Haendel-herdenking te Halle
den dag
DE ENGELSCHE KAPERS
,1
ijl
g
ut.
'l
ivj
I
s
A
HET GEHEIM VAN
DE 7 WIJZERPLATEN
WATER EN WIJN
ONTHULLING VANEEN
GEDENKSTEEN
BlffllIMIIIffllIllllllllllllllllllMIIMIIIIIIIIBIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIB
3
A
MAANDAG 14 JANUARI 1935
EN
Een visschersavontuur
Groote tentoonstelling
De collecte
Rook-coupé voor dames
Anti-Malaria-cursus
Mechanische algebra
J.
V
I
Il
7
h
A
Hitler is peet geworden
Olie op den bodem der
Kaspische zee
Geen scheepspartijen
te New-York
e
A
0
4
9
5
0
4
8
3
I
7j
Het plan bestaat, zyn geboorte
hui» al» „Haandel-mu»eum”
voor latere geslachten
te bewaren
4-.
DOOR AGATHA CHRISTIE
4
if, Ml*.
i!
oud
man.
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
da
Juist,
Eenige dagen later verscheen mijnheer Rivers
en
•W/,
I?
ül
A
ft
werd echter aan-
i
op dit blad zijn Ingevolge de verzekeringsvoorwaarden tegen
nu ja, da
16.
u,”
zelde Battle, ..dat zal Ik even
zult
Tot
die werd gestuurd uit Zeven WU«er-
omdat
Wordt vervolgd.
I
komende van de
napacteur Battle
s
I
19.04
6J4
0.00
9.00
le
■e
m
n
i
Krachtens een besluit van burgemeester La
Guardia mogen op de schepen dfe in de haven
van New York liggen, geen partijen meer wor
den gegeven. De burgemeester verklaart hier
mede, dat, naar hem gebleken is, de bemanning
bU deze partijen als bedienend personeel fun
geert, en de muziek door de scheepskapel wordt
Een spoorwegmaatschappij te Chicago heeft
haar wagens voorzien van rook-coupé's. welke
alleen voor dames gereserveerd zijn. Men heeft
hier rekening gehouden met de wenschen van
vrouweiyke passagiers, die gedurende de reis
wenschen te rooken, doch dit niet durven te
doen in bet gezelschap van heeren.
13
9
6
5
4
Onderzoekingen naar den geologischen op
bouw van het schiereiland Apsjeron en ook van
de kuststrook hebben aangetoond, dat zich
onder den bodem van de Kaspische zee over een
afstand van 300 KM. langs de kust oliehouden
de lagen bevinden. Op het oogenblik overweegt
men, deze rijke oliebronnen te gaan exploitee-
ren. Het feit, dat deze onder den bodem der
zee gelegen zijn, levert geen technische moei
lijkheden op.
Een op den bodem der zee aangeboorde bron
in de Ilitsj-bocht die reeds een jaar geleden
in exploitatie werd genomen, levert ongeveer
100 ton olie per dag op.
Als de wijn is in de visch,
Blijkt het dat de hooge wijsheid
Bij de menschen óók niet is!
Want, om klaren wijn te schenken:
’t Zou toch heel wat beter zijn,
Deed ook ginder de douane
Wat meer water. ...in den wijn!
conventioneels lippen van
deden Bundle paf staan.
„Welken wenk wilde u me gevent” vroeg
ten slotte.
seen
aar-
ilng.
eurt
ft
3.
n
’TO
Ga
el us
in
i de
de
laar
187.
niet
op
elde
van
ede
i de
De plaats van den aanval was schitterend gekozen.
Op deze plek was de helling niet al te steil, terwijl
de vijand een diepen afgrond achter zich had. Met
een luid hoera wierpen de Engelschen zich op de
Spanjaarden, die volkomen verrast waren en zich
overgaven zonder te trachten zich te verdedigen.
beide
mannen zich in veiligheid hadden gebracht en
sneed hen zoo van den oever af.
Er zat niets anders op dan het dalen van
het water af te wachten, daar 'n poging om door
het ziedende water heen te waden gelijk zou
staan met zelfmoord.
Plotseling kwam een zeer lange balk aange
dreven, welke zich als een wig tusschen de rots
en den oever vastzette.
