Duitschlands eerste president
ZKctueïAaal
den daq
wm
DIEFSTAL?!
DE ENGELSCHE KAPERS
I
s
D
VOOR 10 JAAR STIERF
FRIEDRICH EBERT
Bllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllli
- .w
.1
ZATERDAG 9 MAART 1935
Nieuw vehikel
85-jarige krijgt tanden
De vlugge post
Gold-rush
Australië
in
1OOO jaar oud bier
Rare reisgenoot
Alarmklok liep af.
DOOR J. S. FLETCHER
Een bezadigd en rustig
leider
Een vijand van Bruno
Hauptmann
Zwerm bijen overvalt
cricketers
Het verrader-
uGy, meneer Ebert, zyt de eenige,
die het Ryk kunt redden”
(Max von Baden)
Ebert
'4.
B
eenigen tijd duren. Waarom zou hü zich niet
ten met veel overleg, glimlachte dan wanneer
|zün opzet lukte. In enkele stooten had htf de
t
Wordt vervolgd»
kamers
smaak
Een brief die op 14 Januari 1937 in Japan
was afgezonden Is pas een dezer dagen bij den
te Hernne in Westfalen wonenden geadresseer
de bezorgd.
De brief heeft dus acht Jaar noodlg gehad om
zijn bestemming te bereiken.
in
op
Te Gibraltar is een Amerikaan aangekomei
die zich reeds direct in groote belangstelling
van het publiek mocht verheugen, daar hij ver
gezeld is van een alligator.
Het beest heeft zijn eigenaar de laatste twee
jaar op al diens tochten vergezeld, en tezamen
hebben zij meer dan twintig landen bezocht en
ongeveer 100.000 KM afgelegd. De alligator is
ruirp 30 c.M. lang en slaapt in den jaszak van
zijn eigenaar. HU eet slechts eenmaal per week,
zijn maaltijd bestaat hoofdzakelUk uit vlees'
Een 21-jarige bedelaar was er op
braak in een klokkenwinkel te Most (Bohemei
in geslaagd een zak vol horloges en wekkers
te bemachtigen. HU koos toen behoedzaam zün
weg naar huis uit vrees, dat het tikken der
klokken de aandacht van een politieagent zou
trekken, en reeds had hü bijna zUn huis be
reikt. toen plotseling een oorverdoovend lawaai
losbrak. Er bevond zich onder den buit een
alarmklok die toevallig juist denaelfden avond
door den winkelier was opgewonden en die op
een voor den inbreker wel zeer ongelukkige mo
ment afliep. Het gevolg was, dat de dief door
ijlings toegeschoten politie werd ingerekend.
hoed, die in Londen te koop is. De prijs laat mu
eh onverschillig.
De dame glimlachte weer en amuseerde zich
waarschijnlijk met Jimmie's onnoozelheid.
Juist, mijnheer, zei ze beleefd. Wü zullen
er al onze aandacht aan besteden. Ik zelf moet
op bet oogenblik uit een belangrijke aange
legenheid maar ik zal het in handen geven
van mün meest vertrouwde assistente. die er
zich ongetwijfeld met volle toewijding aan zal
geven. Deze zaken. münheer schijnen voor hee
ren zoo onbelangrijk, maar in werkelUkheid
zün ze van het grootste belang.
Buitengewoon goed van U ik sal U zee?
verplicht zUn.
De dame keerde zich om en schoof het goi -
dUn opzij
Juffrouw Waleden! riep zü naar iemand
die in een voor Jimmie mysterieus „ergens'
moest zijn. Wilt u alstublieft even hier’komen
juffrouw Walsden?
Jimmie Trickett voelde, dat zün hart, na een
wilden sprong. tegen zijn ribben bonsde, alsof
hU juist een geweldige athletische oefening had
volbracht. terwül hü niet in conditie was. Sün
oogen zochten het tapijt; zU keken op; hU zag
dat het gordijn op>U werd geschoven pot£-
tausend! Het meisje van vanmorgen etoud
voor hem! Hü verwenschte zich self om een
dwaas gevoel, dat in hem opkwam
(S(t*eeaeeeeaa*M«eeeeeea
om
koopers
geld!
