D
het geheim van
DÉ 7 WIJZERPLATEN
oool^
48
I
I
van den dag
Mr'
DE ENGELSCHE KAPERS
Candidaten, die zich bedreigd voelen
an
WIT lümutiiiiiiiiiiiiiiiiimmiiu
-
-
MAANDAG 18 FEBRUARI 1935
in
sy
Dagboeken van Pepys
De uitstraling der zon
NeVels verdrijven
Mislukte ontvoering
1
Rusland zonder klokken
Korte berichten
l-
Ook een wedstrijd
AGATHA CHRISTIE
i-7
Het gevaarlijkst waren
dedames
BEWAKING DOOR 50
POLITIE-AGENTEN
GROOTE MOGELIJKHEDEN
worden U geboden door advertentie-reclame in
de rubriek „Omroepers” Laat die U niet ont
glippen. De prijs kan geen bezwaar zijn, want
voor slechts 50 cent per regei komt Uw zaken-
Omroeper onder de aandacht van 80000
zinnen.
Een candidaat, die na 30 jaar
de heetste varen te hebben ge
staan, naar een rustiger en
veiliger district uitziet
Het klontje
A I 17 A °p dlt blad zl^n ingevolge de verzekerlngsvoorwaarden tegen' 7KA levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door 17 7KA b*J ecn ongeval met T7 OK A b!J verlies van een han<*
«I ilt 1 Hl ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeerlngen 1 f We" verlies van beide armen, belde beenen of belde oogen F UUs" doodelijken afloop 1 &i«JvFes een voet of een oog
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
niet laten zakken. Gooi
o n
3
's nacht* ook.
slaapt
<-a
Me
ND
o
IM
NEGEN en twintigste hoofdstuk
a
2-
1
ken -
anti-
anti-
klas.se
i. a 3—3
3 V
(88K
1
3-3
S-3
I 2-0
1
I
1
I
Klokslag twee uur zat Wouters den volgen
den dag op het kantoor tegenover zün nieu
wen chef. HU zag er vermoeid uit en keek Bar
ling teleurgesteld aan.
„Niets bereikt zeker, hè?” zei Barling niet
Bij Danzig is een visschersboot omgeslagen.
Drie opvarenden kwamen om het leven, de
sierde dreei met de omgeslagen boot aan land.
8-4
0-3
4-5
t-
it.
rd
rs
re
1S8E
n
g
e
er-
te
tiet
üd.
ele
iet
Ier
ite
In
sn
iet
?n
■n
I-
e,
n
des der uiterst-rooden, methodes, die hU thans
terecht verfoeit, maar die hü vroeger aller
minst versmaadde.
Van de thans levende staatslieden en politici
Is Mr. Lloyd George waarschijnlijk de man die
op openbare meetings het meest In gevaar ver
keerd heeft. In den aanvang dezer eeuw, ge
durende den Boerenoorlog, was hij een van de
leiden der Engelsche pro-Boeren, en met groe
ten moed verdedigde hij de saak der Afrikaan-
den op de monstermeetings, welke met dit doel
belegd werden. Meer dan eens evenwel heeft hij
zich niet dan met groote moeite en groot ge
vaar aan de volkswoede kunnen onttrekken.
Het waren toen in geen geval socialisten die
de logica der vuisten inplaats van die der woor
den poogden te doen zegevieren; „rowdyispi’*
heeft zich nooit tot een bepaalde groep of partij
beperkt, en bereikte waarschijnlijk zijn hoogte
punt in de jaren vóór 1914, toén het beoefend
werd, niet door fabrieksarbeiders, en ook niet
door dokwerkers, maar doordames.
In dien tijd was het niet geheel ongevaarlijk
Eerste Minister te zijn. Geen Premier is ooit
zoo streng bewaakt geworden als Mr. Asquith
in het tijdvak der suffragettes.
we
•ORD
3-8
'e 3-3
0-2
2-3
Gaan wij onze fietsen witten
Voor het nachtelijk verkeer
Roept het spatbord onzer fietsen
Nu den witkwast in ’t geweer?
S Wit zal meer doelmatig wezen.
Want de fietser stond bij rood.
Als een zeer onveilig seintje.
Aan te veel gevaren bloot!
’t Kalkverbod wordt opgeheven
Doch verbeeldt u daarbij niets!
