tKdu&Aaal
uan
DIEFSTAL?!
I
I
I
I
I
I
DE ENGELSCHE KAPERS
In het oerwoud der Luipaardmenschen
H
3
■Ml
M
verkoudheid ia Waar berust echter de ver
koudheid op? De vroegere huisarts had dezelfde
meaning als de patiënt, nX dat de verkoudheid
werkelijk door kou, tocht enz. wordt veroor
zaakt. De moderne meenlng riet In de verkoud
heid meer een Infectieziekte, waarbij hoogstens
een sterke afkoeling, evenals trouwens ook an
dere voorwaarden, bjjv. oververmoeidheid een
grootere vatbaarheid geeft. In streken, waar de
lucht vrU is van ziektekiemen, b.v. in Groen
land, bestaat er geen verkoudheid. De Eskimo’s
kregen eerst de griep toen er een schip met
grieprieken aan boord de ziektekiemen over
bracht. Iedereen weet ook hoe een verkoudheid
rich in een familie kan verbreiden.
GEVREESDE GEHEIME
BENDE
SMIJTEN!iimmniiiHiinmmv
llll
3
Vriéndelijke invitaties
Kind zonder slokdarm
Niezen en Griep
Lachend den dood in
Wat is verkoudheid?
Verplaatsing van
organen
Moppen en anecdoten
uiiuwu
DOOR J. S. FLETCHER
DONDERDAG 7 MAART 1935
Da gestrengheid van da autoritei
ten vermag niet, de leden van
zware misdaden af
te schrikken
Het meisje met i
de camera i
- -
te
MARTIN BBRDEN
eens-
HOOFDSTUK V
DE ACHTERVOLGING
van mU, dat ik naar zal
ben
iel
uitweg
noodlg
van
Terwijl een breede grijns over syn gericht
trok, toen de zwarte kap over rijn hoofd werd
getrokken, Is te Cleveland de onlangs ter dood
veroordeelde neger James Conyer opgehangen.
Bij de terechtstelling waren twee- k driehon
derd gewapende leden der nationale garde te
genwoordig.
Conyer was een maand tevoren veroordeeld
wegens moord op een man en een vrouw, en
wegens kannibalisme.
Voor en tijdens het proces waren ultgebrelde
maatregelen genomen om te verhinderen, dat
de man werd gelyncht.
Zeshonderd man van de nationale garde, met
de bajonet op het geweer, bewaakten den neger,
terwijl rond het gerechtsgebouw een prikkel
draadversperring was aangebracht.
i'
en niest als men kou heeft gevat en
de algemeene opvatting Is, dat Inder
daad het niezen de voorbode van een
BI) een tienjarig meisje te Fall River In Mas-
sachusets stelde men vast, dat de meeste orga
nen op een aeer ongebruikelijke wijze geplaatst
waren. Zoo bevond de maag rich os. op de plaats
waar rich bij een normaal mensch de linker-
long bevindt.
De doktoren achtten den toestand zoo ernstig,
dat het ongewenscht was, de ontwikkeling van
de betreffende organen op haar beloop te laten
en er wegd daarom tot een operatie besloten.
Het meisje doorstond de operatie, waarbij de
meeste organen verplaatst werden en die twee
uren duurde, zeer moedig.
Niettemin Is haar toestand echter naar ge
meld wordt, zeer ernstig.
De begrootlng voor het Engelsche leger
zei voor dit jaar 43 500.000 pond sterling
bedragen.
„Krantenbericht"
Ik
kruis
HIJ is te vertrouwen?
Ik sta voor hem In met mijn leven. Daaren
boven is hij practisch en zakeljjk.
Dan.... iel Scraye, vraag item dan rich
by ons te voegen.
Mogen deze feiten er wel zeer voor pleiten, dat
Infectie noodlg is. toch zal niemand het „kou
vatten" onderschatten. Inderdaad geelt dit een
1
De bekende Afrika-reiziger Pater
Matin GutindeseS.V.D. vertelt in een
brief uit Basabaka-Wamba, ztfn we
dervaren in de Afrikaansche oerwou
den, waar hij vooral belangrijke on-
zoekingen i verrichtte onder de Pyg
meeën (Dwergvolken).
dan soms nog een broer?" vroeg
toen belangstellend.
„Neen", antwoordde het meisje.
