den dag
<Kdu&fiaal
van
DE ENGELSCHE KAPERS
urn
I
DIEFSTAL?!
1
hartigheid verwierf
u
f.
s 3
hi
i
.hl f
■i|
1T« 11 -
ii
I
L
II
K
I
I
I
B
Frankrijk verwacht bescheiden
touristenseizoen
Ri
het werd verrast
DOOR DE CRISIS
0
I
I ’M
F 1
■MMIMIUMMIM
4
illllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllffl
n
DINSDAG 12 MAART 1935
Een aardsch paradijs
Levensverlenging
Hoe Borre barm-
Precies als overal
Rare methode
Een maatschappij van
vrouwen
Liefdes-romantiek
1 y
UJ,
R?
Dreigbrieven
x
u
Teen vervangt wijs
vinger
Thana zyn reedt enkele maatreg,
len genomen, die ongetwijfeld
kan uitwerking niet
zullen miaaen
[I
K
DOOR J. S. FLETCHER
VBl
9 -
<5
[geschiktheid tot werken door D *7 KA bij een ongeval met E* OKA MJ verllea van een bant»
belde beenen of belde oogen JT DVJew doodelijken afloop 1 dMaJl/e" een voet of een oog
E MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
Hl
>-
Vacantiemaanden en
beroepsklassen
i'll
T
J
1
I'
Na het plechtige welkom liet de vorst zijn gas
ten alleen. Een overvloedig feestmaal werd hun aan
geboden, en spoedig waren de vermoeienissen van den
dag vergeten.
Dien nacht sliepen ze In het paleis en den vol
genden morgen vroeg maakte het heele gezelschap
zich gereed voor hun reis naar de zee. In den voor
hof waren mannen bezig de llama's te beladen met
zware dekena.
nemende werkloosheid in
ide aantal buitenlanden.
BU een man, die een wijsvinger miste, is door
prof. Keozlik te Leningrad den grooten teen
op de hand overgeplant ter vervanging van den
ontbrekenden vinger.
Deae operatie is volkomen gelukt, en ofschoon
de teen aanvankelijk nog eenlgszins stijf was,
kan hjj goed gebogen worden.
j4U|
I
vriéndelijks
mevrouw W:
gezien, zij
Alleen de tram mag aoader richting
aan te geven en met een altijd geldend
voorrangarecht rijden. Voor auto
mobilisten en wielrijders ajjn de regels
van weg en veiligheid gegeven an
het ia hun eigen belang om geen
„trammetje te spelen".
Een elegant gekleede dame wandelde in de
hoofdstraat van Skoplje Joego-Slavi?>do.>r
velen bewonderend nageoogd, toen plotseling
tot ieders verwondering een man uit een win
kel te voorschijn sprong, de dame op den grand
wierp, haar van haar schoenen ontdeed, om
haar vervolgens weer op haar beenen te zetten
en op kousevoeten haar weg te laten vervolgen.
De aanvaller was een bekende schoenmaker,
die verklaarde tot deze ongebruikelijke handel
wijze te zijn overgegaan omdat de schoenen
nog niet waren betaald, en het hem verveelde
rijn klanten keurig gekleed te zien voorbij gaan,
terwijl hij aan den rand van een faillissement
stond.
Een der bladen spreekt naar aanleiding hier
van de hoop uit, dat kleermakers niet tot soort
gelijke middelen hun toevlucht zullen nemen.
Ook de ptfiltle
om ongewfenschte
lie buitenlanders, die
niet kenneUJk als toerist naar Ffankrük gaan.
De chef van de New Yorksche politie Lewis
Valentine heeft dreigbrieven ontvangen, dat men
«Ün dochtertje Mirjam zal ontvoeren en doo-
du.
Men veronderstelt, dat dit een bedreiging is
’an de New Yorksche onderwereld in antwoord
op de antl-mlsdaad campagne, welke de New
Yorksche politie heeft ingezet in haar strijd te
len de bandltaen. Valentine heeft nu vier detec
tives aangeeteRT'om over zijn dochtertje te wa
ken.
I v I
II
8
Te Tokio is de Ena Radium Maatschappij op
gericht, die geheel door vrouwen wordt beheerd
en waarvan ook het personeel geheel uit vrou
wen bestaat.
Het idee tot de oprichting is uitgegaan van
de vrouw van een mtlllonnalr te Honjo. Tijdens
een nleuwjaarspartutje stelde zU aan eenlge
vriendinnen voor een maatschappij op te richten
voor den verkoop van radlumhoudende bad
zouten, radiumpoeder en andere radiumhou-
dende geneesmiddelen, os. een radlumgordel
voor vrouwen, waartoe radium gebruikt zou
kunnen worden, afkomstig van het land, dat
aan haar echtgenoot toebehoorde.
