WUl
DE ENGELSCHE KAPERS
DIEFSTAL?!
KW
l&rr k
a
i
I
1
c
i<Kdu&Aaal
tgang v
den dag
1
iM
IR
1
MIJNEN VOOR MARSEILLE
J
^3
nn
9
Ié
lx
•H'S
ffliiiiiiiiiHiiiinniiiuiMiiiiiiiiHiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii»ii»iiiii»iiiniii«iiiniinn^
DINSDAG 5 MAART 1935
DE EERSTE „BUIT”
Een
Lange tocht per auto
Moppen en anecdoten
l°
'e
Fl
DOOR J. S. FLETCHER
s
Handelsoorlog op de
Fransche kust
Meer vingerafdruk*
onderzoek
Zoo ditp mogelyk in den echoot
van de Middellandsche Zee
gekoesterd, om geen
gevaar te loopen
LS
>rle-
prr
ror
r
„radium”-bruiloft
I
~r~°i 1 *i v
3
VLIEGEN SSMHMMI
■4
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiie
eer-
ort
et.,
er niet geweest
op
•1
en
at
V
A
ik best!” antwoordde de
3
O
c
Alles blijft rustig.
doch
ij
1
en
l
jaarlijks
Je de Konlnginne-saal nog in
erfstukken
■M
Cl
p ll
t
>0
I
JU-
ha-
o,
g
dagen
twee zeesleepers en een paar
De techniek maakt den vooruitgang
Tegenwoordig vliegensvlug.
Maar wie wil ook naar het tempo
Van de trekschuit nog eens t'rug?
‘t Vliegen zit ons in de beenen,
’t Vliegen zit ons in het bloed,
En het vliegen door het luchtruim
Gaat aj. minstens even goed.
Spoedig gaat het zelfs nog beter!
Als ‘t bericht althans niet liegt.
Want de kunst is uitgevonden,
Dat men met slechts vleugels vliegt'
Vleugels aan de beide armen!
En al lijkt het wat gewaagd,
D’eerste proef die werd genomen
Is voortreffelijk geslaagd!
Zonder motor, zonder Fokker,
Zonder Douglas-vliegmachien
Kunt u strakjes alle menschen
Door het luchtruim vliegen zien!
's Morgens grijp je niet je jasje,
Als je naar kantoor wilt gaan,
Maar'je trekt dan heel parmantig
Slechts je beide vleugels aan!
En je klapwiekt door de straten
En de bussen en den trein
Laat je, op je vleugels drijvend.
Voor.... eenvoudig wat ze zijn!
gTosden en
van
Bonte
14—Sï
l Si—
avoye
00
al.
OnmlddellUk herkende de kapitein het handschrift
van Hal. Onder luid hoera hoorden de mannen het
goede nieuws, dat Hal en Mary veilig in het paleis
van den Indlanenvorst waren, terwijl den kapitein
met alle manschappen werd aangeraden, den bood
schapper te volgen.
laat dit n<
Vroeger
Sedert ik de
lang zooveel
ren
nde
den
5
0
n
5
ld.
in.
I
über
bewa-
0
6
c
kist
bewaren?
Ja.
En het kruis, dat de Tsaar van Rusland
mijn grootvader sehonk.
Ja natuurlek.
PrachtigI Dat kruis la gestolen!
Gestolen.
Gestolen verduisterd ontnomen
gegapt alles wat Ja maar wilt. Het is ver-
nd
Ul-
.40
CU
ie
w
jr
0
O—
30.
en
!.5O
kg.
40.
:30
lis.
18
30
X).
117
154
en.
L
M ART IN BERDEN
(Nadruk verboden)
■ter:
145.
cent
00—
tug.
eren
Ive-
3 00.
cax-
tuk.
adel
>ug;
uü-
ltó8
678
:ue
■ui-
iag,
site
zca
ren
in
ter.
ei-
x>r
gd.
:n-
Id.
#0
e
o
HOOFDSTUK IV
DE GEHEIMZINNIGE DIEFSTAL
Packe legde zijn mes en vork neer en keek
gastheer met groote, verwonderde oogen
Blaam heeft, welke
ft stukken van een
an deze erfstukken.
J^n Europa bekend,
hen?
Ik Je. geloof ik.
Dat doe ik. Ik verdenk de vrouw, die Ik Je zoo
juist aanwees Mevrouw Wythenshawe!
licht in Nabal's oogen
eensklaps voelde hu haar arm om z'n hals en
een korte stilte. Ik
Mair.