De visschers konden toen langs dezen balk
veilig den oever bereiken. Later bleek, dat de
oorzaak van de plotselinge vloedgolf een wolk
breuk in de omgeving was.
geloof, dat er Zeven Wijzerplaten boven
Bundle had het gevoel at ze vergeef* op een
gesloten deur beukt*.
a
Twee visschers die aan het hengelen waren
in de rivier de Murray bU Fernbrook, hebben
een sensationeel avontuur beleefd, waar ze
nauwelijks levend aan ontsnapt zijn. Plotseling
hoorden ze een hevig geraas en ze sagen een
geweldige watermassa van meer dan vier Meter
hoogte de rivier af komen dalen. Ze konden
zich nog net bijtijds in veiligheid brengen op
tweede
aantal
UIIIUIIIII
Altijd was het de gewoonte
Van juist water in den wijn,
Maar dit blijkt uit de gegevens
Thans ook omgekeerd te zijn!
Alles staat ook tegenwoordig
Op z’n kop, en met succes.
Hiervan schijnt niets uitgezonderd.
Zelfs niet eens een goede flesch!
Dus de wijn gaat in het water
En het water wordt verwijnd,
Waarmee èn de smaak van ‘t water
En de smaak van wijn verdwijnt!
Doch de visschen vieren bruiloft
In dit alcoholisch nat,
Mits de voorraad een partijtje
Goeden vischwijn heeft bevat!
Maar wat heerlijke verrassing,
Als men zit aan ’t vischdiner
En men krijgt dan mét het vischje
Tevens ook den wijnsmaak mee!
‘t Spreekwoord echter moet
veranderd
Battle scheen er over na te denken. Aange-
moedfgd door zijn stilzwijgen vervolgde Bundles
„U weet heel goed wat ik voor iemand ben,
hoofdinspecteur Battle. Ik dring nergens la.
Ik ben geen bemoeial. Ik wil niet in den weg
staan en hetzelfde doen wat u al doet en wat u
veel beter kunt doen dan ik. Maar als er een
kans is voor een amateur, geef me die dan
Nog zweeg hoofdinspecteur Battle en toen Mi
hij kalm:
„U had niet oprechter kunnen spreken, lady
Eileen. Maar dit wil ik u toch even zeggen;
Wat u voorstelt is gevaarlijk. En als ik gevaar
lijk zeg. bedoel ik gevaarlijk."
„Dat heb ik wel begrepen.” net Bundle, zoo
veel verstand heb ik w*L“
„Ja,” ael hoofdinspecteur Battle, Jk heb nooit
een dame gekend, die het zooveel had. Ik aal
het volgende voor u doen, lady Eileen. Ik zal
u een kleinen wenk geven. En dat do* Ik omdat
ik nooit heb gedweept met de spreuk Veilig
heid voor alles". Naar mijne meaning was het
veel., beter, dat de helft der menschen, die hun
leven doorbrengen met te voorkomen, dat ae
overreden worden, werkelijk overreden werden
en zoo veilig uit den weg geruimd. Die atfn tóch
niets waard I”
Hitler is peet geworden van het 22e kind
van een arbeider in Hohensaaten a. d. Oder,
die voor de tweede maal is getrouwd. Van deze
22 kinderen. 18 jongen* en 4 meisjes, zijn nog
17 In leven.
Vijf ervan zijn getrouwd en wonen met hun
gezinnen in het ouderlijk huls, waardoor in
totaal 37 leden van een familie onder een dak
vertjlijven.
„Het zilvertransport,” fluisterde Ned.
Voorzichtig aiopen de* Engelschen omlaag, de
Spanjaarden bemerkten niets en vervolgden achte
loos hun weg naar het fort, dat de zilvermijnen be
waakte. „Allen klaar,” fluisterde kapitein Gay. „Voor
waarts dan, en geen geweld als het niet noodlg is.”
Sir Douglas Alexander, de leider der Singer
Naaimachines Maatschappij, heeft aan het In
stituut voor Technologie te Cambridge 10.000
dollar geschonken, welke gebruikt moeten war
den voor de ontwikkeling van een rekenmachi
ne. waarmede algebraïsche vraagstukken op
mechanische wjjze kunnen worden opgelost.
Sir Douglas, die geboren is in Halifax tn 1864,
woont thans in New-York.
öiiiiiiiiiiiniiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiu^
Op 24 April wordt te Singapore de tweede
Internationale anti-malaria cursus geopend voor
het Verre Oosten, waar oa. aanwezig zullen
zijn Professor Dr. Swellengrebel uit Amster
dam, alsmede Dr. Russell van de Rockefeller
stichting en lui tenant-kolonel Binton, direc
teur van de malaria-contróle in Engelsch Indlë.
