<Kd<wtAaal den dag aan M I 1 de de ofl G 4 kz maa met op d stuk maa na 1 ge h rokj< lelfk te w aan op, v volgi het den stof waai schu ge d, stuk maa In li genu scho steel geefl tegei van af m ge b, vens den knip word bove «IJn. DE ENGELSCHE KAPERS Plebiscieten den wereldoorlog na 1 E HET GEHEIM VAN DE 7 WIJZERPLATEN i HET LAA TSTE ACHTER DEN RUG BIIIIIIIIIIIIIIIIIIIM^ s 1 1 1 1 I 1 Sc III DE TURK VRIJDAG 18 JANUARI 1935 Latymer Court Vreedzame oplossingen William Edgell Dierentuinnieuws Aluminium-ski’s Egyptisch fruit W onder dieren DOOR AGATHA CHRISTIE \De gearresteerde rechter Onder de bewoner» van ruim een dozyn gebieden i» een volk»- etemming gehouden ATT f A °P dlt blad zlJn mgevo'Ee de verzekeringsvoorwaarden tegen E* bi^ levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door E* *7^0 b^ een ongeval met OKTT AA I «I iTi 1 w 1 v 1-4 O ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeerlngen 1 f verlies van belde armen, beide beenen of belde oogen kJVzs" doodelljken afloop 4 fcSK/l/e" AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL e stemming waarmee de bevolking van Vorarlberg MARTIN BERDEN (Nadruk verboden) Flens- Juli gereed maakt Wordt vervolgd. In den dierentuin te Boedapest toonde een leeuwin zich zoo vijandig tegenover haar pas geboren jongen, dat deze door haar opgevreten dreigden te worden. Men heeft daarop de Jon ge leeuwtjes In een andere kool ondergebracht, waarin zich een herdershond met haar jongen bevond. D?ze ontfermde zich over de leeuwtjes die zich thans in een goede gezondheid mogen verheugen. Te St. Moritz worden proefnemingen gedaan met alumlntum-skl’s, een Zwitsersch fabrikaat, dat vele voordeelen zou bezitten boven de hou ten ski. De alutnlnium-ski is even buigzaam als de houten, van hetzelfde gewicht, behoeft ech ter niet geolied te worden, is onbreekbaar en heeft geen specialen metalen rand noodlg. De sklloopers die het nieuwe model gepro beerd hebben, uitten zich er gunstig over. j I weg. I I da bei gri SCI sla de lei wa gei me opl koi On Bic wa blij 5 bui om ne< me gei ,ve mo ver lin; hel len get vee her als ach als var I kwi kei, kui Juis ten der die] win Doe »eei stel bes< kun leve mai ker, ven oph nog tek< aeei wer V, wel! bitt, moe hou teek ken tege gew Nlm den] heel iets Hl dat met Ut een K>on waai iaat; «n d In het dorp Kamenka in het district Tomsk Siberië) heeft een koe twee kalveren geworpen en hebben twee schapen elk een lammetje ter wereld gebracht met twee koppen, waarbij de kop van een der lammetjes vier oogen had. „Ze is de r George Lomax, die natuurlijk niet wil gaan, „Ik veronderstel niet dat George Lomax zelfs maar een oogenbllk beseft dat Je.... zullen we zeggen volwassen bent? Mijn beste Eileen ik moet eens met hem praten,” zef se. „Hü kan me niet lijden.” zei Bundle. Jk weet dat hjj me niet zal ultnoodigen.” „Onzin," zei lady Caterham. „Ik zal het wel met hem klaarspelen. Ik kende Lomax U toen JU nog zóó groot was.” Zij wees een absoluut ónmogelijke hoogte aan. „Hjj zal al blij zün. mjj een gunst te kunnen bewijzen. En hjj zal zelf ook vast inzien dat het van essentieel belang is dat de tegenwoordige Jonge meisjes een verstandig belang 'tellen in het welvaren van hun land." .Bravo! BravoI" zei Bundle bijna, maar ze hield zich in. werk is. Je moet heusch eens kennis maken met mevrouw Macatta.” Bundle slaakte een treufrgen zucht. volgende week op een partij bij X Hl) heeft vader uitgenoodlgd. maar bü heeft er heelemaal niet aan gedacht mjj uft te noo- digen. Ik veronderstel dat hjj me veel te stom vindt." Het kwam lady Catérham voor dat haar nicht werkelijk een wonderlijke verbetering had onder gaan. Had ze misschien een ongelukkige lief desgeschiedenis gehad? Lady Caterham’s op vatting was dat een ongelukkige liefdeshis torie dikwijls zeer heilzaam ia