..Een zuster?”
„Neen! Maar voor twee autogrammen van
Hauptmann krijg ik er Mn van Léhar!" gel
het meisje stralend.
Te Newburgh (staat New-York) la een jon
getje geboren, dat geen slokdarm heeft. Overi
gens is het kind geheel normaal, alleen de ver
binding mond en maag ontbreekt echter. De
doktoren hopen het kind echter In leven te
houden. Door een operatie kunnen zij het vloei
baar voedsel door een Insnijding In den maag
wand toebrengen.
Het jongetje heeft hier niet den minsten last
van; het kraait even lustig als andere kinderen
en Is zich het gemis van een van zijn belang
rijke organen nog niet bewust.
(Nadruk verboden)
"llllllllllllllllllllllllllllllllUtlUIIII
staan hooren van een andere oople, sullen het
geld als water laten vloeien om het te krijgen
alleen maar om de tweede cople in het vuur
te wen>en, zoodra deze hun eigendom te. Nu,
Oodenham’s theorie is, dat een dergelijke
dwaasheid de oorzaak te van al deze diefstallen
waarschijnlijk te het een of
kaansche verzamelaar, die deze
et meisje wierp met een ergerlijk gebaar
haar treinlectuur op de zitting van de
coupé.
„Wat een onsin, vindt u niet?" vroeg een
Jonge man, die tegenover haar was gezeten.
Ze was juist van plan her* met een IJskouden
blik aan te zien. Maar hy zag er zóó vriendelijk
en net uit, dat ze haar voornemen liet Varen.
Bovendien zag se, dat hy een nummer van het
zelfde tijdschrift in z’n handen hield, als waarin
se zoo juist gelezen had.
„t Is werkelijk te dwaas om er over te spre
ken." glimlachte rij.
„Wat las u dan?" vroeg hy.
„Het tweede verhaal. Ik meen, dat het „Lief
desblikken” heet."
4a, dat ken Ik. Ean idioot verhaal. Ik begrijp
niet, dat er menschen zyn, die soo iets kunnen
schrijven.”
.Nu, zóó slecht is het toch niet neergepend.
Alleen het Idee te soo onmogeiyk."
4a, dat bedoel ik ook,” knikte hy.
.Alsof," hernam het meisje, „zulke dingen In
1 werkelijke leven plaats vinden. Tusschen twee
vreemden, die tegenover elkaar in een spoor
wegcoupé komen te ritten. O, die schryvers
schryven er maar op los! Ze nemen als heldin
de dochter van een majoor, aeer gedistingeerd,
keurig opgevoed en zoo meer. En zoo n meisje
sou maar hals over kop trouwen met een
vreemdeling, een haar totaal onbekende, alleen
omdat se van hem was gaan houden."
4a, en vooral." vulde hy aan, „met wat voor
een soort jongen man. Ik geloof, dat hy 'n ge
wone kantoorklerk te, een heel eenvoudige jon
gen. En 't meisje, dat altijd in de groote wereld
geleefd heeft, sou hem nu A bout portent uit
gekozen hebben tot haar echtgenoot?"
„Ja, maar vergeet u niet, dat de algemeene
malaise haar vader een fllnken klap gegeven
heeft, zoodat se nu tot de nieuwe armen be
hoorde," meende zy te moeten opmerken.
„Maar daarom behoeven se nog geen houding
aan te nemen, alsof se behooren tot het eigen
aardige volk, dat altyd de hoofdpersonen in
romans te. Gelooft u. dat het anders niet eenlg
verschil sou hebben gemaakt?”
.Neen, zeker niet," zei ze, min of meer opge
wonden. „Bovendien schynt de auteur wel de-
geiyk een en ander te hebben overwogen. Want
hij liet niet eerder de een aan den ander vertel
len wat ze waren, totdat de liefde haar werk
had gedaan en het eenmaal te laat was.”
„Grappig, vindt u niet? Dat ze gedurende de
reis niets van elkaar wisten, terwyi ze toch den
heelen tijd samen zaten te praten. Maar ik on
derstel, dat de schrijvers zóó moeten doen, ter-
wllle van het publiek.”
„Ja, dat denk ik ook,” beaamde zij. „Alleen
moeten ze niet overdrijven. Neem nu dit voor
beeld: de schrijver laat dit paar samen, terwijl
geen andere reiziger by hen komt plaats nemea
en hen in hun onderhoud stoort."
