Bescheiden werker gehuldigd
van
I
DIEFSTAL?!
I
L
had de man den laatste der omstanders be
werkt en toen hij het geld natelde, bleek bet,
dat er één. gulden vUf en zeventig was ont
vangen.
I
den daq
van zün haveloos jasje op en ging plat op de
straat liggen. Tweemaal.driemaal.kwam
de bemodderde hand uit het gat te voorechün
en met de andere hand roerde hü in de smerige
substantie, maar de gulden kwam niet boven.
t
L. STOLWIJK JUBILEERT
.OIIIIMIIHIHIIHIIIUIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIW
IPIIIIIIIIIIIIIIII»^
1111 1 1 1 11 1 11 1111 1 I
To
MAANDAG 4 MAART 1935
n
tl
Pauselijke waardeering
n
Moppen en anecdoten
t
Schuld en Boete
Generaal van 102 jaar
DOOR J. S. FLETCHER
wl
Vijfentwintig jaren zorgvuldig,
ijverig en gewetenevol
journaliet
r
De jubilaris antwoordt
vatbaar I
Deken van Noort
i Voor verbetering
m
i-
schonken
altUd
k
3
i.
t
5
1
t
I
geheimzinnigs In
HOOFDSTUK III
4
De dame op het Plein van de Kathedraal
„SCRAYE”.
«Wordt vervolgd)
En wat zeg Je daarvan, Jimmie Trickett?
1
1
zin had moeten wachten, begreep, dat de bleekge-
zichten hem wantrouwden. Zorgvuldig bond hü zijn
brief aan een pijl en spande zijn boog.
diep In een houten paal, en had John Rope hem
gegrepen. Allen snelden toe.
tn
re
15
10
15
„Wat doe Je Henkie? Waarom heb Je Frits-
Je In zijn bulk geschoten?"
„Omdat we Willem Teil speelden. Mamma,
en toen neeft hij den appel opgegeten I"
uur op
HU liep
Als tastbaar blük van die algemeene waardee
ring bood spr. een schrüfbureau met stoel en
een Perzisch tapüt aan.
:n
1.
'8
X
ld
WU kennen U slechts enkele Jaren. Maar
tijd is een slechte maatstaf. Bü sommigen groeit
de vriendschap in een korten tijd. GU hebt
in de weinige Jaren. dat gü hier in Amsterdam
werkt, vele vrienden gemaakt. OU zUt een
steun voor Uw directie, een trouw collega voor
Uw gelUken en een vaderlüke vriend voor Uw
ondergeschikten.
spraak.
De heer Vesters huldigde den heer StolwUk
en
wagen staat bulten en ik ben
Dan is het woord aan den heer StolwUk self,
om aanstonds te verklaren, dat het al te erg
veel te erg Is. Dat neemt niet weg. dat hü niet
anders dan buitengewoon dankbaar kan zijn
voor de waardeering en hulde hem gebracht.
Als ik de afgeloopen 20 Jaar overzie, dan
moet ik in de eerste plaats wel heel dankbaar
zUn aan God, die mU zichtbaar in mün loop
baan gezegend heeft.
izend
ineindlge
'érheugd keek
jjxh'én wachtte tot de
gast gesloten had.
deze -geheimzinnigheid?
Na Hem dankt spr. Z. H. den Paus voor de
onderscheiding, hem bU deze gelegenheid ge-
Spr. betuigt Mgr. van Noort sUn
erkentelUkheid, die met zUn adviezen
voor de redactie klaar staat. altUd bereid ra
zün tUd aan de hrant te geven. De directie
brengt hü dank voor het In hem gestelde ver
trouwen, dat hem een steun is geweest bU de
eigenaardige moellUkheden, die de V. K. P.
biedt. De waardeering die Ik heb mogen on
dervinden zal mU een prikkel zün om met de-
„U wilt dus met müH -dochten trouwen I
Hoe groot is uw Inkomen?"
