 en wjj zullen wel mogen
aannemen, dat ook de „Nieuwe Omwalling"
circa 1300 werd gebouwd. Deze tweede muur
bestaat uit steenen van dezelfde soort als die
van de eerste, al vertoont zich hier en daar ma
teriaal van lateren datum; blijkbaar heeft dit
evenwel gediend om te verhoogen of te herstel
len. De „Nieuwe Omwalling" Is nog in al haren
trots en historische ontboezeming aanwezig In
het Aldenhofpark, waar zij zich spiegelt In de
Jeker. Hier Is het schoonste punt van de Maas-
oe groot was de verrassing van den ouden
bediende in Villa Cawendlsh in New-
York, toen hU op een kouden Januari-
morgen constateeren moest, dat zijn meester
om 10 uur nog niet naar zfjn ontbUt gevraagd
bad.
De oude Cawendlsh was de meest stipte man
ter wereld. HU stond geregeld om 8 uur op,
sinds jaren was het zelden voorgekomen dat hU
zich verslapen had. Doch toen zelfs omstreeks
het middaguur niets In de slaapkamer zich be
woog, werd de bediende ongerust en klopte aan
de deur. Geen antwoord. Aan den binnenkant
stak een sleutel, het was onmogelUk de deur
te openen.
De bediende vermoedde onheil. HU stelde de
polltie met het feit in kennis en enkele minu
ten later waren twee rechercheurs ter plaatse
De deur werd opengebroken. Cawendlsh lag
dood in zijn bed. In de kamer zelf bespeurde
een der beambten gaslucht. De vensters wer
den direct geopend en nu gingen de defectie
ven over tot het onderzoek van de kamer. Was
de oude man door een beroerte getroffen? Er
was geen dokter noodig, om antwoord op deze
vraag te geven.
Vlak bU den wand, slechts enkele centimeters
van het ledikant verwUderd, vonden de politie
beambten twee patronen, belde heel anders
dan de hulzen van normale revolverpatronen.
Gaspatronen, luidde kort en bondig de diag
nose van den expert, nadat hU de stalen hulzen
grondig onderzocht had
HU bleek gelUk te hebben, want de politie-
ookter kon bewUzen, dat de oude Cawendlsh
door een gas van onbekende samenstelling ver
giftigd was. Er werd een onderzoek Ingesteld.
De deur in de slaapkamer, het stille tooneel
van het drama, was aan den binnenkant ge
sloten. De gesloten vensters vertoonden geen
sporen van geweld. De vraag langs'welken weg
de dader de kamer binnen dringen kon, bleef
onbeantwoord, tot inspecteur Bodran de op
lossing van het raadsel vond. De daders waren
Uelemaal niet in de kamer gedrongen. ZU gvk-
tan door hét gat van een tweede slot, dat zich
M de deur der slaapkamer bevond, op goed
geluk at de schoten.
Zes weken verliepen en Bodran. die naar een
dader gezocht had. vond er drie. Ook een min
eer scherpzinnig criminalist dan hjj had onge-
twUfeld de vraag, wien de moord op den ouden
heer een of ander voordeel bracht, tot uit
gangspunt der Jacht, naar den misdadiger ge
maakt. Op deze vraag drong het antwoord zich
gebiedend vanzelf op: alleen de drie neven
mUnheer Cawendlsh, drie Jonge mannen,
tonder een beroep Uit te oefenen, sedert
m dag het geld met volle handen verkwist-
:onden belang bij den dood van den ouden
hebben.
zfjn overlijden kwam zijn vermogen aan
„Nu, wie dan?”
Niemand weet het," zei Bundle.
„Onzin,” zei lord Caterham. .Ken mensch kan
niet doodgeschoten en overreden worden, zonder
dat Iemand dat gedaan heeft
„HU werd niet overreden,’’ zei Bundle.
„Ik dacht, dat Je dat zei.”
,Ik zet, dat ik dat dacht.”
„Dan ts er zeker een band gesprongen," zei
lord Caterham. „Dat klinkt al» een schot. Dat
staat tenminste in detective-romans."
,.U bent absoluut onmogelUk, «ader. U hebt
niet zooveel verstand als een kip.”
„Dat is heelemaal niet waar," zei lord Cater
ham. ,JU komt met een vreeselUk absurd ver
haal over menschen, die overreden en doodge
schoten worden en weet Ik al wat niet meer
en dan moet Ik alles maar gelooven en als bil
tooverslag begrUpen." Bundle zuchtte vermoeid
„Luister nu goed," zei ze. „dan zal ik u alles
vertellen In enkele woorden."
