tKdv&fiaal
van
DE ENGELSCHE KAPERS
t
DIEFSTAL?!
I
I
fel
den daq
I
Zinovieff, de „Tsaar van Petersburg”
I
I
I
1
VRIJDAG 1 MAART 1V35
De Sint Pieter
Telmachine maakt
fouten
Een trientalisplek
Verlichting huis
nummers
Dolle' honden
I
3?
30.500 Meter *hoog
DOOR J. S. FLETCHER
7
NOCH GROOT, NOCH
DAPPER
I
I
Zyn voornaamste eigenschappen
waren luiheid, ijdelheid, machts
wellust en zinnelijkheid
o'
Lenin’s vernietigend
oordeel
De verrassing i
ongeschiktheid tot werken door TT b^ een on8eTB1 met K7 verlies van een hana
a, beide beenen of beide oogen JT DU»" doodeUjken afloop T mi<Jv»" een voet of eeaa oog
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
te
De schoonmaak wordt teven» benut.
MARTIN BERDEN
om en-
kende toeren hebben de Sampietrlnl
in
9
1
7
be-
Ai
8CRAYE.”
HOOFDSTUK n
MYSTERIES
(Wordt vervolgd.)
Trickett
F I
7
Toen leidde hy hen naar de trooniaal en nam zelf
plaats op zijn troon. Dienaren brachten schrijfmate
riaal en Hal werd veroorloofd een brief naar zijn vader
te schrijven.
Toen de brief was beëindigd en aan den keizer voor
gelezen, glimlachte deze goedkeurend. „Spoedig zul Je
by je vrienden terug zijn,” eelde hij. „Geef den ren-
nenden Beer je brief hij zal hem veilig overbrengen."
De Indiaan, die de rennende Beer heette, nam den
brief In ontvangst.
Inderdaad, Vlner, het is er niet! riep hy
alt.
De
ant-
een
waar
In
twee
l
rTTl/
De door professor Molchanow geconstrueerde
stratoefeerballon, die twee maanden geleden te
Moskou was opgestegen, zonder bemanning,
doch van automatische registreer-instrumenten
voorzien, Is thans gedaald.
Volgens de Instrumenten heeft de ballon een
hoogte van 30.500 meter bereikt.
deze zaak,”
zal u
kele reparaties uit te voeren; by hun halsbre-
I kunn -n
De Tsaar van Petersburg is gearresteerd, be
schuldigd van medeplichtigheid aan den moord
op Klroff, die zijn opvolger was. En de bladen
in het Sovjetrijk voeren een felle campagne
tegen de geestverwanten van Grischka, die
thans zijn lot niet meer In handen heeft....
Lang zal het niet duren, of zyn naam zal
zijn ultgewlscht
elegante
Charles Street
jongen
den 1
deed stoppen. Daar stapte hy uit, trok zijn
opvallend dikke jas uit, en na een enkel woord huisknecht
Dat zullen we doen, herhaalde de markies,
het telegram aan zijn huismeester overhan
digend. Vergeet het vooral niet, Vlner, vereend
het zelf. En verder geen woord, geen tee-
ken. Er zit meer In deze zaak, dan Je kunt
vermoeden, Vlner.
af was, een go-
thische hallklok,
waar een paar
torentjes af wa
ren en een para-
pluie-standaard,
waar twee van
de drie kringen.
Gewapend met zijn speer en zijn boog, snelde de
Indiaan heen, om langs geheime bergpassen, die
alleen aan de Indianen bekend waren, den weg te
vinden naar het fort, waar kapitein Gay thans
tjjdelljk de baas was.
Den volgenden morgen zat ik op mijn kamer
te schrijven, toen ik opschudding gewaar werd
In het laantje dat naar mijn woning leidt. Ik
ging naar buiten en vond daar m’n vrouw en
een ‘karrevoerder, die elkander trachtten te
overtuigen, dat ieder voor zich zich vergiste.
,De man heeft gelijk,” zei ik, „1 Is een ver
rassing voor Je. Een soort extra-bydrage tot de
huishouding. Tal van nuttige dingen. Ik heb
ze gisteren op de verkooplng gekocht."
