,w
I
DE ENGELSCHE KAPERS
Brittannië’s eerste Nationaal Park
HET GEHEIM VAN
DE 7 WIJZERPLATEN
BlIlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllM
giiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiio
WOENSDAG 6 FEBRUARI 1935
Geschenk van de natie
Vuurtoren weggespoeld
I
Belofte nagekomen
Hert met een broek aan
Militaire spionnage
Apollobeeld gevonden
DOOR AGATHA CHRISTIE
r
V
t
a
n
Een duif met militaire
eer begraven
Ruslands koopvaardij
vloot
Per rijwiel rond de
wereld
Hier zal streng gewaakt worden
over de natuurlijke echoon-
fauna en flora
AAN’DEN VOET VAN
DEN SNOWDON
A T T 17 A p/’^XTAT op <Mt blad zUn ingevolge de versekeringsvoorwaarden tegen E1 *7^0 b>J levenslange geheele ongescl
/A I .1 ,1. rlDV/111 V lj O ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeerlngen 1 eJVFa" verlies van belde armen, beid,
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERHJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
ffdryy
It*// k.
„U is van de politie....?’* veronderstelde hü
t
van
is
nis,"
(Nadruk verboden)
in
een
Duitoch-
Engeland
II
DRIE EN TWINTIGSTE HOOFDSTUK
Hooféfaspeeteur Battle hoeft dienst
36
Ten laatste wendde hü zich tot bet
4
Ut moet u spreken
(Wordt vervolgd»
niet veel, lady
e
v
Tot haar grooten schrik zag se, dat de rivier in
een onderaardsch hol verdoen en het volgend oogen
blik was ze al meegesleurd in een killen gahg. Gelukkig
zag se heel in de verte al weer het daglicht.
De uitgang van het hol was spoedig bereikt en
Marry, die haar boomstam stevig vastklemde, haalde
verlicht adem. In de verte zag ze iemand op den
oever staan en tot haar onuitsprekelijke vreugde ont
dekte ze, dat het Hal was.
shiktheld tot werken door
tide beenen of belde oogen
t
1
X
b
p
d
d
Een geselschap, dat zich in de bosschen bü
Aplena aan de Oostenrüksch-Italiaansche grens
op jacht bevond, was niet weinig verwonderd,
op een gegeven oogenblik een hert te zien, dat
een helroode broek droeg.
Toen de jagers hun oogen eens goed hadden
uitgewreven, was de vreemdsoortige verschü-
T's arm gegaan te zijn vloog het in oczen
11. Wat het pistool zelf betreft....”
I
v
f
c
o
1
t
t
c
r
i
g
k
k
li
n
d
k
a
i
J
l
i
t
t
t
I
i
1
i
t
I
Volgens een zoojuist gepubliceerd communi
qué z(jn er de laatste ses maanden van 1934 in
Italië door het Bijzondere Gerechtshof voor de
Verdediging van den Staat bijzonder veel von
nissen wegens militaire spionnage uitgespro
ken.
Er hebben zeven processen plaats gehad, en
31 personen waaronder twee vrouwen en twee
vreemdelingen zijn veroordeeld tot gevangenis
straffen tot een totaal van 350 Jaar.
De straffen varieerden van vijf tot 35 jaar.
Twee der beschuldigden werden veroordeeld tot
30 jaar en twee tot 35 jaar terwijl vier werden
veroordeeld tot 15 jaar en zeven tot 10 jaar en
zes tot vijf jaar gevangenisstraf.
Een oud Bulgaarsch politicus. Karafeosoff
genaamd, die vroeger tot de vooraanstaande
leden van den Bulgaarschen consulairen dienst
behoorde, is monnik geworden, teneinde een 34
jaar geleden door hem afgelegde belofte te ver
vullen.
Karageosoff, die thans 78 jaar is. werd, na in
1877 Zijn studies voltooid te hebben, onderwijzer.
Spoedig daarna ging hü belang stellen in de
industrie, en hij voerde in Bulgarije de eerste
machine voor de vervaardiging van texttelgoe-
deren in.
