Bescheiden werker gehuldigd
<Ketc&fiaal
can
DIEFSTAL?!
den daq
DE ENGELSCHE KAPERS
w
aimiMiiiiiiiiiwiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiM^
L. STOLWIJK JUBILEERT
.aiiiiiiiiHiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiii^^^^
MAANDAG 4 MAART 1935
C.B.
Pauselijke waardeering
Moppen en anecdoten
Voor verbetering
Schuld en Boete
Generaal van 102 jaar
a
DOOR J. S. FLETCHER
Vijfentwintig jaren zorgvuldig,
ijverig en gewetenavol
journalist
a
npar
ro
De jubilaris antwoordt
Deken van Noort
■in i
4
O
Spr
VOOC
l
huize
o
log
3
vervolgde Packe. Is daar let* geheimzinnigs In
en
Dg
1
vroeg
HOOFDSTUK III
de
4
De dame op het Plein van de Kathedraal
Packe.
.BCRAYE'.
1
K
Als tastbaar biyk van die algemeene waardee
ring bood spr een schrijfbureau met stoel en
een Perzisch tapijt aan.
„Wat doe je Henkie? Waarom heb je Frlts-
je in zijn bulk geschoten?"
„Omdat we Willem Teil speelden. Mamma,
en toen neeft hy den appel opgegeten!"
>4—31
15—13
A—35
15—14
2— 30
4—37
8—44
57
7—42
3— 44
1—XI
4—27
1—33
1—39
4—35
4—33
1—53
1—39
-30
-36
-53
-41
-67
Hoeveel denk
Ze haalde de smi_^
Ik weet het niet.
gulden t
Mf
met
nog
ont-
ach-
rwyl
met
irige
r. e.
var.
mde
iten.
•gen
Ifde
3.
altijd
n
>veo
Jac
ge-
-XI
-37
-25
-30
-25
-39
-14
-38
-23
Zwa-
1 3—1
teven
tr en
4. S -
l OP
De Itallaansche Generaal Luigi Montanari
heeft dezer dagen te Parma zyn logden ge
boortedag gevierd. De generaal geniet een
voortreffelijke gezondheid; hy maakt dageiyks
zyn wandeling en hy voert gezien de ult-
zonderlyke combinatie van zyn leeftyd en zyn
positie een uitgebreide correspondentie.
Dan Is het woord aan den heer Stolwyk zelf,
om aanstonds te verklaren, dat het al te erg
veel te erg is. Dat neemt niet weg. dat hy niet
anders dan buitengewoon dankbaar kan zyn
voor de waardeering en hulde hem gebracht.
Als ik de afgeloopen 25 jaar overzie, dan
moet Ik in de eerste plaats wel heel dankbaar
sUn aan Ood, die my zichtbaar in myn loop
baan gezegend heeft.
„U wilt dus met myn dochter trouwen I
Hoe groot is uw Inkomen?”
„Zesduizend gulden per jaarl”
komt nog vyfduizend van
wy kennen slechts enkele jaren. Maar
tyd is een slechte maatstaf By sommigen groei:
de vriendschap in een korten tyd Gy hebt U
in de weinige jaren. dat gy hier in Amsterdam
werkt, vele vrienden gemaakt. Gy zyt een
steun voor Uw directie, een trouw collega voor
Uw gelijken en een vaderiyke vriend voor Uw
ondergeschikten.
..Mooi. Daarby
myn dochter.1”
„Pardon, mynheer, die heb ik al meegere
kend I”
Onder lulde Instemming dar aanwezigen
deelt Mgr. van Noort dan mede, dat den
jubilaris de Pauseiyke onderscheiding, het
gouden kruis Pro Ecclesia et Pontlfioe Is
verleend, welk eerekruls den jubilaris, op
verzoek van den Deken, door zyn echtge-
r.oote op de borst wordt gespeld.
