3ïct u&faal H DE ENGELSCHE KAPERS DIEFSTAL?! F 250.- Kg/ Zinovieff, de „Tsaar van Petersburg” Ég noch groot, noch DAPPER ■MlllllllllllimilllBIIIIIIIIIIIBIIIIIIIIIIIIWMIlllimillllllllllllfflBIIM w, o nr .ffllIlllllllllMlllllllllllllllllllllllllllllllllllllim^ rEies van alle rechten, geschieden uiterlijk drie maal vier en twintig uur na het ongeval - VRIJDAG 1 MAART 1935 De Sint Pieter I Telmachine maakt fouten- Een trientalisplek Verlichting huis nummers O Dolle honden 30.500 Meter hoog DOOR J. S. FLETCHER Zijn voornaamst* eigenschappen waren luiheid, ijdelheid, machts wellust en zinnelijkheid Lenin’s vernietigend oordeel TB - I„W I I met te De schoonmaak wordt tevens benut, om en- MARTIN BERDEN (Nadruk verboden) ver- in EL 8t l- 3 vlsch.” L F i over het contact. u vroeger secre ts Z rz y l»t*l K 'l; 3E allen 3 8CRAYE- van twaalf tot half HOOFDSTUK II MYSTERIES (Wordt vervolgd.) 4 F I 7 Toen leidde hü hen naar de troonzaal en nam zelf plaats op z(jn troon. Dienaren brachten schrijfmate riaal en Hal werd veroorloofd een brief naar zijn vader te schrijven. Toen de brief was beëindigd en aan den keizer voor gelezen, glimlachte deze goedkeurend. „Spoedig zul je bü je vrienden terug zijn," zelde hij. ..Geef den ren- nenden Beer je brief hij zal hem veilig overbrengen.” De Indiaan, die de rennende Beer heette, nam den brief in ontvangst. ant- een elegante Charles jongen den aad >ied gi ven >ot- slte lier a O Inderdaad, Vlner, het is er niet! riep hü uit. De Trickett huisknecht waar In twee ht m Ie, ze BCt ag ad ik- ng kte als n.” Tig lie zou ün Ml in en er ak U- d- wr- mü reel wit len >n- djn kW J 1 deze zaak,” zal u Dat zullen we doen, herhaalde de markies, lismeester overhan- nret, Men schrijft ons uit Ootmarsum: Nabij het bronnengebled op het Sprlngendal. in den lande bij toeristen en kampeerders wel het telegram aan zijn hul digend. Vergeet het vooral nilt, Vlner. verzend het zelf. En verder geen woord, geen tee- ken. Er zit meer In deze zaak, dan je kunt vermoeden, Viner. keeren. moeten we nu doen? Vlner schudde met zijn hoofd. Zij wonen allen dus Itallaansche verzorger, van Dat van- aan een een koelbloedigheid, die zelfa de De zich had bij verlies van een hant» een voet of een oog De Tsaar van Petersburg is gearresteerd, be schuldigd van medeplichtigheid aan den moord op Kiroff, die zijn opvolger was. En de bladen In het Sovjetrijk voeren een felle campagne tegen de geestverwanten van Grischka, die thans zijn lot niet meer in handen heeft.... Lang zal het niet duren, of zijn naam zal zfjn ultgewlscht.... De door professor Molchanow geconstrueerde stnatosfeerballon. die twee maanden geleden te Moskou was opgestegen, zonder bemanning, doch van automatische registreer-instrumenten voorzien, is thans gedaald. Volgens de instrumenten heeft de ballon een hoogte van 30.500 meter bereikt. Uit pond negen machine met. motor had ik den man met h® hij deed niets daW bestaande uit een’ af was, een go- thische hallklok, waar een paar torentjes af wa ren en een para- pluie-standaard Vaar twee van de drie kringen. ooit te voren, zoodat men daarover niet be vreesd behoeft te zijn. De prachtige schilderin gen van Michel Angelo zullen dus nog schillende eeuwen trotseeren. Gewapend met zijn speer en zijn boog, snelde de Indiaan heen, om langs geheime bergpassen, die alleen aan de Indianen bekend waren, den weg te vinden naar het fort, waar kapitein Gay thans tijdelijk de baas waa Ook al sluiten bussen prachtig En al zit je er ook knus, Iets nog schijnt er bij die bussen Niet te sluiten als een bus! Toch zit men er niet op buskruit Want ze veeren ideaal. Soepelzijn ze, vaart geregeld Door een^druk op ‘t gaspedaal- ’t Zit 'm ook niet in de prijzen, Want u kunt er van op aan. Dat de bussen-ondernemers Juist het business-doen verstaan! Zij verstaan dit zelfs zoo prachtig, Dat z'in concurrentie zijn Met het haast voorwer’ldlijk monster. Dat wordt aangeduid met trein! Zal de bus nu rij-recht krijggn Of verzinkt zij in tragiek?