Verwisseling in de doodencel
diet aan cfcn dag
I
i'
1
J
ALLE ABONNÉ’S ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeeringen F 750.verlies van beide armen, belde beenenF 750.- SJ&srF 250.een voet of *eTnh oog
WAAROM?
ERNSTIGE MISVATTING
VAN GOUVERNEUR
HET GEHEIM VAN
DE 7 WIJZERPLATEN
MAANDAG 7 JANUARI 1935
Kranige wandelaar
Rattenplaag
Eerste verkeerspilote
Geschenk der Maori’s
Stalen tanden?
Geleerd slotenmaker
Reuzen-zweefvliegtuig
Oud-Maastricht
Een stukje, dat verdwijnt
Dooden van muskieten
Film-dieren
Na proefnemingen vrij
u
Zich voor zijn broer
opgeofferd
Een glazen oog voor
katerstemmingen
JF* „Nieuwe Omwalling" loopt tot achter den
tuin der E.E. P.P. Jezuïeten, het Z.W. punt van
de oude vesting Maastricht. In het Westen en
Noorden der stad is van eene omwalling niets
meer te bespeuren, hoewel deze ook hier zeker
bestaan heeft. Slechts wat oude onregelmatige
vestingwerken, wat casemattes en onderaardsche
gangen, waarvan al een groot gedeelte gesloopt
is voor ,den nieuwbouw van woningen en den
aanleg van straten misschien gaat men op
dit geaccidenteerde terrein ook nog wel eens
een park aanleggen dat is alles, wat uit
Maastrichts krügsgeschiedkundlg verleden hier
nog te bespeuren is.
De groote
naar de tombe. i -
Groote moreele kracht van een
ter dood veroordeelde in de
laatste minuten van
zyn leven
OOOR AC AT HA CHRISTIE
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
(MSP;:;
staarden naar Leslie den in-
man
Mason
Jeker,
aan-
zichzelf dan hardop.
En
een
Een stuk van den ouden walmuur van 1229
bij de oude Tweebergenpoort te Maastricht,
waar men aan ’t breken is.
Een werkloos slotenmaker, die met zün vrouw
in een kleine woning in een arme wijk van
Frankfort woont, met geen andere inkomsten
dan 8 per week werkloosheidsultkeering en nu
en dan een gift van de Winterhllfe, kan niet
temin tot de geleerden van Frankfort worden
gerekend. Deze slotenmaker, Adam Cbrlsvmann,
trichtsche parkarchitectuur en de vreemdeling,
die dit niet gezien heeft, is niet te Maastricht
geweest.
Tusschen Helpoort en St. Pieterspoort is In-
tusschen nog een derde omwalling zichtbaar,
uit meer moderne steenen geconstrueerd. 1
valt dadelüb op aan den wandelaar, die uit de
voormalige gemeente St. Pieter langs het Ka
naal naar Maastricht komt. De zware rondeelen
trekken het eerst het oog. Deze muur, die van
veel lateren datum is dan de twee andere, da
teert van 1516. In 1888 werd hij doorgebroken
en de steenen poort „Waarachtlg" erin geplaatst.
De bouw van den derden wal diende om de
agji. „Nleuwstad" binnen de vesting Maastricht
bezit Is van een bijna complete collectie van het
Dultache insectenleven, bevattende 36.000 exem
plaren van 8000 verschillende Insectensoorten.
Chrtstmann is met zijn verzameling als Jongen
begonnen. Hjj trok al vroeg de aandacht van dr.
Kobelt, een bekend natuur-hlstorlcus, die den
Jongen by zijn wetenschappelijke studie hielp.
Christmann kreeg een bescheiden wetenschap
pelijke bibliotheek en een goeden microscoop
met behulp waarvan hij speciaal het leven in
het water bestudeerde, waarin hij thans autori
teit is.
In zijn bescheiden woning worden thans bij
eenkomsten van biologen gehouden, waarin de
werklooze geleerde mededeellngen doet over zijn
laatste ontdekkingen.
sloeg
hü
Volgens een bericht in de Russische bladen
houdt de Mosstamp staalfabriek te Moskou zich
bezig met het vervaardigen van roestvrije sta
len tanden.
De fabricatie heeft op groote schaal plaats
en een bestelling van 100.000 stalen tanden en
20.000 gebitten is juist gereed gekomen.
De Russische autoriteiten zijn voornemens
deze industrie nog verder tot ontwikkeling te
brengen tot een Jaarlijksche productie van 1J4
mlllloen tanden en 800.000 gebitten bereikt is.
Voor het dooden van muskieten heeft men
een nieuw apparaat uitgevonden, waarbij ge
bruik gemaakt wordt van ultra-violette stralen.
Het toestel bestaat uit een hollen toren, aan de
bovenzijde waarvan zich een lamp bevindt, die
ultra-violette stralen uitsendc. In het midden
bevindt zich een insectenval en onderaan een
krachtige ventilator.