Toen zijn zaken tot grooten bloei kwamen,
begon hü een actieve rol te spelen in het open
bare leven en werd hij afgevaardigde Daarna
kwam hij in den consulairen dienst.
Op 1 Augustus 1900 was hij met vacantie te
Monte Carlo, en terwijl hjj aan het baden was.
werd hij door een golf medegesleurd. zoodat hij
groot gevaar liep te verdrinken
Hij bad om hulp en bleef bidden totdat hü
zijn bewustzün verloor.
Toen hU weder tot bewustzijn kwam, zag hij.
dat hil door een patrouillevaartuig was gered
Men vertelde hem, dat zijn redding als een
wonder was te beschouwen.
Spoedig was hü van de doorgestane emoties
bekomen, doch hij voelde, dat hU door zijn ge-
Het was tien uur ep den morgen daarna. De
zon stroomde door de glazen deuren van dc
bibliotheek, waar hoofdinspecteur Battle sinds
zes uur aan het werk was geweest. Op zijn
verzoek hadden zich George Lomax, sir Oswald
Coote en Jimmy Thesiger Juist bü hem ge
voegd. na de vermoeienissen van den nacht door
een stevig ontbüt eenigszins te hebben geneu
traliseerd.
Jimmy droeg zijn arm in een doek, maar ver
der had hij geen sporen van tie kloppartij van
den nacht.
De hoofdinspecteur keek hen alle drie wel
willend aan. ongeveer op de manier van oen
vriendelljken conservator, die kleine jongens
rondleidt in een museum Op de tafel naast
hem lagen verschillende gelabelde voorwerpen.
Daaronder herkende Jimmy Leopold.
„O hoofdinspecteur,sei George. „Ik ben be
nieuwd of u ook voortgang gemaakt hebt. Hebt
u den man te pakken gekregen?"
Te Szeged (Hongarije) ia een Engelschman aan
gekomen. die per rijwiel een reis om de wereld
maakt. Zes maanden geleden vertrok hij van
Glasgow, en Intusschen bezocht hij
land. Frankrijk en Italië.
Vla Joego-Blavië eh Turkije zal hij zich naar
Britsch-Indië begeven.
Na een jaar hoopt hü weder in
terug te zijn.
„moet ik ieta bedenken, wat ik aan sir Stanley
Digby kan zeggen.”
MARTIN RERDEN
ÜllllllllllllllllHlllltlIllllllllllllllllllllllllllllllllHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIC
„Ik houd niet van die methode.” zei Walter
Collin, bijgenaamd Revolver-Waiter, tot den
man, die zich Claude Deval noemde. „Het Is
zoo sinister, zoo huiveringwekkend....!"
Deval haalde de schouders op.
„In dezen tijd hebben de menschen zoo iets
nodig, sensatie, avontuur, welnu, ik gééf het
hun. Ik denk, dat het lang geduurd heeft voor
dat hü tot de ontdekking kwam....”
Glimlachend haalde Deval een portefeuille en
een gouden horloge te voorschijn, het resultaat
van het avontuur In Xavier.
Te Bperloga nabij Gaega hebben toeristen
een met modder bedekt steenblok gevonden, dat
bü nader onderzoek een Apollobeeld bleek te
>l)n.
Volgens deskundigen is het beeld afkomstig
uit de nabijgelegen grot van Tiberius.
In de grot bevindt zich thans nog het over
blijfsel van een bulsleldlng van de waterleiding.
Binnenkort zullen hier in de omgeving op
gravingen worden verricht en vennoedelijk zul
len nog waardevolle voorwerpen voor den dag
komen.
Hal intusschen keek verbaasd naar de vreemde
drenkelinge, die uit de duistere tunnel te voorschijn
kwam, en hü vertrouwde zijn oogen niet, teen hjj Mary
meende te herkennen
Het ligt niet In de bedoeling dit „nationale
park” in den letterlijken zin van het woord
als een park tc beschouwen. Het gebied wordt
trouwens bewoond door tal van landbouwers,
die er van geslacht op geslacht hun bedrijf
uitgeoefend hebben. Een verdere ontwikkeling
van de streek zal. indien Mr. Williams-Ellls•
plannen verwezenlijkt warden, ook niet worden
tegengegaan, maar wel ondergeschikt gemaakt
worden aan het behoud van het natuurschoon
en de strikte eerbiediging van het dierenleven.
