Duitschlands eerste president
v&Aaal
den dag
aan
D
H
DE ENGELSCHE KAPERS
DIEFSTAL?!
35
I
F
I'
3’
i!
I1
hl
1 I
h
ai
ZATERDAG 9 MAART 1935
VOOR 10 JAAR STIERF
FRIEDRICH EBERT
85-jarige krijgt tanden
De vlugge post
Gold-rush in Australië
1OOO jaar oud bier
iMIllMIIIIIIIIIIIIIIIIII»
A
Alarmklok liep af. -
V
BIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIN
Nieuw vehikel
Een bezadigd en rustig
leider
Een vijand van Bruno
Hauptmann
Zwerm bijen overvalt
cricketers
K
[Het verrader
lijke spel I
“X I Het verrader- j
Ebert
Rare reisgenoot
a
4.
A
X'
1
LI
DOOR J. S. FLETCHER
I
’’•Sc'
V
,J
I
„Gij, meneer Ebert, zyt de eenige,
die het Ryk kant redden”
(Max von Baden)
A I I U* A °P d,t b,ad zyn de verzekeringSToorwaarden tegen <7 b*J ievenslange geheele ongeschiktheid tot werken door 17 *7 Ci A by een ons***1 17 O Ka A TerIles *»ano
/A 1,1, r, /A l> 1111 1—s aj ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeerlngen f OvJ«" verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen V Wv«“ doodelljken afloop X een voet of een oer
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
et is dezer dagen al weer tien jaren
geleden, dat de eerste president der
Duitsche republiek, Friedrich Ebert, te
Berlün te gestorven.
yondlg onderzoek onderwierp. Den den verschijnen, die hem ophet tanT^htê
’4-Tjïhnur recht in de nno-en en rei- i6 bvwhivc
eenigen tyd duren. Waarom zou hij zich niet
i
r
•4-
k
n
'V,
I
o
t
(Wordt vervolgd*
>7
Daar aangekomen, zagen ze in de verte hun vader.
Tom en alle anderen. Reeds waren ze de brug gena
derd, die toegang gaf tot de stad. Juichend snelden
Mary en Hal hen tegemoet
Nadat kapitein Oay zijn kinderen omhelsd had.
werd kapitein Benson aan de anderen voorgesteld.
Hal en Mary vertelden zooveel goeds van hun nieu
wen vriend, dat allen den kapitein al direct als hun
besten vriend gingen beschouwen.
Een brief die op 14 Januari 1927 in Japan
was afgezonden is pas een dezer dagen bij den
te Hernne in Westfalen wonenden geadresseer
de bezorgd.
De brief heeft dus acht jaar noodig gehad om
zjjn bestemming te bereiken.
Een inwoner van Coblenz, Jacob Baulig, heeft
een voertuig uitgevonden, waarmede hij zich
zoowel op het land als te water kan voortbewe
gen Op 1 Mei as. wil de uitvinder met dit
vehikel een reis naar Engeland ondernemen.
Van Coblenz wil hjj zich over land naar Ca
lais begeven, alwaar de zeereis aanvangt en
gezien de resultaten van de onlangs te Cuxha
ven gehouden zeewaardlgheidsproeven. is de uit
vinder bvertuigd. dat hij veilig te Dover zal
aankomen. Bij goed weder verwacht hjj den
overtocht In zeven uur te kunnen volbrengen.
De tocht, waarop hij door nog twee andere
personen vergezeld zal zijn, gaat vervolgens via
een aantal Engelsche steden, te land en te wa
ter en vla de Noordzee. Helgoland en Bremen
terug naar Coblenz
Te Gibraltar is een Amerikaan aangekomen,
die zich reeds direct in groote belangstelling
van het publiek mocht verheugen, daar hij ver
gezeld is van een alligator.
Het beest heeft zijn eigenaar de laatste twee
jaar op al diens tochten vergezeld, en tezamen
hebben zij meer dan twintig landen bezocht en
ongeveer 100.000 K.M7 afgelegd. De alligator is
ruim 30 cM lang en slaapt in den jaszak van
zijn eigenaar. Hij eet slechts eenmaal per week,
zijn maaltijd bestaat hoofdzakelijk uit vleescb
I jQrf
was een jongeman met
.ichzelf alleen te zorgen
iet leven hield. Hij woonde
Tijdens opgravingen te Kadan in Bohemen
heeft men het oudste bier ter wereld ontdekt,
dat meer dan duizend jaar geleden is gemaakt.