„Draag ze nog vele jaren en biyf ze waar
dig.- aldus besloot Mgr van Noort zyn toe-
In het byzonder roemt spr drie eigenschap
pen van den jubilaris, die hem een witte raai
onder zyn collega's doet zyn. nJ. zakenman.
Journalist en organisator. In een bedryf als
de V. K P.. met meer dan twintig edities voor
de avondbladen en vyf ochtendbladen met al
lerlei edities is de heer Stolwyk gebleken te
zyn de rechte man op de rechte plaats. Spr
wenscht den jubilaris met slin echtgenoote en
gezin, dat hy nog lang op dezen moetlyken post,
dien hy met zooveel ambitie en levensblybeid
vervult, mag biyven staan, tot zyn eigen levens
geluk.
De heer Leo Speet spreekt den beminden
8pr. huldigde tenslotte mevr Stolwyk, die
de vreugden, maar vooral ook de ^sten van
haar echtgenoot mee heeft gedragen. Zonder
haar sou de jubilaris het niet zoo goed en zoo
lang hebben kunnen volhouden.
Moogt gy belden het volgend jubileum. 40
jaren, in gezondheid bereiken.
-j—v en stroom van tranen biggelden langs dc
H bleeke wangen van het meisje, dat han-
denwrlngend over het rooier van een
rioolput gebogen stond Onder haar arm klemde
sy een flesch, waarop een blauw etiket w*s te-
plakt. Het was in één van de drukste stralen
der stad en het duurde niet lang, of het hul
lende kind werd opgemerkt door een slagers
jongen. die van zyn flets sprong en den blik
van het meisje volgende eveneens !n hei vuile
water van den put tuurde, zonder dat hy iets
biaonders zag, of begreep, waarom het meisje
zoo bedroefd waa.
Ben oude man bleef staan en keek naar het
tweetal. Naast den ouden man voegde zich een
brievenbesteller, toen een banklooper en allen
vroegen aan elkaar, wat er aan de hand was
Intuaachen weende het kind onafgebroken door,
terwyi haar bleeke lippen vaag enkele woorden
fluisterden. De slagersjongen, die vlak naast
haar stond, hoorde de woorden en met een ge
wichtig gezicht wendde hy zich tot de steeds
aangroeiende menigte
Ze heeft een gulden In den put laten val
len. Ze moest een boodschap doen by den apo
theker voor haar zieke moeder.
Hy nam voorzichtig een papiertje uit haar
hand en gaf dat aan een deftig heer, die er
hoofdschuddend by stond.
Kan uwes dat lezen, meheer? vroeg hy
De heer bekeek het papiertje aandachtlg en
zei toen:
Hm. lezen kan ik het niet, maar het la een
doktersrecept, dat kan iedereen zien. Hy gaf
het recept weer aan bet meisje en vertelde tegen
een oud vrouwtje, dat het meisje haar gulden,
waarvoor sy medicynen moest halen, in den
rioolput had laten vallen.
Ach, wat jammer, kraakte het beverige
stemmetje terug. En wat nou?
Niemand scheen die vraag te hebben gehoord,
want geen van allen, en dat waren er intuaachen
heel wat geworden, voelde lust, de handen in
het vuile, stinkende water van den cut te ste
ken. om het verloren geldstuk eruit te halen.
Evenmin waren ze bereid, hun portemonraie te
voorachyn te halen, om met een kleinigheid te
helpen.
Steeds groeide de kring van nieuwsgierigen
aan en eindeiyk was een straatjongen zoo be
reidwillig naar het geldstuk te zoeken Hy trok
het rooster van den put. stroopte de mouwen
In de studios G. F. F. A.—La Vlllette Parijs)
een aanvang gemaakt met de Nova Film
„Schuld en Boete", een nieuwe film met Harry
Baur.
Dese film, gemaakt naar het werk van
Doetojewskl. nieuw voor de film bewerkt door
den Rua Wladimir Btrlchewakl, wordt geregis
seerd door Pierre Chenal.