„En ik", verklaarde m’n vrouw, „heb die din
gen opgediept uit allerlei rommel op onzen
zolder en ze Maandag laten weghalen om ze
te verkoopen, alles, behalve dien opgezetten
vlsch
Dezer dagen is men wederom begonnen met
het reinigen van den koepel van den Bint Pieter
te Rome. Dit werk wordt uitgevoerd door d»
„Sampietrlnl”, die hierin ’n groote vaardigheid
aan den dag leggen. De „Sampietrlnl" beoefenen
dit speciale vak reeds van geslacht tot ge
slacht. De stamboom van sommige .Bampic-
trinl" gaat terug tot het Jaar 1500. Het werk
wordt door 80 arbeiders uitgevoerd onder lei
ding van Mgr. Pelizzo, den economlschen be-
Zy wonen allen
dus Itallaanschc
verzorgen
van
Dat
van-
aan een
een koelbloedigheid, die zelfs de
vaststellen, dat de koepel nog even sterk Is als
ooit te voren, zoodat men daarover niet be
vreesd behoeft te zijn. De prachtige schllderin-
ver-
diepe trek van verslagenheid op het
ernstig gelaat van den huismeester toekende
zich nog scherper.
'Nu Is het er zeker niet meer, mijnheer,
bevestigde hy; maar gisterenavond was het
er nog. Vannacht werd het weggenomen,
mijnheer. En daar ben Ik zeker van niet
door Inbreker».
De markies trok de glazen deur open.
Natuurlijk, zei hjj, In gedachten verzon
ken, we hebben de kast nooit gesloten, Vlner,
te 1 wel?
Nooit, mijnheer, antwoordde Viner, wiens
stemming steeds gedrukter werd. Mijnheer zal
het zich misschien nog herinneren dat ik dik
wijl» gezegd heb, dat dit kabinet zeker een
goed veiligheidsslot hebben moest, al lang ge-
leden.
Zij werd nooit gesloten, zei de markies.
Mijn vader deed het nooit. Trouwens als inbre
ken het hadden willen hebben. Viner, zou een
veiligheidsslot hen niet tegengehouden heb
ben. Maar wie ter wereld had dit kruis kun-
Ook al sluiten bussen prachtig
En al zit je er ook knus,
Iets nog schijnt er bij die bussen
Niet te sluiten als een bus!
Toch zit men er niet op buskruit
Want ze veeren ideaal.
Soepel zijn ze, vaart geregeld
Door een druk op ‘t gaspedaal-
't Zit 'm ook niet in de prijzen,
Want u kunt er van op aan.
Dat de bussen-ondernemers
Juist het business-doen verstaan.'
Zij verstaan dit zelfs zoo prachtig,
Dat z’ in concurrentie zijn
Met het haast voorwer'ldltjk monster,
Dat wordt aangeduid met trein!
Zal de bus nu rij-recht krijgen
Of verzinkt zij in tragiek?
Zal dan toch de trein gaan strijken
Met ‘t gebusselde publiek?
Maar.precies als bij den spoorweg
En de bussen, gaat de strijd
Ook bij hèn, die gaarne reizen.
Om de kwestie van profijt!
i
tw*2-
waar de spullen In moesten staan, aan ont
braken.
Nog kocht Ik no. 305, bestaande uit drie leun
stoelen, die er schamel, maar gemakkelljk uit-
zagen, met, als toegift, een opgezetten vlsch In
een vitrine van gebroken glas, een schilderij-
lijst, waarvan het glas gebroken was, twee rose
vazen, twee oude kleedjes en een aquarium.
Bovendien kocht ik no. 431: een aantal kleinere
voorwerpen, die in iedere huishouden te pos
komen.
„Laat alles morgenochtend met den bod»
thuis brengen,” zei ik tegen den man met het
grijze schort.
Toen ging ik m’n flets zoeken en ontdekte,
dat die vroeger in den middag abusievelijk ver
kocht was toen Ik dat dutje in den fauteuil
deed voor veertien shillings zes. tusschen
andere extra-nummers door. De klerk herin
nerde zich nog dat er met krijt: 877 op het
zadel had gestaan. De kooper had geen naam
opgegeven, contant betaald en was daarop ver
dwenen.
Ik wandelde naar huls.
schort op me af te sturen, met het verzoek me
te verwijderen.