Men vond een aantal ruwe aarden kruiken, die
goed verzegeld waren en die na opening de spo
ren van een vloeistof bleken te bevatten.
Na een chemisch onderzoek van de vloeistof-
resten constateerde men, dat men hier te doen
had met bier, vervaardigd uit spelt (een fijne
soort tarwe) en gerst. In plaats van hop had
men myrrhe gebezigd.
Hal en Mary hoorden het gelui van de klok en
vroegen den vorst wat dit beteekende. „Je vrienden
komen,” antwoordde Montezuma glimlachend, ter
wijl hij hen meenam naar het dak van het paleis.
Een expeditie, bestaande uit twee officieren
en negen andere mannen, uitgerust met drie
motor-lorrles, een auto, een motorfiets, een
vliegtuig en eenige radiotoestellen, is van uit
Adelaide naar Midden-Australië vertrokken,
teneinde een goudader te ontdekken, welke zich
moet bevinden in een gebied, waar tot nu toe
nog haast niemand geweest is.
De expeditie wordt geleld door S. R Hum-
merston, een mijn-ingenieur. die beweert op 100
mijl nauwkeurig te kunnen bepalen waar de
goudader zich bevindt.
Deze staat bekend als de verloren ..goudmijn
van Lasseter". Lasseter was een mijnonderzoe
ker. die 30 jaar geleden de goudader voor het
eerst ontdekt heeft. De expeditie, door hem
geleid, verloor zich echter in de wildernis, waar
bij ook Lasseter om het leven kwam Een ander
ontdekkingsreiziger vond zijn lijk en zijn dag
boek in het uitgestorven kamp.
Hummerston beweert aanwijzingen te hebben
gevonden, ingesneden in boomstammen, terwijl
hij ook een verzegelden brief in een flesch vond.
De goudader werd door hem ontdekt en over
een lengte van driekwart mijl gevolgd. Hum
merston beweert aan de hand van deze gege
vens den ader weer terug te kunnen vinden en
dat. voorzoover hii dezen gevolgd heeft, deze
een waarde van meer dan een mlllioen gulden
vertegenwoordigt.
Verschillende maatschappijen zijn bij de on
derneming geïnteresseerd.
om.
koopers
geld!
Het was een van Jimmie s hoofdeigenschap-
pen om juist op de ernstigste en meest kritieke
oogenblikken met taaie volharding door te zet
ten. Zijn gelaat was dus kalm, rustig en zake-
H)k, toen hij de deur van Valerie et Cie opende
en het huis binnenging, waarmee hij of lie
ver gezegd, hij en een van zijn Inwoner» zoo
graag verdere kennismaking wenschte
Jimmie was alleen HU ontdekte, dat deze
winkel voor dameshoeden niet geheel geleek op
dien, waar mannen hun hoeden koopen Er wa-
en geen planken met onnoemelijk veel karton
nen doozen op Er hing geen lucht van nieuw
vilt, geen stoelen en tafels vol met uitgepakte
hoeden, geen zweem van reclame Waar hu zich
nu bevond was een gezellige spreekkamer, op-
gevrooUJkt door licht en smaakvol behang, oude
gekleurde Franache platen en een flakkerend
open vuur. De stoelen waren bekleed met een
oud brocaat; het taput was dik: het
haardkleed groot. Een groote zwarte kat zat op
dit haardkleed. Jimmie zette onbewust zyn hoed
voor haar af; zü was per saldo het eenige levend
Een 21-jarige bedelaar was er op een
braak in een klokkenwinkel te Most (Bohemen
in geslaagd een zak vol horloges en wekkers
te bemachtigen. HU koos toen behoedzaam zün
weg naar huis uit vrees, dat het tikken der
klokken de aandacht van een politieagent zou
trekken, en reeds had hü bijna zijn huis be
reikt, toen plotseling een oorverdoovend lawaai
losbrak Er bevond zich onder den bult een
alarmklok die toevallig juist denaelfden avond
door den winkelier was opgewonden en die op
een voor den inbreker wel zeer ongelukkige mo
ment afliep. Het gevolg was, dat de dief door
ijlings toegescholen politie werd ingerekend
Een vrachtauto, waarmede
bijenkorven werden vervoerd.
