<Kd<wtAaal
den dag
aan
M
I
1
de
de
ofl
G
4 kz
maa
met
op d
stuk
maa
na 1
ge h
rokj<
lelfk
te w
aan
op, v
volgi
het
den
stof
waai
schu
ge d,
stuk
maa
In li
genu
scho
steel
geefl
tegei
van
af m
ge b,
vens
den
knip
word
bove
«IJn.
DE ENGELSCHE KAPERS
Plebiscieten
den wereldoorlog
na
1
E
HET GEHEIM VAN
DE 7 WIJZERPLATEN
i
HET LAA TSTE ACHTER
DEN RUG
BIIIIIIIIIIIIIIIIIIIM^
s 1 1 1 1 I 1
Sc
III
DE TURK
VRIJDAG 18 JANUARI 1935
Latymer Court
Vreedzame oplossingen
William Edgell
Dierentuinnieuws
Aluminium-ski’s
Egyptisch fruit
W onder dieren
DOOR AGATHA CHRISTIE
\De
gearresteerde
rechter
Onder de bewoner» van ruim een
dozyn gebieden i» een volk»-
etemming gehouden
ATT f A °P dlt blad zlJn mgevo'Ee de verzekeringsvoorwaarden tegen E* bi^ levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door E* *7^0 b^ een ongeval met OKTT
AA I «I iTi 1 w 1 v 1-4 O ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeerlngen 1 f verlies van belde armen, beide beenen of belde oogen kJVzs" doodelljken afloop 4 fcSK/l/e"
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
e stemming waarmee de bevolking van
Vorarlberg
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
Flens-
Juli
gereed
maakt
Wordt vervolgd.
In den dierentuin te Boedapest toonde een
leeuwin zich zoo vijandig tegenover haar pas
geboren jongen, dat deze door haar opgevreten
dreigden te worden. Men heeft daarop de Jon
ge leeuwtjes In een andere kool ondergebracht,
waarin zich een herdershond met haar jongen
bevond. D?ze ontfermde zich over de leeuwtjes
die zich thans in een goede gezondheid mogen
verheugen.
Te St. Moritz worden proefnemingen gedaan
met alumlntum-skl’s, een Zwitsersch fabrikaat,
dat vele voordeelen zou bezitten boven de hou
ten ski. De alutnlnium-ski is even buigzaam als
de houten, van hetzelfde gewicht, behoeft ech
ter niet geolied te worden, is onbreekbaar en
heeft geen specialen metalen rand noodlg.
De sklloopers die het nieuwe model gepro
beerd hebben, uitten zich er gunstig over.
j
I
weg.
I
I
da
bei
gri
SCI
sla
de
lei
wa
gei
me
opl
koi
On
Bic
wa
blij
5
bui
om
ne<
me
gei
,ve
mo
ver
lin;
hel
len
get
vee
her
als
ach
als
var
I
kwi
kei,
kui
Juis
ten
der
die]
win
Doe
»eei
stel
bes<
kun
leve
mai
ker,
ven
oph
nog
tek<
aeei
wer
V,
wel!
bitt,
moe
hou
teek
ken
tege
gew
Nlm
den]
heel
iets
Hl
dat
met
Ut
een
K>on
waai
iaat;
«n d
In het dorp Kamenka in het district Tomsk
Siberië) heeft een koe twee kalveren geworpen
en hebben twee schapen elk een lammetje ter
wereld gebracht met twee koppen, waarbij de
kop van een der lammetjes vier oogen had.
„Ze is de r
George Lomax,
die natuurlijk niet wil gaan,
„Ik veronderstel niet dat George Lomax zelfs
maar een oogenbllk beseft dat Je.... zullen we
zeggen volwassen bent? Mijn beste Eileen ik
moet eens met hem praten,” zef se.
„Hü kan me niet lijden.” zei Bundle. Jk weet
dat hjj me niet zal ultnoodigen.”
„Onzin," zei lady Caterham. „Ik zal het wel
met hem klaarspelen. Ik kende Lomax U toen
JU nog zóó groot was.”
Zij wees een absoluut ónmogelijke hoogte aan.
„Hjj zal al blij zün. mjj een gunst te kunnen
bewijzen. En hjj zal zelf ook vast inzien dat het
van essentieel belang is dat de tegenwoordige
Jonge meisjes een verstandig belang 'tellen in
het welvaren van hun land."
.Bravo! BravoI" zei Bundle bijna, maar ze
hield zich in.
werk is. Je moet heusch eens kennis maken met
mevrouw Macatta.”
Bundle slaakte een treufrgen zucht.
volgende week op een partij bij
X Hl) heeft vader uitgenoodlgd.
maar bü heeft
er heelemaal niet aan gedacht mjj uft te noo-
digen. Ik veronderstel dat hjj me veel te stom
vindt."