voor Jonge meisjes. Daardoor begonnen zü het leven ernstig op te nemen. bij verlies van een hana een voet of een oog ■n yrr. Daniël Greeve was een der vrlendelük- I y I ste menschen van heel Liverpool. HIJ had x altijd voor iedereen een vriendelijk woord en werd dan ook door iedereen met wie hij in aanraking kwam, geacht en bemind. Op zekeren Zondagmorgen dat hij z’n och tendwandeling maakte, werd z’n aandacht ge trokken door eenige vrij goed gekleede men schen. die op den hoek der straat een concert gaven en na afloop met een hoed rondgingen. Mr. Oreeve was een man van den ouden stempel en hjj was er alles behalve over gesticht, dat deze heeren, blijkbaar werklooze musici, op Zondagmorgen hun beroep uitoefenden. HIJ her innerde zich nog een oude wetsbepaling, waarbij het verboden was op Zondag in het openbaar muziek te maken. Nu kon hjj zich wel indenken, dat men iets door de vingers zag, als het een of anderen stumper betrof. Maar deze gezonde jonge menschen waren toch in staat op andere dagen te concerteeren. Hjj besloot dan ook, hun een flink lesje te geven. Toen het muziekstuk uit was, stapte hl) op het groepje toe en zag juist, dat een hunner, een paar halve kroon stukken in een hoed wierp en aanstalten maakte, rond te gaan. Toevallig was Mr. Oreeve de eerste, wlen de hoed werd voorgehouden. „Zoo jongeman”, vroeg hit. „waarom gooide je eerst dat geld in den hoed?” „Om het publiek aan te moedigen” luidde het antwoord. „O, nu, dank Je wel hoor!" zei de vriéndelijke rechter, terwijl hij op hetzelfde oogenbllk z’n hand in den hoed stak en een halve kroon er uit pakte. „Ik zal er een behoorlijk gebruik van maken. Goeden dag.” Met deze woorden keerde hjj zich om en ver wijderde zich zoo snel hij kon. „Ziezoo,” zei hij tot zichzelf, „die moet tegen mij maar eens een aanklacht indienen, dan zullen wjj dat zaak je eens voor de rechtbank uitvechten. Hij krijgt dan z’n halve kroon terug, en waarschijnlijk zal h(j dan nog wel iets meer krijgen wegens bede larij op Zondag.” Hij had al een flink eind gewandeld, toen hlf zich aan z’n mouw voelde trekken. Een stem naast hem zei: ..Mag ik die halve kroon van u terug hebben, mijnheer?” De rechter keek op en naast hem stond de muzikant, die hem den hoed had voorgehoudAi. „Waarom, beste vriend? Je hebt er mij toch eerlijk een aangeboden,” antwoordde hij vrién delijk. .Dat weet u wel beter, mijnheer. We kunnen toch niet de menschen op muziek vergasten en hun nog halve kroonstukken cadeau dben?” „O, maar ik heb het anders opgevat,” zei Mr. Greeve. „Ik dacht, dat de menschen, die naar jullie gekrjjsch hadden geluisterd daarvoor met een halve kroon beloond werden.” De muzikant was verslagen. Dat iemand een halve kroon uit z’n hoed nam was nog tot daar aan toe, maar dat men hun kostelijke muziek als „gekrijsch” bestempelde was iets, dat totaal boven zijn verstand ging. De man besloot dan ook agressiever te worden in z’n aanval. „Als u mij dat geld niet teruggeeft, roep ik de politie.” dreigde hij. „Maar. m’n goede vriend, dtft zou ik Juist graag willen.” De man wist blijkbaar niet wat htf er van denken moest. Gelukkig kwam er Juist op dit oogenbllk een van z’n collega's aan en met dezen sprak hij er over, wat ze zouden doen. „Welnu,” zei de rechter, nog altijd even vrién delijk, .roepen jullie nu haast de politie, anders zal ik het moeten doen.” „Wat denk JIJ er van?” vroeg de hoed-rond- gaander aan z’n collega. zon en scho- splts- oogen- platte, verklaarde, was er op naam Latymer Court, heeft 500.000 g-.kest en Langzaam aan wordt nu Turkije Op moderne leest geschoeid. Daar het Oostersche karakter De regeering niet meer boeit. Al wat Westersch heet is welkom. Al wat Oostersch is moet weg En dit gaat zeer systematisch, Haast met.... Oostersch overleg! Eerst de sluiers van de dames! Dit