Want de kalk mag slechts gestreken
Op het spatbord van uw fiets!
Dat de veiligheid zal winnen
Is een pak van menig hart.
En dit staat ook in den avond
Even vast als wit op zwart!
Fietsers zijn niet langer doelwit
Van de auto-razemij
Want de auto-rijder schiet dan.
Als hij ’t witte ziet.... voorbij!
Als de som der ongelukken
Door dit witte streepje daalt,
Dan is 't zeker, dat een wetje
Oök eens een.... wit voetje haalt!
Nabij Napels zijn In een tufsteengroeve vier
arbeiders die bezig waren met den aanleg van
een nieuwe schacht, bedolven door losrakende
aardmassa's. De ongelukklgen konden niet meer
levend geborgen worden.
*s nachts j""
buiten doen, als i
In Weenen Floridsdorf heeft de politie een
geheime vergadering van communisten ontdekt
en 45 personen gearresteerd. Elders te Weenen
zijn Sovjetvlaggen geheschen. terwijl ook een
transparant gespannen werd.
■ST
2-1
onvriendelijk. ..Dacht ik wel, alle begin is moei
lijk. Vooral den moed i.—'. -
maar los!”
Wim Wouters begon zijn rapport.
..Direct hiervandaan ben ik naar
ud 4-8
ld
3 t-9
8-0
3-3
gewoon
Verder.”
„Vanochtend om 7 minuten voor tien kwam
hij zjjn huis uit. Ik hem nè, natuurlijk zorg
dragend ongemerkt te blijven. Na een kwartier
wandelen liep hij een restaurant binnen.”
„Welk restaurant?”
..Het Gouden Hoofd.”
..Niets opvallends dus. Verder."
„HU bestelde een kop koffie, bleef 23 minuten
zitten en gaf een dubbeltje fooi.”
„Anders mets bijzonders? Goed. Verder."
..Hij liep een sigarenwinkel binnen en kocht
vijf sigaren van een dubbeltje. Juist toen hij
weer bulten was. begon het eensklaps pupe-
stelen te regenen. Hij bleef even staan en liep
toen vlug haar de standplaats van de taan
op het
ist
3-3
o-l
Het dagboek is een .jnenschelijk document”
van den eersten rang; het is ook een geschied
kundig document van de grootste beteekenis.
Deze ooggetuige vertelt van zoo belangrijke ge
beurtenissen als de „groote pest” en den brand
van Londen (1866) en het opvaren van de
Theems en de Medway door de Hollandsche
vloot. Hij vertelt van het politieke en ambte-
Hjke, en vooral ook van het maatschappelijke
leven van dien tijd, en hij doet het met een
beminnelijke naïveteit, welke hem vaak verheft
tot den rang van een humorist. Maar een on
bewust humorist, want humor bezat de overi
gens in vele opzichten voortreffelijke Pepys in
het geheel niet. Men lacht herhaaldelijk om
zijn uitvallen en opmerkingen, en ziet dan in
gedachten den schrijver verbaasd opkijken en
vragen: „Waarom lacht gij?”
De Pepys Library van het Magdelene College
te Cambridge, en de Bodleian Library te Oxford
hebben thans nieuwe Pepys-documenten aan
het licht gebracht, welke nog niet gepubliceerd
zijn, maar waarvan verzekerd wordt dat zij f
groote historische waarde hebben. Zij bestaan
uit een bundel door Pepys geschreven brieven
en twee nieuwe dagboeken. 1
Het bestaande „klassieke” dagboek eindigt
met het jaar 1MB; bovendien verscheen niet
lang geleden een dagboek dat Pepys bUljleld
gedurende zijn reis naar Tanger in 1883.
Dat Pepys, die zeer hooge betrekkingen in
staatsdienst bekleed heeft, en later bijna dage
lijks omging met Karei n, zijn dagboek ge
staakt zou hebben in 1889, toen hij nog maar
een persoon van vrij ondergeschikte beteeke
nis was, heeft men steeds zonderling gevonden;
de twee dagboeken, welke thans aan het licht
gebracht zijn, omvatten de belangrijke perio
des uit zijn leven en zijn van groot polltiek-hls-
torlsch gewicht. Er komt onder andere een kort,
maar veelzeggend relaas In voor van de ge
beurtenissen, verband houdend met de beschul
digingen, door den llederlijken Titus Oates te
gen de katholieken ingebracht.