Het was een van Jimmie's hoofdeigenschap
pen om Juist op de ernstigste en meest kritieke
□ogenblikken met taaie volharding door te zet
ten. ZUn gelaat was dus kalm, rustig en zake-
IUk, toen hü de deur van Valerie et Cle opende
en het huis binnenging, waarmee hU of lie
ver gezegd. hU en een van zUn inwoners zoo
graag verdere kennismaking wenschte
Jimmie was alleen. HU ontdekte, dat deze
winkel voor dameshoeden niet geheel geleek op
dien, waar mannen hun hoeden koopen. Er wa
len geen planken met onnoemelük veel karton
nen doozen op. Er hing geen lucht van nieuw
vilt, geen stoelen en tafels vol met uitgepakte
hoeden, geen zweem van reclame. Waar hit zich
nu bevond was een gezellige spreekkamer, op-
gevroolUkt door licht en smaakvol behang, oude
gekleurde Fransche platen en een flakkerend
open vuur. De stoelen waren bekleed met een
oud brocaat; het tapUt was dik: het
haardkleed groot. Een groote zwarte kat zat op
dit haardkleed. Jimmie zette onbewust zün hoed
voor haar af; zü was per saldo het eenige levend
is dezer dagen al weer tien Jaren
geleden, dat de eerste president der
Duitsche republiek, Friedrich Ebert, te
BerlUn is gestorven.
Negen November 1918 in het groote Duitsche
hoofdkwartier te Spa. De Keizer-Konlng
Wilhelm II is telefonisch afgezet door den
vertrouwensman van Maarschalk von Hinden
burg. RUkskanselier prins Max van Baden, een
uit de toen nog overheerschende klasse der
Jonkers, maar een persoonlUkheld, die wat
uiterlijke democratische allures tentoonspreid
de en daarom voor het oogenblik, nu voor
Dultschland de wereldoorlog verloren, defini
tief vertoren was, van eenigen dienst kon zün.
De oude Centrumskanseller von Hertling was
door Ludendorff met goedkeuring van von
Hindenburg op zU geschoven op bruuske wijze,
omdat deze oude veteraan niets wilde weten
van de opkomende democratische richting. De
Generale Staf verwachtte plotseling alles van
de democratie. Prins Max van Baden toonde
zich bereid, om den weg der democratie in
Dultschland te banen.
Deze prins was naief genoeg, om dit Juk op
zich te nemen, maar tevens leep genoeg, om
in de korte spanne tijds van zijn kanselierschap
de griep te krijgen, die hem hielp de verant
woordelijkheid voor vele zijner daden van zich
at te wentelen. De democratie werd in Duitsch-
land gevestigd onder den indruk van ineen
storting en nederlaag. De Oost-Elbische en ver
dere Pruisische jonkers kropen als het ware
weg in muizengaten, toen het gevaar van een
inval der Entente dreigde. Liever weg met den
keizer en met alles, wat tot dusver heilig was,
dan zich zelf de vingers te branden. Hun or
gaan, de „Kreuzzeitung” schrapte direct zijn
oude devies „Für Gott. Könlg und Vaterland.”
Ondertusschen was het drama te Spa nog aan
den gang.
Terwijl de imperator-rex nog steeds aarzel
de af te treden en niet inging op de „telefoni
sche” (zoo weinig égards had men met den
ongelukkigen monarch) elschen van Berlijn,
zijn kroon van het hoefd te nemen, nam prins
Max van Baden, neef van den Caesar, als Rijks-
kanselier eenvoudig een pen en schreef uit zijn
griepbed voor het toen nog floreerende W. T.
B (thans D. N. B.) lakonlek het bericht, dat
Z. M. de Keizer en Koning afstand had gedaan
van den troon en dat Z. K H. de kroonprins
het vaderlijke voorbeeld had gevolgd. Beide
keizerlijke personen zouden dit voor hen niet
onbelangrijk nieuws in i>un avondblad hebben
gelezen, wanneer het hun niet telefonisch uit
Berlijn ware medegedeeeld. Veldmaarschalk
von Hindenburg deed niets voor zijn „aller-
gn&dlgste Kaiser, Könlg und Herr.” In alle
mémoires, tot die van den ex-kroonprins toe,
staat te lezen, dat. toen de bruuske afzetting
bekend werd aller oogeri zich richtten op den
veldmaarschalk, als op de eenigste en laatste
redding in den stervenssnood van het Keizer
lijke Dultschland. De veldmaarschalk gaf ech
ter niet thuis, keek in een hoek en bezegelde
daardoor zwijgend den val van het Keizerrijk.