„O, maar het te nog sterker.” haastte de jon
geman zich te zeggen. „Want hy laat ze selft
toevallig In het zelfde pension wonen.”
„Nu. dat was toch niet zoo gek.” meende ril.
„U moet niet uit het oog verliezen, dat het een
erg klein plaatsje was, waar se heengingen en
daar te dus de keus van pensions niet soo greot.
Bovendien kan een majoorsdochier tegenwoor
dig ook niet meer zoo royaal doen. Neen, wat
ik gek vond, was, dat de schrijver de toevallig
heden soo ver uitstrekte, dat se samen vlinders
gingen vangen. Hebt u ooit soo iets geks ge
hoord? Dat de dochter van een majoor soo iets
doet, maar een stadsklerk! En dat se belden het
Als men ons wil overtuigen,
Dat Genève waarheid spreekt.
En men aan de feestbanketten
Slechts de ware vriendschap kweekt,
Dan won teker de gedachte
Aan den vrede ruimer veld
Als.... men niet voor vloot en leger
Zóó bleef smijten met het geld!
Lees je dan van die mülioenen,
Die men ieder jaar begroot
Tot wat ruimere versterking
Van het leger en de vloot.
Ja dan vraag je: is de vrede
Heusch een uitgemaakte zaak?
Bn is anderszijds de crisis
Niet een praatje voor den vaak?
Als je stil en vredelievend
Je eenvoudig leven leeft
En naar christelijk beginsel
Iedereen het zijne geeft.
Dan bespaart de mensch zich ruzie
En onaangenaam gezeur.
En je neemt dan tot bescherming
Slechts een lipsslot op je deur!
de ik dezelfde karakteristieke eigenschappen
vast als by de Efa- en Basoa-pygmeeta. Doch
daarnaast bezitten sy ook bijzondere kenmer.
ken, die beïnvloed zyn door hun omgeving. Dit
oerwoud met zyn groote vlakte tengevolge van
de kolonisatie door de Soedannegers is geheel
anders van vorm, dan de ondoordringbare wou
den van de Boven-Itoeri. Ik heb hierover nog
niets definitiefs kunnen vaststellen, maar dit
kan ik toch wel seggen, dat dit oerwoud nog
voldoende oplevert, om de tallooze Pygmeeën
in leven te houden.
De Aka’s zyn zeer forsche, gezonde gestalten,
maar zy zyn ook, evenals hun Oosteiyke buren,
economisch geheel afhankeiyk van de otnwo.
nende negen. De negen zijn tegen hun wil in
het oerwoud gedrongen, waar zy zonder hulp
van de Pygmeeën het niet kunnen bolwerken.
Thans staat my nog de moeizame tocht naar
het Noorden te wachten, waar ik nog verschil
lende stammen zal bezoeken. Een tenslotte zal
ik binnendringen in het gebied van de Maug-
betoeJnegerz, de Noordeiyke grens voor de
Aka-pygmeeën. Dit gebied te nog slechts zelden
door een blanke betreden en wanneer myn
tocht slaagt, dan kan ik volkomen voldaan
naar huls terugkeeren.
(Nadruk verboden).
zelfde plekje hadden uitgezócht en op bet zelfde
uur! Neen, dat te te bar!"
„Dat moet u toch niet zeggen," sprak hy
biykbaar eenigsrins geraakt „Want er zijn heel
veel klerken, die er een liefhebberij op na hou
den en toch in de stad leven. En als nu beiden
dezelfde liefhebberij hebben en ar te op een
bepaald plekje een speciale soort vlinder te
vinden, dan te het toch logisch, dat ze elkaar
daar ontmoeten. Neemt u my byv. Myn lief
hebbert! bestaat in het fotografeeren van vogels
en de eenlge ge
legenheid om ’n
bepaald zeldza-
men vogel onder
de lens te krij
gen. te in een
paald jaargety-
de en op een be
paalde plek...."
stapt. Dan stap jy in den mijnen en vertelt
door de spreekbuis aooveel, dat ik in staal ben
den wagen te volgen. Daarna kun Je het aan
my overlaten om de rest t« doen. En dat zal
ik volbrengen op een wyze, die je voldoening zal
schenken.