Onlangs is het toestel te Bombay gedemon
streerd, waartoe het aan den rand van ten
moeras was opgesteld. In minder dan geen tijd
werden ontzaglijke rwermen door het licht aan
getrokken, die één dwarrelende massa vormden
en binnen een paar minuten lagen er massa's
muggen in de Insectenval.
Na een half uur was het onmogelijk het
kelijkste zou geweest zijn, ze te wegen.
^lllllllliMIIIIIIHIII
De geheele tuinstadwijk van Dulsburg-Ham-
bom wordt door de ratten ondermijnd- °p ver
scheidene plaatsen is het plaveisel verzakt en
dreigen huizen in te storten.
Aanvankelijk dacht men dat de verzakkingen
het gevolg waren van het dichten van eenlge
niet meer in exploitatie zijnde kolenmijnen. Een
nader onderzoek wees echter uit, dat zich onder
de stad een geheel netwerk van gangen be
vindt, die de ratten hebben gegraven.
Er worden thans krachtige pogingen gedaan
om de ratten te verdelgen.
De eerste vrouwelijke pilote op de vaste post-
verkeersluchtlijnen in Amerika, de 25-jarige
miss Helen Richey, heeft haar eerste regelma
tige postvlucht gemaakt, tezamen met een man
nelijk piloot, met een machine die zeven pas
sagiers vervoerde van Washington naar Detroit,
waar miss Richey het toestel keurig op het
vliegveld neerzette. Miss Richey heeft, alvorens
zü in vasten dienst is gekomen, reeds honderd
duizend mijl sedert 1930 gevlogen.
was hun gebleven: de genade van den gouver
neur.
De 4e October kwam: grijs, koud en somber.
Om 10 uur betrad de directeur der gevangenis,
vergezeld van twee heeren, de gemeenschappe
lijke cel van de drie delinquenten en deelde
mede dat gouverneur Miquel den jongste der
drie veroordeelden genade verleende. Vijftien
minuten later schakelde in de kelderruimte van
de gevangenis de electricien den stroom in en
na acht bange minuten werden twee lijken uit
het lugubere keldergewelf, waar de electrische
stoel zich in het midden bevindt, gedragen.
Den 8en October kwam een bevel van den
officier van justitie: de gevangenisdirecteur
werd op staanden voet uit zijn ambt ontslagen.
Bij de terechtstelling had hjj een groote mis
vatting begaan. Hij had den door den gouver
neur begenadigden jongste der drie misdadigers,
Miguel Otriz, naar den electrlschen stoel laten
voeren, een misdadiger, die in de laatste minu
ten van zijn leven de moreele kracht toonde, de
dwaling niet óp te helderen en zich zoodoende
voor zijn broer André op té offeren.
Een 80-jarige professor in de wiskunde te
MUnchen, de heer Georg Gerber, wandelt
lederen dag nog een afstand van 40 KM.
Weer of geen weer, de geleerde trekt er lede
ren dag op uit om den afstand van Wellhelm
naar Murnau heen en weer te voet af te leg
gen. Hjj beweert, dat hjj deze oefening vroeger
altijd deed om In vorm te blijven en hij durft
er niet mee ophouden, daar hij vreest schade
lijke gevolgen hiervan voor zijn gezondheid te
ondervinden.
Historisch verschenen de eerste wallen In 1229.
Toen gelastte Hendrik van Brabant aan de
burgers van Maastricht, de stad te versterken.
Zoo kwam de z.g.n. „Oude Omwalling" tot
stand, die haar aanvang nam bU de Helpoort.
Belangrijke stukken van deze omwalling, de
meest bekende in de geschiedenis der stad,
staan nog o.a. bij de Helpoort, de Grachtjes,
de Looiersgracht en nabij de gemeentelijke Hoo-
gere Burgerschool. Op tal van plaatsen is zij
thans mooi gerestaureerd en hier en daar voor
zien van het opschrift „Omwalling 1229”. Zij
vormt een waar punt van aantrekking voor de
talrijke vreemdelingen, die in den zomer Maas
tricht bezoeken. Het gedeelte muur, dat thans
bij de Oude Tweebergenpoort afgebroken wordt,
maakt ook deel uit van de omwalling van 1229.
Het is bij de „Oude Omwalling” niet geble
ven. De stad breidde zich uit en dus moesten
ook de oude muren worden verlegd. Zoo ont
stond de „Nieuwe Omwalling”. Zü sloot zich aan
de oude aan bij het Pater Vlnck-torentje, In de
nabijheid van de Helpoort. Genoemd torentje
draagt het jaartal 1299 en wij zullen wel mogen
aannemen, dat ook de „Nieuwe Omwalling”
circa 1300 werd gebouwd. Deze tweede muur
bestaat uit steenen van dezelfde soort als die
van de eerste, al vertoont zich hier en daar ma
teriaal van lateren datum; blijkbaar heeft dit
evenwel gediend om te verhoogen of te herstel
len. De „Nieuwe Omwalling" is nog in al haren
trots en historische ontboezeming aanwezig in
het Aldenhofpark, waar zij zich spiegelt in de
Jeker. Hier is het schoonste punt van de Maas-
„Nu. wie dan?"
