De financiën van Baldwin
eKdvciïkaaL van den dag
DE ENGELSCHE KAPERS
l
fok
TC
3
te
HET GEHEIM VAN
DE 7 WIJZERPLATEN
Schrijversjubilé
b®.
r
WOENSDAG 27 FEBRUARI 1935
Stanley Baldwin
J
Bekroond in België
Moppen en anecdoten
DOOK AGATHA CHRISTIE
Belangeloosheid is zijn
familietrek
ONBAATZUCHTIG EN
VRIJGEVIG MAN
„Queen Mary”
r
I
r1
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
Teekens om sneller te gaan rijden
Groofer voorbeeld van stoffelijke
offervaardigheid heeft geen
minister ooit gegeven
j Een
L
ne-
rck
ley
•n
by.
ii
geld
Toussaint van Boelaere vertelt
verklaring
(Bijzondere Correspondentie uit Brussel)
standige
Kt
>1
c.
dan
nog
l
in
I
f’
Cl’
A4
‘tl
c
S.
een millionnair
54
VIER EN DERTIGSTE HOOFDSTUK
Lord Caterham geeft zün toestemming
(Lodt)
I
In een oogenblik was er veel volk op de been en
de drie blanken werden als ware helden vereerd. In
dianen vergeten een weldaad nooit en dat zou later
blijken.
Sn «I h «ids ver mtsr.
voor *vwr-
Doordat de kinderen te veel op de vreemdelingen
letten, keken ze niet uit. en onverwachts kantelde het
bootje. Gelukkig gebeurde het ongeval niet ver van
den oever, maar toch nog ver genoeg om den alligators,
die blikbaar tot de gewone waterbewoners gerekend
werden, een kans te geven.
9
O
»1
het meuoi-
Hct luna
te
i
te
het
Drie-
dollars
na-
Elch
«en
van
er
d.
en
r*
Ln
er
5
I.
9
nog
che
ren
14—
ve-
ch-
144,
ig
p.
i:
n
se
is
at,
at,
ith
ito
kg.
170-
ooi
sn
els
le-
in-
Im.
r.
Je
en
DO.
re:
I
00
at
er
i
i
De vereeniglng De Jonge Tooneelllefhebbers
van Brussel had ter gelegenheid van haar 75-
Jarlg bestaan een prjjsvzflhg uitgeschreven voor
een tooneelstuk. De Jury neefj de volgende prij
zen toegekend: eersten prijs, 1200 francs en
verguld zilveren medaille, geschonken door den
Koning van België, aan mevr. M. G. J. Noppen
te Brussel, Nederlandsche’ van geboorte, voor
het tooneelspel Haar twee kinderen; tweeden
prijs H. Heymans voor Oogen Open; derden
Prijs A. Vandenbak voor Als de liefde breekt.
Op 19 Maart zal Haar twee kinderen in den
Kon. Vlaamschen Schouwburg te Brussel wpr-
den vertoond, bij welke gelegenheid Herman
Telrllnck de medaille zal uitreiken.
.Je hebt nooit geweten, wat voor een zaken
genie Je vrouw was. hè? Nu. eerlijk gezegd, wist
Ik het vóór vandaag ook niet. Maar toch is het
zoo. Je weet, dat ik dolblij was met dat collier,
dat Je me gisteren gaf, hè? Nu. t was ook wer-
Mijnheer Eversleigh was natuurlijk verschrik
kelijk geschrokken toen hij u zag. maar hij vond
het t beste zijn rol te blijven spelen. HU wist
dat onze menschen t huls bespiedden en dacht
dat u geen onmtddellUk gevaar dreigde. HU
kon ten allqp tUde weer ..levend” worden. Toen
mUnheer Thesiger zUn revolver op tafel poolde
en het huis verliet leek het veiliger dan ooit.
En wat het volgende gedeelte betreft....”
HU zweeg en keek BUI aan.
..Misschien zoudt u dat willen vertellen,
mUnheer."
