3ïct u&faal
H
DE ENGELSCHE KAPERS
DIEFSTAL?!
F 250.-
Kg/
Zinovieff, de „Tsaar van Petersburg”
Ég
noch groot, noch
DAPPER
■MlllllllllllimilllBIIIIIIIIIIIBIIIIIIIIIIIIWMIlllimillllllllllllfflBIIM
w,
o
nr
.ffllIlllllllllMlllllllllllllllllllllllllllllllllllllim^
rEies van alle rechten, geschieden uiterlijk drie maal vier en twintig uur na het ongeval
-
VRIJDAG 1 MAART 1935
De Sint Pieter
I
Telmachine maakt
fouten-
Een trientalisplek
Verlichting huis
nummers
O
Dolle honden
30.500 Meter hoog
DOOR J. S. FLETCHER
Zijn voornaamst* eigenschappen
waren luiheid, ijdelheid, machts
wellust en zinnelijkheid
Lenin’s vernietigend
oordeel
TB
-
I„W
I I
met
te
De schoonmaak wordt tevens benut,
om en-
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
ver-
in
EL
8t
l-
3
vlsch.”
L
F
i
over het contact.
u
vroeger
secre
ts
Z
rz
y
l»t*l
K
'l;
3E
allen
3
8CRAYE-
van twaalf tot half
HOOFDSTUK II
MYSTERIES
(Wordt vervolgd.)
4
F I
7
Toen leidde hü hen naar de troonzaal en nam zelf
plaats op z(jn troon. Dienaren brachten schrijfmate
riaal en Hal werd veroorloofd een brief naar zijn vader
te schrijven.
Toen de brief was beëindigd en aan den keizer voor
gelezen, glimlachte deze goedkeurend. „Spoedig zul je
bü je vrienden terug zijn," zelde hij. ..Geef den ren-
nenden Beer je brief hij zal hem veilig overbrengen.”
De Indiaan, die de rennende Beer heette, nam den
brief in ontvangst.
ant-
een
elegante
Charles
jongen
den
aad
>ied
gi
ven
>ot-
slte
lier
a
O
Inderdaad, Vlner, het is er niet! riep hü
uit.
De
Trickett
huisknecht
waar
In
twee
ht
m
Ie,
ze
BCt
ag
ad
ik-
ng
kte
als
n.”
Tig
lie
zou
ün
Ml
in
en
er
ak
U-
d-
wr-
mü
reel
wit
len
>n-
djn
kW
J
1
deze zaak,”
zal u
Dat zullen we doen, herhaalde de markies,
lismeester overhan-
nret,
Men schrijft ons uit Ootmarsum:
Nabij het bronnengebled op het Sprlngendal.
in den lande bij toeristen en kampeerders wel
het telegram aan zijn hul
digend. Vergeet het vooral nilt, Vlner. verzend
het zelf. En verder geen woord, geen tee-
ken. Er zit meer In deze zaak, dan je kunt
vermoeden, Viner.
keeren.
moeten we nu doen?
Vlner schudde met zijn hoofd.
Zij wonen allen
dus Itallaansche
verzorger,
van
Dat
van-
aan een
een koelbloedigheid, die zelfa de
De
zich
had
bij verlies van een hant»
een voet of een oog
De Tsaar van Petersburg is gearresteerd, be
schuldigd van medeplichtigheid aan den moord
op Kiroff, die zijn opvolger was. En de bladen
In het Sovjetrijk voeren een felle campagne
tegen de geestverwanten van Grischka, die
thans zijn lot niet meer in handen heeft....
Lang zal het niet duren, of zijn naam zal
zfjn ultgewlscht....
De door professor Molchanow geconstrueerde
stnatosfeerballon. die twee maanden geleden te
Moskou was opgestegen, zonder bemanning,
doch van automatische registreer-instrumenten
voorzien, is thans gedaald.
Volgens de instrumenten heeft de ballon een
hoogte van 30.500 meter bereikt.
Uit
pond negen
machine met.
motor had ik
den man met h®
hij deed niets daW
bestaande uit een’
af was, een go-
thische hallklok,
waar een paar
torentjes af wa
ren en een para-
pluie-standaard
Vaar twee van
de drie kringen.
ooit te voren, zoodat men daarover niet be
vreesd behoeft te zijn. De prachtige schilderin
gen van Michel Angelo zullen dus nog
schillende eeuwen trotseeren.
