WUl DE ENGELSCHE KAPERS DIEFSTAL?! KW l&rr k a i I 1 c i<Kdu&Aaal tgang v den dag 1 iM IR 1 MIJNEN VOOR MARSEILLE J ^3 nn 9 Ié lx •H'S ffliiiiiiiiiHiiiinniiiuiMiiiiiiiiHiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii»ii»iiiii»iiiniii«iiiniinn^ DINSDAG 5 MAART 1935 DE EERSTE „BUIT” Een Lange tocht per auto Moppen en anecdoten l° 'e Fl DOOR J. S. FLETCHER s Handelsoorlog op de Fransche kust Meer vingerafdruk* onderzoek Zoo ditp mogelyk in den echoot van de Middellandsche Zee gekoesterd, om geen gevaar te loopen LS >rle- prr ror r „radium”-bruiloft I ~r~°i 1 *i v 3 VLIEGEN SSMHMMI ■4 iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiie eer- ort et., er niet geweest op •1 en at V A ik best!” antwoordde de 3 O c Alles blijft rustig. doch ij 1 en l jaarlijks Je de Konlnginne-saal nog in erfstukken ■M Cl p ll t >0 I JU- ha- o, g dagen twee zeesleepers en een paar De techniek maakt den vooruitgang Tegenwoordig vliegensvlug. Maar wie wil ook naar het tempo Van de trekschuit nog eens t'rug? ‘t Vliegen zit ons in de beenen, ’t Vliegen zit ons in het bloed, En het vliegen door het luchtruim Gaat aj. minstens even goed. Spoedig gaat het zelfs nog beter! Als ‘t bericht althans niet liegt. Want de kunst is uitgevonden, Dat men met slechts vleugels vliegt' Vleugels aan de beide armen! En al lijkt het wat gewaagd, D’eerste proef die werd genomen Is voortreffelijk geslaagd! Zonder motor, zonder Fokker, Zonder Douglas-vliegmachien Kunt u strakjes alle menschen Door het luchtruim vliegen zien! 's Morgens grijp je niet je jasje, Als je naar kantoor wilt gaan, Maar'je trekt dan heel parmantig Slechts je beide vleugels aan! En je klapwiekt door de straten En de bussen en den trein Laat je, op je vleugels drijvend. Voor.... eenvoudig wat ze zijn! gTosden en van Bonte 14—Sï l Si— avoye 00 al. OnmlddellUk herkende de kapitein het handschrift van Hal. Onder luid hoera hoorden de mannen het goede nieuws, dat Hal en Mary veilig in het paleis van den Indlanenvorst waren, terwijl den kapitein met alle manschappen werd aangeraden, den bood schapper te volgen. laat dit n< Vroeger Sedert ik de lang zooveel ren nde den 5 0 n 5 ld. in. I über bewa- 0 6 c kist bewaren? Ja. En het kruis, dat de Tsaar van Rusland mijn grootvader sehonk. Ja natuurlek. PrachtigI Dat kruis la gestolen! Gestolen. Gestolen verduisterd ontnomen gegapt alles wat Ja maar wilt. Het is ver- nd Ul- .40 CU ie w jr 0 O— 30. en !.5O kg. 40. :30 lis. 18 30 X). 117 154 en. L M ART IN BERDEN (Nadruk verboden) ■ter: 145. cent 00— tug. eren Ive- 3 00. cax- tuk. adel >ug; uü- ltó8 678 :ue ■ui- iag, site zca ren in ter. ei- x>r gd. :n- Id. #0 e o HOOFDSTUK IV DE GEHEIMZINNIGE DIEFSTAL Packe legde zijn mes en vork neer en keek gastheer met groote, verwonderde oogen Blaam heeft, welke ft stukken van een an deze erfstukken. J^n Europa bekend, hen? Ik Je. geloof ik. Dat doe ik. Ik verdenk de vrouw, die Ik Je zoo juist aanwees Mevrouw Wythenshawe! licht in Nabal's oogen eensklaps voelde hu haar arm om z'n hals en een korte stilte. Ik Mair. De Indiaan sprak een weinig Spaansch en alleen kapitein Gay verstond hem. Maar toen de beman ning de boodschap was overgebracht, hieven ze wederom een hoera aan. Maar al te graag verlieten ze het onherbergzame fort om gastvrijheid bü de inlanders te zoeken Aan een diner zat de Dultsche gezant Graaf Lercherfeld naast een dame, die hem eerst heel conventioneel ..excellentie” noemde, maar in den loop van het gesprek „mijnheer de Graaf" en tenslotte alleen maar ..graaf" zei. Waarop Lerchenfeld tot haar zelde: „Mijn voornaam is anders Hugo. Madame!” Deze werd nu onmlddellUk toegelaten. Trotsch. zooals het een echten Indiaan betaamt, schreed de rennende Beer over de brug, en hief zijn arm ter begroeting omhoog. Kapitein Gay deed evenzoo, waarop de bezoeker den