De Indiaan sprak een weinig Spaansch en alleen
kapitein Gay verstond hem. Maar toen de beman
ning de boodschap was overgebracht, hieven ze
wederom een hoera aan. Maar al te graag verlieten
ze het onherbergzame fort om gastvrijheid bü de
inlanders te zoeken
Aan een diner zat de Dultsche gezant Graaf
Lercherfeld naast een dame, die hem eerst
heel conventioneel ..excellentie” noemde, maar
in den loop van het gesprek „mijnheer de
Graaf" en tenslotte alleen maar ..graaf" zei.
Waarop Lerchenfeld tot haar zelde: „Mijn
voornaam is anders Hugo. Madame!”
Deze werd nu onmlddellUk toegelaten. Trotsch.
zooals het een echten Indiaan betaamt, schreed de
rennende Beer over de brug, en hief zijn arm ter
begroeting omhoog. Kapitein Gay deed evenzoo,
waarop de bezoeker den bleekgezichten namens zijn
vorst verzocht hem te volgen naar de veilige mu
ren van de Indiaansche stad.
Een automobilist. Frank Humphrey ge
naamd, heeft den bijna 15.000 KM langen af
stand van Londen naar Burban geheel per auto
mobiel volbraotit.
HU heeft zestien verschillende landen be
zocht, waaronder Dultschland, TurkUe, Palesti
na en Egypte, en zUn werkelijke rUUjd bedroeg
53 dagen.
In Noord-Rhodesla had Humphrey een on
aangenaam avontuur. Toen hü nabü Kasama
door het dichte Oerwoud reed, zag hU plotseling
een reusachtigen olifant. Er was geen lijd meer
om te stoppen, zoodat de auto met kracht op
den olifant Inreed. Deze werd „geschept” en
kwam op de motorkap terecht, die geheel werd
vernield, evenals de koplampen.
Het dier stond echter spoedig weer op zUn
pooten en verdween UHngs in het bosch, waarna
Humphrey zUn reis voort kon zetten.
meer In
Absoluut I
„En kom Je met Je huishoudgeld uit?” werd
het pas getrouwde vrouwtje gevraagd.
„O ja. wel met mUn huishoudgeld. Maar
niet met de maand. Aan het eind blUven er
altüd nog een paar dagen over!”
zou kunnen loopen met den oorlog en dat zU
iets anders moeten kiezen, dan: „Ik weet niet
hoe het kwam, maar plotseling zelde ik met
groote overtuiging: „Den word ik geestelUke!’
Toch had ik vanaf mUn vüfde jaar nooit iets
anders gewild dan varen en-ik hing met heel
mUn hart aan mün beroep. Het was maar zoo n
Inval en spoedig hadden wü het weer over iets
anders.”
Er is trouwens alle reden om aan iets anders
te denken. De U C-67 stuit verschillende malen
op allerlei oorlogsschepen die zij nauwelUks kan
ontwUken. In de Straat van Otranto zit zü uren
lang tusschen een groep rondkrtngende gewa
pende trawlers en iemand hoeft het maar In
zün hoofd te halen om een waterbom neer te
laten en schip en bemanning zün verloren.
Niemöller heeft echter geluk. HU heeft zelfs
zooveel geluk dat, wanneer een Fransche on
derzeeër hem in de Adriatlsche zee torpedeert
de torpedo niet ontploft, doch breekt en zinkt
waalf maanden dwangarbeid! Het bloed
stroomde naar Nabal Riggs’ wangen, toen
hU daaraan dacht en hU stampte op den
I harden vloer van z'n kleine cel. De schande
der openbare rechtszitting was voorbü: hU was
veroordeeld, rechtvaardig veroordeeld tot twaalf
maanden harde celstraf met dwangarbeid,
wegens herhaalde verduistering in dienstbe
trekking. Het ontvreemde geld had hU verboe
meld en verbrast. Den geheelen tud dat zUn
schanddaden openlük werden behandeld, had
Nabal Riggs het gevoel gehad tot in de aller
diepste diepten van misdaad en ellende te zün
weggezonken. Eerst toen was het hem duidelUk
geworden, hoe slecht z’n daad geweest was en
gaarne had' hü de helft van zün leven gegeven,
om dat jaar ongedaan te maken. HU zag bet
smartelUk gezicht van z'n moeder weer voor
hem, toen de politie hem kwam weghalen en
hu haar in de haast z’n schuld bekend had.
Eerst had ze hem strak en niet begrUpend aan
gekeken en gestameld, dat het niet waar kon
zün, dat haar jongenmaar het schuldig
buigen van z'n hoofd had haar de zekerheid
gegevenen dikke tranen waren over haar
•Ingevallen, bleeke wangen gerold en met haar
omfloerste oogen had zü hem nagestaard tot
de dicht slaande deur hem aan haar blikken
onttrokken had.