Gewapend met zijn speer en zijn boog, snelde de
Indiaan heen, om langs geheime bergpassen, die
alleen aan de Indianen bekend waren, den weg te
vinden naar het fort, waar kapitein Gay thans
tijdelijk de baas waa
Ook al sluiten bussen prachtig
En al zit je er ook knus,
Iets nog schijnt er bij die bussen
Niet te sluiten als een bus!
Toch zit men er niet op buskruit
Want ze veeren ideaal.
Soepelzijn ze, vaart geregeld
Door een^druk op ‘t gaspedaal-
’t Zit 'm ook niet in de prijzen,
Want u kunt er van op aan.
Dat de bussen-ondernemers
Juist het business-doen verstaan!
Zij verstaan dit zelfs zoo prachtig,
Dat z'in concurrentie zijn
Met het haast voorwer’ldlijk monster.
Dat wordt aangeduid met trein!
Zal de bus nu rij-recht krijggn
Of verzinkt zij in tragiek?^
Zal dan toch de trein gadn strijken
Met 't gebusselde publiek?
Maarprecies als bij den spoorweg
En de bussen, gaat dé strijd
Ook bij hén, die gaarne reizen,
Om de kwestie van profijt!
Dezer dagen is men wederom begonnen met
het reinigen van den koepel van den Sint Pieter
te Rome. Dit werk wordt uitgevoerd door d»
„Sampietrinl”, die hierin ’n groote vaardigheid
aan den dag leggen. De „Sampietrinl” beoefenen
dit speciale vak reeds van geslacht tot ge
slacht. De stamboom van sommige „Sampic-
trinl” gaat terug tot het jaar 1500. Het werk
wordt door 80 arbeiders uitgevoerd onder lei
ding van Mgr. Pellzzo, den economlschen be
stuurder van de basiliek.
en
De
verlichting
Den volgenden morgen zat ik op mijn kamer
te schrijven, toen ik opschudding gewaar werd
In het laantje dat naar mijn woning leidt. Ik
ging naar buiten en vond daar m’n vrouw en
ten karrevoerder. die elkander trachtten te
overtuigen, dat leder voor zich zich vergiste.
..De man heeft gelijk,” zei ik. „lis een ver
rassing voor je. Een soort extra-bljdrage tot de
huishouding. Tal van nuttige dingen. Ik heb
ze gisteren op de verkooping gekocht.”
..En Ik”, verklaarde m’n vrouw, „heb die din
gen opgediept uit allerlei rommel op onzen,
zolder en ze Maandag laten weghalen om ze
te verkoopen, alles, behalve dien opgezetten
’.vaar de spur.en in nice -. -*V
braken.
Nog kocht ik no. 305. bestaal^!
■’..tien die er schamel, maar iwl
....en. met. als toegift een opgcJ^B
een vitrine van gebroken glas.
waarvan het glas gebroken
vazen, twee oude kleedjes en ee^H -\l
Bovendien kocht ik no 421 een aantlM
voorwerpen, die in iedere huishoudend® 114
komen. ^^B
..Laat alles morgenochtend met den
thuis brengen," zei ik tegen den man met 1®
grijze schort. T
Toen ging ik m’n fiets zoeken en ontdekte,
dat die vroeger in den middag abusievelijk ver
kocht was toen ik dat dutje in den fauteuil
deed voor veertien shillings zes. tusschen
andere extra-nummers door, ^pe klerk herin
nerde zich nog dat er met krijt: 877 op het
zadel had gestaan. De kooper had geen naam
opgegeven, contant betaald en was daarop ver
dwenen.
Ik wandelde naar huis.
bekend, heeft de heer J. Heirwkns uit Amster
dam in het afgeloopen jaar een voor natuur
liefhebbers interessante ontdekking gedaan.
Toen hij de omgeving der Mosbeek botanisch
verkende, waarbij de vegetatie van het meest
Noordelijk gelegen bronnengebled bijzonder af
wisselend bleek, vond hij vlak bü het kampeer
terrein in een met elzen begroeid stukje land
een zeldzame plant, n.l. de Trlentalis Europee»
of Zevenster, die maar van een 9-tal plekken
In ons land, voomamelük uit Twente bekend is
Door ontginning van met elzen begroeide
stukken land en laag weiland, dreigen deze
trientalisplekken verloren te gaan, vandaar dat
de Stichting het Overüselsche landschep zich
met de zaak heeft bemoeid. Zoon Is de toestand
nu is kan de vegetatie niet veel kwaad. Omkap
pen der elzenstruiken en verder omwerken tot
weiland zou echter direct funest zün voor de
trlentalis. evenals eventueele modern iseering
van de zwemgelegenheld aldaar.