Zoovele schoone streken, ook in Wales, hebben
haar schoonheid Ingeboet van het oogenblik af
waarop de massa-bouwer zich er nestelde. Mr.
Williams hoopt, met medewerking van zün
mede-grondbezltters. Snowdonia voor dezen
gruwel te kunnen sparen.
Volgens de maandelijksche statistiek van den
Volkenbond is de koopvaardijvloot van de Sov-
jet-Unie de laatste vDf Jaar verdubbeld. In 1929
bedroeg de totale tonnage 440.500 ton en aan
het einde van het afgeloopen Jaar 942.000. ton.
Deze toename is te meer opmerkelijk, daar
de scheepvaartcrisis heeft, geleid tot een ver
mindering van de tonnages der meeste scheep-
vaartlanden.
Stinii
I
Er is voor een man geen
Frappanter gebaar
Dan tusschen zijn vingers
Een stompje sigaar!
Tabak is bij zorgen
Voor hem medicijn.
Zij geeft hem een kans in
De wolken te zijn!
Voor hem is het rooken
Een tweede natuur.
Hij doet het met liefde.
Met trek en met vuur!
En zelfs nu de crisis
Zijn uitgaven remt,
Blijft hij voor het rooken
Goedgunstig gestemd!
Maar dankbaar daarvoor zijn,
Aldus statistiek,
Dan ook de sigaren
Het rookend publiek!
Zij wil niet meer duur zijn!
Want 't is nu bekend:
De zes cents sigaar haalt
Het hoogste percent!
De prijzenverlaging
Geldt immers ook hddr.
Want zelfs een sigaar is
Niet graag de sigaar!
Hij die zich nu rookend
Verkwikt, houdt ook vol:
Haar waarde staat hooger,
Ondanks banderol!
bed was gered. Hij besloot daarom in een kloos
ter te gaan, teneinde op deze wijze zijn dank
baarheid jegens God te toonen.
Alvorens hij echter aan dit voornemen uit
voering kon geven, stierf zijn vrouw, zoodat hü.
teneinde voor zijn kinderen te kunnen blijven
zorgen, wel moest blijven werken.
Thans hebben zijn kinderen zich een positie
geschapen, en de oude man, die voelt dat zijn
werk gedaan is, heeft zich thans teruggetrok
ken in een klooster op den Athos-berg. waar hij
onder den naam van broeder Benjamin de rest
zijner levensdagen zal slijten.
„Trek u er niets van aan. lady Elleeen wat ik
bedoel. Maar onthoud dit: ik weet alles van de
gravin. En ik wil haar met rust laten.”
.En nu.” voegde Battle er triestig aan toe.
dan.
Deval schudde het hoofd.
..Nee,” zei hD met nadruk.... „Ik ga geen
moord ophelderen, maar ik ga er een bedrlj-
denken dat gravin Radzky in Hongarije een
zeer bekende figuur is....”
„Dan is ze de echte gravin Radzky niet. Ik
verzeker u dat het dezelfde vrouw ia, die ik
daar zag. En kük vannacht eens.hoe we
haar vonden. Ik geloof nooit dat ze flauw ge
vallen ia."
„O. dat sou ik niet zeggen, lady Eileen. Die
leege huls, die de boekenkast naast haar raakte
had elke vrouw zich half gek doen schrikken.”
„Maar wat deed ze daar dan toch. Je gaat
geen boek zoeken met een electrlscne zaklan
taarn."
Battle krabdench over de wang. HU scheen
liever niet te spreken. HU begon de kamer op
en neer te loopen. alsof hü een besluit wilde
nemen. Ten laatste wendde hü zich tot het
meisje.
„Hoor eens lady Eileen. Ik zal u vertrouwen.
Het gedrag van de gravin is verdacht Ik weet
dat even goed als u. Het is heel verdacht
maar we moeten voorzichtig zün. Er moeten
geen onaangenaamheden uit voortkomen met
gezantschappen. Men moet zeker zDn.”