Packe keek naar Scraye. die goedkeurend met
zyn hand wenkte.
Goed, zei Scraye. Dat sou excellent zyn.
Ben Je er zeker van, het zoo in orde te
kunnen maken. Jimmie? vroeg Packe. Kun je
zoo’n auto en het livrei maehtlg worden?
Absoluut zeker, antwoordde Trickett. Doe
JU Jou deel en Ik zal het myne doen.
Veronderstel, eens, dat zy naar ver-
schillende plaatsen rijdt? merkte Packe op.
Wat zal jy doen, terwyi zy de vlrite af legt?
Ik zeg je nog eena: laat het aan my
over, herhaalde Trickett. Ik heb zoon spelletje
nog eens gespeeld, voor de grap, en Ik aal het
tot een goed einde brengen Nadat jtj my je
prooi hebt aangewezen, ga Je veilig in mUn
auto zitten; doe dan wat Ik Je zeggen zal en
alles komt In orde. Maar.... vervolgde hij,
zich tot den markies wendend, ais uw veronder
stelling jutet te. en zy heeft het ding 'nderdaad
weggenomen, verwacht u dan werkelUk, dat zy
het by rich zal dragen?
Wat zou zy er anders mee moeten doen?
vroeg Scraye. een beetje verrast
Trickett lachte.
Ik zet een mlilloen tegen een. dat zy het
nu al kwijt te, zet hy. Zll sou wel dwaas zyn.
als sy daar niet voor gezorgd had. Enfin we
zullen zien, Packe, we moeten terug gaan. Ik
Lodewyk XIV was een zeer ydel man. Hij
verbeeldde zich een groot dichter te zijn, hoe
wel daarvoor heelemaal geen aanleiding be
stond. Eens zei hy schertsend tegen den hof
dichter Bolleau
„Ik wil my niet met U meten maar ik
heb toch weer een gedicht gemaakt. Hier te
het!”
Boilegu las de regels snel door en zei toen,
terwyi hy diep boog:
„Uwe Majesteit, U bent een veelzydlg be
gaafd dichter. U wilde een slecht gedicht ma
ken en U bent daar uitnemend in ge
slaagd!”
Jlmmie Trickett werd tot een conferentie
ultgenoodlgd. Aandachtig luisterde hij naar het
verhaal van den markies van Scraye; een vast
besloten trek lag over zyn gelaat. Toen hem allee
verteld was, keerde hy rich met een zakeiyk
knikje tot Packe.
Dat zullen we in orde maken, Packe, zei
hy. Tenminste, ate je mee speelt
Wat ben Je van plan. Jimmie? vroeg
Packe.
Iets heel eenvoudigs, antwoordde Trickett.
Je zegt, dat die dame morgenochtend om 11.53
aan Victoria arriveert? Prachtig! Om 11.15 wan
del jy. Packe, Victoria binnen en gaat'naar het
perron, waar de trein uit Brycheater stoot Daar
gekomen, bekyk je kalm de auto'e en taxi s, die
op den rijweg staan. Onder de auto's sul je
een eleganten, donkerbruinen wagen zien staan;
een chauffeur in donker oiyfgroen achter het
stuurrad. Die chauffeur ben tk. en. ate ik Je
zien zal, dan ryd ik den wagen In Je richting.
Je geeft my een wenk, en meng je dan onder
het volk op het perron. Ate de trein binnen
loopt, zoek je onopgemerkt Je dame en slaat
haar kalm gade om t« zien, in welken auto zy
moet vanavond met Iemand gaan dineeren.
Packe keerde zich tot Scraye, terwyi zy allen
opstonden.
En daarna? zei hy. Wat doen we daarna?
Ik bedoel wat we morgen doen of niet doen?
Ik zal het je zeggen, antwoordde Scraye.
Myn gasten verlaten my morgenochtend. In den
namiddag zal Ik naar de stad komen. Aungezien
ik maar voor een dag of twee kom. zal 1k by
Rits logeeren. Komen Jullie beiden daar dan
morgenavond om acht uur by me dineeren. en
dan kunnen jullie me vertellen wat er gebeura
te en we sullen dan meteen over verdere din
gen spreken.
Packe en Trickett verlieten het hotel, stapten
In den auto en reden even onopgemerkt
Brycheater uit ate zij er binnen gekomen waren.