Als onderdeel van den cursus zouden waar
schijnlijk practische veldstudies worden gehou
den in Nederlandsch-Indte, Malakka en
Fransch Indo-China.
had
dat
een
verslag i
zoodat j
iedereen het met
genoegen leest.”
„In orde, mijnheer Rivera,” zei de jonge
„Prachtig I Steek een sigaar op. We gaan nu
ergens eten en dan er op losl”
Dien avond stopte een groote luxe-auto in een
nauwe zijstraat, dicht btf het gebouw waar de
voorstelling zou plaats hebben. Mijnheer Rivers
trok z’n pelsjas uit, die hij in den auto depo
neerde en toen bleek, dat hij daaronder een
eenvoudig, zoo niet armoedig costuum droeg.
„Ziezoo." lachte hij; „we gaan nu gewoon
tusschen het publiek zitten en zullen dan wach
ten op de dingen die komen zullen
De zaal was ten deele gevuld met een publiek,
dat er lang niet naar uitzag. ook maar het hon
derdste deel van dc groote schuld der stichting
te kunnen delgen. Mijnheer Rivers zocht zich
een plaatsje uit. zooveel mogelijk achter in en
«achtte totdat het lord Pencroff beliefde de
voorstelling te openen. Nadat dit geschied was
en er eenige onbeduidende voordrachten op
het tooneel waren ten beste gegeven nam lord
Pencroff het woord:
„Beste vrienden, deze bijeenkomstdie ik
het genoegen hebte presideeren, zou niet
compleet zijn.... als er geen collecte gehouden
werd (Applaus).
Om u aan te moedigen, uw giften voor deze
voortreffelijke instelling zoo groot mogelijk te
doen zijn, heb Ik besloten, het bedrag, dat voor
deze schulddelging door u wordt gegeven, uit
eigen middelen te verdubbelen. Ik twijfel niet,
of deze daad zal uw algemeen bekende liefdadig
heid ten zeerste aanwakkeren."
Een luid handgeklap begroette de edelmoe
dige toezegging van den lord. Even later gingen
de schalen rond en toen men bij den million-
nair en den journalist kwam, wierp deze laatste
ook iets op de schaal.
Eenige oogenblikken later vloog een opgewon
den collectant naar het podium en riep:
„Dames en heeren f De collecte heeft vijftien
duizend en vijf pond en drie shillings opge
bracht. Onze voorzitter heeft gezegd dit bedrag
te zullen verdubbelen, zoodat we feltelijk ruim
dertigduizend pond hebben opgehaald Onze
schuld is dus niet alleen gedelgd, maar wij kun
nen zelf* aanmerkelijk uitbreidenl”
Bij het vernemen van dit reuaachtig bedrag
barstte het publiek In een oorverdoovend ge
juich los, waaraan geen einde scheen te komen.
Van dit oogenblik maakte Luc Rivers gebruik
om Acton bij den arm te grijpen en naar bulten
te trekken.
.Maar moeten we niet wachten en hooren
wat lord Pencroff zegt?” vroeg de journalist
verbaasd.
„Neen, we hebben geen seconde te verliezen.
Je gaat direct naar je bureau en schrijft je ver
slag. Laat vooral duidelijk uitkomen, dat lord
Pencroff de opbrengst der collecte zal verdub
belen. Wat die oude ezel zegt, kan me niets
schelen. Als je verslag eenmaal in het ochtend
blad staat, kan hij niet meer terug en Is hij wel
gedwongen om te betalen. Zet boven je verslag
koppen als van een dubbelen roofmoord. Als
het goed is, garandeer ik je een prachtige pro
motie.”
Eenige dagen later vermeldden de kranten
het bericht, dat lord Pencroff alle ambten en
eereposten die hij bekleedde, had neergelegd.
Slechts een paar ingewijden wisten, dat z’n
geschokte flnancieele positie daarvan de oor
zaak was.
Het kinderherstellingsoord
merkelijk vergroot.
Kapitein Gay stemde onmlddellijk toe en na een
marsch door het woud bereikten ze den rand van
een kloof. Ned gluurde omlaag en wenkte. Ze waren
net op tijd. Een transport zwaar beladen ezels, aan
den toom geleld door Indianen en bewaakt door
eenige zwaar bewapende Spanjaarden, trok voorbij.
zwijgend zitten, tot er iemand kwam met een
getypt vel papier, dat hij den ItoofdJuspecteur
gaf.
„Alstublieft,” zei deze, toen de ander de
kamer verlaten had: „De bloedbroeder* van St
Sebastianus,” „De Wolfshonden.’ „Dl broeders
des Vredes.” „De Vereen Igfng der vrienden."