^ Zal dan toch de trein gadn strijken Met 't gebusselde publiek? Maarprecies als bij den spoorweg En de bussen, gaat dé strijd Ook bij hén, die gaarne reizen, Om de kwestie van profijt! Dezer dagen is men wederom begonnen met het reinigen van den koepel van den Sint Pieter te Rome. Dit werk wordt uitgevoerd door d» „Sampietrinl”, die hierin ’n groote vaardigheid aan den dag leggen. De „Sampietrinl” beoefenen dit speciale vak reeds van geslacht tot ge slacht. De stamboom van sommige „Sampic- trinl” gaat terug tot het jaar 1500. Het werk wordt door 80 arbeiders uitgevoerd onder lei ding van Mgr. Pellzzo, den economlschen be stuurder van de basiliek. en De verlichting Den volgenden morgen zat ik op mijn kamer te schrijven, toen ik opschudding gewaar werd In het laantje dat naar mijn woning leidt. Ik ging naar buiten en vond daar m’n vrouw en ten karrevoerder. die elkander trachtten te overtuigen, dat leder voor zich zich vergiste. ..De man heeft gelijk,” zei ik. „lis een ver rassing voor je. Een soort extra-bljdrage tot de huishouding. Tal van nuttige dingen. Ik heb ze gisteren op de verkooping gekocht.” ..En Ik”, verklaarde m’n vrouw, „heb die din gen opgediept uit allerlei rommel op onzen, zolder en ze Maandag laten weghalen om ze te verkoopen, alles, behalve dien opgezetten ’.vaar de spur.en in nice -. -*V braken. Nog kocht ik no. 305. bestaal^! ■’..tien die er schamel, maar iwl ....en. met. als toegift een opgcJ^B een vitrine van gebroken glas. waarvan het glas gebroken vazen, twee oude kleedjes en ee^H -\l Bovendien kocht ik no 421 een aantlM voorwerpen, die in iedere huishoudend® 114 komen. ^^B ..Laat alles morgenochtend met den thuis brengen," zei ik tegen den man met 1® grijze schort. T Toen ging ik m’n fiets zoeken en ontdekte, dat die vroeger in den middag abusievelijk ver kocht was toen ik dat dutje in den fauteuil deed voor veertien shillings zes. tusschen andere extra-nummers door, ^pe klerk herin nerde zich nog dat er met krijt: 877 op het zadel had gestaan. De kooper had geen naam opgegeven, contant betaald en was daarop ver dwenen. Ik wandelde naar huis. bekend, heeft de heer J. Heirwkns uit Amster dam in het afgeloopen jaar een voor natuur liefhebbers interessante ontdekking gedaan. Toen hij de omgeving der Mosbeek botanisch verkende, waarbij de vegetatie van het meest Noordelijk gelegen bronnengebled bijzonder af wisselend bleek, vond hij vlak bü het kampeer terrein in een met elzen begroeid stukje land een zeldzame plant, n.l. de Trlentalis Europee» of Zevenster, die maar van een 9-tal plekken In ons land, voomamelük uit Twente bekend is Door ontginning van met elzen begroeide stukken land en laag weiland, dreigen deze trientalisplekken verloren te gaan, vandaar dat de Stichting het Overüselsche landschep zich met de zaak heeft bemoeid. Zoon Is de toestand nu is kan de vegetatie niet veel kwaad. Omkap pen der elzenstruiken en verder omwerken tot weiland zou echter direct funest zün voor de trlentalis. evenals eventueele modern iseering van de zwemgelegenheld aldaar. Bescherming zal op het oogenblik alleen ne gatieve maatregelen vragen. Niet vergraven, niet egallseeren. niet verder omhakken van het elzenhout en het bestemmen van den vrü- komenden grond tot welland, niet opstuwing van het water. Zooals de toestand thans nog ’s en hopelük In de verdere toekomst zal blüven bestaat er voor de trlentalis geen gevaar., De Stichting het Overüselsche landschap zal zich met de eigenares van dit terrein, n 1. mevr. Jannlnk te Enschede. In verbinding stel len. Velen vrienden van het Nederlandsche na tuurlandschap zal zü daaonee een groeten dienst bewijzen. 