Zaterdag heeft de heer L. Stolwyk,
hoofdredacteur van „De Nieuwe Dag”, on
der buitengewoon groote belangstelling
zyn zilveren journalistenjubileum her
dacht. Een stroom van schriftelijke en te
legrafische getakwenschen gewerd hem.
waaronder van de directies en redacties
van de „Maasbode”, „Gelderlander”, „Leld-
sehe Courant”, „Residentiebode", „Katho
lieke Wereldpost” en mevr, van der Lans—
Russel.
spraak
De heer Vesters huldigde den heer Stolwyk
namens de Katholieke Journalistenvereenlging.
waarvan hy, zoolang spr. weet, Ud Is geweest
en sedert lange jaren de verdiensteiyke, onver
vangbare penningmeester is. De geheele ver-
eeniglng staat In dezen gelukwenach eenparig
achter my. wy kennen uw bekwame toewij
ding, yver en paraatheid en ik geloof eigenlyk
het best alles te kunnen samenvatten in een
woord, waar we den laatsten tyd wel buiten
gewoon vertrouwd mee zyn, nJ. glT zyt een
groot ordenaar, een eigenschap, die wel iets
heel eigenaardigs is in de journalistiek.
Mgr. dr. G. O. van Noort, deken van Am
sterdam. releveert allereerst de vele goede
eigenschappen van den jubilaris, die hem spon
taan van de zyde dergenen, die dageiyks met
hem samenwerken, waren medegedeeld, zy pre
zen u als een zorgvuldig, yverig en consciën
tieus werker, die zich geheel gaf aan zyn be
roep, niet om zelf vooruit te komen in de eer
ste plaats, maar om zich geheel in dienst te
stellen van de groote zaak, die de Katholieke
pers dient.
Ondanks dit alles stond Salutation Hotel nog
steeds in het hartje van de oude stad en hand
haafde fier haar uiteriyk aspect der vorige
eeuw onder de beschermende schaduw van de
groote kathedraal.
Nicholson Paeke. door Jimmie Trickett
precies om twee uur de garage van „Saluta
tion” in geloodst, ontdekte weldra de bekende
figuur van den ouden ober, die over de achter
deur van het hotel leunde. HU sprong uit den
auto en trok zUn reisjas uit:
Jimmie, zei hy. laten we even de saken
regelen, jy gaat nu natuuriyk direct lunchen
en biyft dan in de buurt van koffie- of rook
kamer. Ik heb een idee dat Je misschien hier
noodig zult zyn. Zoo’n soort intuïtief gevoel
zegt my. dat Je niet voor niets hier gekomen
bent. Dus rUd niet weg; dan ben Je een beste
kerel.
Als je me noodig hebt, zal Je me vinden,
antwoordde Trickett. Ik veronderstel dat er in
dit stadje niets Is dat me aanleiding tot desertie
zou kunnen geven. Oa en tracht achter het
mysterie te komen.
Packe liep snel over de binnenplaats en werd
daar met glimlachjes en buigingen ontvangen
door den ober, die hem van oude kende
Mynheer de Markies wacht u In Water
loo. mynheer, fluisterde hy op mln of meer
vertrouweiyke toon Deze kant, mUnheer!
HU leidde Packe een trap op. een andere af,
een derde weer op. door een verlaten gang,
kruiste een andere en bracht hem ten slotte
In een gezellige zitkamer, waarvan de vensters
De heer L- J. Stolwijk, die Zaterdag zijn zilveren jubileum alt journalist vierde, na de huldiging te zijnen huize temidden
van familieleden en genoodigden. Staande achter den jubilaris, de heer L- M. VVbte ringt,directeur van de N-V. Drukkerij ,J)e
Spaarnestad” en links van dezen de heeren J. Verbiest, directeur N.V. Drukkerij ^De'TtJd” en J. Vesters, voorzitter der RK.