„De vrienden der onderdrukking," „De kinderen
van Moskou." ,De dragers van het 100de vaan
del" „De haringen," ..De kameraden der ge
vallenen”,... en nog wel een half dozijn
anderen
Hij gaf haar de lijst met een duidelijk merk
bare glinstering in zijn oogen.
„U geeft X” zei Bundle, ..omdat u weet, dat
ik er niets aan zal hebben. Wilt u hebben, dat
ik me heelemaal niet met de zaak bemoei F'
„Dat sou ik het Helst hebben. U begrijpt
als u al dfe plaatsen opaoekt HE ja, dan zult
U het ons heel lastig maken."
,.U bedoelt, dat u me dan in het oog
houden?”
„Ja, in het oog houden, lady Eileenl”
Bundle was opgestaan. Ze weifelde nog.
dan toe was hoofdfnspecteur Battle de overwin
naar. Toen herinnerde ze zich een klein incident
en gebruikte dat als een laatste beroep op hem.
„Ik zei zoo Juist, dat een amateur sommige
dingen kan doen, die een man van liet vak niet
kan U hebt me niet tegengesproken Dat komt
U een eerlijk man bent, hoofdinspecteur
Battle U wist, dat Ik gelijk had
„Oa door,” set Battle kalm.
„Op Chimney* hebt u me laten helpen. Wilt
u me nu met laten helpen?”
et is wel een zeldzaam toe val: In één
en hetzelfde jaar zijn, ver van elkaar,
twee genieën geboren, zooals er slechts
zelden aan de menschheid worden geschonken:
Haendel en Bach. Hoe verschillend waren ech
ter wezen en leven van deze belde kunctcnaarsl
Bach voerde het stille bestaan van een een-
voudigen .Kantor”, hij kent weinig van
Dultschland en hij kent niets van het buiten
land. Haendel daarentegen onderneemt meer
dere reizen naar Italië, is in het algemeen veel
op reis, woont meer dan 40 jaar lang in Enge
land. Hij is een bekende verschijning In de
hoogste maatschappelijke kringen. Hij Is de
vertrouweling van vorsten. Hij spreekt vier ta
len en onderhoudt betrekkingen met de muzi
kale kringen der verschillende landen. Het le
ven van Bach is een en al eenvoud. Schitterend
is daarentegen de loopbaan van Haendel.
Daar,’ waar Midden-Dultschland begmt, nau
welijks twee uur sneltreinen Zuidelijk van
Berlijn, ligt „aan het blanke strand der Saaie”
Halle, de oeroude zout-, handels- en Universi
teitsstad. Hier werd Haendel geboren. Hier zal
hij officieel worden herdacht in Februari. In
het hart van de oude stad, slechte weinige
schreden verwijderd van het prachtig-grootsche
Marktplein met zijn vijf trotsche torens, ligt,
in de Nikolaistrasse Nr. 5 op den hoek van de
Kleine Ulrichstrasse, het geboortehuis van
Haendel. Men heeft lang vermoed, dat de
meester in het naburige huis het levenslicht
aanschouwde en daarom werd ook de gevel van
dit huls getooid met een borstbeeld van den
kunstenaar, terwijl een gedenksteen zijn voor
naamste werken vermeldde. Uit de studie der
laatste jaren is echter gebleken, dat het flin
ke hoekhuis, met het lage dak, het woonhuis
van de familie Haendel was. Hier dus werd
Haendel op 23 Februari 1685 geboren. Hier
bracht hij de eerste achttien jaar van zyn leven
door, hier heeft hij ook bjj zijn drie latere be
zoeken aan zijn geboortestad gelogeerd. Ter ge
legenheid van den 250sten verjaardag van zijn
geboorte zal hier nu een boven de deur ge
plaatste gedenksteen worden onthuld. Het plan
bestaat dit hui* In te richten al* „Haendel-
Museum" en het aldus te behouden voor latere
geslachten. Dan zullen de bezoekers dezelfde
mooie, oude trap bestijgen, langs dewelke eens
de kleine Georg Friedrich Haendel, In zijn
nachtpon, naar de zolderkamer sloop, om hier,
in het geheim, bij het licht van een enkele
kaars, op een zwak-kllnkend, half onbruikbaar
klavier te oefenen. Zijn ouders voelden er na
melijk weinig voor hem muziek te laten stu-
deeren.