„Zesduizend gulden per Jaar!"
..Mooi. DaarbU komt nog vUfdulzend van
Spr. huldigde tenslotte mevr.-StolwUk. die
de vreugden, maar vooral ook de lasten van
haar echtgenoot mee heeft gedragen. Zonder
haar zou de Jubilaris het niet zoo goed en zoo
lang hebben kunnen volhouden.
Moogt gU belden het volgend Jubileum, 40
jaren, In* gezondheid bereiken.
..Mooi. DaarbU
mUn dochter....!"
„Pardon, mUnheer, die heb ik al meegere
kend!"
De Itallaansche Generaal Lulgl Montanari
heeft dezer dagen te Parma zUn 102den ge
boortedag gevierd. De generaal geniet een
voortreffelUke gezondheid; hU maakt dageiüks
zUn wandeling en hU voert gezien de uit-
sonderlUke combinatie van zUn leeftüd en zUn
positie een ultgebrelde correspondentie.
De heer L. J. Stolwijk, die Zaterdag zijn zilveren jubileum als journalist vierde, na de huldiging te zijnen huize temidden
van familieleden en genoodigden. Staande achter den jubilaris, de heer L- M. Weterings, directeur van de N.V. Drukkerij ,j)e
Spaarnestad" en links van dezen de hoeren J. Verbiest, directeur N.V. Drukkerij J)e Tijd" en J. Vester», voorzitter der RN.
Journallstenvereeniging. Staande geheel rechts pastoor H. W. J. Hoosemans
zelfde toewijding in bet belang van de V. K. P.
is blUven werken.
De hoofdredactie en redactie dankt hü voor
de door hen betoonde welwillende tegemoet*
komendheld, voor de wijze van werken, .waar
door hU steeds zün goed humeur heeft mogeq
behouden en waarmee hü hoop» nog vele jaren
tn het belang van de V. K P te mogen samen
werken. Naast de harteHJke'woorden tot hem
gericht, dankt spr. den heer Vesteiy wat hü
voor hem was, nog voor spr. de Journalistieke
loopbaan koos, in welk verband hü ook rele
veert wUlen den beer van der Lans, wiens
eentgenoote wegens haar gezondheidstoestand
niet aanwezig kon zUn. Den heer Hulsman
dankt hü voor het artikel in het orgaan van de
Ned. R. K. Journallstenvereeniging aan spr.
gewijd en uit de beste wenschen voor de ver-
eenlging. Na de verschillende sprekers afzon-
derlUk nog sUn welgemeende erkentelUkheid
te hebben betuigd, hoopt spr. de hartelUke
vriendschap te mogen blUven ondervinden tot
den bloei en grootheid van datgene, wat aan
onze belangen Is toevertrouwd.
Hierna was er gelegenheid den Jubilaris en
zijn familie persoonlek geluk te wenschen.
waarvan den geheelen middag een druk ge
bruik werd gemaakt.
„Draag ze nog vele jaren en blüf ze waar
dig," aldus besloot Mgr. van Noort zUn toe-
ïn het bUzonder roemt spr. drie eigenschap
pen van den Jubilaris, die hem een wttté raaf
onder zün collega's doet zün, nX zakenman,
journalist en organisator. In een bedrijf als
de V. K. P., met meer dan twintig edities voor
de avondbladen en vUf ochtendbladen met al
lerlei edities is de heer StolwUk gebleken te
zUn de rechte man op de rechte plaats. Spr
wenscht den jubilaris met zltn echtgenoote en
gezin, dat hü nog lang op dezen moeilUken poet,
dien hU met zooveel ambitie en levensblUheld
vervult, mag bUJven staan, tot zün eigen levens
geluk.
De heer Leo Speet spreekt den beminden
Ondanks dit alles stond Salutation Hotel nog
steeds In het hartje van de oude stad en hand
haafde fier haar ulterlük aspect der vorige
eeuw onder de beschermende schaduw van de
groote kathedraal.