verwekte sympathie, Want ook Turksche vrouwen snakten Naar de mode de Paris! Toen de roode fez der mannen. Doch dit lukte niet zóó gauw, Want de mannen zijn in doorsnee Méér vasthoudend dan de vrouw! Men gaat weer een stapje verder En een nieuwe wet bepaalt, Dat door heel de rij van feesten ’n Heel dik streepje wordt gehaald! Want men heeft véél vrije dagen In het land der halve maan. Niets-doen is een stuk religie Voor den Turk-Mohammedaan! Nooit was men nog zóó eenparig In een uiting van verzet. Machtig rijzen de protesten éls de berg van Mohammed! Maar.... nu zou je bijna zeggen: Dit bewijst dan toch haar-fijn. Dat de Turken in hun hartje Al reeds lang.... verwesterd zijn! „Ik bedoel, dat je zoon meisje geen gevaar kunt laten loopen." Bundle bedacht dat het mijnheer Thesiger eenigszlns aan tact ontbrak. HU scheen heele maal geen gewetensbezwaren te hebben over het feit dat zjj gevaar liep. „Ben Je al weg?” „Neen, ik dacht maar even na." „O zeg, ga jü morgen naar de lükachouwing?" .Ja, en JU?” ,Ja en tusschen twee haakjes, het staat In de avondbladen, maar verscholen fn een hoek... ik had gedacht dat ze er nogal ophef van ge maakt zouden hebben." ,Ja.... ik ook.” ..Nu." zet Jimmy, .moet ik een beetje gaan ópschieten met mUn taak. Ik ben juist geko men, dat Bolivia ons een nota gezonden heeft.” .Jk moet ook ópschieten met mijn afdeeling.” zei Bundle. „Ga je den heelen avond zitten vossen?" „Ik denk het wel. En JU?” „O waarschijnlijk wel. Goeden avond.” ..Neen? O zeg, dat zal vreeselUk leuk zün." Hij zweeg even en toen zef hü: „Zeg, dat moesten we Loraine maar liever niet vertellen, hè?" .Misschien niet." ,Ja, zie je, misschien vindt ze het niet leuk, dat men haar er buiten laat. En zo moet er heusch buiten gehouden worden.” ,Jiet doet me genoegen Je dat te boeren zeg gen," aei ze. ,Jk heb altijd gedacht Eileen, dal waren waarmede hij het maan achter de telvormige aarde vondlg, maar hU ,Bu zal ik wat lectuur erover zoeken," zei lady Caterham opstaande. ZU riep met een schrille stem: .Juffrouw Connor.” Een heel keurige secretaresse kwam aanloo- pen met een verschrikte uitdrukking op haar gezicht. Lady Caterham gaf haar verschillende aanwUzingen. Kort daarop reed Bundle terug naar Brook Street, haar armen vol met lectuur zoo droog als men zich maar kan voorstellen. Het volgende wat ze deed was Jimmy Thesi ger opbellen. ZUn eerste woorden waren vol triomf. ,Jk heb het klaar gespeeld," zei hü. „Maar ik had toch heel wat last met Bfll. HU had het in zUn dikken kop gehaald, dat tk een lam zou zUn onder de wolven. Maar ten laatste heb tk het hem aan het verstand gebracht. Nou ik heb een massa rommel en bestudeerde die.Je weet wel Parlements- en regeeringsrapporten. Afgrü- seljjk saai.... maar als Je tets doet moet je het goed doen Heb Je ooit gehoord van de grens kwestie van 8anta-Fé?” „Nooit aei Bundle. „Nu daar geef ik me speciaal moeite voor. Die heeft Jaren geduurd en was heel ingewikkeld. Ik ga er diep op in. Tegenwoordig moet men zich wel specialiseeren.” „Ik heb ook een massa van die dingen," zei Bundle. ..Tante Marcia heeft re me gegeven. „Tante.... wte?" „Tante Marcia.... vaders schoonzuster ze gaat erg op in politiek. Ze zal dan ook zorgen dat ik u'tgenoodigd wordt op de partü die George geeft." je nergens om gaf dan om dat moderne naja gen van genoegens." „Dat deed ik ook," zei Bundle. „Je was ook zoo heel jon?.” set lady Caterham nadenkend. „Maar met jouw voordeelen en als Je een geschikt huwelUk deed, zou je een van de voornaamste politieke gastvrouwen van den tegenwoordlgen tüd kunnen zün." Bundle werd een beetje bang. Ze vreesde even dat haar tante nu al direct een geschikten echt genoot te voorschijn zou tooveren. „Maar ik voel me zoo dom," zet Bundle. „Ik bedoel, dat ik zoo weinig weet." „Dat kan gemakkelUk