3 3 3 öllIllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllHllllllllllllllltlIllllllllln salonhaarden. Tk liet me in den gemakkelüksten der fau teuils neervallen, die volgens den catalogus, aan het einde der plechtigheid zouden geveild worden, en doorstond moedig en onbewogen den minachtenden blik van den afslager, die Juist binnen kwam. Afslagers weten, dat alle man nen, die op een verkooping verschünen. in drie afdeelingen kunnen worden gesplitst: mannen, die Iets voor Niets willen betalen; mannen, die Iets voor Iets willen geven en mannen, die Niets ongeveer ten minste voor Iets over hebben. En als Ik verschün. zien ze, geloof ik, met één blik tot welke dier afdeelingen ik behoor. Elndelük. daar kwamen de klanten, bü eenen. Wil Je dit telegram zelf wegbrengen. Vlner. zei hü- Zeg een van de bedienden dat hü je naar het dorp rüdt Ik wil niet, dat iemand in huls er lets van ziet. Laat ’s kijken, nu ja, zoo zullen we het do^n. markies legde zün vulpenhouder naast en las nog eens na wat hü geschreven op het kapltool en blüven staatsburgers. De „Sampletrlni” ook de verlichting van den koepel den St. Pieter bü groote feestelükheden. zü niet duizelig zün aangelegd .spreekt zelf. Zü zweven door de leege ruimten touw met sterkste zenuwen doen trillen. Er wordt te BerUjn momenteel aan een plan gewerkt om alle huisnummers electrisch te ver lichten. Daartoe zullen speciale nummerbordjes vervaardigd worden, wtelke tegen een bedrag van ongeveer 25 R.M. verkocht zullen warden. De bevolking behoeft dit bedrag niet Ineens te betalen, doch kan de installatie op afbetaling verkrügen. Ongeveer 168.000 woningen zullen onder de zen maatregel vallen en men verwacht hiervan groote voordeelen voor verscheidene Duitsche industrieën. Het plan wordt warm ondersteund door de politie, de posterijen, de verkeersauto- riteiten, terwül ook het stadsschoon er aan- ‘i merkelük door verhoogd zal worden, wat zeer belangrük is in verband met het groote aantal vreemdelingen, dat in 1936 Berlün zal bezoeken naar aanleiding van de Olympische Spelen. -w -r iemand Ml kunnen beweren, dat Ik een van die mannen ben, die nooit begrüpen, dat er in de huishouding eens Iets ver nieuwd moet worden. Als ik merk, dat de wün- kast overbevolkt raakt met Ujken. of als het geheime koektrommeltje, in de onderste la links van het bureau op mün kamer, niet erg meer ratelt als Ik het schud, dan la er geen mensch die zoo afdoend weet in te grijpen als ik. Met de groote meerderheid van .huisman nen" ben Ik echter van meening, dat de echte- lüke woning in den regel veel te veel rommel van allerlei aard bevat, ofschoon de huisvrou wen het er altüd op te schünen te leggen, nog meer aan te schaffen. Twee derden van den rommel In onze woning büv. zou ik niet eens missen, en dan schünen er altüd nog karrevrachten van allerlei uit schot op zolder t« staan. Verleden week, toen het weer zóó mooi was, dat ik naar het stadje van onze streek fietste, om een paar boodschappen te doen, overviel mü een royale bui. De zon scheen, ik hoorde het gezang der vogels, ik zag een verhuiswagen leeg