Uit dankbaarheid kocht ik het volgende
nummer: een kist met opgezette vogels en een
paar'golf schoenen van een overledene, voor drie
pond negen. Daarna kocht Ik no. 128, een naai
machine met motor voor elf shilling twee. Den
motor had ik niet noodlg en Ik fluisterde dit
den man met het grijze schort in het oor, maar
hij deed niets dan lachen. Ook kocht ik no. 137,
bestaande uit een kachelhekje, waar een knop
nam een van de kranten, die d»
hem aanbood en liep naar dsn
Er wordt te Berlijn momenteel aan een plan
gewerkt om alle huisnummers electrlsch te ver
lichten. Daartoe zullen speciale nummerbordje»
vervaardigd warden, wielke tegen een bedrag
van ongeveer 25 R.M. verkocht zullen worden.
De bevolking behoeft dit bedrag niet ineens te
betalen, doch kan de installatie op afbetaling
verkrijgen.
Ongeveer 168.000 woningen zullen onder de
zen maatregel vallen en men verwacht hiervan
groote voordeelen voor verscheidene Duitsche
industrieën. Het plan wordt warm ondersteund
door de politie, de posterijen, de verkeersauto-
rltelton, terwijl ook het stadsechoon er aan
merkelijk door verhoogd zal worden, wat zeer
belangrijk is in verband met het groote aantal
vreemdelingen, dat in 1838 Berlijn zal bezoeken
naar aanleiding van de Olympische Spelen.
I (Nadruk verboden)
Hiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiirc
Ongeveer half tien dien morgen t 'was
een praehlge ochend voor Londen reed een
automobiel van de Haymarket de
in. bestuurd door een nog
1 man, die met groote nauwgezetheid
wagen vóór de deur van nummer 133a heer, „Times”, ..Morning Poet”.
-w y iemand zal kunnen beweren, dat ik een
van die mannen ben, die nooit begrijpen,
dat er in de huishouding eens iets ver
nieuwd moet worden. Als ik merk, dat de wijn-
kast overbevolkt raakt met lijken, of als het
geheime koektrommeltje, in de onderste la
links van het bureau op mijn kamer, niet erg
meer ratelt als Ik het schud, dan is er geen
mensch die zoo afdoend weet in te grijpen
als ik.
Met de groote meerderheid van „huisman
nen” ben Ik echter van meenlng, dat de echte
lijke woning in den regel veel te veel rommel
van allerlei aard bevat, ofschoon de huisvrou
wen het er altijd op te schijnen te leggen, nog
meer aan te schaffen.
Twee derden van den rommel in onze woning
byv. zou ik niet eens missen, en dan schijnen
er altijd nog karrevrachten van allerlei uit
schot op zolder te staan.
Verleden week, toen het weer zóó mooi was,
oat ik naar het stadje van onze streek fietste,
om een .paar boodschappen te doen, overviel
my een royale bul. De zon scheen, -4k hoorde
het gezang der vogels. Ik zag een verhuiswagen
leeg dragen, waaruit tal van meubelen kwamen,
die Ik thuis nog nooit gezien had. En toen ik
zag, dat de gevel van een feest-, vergader- en
verkooplokaal met een reusachtige roode re
clame prykte: „Heden half-elf verkooplng”. Ja.
toen steeg ik af, zette m’n fiets in het voor
portaal en ging het lokaal binnen.
Er waren al een aantal van die groezelige,
bleeke menschen aanwezig, die by zulke ge
legenheden altyd voorgaan en ze duwden en
snoven in de bergen matrassen, keerden vazen
en sauskommen om, openden en sloten alles
wat geopend en gesloten kon worden en vroegen
aan een man met een grys schort allerlei din
gen over rallen zeil en linoleum.
De straathond, die naar gewoonte binnen
kwam zwerven, werd kalm maar koppig, door
een oerwoud van meubelen, vervolgd door een
jongmensch met een Juten zak en gewapend
met een lange koperen tang uit de afdeeling
salonhaarden.
Ik liet me in den gemakkeiykston der fau
teuils neervallen, die volgens den catalogus,
aan het einde der plechtigheid zouden geveild
worden, en doorstond moedig en onbewogen den
minachtenden blik van den afslager, die Juist
binnen kwam. Afslagers weten, dat alle man
nen, die op een verkooplng verschijnen, in drie
afdeellngen kunnen worden gesplitst: mannen,
die Iets voor Niets willen betalen; mannen, die
Iets voor Iets willen geven en mannen, die
Niets ongeveer ten minste voor Iets over
hebben. En als ik verschyn, zien ze, geloof ik,
met één blik tot welke dier afdeellngen ik
behoor.