„Ik lag nog op die döndersche sofa en trachtte
er bewusteloos uit te zien en werd hoe langer
hoe zenuwachtiger. Toen hoorde Ik Iemand de
trap afkomen en Loraine stond op en ging naar
de deur. Ik hoorde Thesiger’s stem maar niet
wat hU zei. Ik hoorde zeggen: „In orde; het
gaat schitterend.” Toen zei hU: „Help me hem
naar boven dragen. Het zal nogal een karweitje
zün, maar ik wil ze samen hebben. Een aardige
verrassing voor No. 7. Ik begreep niet heele-
maal, waar ze het over hadden, maar ze sleept
ten me op de een of andere manier <ie trap
op. Het was een karwei voor hen. Ik hield
me zelf goed zwaar en zü sleepten me hier
binnen en toen hoorde ik Loraine zeggen:
„Weet Je zeker dat het in orde is sir ze niet
bijkomen?" on Jimmy, dl everduivelde ploert zei
„Daar is geen kans op.” Ik raakte bulten me
zelven. Ze gingen weg en deden de deur op
slot en toen deed Ik de oogen op en zag Jou.
MUn God. Bundle, Ik zal me nooit meer zoo
absoluut ellendig voelen. Ik dacht dat Je dood
was.”
„Ik denk, dat mijn hoed mün redding was,”
zei Bundle.
,4ialf," sel hoofdinspecteur Battle. .Maar het
kwam oek half door mUnheer Thesiger s ge
wonden arm. HU besefte het zelf niet, maar
Rechter (streng) „Ben je daar nu al weer?
Heb ik met gezegd, vorigen keer, dat ik Je hier
niet meer wenschte te zien?”
Beklaagde: ..Jawel, Edelachtbare. Maar de
agent wilde mU niet gelooven."
--
A OP dit blad zlJn ingevolge de verzekerlngsvoorwaarden tegen T7 bU levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door TT bU een ongeval met ÜJ* OKfï bU verlies van eén ham
v 1 w Is tO ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeerlngen 4 verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen X doodelljken afloop A een voet of een oo*
Met klappende kaken schoten eenlge monsters toe
en ze zouden steUig hun doel bereikt hebben, als kapi
tein Benson en Hal niet met levensgevaar te hulp
gekomen waren. Een van de brutaalste dieren kreeg
nog een fllnken slag met een roeispaan.
„Ik sterf van honger, hoofdinspecteur Battle
En bovendien moet Ik al mUn collega's leeren
kennen.”
,Dt Zeven Wijzerplaten,” zei Bill. „HoeraI
We moeten wat chample hebben. Hebben ze dat
daar. Battle?”
„U zult nergens over behoeven te klagen
mUnheer. Laat u dat maar aan mü over.”
„Hoofdinspecteur Battle,” zei Bundle, „u
bent een wonderlUk Iemand. Het spüt me dat
u al getrouwd bent. Nu zal Ik me wel met
BUI tevreden moeten stellen.”
„Doe niet zoo dwaas.” zei Bundle, „u weet
toch wel, dat u geen energie genoeg hebt om
mémoires te schrUven.”
„Ik zou ze zelf ook niet schrUven. Ik geloof
dat dat nooit gebeurt. Maar ik heb onlangs ken
nis gemaakt met een dame wier „pedaal
baantje dat is. ZU verzamelt het materiaal en
schrUft het In werkelUkheld.”
„En wat moet u dan doen?"
„O. haar lederen dag een half uurtje de
feiten mededeelen. Niets meer dan dat.”
Hu dacht even na en ging reeds weg, maar
draalde zich toen opeens om en sel luchtigweg
over zUn schouder:
„Tusschen twee haakjes Bundle, met Wien
trouw Je nu?"
„Ik was al nleuwgslerlg.” zei Bundle. ,jot u
me dat vragen zou. Ik ga met BUI Eversleigh
trouwen.”
De egoist dacht er over na. Toen knikte hU
volkomen tevreden.
..Uitstekend” zei h|| „HU speelt onder ge-
lUke voorwaarden, nietwaar? HU en ik kunnen
samen In de foursomes spelen in de herfst-
compe title."
„Veder,” zei Bundle, „Ik moet u voorzichtig
een nieuwtje mededeelen. U gaat me verlie
zen.”
„Onzin,” zei lord Caterham. „Vertel me maar
niet dat Je lüdt aan vliegende tering of eet.
zwak hart of iets dergelUks. omdat Ik bet ge
woonweg niet geloof.”
„Het is geen overlUden.” zei Bundle. „Het is
een huweUJk.”
Boelaere ook de journalistiek, n.l. als correspon
dent uit België voor het .Algemeen Handete-
blad" van Amsterdam. Ook nu nog schrUft hü
kunstnotlties uit Brussel. Hoe hü. als functio
naris van het departement van Justitie, In de
journalistiek kwam?