bleekgezichten namens zijn vorst verzocht hem te volgen naar de veilige mu ren van de Indiaansche stad. Een automobilist. Frank Humphrey ge naamd, heeft den bijna 15.000 KM langen af stand van Londen naar Burban geheel per auto mobiel volbraotit. HU heeft zestien verschillende landen be zocht, waaronder Dultschland, TurkUe, Palesti na en Egypte, en zUn werkelijke rUUjd bedroeg 53 dagen. In Noord-Rhodesla had Humphrey een on aangenaam avontuur. Toen hü nabü Kasama door het dichte Oerwoud reed, zag hU plotseling een reusachtigen olifant. Er was geen lijd meer om te stoppen, zoodat de auto met kracht op den olifant Inreed. Deze werd „geschept” en kwam op de motorkap terecht, die geheel werd vernield, evenals de koplampen. Het dier stond echter spoedig weer op zUn pooten en verdween UHngs in het bosch, waarna Humphrey zUn reis voort kon zetten. meer In Absoluut I „En kom Je met Je huishoudgeld uit?” werd het pas getrouwde vrouwtje gevraagd. „O ja. wel met mUn huishoudgeld. Maar niet met de maand. Aan het eind blUven er altüd nog een paar dagen over!” zou kunnen loopen met den oorlog en dat zU iets anders moeten kiezen, dan: „Ik weet niet hoe het kwam, maar plotseling zelde ik met groote overtuiging: „Den word ik geestelUke!’ Toch had ik vanaf mUn vüfde jaar nooit iets anders gewild dan varen en-ik hing met heel mUn hart aan mün beroep. Het was maar zoo n Inval en spoedig hadden wü het weer over iets anders.” Er is trouwens alle reden om aan iets anders te denken. De U C-67 stuit verschillende malen op allerlei oorlogsschepen die zij nauwelUks kan ontwUken. In de Straat van Otranto zit zü uren lang tusschen een groep rondkrtngende gewa pende trawlers en iemand hoeft het maar In zün hoofd te halen om een waterbom neer te laten en schip en bemanning zün verloren. Niemöller heeft echter geluk. HU heeft zelfs zooveel geluk dat, wanneer een Fransche on derzeeër hem in de Adriatlsche zee torpedeert de torpedo niet ontploft, doch breekt en zinkt waalf maanden dwangarbeid! Het bloed stroomde naar Nabal Riggs’ wangen, toen hU daaraan dacht en hU stampte op den I harden vloer van z'n kleine cel. De schande der openbare rechtszitting was voorbü: hU was veroordeeld, rechtvaardig veroordeeld tot twaalf maanden harde celstraf met dwangarbeid, wegens herhaalde verduistering in dienstbe trekking. Het ontvreemde geld had hU verboe meld en verbrast. Den geheelen tud dat zUn schanddaden openlük werden behandeld, had Nabal Riggs het gevoel gehad tot in de aller diepste diepten van misdaad en ellende te zün weggezonken. Eerst toen was het hem duidelUk geworden, hoe slecht z’n daad geweest was en gaarne had' hü de helft van zün leven gegeven, om dat jaar ongedaan te maken. HU zag bet smartelUk gezicht van z'n moeder weer voor hem, toen de politie hem kwam weghalen en hu haar in de haast z’n schuld bekend had. Eerst had ze hem strak en niet begrUpend aan gekeken en gestameld, dat het niet waar kon zün, dat haar jongenmaar het schuldig buigen van z'n hoofd had haar de zekerheid gegevenen dikke tranen waren over haar •Ingevallen, bleeke wangen gerold en met haar omfloerste oogen had zü hem nagestaard tot de dicht slaande deur hem aan haar blikken onttrokken had. En dat alles was de schuld van Jessie Harvis. het meisje, dat met haar verlangen naar weelde in z'n eenvoudig bestaan was gekomen en on verzadigbaar was in haar behoefte aan luxe en uitgaan. HU dacht terug aan de avonden, dat hu rustig bU moeder zat te werken aan een nieuw model machine, dat. als hü slaagde, z'n toekomst zou verzekeren. Avond aan avond, zoodra hü van 't kantoor thuis kwam, werkte hU daaraan, want in geen geval wilde hU z'n leven lang een eenvoudig klerk blUven niet een bescheiden salaris. Toen kwam Jessie Harvis en daarmee de ste vrouw in z’n leven. Ze had hem betooverd door haar mooie