dragen, waaruit tal van meubelen kwamen, die ik thuis nog nooit gezien had. En toen ik zag, dat de gevel van een feest-, vergader- en verkooplokaal met een reus - r' slflrë toen steeg Ik af. zette m’n portaal en ging het lokaal ibl ITr waren al aam aantal v 4* et is nu wel afgeloopen met Zinovieff, den „Tsaar van Petersburg”, een eere- titel dien men hem slechts fluisterend gaf. Een eeretitel? Niet heelemaal. Het was eer een spotternü om de macht, die deze bolsje wiek in Petersburg genoot. Men noemde hem ook wel Grischka, een llefkoozende naam voor Grigori. En deze naam Grischka deed weer denken aan dien anderen Grischka, Raspoe- tin, wiens naam eveneens met haat of veraf goding werd uitgesproken. Van de portuur van Raspoetin was onze vriend 'Zinovieff echter niet. Men kan niet zeggen, dat Grischka een groot man was, zelfs niet, dat hü een dappere kerel was. Evenmin, dat hü een actief lid der partü is geweest. Zün voornaamste eigenschappen waren luiheid, üdelheld, machtswellust en zrnne- lükheid. Sinds jaren gaan er verhalen in Le ningrad en Moskou over het merkwaardige leven van dezen held der tegenrevolutle. Reeds Lenin had een groote verachting voor hem. Hü sprak steeds over hem alsof hü hem niet ernstig nam. Toch heeft hü hem jaren lang geduld, om de eenvoudige reden, dat lie den als Zinovieff althans ergens goed voor wa ren en op een bepaald oogenblik konden ge bruikt worden zonder schade voor de zaak. „In een goede huishouding zün alle bezems bruik baar” zou Lenin eens gezegd hebben, doelend op zün minderwaardigen medewerker. Toen de Sovjetregeerlng van St. Petersburg naar Moskou verhuisde, liet Lenln Zinovieff achter. Zoo raakte hü hem uit zün directe omgeving kwüt en daar schünt het hem wel om te doen geweest zün. „Hü is een simpele en duidelüke lafaard” meende Lenln, toen Zinovieff üHngs naar Moskou vluchtte, doods benauwd voor de komst van generaal Judé- nitsch, die naar Sint Petersburg was opge trokken. Het particuliere leven van Tsaar Zinovieff schünt een aaneenschakeling te zün geweest van laffe en kleine passies, een reeks van uit spattingen, die nauwelüks grenzen kende. Zün lafheid ging zelfs zoover, dat hü de vrouwen op wie hü het gemunt had, met alle middelen Wist te dwingen. Hü zag er niet tegen op de mannen van deze vrouwen bü blüvende weige ring hun bestaansmogelijkheid te ontnemen. Of hiervoor een zekere moed noodig is? Het tegendeel is het geval. Wie de macht heeft, behoeft niet moedig te zün. om van die macht misbruik te maken. Zün lafheid was trouwens in zün eigen partü algemeen bekend. Als hü al eens een daad stelde, die moedig leek, dan legde men zün handelwüze toch uit In verband met zün laf heid, zoozeer ontzegde men hem elk dapper gevoel. In de Fransche pers vertelt een journalist een lezenswaardlg verhaal dat hü eens met Zinovieff heeft gehad. Het was ten tüde der groote vervolgingen en te rechtstellingen. Lenin was reeds naar Moskou verhuisd, Zinovieff bleef in Petersburg. De vriend van den Journalist, een bekwaam advo caat was gearresteerd. Ik werd, zoo vertelt hü. gewaarschuwd door de zuster van mün vriend A. en besloot alles te doen om hem te redden. Ik had onder de vooraanstaande bolsjewieken verschillende goede vrienden, die ik meer dan eens had geholpen, toen zü in ge vaar verkeerden. Ik vertrok naar Moskou, bezocht den taris van dc Executieve, Enoukldzé. een Geor giër, dien ik tüdens zün verbanning naar Si berië had geholpen en die zeker de gelegen heid zou waarnemen mü een wederdienst te bereiden. Hü werkte op het Kremlin, eertüds de plaats van de Tsaristische macht, nu