De keizer besteeg zijn hoftrein en landde als
geïnterneerde in Nederland. Onderwijl lag ra
deloos op zijn legerstede in het kanselierspaleis
te Berlijn Prins Max van Baden, de verantwoor
delijke leider des Rijks. Hij had nu wel zijn
keizerlijken neef telefonisch afgezet, maar wie
zou nu het Rijk regeeren? Naar 's prinsen op
vatting was er slechts één man, die daarvoor
in aanmerking kwam en het zou kunnen wa
gen, de taak op zich te nemen, het Rijk te
redden. Deze man was de bezadigde en rustige
leider der meerderheidssocialisteh (de Enten-
te-wereld noemde hen spottend': de keizerlijk-
koninklüke sociaal-democratie), Friedrich
Ebert, de man, die het meeste er toe had bij
gedragen, dat de sociaal-democratie voor de
oorlogscredieten stemde, de man. die Spartacus
klein had gehouden, d* vaderlander, die twee
zoons in den oorlog verloor. Dezen man liet
prins Max bij zich komen. Ebert weerde met
belde handen 't aanbod af. kanselier te worden.
Ook van een republiek wilde hij voorshands
niets weten. HU stelde vergeefs voor een re
gentschap te benoemen over den kleinzoon
des keizers onder leiding van Max van Baden
zélf. Deze weigerde beslist en sprak de histori-
sche woorden: „Gij, meneer Ebert, zijt de
eenige, die het Rijk kunt redden.” De keizer
lijke neef had genoeg van alles en droeg het
gaarne aan den sociaal-democraat Ebert op,
om te redden, wat er nog te redden viel.
Maarschalk von Hindenburg ondersteunde
direct de door prins Max gevonden oplossing,
vond alles goed, stelde zich, zonder aarzelen,
spontaan onder Ebert, droeg den opvolger van
den ontslagen Ludendorff, zijn kwartlermees-
ter-generaal Gröner op. om alle bevelen van het
nieuwe staatshoofd stipt op te volgen, hielp
mede, om steunend op zijn autoriteit van, zij
het dan nu geslagen, legerhoofd, het leger naar
Een inwoner van Coblenz, Jacob Baullg, heeft
een voertuig uitgevonden, waarmede hij zich
zoowel op het land als te water kan voortbewe
gen. Op 1 Mei as. wil de uitvinder met dit
vehikel een reis naar Engeland ondernemen.
Van Coblenz wil hij zich over land naar Ca
lais begeven, alwaar de zeereis aanvangt en
gezien de resultaten van de onlangs te Cuxha
ven gehouden zeewaardigheidsproeven, is de uit
vinder Overtuigd, dat hjj veilig te Dover zal
aankomen. Bij goed weder verwacht hit den
overtocht in zeven uur te kunnen volbrengen.
De tocht, waarop hij door nog twee andere
personen vergezeld zal zijn, gaat vervolgens via
een aantal Engelsche steden, te land en te wa
ter en via de Noordzee. Helgoland en Bremen
terug naar Coblenz
Een vrachtauto, waarmede
bijenkorven werden vervoerd.
Pirle (Australia) in botsing
Een 85-Jarige Ingezetene van Superior (Wis
consin) krijgt voor de derde maal in zijn leven
tanden. Eenigen tijd geleden begon zijn gehe
melte te Jeuken. Na een onderzoek deed men
de bovenvermelde merkwaardige ontdekking.
een dertigtal
kwam te Port
(Australia) in botsing met een auto,
waarin zich vijf cricketers bevonden. Geduren
de eenigen tijd waren beide voertuigen omhuld
door een zwerm van duizenden bijen, die uit
de korven te voorschijn waren gekomen, en de
inzittenden werden allen ernstig gestoken.
torische feit, dat Hindenburg in zijn rede bij
de aanvaarding van het presidentschap Ebert
eerde in hooggestemde woorden als groot en
goed vaderlander, alvorens den eed van trouw
op de grondwet van Weimar af te leggen in de
handen van den soclaal-democratischen Rjjks-
dag-presldent Loebe. wordt eveneens volkomen
uit de geesten der Duitschers weggevaagd. De
objectieve geschiedschrijving laat zich echter
op den duur niet onderdrukken. Elaboraten, ge
dicteerd door haat en ondankbaarheid, ver
vloeien eenmaal in helle toekomsten. De ge
schiedenis zal den veldheer von Hindenburg
prijzen, maar zijn staatsmanschap zal een bron
gaan, mogelijk ook. dat onaangename dingen,
een avonturier, zooals hij zichze'f bestempelde,
zouden kunnen overvallen misschien zou hü
zich zelfs belachelijk maken. Maar juist op het
moment van de grootste vrees vond Jimmie zijn
prijzenswaardigen en nooit versagenden moed
terug.