„Ik begrijp u. Als u er zeker van was.
.Dat is wat anders. Gedurende den oorlog
lady Eileen, maakte men er veel drukte over dat
men Duitaehe spionnen oo vrije voeten liet
Bemoeizieke menschen schreven ingezonden
■tukken er over. We letten er niet op We trok
ken ons niets van het schelden aan Men liet
de kleine vlachjes met rust Waarom? Omdat we
door hen vroeg of laat den grooten vlach.den
Te Twillingate (New-Foundland) hebben
zware zeeën het uiteinde van een houten pier
en den zich daarop bevindenden vuurtoren me
degesleurd
De vuurtoren, waarin zich gelukkig niemand
bevond, doch waarin wel het licht brandde,
werd een eindweegs door de woeste golven me
degevoerd en strandde tenslotte een mijl verder
op het eilandje.
Daar bleef de vuurtoren drie dagen en
ten zUn licht uitstralen, dat thans ecl
uitgegaan.
Gelukkig is de haven in den tusschentüd niet
door schepen aangedaan.
ItlIlllHIIIIIIIII DE SIGAAR iiiiHiimiiiiiiiimg I JE A J
maal gezond wakker worden. Misschien een
beetje hoofdpUn. misschien ook niet Wel. jonge
man. laat uw kogelwond eens zien.”
„Vooruit, zuster,” zei Jimmy tot Loraine ..Kom
mUn hand vasthouden Wees getuige van de
smart van een sterk man. Je weet hoe het
moet."
Jimmy. Loraine en de dokter gingen samen
weg. Bundle bleef smartelijke blikken werpen
in de richting van hoofdinspecteur Battle die
door George werd aangeklampt. De hoofdin
specteur wachtte geduldig tot er een opont
houd kwam in George's spraakzaamheid. Toen
maakte hü er vlug gebruik van.
„Ik wilde u vragen münheer of ik sir Stanley
even alleen zou kunnen spreken. In de kleine
studeerkamer ginds.
„Zeker.” zei George, „zeker Ik zal hem dade
lijk gaan halen.”
HU ging haastig weer naar boven Battle trok
Bundle vlug,in het salon en sloot de deur.
„Nu Lady Eileen. Wat ia er?”
Dat zal ik u zoo snel mogeUjk vertellen.
bet is tamelijk lang en ingewikkeld.”
Zoo beknopt mogelük vertelde Bundle haar
Introductie in de Zeven WUzerplaten Club en
haar daaropvolgende avonturen in die gelegen
heid Toen ze uitverteld was haalde boofdin-
specteur Battle diep adem. Voor één keertje
zag hü af van zün onveranderlQke ge laats-
uitdrukking-
.Merkwaardig zei hü. „merkwaardig. Ik zou
Met stokkenden adem wendde Bundle zich tot
hoofdinspecteur Battle, die juist uit de btbUo-
tbeek kwam. Jimmy en Loraine waren voor
hetn.
„Zoo," zei Battle, ,Jk heb de kamer maar
vastgemaakt en bulten staat er een mannetje
op wacht. En ik zal de deur sluiten en den
sleutel meenemen. In den loop van den mor
gen sullen we doen, wat de Pranschen de mis
daad recoostrueeren noemen.... Ja, lady Eileen,
wat is er?"
..Hoofdinspecteur Battle,
aanstonds.”
„Wel zeker. Ik..."
George Lomax verscheen plotseling met dr.
Cartwright aan zün süde.
D ben je daar Battle Het zal Je verheugen
te boeren, dat er niets ernstigs is met
°jkUheb nooit gedacht dat het met O Rourke
ti nach-
■mer is
sluieren.
HU had het hert eertUds. toen het nog jong
was. met een gebroken poot verzorgd, en het
hert werd zUn lievelingsdier. Overdag liep het
gewoonlUk vrU in het bosch rond om des avonds
naar het huls van zUn weldoener terug te
keeren.
Uit vrees nu. dat het dier op zekeren dag
door vreemdelingen zou worden geschoten, had
de man het dier een opzlchtlgen broek aange
daan, overtuigd als hü was, dat dit de jagers
zoodanig verstomd zou doen staan, dat het hert
ruimschoots gelegenheid zou hebben de beenen
te nemen.
omtrent
deelen.
