den daq
<Kctu&Aaal
wm
H
DE ENGELSCHE KAPERS
I
Wat is de bedoeling
van
opvoeren der snelheid?
4 i
het steeds
ra
1
HET GEHEIM VAN
DE 7 WIJZERPLATEN
4».^
I
s
I
w®
BOTER
DE MEENING VAN SIR
MALCOLM CAMPBELL
Sneeuw
^I»llllllllllllll!llllllllll!lllllllll!llllllllllllllllllll1i
I
nm
WOENSDAG 16 JANUARI 1935
1
E
Dubbelgangster
Luxe in de Sahara
Eén huwelijk per jaar
Pi-
t
Smokkelen van zilver
1M
1
Boxing-day
I
DOOR AGATHA CHRISTIE
Resultaten, met den
renwagen bereikt
Geen luchthaven te
Bombay
Nieuw toestel voor Arriy
Johnson
„De wereld heeft er aan te danken,
dat zij beschikt over den auto,
zooals u>ü dien kennen"
h.
Het Amerikaansche
„Duivelseiland”
Een R.K. zangkoor dat
landbezitter is
J
6
EB
8,
n
E
t
s
op
1
j
1
"V
■r
o
'I
V
bij levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door
hier weggaan Bundle en weer
18
van
zi
Uiig
laar
TWAALFDE HOOFDSTUK
NASPORTNGEN OP CHIMNEYS
Wordt vervolgd.
«t
L
iBMtl
it
n
De gezondheidsdienst van Bombay heeft zich
verklaard tegen den bouw van een stedelyke
luchthaven. De aanleiding hiertoe is het feit,
dat men in de stad exemplaren heeft waarge
nomen van de mug. die als overbrenger van de
gele koorts wordt beschouwd, zoodat by het
instellen van een luchtdienst op Bombay het
gevaar groot is dat de ziekte van buitenaf op
de muggen wordt overgebracht.
s
t
ie
d
o
Bundle had haar temperament zeker
x an haar
num ••iittatti
Men verwacht dat dit jaar voor het eerat in
de geschiedenis Boxing-day. de tweede Kerst
dag. in Canada tot offieieelen feestdag zal wor
den verklaard. In 1934 hebben reeds twee pro- -
vlncies Boxing-day als een offieieelen feestdag
beschouwd en eenlge andere provincies als een
i>iet-officieeien feestdag.
Te Ottawa waren alle groote winkelzaken
gt sloten, ofschoon de banken open waren en
het personeel der kantoren gewoon zijn werk
deed. Pas de laatste paar jaren is het bestaan
van Boxing-day tot Canada doorgedrongen. Voor
kort zag men omstreeks de Kerstdagen in de
bladen meermalen de vraag, wat Boxing-dav
eigenlijk was. Vele der schryvers meenden dat
er sprake was van een vuistgevecht.
niet
vader geerfd wiens voornaamste
karaktertrek een absoluut beminnelyke inertie
was Zooals Bril Everslelgh zeer terecht had
opgemerkt, liet Bundle er geen gras over groeten.
IIIIIIIIIIIIIIIHIIIIIIHNIK
I
i
□llinillllllllllllllHNHH
Een regeeringsautoriteit te Hongkong heeft
verklaard, dat het smokkelen van zilver uit
China zulke groote afmetingen heeft aange
nomen. dat het land, niettegenstaande het
embargo, wel eens voor een tekort aan zilveren
munten geplaatst zou kunnen worden.
Tóen de door de Vereenigde Staten gevolgde
zllverpolitiek den zilverprys op de wereldmarkt
deed stygen. besloot China den koers van zyn
dollar op peil te houden. Hierdoor is het ver
schil tusschen den zilverprys en den koers van
den Chtneeschen dollar zoo groqj, geworden,
dat men een flinke winst kan maken door zil
veren dollars op de metaalmarkt te verkoopen.
Indien in dien toestand geen verandering komt,
voorziet men een paniek in financieele krin
gen in China.
De Engelsche aviatrlce mevrouw Mollison
(Amy Johnson) zal eerstdaags de beschikking
krygen over ’n nieuw luxe-vliegtuig dat speciaal
voor haar gebouwd is.
Het toestel is uitgerust met een motor van
225 P.K. en biedt plaats aan vier personen.
In een interview met Reuter verklaarde de
aviatrlce dat de machine speciaal bestemd is
voor korte vluchten. Het toestel was „even
comfortabel als een auto”.