Pirie (Australië) in botsing
waarin zich
de eenigen
door een Z’.
de korven te voorschijn waren gekomen, en de
inzittenden werden allen ernstig gestoken.
Nadat Jimmie Trickett een half uur la
ter den auto teruggebracht had naar de
garage keerde hU naar de stad terug met nog
meer spoed dan hü gekomen was. Sinds dien rijd
van oponthoud in de Souths Molton Street was
er een idee by hem opgekomen en had hü een
Plan ontwikkeld, dat hU nu wilde gaan ultwer-
Een 85-jarige ingezetene van Superior (Wis
consin) krijgt voor de derde maal in zUn leven
tanden. Eenigen tUd geleden begon zijn gehe
melte te jeuken. Na een onderzoek deed men
de bovenvermelde merkwaardige ontdekking.
tydpasseering verschaffen door den handels-
relziger tot een partijtje biljart uit te noodlgen?
HU deed alsof hU een krant wilde hebben, die
in de nabUheid van den handelsreiziger lag en
kreeg zoodoende de gelegenheid met den
man een gesprek te beginnen. Voelde hü iete
voor een partUtje biljart’
De handelsreiziger aarzelde. Dan stemde hü
langzaam toe De bleeke kellner legde de ballen
op t groene laken. De handelsreiziger koos met
zorg een queue.
In het begin ging het spel gelUk op. De beide
mannen bleken geroutineerde spelers te zün
Langzamerhand schudde de handelsreiziger ech
ter zUn verveeldheid af, hü begon zich voor
het spel te interesseeren. HU plaatste zUn stoe
ten met veel overleg, glimlachte dan wanneer
zUn opzet lukte In enkele stooten had hU de
ballen in een hoek gedreven en Latour ver
wachtte een lange serie.
Maar de aandacht van zUn tegenspeler scheen
opeens te verslappen. HU miste een gemakke-
Ujken bal.
Op dat oogenblik trilde de queue tn Latour’s
handen. Met beleid voerde hü zün* puntenaan-
tal op. prikkelde zijn tegenstander, die zich dan
ook weldra weer ten volle liet gaan.
De kellner sloeg met belangstelling het spel
gade. De handelsreiziger was bezig. Een lichte
blos was hem naar de wangen gestegen. Het
spel had hem gepakt. HU speelde goed, zéér
goed zelfs. Keer op keer vergrootte hü zijn voor
sprong HU lette op niets anders dan op de
ballen, die met felllooze zekerheid in de ge-
wenschte richting rolden. Al zün zenuwen wa
ren gespannen. Onbewust vertrok hü zijn mond
op een eigenaardige manier.
Daar! De serie was ten einde. HU keek glim
lachend op. Op hetzelfde oogenblik verstarde
echter de glimlach tot een grijns. In Latour’s
hand glansde een revolver.
..Het spel is uit!” zei de speurder met harde
stem. .Berge Meganof. of hoe je wilt dat Ik je
noemen zal. je bent mijn arrestant. Je hebt Je
zelf verraden.”
En onderwyi dacht Latour aan de woorden
van zUn chef: ..HU speelt goed biljart, maar
wordt spoedig door het spel meegesleept en
trekt dan zenuwachtig met zün mond. Dit is
de eenige aanwUzing. die ik je geven kan. Het
beteekent niet veel en....” De lang gezochte
man liet zich gewillig arresteeren.
striemde de wind de huizen. Een najaarsbui. die
de straten schoonveegde. In de gelagkamer
heerschte een droefgeestige stemming. Aan den
wand tikte een staartklok. De kellner leunde
tegen de vervelooze toonbank, één en al verve
ling. Het meubilair waa kaal, de geel-schjjnende
lampen vettig.
Bré-Latour las een krant. Vóór hem stond
een glas schraal bier. OogenschUnlük was ook
hü door de algemeene verveling, aangetast.
In een anderen hoek van het vertrek leunde
een sjofele man zwaar over de tafel. Ook hU
scheen te lezen.
Latour had hem
tot de conclusie
gekomen, dat de
man een han-
delsreizlger
moest zün. De hemel mocht weten hoe weinig
de man vandaag verkocht had!
- Pereden waarom Latour zich dien avond in
--berustte op
Duitschland terug te brengen en trok zich toen
terug in Hannover, om zün oude dagen door
te brengen, maar met den actieven wil, om
Ebert en diens regeerlng door dik en dun te
steunen. En Ebert regeerde. Eerst bespot en
sceptisch bekeken, al ras geëerd om de stille
wUsheid en rustige kracht van zUn beleid.