Eindelijk, daar kwamen de klanten, by eenen,
by tweeën en in groepen.
Een hamerklop om stilte, en de verkooplng
begon.
Éénmaal stiet de afslager een dreigende hand
in myn richting en riep opgewonden: ..Mag
tk zeggen vijftien, mynheer? Gaat voor veer
tien. dat prachtige Perzische tapyt, als u geen
vyftlen biedt I.Zoo'n gelegenheid komt nooit
weer?”
Het scheelde maar een haartje of ik was er
ingeloopen, want ik werd''net wakker uit een
dutje. Gelukkig werd 'k gered, doordat ik
„veertien en zes pence” riep, hetgeen een al
gemeen gelach verwekte, want ze waren aan de
ponden en niet aan de shillings.
.Mynheer is een grappenmaker," lachte de
afslager, in plaats van den man met de grijze
ÜIIIRIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII DEBUS iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiini!:
9
Men schryft ons uit Ootmarsum:
Naby het bronnengebled op het Bpringendal.
in den lande by toeristen en kampeerders wel
bekend, heeft de heer J. Helmans uit Amster
dam in het afgeloopen jaar een voor natuur
liefhebbers interessante ontdekking gedaan.
Toen hy de omgeving der Mosbeek botanisch
verkende, waarby de vegetaüe van het meert
Noordeiyk gelegen bronnengebled byzonder af
wisselend bleek, vond hy vlak by het kampeer
terrein in een met elzen begroeid stukje land
een zeldzame plant, nj. de Trientalls Europaea
of Zevenster, die maar van een 9-tal plekken
In ons land, voomamelyk uit Twente bekendis.
Door ontginning van met elzen begroeide
stukken land en laag welland, dreigen deze
trientallsplekken verloren te gaan, vandaar dat
de Stichting het Overyselsche landschep zich
met de zaak heeft bemoeid. Zooals de toestand
nu is kan de vegetatie niet veel kwaad. Omkap
pen der elzenstruiken en verder omwerken tot
welland zou echter direct funest zyn voor de
trientalls. evenals eventueele moderniseering
van de zwemgelegenheld aldaar.
Bescherming zal op het oogenbllk alleen ne
gatieve maatregelen vragen. Niet vergraven, niet
egallseeren. niet verder omhakken van het
elzenhout en het bestemmen van den vrij
komenden grond tot welland, niet opstuwlng
van het water. Zooals de toestand thans nog !s
en hopeiyk In de verdere toekomst zal biyven
bestaat er voor de trientalls geen gevaar
De Stichting het Overyselsche landschep zal
zich met de eigenares van dit terrein, nL
mevr. Jannlnk te Enschede, in verbinding stel
len. Velen vrienden van het Nederlandsche na
tuurlandschap zal zy daarmee een groeten
dienst bewyzen.
Biykens een zoo juist gepubliceerde statistiek
heeft de Bulgaarsche veterinaire dienst in 1934
bijna 180.000 zwervende honden, meest lijdende
aan hondsdolheid, afgemaakt.
In verschillende deelen des lands kwamen
veelvuldig gevallen van hondsdolheid voor,
en 35 personen zyn er het slachtoffer van ge
worden, ongerekend het vee en de andere die
ren welke wlerden gedood.
Volgens een schatting der autoriteiten
droeg het aantal honden In Bulgarije twee jaar
geleden twee millloen, die per jaar byna 15
millloen gulden aan voeding kostten. De stryd.
dien de overheid voert tegen de veelvuldige
voorkomende hondsdolheid heeft er echter toe
geleid, dat thans in sommige dorpen in het ge-
heel geen honden meer voorkomen, zoodat daar
hoe langer hoe meer rooftochten van wolven
voorkomen
Zinovieff kende. Op myn ontkennend ant
woord waarschuwde hy: „Het is geen gemakke-
lyk heer. Goed succes.” En na een oogenbllk
„Vergeet niet, dat hy een lafaard is.”
Met myn brief gewapend verscheen ik in
Petersburg. Voor een enorm bureau van kost
baar hout zat een Ineengedrongen gestalte,
breede schouders, overvloedige haardos, achter
over gekamd, doch naar alle zyden uitsprin
gend, een zlnneiyke mond met zware onderlip.