En dat alles was de schuld van Jessie Harvis.
het meisje, dat met haar verlangen naar weelde
in z'n eenvoudig bestaan was gekomen en on
verzadigbaar was in haar behoefte aan luxe en
uitgaan. HU dacht terug aan de avonden, dat
hu rustig bU moeder zat te werken aan
een nieuw model machine, dat. als hü slaagde,
z'n toekomst zou verzekeren. Avond aan avond,
zoodra hü van 't kantoor thuis kwam, werkte
hU daaraan, want in geen geval wilde hU z'n
leven lang een eenvoudig klerk blUven niet een
bescheiden salaris.
Toen kwam Jessie Harvis en daarmee de
ste vrouw in z’n leven. Ze had hem betooverd
door haar mooie oogen en haar uiterlUk. HU
hield zielsveel van haar, en hü moest zich
royaal voordoen, wilde hU. dat ook zU-van hem
zou gaan houden.
een gek. een groote
Nu wist hU. wat
Te laat bemerkte hU. dat hü
eWek geweest was!
vTx>r soort meisje ze was. een
vlinder, die alleen voor zich zelf leefde, alleen
met zich zelf ingenomen was en slechts dacht
aan amusement en pleister. Nu waren z'n oogen
open gegaan en de liefde, die z’n hart door-
gloeid had, was verdwenen. In plaats daarvan
waren gekomenontgoocheling en schaamte.
Van ontgoocheling tot haat was slechts één
stap en dit laatste was het eenlge, dat hü
thans nog voor Jessie voelde.
Toen de weken in de gevangenis tot maanden
gloeiden, kwam het voorbü gesnelde leven in
eentonige regelmaat weer voor z’n geest en dan
voer een rilling van afschuw door z'n leden,
als hU aan haar dacht. HU. zooTi stommeling,
had geloofd aan de liefde van die vrouw, die
rrouw, die liefde tegenover hem gehuicheld
had, totdat z'n verduisteringen ontdekt wer
den!
Het grootste deel van z’n straf was al voorbü.
toen de directeur der gevangenis hem kwam
meedeelen dat z’n moeder overleden was.
Z’n moeder dood! Dat. was zün schuld. HU
had haar in den dood gedreven. Ze was ge
storven. alleen, in diepe armoede, ergens in
een sombere, kille kamer en zonder dat haar
eenlge Jongen bü haar was. En dat alles door
zün schuld!
HU balde z’n handen tot vuisten en in z’n
hoofd woelde een dof, vreemd gevoel Neen, z'n
schuld en z'n daad wilde hU tegenover zich
zelf niet verkleinen, maar hü was er sich diep
van bewust dat die Jessie Jarvis de oorzaak
van alles was. ZU was het, die z’n leven ge
ruïneerd en vernietigd bad. en hem naar den
afgrond had gesleept, waarin hü gevallen was.
En wat deed ze nu? Ze danste en ging uit, en
vermaakte zich misschien met andere mannen,
die ze even ongelukkig zou maken als ze hem
gemaakt had. Maar ze zou voor hsar schuld
boeten, voor de misdaad, begaan aan hem en
sn moeder! Haar straf zou vreeselük zün en
haar lüden grooter dan het zUne.
Er kwam rust over hem, toen hü dit besluit
genomen had. Nu had hü ten minste nog een
doel waarvoor hü kon leven, een plan om uit te
werken. Wraakzucht vervulde het hart van
Nabel Riggs.
In de lange uren van eenzaamheid dacht hü
alleen aan z'n wraak. Hü dacht nergens meer
aan dan aan het vereffenen zUner rekening met
Jessie Jarvis.
Hoe hü z’n wraak zou volvoeren, wist hü nog
niet. Daarvoor zou
hü nog tüd ge
noeg hebben, als
hü weer in vrü-
held was en niet
meer binnen die
steenen muren in
gesloten. Die dag
De heer en mevrouw John Gapes uit Koroit
(Victoria) waren 70 jaar getrouwd en de eenlge
moellükheid bU deze plechtigheid was een ge.
schikten naam voor dit feest te vinden. Tien
Jaren geleden hadden zU hun diamanten brui
loft gevierd, dus was het nu de kwestie een nog
kostbaarder stof te vinden. Daarvoor namen
zc het radium; ze hopen echter dat niemand,
zooals dat gebruikelük. is. hun geschenken zal
sturen in deze stof. De heer Gapes is 94 Jaar
en zün vrouw 90. Beiden zün in Essex geboren
en begaven zich in 1855 per zeilschip naar
Australië, waar ze hun verdere leven bleven
wonen.
Brown heeft de dochter van een Schot ge
trouwd.
„Wel?” vraag een vriend hem. „Heb Je vee!
huwelüksgeschenken gehad?"
„O ja. Van alle kanten. Meest zilver."
„En wat heeft Je schowivader gegeven?”