oogen en haar uiterlUk. HU hield zielsveel van haar, en hü moest zich royaal voordoen, wilde hU. dat ook zU-van hem zou gaan houden. een gek. een groote Nu wist hU. wat Te laat bemerkte hU. dat hü eWek geweest was! vTx>r soort meisje ze was. een vlinder, die alleen voor zich zelf leefde, alleen met zich zelf ingenomen was en slechts dacht aan amusement en pleister. Nu waren z'n oogen open gegaan en de liefde, die z’n hart door- gloeid had, was verdwenen. In plaats daarvan waren gekomenontgoocheling en schaamte. Van ontgoocheling tot haat was slechts één stap en dit laatste was het eenlge, dat hü thans nog voor Jessie voelde. Toen de weken in de gevangenis tot maanden gloeiden, kwam het voorbü gesnelde leven in eentonige regelmaat weer voor z’n geest en dan voer een rilling van afschuw door z'n leden, als hU aan haar dacht. HU. zooTi stommeling, had geloofd aan de liefde van die vrouw, die rrouw, die liefde tegenover hem gehuicheld had, totdat z'n verduisteringen ontdekt wer den! Het grootste deel van z’n straf was al voorbü. toen de directeur der gevangenis hem kwam meedeelen dat z’n moeder overleden was. Z’n moeder dood! Dat. was zün schuld. HU had haar in den dood gedreven. Ze was ge storven. alleen, in diepe armoede, ergens in een sombere, kille kamer en zonder dat haar eenlge Jongen bü haar was. En dat alles door zün schuld! HU balde z’n handen tot vuisten en in z’n hoofd woelde een dof, vreemd gevoel Neen, z'n schuld en z'n daad wilde hU tegenover zich zelf niet verkleinen, maar hü was er sich diep van bewust dat die Jessie Jarvis de oorzaak van alles was. ZU was het, die z’n leven ge ruïneerd en vernietigd bad. en hem naar den afgrond had gesleept, waarin hü gevallen was. En wat deed ze nu? Ze danste en ging uit, en vermaakte zich misschien met andere mannen, die ze even ongelukkig zou maken als ze hem gemaakt had. Maar ze zou voor hsar schuld boeten, voor de misdaad, begaan aan hem en sn moeder! Haar straf zou vreeselük zün en haar lüden grooter dan het zUne. Er kwam rust over hem, toen hü dit besluit genomen had. Nu had hü ten minste nog een doel waarvoor hü kon leven, een plan om uit te werken. Wraakzucht vervulde het hart van Nabel Riggs. In de lange uren van eenzaamheid dacht hü alleen aan z'n wraak. Hü dacht nergens meer aan dan aan het vereffenen zUner rekening met Jessie Jarvis. Hoe hü z’n wraak zou volvoeren, wist hü nog niet. Daarvoor zou hü nog tüd ge noeg hebben, als hü weer in vrü- held was en niet meer binnen die steenen muren in gesloten. Die dag De heer en mevrouw John Gapes uit Koroit (Victoria) waren 70 jaar getrouwd en de eenlge moellükheid bU deze plechtigheid was een ge. schikten naam voor dit feest te vinden. Tien Jaren geleden hadden zU hun diamanten brui loft gevierd, dus was het nu de kwestie een nog kostbaarder stof te vinden. Daarvoor namen zc het radium; ze hopen echter dat niemand, zooals dat gebruikelük. is. hun geschenken zal sturen in deze stof. De heer Gapes is 94 Jaar en zün vrouw 90. Beiden zün in Essex geboren en begaven zich in 1855 per zeilschip naar Australië, waar ze hun verdere leven bleven wonen. Brown heeft de dochter van een Schot ge trouwd. „Wel?” vraag een vriend hem. „Heb Je vee! huwelüksgeschenken gehad?" „O ja. Van alle kanten. Meest zilver." „En wat heeft Je schowivader gegeven?” „Die poetsgoed voor het zilver!’’ dwenen. En onder vreemde omstandigheden Daarom riep ik Jou. Het was als een Ingeving dat ik aan Je dacht. Ik zei tegen me zelf: Ik kan niet toestaan, dat de politie haar neus in deze zaak steekt en ik wil ook geen particulie ren defectieve gebruiken. Er is nog Nichol son Packe, die zün tüd doorbrengt met het schrijven van sensatievolle romans hü gaat altüd op papier om met geheimzinnigheden en moordenaars en inbraken en dergelüke; hier is een kans voor hem om een mysterie in het werkelüke leven mee te maken. Dus.nu ben je hier! Buitengewoon goed van Je. mompelde Packe een beeje wüfelachtig. Enne wat ver lang je nu. wat ik zal doen? Ten eeipte luisteren tot Je alles er over gehoord hebt, antwoordde Scraye. Ik zal het op de meest korte en duldleüke wUze vertellen. Je moet weten, dat dit kabinet, waarin die din gen bewaard warden, nooit werd gesloten mUn grootvader, die er het eerst verschillende dingen in uitstalde, sloot het nooit; mün vader deed het niet en, natuurlUk, ik volgde hun voorbeeld. Enfin vüftlg of zestig jaar lang werd er nooit iets vermist. Ik veronderstel, dat duizenden en duizenden door onze stat:ezalen hebben geloopen, sinds we die ter bezichtiging open stelden, maar nooit ia er iets ontvreemd. Nu komen we tot de zaak Ik 'zelf was giste renavond nog in de konlnglnnezaal en zag het kruis van den Tsaar op de gewone plaats. Mün bediende. Viner, die eiken avond de ronde doet, zag het gisterenavond ongeveer half alt ook oog. Vanmorgen om zeven uur kwam hü bü mniiiiiiiiiiHHiiiiiiii ..Is het niet eigenaardig, man? bedelaars eten geef, komen er niet meer!” „O. dat begrijp echtgenoote. - Niemöller begint aan het tweede deel van zün opdracht: Handelsoorlog op de Fransche kust. In den morgen van 7 September wordt het eerste schip in den grond geboord. Er komt een convooi van twee groote vrachtschepen met twee bewakingsvaartuigen uit Marseille, Niemöller vaart ae onder water tegemoet en alles verloopt zoo kalm en mathematisch nauwgezet als „bei der U-Schule in der Kleler Bucht.” De torpedo wordt afgeaonden. De C- 87 vlucht op vüftlg meter diepte. Een gewel dige ontploffing weerklinkt. De gramofoon van den onderzeeër speelt: „Deutschland alles.” En dan schünt men ook op de klngsvaartulgen elndelük wakker geworden te zün. Een volle vüf minuten nadat de grootste der twee vrachtboote% een schip van vüf dui zend ton getroffen werd, knallen er een stel waterbommen op een plaats waar de U C-67 al lang niet meer is. Intusschen volgt er een zeer onrustige namiddag. Alles wat Marseille en Toulon aan „U-Boot-jager" bezitten schünt uitgevaren te zün, vliegtuigen cirkelen rond en dreigend hangt er een luchtschip boven de ha ven. Niemöller koestert zich zoo diep mogelük in den Schoot van de Middellandsche Zee en loopt geen gevaar. En ten slotte wordt het weer rustig. Een beetje te rustig zelfs, want er is geen schip meer te zien. Ten slotte maakt de U C-67 van 9 tot 11 September een uitstapje naar de Golf van Genua, zonder iets anders te ontmoeten dan een torpedojager dien men lie ver uit den weg blüft. Niemöller probeert het dan maar weer eens. aan den voet der Pyreneeën, in de Golf du Lion. En 15 September komen er zoowaar een paar schepen in het zicht. Ze komen de U C-67 echter niet tegemoet en voor een acht- tervolging zün de goede twaalf knoopen van den onderzeeër niet toereikend. Drie later bewüzen zeilschepen dat men zün ligplaats goed geko zen heeft. Niemöller voelt er veel voor om op te duiken en tot zün eersten bovenzeeschen aan val als commandant over te gaan. Hü heeft de kanonnen van de U C-67 nog nooit gebruikt. Maar de radio zou zün aanwezigheid dadelük verraden en dan was zün kans voor langen tüd verkeken. Hü besluit daarom onzichtbaar te blUven en op een rükere prooi te wachten dan enkele zeilschepen. En een dag later heeft hü succes. Twee vrachtbooten van vüf- en aêven- dulzend ton komen in het zicht. ZU schijnen een waardevolle lading aan boord te hebben, want zü worden door niet minder dan vüf be- wakingsschepen beschermd. De U C-67 zoekt beschutting tegen den donkeren achtergrond der bergachtige kust. Daarentegen heeft Nie möller een goed uitzicht op het convooi dat onder den helderen schün van de volle maan in de zilveren zee drüft. De lanceerbulzen zen den twee torpedo's