..Niemand weet het." zei Bundle.
„Onzin," zei lord Caterham. .Een mensch kan
niet doodgeschoten en overreden worden, zonder
dat iemand dat gedaan heeft
„Hij werd niet overreden." zei Bundle.
„Ik dacht, dat je dat zei."
„Ik zei, dat ik dat dacht."
„Dan ts er zeker een band gesprongen." zei
lord Caterham. „Dat klinkt als een schot. Dat
staat tenminste in detectlve-romans."
,.U bent absoluut onmogelijk, vader. U hebt
niet zooveel verstand als een kip."
„Dat is heelemaal niet waar.” zei lord Cater
ham. „Jij komt met een vreeselijk absurd ver
haal over menschen, die overreden en doodge
schoten worden en weet ik al wat niet meer
en dan moet ik alles maar gelooven en als bil
tooverslag begrijpen." Bundle zuchtte vermoeid
„Luister nu goed.” zei ze. „dan zal Ik u alles
vertellen in enkele woorden."
„Daar," zei ze. toen ze uit verteld was, ,,be-
schrik had Leslie zijn leven te danken. Door zijn
razende vlucht was hij aan een steeniging ont
komen. x,
BU een firma van glazen oogen te New York
kwam de volgende brief binnen:
„Gaarne zou ik van U ontvangen een, glazen
oog. zooals ik u hierbU toezend, maar ik wensch
het iets meer met bloed doorloopen te heb
ben. Wanneer ik nJ. des avonds met mijn vrien
den uit ben geweest, is mijn glazen oog den
volgenden morgen nog even helder als altUd.
terwUl mijn echte oog dof staat en met bloed
doorloopen is. Ik zou gaarne een kunstoog in
een dergelUken toestand van U ontvangen."
De firma antwoordde, dat zU nooit een der-
gelUke bestelling had gehad, maar dat zU haar
best zou doen. Na eenlge experimenten slaag
de zij er in een glazen oog voor katerstemmin
gen te fabrioeeren.
r T f oe groot was de verrassing van den ouden
bediende in Villa Cawendish in New-
York, toen hü op een kouden Januari-
gjorgen constateeren moest, dat zijn meester
om 10 uur nog niet naar zijn ontbijt gevraagd
bad.
De oude Cawendish was de meest stipte
ter wereld. HU stond geregeld om 8 uur op,
sinds jaren was het zelden voorgekomen dat hü
zich verslapen had. Doch toen zelfs omstreeks
het middaguur niets in de slaapkamer zich be
woog, werd de bediende ongerust en klopte aan
de deur. Geen antwoord. Aan den binnenkant
stak een sleutel, het was ónmogelijk de deur
te openen.
De bediende vermoedde onheil. HU stelde de
politie met het feit in kennis en enkele minu
ten later waren twee rechercheurs ter plaatse
De deur werd opengebroken. Cawendish lag
dood in zün bed. In de kamer zelf bespeurde
een der beambten gaslucht. De vensters wer
den direct geopend en nu gingen de detectle-
ven over tot het onderzoek van de kamer. Was
de oude man door een beroerte getroffen? Er
was geen dokter noodig, om antwoord op deze
vraag te geven.
Vlak bü den wand, slechts enkele centimeters
van het ledikant verwUderd. vonden de politie
beambten twee patronen beide heel anders
dan de hulzen van normale revolverpatronen.
Gaspatronen, luidde -kort en bondig de diag
nose van den expert, nadat hU de stalen hulzen er^end entomoloog en bioloog, die in het
grondig onderzocht had
HU bleek gelUk te hebben, want de politle-
ookter kon bewijzen, dat de oude Cawendish
door een gas van onbekende samenstelling ver
giftigd was. Er werd een onderzoek ingesteld.
De deur in de slaapkamer, het stille tooneel
van het drama, was aan den binnenkant ge
sloten. De gesloten vensters vertoonden geen
sporen van geweld, De vraag langs welken weg
de dader de kamer binnen dringen kon. bleef
onbeantwoord, tot Inspecteur Bodran de op
lossing van het raadsel vond. De daders waren
teelemaal nlet ip de kamer gedrongen. ZU ga
ven door het gat van een tweede slot, dat zich
in dé deur der slaapkamer bevond, op goed
geluk af de schoten.
Zes weken verliepen en Bodran, die naar een
dader gezocht had, vond er drie. Ook een min
eer scherpzinnig criminalist dan hjj had onge
twijfeld de vraag, wien de moord op den ouden
beer een of ander voordeel bracht, tot uit
gangspunt der jacht, naar den misdadiger ge
maakt. Op deze vraag drong het antwoord zich
gebiedend vanzelf op: alleen de drie neven
van mUnheer Cawendish, drie jonge mannen,
cue. zonder een beroep uit te oefenen, sedert
jaar en dag het geld met volle handen verkwist
ten, konden belang bü den dood van den ouden
man hebben.