Journalistenvereenlging. Staande geheel rechts pastoor H- W. J. Hoosemans
De Markies van Scraye stond daar met den
rug naar het haardvuur gekeerd: peinzend
staarde hy naar een punt In de oneindige
hoogte van den blauwen hemel. Verheugd keek
hy op. toen Packe binnentrad en wachtte tot de
ober de deur achter zUn gaat gesloten had.
Waarom deze geheimzinnigheid?
terwyi de twee jonge mannen elkaar
hand drukten. Waarom moet Ik
binnen sluipen door haar achter-
De oproep van het comité heeft in den lande
een breeden weerklank gevonden. De oorzaak
daarvan vermoedde spr. te zyn, dat die velen
deze gelegenheid wilden aangrijpen om den stil
len werker, die nooit voor persoonlyke doel
einden werkte, niet voor eigen ambitie, maar
alleen voor het Ideaal, te huldigen. Spr. gelooft
namens allen, die deel genomen hebben aan de
actie van het comité te kunnen spreken, wan
neer hy den heer Stolwyk toewenscht: Biyf,
die gy zyt, biyf dat, ten voordeele van de
idealen, die u dient, biyf dat tot het gelu% van
uw gezin en ten voorbeeld van uw kinderen.
of niet?
Trickett stond op en haalde zyn sigaretten
koker uit zUn vestzak.
Wat ik zeg. antwoordde hy. is kort
krachtig. De wagen staat buiten en ik ben
klaar.
Na Hem dankt spr. Z. H. den Paus voor de
onderscheiding, hem by dese gelegenheid ge
schonken Spr betuigt Mgr. van Noort zyn
erkenteiykheid, die met zyn adviezen
de redactie klaar staat, altyd bereid
zün tyd aan de iLrant te geven. De directie
brengt hy dank voor het In hem gestelde ver
trouwen. dat hem een steun is geweest by de
eigenaardige moeUykheden, die de V. K. P.
biedt. De waardeering die ik heb mogen on
dervinden zal my een prikkel zyn om met de-
die waarschyniyk zyn echtgenoote waa en een
Jongere dames, slank en met een mooi ge
zicht. die met een groote levendigheid tegen
haar belde gezellen praatte
Wel? ik zie ze. Wat ia er mee?
Ken je een van hen?
Niet eenl Wie syn het?
Drie van myn gasten Ik wist, dat ze naar
Brychester zouden gaan. Daarom wilde ik ook
niet, dat je langs den normalen weg kwam.
Ik wilde niet, dat die dame, met dien trach-
tlgen hoed. Je zou zien. Zy zou Je eens mogen
kennen van gezicht, hoe dan ook. Je kent haar
niet?
Ik ken geen van drie#n nooit van te
voren gezien.
De oude heer ia kolonel Durham de
oude damea is zyn vrouw En de Jonge liever
jongere dame is mevrouw Wythenshawe.
Bekyk haar vooral goed. Het is een gelukkig
toeval. dat ik hen nu Jutot sag; het aal me
veel moeite besparen. Ik wilde Je haar tuist
gaan beschrijven. maar ik bezit niet die gave
van een beeldrijke taal. Nu kun je haar self
alen. B
Het Is onbetwistbaar een knappe Vrouw,
vond Packs. Charmant) En wie is die mevrouw
Wythenshawe?
Braye lachte. De deur ging open en do
kellner rolde
binnen.
Op dat oogenbllk kwam Hollis terug met
een ander telegram in zyn hand, dat juist was
bezorgd. Packe scheurde de enveloppe open en
fronste zyn wenkbrauwen by het lezen van
de boodschap. Hy keek ten slotte naar zyn gast
en lachte.