verholpen worden,” rel lady Caterham levendig. Ik heb erg veel lec tuur er over, die ik kan leenen. „Graag tante Marcla.” zei Bundle en ging haastig over tot haar tweeden aanval. „Ik heb me afgevraagd of u mevrouw Macatta ook kent, tante Marcla." „Zeker ken ik haar, een zeer achtenswaar- dige dame met een buitengewoon verstand. Ik houd er over het algemeen niet van. dat vrou wen zitting hebben in het parlement. ZU kun nen op meer vrouwelUke wijze invloed uit oefenen.” ZU zweeg, waarschUnlUk om zich de vrouwe lUke wUze te herinneren waarop se een onwil- Itgen man gedwongen had de politieke arena te betreden en het wonderbaarlijke succes dat zUne en hare pogingen bekroond had „Maar de tUden veranderen en het werk dat mevrouw Macatta doet is werkelUk van natio naal belang en is in hooge mate belangrUk voor alle vrouwen. Ik vind dat het echt vrouwelijk Londen gaat er, volgens onzen Londenschen correspondent, terecht of ten onrechte prat op het grootste jlat’’-gebouw van Europa te bezit ten. M.i. ten onrechte; er is m het geheel geen reden om er trotsch op te zün. wanneer een paar honderd menschen onder één dak wonen. Dit gebouw werd in den afgeloopen zomer voltooid; het staat in Hammersmith, voert den dcftlgen - --1 bevat 360 flats en 30 winkels. Als alles verhuurd Is, dan zullen er ongeveer 1300 menschcr in dit „huis" wonen. Het gebouw ziet er in zün soort niet kwaad uit. Het is slechts zeven verdiepingen hoog en maakt dus, ondanks zün buitensporige breedte eu diepte en zün honderden en honderden vensters een minder overweldigenden Indruk dan men van zulk een menschen-kazeme ver wachten zou. De architect heeft, zoo goed en zoo kwaad als het ging, het „kolossale” pogen te temperen door middel van eenvoudige deco ratieve kunstgrepen, en menig gebouw van veel geringer afmetingen lükt bü den eersten aan blik grooter en grootscher. Maar door geen kunstgrepen kan het büna afschuwelijke feit weggecüferd worden dat dit ééne huls bestemd is voor 360 gezinnen, groot en klein. Voor wü anderhalf jaar verder zün. zullen wü echter in Latymer Court een eerste en be scheiden poging zien om een „flat"-huls van eenigszlns aanzienlijke afmetingen te bouwen. Want dan zal aan Grosvenor road, geluk de fraaie Theemskade ten westen van het Parle mentsgebouw heet, een „block" flats verrezen zün, in vergelüking waarmede Latymer Court maar een Lilliputter is. Ormonde-square, gelük het „huis” genoemd zal worden naar het square of binnenplein, dat er geheel door zal worden ingesloten, zal be staan uit 1340 appartementen, te zamen .^staan de uit 4400 kamers. Het zal bewoond worden door ongeveer 4000 personen. De totale kosten, met inbegrip van den aan koop van het 7)4 acre groote terrein, zullen 1.750.000 bedragen. Het gebouw zal onder an deren een garage bevatten voor vele honderden auto’s, een zwembad van 30 Meter bü 18. een groot restaurant en tal van andere wonderlük- en aantrekkelükheden. Het kan zün dat het. na zün voltooiing, een bezienswaardigheid van den eersten rang is inwendig zoowel als uitwen dig. Wü hebben een ontwerp gezien; deze ka zerne belooft overweldigend groot te worden, zóó groot dat zü. ondanks haar tien verdiepin gen. laag lükt. Althans op de teekening. Komt gü tegen dien tüd te Londen, dan moet gü niet verzuimen Ormonde square te gaan zien. Welk een grootsche aanblik: een gebouw van 4400 kamers! En welk een heerlüke gedach te: niet in dat gebouw te wonen! SiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiH de kwasi-wetenschappelUké pose van net mo derne publiek wilde hekelen. Aan een man, die eens op een büeenkomst uitriep, dat hij aileen dén in God gelooven zou, wanneer hüzelf het bestaan van God kon aantoonen (hetgeen nü niet kon), vroeg William Edgell of h!j ervan overtuigd was. dat de aarde bolvorm ig was. „Natuurlük!” zei