het centrum der communistische regeerlng. Het kostte moeite tot hem door te dringen, meer moeite dan de vroegere bezoekers van het Tsarenpaleis hebben gehad om Vadertje te kunnen zien. Maar na veel getelefoneer lukte het hem te pakken te krügen. Ik was natuur- lük welkom en zette den machthebber de si tuatie uiteen. De eerste, die Ik In het weelde rige kabinet van den secretaris ontmoette, was een beeldschoon meisje, de secretaresse. Ik ver baasde me en verbaasde me plotseling niet meer. We wisten het allen: de heeren hadden schoone secretaressen in hun omgeving. Enoukldzé ontving mü goedmoedig, liet me plaats nemen. Ik legde het geval uit en hü antwoordde: ,4e weet, ik kan er niets aan doen. Bü Jullie is Zinovieff Tsaar en god". Dt vroeg hem tenminste een goed woord voor Zinovieff mee te geven en hü schreef, „Grischka, deze man ts mün verdediger en mün vriend. Hü Is een eerlijke kerel, hoewel geen lid van de partü Hü gaf me het briefje en vroeg me of ik haard. waar twee gemakkelüke fauteuils stonden. In plaats van zich direct in een van de twee te laten vallen, bekeek de bezoeker zichzelf eerst In den ouden spie gel een echte Hepplewhlte die op de schoorsteenmantel stond. Hü hield zün hcofd naar rechts, toen naar links, bekeek zün blond haar, zün trisache gelaatskleur, zün groote blauwe oogen, rekte ten slotte zün slanken hals, draalde eens voorzichtig aan zün snorretje en glimlachte vergenoegd. Je ziet er prefect uit, Jimmie, mün zoon! mompelde hü. Je bent In uitstekende conditie Ben benieuwd, wat Packe voor ontbüt beeft Op dit punt met alchself tevreden, keek de heer Trickett eens rond en ontdekte, dat een koude wildpastei en een heerlüke Porkham het buffet versierden; zün oogen dwaalden naar beneden en zagen daar den inhoud van twee flinke rooster-schalen die op een daar voor bestemd rek vlak boven de gloeiende kolen stonden. Geroosterde tong geroosterd spek dito nier, zei hü stil voor zich heen. Prachtig! Sakkerloot, den vroegen morgen benutten is toch maar een goed ding Iets wat we goed moeten vasthouden Ik zou het nu voor geen geld van de wereld willen mlsaen. Laat eens küken. wat er voor nieuws la. diepe trek van verslagenheid op het ernstig gelaat van den huismeester toekende zich nog scherper. Nu is het er zeker niet meer, münheer, bevestigde hü; maar gisterenavond was het er nog. Vannacht werd het weggenomen, münheer. En daar ben ik zeker van niet door inbrekers. De markies trok de glazen deur open. Natuurlük, zei hü, in gedachten verzon ken, we hebben de kast nooit gesloten, Vlner, is t wel? Nooit, münheer, antwoordde Vlner, wiens stemming steeds gedrukter werd. Münheer zal het zich misschien nog herinneren dat ik dik- wüls gezegd heb, dat dit kabinet zeker een goed veiligheidsslot hebben moest, al lang ge leden. Zü werd nooit gesloten, zei de markies. Mün vader deed het nooit. Trouwens als inbre kers het hadden willen, hebben, Vlner. zou een veiligheidsslot hen niet tegengehouden heb ben. Maar wie ter wereld had dit kruis kun- usachtige roode re clame prükte: „Heden hal^-elf verkooping". ja. fiets in het voor- Jlnnen. Er waren al een aantal van die groezelige, bleeke menschen aanwezig, die bü zulke ge legenheden altüd voorgaan en ze duwden en snoven in de bergen matrassen, keerden vazen en sauskommen om. openden en sloten alles wat geopend en gesloten kon worden en vroegen aan een man met een grüs schort allerlei din gen over rollen zeil en linoleum. De straathond, die naar gewoonte binnen kwam zwerven, werd kalm maar koppig, door een oerwoud van meubelen, vervolgd door een jongmensch