In de kleine barok-kerk val» St. Bartholo
meus sloot de .Kamerdienaar en Chirurg”
Georg Haendel. op zesendertigjarigen leeftijd,
toen hij reeds zes kinderen had, zijn tweede
huwelijk met Dorothea Taust. Uit dezen band
werden nog vier kinderen, twee Jongens
en twee meisjes, geboren. De huwelijksoorkonde
is behouden gebleven, zooals ook de inscriptie
in het doop-reglster. Eén dag na de geboorte
werd Georg Friedrich, het jongste kind van
den ouden Haendel, in de 8t. Bartholcmeus-
kerk gedoopt.
Reeds op zeventlenjarlgen leeftijd zou Haen
del als organist in dezelfde kerk de harten zij
ner medeburgers verheugen. Toen Haendel het
.Xutherlsche Gymnasium” bezocht en zich la
ter, op wensch van zjjn vader, als student liet
inschrijven aan de Univereltett van Halle, had
hjj reeds een grondige muzikale opleiding ge
noten. Met dankbare gevoelens zal menig be
wonderaar van Haendel daarom ook een be
zoek brengen aan het graf zijner ouders, die,
zooals alle families uit Halle van dien tijd, rus
ten op den indrukwekkenden „Stadtgottes-
acker”Bij al onze wandelingen door de
oude stad, komen wij echter telkens weer op
de Markt. Omgeven van geweldige gebouwen
verheft zich hier het standbeeld van Haendel,
den grootsten zoon der stad. Dultsche en En-
gelsche bewonderaars van Haendel hebben het
samen opgericht, op den 200sten verjaardag
van de geboorte van den Meester. En bulten
stroomt als vanouds de Saaie voorbij. Twee en
een halve eeuw geleden, toen de sport nog niet
was uitgevonden, heeft de Jonge Haendel hier
leeren zwemmen. In Juni 1935 zal hier zijn
„Wassermuslk” worden uitgevoerd.
Al* achtjarige knaap was hij een mul achter
het rijtuig van zijn vader geloopen, waa:op deze
besloot hem verder mee te nemen op zijn tocht.
Gelukkig voor hem! Want zoo kwam hij naar
Blot Weissenfels en de prins, die toen het 81ot
bewoonde, besefte, dat men hier met een mu
zikaal genie te doen had en wist zijn vader te
bewegen hem muziek te laten studeeren! Op
elfjarigen leeftijd wordt hij reeds bewonderd
in het Berlijnsche Slot, waar de geestige Keur
vorstin Sophie Charlotte, de phllosophiSche
vriendin van Leibniz, operal en concerted di
rigeerde. Op 9 Juli 1703 maakte Haendel op bet
De douane-beambten te Seattle
hebben 18.000 Ilesscben mat
wijn In see gegooid, daar de
Importeur niet In staat waa om
de douane-koaten te voldoen.
.Krantenbericht”
s
I
een rotspunt in de omgeving. Een 1
gloedgolf naderde, welke een groot
stukken hout met zich meevoerde.
Het water spoelde om de rots waar
„Al* ik u mag raden Lady Efleen....”
„Ik weet, wat u zeggen wilt."
„Dan zou Ik naar huls gaan en....
zaak uit uw hoofd zetten.”
,,De zaak aan u over laten bedoelt uf"
.Juist,” zei hoofdinspecteur Battle. „Wij zijn
Immens de vaklui.”
„En Ik ben maar een amateur? Ja. laar u
vergeet één ding.... ik kan dan al uw kennis
en bekwaamheid niet bezitten, maar feta heb
tk toch op u voor. Ik kan In het geheim wer
ken
Het scheen haar toe alsof de hoofd inspecteur
een weinig uit het veld geslagen was en alsof
haar woorden doel getroffen hadden.
„Natuurlijk.” zei Bundle, ,,als u me geen lijst
wflt geven van geheime genootschappen
,,O, dat heb ik niet gezegd. U kunt een HJ«t
krijgen van de heele verzameling."
Hij ging naar de deur, stak zijn hoofd er door
en riep iets, toen ging hij weer In zijn stoel zit
ten. Bundle voelde zich eenlgazins «onder
reden beschaamd Het gemak waarmede hij
op haar verzoek Ingfng. kwam naar verdacht
voor. Hij keek haar nu kalm aan.
„Herinnert u zich den dood van mijnheer
Wade?”
„Te uwen hulae, nietwaar? Hij nam een te
groote dost* van een slaapmiddel.”
„Zijn zuster zegt, dat hij nooit iet* innam om
te slapen.”
„Och.” ael de hoofdlnapeceur. „U aoudt ver
wonderd zijn, al* u wtst hoeveel zaken er *ijn
waarvan zusters nlete weten.”