Nicholson Packe,
precies
Mgr. dr. O. C. van Noort, deken van Am-
sterdam, releveert allereerst de vele goede
eigenschappen van den Jubilaris, die hem spon
taan van de zUde dergenen, die dageiüks met
hem samenwerken, waren medegedeeld. ZU pre
zen u als een zorgvuldig, üverig en consciën
tieus werker, die zich geheel gaf aan zUn be
roep. niet om zelf vooruit te komen in de eer
ste plaats, maar om zich geheel in dienst te
stellen van de groote zaak, die de Katholieke
pers dient.
Zaterdag heeft de heer L. StolwUk,
hoofdredaeteur van „De Nieuwe Dag", on
der buitengewoon groote belangstelling
zUn zilveren journallstenjubileum her
dacht. Een stroom van schrifteltyke en te
legrafische gelnkwenachen gewerd hem,
waaronder van de directies en redacties
van de „Maasbode”, „Gelderlander”, „Leid-
sche Courant”, „Residentiebode", „Katho-
lieke Wereldpost” en mevr, van der Lans
RusseL
De oproep van het comité heeft in den lande
een breeden weerklank gevonden. De oorzaak
daarvan vermoedde spr. te zUn, dat die velen
deze gelegenheid wilden aangrijpen om den stil
len werker, die nooit voor persoonlUke doel
einden werkte, niet voor eigen ambitie, maar
alleen voor het ideaal, te huldigen. Spr. gelooft
namens allen, die deel genomen hebben aan de
actie van het comité te kunnen spreken, wan
neer hU den heer StolwUk toewenscht: BlUf,
die gU zUt, blUf dat, ten voordeele van de
idealen, die u dient, blijf dat tot het geluk van
uw gezin en ten voorbeeld van uw kinderen.
De heer L. M. Weterings, directeur van de
N.V. Drukkerij „De Spaarnestad” spreekt dan
namens de Dagbladonderneming en namens
de directie in Amsterdam, met wie de beer
Stolwijk zoo nauw samenwerkt.
namens de Katholieke Joumalistenvereenlglng.
waarvan hü. zoolang spr. weet, Ud is geweest
en sedert lange Jaren de verdienstelUke, onver
vangbare penningmeester is. De geheele ver-
eenlglng staat In dezen gelukwensch eenparig
achter mU. WU kennen uw bekwame toewij
ding. Uver en paraatheid en ik geloof elgenlUk
het best alles te kunnen samenvatten in een
woord, waar we den laatsten tüd wel buiten
gewoon vertrouwd mee zUn, n.l. gü zUt een
groot ordenaar, een eigenschap, die wel iets
heel eigenaardigs 1b in de Journalistiek.
HU haalde een stuk papier uit *Un zak en
wikkelde het geld, dat uit dubbeltjes en centen
bestond, daarin. Toen wendde hU zich tot het
meisje, dat met verwondering naar de collecte
van haar onbekenden helper had gekeken en
terwUl hU het pakje met geld stevig In haar
hand drukte, zet hij:
Ziezoo, kleintjeHier heb Je één gulden
vUf en zeventig. Wees deze menschen maar
dankbaar en denk erom, dat je ze nu niet weer
verliest.
Het meisje had een kleur van blijdschap ge
kregen en met de punt van haar schort veegde
zü de tranen van haar gezicht. Ze keek haar
helper dankbaar aan en lispelde:
Wat bent u goed. mUnheer.
En toen tot de verzamelde menigte, die zich
nu langzaam begon te verspreiden:
Dank u wel. I> ben zoo blij en wat zal
moeder blU zün.
De ruwe collectant bleef nog even staan en
keek hoofdschuddend het kind na. dat met
haastige passen haar weg vervolgde, het pa
piertje met geld stevig In haar hand geklemd.