met een Juten zak en gewapend met een lange koperen tang uit de afdeellng Blükens een zoo Juist gepubliceerde statistiek heeft de Bulgaarsche veterinaire dienst in 1934 bijna 180.000 zwervende honden, meest lüdende aan hondsdolheid, afgemaakt. In verschillende deelen des lands kwamen veelvuldig gevallen van hondsdolheid voor, en 25 personen zün er het slachtoffer van ge worden. ongerekend het vee en de andere die ren welke werden gedood. Volgens een schatting der autoriteiten be droeg het aantal honden in Bulgarüe twee jaar geleden twee millioen, die per jaar büna 15 millloen gulden aan voeding kostten. De strüd, dien de overheid voert tegen de veelvuldige voorkomende hondsdolheid heeft er echter toe geleid, dat thans in sommige dorpen In het ge heel geen honden meer voorkomen, zoodat daar hoe langer hoe meer rooftochten van wolven voorkomen. Zinovieff kende. Op mün ontkennend ant woord waarschuwde hü: „Het is geen gemakke- lük heer. Goed succes.” En na een oogenblik „Vergeet niet, dat hü een lafaard is.” Met mün brief gewapend verscheen ik .in Petersburg. Voor een enorm bureau van kost baar hout zat een ineengedrongen gestalte, breede schouders, overvloedige haardos, achter over gekamd, doch naar alle züden uitsprin gend, een zlnnelüke mond met zware onderlip. Vermoedelük waren de oogen zwart, doch zü waren te zeer dichtgeknepen om dit te kunnen constateeren. Bovendien zweefden de oogen slechts naar de handen, die op het bureau la gen en verzuimden den bezoeker aan te küken. Deze man was de Tsaar van Petersburg, ge zeten in een somptueus vertrek omgeven door zware bronzen beelden op het zware bureau. „Zoo, dus u beweert, dat uw vriend onschul dig is?” Ik wist niet van welke misdaad mün vriend beschuldigd was, maar ontkende met beslist heid, dat hü schuldig zou zün aan welke mis daad ook. „Ik bemoei me niet met woordde Zinovieff plotseling, „ik briefje meegeven voor Bokla.” „Heel graag, maar wilt u namens Enoukldzé in uw brief vermelden, dat Lenln zich voor het lot van mün vriend interesseert?” „Goed,” besliste Zinovieff, .Jk zal schrijven dat men uw vriend in vrüheid moet stellen. Hü was trouwens alleen maar als güzelaar ge arresteerd." Hü was dus reeds vergeten, dat hü zich niet met deze zaak bemoeide. „Ge kunt Bokla opzoeken In de vesting Peter en Paulus maar we moeten snel hande len, als we onzen vriend willen redden. Hebt u een rütuig?” Hü vergat te bedenken, dat alle rütuigen en auto's reeds lang gerekwireerd waren en nie mand kon dit beter weten dan hü zelf, die het desbetreffend decreet onderteekend had. „We zullen er u een geven,” en even later reed ik in een auto met een rood vlaggetje het beruchte fort binnen, eertüds de groote vesting van den Tsaar, het oord der gevange nen, thans de groote vesting van de Sovjet en eveneens een oord van gevangenen. Bokla las' den brief met aandacht. Zün ge zicht was ondoorgrondelük. „Goed,” zei hü, „we zullen hem vrü laten zoodra hü gevonden wordt. Vrees niets, het komt in orde. Deze brief is een bevel,” en hü sloeg met zün vinger op het papier. Ik heb mün vriend nooit teruggezien. Een week lang heb Ik allerlei instanties afgeloo pen. Maar het „bevel" was te laat gekomen. A. was terechtgesteld In denzelfden nacht, dat hü gearresteerd was. Had Zinovieff misschien direct na mün bezoek getelefoneerd? Had hü Bokla andere bevelen gegeven? Zal ik ooit te weten komen, wat er met mün vriend ge beurd is? ..Nicholson Packe. Esq., 123a, Charles Street, Londen, S.W ,,Kun Je vanmiddag om twee uur precies In het Salutation Brychester zün? Zou jë' graag willen