u&Aaal van den daq
DE ENGELSCHE KAPERS
Ai
—cl
GRAAG!
at,
'I
ECKHARDT NIET MEER
NAAR GENÈVE
HET GEHEIM VAN
DE 7 WIJZERPLATEN
SF
I
■llllllllllllMIIMIIIIIIIIIIIIIIIIilllllllllllllllllillllllllllllllllll^
I.
n
BROEK OP LANGEND1JK
EGMOND-BINNEN
I
Ange line’s
ZUID-SCHARWOUDE
Rad ioweerberichten
Taxegedeelte consumptiemelk
Hl
UIT DEN OMTREK
z.
BERGEN
C
DOOR AGATHA CHRISTIE
n
***15
Besluit baart groot
opzien
VALUTA- EN DOUANEKWES-
TIES IN HET SAARGEBIED
Duitach-Franache overeen-
atemming
Hy legt het ambt van Volken-
bondagedelegeerde neer,
in verband met de
binnenlandache
politiek
portret
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL,
-
I*
we:
(Nadruk verboden)
r<iiiiiiiiii iiiiiiiiiiiiinmiifii
luidde:
de oude
riep de man met
in
.AV
francs In
4
K.
Vlug legde Hal den toestand ult en sei den half-ver-
TWINTIGSTE HOOFDSTUK
LORAINE'S AVONTUREN
hongerden Jongen om naar den ingang terug te
keeren en zich by z’n metgezellen te voegen.
Plotseling klonk ’n donderend geweld vlak achter hem.
De gang was voor een gedeelte Ingestort en Hal
kon niet meer terug. ,Ik zit In een val,” mompelde
hij, „Ik moet een anderen uitweg zoeken.” Voorzich
tig ging Hal verder en eindelijk zag hij aan het
eind van een gang een flauw licht schemeren.
Toen zag hij voor 1 eerst dat de gevangene een
Jongen van zijn eigen leeftijd was. „Bent u een En-
gelschman?” hijgde de Jongen. „Ik dacht, dat u een
Spanjaard was. Ik ben juist van ze weggevlucht."
De prijs voor het taxegedeelte van consump-
tlemelk, gekocht op Regeeringscontract, is voor
de volgende week bepaald op 5 >4 cent per liter,
eventueel verhoogd met premie of verminderd
met de afdracht voor de kwaliteit.
De afdracht voor andere In consumptie ge
brachte melk Is vastgesteld op 3 cent pet liter.
Hal liep met den Jongen mee terug naar den in
gang, en hij overtuigde ziek, dat z’n beschermeling
veilig was. Toen keerde hjj weer terug In de mijn.
het
Ze
Het keurige négligé op een stoel gegooid, de
vrouwensnulsterljen op de toilettafel, de zwarte
fluweelen avondjapon ook al slordig over den
stoel hangend....
r.
1
BOEDAPEST, 30 Jan. De leidec- der party
ger onafhankelijke kleine landbouwers, Tl-
TOn Eckhardt, heeft heden den minis
ter-president Goemboes een schrijven ge
noden, waarin hij de vertegenwoordiging
ran Hongarije bjj den Volkenbond neerlegt
en tegelijkertijd den premier verzoekt de
osoeenstemmlng, die tusschen hen tot stand
was gekomen, te beschouwen als niet be
staande.
Aan belanghebbenden wordt medegedeeld, dat
met Ingang van 1 Februari 1935 het radioweer-
bericht van het Kon. Ned. Meteorologisch In
stituut, hetwelk wordt uitgezonden om 11.50,
zal vervallen. Het radio-weerberlcht, hetwelk
wordt uitgezonden om 20.00 zal worden uitge
zonden te 19.55.
Laatstgenoemd bericht, alsmede de radio-
weerberichten, die worden uitgezonden te 10.50
en 12.55 zullen worden uitgezonden op dc golf
lengte van 1420 M. In plaats van öp die van
1650 M.
Het schrijven van Tibor von Eckhardt, die
ju de laatste maanden tengevolge van zijn
ondubbelzinnige houding In de groote btnnen-
en bultenlandsche politieke problemen zeer op
den voorgrond was getreden van de openbare
belangstelling en vaak genoemd was ais toe
komstig minister van bultenlandsche zaken,
beeft uiteraard groot opzien gebaard.
Uit kringen van de door Von Eckhardt ge
telde partij verluidt, dat de partij der onaf
hankelijke kleine landbouwers haar verdere
houding ten opzichte van de regeerlng Goem
boes er van afhankelijk zal stellen hoe de kies-
mchtvoorstellen der regeerlng In hun defini
tievee vorm er zullen uitzien.
Het besluit van Von Eckhardt wordt be
schouwd als een direct gevolg van de buiten
gewoon scherpe aanvallen, die In de laatste zit
ting der regeeringsparty gericht werden tegen
Jlbor von Eckhardt.
Met bovengenoemd schrijven Is tusschen de
regeeringspartij en de party der kleine land
bouwers een breuk ontstaan. In ieder geval be-
teekent dit feit een verscherping van den
binnenlandse,hen politieleen toestand van Hon
garije.
Loraine zat rechtop In bed en draalde
licht aan. Het was precies tien vóór één.
was vroeg naar bed gegaanom half tien
Ze bezat het nuttige talent zich zelf wakker
te kunnen laten worden op eiken gewenschten
tyd en zoo had ze eenlge uren verfrteschenden
slaap kunnen genieten. Twee honden sliepen
in haar kamer en een van hen lichtte ten kop
Natuurlijk had as zich In haar haart in de op en keek haar vragend aan.
deuren vergist. Dit was de kamer van gravin
Radzky.
Maar waar was de gravin?
En Juist toen Bundle zich deze vraag stelde
werd de stilte van den nacht verbroken en op
een zeer bepaalde manier.
Het geluld kwam van onder. In een oogen-
bllk was Bundle de kamer van de gravin uit en
beneden. De geluiden kwamen Uit de biblio
theek.... een hevig lawaai van stoelen die otn-
gegoold werden.
Bundle rammelde vergeefs aan de bibliotheek-
deur, die gesloten was. Maar ze kon duidelijk
het gevecht hooren, dat binnen aan den gang
was.... het gehijg en geschuifel, vloeken op
manhaftfgen toon geult, nu en dan een ge
kraak als een licht meubelstuk In de gevechts-
linle kwam.
En toen sinister en duldeiyk, de stilte van den
nacht voorgoed verbrekend, twee schoten, snel
achter elkaar.
liet den wagen zachtjes naar beneden loopen,
en zette den motor pas aan toen u een eindje
van het huls af was. Toen keek ze op het hor
loge aan haar arm en zette haar voet op het
gaspedaal. Ze liet den wagen achter op een
plaats, die ze tevoren reeds uitgezocht had. Er
was daar een opening in de heg waai ze gemak-
kelyk door kon komen. Eenlge minuten later
stond Loraine 'n beetje bemodderd In het park
van Wyvern Abbey. Zoo gerulschloos mogeiyk
glrfc ze op weg naar het eerbiedwaardig met
klimop begroeide gebouw. In de verte sloeg een
stalklok twee uur.
Loraine’s hart klopte sneller toen ze dicht
by het terras kwam. Er was niemand.... ner
gens een teeken van leven. Alles scheen vredig
en ongestoord. Ze bereikte het terras en stond
daar om zich heen te kUken.
Plotseling zonder de minste waarschuwing viel
er iets met een plof by na tot vóór ham- voeten
Loraine boog zich om het op te rapen. Het was
een pakje, losjes In bruin papier gepakt. Terwyi
ze het vasthield keek Loraine omhoog.
Er was een open raam Juist boven haar hoofd
en toen ze keek slingerde er zich een been over
heen en begon een man langs het klimop naar
beneden te klimmen.
Loraine wachtte niet meer, zy zette het op
een loopen en holde weg. nog steeds het bruin
papieren pakje vasthoudend. Achter haar hoorde
ze opeens het geluld van een worsteling.
Een heeeche stem:
..Laat me los.**
Nog een stem die ze goed kende*.
„Dat zal niet gebeuren als ik het helpen kan."
b!J verlies van een hants
een voet of een oog
plonius; 31. W. Vink; 32' C. Tleble; 23 O. Hoo-
geboom; 24. o. Nleuwedyk.
konden zich In principe met het adres ver-
eenlgen, maar waren niet voor directe invoering,
aangezien het nu niet urgent was.
Vervolgens stellen B. en W. voor:
De hondenbelasting van f 3 op f S te ter-
hoogen.
Het vergunningsrecht van f 5 per f 50 huur
waarde te verhoogen tot f 12.50 per f 50 huur
waarde.
Over te gaan tot het heffen van een straat-
belasting ten bedrage van 3 pct. van de belast
bare huurwaarde.
Over te gaan tot het heffen van leges op
de bouwvergunningen.
De voorzitter herinnert de leden ft* aan, dat
bovengenoemde voorstellen door hooger hand
opgelegd zyn.
De voorzitter spreekt hier met: „hls masters
voice”, t Heeft geen zin zich ertegen te ver
klaren, want er is niet aan te ontkomen.
Weth. Du Burch is tegen de straat belasting
gekant.
De voorzitter betreurt het, dat de heer Du
Burck zich niet by het feit heeft neergelegd
en nu by de ingezetenen de gedachte op zal
wekken, dat deze belasting niet Ingevoerd be
hoefde te worden.
Nadat een wyzlging was aangebracht, ten
gevolge van de interpellatie-Kramer, dat allen,
die op geen grooteren afstand dan 300 M. van
den openbaren weg wonen, deze belasting op
moesten brengen, werden de voorstellen aan
vaard met aanteekenlng. dat alle leden tegen
invoering van de straatbelasting waren.
.Koest, Lurcher,” zei Loraine en het groote
dier lei weer rustig zyn kop neer, terwyi het
naar haar keek vanonder de ruige oogleden.
Het is waar, dat Bundle ooit getwyield had aan
de gedweeheid van Loraine Wade, maar dat
korte oogenbilk van achterdocht was voorby-
gaan. Loraine was volkomen voor reden vat
baar gebleken, en bereid om overal bulten ge
laten te warden. En toch als Je het gezicht van
het meisje bestudeerde, zag je, dat er doelbe
wustheid lag In de kleine resolute kaak en
de lippen, die zich zoo vast opeecsloten.
Loraine stond op en kleedde zich u» *n Engel-
sche jas en rok. In een zak van ae jas deed
ze een electrische zaklantaarn. Toen opende ze
de lade van haar toilettafel en nam er een klein
pistooltje uit met een Ivoren handvat.... het
zag er byna als speelgoed uit. Ze had het daags
tevoren by Harrods gekocht en ze was er erg
mee Ingenomen.
Ze wierp een laatsten blik door de kamer
om te zien of ze Iets vergeten had en dat
oogenbilk stond de groote hond op en kwam op
haar toe terwyi hy haar met smeekende oogen
aankeek en met den staart kwispelde.
Loraine schudde het hoofd.
.Neen Lurcher. Je moogt niet meegaan. De
vrouw kan Je niet meenemen. Ga hier liggen en
wees braaf.”
zy kuste den kop van den hond en liet hem
weer op 't kleed liggen; toen gleed ze geruisch-
loos de kamer uit, de deur achter zich sluitend.
Ze verliet het huis langs een zydeur en ging
naar de garage waar haar two-seater klaar
stond. Het liep er eenfgszlns schuin af en as
Een Jongeman in Toronto erfde on
langs van zyn tante 500.000 gulden
onder voorwaarde, dat hy spoedig in
bet huwelijk zou treden. De Jonge
man plaatste een huwelijksadverten
tie en kreeg er niet minder dan 3000
brieven op. .Krantenbericht'’
De liefde ie prachtig
Sn etaat speciaal
In 't hart van een meisje
Als hit ideaal!
Zij fluistert het ja-woord.
Waarmee tij zich bindt,
Omdat zij.... natuurlijk,
Omdat zij bemint!
Het geld speelt bij liefde
Ook nimmer een rol.
Te zeer zijn de hartjes
Van minnevuur vol!
Een vrouw kijkt alleen naar
Het gróóts geluk
En maakt zich daarbij om
De centjes nooit druk!
Het geld brengt slechts herrie,
Het geld schept het kwaad.
Waar 't hart wenscht te spreken
Wordt rijkdom gehaat!
Maar 'even zoo zeker
Als 't liefdevuur zengt,
Is ‘t waar dat de vrouw graag
Een offertje brengt!
Dus twee duizend vrouwen
Op zoek naar den man....
‘t Is roerend daar enkel
De liefde dit kan!
Zij zochten het geld niet.
Zij zochten slechts him....
Dit niet te verwarren
Met 't kuchende..h..m.
MARTIN BERDEN
iiiiiinimiiiHiiiiHtiiiiiiiiiiiiimmiö
_V. V. V.-vergadering Ons bericht van aan
kondiging van de V. V. V.-vergaderlng is abusie.
veiyk e endag te vroeg in de krant gekomen. Wy
vragen onze lezers, die gisteravond tevergeefs
naar De Rus gegaan zyn wel excuus en hopen,
dat hun vergeefsche tocht van gisteravond geen
reden zal zyn, om vanavond weg te blyven.
Aanbesteding By de aanbesteding voor een
woonhuis, annex winkel en verlofzaak voor den
heer L, Schuit naby den Adalbertus-Akker te
bouwen, werd Ingeschreven door A. de Boet,
Oudorp, f 3247; P. Kaandorp, Helloo f 3080; J.
Apeldoorn, Egmb., f 2940 en J. Bak, Egmb
f 2895. Het werk is aan den laagsten inschrij
ver gegund.
Jubileum De heer Nieuwenhuls, gemeente
veldwachter alhier, viert 1 Febr. a.s. zyn 26-
jarig ambtsjubileum.
kJeeren even afsloeg, vroeg hy even te mogen
schuilen voor den hevlgen regen.
„Misschien hebt u ook een kopje thee voor
me?” vroeg Galmot, terwyi hy zich by het open
haardvuur neerzette.
„Ja, als u ze tenminste zonder melk gebruikt,”
antwoordde Juffrouw Barbey.
Van het weinige geld, dat haar door den ar
menraad werd toegekend, was het haar niet
mogeiyk dageiyks het allemoodzakeiykste te
nemen. Terwyi ze de thee uit een ketel kokend
water opschonk, liet Galmot z’n oogen door het
arnfoedlge vertrek dwalen, tot hy verrast sta
ren bleef naar een schlldery, dat boven den
schoorsteen hing. Het was misschien 60 centi
meter hoog en twintig breed en stelde een jong,
lief meisje voor van zeven of acht jaar op
bloote voeten en met zwart haar
,Jk zou er een eed op doen,” mompelde hy,
„dat dit een onontdekts Chassérlau is."
Juffrouw Barbey had dit biykbaar gehoord,
zy keerde zich met den theepot In de hand tot
den vreemdeling.
„Heeft u daar niet den naam gezegd van den
mynheer, die dat geschilderd heeft?”
„Ja. maar Chassérlau Is toch zeker al 25 jaar
dood.”
„Het Is minstens 40 jaar geleden, want die
kleine lieveling van my stierf op 20-jarigen
leeftyd aan typhus.”
„Hoe Is Chassérlau er toch toe gekomen uw
dochter te schilderen?" vroeg Galmot. terwyi
hy den hem toegeschoven kop thee leegdronk.
„Toen.” antwoordde juffrouw Barbey. „woon
den we verdei buiten de stad. We hadden een
grooter huisje en myn man leefde nog. Op
zekeren lentemorgen kwam mynheer Chassé
rlau binnen en vroeg om pensiongast te mogen
zyn. Hy bleef twee maanden en schilderde de
omgeving. Hy was een harteiyk, lief mensch.
Vóór z’n vertrek schilderde hy Angellne’s por.
tret, dat sindsdien steeds voor m’n oogen heeft
gehangen.”
Nadat Galmot nauwkeurig de onderteekening
bestudeerd had, gaf hy een vyf francstuk aan
z’n gastvrouw.
„Weet u wel,” lichtte hy haar In, „dat u de
eigenares bent van een grooten schat?”
„Zegt u dat wel, mynheer,” antwoordde het
eenvoudige vrouwtje, „want niemand weet wat
dat voor my al die jaren beteekend heeft."
Toen haar gast vertrok, keek ze hem langen
tyd na en een onbehaagiyk gevoel overviel
haar, wanneer ze aan z'n woorden dacht. In
middels had Galmot het kleine stadje bereikt
en na in een hotel te hebben gedineerd, schreef
hy een artikel voor z’n krant, waarin hy van
de merkwaardige vondst gewag maakte.
Eenige dagen later las mynheer Perrin, de
voorzitter van den armenraad, het artikel en
constateerde dat het arme ondersteunde
vrouwtje, dat zelfs binnenkort uit haar huisje
zou gezet worden wegens huurschuld, onder zijn
toezicht stond. Binnen eenige uren was ny dan
ook op den landweg en zei, nadat hy in bet
kamertje der bewoonster stond:
„Ik veronderstel dat u zeer gelukkig bent.
Juffrouw Baroey?”
,Df Voorzorg” „De Voorzorg”, vereenlglng
voor Zlekenhuisverpleglng, hield haar Jaarver
gadering ten lokale van den heer P. Schoen
maker.
De voorzitter riep allen aanwezigen 'n harte-
lyk welkom toe. Spr. herinnerde aan *t 10-jarig
bestaan en hoopte dat de vereenlglng voortdu
rend in den gunstlgen toestand zou mogen ver-
keeren. waarin ze nu verkeerde.
Uit het Jaarverslag van den secretaris bleek
dat ’t ledenaantal thans 372 bedraagt.
Uit de rekeningen van den penningmeester
bleek, dat op 1 Jan. 1935 de vereenlglng f 551,08
bezat.
De heer D. de Geus werd herkozen als lid van
’t bestuur.
Nadat nog was aanvaard het bestuursvoorstel
om personen van 50 tot 60 Jaar als lid aan te
nemen by bgfaling van dubbele contributie,
sloot de voorzitter deze goed bezochte verga
dering.
niet. Bundle zette groote oogen op van ver
bazing. Wat was er gebeurd? Waarom had
Jimmy zyn post verlaten? Wat bejeekende dat?
Op dat oogenbilk hoorde ze een klok twee uur
slaan. Ze stond daar nog zieh afvragend wat
ze rju doen moest, toen haar hart plotseling
opschrïkte en toen scheen stil te staan.
De kruk van Terence O'Rourke’s kamerdeur
werd langzaam omgedraald.
Bundle keek gehypnotiseerd toe. Maar de deur
ging niet open. In plaats daarvan kwam de
knop weer langzaam In zyn gewonen stand. Wat
beteekende dat?
Plotseling nam Bundle een besluit. Jimmy
had om een onbekende reden zyn post ver
laten. Ze moest Bill te spreken zien te krijgen.
Vlug en gerulschloos legde Bundle den weg
weer af, dien ze gekomen was. Ze stormde
zonder complimenten Bill’s kamer binnen.
,,B1U. word wakker. O, word toch wakker."'
Ze fluisterde het dringend maar er kwam
geen antwoord.
„BUI,” fluisterde Bundle.
Ongeduldig draalde ze het licht op cn stond
toen als met stomheid geslagen. Dc kamer was
leeg en het bed zelfs niet beslapen.
Waar was BUI dan?
Plotseling hield ze den adem In.
Dit was Bill’s kamer niet.
Verbeeld Je dat de stevige hoofdinspecteur
Battle haar verdacht. Ofschoon ze door naar
“aar kamer terug te keeren In zooverre
Battle's bevelen had opgevolgd, was Bundle niet
van plan naar bed te gaan en te gaan slapen.
Ook dacht ze nfet, dat Battle werkeiyk gewild
had dat ze dat doen zou. Hy was er de man
biet naar het onmogeiyke te verwachten. En
lustig te blyven als er Iets gewaagds en span
nends aan den gang kon zyn, was absoluut
onmogeiyk voor Bundle.
Ze keek op haar horloge. Het was tien voor
twee. Na enkele minuten van besluiteloosheid
opende ze voorzichtig haar deur. Geen geluid
Alles was stil en vredig. Ze sloop voorzichtig
oe gang door.
Een keer stond ze stil, omdat ze dacht, dat ze
ergens een plank hoorde kraken, maar toen,
•vertuigd dat ze zich vergist had. ging ze ver
der. Ze was nu In den hoofdgang op weg naar
den westeiyken vleugel. Ze bereikte het kruis
punt en tuurde voorzichtig in het rond. De
*»chtpost wae ledig. Jimmy Thesiger was er
p een regenachtlgen najaarsmiddag reed
(I een jong Journalist op een flets over een
kleinen landweg, die zich rond het stadje
uitstrekte. Hy stapte af by een half vervallen
huisje en liet den klopper eenlge malen heen
en weer vallen. Er verscheen een oude vrouw
met spierwit haar en gekleed in een ruw wollen,
landstorm Alhier werd een vergadering
gehouden van den Vrywilligen Landstorm (B V
Is). Door den secretaris van het Verband Alk
maar, den heer P. Golders, werden by deze ge
legenheid de pyzen uitgereikt van den In 1934
gehouden plaatseiyken schletwedstryd. Deze
grijzen werden gewonnen respectieveiyk door:
1. C. Dekker; 2 N. J. Mln; 3. W. Kleverlaan;
4. C. Ellis; 5. J. A Smit; 6 Ide Mln; 7. G.
Boozendaal; 8. J. Ellis; 9 C. Schotten; 10. J.
Dtngerdls; 11. j. c. Punt; 12. K. Mln; 13 H.
Burgering; 14. 8. Roozendaal; 15- P. Winder;
18. M. C. Dlngerdls.
Deze prijzen bestonden uit luxe voorwerpen
Na afloop der rergadering werd door de leden
Ben schietwedstrijd gehouden, waarvan de pryzen
liestonden uit levensmiddelen. Deze pryzen wer
den gewonnen als volgt:
1 J. Ellls; 2. C. Dekker; 3. C. Wokke; 4 J
A Smit; 5 Dr. Roobeek; 6. C. Ellls; 7. N. Mln;
I. N. j. Mln; 9. G. Roozendaal; 10 A. Apel
doorn; 11- W. Kleverlaan; 12. P. Druiven; 13.
H. Burgering; 14. H. van de Kamer; 15. P.
Winder; 16. Jb. de Konlng; 17- M. C. Dinger-
dls; 18. J. c. Punt; 19. Ide Mln; 20. A Sam-
BAZEL 30 Jan. De besprekingen, die Dins
dag tot middernacht hebben geduurd, hebben
in de Fransch-Dultsche Saarcommissle geleld
tot de verwachte overeenstemming op het ge-
Med van het yalutawezen en van de toekomsti
ge douane-béhandellng. Ter regeling van den
Mluta-omloop is een verordening van de re-
geeringscommlssie van het Baargebled ontwor
pen, welke het betalingsverkeer In het Saarland
self regelt en de inwisseling van franken be
nevens het toelaten van betalingen in het Saar-
gebied met Ryksmarken voor 1 Maart, d. w. z.
voor de definitieve overdracht van het Saar-
gebled aan Duitschland. De tweede overeen
stemming die bereikt werd, heeft betrekking op
de voornaamste punten inzake de verlegging
van de douanegrenzen aan de Saarlandsch-
Pransche grens. De onderhandelingen In de
subcommissies worden voortgezet.
Gemeenteraad De raad dezer gemeente
kwam Dinsdagavond In openbare vergadering
byeen ten raadhulze.
Van de Ingekomen stukken vermelden we:
Schrijven van B. en W. van Alkmaar, dat de
bydrage voor het exploltatletelnort voor het
Centraal Ziekenhuis voor deze gemeente
f 202X1 bedraagt
Schrijven van den Minister van Sociale Za
ken vermeldende, dat de Ingevoerde proef van
toej|5 °P de loonen In het vrije bedrijf tot
1 {pril as. kan worden voortgezet.
Van Ged. Staten was de goedkeuring ontvan
gen van de begrootlng 1934.
Het volgende punt van de agenda
Aanbieding begrootlng 1935.
De voorzitter merkte op, dat de verschillen
de opmerkingen van Ged. Staten over de be
groeting 1934 door de Ged. Staten gemaakt
moesten worden.
Voorts deelde de voorzitter mede, dat Inge
volge de gewyzigde verhouding tusschen Ryk
en Gemeente en door de verplichte bydrage
aan het Werkloosheldsfonds de onvangsten alt
de verschillende belastingen voor de gemeente
aanmerkeiyk daalden, zoodat hierdoor een te
kort van ruim f 4000 zou ontstaan. Dit tekort
moest weggewerkt worden, zoodat B. en W
moesten overgaan tot verhooglng van de betas
tingen, het heffen van een straatbelasting en
op verschillende andere posten belangryk
moest bezuinigen, zoodat ten slotte de be-
grootlng sloot met In ontvangsten f 79.537J4
en In uitgaven f 80.568.44. De niet te dekken
f 1041.20 zou moeten worden aangevraagd by
het Ryk.
De heeren Muller. Groen en Kroon werden
aangesteld om de begrootlng na te zien, om ze
dan in de volgende vergadering te behandelen,
len.
De meerderheid van B. en w. stelde voor
de verhuring van tand op de gewone voor
waarden te doen geschieden, dus niet in te gaan
op het adres van den L. T. B. Wethouder Bek-
ker was voot het adres.
De heer Groen vraagt of de wet positief
voorschrijft openbare verhuringen.
De voorzitter antwoordt van wel. tenzy on-
derhandsche verhuring noodzakeiyk biykt.
De heer Groen zou gaarne In principe be
sluiten tot onderhandsche verhuring, want nu
worden én de tuinder én de gemeente de dupe
van een verkeerd systeem.
De heeren Muller, Kroon en Deyckhuysen
„Hoe bedeelt u dat, mijnheer?” klonk het
verbaasd.
.Kom, kom, u bent toch eigenares van een'
meesterwerk.”
„O, u bedoelt m’n lieve Angellne,” zei ze met
een blik naar de schlldery.
„Ja,” antwoordde mynheer Perrin. „Ik wil
maar heldere Japon. Terwyi Galmot z'n natte' natuuriyk niet uw gevoelen kwetsen, maar u
begrijpt toch wel, dat het niet aangaat, door
de gemeenschap te worden onderhouden, terwyi
u minstens 20.000 francs van u zelf bezit. U
zult natuuriyk het schlldery moeten verkoo-
pen."
„Verkoopen? Angellne’s portret verkoopen?”
riep juffrouw
Barbey, terwyi ze
doodsbleek werd.
„Maar weest u
nu toch verstan
dig,” trachtte
mynheer Perrin
haar gerust te
stellen.
„Verstandig? Verstandig?” riep ze. ,Jk wil
niet verstandig zynl Dc heb gevoel!" En voor
tiaar oogen zag zy de vreugde, die ze, gedurende
al die lange, eenzame dagen, van haar kind
daar boven dien schoorsteen gehad had. Ze
wist nog zoo precies waar haar Angellne gestaan
had en zy herinnerde zich nog, alsof het gis
teren gebeurd was, al de grapjes, die mynheer
Chassérlau haar verteld had, om den tyd te
dooden.
.Neen,” riep ze, ,4k verkoop het nooit, nooit I"
Hoofdschuddend verliet mynheer Perrin het
huisje en nauweiyks was hy vertrokken, of de
cude vrouw klom op een stoel, haalde het por
tret er af en kuste hartstochteiyk het kinder
gezichtje. Daarna bracht ze het In haar slaap
kamertje, haalde de lyst er af en legde het.
enkele doek onder haar stroomatras. Toen myn
heer Perrin den volgenden dag terugkeerde
was er geen spoor meer van de Chassérlau te
ontdekken en ofschoon hy de gevoelens van de
cude vrouw eerbiedigde, moest hy z’n plicht
doen. Zy behoorde Immers tot de kapitalisten,
terwyi ze feiteiyk een zeer bescheiden toelage
kreeg, waarmee zy armoedig kon rondkomen.
Voorzichtig Informeerde hy naar het schlldery
en toen hy de zekerheid had dat het niet was
verkocht, maar veilig opgeborgen, vertrok hy,
vriendeiyk glimlachend.
Er gingen eenlge dagen voorby en toen kreeg
de oude vrouw bezoek van een omstreeks 50-
jarige dame, die zich juffrouw Cassal noemde.
De geschiedenis van Juffrouw Barbey was haar
ter oore gekomen en ze was vast besloten de
oude vrouw te helpen. Nadat ze het vertrouwen
van de oude juffrouw gewonnen had, kostte het
haar weinig moeite Angellne’s portret van
Chassérlau te mogen zien
„Maar Ik verkoop het niet!” riep juffrouw
Barbey.
.Neen, natuuriyk niet,” zei Juffrouw Cassa’,
„maar uw ondersteuning wordt Ingehouden en
u kunt toch niet sterven van honger.”
„Dat kan wel zyn, maar verkoopen doe Ik
Angelie's portret niet.”
,Nu, dat behoeft ook niet. Maar nu myn
heer Perrin het geld Inhoudt, zal Ik u lederen
dag een zeker bedrag betalen, als Ik een kopy
van Angellne’s portret mag maken. Ik geef u
tien francs per dag en het zal waarschyniyk
vyf zes dagen duren.”
De oude vrouw wist niet wat ze hoorde. Zes
dagen achtereen tien francs per dag ontvan-
A T T T7 A D ’C °P dlt blad zlJn ingevolge de verzekerlngsvoorwaarden tegen *7^0 bIJ levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door 7^0 een on8eval mct p
(i1, 1*1 I NB I w g« O ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeerlngen JT f verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen 1/ f JUt" doodelijken afloop X e
gen. het zou haar gerulmen tyd uit de zorg
houden Ze nam het aanbod gretig aan.
eerstvolgende dagen kwam Juffrouw Cassal
trouw met de noodige schllderbehoeften en zet
te zich achter In het kleine tuintje neder, waar
ze een zoo trouw mogeiyke kopy maakte Al
leen veranderde zy de zilverkleurige wolkjes in
een diep blauw, waardoor het tengere geelchtje
nog meer uitkwam. Toen het klaar was, zette
juffrouw Cassal de belde schilderstukken naast
elkaar om het oordeel der oude vrouw te ver
nemen.
„O, wat mooi!” prees juffrouw Barbey.
„Maar vindt u het even mooi als het oude?”
„O neen, veel mooier, want er zit veel meer
glans op en ook m’n Angéllne is veel duide-
lyker en.... bovendien ts het nieuw.”
„Ja, maar de vraag is," zei juffrwuw r--1
„of u myn schilderstuk wilt hebben of dat
van Chassériap?”
Juffrouw Burbey begon te twyfeten. Het
nieuwe zag er veel aanlokkeiyker uit, want het
oude' was stoffig en niet meer zoo mooi. Toen
zy haar leus gemaakt had en het nieuwe schll
dery op de plaats van het oude was neergehan
gen, kwam dien middag een heer op leeftyd en
vroeg het schlldery te mogen zien.
..Maar Ik verkoop bet niet,” was haar ant
woord aan den vreemde, „want het ia bet por
tret van myn kind.”
„Dat begrijp ik, vrouwtje: maar ik mag het
toch we) eens even zien.”
Hy trad het huisje binnen, zette een gouden
lorgnet op z’n neus en vroeg: „Waar is nu bet
schlldery.”
„Dat Is Angellne’s portret!" riep
vrouw met moederiyken trots.
,JMt daar? Drommels!”
afgryzen.
v.Uïet jykt als twe» droppels water op^jniJn
Angellne," zei Juffrouw Barbey.
„O Ja? Nu. dank u wel, boor.” en mopperend
verliet hy het huisje. ,J4en kan ook niets geen
vertrouwen stellen In die krantenmenschen.
Een heele dag naar de maan voor niets.”
Omstreeks denzelfden tijd stond Juffrouw
Cassal in mynheer Perrin's privé-kantoor en
hield hem ie Chassérlau voor.
,Nu,” lachte mynheer Perrin, goedkeurend.
..dat hebt u met die oude ziel prachtig klaar
gespeeld.”
„Och, het was maar een handigheidje.” zei
Juffrouw Cassal, en zy vertelde hem de toe
dracht.
Direct werden maatregelen genomen om het
schlldery te verkoopen en toen mynheer Perrin
een dag daarna het huisje van Juffrouw Bar
bey weer binnen trad, vroeg hy haar mede te
gaan om de 20.000 francs In ontvangst te
nemen.
„Maar Ik verkoop m’n Angellne niet,” hield
ze halstarrig vol. En beschermend ging ze voor
den schoorsteen staan waar juffrouw Cassal’s
kopy hing.
„Neen,” zei mynheer Perrin, „die Angellne wil
ik ook niet hebben. Ik bedoel dat oude, stoffige
ding. Ga nu maar mee.”
En zoo gebeurde het, dat de oude Juffrouw
Barbey tot groote verbazing van al degenen die
haar kenden, naast mynheer Perrin in een
auto gezeten, naar de stad reed, wasu- ze. na
met veel moeite haar handteekenlng te hebben
gezet, een chequeboek ontving met twintig
blanco chéques, elk van 100 francs.
Mynheer Perrin schreef direct een chique uit
van 250 francs, opdat de oude vrouw al dade-
lyk aan haar nieuwen rykdorn zou gaan wen
nen. Maar toen ze dien avond geheel allqen in
haar vervallen huisje zat en al de gebeurtenis
sen van dien dag nog eens nauwkeurig over
ar cht, kon ze maar niet begrijpen, dat ze niet
alleen een mooier schlldery had gekregen, maar
dat men tevens gemeend had. haar schatrijk
te moeten maken, omdat andere menschen het
oude biykbaar veel mooier vonden.
Loraine holde door.blindelings als door een
paniek bevangen.... precies den hoek om van
het terras.en pardoes In de armen van een
grooten stevig gebouwden man.
„Kalmpjes aan,” zei hoofdinspecteur Battle
vriendeiyk.
Loraine spande zich in om te spreken.
„O vlug:... o, vlug. Ze vermoorden elkaar.
O. wees toch vlug!”
Er klonk een scherpe knal van een revolver
schot, toen nog een.
Hoofdinspecteur Battle begon hard te loopen.
Loraine volgde, om den hoek van het terras
weer terug en langs de blbllotheekdeur. De
deur was open. Battle boog zich en knipte een
electrtsche zaklantaarn aan. Loraine was vlak
achter hem en gluurde over zyn schouder. Ze
snikte en hygde. Op den drempel van de deur
lag Jimmy Thesiger in iets wat oen plas bloéd
geleek, zyn rechter arm lag slap naast zijn
lichaam In een eigenaardige houding.
Loratne ultte een doordringende kreet.
„Hy is dood,” Jammerde zei. „O Jimmy....
Jimmyhy te dood.”
Kom. kom,” ael hoofdinspectfur Battle kal-
meerend. „Trek het u niet zoo aan. Ik weet zeker
dat de Jonge man nfet dood Is. Kyk eens of u do
knoppen van het licht kunt vinden en draal ae
ze dan aan.”
Loraine gehoorzaamde zy strompelde de
kamer door, zocht den knop by de deur en
drukte erop.... De kamer baadde in licht.
Hoofdinspecteur Battle staakte een zucht van
verlichtyig.