Terwijl het oorspronkelijke dagboek geheel
In stenographic geschreven was. zoodat zijn ont
cijfering voel tijd en scherpzinnigheid verelscht
heeft, zijn de latere dagboeken in gewoon ko
pend schrift gesteld. Verzekerd wordt dat zij
In stijl geheel met de beroemde „Diary" over
eenstemmen.
De werkgeversvereeniglng in de textielin
dustrie van Verviers en omgeving heeft bekend
gemaakt, dat met ingang van 1 Maart alle
loonen met 5 worden verlaagd, y
„De Inlichtingen. diF ik'ómtrent u heb In
gewonnen, mijnheer Wouters, zijn niet on
gunstig. integendeel; uw uiterlijk, uwe manie
ren zijn correct, op het eerste gezicht krijg ik
den indruk van een intelligent Jongmensch."
„Ik dank u. mijnheer Barling.”
Barling ging verder, wat jovialer nu:
„Ik wil het met je probeeren. Jongeman.
Voor de rest hangt het hoofdzakeljjk van Jezelf
af. Er zijn weinig rechercheurs, die het tot iets
brengen. Hoofdzaak, een allereerste hoofdzaak
is betrouwbaarheid. Verder Je oogen en ooren
goed den kost geven, vooral de oogen. Ik zal
Je bij wijze van proef onmlddellijk werk ge
ven.”
„Heel graag, mijnheer Barling, ik zal m’n
uiterste best doen....”
„Ik heb in handen een bank verduistering voor
een bedrag van dertig mille, ik heb eenlge aan
wijzingen. die naar verschillende richtingen
uiteenloopen. Eén spoor leidt naar een zekeren
Smits.”
Uit het kaartsysteem haalde hij een gele
kaart.
„Noteer deze gegevens in je boekje, de kaart
blijft hier; naam, adres en persoonsbeschrij
ving. Luister nu goed: Ik wensch alléén te we
ten, of de mogelijkheid bestaat, dat deze
Smits in het onrechtmatig bezit is van deze
dertig mille, meer niet. Ik behoef dus niet te
weten, op welke manier hij die eventueel ver
kregen heeft. Het eenlge, wat je te doen hebt. Is
te trachten erachter te komen, of het al dan
niet mogeljjk is. dat hü dit bedrag machtig
geworden is. Ik wensch dit zoo spoedig moge
lijk te weten, uiterlijk morgenmiddag twee uur.
Blijkt de kans te bestaan, dat hu ze heeft,
dan zullen we verder zien, wat ons te doen
staat. Zoodra je iets weet, bel je me op. hier
is m'n geheime telefoonnummer: noteer."
Barling stond op. reikte Wouters de hand:
..Succes! Vooral goed uit Je oogen kijken! Dèt
is de hoofdzaak. Bijzondere dingen zijn door
gaans absoluut overbodig scherp toezien,
nadenken, combineeren, dat is alles.”
Wim Wouters boog, vertrok en stapte uiterst
gewichtig naar bulten.
stonds misschien een onderhoud met haar heb
ben?”
„Zeker, zeker, beste kerel.’’
Lord Caterham was nog -steeds zeer verrast,
maar genoot nog van het gevoel van uitstel.
„Als het Je niet verveelt,” zei hij.
.Niets kan me minder vervelen,” zei George.
,.Ik vind, Caterham, als ik zeggen mag, dat Je
nauwelijks het feit waardeert, dat Eileen vol
wassen is. Ze is niet langer een kind. Ze is een
vrouw en als ik het zeggen mag een zeer be
koorlijke en talentvolle vrouw. De man die er
in slaagt hare liefde te winnen, zal buitenge
woon gelukkig zijn. Ik herhaal hetbuiten
gewoon gelukkig.”
„O, dat zal wel,” zei lord Caterham. .Maar
ze is erg onrustig, weet u? Ze kan nooit lan
ger dan twee minuten op dezelfde plaats
blijven. Ofschoon Ik geloof dat jongelui daar
tegenwoordig niet meer om geven.”