Von Hindenburg en Gröner hielpen hem.
alle revoltes en revolutiepogingen der Sparta-
cisten neer te slaan. ZU moesten zelfs ’n paar
maal mededeelen, dat zU er „tot hun leed
wezen” niet toe in staat waren, maar dat zü
God’s kracht over president Ebert afsmeekten
om zélf het dreigende bolsjewisme neer te
slaan. Wat president Ebert gelukte. Ook "de
Kapp-putsch overwon hü onder Hindenburg's
welgevalligen zegen. Gröner. Hindenburg’s
trouwe medewerker, werd herhaaldelük minis
ter onder het bestuur van Ebert en de veld
maarschalk gaf zUn zegen ook daartoe.
President Friedrich Ebert stierf zeer onver
wacht in het voorjaar van 1925.
De nu volgende historie is nog zéér contem
porain. Veldmaarschalk von Hindenburg volg
de Ebert als RUkspresident op. De oude politiek
der vervulling werd voortgezet, de politiek van
Wirth, Marx en Stresemann. En dan van Brü-
ning. Tot von Papen het oude jonkerdom weer
aan de macht bracht. De veldmaarschalk steun
de als president op de kiezers, welke de Wel-
marsche regeering van Ebert hadden gevormd.
De maarschalk wierp echter, toen het getU
zich wendde, alle ministers en kiezers uit de
aera-Ebert over boord en ging, zonder verdere
opheldering, naar het kamp zUner felste be
strijders over, die hem daarop als vader des
vaderlands begonnen te vergoden. In al de
redevoeringen, die Hindenburg’s laatste kanse
lier, Hitler, als zoodanig heeft gehouden, werd
de naam van den eersten president Fnedrich
Ebert nooit genoemd. Na den dood van der.
maarschalk verklaarde de Leider, dat deze de
eenige president was geweest. De naam van
Ebert verdween van de paar naambordjes der
straten, die naar hem, na zUn dood, waren
genoemd. De paar bescheiden monumenten, te
zUner eer opgericht, werden tot gruizelementen
geslagen. Het historische feit, dat Hindenburg
onder Ebert diende, diende in den vollen zin
des woords, werd weggevaagd. Het andere hls-
gaan, moge luk ook. dat onaangename dingen,
een avonturier, zooals hU zlchze’f bestempelde,
zouden kunnen overvallen misschien zou hU
zich zelfs belachelijk maken. Maar juist op hel
moment van de grootste vrees vond Jlmir.ic kVn
prUzenswaardlgen en nooit versagenden moed
terug.
Ga! zei hU en draaide zich op de hielen
Als zU verkoopers zUn dan zullen de
er welkom zün. Ik ben kooper met
een dertigtal
kwam te Port
(Australië) in botsing met een auto,
i rijf cricketers bevonden Geduren-
'-|d waren beide voertuigen omhuld
iwtrm van duizenden büen. die uit
voornemen gemaakt haar te zien nu ging hU
haar zien. Zy was het meest charmante meisje,
dat hU ooit in zün drie-en-twlntlg jarige leven
had gezien hU had zich dat al minstens
duizend maal verteld sinds hU haar die paar
veel te kort durende seconden had gezien
hü wilde eens met haar praten. Vandaar die
piekfüne verzorging van zün ulterlük; vandaar
het verlies van eetlust; vandaar dien toom-
loozen gang van zün gedachten, terwül een
taxi hem bracht naar den hoek van de Broak
Street.
Ik ga een hoed koopen ik ga een hoed
koopen, prevelde hü binnensmonds, toen hü
zUn parapule greep en de straat, waar hü twee
korte uren geleden Ntcholaon Packe had laten
uitstappen. In wandelde Een hoed een hoed
Let op je tellen. Jimmie Trickett mün jongen
blüf kalm en pas op je woorden!