Zy hadden al eenlge myien efgelugd voor
Trickett wat zei.
Dus dat te wat je noemt een mysterie, te
't niet, Packe? vroeg hy.
En een van de goede soort, antwoordde
Packe. Wat zeg Je er anders van?
Geval van goed ultgevoerden diefstal
antwoordde Trickett Wat me verwondert, te de
onnooselheld van een kerel ate dien Scraye. Het
Idee alleen al. dat sy dat ding overal by rich
aal hebben, nadat zy het weggenomen heeft 1
Poeh! Wat denk Je. dat zy vanmorgen in
Brycheater kwam doen? Naar de kathedraal
kyken? Daar geloof Ik niets van. Packe, ik durf
met je wedden om een nieuwen hoed, dat het
eerste wat sy morgen zal doen is: ryden naar
nee, ik zal het niet zeggen ik sa! het op
een stukje papier schryven en bet je dan geven;
of andere Amferl-
.j zeldzame, waar
devolle voorwerpen wil bezitten en die rich
daartoe bedient van agertten.
En je denkt, dat mevrouw X een van hen
te?
Wat zal Ik je zeggen? zei hy.
zeker van de verdwynlng van het
ik weet positief, dat mevr. X bU Godenham was,
toen syn kelk werd gestolen. Enenfin,
ik zal doordringen tot den bodem van dit ge
heim op welke manier dan ook. De politie
wil ik er niet in halen en ook wil ik geen
gebruik maken van de diensten van particulieren
detectives, Ik sou graag willen, dat jy me hielp
Als alles achter den rug te, dan kun Je er een
van je geheimzinnige verhalen om heen spin
nen.
Na een lezing van Gerhard Hauptmann
stonden vete.... bewonderaars op hem te
wachten, om een autogram van hem te krij
gen. Nadat Hautptmann aan hun verzoek vol
daan had.
meisje.
.Neb je
Hauptmann
"NT adat wy met den Belgischen bacterio,
loog Dr. Fadln, Pater Schebesta eenlgen
tyd hadden gereisd, zyn wy leder onzen
weg gegaan, om onafhankeiyk van elkaar on
derzoekingen te gaan verrichten.
Nadat ik enkele weken by de tweede afdee-
llng Pygmeeën, den Basoa.stam had doorge
bracht, vertrok Ik Westwaarts over Avakoebi
naar de laatste ultloopers van de Pygmeeën
bevolking in het Zuld-Westen en Westen. Het
staat thans vast, dat al deze kleine oerwoud,
bewoners over een afstand van 550 kilometer in
Oosteiyke richting, dezelfde Uchameiyke eigen
schappen bezitten en dat zy derhalve tot een
ras behooren. Toen wilde Ik kennis gaan ma
ken met de derde afdeeling, met de Itoerl.
pygmeeën in de Noord-westeiyke randgebieden
van het oerwoud.
Begin Januari verliet Ik derhalve het Ava-
koebl.gebied en bereikte in goeden welstand
het Basakaansche gebied, dat 130 K.M. verder
gelegen te tusschen de Bandaka-Ballka-negero
en Waboedoe.negers ik moest daarby door de
streek reizen, waar de gevreesde „luipaard
menschen" hun misdaden uitvoeren.
Toen Ik einde April van het vorig jaar voor
het eerst in deze streek .kwam, was juist het
doodvonnis uitgesproken over negen leden van
deze gevreesde geheime bende. Ik had dit be
richt nog eerder uit Brussel vernomen dan de
veroordeelden zelf. Den Jen Mei werden de
misdadigers, van wie verschillenden meerdere
moorden op hun geweten hadden, In het open,
baar door den strop terecht gesteld. Ofschoon
de autoriteiten met groote gestrengheid op
treden, werd nog aangifte gedaan van vyftlg
moorden, die waarschyniyk ook alle door deze
geheime bende bedreven zyn.
In het dorp, waar op 1 Januari JX nog een
>mge vrouw door Luipaardmenschen waa ver
moord, had Ik een kort oponthoud. De angst
en de onzekerheid van de menschen te soo groot,
*^*t de autoriteiten niet streng genoeg kunnen
optreden. Maar naar het schynt werden de
leden van het geheime genootschap hierdoor
geenszins afgeachrikt.