Toen wendde hü zich om. om op zijn beurt
zijn weg te vervolgen.
Eensklaps voelde hU een hand op zijn schou
der. Even schrok hU. maar toen hU in het ge
laat van een deftig gekleed beer keek, trok een
glimlach over zijn veldat.
Mijnheer Hendriks, mompelde hij.
De ander klopte hem vriendschappelijk op
zUn schouder.
Ik heb alles gezien. Gerrit Jansen, zei hij
zacht, en ik ben blü. dat mün moeite, om een
beter mensch van Je te maken, niet vruchteloos
is geweest. Je hebt dus Je misdadige loopbaan
den rug toegekeerd en bent een beter leven
begonnen?
Gerrit Jansen had de oogen neergeslagen.
Die twee jaar gevangenisstraf hebben mij
veranderd. mUnheer. Dat was een afscbuweUjke
tUd en Ik hoop er voortaan altUd uit te blijven.
Zoo, zoo, sprak mUnheer Hendriks glim
lachend. Dat is een goed voornemen, Jansen,
fk zag met genoegen, dat je toch nog wel ge
voel hebt voor het leed van anderen. Dot was
een edele daad van Je. om zoo spontaan het
meisje te helpen. Ga zoo voort en je wordt nog
een goed mensch in de maatschappU.
Ik hoop het. mUnheer, zei de ander zacht.
Toen gingen zü leder huns weegs.
In den avond van denzelfden dag zat Oerrit
Jansen aan een tafel op een zolderkamertje in
één der achterbuurten. Tegenover hem zat het
meisje van dien morgen. Meer dan een half uur
was hU al bezig met het tellen van dubbeltjes
en Centen en toen hU na een poosje daarmede
gereed was. keek hU het roolsje aan en vroeg
lachend
Hoeveel denk Je, Marie?
Ze haalde de smalle schouders op.
Ik weet het niet, Gerrlt.
Veertien gulden tachtig, wat het antwoord.
Dat Is zes gulden meer dan gisteren. Morgen is
het marktdag, dan zUn er veel vreemden in de
stad, misschien ontvangen we dan wel meer.
Ze glimlachte vaag en fluisterde:
Eén keer was ik bang. Oerrit. dat onze
truc ontdekt zou worden, want toen ik weer
over een put gebogen stond, kwam die ellendige
straatjongen en vroeg of ik ook nog wat anders
deed dan guldens in rioolputten laten vallen.
Ik ben hard wegge loo pen.
Gerrlt Jansen keek zUn zusje lachend aan.
Nou, voor een straatjongen hoef Je niet
bang te zUn, hoor. Ik ben toch altUd in de
buurt. Als die mUnheer Hendriks maar weg—
blUft. want ik ben juist zoo mooi bezig mijn
leven te verbeteren en dan zou Ik wel eens van
het rechte pad kunnen afdwalen.
ging doen-. En toen de pül met den brief over zUn
hoofd snorde, begreep hü, dat dit een boodschap
van zUn kinderen beteekende.
Onder luide instemming der aanwezigen
deelt Mgr. van Noort dan mede, dat den
jubilaris de PauselUke onderscheiding, het
gouden kruis Pro Ecclesia et Pontlflce la
verleend, welk eerekruis den jubilaris, op
verzoel^ van den Deken, door zUn echtge
noote op de borst wordt gespeld.
vreeg
terwUl de twee jonge mannen elkaar
hand drukten. Waarom moet Ik
binnen sluipen door haar achter-
WU JU en Ik kunnen daarna dan praten
Neen we zullen eerst afhandelen.
Jimmie zit best In de koffiekamer je kunt
hem daarna even goed nog zien. Nu, wat Is er
aan de hand? Iets, natuurlijk of wilde je
nog langer doorgaan met dit verstoppertje
spelen?