Het kwam lady Catérham voor dat haar nicht
werkelijk een wonderlijke verbetering had onder
gaan. Had ze misschien een ongelukkige lief
desgeschiedenis gehad? Lady Caterham’s op
vatting was dat een ongelukkige liefdeshis
torie dikwijls zeer heilzaam ia voor Jonge meisjes.
Daardoor begonnen zü het leven ernstig op te
nemen.
bij verlies van een hana
een voet of een oog
■n yrr. Daniël Greeve was een der vrlendelük-
I y I ste menschen van heel Liverpool. HIJ had
x altijd voor iedereen een vriendelijk
woord en werd dan ook door iedereen met wie
hij in aanraking kwam, geacht en bemind.
Op zekeren Zondagmorgen dat hij z’n och
tendwandeling maakte, werd z’n aandacht ge
trokken door eenige vrij goed gekleede men
schen. die op den hoek der straat een concert
gaven en na afloop met een hoed rondgingen.
Mr. Oreeve was een man van den ouden
stempel en hjj was er alles behalve over gesticht,
dat deze heeren, blijkbaar werklooze musici, op
Zondagmorgen hun beroep uitoefenden. HIJ her
innerde zich nog een oude wetsbepaling, waarbij
het verboden was op Zondag in het openbaar
muziek te maken. Nu kon hjj zich wel indenken,
dat men iets door de vingers zag, als het een
of anderen stumper betrof. Maar deze gezonde
jonge menschen waren toch in staat op andere
dagen te concerteeren. Hjj besloot dan ook, hun
een flink lesje te geven. Toen het muziekstuk
uit was, stapte hl) op het groepje toe en zag
juist, dat een hunner, een paar halve kroon
stukken in een hoed wierp en aanstalten maakte,
rond te gaan. Toevallig was Mr. Oreeve de
eerste, wlen de hoed werd voorgehouden.
„Zoo jongeman”, vroeg hit. „waarom gooide je
eerst dat geld in den hoed?”
„Om het publiek aan te moedigen” luidde het
antwoord.
„O, nu, dank Je wel hoor!" zei de vriéndelijke
rechter, terwijl hij op hetzelfde oogenbllk z’n
hand in den hoed stak en een halve kroon er
uit pakte. „Ik zal er een behoorlijk gebruik van
maken. Goeden dag.”
Met deze woorden keerde hjj zich om en ver
wijderde zich zoo snel hij kon. „Ziezoo,” zei
hij tot zichzelf, „die moet tegen mij maar eens
een aanklacht indienen, dan zullen wjj dat zaak
je eens voor de rechtbank uitvechten. Hij krijgt
dan z’n halve kroon terug, en waarschijnlijk zal
h(j dan nog wel iets meer krijgen wegens bede
larij op Zondag.”
Hij had al een flink eind gewandeld, toen hlf
zich aan z’n mouw voelde trekken. Een stem
naast hem zei: ..Mag ik die halve kroon van u
terug hebben, mijnheer?”
De rechter keek op en naast hem stond de
muzikant, die hem den hoed had voorgehoudAi.
„Waarom, beste vriend? Je hebt er mij toch
eerlijk een aangeboden,” antwoordde hij vrién
delijk.
.Dat weet u wel beter, mijnheer. We kunnen
toch niet de menschen op muziek vergasten en
hun nog halve kroonstukken cadeau dben?”
„O, maar ik heb het anders opgevat,” zei Mr.
Greeve. „Ik dacht, dat de menschen, die naar
jullie gekrjjsch hadden geluisterd daarvoor met
een halve kroon beloond werden.”
De muzikant was verslagen. Dat iemand een
halve kroon uit z’n hoed nam was nog tot daar
aan toe, maar dat men hun kostelijke muziek
als „gekrijsch” bestempelde was iets, dat totaal
boven zijn verstand ging. De man besloot dan
ook agressiever te worden in z’n aanval.
„Als u mij dat geld niet teruggeeft, roep ik de
politie.” dreigde hij.
„Maar. m’n goede vriend, dtft zou ik Juist
graag willen.”
De man wist blijkbaar niet wat htf er van
denken moest. Gelukkig kwam er Juist op dit
oogenbllk een van z’n collega's aan en met dezen
sprak hij er over, wat ze zouden doen.
„Welnu,” zei de rechter, nog altijd even vrién
delijk, .roepen jullie nu haast de politie, anders
zal ik het moeten doen.”