Het vliegtuig is zoowel voor privé gebruik be
stemd als voor demonstratievluchten. Mevrouw
Mollison is namelyk sedert ongeveer een jaar
vertegenwoordigster van de Beech Aircraft Com
pany. B
Met ..Ingang van 13 Januari wordt
het percentage boter, dat In mar
garine verwerkt moet worden,
van 25 tot 15 procent terug
gebracht. .krantenbericht"
„Je kunt me meenenten naar de Zevenwyzer-
platen-club of nergens anders. Bill. En ik zou
zoo graag weten waarom je er zoo op tegen
hebt.”
„Ik? Er op tegen?”,
,4a, 'en op een pljniyke manfer. Wat is het
schuldige geheim?" r
„Het schuldige geheim?”
„Praat nu niet telkens na wat ik zeg, dat doe
je om tijd te winnen."
„Dat is t niet," zei Bill verontwaardigd. „Het
is maar
..Nu?"
„Het is een lang verhaal. Je moet weten, dat
VantJia,
Van ha<
De minister wil nu anders,
Want de welbekende deun
Zingt de woorden allerwegen
Van verlaging van den steun!
Ook de koe moet nu verlagen,
Dus verscherpt wordt zoo de strijd
Tusschen boter-margarine,
Door verschil van kwaliteit!
Of het zoo nu beter boten
Dan vóór dit ons overkwam?
Ach, in elk geval niet beter
Op mijri eigen boterham!
sche fort by verrassing te nemen en wilden graag
meehelpen.
Daar kwam het fort in het zicht. Een vierkant
steenen gebouw, omgeven door een diepe gracht.
De brug was opgehaald, een schildwacht liep heen
en weer. Zonder zich te overhaasten, reden de En-
gelschen naar de poort. K
Op initiatief van maarschalk Balbo. die. naar
men weet, thans gouverneur van Lybië is. zal
binnenkort, in verband met het steeds toe
nemende toeristenverkeer in deze streek, een
vaste „auto-pullman-dienst” worden ingesteld.
De dienst op de eerste der drie geprojecteerde
verbindingen de lijn TripolisGadames
zal 20 dezer aanvangen. De tocht door dit dfel
van de Sahara duurt twee dagen. Naby de aan
dit traject gelegen stations van Jeffren en Na-
hut zijn eenvoudige, doch comfortabele hotels
opgetrokken, in kolonialen styl. De autobussen,
waarmede de dienst wordt onderhouden zyn
van het modernste type; zy bieden plaats aan
18 reizigers en zijn o.a. van een bar en een
speeltafel voorzien.
denweer, guur en somber, en er lag een dikke
laag sneeuw. Veel dikker dan die paar vlokjes
op Gerrits haar. Een oogenblik dacht hy er nog
over, gezien deze onfortuinlyke weersgesteld
heid. zyn afwachtende levenshouding nog een
paar dagen, desnoods een half seizoen vol te
houden, maar op hetzelfde oogenblik verbande
hij deze laffe gedachte uit t’n hersens. Van nu
af aan was hy Immers begonnen een geheel
nieuw, verjongd leven te leiden, en had hij niet
onlangs in een Amerikaansch boek gelezen, dat
een mensch eerst op veertigjarigen leeftijd be-
2int te leven? Welnu dan. En wat zou Elly ervan
denken, als hy zich den eersten den besten dag
reeas door een beetje wind en sneeuw liet weer
houden? Bovendien kon hy immers een taxi
nemen.
Aangekomen by de woning van het meisje,
dat „zyn meisje” worden moest, stapte hij be
daard uit den wagen en betaalde bedaard den
chauffeur. Kalm liep hy op de voordeur af, en
kalm dacht hy nog eens na. hoe hy zich daar
binnen onder de komende gebeurtenissen te ge
dragen had. Toen, plotseling, voor hy erop be
dacht was, zonder dat hy ook maar iets van
het dreigend gevaar gezien had, bonsde er een
sneeuwbal tegen zyn bolhoedje, dat op het trot
toir rolde. En terwyi hy zich bukte om het
hoofddeksel op te rapen, zag hy een paar jon
gens. die haastig nog meer sneeuwballen sa men-
vakten. en er was geen twyfel mogciyk omtrent
den aard van hun verdere gedragingen.
Maar eensklaps riep de grootste der rakkers
luidkeels, terwyi er een mengsel van ontzag en
’nedelyden in zyn stem hoorbaar was:
„Nee, jongens! Geen ouwe menschen gooie!”