Iets? riep Scraye uit. Iets? M n hemel
dat zou Ik denken. Iets waarop je Je hersens
degelUk kunt oefenen. Maar geen woord
voor we gelucht hebben daarna zal je alles
hooren.
Neen nog eens Ik wil alles nu
direct weten. Stuur den kellner weg we
kunnen wel op op ons zelf passen Je zult mUn
eetlust verdrUven door me te laten wnchten
sinds Ik je laatste telegeram ontvangen heb.
zit Ik als op spelden.
Ik zit al van vanmorgen zeven
distels en doornen, lachten Scraye.
naar een der vensters en keek op het nleln. dat
Ingesloten was door de machtige muren van de
kathedraal. Opeens liep hU snel terug en
keerde zich om.
Packe! zei hU. Kom hier hier dezen
hoek van het raam en kUk langs deze blinden.
Zie Je die menschen daar uit de Noord-poort
komen daar die drie? Let speciaal op de
Jongste van de twee vrouwen.
Packe. die gewillig gehoorzaamde aan deze
geheimzinnige opdracht, verborg zich half in
het venstergordUn en keek naar bulten. HU
zag drie menschen, die van uit de kathedrale
poort het plein overstaken een bejaarden
heer, bet ultexlUk van een officier, een dame.
GU hebt dat gedaan, aldus de HoogEerw. De
ken, op een zeer bescheiden wUze, die door
degenen, die met u samenwerken In de hoogste
mate gewaardeerd wordt, met zorg trachtend
alles te vermUden, wat wrUvlng kan geven, en
altUd strevend naar een prettige samenwerking.
Spr. releveert de karakteristiek, die de pastoor
der parochie over den jubilaris had gegeven
HU is een echte en eenvoudige katholiek, hU
en zUn gezin.
In de studios G. F. F. A—La VlUette (Parijs)
een aanvang gemaakt met de Nova Film
..Schuld en Boete”, een nieuwe film mat Harry
Baur.
Deze film, gemaakt naar het werk van
Dostojewskl, nieuw voor de film bewerkt door
den Rus Wladimir Strlchewskl, wordt geregis
seerd door Pierre ChenaL
Het Salutation Hotel In Brychester is een
van die oude logementen welke eens een
karakteristiek waren van de Engelsche groote
verkeerswegen en welke nu alle met veel haast
verdwUnen of zoodanig worden veranderd en
gemoderniseerd, dat zU niet meer te herkennen
zUn. In vroeger dagen toen de menschen tevre
den waren met een dagreis van nauwelUks
zestig mUlen, waren de kamera van het hotel
steeds alle bezet door gasten en in de stallen
was bUna geen enkelen dag een ruif onbezet.
Nu was het een bUzonderheid als In de groote
koffiekamer meer dan een dozUn menschen
zich te goed deden aan de heerlUke gerech
ten en In de stallen groeide het gras tus-
schen de steenen. Vele kamers in dit oude
huls werden nooit gebruikt, nooit zelfs ge
opend dan wanneer er een wedstrUd gehouden
werd of wanneer de Yeomanry haar tiadltlo-
neele jaarlüksche oefening kwam houden. En
wat het aantal hsndelsrelzlgera die regelmatig
het stadje bezochten betreft, deze konden mak
keluk onder gebracht worden in een gebouw
dat slechte een kwart van da afmetingen had.
-j-5 en stroom van tranen biggelden langs de
H bleeke wangen van het meisje, dat han-
denwringend over het rooster van een
rioolput gebogen stond. Onder haar arm klemde
zU een flesch. waarop een blauw etiket was ge
plakt. Het was In één van de drukste straten
der stad en het duurde niet lang, of het hul
lende kind werd opgemerkt door een slagers
jongen. die van zUn fiets sprong en den blik
van het meisje volgende, eveneens In het vuile
water van den put tuurde, zonder dat hU Iets
blaonders zag, of begreep, waarom het meisje
zoo bedroefd was.