„Wat denk JIJ er van?” vroeg de hoed-rond-
gaander aan z’n collega.
zon en
scho-
splts-
oogen-
platte,
verklaarde,
was er op
naam Latymer Court, heeft 500.000 g-.kest en
Langzaam aan wordt nu Turkije
Op moderne leest geschoeid.
Daar het Oostersche karakter
De regeering niet meer boeit.
Al wat Westersch heet is welkom.
Al wat Oostersch is moet weg
En dit gaat zeer systematisch,
Haast met.... Oostersch overleg!
Eerst de sluiers van de dames!
Dit verwekte sympathie,
Want ook Turksche vrouwen snakten
Naar de mode de Paris!
Toen de roode fez der mannen.
Doch dit lukte niet zóó gauw,
Want de mannen zijn in doorsnee
Méér vasthoudend dan de vrouw!
Men gaat weer een stapje verder
En een nieuwe wet bepaalt,
Dat door heel de rij van feesten
’n Heel dik streepje wordt gehaald!
Want men heeft véél vrije dagen
In het land der halve maan.
Niets-doen is een stuk religie
Voor den Turk-Mohammedaan!
Nooit was men nog zóó eenparig
In een uiting van verzet.
Machtig rijzen de protesten
éls de berg van Mohammed!
Maar.... nu zou je bijna zeggen:
Dit bewijst dan toch haar-fijn.
Dat de Turken in hun hartje
Al reeds lang.... verwesterd zijn!
„Ik bedoel, dat je zoon meisje geen gevaar
kunt laten loopen."
Bundle bedacht dat het mijnheer Thesiger
eenigszlns aan tact ontbrak. HU scheen heele
maal geen gewetensbezwaren te hebben over het
feit dat zjj gevaar liep.
„Ben Je al weg?”
„Neen, ik dacht maar even na."
„O zeg, ga jü morgen naar de lükachouwing?"
.Ja, en JU?”
,Ja en tusschen twee haakjes, het staat In
de avondbladen, maar verscholen fn een hoek...
ik had gedacht dat ze er nogal ophef van ge
maakt zouden hebben."
,Ja.... ik ook.”
..Nu." zet Jimmy, .moet ik een beetje gaan
ópschieten met mUn taak. Ik ben juist geko
men, dat Bolivia ons een nota gezonden heeft.”
.Jk moet ook ópschieten met mijn afdeeling.”
zei Bundle. „Ga je den heelen avond zitten
vossen?"
„Ik denk het wel. En JU?”
„O waarschijnlijk wel. Goeden avond.”
..Neen? O zeg, dat zal vreeselUk leuk zün."
Hij zweeg even en toen zef hü:
„Zeg, dat moesten we Loraine maar liever niet
vertellen, hè?"
.Misschien niet."
,Ja, zie je, misschien vindt ze het niet leuk,
dat men haar er buiten laat. En zo moet er
heusch buiten gehouden worden.”
,Jiet doet me genoegen Je dat te boeren zeg
gen," aei ze. ,Jk heb altijd gedacht Eileen, dal
waren
waarmede hij het
maan achter de
telvormige aarde
vondlg, maar hU
,Bu zal ik wat lectuur erover zoeken," zei
lady Caterham opstaande.
ZU riep met een schrille stem:
.Juffrouw Connor.”
Een heel keurige secretaresse kwam aanloo-
pen met een verschrikte uitdrukking op haar
gezicht. Lady Caterham gaf haar verschillende
aanwUzingen. Kort daarop reed Bundle terug
naar Brook Street, haar armen vol met lectuur
zoo droog als men zich maar kan voorstellen.
Het volgende wat ze deed was Jimmy Thesi
ger opbellen. ZUn eerste woorden waren vol
triomf.
,Jk heb het klaar gespeeld," zei hü. „Maar
ik had toch heel wat last met Bfll. HU had het
in zUn dikken kop gehaald, dat tk een lam zou
zUn onder de wolven. Maar ten laatste heb tk
het hem aan het verstand gebracht. Nou ik heb
een massa rommel en bestudeerde die.Je weet
wel Parlements- en regeeringsrapporten. Afgrü-
seljjk saai.... maar als Je tets doet moet je het
goed doen Heb Je ooit gehoord van de grens
kwestie van 8anta-Fé?”
„Nooit aei Bundle.
„Nu daar geef ik me speciaal moeite voor. Die
heeft Jaren geduurd en was heel ingewikkeld.
Ik ga er diep op in. Tegenwoordig moet men
zich wel specialiseeren.”
„Ik heb ook een massa van die dingen," zei
Bundle. ..Tante Marcia heeft re me gegeven.
„Tante.... wte?"
„Tante Marcia.... vaders schoonzuster ze
gaat erg op in politiek. Ze zal dan ook zorgen
dat ik u'tgenoodigd wordt op de partü die
George geeft."
je nergens om gaf dan om dat moderne naja
gen van genoegens."