Toen draaide Gerrit zich vastberaden om, hjj
liep terug naar den wagen en zei haastig:
„Ryd me maar weer naar huis chauffeur."
laten roepen. Daar jij het Ujk gevonden hebt,
sul je getuige moeten zijn. Maar ny zei, dat je
heelemaal niet bang behoefde te zyn."
„Waarom zou ik in 's hemelsnaam bang
zijn?"
„Qch je weet wel." zei lord Caterham ter
verontschuldiging, „Melrose ts een beetje ouder-
wetach.”
x p den leeftijd, waarop andere jongemannen
f I reeds lang een keuxe gedaan hebben, had
Gerrit de ware Jacoba nog niet gevonden.
Deze achterstand van Gerrit in dit opzicht was
geenszins toe te schrijven aan de mogelykheid
dat Gerrit terzake van deze materie te kieskeu
rig uitgevallen zou zijn, nog minder, dat het
voorhanden zijnde materiaal numeriek dan wel
qualttatlef tekort schoot, maar een noodwendig
gevolg van de nuchtere omstandigheid, dat
Gerrits maatschappelyke positie op Gerrits
huwbaren leeftyd een inkomen opleverde, het
welk weliswaar groot genoeg was om een vrij
gezel van goeden huize het leven als vrygezel
met de op- en dependenties óp zeer aangename
wijze te doen genieten, maar dat toch voor het
zooals Gerrtt het placht te noemen op-
touw-zetten van een gezin weinig zekerheid bie
dende perspectieven in het uitzicht stelde
Daar kwam nbg iets by. En deze by zaak op
het eerste gezicht was wellicht veeleer de hoofd
zaak van Gerrits geringe voortvarendheid,
Oerrit verheugde zich in het gelukkige bezit van
een bejaarden erfoom, die behalve- een groot
aantal levensjaren tevens een aanzienlijk ver
mogen het zyne noemde Deze erfoom, vertegen
woordigde voor den gemakzuchtigen Gerrit een
zeer aangenaam bezit, zoowel tydens diens leven
als eventueel aan het einde daarvan, hetwelk
volgens de eeuwenoude natuurwetten van be
gin en eind zyn einde thans dicht genaderd
was.
Hiermede zy niet gezegd, dat Gerrit naar dit
einde verlangde. Evenmin als hij verlangde naar
het einde van zyn ongchuwden staat. Men zou
het hoogstens „wachten" kunnen noemen. Ger
rits leven stond trouwens überhaupt in het
teeken van afwachting. Zyn gemakzuchtige aard
was nu eenmaal niet Ingesteld op agressieve
daden, en hy keek liever de kat uit den boom,
dan dat hy een knauw in zyn vingers geris
keerd zou hebben. En in den loop der jaren was
het voor Gerrit een uitgemaakte zaak, een axio
ma geworden, dat, zoolang obm Evert bleef
leven, Gerrit vrygezel zou biyven. Dat kon kort
duren, en het kon ook wat langer duren. Het
was om het even. Het was zóó goed, en het was
ook anders goed. En wat verder gebeuren zou,
wanneer oom Evert het hoofd ter ruste en zyn
vermogen in Gerrits handen gmg leggen, wel.
dat was een zaak van later.
Zoo stonden de zaken, toen Gerrit hard naar
de veertig begon te loopen. „Wachten” is een
bezigheid, die weinig of geen geestelyke noch
lichameiyke inspanning vergt. Voeg hierby de
levenslange zorgeloosheid en Gerrits cpgemaakte
bedje ook voor de toekomst, en het behoeft geen
verwondering te wekken, dat Gerrits ulteriyk en
gedragingen als gevolg van zich nimmer haas
tende rustige bedaardheid en een in omvang
geleideiyk aanwassend embonpoint instede op
die van een jeugdigen vrygezel. veeleer op die
van een goedaardigen erfoom begonnen te ge-
lyken.
Dit nam niet weg, dat Gerrit niettemin jeugdig
vsn harte bleef, en toen na enkele jaren oem
Evert het tUdelyke met het eeuwige verwisseld
had. kwam Gerrit tot het besluit, dat het nu
hoog tijd werd aan zyn wachtend leven van
voorheen een bepaalde richting te gaan geven.