BU zün overlijden kwam zUn vermogen aan
de drie neven, die altUd geld tekort kwamen.
Zonder lang te aarzelen, besloot Bodran tot den
beslissenden stap over te gaan. De drie^ neven
Miquel, Pedro en André Otriz werden in hech
tenis genomen. Men beschuldigde hen recht
streeks van moord. ZU legden prompt de ge-
wenschte bekentenis af. Het crimineel geval
was opgelost.
De rechters konden zich nu het hoofd bre
ken over de vraag wie van de drie neven, die
baar bleek, ook leden van een gangstertroep
waren, de schoten met het gaspistool gegeven
had. Daar hun overig zondenregistcr nog een
- tweeden moord bevatte, werden zü alle drie ter
dood veroordeeld, ofsetyoon de beste advocaat
van Virginia al zijn overredingstalent gebezigd
had om hen van den eectrischen-stoel te redden
De noodlottige datum werd vastgesteld. De
4e October zou de laatste dag van het leven
der drie gebroeders Otriz zün. Slechts één hoop
het politiebureau. Ze zouden soms kunnen zeg
gen, dat ik u hier had moeten houden.”
Ze gingen er samen naar toe in Bundle's
wagen. De Inspecteur van politie was een lang
zame man Bundle’s naam en adres boezemden
hem ontzag in. en hü schreef haar verklaringen
met de grootste zorg neer.
„Kwajongens," zei hü. „Kwajongens die aan
het oefenen zUn geweest. VerschrïkkelUk stom is
dat ongedferte. Die schieten altUd op vogels
zonder er op te letten of er soms iemand loopt
aan den anderen kant van de heg."
De dokter vond dat een zeer onwaarschUnlUke
oplossing maar hU besefte dat de zaak gauw
genoeg in betere handen zou zün en het leek
hem niet de moeite waard tegenwerpingen te
maken.
„De naam van den overledene?" vroeg de in
specteur terwUl hü zün potlood bevochtigde.
,HU had een boekje visitekaartjes bü zich.
Het blUkt een zekere Ronald Devereux te zün,
zün adres is In het Albany hotel.”
Bundle fronste ht voorhoofd. De naam Ronald
Devereux riep herinneringen bü haar wakker.
Ze wist zeker dat ze hem meer gehoord had.
Eerst toen ze in haar wagen halverwege
Chimneys was gekomen, kon ze hem thuts bren
gen. Ronny Devereux. Bill’s vriend aan het
ministerie van Buitenlandsche Zaken. HU en Bfll
en Ja Gerald Wade.
Toen dit laatste tot haar doordrong, reed
Bundle büna In de heg. Eerst Gerald Wade
toen Ronny Devereux. Gerald Wade’s dood kon
wel een nstuurUJke geweest zün het gevolg
van onoplettendheid maar die van Ronny
te brengen.
Afbrokkeling door den tüd In oorlogen heb
ben natuurlUk in den loop der eeuwen herhaal-
delük herstelling van de .Nieuwe Omwalling”
noodig gemaakt. Ik wees er boven reeds op, hoe
de muur in het Aldenhofpark uit steenen van
verschillende tüdperken is gevormd. Het is een
mengelmoes, samengesteld deels uit de bouw
stoffen, die men aantreft in de „Oude Omwal
ling", deels uit de zwaardere meer afgewerkte
blokken, die zichtbaar zün in den derden muur.
Reeds in 1485 beschreef de geschiedschrijver
Herbenus al de herstellingen, die in zün tüd
aan de vestingwerken werden uitgevoerd. En
een andere Maastrichtsche historicus, Alex.
Schaepkens, zegt, schrüvende over de .Nieuwe
Omwalling”: „Deze omwalling, die men begon
te bouwen in de 13de eeuw, aan welke de vol
gende eeuwen elke een specimen van haar stül
hebben nagelaten, is nog een interessant onder
werp van studie voor wie zich aangetrokken voe
len tot de militaire architectuur.”
Dat zün herinneringen uit Maastrichts krügs-
haftig verleden. De verdedigingswerken uit dien
tüd steken wel büzonder af bü wat de moderne
vestingbouwkunde te zien geeft. En daarom zal
een ieder, al is hü nog zoo anti-martiaal en
pacifistisch aangelegd, wel geen aanstoot nemen
aan de beschrijving, die ik hier heb gegeven van
wat onze voorvaderen hebben „gewrocht”.
Maastricht. FR. DAZERT. concurrentie aandoen.
Een Maori-prinses heeft den hertog van
Gloucester een „taihaha”, een tweehands-knots
geschonken, welke den grootsten schat van haar
stam uitmaakt. Het wapen is steeds in haar
familie geweest.