„Dat deed ik ook," zei Bundle.
„Je was ook zoo heel jon?.” set lady Caterham
nadenkend. „Maar met jouw voordeelen en als
Je een geschikt huwelUk deed, zou je een van de
voornaamste politieke gastvrouwen van den
tegenwoordlgen tüd kunnen zün."
Bundle werd een beetje bang. Ze vreesde even
dat haar tante nu al direct een geschikten echt
genoot te voorschijn zou tooveren.
„Maar ik voel me zoo dom," zet Bundle. „Ik
bedoel, dat ik zoo weinig weet."
„Dat kan gemakkelUk verholpen worden,” rel
lady Caterham levendig. Ik heb erg veel lec
tuur er over, die ik kan leenen.
„Graag tante Marcla.” zei Bundle en ging
haastig over tot haar tweeden aanval.
„Ik heb me afgevraagd of u mevrouw Macatta
ook kent, tante Marcla."
„Zeker ken ik haar, een zeer achtenswaar-
dige dame met een buitengewoon verstand. Ik
houd er over het algemeen niet van. dat vrou
wen zitting hebben in het parlement. ZU kun
nen op meer vrouwelUke wijze invloed uit
oefenen.”
ZU zweeg, waarschUnlUk om zich de vrouwe
lUke wUze te herinneren waarop se een onwil-
Itgen man gedwongen had de politieke arena
te betreden en het wonderbaarlijke succes dat
zUne en hare pogingen bekroond had
„Maar de tUden veranderen en het werk dat
mevrouw Macatta doet is werkelUk van natio
naal belang en is in hooge mate belangrUk voor
alle vrouwen. Ik vind dat het echt vrouwelijk
Londen gaat er, volgens onzen Londenschen
correspondent, terecht of ten onrechte prat op
het grootste jlat’’-gebouw van Europa te bezit
ten. M.i. ten onrechte; er is m het geheel geen
reden om er trotsch op te zün. wanneer een paar
honderd menschen onder één dak wonen. Dit
gebouw werd in den afgeloopen zomer voltooid;
het staat in Hammersmith, voert den dcftlgen
- --1
bevat 360 flats en 30 winkels. Als alles verhuurd
Is, dan zullen er ongeveer 1300 menschcr in dit
„huis" wonen.
Het gebouw ziet er in zün soort niet kwaad
uit. Het is slechts zeven verdiepingen hoog en
maakt dus, ondanks zün buitensporige breedte
eu diepte en zün honderden en honderden
vensters een minder overweldigenden Indruk
dan men van zulk een menschen-kazeme ver
wachten zou. De architect heeft, zoo goed en
zoo kwaad als het ging, het „kolossale” pogen
te temperen door middel van eenvoudige deco
ratieve kunstgrepen, en menig gebouw van veel
geringer afmetingen lükt bü den eersten aan
blik grooter en grootscher.
Maar door geen kunstgrepen kan het büna
afschuwelijke feit weggecüferd worden dat dit
ééne huls bestemd is voor 360 gezinnen, groot
en klein.
Voor wü anderhalf jaar verder zün. zullen
wü echter in Latymer Court een eerste en be
scheiden poging zien om een „flat"-huls van
eenigszlns aanzienlijke afmetingen te bouwen.
Want dan zal aan Grosvenor road, geluk de
fraaie Theemskade ten westen van het Parle
mentsgebouw heet, een „block" flats verrezen
zün, in vergelüking waarmede Latymer Court
maar een Lilliputter is.
Ormonde-square, gelük het „huis” genoemd
zal worden naar het square of binnenplein, dat
er geheel door zal worden ingesloten, zal be
staan uit 1340 appartementen, te zamen .^staan
de uit 4400 kamers. Het zal bewoond worden
door ongeveer 4000 personen.
De totale kosten, met inbegrip van den aan
koop van het 7)4 acre groote terrein, zullen
1.750.000 bedragen. Het gebouw zal onder an
deren een garage bevatten voor vele honderden
auto’s, een zwembad van 30 Meter bü 18. een
groot restaurant en tal van andere wonderlük-
en aantrekkelükheden. Het kan zün dat het. na
zün voltooiing, een bezienswaardigheid van den
eersten rang is inwendig zoowel als uitwen
dig. Wü hebben een ontwerp gezien; deze ka
zerne belooft overweldigend groot te worden,
zóó groot dat zü. ondanks haar tien verdiepin
gen. laag lükt. Althans op de teekening.
Komt gü tegen dien tüd te Londen, dan moet
gü niet verzuimen Ormonde square te gaan
zien. Welk een grootsche aanblik: een gebouw
van 4400 kamers! En welk een heerlüke gedach
te: niet in dat gebouw te wonen!
SiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiH
de kwasi-wetenschappelUké pose van net mo
derne publiek wilde hekelen. Aan een man, die
eens op een büeenkomst uitriep, dat hij aileen
dén in God gelooven zou, wanneer hüzelf het
bestaan van God kon aantoonen (hetgeen nü
niet kon), vroeg William Edgell of h!j ervan
overtuigd was. dat de aarde bolvorm ig was.
„Natuurlük!” zei de man uit de hoogte.
„Kunt u het bewüzen?” drong Edgell aan.
„Bewijzen niet, maar het spreekt van zelf....
„Ik kan het ook niet bewüzen, en daarom ge
loof ik niet, dat de aarde rond is," zei Edgell.
Velen, die hem persoonlük gekend nebben,
houden vol, dat hü ongetwüfeld een zonderling
was, maar dat zün geloof in een platte aarde
toch maar voorgewend was. evenals dat in een
zon met een diameter van tien mij'en. HU
schünt op zün manier een filosoof geweest te
zün. en zün vrienden beweren, dat zün grillige
theorieën niets anders waren dan een protest
tegen het rotsvaste geloof der onontwikkelde
massa in wetenschappelüke dogma’s die zü
klakkeloos aanvaardt zonder ze te kunnen be-
oordeelen, in tegenstelling tot godsdienstige
leerstellingen, die zü klakkeloos beoordeelt zon
der ze te willen aanvaarden.
Haar toon hield kleineering fn. Ze had geen
hoogen dunk van Alastafr Edward Brent,
negenden markies van Caterham. Als ze de uit
drukking gekend had. zou ze hem een raren
snuiter genoemd hebben.
„Vader maakt het heel goed. HU is op
Chimneys.”
„Zoo. Je weet wel Eileen, dat ik dat verhuren
van Chimneys nooit goedgekeurd heb. Op veler
lei wüzen is het gebouw een hlstonach monu
ment. Men moet het dus hooghouden."
,,Het moet schitterend geweest zün, toen oom
Henry nog leefde,” zef Bundle met een lichten
zucht.
„Henry besefte de verantwoordelükheld. die
hü droeg,” rei Henry’s weduwe.
„Bedenk eens welke menschen er hebben
gelogeerd." ging Bundle geestdriftig verder. „Al
de voortiaamste staatslieden van Eurcpa.”
Lady Caterham zuchtte.
„Ik kan naar waarheid zeggen, dat daar meer
dan eens de geschi edenis gemaakt fc." merkte
re op. ..Als Je vader maar....”
Zü schudde bedroefd het hoofd.
.Politiek verveelt vader." zei Bundle, „en toch
is het büna de boeiendste studie die er bestaat
zou ik zeggen. Vooral als je het uit de eerste
hand hoort." Ze maakte deze buitensporige be
wering geheel fn strüd met haar gevoelens
zonder zelfs te blozen.
Haar tante keek haar met eenige verwonde
ring aan.
De Egyptische regeering heeft besloten de
subsidie aan de exporteurs van mandarijnen en
sinaasappelen te verhoogen tot 40 000. Het
Departement van Handel en Industrie heeft den
exporteurs meegedeeld, dat zü de volgende 5
Jaar op subsidie kunnen rekenen, maar dat deze
elk Jaar met 20 proc. verminderd wordt
Men hoopt nJ., dat na 5 Jaar de Egyptische
fruit-industrie zal kunnen concurreeren met die
van andere landen zonder steun der regeering.
Gemeld wordt, dat een Dultsche firma tc Bre
men het Egyptische Departement van Handel
en Industrie heeft meegedeeld, dat in Dultach-
land een afzetgebied bestaat voor Egyptische
sinaasappelen en men aldaar met succes kan
concurreeren met het product uit Palestina.
De Duitache firma heeft aangeboden om
groote hoeveelheden sinaasappelen uit Egypte
in te voeren in ruil voor steenkool of andere
Duitsche producten, die Egypte kan gebruiken.
doorgaan der volksstemming van heel ande
ren aard. Tüdens hun terugtocht voor de
Poolsche troepen, hadden de bolsjewieken de
stad aan Lithauen gegeven. De staatsgreep
van den „opstandlgen" generaal Zeligowskl
bracht Wilna echter op 9 Oct. 1920 in Poolsch
bezit. Lithauen liet het daar niet bü en het
r. William Edgell is op 73-jarigen leeftüd
te Midsomer Norton, nabü Bath, over
leden, scHrüft ons onze Londensche cor
respondent, na vüftig jaren van zün kven ge-
wüd te hebben aan pogingen om te bewüzen,
dat de aarde niet bolvormig, maar plat was.