Een der inwoners van Aplena, met wlen zü
erover spraken, wist het raadsel echter te ont-
s«sMssssseesssssessswsMt«ssstssss((uam(et||lt|(e
Het avontuur 4
in Xavier
I
Deval. terwül zün oogen onafgebroken op La
mar bleven rusten. „Vóór tien Jaar deed ik
zaken met een man. genaamd Marston. Wel
eens van hem gehoord?”
„Nooit!" zei Lamar kortaf.
„Welnu, die Marston was een schurk, een
oplichter en bovendien een verrader. Buiten
mün medeweten bezwendelde hü tallooze kleine
luiden en toen de politie er zich in mengde,
wist hü zichzelf er geheel tusschen uit te
draaien door alle schuld op mü te schuiven.
Met het gevolg, dat ik onschuldig voor acht
Jaar de gevangenis fhging, terwül JU. Mar
ston.
„MUn naam is Lamar,” zei dn ander haastig.
„Tien Jaar is een lange tüd,” vervolgde de an
der onbewogen, „maar ik nam mü voor mü op
Marston te wreken. Zün uiterlük is wel wat
veranderd, maar zooals je ziet, heb ik hem toch
terug gevonden. Wat zou je nu niet willen ge
ven, Marston, wanneer je alles ongedaan kon
maken!”
„Maar.... eh Ik benstamèlde La
mar, die thans t gevaar In zUn vollen omvang
zag. HU deed een treurige poging om het glas
wün met vaste hand aan zUn lippen te bren
gen. De schrik benevelde zün hersens. HU zag
de gelagkamer nog slechts door een mistig
waas, waar alleen de brandende oogen van
Deval doorheenboorden.
,Jk heb je gevolgd, van Parüs af,” vervolgde
Deval, „en toen Ik zag, dat Je den verkeerden
trein nam. wist ik, dat het uur van mün wraak
geslagen had. Ik behoef je niet, meer in te
lichten, Marston, want ik heb Je reeds verteld,
dat het doel van mün reis een moord is.”
Deval was nu vlak bü Lamar gekomen, die
hem met een door angst verwrongen gezicht
aanstaarde.
„W-wat wil je?” vroeg hü met droge lip
pen Ik ben
„Ik wil niets meer,” Deval lachte satanisch...
Het doel van ,mUn reis is reeds volbracht. Je
bent al ten doode opgeschreven, want de wün,
dien Je 'gedronken hebt, bevat 'n langzaam wer
kend vergif, dat over enkele ursn....”
„Vergiftigd?” kreunde Lamar ontzet, terwül
hü naar zün keel greep, „maar ik ben Lamar.
Jean Lamar.... je hebt je vergist.... ik
ben
Maar Deval had de gelagkamer verlaten en
was in de duisternis verdwenen.
Zün falen in dat opzicht scheen hem niet
vee! spüt te berokkenen.
George Lomax hoorde dat niet met büzondere
vreugde. Hü had een hekel aan alle luchtig
heid.
„Ik heb hier alles netjes tiü -elkaar," ver
volgde de detective.
Hü nam twee voorwerpen van de tafel.
„Hier hebben we de twee kogels no 455 ge
schoten uit münheer Thesiger's automatische
Colt-revolver. Die heeft langs het raamkozün
geschaafd en ik vond hem m den stam van
den cederboom. Dit kleine dingetje werd ge
vuurd uit den Mauser 25. Na door münheer
Thesteer
armwoel
„En,” vroeg sir Oswald nieuwsgierig, ,Jdjn er
ook vingerafdrukken?
Battle schudde het hoofd.
,De man die het hanteerde, droeg handschoe
nen."
„Jammer.” zet sir Oswald.
„Een man. die zün zaken kent, draagt natuur-
lük handschoenen Is het juist str Oswald als >k
veronderstel, dat u dit pistool vond op ongeveer
twintig meter afstand van de onderste trede
van het terras?"
Sir Oswald stapte naar de deur.