de man uit de hoogte. „Kunt u het bewüzen?” drong Edgell aan. „Bewijzen niet, maar het spreekt van zelf.... „Ik kan het ook niet bewüzen, en daarom ge loof ik niet, dat de aarde rond is," zei Edgell. Velen, die hem persoonlük gekend nebben, houden vol, dat hü ongetwüfeld een zonderling was, maar dat zün geloof in een platte aarde toch maar voorgewend was. evenals dat in een zon met een diameter van tien mij'en. HU schünt op zün manier een filosoof geweest te zün. en zün vrienden beweren, dat zün grillige theorieën niets anders waren dan een protest tegen het rotsvaste geloof der onontwikkelde massa in wetenschappelüke dogma’s die zü klakkeloos aanvaardt zonder ze te kunnen be- oordeelen, in tegenstelling tot godsdienstige leerstellingen, die zü klakkeloos beoordeelt zon der ze te willen aanvaarden. Haar toon hield kleineering fn. Ze had geen hoogen dunk van Alastafr Edward Brent, negenden markies van Caterham. Als ze de uit drukking gekend had. zou ze hem een raren snuiter genoemd hebben. „Vader maakt het heel goed. HU is op Chimneys.” „Zoo. Je weet wel Eileen, dat ik dat verhuren van Chimneys nooit goedgekeurd heb. Op veler lei wüzen is het gebouw een hlstonach monu ment. Men moet het dus hooghouden." ,,Het moet schitterend geweest zün, toen oom Henry nog leefde,” zef Bundle met een lichten zucht. „Henry besefte de verantwoordelükheld. die hü droeg,” rei Henry’s weduwe. „Bedenk eens welke menschen er hebben gelogeerd." ging Bundle geestdriftig verder. „Al de voortiaamste staatslieden van Eurcpa.” Lady Caterham zuchtte. „Ik kan naar waarheid zeggen, dat daar meer dan eens de geschi edenis gemaakt fc." merkte re op. ..Als Je vader maar....” Zü schudde bedroefd het hoofd. .Politiek verveelt vader." zei Bundle, „en toch is het büna de boeiendste studie die er bestaat zou ik zeggen. Vooral als je het uit de eerste hand hoort." Ze maakte deze buitensporige be wering geheel fn strüd met haar gevoelens zonder zelfs te blozen. Haar tante keek haar met eenige verwonde ring aan. De Egyptische regeering heeft besloten de subsidie aan de exporteurs van mandarijnen en sinaasappelen te verhoogen tot 40 000. Het Departement van Handel en Industrie heeft den exporteurs meegedeeld, dat zü de volgende 5 Jaar op subsidie kunnen rekenen, maar dat deze elk Jaar met 20 proc. verminderd wordt Men hoopt nJ., dat na 5 Jaar de Egyptische fruit-industrie zal kunnen concurreeren met die van andere landen zonder steun der regeering. Gemeld wordt, dat een Dultsche firma tc Bre men het Egyptische Departement van Handel en Industrie heeft meegedeeld, dat in Dultach- land een afzetgebied bestaat voor Egyptische sinaasappelen en men aldaar met succes kan concurreeren met het product uit Palestina. De Duitache firma heeft aangeboden om groote hoeveelheden sinaasappelen uit Egypte in te voeren in ruil voor steenkool of andere Duitsche producten, die Egypte kan gebruiken. doorgaan der volksstemming van heel ande ren aard. Tüdens hun terugtocht voor de Poolsche troepen, hadden de bolsjewieken de stad aan Lithauen gegeven. De staatsgreep van den „opstandlgen" generaal Zeligowskl bracht Wilna echter op 9 Oct. 1920 in Poolsch bezit. Lithauen liet het daar niet bü en het r. William Edgell is op 73-jarigen leeftüd te Midsomer Norton, nabü Bath, over leden, scHrüft ons onze Londensche cor respondent, na vüftig jaren van zün kven ge- wüd te hebben aan pogingen om te bewüzen, dat de aarde niet bolvormig, maar plat was. Hü hield er meer theorieën op na, onder an dere deze, dat de middellün van de zon niet meer dan 10 mülen (16 kilometers) bedraagt. Zün „geoplanarisch” stokpaardje beleed hü op nadrukkelük verlangen van z{jn vader die op zün sterfbed den wensch te kennen gegeven had, dat de toen 23-jarige William niet zou rusten voor hü klinkklaar bewezen had. ”at