Langzaam liep hu den winkel voorbü; eerst
moest hü even een kükje nemen voor hü den
positieven stap naar binnen deed. Het was een
ernstig, sober en streng-ultzlend gebouw; een
groot huis, zonder een enkele versiering, wil-en-
geel geverfde gevels; voor de bovenvensters hin
gen gordünen, hel-groen geschilderde bllndzn
en fleurige bloemen bakken gaven nog eenlg
leven aan het geheel. De naam Valerie «t Cie.
met bescheiden letters geschilderd boven de
benedenvensters, was het eenige teeken. dat
hier een zaak was gevestigd. Dit was. dacht
Jimmie, ongetwüfeld een van die zaken, waar
de meest exclusieve der grandes dames haar
hoofdbedekking Heten maken: misschien was
hier nog nooit een heer alleen naar binnen ge-
Een tot nu toe onbekend gebleven persoon
heeft voor het fonds ter verdediging van
Hauptmann waarvoor door het publiek tot dus
ver ongeveer 7000 dollar is büeengebracht, een
bijdrage gezonden in den vorm van een scheer
mesje.
Bij het scheermesje was een briefje gevoegd
van den volgenden inhoud:
Mynheer Mün bydrage voor Bruno. Zeg hem,
dat hü de belastingbetalers moet bevrüden van
den last hem op hun kosten te onderhouden
en zün hooger beroep te betalen.
In Duitschland zou hü by Hitler reeds lang
de bül gekregen hebben.
(w.g.) Een züner Vüanden.
Dit vreemdsoortige briefje dat biykens het
poststempel afkomstig was uit Jersey City was
gericht aan den gouverneur van New-Jersey,
Harold Hoffman.
torlsche feit, dat Hindenburg tn zün rede bü
de aanvaarding van het presidentschap Ebert
eerde In hooggestemde woorden als groot en
goed vaderlander, alvorens den eed van trouw
op de grondwet van Weimar af te leggen in de
handen van den soclaal-democratischen Rüks-
dag-pfesident Loebe. wordt eveneens volkomen
uit de geesten der Duitschers weggevaagd. De
objectieve geschiedschrijving laat zich echter
op den duur niet onderdrukken. Elaboraten, ge
dicteerd door haat en ondankbaarheid, ver
vloeien eenmaal in helle toekomsten. De ge
schiedenis zal den veldheer von Hindenburg
prijzen, maar zün staatsmanschap zal een bron
van mtsprijzlng zün. De figuur van den Ras
president Friedrich Ebert staat evenhoog als
die van den veldmaarschalk von Hindenburg.
Dit blüft de naakte waarheid.
dat gore hotelletje zat te vervelen, ts.
een vermoeden. Het was mogeiyk dat hier in
den loop van den avond enkele personen zon
ken.
Jimmie Trickett
keel geld, die voor
had en die veel van
*n het Cairo Hotel, «aar hü eenige zeer com
fortable kamers gehuurd had, die hü geheel
naar zün smaak had laten inrichten Deze
smaak kwam wel het meest uit door de keur
van prachtige sportprenten en de bibliotheek
van boeken over sport en Fransche romans.
Zooals wel büna van zelf spreekt beaat hü een
geweldige garderobe, vervaardigd door dc beste
kleermakers van Londen. Ter verzorging van
deae garderobe had hü een bediende Van mid
delbaren leeftyd. Kentover genamad. die in zün
tüd veel rüke jongelui had gediend. Zün tegen-
•oordigen heer beschouwde hü echter wel als
den beate van allen. Hü had niet veri te
hoed, die in Londen te koop is. De prijs laat mü
eh onverschillig.
De dame glimlachte weer en amuseerde zich
waarschynlUk met Jimmie's ormooaettteld.
Juist, mynheer, zei ze beleefd. Wü zullen
er al onze aandacht aan besteden. Ik zelf moet
op bet oogenblik uK een belangrijke aange
legenheid maar ik zal het in handen geven
van mün meest vertrouwde assistente, die er
zich ongetwüfeld met volle toewijding aan aal
geven. Deze zaken. mUnheer schünen voor hee
ren zoo onbelangrijk, maar in werkelükhetd
zün ze van het grootste belang.
Buitengewoon goed van U ik aal U aeer
verplicht zün
De dame keerde zich om en sclzoof het gOl -
dün opsü.
Juffrouw Walsden! riep zü naar iemand
die in een voor Jimmie mysterieus „ergens”
moest zün. Wilt u alstublieft even hier komen,
juffrouw Walsden?