Hü hield er meer theorieën op na, onder an
dere deze, dat de middellün van de zon niet
meer dan 10 mülen (16 kilometers) bedraagt.
Zün „geoplanarisch” stokpaardje beleed hü
op nadrukkelük verlangen van z{jn vader die
op zün sterfbed den wensch te kennen gegeven
had, dat de toen 23-jarige William niet zou
rusten voor hü klinkklaar bewezen had. ”at de
aarde plat was. De zoon legde de belofte af.
maar niemand weet zeker of hü zelf wel ge
loofde in de juistheid van de stelnng, die hü
zün leven lang poogde te bewüzen.
Velen achten het onwaarschünlük vooral daar
hü er op later leeftüd de büna nog grilliger
theorie betreffende de mlddeilün der zon bü-
nam. Het was alsof hü met de heele zaak den
draak wilde steken.
Hü moge een eenigszlns zonderling man ge
weest zün, hü was echter in geen geval een
man zonder kennis en vernuft. Op werktuig
kundig gebied heeft hü eenige prestaties ver
richt. die nu wel niet bepaald gentaai waren,
maar toch getuigden van vindtngrükheid. Ook
de argumenten of drogredenen
„ondergaan” van
eenigszlns
zeer
net
blik van zün dood nog niet in geslaagd de
phasen van de maan, en de zons- en maans
verduisteringen, in overeenstemming te brengen
met zün theorie betreffende een pratte aarde.
Hü had eenige volgelingen; hü zou er naar
hit zelf eens te kennen gaf veel meer cehaci
hebben wanneer hü dwazer dingen verkondigd
had.
Velen hebben zich op goedaardige wü=e vroo-
lijk om hem gemaakt, maar anderen achten het
niet onmogelük. dat hüzelf den spot dreef met
de wereld, en dat hü in zün begrensden kring
30.
I Bill had zoolets gezegd, dat hü uit-
I vinder was. Dan waren er nog de minister van
d« Luchtvaart en sir Oswald Coote. die in
staal deed. Op de een of andere manier scheen
dat verband te houden. Daar het nutteloos was
verdere bespiegelingen te houden gaf Bundle
het op en concentreerde haar gedachten ->p net
j cp handen zijnde onderhoud met lady Caterham.
I Die dame woonde in een groot som oer huls op
i een van Londen’s deftige pleinen. Binnen rook
het naar zegellak, vogelzaad en eenigszfns ver
gane bloemen. Lady Caterham was een groote
vrouw.... groot op allerlei manieren. Hare
afmetingen waren meer majestueus dan breed,
ze had een grooten krommen neus en haar ooven.
lip deed een heel klein weinigje een snor ver-
moeden. ZU was verwonderd haar rucht te zien,
bood haar een koude wang aan. die Bundle
plichtmatig kuste
„Dat fs een heel onverwacht genoegen.
Blleen." merkte ze koel op.
„We zün eerst kort terug, tante Marcia.”
J>at weet ik. Hoe maakt Je vader bet? Zooals
gewoonlük?”
einde van een fel geschil was dat de Volken
bond in 1921 vccirs telde een internationale
troepenmacht naar Wilna te sturen en een
volksstemming te houden. Polen noch Lithauen
durfde dat echter aan, daar Sovjet-Rusland
dreigde in de aanwezigheid van een interna
tionale troepenmacht aan zün grenzen een
„casus belli” te zullen zien.
En nog is de lange rü niet ten einde. Volks
stemmingen toch werden verder gehouden in
(1919), op de Aaland-ellanden
(1917—1921) in Eupen en Malmédy (1920) in
Tirol en Salzburg (1921), te Wilna (1922>.
Doch het belangrükste van dit alles is dat wü
eindelük de laatste achter den rug hebben van
deze „vreedzame oplossingen” die erger kun
nen zün dan een oorlog. Hoe dikwüls houden
zü den oorlogsgeest wakker? Hoe dikwüls
voeden zü den haat? Hoe dikwüls prikkelen ze
tot revanche?
„Laat dien vent het geldstuk maar houden.
I Hü ziet er nog al hongerig uit en misschien is
het ’t eenige, dat hü op t oogenbllk aan geld
bü zich heeft."
De beide mannen keerden zich om en gingen
weer terug naar hun collega’s.