„Ja. bUna precies zou ik zeggen.”
„Ik wil geen n -rklng maken, maar u
aoudt wijzer hebben, als u het had
laten liggen, waar u het vond.”
„Het spüt me.” aei sir Oswald stüf-
w w -r ét zegt u?” vroeg Jean Lamar opgewon-
v/V den aan den flegmatieken statlons-
chefover een uur vertrekt de eerst
volgende trein? Maar dat is een schandaal!”
De beambu- haalde de schouders op.
„U had in den spoorwegglds zelf kunnen na
slaan, dat deze trein niet verder gaat. En u
mag nog van geluk spreken, dat de D-trein over
een uur hier stopt om u naar Parüs terug te
brengen, anders had u den nacht hier moeten
doorbrengen. En het plaatsje Xavier is niet be
paald comfortabel."
Met deze woorden Het de stationschef den
reiziger staan en verschanste zich in zün bu
reau. Het was elf uur 's avonds. Langs de spoor-
lün gloeiden de lichten, verder heerachie er
diepe duisternis alom. De Leer Lamar vloekte
zachtjes. Het was geheel en al zün eigen schuld.
dat'-hU op dit uur op een onbekend stationnetje
was te land gekomen. Mooie boel! Verdorie!
Hü werd in zün sombere overpeinzingen ge
stoord door een lotgenoot, een medeslachtoffer,
dien hü tot nu toe niet had opgemerkt, al was
het een feit, dat deze man hem vanaf Parüs
was gevolgd.
„Ik zie, dat u den stationschef hebt gespro
ken,” zei de man, „mag Ik u vragen of we nog
vanavond uit dit gat kunnen wegkomen?"
Lamar's stemming verbeterde oogcnblikkelUk.
HU ontdekte, dat hü een broeder In het on
geluk had en dat maakte hem mild.
„Over een uur kunnen we met den D-trein
naar Parüs terugkeeren,” zei hü en züu stem
klonk nu vertroostend. „Belabberde boel, hier,
maar we zullen ons lot als mannen moeten
dragen.”
..Misschien is er wei 'n herberg in de buurt...,"
veronderstelde de vreemde.
„Da's een goed idee,” stemde Lamar in, „want
om u de waarheid te zeggen, ik voel er weinig
voor om een uur hier op dat tochtige perron
door te brengen. Laten we eens op zoek gaan.”
Zü verlieten het stationnetje en vonden na
eenig zoeken een boerenherberg. De gelagkamer
was verlaten. De kastelein zat achter de toon
bank te dutten en schrikte wakker, toen de
twee late bezoekers binnenkwamen.
Het duurde niet lang of de beide reizigers
genoten van 'n glas zoeten landwün. terwül zü
zich zoo behaaglük mogelük In de nabühcld van
de kachel hadden geïnstalleerd.
Lamar had nu de gelegenheid om zün met
gezel eens goed op te nemen. Zü hadden zich
voorgesteld en zoo wist Lamar thans, dat de
man Claude Deval heette. 'Het was een man
van omstreeks vüf-en-dertlg jaar, donker van
uiterlük en gewoon gekleed. Een type, dat niet
opvalt, maar toch interesseerde hü Lamar.
Kwam het door den ingehouden toon, waarop
hü sprak? Of door den somberen gloed in zün
oogen? Lamar haastte zich niet om op deze
vragen een antwoord te geven.. HU genoot* van
den wün en was tevreden met het gezelschap.
Beter had hü het in zoo’n onbekend gehucht
als Xavier vast niet kunnen treffen.
„We kunnen tenminste nog naar Parüs te
rug." zei hü- „Dat was nu wel niet het doel van
mfjn reis, maar....”
Deval knikte.
,4k ben benieuwd of u zich interesseert voor
het doel van mUn reis.” zei hü langzaam.
„O. ik ben niet nieuwsgierig.” wuifde Lamar
af. „zaken, veronderstel Ik.”
„Geen zaken! Zeg liever het enkelvoud: een
zaak! Om duidelük te zUn: het doel van mün
reis is een moord!"