af. Twee ontploffingen weer klinken. Vuur flitst er op. Twee waterzuilen spuiten omhoog. En dan dekt een onmeteajke zwarte rookwolk den blauwen laatzomerhemel toe. De U C-67 duikt onder. De gramofoon speelt: .Deutschland Uber alles." De bewakers die zelfs niet weten van welken kant de aanval kwam, strooien een paar series van acht waier- bommen uit en komen dan langszü van de snel zinkende schepen om de bemanning over te nemen. Een uur later ontvangt men te Pola een radlotelegram: „U C-67 heeft opdracht ver vuld; drie schepen aeventien duizend ton ge torpedeerd.” Maar dien zelfden avond wanneer Niemöller met zün eersten officier zit te praten en zü het er beiden over eens zün dat het wel eens mis kruis van den Tsaar erf het onderscheidt van ant dergelüke soort. Sommige' büvoorbeeld, zün tot ver t Behoort het kruis ‘tot een InderdaadZooall verteld heb, toen Je op Scraye was. werd het door den Tsaar van Rusland aan mün over grootvader geschonken, toen de vrede van Tuslt werd geteekend, in 1814. Mün overgrootvader was, zooals Je weet, In diplomatieken dienst en bewees den geallieerden souverelnlteiten eenlge particuliere diensten. Oh, onder de oude Engel- sche famllieerfstukken is het zeer bekend ik zou büna zeggen: beroemd. Vlner vertelde mü, dat op zün minst de helft van de duizenden oe- zoekers, die jaarlüks de Statie-alen door trekken, zün geschiedenis kennen en velen sessaassssMSsssswssssssssssssssessssstssstssMSssess^ De wraak van i Nabal Riggs »*SS*»SSSS*SSSS9SSSSSSSSSSS»SSSSS4SSSSSSS»66«66666666f was niet ver meer af Den zou hü Jessie Jar vis een kant van het leven laten zien, dien zü tot nog toe waarschünlük nooit gezien had. HU lachte van voldoening, als hü dacht aan 1 genoegen, dat hem in z’n wraak te wachten stond. Elndelük kwam de dag van z’n ontslag uit de gevangenis. Onbewogen en in onverschillige houding luisterde hü naar de woorden van den directeur. Hü was te veel vervuld van z’n eigen gedachten dan dat hü elgenlük begreep wat hem gezegd werd Op het oogenbllk. dat de gtoote poort voor hem geopend werd, stelde de olrecteur hem een brief ter hand. „Ik ontving het dringend verzoek, hem niet eerder te geven dan op het oogenbllk, dat Je de gevangenis verlaat." zei hü Nabal staarde op het adres, dat zün naam oroeg en dat geschreven was door z’n moeder. Het scheen hem toe een boodschap van over het graf, en hü moest zich vasthouden om niet te vallen. Wanneer iets z’n gevoel en z’n voornemen tot wraak had kunnen versterken, dan was het zeker wel deze brief, die hem den eenzamen, droeven dood van z’n moeder in herinnering bracht. Met bevende vingers scheurde hü de en veloppe open; er kwam eelt brok In z’n keel, toen hü het onzekere, zwakke handschrift van z’n moeder herkende. Veel stond er niet in en 1 schrift was al iets verbleekt. ,L4eve jongen”, las hij. ,Jk ben stervende en ik houd nog even veel van je als vroeger en heb Je verkeerde daad geheel vergeven. Ik ben njet zonder hoop voor je toekomst want Jes- De letters dansten voor Sn oogen. Z’n moe der zou alleen en in de diepste armoede ge storven zün. als Jessie Jai was. „Ze heeft me beschermd.” las hü verder, „als een sterke man en was zacht en lief voor me als een dochter. Ze heeft alles uit haar eigen mond gespaard om voldoende geld te hebben Voor je overtocht naar Amerika, waar je een nieuw leven kunt beginnen en aan een nieuwe toekomst werken. Wees goed voor haar mün Jongen Ze heeft vreeselük geleden, se heeft diep berouw en ze houdt veel van je.” Hü duwde den brief in z'n aak en strompelde de poon uit. En het was even, bulten de poort, dat hü Jessie zag, die op hem stond te wachten. Ze was bleek en mager geworden, maar bet scheen hem toe, dat zü nog mooier was dan vroeger. Zü verr.ierde zich niet, toen hü aankwam; alleen beefde zü. en schuldbewust neigde zü