Bescherming zal op het oogenblik alleen ne
gatieve maatregelen vragen. Niet vergraven, niet
egallseeren. niet verder omhakken van het
elzenhout en het bestemmen van den vrü-
komenden grond tot welland, niet opstuwing
van het water. Zooals de toestand thans nog ’s
en hopelük In de verdere toekomst zal blüven
bestaat er voor de trlentalis geen gevaar.,
De Stichting het Overüselsche landschap zal
zich met de eigenares van dit terrein, n 1.
mevr. Jannlnk te Enschede. In verbinding stel
len. Velen vrienden van het Nederlandsche na
tuurlandschap zal zü daaonee een groeten
dienst bewijzen.
3
3
3
öllIllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllHllllllllllllllltlIllllllllln
salonhaarden.
Tk liet me in den gemakkelüksten der fau
teuils neervallen, die volgens den catalogus,
aan het einde der plechtigheid zouden geveild
worden, en doorstond moedig en onbewogen den
minachtenden blik van den afslager, die Juist
binnen kwam. Afslagers weten, dat alle man
nen, die op een verkooping verschünen. in drie
afdeelingen kunnen worden gesplitst: mannen,
die Iets voor Niets willen betalen; mannen, die
Iets voor Iets willen geven en mannen, die
Niets ongeveer ten minste voor Iets over
hebben. En als Ik verschün. zien ze, geloof ik,
met één blik tot welke dier afdeelingen ik
behoor.
Elndelük. daar kwamen de klanten, bü eenen.
Wil Je dit telegram zelf wegbrengen.
Vlner. zei hü- Zeg een van de bedienden dat
hü je naar het dorp rüdt Ik wil niet, dat
iemand in huls er lets van ziet. Laat ’s kijken,
nu ja, zoo zullen we het do^n.
markies legde zün vulpenhouder naast
en las nog eens na wat hü geschreven
op het kapltool en blüven
staatsburgers. De „Sampletrlni”
ook de verlichting van den koepel
den St. Pieter bü groote feestelükheden.
zü niet duizelig zün aangelegd .spreekt
zelf. Zü zweven door de leege ruimten
touw met
sterkste zenuwen doen trillen.
Er wordt te BerUjn momenteel aan een plan
gewerkt om alle huisnummers electrisch te ver
lichten. Daartoe zullen speciale nummerbordjes
vervaardigd worden, wtelke tegen een bedrag
van ongeveer 25 R.M. verkocht zullen warden.
De bevolking behoeft dit bedrag niet Ineens te
betalen, doch kan de installatie op afbetaling
verkrügen.
Ongeveer 168.000 woningen zullen onder de
zen maatregel vallen en men verwacht hiervan
groote voordeelen voor verscheidene Duitsche
industrieën. Het plan wordt warm ondersteund
door de politie, de posterijen, de verkeersauto-
riteiten, terwül ook het stadsschoon er aan- ‘i
merkelük door verhoogd zal worden, wat zeer
belangrük is in verband met het groote aantal
vreemdelingen, dat in 1936 Berlün zal bezoeken
naar aanleiding van de Olympische Spelen.
-w -r iemand Ml kunnen beweren, dat Ik een
van die mannen ben, die nooit begrüpen,
dat er in de huishouding eens Iets ver
nieuwd moet worden. Als ik merk, dat de wün-
kast overbevolkt raakt met Ujken. of als het
geheime koektrommeltje, in de onderste la
links van het bureau op mün kamer, niet erg
meer ratelt als Ik het schud, dan la er geen
mensch die zoo afdoend weet in te grijpen
als ik.
Met de groote meerderheid van .huisman
nen" ben Ik echter van meening, dat de echte-
lüke woning in den regel veel te veel rommel
van allerlei aard bevat, ofschoon de huisvrou
wen het er altüd op te schünen te leggen, nog
meer aan te schaffen.
Twee derden van den rommel In onze woning
büv. zou ik niet eens missen, en dan schünen
er altüd nog karrevrachten van allerlei uit
schot op zolder t« staan.
Verleden week, toen het weer zóó mooi was,
dat ik naar het stadje van onze streek fietste,
om een paar boodschappen te doen, overviel
mü een royale bui. De zon scheen, ik hoorde
het gezang der vogels, ik zag een verhuiswagen
leeg dragen, waaruit tal van meubelen kwamen,
die ik thuis nog nooit gezien had. En toen ik
zag, dat de gevel van een feest-, vergader- en
verkooplokaal met een reus
- r' slflrë
toen steeg Ik af. zette m’n
portaal en ging het lokaal ibl
ITr waren al aam aantal v
4*
et is nu wel afgeloopen met Zinovieff,
den „Tsaar van Petersburg”, een eere-
titel dien men hem slechts fluisterend
gaf. Een eeretitel? Niet heelemaal. Het was eer
een spotternü om de macht, die deze bolsje
wiek in Petersburg genoot. Men noemde hem
ook wel Grischka, een llefkoozende naam voor
Grigori. En deze naam Grischka deed weer
denken aan dien anderen Grischka, Raspoe-
tin, wiens naam eveneens met haat of veraf
goding werd uitgesproken. Van de portuur van
Raspoetin was onze vriend 'Zinovieff echter
niet.
Men kan niet zeggen, dat Grischka een groot
man was, zelfs niet, dat hü een dappere kerel
was. Evenmin, dat hü een actief lid der partü
is geweest. Zün voornaamste eigenschappen
waren luiheid, üdelheld, machtswellust en zrnne-
lükheid. Sinds jaren gaan er verhalen in Le
ningrad en Moskou over het merkwaardige
leven van dezen held der tegenrevolutle.
Reeds Lenin had een groote verachting voor
hem. Hü sprak steeds over hem alsof hü hem
niet ernstig nam. Toch heeft hü hem jaren
lang geduld, om de eenvoudige reden, dat lie
den als Zinovieff althans ergens goed voor wa
ren en op een bepaald oogenblik konden ge
bruikt worden zonder schade voor de zaak. „In
een goede huishouding zün alle bezems bruik
baar” zou Lenin eens gezegd hebben, doelend
op zün minderwaardigen medewerker.
Toen de Sovjetregeerlng van St. Petersburg
naar Moskou verhuisde, liet Lenln Zinovieff
achter. Zoo raakte hü hem uit zün directe
omgeving kwüt en daar schünt het hem wel
om te doen geweest zün. „Hü is een simpele
en duidelüke lafaard” meende Lenln, toen
Zinovieff üHngs naar Moskou vluchtte, doods
benauwd voor de komst van generaal Judé-
nitsch, die naar Sint Petersburg was opge
trokken.
Het particuliere leven van Tsaar Zinovieff
schünt een aaneenschakeling te zün geweest
van laffe en kleine passies, een reeks van uit
spattingen, die nauwelüks grenzen kende. Zün
lafheid ging zelfs zoover, dat hü de vrouwen
op wie hü het gemunt had, met alle middelen
Wist te dwingen. Hü zag er niet tegen op de
mannen van deze vrouwen bü blüvende weige
ring hun bestaansmogelijkheid te ontnemen.
Of hiervoor een zekere moed noodig is? Het
tegendeel is het geval. Wie de macht heeft,
behoeft niet moedig te zün. om van die macht
misbruik te maken.
Zün lafheid was trouwens in zün eigen partü
algemeen bekend. Als hü al eens een daad
stelde, die moedig leek, dan legde men zün
handelwüze toch uit In verband met zün laf
heid, zoozeer ontzegde men hem elk dapper
gevoel.
In de Fransche pers vertelt een journalist
een lezenswaardlg verhaal
dat hü eens met Zinovieff heeft gehad. Het
was ten tüde der groote vervolgingen en te
rechtstellingen. Lenin was reeds naar Moskou
verhuisd, Zinovieff bleef in Petersburg. De
vriend van den Journalist, een bekwaam advo
caat was gearresteerd. Ik werd, zoo vertelt hü.
gewaarschuwd door de zuster van mün vriend
A. en besloot alles te doen om hem te redden.
Ik had onder de vooraanstaande bolsjewieken
verschillende goede vrienden, die ik
meer dan eens had geholpen, toen zü in ge
vaar verkeerden.
Ik vertrok naar Moskou, bezocht den
taris van dc Executieve, Enoukldzé. een Geor
giër, dien ik tüdens zün verbanning naar Si
berië had geholpen en die zeker de gelegen
heid zou waarnemen mü een wederdienst te
bereiden. Hü werkte op het Kremlin, eertüds
de plaats van de Tsaristische macht, nu het
centrum der communistische regeerlng. Het
kostte moeite tot hem door te dringen, meer
moeite dan de vroegere bezoekers van het
Tsarenpaleis hebben gehad om Vadertje te
kunnen zien. Maar na veel getelefoneer lukte
het hem te pakken te krügen. Ik was natuur-
lük welkom en zette den machthebber de si
tuatie uiteen. De eerste, die Ik In het weelde
rige kabinet van den secretaris ontmoette, was
een beeldschoon meisje, de secretaresse. Ik ver
baasde me en verbaasde me plotseling niet
meer. We wisten het allen: de heeren hadden
schoone secretaressen in hun omgeving.
Enoukldzé ontving mü goedmoedig, liet me
plaats nemen. Ik legde het geval uit en hü
antwoordde: ,4e weet, ik kan er niets aan
doen. Bü Jullie is Zinovieff Tsaar en god".
Dt vroeg hem tenminste een goed woord voor
Zinovieff mee te geven en hü schreef,
„Grischka, deze man ts mün verdediger en
mün vriend. Hü Is een eerlijke kerel, hoewel
geen lid van de partü
Hü gaf me het briefje en vroeg me of ik
haard. waar twee gemakkelüke fauteuils
stonden. In plaats van zich direct in een
van de twee te laten vallen, bekeek de
bezoeker zichzelf eerst In den ouden spie
gel een echte Hepplewhlte die op
de schoorsteenmantel stond. Hü hield zün
hcofd naar rechts, toen naar links, bekeek
zün blond haar, zün trisache gelaatskleur, zün
groote blauwe oogen, rekte ten slotte zün
slanken hals, draalde eens voorzichtig aan zün
snorretje en glimlachte vergenoegd.
Je ziet er prefect uit, Jimmie, mün zoon!
mompelde hü. Je bent In uitstekende conditie
Ben benieuwd, wat Packe voor ontbüt beeft
Op dit punt met alchself tevreden, keek
de heer Trickett eens rond en ontdekte, dat een
koude wildpastei en een heerlüke Porkham
het buffet versierden; zün oogen dwaalden
naar beneden en zagen daar den inhoud van
twee flinke rooster-schalen die op een daar
voor bestemd rek vlak boven de gloeiende kolen
stonden.
Geroosterde tong geroosterd spek dito
nier, zei hü stil voor zich heen. Prachtig!
Sakkerloot, den vroegen morgen benutten is
toch maar een goed ding Iets wat we goed
moeten vasthouden Ik zou het nu voor geen
geld van de wereld willen mlsaen. Laat eens
küken. wat er voor nieuws la.
diepe trek van verslagenheid op het
ernstig gelaat van den huismeester toekende
zich nog scherper.
Nu is het er zeker niet meer, münheer,
bevestigde hü; maar gisterenavond was het
er nog. Vannacht werd het weggenomen,
münheer. En daar ben ik zeker van niet
door inbrekers.
De markies trok de glazen deur open.
Natuurlük, zei hü, in gedachten verzon
ken, we hebben de kast nooit gesloten, Vlner,
is t wel?
Nooit, münheer, antwoordde Vlner, wiens
stemming steeds gedrukter werd. Münheer zal
het zich misschien nog herinneren dat ik dik-
wüls gezegd heb, dat dit kabinet zeker een
goed veiligheidsslot hebben moest, al lang ge
leden.
Zü werd nooit gesloten, zei de markies.
Mün vader deed het nooit. Trouwens als inbre
kers het hadden willen, hebben, Vlner. zou een
veiligheidsslot hen niet tegengehouden heb
ben. Maar wie ter wereld had dit kruis kun-
usachtige roode re
clame prükte: „Heden hal^-elf verkooping". ja.
fiets in het voor-
Jlnnen.
Er waren al een aantal van die groezelige,
bleeke menschen aanwezig, die bü zulke ge
legenheden altüd voorgaan en ze duwden en
snoven in de bergen matrassen, keerden vazen
en sauskommen om. openden en sloten alles
wat geopend en gesloten kon worden en vroegen
aan een man met een grüs schort allerlei din
gen over rollen zeil en linoleum.