Door Telrllnck kukm ik In het journallsme
terecht, zegt Toussaint. Ook Karei van de
WoestUne. waarvan Ik allicht de oudste vriend
was, is Jaren lang correspondent geweest van
de „Nieuwe Rotterdamsche Courant". Waar is
de goede tUd dat wU samen op reportage trok
ken? Het moest toen nog niet allemaal per te
legraaf en telefoon gaanVeel en vinnig is
hier, vooral bü de katholieke jongeren, de laat
ste Jaren gediscussieerd omtrent de Individua
listische strekkingen van de Vlaamsche „Van
Nu en Straksers”, uitloopers eenerzUds van de
Nieuwe Glds-actle In Nederland, anderzijds van
de ..Jeune Belgique"-beweglng.
Wanneer Toussaint over de beweging van
„Van Nu en Straks" spreekt, houdt hü er nog
altUd van te zeggen dat deze ontplooiing meer
beteekende dan de individueele verdienste van
leder schrijver afzonderlijk. „Ik meen wel
mogen zeggen.” verklaarde hU. „dat wU
literaire leven naar binnen en naar buL
naar de diepte en naar de breedte, hebben viM’
rulmd en dat wU een basis hebben gelejfr
waarop de Jongeren konden voortbouwen.
hebben er ons altUd op toegelegd om. met klem
vasthoudend aan ons Vlamlngenschap, Euro-
peeérs te zUn."
Ook In zijn dankwoord op de toespraken
sprak Toussaint van Boelaere nog, zü het ook
met eenlge schuchterheid, van zün geloof en
vreugde In „Van Nu en Straks" ,,dat uitbloeit
maar niet versaagt”.
De Waalsche minister van Openbaar Onder-
'WUs. Hlernaux, heeft Toussaint In een Neder
landsche rede den goudsmid van de Vlaamsche
letteren geheeten en stelde vast hoe In België
een duurzame vrede Is geteekénd tusschen
kunst en openbaar gezag, Arthur van Schendel
prees zün glimlachende philosophic, Jozef Muls
noemde hem het sieraad der Academie, en
Louis Plèrard. die voorzitter is van de Fransche
Penclub te Brussel sprak ook In het Neder
landse h.
Tusschen de Vlaamsche en de Fransch-Bel
gische Penclub neeft nooit betere verstandhou
ding bestaan dan sinds zü van mekaar scheid
den. zei Plèrard. En het is niet waar dat de
Vlaamsche kunst slechts oppervlakkig en la
waaierig is, getuigde hU.
Neen, het is niet waar dat de Vlaamsche
kunst lawaaierig Is. het zün slechts de Vlaam
sche kunstenaars die lawaaierig worden na het
officieel gedeelte van zulk een viering van een
voornaam en koelstll auteur, wanneer het vrien
dengedeelte begint en voor de zooveelste maal
de souvenirs worden opgehaald van den tUd,
f dogp Hermaa -THitlnck -4wv zUa toespraak fe-
noemd den tüd dat zij den droom bouwden der
dutoend toren», levend in den glans Her rUzen-
de gestalten, met een fün licht dat uit de gou
den ramen valt. Zulke herinneringen worden
schooner naarmate zü ouder zün, zeide Telr
llnck.
imon Bergson hield van systemen. Dat was
voor een groot deel de oorzaak van zün
succes in het scnaakspelen. En ik twüfel
er niet aan of Bergson zou de eerst; absoluut
eerlüke politicus van de V'ereenigde S-aten zün
geworden, zoo hü maar wat meer voor politiek
en alles wat daarbü hoort gevoeld had.
Thans bepaalde hü zün systemen tot twee.
In de eerste plaats voerde hü consequent een
systeem door om zün brood te verdienen en
volgens het tweede systeem hield hü zün vrouw
daarvan geheel onwetend.
Wat t laatste betreft, had hü het goed getrof
fen. want mevrouw Bergson had een zeer volg
zame natuur en trad weinig op den voorgrond.
ZU zorgde voor het huisgezin en kweekte cac-
teeën. Zü vergenoegde zich met de wetenschap,
dat Simon hard werkte en verder ging baar
nieuwsgierigheid niet. Misschien zou dat anders
zün geweest, indien mevrouw Bergson zich voo”
vrouwenbonden had geïnteresseerd, maar aan
dergelüke Instellingen had zü een groeten hekel.