Jimmie Trickett voelde, dat zün hart, na een
wilden sprong, tegen zün ribben bonsde, alsof
hü juist een geweldige athletlsche oefening had
volbracht, terwül hü niet in conditie was. Zün
oogen zochten het tapüt; zü keken op; hü zag
dat het gordün opaü werd geschoven potr-
tausend! Het meisje van vanmorgen atond
voor hem! Hü verwenechte zich aelf om een
dwaas gevoel, dat tn hem opkwam.
doen, een luxueuze omgeving en veel overschot
jes. Zooals van zelf spreekt bediende hy zyn
jongen meester op den kleinsten wenk en
trachtte hü al diens wenschen te voorkomen;
Jimmie vond hem daartegenover onmisbaar.
Dien dag en wel speciaal dit uur. begreep
Kentover echter absoluut niet wat zün meester
mankeerde. Om te beginnen: Jimmie Trickett
had slechts één sandwich gegeten een dwaas
heid vond Kentover, die wist dat hü een eter
was met capaciteiten, die minstens drie flinke
maaltüden per dag gebruikte. Daarna was hü
knorrig en zenuwachtig geworden over het pak.
dat Kentover voor hem had klaar gelegd. Hü
stond lang in twüfel over twaalf paar nieuwe
sokken; welke zou hü aantrekken? Het had
heel wat voelen in de aarde vcor hy een be
slissing had genomen in de keuze van een
fantasle-vest; de eene dassendoos «pende hU na
de andere, voor hü elndelUk gevonden had wat
hü zocht; hü maakte noodeloos veel drukte over
zün handschoenen en hoed Elndelük, toen hü
tot in de puntjes verzorgd weg ging, keek
Kentover de kleedkamer eens rond, krabde mee
warig op zün hoofd en luchtte zün gevoelens.
Er moet een meisje in het spel zün mop
perde hü. Als-tle niet weet, wat hü wil. is het
niet in orde. Nooit zoo van te voren gezien
De bediende was niet ver vart de waarheid.
Er was inderdaad een meisje in het spel
de jongedame, die Trickett slechts een kort,
maar heerlük. moment had gezien voor de
deur van den hoedenwinkel. Maar Jlmmle wist
in de verste verte niet, wat hü wilde. Hü
wenschte dat meisje te zien hü had het
wezen, buiten hemzelf in de kamer. HU had
de deur zorgvuldig achter zich gesloten, er
heerschte nu een zware, diepe stilte.
Wonderlük soort winkel, mompelde Jim
mie <nn zich heen kükend. Ik ben benieuwd of
er een bel is, of zou ik op den vloer moeten
stampen of aan den staart van die kat trek
ken. of wat anders?
Juist op dat oogenblik werd een gordün
tegenover hem zachtjes opril geschoven en er
verscheen een groote knappe dame, die by het
zien van dezen zoo elegant gekleeden jongeman,
oen kreet van verwondering uitte. Jlmmle
maakte een diepe buiging.
U wacht hier al lang, münheer? vroeg de
dame In goed Engelsch. doch met een duidelük
vreemd accent Hebt u nog niemand gezien?
Ik, de zaak is. antwoordde Jlmmle. Ik
eh ik wil een hoed koopen Een eh
een. ja, zooals daar voor het venster.
De dame glimlachte minzaam
Juist mynheer, antwoordde zy We maken
hier echter alleen hoeden. Onze cliënten bü
voorbeeld komen ons consulteervn Wü geven
raad wy studeeren wü beslissen, onze
cliënten en wü, wat het meest geschikt is.
Daarna maken wü het. De hoed, dien u
wenscht te koopen. is die voor uw echtgenoote
misschien?
De zaak is. antwoordde Jlmmle. die ver
schillende smoesjes had uitgezócht, terwijl hü
naar de stad reed. U moet weten, dat ik een
zuster in Indlë heb. Ik zou haar graag als
Kerst geschenk, een hoed zenden Den mooist en
it Is de eenige aanwyzing. die ik je geven
kan." zei de chef van den Parüschen
Veiligheidsdienst tot Bré-Labour, een
züner scherpzinnigste speurders. „Het beteekent
niet veel en de kans is groot, dat je er heele-
maal niets aan hebt. Ik kan het ook niet hel
pen.”
Bré-Labour rookte zwügend zün sigaar. Hü
was één en al rust, in tegenstelling met zün
chef, die de beweeglükheld zelve scheen.
..Maar de man moet gevonden worden, koet
wat kost." vervolgde de laatste. ..We hebben nu
al lang genoeg strubbelingen met hem gehad.