,,U bedoelt dat ze niet tevreden is met stil
te blijven zitten. Eileen heeft hersens Caterham,
ze is eerzuchtig, ze interesseeert zich voor de
problemen van den dag en richt daarop haar
frisch en levendig jong verstand.’*
Lord Caterham staarde hem aan. Het kwam
in hem op dat „de inspanning, die het mo
derne leven van onze zenuwen vergt” zich bü
George begon te doen gelden
Want zijn beschrijving van Bundle leek lord
Caterham inderdaad belachelijk.
„Weet Je zeker, dat je goed in orde bent?”
vroeg hij bezorgd.
George negeerde de vraag ongeduldig.
(■•••ge I lalt gedraagt zich eigenaardig
■Mijnheer Lomax is hier, uwe Lórdschap.”
Lord Caterham schrok hevig want daar hij
*erdlept was in de Ingewikkeldheden van wat
'Jlen niet doen moet met den linkerpols, had hl)
Oen butler niet hooren naderen over het zachte
gras. Hij keek Tredwell meer bedroefd dan
boos aan.
-Ik heb je aan het ontbijt gezegd, Tredwell.
“*t Ik het vanmorgen heel druk zou hebben"
■Ja, uwe Lordschap, maar....”
■■Ga mijnheer Lomax vertellen, dat Je je ver
gist hebt, dat ik naar het dorp ben. dat Ik met
Jicht te bed ligt, of als het andere faalt, dat
ik dood ben.”
.Mijnheer Lomax heeft uwe Lordschap reeds
gezien, toen hu de laan inreed.”
Lord Caterham zuchtte diep.
-Juist iets voor hem. Heel goed Tredwell. Ik
haar zal zijn. Het lukt me het best Caterham,
dat Je belt en den butler vraagt haar te zoeken
en haar te vertellen dat ik haar even wil
spreken.”
Lord Caterham belde gehoorzaam.
O Tredwell." zei hij toen deze verscheen.
„Wil Je de freule even zoeken? Zeg haar dat
mijnheer Lomax haar graag even wou spreken
in het salon.”
„Ja, uwe Lordschap.”
Tredwell verdween George nam Caterham s
hand en drukte die tot groot misnoegen van den
ander zeer stevig.
„Duizendmaal bedankt.” zei hU. „Ik hoop U
spoedig goed nieuws te brengen.”
HU haastte zich de kamer uit.
„Wel,” zei lord Caterham, „wel.”
En toen, na een lange stilte:
„Wat heeft Bundle uitgevoerd?”
De deur ging weer open.
„MUnheer Eversleigh uwe I zirriaehep
Toen Bill binnenkwam greep lord Caterham
zijn hand en sprak ernstig;
„Hallo Bill! Je zoekt Lomax zeker. Luister
eens als je een goede daad wilt verrichten, snel
dan het salon binnen en zeg dat het Kabinet
onmlddellUk vergadering heeft of krijg hem op
een andere manier weg. Het is heuach niet eer
lijk om dien armen duivel zich als een ezel te
laten aanstellen. Allemaal terwille van een
dwaze meisjesgrap."
„Ik ben niet gekomen voor den Kabeljauw,”
zei Bill. „Ik wist niet dat hü hier was. Ik moet
Bundle spreken. Is ze hier ergens?”
„Hu nam dus een taxi, met het oog op ffie
stortbui?”
„Ja. Ik sprong vlug in de volgende taxi, ging
naast den chauffeur zitten en zei hem den
eersten wagen te volgen.”
„Smits liet zich zeker naar huis ruden, niet?’*
.Ja. En tot nu tien minuten geleden is hü
de deur niet meer uitgekomen."
„Dat begrüP ik, met dat hondenweer.’"
Barling stond op:
„Weet je, wat JU nu doen moest, vriend? Ga
JU nou eerst thuis eens lekker uitslapen. Mor-
genochtend gaan wij samen eens op stap. Twee
tien meer dan één. Ik verwacht Je morgen om
tien uur in de buurt van Het Gouden Hoofd."
Wim Wouters liep mismoedig huiswaarts,
doodaf.
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
^HiiiiiiiiiiiiimHiimniiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiHHiiiiitiiim^
mouth (Mass. U. 8 A.J. Deze proeven hadden
tot doel een middel te vinden om de dichte
nevels, die over een vliegveld hangen en het
landen onmogelük maken, te verdrUven. Uit
spuiten, die 9 Meter boven den grond waren
opgesteld, werd een verzadigde oplossing van
calciumchloride versproeid. Dit zout trekt wa
ter heel sterk aan. Daardoor trad een begin
van condensatie van den nevel op, die In den
vorm van regen neerviel. Het gelukte Houghton
reeds practische resultaten te verkrUgen.