De laatste woorden hadden rechter Greeve met
schrik vervuld, want hü herinnerde zich, dat die
juist waren, daar hü vergeten had zün geld uit
z’n vorig coetuum over te steken. Gelukkig had
hü nu iets, zoodat hü met den ondergrondschen
spoorweg naar huis kon gaan om z’n eigen geld
te halen. Wel vond hü het ellendig, dat „gesto
len” geldstuk te moeten gebruiken. Hü wandelde
nu naar het dichtstbü gelegen ondergrondsche
station en vroeg aan het loket een kaartje. Als
betaling legde hü de halve kroon voor den klerk
neer. Deze nam het geldstuk op, bekeek het
aan alle kanten en tikte vervolgens met z’n pot
lood hard tegen
het ruitje van t
loket. Onmiddel-
lük stonden twee
poli tie-agen ten
naast den vrien-
delüken rechter,
grepen hem leder
bü een arm en trokken hem voor het loket
„Zoo vriend, nou hebben we je!" rel een hun
ner, terwül hü een paar handboeien voor den
dag haalde en om de polsen van Mr. Daniël
Greeve vastmaakte. „Nou. jü bent ook een stom
meling, om altüd op dezelfde plaats dat trucje
uit te halen.”
„Maar m’n beste agent,” zei de rechter doode-
lük verschrikt. ,Je vergist je! Weet je wel wie
ik ben? Ik ben mr. Daniël Greeve, president
van de Arrondlssements-Rechtbank in Seven-
Deals.”
„Och, is het waar?” spotte de agent. „Nu,
’an ben ik i i —r e-e v o m n aat
hier is Admiraal Kensington en ik ben de Keizer
van Japan. We reizen ook incognito. Dus ga nu
maar gauw mee naar 't bureau.”
En ze duwden Mr. Greeve voor zich uit.
„Het is stom van Je, om drie maanden lang
op dezelfde plek iets dergelüks te te doen en ik
zou Je aanraden, om maar direct te zeggen wie
je medewerkers zün.”
Half versuft luisterde rechter Greeve, maar de
laatste woorden van den agent brachten hem
plotseling op een idee.
„Goed,” sprak hü; „ik zal jullie het heele stel
letje valsche munters tegelük overleveren, maar
dan moeten jullie me vergezellen zonder deze
handboeien, anders hebben ze het direct in de
gaten.”
De agenten, die in het versclflet „promotie”
zagen, als re een heele bende valsche munters
arresteerden, voldeden aan het verzoek en geen
tien minuten later stonden zü met hun arrestant
vcor de openbare Jazz-band.
•Dat zün ze,” fluisterde hü. „Van dien man
daar kreeg ik het geld en hü heeft nog veel
meer.”
„Is dat waar?” vroeg de oudste der twvee po-
litie-agenten streng. „O, wee, als je llest.”
Onderzoek maar den hoed, waarmee rond
gaan, dan zal Je er nog meer in vinden. Al die
halve kroonstukken, die er In liggen, hebben
ze er zelf eerst ingedaan om het publiek aan te
moedigen.”
„Vooruit dan, dan zullen we tegelük dat heele
stelletje Inrekenen!" en met deze woorden dron
gen de beide politiemannen door het publiek
heen, toonden hun penning en grepen direct
naar den met geldstukken gereed liggenden
hoed.
En toen de waarheid van rechter Greeve’s
woorden bleek, werd het viertal muzikanten in
clusief den vrlendelüken rechter, in optocht naar
het bureau gebracht. Er was er echter één. die
10 minuten later het bureau weer verliet, uitge
leide gedaan door twee diep buigende commis
sarissen van politie en in het bezit van genoeg
echt geld om gemakkelUk naar huis te kunnen
komen.
1 i. 1 - 1 -- ■- - -- - --
I I het Saargebied Zondag in overwe Idl-
gende meerderheid te kennen gaf dat
zü Duitsch is en Duitsch wil blüven, was de
laatste die werd voorgeschreven door het Ver
drag Van Versailles om de bewoners van ruim
een dozün gebieden zelf te doen uitmaken bü
welken staat zü wenschten te worden in-
gelüfd
De eerste volksstemming na den wereld
oorlog werd gehouden in Sleeswük met het
doel de door het Verdrag van Weenen vast
gestelde grens te wüzigen. Het gebied waar
de stemming gehouden moest worden, werd
in twee deelen gesplitst: een Noordelüke
strook van 390.000 H.A. met 107.000 bewoners
en een Zuidelüke strook van 133 000 H.A. met
109.000 bewoners waarvan er 63.000 de bevol
king der stad Flensburg vormden.
De Noordelüke strook stemde het eerst en
wel op 10 Februari 1920. Niet minder dan
74.3 pet. der uitgebrachte stemmen was voor
Denemarken, wat na zes-en-vüftig Jaren
Pruisische overheerschlng een merkwaardig
resultaat genoemd mag worden. De Zuidelüke
strook ging met 79 pCt. der stemmen aan
Duitschland over. In Denemarken beschouw
de men dit als een ramp. Konlng Christiaan
X ontsloeg het kabinet waarvan de Premier
Zahle zich tegen de aansluiting van
burg bü Denemarken had verzet.