het blonde hoofd. Er glansde een Mün eigen gast! antwoordde hü Mün eigen gast! Ik wil het zelfs nog sterker zeggen: ik durf met iedereen te wedden, duizend oond tegen een enkele shilling, dat zü het gedaan heeft. Packe ik bon er zeker van! Packe nam zün mes en vork weer op en her vatte den maalrijd. Och ja, zei hü veronderstel. haar tus op z’n voorhoofd. Hü was gewroken, maar op een andere ma nier. dan hü zich maanden lang had voorge steld. na dat Jü Je gasten kent. sapristle, Scraye, het is een ernstige beschul diging, welke je tegen die vrouw Inbrengt. Ik behoor niet tot diegenen, die iemand in staat van beschuldiging stellen zonder goede daarenboven ben ik er absoluut overtuigd, dat ik gelük heb, zei Scraye krachtig. Ik ben er zeker van. dat ik in dit geval gelük heb. Als ik misgetast heb als die vrouw mün kruis niet gestolen heeft als zü het niet in haar bezit heeft, dan zal ik nooit mün leven ergens zeker van zün. Reden voor die zekerheid? vroeg Packe. Ik zal die geven, antwoordde Scraye. Nu om te beginnen. Je kent niet mevrouw ter voorkoming, dat een mogelüke luistervink ons hoort en begrijpt, sullen we de dame in kwestie mevrouw X noemen ik herhaal je kent haar niet en Je hebt nooit van haar gehoord? Ik ken haar niet. Misschien heb ik wel sens van haar gehoord misschien heb ik wel eens iets over haar gelezen in een of ander club blad. Momenteel zegt mü haar naam echter niets, hoegenaamd niets. Zü is een aardige, in haar kringen goed bekende vrouw. ZU is weduwe haar man was in diplomatieken dienst. Hü stond in relatie tot Loid Bennington en zü is geparenteerd aan de familie van Oreycastle ZU is een vrouw, die zeer gefêteerd wordt. Zü is een van de beste brldgespeelsters van Engeland. Zü heeft een mooie stem, sopraan. Zü is een geboren ver telster van allerlei leuke en mooie geschiedenis sen. Zü is flink In haar optreden, en zooals men dat noemt, zü staat haar mannetje wel. En, wat voor de hand ligt, zü krijgt meer invi taties. dan welke dame uit haar stand ook: Ik heb haar de laatste drie jaar op elke partü ontmoet en zü is het leven en de ziel van elk huls, waar zü geïnviteerd wordt. Een aantrekkeUjfee persoonlükheld. zei Packe. Ik begin veel beipng in haar te stellen. Je interesse zal grooter worden naarmate wü vorderen. Nu. zooals Je weet, is mevrouw X momenteel een van mün gasten op Scraye. Het is een klein partütje We zün met z'n achten. (Wordt vervolgd) 1700 detectives van de politie van New York zullen in het vervolg minstens driemaal per week lessen in het herkennen van vlngei afdruk ken moeten nemen. Deze maatregel, weikc 1 Maart J.l. is ingevoerd, is een indirect gevolg van het Llndbergh-drama, waarbü zooveel kostbare tüd verloren is gegaan met het on derzoeken van de vingerafdrukken. Volgens Lewis valentine, commissaris bü de New York- sche polltl^ heeft de politie van New Jersey fouten begéan bü het afdrukken van deze be- langrüke sporen en daardoor het proces zeer bemoeilijkt. Valentine heeft orders uitgevaardigd, dat in elk geval vingerafdrukken gezocht moeten wor den, hoe klein de misdaad ook is. In een andere zaak kunnen deze vaak een zeer belangrijke rol spelen. Ieder detective zal altüd alle ingrediënten voor vingerafdrukken-onderzoek bü rich moeten hebben. De oudere detectives voldoen vanzelf sprekend aan dezen eisch, doch bü de jongeren io^ al Wat te wenschen over. moesten deze laatsten altüd een vln- gerafdruk-expert erbij halen, maar nu iedere detective op dit gebied deskundig zal zün, zal dit veel tüdverlies besparen. Verlos ons van dien man. fluisterde Packe. terwül hü van het venster liep Ik zal noch het brood aanraken, noch de likeur proever, voor ik voldoening gekregen heb. Scraye wachtte tot de man de kamer verlaten had. Goed! zei hü; alia dan Je kent onze atatle-zaïen op Scraye? NatuurlUk! Herinner