HÜ zweeg en Lamar keek hem vragend, niet-
begrUpend aan.
ales heeft niet de woeste, onherberg
zame „grandeur” van de Schotsche
Hooglanden. Het is minder norsch en
kleuriger. Het Is over het geheel, ondanks de
machtige gestalten züner granlet-bergen, zelfs
een vriendelük land, vooral In het Noorden,
waar geen steenkolenmünen zün. In het stuur-
sche schotland Is de plantengroei schaarsph,
maar in Wales zün dc glens bedolven onder
het weligste loover en de watervallen hoort
men er lang voor men ze ziet, zoo dicht is
vaak het struikgewas en geboomte dat ze aan
het oog onttrekt.
Ondanks die vriendelükheld, die sappigheid
en die kleurigheid is de natuur in Noord-Wales
grootach en romantiek. Het graniet rüst hoog
op onmiddellük uit de branding van een zee
die 's zomers zoo blauw kan zün als de zee
'van het Zuiden, en de Snowdon .ofschoon lager
dan Bchotlands Ben Nevis, vindt ten noorden
van de Pyreneéen in zoover haar weerga niet
dat zü het eenlge hooge gebergte is. welks voet
door de zee bespoeld wordt Wie dezen zoo ge-
makkelük te bestügen berg beklommen heeft,
en aldus op de uitgestrekte dalen en heuvelen
van Wales heeft kunnen neerzien, weet hoe
zeldzaam-indrukwekkend dit eenigszins deso
late landschep Is, waar uitgestrekte plassen
glanzen in het tooverachtlge licht van zonne
stralen die zich meestal door transparante mist
een weg moeten banen. Snowdonia is. zoo men
eenige streken van het verste Noorden van
Schotland uitzondert, de schoonste gift van de
natuur aan het volk der Britsche eilanden.
Het ligt in Caernarvonshire (nadruk op de
tweede lettergreep), den zetel van het ver
maarde kasteel, waar de prinsen van' Wales in
gehuldigd worden, en voor welks ingang een
standbeeld staat van Mr Lloydy George.
Honderdduizenden trekken Jaarlüks naar het
noorden van Wales, dat tal van badplaatsen
heeft, die vooral bü de bewoners van Lancas
hire’s groote steden zeer in trek zün.
DU gebied te maken tot het eerste Britsche
Nationale Park is de eerzucht van Mr. Clough
Williams-Ellis, den voorzitter van den „Raad
voor het Behoud van het Landelüke Wales”,
en een groot grondbezitter in de graafschap
pen Caernarvonshire en Merioneth. Hü heeft
300 acres van het beerlUke dal van den Gwy-
nant, aan den voet van den Bnowdon, als een
geschenk aan de natie aangeboden, opdat dit
gebied de kern zal worden van een Nationaal
Park of, geluk hü het liever noemt, „the Free
Forest of Snowdon"
De oevers van het Gwynant-meer zün te
schoon dan dat zü niet ten prooi zouden val
len aan commercieele exploitatie; Mr. Wll-
liams-EUis hoopt een onregelmatige ontwikke
ling, waardoor de streek bedorven sou wor
den, te voorkomen door een groot domein of
.xeeervatie" af te bakenen, waar streng ge
waakt zal worden over de natuurlüke schoon
heden, en waar fauna en flora beschermd sul
len worden tegen de onbarmhartige energie
van schoonheids-exploitanten. Vele landgoede
ren in Snowdonia behooren sinds de twaalfde
eeuw aan éénzelfde geslacht, en Mr Mllliams-
EUls hoopt dat alle landeigenaren zich met
hem zullen vereenigen. en stukken grond
zullen afstaan voor zün „Free Forest of Snow
don".
f een ongeval met
r DvJo" doodelljken afloop
ven. Het klinkt u misschien zonderling in de
oóren. maar al tien Jaar heb Ik op deze gele
genheid gewacht. En gewacht met geduld, want
ik had de zekerheid, dat ik mün wraak zou
kunnen volvoeren.”
Lamar fronste de wenkbrauwen cn nam toen
nog een teug wün. Het was of hü van plan was
geweest iets te
zeggen, maar bü
nader inzien be
sloten had -te
zwijgen
„Het is een
harde geschiede-
vervolgde
„Maar u gaf me een wenk, hoofdinspecteur
Battle. U zei dat ik het BUI Everslelgh moest
vragen.”