„Die poetsgoed voor het zilver!’’
dwenen. En onder vreemde omstandigheden
Daarom riep ik Jou. Het was als een Ingeving
dat ik aan Je dacht. Ik zei tegen me zelf: Ik
kan niet toestaan, dat de politie haar neus in
deze zaak steekt en ik wil ook geen particulie
ren defectieve gebruiken. Er is nog Nichol
son Packe, die zün tüd doorbrengt met het
schrijven van sensatievolle romans hü gaat
altüd op papier om met geheimzinnigheden en
moordenaars en inbraken en dergelüke; hier
is een kans voor hem om een mysterie in het
werkelüke leven mee te maken. Dus.nu ben
je hier!
Buitengewoon goed van Je. mompelde
Packe een beeje wüfelachtig. Enne wat ver
lang je nu. wat ik zal doen?
Ten eeipte luisteren tot Je alles er over
gehoord hebt, antwoordde Scraye. Ik zal het
op de meest korte en duldleüke wUze vertellen.
Je moet weten, dat dit kabinet, waarin die din
gen bewaard warden, nooit werd gesloten
mUn grootvader, die er het eerst verschillende
dingen in uitstalde, sloot het nooit; mün vader
deed het niet en, natuurlUk, ik volgde hun
voorbeeld. Enfin vüftlg of zestig jaar lang
werd er nooit iets vermist. Ik veronderstel, dat
duizenden en duizenden door onze stat:ezalen
hebben geloopen, sinds we die ter bezichtiging
open stelden, maar nooit ia er iets ontvreemd.
Nu komen we tot de zaak Ik 'zelf was giste
renavond nog in de konlnglnnezaal en zag het
kruis van den Tsaar op de gewone plaats. Mün
bediende. Viner, die eiken avond de ronde doet,
zag het gisterenavond ongeveer half alt ook
oog. Vanmorgen om zeven uur kwam hü bü
mniiiiiiiiiiHHiiiiiiii
..Is het niet eigenaardig, man?
bedelaars eten geef, komen er
niet meer!”
„O. dat begrijp
echtgenoote.
-
Niemöller begint aan het tweede deel van zün
opdracht: Handelsoorlog op de Fransche kust.
In den morgen van 7 September wordt het
eerste schip in den grond geboord. Er komt
een convooi van twee groote vrachtschepen
met twee bewakingsvaartuigen uit Marseille,
Niemöller vaart ae onder water tegemoet en
alles verloopt zoo kalm en mathematisch
nauwgezet als „bei der U-Schule in der Kleler
Bucht.” De torpedo wordt afgeaonden. De C-
87 vlucht op vüftlg meter diepte. Een gewel
dige ontploffing weerklinkt. De gramofoon van
den onderzeeër speelt: „Deutschland
alles.” En dan schünt men ook op de
klngsvaartulgen elndelük wakker geworden te
zün. Een volle vüf minuten nadat de grootste
der twee vrachtboote% een schip van vüf dui
zend ton getroffen werd, knallen er een stel
waterbommen op een plaats waar de U C-67
al lang niet meer is. Intusschen volgt er een
zeer onrustige namiddag. Alles wat Marseille
en Toulon aan „U-Boot-jager" bezitten schünt
uitgevaren te zün, vliegtuigen cirkelen rond en
dreigend hangt er een luchtschip boven de ha
ven. Niemöller koestert zich zoo diep mogelük
in den Schoot van de Middellandsche Zee en
loopt geen gevaar. En ten slotte wordt het weer
rustig. Een beetje te rustig zelfs, want er is
geen schip meer te zien. Ten slotte maakt de
U C-67 van 9 tot 11 September een uitstapje
naar de Golf van Genua, zonder iets anders te
ontmoeten dan een torpedojager dien men lie
ver uit den weg blüft.
Niemöller probeert het dan maar weer eens.
aan den voet der Pyreneeën, in de Golf du
Lion. En 15 September komen er zoowaar een
paar schepen in het zicht. Ze komen de
U C-67 echter niet tegemoet en voor een acht-
tervolging zün de goede twaalf knoopen van
den onderzeeër niet toereikend. Drie
later bewüzen
zeilschepen dat men zün ligplaats goed geko
zen heeft. Niemöller voelt er veel voor om op te
duiken en tot zün eersten bovenzeeschen aan
val als commandant over te gaan. Hü heeft de
kanonnen van de U C-67 nog nooit gebruikt.