Het consulaat waarschuwt eiken dag en ik krüg
den indruk dat zün politieke vrienden een of
ander sinister complot op touw zetten, waarin
hü zelf zooals gewooniyk wel een belangrüke
rol zal spelen. Dus nóg eens, Labour, beweeg
hemel en aarde om den man te vinden.”
Bré-Labour tikte de asch van zün sigaret.
„Is er iets definitiefs bekend over dit com
plot?” vroeg hü langzaam. „U begrijpt, hoe
meer ik van de zaak af weet, hoe beter het is.”
Eén oogenblik kwam de heer Moulin tot
rust. Hü sloeg dc oogen neer en het scheen als
of hy de papperassén op zün bureau-ministre
aan een t--
keek hü Bré-Labour recht in de oogen en zei: spoor konden brengen Dat 'kon 'echter noe vd
„Zekerheid hebben we niet. Alles hangt nog 60 n0® el
in de lucht maar wü vermoeden, dat er een
bomaanslag gepleegd zal worden. Wie het
slachtoffer zal zün is ons nog volkomen onbe
kend. maar naar alle waarschünlükheid is de
bom bestemd voor één of meet* hooggeplaatste
politieke persoonlUkheden.”
„Waarom denkt u aan een bomaanslag?”
wilde Bré-Labour weten.
„Zou je die vraag nog stellen als je weet dat
Joachim Mertow uit Barcelona in Parijs is
aangekomen?" luidde.de wedervraag van den
heer Moulin.
Bré-Labour floot tusschen de tanden.
„Mertow, de anarchist!”
„Juist! Dezelfde. En daar ik weet dat hü
precies over veertien „dagen In Barcelona wordt
terugverwacht om een congres te presideeren,
vermoed ik. dat de bomaanslag even vóór dien
datum zal worden uitgevoerd Nu weet je even
veel als ik. Latour. Laat ik je niet langer op
houden
Latour stond op en verliet het bureau. Hü
verkeerde nu niet bepaald in een prettige stem
ming. Ten eerste had hü gerekend op een kort
verlof om in Bretagne eens heerlük te gaan uit-
rustep. Ten tweede had hü verwacht dat de
zaak, waarvoor hy zich thans moest Inspan
nen. logischer zou zün. Hü had de opdracht in
het groote Parüs een man te zoeken, waarvan
het eenige vaststaande feit was, dat hü onge
veer vüf en dertig jaar moest zün. De naam
deed niets ter zake. De man hield er een keur-
collectie namen op na. Het signalement leverde
geen hou-vast op De gezochte verstond de kunst
om zich door schynbaar onbeduidende vermom
mingen volkomen onherkenbaar te maken.
Verder was van hem bekend dat hü tot een
zeer bepaalde politieke richting behoorde maar
nooit in haar kringen verkeerde. En dan was er
nog de aanwijzing van den heer Moulin
niet meer dan een stroohalm waaraan een ver-
twüfeldc speurder zich kon vastgrüpen.
Bré-Latour wanhoopte echter niet. Hü begon
dadelijk aan zün ondankbare taak. Een week
later wist hü in welke richting hü niet moest
zoeken. Dat was al een belangrüke vooruitgang.
Twee dagen later bevond hü rich in een on-
aanzienlyk hotelletje ergens in een onaanzien-
lüke buurt.
Buiten kletterde de regen tegen de ruiten en
Negen November 1918 in het groote Duitsche
hoofdkwartier te Spa. De Keizer-Konlng
Wilhelm II te telefonisch afgezet door den
vertrouwensman van Maarschalk von Hinden
burg, RUkskanselier prins Max van Baden, een
uit de toen nog overheerschende klasse der
jonkers, maar een persoonlükheid, die wat
ulteriyke democratische allures tentoonspreid
de en daarom voor het oogenblik, nu voor
Duitschland de wereldoorlog verloren, defini
tief verloren was. van eenigen dienst kon zün.
De oude Centrumskanselier von Hertllng was
door Ludendorff met goedkeuring van von
Hindenburg op zü geschoven op bruuske wüze,
omdat deze oude veteraan niets wilde weten
van de opkomende democratische richting. De
Generale Staf verwachtte plotseling alles van
de democratie. Prins Max van Baden toonde
zich bereid, om den weg der democratie in
Duitschland te banen.