Een oude man bleef staan en keek naar het
tweetal. Naast den ouden man voegde zich een
brievenbesteller, toen een banklooper en allen
vroegen aan elkaar, wat er aan de hand was.
Intusschen weende het kind onafgebroken door.
terwUl haar bleeke lippen vaag enkele woorden
fluisterden. De slagersjongen, die vlak naast
haar stond, hoorde de woeden en met een ge
wichtig gezicht wendde bU zich tot de steeds
aangroelende menigte:
Ze heeft een gulden In den put laten val
len. Ze moest een boodschap doen bU den apo
theker voor haar zieke moeder.
HU nam voorzichtig een papiertje uit haar
hand en gaf dat aan een deftig heer, die er
hoofdschuddend bU stond.
Kan uwes dat lezen, meheer? vroeg hU-
De heer bekeek het papiertje zandachtig en
zei toen:
Hm. lezen kan Ik het niet, maar het Is een
doktersrecept, dat kan Iedereen zien. HU gaf
het recept weer aan het meisje en vertelde tegen
een oud vrouwtje, dat het meisje haar gulden,
waarvoor zU medlcünen moest halen, in den
rioolput had laten vallen.
Ach, wat Jammer, kraakte het beverige
stemmetje terug. En wat nou?
Niemand scheen die vraag te hebben gehoord,
want geen van allen, en dat waren et Intusschen
heel wat geworden, voelde lust de handen In
het vuile, stinkende water van den rut te ste
ken, om het verloren geldstuk eruit te halen.
Evenmin waren ze bereid, hun portemonr.ale te
voorschUn te halen, om met een kleinigheid te
helpen.
Steeds groeide de kring van nieuwsgierigen
aan en elndelUk was een straatjongen zoo be
reidwillig naar het geldstuk te zoeken. HU trok
het rooster van den put, stroopte de mouwen
jubilaris toe namens alle redactie* van de
V. K. P. met de grootst denkbare hartelUk-
held. daar hü weet geen geheim te verklap
pen als hU zegt, dat de heer StolwUk de liefde
heeft van alle redacteuren, door zün buiten
gewoon vriendelüken omgang, hartelükheid.
gemoedelUkheid. maar vooral door zUn bUzon
der op prijs gestelde collegialiteit. De verhou
dingen bü ons, aldus de heer Speet, zün in dit
opzicht ideaal, zoo ideaal, dat allen zich self
gelukkig zullen prijzen wanneer zü nog lange
Jaren in dezelfde gezindheid met hem zullen
mogen samenwerken. (applaus). Tenslotte
bood spr. namens de redactie nog een botanisch
aandenken aan.
Namens de correctle-afdeellng spreekt de
heer Schrüver eenige waardeerende woorden,
de heer Huyzer namens het technisch perso
neel en de heer C. v. dl Vorst namens de chefs
der technische afdeelingen. die allen tevens
een stoffelük blUk van belangstelling aanbo
den.
Op dat oogenbllk kwam Hollis terug met
een ander telegram in zün hand, dat juist was
bezorgd. Packe scheurde de enveloppe open en
fronste zün wenkbrauwen bü het lez^n van
de boodschap. HU keek ten slotte naar zün gast
en lachte.
Misschien wil Je zeggen, dat dit geen mys
terie is, Jimmy, zei hü. Dit is het tweede
telegram van dezelfde bron. Luister:
„Ik hoop dat dit je bereikt, voor je ver
trekt. Met welke gelegenheid Je van plan bent
naar Brychester te komen met den trein of per
auto, laat je niet zien in de hoofdstraten, voor
zoover dat mogelük is. Als Je aankomt in het
gtation neem dan de kleine straat langs het
klooster en de Kathedraal en ga „Salutation”'
binnen door de züdeur. Als Je per auto komt
rüd dan langs de zütenen tot de garage en
ga over de stalplaats naar binnen. Ik zal met
de lunch in de Waterloo-spreekkamer wachten
tot je komt.