Enkele Jaren geleden woonden de Bergsons zeer
bescheiden in een drukke volkswük van New
York. lederen dag ging Simon naar de city en
's avonds kwam hü opgewekt thuis. Zü genoten
van de amusementen, die voor eiken New Yor
ker bereikbaar zün. de bioscoop en hel luna
park, en wat mevrouw Bergson betrof, zü was
er volkomen mee tevreden.
Langzamerhand namen echter de inkomsten
van Simon Bergson toe en men was genood
zaakt om „op stand” te gaan wonen. Een beier
huis werd gevonden en betrokken,
lalr werd vernieuwd en aangevuld,
park werd van het Zaterdagsche uttgaanspro-
gramma geschrapt en In plaats daarvan be
zochten de Bergsons de opera.
Nog altüd bleef mevrouw Bergson tevreden.
Zelfs het feit, dat ze hoegenaamd greu vrien
dinnen en kennissen bezat, veranderde daaraan
niets. Zü hield van haar man. zorgde voor het
huishouden en dat was haar genoeg.
De laatste weken had Simon Bergson moel-
lUkheden in zaken gehad, 's Avonds was hü stU
en weinig opgewekt, en mevrouw Bergson had
hem vertroeteld als een klein kind Zü wist wel.
Alt ze zün zorgen niet mocht dragen, maar
niets belette haar om haar man door moeilijke
dagen te helpen door hem extra te verwennen.
Opeens veranderde echter Simon's stemming.
kwam op een avond opgewekt uit de city
iar huls en zün vrouw zuchtte van verllch-
werd ook een uitgave bezorgd, getiteld
„Metterzonnewende”. Het eerste boekje bevat
te sonnetten van H. Telrllnck, Jeanne Nyhuls.
V. de Meyere. F. Toussaint en van een zekeren
Jan van Overeyde. Toussaint verhaalt hoe die
naam bedacht w*rd door Telrllnck en UemzeU
om sonnetten te groepeeren waarvan zü zelf
niet meer wisten wie van belden ze geschreven
had. Het boekje was versierd met stafletters
en figuren geteekend, aldus het titelblad, door
Jaeobyne Nyhofdie weer niemand ander*
was dan Telrllnck. De verdere editie van „Met
terzonnewende" werd stopgezet, om de eenvou
dige reden dat zü geen Ingang vond.
Gezellige herinneringen zün Toussaint
bügebleven aan den tüd toen Van Dishoeck het
tüdschrift „Vlaanderen" uitgaf.
Wat hebben die onbezorgde en nog niet aan
de keurige HoUandsche stiptheid gewende
Vlaamsche schrijvers dien goeden Van Dishoeck
toch dlkwüls tot wanhoop gebracht als zü met
hun copie weer over tüd waren én de accurate
uitgever vreesde dat de nieuwe aflevering 'te
la* zou veraehünen. En hoe vaak Is het niet
voorgekomen dat bü Herman Telrllnck, die des-
tüds redactiesecretaris was. alle manuscripten
zoek raakten en alles in het honderd dreigde
te loopen
Naast zün bellettrie beoefende Toussaint van
Snwl heids ver tn—r-
dering voor ver- dering
keer, dat «Ten agent keer, dat den agent
van links nadert, van rechts nadert
Toussaint heeft verwerpelüke opvattingen ge
had ter zake van de volgens hem noodzakelükc
verwüdering tusschen kunst en moraal, maar
inkomen tot iemand zestig Ja* <*d wordt; ksggen oek
dè katholieken, die den 'auteur van het „Ge
sprek in Tractorla” wel eens fel bevochten, één
dag bet scherp rapier neer en erkennen wat
Toussaint heeft gedaan „voor de vermooiing
van ons Vlaamsch geestesleven” zooals een ka
tholiek blad dat heeft geheeten.
Hü I
nas
tlng.
„Ben je er doorheen, Simon?” vroeg ze blü-
„Heelemaal," was het tevreden antwoord. „Ik
eb weer geluk gehad. De zaken gaan vooruit.
En Ik ben van plan om er nu eens een klein
beetje van te gaan genieten."
HIJ haalde een klein blauw doosje uit zün
zak en overhandigde het haar.
„KUk, dat heb Ik voor jou meegebrecht. Een
klein geschenk voor je goede zorgen.”
Het doosje bleek een coUler te bevatten van
granaatsteenen. Mevrouw Bergson's oogen
schitterden.