„Daar." zei ze, toen ze uit verteld waa, ,,be-
ohn Leslie had zUn halve leven in de Moun
tains doorgebracht. HU was met de barre
eenzaamheid van de kale bergketens ver
trouwd. alsof hU er geboren was en hU voelde
zich dan ook niet het minst verontrust, toen
Brason de hut In de sneeuwvallel verliet en hem
alleen achterliet.
Sinds jaren werkte hU met Mason samen In
ongestoorde eendracht. ZU begrepen elkaar vol
komen en kenden elkanders vaardigheden. En
caaraan hadden zU het te danken, dat de op
brengst van hun Jacht ieder jaar grooter werd.
,Kog enkele jaren,” had Mason nog kort ge
leden gezegd, „en dan houden we met dit leven
op, want dan zal ons te goed op de bank in
Blalrcity groot genoeg zUn, om er voor de rest
van ons leven bescheiden van rond te komen.”
Zoo dacht Leslie er ook over. Nog enkele
Jaren van Ingespannen Jacht en dan zou het
wild in de sneeuwvallel gelegenheid krUgen om
zich te vermenigvuldigen.
En nu had Mason hun h\ildenvoorraad op
de muilezels geladen en was vertrokken naar
Blalrcity. Wanneer hU over enkele dagen terug
keerde. zou hU levensmiddelen meebrengen, die
hen in staat zouden rtellen opnieuw enkele
maanden bulten de beschaafde wereld te ver
toeven. Onderwijl verzorgd Leslie de vallen
en trok lederen dag op Jacht.
De sneeuwvallel was eenzaam. Slechts zelden
gebeurde het dat een zwervend Indiaan de
streek bezocht. Vrees voor concurrenten be
hoefden Mason en Leslie
Slechts weinigen vetmoedden
stond en nog minder wisten
opleverde.
Drie dagen nadat Mason
deed Jchn Leslie een verrassende ontdekking
TerwUI hU over de oostelUke rotsen dwaalde,
relde er een brok rots onder zijn voeten weg.
zoodat hU viel. Hij bezeerde zich niet en wilde
weer zUn weg vervolgen, toen zijn opmerkzaam
heid werd getrokken naar den steen, die hem
den val had laten maken.
De bovenkant was bruingrijs, zooals alle rot
sen In de omgeving. Maar thans was de steen
losgeschoten en kon Leslie er den onderkant
van zien En die glinsterde vreemd in het zon
licht.
Verrast knielde Leslie neer en onderzocht den
bodem. En tUdens dat onderzoek groeide zUn
verbazing. -
„Alle duivel!" riep hij uit, ,,'tis goud!"
Een hoogere rotswand weerkaatste zUn woor
den. „tls goud!"
Leslie begon hardop te lachen. Het Idee leek
hem absurd. Over deze lage rotsen hadden Ma
son en hU jaren geloopen, zonder te vermoeden
dat er onder hun voeten schatten begraven
lagen. HU keerde naar de hut terug, haalde een
houweel en een spade en begon een stelselma
tig onderzoek In te zetten. En toen bleek hem
,Ket schUnt mU toe," zei de dokter,
„dat de arme Jongen hard moet geloopen heb
ben, de kogel heeft hem Juist geraakt, toen
hU door het hek ging en daardoor kwam hü den
*eg opgewaggeld. Hebt u een schot gehoord?"
Bundle schudde het hoofd.
•Maar dat zou ik waarschUnlUk toch niet
tehoord kunnen hebben."
Juist. En heeft hjj niets gezegd voor hü
•tiert?"
.HU mompelde eenlge woorden."
„Niets dat eenlg licht werpt on dit nood
lottige voorval.”
Keen hU wilde hebben, dat iets wat
••et ik niet verteld werd aan een vriend van
hem. o ja, hü sprak over Zeven WUwrplaten
„Hm" aei de dokter. „Geen buurt voor
•«mand van zün stand. Misschien kwam »Un
••nrander daar vandaan. Maar daar behoeven
•e nu niet over te piekeren. Laat u het maar
•an mU over. Ik zal de politie er kennis van
••ven. U moet natuurlük uw naam en adree
•chterlaten. daar de politie u zeker zal willen
püdervragen. Het was trouwens toch misschien
van l
die. 1
jaarj
ten,Q
man
BU
de drie neven, die altUd geld tekort kwamen.
Zonder lang te aarzelen, besloot Bodran tot den
beslissenden stap over te gaan. De drie neven
Miquel, Pedro en André Otrlz werden in hech
tenis genomen. Men beschuldigde hen recht
streeks van moord. ZU legden prompt de ge-
wenschte bekentenis af.b Het crimineel geval
was opgelost.