spreken over een zeer belang rijke en Interessante zaak. gericht te hebben tot den jongen man in livrei, die nog in de auto zat. ging hü het huls binnen en besteeg langzaam de trap naar de eerste verdieping, waar hü een oogenblik wachtte voor een deur, waarop een klein, glimmend, koperen bordje met den naam „Ni cholson Packe" was aangebracht. Hü had nog nauwelüks op de electrische schel ge drukt of de deur ging open en er verscheen een keurige en bescheiden huisknecht op den drempel. Hü boog, toen de bezoeker, dien hü blükbaar met groot genoegen zag komen, bin nentrad. Morgen. Hollis, zei de jonge man met een zwierigheid. die geheel In overeenstemming was met zün jeugdige, frlssche verschün’.ng. Ik kom ontbüten. Heer Packe al klaar? Nog enkele ooi linbllkken. münheer. antwoordde de huisknecht. Het, ontbüt staat klaar, münheer. Wilt u in de eetkamer gaan, münheer Trickett? Het is een mooie ochtend, münheer Magnifiek! merkte de heer Trickett op, terwül hü een kamer binnentrad, waar een ontbijttafel, gedekt voor twee personen, tegen over een flauw brandenden open haard was klaar gezet. Reed door het park, voor ik hierheen kwam daar hing de ü>el nog aan de boomen. Hollis. Ja werkelük münheer, gaf Hollis toe. Ik dacht, dat Ik het vanmorgen ook zag. mün heer, toen ik naar bulten keek. Kranten mün- lieer, „Times". ..Morning Post” nam een van de kranten, die de hem aanbood en liep naar den vier. Goed, goed! Laat alles zün gewonen gang gaan. A propos en is er iemand die den bezoekers een verklaring geeft van de voorwerpen in deze kamer? Neen, mijnheer, nu niet. Gewoonlük doen we het wel, münheer. maar vandaag komen er zooveel groepen, dat wü ze maar rond laten loopen en zonder meer naar de voorwerpen laten küken. NatuurlUk houden wü een oogje In het zeil, münheer. Uitstekend! Welaan, kom mee terug naar mün kamer; ik heb al bedacht, wat Ik zal doen. Toen hü weer in zün slaapkamer terug was, ging de tparkies voor zün «chrüftafel zit ten en nam ’n spoorboekje. Ni dit geraad pleegd te heben nam hü een telegramformu lier en begon te schrijven. Ongeveer half tien dien morgen t was een prachlge ochend voor Londen reed een automobiel van de Haymarket de Street in. bestuurd door een nog man. die met groote nauwgezetheid wagen vóór de deur van nummer 123a deed stoppen Daar stapte hü uit, trok zün opvallend dikke Jas uit, en na een enkel woord De politie, münheer? opperde hü Maar de markies schudde ontkennend. Neen, antwoordde hü- Daar denk ik niet aan, Vlner. Je hebt er geen woord over ge sproken, tegen nieman'? Absolouut niet, münhee-, Doe het verder dan ook nletl Vermüd zelfs allen schün. Is er Iemand, die weet, dat Je vanmorgen bü mü geweest bent? Alleen Beevers, münheer. Ik zal het met Beevérs in orde maken. Ik wensch, dat niemand in het huis er iets van weet ik zal er °ok tegen niemand over spreken. Laat 'ns küken. is het vandaag niet bezoekdag, Vlner? Zeker, mijnheer Ter gelegenheid van het derde eeuwfeest van het Zweedsche parlement, is in beide Huizen een stemmachine geplaatst. In den Senaat is deze machine in Januari j.l. ge ïnstalleerd. Op de lessenaar van eiken afge vaardigde zitten knoppen. Wanneer de afge vaardigde voor iets stemt, drukt hü op een "Toenen knop, stemt hü tegen, dan drukt hü op den rooden knop. Op twee verschillende bor den achter den zetel van den voorzitter gloeien dan lampjes aan. terwül het aantal tege- lükertüd geteld wordt. Tevens legt een auto matisch werkende camera, die het lampen tableau fotografeert, het resultaat van de stemming terstond vast. Door op een knop te drukken, dooft de president alle lampen en is de installatie gereed voor een nieuwe stem ming. Door deze inrichting, die ongeveer 70 000 kro nen heeft gekost, wordt zeer veel tüd gespaard en duren de stemmingen, die anders zeer lang ophielden, nauwelüks een minuut. Dezer dagen moest echter in den Senaat ge stemd worden over een voorstel inzake pen- sioenverleenlng. Het voorstel werd aangenomen met slechts 4 stemmen meerderheid. 