„Maar denk er om." voegde Simon er aan toe,
..ze zün niet echt hoor! Je begrijpt wel, dat Ik
daarvoor geen geld genoeg heb. Maar in leder
geval Is het een uitstekende imitatie. Een echt
granaatsteenen collier zou wel een paar duizend
dollars kosten, terwül ik deze voor veertig dol
lars heb gekocht."
„Maer t is even goed heerlük. Simon." zei
mevrouw Bergson, „wat een prachtig collier I”
,Je hebt het verdiend." was al wat Simon
antwoordde.
Den volgenden avond was mevrouw Bergson
m den zevenden hemel. Simon bemerkte het.
zoodra hü binnenkwam, en hü was benieuwd
Baar de oo-taak hiervan.
„O. Simon.” begon ze enthousiast, ,Jk heb
toch zoon buitenkansje gehad!”
„Nou. nou!" lachte hü goedmoedig.
,J&, Ik heb zaken gedaan!”
Het klonk fier. En zü was er dan ook wer-
kelük trotsch op.
kelük schitterend. En vanmiddag kan ik de ver
leiding niet weerstaan om het eens te laten
keuren."
Ze sprak opgetogen verder en lette niet bü-
zonder veel op hem.
„Ik ging naar Werther en Co., die bekende
Juwellersfirma en liet het aan den bediende
zien. Ik vroeg hem, wat hü voor dit collier wU-
de geven Ingeval ik het wilde verkoopen. En wat
denk je, dat hü antwoordde? Hü *1: mevrouw,
ik kan u er drie honderd dollars voor bieden!
Denk je eens
even in
honderd
voor
hü had ma* de helft van zün gewone kracht.
Toch la dat geen eer voor de afdeellng. We
hebben niet zoo goed voor u gezorgd als dat
behoorde lady Eileen.... en het Is een smet
op de heele zaak.”
„Ik ben heel taal,” zei Bundle, „eh ook tune-
lük gelukkig. Ik kan er echter niet bü. dat
Loraine er In gemengd is. Het was zoon lief
ding.”
.Ah,” zei de hoofdlnspecteur, „dat was die
moordenares uit Pentonvllle, die vüf kinderen
vermoordde ook. Daar kan je niet op aan. Het
zit in het bloed. Haar vader had meer dan eens
in de gevangenis behooren t« komen.”
„Hebt u haar ook geairesteerd?”
Hoofdinspecteur Battle knikte.
„Ik denk niet dat ze haar zullen ophangen
Jury's zün teerhartig.... maar de jonge
Thesiger zal zeker en vast hangenen
maar goed ookik heb nog nooit een meer
door en door verdorven en verhard misdadiger
ontmoet. En nu.” voegde hü er aan toe. .Als
uw hoofd u niet te veel pün doet, lady Elleen.
hoe denkbu over een kleine feestviering? Om
den hoek Is een aardig klein restaurant.”
Bundle stemde gretig In.
„Büna even erg.” zei lord Caterham. „IJFTlenk
dat Ik op de bruiloft zal moeten komen heele
maal In strakke lastige kleeren gestoken en dat
Ik Je aan den bruidegom zal moeten overdragen.
En Lomax zal het wel noodlg vinden me in de
sacristie te kussen.
„Goeie hemel! U denkt toch niet dat Ik
George Lomax ga trouwen, wel?" riep Bundle
„Och, iets dergelüks scheen in de lucht te
hangen, toen Ik Je den laatsten keer sprak,”
zei haar vader. „Gisterenmorgen weet Je?”
„Ik ga iemand trouwen, die honderd keer zoo
asu-dlg Is als George,” zei Bundle.
„Ik hoop dat Inderdaad." zei lord Caterham
„Maar men kan nooit weten. Ik weet niet of
je werkelük een goeden kük op karakters hebt.
Je zei. dat Thesiger een blümoedige nietsnutte r
was en uit alles wat Ik nu hoor, blükt. dat
hü een van de succesvolste misdadigers van den
dag is. Het ergste ia. dat ik nooit kennis met
hem heb gemaakt. Ik heb er over gedacht
weldra mün mémoires te schrUven met een
speciaal hoofdstuk over moordenaars die ik ge
kend heb.... en door een eenvoudige techni
sche vergissing heb Ik nooit kennis gemaakt
met dezen jongen man?'
Toussaint van Boelaere heeft te dezer gele
genheid aan Journalisten, en daarna onder de
feestlampen van Taverne Royale, een aantal
leuke en gezellige souvenirs verteld uit het op
komend literair Vlaamsch leven in de Belgische
hoofdstad.