De Markies van Scraye stond daar met
rug naar het haardvuur gekeerd: part)
staarde hü naar een punt In
hoogte van den blauwen hemel^J
hü op. toen Packe blnnentn
ober de deur achter zjjnr^i
Waarom
Packe, t-
stevig de 1
Brychester
buurten?
Scraye trommelde wat ongeduldig op de leu
ning van zün stoel.
Populaire auteurs, merkte hU op. zün
zoowel van naam als van gezicht niet onbekend
Hun portretten staan in de kranten heel veel
menschen die zü niet kennen, kennen hen wel.
Ik vond het niet noodig dat zekere menschen
of in elk geval een bepaald persoontje tn
Brychester Je zouden zien vanmorgen. Packe.
dat is de reden. Hoe kwam Je hier?
Jinunle Trickett bracht me met zün auto.
En wie eh is die Jimmie Trickett
’n Vriend?
Ik dacht, dat je iedereen kende, zei
Packe. Jimmie Trickett is de gefortuneerde
bezitter van het wereldbekende geneesmiddel
Trioketts-Tabletten een patente remedie. De
oude Trickett die nu gestorven is det het
hem na; het brengt hem per Jaar gemiddeld
een twintig duizend op. Jimmie is een argeloos
en bemlnnelük Jongntenach. een van de goede
soort je moet beslist met hem kennismaken.
Scraye; Je zult hem amusant vinden.
Haal hem dan voor den lunch, zei Scraye.
die waarschünlük zün echtgenoote was en een
Jongere dames, slank en met een mooi ge
zicht. die met een groote levendigheid tegen
haar beide gezellen praatte.
Wel? ik zie ze. Wat is er mee?
Ken Je een van hen?
Niet een! Wie zün het?
Drie van mUn gasten. Ik wist, dat ze naar
Brychester zouden gaan. Daarom wilde ik ook
niet, dat je langs den normalen weg kwam.
Ik wilde niet, dat die dame, met dien prach-
tigen hoed, je zou zien. Zü zou je eens mogen
kennen van gezicht, hoe dan ook. Je kent haar
niet?
Ik ken geen van drieën nooit van te
voren gezien
De oude heer Is kolonel Durham de
oude dames is zün vrouw. En de Jonge liever
jongere dame is mevrouw Wythenshawe.
Bekük haar vooral goed. Het is een gelukkig
toeval. dat ik hen nu juist zag; het aal me
veel moeite besparen. Ik wilde je naar juist
gaan beschrUven. maar ik bezit niet die gaw
van een beeldrüke taal. Nu kun Je haar self
zien.
Het is onbetwistbaar een knappe vrouw,
vond Packe. Charmant! En wie is die mevrouw
Wythenshawe?
Sraye lachte. De deur ging open en de oöer-
kellner rolde een welvoorziene tafel naar
binnen.
door Jimmie Trickett
om twee uur de garage van ..Saluta
tion” in geloodst, ontdekte weldra de bekende
figuur van den ouden ober, die over de achter
deur van het hotel leunde. Hü sprong uit den
auto en trok zün reisjas uit:
Jlmmle, zei hü. laten we even de zaken
regelen. JU gaat nu natuurlük direct lunchen
en blüft dan In de buurt van koffie- of rook
kamer. Ik heb een Idee dat Je misschien hier
noodig zult zün. Zoon soort intuïtief gevoel
zegt mü. dat je niet voor niets hier gekomen
bent. Dus rijd niet weg; dan ben Je een beste
kerel.
Als Je me noodig hebt, zal Je me vinden,
antwoordde Trickett. Ik veronderstel dat er In
dit stadje niets Is dat me aanleiding tot desertie
zou kunnen geven. Oa en tracht achter bet
mysterie te komen.