Maar de radio zou zün aanwezigheid dadelük
verraden en dan was zün kans voor langen tüd
verkeken. Hü besluit daarom onzichtbaar te
blUven en op een rükere prooi te wachten dan
enkele zeilschepen. En een dag later heeft hü
succes. Twee vrachtbooten van vüf- en aêven-
dulzend ton komen in het zicht. ZU schijnen
een waardevolle lading aan boord te hebben,
want zü worden door niet minder dan vüf be-
wakingsschepen beschermd. De U C-67 zoekt
beschutting tegen den donkeren achtergrond
der bergachtige kust. Daarentegen heeft Nie
möller een goed uitzicht op het convooi dat
onder den helderen schün van de volle maan
in de zilveren zee drüft. De lanceerbulzen zen
den twee torpedo's af. Twee ontploffingen weer
klinken. Vuur flitst er op. Twee waterzuilen
spuiten omhoog. En dan dekt een onmeteajke
zwarte rookwolk den blauwen laatzomerhemel
toe. De U C-67 duikt onder. De gramofoon
speelt: .Deutschland Uber alles." De bewakers
die zelfs niet weten van welken kant de aanval
kwam, strooien een paar series van acht waier-
bommen uit en komen dan langszü van de snel
zinkende schepen om de bemanning over te
nemen. Een uur later ontvangt men te Pola
een radlotelegram: „U C-67 heeft opdracht ver
vuld; drie schepen aeventien duizend ton ge
torpedeerd.”
Maar dien zelfden avond wanneer Niemöller
met zün eersten officier zit te praten en zü het
er beiden over eens zün dat het wel eens mis
kruis van den Tsaar erf
het onderscheidt van ant
dergelüke soort. Sommige'
büvoorbeeld, zün tot ver t
Behoort het kruis ‘tot een
InderdaadZooall
verteld heb, toen Je op Scraye was. werd het
door den Tsaar van Rusland aan mün over
grootvader geschonken, toen de vrede van Tuslt
werd geteekend, in 1814. Mün overgrootvader
was, zooals Je weet, In diplomatieken dienst en
bewees den geallieerden souverelnlteiten eenlge
particuliere diensten. Oh, onder de oude Engel-
sche famllieerfstukken is het zeer bekend ik
zou büna zeggen: beroemd. Vlner vertelde mü,
dat op zün minst de helft van de duizenden oe-
zoekers, die jaarlüks de Statie-alen door
trekken, zün geschiedenis kennen en velen
sessaassssMSsssswssssssssssssssessssstssstssMSssess^
De wraak van i
Nabal Riggs
»*SS*»SSSS*SSSS9SSSSSSSSSSS»SSSSS4SSSSSSS»66«66666666f
was niet ver meer af Den zou hü Jessie Jar
vis een kant van het leven laten zien, dien
zü tot nog toe waarschünlük nooit gezien had.
HU lachte van voldoening, als hü dacht aan
1 genoegen, dat hem in z’n wraak te wachten
stond.
Elndelük kwam de dag van z’n ontslag uit
de gevangenis. Onbewogen en in onverschillige
houding luisterde hü naar de woorden van den
directeur. Hü was te veel vervuld van z’n eigen
gedachten dan dat hü elgenlük begreep wat
hem gezegd werd Op het oogenbllk. dat de
gtoote poort voor hem geopend werd, stelde de
olrecteur hem een brief ter hand.
„Ik ontving het dringend verzoek, hem niet
eerder te geven dan op het oogenbllk, dat Je
de gevangenis verlaat." zei hü
Nabal staarde op het adres, dat zün naam
oroeg en dat geschreven was door z’n moeder.
Het scheen hem toe een boodschap van over
het graf, en hü moest zich vasthouden om niet
te vallen.
Wanneer iets z’n gevoel en z’n voornemen
tot wraak had kunnen versterken, dan was het
zeker wel deze brief, die hem den eenzamen,
droeven dood van z’n moeder in herinnering
bracht.
Met bevende vingers scheurde hü de en
veloppe open; er kwam eelt brok In z’n keel,
toen hü het onzekere, zwakke handschrift van
z’n moeder herkende.
Veel stond er niet in en 1 schrift was al iets
verbleekt.
,L4eve jongen”, las hij. ,Jk ben stervende en
ik houd nog even veel van je als vroeger en
heb Je verkeerde daad geheel vergeven. Ik ben
njet zonder hoop voor je toekomst want Jes-
De letters dansten voor Sn oogen. Z’n moe
der zou alleen en in de diepste armoede ge
storven zün. als Jessie Jai
was.
„Ze heeft me beschermd.” las hü verder, „als
een sterke man en was zacht en lief voor me
als een dochter. Ze heeft alles uit haar eigen
mond gespaard om voldoende geld te hebben
Voor je overtocht naar Amerika, waar je een
nieuw leven kunt beginnen en aan een nieuwe
toekomst werken. Wees goed voor haar mün
Jongen Ze heeft vreeselük geleden, se heeft diep
berouw en ze houdt veel van je.”