Daartoe was het volgens Gerrits inzicht nog
lang niet te laat. Zyn embonpoint en z’n ietwat
besneeuwde haren konden hem hierby geen
parten spelen Integendeel de meeste jonge
dames zouden immers hun toekomstig geluk
liever in handen leggen van een bezadigd, er
varen man dan van den eersten den besten
hekkespringer. En wrft dat springen betreft, het
zat hem niet in het springen. Heelemaal niet.
Als er iemand productief is,
Is dit zeker wel de koe,
Want bij heel haar slagerswinkel
Oeeft zü melk en boter toe!
En vooral haar fijne boter
Is bijzonder delicaat.
Want die wint het toch nog altijd
Van het beste surrogaat!
Maar al is er van de boter
Ook behoorlijk overvloed.
Daarom botert het natuurlijk
Nog niet altijd even goed!
Doch opdat het meer gesmeerd ging,
Deed de koe eqp flink procent
’.r boter in de pondjes
T^groote concurrent!
Lachend keken de Engelschen hun slachtoffers na.
Toen ze uit het gezicht waren, trokken kapitein
Oay en eenlge matrozen de harnassen, aan zetten
de helmen op en stegen te paard, tcrwyi zich de
overige leden van de expeditie verborgen onder het
Voor de eerste maal wordt thans het een
en ander medegedeeld omtrent de toestanden
In het Amerikaansche „Duivelseiland”, Alca
traz in de Baai van San Francisco, en wel
door een der geïnterneerden, een zekeren John
M Stadig.
Stadig, die nog vijftien jaar moet „zitten”
wegens valschheid in geschrifte, verklaarde,
dat de gevangenen zich gekwetst voelen en
van wrok vervuld zjjn. omdat zy door de be
wakers als kinderen behandeld worden, en by
het geringste vergrijp in een cel opgesloten.
Niemand der gevangenen krijgt de kans iets
op touw te zetten want voordat hy. iets kan be
ginnen, wordt hy van de anderen afgezon
derd.
Al Capone „Machinegeweer” Kelly. Bailev
en alle andere gevangenen worden om hnlf vyf
's middags tot half zeven 's morgens in af-
zonderiyke cellen opgesloten.
In de weck dragen de veroordeelden grijze
en des Zondags blauwe uniformen.
De bewakers, ofschoon zeer streng, zijn vol
gens Stadig niet kwaad. Veel afleiding is er
niet, doch wel bezit de gevangenis een goede
bibliotheek met een groot aantal boeken.
De trots van de „big shots”, die zulk een
groote macht bezaten toen zij nog op vrye voe
ten waren, is geheel gebroken door de strenge
tucht. De gevangenen kunnen via de oelwanden
niet met elkaar spreken.
Zij moeten het stellen zonder bioscoop,
radio en kranten, welke in andere gevange
nissen nog wel eens het leven der veroordeel
den veraangenamen. Alleen werd op „Thanks-
glvingday” een film vertoond, doch dit was
alles.
~H*LJs voorts eeu grief der gevangenen, dat
zy geenerlel productieven arbeid kunnen ver
richten. Ongeveer het eenlge dat zy te doen
hebben is het goed wasschen van de militai
ren der nabygelegen forten.
Een uur per maand mogen zij bezoeken ont
vangen. waarby twee bewakers tegenwoordig
zyn. De aan hen gerichte brieven krygen zy
niet in handen, doch alleen de passages, die zij
naar het oordeel der gevangenisdirectie mo
gen lezen, en welke daartoe worden overgetypt.
zeil van de huifkarren. In het brein van den kapitein
was een prachtig plan gerijpt.
De Indianen hielpen graag mee. Ze durfden nu
tegen hun meesters in opstand komen. Ze begrepen
volkomen de plannen van de blanken om het^ Spaan -
AT I A °p dlt blBd zÜn ingevolge de verzekeringsvoorwaarden tegen E 7CJO bil levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door E 7 KH bij een ongeval met E OCfl bij verlies van een hana
/A I «I iTi 11 Ej O ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeeringen 1 f <JVza“ verlies van beide armen, beide beenen of beide oogen E doodelijkcn afloop 1 een voet of een oog
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
t MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
niiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiniiiiiiiiifiiiiiiniiiiiiiiiHiHiiiiiiiiiiiiiiHiiimS
len
Melrose is
schouwing.”
Kolonel Melrose was de hoofdinsuecteur
en een goede vriend van lord
hoofdige
paar van
mondaines.