Reeds den eersten dag na myn aankomst In
Bafalaka kwamen drie Akamannen rich aan
my voorstellen en my vragen, om hun stam,
genootan eens te komen opzoeken. Eerst later
zou Ik van deze ultnoodlglng gebruik maken.
Ik was nameiyk voornemens om myn rete naar
het Noord-Westan te vervolgen. Na een afmat-
tenden tocht sloeg Ik myn tenten op In een
dorpje, 40 Kilometer van Bafabaka verwyderd.
Hier woonden de Balika.negers. Deze behoorden
|ot de Soedannegers, die naar het hooge Noor,
den optrekken. Myn goede faam was my hier
reeds vooruitgesneld. Want nog op denzelfden
dag van myn aankomst kwamen 00 vertegen
woordigers van drie Pygmeeën-stamn^n op
Audiëntie” en vermaakten my en zichzelf met
dansen en zingen. En toen het donker werd
moest Ik hun zout en tabak g^ven. opdat zy toch
maar weg zouden gaan. Doch Ik had hen eerst
nog moeten beloven, dat ik hen spoedig In hun
hutten zou komen opzoeken. Den volgenden
dag begaf Ik my naar de dlchtstby gelegen ko
lonie. waar tk met gejubel werd ontvangen.
Steeds weer gaven ze hun voldoening te ken
nen over het feit, dat Ik uitsluitend voor hen
on niet naar de omwonende negen gekomen
was, dat Ik hun beschermer en weldoener was;
een rechter wilde zyn. enz. enz. Alle wantrou.
wen, dat dezen boschbewoners eigen te, was
verdwenen; Ik kon met myn onderzoekingen
beginnen.
Het eente werk te, hjt karakter van deze
menschen te leeren kennen. Ven alle zyden
bleef het volk toestroomen om zich te laten
onderzoeken, niet om de wetenschap te verrij
ken, maar om een lapje stof of een handjevol
zout te ontvangen. Ook voor het bloedonder
zoek vond Ik zeer veel gegadigden die bereid
waren, om een weinig bloed af te staan.
By de 40 volwassenen die Ik onderzocht, steL
Packe die tntuaechen zyn eetlust voldoening
had geschonken, stak een slgarette op.
Klinkt niet onaardig, zei hy. Maar wat wil
je dat ik doe?
Dit, antwoordde Scraye. Dit om te be
ginnen. Morgen zal het de laatste dag zyn, dat
mevrouw X van de gastvryheld op Scraye ge
bruik maakt. Morgen vroeg vertrekt zy naar d«-
stad met den trein van 10.9 uit Brychester; om
11.93 arriveert zy aan het Victoria-Station. Om
een zekere en perzooniyke reden zou ik
willen, dat zy gevolgd werd en dat haar doen
en laten de rest van dien morgen werd geobser
veerd laten wy zeggen tot zy nnar haar
eigen huls gaat, dat zooate ik geloof In
de Wilton Crescent te. Jou wilde ik die obser
vatie opdragen.
Je verlangt
schaduwen?
Of dat je het laat doen door iemand, die
te vertrouwen te, antwoordde Scraye. Ais je het
zelf zoudt kunnen doen, dan was het neg beter.
Ik dacht rie je dat je ingenieuze iwt een
bepaalde methode zou volgen, die alles in
veilige beven bracht. Zy kent je niet; ten
minste, dat denk je en
Ik zal het In orde maken met hulp,
Packe nadenkend. Ik geloof, dat ik een
rie. Maar nog eëns Ik zal hulp
hebben. En de man, dte my daarbij
dienst kan zyn, te beneden Jlmmie
Trickett. Kijk e«ns aan. Scraye vind Je goed,
dat Ik Trickett van alles op de hoogte breng?
Ik ben er van overtuigd, dat hy uit alle macht
zal helpen.
nadat zy de eerste boodschap heeft volbracht
mag jy het openen en dan zullen we zien of Ik
gelijk heb.
Jy bent bUna geschikt voor den detective-
dlenst. Jlmmie. zei Packe Maar hel te een
weddenschap, en. natuuriyk verlies je het.
Wacht tot morgenmiddag, anwoordde
Trickett koel. Apropos, nu we het over onze taak
van morgen hebben, schieten my Juist twee
belangrijke zaken te binnen. De eerste te: steek
geld in Je zak. en de andere: vergeet mat. dat
Ik je chauffeur ben.