Een paar maanden later. 11 Juli 1930.
moesten de bewoners der gebieden van Allen-
steln en Marienwerder welke deel uitmaakten
van Oost- en West-Prulsen. beslissen of zü
zich bü Polen zouden aansluiten of niet. Het
resultaat was een nog grootere triomf voor
Dultschlar.d dan thans in het Saargebied.
Voor het ..grosze Vaterland” spraken zich uit
in Marienwerder 368 van de 396 kiesdistric
ten en 96.900 van de 106.000 kiezers, in Allen-
stein 1694 van de 1704 kiesdistricten en 98
pet der kiezers.
Polen kreeg slechts, volgens de bepalingen
van Versailles, bü Marienwerder op beide
oevers van de Weichscl een strook gronds van
dertig meter lengte en vüftig meter breedte,
alsmede vier dorpen en de haven van Kurze-
brack. Het doel hiervan was, Warschau de
souverelnlteit over genoemde rivier te ver
zekeren.
De grenzen van het na-oorlogsche Oosten-
rük werden vastgesteld door het Verdrag van
Trianon, behalve voor wat betreft het bekken
van Klagenfurt. Dit gebied werd in twee
deelen gesplitst, waarvan de Zuidelüke helft
onder Joego-Slavië stond en de Noordelüke
helft onder Oostenrük. Een volksstemming zou
uitmaken of deze toestand bestendigd werd,
dan wel of heel het bekken ofwel aan Joego
slavië, ofwel aan Oostenrük zou vervallen.
Het was den 10 October 1932 dat de stem
gerechtigden van de Zuidelüke helft ter stem
bus togen. Van de 22.025 stemmen waren er
15.978 of 59 pet. voor Oostenrük. Volgens de
vredesbepahngen hoefde nu de Noordelüke
helft niet meer te stemmen en heel het bek
ken van Klagenfurt bleef Oostenrüksch als
bet steeds geweest was.
De belangrükste der volksstemmingen was
ongetwüfeld die van Opper-Sllezië waarbü het
ging tusschen Polen en Duitschland om een
oppervlakte van 1.077334 H.A. met groote na-
tuurlüke rükdommen en 2380.01’3 bewoners.
De Verdragen van Salnt-Germaln en Tria
non bepaalden dat Hongarüe de 356 K M 2
groote, Duitsch sprekende omgeving van So-
pron (Oedenburg) moest afstaan aan Oosten
rük en ontruimen vóór 9 Augustus 1921. Hon
garije begon echter een felle protestactie en
de Oostenrüksche gendarmerie werd door tot op
zekere hoogte geregelde benden aangevallen
waar zü zich vertoonde. Italië bood zün be
middeling aan en 13 October kwamen belde
partijen te Venetië overeen dat een volks
stemming beslissen zou over de toekomst van
het land van Sopron. Het was 14 December
1921 dat men ter stembus toog. Hongarüe be
haalde met 15300 tegen 8 200 stemmen de
overwinning. Oostenrük protesteerde omdat
de stemming niet vrü was geweest en omdat
de kiezerslüsten vervalscht waren. De con
ferentie van ambassadeurs erkende echter 23
December den uitslag en in Februari 1923 be
rustte ook Weenen er in.
Het is ook eenige malen voorgekomen dat
volksstemmingen wel vastgesteld waren, doch
niet gehouden werden. Dit gebeurde in Te-
schen en te Wilna.
Polen en Tsjecho-Slowaküe streefden beiden
naar het bezit van Teschen en om daar een
einde aan te maken, besloot men tot een
volksstemming in September 1919. Het gevolg
echter was een zoo gevaarlüke spanning dat
zoowel Polen als TSjecho-Slowaküe van de
volksstemming afzagen en de vaststelling
hunner grenzen toevertrouwden aan de Con
ferentie van Ambassadeurs.
In Wilna waren de oorzaken van het niet
Van alle kanten werden de Spaansche soldaten be-
Te laat bemerkten ze, dat ze het paard van Troje
binnen lieten. De ruiters bleven wüselük een weinig
sprongen. Ze kregen geen gelegenheid meer om hun
wapens te halen, de aanvallers waren volkomen de
achter en lieten den open wagen met zün gevaarlüken
Inhoud voor gaan.
Toen de wagen eenmaal veilig de brug gepasseerd
was, volgde kapitein Gay met zün ruiters. OnmiddeECk
trokken ze hun zwaarden en onder luid krijgsge
schreeuw werd de vüand gechargeerd. De Spanjaarden
waren wederom volkomen verrast.