De straathond, die naar gewoonte binnen
kwam zwerven, werd kalm maar koppig, door
een oerwoud van meubelen, vervolgd door een
jongmensch met een Juten zak en gewapend
met een lange koperen tang uit de afdeellng
Blükens een zoo Juist gepubliceerde statistiek
heeft de Bulgaarsche veterinaire dienst in 1934
bijna 180.000 zwervende honden, meest lüdende
aan hondsdolheid, afgemaakt.
In verschillende deelen des lands kwamen
veelvuldig gevallen van hondsdolheid voor,
en 25 personen zün er het slachtoffer van ge
worden. ongerekend het vee en de andere die
ren welke werden gedood.
Volgens een schatting der autoriteiten be
droeg het aantal honden in Bulgarüe twee jaar
geleden twee millioen, die per jaar büna 15
millloen gulden aan voeding kostten. De strüd,
dien de overheid voert tegen de veelvuldige
voorkomende hondsdolheid heeft er echter toe
geleid, dat thans in sommige dorpen In het ge
heel geen honden meer voorkomen, zoodat daar
hoe langer hoe meer rooftochten van wolven
voorkomen.
Zinovieff kende. Op mün ontkennend ant
woord waarschuwde hü: „Het is geen gemakke-
lük heer. Goed succes.” En na een oogenblik
„Vergeet niet, dat hü een lafaard is.”
Met mün brief gewapend verscheen ik .in
Petersburg. Voor een enorm bureau van kost
baar hout zat een ineengedrongen gestalte,
breede schouders, overvloedige haardos, achter
over gekamd, doch naar alle züden uitsprin
gend, een zlnnelüke mond met zware onderlip.
Vermoedelük waren de oogen zwart, doch zü
waren te zeer dichtgeknepen om dit te kunnen
constateeren. Bovendien zweefden de oogen
slechts naar de handen, die op het bureau la
gen en verzuimden den bezoeker aan te küken.
Deze man was de Tsaar van Petersburg, ge
zeten in een somptueus vertrek omgeven door
zware bronzen beelden op het zware bureau.
„Zoo, dus u beweert, dat uw vriend onschul
dig is?”
Ik wist niet van welke misdaad mün vriend
beschuldigd was, maar ontkende met beslist
heid, dat hü schuldig zou zün aan welke mis
daad ook.
„Ik bemoei me niet met
woordde Zinovieff plotseling, „ik
briefje meegeven voor Bokla.”
„Heel graag, maar wilt u namens Enoukldzé
in uw brief vermelden, dat Lenln zich voor het
lot van mün vriend interesseert?”
„Goed,” besliste Zinovieff, .Jk zal schrijven
dat men uw vriend in vrüheid moet stellen.
Hü was trouwens alleen maar als güzelaar ge
arresteerd."
Hü was dus reeds vergeten, dat hü zich niet
met deze zaak bemoeide.
„Ge kunt Bokla opzoeken In de vesting
Peter en Paulus maar we moeten snel hande
len, als we onzen vriend willen redden. Hebt
u een rütuig?”
Hü vergat te bedenken, dat alle rütuigen en
auto's reeds lang gerekwireerd waren en nie
mand kon dit beter weten dan hü zelf, die het
desbetreffend decreet onderteekend had.
„We zullen er u een geven,” en even later
reed ik in een auto met een rood vlaggetje
het beruchte fort binnen, eertüds de groote
vesting van den Tsaar, het oord der gevange
nen, thans de groote vesting van de Sovjet en
eveneens een oord van gevangenen.
Bokla las' den brief met aandacht. Zün ge
zicht was ondoorgrondelük.
„Goed,” zei hü, „we zullen hem vrü laten
zoodra hü gevonden wordt. Vrees niets, het
komt in orde. Deze brief is een bevel,” en hü
sloeg met zün vinger op het papier.
Ik heb mün vriend nooit teruggezien. Een
week lang heb Ik allerlei instanties afgeloo
pen. Maar het „bevel" was te laat gekomen.
A. was terechtgesteld In denzelfden nacht, dat
hü gearresteerd was. Had Zinovieff misschien
direct na mün bezoek getelefoneerd? Had hü
Bokla andere bevelen gegeven? Zal ik ooit te
weten komen, wat er met mün vriend ge
beurd is?