Het plan vond direct grooten bijval, zoodat
direct de inschrijving op een kapitaal van 1 mil-
lloen yen werd geopend. Intusschen heeft reeds
de eerste vergadering van de vrouwelüke aan
deelhouders plaatsgehad.
In een interview wees een der aandeelboud-
stera erop, dat het radium ontdekt is door een
vrouw. Het huiselijk leven zal veraangenaamd
worden, wanneer de vrouwen radium gebruiken
om hun gezondheid te verbeteren.
Toen alles voor het vertrek gereed was, bedankte
kapitein Gay namens alle blanken keizer Montezu
ma voor z’n vriendelijkheid en begaven zij zich op
reis. Mary zat op den rug van een llama, terwijl Hal
naast kapitein Gay liep. De Azteken juichten hen
toe, toen ze afreisden.
Oharlee, hem niet in staat zou stellen om meer
te weten te komen van dit mysterie. En toen
hü antwoord gaf op Packe's vraag was het
met een overlegde ontwijking.
Die hoedenwinkel heeft nlete of bijna alles
er mee te maken, zei hij. Al wat ik weet is. dat
mevrouw Wythenshawe het pakje, dat zij van
het postkantoor had gehaald, dien hoedenwinkel
binnenbracht en dat zij het niet meer bij zich
had, toen zü dien winkel verliet. Het la moge
lijk. dat zij het van daaruit verzendt; zou dat
niet makkelijker voor haar zijn? ZU geeft aan
een der menachen. met wie zü aaken doet, op
dracht om het pakje aan een bepaald adres
te versenden I Want daar kun je je laatste ahj!.
ling om verwedden, dat, als het pakje het
kruis bevatte, zü het in geen geval bij zich sou
willen houden. Al deze voorwerpen, die werden
gestolen al deze historische curiositeiten en
dergelljke die hebben een bepaalde bestem
ming! Een bestemming! Iemand wil ae hebben!
Dat te een feit!
Ja. sel Scraye nadenkend. Ja. dat te het
juiste woord. Een bestemming! Dat te het na
tuurlijk. Zij gaan ergens heen!
Maar, waarheen? vroeg Packs.
Een meer aakelüke vraag, sei Trickett. Is
wat zal je doen om uit te vinden, waar zü
been gaan? Heb je een werkschema? vervolgde
hü, zich tot Scraye wendend JU bent in teder
geval zeker van degene, die bü jou stal, al zal
sU ook maar een Ud van 'n bende z*jn. Wat ga
je doen?
i
VA^sl^
|i L
-
zoo goed en zoo kwaad als dat met de in
ternationale wellevendheid overeen te brengen
is, te weren.
Doch deze xenophobic, die sedert eenlgen tijd
een ernstige stemming in het Fransche ge
moed is geworden, blijft natuurlijk niet zonder
uitwerking op de toeristen, en dat is de reden,
die de vreemdelingenindustrie om een coulan-
tere houding doet roepen.
Voor het nieuwe seizoen zün inmiddels en
kele maatregelen genomen, die ongetwüfeld hun
uitwerking niet zullen missen. Allereerst heb
ben de staatsspoorwegen besloten tot het utt-
geven van gereduceerde reisbiljetten, en dat in
veel grootere mate en omvang dan vroeger.
Verder wordt voorzien in hotels, die zonder pa
leizen te zün, toch voldoende comfort bieden en
in het bereik liggen van den doorsnee-toerlsi.
Tenslotte wordt aangedrongen op een verdeelen
der vacasflën, (ten deele al bereikt), opdat
het Fransche reisseizoen niet tot de drie zo
mermaanden beperkt blüve, maar vanaf April
tot eind September kan duren, wat het voordeel
heeft dat er meer rust in de bultenverblüven
heerscht, en zoowel bezoeker als hotelper
soneel de onaangenaamheden van een plotse
linge overbevolking der vacantleoorden ont
gaan.
En tenslotte dringt de toporganlsatle der
hotel- en caféhouders er met de beroepsver-
eenlglngen op aan, dat de betaalde vacantle-
maanden algemeen mogen worden in alle be
roepsklassen. Want dit te duldelUk: zonder gëld
kan men niet reizen.
I
claai bewaakt zU waren alle heel gemakke-
lUk te bereiken. WU bespraken daarna onze
bedienden.
Doch geen van drieën had een bediende, aan
wiens eerlijkheid ook niet getwijfeld kon wor
den. Ook gasten kwamen ter sprake want
in elk der gevallen was de diefstal gepleegd,
terwUl de gastheer een partQ gaf.