Ga! zei hij en draaide zich op de hielen
Als zij verkoopers zijn dan zullen de
er welkom zjjn. Ik ben kooper met
Dultschland terug te brengen en trok zich toen
terug in Hannover, om zijn oude dagen door
te brengen, maar met den actleven wil. om
Ebert en diens regeering door dik en dun te
steunen. En Ebert regeerde Eerst bespot en
sceptisch bekeken, al ras geëerd om de stille
wijsheid en rustige kracht van zijn beleid.
Von Hindenburg en Gröner hielpen hem.
alle revoltes en revolutiepogingen der Snarta-
cisten neer te slaan. Zij moesten zelfs 'n paar
maal mededeelen. dat zij er „tot hun leed
wezen” niet toe in staat waren, maar dat zij
God's kracht over president Ebert afsmeekten
om zélf het dreigende bolsjewisme neer te
slaan. Wat president Ebert gelukte. Ook de
Kapp-putsch overwon hij onder Hindenburg's
welgevalllgen zegen. Gröner. Hindenburg’s
trouwe medewerker, werd herhaaldelijk minis
ter onder het bestuur van Ebert en de veld
maarschalk gaf zijn zegen ook daartoe.
President Friedrich Ebert stierf zeer onver
wacht in het voorjaar van 1925.
De nu volgende historie is nog zéér contem
porain. Veldmaarschalk von Hindenburg volg
de Ebert als Rjjkspresident op. De oude politiek
der vervulling werd voortgezet, de politiek van
Wirth, Marx en Stresemann. En dan van Brü-
nlng. Tot von Papen "het oude Jonkerdom weer
aan de macht bracht. De veldmaarschalk steun
de als president op de kiezers, welke de Wei-
marsche regeering van Ebert hadden gevormd
De maarschalk wierp echter, toen het getij
zich wendde, alle ministers en kiezers uit de
aera-Ebert‘over boord en ging, zonder verdere
opheldering, naar het kamp zijner felste be
strijders over, die hem daarop als vader des
vaderlands begonnen te vergoden. In al de
redevoeringen, die Hindenburg's laatste kanse
lier. Hitler, als zoodanig heeft gehouden, werd
de naam van den eersten president Friedrich
Ebert nooit genoemd. Na den dood van der.
maarschalk verklaarde de Leider, dat deze de
eenige president was geweest. De naam van
Ebert verdween van de paar naambordjes der
straten, die naar hem, na zijn dood.' waren
genoemd. De paar bescheiden monumenten, te
zijner eer opgericht, werden tot gruizelementen
geslagen. Het historische feit, dat Hindenburg
onder Ebcrt diende, diende in den vollen zin
des woords. werd weggevaagd. Het andere hls-
striemde de wind de huizen. Een najaarabui, die
de straten schoon veegde. In de gelagkamer
heerschte een droefgeestige stemming. Aan den
wand tikte een staartklok. De kellner leunde
tegen de vervelooze toonbank, één en al verve
ling Het meubilair wa« kaal, de geel-schUnende
lampen vettig.
Bré-Latour las een krant. Vóór hem stond
een glas schraal bier. Oogenschünlük was ook
hij door de algemeene verveling aangetast.
In een anderen hoek van het vertrek leunde
een sjofele man zwaar over de tafel. Ook hij
scheen te lezen.
Latour had hem
reeds lang opge-
nomen en was
tot de conclusie i
gekomen, dat de i lijke Spel -=
man een han-
delsrelziger
moest zjjn. De hemel mocht weten hoe weinig
Een expeditie, bestaande uit twee officieren
en negen andere mannen, uitgerust met drie
motor-lorries, een auto, een motorfiets, een
vliegtuig en eenige radiotoestellen, is van uit
Adelaide naar Mldden-Australië vertrokken,
teneinde een goudader te ontdekken, welke zich
moet bevinden in een gebied, waar tot nu toe
nog haast niemand geweest is.