De rechters konden zich nu het hoofd bre
ken over de vraag wie van de drie neven, die
naar bleek, ook leden van een gangstertroep
waren, de schoten met het gaspistool gegeven
had. Daar hun overig zondenregstcr nog een
tweeden moord bevatte, werden zU alle drie ter
dood veroordeeld, ofschoon de beste advocaat
van Virginia al zUn overredlngstalent gebezigd
had om hen van den eectrischen stoel te redden
De noodlottige datum werd vastgesteld. De
4e October zou de laatste dag van het leven
der drie gpbroeders Otrlz zUn Slechts één hoop
stroofd terwül hü een blad omsloeg
Do» dat,in elk geval. Heel go»d."
Bundi» stond op met een zucht van onge-
grüpt u het nu?"
KatuurlUk. Nu begrUp ik het volkome":. En
ik kan me best voorstellen, dat je een beetje
overstuur bent beste kind. Ik had het dus niet
soo ver mis, toen ik vóór je wegging de opmer
king maakte, dat menschen die inoeflükheden
zochten, die gewoonlUk vonden. Ik ben heel
dankbaar,” besloot lord Caterham met een
lichte rilling, „dat ik rustigjes hier ben geble
ven” hu nam zün catalogus weer ter hand.
„Vader, waar IS Zeven Wüeerplatan?”
.Ergens in het East End. geloof ik. Ik heb
Twee mannen te Denver, die tot levenslange
gevangenisstraf waren veroordeeld, hebben zich
beschikbaar gesteld voor het nemen van proe
ven met een serum, teven tuberculose, op voor
waarde dat sij na beëindiging der proefnemin
gen zouden worden vrUgelaten.
Sedert Maart zUn de belde mannen het on
derwerp van uitgebreide proefnemingen ge
weest.
Nadat sü met het serum waren Ingeënt, zün
millioenen tuberculose-baclllen op hen over ge
bracht.
Geen van beiden bleek daarna echter door
tuberculose te zün aangetast.
Thans zün sü in vrüheld gesteld.
het gebalsemde lük van een Indiaan. Hü waa
een graf binnen gedrongen I
Langen tüd bleef hü In gedachten verzon
ken roerloos staan. Dan nam hü zün houweel
en zette zün werk voort. Misschien lag de In
diaan hier al eeuwen onbewegeUjk op zün tom
be, maar daar had hjj niets mee te maken. Hü
groef verder naar den schat, die Mason en
hemzelf rUk zouden maken. Dóf klonken de
slagen van het houweel door de ruimte. Tel
kens brokkelde de rotswand af. Hü vorderde.
Rn toen op eens...»
Met een kreet van schrik wierp Leslie het
gelegen. Thans viel het lichaam opzU' en de
doode oogen staarden naar Leslie den In
dringer!
Met een tweeden doordringenden kreet vloog
Leslie overeind en wrong zich door de opening
near bulten. Hü wist niet meer wat hü deed.
Slechts één ding drong tot hem door: hü moest
weg, weg! En terwül hü als een razende weg
rende van de betooverde plek, meende hü
dat de doode oogen hem dog altijd na staarden.
„Help!” brulde hü en van de rotsen daver
den de echo’s terug.
BU de hut viel hü neer. Zün hoofd
tegen een boomstronk en verdoofd bleef
liggen.
Zoo vond hem Mason, die uit Blalrcity terug
keerde. En het duurde lang voordat deze uit
Leslie’s stamelende woorden wüs kon worden.
Den volgenden dag was Leslie hersteld van
den schok en samen zochten zü de kloof, bereid
om aan alle hekserü het hoofd te bieden.
De kloof was echter verdwenen. Duizenden
termen rotsen waren omlaag gestort en hadden
de kloof en het graf onder hun enorm gewicht
bedolven. Er was geen goudader meer te ont
dekken: De Instorting had haar onder het ge
steente doen verdwünen.
Toen begreep Leslie wat er gebeurd was en
hü dankte God. De naderende instorting had
het lük doen bewegen. En aan zün panlschen
schrik had Leslie Zün leven te danken. Door zün
i azende vlucht was hü aan een steeniging ont
komen.
„Ik wou dat ik m» kon herinneren wat «e
In uien brief stond,” mompelde ze meer tegen
zichzelf dm hardop. ,Jk heb hem niet heel
nauwkeurig gelezen. Iets over een giap dat
die Zeven WUzerplaten kwestie geen grapje
was." Lord Caterham dook plotseling van achter
zün catalogus op.