.Jiet is -gevaarlük. menschen zooals u, een
wenk te geven, lady Eileen. Ik had nooit ge
dacht dat u zoover zoudt gaan, als het geval
blükt te zün
„O dat is in orde, hbofdinspecteur Battle. U
draagt geen schuld aan mün dood.”
..Nog niet, dat is waar.” zei Battle grimmig.
Hü stond daar of hü een en anoer over
woog, of hü in gedachten verdiept was.
„Wat münheer Thesiger eigenlük dacht, dat
hü u zoo n gevaar liet loopen. kan ik niet be-
grüpen,” zei hü kort daarop.
„Hü wist het pas naderhand,” zei Bundle.
„Ik ben niet heelemaal zoo’n uilskuiken, hoofd
inspecteur Battle en in ieder geval heeft hü zün
handen vol met voor juffrouw Wade te zorgen.'
.Zoo, zoo,” zei de hoofdinspecteur „O!”
Hü knipoogde even.
„Ik zal münheer Everslelgh moeten aanwüzen,
om voor u te zorgen, lady Eileen.”
„BUI," zei Bundle minachtend. „Maar hoofd
inspecteur Battle, u hebt mün verhaal nog niet
uitgehoord De vrouw die- ik daar zag Anna
No. 1. Ja, No 1 is gravin Radzky."
En vlug begon ze het herkennen van het
moedervlekje te vertellen
Tot haar verwondering schraapte de hoofd
inspecteur zün keel.
In de Engelsche pers werd dezer dagen hst
bericht gepubliceerd, dat de bewoners van het
invaliden-tehuis Chelsea bü Londen een post
duif met militaire eer hebben begraven. De
kleine duif behoorde tüdens den oorlog aan een
Engelsche batterü in Vlaanderen.
Haar vluchten maakte zü meestal des nachts
en keerde vaak bü een hevig gevechtsvuur
terug De soldaten gaven hun lievellngsduif
den naam van „Generaal zonder vrees”.
Toen het diertje bü den slag aan de Somme
gewond werd, en aen oog verloor, werd het
naar Engeland gebracht, waar het tot zün
dood verpleegd werd op het landgoed van den
vroegeren batterü-commandant
Er zün dierenvrienden, die op den dag van
den Wapenstilstand tevens enkele millioenen
militaire paarden en honden herdenken.
Het is natuurlük wel wat ziekelük. maar het
doet toch onwillekeurig denken aan de veie
offers die de oorlog gevraagd heeft.
Naast de tallooze kostbare menachenlevens.
werden millioenen dieren gedood: paarden,
honden, muildieren, ezels, kameelen. olifanten,
ossen, zeeleeuwen, muizen, duiven. kanarie
vogels enz Muildieren, ezels en ossen deden
aan het front als trekdieren dienst. Op ka
meelen werden de troepen in het Oosten vei-
voerd. olifanten trokken dé zware batterüen
van de Indiërs.
Men vraagt zich evenwel 'misschien af, wat
muizen in den oorlog konden uitrichten. Zü
werden meegenomen aan boord van onderzee-
booten om dienst te doen als levende meet
apparaten voor den heerschenden luchtdruk
of de ontwikkeling van gassen.
Meer dan 100.000 postduiven hebben in de
verschillende legers dienst gedaan en van alle
dieren wellicht de meest belangrüke rol ge
speeld. Door het overbrengen van berichten
hebben zü talrüke menschenlevens gered.
Alle dieren hebben hun plicht gedaan, be
halve de zeeleeuwen. Zü moesten
groot bad reageeren, wanneer het water ten
gevolge van de nabüheld van een onderzee
boot trilde zü hebben dat evenwel niet ge
daan en de hydrophoon heeft hen vervan
gen.
17 O ECG verlies van een ban«
1 een voet of een oog
ning reeds weder verdwenen. Toen zü in het
dorp teruggekeerd waren, aarzelden zü om Iets
hun vreemde bevindingen mede te
B