Deze prins was naief genoeg, om dit juk op
zich te nemen, maar tevens leep genoeg, om
In de korte spanne tüds van zün kanselierschap
de griep te krügcn, die hem hielp de verant-
woordelükheid voor vele züner daden van zich
af te wentelen. De democratie werd in Duitsch-
land gevestigd onder den indruk van ineen
storting en nederlaag. De Oost-Elbische en ver
dere Pruisische jonkers kropen als het ware
weg in muizengaten, toen het gevaar van een
inval der Entente dreigde. Liever weg met den
keizer en met alles, wat tot dusver heilig was,
dan zich zelf de vingers te branden. Hun or
gaan. de .JCreuzzeitung" schrapte direct zün
oude devies „Für Gott. Könlg und Vaterland.”
Ondertusschen was het drama te Spa nog aan
den gang.
Terwül de imperator-rex nog steeds aarzel
de af te treden /en niet inging op de „telefoni
sche" (zoo weinig égards had men met den
ongelukklgen monarch) eischen van Berlün,
zün kroon van het hoofd te nemen, nam prins
Max van Baden, neef van den Caesar, als RUks
kanselier eenvoudig een pen en schreef uit zün
griepbed voor het toen nog floreerende W T.
B (thans D. N. B.) lakonlek het bericht, dat
Z. M de Keizer en Koning afstand had gedaan
van den troon en dat Z. K. H. de kroonprins
het vaderlüke voorbeeld had gevolgd. Beide
kelzeriyke personen zouden dit voor hen niet
onbelangrijk nieuws in hun avondblad hebben
gelezen, wanneer het hun niet telefonisch uit
Berlün ware medegedeeeld. Veldmaarschalk
von Hindenburg deed niets voor zün „aller-
gnédigste Kaiser. Könlg und Herr.” In alle
mémoires, tot die van den ex-kroonprins toe,
staat te lezen, dat. toen de bruuske afzetting
bekend werd aller oogen zich richtten op den
veldmaarschalk, als op de eenlgste en laatste
redding in den stervenssnood van het Kelzer-
lljke Duitschland. De veldmaarschalk gaf ech
ter niet thuis, keek in een hoek en bezegelde
daardoor zwügend den val van het Keizerrük.
De keizer besteeg zün hoftreln en landde als
geïnterneerde in Nederland. Onderwül lag ra
deloos op zün legerstede in het kanselierspalete
te Berlün Prins Max van Baden, de verantwoor-
delüke leider des Rüks. Hü had nu wel zün
ketzeriyken neef telefonisch afgezet, maar wie
zou nu het Rijk regeeren? Naar ’s prinsen op
vatting was er slechts één man. die daarvoor
in aanmerking kwam en het zou kunnen wa
gen de taak op zich te nemen, het Rijk te
redden. Deze man was de bezadigde en rustige
leider der meerderheidssocialisten (de Enten-
te-wereld noemde hen spottend: de keizerlük-
koninklyke sociaal-democratie), Friedrich
Ebert, de man. die het meeste er toe had bü-
gedragen. dat de sociaal-democratle voor de
oorlogscredieten stemde, de man, die Spartacus
klein had gehouden, de vaderlander, die twee
zoons in den oorlog verloor. Dezen man liet
prins Max bü zich komen. Ebert weerde met
beide handen 't aanbod af, kanselier te worden.
Ook van een republiek wilde hü voorshands
niets weten. Hü stelde vergeefs voor een re
gentschap te benoemen over den ’kleinzoon
des keizers onder leiding van Max van Baden
zélf. Deze weigerde beslist en sprak de histori-
iche woorden: „Gü. meneer Ebert, zyt de
eenige, die het RUk kunt redden." De kelzer-
lüke neef had genoeg van alles en droeg het
gaarne aan den sociaal-democraat Ebert op,
om te redden, wat er nog te redden viel
Maarschalk von Hindenburg ondersteunde
direct de door prins Max gevonden oplossing,
vond alles goed, stelde zich, zonder aarzelen,
spontaan onder Ebert, droeg den opvolger van
den ontslagen Ludendorff, zün kwartiermees-
ter-generaal Gröner op. om alle bevelen van het
nieuwe staatshoofd stipt op te volgen, hielp
mede, om steunend op zün autoriteit van, zü
het dan nu geslagen, legerhoofd, het leger naar