De expeditie wordt geleld door S. R. Hum-
merston, een mijn-lngenleur. die beweert op
mijl nauwkeurig te kunnen bepalen waar
goudader zich bevindt.
Deze staat bekend als de verloren „goudmijn
van Lasseter”. Lasseter was een mijnonderzoe
ker. die 30 Jaar geleden de goudader voor het
eerst ontdekt heeft. De expeditie, door hem
geleid, verloor zich echter in de wildernis, waar
bij ook Lasseter om het leven kwam Een ander
ontdekkingsreiziger vond zijn lijk en zijn dag
boek in het uitgestorven kamp.
Hummerston beweert aanwijzingen te hebben
gevonden, ingesneden in boomstammen, terwijl
hij ook een verzegelden brief in een flesch vond.
De goudader werd door hem ontdekt en over
een lengte van driekwart mijl gevolgd. Hum
merston beweert aan de hand van deze gege
vens den ader weer terug te kunnen vinden en
dat. voorzoover hij dezen gevolgd heeft, deze
een waarde van meer dan een mUlioen gulden
vertegenwoordigt
Verschillende maatschappijen zijn bij de on
derneming geïnteresseerd.
van
van
Zooals wel bijna van zelf spreekt bezat hü een
geweldige garderobe, vervaardigd door dc beste
kleermakers van Londen. Ter verzorging van
deze garderobe had hU een bediende van mid
delbaren leeftijd, Kentover genamad, die in zjjn
tüd veel rijke jongelui had gediend. Zijn tegen-
*oordigen heer beschouwde hü echter wel als
den beste van allen. Hij had niet veel te
een tijdpasseering verschaffen door den handels-
reizlger tot een partijtje biljart uit te noodlgen?
HU deed alsof hU een krant wilde hebben, die
in de nabUheid van den handelsreiziger lag en
kreeg zoodoende de gelegenheid met den
man een gesprek te beginnen. Voelde hü iets
voor een partütje biljart?
De handelsreiziger aarzelde. Dan stemde hü
langzaam toe. De bleeke kellner legde de ballen
op t groene laken. De handelsreiziger koos met
zorg een queue.
In het begin ging het spel gelük op. De belde
mannen bleken geroutineerde spelers te zün.
Langzamerhand schudde de handelsreiziger ech
ter zün verveeldheid af. hü begon zich voor
het spel te interesseeren. Hü plaatste zün stoo-
Tijdens opgravingen te Kadan in Bohemer
heeft men het oudste bier ter wereld ontdekt,
dat meer dan duizend Jaar geleden is gemaakt.
Men vond een aantal ruwe aarden kruiken, die
goed verzegeld waren en die na opening de spo
ren van een vloeistof bleken te bevatten.
Na een chemisch onderzoek van de «vloeistof -
resten constateerde men. dat men hier te doen
had met bier, vervaardigd uit spelt (een füne
soort tarwe) en gerst. In plaats van hop had
men rnyrrhe gebezigd.
ballen in een hoek gedreven en Latour ver
wachtte een lange serie.
Maar de aandacht van zün tegenspeler scheen
opeens te verslappen. Hü miste een gemakke-
lüken bal.
Op dat oogenblik trilde de queue in Latour's
handen. Met beleid voerde hü zün puntenaan-
tal op. prikkelde zün tegenstander, die zich dan
ook weldra weer ten volle Het gaan.
De kellner sloeg met belangstelling het spel
gade. De handelsreiziger was bezig Een lichte
blos was hem naar de wangen gestegen. Het
spel had hem gepakt. Hü speelde goed, zéér
goed zelfs. Keer op keer vergrootte hü zün Voor
sprong. Hü lette op niets anders dan op de
ballen, die met feillooze zekerheid in de ge-
wenschte richting rolden. Al zjjn zenuwen wa
ren gespannen. Onbewust vertrok hü zün mond
op een eigenaardige manier.
Daar! De serie was ten einde. Hü keek glim
lachend op. Op hetzelfde oogenblik verstarde
echter de glimlach tot een grijns. In Latour’s
hand glansde een revolver.
„Het spel is uit!” zei de speurder met harde
stem. ...Serge Megandf. of hoe je wilt dat ik je
noemen zal, je bent mün arrestant. Je hebt je
zelf verraden.”