Misschien wil je zeggen, dat dit geen mys
terie ia, Jimmy, zei hy. Dit is het tweede
telegram van dezelfde bron. Luister:
OU hebt dat gedaan, aldus de HdbgEerw. De
ken, op een zeer bescheiden wyze, die door
degenen, die met u samenwerken in de hoogste
mate gewaardeerd wordt, met zorg trachtend
alles te vermyden, wat wryvlng kan geven, en
altyd strevend naar een prettige samenwerking.
Spr. releveert de karakteristiek, die de pastoor
der parochie over den Jubilaris had gegeven:
My is een echte en eenvoudige katholiek, hy
en zyn gezin.
zelfde toewyding in het belang van de V. K. F.
te blUven werken.
De hoofdredactie en redactie dankt hy voor
de door hen betoonde welwillende tegemoet
komendheid. voor de wyze van perken. waar
door hU steeds zUn goed humeur heeft mogen
behouden en waarmee hy hoop' nog vele jaren
In het belang van de V. K F. te mogen samen
werken. Naast de harteiyke woorden tot hem
gericht, dankt spr. den heer Vesters vrat hU
voor hem was. nog voor spr. de journalistieke
loopbaan koos. in welk verband hU ook rele
veert wyien den heer van der Lans, wiens
eentgenoote wegens haar gezondheidstoestand
niet aanwezig kon zyn. Den beer Hulsman
dankt hy voor het artikel in het orgaan van da
Ned. R K Journalistenvereenlging aan spr
gewijd en uit de beste wenachen voor de ver-
eeniging. Na de verschillende spreken sfsoo-
deriyk nog zyn welgemeende erkentelykheld
te hebben betuigd, hoopt spr. de harteiyke
vriendschap te mogen biyven ondervinden tot
den bloei en grootheid van datgene, wat aan
onze belangen la toevertrouwd.
Hierna was er gelegenheid den jubilaris en
zyn familie persoonlyk geluk te wenachen
waarvan den geheelen middag een druk ge
bruik werd gemaakt.
De heer L M Weterings, directeur van de
N.V. DrukkerU „De Spaarnestad” spreekt dan
namens de Dagbladonderneming en namens
de directie in Amsterdam, met wie de beer
Stolwyk zoo nauw samenwerkt.
Het Salutation Hotel In BryChester is een
van die oude logementen welke eens een
karakteristiek waren van de Engelsche groote
verkeerswegen en welke nu alle met vee; naast
verdwynen of zoodanig worden veranderd en
gemoderniseerd, dat zU niet meer te herkennen
zyn. In vroeger dagen toen de menschen tevre
den waren met een dagreis van nauwelijks
zestig myien, waren de kamers van het hotel
steeds alle bezet door gasten en in de stallen
was bUna geen enkelen dag een ruif onbezet.
Nu waa het een byzonderheld als in de groote
koffiekamer meer dan een dozyn menschen
zich te goed deden aan de heeriyke gerech
ten en in de stallen groeide het gras tus-
Khen de steenen. Vele kamers In dit oude
huls werden nooit gebruikt, nooit selfs ge
opend dan wanneer er een wedstryd gehouden
werd of wanneer de Yeomanry haar uoditlo-
neele jaariykache oefening kwam houden. En
wat het aantal handelsretzlgers die regelmatig
het stadje bezochten betreft, dese konden mak
keluk ondergebracht worden In een gebouw
Packe.
stevig
Brychester
buurten?
Scraye trommelde wat ongeduldig op de leu
ning van zyn stoel
Populaire auteurs, merkte hy op. rijn
zoowel van na am ala van gezicht niet onbekend.
Hun portretten staan in de krenten, heel veel
menschen die sy niet kennen, kennen hen wel.
Ik vond het niet noodig dat zekere menschen
of in elk geval een bepaald persoontje in
Brychester Je zouden zien vanmorgen,
dat is de reden Hoe kwam je hier?
Jimmie Trickett bracht me met zUn auto.