Als drie Vlamingen büeenkomen stichten zü
een maatschappü en koopen een vlag. Als Jonge
studenten, die aan Vlaamsche literatuur doen
elkaar vinden, maken zü zich, zooals de Rood
huiden, een tent, waar zü klch kunnen terug
trekken. die tapt is dan een staminee, zooals
men te Brussel zegt. Een passend uithangbord
Is noodlg; Brussel heeft zalige uithangborden,
die Vlaamsch zün gebleven. Toussaint en zün
tüdgenooten kropen aldus onder de tent In het
toenmalig literair café „In de Roode Poort”
achter de 8t. Kathelünekerk. waar Isldoor
Telrllnck, de groote folklorist, de vader van
Herman den huldigen raadsheer des Konlngs
Emmanuel Hiel, Nestor de Tlère de mannen
van de Natte Tafel geuze-lamblek proefden
Ofwel gingen zü. Vermeylen, TelrUnck, Hegen-
scheidt en Toussaint, de vergaderingen büwo
nen van den letterkundigen kring „De Distel”
in de taveerne „In den ouden Jan", op den hoek
van de Anspachlaan en het de Brouckérepleln
Het waren er plezierige vergaderingen, waar de
Jongeren, wat ongezeglük en moellük, schrap
stonden tegen de ouderen: Toussaint vertelde
van den dikken Tsjoen; den goeden ouden Jan-
Mathys Brants, die periodiek een roman beloof
de, maar er nooit mee is voor den dag gekomen;
een poëet-haarkapper van de Gravin van
Vlaanderen aan welke doorluchtige vrouwe hü
overigens zün fabeltjes opdroeg; L. Buyst. bü-
genaamd Anachreoon, omdat hü op eerbled-
waardlgen leeftüd nog vurige mlnnegedlchten
schreef; een politle-agent, die oden dichtte en
de hemel weet om welke reden, een medaille
voor de bescherming van dieren had ontvangen,
terwül hü 's nachts altüd zün sabel trok om
honden en katten op te Jagen.
Met Herman Telrllnck en den dichter Willem
Güssels den perfecsten bohémien der Vlaam
sche letteren heeft Toussaint later in dien-
zelfden Ouden Jan een poesjenellentheater op
gericht: ,J)e Gezellen van den Poppenspele”.
ZU fabriceerden zelf de poppen uit klei. Hun
zusters maakten de kleederen. Zij werkten ook
met Chlneesche schimmen. Telrllnck en Tous
saint schreven de stukken. Voor die Gezellen
waren bestemd „Heroondas' Mlmlamben” die
Toussaint uit het Grieksch heeft vertaald en
onlangs heeft uitgegeven. Paul Gilson, de groot
ste der levende Vlaamsche componisten. August
de Boek, de andere Vlaamsche componist, of....
Herman Telrllnck componeerden toen de mu
ziek op de teksten hunner balladen. Uit dien
tüd moet de „Ballade van een Engelschman”
dagteekenen, gedicht en getoondicht door Telr
llnck.
Er
ondagavond werd te Brussel in Taverne
j Royale het schrüversjublleum gevierd van
Fernand Toussaint van Boelaere, den hul
digen directeur van de Konlnklüke Vlaamsche
Academie en den voorzitter van de Vlaamsche
Pen-Club te Brussel (Brussel heeft een self-
Vlaamsche en Fransche Pen-Club),
hem van wien Urbaln van de Voorde ééns zeer
ten rechte heeft getuigd dat zün werk In den
van felle kleuren schitterenden toon van het
Vlaamsche proza prijkt als een zachte en kost
bare orchidee tusschen een overdadigheid van
vlammender, levenskrachtiger, doch minder
voorname bloemen. De .meest aristocratische
figuur der Vlaamsche letteren”, werd op zün
zestigsten verjaardag gehuldigd door den heer
Hlernaux, minister van Openbaar Onderwüs
door Jozef Muls, door Louis Plèrard, den voor
zitter van de Fransche Pen-Club te Brussel,
door Arthur van Schendel, August Vermeylen,
Herman Telrllnck en Gerard Walschap. Als er
een voornaam letterkundige in Vlaanderen zes
tig Jaren oud wordt, dan maken zün vrienden.
Zün tegenstrevers en vereerders, bet eenheids
front der sympathie.
Klaessen„Ik wou. dat Ik
was!”
Jansen: „En Ik wou. dat Ik een typhuslüder
was.”
Klaessen: ..Hè? Waarom?"