De knots is gemaakt van zeer hard hout en ts
het traditioneele wapen van de Maori’s, die het
in al hun oorlogen gebruikten.
Het Wapen van Nleuw-Zeeland toont een
Maori-opperhoofd met een dergelük wapen.
Het Tass-agentschap meldt den bouw van
een zweefvliegtuig van een geheel nieuw type,
dat 24 passagiers kan vervoeren. Het toestel be
vat een gezellige salon, alsmede hutten voor den
piloot, mecanicien en marconist. Het vliegtuig
kan ook op sleeptouw worden genomen.
Waarom zijn nu de dames weer
In allerbest humeur?
Waarom vertoont haar wangetje
Zoo’n opgewonden kleur?
Waarom loopt zij d’r man nu na
Met koekjes bij de thee?
Waarom is zij, als hij wat vraagt,
In alles zoo gedwee?
Waarom toch vraagt ze wat hjj weer
Het liefste eten wil?
Is dat nu alles overddcht
Of doet ze 't maar uit gril?
Zelfs als ze snip-verkouden is
En heele dagen niest,
Blijkt ’t dat zij niet de kachel maar
De buitenlucht verkiest’
Is 't om een beetje lentelucht
Of vogeltjes te doen?
Om schoonheid te bewonderen
Van ’t al te vroege groen?
Och, vraag toch niet naar 't waarom!
Laat liever 's werelds loop.
Want er is hier en overal
Thans reuze-uitverkoop!
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
hui
Devereux leek moeilüker te verklaren. En toen
herinnerde Bundle zich nog iets van de Zever
Wijzerplaten. Toen de stervende dat gezegd had
was het haar vaaglük bekend voorgekomen. Nu
wist ze waarom. Gerald Wade had Zeven
Wüaerplaten vernoemd in zün laatste brief
aan zün zuster op den avond vóór zün dood.
En dat stond weer met Iets in verband waar
ze nog niet op kon komen.
TerwUl zü al deze dingen overdacht was
Bundle zoo langzaam gaan rüden, dat niemand
haar herkend zou hebben. Ze reed haar wagen
de garage in en ging op zoek naar haar vader.
Lord Caterham zat volmaakt gelukkig een
catalogus door te küken van een aangekondlgde
verkooplng van zeldzame uitgaven en hü was
oneindig verbaasd Bundle te zien.
..Zelfs JU.” zei hü „kunt niet heen en terug
naar Londen geweest zün in dien tüd
„Ik ben niet naar Londen geweestzei
Bundle. „Ik heb iemand overreden
„Wat?”
„Maar ik deed het eigenlük niet. HU is dood
geschoten/
„Hoe kan dat?”
„Dat weet ik niet meer, maar het was toch
zoo."
„Maar waarom schoot Je hem dood?”
„Ik schoot hem niet dood.”
.Je moet geen menschen doodschieten,’’ zei
lord Caterham op een toon van lichte verma
ning, ..sommigen verdienen het ten volle,
maar je zoudt er last mee krüRen.”
„Ik zeg toch dat Ik hem niet doodgeschoten
heb."
grüpt u het nu?”
.NatuurlUk. Nu begrijp ik het volkome En
Ik kan me best voorstellen, dat je een beetje
overstuur bent beste kind. Ik had het dus niet
zoo ver mis, toen ik vóór Je wegging de opmer
king maakte, dat menschen die inoeflUkheden
zochten, die gewoonlUk vonden. Ik ben heel
dankbaar,” besloot lord Caterham met een
lichte rilling, „dat ik rustigjes hier ben geble
ven.” Hü nam zün catalogus weer ter hand.
„Vader, waar ts Zeven Wijzerplaten?"
.Ergens in het East End, geloof ik. Ik heb
Twee mannen te Denver, die tot levenslange
gevangenisstraf waren veroordeeld, hebben zich
beschikbaar gesteld voor het nemen van proe
ven met een serum, tegen tuberculose, op voor
waarde dat zij na beëindiging der proefnemin
gen zouden worden vrijgelaten.
Sedert Maart zün de beide mannen het on
derwerp van uitgebreide proefnemingen ge
weest.
Nadat zü met het serum waren ingeënt, zün
mlUloenen tuberculose-bacillen op Hen over ge
bracht.
Geen van belden bleek daarna echter door
tuberculose te zün aangetast.
Thans zün zü in vrüheid gesteld.
ohn Leslie had zün halve leven In de Moun
tains doorgebracht. HU was met de barre
eenzaamheid van de kale bergketens ver-
Irouwd. alsof hü er geboren was en hü voelde
zich dan ook niet het minst verontrust, toen
Brason de hut in de sneeuwvallei verliet en hem
alleen achterliet.