Bundle voelde zich weer beschaamd. Ze bleef
e mllllonnair Luc Rivers zat In z’n biblio-
1 theek te werken, toen na een zacht
kloppen een bediende binnen trad met
een kaartje, waarop te lezen stond: lord Pen
croff.
„Pencroff, Pencroff," herhaalde de mlllion-
nair; „wat voor den drommel moet die van m ij
hebben? O. dat I* die man, waarover dr. Llsdale
me onlangs gesproken heeft; de man, die zoo-
wat 15000 p. st. per jaar verdient en daarvan
een honderd weggeeft, maar dit zóó doet, dat
hif minstens het driedubbele aan credlet er voor
terug krijgt; de man. die als hij tien of twintig
pond geeft, er een geweldige reclame mee
maakt; de man ook, die een arm gezin, dat het
goed sou kunnen gebruiken, met vijf shillings
afscheept, omdat dit niet aan de groote klok
gehangen kan worden
De oogen van Luc River* schitterden vroo-
HJk. Hij belde en gelastte den bediende zijn
Lordschap binnen te laten komen.
Lord Pencroff was een lange, magere man,
met een dikken gouden bril op z’n neus.
„Neem me niet kwalijk als ik u soms ongele
gen kom, mijnheer Rivers,” zoo begon hij.
„Gaat u zitten.” zei de aangesprokene, en
wees naar een stoel.
De bezoeker kuchte een paar maal:
„Mijnheer Rivers, ik ben hier met een zeer
delicaat verzoek.”
.Dat zeggen ze allemaal.” luidde het ant
woord: ,Jk ben er zeker van, dat de eerste man,
die mtf zou mededeelen. met een nlet-dellcaat
verzoek te komen, binnen een minuut weer op
straat zou staan."
„U bent werkelijk zeer geestig, mijnheer Ri
vers.” piepte zijne lordschap, .maar de zaak Is
werkelijk zeer delicaat. U moet weten, dat on
der de talrijke vereeniglngen waarvan ik voor
zitter ben, dat van het Kinderherstellingsoord
mij het meest aan 't hart ligt. Nu geven we de
volgende week een liefdadigheidsvoorstelling.
Mijn verzoek is. dat u dan onder de aanwezi
gen zult zijn. U kunt u geld niet beter besteden,
dan tot delging der schuld van 5000 pond, welke
deze stichting heeft.”
.Maar waarom delgt u die schuld zelf niet?
U bent toch een rijk man!”
„Och. m’n waarde mijnheer Rivers; men
vraagt al zooveel aan mij; vergeet niet, dat ik
voorzitter ben van wel tien liefdadigheldsver-
eenlglngen."
Lord Pencroff kuchte weer even en hernam:
„Ik heb tot mijn spijt uw naam nog nooit op
een InteekenlUst gezien. Bedenk toch, m’n
waarde heer, dat wij verplichtingen hebben te
genover de menschheid. In dit opzicht dragen
wij, mannen van reputatie, een groote verant
woordelijkheid
„Dus u stelt zich verantwoordelijk voor de
wijze, waarop 1 k mijn geld besteed?" vroe/ de
milllonnalr
.Keen. neen, dat niet; ik maakte slechts een
veronderstelling.”
„Nu, ik geel niets," zei mijnheer Rivers, kort-
af.
„Verknoei dus maar niet langer uw kostbaren
tijd.”
Lord Pencroff rees waardig uit z’n fauteuil
omhoog. .Mannen, zooals u, mijnheer,” zei hij
plechtig. „Jagen het publiek tegen ons in ’t har
nas. U vergeet, dat eigendom verplichtingen
schept. Hoe denkt u uw eigendom te bescher
men”?
„Ik bescherm zelf mijn eigendom en heb het
u juist getoond," antwoordde de milllonnalr.
„Goeden dag.”
„Ik heb altijd hooren zeggen, dat men in
Scotland 'Yard lijsten heeft van alle geheime
genootschappen en dergelijke die fn Londen be
staan.”
„We probeeren op de hoogte te blijven.” zei
“OofdInspecteur Battle voorzichtig.
Jk veronderstel dat heel vele daarvan niet
•erkelük gevaarlijk zijn.”
„Daar hebben we een heel goeden regel voor,"
tel Battle. „Hoe meer ze praten hoe minder ze
uitroeren, u zoudt verwonderd zijn, itoe goed dat
<4>gaat.”
„En Ik heb gehoord, dat u ze heel vaak maar
•oort iaat gaan?”
Battle knikte.
«Juist, waarom mag iemand zich geen Broe
der van de Vrijheid noemen en twee keer in
de week vergaderen en In een kelder spreken
O’er stroomen bloed. Dat zal noch bem noch
on» kwaad doen. En al* er *om* moeilijkheden
Jon komen, weten we. waar we hem vinden
■tonen.”
«Maar aom*,” **f Rundl*. „kan aen genoot-
verzorgd, waardoor even zoovele plaateelljke
krachten werkloos blijven.
Bovendien werden maar al te dikwijl* wij
nen en dranken geserveerd, waarop geen in
voerrechten zijn betaald, hetgeen oneerlijke
concurrentie beteekent ten opzichte van ter
plaatse gevestigde firma’s.
Voor het geval de scheepvaartmaatschappijen
weigeren mede werken, dreigt La Guardia, voor
bet exploiteeren van een drijvend restaurant
een vergunning verplichtend te zullen stellen,
waarvoor dan betaald sou moeten worden.
schap toch wel gevaarljjker zjjn dan femand>
zich kan voorstellen
,.Dat ts heel onwaarschijnlijk,” zei Battle
,,Maar het zou kunnen gebeuren,” hield
Bundle aan.
„O Ja," gaf de hoofdinspecteur toe.
Ze zwegen «enige oogenblikken. Toen zei
Bundle kalm:
Hoofdinspecteur Battle, zoudt u mij een lijst
kunnen geven van geheime genootschappen,
wier hoofdkwartier In Zeven Wijzerplaten js.”
Hoofdrnspecteur Battle was er trotsch op, dat
nooit Iemand hem blijken van aandoening had
zien geven. Maar Bundle kon er een eed op ge
daan hebben, dat zijn oogleden één oogenblik
knipten en dat hij van zijn stuk teek gebracht.
Echter maar een oogenblik HU was weer *Un
gewone houterige zeil toen hU zei:
.JStrikt genomen, lady Eileen, bestaat Zaven
Wijzerplaten tegenwoordig niet meer.”
„Neen?"
-.Keen; het I» voor het grootste gedeelte afge
broken en weer opgebouwd. Het Is ooit een
tamelUk ordinaire buurt geweest, maar tegen
woordig 1* het heel fatsoenlUk en deftig Heele-
mr 31 geen romantisch plekje om te snuffelen,
na w geheimzinnige genootschappen
O,” zei Bundle tamelijk In het nauw ge-
dr ven,
..Maar toch zou ik heel graag willen weten,
hts u op dfe buurt komt, lady Eileen.”
.Moet ik u dat vertellen?”
„Och het spaart moeite nietwaar? Dan weten
we hoe de zaken *l.aan, om het soo «en* uit te
drukken.”
orgel van de Maria Magdalena-kerk te Ham
burg kennis met Johan Mattheson, een geniaal
musicus, sohrUver en diplomaat, die Haendel
toegang weet te verschaffen tot de voornaam
ste families van Hamburg en ook zijn benoe
ming tot lid van het orkest der opera dezer
stad doorzet. Tusschen Mattheson en Haendel
heerschte echter een geweldige rivaliteit, bij
voorbeeld op het gebied van dirigeeren. De
vriendschap ontaardde in een wederzjjdsche Ja-
loerschheid en eindigde met een vechtpartij op
de Gansemarkt, nadat zU in den herfst van
1703 samen naar Lübeck waren gereisd, om
aldaar het heden nog bestaande orgel van de
Marienklrehe, een der grootste en welluldend-
ste orgels van de wereld, te hooren, toen de
vermaarde Buxtehude het bespeelde. Het eer
volle aanbod de opvolger van Buxtenude te
worden, wees Haendel van de hand, zooals Bach
het twee Jaar later deed omdat de functie
slechts bestemd was voor hem, die ook de mei.