Naar zijn meening zou het sproeien van uit
een vliegmachine nog meer effect hebben.
Wie weet of hier niet de eerste stap Is gezet
die naar de opheffing voert van de zbo lastige
en soms rampzalige nevelbanken boven onze
vliegvelden.
In April zal een wedstrijd worden gehouden
tusschen de .Bluenose”, den trots der Cana-
deesche visschersvloot. en den schoener Ger
trude L Thébaud” uit Gloucester (V.S.).
De route van dezen wedstrUd ggat vah Nieuw
Schotland naar Engeland. Na afloop hiervan
nullen de belde schepen verschillende havens in
Engeland aandoen, om wellicht in September
een nieuwe race te beginnen.
De ..Bluenose" onder commando van Kapi
tein Angus Walters heeft sedert 1921 alle wed-
strijden om de International Fishermen's Tro-
Phy gewonnen.
„Moet ik daaruit op maken.... hm.... beste
kerel. Je wilt toch niet met Bundle trouwen?”
„U bent verrast. Ik geloof dat het u zoo plot
seling lUkt? Heb ik uw toestemming om met
haar te spreken?”
„O Ja.” zei lord Caterham, „als Je daar toe
stemming voor moet hebben.... dan kun Je het
natuurluk doen. Maar weet je Lomax, ik zou
het heusch toch niet doen als ik Jou was. Ga
maar weer naar huis en denk er eens over,
beste kerel. Tel tot honderd en meer van die
dingen Het is altUd Jammer om de hand van
iemand te vragen en zich dwaas aan te stellen."
„Ik geloof dat uw raad vriendelUk gemeend
is. Caterham, al moet ik bekennen, dat u zich
een beetje eigenaardig uitdrukt. Maar ik ben
besloten mün geluk te beproeven. Mag ik Eileen
spreken?”
.,O ik heb er niets mee te maken." zei lord
Caterham. „Elleen regelt zelf haar zaken. Als
ze morgen naar me toekwam en zei. dat ze met
den chauffeur ging trouwen, zou ik geen tegen
werpingen maken Dat is tegenwoordig de eenlge
manier Je kinderen kunnen het je erg verve
lend maken, als Je ze niet op alle manieren
toegeeft. Ik zeg tegen Bundle; „Doe zooals je
wilt, maar val me niet lastig” en werkelUk over
het geheel genomen doet ze dat heel goed.”
George stond op vervuld van zUn doel.
„Waar kan ik haar vinden?”
„Ja. dat weet ik heusch niet.” zei lord Cater
ham vaag. „Zooals Ik zooeven vertelde, Is ze
nooit twee minuten op dezelfde plaats. Geen
rust
De geleerde Bereskin heeft in den zomer van
1934 aan boord van den Usbreker Krassin" op
de route LeningradAtlantische Oceaan
Panama KanaalBeringzee actinometrische
waarnemingen verricht. Op het oogenbllk houdt
Bereskin zich aan boord van het stoomschip
„Swlrstroj” bezig met de meting der zonne
stralen op de route WladlwostokSingapore
Indische OceaanSuezkanaalMiddellandsche
Zee—Atlantische OceaanLondenLeningrad.
Deze metingen zullen -waardevol materiaal
opleveren voor het onderzoek naar de verdeellng
der uitstraling van de zon over den geheelen
aardbol.
Door meting van de uitstraling der zon In de
afzonderlUke deelen van het zonnespectrum
zullen langs de geheele route de door water
damp en nevel veroorzaakte verduisteringen
der atmospheer onderzocht kunnen worden.
d
2-3
2-1
•t
8-3
0 4
0-i
Om even over tienen liep Barling door de
draaideur het restaurant binnen op den voet
gevolgd door Wouters Na slechts een paar
etappen gedaan te hebben, keerde hü onmid-
dellUk weer om. en stond kort daarop op straat
lachend tegenover den verbluften detective-
teerllng.
„Maar meneer, meneer. hü zat er wéér, aan
hetzelfde tafeltje van gisteren....”