En wie eh to die Jimmie Trickett
•n Vriend?
Ik dacht, dat je Iedereen kende, zei
Packe. Jimmie Trickett to d« gefortuneerde
bezitter van het wereldbekende geneesmiddel
Trieketts-Tabletten een patente remedie De
oude Triekett die nu gestorven to ilet het
hem na; het brengt hem per Jaar gemiddeld
een twintig duizend op. Jimmie to een argeloos
en beminneiyk jongmenach. een van de goede
soort je moet beslist met hem kennismaken,
Scraye; je suit hem amusant vinden.
De kamers waren in een bloementuin her
schapen, toen des middags om kwart over twee
in da woning van den jubilaris aan de
Obrechtstraat het eere-comlté met enkele
noodlgden zich verzamelde, om den heer Stol
wyk te huldigen.
Daaronder merkten we op Mgr. dr. G. C. van
Noort, deken van Amsterdam, de heeren J. W
Lucas. C. Ooms en L, M. Weterings, vormende
het directorium van de N. V. DrukkerU „De
Spaarnestad J Verbiest directeur N. V Druk
kerU „De Tyd", J. Vesters en J. Hulsman,
voorzitter en secretaris van de R. K. Joumsdis-
tenvereenlgtng en chefs van de administratieve
en technische afderilngen van de Vereenlgde
Katholieke Pers.
Allereerst nam de heer H baron van Lams-
weerde het woord om namens het huldlgings-
comlté den heer Stolwyk tpe te spreken. In
welgekozen woorden schetste hy den jubilaris
als een groot, maar bescheiden werker, waar
aan het ongetwyfeld te danken is. dat hy zoo’n
carrière heeft gemaakt.
van zyn haveloos jasje op en ging plat op da
straat liggen. Tweemaal.... driemaal.... kwam
de bemodderde hand uit het gat ta voorachyn
en met de ander* hand roerde hy in de smerige
substantie, maar de gulden kwam niet boven.
HU zit veel dieper, meende een der om
standers en de straatjongen reikte tot ver bo
ven zyn elleboog in het vuil Rondom den put
had zich al een hoopje druipende modder ge
vormd, waaruit het water in den put terugsle-
pelde Maar het geldstuk was verdwenen en
bleef verdwenen Met een hopeloos gebaar legde
de jongen het rooster weer neer en veegde zün
Jasje zoo goed en zoo kwaad als het ging schoon.
Niks te vinden, zet hy.
Dan zal hy wel door het tweede rooster
gegaan zyn. meende de postbode.
Dsar naderde een man met zyn groote pet
over de oogen getrokken. Het type ven e:n on
verschilligen zeeman of een bootwerker Mis
schien wel iemand van minder gunstige repu
tatie
Met zUn ruwe basstem vroeg h|j:
Wat is hier te doen?
Men vertelde hem van den verloren gulden en
even keek hy het meisje aan Toen greep hU
met een bruuske beweging de pet van zyn hoofd
en riep:
Menschen. wat staan Jullie te kyken en te
lamenteeren. Wat heeft het kind aan dat ge
zeur? Helpt liever haar den gulden terug te
geven Steekt Je handen in Je portemonfcale en
geeft allemaal wat. We hebben dan in een om
mezien het geld by elkaar
Zelf Het hy een dubbeltje In zyn pet vallen
en ging als een muzikant den kring rond, die
nu wel uit veertig nieuwsgierigen bestond.
Deze spontane handeling bleef niet Bonder
uitwerking Allen hadden met het bedroefde
kind te doen Zelfs de slagerskneoflt bleef met
zün kleinigheid niet acuter Alleen de straat
jongen. die geen
cent op zak had.
kon niets geven
HU had echter
zyn plicht reeds j
gedaan.
Nog geen vyf i
minuten later
had de man den laatste der omstanders be
werkt en toen hy het geld natelde, bleek het,
dat er één gulden vyf en zeventig was ont
vangen.