Den volgenden morgen wandelde Packe op het
perron heen en weer, terwyi hy Tricketts
tweeden raad nog eens herhaalde. Hy stenterde
lange de taxi's en auto's, die op den trein
wachtten en twytelde er eigeniyk aan of hy
biy moest zyn of niet, dat er aooveel waren.
Het aou, dacht hy, erg moeliyk voor Trickett
zyn. om den wagen waarmee mevrouw Wytlien-
shawe zou weg ryden. met succes te volgen.
Opeens zeg hy 't nog jeugdige gelaat van
Trickett, en gelukkig, dat hy zich direct kon
bedwingen, andere zou hy het ultgeschaterd
hebben van het lachen. Want daar aloud de
mooiste en meest comfortabele auto en achter
het stuurrad zat Jlmmie Trickett zelf, in een
livrei van prima coupe, opgesierd met gouden
blezen en tressen. Jlmmie zat kalm de krant te
lezen. Opeens rag hy ook Packe en met een
ondeugende flikkering in zyn oogen groette hy
by na plechtig door zyn geschoeide hand naar
de platte pet te brengen.
(Wordl vervolgd)
Hy hield op; ze was achterover gaan leUnen
en lachte.
.Dat te werkeiyk buitengewoon toevallig!"
riep ze; „we kunnen den schrijver een goeden
tip geven.”
„Wat?” verwonderde hy zich, „wilt u zeggen,
dat u....”
zy knikte, terwyi ze tevens op stond en uit
het net een camera haalde.
„O, maar dat te een heel aardig apparaat, dat
u daar hebt Met een prachtige voorzetten*. Mag
ik eens even kyken?”
Hy prees onomwonden de voortreffeiykheid
van het toestél en nadat hy ook het zyne voor
den dag had gehaald, spraken zy bet volgend
kwartier alleen over de gave hoedanigheden,
die een fototoestel moet bezitten.
Toen keek hy near bulten naar bet land
waar de trein döorsnelde.
„Komt u uit de stad?" verbrak
klaps het stllzwygen.
4a. Ik ben hoofdboekhouder by een groote
thee-exportmaatachappy, de firma Rlckley en
Alens."
Z'n oogen rustten op hsar lief gezicht.
„Ik heb dasr zeer goede vooruitzichten.”
4a? Ik meen, dat ik wel eens van die firma
gehoord heb.” glimlachte zy. En dan, z'n verrast
gezicht ziende, voegde zy er aan toe: 4k ben
helaas niet soo schrander en behoor tot de z.g.
„nieuwe armen", die slechts met moeite een be
trekking kunnen vinden. M'n vader, die goeie
man, had er heelemaal niet aan gedacht, z'n
dochters tets nuttigs te laten leeren, dat haar te
pas kon komen, als ze zelf hun brood zouden
moeteh verdienen. Hy te een gepenaionneerd
soldaateen.kolonel in ruste."
,Nu, dat zou ik nooit geraden hebben," lachte
hy. en ze laehte met hem mee.
Niemandsdorp! Hier moet ik uitstappen!"
„Drommels, ik ook!" riep hy. „Dat te wel zeer
toevallig, dat ons doel het zelfde plaatsje te.
Misschien treffen we elksar nog wel eens ate
we op zoek gaan naar vogels."
„Misschien wel," antwoordde hy vriendeiyk.
terwyi het glinsteren van haar oogen duidelyk
bewees, dzt zy nu reeds verlangena naar dit
moment uitzag. zy pakten hun bagage by el
kaar, en de een voor den ander scheen bet zoo
langzaam mogeiyk te doen om In eikaars gesel
schap te kunnen vertrekken. Intuaschon hielp
hy haar galant by het uitstappen, hetgeen ze
heel vriendeiyk opnam; se vergat biykbaar, dat
zy rich voorheen tameiyk onvrlendeiyk ever
kantoorklerken had uitgelaten. Toen ze op het
kleine perronnetje stonden, riep hy plotseling;
„Ik geloof, dat we onze tijdschriften nog ver
geten hebben.”
„O. dat hindert nletl" En hlerby keek de
kolonelsdochter lachend naar den klerk. ,’,Ik wil
niet meer van dien onzin lenen."
,4k ook niet,” lachte hy; 4k houd moer van
de werkeiykheld.”