Hü duwde den brief in z'n aak en strompelde
de poon uit. En het was even, bulten de poort,
dat hü Jessie zag, die op hem stond te wachten.
Ze was bleek en mager geworden, maar bet
scheen hem toe, dat zü nog mooier was dan
vroeger.
Zü verr.ierde zich niet, toen hü aankwam;
alleen beefde zü. en schuldbewust neigde zü
het blonde hoofd.
Er glansde een
Mün eigen gast! antwoordde hü Mün
eigen gast! Ik wil het zelfs nog sterker zeggen:
ik durf met iedereen te wedden, duizend oond
tegen een enkele shilling, dat zü het gedaan
heeft. Packe ik bon er zeker van!
Packe nam zün mes en vork weer op en her
vatte den maalrijd.
Och ja, zei hü
veronderstel.
haar tus op z’n voorhoofd.
Hü was gewroken, maar op een andere ma
nier. dan hü zich maanden lang had voorge
steld.
na
dat Jü Je gasten kent.
sapristle, Scraye, het is een ernstige beschul
diging, welke je tegen die vrouw Inbrengt.
Ik behoor niet tot diegenen, die iemand
in staat van beschuldiging stellen zonder goede
daarenboven ben ik er absoluut
overtuigd, dat ik gelük heb, zei Scraye
krachtig. Ik ben er zeker van. dat ik in dit
geval gelük heb. Als ik misgetast heb als die
vrouw mün kruis niet gestolen heeft als zü
het niet in haar bezit heeft, dan zal ik nooit
mün leven ergens zeker van zün.
Reden voor die zekerheid? vroeg Packe.
Ik zal die geven, antwoordde Scraye. Nu
om te beginnen. Je kent niet mevrouw ter
voorkoming, dat een mogelüke luistervink ons
hoort en begrijpt, sullen we de dame in kwestie
mevrouw X noemen ik herhaal je kent haar
niet en Je hebt nooit van haar gehoord?
Ik ken haar niet. Misschien heb ik wel sens
van haar gehoord misschien heb ik wel eens
iets over haar gelezen in een of ander club
blad. Momenteel zegt mü haar naam echter
niets, hoegenaamd niets.
Zü is een aardige, in haar kringen goed
bekende vrouw. ZU is weduwe haar man was
in diplomatieken dienst. Hü stond in relatie tot
Loid Bennington en zü is geparenteerd aan de
familie van Oreycastle ZU is een vrouw, die
zeer gefêteerd wordt. Zü is een van de beste
brldgespeelsters van Engeland. Zü heeft een
mooie stem, sopraan. Zü is een geboren ver
telster van allerlei leuke en mooie geschiedenis
sen. Zü is flink In haar optreden, en zooals
men dat noemt, zü staat haar mannetje wel.
En, wat voor de hand ligt, zü krijgt meer invi
taties. dan welke dame uit haar stand ook: Ik
heb haar de laatste drie jaar op elke partü
ontmoet en zü is het leven en de ziel van elk
huls, waar zü geïnviteerd wordt.
Een aantrekkeUjfee persoonlükheld. zei
Packe. Ik begin veel beipng in haar te stellen.
Je interesse zal grooter worden naarmate
wü vorderen. Nu. zooals Je weet, is mevrouw X
momenteel een van mün gasten op Scraye. Het
is een klein partütje We zün met z'n achten.
(Wordt vervolgd)
1700 detectives van de politie van New York
zullen in het vervolg minstens driemaal per
week lessen in het herkennen van vlngei afdruk
ken moeten nemen. Deze maatregel, weikc 1
Maart J.l. is ingevoerd, is een indirect gevolg
van het Llndbergh-drama, waarbü zooveel
kostbare tüd verloren is gegaan met het on
derzoeken van de vingerafdrukken. Volgens
Lewis valentine, commissaris bü de New York-
sche polltl^ heeft de politie van New Jersey
fouten begéan bü het afdrukken van deze be-
langrüke sporen en daardoor het proces zeer
bemoeilijkt.
Valentine heeft orders uitgevaardigd, dat in
elk geval vingerafdrukken gezocht moeten wor
den, hoe klein de misdaad ook is. In een andere
zaak kunnen deze vaak een zeer belangrijke rol
spelen.
Ieder detective zal altüd alle ingrediënten
voor vingerafdrukken-onderzoek bü rich moeten
hebben. De oudere detectives voldoen vanzelf
sprekend aan dezen eisch, doch bü de jongeren
io^ al Wat te wenschen over.
moesten deze laatsten altüd een vln-
gerafdruk-expert erbij halen, maar nu iedere
detective op dit gebied deskundig zal zün, zal
dit veel tüdverlies besparen.