Vcrmoedeiyk waren de oogen zwart, doch zy
waren te zeer dichtgeknepen om dit te kunnen
constateeren. Bovendien zweefden de oogen
slechts naar de handen, die op het bureau la
gen en verzuimden den bezoeker aan te kyken.
Deze man was de Tsaar van Petersburg, ge
zeten In een somptueus vertrek omgeven door
zware bronzen beelden op het zware bureau.
„Zoo, dus u beweert, dat uw vriend onschul
dig is?”
Ik wist niet van welke misdaad myn vriend
beschuldigd was, maar ontkende met beslist
heid, dat hy schuldig zou zyn aan welke mis
daad ook.
„Ik bemoei me niet met
woordde Zinovieff plotseling, „ik
briefje meegeven voor Bokia.”
„Heel graag, maar wilt u namens Enoukidzé
In uw brief vermelden, dat Lenln zich voor het
lot van myn vriend Interesseert?”
„Goed,” besliste Zinovieff, „ik zal schrtjven
dat men uw vriend in vryheid moet stellen.
Hy was trouwens alleen maar als gyzelaar ge
arresteerd.”
Hy was dus reeds vergeten, dat hy zich niet
met deze zaak bemoeide.
„Ge kunt Bokia opzoeken in de vesting
Peter en Paulus maar we moeten snel hande
len. als we onzen vriend willen redden. Hebt
u een rytuig?”
Hy vergat te bedenken, dat alle rytuigen en
auto’s reeds lang gerekwireerd waren en nie
mand kon dit beter weten dan hy zelf, die het
desbetreffend decreet onderteekend had.
„We zullen er u een geven,” en even later
reed Ik In een auto met een rood vlaggetje
het beruchte fort binnen, eertyds de groote
vesting van den Tsaar, het oord der gevange
nen, thans de groote vesting van de Sovjet en
eveneens een oord van gevangenen.
Bokia las den brief met aandacht, zyn ge
zicht was ondoorgrondeiyk.
„Goed,” zei hy, „we zullen hem vrij laten
zoodra hy gevonden wordt. Vrees niets, het
komt in orde. Deze brief is een bevel,” en hy
sloeg met zyn vinger op het papier.
Ik heb myn vriend nooit teruggezien. Een
week lang heb Ik allerlei instanties afgeloo
pen. Maar het „bevel” was te laat gekomen.
A. was terechtgesteld in denzelfden nacht, dat
hy gearresteerd was. Had Zinovieff misschien
direct na myn bezoek getelefoneerd? Had hy
Bokia andere bevelen gegeven? Zal ik ooit te
weten komen, wat er met myn vriend ge
beurd is?
gericht te hebben tot den jongen man in livrei,
die nog in de auto zat, ging hy het huls
binnen en besteeg langzaam de trap naar de
eerste verdieping, waar hy een oogenbllk
wachtte voor een deur, waarop een klein,
glimmend, koperen bordje met den naam „Ni
cholson Packe” was aangebracht. Hy had
nog nauweiyks op de electrlsche schel ge
drukt of de deur ging open en er verscheen
een keurige en bescheiden huisknecht op den
drempel- Hy boog, toen de bezoeker, dien hy
biykbaar met groot genoegen zag komen, bin
nentrad.
Morgen, Hollis, zei de jonge man met een
zwierigheid, die geheel In overeenstemming
was met zijn jeugdige, frlssche verschynlng. Ik
kom ontbyten. Heer Packe al klaar?
Nog enkele oorfmbllkken. mijnheer,
antwoordde de huisknecht. Het ontbyt staat
klaar, mynheer. Wilt u in de eetkamer gaan,
mynheer Trickett? Het is een mooie ochtend,
mijnheer.
Magnifiek I merkte de heer Trickett op,
terwyi hy een kamer binnentrad, waar een
ontbyttafel, gedekt voor twee personen, tegen
over een flauw branaenoen open haard was
klaar gezet. Reed door het park, voor ik
hierheen kwam daar hing de yzel nog aan
de boomen. Hollis.
Ja. werkeiyk mijnheer, gaf Hollis toe.
Ik dacht, dat ik het vanmorgen ook zag. myn
heer, toen ik naar buiten keek. Kranten myn-
E* levenslange geheele c
r f O\ze“ verlies van beide armen.
nen verlangen? Ik geloof niet, dat het gestolen
is om zyn elgeniyke waarde. Vlner. hoewel
het zeker eenlge duizenden aan goud en
diamant waard is.