meer Jonge dochter van den bedaagden Mees
ter huwde wat afschrikkend werkte voor ei
ken candidaa t-organlst
Na een kort verbUjf op het Slot der Wellen
te Hannover trok Haendel naar het buiten
land. Later heeft hij nog slechts weinig Dult
sche steden, zooals Dusseldorp of Ansbach, met
zijn bezoek vereerd. In 1737 zocht hU. nadat
hij door een beroerte was getroffen, welke zijn
rechterarm had verlamd, herstel van gezond
heid in het om zUn baden toen reeds vermaar
de Aken. Hij trachtte zUn doel mei; geweld te
bereiken en zweette driemaal zooveel als voor
schrift was. HU genas zóó snel, dat men zUn
herstel te Londen als een wonder vierde. Tien
Jaar later componeerde hU, ter gelegenheid van
den „Vrede van Aken”, zUn zoogenaamde
.Keuermuslk” en wellicht heeft de vroolUke
herinnering aan zUn geforceerde kuur hem
toen geïnspireerd voor het eigenaardige einde
van deze compositie: 101 kanonschot, vëelke
gelUktUdlg worden afgevuurd, en een vuurwerk,
door hetwelk bUna de bibliotheek in brand ge
raakte een klein ongeval, hetwelk niet in het
minst afbreuk deed aan de algemeene feest
vreugde
In het bezit van de Staatsbibliotheek van Ber
lijn bevindt zich een kostbare reliqule: zes
bladzUden noten van zUn hand, een aria uit
de opera „Radamlsto”. Het Is een van de wei
nige autogrammen van den Meester, welke zich
In Dultsch bezit bevinden, wellicht het eenige
van dezen omvang. Het is ook het duurste stuk
van de verzameling. Voor den oorlog heeft de
Pruisische Staat er 30.000 Mark voor betaald.
Ook dit zelfde stuk, zal als vele andere docu
menten van zUn leven, op de Haendel-Ten-
toonstelling te Halle te zien zijn. Het zal de
grootste Haendel-Tentoonstelling worden, welke
ooit Is gehouden. Een Engelsch bewonderaar
van den Meester zal persoonlUk een portret,
van hetwelk hU niet kan schelden, voor de ge
legenheid naar Halle brengen.
op het kantoor der dinette van de JMUy-
Mlrror", een dagblad, waarvan htf practlsch de
eigenaar was. De salarissen van redactie en
administratie werden door hem vastgesteld, en
waarlUk niet ten nadeele der heeren. HU sala
rieerde royaal. Er heerschte dan ook steeds een
tevreden en genoegUjke stemming onder het ge-
beele personeel.
Kadat hU met den hoofdredacteur over ver
schillende zaken gesproken had, dacht hU even
na, en zei:
A propoe. Ik zou graag een kwieken verslag
gever van u willen hebben; iemand, die een
smakelUk en degelijk verslag schrijft.”
„Dan zal ik u Acton meegeven,” luidde het
antwoord.
De hoofdredacteur telefoneerde en even later
kwam een jonge man binnen, die aan den mll
llonnair werd voorgesteld als mijnheer Acton.
Uk heb een mooi werkje voor u. mijnheer,"
zei de eigenaar der „Daily-Mirror". „Gaat u
maar mee ik zal het u onderweg wel vertellen.”
Even later zaten belde heeren In een auto.
„MUnheer Acton,” begon de milllonnalr. 4k
neem u mee naar een liefdadigheidsvoorstelling,
waar alleen een
voudige menschen
komen. Nu
ik graag,
u daarvan
boeiend
maakt.
Bundle aarzelde een oogenblik.
„Gtisteren werd een man doodgeschoten,” zei
ze langzaam. ,Jk dacht, dat ik hem overreden
had...”
.MUnheer Ronald Devereux?”
„U weet het natuurlUk. Waarom stond er niets
van in de krant?”
„Wilt u dat werkelijk weten lady Eileen?"
’.Nu, Ik wilde graag vier en twintig uur voor
ons zelf hebben. Morgen zal bet in de kranten
staan.”
„Ol”
Bundle bestudeerde hem, in de war gebracht
Wat verborg zich achter dat onbeweeglUk ge
zicht? Beschouwde h|j het doodschieten van
Ronald Devereux als een gewone of al* een
buitengewone misdaad?
„HU vernoemde Zeven WUzerplaten, toen hU
stierf”
„Dank
noteeren."
HU schreef eenige woorden op het vloeiblok
voor hem.
Bundle gooide het nu over een anderen boeg.
„Ik hoor, dat mUnheer Lomax u gisteren
kwam spreken over een dreigbrief, dien hij ont
vangen heeft.”
Uuist.”
„En
platen.”
„Ik
stond.
ATT T"1 A XT fT op dit blad zijn Ingevolge de verzekeringsvoorwaarden tegen T7 bU leyenslange geheele ongeschiktheid itot werken door T7 b1^ een onKeva' met K7 OEiG b^ verlies van een hanr*
1,11 r< XX 1 v 1 w O ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeerlngen T iJvF*“ verlies van beide armen, belde beenen of beide oogen A aJVz*“ doodelljken afloop een voet of een oc*
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