..Nicholson Packe. Esq.,
123a, Charles Street, Londen, S.W
,,Kun Je vanmiddag om twee uur precies
In het Salutation Brychester zün? Zou jë'
graag willen spreken over een zeer belang
rijke en Interessante zaak.
gericht te hebben tot den jongen man in livrei,
die nog in de auto zat. ging hü het huls
binnen en besteeg langzaam de trap naar de
eerste verdieping, waar hü een oogenblik
wachtte voor een deur, waarop een klein,
glimmend, koperen bordje met den naam „Ni
cholson Packe" was aangebracht. Hü had
nog nauwelüks op de electrische schel ge
drukt of de deur ging open en er verscheen
een keurige en bescheiden huisknecht op den
drempel. Hü boog, toen de bezoeker, dien hü
blükbaar met groot genoegen zag komen, bin
nentrad.
Morgen. Hollis, zei de jonge man met een
zwierigheid. die geheel In overeenstemming
was met zün jeugdige, frlssche verschün’.ng. Ik
kom ontbüten. Heer Packe al klaar?
Nog enkele ooi linbllkken. münheer.
antwoordde de huisknecht. Het, ontbüt staat
klaar, münheer. Wilt u in de eetkamer gaan,
münheer Trickett? Het is een mooie ochtend,
münheer
Magnifiek! merkte de heer Trickett op,
terwül hü een kamer binnentrad, waar een
ontbijttafel, gedekt voor twee personen, tegen
over een flauw brandenden open haard was
klaar gezet. Reed door het park, voor ik
hierheen kwam daar hing de ü>el nog aan
de boomen. Hollis.
Ja werkelük münheer, gaf Hollis toe.
Ik dacht, dat Ik het vanmorgen ook zag. mün
heer, toen ik naar bulten keek. Kranten mün-
lieer, „Times". ..Morning Post”
nam een van de kranten, die de
hem aanbood en liep naar den
vier.
Goed, goed! Laat alles zün gewonen gang
gaan. A propos en is er iemand die
den bezoekers een verklaring geeft van de
voorwerpen in deze kamer?
Neen, mijnheer, nu niet. Gewoonlük doen
we het wel, münheer. maar vandaag komen
er zooveel groepen, dat wü ze maar rond laten
loopen en zonder meer naar de voorwerpen
laten küken. NatuurlUk houden wü een oogje
In het zeil, münheer.
Uitstekend! Welaan, kom mee terug
naar mün kamer; ik heb al bedacht, wat Ik
zal doen.
Toen hü weer in zün slaapkamer terug
was, ging de tparkies voor zün «chrüftafel zit
ten en nam ’n spoorboekje. Ni dit geraad
pleegd te heben nam hü een telegramformu
lier en begon te schrijven.
Ongeveer half tien dien morgen t was
een prachlge ochend voor Londen reed een
automobiel van de Haymarket de
Street in. bestuurd door een nog
man. die met groote nauwgezetheid
wagen vóór de deur van nummer 123a
deed stoppen Daar stapte hü uit, trok zün
opvallend dikke Jas uit, en na een enkel woord
De politie, münheer? opperde hü
Maar de markies schudde ontkennend.
Neen, antwoordde hü- Daar denk ik niet
aan, Vlner. Je hebt er geen woord over ge
sproken, tegen nieman'?
Absolouut niet, münhee-,
Doe het verder dan ook nletl Vermüd
zelfs allen schün. Is er Iemand, die weet,
dat Je vanmorgen bü mü geweest bent?
Alleen Beevers, münheer.
Ik zal het met Beevérs in orde maken.
Ik wensch, dat niemand in het huis er iets
van weet ik zal er °ok tegen niemand
over spreken. Laat 'ns küken. is het vandaag
niet bezoekdag, Vlner?
Zeker, mijnheer
Ter gelegenheid van het derde eeuwfeest
van het Zweedsche parlement, is in beide
Huizen een stemmachine geplaatst. In den
Senaat is deze machine in Januari j.l. ge
ïnstalleerd. Op de lessenaar van eiken afge
vaardigde zitten knoppen. Wanneer de afge
vaardigde voor iets stemt, drukt hü op een
"Toenen knop, stemt hü tegen, dan drukt hü op
den rooden knop. Op twee verschillende bor
den achter den zetel van den voorzitter gloeien
dan lampjes aan. terwül het aantal tege-
lükertüd geteld wordt. Tevens legt een auto
matisch werkende camera, die het lampen
tableau fotografeert, het resultaat van de
stemming terstond vast. Door op een knop te
drukken, dooft de president alle lampen en is
de installatie gereed voor een nieuwe stem
ming.