Zeker, mynheer, gaf Vlner toe, u denkt.
Ik weet niet, wat ik er van denken moet,
zei de markies. Ja, enne.... dat stuk had zyn
historische beteekenis. Nee er zyn toch
waardevol’er dingen In deze kast ongetwy-
feld. Deze relikwie, byvoorbeeld, Is zeker twee
maal zooveel waard. Ik veronderstel, dat je
al naar de ramen gekeken hebt, Vlner? Het
la nu niet zoo’n moeliyk werk om hier binnen
te komen, vooral niet van het balcon af.
De huismeester liep langs de hooge vensters,
van het een naar het ander. De markies had
intusschen zyn hoofd in de hoeken van het
kabinet gestoken en keek scherp naar elke
byzonderheld op de planken. En oneens snoof
hy, alsof hy een byzonderen reuk gewaar
werd; hy keerde zich om en keek naar den
rug van zyn dienaar.
Bapiistiel mompelde hy, Sapristi»I
Vlner kwam terug.
De vensters zyn alle in orde, mynheer
zei hy. Zooals u weet, mynheer, zijn zy alle
voorzien van patent-slulters. Maar natuur-
lyk, mynheer er zyn nog andere wegen, om
hier binnen te komen.
Ja, Ja, natuurUJk. zei desmarkies, pein
zend. Oh. talryke andere wegen, Vtnerl Maar,
enfin, laten we tot de werkeiykheld terug-
keeren, het ding is weg. De vraag is, wat
moeten we nu doen?
Vlner schudde met zyn hoofd.
Wil je dit telegram zelf wegbren^en.
Vlner, zei hy. Zeg een van de bedienden dat
hy je naar het dorp rtjdt. Ik wil niet, dat
Iemand in huis er iets van ziet. Laat ’s kijken,
nu Ja, zoo zullen we het doen.
De markies legde zyn vulpenhouder naast
zich en las nog eens na wat hy geschreven
had.
.Nicholson Packe, «»1„
123a, Charles Street, Donden, S.W.
,,Kun Je vanmiddag om twee uur precies
in het Salutation Brychester zyn? Zou je
graag willen spreken over een zeer belang-
ryke en interessante zaak.
haard, waar twee gemakkeiyke fauteuils
stonden. In plaats van zich direct in een
van de twee te laten vallen, bekeek de
bezoeker zichzelf eerst in den ouden spie
gel een echte Hepplewhlte die op
de schoorsteenmantel stond. Hy hield zijn
hoofd naar rechts, toen naar links, bekeek
zyn blondhaar, zyn frlssche gelaatskleur, zyn
groote Wauws oogen. rekte ten slotte zyn
slanken hals, draaide eens voorzichtig aan zyn
snorretje en glimlachte vergenoegd.
Je ziet er prefect uit, Jimmie, myn zoon!
mompelde hy. Je bent in uitstekende conditie.
Ben benieuwd, wat Packe voor ontbyt heeft
Op dit punt met zichzelf tevreden, keek
de heer Trickett eens rond en ontdekte, dat een
koude wildpastel en een heerlijks Porkham
hst buffet versierden; zyn oogen dwaalden
naar beneden en zagen daar den inhoud van
twee flink» rooster-schalen die op een daar
voor bestemd rek vlak boven de gloeiende kolen
stonden.
Geroosterde tong geroosterd spek dito
nier, zei hy stil voor zich heen. Prachtig!
Sakkerloot den vroegen morgen benutten is
toch maar een goed ding 1st» wat we goed
moeten vasthouden ik zou het nu voor geen
geld van de wereld willen missen. Laat »ens
kyken, wat er voor nieuw» is.
ATT f A P NT 1M F °P d,t blad 8Un ingevolge de verzekeringsvoorwaarden tegen
jAA I «I fgyx I» I-s O ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeerlngen
Ter gelegenheid van het derde eeuwfeest
van het Zweedsche parlement, is in belde
Huizen een stemmachine geplaatst. In den
Senaat is deze machine in Januari j.l. ge
ïnstalleerd. Op de lessenaar van eiken afge
vaardigde zitten knoppen. Wanneer de afge
vaardigde voor iets stemt, drukt hy op een
-roenen knop, stemt hy tegen, dan drukt hy op
den rooden knop. Op twee verschillende bor
den achter den zetel van den voorzitter gloeien
dan lampjes aan. terwijl het aantal tege-
lykertyd geteld wordt. Tevens legt een auto
matisch werkende camera, die het lampen
tableau fotografeert. het resultaat van de
stemming terstond vast. Door op een knop te
drukken, dboft de president alle lampen en is
de installatie gereed voor een nieuwe stem
ming.