Jansen: „Nou. mlUlonnnalrs moeten in leder
geval sterven, allemaal Maar van de typhus-
lüders sterven er maar 65 pCt.
«k heb geen deposito op de bank, want ik leer
I op het geld van de bank. Ik leef op een
A „overdraft”Aldus sprak Mg. Stanley
Baldwin. Lord President of the Council, Don
derdagavond op een politieke vergadering te
Cheltenham.
En men vraagt zich af wat hü bedoelde.
Maakte hü gekheid? In politieke kringen ver
moedt men het; in flnancieele kringen is men
er haast zeker van.
Zelfs Mr. Baldwin kan. wanneer hü geen
deposito heeft, en ook geen zekerheid weet te
bieden, geen geld aan de bank opnemen.
Sprak hü in flguurtüken zin? Beoogde hü de
beteekenls welke het door de socialisten steeds
zoo heftig aangevallen bankwezen voor het hee
le volk heeft, tot haar recht te doen komen?
Wilde hü zeggen dat feltelük ieder burger
dus ook hü leeft „op het geld van de
bank”?
Het is mogelük. ofschoon deze
van zün woorden niet geheel bevredigend en
overtuigend Is.
Men heeft er des te meer aandacht aan ge
schonken. omdat Mr. Baldwin reeds vroeger
eens In het openbaar zijn eigen financieele po
sitie ter sprake gebracht heeft. Dit was in 1928.
gedurende zUn Eerste Ministerschap. HU zei
de toen: „Voor iedere shilling, die Ik bezat toen
ik het mlnisterambt aanvaardde, heb ik thans
iets minder dan een penny.”
Mr. Baldwin, die behoort tot een befaamde
familie van Industrieelen, is een hoogst-on-
baatzuchtlg man. Ofschoon hü met Mr. Mac
Donald de voornaamste man tn het Kabinet Is,
trekt hü als Lord President slechte het voor
Engelsche verhoudingen zeer geringe salaris van
2.000 per jaar.
Het Eerste Ministerschap en elk der staats
secretariaten brengt twee-en-een-half maal
zooveel in. Ondergeschikte ministers, die zelfs
niet in het Kabinet zitting hebben, beuren
eveneens 2000 per Jaar.
Van 19331934 was Mr. Baldwin bovendien
Lord Privy Seal, een sinecure, waaraan even
eens 2000 verbonden is. Hü weigerde het sa
laris evenwel te trekken.
Mr. Baldin is niet alleen een hoogst-onbaat-
zuchtlg, maar ook een zeer vrügevig man. Eenl
ge jaren geleden werd onthuld dat de anonie
me schenker, die In 1919 150.000 gegeven had
aan den Staat, Mr Stanley Baldwin was. HU
zelf heeft dit nooit officieel bevestigd, maar
het geheim Is „verradMTen tegenspraak zou
niet meer baten.
In dien tüd was Mr. Baldwin een vermogend
man. Zün aandeelen In Baldwin's Iron and
Steel Company vertegenwoordigden een waarde
van meer dan 500.000 pond. In 1922 leefde hü
van zün kaaMTIn n>5 was z<Jn 1_
éèn rijfde teruftebntefe Tti 1928 sprak hü de
hierboven aangehaalde woorden, en in 1931
deelde hü mede dat hü zware financieele ver
liezen geleden had door vast te houden aan
aandeelen in zün oude zaak, welke terugge-
loopen waren van 60 s. op 1 s. 8 d.
ZUn zoon Oliver, die tevens als socialist een
züner politieke tegenstanders is, schreef om
trent hem: ..Hü heeft een groot er voorbeeld van
stoffelijke offervaardigheio ten behoeve van zün
land gegeven dan welke Eerste Minister van
welk land ook sinds het begin der wereld.”
Belangeloosheid schünt een karaktertrek der
Baldwins te zün. Oliver Baldwin had als soon
van een partülelder en Eersten Minister in
een „gemaakt bedje" kunnen komen, indien hü
nch aan de partü züns vaders gehouden had.
Mr. Malcolm MacDonald, de zoon van den
Eersten Minister, is steeds met dezen meege
gaan, en heeft zün weg door het politieke le
ven gebaand gevonden.