Spoedig leidde Bill Bundle naar boven Daar
hield de man met het slappe gezicht de wacht,
terwijl hy allen die tot de speelzaal werden toe
gelaten bespiedde.
Plotseling wist Bundle wie het was.
„Natuuriyk." zei ze. „Hoe dom van me Dat
is Alfred, die tweede lakei was op Chimneys.
Hoe stel je het Alfred?"
„Heel goed. Dank u freule.”
„Wanneer ben je op Chimneys weggegaan.
Alfred? Al lang voor we terug Waren?’.’
„Ongeveer een maand geleden freule, ik kreeg
een aanbieding om meer te verdienen en het
leek me jammer daar niet op in te gaan.’*
„Ik veronderstel, dat je hier heel goed be
taald wordt." merkte Bundle op
„Heel goed freule."
Het zat hem in de jeugdigheid van harte, die
den doorslag gaf, en geen enkel meisje, geen
mensch kon hem zyn dikke veertig aanzien.
Zelfs niet met die paar witte haartjes en zelfs
niet met zn buikje. Ook dat buikje zou trouwens
vanzelf weer ver-
dwynen. even
goed als het van
zelf gekomen
was.
Ja, en toen de
rouwtyd verstre
ken was. waagde
Gerrit den stap
Op den middag, waarop hy den stap ging
tetten, liep het Oerrit niet mee. Het was hon-
Op den morgen, die volgde op haar diner met
Bül werd Bundle vol energie wakker. Za had
drie zeer bepaalde plannen, die ze dJen dag
wilde ten uitvoer brengen, en ze zag in dat de
beperktheid van tijd en ruimte haar daarin
eenigszins zouden belemmeren. Gelukkig leed
re niet aan de kwaal van Oerry Wade, Ronny
Devereux en Jimmy Thesiger.... ze kon -s mor
gens goed opstaan. Zelfs Sir Oswald Coote zou
haar wat vroeg opstaan betreft geen vermanin
gen hebben kunnen toedienen. Om half negen
had Bundle ontbeten en was op weg naar
Chimneys in de HfSpano.
Haar vader scheen tamelijk biy haar te sten.
„Ik
„Ik zie niet in, waarom jy zoo geheimzinnig
hoeft te doen,” klaagde zij.
„Ik hoef er niet geheimzfnnlg over te doen.
Er gaan nu niet veel menschen meer heen. Het
was maar een manie.”
Dat klonk raadselachtig.
,4e raakt er zoo uit, als je een tijdje weg
bent geweest,” zei Bundle op droeven toon.
,.O, je hebt er niet veel aan gemist," zef Bill.
„Iedereen ging er naar toe om maar te kunnen
«eggen, dat hy er, geweest was. Het was echt
•aal en lieve hemel je kunt den reuk van ge
bakken vlsch ooit moe worden."
„Waar ging iedereen dan naar toe?”
,Naar de Zeven Wyzerplaten-club, natuuriyk,”
■et Bill voor zich uitstarende. ..Daar vroeg Je
me toch naar."
„Zoo ken ik ze niet." zef Bundle
,.Het was vroeger een achterbuurt, dlchtby
Tottenham Court Road. Maar het is nu heele
maal afgebroken. Maar de Zeven WUzerplaten-
club bewaart de oude sfeer, gebakken visch en
patates frites. Geen erg zfndelyke beweging.
Mevrouw Roosevelt, de echtgenoote van den
president heeft een dubbelgangster, een zekere
mevrouw Merle Protzman, die in iedere stad
waar men haar niet kent, eenlge beroering
wekt.
men moet daarbij rekening houden dat een
snelheid van 250 KJtf. zelfmoord kan beteeke-
nen op wat by 100 tot 120 K M. volkomen vlak
lykt. Zelfs het doodgewone strandbriesje, dat
men by een normale snelheid niet eens op
merkt, tilt de ..Blue Bird” eenvoudig van den
grond op. De minste oneffenheid laat de wielen
doorslaan met het gevolg dat men vaart ver
liest. is de oneffenheid een paar vingers hoog
dan vliegt de wagen van den grond af en maakt
sprongen van vyf tot tien meter.”
Hoe men zich voelt by een snelheid van drie
tot vierhonderd kilometer?