Door deze inrichting, die ongeveer 70 000 kro
nen heeft gekost, wordt zeer veel tyd gespaard
en duren de stemmingen, die anders zeer lang
ophielden, nauweiyks een minuut.
Dezer dagen moest echter in den Senaat ge
stemd worden over een voorstel inzake pen-
sioenverleenlng. Het voorstel werd aangenomen
met slechts 4 stemmen meerderheid, 46 tegen
43 stemmen. Er ontstond rumoer in den Se
naat, omdat het, gezien de partyverhoudingen
en het standpunt der partyen ten aanzien van
het voorstel, zeker was. dat de meerderheid
veel grooter moest zyn. Met moalte kon de
president zich verstaanbaar maken en opperde
hy de veronderstelling, dat de stemmachine
misschien niet normaal functioneerde.
De stemming werd nogmaals gehouden,
thans op de ouderwetsche manier van hoofde-
lyke afroeplng der namen, waarby bleek, da'
53 senatoren voor en 34 tegen het wetsontwerp
hadden gestemd.
De stemmachine is aan een grondig technisch
onderzoek onderworpen.
stuurder van de basiliek,
op het kapitocH en biyven
staatsburgers. De „Bampletrlni”
ook de verlichting van den koepel
der St. Pieter by groote feestelykheden.
zy niet duizelig zyn aangelegd .spreekt
zelf. Zy zweven door de leege ruimten
touw met
sterkste zenuwen doen trillen.
De politie, mynheer? opperde hy.
Maar de markies schudde ontkennend.
Neen, antwoordde hy. Daar denk ik niet
asm, Vlner. Je hebt er geen woord over ge
sproken, tegen nlemani?
Abaolouut niet, mynhee-,
Doe het verder dan ook niet! Vermyd
zelfs allen schijn. Is er iemand, die weet,
dat Je vanmorgen by my geweest bent?
Alleen Beevers, mijnheer.
Ik zal het met Beevers in orde maken.
Ik wenaeh, dat niemand in het hul» er iet»
van vreet ik zal er ook tegen niemand
Over spreken. Laat ’ns kyken, 1» het vandaag
niet bezoekdag, Vlner?
Zeker, mynheer van twaalf tot half
vier.
Goed, goed! Laat alles zyn gewonen gang
gaan. A propos en is er iemand die
den bezoekers een verklaring geeft van de
voorwerpen in deze kamer?
Neen, mynheer, nu niet. Gewooniyk doen
w« het wel, mynheer, maar vandaag komen
er zooveel groepen, dat wy ze maar rond laten
loopdn en zonder meer naar de voorwerpen
laten kyken. Natmtriyk houden wy een oogje
in het zeil, mynheer.
Uitstekend! Welaan, kom mee terug
naar myn kamer; ik heb al bedacht, wat ik
zal doen.
Toen hy weer in zyn slaapkamer terug
was, ging de markies voor zyn ■chryftaf»! zit
ten en nam *n spoorboekje. N» dit geraad
pleegd te heben nam hy een telegramformu
lier en begon te schryven.
gen van Michel Angelo zullen dus nog
schillende eeuwen trotseeren.
et is nu wel afgeloopen met Zinovieff,
den „Tsaar van Petersburg", een eere-
titel dien men hem slechts fluisterend
gaf. Een «eretitel? Niet heelemaal. Het was eer
een spottemy om de macht, die deze bolsje
wiek in Petersburg genoot. Men noemde hem
ook wel Grlschka, een llefkoozende naam voor
Grigori. En deze naam Grischka deed weer
denken aan dien anderen Grischka, Raspoe-
tin, wiens naam eveneens met haat of veraf
goding werd uitgesproken. Van de portuur van
Raspoetin was onze vriend Zinovieff echter
niet.
Men kan niet zeggen, dat Grischka een groot
man was, zelfs niet, dat hy een dappere kerel
was. Evenmin, dat hy een actief lid der party
is geweest. Zyn voornaamste eigenschappen
waren luiheid, ydelheid, machtswellust en zinne
lijkheid. Sinds jaren gaan er verhalen in Le
ningrad en Moskou over het merkwaardige
leven van dezen held der tegenrevolutle.