de aarde plat was. De zoon legde de belofte af. maar niemand weet zeker of hü zelf wel ge loofde in de juistheid van de stelnng, die hü zün leven lang poogde te bewüzen. Velen achten het onwaarschünlük vooral daar hü er op later leeftüd de büna nog grilliger theorie betreffende de mlddeilün der zon bü- nam. Het was alsof hü met de heele zaak den draak wilde steken. Hü moge een eenigszlns zonderling man ge weest zün, hü was echter in geen geval een man zonder kennis en vernuft. Op werktuig kundig gebied heeft hü eenige prestaties ver richt. die nu wel niet bepaald gentaai waren, maar toch getuigden van vindtngrükheid. Ook de argumenten of drogredenen „ondergaan” van eenigszlns zeer net blik van zün dood nog niet in geslaagd de phasen van de maan, en de zons- en maans verduisteringen, in overeenstemming te brengen met zün theorie betreffende een pratte aarde. Hü had eenige volgelingen; hü zou er naar hit zelf eens te kennen gaf veel meer cehaci hebben wanneer hü dwazer dingen verkondigd had. Velen hebben zich op goedaardige wü=e vroo- lijk om hem gemaakt, maar anderen achten het niet onmogelük. dat hüzelf den spot dreef met de wereld, en dat hü in zün begrensden kring 30. I Bill had zoolets gezegd, dat hü uit- I vinder was. Dan waren er nog de minister van d« Luchtvaart en sir Oswald Coote. die in staal deed. Op de een of andere manier scheen dat verband te houden. Daar het nutteloos was verdere bespiegelingen te houden gaf Bundle het op en concentreerde haar gedachten ->p net j cp handen zijnde onderhoud met lady Caterham. I Die dame woonde in een groot som oer huls op i een van Londen’s deftige pleinen. Binnen rook het naar zegellak, vogelzaad en eenigszfns ver gane bloemen. Lady Caterham was een groote vrouw.... groot op allerlei manieren. Hare afmetingen waren meer majestueus dan breed, ze had een grooten krommen neus en haar ooven. lip deed een heel klein weinigje een snor ver- moeden. ZU was verwonderd haar rucht te zien, bood haar een koude wang aan. die Bundle plichtmatig kuste „Dat fs een heel onverwacht genoegen. Blleen." merkte ze koel op. „We zün eerst kort terug, tante Marcia.” J>at weet ik. Hoe maakt Je vader bet? Zooals gewoonlük?” einde van een fel geschil was dat de Volken bond in 1921 vccirs telde een internationale troepenmacht naar Wilna te sturen en een volksstemming te houden. Polen noch Lithauen durfde dat echter aan, daar Sovjet-Rusland dreigde in de aanwezigheid van een interna tionale troepenmacht aan zün grenzen een „casus belli” te zullen zien. En nog is de lange rü niet ten einde. Volks stemmingen toch werden verder gehouden in (1919), op de Aaland-ellanden (1917—1921) in Eupen en Malmédy (1920) in Tirol en Salzburg (1921), te Wilna (1922>. Doch het belangrükste van dit alles is dat wü eindelük de laatste achter den rug hebben van deze „vreedzame oplossingen” die erger kun nen zün dan een oorlog. Hoe dikwüls houden zü den oorlogsgeest wakker? Hoe dikwüls voeden zü den haat? Hoe dikwüls prikkelen ze tot revanche? „Laat dien vent het geldstuk maar houden. I Hü ziet er nog al hongerig uit en misschien is het ’t eenige, dat hü op t oogenbllk aan geld bü zich heeft." De beide mannen keerden zich om en gingen weer terug naar hun collega’s. De laatste woorden hadden rechter Greeve met schrik vervuld, want hü herinnerde zich, dat die juist waren, daar hü vergeten had zün geld uit z’n vorig coetuum over te steken. Gelukkig had hü nu iets, zoodat hü met den ondergrondschen spoorweg naar huis kon gaan om z’n eigen geld te halen. Wel vond hü het ellendig, dat „gesto len” geldstuk te moeten gebruiken. Hü wandelde nu naar het dichtstbü gelegen ondergrondsche station en vroeg aan het loket een kaartje. Als betaling legde hü de halve kroon voor den klerk neer. Deze nam het geldstuk op, bekeek het aan alle