<Kdc&fiaal
den dag
can
DE ENGELSCHE KAPERS
I
r
Oostenrijk
I
Katholieke tradities in
HET GEHEIM VAN
DE 7 WIJZERPLATEN
VRIJDAG 1 FEBRUARI 1935
HET BISDOM SALZBURG
MIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIW
---I
de mouwen moeten minstens den elleboog be-
dekken. Heerenpantalons moeten minstens tot ^luiiiuiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiniiiiiiiiiitiiiiiuiiiHiiiiiiiimHiiin
Het zware water
De directeur
van ’t hotel
I
ver-
i
Bezit van vuurwapenen
ij
Een nieuwe Zeppelin
Titiaan-tentoonstelling
Zij hadden het te goed
Anna Pavlova-museum
Het kan niet doller!
Moeilijk vraagstuk
Economisch systeem
Hindoestani
faalt
DOOR ACAJHA CHRISTIE
De geroepen man van
den nieuwen tijd
Een merkwaardige
oordeeling
Ter verhooging van de
möraal
O
fharu heeft bieechop dr. Waitz het
geestelyk bewind over half
Oostenryk, n.l. over de
diocesen Feldkirch,
Innsbruck en
Salzburg
„Oott lm Hlmmeir
ATf f A DrAMMÜ’Q °P <ut blad z|Jn ingevolge de verzekerlngsvoorwaarden tegen b1^ levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door TT *7een met Ï7 bi^ nrlle8 VBn hann
/A I «I «r*« ZA r»t. 11 11 IL o ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeeringen X f wlz»“ verlies van belde armen, beide beenen of beide oogen X f doodelijken afloop x dMxJVFa" een voet of een oog
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERUES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
Mü
i
e
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
I
„de
9Ö
rr
wreef zich tamelijk bedrukt over het
>2
EEN EN TWINTIGSTE HOOFDSTUK
DE FORMULE WEER TERUG
Hoeveel
(Wordt vervolgd)
a
■zus
de deur. Verscheidene menschen
kamer bUna Ingevallen. Bijna allen
alle
van
dekken. Heerenpantalons moeten minstens tot
over de knie reiken.
Chineesche vrouwen mogen wel Westerache
kleedlng dragen, doch mogen op straat geen
pyama’s of sandalen dragen.
i. Deze
sn. De
die
en
Tb Dieppe heeft de Camaval-commlssle be
sloten een schoonheldswedstrüd voor mannen
te organlseeren. Een geheel uit vrouwen be
staande jury zal op 21 Februari den ,j9ch<xm-
heidskonlng” kiezen.
U heeft het gelezen.
Want ’t stond in de krant.
U keek ook verwonderd.
Want t ie zoo frappant.
Een „iemand" in New York.
In zeer goeden „doen"
Verloor op zijn wandel
Een and’rhalf millioen!
Hoe is het gosmoog'Hjk!
Met zooveel aan baar
Dan houd je je geld en
Je hoofd bij elkaar!
Het vraagt toch om ruimte.
Het heeft ook gewicht.
Wie voelt niet wanneer hij
Op eens wordt „verlicht?"
Een ieder dacht daad’lijk.
Op straat. ...is toch kras!
Want wij zijn voorzichtig,
Dus ’t ligt in de lijn,
Ons zou het beslist
Gebeurd kunnen zijn!
En dat is wel zeker!
Al was het om dit:
Wijl u niet en ik niet
't Millioentjebezit!
Millioenen Chlneeien zün genoodzaakt naar
hun vaderland terug te keeren wegens de im-
mlgratle-bepalingen in de verschillende landen,
waardoor de Chineesche autoriteiten voor een
moeilijk vraagstuk zijn geplaatst.
Teneinde den nood van deze daklooae men
schen te verlichten, heeft de Chineesche regee-
ring een kolonie voor hen ingericht in de pro
vincie Anhul, waar zü een tehuis krijgen en een
stukje grond om te bewerken.