Ie büzonderheden? Zeker, en ook dat het beddellnnen niet meer gewasschen is sinds koningin Elisabeth er in sliep. Herinner je Je ook nog het kabinet in die zaal; waarin we verschillende me om te vertellen, dat het weg was. Ik doot- zocht de zaal met hem en zag zelf, dat het verdwenen was onmlddellUk daarna telegra feerde ik jou. Dat is alles over één geval. Packe. Packe schonk zich een glas sherry in en dronk er van. in gedachten verdiept. Dan, voor je overgaat tot het volgende geval, wil ik Je twee of drie vragen stellen, zei hü. Ten eerste het is geen Inbraak ge weest? Neen neen. Geen inbraak! Zou het aat geweest zün, dan hadden de dieven het niet bü het kruis alleen gelaten. Er zün dingen m dat .kabinet, die veel meer waard zün. Dat brengt mü op een tweede vraag. Hoe veel is dat kruis waard? O, ik geloof, wat betreft de instrinsieke waarde een vüf of zes duizend pond. Het is natuurlUk van zuiver goud. Ingezet met dia manten. Ik heb het nooit laten schatten, maar Vlner vertelde, dat dit gedaan werd in vaders tüd en dat is ongeveer de waarde, waarop het teen werd getaxeerd. Maar ik geloof niet, dat het gestolen werd om zün elgenlüke waarde. Neen? Waarom dan? Scraye schudde zün hoofd. Van dat punt ben ik niet zeker nog niet, antwoordde hü- Ik heb er wel een verward idee van dat tullen we later uitwerken. Dat is elgenlük de hoofdreden, waarvoor ik Je hulp noodig heb. Het is geen gewone diefstal. Packe het is er een. welke absoluut gedaan werd uit een bütonder oogmerk. Ik veronderstel, merkte Packe op, dat het -r-^e oorlog trad in zün laatste beslissende I 1 stadium; in het Westen begon het gioote offensief aan de Marne; het hing in de lucht dat binnenkort het einde komen moest, het einde waarvan wü nog altüd dachten, dat het een goed en voor Dultschland draaglük einde wezen kon. De spanning was geweldig; en ik hield het dan ook niet uit In Pola. waar ik de komende weken overigens toch niets te doen had. En zoo deed ik iets wat reeds sinds Jaar en dag gebeurd had moeten zün: Ik ver trok 18 Juli naar Weenen en vandaar naar Berlün, echter niet om mün oude betrekkingen met den Generalen Staf weer aan te knoopen, doch om het ja-woord van mün aanstaande vrouw te halen en haar het müne te geven. En van Berlün gingen wü vier-en-twlntlg uur later naar onze ouders en schoonouders in El berfeld, waar wü onze verloving vierden; en wü wisten, dat de toekomst volkomen onzeker was en nog zeer duister zou kunnen worden. Maar één ding hadden wü allebei in de oorlogsjaren ■geleerd en ik werd mü daar pas op dit oogen bllk heelemaal bewust van: Leven is niet dat gene wat wü weten en berekenen, doch datgene waarop wü vei trouwen en wat wü durven!. Aldus pastor Martin Niemöller toen nog Ober-leutnant en commandant van de U C-67, in zün levensverhaal: „Vom U-Boot zur Kaneel” Zün zwager, Hermann Bremer, kon niet bü het verlovingsfeest aanwezig zUn. Dten dag toch voer hü uit met de U B-104 om nooit meer terug te keeren. Nlemöller's vriend, Jocheo Emsmann. commandant van de U B-116. was daarentegen wel bü het feest tegenwoordig. Aan het einde van een lang gesprek zelde hü: „Wanneer wü den oorlog verliezen, dan heeft het aan ons tweeën beslist niet gelegen.” Het was voor het laatst dat Niemöller zjjn vriend zou zien. .Jochem Emsmann viel begin November als commandant van de U B- 116 bü een poging om de haven van Scapa Flow binnen te dringen: de laatste onderzeeër die verloren ging; de onderzeeër, welks beman ning nog midden in den „Zusammenbruch” het onmogelüke durfde en geloofde.” En dan zegt de huidige leider der Dultsche Belüdeniskerk„Wanneer er gedurende heel den oorlog, behalve de geestdriftige doodsver achting van de eerste weken, ware heldenmoed bestond, dan was dat vooral tüdens de laatste gevechten, toen het niet meer om resultaten en ook