En onderwijl dacht Latour aan de woorden
van zün chef: ..Hü speelt goed biljart." maar
wordt spoedig door het spel meegesleept en
trekt dan zenuwachtig met zijn mond. Dit is
de eenige aanwüzing. die ik Je geven kan. Het
beteekent niet veel en.'...” De lang gezochte
man liet zich gewillig arreeteeren.
Nadat Jimmie Trickett een half uur la
ter den auto teruggebracht had naar de
garage keerde hü naar de stad terug met nog
meer spoed dan hü gekomen was. Sinds dien tüd
♦an oponthoud in de Souths Molton Street was
er een idee bü hem opgekomen en had hü een
plan ontwikkeld, dat hü nu wilde gaan uitwer
ken. -
Jimmie Trickett was een Jongeman met
’eel geld, dje voor -ichzelf alleen te zorgen
had en die veel van «-et leven hield. Hü woonde
in het Cairo Hotel, waar hü eenige zeer com
fortable kamers gehuurd had, die hü geheel
naar zün smaak had laten inrichten. Deze
smaak kwam wel het meest uit door de keur
prachtige sportprenten en de bibliotheek
boeken over sport en Fransche romans.
doen, een luxueuze omgeving en veel overschot
jes. Zooals van zelf spreekt bediende hü zvg
Jongen meester op den kleinsten wenk en
trachtte hü al diens wenschen te voorkomen;
Jimmie vond hem daartegenover onmisbaar.
Dien dag en wel speciaal dit uur, begreep
Kentover echter absoluut niet wat zün meester
mankeerde. Om te beginnen: Jimmie Trickett
had slechts één sandwich gegeten een dwaas-
lieid vond Kentover. die wist dat hü een eter
was met capaciteiten, die minstens drie flinke
maaltüden per dag gebruikte. Daarna was hü
knorrig en zenuwachtig geworden over het pak,
dat Keptover voor hem had klaar gelegd. Hü
stond lang in twijfel over twaalf paar nieuwe
sokken; welke zou hü aantrekken? Het had
heel wat voeten in de aarde vcor hü een be
slissing had genomen in de keuze van een
fantasie-vest; de eene dassendoos opende hü na
de andere, voor hü eindelük gevonden had wat
hü zocht; hü maakte noodeloos veel drukte over
zün handschoenen en hoed. Eindelük. toen hü
tot in de punt‘es verzorgd weg ging, keek
Kentover de kleedkamer eens rond, krabde mee
warig op zün hoofd en luchtte zün gevoelens.
Er moet een meisje in het spel zün mop
perde hü. Als-tie niet weet, wat hü wil. is het
niet in orde. Nooit zoo van te voren gezien
De bediende was niet ver van de waarheid.
Er was Inderdaad een meisje in het spel
de jongedame, die Trickett slechts een koit.
maar heerlük, moment had gezien voor de
deur van den hoedenwinkel. Maar Jimmie wist
in de verste verte niet, wat hü wilde. Hü
wenschte dat meisje te zien hü had het
voornemen gemaakt haar te zien nu ging hü
haar zien. Zü was het meest charmante meisje,
dat hü ooit in zün drie-en-twintlg jarige leven
had gezien hü had zich dat al minstens
duizend maal verteld sinds hü haar die paar
veel te kort durende seconden had gezien
hü wilde eens met haar praten. Vandaar die
piekfüne verzorging van zün ulterlük; vandaar
het verlies van eetlust; vandaar dien toom-
loozen gang van zün gedachten, terwül een
taxi hem bracht naar den hoek van de Broak
Street.
Ik ga een hoed koopen ik ga een hoed
koopen. prevelde hü binnensmonds, toen hü
zün parapule greep en de straat, waar hü twee
korte uren geleden Nicholson Packe had laten
uitstappen, in wandelde. Een hoed een hoed
Let op je tellen. Jimmie Trickett mün jongen
blüf kalm en pas op je woorden!