Sinds jaren werkte hü met Mason samen in
ongestoorde eendracht. Zü begrepen elkaar vol
komen en kenden elkanders vaardigheden. En
caaraan hadden zü het te danken, dat de op
brengst van hun Jacht ieder jaar gfooter werd.
,Nog enkele jaren,” had Mason nog kort ge
leden gezegd, „en dan houden we met dit leven
op, want dan zal ons te goed op de bank in
Blalrclty groot genoeg zün, om er voor de rest
van ons leven bescheiden van rond te komen.”
Zoo dacht Leslie er ook over. Nog enkele
jaren van ingespannen Jacht en dan zou het
wild in de sneeuwvallei gelegenheid krügen om
de muilezels geladen en was vertrokken naar
Blalrclty. Wanneer hü over enkele dagen terug
keerde. zou bü levensmiddelen meebrengen, die
hen in staat zouden stellen opnieuw enkele
maanden bulten de beschaafde wereld te ver
toeven. Onderwül verzorgd Leslie de vallen
en trok lederen dag op Jacht.
De sneeuwvallei was eenzaam Slechts zelden
gebeurde het dat een zwervend Indiaan de
streek bezocht. Vrees voor concurrenten be
hoefden Mason en Leslie niet te hebben.
Slechts weinigen vermoedden dat de vallei be
stond en nog minder wisten dat zü veel wild
opleverde.
Drie dagen nadat Mason vertrokken was.
deed John Leslie een verrassende ontdekking
TerwUl hü over de oostelüke rotsen dwaalde,
rolde er een brok rots onder zijn voeten weg
zoodat hü viel. Hij bezeerde zich niet en wilde
weer zün weg vervolgen, toen zün opmerkzaam
heid werd getrokken naar den steen, die hem
den val had laten maken.
De bovenkant was brulngtüs. zooals alle rot
sen in de omgeving. Maar thans was de steen
losgeschoten en kon Leslie er den onderkant
van zien En die glinsterde vreemd in het zon
licht.
Verrast knielde Leslie neer en onderzocht den
bodem. En tüdens dat onderzoek groeide zün
verbazing.
„Alle duivel I" riep hü uit, „"tis goud!"
Een Hoogere rotswand weerkaatste zün woor
den. „lis goud!”
Leslie begon hardop te lachen. Het idee leek
bem absurd. Over deze lage rotsen hadden Ma
son en hü jaren geloopen zonder te vermoeden
dat er onder hun voeten schatten begraven
lagen. Hü keerde naar de hut terug, haalde een
houweel en een spade en begon een stelselma
tig onderzoek in te zetten. En toen blêëk hém
dat er door die rotsen een goudader liep, die
vermoedelük een ongekend fortuin vertegen
woordigde. ZUn onderzoek bracht hem naar
den voet der rotsen, in een nauwe kloof. Op
die plaats scheen de ader het rükst.
„We zün gek geweest." zei Leslie tot zichzelf.
„Waarom doen we nu al jaren moeizaam ons
best om een redelük kapitaaltje büeen te jagen.
Zü terwUl al dien tüd het goud op ons gewacht
heeft?"
Dadelük liet hü de vallen en strikken in den
steek en begon den goudader los te hakken.
Laat in den namiddag deed hü een tweede
ontdekking. Zün houweel schoot plotseling door
de rots heen. Hü was gestooten op een hol. een
open ruimte, waaruit een weeë geur opsteeg.
HU vergrootte de opening, liet de damp of wat
het was een tüdlang ontsnappen en stapte toen
kordaat naar binnen. Het hol was koepelvcr-
mig, zooals hü bü het licht van zün zaklan
taarn kon waarnemen. De wanden waren glad
en kurkdroog. En in het midden stond een
verhooging, een soort tombeIn eens drong
de waarheid tot Leslie door. Op de tombe lag
het gebalsemde lük van een Indiaan. HU was
een graf binnen gedrongen!
Langen tüd bleef hü in gedachten verzon
ken roerloos staan. Dan nam hü zün houweel
en zette zün werk voort. Misschien lag de In
diaan hier al eeuwen onbewegelük op zün tom
be, maar daar had hü niets mee te maken. Hü
groef verder naar den schat, die Mason en
hemzelf rük zouden maken. Dof klonken de
slagen van Eet houweel door de ruimte. Tel
kens brokkelde de rotswand af. Hü vorderde.
En toen op eens.
Met een kreet van schrik wierp Leslie het
houweel weg en
staarde met een
Eeuwen lang had 'L'OtldSl
de doode In- i
diaan teerloos
doode oogen
d ringer!
Met een tweeden doordringenden kreet vloog
Leslie overeind en wrong zich door de opening
near buiten. HU wist niet meer wat hü deed.
Slechts één ding drong tot hem door: hü moest
weg, weg! En terwUl hü als een razende weg
rende van ae betooverde plek, meende hü
dat de doode oogen hem nog altijd nastaarden.
Help!” brulde hü en van de rotsen daver
den de echo’s terug.