Verlos ons van dien man. fluisterde Packe.
terwül hü van het venster liep Ik zal noch
het brood aanraken, noch de likeur proever,
voor ik voldoening gekregen heb.
Scraye wachtte tot de man de kamer verlaten
had.
Goed! zei hü; alia dan Je kent onze
atatle-zaïen op Scraye?
NatuurlUk!
Herinner Ie
büzonderheden?
Zeker, en ook dat het beddellnnen niet
meer gewasschen is sinds koningin Elisabeth
er in sliep.
Herinner je Je ook nog het kabinet in
die zaal; waarin we verschillende
me om te vertellen, dat het weg was. Ik doot-
zocht de zaal met hem en zag zelf, dat het
verdwenen was onmlddellUk daarna telegra
feerde ik jou. Dat is alles over één geval.
Packe.
Packe schonk zich een glas sherry in en dronk
er van. in gedachten verdiept.
Dan, voor je overgaat tot het volgende
geval, wil ik Je twee of drie vragen stellen, zei
hü. Ten eerste het is geen Inbraak ge
weest?
Neen neen. Geen inbraak! Zou het aat
geweest zün, dan hadden de dieven het niet
bü het kruis alleen gelaten. Er zün dingen m
dat .kabinet, die veel meer waard zün.
Dat brengt mü op een tweede vraag. Hoe
veel is dat kruis waard?
O, ik geloof, wat betreft de instrinsieke
waarde een vüf of zes duizend pond. Het
is natuurlUk van zuiver goud. Ingezet met dia
manten. Ik heb het nooit laten schatten, maar
Vlner vertelde, dat dit gedaan werd in vaders
tüd en dat is ongeveer de waarde, waarop het
teen werd getaxeerd. Maar ik geloof niet, dat
het gestolen werd om zün elgenlüke waarde.
Neen? Waarom dan?
Scraye schudde zün hoofd.
Van dat punt ben ik niet zeker nog
niet, antwoordde hü- Ik heb er wel een verward
idee van dat tullen we later uitwerken. Dat
is elgenlük de hoofdreden, waarvoor ik Je hulp
noodig heb. Het is geen gewone diefstal. Packe
het is er een. welke absoluut gedaan werd
uit een bütonder oogmerk.
Ik veronderstel, merkte Packe op, dat het
-r-^e oorlog trad in zün laatste beslissende
I 1 stadium; in het Westen begon het gioote
offensief aan de Marne; het hing in de
lucht dat binnenkort het einde komen moest,
het einde waarvan wü nog altüd dachten, dat
het een goed en voor Dultschland draaglük
einde wezen kon. De spanning was geweldig;
en ik hield het dan ook niet uit In Pola. waar
ik de komende weken overigens toch niets te
doen had. En zoo deed ik iets wat reeds sinds
Jaar en dag gebeurd had moeten zün: Ik ver
trok 18 Juli naar Weenen en vandaar naar
Berlün, echter niet om mün oude betrekkingen
met den Generalen Staf weer aan te knoopen,
doch om het ja-woord van mün aanstaande
vrouw te halen en haar het müne te geven.
En van Berlün gingen wü vier-en-twlntlg uur
later naar onze ouders en schoonouders in El
berfeld, waar wü onze verloving vierden; en wü
wisten, dat de toekomst volkomen onzeker was
en nog zeer duister zou kunnen worden. Maar
één ding hadden wü allebei in de oorlogsjaren
■geleerd en ik werd mü daar pas op dit oogen
bllk heelemaal bewust van: Leven is niet dat
gene wat wü weten en berekenen, doch datgene
waarop wü vei trouwen en wat wü durven!.
Aldus pastor Martin Niemöller toen nog
Ober-leutnant en commandant van de U C-67,
in zün levensverhaal: „Vom U-Boot zur
Kaneel”
Zün zwager, Hermann Bremer, kon niet bü
het verlovingsfeest aanwezig zUn. Dten dag toch
voer hü uit met de U B-104 om nooit meer
terug te keeren. Nlemöller's vriend, Jocheo
Emsmann. commandant van de U B-116. was
daarentegen wel bü het feest tegenwoordig.
Aan het einde van een lang gesprek zelde hü:
„Wanneer wü den oorlog verliezen, dan heeft
het aan ons tweeën beslist niet gelegen.” Het
was voor het laatst dat Niemöller zjjn vriend
zou zien. .Jochem Emsmann viel begin
November als commandant van de U B-
116 bü een poging om de haven van Scapa
Flow binnen te dringen: de laatste onderzeeër
die verloren ging; de onderzeeër, welks beman
ning nog midden in den „Zusammenbruch” het
onmogelüke durfde en geloofde.”