Alle gastep van Palsgrave waren teer goede
bekenden uk onz' kringen; hetzelfde was het
geval bU Fleming. Ik noemde daarna nog de
namen van mijn gasten: Palsgrave en Fleming
moeten toegeven, dat die allen buiten eenlge
verdenking stonden. Dus je ziet, er is één ding
zeker.
Welk? vroeg Trickett.
*- Dat meer dan een persoon in dese dief
stallen Is betrokken, antwoordde Scraye. Ik
ben er absoluut van overtuigd, dat mevrouw
Wythenshawe mUn kruis heeft gestolen. Maar
er zUn nog anderen, die hetzelfde spelletje
spelen. En de grootste vraag te wat betee-
kent dit alles?
En als Jimmie’s theorie Juist te. zei Packe
wat heeft dan de hoedenwinkel er mee
maken?
Trickett gaf niet onmlddeUljk een antwoord.
HU had zUn eigen gedachten en siln eigen
ideeén; hU had ook zUn eigen plannen. HU
sprak met Packe noch met Scraye zelfs maar
van zUn voorgenomen uitstapje naar Parite
dat was, zoo redeneerde hU, «Un eigen zaak.
Maar wel was hU benieuwd of.de verdere ken
nismaking met de lieve asstetente van Madame
Voor het eerst sedert de revolutie is te
Moskou weer eens een gecostumeerd bel gehou
den. Het was voor iedereen toegankelijk en de
toegangsprijs bedroeg twee roebel. Een tweetal
erkerten zorgde voor onafgebroken muziek en
een in rok gekleede ceremoniemeester kondigde
de dansen, rumbas, foxtrots, wals en tango's
aan.
De meeste mannen bleken de voorkeur te
hebben gegeven aan een cowboy-oostuum, met
groote hoeden en een doek om den hals. Van
de dames waren er vele gekleed als haremdames
of hula-danseressen.
Merkwaardig was dat niemand in het kleurige
Russische boerenoostuum was gekleed. Slechts
een Amertkaansch meisje dat op het bal tegen
woordig was, was gekleed in Roemeenach boe-
rencostuum, waarmede zU zeer de aandacht
trok.
T -r et seizoen te op komst. Het vreemdelin-
|-l genaelzoen wel te verstaan. De bergsport
te nog in vollen gang, en de zuidelUke
«treken roepen al om lentegenleters. Te Parijs
laten zich de eerste groepen van vreemdelingen
zien, die op den eersten zonnlgen dag schUhen
gewacht te hebben; zU «Un gedecimeerd, dat is
waar, een iele verzameling van .Engelsch-spre-
kende individu's, die zeker het oog der hote
liers en restauranteigenaars verdrieten maar
de tijden, waarin met de swteluwen ook de hor
den van overzee te Parijs binnenkwamen, ge
wapend met Baedekers en hoornbrillen, zUn
helaas voorbU- De hoofdstad en het overige
Frankrijk met haar, bereidt zich voor op een
bescheiden toeristenseizoen.
Frankrijk heeft nooit gebrek aan toeristen
gekend. Het heeft nooit zooveel reclame behoe
ven te maken voor zUn natuurlUke attracties
als andere Europeesche landen, die met minder
beroemde historische plekken en natuurschoon
gezegend zUn. Daarvandaan, dat bet door de
toeristencrisis eenlgszins verrast werd, en er
tamelijk hulpeloos tegenover stond, afwachtend,
dat de gunstige ommekeer zou intreden. Maar
die hoop werd teleurgesteld, en het hotel- en
«stauratlebedrUf met de geheele vreemdelln-
genlndustrie kreeg een enormen knauw.
Het afgeloopen Jaar te inmiddels wel het erg
ste geweest, wat de toeristenindustrie gekend
heeft. Niet alleen de sloopende crisis, ook de 6e
Februari met zUn bloedige onlusten in het har
tje van Parijs, heeft hier fatale gevolgen gehad.
Do vreemdeling zoekt afleiding in een glim
lachende stad, geen politieke relletjes waarbij
hij z(jn hachje kan rtekeeren. De hotelhouders
weten een liedje te zingen van de gapende
leegten, die de weken na „de zesde” meebrach
ten.... En ook daarna werd de stand van het
vorig seizoen bU lange na niet meer bereikt.