„De luchtdruk is verschrikkelyk. maar daar
de bestuurder door den vorm van den wagen,
welke den luchtstroom afdrijft, en bovendien
door een voorruit beschermd wordt, heeft hy
daar niet veel last van. Onlangs vroeg iemand
my wat ik voelde wanneer ik mijn hoofd naar
bulten stak om een beter gezicht te hebben op
de baan! En of de luchtdruk dan erg sterk
was? Het eenlge antwoord, dat men op zoo’n
vraag geven kan, schrijf ik hier liever maar
niet neer. Wanneer u echter zelf nog eens, laten
we zeggen, 100 K.M. rijdt, dan moet u uw hand
eens naar buiten steken en er aan denken dat
de luchtdruk zich ten opzichte van de snelheid
zoo ongeveer in het quadraat vermenigvuldigt.
Probeer u nu eens in te denken, dat u een
snelheid maakt van vierhonderd en meer kilo
meter per. uur en tracht dan uit te rekenen
wat er van uw hoofd over zou blijven wanneer
u in staat was om het door den luchtstroom
heen te dringen naar bulten!"
Taxi-chaufteurs vechten om haar gunst, ho
telbedienden loopen om suyd als er een bood
schap voor haar gedaan moet worden en ver
zamelaars van handteekeningen laten haar
niet met rust zoodra zij zich in het openbaar
vertoont.
Eenlge dagen geleden kwam zij te Philadel
phia en begaf zich naar een hotel. De chef
de reception verklaarde niet op ..mevrouw
Roosevelt" gerekend te hebben, doch de beste
kamers voor haar te zullen uit zoeken.
Het duurde dertig minuten alvorens mevrouw
Protzman de hoteldirectie aan het verstand
had gebracht, dat zij niet de echtgenoote van
den president was.
Het mag wel als een unicum in ons land
beschouwd worden, dat een kerkkoor in een
onzer N.-H. dorpen zich landbezitter mag noe
men. Wat is het geval? Aan dit zangkoor is
voor enkele jaren terug door een parochiaan
een stuk land gelegateerd, met dien verstande,
dat de opbrengst van de landhuur aan de
koorleden op Caeciliadag ter verdeeling ge
schonken wordt. De eenigste clausule hieraan
verbonden is, dat de leden zich verplichten
jaarlyks een plechtige Requiem voor bedoelden
overledene te zullen zingen. Dat er animo beslaat
om lid van zulk n kerkkoor te worden, behoeft
geen betoog en dat men zuinig is met het aan
werven van leden ligt voor de hand want....
vele varkens maken de spoeling dun.
In de goede jaren bracht dan ook de rente
een aardig sommetje op; thans zyn natuurlijk
de Inkomsten gedaald, maar desondanks kunnen
de koorleden er zich op beroemen landbezitters
te zyn!
Het dorpje Maisbach naby Heidelberg is een
plaatsje zonder geboorten en sterfgevallen. Het
telt honderd inwoners. Het vorig jaar is er
niemand begraven en de laatste begrafenis
vond er plaats in April 1933' Sëïfera.1931 werd
“r niemand gedoopt. De eenlge vermertlenswaar-
oige gebeurtenis in 1934 was één huwelijk.
noeg. bekend leek, deed open. Ze dacht dat hU
eenigszins schrok, toen hy haar zag, maar hy
groette Bill zeer beleefd en als lenv.id dien men
herkent. Hy was lang, blond en had een tame
ly k slap, bloedarm gezfcht met een beetje
sluwe oogen. Bundle vroeg zich af waar ze hem
ooit gezien kon hebben.
Bill's evenwicht was nu weer hersteld en hU
Vond er pleizer in voor gids te snelen. Ze
dansten fn den kelder, die vol rook was en wel
zoo erg. dat men iedereen door een blauwen
nevel zag. De reuk van gebakken visch was
bijna overweldigend. Aan den muur hingen ruwe
houtskoolschetsen, sommige ervan werkelyk
met talent uitgevoerd. Er waren gezette kaal-
buitenlanders. ryke Jodinnen, een
de echte chic en enkele demi-
het district
caterham.
„U bedoelt de lijkschouwing op Ronny
Devereux. Wanneer is dat?’
..Morgen om twaalf uur. Melrose zal je wel
Zoo’n soort East End attractie, maar erg ge-
makkeUjk om na den schouwburg neen te gaan."
„Het is zeker *n nachtclub?" zei Bundle.
„Dansen ze er en zoo?”
,4ulst Een vreeeelyk gemengde beweging,
neen sjteke gelegenheid. Je weet wel. altisten
en zoo en 'n paar van ons aiort Ze- vertellen
er 'n massa rare dingen van. maar ik voor my
geloof dat dat maar eigenbelang is, om de
attractie grooter te maken.”