niet meer om eer ging, dan alleen nog om het U»ren geweten van den seldatenpllcht. En dat dit na vier moordende oorlogsjaren nog mogelük bleek, gaf mü en velen anderen hoop voor de toekomst van ons volk.” Niemöller deed ook zün plicht, tot het laat ste. Hü keerde terug naar Pola en naar zün ond|rzeeër. U C-67, die daar zoo ongeveer alsKen wrak gedokt lag, en 28 Augustus 1918 vo^ hü weer uit met de opdracht, welke hü op zün vorige reis niet had kunnen vervullen, omdat hü in volle zee verrast werd door de bommen van een vüandelüken vlieger: Münen leggen voor Marseille en handelsoorlog voeren op de Fransche kust. Hü vaart de Adriatlsche Zee af, probeert zon der kleerscheuren de zwaar bewaakte Straat van Otranto door te komen, dit lukt hem na tuurlUk niet, hü overleeft echter de waterbom men. „die nun einmal zur Otrantopassage ge- hören wie die Butter zum Brot,” en bereikt vei lig de Middellandsche Zee. In den vroegen morgen van 5 September haalt hü zün ee-ste „buit” aan boord. De U C-67 passeert de plaats, waar klaarblükelük kort te voren een zeilschip is vergaan en van de groote kurken ballen, welke in massa ronddrüven. neemt hü er een paar mee. omdat men bü elke flesch die wordt opengemaakt hopeloos overhoop ligt met de „synthetische" kurk. In den nacht van 6 September komen de lichten van Marseille in het zicht. Een ul’va- rend schip wüst de U C-67 den weg tusschen de onderzeesche versperringen en münenvelden. welke de haven beschermen. De onderzeeër kan nu rustig tot vlak bü een loodsvaartuig komen en moet daar wachten tot de zon opgaat, om nauwkeurig den toegang tot de haven van Mar seille op kaart te stellen. Ondanks storm en onweer verschünt er even een luchtschip tjoven de zee. doch wanneer Niemöller dan even onderduikt, is alle gevaar bezworen. Zoodra de noodlge aanteekeningen zijn gemaakt, verdwünt de U C-67 weer onder den waterspiegel, legt twaalf münen dwars in de vaargeul, en vaart dan acht uren in de diep te, om niet het gevaar te loopen van ontdekt te worden en daardoor den vüand opmerkzaam te maken. Tegen het vallen van den nacht keert men terug. De haven van Marseille heeft ook een westelüken toegang, doch geen schip is zoo vriendelük om dien te komen verraden. Niemöller is dus op zich-zelven aangewezen en legt zün zes münen op goed geluk af. De münenvoorraad is daarmee uitgeput die zün vragen ook, om het eens van dlchtbü te mogen beküken. Dat is al iets wat wü dienen te weten, merkte Packe pelflzend op. Het motief voor een diefstal of een inbraak is niet steeds de heb zucht naar geld. Enfin nu heb Je me alle omstandigheden verteld betreffende de ontdek king. dat het kruis wgs ontvreemd? Alle. Het is eenvoudig weg. Prachtig, zei Packe. Dan zou ik je een vraag willen stellen, recht op den man af. We kwamen dus tot de conclusie, dat het kruis Is gestolen. Verdenk Jü iemand ven dezen dief stal? Scraye leunde over de tafel en glimlachte Hü wierp een blik op de vensters. Jal antwoordde hü, eenlgszin» fluisterend. Zigzaggen - Slinge ren de gang van een dronlcaardl Als het spoor van uw autowielen er zoo uitziet, danja, dan is uw handelwijze misdadig. Voor automobilisten geldt het wachtwoord: Geen drank den weg! zün aan. Wat! riep hü uit Je eigen gast? Scraye fronste zün wenkbrauwen, knikte en liet daarna de donkere trekken op zün gesicht zich ontspannen tot een sarcastlschen glim lach. U/k A 17 A ’Cl °P ingevolge de verzekenngsvoorwaarden tegen E1 bij levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f een ongeval met 17 verliep van een hana 1 <1 ill /ADVrll 11 iri tJ ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeertngen T f OvFe“ verlies van belde armen, beide beenen of belde oogen 1" Ovs" doodelüken afloop rfuOUe*" een voet of een oo* AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1935 | | pagina 3