En dan zegt de huidige leider der Dultsche
Belüdeniskerk„Wanneer er gedurende heel
den oorlog, behalve de geestdriftige doodsver
achting van de eerste weken, ware heldenmoed
bestond, dan was dat vooral tüdens de laatste
gevechten, toen het niet meer om resultaten
en ook niet meer om eer ging, dan alleen nog
om het U»ren geweten van den seldatenpllcht.
En dat dit na vier moordende oorlogsjaren nog
mogelük bleek, gaf mü en velen anderen hoop
voor de toekomst van ons volk.”
Niemöller deed ook zün plicht, tot het laat
ste. Hü keerde terug naar Pola en naar zün
ond|rzeeër. U C-67, die daar zoo ongeveer
alsKen wrak gedokt lag, en 28 Augustus 1918
vo^ hü weer uit met de opdracht, welke hü
op zün vorige reis niet had kunnen vervullen,
omdat hü in volle zee verrast werd door de
bommen van een vüandelüken vlieger: Münen
leggen voor Marseille en handelsoorlog voeren
op de Fransche kust.
Hü vaart de Adriatlsche Zee af, probeert zon
der kleerscheuren de zwaar bewaakte Straat
van Otranto door te komen, dit lukt hem na
tuurlUk niet, hü overleeft echter de waterbom
men. „die nun einmal zur Otrantopassage ge-
hören wie die Butter zum Brot,” en bereikt vei
lig de Middellandsche Zee. In den vroegen
morgen van 5 September haalt hü zün ee-ste
„buit” aan boord. De U C-67 passeert de plaats,
waar klaarblükelük kort te voren een zeilschip
is vergaan en van de groote kurken ballen,
welke in massa ronddrüven. neemt hü er een
paar mee. omdat men bü elke flesch die wordt
opengemaakt hopeloos overhoop ligt met de
„synthetische" kurk.
In den nacht van 6 September komen de
lichten van Marseille in het zicht. Een ul’va-
rend schip wüst de U C-67 den weg tusschen
de onderzeesche versperringen en münenvelden.
welke de haven beschermen. De onderzeeër kan
nu rustig tot vlak bü een loodsvaartuig komen
en moet daar wachten tot de zon opgaat, om
nauwkeurig den toegang tot de haven van Mar
seille op kaart te stellen.
Ondanks storm en onweer verschünt er even
een luchtschip tjoven de zee. doch wanneer
Niemöller dan even onderduikt, is alle gevaar
bezworen. Zoodra de noodlge aanteekeningen
zijn gemaakt, verdwünt de U C-67 weer onder
den waterspiegel, legt twaalf münen dwars in
de vaargeul, en vaart dan acht uren in de diep
te, om niet het gevaar te loopen van ontdekt
te worden en daardoor den vüand opmerkzaam
te maken. Tegen het vallen van den nacht
keert men terug. De haven van Marseille heeft
ook een westelüken toegang, doch geen schip
is zoo vriendelük om dien te komen verraden.
Niemöller is dus op zich-zelven aangewezen en
legt zün zes münen op goed geluk af.
De münenvoorraad is daarmee uitgeput
die
zün
vragen ook, om het eens van dlchtbü te mogen
beküken.
Dat is al iets wat wü dienen te weten,
merkte Packe pelflzend op. Het motief voor een
diefstal of een inbraak is niet steeds de heb
zucht naar geld. Enfin nu heb Je me alle
omstandigheden verteld betreffende de ontdek
king. dat het kruis wgs ontvreemd?
Alle. Het is eenvoudig weg.
Prachtig, zei Packe. Dan zou ik je een
vraag willen stellen, recht op den man af. We
kwamen dus tot de conclusie, dat het kruis Is
gestolen. Verdenk Jü iemand ven dezen dief
stal?
Scraye leunde over de tafel en glimlachte
Hü wierp een blik op de vensters.
Jal antwoordde hü, eenlgszin» fluisterend.
Zigzaggen - Slinge
ren de gang van
een dronlcaardl Als
het spoor van uw
autowielen er zoo
uitziet, danja, dan
is uw handelwijze
misdadig. Voor
automobilisten geldt
het wachtwoord:
Geen drank
den weg!
zün
aan.
Wat! riep hü uit Je eigen gast?
Scraye fronste zün wenkbrauwen, knikte en
liet daarna de donkere trekken op zün gesicht
zich ontspannen tot een sarcastlschen glim
lach.
U/k
A 17 A ’Cl °P ingevolge de verzekenngsvoorwaarden tegen E1 bij levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f een ongeval met 17 verliep van een hana
1 <1 ill /ADVrll 11 iri tJ ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeertngen T f OvFe“ verlies van belde armen, beide beenen of belde oogen 1" Ovs" doodelüken afloop rfuOUe*" een voet of een oo*
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL