eKdu&Aaal van den dag
Goudproeven van Dunikowski
DE ENGELSCHE KAPERS
s
I
I
I
-1
geen alchimist
u
HET GEHEIM VAN
DE 7 WIJZERPLATEN
ONWENNIG
MAANDAG 25 FEBRUARI 1935
7
sg
Au
w
Bllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllli
De strop werkte niet
Rots opgeblazen
AND
len
Held
Gevaarlijke elanden
Lawaaibestrijding
Om een geschil
Zeldzaam brutaal
\EN
Cursus in Japansch
jk
ia//
5
ISJ
en
'i
Opiumsmokkel
DOOR AGATHA CHRISTIE
j
Ook de doodende straal
ontdekt
Hy verandert geen metaal, doch
vindt slecht» goud, waar een
ieder goud kan vinden
Brandgevaar op
schepen
to
AT T D A °P dlt blad zlJn ln^evolge de verzekertngsvoorwaarden tegen bV levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door 17 bij een ongeval met T7 OCA Ml verlies van een hana
«I <r< /A.Dv/17111 Hl o ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeertngen 1 vUe" verlies van belde armen, beide beenen of belde oogen 8 OUe" doodelijken afloop JT £ÜVi" een voet of een oo»
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
De theevisite p
X ~l>
New York wiet
vrouw," zei hy. „t is vandaag de dag.”
sprak hü.
A
n als
r\
f'i
4
i
,'flj
A
i.
myn
woord, het was een handige
=5
iTIUPTt’
„We hebben vrede met de Engelschen” zeide hy
tot kapitein Benson. En als een zeer voorkomend gast
heer onderhield hy zich hierna met zijn bezoekers,
terwijl hij veel belang stelde in den verrekijker van
den kapitein.
Te Helsingfors moest een nieuw blok flatwo
ningen worden gebouwd, en de architect besloot
de fundeering gereed te maken, door de rots
op te blazen met dynamiet.
„We zijn geen Spanjaarden, maar Engelschen,” zei
de kapitein Benson, die de Aztekische taal na zijn
schipbreuk had geleerd. „Als ge dit zwaard wilt onder
zoeken, zult ge zien, dat ik de waarheid spreek." Mon
tezuma. de beroemde Azteeksche vorst, onderzocht het
zwaard nauwkeurig, knikte met het hoofd en glim
lachte.
Toen bood hij hun een overvloedig ontbijt aan in
een prachtige eetzaal, waar ze aanzaten aan een tafel,
waarvan het blad met goud en marmer was Ingelegd.
„Oeloof maar gerust.” zeide de kapitein, dat we op ’n
andere plaats zouden zitten, wanneer we Spanjaar
den waren.”
85-37
65— 39
60—44
53—48
60—47
56—59
56— 42
66— 58
71—67
57— 62
56—43
45—52
4»—61
43— 64
53— 67
54— 63
44— 58
52—64
38—68
50—68
41—62
37—68
afstand
en dat
i eerste
e wed-
I
I
Ft gedaan,
ligen gaven
aarde.
-Aston
V 1-3;
Chester
Black-
Lelces-
Leeds
1—3;
West-
iderers
dford
y 3—
tam—
ited—
ilack-
1 0—
3—1;
ton—
435
43.8
Ne-’
oor-
452
8al-
10
456
«o.:
leen
ner
ük
en)
18
rud
en)
len.
Sik
Het
Het
tee-
we-
met
sec.
.se
rin,
nes
tin.
ran
3.3
id-
iln.
15.
Ud
3.7
en
in.
nabij
•drij-
werd
edijk
jand
Try-
M.
500
a te
'loed
af-
s in
den
i er
Na een geschil met een voorman over het in
gebruik zijnde arbeids-systeem heeft een ar
beider van 'n textielfabriek te St. Gallen (Zwit
serland) zich van het leven beroofd.
Dit voorval heeft ertoe geleid, dat thans alle
arbeiders van de fabriek in staking zijn gegaan.
Zij eischen, dat de voorman in kwestie ontsla
gen wordt en dat het momenteel in gebruik
zijnde arbeidssysteem in de fabriek wordt af
geschaft.
Op initiatief van het Oosterache Instituut aan
de unlverzlteit van Rome is daar de eerste
cursus begonnen in de Japansche taal, welke
gegeven wordt door den Japanschen ieeraar
Yosjinori Maeda. De Japansche ambassadeur
bij het Quirinaal en de leiders van het Ooster-
sche Instituut waren aanwezig bij de plechtige
opening van den cursus.
zwart baar,
puntbaardje
een bruinen
op.
„Ik kom die 200
pond halen, me-
Pauline ging naar haar bureautje, nam uit
middelmatig
postuur, met
een
en
bril
SlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllHlllllllllllllllllllllllllil
De politie van
gister niet boe ze het had. aan-
geslen sedert 24 uur geen enkele
misdaad was gesignaleerd.
..Krantenbericht."
komt de handigheid van mijnheer
Tot op zekere hoogte vertelde hij de
waarheid en ik moet toegeven, dat ik door dat
gevecht en zoo, begon te twijfelenen me af
begon te vragen of hy wel iets met den dief
stal had uit te staan, of we niet heelemaal op
het verkeerde scoor waren? Er waren een of
'wee bedenkelijke omstandigheden, die in een
heel verschillende richting wezen en ik kan u
wel vertellen, dat ik niet wist wat Ik er van
denken moest, toen er iets kwam wat onze
eerste vermoedens bevestigde.
Ik vond den verbranden handschoen in den
haard met tandindrukken.en toen, nu....
toen wist ik dat ik het toch goed had gedaan.
Het resultaat was, dat de stukken rots eenige
honderden meters ver werden weggeslingerd.
Een steen vloog door een ruit van een particu
lier ziekenhuis, met het gevolg dat een zestien
tal verpleegden een zenuw-toeval kregen.
Een drietal werklieden, die bij den bouw be
trokken zijn en op ongeveer 100 M. afstand
stonden werden zeer ernstig gewond. Van twee
meest een been geamputeerd worden, terwijl
van den derde de borstkas werd ingedrukt.
Tenslotte werden nog een groot aantal Jonge
boomen in een nabijgelegen park door de neer
vallende steenen vernield.
werd het heele geval buiten gezet om af te
koelen.
Dtt alles was maar voorbereiding. Het eigen
lijke goud maken begon toen er boven een
Kootsteen een paar druppels geest van zout
over de aarde waren gesprenkeld. Het geval
begon te sissen en. nadat er nog meer zuren,
in totaal een liter of drie, waren bijgevoegd, te
bruisen, te borrelen, te rooken. Er ontstond ten
slotte een dun papje dat, wanneer men de
lucht bulten beschouwing liet, wel iets weg had
van een mislukte schocoladepuddlng.
Hierop Werd een dikke waterstraal gericht.
Het laitate beetje kiel en leem werd wegge
spoeld totdat er ten slotte niets meer overbleef
dan een beetje grijs bezinksel. Daar werd kwik
bijgevoegd, twintig minuten vijzelen had ten
gevolge, dat het kwik het kleinste beetje goud
in zich opnam, het bezinksel werd gezeefd tot
alleen de kwlkballetjes overbleven, het kwik
liet men verdampen boven eén spiritusbrander
entja, wat er toen overbleef was niet
veel, doch het was goud!
Op deze wjjze maakt Dunikowski wekelijks
tien tot twaalf gram goud. dat hem ruim drie
gulden kost en iets meer dan zeventien gulden
opbrengt. Hij beweert dat hij van deze ver
dienste leeft en het valt niet te ontkennen, dat
zulks natuurlijk mogelijk is. Doch wie had ooit
gedacht dat de man, die er eindelijk in zou
slagen om goud te maken, .de twee einden van
de week aan elkaar zou moeten knoopen met
een bedrag dat ongeveer gelijk staat met den
steun, die elders de staat aan een werklooze
geeft?
Dat Dunikowski een uitvinding heeft
schijnt wel vast te staan. Deskurfhlg,
hem driehonderd gram goudhoudende
waaruit men tot heden met geen enkel procédé
goud had weten te halen. Dunikowski slaagde
er in enkele millgrammen goud af te schelden.
Intusschen beweert Dunikowski behalve zijn
goud vindende „Zeta-straal”, ook nog den lang
gezochten „doodenden straal” ontdekt te heb
ben. Tot heden nam men aan dat de electrische
stroom zich niet door de atmosfeer verplaatsen
kon, omdat die afstuit op de lichtstralen. Duni
kowski beweert thans een apparaat gecon
strueerd te hebben, waarmee hij door middel
van electrischen stroom een levend wezen, dat
zich op eenlgen afstand van het apparaat be-
vindt, kan dooden. Tijdens zijn proeven slaagde
hij er In een vliegmachinetje, dat aan een zijner
dochtertjes toebehoorde, op deze wijze te ver
branden.
Ook te Brussel gaat men het straatlawaal
krachtig bestrijden en om te beginnen heeft de
burgemeester de aandacht van automobilisten,
er op gevestigd, dat tusschen middernacht en
zonsopgang slechts in het alleruiterste geval
van de claxon gebruik mag worden gemaakt.
Het toeteren moet In normale gevallen vervan
gen worden door knipperen met de koplampen.
Ook zullen stappen worden gedaan om een
einde te maken aan de cacophonie van andere
geluiden, die in de straten weerklinken. Luid
sprekers, die nog laat op den avond hun klan
ken ultstooten en luidruchtige melkventers in
den morgen zullen aan beperkende bepalingen
worden onder «Wpen.
De politie te Rangoon heeft een aantal Chl-
neezen gearresteerd, wegens het smokkelen
van uit China afkomstige opium. Het vergif
werd geborgen in eierschalen, tusschen de voe
ring van hoeden en ook wel In petroleumbllk-
ken Zelfs had men de smokkelwaar in de
dooiers van eieren verborgen.
Drie bandieten hebben een overval gepleegd
in een openbaar verkooplngalokaal te Chicago.
De afslager riep juist „Eenmaal, ander
maal..." toen een der juist binnengekomon
bandieten „verkocht" riep, zijn revolver voorden
dag haalde, en met behulp van zijn twe^/nede-
pllchtlgen den afslager en de acht andere aan
wezigen In bedwang hield. Dezen werden daarop
van hun geld beroofd.
it,
De
een
noed
die
f de
tike,
laar
aan
°p
taat
t de
over
istlg
yeen
rik-
aast
'rle-
ein-
•j
Het dorp Olstra in Noord-Zweden ondervindt
zeer veel last van de elandenfamilie, die be
staat uit een stier, een koe en twee jongen.
Vooral de koe is zoo gevaarlijk geworden, dat
de bewoners een verzoek tot de regeering heb
ben gericht om het dier met zijn familie te mo
gen neerschieten. Daar het jachtseizoen geslo
ten is. is dit n.l. niet zonder speciale machti
ging mogelijk.
Eindelijk een reuze dagje.
Want geen gangster op den bon.
Men begrijpt dat de politie
I Rustig ademhalen kon!
Maar de dag, die kon verloopen
Zonder boeven op het pad,
Gaf juist daardoor iets onrustigs
3< En onwennigs aan de stad.
De kassiers van groote banken,
Op een overval paraat,
Kregen het nu door de stilte
Met hun zenuwen te kwaad!
En de rijkaards, die men wegsteelt
Voor een losprijs op hun hoofd.
Voelden zich van een emotie
En taxatie-prijs beroofd!
Ook de groote juwelieren
Konden er niet mee terecht.
Want de menschen gaan nu denken:
Hun briljanten zijn niet echt!
Neen, op zulk een rustig dagje
Is m’ in New York niet gesteld.
Daarom wordt het als een nieuwtje
Door de wereldpers vermeld!
MARTIN BERDEN
Nadruk verboden)
WW vilt u me het genoegen doen, morgen
\A/ een kopje thee bij me te komen drin-
v zen?-'
De bevallige weduwe lachte en keek den
vreemdeling door haar lange wimpers vragend
aan.
,.U is wel vriéndelijk, mevrouw."
„Komt u?“
„Heel graag.”
De opera was uit. en de vreemdeling leidde
Pauline door de gangen. Hun vriendachap was
twee uren oud Hij was na het eerste bedrijf
in de loge gekomen en kwam toen naast een
slanke, blonde dame te zitten. Een gevallen
handschoen en de aanbieding van het pro
gramma, gaven aanleiding tot de eerste woor
den. In de pauze praatten ze eerst over de mu
ziek. toen sprak hjj over haar toilet, en zij
vroeg hem naar een paar bijzonderheden over
zijn beroep. Toen het gordijn gezakt was en
zij opstonden, kuste hij eerbiedig haar hand.
„Ik dank u voor dezen avond,” sprak hij.
zy glimlachte: „Het zal me verheugen, u
morgen te ontvangen."
Rowland Sudamore had het gevoel dat een
man hem volgde, toen hij de opera verliet om
huiswaarts te gaan Eerst dacht hij aan een
toeval, maar het leek hem te toevallig, dat zij
belden precies denzelfden weg moesten, dat de
tusschen hen altijd even groot bleek
zw belden plotseling van den oorspron-
kelyken weg afweken. Sudamore bleef eens
klaps staan, ging met snelle schreden naar den
vreemde en sprak hem aan:
„Wilt u me soms wat zeggen?”
„Doe het dan maar direct."
„Dat zal ik. U bent tegen morgenmiddag bjj
een dame op de thee gevraagd.”
Sudamore keek verbaasd op.
,.Hoe weet u dat?” vroeg hij.
„Ik ken die dame
„Zoo. dus jaloersch?”
„Volstrekt niet Ik ben al 20 jaar getrouwd,
meteen andere vrouw.”
„Wat hebt u dan met het heele geval te
maken?”
„Ik wilde u waarschuwen."
„Maar ik heb uw raad niet noodig," klonk
het ijzig uit den mond van Rowland.
,,’t Is toch altijd beter, als men vooruit weet,
wat er gebeuren zal," antwoordde de ander
kalm. „U zult om 5 uur bij mevrouw Pauline
zijn Dan wordt er 10 ihinuten later gebeld. Er
komt een heer de kamer binnen met een reke
ning van ruim 200 pond. De dame zal bewe
ren. dat ze maar 100 pond in huis heeft. De
heer hij heeft zwart haar en een punt
baardje, en draagt een bruinen bril zal
zeggen, dat hij daar geen rekening mee kan
houden en het verpande halssnoer dien zelf
den dag nog verkoopen zal. Dan zal de dame
u smeeken haar te helpen. Als u weigert, krijgt
ze een huilbui, en als dat niet helpt, een ze
nuwtoeval. Er zal voor u niets anders opzitten,
dan de ontbrekende 100 pond te betalen En
dan is 't afgeloopen met de theevisite. Want
Pauline is een fijngevoelige vrouw en is door
al die opwinding te moe. om langer te blijven
praten. Dan gaat u weg en Pauline komt in de
zijkamer, en neemt den man met het punt
baardje uw 100 pond af. Eigenlijk maar 98 pond,
want h|j krijgt 2 pond voor z'n goed gespeelde
rol. Die man is Damian, haar gewezen huis
knecht."
Rowland Sudamore had met verwondering,
maar ook met een zekere vroolijkheid geluis
terd.
Toen vroeg hij: .Moe weet u dat allemaal zoo
precies?”
„Omdat ’t nu. al verscheidene malen. tw«
jaar lang zoo gaat.”
.Maar hoe weet u 1?”
,Jk ben Damlan. Ik speel voor schuldeischer.
„En waarom vertelt u me dat?”
De vreemdeling kwam wat dichterbij. -Om
dat ik liever 5 pond heb dan twee. Ik onder
stel. dat u met genoegen 5 pond zult betalen,
als ik morgenmiddag thuis blijf en niet de re
kening presenteer."
Sudamore lachte: „En ala ik nu eena niet
wil?”
,JDat kan Ik ónmogelijk gelooven.” luidde het
kalme antwoord. „Mevrouw Pauline la veel te
schrander. Zij noodlgt alleen echte beeren uit.
een doosje vijf biljetten van 20 pond en legde
ze op tafel.
„Meer heb ik, tot m’n spijt, op t oogenblik
niet in huis. Als u morgen even terug komt—”
„1 Spijt me zeer, mevrouw, maar dat gaat
niet. Dan zal ik genoodzaakt zijn...,
Sudamore was opgestaan.
„Wilt u me toestaan, u het ontbrekende be
drag voor te schieten, mevrouw?”
„Maar
„V doet er mij een pleister mee."
„Nu, als u er op staat
Sudamore nam 100 pond uit z’n portefeuille
en legde ze op tafel. De schuldeischer nam de
200 pond, stak ze bij zich, groette en verwij
derde zich. Kort daarop nam ook Sudamore
afscheid.”
„Mevrouw," zei hij beleefd, „het la mij zeer
aangenaam geweest met u kennis te maken.
M'n bezigheden echter verhinderen mij, he
laas. nog langer uw kostbaren tijd in beslag
te nemen.”
Pauline Rlesener bleef zwijgend tegen het
raamkozijn leunen. Toen de deur achter Suda
more in t slot viel, lachte zfj stil en ging naar
de zijkamer. Die was leeg.
..Damlan." fluisterde se, ..Damian.”
Maar Damian was dien dag niet gekomen.
Tien minuten later ging Rowland Sudamore
een cafétje binnen, z’n vriend Lawson zat daar
aan een tafeltje en wenkte hem. Naast Lawson
op bet tafeltje lagen, netjes gerangschikt, een
zwarte pruik, een valsch baardje en een bruine
bril.
„Dat is geniakkelük verdiend,”
..Hier heb jij je briefje van honderd terug. De
andere honderd zullen we meteen maar sa
men deelen."
Sudamore knikte.
„Goed," zei hij. „De 5 pond, die Damian
moest hebben om vandaag thuis te blijven, zal
ik betalen. Jij hebt ook onkosten gehad, en je
hebt je rol uitstekend gespeeld.”
„Een aardig vrouwtje, die Pauline Rlesener.
Ik kreeg haast medelijden met haar.”
Rowland Sudamore lachte.
„Zij karnt zóó makkelijk aan den kost; waar
om mag ze ook niet eena een achadepostje
hebben?"
Een speciale medewerker van de „Daily Te
legraph” doet mededeellng van interessante
proefnemingen, die op het nieuwste en grootste
schip der Engelsche handelsvloot, de in aan
bouw zijnde .Queen Mary", worden genomen.
Een juist gereed zijnde hut, van het type
waarmee men het geheele schip wil voorzien,
werd overgoten met 20 gallon benzine en toen
in brand gestoken. Aanvankelijk brandde de
benzine hoog op. doch toen de benzine was
uitgebrand, bleek, dat van de hut slechts de
wanden geschroeid waren, terwijl de hut zelf
volkomen onbeschadigd was. Waarschijnlijk zal
dit type brandvrije hut bij de afwerking van
het schip verder worden toegepast.
Het blad meldt, dat de werkzaamheden snel
leren voortgang maken dan men aanvankelijk
voornemens was. De laatste ketel is dezer da
gen, een maand eerder dan men van plan was,
ingabouwd, zoodat thans met het monteeren
der* machines Is begonnen.
Den volgenden ihlddag omstreeks vijf uur
kwam Rowland Sudamore thee drinken bij me-
irouw Pauline Rlesener. Tien minuten later
werd er gebeld. Er kwam een beer binnen van
i
gedeelte van den rechterarm. Hij gooit het
pistool uit het raam, trekt den handschoen met
zijn tanden uit en gooit hem in het vuur; ala
ik kom. ligt hij bewusteloos op den grond."
Bundle haalde diep adem.
„U wist dat toch allemaal niet, hoofdinspec
teur Battle?”
„Neen, dat wist ik niet Ik was evenzeer beet
genomen als iedereen dat zijn zou. Eerst lang
naderhand heb ik het zoo met elkaar in ver
band gebracht. Het vinden van den hand
schoen was het begin. Toen liet ik sir Oswald
het pistool door het raam gooien. Het viel wat
verder dan moeat Maar iemand die rechts u>
gooit lang zoover niet met de linkerhand Zelfs
toen waa het nog maar een vermoeden en een
heel zwak vermoeden ook.
Maar er was een ding dat me opviel. De
papieren werden klaarblijkelijk gegooid opdat
iemand ze op zou rapen. Als mejuffrouw Wade
er toevallig was. wie was dan de werkelijke
persoon? Natuurlijk was die vraag voor hen
cue met ingewijd waren gemakkeltfk genoeg te
beantwoorden.... de gravin. Maar dat had ik
op jullie voor. Ik wist dat de gravin te ver
trouwen was. Dus wat volgde? Wel dat de
papieren werkelijk waren opgeraapt door degene
voor wie ze bedoeld waren. En hoe meer ik
er over nadacht, hoe merkwaardiger toeval het
me leek, dat piejuffrouw Wade precies op dat
oogenbllk verscheen."
„Het moet heel moeilijk voor u geweest zijn,
toen ik bij u kwam vol verdenkingen legen de
gravin.**
(Wordt vervolgd)
„Uu bedoelt?”
„Door mejuffrouw Loraine Wade. Mijnbeer
Wade was aan haar gehechtZij was zijn
zuster niet; ze was een aangenomen kina.
Ik geloof dat hij haar hoopte te trouwen
en er is geen twijfel aan dat hij haar meer
vertelde dan goed was. Maar Juffrouw Wade
was met hart en zie! mijnheer Thesiger toege
wijd. Ze deed alles, wat hij haar zei. Ze gif
het nieuws aan hem door. Op dezelfde manier
als mijnheer Wade werd mijnheer Devereux
later tot haar aanget-okken en hl) wnar-
schuwde haar, w a-schbnlVk tegen mijnheer
Thesiger. Dus werd mijnheer Devereux op zijn
beurt tot stilzwijgen gebracht... en stierf ter
wijl hjj aan de Zeven Wijzerplaten trachtte te
.ten weten, dat mijnheer Thesiger zijn moor
denaar was.”
„Hoe afgrijselijk,” riep Bundle, „als ik het
maar geweten had.”
„Och het leek niet aannemelijk. Ik kon het
dan ook zelf nauwelijks geloovenMaar toen
gebeurde dat or> de ABbey. U zu't u wel herin
neren, hoe lastig het was, vooral voor mynheer
Eversleigh hier. U was zeer Intiem met mijn
heer Thesiger. Mijnheer Thesiger vond het al
lastig, dat u gevraagd had hier naar toe ge
bracht te worden en toen hij ontdekte dat u had
gehoord wat er op een onzer vergaderingen
omging, was hl) verstomd
De hoofdinspecteur zweeg en er kwam een
tinteling in zijn oogen.
„Nu. mijnbeer Eversleigh stond voor een
dilemma Hij kon u het iehelm van de Zeven
Wijzerplaten niet mededeelen, zonder dat mijn-
In de hoofdstad van den staat Mlssisippi
heeft de 58-jarige Will Purvis den dag her
dacht, dat hij 41 Jaar geleden ter dood zou
worden gebracht. Op 19-jarigen leeftijd was
Purvis ter dood veroordeeld wegens een moord,
waaraan hij onschuldig was. Op een middag in
Februari 1894 zou de executie plaats vinden in
het openbaar op een plein in een klein Missl-
sippl-stadje. Den gevangenispredikant Sibley
had Purvis meegede<ld( *dat hij onschuldig was.
en terwijl Purvis op hjst schavot gereed stond
om te worden opgehangen, bad de priester met
luider slem, dat een wonóer zou mogen ge
schieden om den jongén te sparen, wanneer hij
onschuldig was. De, scherprechter trok het val
luik weg en Purvii yiel omlaag met de strop
om den nek. doch do* een of andere fout trok
de strop niet dichtten’ tot groote verbazing van
de vierduizend toeschouwen gebeurde er niets
met den veroordeeld^ Deze werd opnieuw naar
boven geleid, wam) de executie herhaald zou
«■orden, doch daartegen kwam de menigte in
verzet, zoodat de doodstraf veranderd werd
in levenslange gevangenisstraf. Vijf Jaren later
oekende een ander den moord waarvan Purvis
beschuldigd was te hebben gepleegd. By onder
zoek bleek deze verklaring juist en werd Purvis
in vrüheld gesteld^
52
Zooels ik zei, diende mijnheer Thesiger
de fatale dosis gcmakkelijk genoeg toe.
La'er, toen iedereen sliep. werden een
flesch. ’n glas en 'n leeg chloraaTeschje ge-
plaatst bij mijnheer Wade’s bed. door mUnhe-r
Thesiger. MJnheer Wade was toen bewusteloos
en zijn vln ers werden op het glas en de tlescn
gedrukt., op 'at men de afdrukken ervan zou
kunnen vinden als er een onderzoek werd ‘nge-
steld. Ik weet niet welke uitwerking de Zeven
Wekkers op mijnheer The’iger hadden, hij liet
In leder geval niets uit tejen mynheer Deve
reux. Toch denk ik dat hl) nu en dan een paar
vervelende oogenblikken meemaakte als hy er
aan dacht. En tk denk dat hy mUnheer Deve
reux daarna heel gced in het oog hield.
We we en niet precies wat er toen gebeurde.
Niemand heeft lang met mynheer Devereux ge-
sproten na mijn teer Wade'-- drod Mrar het Is
duldeli'k, <tat hy cp deie'fde manier als tr(ln-
heer Wide te werk ging en hetze fd~ resu'taat
bereikte, name yk dat myn eir Thesiger de
man was. Ik denk ook dat hy op dezelfde
manier verraden werd
heer Thesiger het ook aan de weet kwam
en dat kon nooit goed zyn Het liep allemaal
schitterend voor mynheer Thesiger, daar hy nu
een aannemeiyke reden op kon geven om zich
op de Abbey te doen Invlteeren, hetgeen alles
gemakkelUk maakte. Ik mag wel zeggen, dat de
Zeven wyzerplaten reeds een dreigbrief aan
mynheer Lomax hadden gezonden, opdat Ik heel
natuuriykerwyze ter plaatse zou kunnen zyn.
Ik hield myn tegenwoordigheid niet geheim
zooals u weet."
En weer tintelden de oogen van den hoofd
inspecteur.
„Nu, oogenschyniyk zouden mynheer Ever
sleigh en mynheer Thesiger leder een hal ven
nacht waken In werkeiykheid deden mynne^r
Eversleigh en Juffrouw St. Maur dat. Zy stond
op wacht aan de blbliotheekdeur, toen ze myn
heer Thesiger aan hoorde komen en achter het
scherm moest springen.
En nu
Thesiger
haar verhaal Het is volkomen waar en volko
men aannemelyk.
En nu komen we aan mynheer Thesiger zelf.
Een ding viel me direct op. De kogelwonde
alleen had hem niet kunnen doen bezwijmen
Of hij was gevallen en had zyn hoofd gestoo-
ten of.... hy was heelemaal niet bewus
teloos geweest. Later hoorden we mejuffrouw
St. Maur's verhaal. Het kwam volkomen over
een met dat van mijnheer Thealger.er was
echter één veelzeggend punt. Mejuffrouw St.
Maur zei, dat mijnheer Thesiger, nadat de
lichten uitgedraaid waren naar de glazen deur
ging en zoo stil was. dat ze dacht dat hij de
kamer verlaten moest hebben en naar bulten
was gegaan. Nu. als er iemand in de kamer is,
móét je haast zyn ademhaling wel hooren als
Je er naar luistert. Laat ons dus veronderstel
len, dat mynheer Thesiger naar buiten gegaan
was. Waar dan naar toe? Langs het klimop
omhoog naar nVJnheer O'Rourke's kamer. In
mynheer O'Rourke's whiskey was den avond
tevoren lets gegooid Hy krijgt de napieren,
grolt ze naai het meisje, klimt weer langs het
klimop naar beneden en begint het ge
vecht. Dat is gemakkelyk genoeg als Je er ever
nadenkt. Gooi de tafels om, loop heen en weer,
praat met je eigen stem en dan op een
heeachen fluisterenden toon. En dan het aller
laatst de twee revolverschoten, zyn eigen auto
matische revolver den vorigen dag openlyk
gekocht, wordt afgevuurd op een denkbeeldigen
aanvaller. Dan neemt hy met zyn gehand-
schoende linkerhand uit zyn zak een klein
Mauaerplstool en sclüet zich door het vleezlge
Maar op
kerel.”
„Wat gebeurde er eigenlijk?" zei Bundle.
„Wie waa die andere?"
,Er was geen andere man. Luister en ik zal
u laten zien, hoe ik ten laatste het heele ver
haal reconstrueerde. Om te beginnen doen
mynheer Thesiger en mejuffrouw wade hier
samen aan mee. en ze hebben op een bepaal
den tyd een rendez-vous. Juffrouw Wade komt
over In haar wagen, klimt door d« heg en gaat
naar het huis. Al< iemand haar tegen zou
houden heeft ze een heel goed verhaal klaar...
wat ze dan ook deed. Maar ze kwam ongehin
derd op het terras Juist toen de klok twee
uur had geslagen.
Nu moet ik om te beginnen zeggen, dat men
haar had zien binnenkomen. Myn mannetjes
zagen haar, maar die hadden order niemand
tegen te houden die binnenkwam, maar alleen
wie er uitging. Ik wilde, begrypt u, zooveel
ontdekken als mogeiyk was. Juffrouw Wane
komt op het terras en op dat oogenbllk valt er
een pakje aan haar voeten en ae raapt het op
Een man klimt langs het klimop naar beneden
en ze begint hard te loopen. Wat gebeurt er
dan? Het gevecht en kort daarop de revolver
schoten. Wat zal iedereen doen? Naar de plaats
van het gevecht snellenEn juffrouw Wade
had het park kunnen verlaten en weg kunnen
rijden met de formule veilig*In haar bezit.
Maar dat gaat zóó maar niet. Juffrpuw Wade
loopt recht in myn armen. En op dat oogenbllk
verandert het spelletje. Het Is niet langer
aanval maar verdediging. Juffrouw Wade doet
unikowskl. De naam kreeg klank In 1932,
j toen de kranten den draak begonnen te
LX steken met een aantal Franschen, die een
jongen Poolschen chemicus aan geld hadden
geholpen om goud voor hen te maken, en die,
toen het geld verdwenen was zonder dat er
goud te voorschijn kwam, een aanklacht tegen
hem indien len wegens oplichting.
Dunikowski gaf zich echter niet zoo maar ge
wonnen. Hy hield vol dat hy goud kon maken
en eischte van de rechtbank dat zy hem in de
gelegenheid zou stellen om te bewyzen, dat hy
het kon. De rechtbank ging daarop in. Uit het
Zuiden van Prankryk, waar hy experimenteer
de, bracht men hem over naar Parys, waar hy
nachts in de gevangenis zat en ov.-rdag in de
JEcole Centrale”, waar hy naar hartelust goud
fabriceerde: althans poogde goud te fabrlcee-
ren, want een half jaar lang slaagden, volgens
Dunikowski. de proeven prachtig, doch, volgens
de deskundigen, zonder resultaat. Dunikowski
verscheen in de bank der beklaagden en na
een proces, waar heel Parijs dagen lang mee
opztond en naar bed ging, verhuisde hy voor
twee jaren naar de gevangenis.
Eerst later zou uitkomen, dat het voor den
tweeden keer was. dat Dunikowski door zyn
uitvinding in moeiiykheden kwam. Reeds in
1932 had hy van zich doen spreken, zy het
dan ook zonder dat de kranten zich met de
zaak bemoeiden. Hy was met zijn broer naar
Parys gekomen, waar een aanbeveling van den
beroemden pianist Paderewski, die toen presi
dent der Poolsche republiek was, hem spoedig
toegang verschafte tot eenige groot-industrieelen
en bankiers. De Polen kregen de beschikking
over een millloen franken, terwyi de autofa
brikant Markies de Dion hun een laboratorium
ter beschikking stelde. De proeven leverden
langen tyd niets op. doch Paderewski hield zyn
landgenooten, die beloofd hadden, wanneer zy
slaagden, de Poolsche schatkist in eens van alle
moeiiykheden te verlossen, een hand boven het
hoofd. Tot een der Fransche geldschieters de
Dunikowski's er op betrapte dat zy by hun
experimenten geen goud maakten, doch wel
goud gebruikten! Toen werd het wantrouwen
sterker dan Paderewski's protectie. De Duni-
kowski's gaven voor dat zy naar Polen moesten
om daar nieuwe Instrumenten te halen; men
Het hen gaan en. vermoedelyk niet heelemaal
onverwacht, zag men hen niet meer terug-
keeren naar het laboratorium der Dion-fabrie-
ken.
Wat er van den tweeden Dunikowski gewor
den is, weten we niet. De andere kwam later
naar Frankryk terug, beproefde nog eens zyn
geluk en eindigde, als gezegd, in de gevangenis.
Enkele maanden geleden was zyn straftyd om.
Hy keerde het land, waarvan de gastvrijheid
althans voor hem meer spreekwoordelyk dan
fetteiyk was gebleken, den rug toe en verhuisde
van £e Fransche naar de Italiaansche rivlera.
naar San Remo. waar hy met bekwamen spoed
een nieuwe machine in elkaar zette en de pers
Bet aankondigen, dat hy verder ging met zyn
goud-fabricatie.
Dat is te zeggen, Dunikowski duldt absoluut
niet dat iemand zyn uitvinding als goud-fabri
catie betitelt. Hy is geen toovenaar, geen kwak
zalver, geen alchimist. Evenmin als iemand
anders kan hy een bepaald metaal veranderen
in een ander metaal. Hij vindt slechts goud,
raar een leder goud kan vinden. Hy scheidt
het goud af uit goud houdende aarde en de
heele waarde zyner vinding schuilt daarin, dat
hy goud kan afscheiden waar anderen het goud
•lechts constateeren zonder het te kunnen af-
■cheiden, en dat deze goudafscheidlng veel en
veel minder kostbaar is dan met andere procé
dés. Het goud, dat Dunikowski wint, kost hem
drie honderd gulden per kilo. De offlcieele
goudprys is om en om zeventien honderd gul
den!
Een Parysche journalist is eens op onderzoek
Wt gegaan en slaagde er in, niet alleen om
een experiment van Dunikowski by te wonen,
maar zelfs om met behulp van Dunikowski’s
machine zelf goud te mogen maken!
Veel begrepen heeft hy er niet van. Hy heeft
vitten staren naar een machine, welke er aan
den bovenkant uitziet al^ het vergrootings-
®PP*raat van een fotograaf en aan den onder
kant doet denken aan een radiotoestel. Hy zag
vele machinaties, waarvan hem de zip niet
*rg duideiyk werd, doch toen alles afgeloopen
*as, ontdekte hy goud en een deskundige, die
het experiiHvnt had bygewoond. verklaarde dat
geen bedrog in het spel kan zyn. Dies toog
hy den volenden dag onder de leiding, maar
•onder de medewerking van Dunikowski, aan
hen arbeid.
Een hoopje roode aarde, dat flink vochtig
en wel iets had van een mislukte mokka-
teart, werd met behulp van een spatel flink
hoor elkaar gestampt en uitgespreid onder de
machine, die het een minuut of tien bestraalde.
Vervolgens werd de aarde in een smeltkroes
gedaan en boven een kolenvuur verwarmd tot
een hitte van veertienhonderd graden. Dan
Verschillende keeren hebben menschen, die
de dieren ontmoetten, hun leven slechts kun
nen redden door in een boom te klimmen en
daar uren te wachten tot de woeste elanden het
geduld verloren en wegtrokken.