Bü de hut viel hü neer. ZUn hoofd
tegen een boomstronk en verdoofd bleef
liggen.
Zoo vond hem Mason, die uit Blalrclty terug
keerde. En het duurde lang voordat deze uit
Leslie's stamelende woorden wüs kon worden.
Den volgenden dag was Leslie hersteld van
den schok en samen zochten zü de kloof, bereid
om aan alle hekserü het hoofd te bieden.
De kloof was echter verdwenen. Duizenden
tonnen rotsen waren omlaag gestort en hadden
de kloof en het graf onder hun enorm gewicht
bedolven. Er was geen goudader meer te ont
dekken: De instorting had haar onder het ge
steente doen verdwünen.
Toen begreep Leslie wat er gebeurd was en
hü dankte God. De naderende instorting had
het lük doen bewegen. En aan zün panlschen
Volgens een statistiek uit Hollywood „werken"
in deze grootste filmstad der wereld, naast circa
19.000 figuranten, vrouwen en mannen samen
gerekend, ook meer dan 3000 dieren en verleden
jaar waren 2066 rechtstreeks „geëngageerd”.
Onder deze bevinden zich even goed de aar
digste poesjes en leukste takshonden, als reu
zenslangen en gedresseerde krokodillen, apen
van allerlei soort, kameelen, paarden, koeien
en geiten, leeuwen en beren, een alleraardigste
familie van -witte muizen niet te vergeten.
Zoo’n uitgelezen dierencollectie voortdurend
te onderhouden zou natuurlUk een vermogen
kosten. Daarom behelpen de practlsche regis
seurs van Hollywood zich door de zoölogische
medewerkers van .geval tot geval" te huren en
hun „dierenlUsten" bevatten tot dat doel de na
men en adressen van alle eigenaars van meer
of minder dieren, die voor filmopvoerlngen in
aanmerking komen. En wanneer voor een ultra
moderne klankfllm de prachtige Mexlcaansche
.cobra van Mister Smith noodig is. of wel de
tamme egel van Miss Brown, dan heeft de ver-
antwtoordelüke regisseur slechts te telefonee-
ren.... en de gewaardeerde „medewerker” uit
de zoölogische wereld zal prompt voor de op
name verschünen. Hetzelfde kan gezegd worden
van ongeveer 3 dozün varlété-kunstenaars. die
eveneens een curieus contract met de filmmaat
schappijen hebben en als.imitators van die
renstemmen een even origineele als succesvolle
of ben je tn de war met Zeven Zusters. Ik
kan je gelukkig vertellen, dat ik er zelf nooit
geweest ben. En dat ts maar heel goed want ik
geloof niet, dat het een buurt is waar ik van
zou houden. En toch, vreemd genoeg, schün ik
er den laatsten tüd lets over gehoord te heb
ben.”
„U kent geen Jimmy Thesiger, wel?”
Lord Caterham was weer verdiept in zün cata
logus. Hü had zün best gedaan om interessant
te converseeren over Zeven Wüzerplaten. Maar
nu trachtte hü dat nauwelüks meer.
„Thesiger?” mompelde hü. „Thesiger? Is dat
een van de Thesiger’s uit Yorkshire?"
.Dat vraag ik u juist. Lutster nu vader Het
is heuach iets belangrüks.”
Lord Caterham deed opnieuw een wanhopige
pogfng om Interessant te converseeren, zonder
echter werkelüke aandacht te schenken aan de
zaak.
,JEr wonen Thesigers in Yorkshire,” zei hü.
..En als fk me niet vergis wonen er ook in
Devonshire Je oud-tante Selina was met
Thesiger getrouwd.’’
„Wat heb fk daaraan," riep Bundle.
Lord Caterham glimlachte vermaakt.
ZU heeft er heel weinig aan gehad als Ik
me goed herinner."
,.U bent onmogelük,” zei Bundle opstaande.
.Ik zal BUI sten te spreken te krügen.”
„Doe dat, best© kind," sel haar vader ver
strooid terwUl hü een blad omsloeg. „Zeker.
Doe dat in elk geval. Heel goed."
Bundle stond op met een zucht van onge-
.Net schünt mü toe," zei de dokter,
»“*t de arme Jongen hard moet geloopen heb-
de kogel heeft hem juist geraakt, toen
door het hek ging.en daardoor kwam hü den
opgewaggeld. Hebt u een schot gehoord?"
Bundle schudde het hoofd.
-Maar dat zou tk waarachünlük toch niet
•“oord kunnen hebben.”
En heeft hü niets gezegd voor hü
j wierf?"
-HU mompelde eenlge woorden
•jiHiets dat eenlg licht werpt on dit nood-
"«'ge voorval.”