Packe liep snel over de binnenplaats en werd
daar met glimlachjes en buigingen ontvangen
door den ober, die hem van ouds kende.
MUnheer de Markies wacht u in Water
loo, mUnheer, fluisterde hü op min of meer
vertrouwelüke toon. Deze kant. mUnheer!
HU leidde Packe een trap op. een andere af,
een derde weer op, door een verlaten gang,
kruiste een andere en bracht hem ten slotte
in een gezellige zitkamer, waarvan de vensters
uitzicht gaven op het kathedrale binnenplein.
vervolgde I^acke. Is daar iets
of niet?
Trickett stond op en haalde zün sigaretten
koker uit zün vestzak.
Wat Ik zeg. antwoordde hü. Is kort
krachtig. De
klaar.
De kamers waren in een bloementuin her
schapen, toen des middags om kwart over twee
in de woning van den Jubilaris aan de Jac.
Obrechtstraat het eere-comlté met enkele ge
noodigden zich verzamelde, om den heer Stol
wUk te huldigen.
Daaronder merkten we op Mgr. dr. G. C. van
Noort, deken van Amsterdam, de heeren J. W.
Lucas, C. Ooms en L. M. Weterings, vormende
het dlréctorium van de N. V. Drukkerij .De
Spaarnestad J. Verbiest directeur N. V. Druk
kerij „De TUd”, J. Vesters en J. Huisman,
voorzitter en secretaris van de R. K. Joumalis
tenvereenlglng en chefs van de administratieve
en technische afdeelingen van de Vereenigde
Katholieke Pers.
Allereerst nam de heer H. baron van Lams-
weerde het woord om namens het huldlglngs-
comité den heer StolwUk toe te spreken. In
welgekozen woorden schetste hü den jubilaris
als een groot, maar bescheiden werker, waar
aan het ongetwUfeld te danken Is, dat hü zoo'n
carrière beeft gemaakt.
Hü zit veel dieper, meende een der om
standers en de straatjongen reikte tot ver bo
ven zün elleboog In het vuil. Rondom den put
had zich al een hoopje druipende modder ge
vormd, waaruit het water in den put terugsle-
pelde Maar het geldstuk was verdwenen en
bleef verdwenen. Met een hopeloos gebaar legde
de jongen het rooster weer neer en veegde zün
jasje zoo goed en zoo kwaad als het ging schoon.
Niks te vinden, zei hü.
Dan zal hü wel door het tweede rooster
gegaan zün. meende de postbode.
Daar naderde een man met zün groote pet
over de oogen getrokken. Het type van ean on
verschilligen zeeman, of een bootwerker. Mis
schien wel iemand van minder gunstige repu
tatie.
Met zün ruwe basstem vroeg hü'.
Wat is hier te doen?
Men vertelde hem van den verloren gulden en
even keek hü het meisje »»n. Toen greep hü
met een bruuske beweging de pet van zün hoofd
en riep:
Menschen, wat staan jullie te küken en te
lamenteeren. Wat heeft het kind aan dat ge
zeur? Helpt liever haar den gulden terug te
geven. Steekt je handen in Je portemonnaie en
geeft allemaal wat. We hebben dan in een om
mezien het geld bü elkaar.
Zelf Het hü een dubbeltje in zün pet vallen
en ging als een muzikant den kring rond, die
nu wel uit veertig nieuwsgierigen bestond.
Deze spontane handeling bleef niet zonder
uitwerking. Allen hadden met het bedroefde
kind te doen. Zelfs de stagerakneotlt bleef met
zün kleinigheid niet acnter. Alleen de straat
jongen. die geen
cent op zak had.
kon niets geven.
Hü had echter
zün plicht reeds
gedaan.
Nog geen vüf
minuten later
Maar de rennende Beer, die al te lang naar zün
Het volgende oogenbllk boorde de pül zich reeds
Vol spanning zag de kapitein toe wat de wilde
F -