kanten en tikte vervolgens met z’n pot lood hard tegen het ruitje van t loket. Onmiddel- lük stonden twee poli tie-agen ten naast den vrien- delüken rechter, grepen hem leder bü een arm en trokken hem voor het loket „Zoo vriend, nou hebben we je!" rel een hun ner, terwül hü een paar handboeien voor den dag haalde en om de polsen van Mr. Daniël Greeve vastmaakte. „Nou. jü bent ook een stom meling, om altüd op dezelfde plaats dat trucje uit te halen.” „Maar m’n beste agent,” zei de rechter doode- lük verschrikt. ,Je vergist je! Weet je wel wie ik ben? Ik ben mr. Daniël Greeve, president van de Arrondlssements-Rechtbank in Seven- Deals.” „Och, is het waar?” spotte de agent. „Nu, ’an ben ik i i —r e-e v o m n aat hier is Admiraal Kensington en ik ben de Keizer van Japan. We reizen ook incognito. Dus ga nu maar gauw mee naar 't bureau.” En ze duwden Mr. Greeve voor zich uit. „Het is stom van Je, om drie maanden lang op dezelfde plek iets dergelüks te te doen en ik zou Je aanraden, om maar direct te zeggen wie je medewerkers zün.” Half versuft luisterde rechter Greeve, maar de laatste woorden van den agent brachten hem plotseling op een idee. „Goed,” sprak hü; „ik zal jullie het heele stel letje valsche munters tegelük overleveren, maar dan moeten jullie me vergezellen zonder deze handboeien, anders hebben ze het direct in de gaten.” De agenten, die in het versclflet „promotie” zagen, als re een heele bende valsche munters arresteerden, voldeden aan het verzoek en geen tien minuten later stonden zü met hun arrestant vcor de openbare Jazz-band. •Dat zün ze,” fluisterde hü. „Van dien man daar kreeg ik het geld en hü heeft nog veel meer.” „Is dat waar?” vroeg de oudste der twvee po- litie-agenten streng. „O, wee, als je llest.” Onderzoek maar den hoed, waarmee rond gaan, dan zal Je er nog meer in vinden. Al die halve kroonstukken, die er In liggen, hebben ze er zelf eerst ingedaan om het publiek aan te moedigen.” „Vooruit dan, dan zullen we tegelük dat heele stelletje Inrekenen!" en met deze woorden dron gen de beide politiemannen door het publiek heen, toonden hun penning en grepen direct naar den met geldstukken gereed liggenden hoed. En toen de waarheid van rechter Greeve’s woorden bleek, werd het viertal muzikanten in clusief den vrlendelüken rechter, in optocht naar het bureau gebracht. Er was er echter één. die 10 minuten later het bureau weer verliet, uitge leide gedaan door twee diep buigende commis sarissen van politie en in het bezit van genoeg echt geld om gemakkelUk naar huis te kunnen komen. 1 i. 1 - 1 -- ■- - -- - -- I I het Saargebied Zondag in overwe Idl- gende meerderheid te kennen gaf dat zü Duitsch is en Duitsch wil blüven, was de laatste die werd voorgeschreven door het Ver drag Van Versailles om de bewoners van ruim een dozün gebieden zelf te doen uitmaken bü welken staat zü wenschten te worden in- gelüfd De eerste volksstemming na den wereld oorlog werd gehouden in Sleeswük met het doel de door het Verdrag van Weenen vast gestelde grens te wüzigen. Het gebied waar de stemming gehouden moest worden, werd in twee deelen gesplitst: een Noordelüke strook van 390.000 H.A. met 107.000 bewoners en een Zuidelüke strook van 133 000 H.A. met 109.000 bewoners waarvan er 63.000 de bevol king der stad Flensburg vormden. De Noordelüke strook stemde het eerst en wel op 10 Februari 1920. Niet minder dan 74.3 pet. der uitgebrachte stemmen was voor Denemarken, wat na zes-en-vüftig Jaren Pruisische overheerschlng een merkwaardig resultaat genoemd mag worden. De Zuidelüke strook ging met 79 pCt. der stemmen aan Duitschland over. In Denemarken beschouw de men dit als een ramp. Konlng Christiaan X ontsloeg het kabinet waarvan de Premier Zahle zich tegen de aansluiting van burg bü Denemarken had verzet. Een paar maanden later. 