HU haalde een stuk papier uit «Un zak en
wikkelde het geld, dat uit dubbeltjes en centen
bestond, daarin. Toen wendde hy zich tot het
meisje, dat met verwondering naar d" collecte
van haar onbekenden helper had gekeken sn
terwyi hy het pakje met geld stevig In haar
hand drukte, ael hy:
Ziezoo, kleintje Hier heb JB één gulden
vyf en zeventig Wees deze menschen maar
dankbaar en denk erom, dat je se nu niet weer
verliest
Het meisje had een kleur van blydschap ge
kregen en met de punt van haar schort veegde
sy de tranen van haar gezicht. Zs keek haar
helper dankbaar aan en lispelde:
Wst bent u goed, mynheer
En toen tot de verzamelde menigte, die zich
nu langzaam begon te verspreiden
Denk u wel. I> ben zoo biy en wat aal
moeder biy zyn.
De ruwe collectant bleef nog even staan en
keek hoofdschuddend het kind na. dat met
haastige passen haar weg vervolgde, het pa
piertje met geld stevig in haar band geklemd.
Toen wendde hy zich om, om op zyn beurt
zyn weg te vervolgen
Eensklaps voelde hy een hand op zyn schou
der Even schrok hü. maar toen hy In het ge
laat van een deftig gekleed heer keek, trok eert
glimlach over zyn gelaat.
MUnheer Hendriks, mompelde hü.
De ander klopte hem vriendachappeiyk op
zyn schouder.
Ik heb alles gezien. Gerrit Jansen, sel hU
zacht, en ik ben biy. dat myn moeite, om een
b< ter mensch van je te maken, niet vruchteloos
is geweest. Js hebt dus Je misdadige loopbaan
den rug toegekeerd en bent een beter leven
begonnen?
Oerrlt Jansen had de oogen neergeslagen.
Die twee Jaar gevangenisstraf hebben my
veranderd. mUnheer Dat was een afschuwelyke
tyd en ik hoop er voortaan altyd uit te blyven.
Zoo, zoo. sprak mynheer Hendriks glim
lachend Dat is s«n goed voornemen, Jansen.
Ik zag met genoegen, dat je toch nog wel ge
voel hebt voor het leed van anderen. Dat was
een edele daad van Je, om soo spontaan het
meisje te helpen Ga zoo voort en N wordt nog
een goed mensch in de maatschsppy.
Ik hoop het. mynheer, zei de ander zacht.
Toen gingen zy leder huns weegs.
m den avond van denselfden dag zat Gerrit
Jansen aan een tafel op een solderkamertje in
één der achterbuurten. Tegenover hem zat bot
meisje van dien morgen. Meer dan een half uur
was hU al bezig met het tellen van dubbeltjes
en centen en toen hy na eeq pgesje daarmede
gereed was, keek hy Jwt m-lsje aan en vroeg
lachend: r
l Marie?
b-achouders op
Gerrit.
Veertien guide# tachtig, wat het antwoord.
Dat is zes gulden meer dan gisteren Morgen to
het marktdag, dan zyn er veel vreemden in de
stad, misschien ontvangen we dan wel meer.
Ze glimlachte vaag en fluisterde:
Eén keer wss ik bang. Gerrit, dat onae
truc ontdekt sou worden, want toen Ik weer
over een put gebogen stond, kwam die ellendige
straatjongen en vroeg of ik ook nog wat anders
deed dan guldens in rioolputten laten vallen.
Ik ben hard weggeloopen.
Oerrlt Jansen keek syn susje lachend aan.
Nou, voor een straatjongen hoef je niet
bang te syn. hoor. Ik ben toch altyd in de
buurt. Als die mynheer Hendriks maar weg-
biyft. want ik ben juiat soo mooi beug mijn
leven te verbeteren en dan sou ik wel eens van
het rechte pad kunnen afdwalen.