„Heb ik óók wel gezien, vriend, en nog meer
ook. Die man is even onschuldig aan dat geval
als JU of ik.... Je oogen den kost geven, vader,
nadenken, combineeren. Wat ik In dit oogenbllk
gez|en heb. is voldoende. Datzelfde hadt JU
gisteren vrijwel zeker in die 23 minuten ook
kunnen constateeren. Een man. die pas een
douceurtje van dertig mille gehad heeft, steekt
niet, heimelijk een overgebleven klontje suiker
In z'n vestjeszak.”
A. L. Bateman, conservatief afge
vaardigde van het Londensche district
North Camberwell heeft aan het
dlstrictsbestuur doen weten dat hU niet meer
voornemens is een candidatuur voor North
Camberwell te aanvaarden.
De reden hiervan is dat er In sommige wij
ken van het district wel vUftlg polltle-agenten
toe noodig waren om hem veilig uit een verga
dering weg te krugen.
,Jk voel geen lust mijn leven langer te wa
gen," heeft Mr. Bateman gezegd? HU heeft bij
de volgende verkiezingen de keus tusschen vier
dictricten, en is voornemens een candidatuur
voor het veiligste daarvan te aanvaarden. In
geen geval wil hij iets meer te maken hebben
met een district, waar hU steeds „in angst moet
verkeeren voor zijn leven."
North Camberwell Is een fabrieks- en volks
wijk; de meerderheid der bevolking is
socialistisch, maar het is juist in de
socialistische dlstrlóten daX de meest llnks-
staande .jooden" erop uit zUn politieke verga
deringen van tegenstanders te verstoren en
zelfs uiteen te jagen. Het kan gedurende ver-
kiezingscampagnes zeer ruw toegaan te North
Camberwell, en het is niet verwonderlijk dat
Mr. Bateman, die reeds bUna 30 Jaren lang voor
de heetste vuren gestaan heeft, in dienst der
Conservatieve partU. elndelUk naar een rus
tiger en veiliger district uitziet.
HU is evenwel niet de eenige die zich te be
klagen heeft, en bovendien is zijn klacht alles
behalve nieuw.
Datgene wat men „rowdyism” noemt, is bU
verkiezingscampagnes een steeds grooter rol
gaan spelen. ÉigenlUke Labour-mannen nemen
hieraan zelden deel, ofschoon büna steeds con
servatieven en soms ook liberalen, de slacht
offers van de ordeverstoringen zUn, welke
meestal uitgaan van utterst-linksche belha
mels, die zelden kieskeurig zün in de keus hun
ner medewerkers.
Sir Oswald Mosley, de tegenwoordige Fas-
cisten-leider, liet in zUn socialistische periode
steeds toe dat de meetings van zUn tegencan-
dldaat verstoord en zelfs uiteengejaagd wer
den door de roode „rowdies", van wier diensten
hü gebruik maakte. In dit opzicht had hU een
zekere beruchtheid; merkwaardigerwijs heeft
hU als Fascisten-leider meer dan eenig ander
politicus te lUden gehad van de ruwe metho-
Toen een Jong paar zich per slede naar d>
kapel te Okno (Polen) begaf, om zich daar te
laten huwen, sprongen plotseling vüf mannen
te voorschUn, die trachtten den bruidegom te
ontvoeren.
Het gezelschap, dat de a.s. echtelieden bege
leidde. wist tUdlg de politie te waarschuwen,
zoodat de ontvoerders konden worden gearres
teerd.
Daar bekenden dezen, dat zU van de moeder
opdracht hadden ontvangen haar zooft ts
ontvoeren, teneinde het huwelUk te verhinde
ren.
at de Engelschen groote dagboek- en
mémoire-schrUvers zUn, is geen toeval.
ZU zUn een der minst sprtmkzame vol-
- een volk van eenzame menschen,
noemde James Douglas hen eenige jaren ge
leden en daar zU zoo weinig spreken over
hun gevoelens en ervaringen, zUn zu eerder
geneigd ze aan het papier toe te vertrouwen.