Wat te doen om de vreemdelingen opnieuw
aan te trekken? De provincies, de gemeenten,
de toporganlsatle van hoteliers en caféhouders
breken er zich het hoofd over. Men erkent, dat
sedert de crisis veel te wblnlg gedaan te, om
Oen toerist van doorsnee betallngscapaclteit te
behouden. De hotels, de restaurants, de nacht-
lokalen, richten zich steeds nog maar in op
de rijke vreemdelingen,, zelfs tóen die al legen
darisch begonnen te worden. De veel talrijker
doorsnee-toerlsten werden door de hooge prU-
sen afgeschrikt. Italië, Oostenrijk. Zuld-Dultsch-
land, het Rijnland, die een veel reëeler vreem
delingenpolitiek volgden, voerden hun vreemde
lingenverkeer^ relatief op, ten koste van Frank
rijk.
Daarbti komt in het laatste jaar een tame-
Hjk vijndlge houding, die te voorschUn geroe
pen werd door de toen»
Frankrijk en het stQgem
dat hier werk kwam aoeken. Ongetwijfeld heeft
ook de Duitsche emigratie Mn geducht woord
tneegesproken. Ofschoon het aantal naar Frank
rijk geëmigreerde Duiuchen voel kleiner ia,
dan dat der Russische vluriitellngen, dat na de
Russische revolutie hier aankwam, bestasui er
groote verschillen.
De Russische emigranten kwamen in een tUd.
dat overal werk te krijgen was. Bovendien wa
ren zij voor het meerendeel van adel, en kwa
men niet uit die Intellectueele beroepenvele de
DulCache vluchtelingen in hun vaderlik be
kleed hebben, werden dus ook voor de Fransche.
Intellectueelen geen steen des "anstoots, daar
deze laatsten zich in het geheel nigt door hen
verdrongen voelden.
Thans te dat anders. De studentenrelletjes
tegen de buitenlanders zUn er een symptoom
*»r en niet het eenlge.
neemt strenge maatregelen
elementen en dat zUn uk.
beide handen. Om Jullie belden het bewijs van
mUn observatlemacht te leveren wil ik de
opmerking maken, dat. hoewel ik
'ythenshawe nooit van te voren heb
een dame te, die tn het gesprek
voortdurend haar handen gebruikt zij ge
sticuleert veel.
Dat te Inderdaad waar, zei Scraye.
Schitterend! vond Jimmie. Mevrouw
Wythenshawe verliet dien hoedenwinkel, ver
gezeld door een Jong winkelmeisje. Voor zU in
de taxi stapte, praatte mevrouw Wythenshnwo
zeer druk tegen haar. Zij gebruikte haar han
den. Het pakje was er niet In. DaanA conclu
deerde ik. dab mevrouw Wythenshawe het pakje
in dien hoedenwinkel had achtergelaten, of -dat
«U het van daaruit had verzonden. Den hoe
denwinkel uitgaand droeg zij het niet meert
Knap erg knap! mompelde Packe. Wer
kelijk Ingenieus. Jlmmie. Ik hoop alleen dat
het waar te.
Ik ben geneigd om te vinden, dat Jimmie's
theorie de juiste te, vond Scraye. Het past vol.
komen bU hetgeen ik vanmiddag gehoord heb
tenminste, ik kan me voorstellen, dat het
er bij past. Zie je, Trickett, sinds ik'vanmiddag
om drie uur hier In de stad ben aangekomen,
heb ik vernomen, dat er weer tWM diefstallen
tUn gepleegd, welke precies overeenkomen met
dien van het kruis.
Weer twee, riep Jimmie uit.
Wear twee waarin mevrouw Wythen-
ahawe echter onmogelUk de hand gehad kan
hebben, antwoordde Soraye. Ik aal Je vertellen,
In het Instituut voor Experimenteele Ge
neeskunde te Moskou houdt "ten ^ch tierig
met het vraagstuk van verlenging van het le
ven van den mensch.
In het instituut heeft men een aantal per
sonen tn observatie, die reeds honderd jaar of
meer oud zUn. De oudste van hen te zelfs 113
jaar.
Professor P. P. Lazarev van de Sovjet Aca
demie van Wetenschappen is op grond van
uttgebrelde studies tot de conclusie gekomen,
dat de gemiddelde mensch 170 A 180 Jaar oud
kan worden.
HU tracht thans een methode te vinden om
het hoogere zenwstelsel een hoogen graad van
gevoeligheid te doen behouden. HU heeft na
melijk vastgesteld dat de toestand van het hoo
gere zenuwstelsel de vitale deelen van het
lichaam in hooge mate beïnvloedt.
De onderzoekingen van het Instituut hebben
aangetoond dat erfelUkheid een der meest be
langrijke factoren Is voor een lang leven. De
meeste proefpersonen hebben verwanten, die
eveneens zeer oud zUn. terwUl hun voorouder-.
evenzoo lang hebben geleefd.