„Ooed." eet Bundle, „dan gaan we er van
avond heen."
„O. laten we dat maar nfet doen.” zei BUL
Zyn verwarring was weer teruggekeerd.
„Ik zeg toch, dat het heelemaal vei loopen la
Niemand komt er tegenwoordig meer."
,,Nu, en wij gaan er toch naar toe.”
.4ü zoudt er niets voor voelen. Heuach niet,
Bundle.”
Bundle gfng naar binnen. Het kwam haar
voor, dat in deze zaal het echte leven van de
club te zien was. De inzet was hoog, dat zag
ze direct en de menschen die om de twee
tafels zaten waren Van het echte type, met
haviksoogen. verwilderd, met de speelkoorts in
het bloed Zy en Bill bleven er ongeveer een
haf uur. Toen werd Bill het moe
.Laten we
gaan dansen."
Bundle vond het goed. Er was hier niets te
zien. Ze gingen weer naar beneden.
Ze dansten nog een half uur. gebruikten
patates frftes met visch en toen zei Bundle dat
ze bereid was naar huls te gaan.
„Maar het is zoo vroeg." protesteel de BUI.
„Neen, dat is het niet. Heusch niet. En
bovendien heb ik morgen een langen dag vóór
me."
.jWat ga je doen?”
„Dat hangt er van af," zei Bundle geheim-
j’nnig. „Maar dat kan ik je wel vertellen BUI,
dat ik er geen gras over zal laten groeien.”
„Neen, zoover ken ik je wel," zei mynheer
Eversleigh.
ik er op een avond met Babe St Maur heen
ging
„O, begin je alweer «ver Babe St Maur."
jn waarom niet?"
„Ik wist niet, dat zy daar iets mee te maken
had," zei Bundle terwyi ze een geeuw onder
drukte.
„Zooals ik zei. nam ik Babe mee. Ze had zin
in kreeft. Ik had een kreeft onder myn arm.”
Het verhaal werd vervolgd. Toen de kreeft
ten laatste uit elkaar gerukt was fn een gevecht
tusschen BUI en een kerel, die er heelemaal bul
ten stond wist Bundle de aandacht weer naar
haar zelf heen te leiden.
,4uist,” zei ze. „Dus er was een opstootje.”
„Ja maar, 't was mijn kreeft. Ik had ze ge
kocht en betaald. Ik was volkomen fn myn
recht."
„O zeker, zeker,” zei Bundle haastig, .maar
dat zullen ze nu wel vergeten zjjn. En in ieder
geval geef ik niet om kreeft. Laten we er dus
maar naar toegaan”
.JDc politie kan wel een fnval doen Boven is
een zaaltje waar ze bacarat spelen.
„Dan zal vader moeten komen om borg te
blijven. Dat is al. Kom. vooruit
Bill scheen echter tameiyk o:
Bundle was onvermurwbaar en al spoedig haast
ten zc zich in een taxi naar hun bestemming
Toen ze daar aangekomen waren bleek het
goed te lyken op wat ze slch voorgesteld had.
Het was een hoog huls in een smalle straat
Hunstantonstraat 14. ze onthield het huisnum
mer.
Een man, wiens gezicht baar, vreemd ge-
weet niet wanneer je weer terug zult
zyn," zei hl). „Maar nu hoef ik niet op te bel
len en daar heb ik een hekel aan. Kolonel
hier gisteren geweest voor Hjk-
et eerste snelheidsrecord op den vasten
grond werd in 1898 gevestigd: ruim 63
K.M. per uur, oftewel de snelheid welke
ook een goed renpaard kan halen. Tegenwoor
dig bedraagt het wereldsnelheldsrecord op den
vasten grond 438 K.M. per uur of iets minder
dan 7250 Meter per minuut. In vier-en-dertlg
jaren tyds werd het snelheidsrecord verzeven-
voudlgd
Wat nu eigenlijk de bedoeling Is van dit
voortdurend opvoeren der snelheid? Deze vraag
stelde eenlge maanden geleden In „The Liste
ner” van Londen de houder van het wereld-
snelheidsrecord. Sir Malcolm Campbell. En daar
deze op het punt staat om met zijn „New Blue
Bird” te trachten een snelheid van meer dan
480 K.M. te halen, is het wel Interessant zyn
antwoord op deze vraag te vernemen.