Samuel Pepys is de grootste aller dagboek
schrijvers geweest waarschijnlijk doordat
nooit de gedachte in hem opgekomen was dat
hU ooit als een groot, of zelfs maar als een
klein dagboekschrijver bekend zou staan. HU
schreef immers niet voor de drukpers, doch
veeleer bU wüze van „hobby.” Het is niet
waarschUnlUk dat hü tüdens zün leven ooit het
manuscript van zün „diary” ooit aan iemand te
lezen heeft gegeven. HU schreef dus nooit op
„effect”; hü Uet nooit uit schaamte iets weg
en voegde nooit uit üdelheld iets aan de waar
heid toe; hü maakte de dingen niet mooier of
leelüker, niet beter of slechter dan zü waren.
Daar hü zich om stül niet had te bekommeren,
heeft hü nooit terwille van dezen de feiten
geweld aangedaan. Stül In den elgenlUken zin
van het woord heeft het dagboek niet, tenzU
in den vorm eener karakteristieke stülloosheid.
Datgene wat anders stül geweest zou zün. 13
zoo persoonlük in zün ongekunsteldheid, dat
de lezer van zün dagboek dezen zeventiende
eeuwschen Engelschman als een nog steeds le
vend persoon voor zich ziet.
het actreS
gegaan en heb er in de buurt post gevat. Smits
'ging in noch uit. Den gehéelen avond heb ik
gewacht.... niets. Den geheelen nacht heb ik
mijn post niet verlaten....”
„Zonde van je nachtrust,” viel Barling In d*
rede, „wat zou
d-ie ’s nachts j
e»t
le 5-4
o 4—3
r 3—
De opzienbarende proeven van den heer
Veraart over het kunstmatig verwekken van
regen, staan ons nog versch in de herinnering.
Al mogen de resultaten minder fraai zün ge
weest dan de hooggespannen verwachtingen
deden hopen, de grondgedachte was theoretisch
Juist.
Het denkbeeld was immers om door het uit
strooien van fün verdeeld sterk onderkoelde
materie een condensatie van waterdamp te
verkrügen.
Voor de American Philosophical Society werd
onlangs door prof. Bowles en Henry G. Hough
ton Jr. mededeeling gedaan betreffende proef
nemingen op het vliegveld van South Dar-
w i y im Wouters zat met zün hoed tusschen
\A/ de’ knieën in de wachtkamer van het.
r kantoor van den beroemden detective
Harold Barling.
De deur, welke toegang gaf tot het pnvé-kan-
toor, werd geopend, en Barling, teen rijzige fi
guur van naar schatting even in de veertig,
verscheen in de deuropening en zei met uit-
rioodigend handgebaar:
„Komt u binnen, munheer Wouters, gaat u
zitten. Een sigaartje? Een sigaret?”
Tegen dc verwachting van Wouters in zag
het kantoor er uiterst eenvoudig utt. Als eenl
ge muurversierlng de plattegronden van Am
sterdam, Den Haag en Rotterdam, tegen ren
der wanden een stalen kastje ter opberging van
systcemkaartenmidden in het vertrek een
vierkant schrijfbureau, waarop een telefoon
toestel, een gids, een adresboek, een aschbak
en een groote bloc-note. verder niets. Uit een
zUverirek was het regelmatig tikken op een
schrüfmachlne hoorbaar.
Barling ging zonder inleiding onmlddellUk op
het doel van de komst van zün bezoeker af.
t-ie den buit al
te pakken heeft
en. als hü er
niets mee te ma
ken heeft., wel.
eén gewoon mensch
krügen van de reden waarom ik u dezen mor
gen bezoek. Ik ben niet iemand die lichtzinnig
nieuwe verantwoordelükheden op zich neemt.
Ik hoop dat ik uitstekend weet, wat ik aan
mün positie verplicht ben. Ik heb deze zaak diep
en ernstig overdacht. Men kan vooral op mün
leeftüd niet in het huwelük treden zonder
diep.... hm.... er over na te denken. Gelük-
hetd van afkomst.Aojpkeenstemmlng in smaak,
algemeen aanpaaffiïgbvermogen. en dezelfde
godsdienst.... al deze dingen zün noodig en
men moet het voor en tegen wikken en wegen
Ite kan. meen ik, mün vrouw een positie in de
maatschappü verschaffen die niet te versmaden
1». Elleen zal die poeitle veel eer aan doen.
Door geboorte en opvoeding is zü ervoor geschikt
en haar hersens en haar scherpe zin voor poli
tiek kunnen slechts ons beider carrière bevor
deren. Ik weet Caterham, dat er.... hm
eenig verschil in Jaren is, maar ik kan Je ver
zekeren, dat ik me krachtig gevoel.... in mün
eerste jeugd. De meerderheid in jaren moet
aan de züde des echtgenoots zün. En Eileen
voelt ernstig.... een oudere min zal haar beter
passen dan sommige jonge apen zonder onder
vinding en savoir vivre. Ik kan u verzekeren
mün beste Caterham, dat ik haar.... hm
lieve jeugd zal waardeeren, ik zal er aardig
voor zUn.... hm.... ze zal gewaardeerd wor
den. De uitgelezen bloem van haar geest te
zien ontluiken, welk een voorrecht. En te weten
dat ik nooit besefte.
HU schudde afkeurend het hoofd en lord
Caterham, die moellük zün stem kon terug-
Nu het godsdienstig leven In de Sovjet-Unie
door de .«odloozen-campagne” sterk in omvang
afgenomen, worden de klokketorens voor de
gekste doeleinden gebruikt.
f De klokken zelf z(jn reeds lang voor irrtMStri-
eele doeleinden gesmolten. Men hoort thans in
Moskou alleen nog de klokken van de torens
van het Kremlin.
Van verschillende kerken dienen de klokke
torens om er lichtreclames op aan te brengen
voor films.
Van andere kerken zijn de torens weggebro-
«n en is het gebouw zelf ingericht als club of
•1» graanpakhuls.
In enkele plaatsen bezigt men de klokketo-
"ens om er met parachutes vanaf te springen.
ser
r 2-1
«t
OC S—1
1—3
uld
rt 0—3
8—3
n 0-U>
VEST
I* 4-3
Op een hoogst karakteristiek^ manier was lord
Caterham altüd het Joviaalst als zün Innerlüke
gevoelens allerminst joviale neigingen vertbon-
den. HU begroette George met een absoluut
ongeëvenaarde hartelükheid.
„Beste kerel, beste kerel. Verheugd Je te
zien. Werkelijk verheugd. Ga zitten. Gebruik
wat. Wel, wel, dat is aardig van je.”
En toen hü George in een groeten armstoel
had geduwd ging hit tegenover hem zitten en
knipperde zenuwachtig met de oogen.
„Ik moest u heel speciaal spreken,” zei
George.
„O.” zei lord Caterham zwakjes en zün mond
zonk weg. terwül zün geest vlug al de vreese-
lükc mogelükheden overdacht, die konden
schuilen achter dien eenvoudlgen zin.
„Heel speciaal," sei George met sterken
nadruk.
Lord Caterham's moed zonk dieper en dieper
weg. Hü voelde dat er iets komen ging, dat
ereger was dan alles wat hü gedacht had.
.Ja.” zei hü met een manhaftige poging tot
nonchalance.
„Is Elleen thuis?”
Lord Caterham voelde, dat de terechtstelling
was uitgesteld maar was toch Uchtelük verrast.
„Ja, ja,” zei hü, ..Bundle is hier. Die vriendin
van haar is erdat kleine meisjeWade.
Een heel aardig meisje, een heel aardig meisje,
ze zal ook een goed golfspeelster worden. Ze
slaat mooi en gemakkélük
Hü babbelde praatziek verder toen George
hem meedoogenloos in de rede viel:
d 3—4
wl|jk
1—1
kle 1—4
7—3
6—0
3—1
Toen keerden ze alle drie naar de vreemde hut te
rug en gebruikten hun ontbüt op hun hooge veilige
schuilplaats. „We kunnen rustig eten,” zeido kapitein
Benson, „die Indiaan zal ons nu wel met rust laten.”
Den geheelen dag bleven ze in den omtrek van de
hut, scherp uitkükend naar kapitein Gay en zün
mannen, die misschien nu naar hen aan het zoeken
waren. Maar ze zagen of hoorden niets en 's avonds
haalden ze de ladder op en gingen slapen.
„HU denkt, dat wU Spanjaarden zün,” lachte ka
pitein Benson. De Indiaan werd bevrüd en hem werd
beduid, dat hü wel gaan kon. Zwügend stapte de
grüze Wolf in zün boot en pagaaide weg.
J L—LL i.
111 1U_-'Will
'4