De zoons van Mr. Henderson, de zoon en de
dochter van Mr. Lloyd George zün op jeugdi
gen leeftüd in het Parlement gekomen dank zü
de partü en het prestige van hun vader. Fa-
mllie-protectle beeft in de Engelsche politiek
steeds een groote rol gespeeld. Oliver Baldwin,
die meende dat het volk zün heil ihoest zoeken
bü de Labourpartü. versmaadde alle kansen
welke de conservatieve partü hem bood, en
koos zün eigen weg ateof hü in 1923. toen hü
zich bü de Labourpartü voegde, géén vader had
die Eerste Minister was.
y—oed nieuws voor dames die niet meer zoo
I T slank zün als eenlge jaren geleden toen
ze misschienook niet meer zoo slank
waren, en die toch nog altüd hopen op wonde
ren, zooal niet van de natuur. d»n toch vim
de weegmachine!
Welk een vreugde, niet waar, wanneer de wij
zer een paar streepjes minder aanwüst
den vorigen keer.
De ..Queen Mary” Is een zeer zware dame.
Zü meet 70.000 ton, en haar gewicht is in
overeenstemming met haar afmetingen.
Dr. A. O. Ranktne. hoogleeraar in de schei
kunde aan het RUks-Instituut voor Wetenschap
en Technologie, hield onlangs een lezing
'voor het Konlnklük Instituut over zwaarte
kracht. HU verkiaafde pnder andean bet
gewicht verandert met de getijen, en gaf als
voorbeeld hiervan dat de ..Queen Mary", het Cu-
nard-Whlte Btar schip dat het vorige Jaar van
stapel gelaten werd, 20 Engelsche ponden min
der weegt wanneer de maan in het zenith dan
wanneer zü aan den horizon staat.
Wanneer men haar woog Zou het verschil
evenwel liiet tot zün recht komen, want het
tegenwicht zou eveneens 20 Engelsche ponden
verliezen. Gewicht immers is ook maar iets zeer
betrekkelüks.
(Zoodat ook de niet-meer-zoo-heel-slanke da
me. die zich wegen mocht terwül de maan in
het zenith staat, teleurgesteld zou kunnen
wokden door den wüzer der machine. Maar zü
kan' slcijdan toch troosten met de gedachte dat
zü in wêr^elUkheid lichter is dan de machine
aanwüst.
Dr Ranklne deed nog een paar belangwek
kende onthullingen. Hü voerde een aantal proe
ven uit waaruit bleek dat gewone lucht para-
magnetlsch is. Door middel van een zelf-ver
vaardigd toestel mat hü de magnetische eigen
schappen van koper, aluminlmum en andere
stoffen welke algemeen als nlet-magnetlsch
beschouwd worden.
Zü. die wel eens een gegarandeerd zilveren
horloge gekocht hebben In dat bekende win
keltje bü Charing Cross waar niets duurder
ts dan zooveel shillings, weten natuurUjk reeds
lang dat zilver een van die metalen is, die
men algemeen als nlet-magnetlsch beschouwd
had. en die toch magnetische eigenschappen
blüken te bezitten.
een na-
maak-coUler. dat f ZllkenVTOUW
hoogstens veertig
heeft gekost!"
,,’t Is kolossaal!" bekende Simon. „En ver
der.
..Nu. ik heb 1 natuurlük dadelük verkocht.
En hier is het geld. Tweehonderd zestig doUars
zuivere winst! Een goed zaakje, hè?"
Een gekreun ontsnapte Simons keel.
,Je hebt t.... verkocht?" steunde
Maar
Op dit oogenblik ging de bel en even later
kwam het dienstmeisje binnen, op den voet ge
volgd door twee heeren
„Ze wilden niet wachten.” verklaarde bet
meisje. ..ze zelden
.Je. wü zün van de politie. En u bent Simon
Bergson, nietwaar.” Eén van hen had het woord
genomen.
Simon knikte verwezen.
„U kent zeker dit coUler wel, te t niet?” De
rechercheur toonde het granaatsteenen coUler.
Mevrouw Bergson staarde er n**r in de uiter
ste vqybazlng
De rechercheur bleef onbewogen. Hü legde zün
hand op Simon's schouder: „U bent mün ar
restant.” zei hü kalm. „Op het bureel moet u
dan maar eens verklaren hoe dit coilier. dat
gestolen werd bü senator Black. In handen te
gekomen van uw vrouw. Ik vermoed, dat zü Zélf
er niet veel van af weet.”
Simon knikte verslagen. Het systeem had lan
gen tüd goed gewerkt, maar thans had het ge
faald. En er was niemand die hü er de schuld
van kon geven, want hü had het aUemaal aan
zichzelf te wijten.