^-Neen hü wilde hebben, dat iets wat
7*^ lk ntet verteld werd aan een vriend van
X hü sprak over Zeven Wüzerplaten
(-Hm” zei de dokter. „Geen buurt voor
“Usnd van zün stand. Misschien kwam zün
■brander daar vandaan. Maar daar behoeven
nu niet over te piekeren. Laat u het maar
F” °ver. Ik zal de politie er kennis van
ff*0-. O moet natuurlUk uw naam en adres
^terlaten, daar de politie u zeker zal willen
y»rvragen Het was trouwens toch misschien
«Is u nu even met me meeging naar
Jk wou dat ik me kon herinneren wat er
in dien brief stond," mompelde ze meer tegen
zfchcclf dü l-Jv-p. „Ik heb hem niet heel
nauwkeurig gelezen. Iets over een gtap dat
die Zeven WUzerplaten kwestie geen grapje
was.” Lord Caterham dook plotseling van achter
zün catalogus op.
,J5even Wüzerplaten.” sel hü. .NatuurlUk Nu
weet fk het.”
„Wat weet u?”
„Ik weet waarom het zoo bekend klonk George
Lomax is hier geweest. Tredwell heeft eens een
keertje gefaald en heeft hem binnengehaald. Hü
was op weg naar Londen. Het schünt dat bü
de volgende week een poUttek diner gseft en hü
heeft een dreigbrief gekregen."
„Wat bedoelt u met een dreigbrief?"
„Ja, dat weet ik eigenlük ook niet. Hü trad
niet fn bijzonderheden. Ik maakte op dat er
in stond: „Wees voorzichtig" en loopt ge
vaar....” en meer dingen van dien aard. Maar
in reder geval was het uit Zeven Wüzerplaten
geschreven. Ik herinner me heel goed dat hü
dat zei. Hü ging naar Londen om Scotland
Yard te raadplegen." Bundle knikte Zü kende
mr. George Lomax den permanenten onder
staatssecretaris van Buitenlandsche Zaken vsn
Züne Majesteit, wien het algemeen welzün zoo
zeer ter harte ging en die gemeden werd, omdat
hü de Ingekankerde gewoonte had zün open
bare speechen ook in zün particuliere leven te
houden, zeer goed. Om zün uitpuilende oogen
was hü haar en onder anderen ook aan
BUI Everslelgh bekend onder den naam van de
-a Maastricht, de oude Nederlandsche stad bü
1^1 uitnemendheid, heeft in den loop der
■L’-*- tüden al menige van hare herinneringen
aan het verledene zien verdwünen. Vroeger is
veel vandalisme gepleegd, totdat het Ingrijpen
van historici en kunstkenners aan verdere af
braak een etnde maakte. Men ging zelfs een
nieuw tüdperk tegemoet, dat der restauratie. De
kerken van 8t. Servaas, O. L. Vrouw, St. Jan,
de oude kloostergebouwen en kferken der Min
derbroeders, Dominicanen, Krulsheeren, Jezu
ïeten, Grauwzusters, Fellzusters herrezen in
het nieuw en straks gaat ook de voormalige
Bonnefantenkerk hare beurt krügen.
Na kerken en kloosters kwamen de Oude
Maasbrug en de wallen. Ook aan het herstel
van deze laatste Is groote zorg besteed. In het
Aldenhofpark langs de schilderachtige
voorts aan de Grachtjes Is alles blootgelegd, wat
oud-Maastricht nog aan voormalige, militaire
architectuur te zien gaf. En dan nog de Hel
poort, verbonden door een stuk walmuur met
het Pater Vlnck-torentje, wie, die dat alles ziet,
krügt niet een weinig den indruk van eene
„Cité de Carcassone?”
Maar de moderne eischen van het verkeer en
andere oorzaken maken ook wel aan veel schoons
en oud-merkwaardlgs een einde. De Oude Maas
brug moest reeds twee pijlers laten. En in de
laatste dagen valt bü de Oude Tweebergenpoort
nu ook weer een stuk van den ouden walmuur
van 1229 onder den moker. Particuliere wonin
gen gaan er neergezet worden. Het bügaande
plaatje beeldt de afbraak af.
In de geschiedenis van Maastricht zün ver
schillende omwallingen te onderscheiden, die
verschenen de een na de ander.
Als eerste begin van de omwalling van Maas
tricht behooren ongetwüfeld beschouwd te wor
den de twee forten, die door de Romeinen ge
bouwd werden op de belde Maasoevers (bü het
Waterpoortje en de O. L. Vr. "oort) ter be
scherming van eene door hen over de Maas
geworpen brug, waarover de Romelnsche ge
schiedschrijver Tacitus spreekt (hist. IV). Daar
na komt een tüdperk van geschiedkundige on
zekerheid. dat duurt tot 1229. Alleen zü mede
gedeeld, dat, nadat in 1204 Keizer Philips zün
aandeel in de stad Maastricht in leen geschon
ken had aan Hendrik I, hertog van Lotharingen
en Brabant, deze Maastricht liet versterken.
Deze wallen werden later evenwel weer afge
broken.
’ordt vervolgd)