.Keven VZÜzerplaten." iel hü. KatuurUJk. Nu
weet tk het."
„Wat weet u?”
„Ik weet waarom het zoo bekend klonk. George
Lomax te hier geweest. TredweU heeft eens een
keertje gefaald en heeft hem binnengehaald. Hü
was op weg naur Londen. Het schünt dat hü
de volgende week een politiek diner g»eft en hü
heeft een dreigbrief gekregen."
t „Wat bedoelt u met »en dreigbrief?"
„Ja, dat weet tk eigenlük ook niet. HU trad
niet fn bijzonderheden. Ik maakte op dw er
In stond: „Wees voorzichtig" en loopt ge
vaar...." en meer dingen van dien aard. Maar
in teder geval was het uit Zeven WUzerplaten
geschreven. Ik herinner me heel goed dat hü
dat iel. Hü ging naar Londen om Scotland
Yard te raadplegen." Bundle knikte Zü kende
mr. George Lomax den permanenten onder
staatssecretaris van Buitenlandsche Zaken van
Züne Majesteit, wlen het algemeen weteün aoo-
seer ter harte ging en die gemeden werd, omdat
hü de Ingekankerd» gewoonte had zün open
bar» speechen ook In sün particuliere leven te
houden, zeer goed. Om zün uitpuilende oogen
was hü haar en onder anderen ook aan
Bill Eversleigh bekend onder den naam van de
of ben Je In de war met Zeven Zustere. Ik
kan je gelukkig vertellen, dat ik er zelf nooit
geweest ben. En dat te maar heel goed want Ik
geloof niet, dat bet een buurt is waar Ik van
zou houden. En toch, vreemd genoeg, schün Ik
er den laatsten tüd lets over gehoonl te heb-
vertrokken was.
-» r aastricht, de oude Nederlandsche stad bü
uitnemendheid, heeft in den loop der
tüden al menige van hare herinneringen
aan het verledene zien verdwünen. Vroeger te
veel vandalisme gepleegd, totdat het Ingrijpen
vap hj»toricl <m kunstkenners aan verdere af
braak ,éep einde maakte - Men ging zelfs eeh
nieuw iüdperk tegemoet, ,<fiit der restauratie. Uê
kerken van St. Servaas, L. Vrouw, St.'Jan,
de oude kloostergebouwen en kerken der Min
derbroeders, Dominicanen, Krulsheeren. Jezu
ïeten, Grauwzusters, Fellzusterg herrezen in
het nieuw en straks gaat ook de voormalige
Bonnefantenkerk hare beurt krijgen.
Na kerken en kloosters kwamen de Oude
Maasbrug en de wallen. Ook aan het herstel
van deze laatste is groote zorg besteed. In het
Aldenhofpark langs de schilderachtige
voorts aan de Grachtjes Is alles blootgelegd, wat
oud-Maastricht nog aan voormalige militaire
architectuur te zien gaf. En dan nog de Hel
poort, verbonden door een stuk walmuur met
het Pater Vlnck-torentje, wie, die dat alles ziet,
krijgt niet een weinig den Indruk van eene
„Clté de Carcassone?”
Maar de moderne eischen van het verkeer en
andere oorzaken maken ook wel aan veel schoons
en oud-merkwaardigs een einde. De Oude Maas
brug moest reeds twee pülers laten. En In de
laatste dagen valt bü de Oude Tweebergenpoort
nu ook weer een stuk van den ouden walmuur
van 1229 onder den moker. Particuliere wonin
gen gaan er neergezet worden. Het bügaande
plaatje beeldt de afbraak af.
In de geschiedenis van Maastricht zün ver
schillende omwallingen te onderscheiden, dl»
verschenen de een na de ander.
Als eerste begin van de omwalling van Maas
tricht behooren ongetwüfeld beschouwd te wor
den de twee forten, die door de Romeinen ge
bouwd werden op de beide Maasoevers (bü het
Waterpoortje en de O. L. Vr. °oort) ter be
scherming van eene door hen over de Maas
geworpen brug, waarover de Romelnsche ge
schiedschrijver Tacitus spreekt (hist. IV). Daar
na komt een tüdperk van geschiedkundige on
zekerheid, dat duurt tot 1229. Alleen zü mede
gedeeld, dat. nadat in 1204 Keizer Philips zün
aandeel in de stad Maastricht In leen geschon
ken had aan Hendrik I, hertog van Lotharingen
en Brabant, deze Maastricht liet versterken.
Deze wallen werden later evenwel weer afge
broken.