„Aan de voortdurende pogingen om de snel
heid op te voeren en de daarby opgedane er
varingen," antwoordt hij, „heeft de wereld het
te danken dat zy beschikt over den auto, zooals
wy dien kennen en welke geschikt is voor dage-
lyksch gebruik. De groote betrouwbaarheid, de
lage koopprys. de zuinigheid in gebruik en on
derhoud van den auto, het zyn allemaal resul
taten welke werden bereikt met den renwagen.
Slechts door van het materiaal het uiterste te
vragen dat het geven kan. kan men achter
halen wat het waard is voor dageiyksch ge
bruik; en hetzelfde geldt ook voor de con-
•tructle.
Het eerste snelheidsrecord werd gevestigd in
1898 door markies Chasseloup-Laubat, die op
een electrische ,4eantaud” een kilometer afreed
met de voor die dagen kolossale vaart van 63
K M. In 1899 voerde de markies een verwoeden
strijd met den Duitscher Jenatzy. Het record
sprong omhoog: «6 K.M., 69 K.M., 78 K.M.,
93 K.M., 106 K.M. Dit laatste record van Je
natzy werd op een electrischen wagen van eigen
constructie bereikt en Is nooit meer verbeterd,
daar men van de accu's overging naar den
stoomketel. Serpollet bereikte daarmede in 1902
ruim 120 K.M.
Het was in 1903 dat voor het eerst op het
sindsdien klassiek geworden strand van Day
tona een snelheidsrecord werd gevestigd. Een
„Ford” reed 146 K.M. Op „Mercedes” maakte
W. K. Vanderbilt daar al spoedig 148 K M. van.
Het was in 1904 dat de honderd myi over-
Schreden werd. Te Ostende reed Rigolly op
„Gobron-Brillie” 166 K.Mwelk record spoedig
tot 176 K.M. werd opgevoerd. Deze prestaties
maakten des te meer indruk. Maar mate de>sne-
dische wereld met steeds grooter zekerheid had
vastgesteld dat bit een snelheid van 100 fnyl
het menscheiyk zenuwstelsel en de ademha
lingsorganen volkomen vernield zouden worden!
Het was nog voor den oorlog dat Burmans 228
KM reed
Over zyn eigen records vertelt Campbell;
..Myn eerste officieel wereldrecord vestigde ik
in 1922 met een snelheid van iets meer dart
146 myi per uur. Een jaar later had ik het
geluk op het strand van Pendine het aller
eerst de veel begeerde snelheid van 150 myl te
bereiken. Het was te dien tyde dat het plan
by my opkwam om een nieuwen wagen te -bou
wen, want ik hoopte stellig nog eens 180 mijl
of drie myi per minuut te halen. Het resul
taat myner bemoeiingen was twee jaren later
de „Blue Bird", die na vele veranderingen en
verbeteringen ten slotte het huidige wereld-
tecord «telde op 272 myl of 438 K.M
Er zouden echter nog jaren verloopen voor
Campbell zoover kwam. Sir Henry Segrave, die
later met een race-boot verongelukte, reed met
„Sunbeam” op het strand van Daytona 326
K.M Campbell maakte daar met zijn „Blue
Bird" Ai 1928 byna 333 K.M. van. Een paar
maanden later reedRay Keech op „Whlte-
Triplex” 335 K.M. De beroemde „Golden Ar
row” van Segrave maakte toen den sprong naar
371 K.M. Campbell verbeterde dit record met
ongeveer 25 K.M. en toen zyn „Blue Bird" met
een nieuwen Rolls-Royce-motor van 2500 PK.
was uitgerust, voerde hij zjjn eigen record op
tot 438 KM. Of hij er in zal salgen op zijn
«New Blue Bird” nog een 50 K.M. sneller te
ryden?
Hoe een ideale renbaan voor dergelljke snel
heden er uit zou zien?
„Wanneer er een ideale baan bestond, dan
moest die 25 K.M. lang zyn. zoo glad als een
biljart en kaarsrecht; daar moest dan nog
mooi, helder weer by komen en algeheele wind
stilte. Men heeft een aanloop noodlg van W
K.M. (11 of 12 K M zou nog beter zyn) en
wanneer het vak waar het eigeniyke snelheids
record gevestigd wordt, achter den rug is. nog
een kilometer of acht om uit te loopen. Zeer
wenscheiyk is een volkomen gladde vlakte eo