Langzaam liep hü den winkel voorbü; eerst
moest hü even een kükje nemen voor hü den
positieven stap naar binnen deed. Het was een
ernstig, sober en streng-ultziend gebouw; een
groot huis, zonder een enkele versiering, wit-en-
geel geverfde gevels; voor de bovenvensters hin
gen gordünen, hel-groen» geschilderde blinden
en fleurige bloemenbakken gaven nog eenlg
leven aan het geheel. De naam Valerie «t Cle.
met bescheiden letters geschilderd boven de
benedenvensters, was het eenige teekon. .dat
hier een zaak was gevestigd Dit was dacht
Jimmie, ongetwüfeld een van die zaken, waar
de meest exclusieve der grandes dames haar
hoofdbedekking lieten maken: misschien was
hier nog nooit een heer alleen naar binnen ge-
de man vandaag verkocht had!
De reden waarom Latour zich dien avond
dat gore hotelletje zat te vervelen, berustte
een vermoeden. Het was mogelük dat hier in
den loop van den avond enkele personen zou
den verschonen, die hem op het lang gezochte
Een tot nu toe onbekend gebleven pefsoon
heeft voor het fonds ter verddOIging van
Hauptmann waarvoor door het publiek tot dus
ver ongeveer 7000 dollar is bijeengebracht, een
büdrage gezonden in den vorm van een scheer
mesje.
Bü het scheermesje was een briefje gevoegd
van .den volgenden Inhoud:
'Münheer. Mün büdrage voor Bruno. Zeg hem.
dat hü de belastingbetalers moet bevrijden van
den last hem op hun kosten te onderhouden
en zün hooger beroep te betalen.
In Dultschland zou hü bü Hitler reeds lang
de bül gekregen hebben
(w.g.) Een züner Vüanden.
Dit vreemdsoortige briefje dat blükens het
poststempel afkomstig was uit Jersey City was
gericht aan den gouverneur van New-Jersey,
Harold Hoffman.
van mlsprijzing zün. De figuur van den Rijks- I
president Friedrich Ebert staat evenhoog als 1
die van den veldmaarschalk von Hindenburg.
Dit blüft de naakte waarheid.
it is de eenige aanwüzing, die ik je geven
kan,” zei de chef van den Partjschen
Veiligheidsdienst tot Bré-Labour, een
züner scherpzinnigste speurders. „Het beteekent
niet veel en de kans is groot, dat je er heele-
maal niets aan hebt. Ik kan het ook niet hel
pen.”
Bré-Labour rookte zwügend zün sigaar Hü
was één en al rust, in tegenstelling met zün
chef, die de beweeglükheid zelve scheen.
..Maar de man moet gevonden worden, kost
wat kost." vervolgde de laatste. „We hebben nu
al lang genoeg strubbelingen met hem gehad.
Het consulaat waarschuwt eiken dag en ik krüg
den indruk dat zün politieke vrienden een of
ander sinister complot op touw zetten, waarin
hü zelf zooals gewoonlük wel een belangrüke
rol zal spelen. Dus nóg eens. Labour, beweeg
hemel en aarde om den man te vinden."
Bré-Labour tikte de asch van zün sigaret.
„Is er iets definitiefs bekend over dit com
plot?” vroeg hü langzaam. „U begrijpt, hoe
meer ik van de zaak af weet, hoe beter bet is.”
Eén oogenblik kwam de heer Moulin tot
rust. Hü sloeg de oogen neer en het scheen als
of hü de papperassen op zün bureau-ministre
aan een grondig onderzoek onderwierp. Dan
keek hü Bré-Labour recht in de oogen en zei: snoor irnnd»» h—t^..-
„Zekerheid hebben we niet. Alles hangt nog !P°°r konden br'nken. Dat kon echter nog wel
in de lucht maar wü vermoeden, dat er een
bomaanslag gepleegd zal worden. Wie het
slachtoffer zal zün is ons nog volkomen onbe
kend. maar naar alle waarschijnlijkheid is de
bom bestemd voor één of meer hooggeplaatste
politieke persoonlükheden."
„Waarom denkt u aan een bomaanslag?”
wilde Bré-Labour weten.
„Zou je die vraag nog stellen als je weet dat
Joachim Mertow uit Barcelona in Parüs is
aangekomen luidde de wedervraag van den
heer Moulin.
Bré-Labour floot tusschen de tanden.
„Mertow, de anarchist!"
„Juist! Dezelfde. En daar ik weet dat hü
precies over veertien dagen in Barcelona wordt
terug verwacht om een congres te presideeren.
vermoed ik, dat de bomaanslag even vóór dien
datum zal worden uitgevoerd. Nu weet je even
veel als ik. Latour. Laat ik je niet langer op
houden.