46 tegen 42 stemmen. Er ontstond rumoer in den Se naat, omdat het. gezien de partüverhoudlngen en het standpunt der partüen ten aanzien van het voorstel, zeker was. dat de meerderheid veel grooter moest zün. Met moeite kon de president zich verstaanbaar maken en opperde hü de veronderstelling, dat de stemmachine misschien niet normaal functioneerde. De stemming werd nogmaals gehouden, thans op de ouderwetsche manier van hoofde- lüke afroeplng der namen, waarby bleek, da' 53 senatoren voor en 34 tegen het, wetsontwerp hadden gestemd. 1 De stemmachine is aan een grondig technisch onderzoek onderworpen. kele reparaties uit te voeren; bü hun halsbre kende toeren hebben de Sampietrinl kunn-n vaststellen, dat de koepel nog even sterk is als O bü tweeën en in groepen. Een hamerklop om stilte, en de verkooping begon. Éénmaal stiet de afslager een dreigende hand in mün richting en riep opgewonden: .Mag Ik zeggen vüftlen. münheer? Gaat voor veer tien. dat prachtige Perzische tapüt, als u geen vüftlen biedt! Zoo’n gelegenheid komt nooit weer?” Het scheelde maar een haartje of ik was er ingeloopen. want ik werd net wakker uit een dutje. Gelukkig werd <k gered, doordat ik „veertien en zes pence” riep, hetgeen een al gemeen gelach verwekte, want ze waren aan de ponden en niet aan de shillings. „Münheer is een grappenmaker.” lachte de afslager, in plaats van den man met de grijze T7 levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door E* een on8evttl met Mdpende ultkeeringen E verlies van belde armen, belde beenen of beide oogen aJVz»" doodelljken afloop nen verlangen? Ik geloof niet, dat het gestolen is om zün eigenlüke waefrde. Viner, hoewel het zeker eenlge duizenden aan goud en diamant waard is. Zeker, münheer, gaf Vlner toe, u denkt Ik weet niet, wat ik er van denken moet, zei de markies. Ja, enne dat stuk had zün historische beteekenls. Nee er zün toch waardevol'.er dingen in deze kast ongetwü- feld. Deze relikwie, büvoorbeeld, is zeker twee maal zooveel waard. Ik veronderstel, dat je al naar de ramen gekeken hebt, Vlner? Het is nu niet zoo’n moeilük werk om hier binnen te komen, vooral niet van het balcon af. De huismeester liep langs de hooge vensters, vari het een naar het ander. De markies had intusschen zün hoofd in de hoeken van het kabinet gestoken en keek scherp naar elke büzonderheid op de planken. En oneens snoof hü, alsof hü een büzonderen reuk gewaar werd; hü keerde zich om en keek naar den rug van zün dienaar. Saprlstle! mompelde hü. Sapristle! Vlner kwam terug. De vensters zün alle in orde, münheer. zei hü. Zooals u weet, münheer, zijn zü alle voorzien van patent-slulters. Maar natuur lük, münheer er zün nog andere wegen, om hier binnen te komen. Ja, Ja, natuurlük, zei de markies, pein zend. Oh, talrijke andere wegen, Viner! Maar, enfin, laten we tot de werkelükheld terug bet ding is weg. De vraag is, wat A I 17 A op blad in&eYOte® d® Terzekeringsvoorwaarden tegen ZA.I al jI.j Vx 1 1 s JLj tj ongevallen verzekerd voor een der yqjgende ultkeeringen AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VE<

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1935 | | pagina 11