En samen gingen ze op weg naar het zelfde
pension, want er was er maar Mn in Nlemands-
dorp en hun liefde groeide precies, zooate deze
„idiote” auteur had geschreven.
gingen alten weg. behalve Mn
vergroote vatbaarheid voor infecties. Maar hoe
komt nu het niesen tot stand, als men op den
tocht heeft gestaan of op andere wyze kou heeft
gevat.
Een onderzoek van Prof. Munk (Beriynl
werpt op deze vraag een nieuw licht. Sinds lang
te het bekend dat de hulddeelen tegenover el
kaar een eleetrisch spanningsverschil bezit
ten. Munk meent nu dat het spanningsverschil
tusschen twee punten op de Uchaamsoppervlakte
een bepaalde waarde bezit. Het grootste ver
schil bestaat er tusschen het neussiymvlles en
de handpalm of voetzool. Nu te het wel bekend,
dat door allerlei oorzaken, zooals zweetsecretle,
temperatuurverandering (koorts) enz. de elec-
trische spanningsverschillen rich wyrigen. Zeer
merkwaardig is het ook. dat by vermoeidheid
een verandering optreedt waarop- reeds door
Straus gewezen werd, die meende hierin zelfs
een maat voor den vermoeldheldsgrasd te kun
nen vinden. Ook door emoties en rintulglndruk-
ken verandert de spanning tusschen twee huid-
punten gedurende korten tyd. Deze zg. psycho-
I galvanische reflex is reeds sinds vele jaren
onderzocht.
Munk vond nu, dat al deze veranderingen
voorbijgaand zyn en zich eenzelfde spannlngs-
vffzchil steeds weer instelt. Zelfs 10 uren na
den dood zou er nog een zelfde spanningsver
schil bestaan ate tydens het leven.
Als iemand kou vat verandert het verschil
in electrteche lading tusschen huid en neus-
siymvlles en wel niet alleen ten opzichte van
de afgekoelde huldplek.
Munk toonde aan. dat de proefpersonen,
wanneer zy op de afkoelingen met niesen rea
geerden, hun gedaalde electrische spanning
voor eenlgen tyd weer op de vroegere waarde
brachten. Daarom vermoedt hy, dat het niezen
een physiologteche reactie te om het gestoorde
evenwicht te herstellen.
Het niezen sou dus niet het eerste riekte-
symptoom van de verkoudheid zyn. maar veel
eer een laatste afweermiddel. Personen, die
met sterk niezen reageeren, zouden dus minder
vetbaar voor verkoudheid zyn.
Men zal rich wellicht afvragen, wat eigeniyk
de electrische spanning met de vatbaarheid
voor de Infectie te doen heeft, die toch het
eigeniyke gevolg van het kouvatten te.
Dit te nog niet opgehelderd. maar we! weet
men. dat de spanningsverschillen onder Invloed
staan van het z.g. sympathische zenuwstelsel,
dat den bloedstroom en andere processen In de
huid en in de siymvllesen regelt. Het electrtech
verschynsel te dus alleen maar een aanwyring
voor een veel algemeener verschynsel.
Af D A D AMVÜ’Q °p dIt blad ingevolge «Je verzeKeringsvoorwaarden tegen U1 *71^0 b*J levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door TT *7 CA b,J een ongeval met E* OCA bU verlies van een hand
/A I t| /A.JD Vxl w 1 I—O ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeeringen 1 verlies van beide armen, beide beenen of belde oogen i Mvre“ doodeltfken afloop 1 «mOIzo" een voet of een oog
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
Na een langen, afmattenden marsch. werd halt ge
houden; de mannen waren doodeiyk vermoeid. De
zeelieden konden een storm best verduren. maar
de vreeseiyke hitte in dit tropische woud putte al
ten heel erg uit. De rennende Beer beduidde den
kapitein echter, dat spoedig het ergste achter den
rug was.
Elndeiyk waren se het woud doorgeworsteld. Stei
le bergen versperden hun den weg, alleen met een
goeden gids kon men den weg vinden door dit on
herbergzame oord.
Inderdaad bereikte men spoedig een frisch
stroompje, dat de noodige verkoeling bracht. Het
bosch was hier ook niet meer zoo ondoordringbaar.
Men ging het gebergte tegemoet.
Zulke menschen. ate