Het aantal in het buitenland vertoevende
Chlneezen bedraagt op het oogenbllk 7.800 000
tegen 22 millioen vijf jaar geleden.
In de Rue Vital te Parijs zal binnenkort een
museum worden geopend, dat herinneringen
bevat aan de groote Russische danseres Anna
Pavlova.
De costumes waarin zij haar beroemde dan
sen uitvoerde, een groote verzameling schoenen,
kousen en portretten zullen de herinnering aan
haar levendig houden.
I
.Der liebe Gott." zei Herr Eberhard fluis
terend.
Zijn gezicht was krijtwit.
George keek met verontwaardigd verwijt naar
Battle.
„Ia dat waar. Battle. Ik heb alle regelingen
aan u overgelaten."
De koelbloedigheid van den hootdinspecteur
1
r S
van
ge-
oorlog en het marxisme, nooit geheel
verdrongen.
Werd het katholicisme in de steden, voor tien
vrou-
Te Venetië wordt een belangwekkende ten
toonstelling voorbereid, welke den 25sten April
in het Palazzo Pesaro zal worden geopend en
ruim een half jaar zal duren. De tentoonstel
ling is 'gewijd aan het leven en werken van
Tltlaan. Zü omvat een groot aantal van de
belangrijkste werken van den meester, alsmede
een uitgebreide collectie grafische kunst, voor
namelijk prenten uit de school van Tltiaan, of
voorstellingen, welke als reproducties van zjjn
inmiddels verloren gegane werken worden be
schouwd. Vele schilderijen van Tltlaan. welke
zich zoowel in als buiten Italië, in musea, ker
ken en particuliere verzamelingen bevinden,
zullen voor deze tentoonstelling worden afge
staan. De voorbereiding en leiding van deze
expositie zijn toevertrouwd aan Nlno Braban-
tlnl, die o. a. ook de Renaissance-tentoonstel-
llng te Ferrara in de zomermaanden van 1933
en 1934 heeft verzorgd
s
Het Engelsche economisch systeem is geheel
verkeerd, aldus is de conclusie waartoe Musso
lini's officieuze blad. „Popolo dTtalla” komt
in een speciaal artikel naar aanleiding van bet
feit, dat er In het hartje van Londen, volgens
aldaar gepubliceerde statistieken, 400.000 men-
schen in de grootste armoede leven. Deze
stroom van armoede, aldus de schrijver van
het artikel, die evenwijdig loopt aan de grauwe
Theems, die midden door de hoofdstad stroomt
van dat Britsche Rjjk, waar de zon nooit onder
gaat, dat Rijk, dat zoovele rijkdommen bezit
en zooveel welstand kent, levert het onweer
legbare bewijs van de Ineenstorting van een
economisch stelsel, dat gebaseerd is op de
elschen van het geld, in plaats van op de
elschen van den arbeid, die dat geld voort
brengt.
oen Philips Ralston plaats nam aan de
ontbijttafel, vond hjj naast z’n bord een
door de post bezorgden brief van den
volgenden Inhoud
„De heer Ph. Halston, Russelstreet 87, Boston.
Uw verloofde Evelyn Pritchard gaat met een
anderen man om. Als u zich hiervan wilt over
tuigen. ga dan morgen (Donderdag) om één
uur met de stoomboot Abraham Lincoln over
het meer naar fort Mackenzie. Uw verloofde
zal daar dan ook zijn. ZU zal in de eetzaal van
hótel Ontario met een heer lunchen. De rest
laat ik over aan uw eigen opmerkingsgave en
beleid. Een vriend.’’
Philip smeet den brief In de prullemand.
„Bah!" mompelde h(j. „wat een gemeene In
sinuatie! Het kan eenvoudig niet!"
Op dit oogenbllk rinkelde de telefoon.
HU luisterde en hoorde de stem van Evelyn.
„Hoor eens,” zei ze. „Ik kan morgenmiddag
niet met je uit. Ik heb beloofd Ena gezelschap
te komen houden, want haar man is op reis.
Je vindt 't toch goed?"
De octvanger beefde in Ralston’s hand.
„Naar Ena?" vroeg hü; „neen, daar heb ik
nleta tegen."
De Abraham Lincoln was een groote boot
voor 1000 passagiers. Ofschoon het regende, was
ze dien Donderdag stampvoL Halston begon
naar Evelyn te zoeken op de dekken, In de ka
juit, In de restauratiezaal. HU vond haar niet.
ElndelUk zag hü haar zitten, tusschen een
schoorsteen en een ventilator, blUkbaar weg
gescholen. verschrikt, peinzend. Zou ze hem
gezien hebben?
Toen de boot tot aan het fort gevaren was.
gingen de passagiers van boord naar t hotel
Ontario, ongeveer 10 minuten gaans. In de
groote vestibule van t hotel stonden een veer
tigtal clubfauteuils. Halston, die t eerst van
boord was gegaan, nam er één in beslag, trok
z’n hoed over het hoofd en verborg zich achter
een krant. VUf minuten later waren al de fau
teuils bezet met mannen en vrouwen, die alle
maal kranten lazen. Toen Evelyn binnen kwam,
was er geen plaats meer vrü- Ze liep naar de
deur waar het woord restaurant" op stond.
Een bediende in livrei hield haar tegen.
„Alleen voor logeergasten, dame."
„Reserveer dan een kamer voor me,” zeide
Evelyn.
Philip Halston ging naar den portier
,Jk ook een kamer," bestelde hij en met z’n
bonnetje ging hü het restaurant binnen.
Dicht bU de deur stond Evelyn. Ze werd bleek
De jongste bepaling van de plaatselUke auto
riteiten te Peiping, die ernaar streven, de mo
raal van de Inwoners der stad te verhoogen, is
dat personen van verschillende sekse op straat
niet meer gearmd mogen loopen, behalve waar
het betreft jonge menschen. dia ouden van
dagen ondersteunen.
Voorts moet de kleedlng, zoowel van man
nen als vrouwen, vervaardigd zün overeen
komstig de principes van netheid, reinheid en
matigheid., Zoo mogen de japonnen de* vrou
wen niet te nauw om het middel sluiten, en
Drie gevangenen, die krachtens de door den
Joego-Slavischen konlng op 6 Januari verleende
amnestie werden vrijgelaten, weigerden hard
nekkig de gevangenis te Slovenska Pozhega te
verlaten.
ZU waren alle drie daklooze zwervers, die
erin geslaagd waren zich voor den winter op
een warme plaats te laten opsluiten, en er
niets voor voelden weer de koude Ingestuurd
te worden. Na aan Belgrado Instructies te
hebben gevraagd, moest de directeur van de
gevangenis den mannen mededeelen, dat zU
niet de rest van hun straf konden uitzitten.
Met geweld werden zü tenslotte uit hun cellen
verwUderd.
Een Amerikaanse!? rechter heeft dezer dagen
een merkwaardig en waarachünlük typisch
Amerikaanse!? vonnis geveld tegen een 16-Jari-
gen jongen, die zich met twee andere jongens
had schuldig gemaakt aan Inbraak en diefstal
in een groente-wlnkel. De rechter Smith te
Alexander in den staat Indiana gaf den 16-
jarlgen Edward Foster de keuze, naar een ver
beterhuis te worden gestuurd of gedurende twee
maanden met een vracht van 20 pond aan bak
steenen van Alexander naar het op 12 mUl af
stand gelegen Anderson en terug te wandelen.
De jongeman zag meer heil in de vreemde wan
deling dan in het verbeterhuis en koos de „wan-
delstraf”. Onder groote belangstelling van de
plaatselUke pers arriveerde gisteren voor
de eerste maal met zün vrachtje te Alexander,
vroolUk fluitend, ondanks de 24 müL die hU had
af gelegd.
Het instituut voor Oostersche Talen heeft de
•erste Russische grammalre van het Hindoestani
Uitgegeven.
Deze taal wordt gesproken door 150 m
menschen, beboerende tot de hoofdbev
van Centraal-Azlë. De ^spraakkunst Is samen
gesteld door A. Barannikow, hoogleeraar In
de Indische talen. Het Is het eerste uitgebrelde
leerboek voor het Hindoestani, niet alleen
▼oor het aanleeren van de taal, doch ook voor
wetenschappelUke doeleinden. Het bevat meer
dan 500 bladzUden. De tot nu toe In het buiten
land verschenen grammalres van het Hindoe
stani droegen het karakter van leerboeken.
Prof. Barannikow heeft ook een Engelsche
spraakkunst voor de zigeunertaal uitgegeven.
Dit boek bevat o.a. talrijke teksten en meer dan
300 brieven. Zooals men weet. Is de zigeuner-
taal met de Indische talen verwant.
In October as. zal begonnen worden met den
bouw van een derde Zeppelin, de L.Z. 130, die
een zusterschip zal worden van de L.Z. 129,
welke thans zoo goed als voltooid is en In Mei
zUn eerste proefvluchten zal houden. De L.Z.
130 zal ongeveer dezelfde afmetingen krijgen en
beide schepen zullen bestemd worden voor den
regelmatigen dienst op Zuld-Amerika, terwUl
de „Graf Zeppelin", die thans dezen dienst
onderhoudt, voor andere doeleinden gebruikt
zal worden.
en keek Philip strak in t gezicht. Toen trok
ze den ring van haar vinger en wierp dien haar
verloofde voor de voeten.
„Zouden we er niet eerst eens als verstandig»
menschen over praten?" stelde Philip voor.
VERLIEZEN Itllimillliuiliniir
„Het is in orde.hjj is alleen maar In den
techteram geschoten. HU is flauw gevallen ten
gevolge van bloedverlies. Kom me een handje
helpen met hem.”
Er werd op de blblfotheekdeur gebonsd. Er
Werden stemmen gehoord, die iets vroegen, die
tegenwerpingen maakten, die elschten.
In twUfel keek Lorafne er naar.
„Zal Ik....?”
„Het heeft geen haast,” zei Battle „We zullen
*e aanstonds blnnenlaten. Kom me een handje
helpen."
Gehoorzaam kwam Loraine. De hoofdinspec
teur had een grooten schoonen zakdoek te
voorschijn gehaald en verbond keurig den arm
van den gewonden man. Loraine hfe’p hem.
„Het zal wel In orde komen," zei de noofd-
inspecteur. „Wees maar niet bezorgd. Ze komen
altijd wel op hun pootjes terecht, die jonge
kerels. HU Is trouwens nfet flauwgevallen van
bloedverlies, hü moet met een bons op den grond
terechtgekomen zün toen hü viel."
Het geklop op de deur bulten was verschrik-
Aanleidlng tot dit wetsontwerp is, dat men
botsingen vreest tusschen de verschillende
fascistische en antl-fascistische bonden,
verscheidene honderdulzenden leden tellen
over groote hoeveelheden wapens beschikken.
Voorts Is de bedoeling van het wetsontwerp
het gebruik van wapenen door de zoogenaamde
„armées de passion” tegen te gaan.
Het wetsontwerp stuit op grooten tegenstand,
niet in het minst van de züde der reserve-
offlcieren, waarvan er 87.000 hebben gedreigd
onslag te zullen nemen, indien het voorstel
wordt aangenomen.
n Oostenrijk Is er, naast een katholieke
vernieuwing, ook nog een rüke katholieke
traditie, welke Jozeflsme en Liberalisme, de
l hebben
„Wie schoot het eerst?”
„Ik, vrees Ik,” zei Jimmy. „De man maakte
zfch plotseling uit mün greep los.' ziet u? Ik
zag hem op het raam afgaan drükte Leopold
op hem af en schoot. HU keerde zich om In de
deur en vuurde op mü. nu, en toen verloor Ik
zeker den tel."
HU
hoofd.
Sir Stanley Dlgby kreeg plotseling een inval.
„U zei, dat hU langs het klfmop naar beneden
klom. Lieve hemel Lomax, u denkt toch niet
dat zejer mee weg zün?”
HU snelde de kamer uit. Om de een of andere
reden sprak er gedurende «jn afwezigheid
niemand. Binnen een paar minuten keerde Stan
ley terug. ZUn rond mollig gezicht was doods
bleek.
,,O God, Battle,” zei hü. „ze hebben ze.
O'Rourke slaapt vast, bedwelmd denk tk. Ik kat?
hem niet wakker krijgen. En de papieren zjjn
verdwenen."
O
kwam nu heel duldelük naar voren. Hjj vertrok
geen spier van zün gezicht.
..De besten van ons falen soms, münheer,’*
zet hü kalm.
.Dan wilt u zeggen, werkelük zeggen, dat bel
document weg is?”
Maar tot legers buitengewone verwondering
schudde hoofdinspecteur Battle het hoofd.
„Neen, neen, mijnheer het ia niet zoo
erg als u denkt. Alles Is In orde. Maar u heot
dat niet aan mü te danken. Bedanken moet u
deze jonge dame.”
Hü wees naar Loraine, die hem verwonderd
aanstaarde. Battle stapte op haar toe en nam
behoedzaam het bruin papieren pakje, dat ze
nog altüd werktulglük vasthield uit naaz han
den.
,,Ik denk, münheer Lomax.” zei hü. „dat u
hierin vinden zult wat u hebben moet."
Sir Stanley Digby was George voor, greep
het pakje en scheurde het open, gretig den
inhoud onderzoekend. Er ontsnapte hem een
zucht van verlichting en hü veegde zün
voorhoofd af. Herr Eberhard greep *Un geestes
kind en drukte het aan zün hart terwijl een
stroom Dultsche woorden uit bem losbraken.
Blr Stanley wendde zich tot Lorafne en drukte
haar stevig de hand.
.Mün beste jonge dame,” zei hü, „we zün u
werkelük onnoemelijk dankbaar.”
^a, werkelük," zei George Lomax, „ofschoon
Ik.... hm....”
laat evenveel gelükenis vertoont met Plus XI,
als met Mussolini. Deze bisschopskeuze kan ook
van büzondere beteekenls worden voor de Salz
burger Unlversltelt, die door haar studieweken
zoo bekend Is, doch slechts een zeer matig be
zette theologische en phllosophlsche faculteit
omvat met een middelmatig leerarencorps.
kelük geworden. De stem van George Lomax,
stügend in woede, klonk hard en dufdclUk.
,,Wle is hier binnen? Doe oogenbilkkelük de
deur open."
Hoofdinspecteur Battle zuchtte.
„We zullen nu wel moeten,” zei hü. .Wat
jammer."
Zün oogen keken vlug rond, het tooneel In
zich opnemend. Er lag een automatisch pistool
naast Jimmy. De hoofdinspecteur nam 't heel
behoedzaam op terwül hü het heel voorztchtlg
vasthield en het onderzocht. HU bromde en
legde het op tafel. Toen liep hü de kamer door
en ontbot
kwamen de k
spraken tegelijkertüd. George Lomax brabbelend
met eigenzinnige woorden, dfe niet vloeiend ge
noeg kwamen, riep:
„Wat.... wat.... wat.... beteekent dit? O
bent u het, hoofdinspecteur? Wat is er gebeurd?
Zegwat Is er.gebeurd?”
Bill Everslelgh zei:
,Mün God! Jfmmyl"
En !?U staarde naar de slappe gedaante op
den grond.
Lady Ooote. gekleed In een schitterende pur
peren peignoir riep uit:
,De arme jongen.”
En ze snelde hoofdinspecteur Battle voorbü.
om zfch moederlük over de liggende gestalte
van Jimmy te buigen.
Bundle zei:
„Loralne!"
Herr Eberhard zei:
lende houding op. En toen ze dat deed bewoog
Jimmy zich en gfng rechtop zitten.
„Hallo!" zei hü onduidelük. „Wat is er aan de
hand?"
Hü keek eenlge oogenblikken wezenloos rond,
toen keerde t verstand weer terug In zün oogen.
„Hebt u hem?" vroeg hü levendig.
„Wlen?”
.Den man. Hü klom naar beneden langs
't klimop. Ik stond daar bü het raam. Ik greep
hem en we vochten vreeselük.
„Een van die vervelende inbrekers,” zei lady
Coote. ,,Arme jongen.”
Jimmy keek om zich heen.
,,O ja, ik ben bang, dat we.... hm.... den
boel in de war gestuurd hebben. Die kerel was
zoo sterk als 'n os en we walsten gewoonweg
in het rond."
Men kon duldelük aan de kamer zien dat die
bewering waar was. Alles wat licht en breek
baar was binnen een kring van twaalf voet en
wat maar gebroken kon worden was gebroken
„En wat gebeurde er toen?"
Maar Jimmy keek zoekend rond.
,,Waar is Leopold? De keur van de blauw-
geneusde automatische pistolen?”
Battle wees op het pistool op de tafel.
,Js deze van u münheer Thesiger?”
„Juist. Dat to de kleine Leopold.
kogels zün er afgeschoten?”
„Een.”
Jimmy keek verdrietig.
,,Ik ben teleurgesteld in Leopold,” mompelde
!?U. „Dan heb zeker niet goed op den knop
gedrukt; ander» was hy bUjven schieten."
jaar, nog slechts büna uitsluitend door de
wenwereld geschraagd, en zün het de vrouwen,
die Oostenrijk op de eerste plaats voor het
Bolschevlsme behoed hebben, thans keeren ook
de mannen tot het geloof en de oude zeden
terug. Jammer Is, dat zoovele geestelüken het
werk van Dollfuss en den terugkeer tot "n daad-
werkelük katholicisme als Iets vanzelfsprekends
beschouwen en meenen, dat, nu er een .goede”
regeering Is, zü zich niet zoo druk meer behoe
ven te maken!.... Dolffus heeft bü herhaling
op den steun en de medewerking van de parochle-
geestelükheid, in de volksopvoeding, aange-
drongen. „Zonder U”, zeide hü, „kan Ik niets.”
Doch de Oostenrüker neemt over het algemeen
alles zoo nauw niet, is niet doortastend en heeft
daardoor, In de geschiedenis, reeds dikwyis de
geboden gelegenheid ongebruikt gelaten.
In dr. Sigismund Waltz heeft Salzburg den
krachtigen, sommigen zeggen, meedoogenloozen
geestelijken leidsman gekregen, dien 1 behoeft.
Niettemin koos juist Aartsbisschop Walts de
wapenspreuk „Deus Caritas esthü zal zich
„fortlter In re", doch „suavlter in modo” too-
nen.
In het Aartsdlocees heerschen nl. nog vele
toestanden op het gebied van onderwüs en ziel
zorg. die In andere tüdsomstandlgheden geduld
konden worden, thans echter onhoudbaar zün
Deze een-en-zeventlgjarige, die naar het
nlterlük nog geen zestiger is. ts de geroepen
man van den nieuwen tüd. Dit heeft de Oos-
tenrijksche Regeering. zoowel als het Vatlcaan
Ingezien, die belden bü het Salzburger Dom
kapittel er op hebben aangedrongen, den bls-
schop van Feldkirch, Waltz, tot opvolger
van Aartbisschop Rieder (bUgenaamd
Goede”) te maken.
Was Aartsbisschop Rieder, die reeds tüdens
zjjn leven zün geheele vermogen en al zün par
ticuliere inkomsten den armen heeft gegeven,
een volksman, Vorst-Aartsbisschop Waltz,, de
groote organisator der moderne, Oostenrüksche
sociaal-charltatleve werken, zal het niet minder
zijn. Als redenaar, theoloog en socioloog, natio
naal en Internationaal befaamd, Is blsschop
Waltz niet minder zielzorgbisschop, die zelve
gaarne de Semesterbxamens van zün theolo
ganten afneemt, die zelf dlkwüls retraites gaf
en deelnam aan volksmissies en daarbü ook als
een gewone hulpgeestelUke, blechthoorde.
Van dezen rusteloos werkzamen grüsaard gaat
een weldadlgen Invloed uit, die ook anderen
prikkelt tot Inspanning van al hun beste krach
ten voor het rijk van Chrlsus en het heil dér
Zielen. D?ans heeft blsschop Waltz dan het
geesuiük bewind over half Oostenrijk, de dio
cesen Feldkirch, "nnsbruck en 't -artsdloc
Salzburg.
Door de geheele stad wapperden de wit-roode
vanen en onder klokkengebeier, kanonschoten
en militair vertoon werd de kerkvorst plechtig
z(jn nieuwe residentie binnengeleid.
Reeds twee dagen leefde de stad In gespan
nen afwachting. Overal kon men 's bisschope
beeltenis uitgestald zien en de plaatselUke bla
den drukten geluk- en zegewenschen af. On
danks het gure winterweer, had zich om vüf uur
een reusachtige menschenmenlgte In de straten,
waardoor de stoet reed en op het plein naast
den dom, verzameld. Breede strooken licht van
schünwerpers streken langs den avondlüken i?e-
En andere woorden van dfe soort.
Sir Stanley Dlgby zei:
„Lieve hemel; wat beteekent dat allemaal?”
Een meld zei:
,Kük wat 'n bloed."
En ze gilde fn aangename opwinding.
Een lakei zei:
„Allemachtig.”
De buttler zei mot veel meer koelbloedigheid
fn zUn manieren dan men eenlge oogenblik
ken tevoren in hem had kunnen opmerken:
,,Hé! Hé! dat gaat zoo niet."
En met een handgebaar beduidde hü de mel
den en bedienden weg te gaan.
De offlclente heer Bateman zei tegen George:
„Zullen we een paar menschen weg zenden,
münheer?"
Toen herademden ze allemaal.
„Ongeloofelük." zei George Lomax. ..Battle wat
Is er gebeurd?"
Battle keek ham even aan en George be-
heerschte zich en hernam zün tactvolle gewoon
ten van altyd.
„Vooruit”, zei hü naar de deur gaande. .Iaat
iedereen als het U belieft terug naar bed gaan.
Er is eenhmhm.”
„Klein ongeluk gebeurd”, zei hoofdinspecteur
Battle doodbedaard.
.Een hm een.... ongeluk; u zult me zeer
verplichten, als u allen weer naar bed gaat.”
Iedereen scheen ongaarne weer naar bed te
gaan.
„Lady Cooteals het u belieft.
.De arme jongen", zei Lady Coote op moeder-
Ujken toon. Ze stond heel ongaarne uit haar kule-
Prof. Klaus Hansen te Oslo is begonnen met
het nemen van proeven met het zware water
(svater met twee atomen zuurstof in plaats
van één) op zichzelf, om de uitwerking op het
menschelüke organisme te onderzoeken.
De geleerde heeft tien gram van deze vloei
stof in sulveren toestand d.w. z. in een ge
halte van 98 of 99 procent gedronke
dosis zal langzamerhand vergroot wort
proef werd bügewoond door een aantal
die elk halfuur het bloed van Hansen
zochten.
Zooals bekend Is het vorige jaar de Nobel
prijs voor Scheikunde toegekend aan den Azne-
rlkaanschen geleerde ürey voor de uitvinding
van het zware water.
mei en verlichtten de torenspitsen en den koepel
van den Salzburger Dom. Een tribune was op
geslagen, waarom zich de geestelükheid schaar
de, afdeellngen van de jeugdorganisaties, den
Volksbund, het VaterlAdlsche Front, enz.
Overal op de daken en in de vensters flikkerden
kaarsen en vetlampjes. ElndelUk kwamen de pro
fessoren der Unlversltelt, de oversten van Or
den en Congregaties, het Domkapittel en eenl
ge prelaten van naburige diocesen. Ondanks de
koude en het late uur, werden korte redevoe
ringen gehouden door den Vicaris-Generaal na
mens het Domkapittel, den Dlstrictslelder na
mens de Regeering, en door den Onderburge-
meester namens het stadsbestuur. De nieuwe
Aartsbisschop zelf antwoordde op deze begroe
tingswoorden kort, maar krachtig, door te wü-
zen op de traditie van zün groote voorgangers,
die Salzburg zün heerlUkste gebouwen en in-
Volgens een officieele schatting zün in
Frankrijk vüf millioen revolvers en pistolen het
wettig bezit van particulieren. Men neemt
voorts aan, dat honderdduizenden vuurwapenen
in onwettig bezit zün.
Het zou eenlge honderden millioenen guldens
koeten, indien de staat alle wapenen,
die in het wettig bezit van burgers
zün, zou willen terugkoopen.
Bü de Fransche Kamer is thans een wets
voorstel aanhangig gemaakt, dat beoogt leder
burger te verplichten de in zün bezit zündé
wapens In te leveren.
„Je verwijten zün absoluut ongegrond," be
gon Halston. „Ik heb een anoniemen brief ont
vangen; ik kon niet anders handelen. Lees
zelf maar.”
Evelyn las. Ze
keek hem ver-
baasd aan.
„Precies zoo’n
brief heb ik óók
ontvangen.”
fluisterde zü-
„Alleen de na
men zün natuuriük veranderd.”
Halston haalde ruimer adem.
„Een flauwe grap dus." lachte hü.
.Maar wie zou....?”
HU zweeg en dacht even na
.De rekening,” verzocht hü aan den kellner,
die hen op korten afstand passeerde. .Kn dan
wil ik den directeur even spreken."
Eenlge oogenblikken daarna kwam de direc
teur van t hotel Ontario met de rekening.
„Tien dollar per kamer,” las Philip. .Dat ie
erg duur.”
„We hebben hier eenheldsprUs verklaarde
de directeur en haalde de schouders op.
„Hoeveel menschen hebt u vandaag gehad?”
.Negenhonderd.”
„Een goed zaakje voor zoo’n regenachtigen
dag." meende Halston met een knikje. ,Dua
u hebt 9000 dollars ontvangen, soowat voer nie
mendal. Er moet natuuriük" hü keek den
directeur scherp aan „porto af voor 900 ano
nieme brieven."
De directeur antwoordde niet, maar kneep
zn oogen half toe.
„U zult 't alleen wel jammer vinden.” ging
Halston voort, „dat de menschen allemaal di
rect weer wegloopen en op de boot gaan lun
chen.”
„Och," zei de directeur met een sluw lachje,
„dat Is zoo erg niet; de boot hoort óók aan t
hotel."
richtingen schonken, die het hadden gemaakt
tot het groote bolwerk der Dultsche, chrlste-
lüke cultuur. Dit moet het weer opnieuw wor
den! Een toespeling makend óp t groote, lich
tende kruis, dat In den voorgevel der kathedraal
schitterde, besloot de blsschop: ,jn dit teeken
van Goddelüke kracht en genade, In dit sym
bool van den offermoed en van de liefde, van
Goddelüke durf en overwinning, aanvaarden wü
ons ambt onder U, tot heil der zielen en tot
voldoening ook, hopen wü, van deze stad ei? dit
volk."
Helder en vast had de stem geklonken
dezen rustlgen, waardigen man, die In zün
Het daglicht was nu duldelük zichtbaar en Hal
probeerde zeer voorzichtig zich door de opening te
wringen. Al spoedig was hü uit de donkere gangen
weer buiten in de frlssche lucht.
Hal bevond zich op een platform. Achter hem was
het hoi, dat naar de müngangen voerde; steil stegen
de rotsen hier omhoog, en beneden hem, in de diep
te van een begroeide vallei, stroomde een riviertje.
OnmiddellUk probeerde Hal de nauwe spleet,
waardoor hü licht zag. breeder te maken. Met spade
en houweel begon hü te graven en te hakken, en
na hard werken was de opening groot genoeg om er
door te kruipen.