Jubilaris toe namens alle redacties van de
V. K. P. met de grootst denkbare harteiyk-
heid. daar hy weet geen geheim te verklap
pen als hy zegt, dat de heer Stolwyk de liefde
heeft van alle redacteuren, door zyn buiten
gewoon vriendeiyken omgang, hartelykhetd.
gemoedeiykheld. maar vooral door zyn by zon
der op prUs gestelde collegialiteit. De verhou
dingen bU ons. aldus de heer Speet, zyn in dit
opzicht ideaal, zoo ideaal, dat allen zich zelf
gelukkig zullen prijzen wanneer zy nog lange
jaren in dezelfde gezindheid met hem zullen
mogen samenwerken. (applaus). Tenslotte
bood spr namens de redactia nog een botanisch
aandenken aan.
Namens de correctie-afdeeling spreekt de
ïieer Schryver eenlge waardeerende woorden
de heer Huyzer namens het technisch perso
neel en de heer C. v. d. Vorst namens de chefs
der technische afdeellngen. die allen tevens
een stoffeiyk biyk van belangstelling aanbo
den.
wy JU en Ik kunnen daarna dan praten
Neen we zullen eerst afhandelen
Jimmie zit beat in de koffiekamer je kunt
hem daarna even goed nog zien Nu. wat is er
aan de hand? Iets, natuuriyk of wilde je
nog langer doorgaan met dit verstoppertje
spelen?
Iets? riep Scraye uit. Iets? Mh hemel
dat zou Ik denken. Iets waarop Je Je hersens
degeiyk kunt oefenen. Maar geen woord
voor we gelucht hebban daarna zal je alles
hoor en
Neen nog sens ik wil alias nu
direct weten. Stuur den kellher weg we
kunnen wel op op ons self passen Je suit myn
eetlust verdryven door me te laten wachten
sinds ik js laatste telegeram ontvangen heb.
slt ik als op spelden.
Ik zit al van vanmorgen zeven uur op
distels en doornen, lachten Scraye. Hy hep
naar een der vensters en keek pp het nlein, dat
ingesloten was door de machtige muren van de
kathedraal. Opeens liep hy snel terug en
keerde rich om.
Packel sel hy. Kom hier hier desen
hoek van het raam en kUk langs dese blinden.
Zie je die menschen daar uit de Noord-poort
komen daar die drie? Let speciaad op de
jongste van de twee vrouwen.
Paeke. die gewillig gehoorzaamde aan deze
geheimzinnige opdracht, verborg rich half in
het venatergordyn en ksek naar bulten. HU
sa* drie menschen, die van uit de kathedrale
poort het plein oversteken een bejaarden
„Ik hoop dat dit je bereikt, voor je ver
trekt. Met welke gelegenheid Je van plan bent
naar Brychester te komen met den trein of per
aato, laat je niet zien In de hoofdstraten, voor
zoover dat mogeiyk to. Ato Je aankomt in het
station noem dan ds kleine straat langs het
klooster sn de Kathedraal en ga Balutatlon”
binnen door de sydeur. Als Je per auto komt
rUd dan langs de zylanen tot de garage en
ga over de stalplaats naar binnen. Ik zal met
de lunch In de Waterloo-spreekkamer wachten
tot je komt.
Vol spanning zag de kapitein
ging doen. En toen de pUl met
hoofd snorde, begreep hy, dat
van zyn kinderen beteeksnde.
Het volgende oogenbllk boorde de pUl zich reeds
diep In een houten paal, en had John Rope hem
gegrepen. Allen snelden toe.
Maar de rennende Beer, die al te lang naar zyn
sin had moeten wachten, begreep, dat de bleekge-
zlchten hem wantrouwden. Zorgvuldig bond hy zyn
brief aan een pyi en spande zyn boog.
toe wat de wilde
den brief over zUn
dit een boodschap
I
f
Ml