Latour stond op en verliet het bureau. Hü
verkeerde nu niet bepaald in een prettige stem
ming. Ten eerste had hü gerekend op een kort
verlof om in Bretagne eens heerlük te gaan uit
rusten. Ten tweede had hü verwacht dat de
.zaak, waarvoor hü zich thans moest inspan
nen, logischer zou zün. Hü had de opdracht in
het groote Parüs een man te zoeken, waarvan
het eenige vaststaande feit was. dat hü onge
veer vüf en dertig jaar moest zün. De naam
deed niets ter zake. De man hield er een keur-
collectie namen op na. Het signalement leverde
geen hou-vast op. De gezochte verstond de kunst
om zich door schünbaar onbeduidende vermom
mingen volkomen onherkenbaar te maken.
Verder was van hem bekend dat hü tot een
zeer bepaalde politieke richting behoorde maar
nooit in haar kringen verkeerde. En dan was er
nog de aanwüzing van den heer Moulin
niet meer dan een stroohalm waaraan een ver-
twüfeldc speurder zich kon vastgrüpen.
Bré-Latour wanhoopte echter niet. Hü begon
dadelijk aan zün ondankbare taak. Een week
later wist hü in welke richting hü niet moest
zoeken Dat was al een belangrijke vooruitgang.
Twee dagen later bevond hü r-ich in een on-
aanzienlük hotelletje ergens In een onaanzien-
lüke buurt.
Buiten kletterde de regen tegen de ruiten en
Aï I I? A DANNÜ’Q °P dlt blad tlJn ingevolge de verzekerlngsvoorwaarden tegen 17 btl levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door T7 7KA blJ een ongeval met E1 QKA WJ verlies van een hano
I al aï« Vy 1 v 11 A-J O ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeeringen 1 ff verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen V ff VVa“ doodelljken afloop 1. AéaJVFe" een voet
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
wezen, buiten hemzelf in de kamer. Hü had
de deur zorgvuldig achter zich gesloten, er
heerschte nu een zware, diepe stilte.
Wonderlük soort winkel, mompelde Jim
mie om zich heen kükend. Ik ben benieuwd of
er een bel is. of zou ik op den vloer moeten
stampen of aan den staart van die kat trek
ken, of wat anders?
Juist op dat oogenblik werd een gordün
tegenover hem zachtjes opzü geschoven en er
verscheen een groote knappe dame, die bü het
zien van dezen zoo elegant gekleedën jongeman,
een kreet van verwondering uitte. Jimmie
maakte een diepe buiging
U wacht hier al lang, münheer? vroeg de
dame in goed Engelsch. doch met een duidelük
vreemd accent Hebt u nog niemand gezien?
Ik, de zaak is, antwoordde Jimmie. Ik
eh ik wil een hoed koopen. Een eh
een. ja, zooals daar voor het venster.
De dame glimlachte minzaam.
Juist münheer, antwoordde zü. We maken
hier echter alleen hoeden. Onze cliënten bü
voorbeeld, komen ons consultqpren. Wü geven
raad wü studeeren wü beslissen, onze
cliënten en wü. wat bet meeat geschikt ia.
Daarna maken wü het De hoed, dien u
wenscht te koopen. is die voor uw echtgenoote
misschien?
De zaak is, antwoordde Jimmie, die ver
schillende smoesjes had uitgezócht, terwül hü
naar de stad reed. U moet weten, dat ik een
zuster in Indië heb. Ik aou haar graag als
Kerstgeschenk, een hoed zenden. Den moolaten
a
Daar aangekomen, zagen ze in de verte hun vader.
Tom en alle anderen. Reeds waren ze de brug gena
derd, die toegang gaf tot de stad. Juichend snelden
Mary en Hal hen tegemoet
Nadat kapitein Gay zün kinderen omhelsd had.
werd kapitein Benson aan de anderen voorgesteld.
Hal en Mary vertelden zooveel goeds van hun nieu
wen vriend, dat allen den kapitein al direct als hun
besten vriend gingen beschouwen.
Hal en Mary hoorden het gelui van de klok en
vroegen den vorst wat dit beteekende. ,Je vrienden
komen," antwoordde Montezuma glimlachend, ter
wül hü hen meenam naar het dak van het paleis.