Door deze inrichting, die ongeveer 70 000 kro
nen heeft gekost, wordt zeer veel tüd gespaard
en duren de stemmingen, die anders zeer lang
ophielden, nauwelüks een minuut.
Dezer dagen moest echter in den Senaat ge
stemd worden over een voorstel inzake pen-
sioenverleenlng. Het voorstel werd aangenomen
met slechts 4 stemmen meerderheid. 46 tegen
42 stemmen. Er ontstond rumoer in den Se
naat, omdat het. gezien de partüverhoudlngen
en het standpunt der partüen ten aanzien van
het voorstel, zeker was. dat de meerderheid
veel grooter moest zün. Met moeite kon de
president zich verstaanbaar maken en opperde
hü de veronderstelling, dat de stemmachine
misschien niet normaal functioneerde.
De stemming werd nogmaals gehouden,
thans op de ouderwetsche manier van hoofde-
lüke afroeplng der namen, waarby bleek, da'
53 senatoren voor en 34 tegen het, wetsontwerp
hadden gestemd. 1
De stemmachine is aan een grondig technisch
onderzoek onderworpen.
kele reparaties uit te voeren; bü hun halsbre
kende toeren hebben de Sampietrinl kunn-n
vaststellen, dat de koepel nog even sterk is als
O
bü tweeën en in groepen.
Een hamerklop om stilte, en de verkooping
begon.
Éénmaal stiet de afslager een dreigende hand
in mün richting en riep opgewonden: .Mag
Ik zeggen vüftlen. münheer? Gaat voor veer
tien. dat prachtige Perzische tapüt, als u geen
vüftlen biedt! Zoo’n gelegenheid komt nooit
weer?”
Het scheelde maar een haartje of ik was er
ingeloopen. want ik werd net wakker uit een
dutje. Gelukkig werd <k gered, doordat ik
„veertien en zes pence” riep, hetgeen een al
gemeen gelach verwekte, want ze waren aan de
ponden en niet aan de shillings.
„Münheer is een grappenmaker.” lachte de
afslager, in plaats van den man met de grijze
T7 levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door E* een on8evttl met
Mdpende ultkeeringen E verlies van belde armen, belde beenen of beide oogen aJVz»" doodelljken afloop
nen verlangen? Ik geloof niet, dat het gestolen
is om zün eigenlüke waefrde. Viner, hoewel
het zeker eenlge duizenden aan goud en
diamant waard is.
Zeker, münheer, gaf Vlner toe, u denkt
Ik weet niet, wat ik er van denken moet,
zei de markies. Ja, enne dat stuk had zün
historische beteekenls. Nee er zün toch
waardevol'.er dingen in deze kast ongetwü-
feld. Deze relikwie, büvoorbeeld, is zeker twee
maal zooveel waard. Ik veronderstel, dat je
al naar de ramen gekeken hebt, Vlner? Het
is nu niet zoo’n moeilük werk om hier binnen
te komen, vooral niet van het balcon af.
De huismeester liep langs de hooge vensters,
vari het een naar het ander. De markies had
intusschen zün hoofd in de hoeken van het
kabinet gestoken en keek scherp naar elke
büzonderheid op de planken. En oneens snoof
hü, alsof hü een büzonderen reuk gewaar
werd; hü keerde zich om en keek naar den
rug van zün dienaar.
Saprlstle! mompelde hü. Sapristle!
Vlner kwam terug.
De vensters zün alle in orde, münheer.
zei hü. Zooals u weet, münheer, zijn zü alle
voorzien van patent-slulters. Maar natuur
lük, münheer er zün nog andere wegen, om
hier binnen te komen.
Ja, Ja, natuurlük, zei de markies, pein
zend. Oh, talrijke andere wegen, Viner! Maar,
enfin, laten we tot de werkelükheld terug
bet ding is weg. De vraag is, wat
A I 17 A op blad in&eYOte® d® Terzekeringsvoorwaarden tegen
ZA.I al jI.j Vx 1 1 s JLj tj ongevallen verzekerd voor een der yqjgende ultkeeringen
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VE<