11 Juli 1930. moesten de bewoners der gebieden van Allen- steln en Marienwerder welke deel uitmaakten van Oost- en West-Prulsen. beslissen of zü zich bü Polen zouden aansluiten of niet. Het resultaat was een nog grootere triomf voor Dultschlar.d dan thans in het Saargebied. Voor het ..grosze Vaterland” spraken zich uit in Marienwerder 368 van de 396 kiesdistric ten en 96.900 van de 106.000 kiezers, in Allen- stein 1694 van de 1704 kiesdistricten en 98 pet der kiezers. Polen kreeg slechts, volgens de bepalingen van Versailles, bü Marienwerder op beide oevers van de Weichscl een strook gronds van dertig meter lengte en vüftig meter breedte, alsmede vier dorpen en de haven van Kurze- brack. Het doel hiervan was, Warschau de souverelnlteit over genoemde rivier te ver zekeren. De grenzen van het na-oorlogsche Oosten- rük werden vastgesteld door het Verdrag van Trianon, behalve voor wat betreft het bekken van Klagenfurt. Dit gebied werd in twee deelen gesplitst, waarvan de Zuidelüke helft onder Joego-Slavië stond en de Noordelüke helft onder Oostenrük. Een volksstemming zou uitmaken of deze toestand bestendigd werd, dan wel of heel het bekken ofwel aan Joego slavië, ofwel aan Oostenrük zou vervallen. Het was den 10 October 1932 dat de stem gerechtigden van de Zuidelüke helft ter stem bus togen. Van de 22.025 stemmen waren er 15.978 of 59 pet. voor Oostenrük. Volgens de vredesbepahngen hoefde nu de Noordelüke helft niet meer te stemmen en heel het bek ken van Klagenfurt bleef Oostenrüksch als bet steeds geweest was. De belangrükste der volksstemmingen was ongetwüfeld die van Opper-Sllezië waarbü het ging tusschen Polen en Duitschland om een oppervlakte van 1.077334 H.A. met groote na- tuurlüke rükdommen en 2380.01’3 bewoners. De Verdragen van Salnt-Germaln en Tria non bepaalden dat Hongarüe de 356 K M 2 groote, Duitsch sprekende omgeving van So- pron (Oedenburg) moest afstaan aan Oosten rük en ontruimen vóór 9 Augustus 1921. Hon garije begon echter een felle protestactie en de Oostenrüksche gendarmerie werd door tot op zekere hoogte geregelde benden aangevallen waar zü zich vertoonde. Italië bood zün be middeling aan en 13 October kwamen belde partijen te Venetië overeen dat een volks stemming beslissen zou over de toekomst van het land van Sopron. Het was 14 December 1921 dat men ter stembus toog. Hongarüe be haalde met 15300 tegen 8 200 stemmen de overwinning. Oostenrük protesteerde omdat de stemming niet vrü was geweest en omdat de kiezerslüsten vervalscht waren. De con ferentie van ambassadeurs erkende echter 23 December den uitslag en in Februari 1923 be rustte ook Weenen er in. Het is ook eenige malen voorgekomen dat volksstemmingen wel vastgesteld waren, doch niet gehouden werden. Dit gebeurde in Te- schen en te Wilna. Polen en Tsjecho-Slowaküe streefden beiden naar het bezit van Teschen en om daar een einde aan te maken, besloot men tot een volksstemming in September 1919. Het gevolg echter was een zoo gevaarlüke spanning dat zoowel Polen als TSjecho-Slowaküe van de volksstemming afzagen en de vaststelling hunner grenzen toevertrouwden aan de Con ferentie van Ambassadeurs. In Wilna waren de oorzaken van het niet Van alle kanten werden de Spaansche soldaten be- Te laat bemerkten ze, dat ze het paard van Troje binnen lieten. De ruiters bleven wüselük een weinig sprongen. Ze kregen geen gelegenheid meer om hun wapens te halen, de aanvallers waren volkomen de achter en lieten den open wagen met zün gevaarlüken Inhoud voor gaan. Toen de wagen eenmaal veilig de brug gepasseerd was, volgde kapitein Gay met zün ruiters. OnmiddeECk trokken ze hun zwaarden en onder luid krijgsge schreeuw werd de vüand gechargeerd. De Spanjaarden waren wederom volkomen verrast.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1935 | | pagina 22