Reeds Lenln had een groote verachting voor
hem. Hy sprak steeds over hem alsof hy hem
niet ernstig nam. Toch heeft hy hem jaren
lang geduld, om de eenvoudige reden, dat lie
den als Zinovieff althans ergens goed voor wa
ren en op een bepaald oogenbllk konden ge
bruikt worden zonder schade voor de zaak. „In
een goede huishouding zyn alle bezems bruik
baar" zou Lenln eens gezegd hebben, doelend
op zyn minderwaardigen medewerker.
Toen de Bovjetregeerlng van St. Petersburg
naar Moskou verhuisde, liet Lenln Zinovieff
achter. Zoo raakte hy hem uit zyn directe
omgeving kwyt en daar schynt het hem wel
om te doen geweest zyn. „Hy Is een simpele
en duldeiyke lafaard" meende Lenln, toen
Zinovieff yilngs naar Moskou vluchtte, doods
benauwd voor de komst van generaal Judé-
nltsch, die naar Sint Petersburg was opge
trokken.
Het particuliere leven van Tsaar Zinovieff
schynt een aaneenschakeling te zyn geweest
van laffe en kleine passies, een reeks van uit
spattingen, die nauweiyks grenzen kende, zyn
lafheid ging zelfs zoover, dat hy de vrouwen
op wie hy het gemunt had, met alle middelen
wist te dwingen. Hy zag er niet tegen op de
mannen vafl dfze vrouwen by biyvende weige
ring hun bestaansmogelijkheid te ontnemen.
Of hiervoor een zekere moed noodlg Is? Het
tegendeel is het geval. Wie de macht heeft,
behoeft niet moedig te zyn om van die macht
misbruik te maken.
Zyn lafheid was trouwens in zyn eigen party
algemeen bekend. Als hy al eens een dsad
■telde, die moedig leek, dan legde men zyn
handelwyze toch uit In verband met zyn laf
heid, zoozeer ontzegde men hem elk dapper
gevoel.
In de Fransche pers vertelt een Journalist
een lezenswaardlg verhaal over het contact,
dat hy eens met Zinovieff heeft gehad. Het
was ten tyde der groote vervolgingen en te
rechtstellingen. Lenln was reeds naar Moskou
verhuisd, Zinovieff bleef in Petersburg. De
vriend van den Journalist, een bekwaam advo
caat was gearresteerd. Ik werd, zoo vertelt hU
gewaarschuwd door de zuster van myn vriend
A. en besloot alles te doen om hem te redden.
Ik had onder de vooraanstaande bolsjewieken
verschillende goede vrienden, die ik vroeger
meer dan eens had geholpen, toen zy in ge
vaar verkeerden.
Ik vertrok naar Moskou, bezocht den secre
taris van dc Executieve, Enoukidzé, een Geor
giër, dien ik tydens zijn verbanning naar Si
berië had geholpen en die zeker de gelegen
heid zou waarnemen my een wederdlens.1 te
bereiden. Hy werkte op het Kremlin, eertyds
de plaats van de Tsaristische macht, nu het
centrum fier communistische regeerlng. Het
kostte moeite tot hem door te dringen, meer
moeite dan de vroegere bezoekers van het
Tsaren paleis hebben gehad om Vadertje te
kunnen zien. Maar na veel getelefoneer lukte
het hem te pakken te krygen. Ik was natuur-
lyk welkom en zette den machthebber cie si
tuatie uiteen. De eerste, die ik In het weelde
rige kabinet van den secretaris ontmoette, was
een beeldschoon meisje, de secretaresse. Ik ver
baasde me en verbaasde me plotseling niet
meer. We wisten het allen: de heeren hadden
schoone secretaressen in hun omgeving.
Enoukidzé ontving my goedmoedig, liet me
plaats nemen. Ik legde het geval uit en hy
antwoordde: ,Je weet, ik kan er niets aan
doen. By jullie is Zinovieff Tsaar en- god”.
Ik vroeg hem terminate een goed woord voor
Zinovieff mee te geven en hy schreef,
„Grischka, deze man is myn verdediger en
myn vriend. Hy is een eeriyke kerel, hoewel
geen lid van de party.”
Hy gaf me het briefje en vroeg me of ik