Een soort van aardse* Paradijs waar geen
gebrek heerschte, en de mannen en vrouwen
niet voor zichzelf doch voor het algemeen wel-
zUn van alle inwoners werkten, zoo was tot
voor kort Amana, de kolonie, die meer dan een
eeuw geleden door uit Dultschland afkomstige
roligleuse dwepers werd gesticht.
Ieder deelde uit een gemeenschappelUken pot.
Privaat bezit bestond er niet. Het gemeen-
schappelUk bezit wenl door de administrateurs
der kolonie beheerd, die ervoor zorgden dat
Iedere kolonist van het hoogstnoodlge werd
voorzien. Dit communtettech systeem is echter
thans in verband met de crisis veranderd in
een soort van „gecontroleerd kapitalisme”.
De kolonisten kunnen thans naar believen
geld uitgeven en hebben eigen hulzen. ZU süu
thans aandeelhouders in de Amana Corporatie,
op wier naam alle bezittingen van de gemeen
schap staan ingeschreven. Het drijven van
eigen zaken, alles op bescheiden schaal, te even
wel aan beperkende bepalingen gebonden.
Aan een aantal oude principes heeft mer.
niettemin nog vastgehouden. Zoo mag in de
kolonie geen gebrek voorkomen en te men
steeds van medische hulp, ouderdomspensioen
ed. verzekerd.
-V ■■■lil I
A f J AD M M °P 011 blad d® ▼erzekertngsvoorwaarden tegen
/A I «I Ti ZA 11 1 ij 1 Y| O ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeeringen
17 levenslange geheele oni
1 f «JvZe" verlies van belde armen, 1
wat Ik er van weet. Toen ik vanmiddag arri
veerde, ging ik naar de Antediluvian Club.
Daar zag ik Lord Palsgrave en Sir Blmon Fle
ming, die belden zeer ernstig zaten te praten
in een hoek van de rookkamer. Na een poosje
kwam Palsgrave naar me toe, en vroeg me, of
Ik me bU hen wilde aansluiten. Toen Ik bij hen
zat, vroegen zU mU heel geheimzinnig, of ik 00
de partij van Godenham was geweest, waar het
bewuste Juweel werd gestolen. Ik antwoordde,
dat dit zoo was. ZU vroegen mU daarna hun
te vertellen, wat Ik mU nog herinnerde van de
omstandigheden, waaronder de diefstal werd
gepleegd. Ik vertelde het hun. Toen kwam het
groote woord er uit: die laatste week was t>U
Palsgrave verdwenen een verlucht misboek,
eens het eigendom van Hendrik den Achtsten
en bU Fleming, een gouden ketting, waarvan
gezegd wordt, dat zU aan één van zUn voor
vaderen werd geschonken door Lady Jane Grey
op den avond vóór haai* executie.
Steeds historische curiositeiten mompelde
Trickett.
Juist, altijd dingen, waarnaar door verza
melaars wordt gejaagd, stemde Scraye toe. Wel.
toen zU mU zooveel verteld hadden, verhaalde
ik hun mUn geschiedenis. Maar ik vermeed
zorgvuldig te zeggen, dat ik mevrouw Wythen.
ahawe verdacht. WU moeten dat voorloopig nog
voor ons houden Daarna gingen wU alles in
bUsonderheden na. Wil ontdekten, dat iedere
diefstal onder precies dezelfde omstandigheden
was gepleegd de voorwerpen werden bewaard
in een aparte kamer van alk huls «1 niet spe-
Mlss Joego-Slavië zal over eenlge dagen naar
Mexico vertrekken om In het huwelUk te treden
met een man, dien zU nog nooit gezien heeft.
Gedurende den schoonheldswedstrUd van 1033
werden de foto’s van de candldaten voor den
titel van „Miss Europa” In de bladen van alle
landen tier wereld gepubliceerd. Een eenzame
Joego-Blavteche emigrant, die Jaren geleden
naar Mexico vertrokken Is en daar fortuin
heeft gemaakt, zag haar portret in de krant en
werd dadelUk verliefd op haar.
HU schreef haar een brief, waarin hU haar
voorstelde te trouwen. Zü bezocht daarna zün
ouders in Dalmatië, die haar een prachtlgen
gouden armband bezet met diamanten als ge
schenk van haar toekomstlgen echtgenoot ga
ven.
ZU maakt nu voorbereidselen om naar Ame
rika te vertrekken om een man te trouwen, dien
ze zelf nooit heeft gezien.
oen het wonder te MispelwUk gebeurde
stond Iedereen er van versteld en zei men
achterdochtig tot elkaar:
Rik Borre houdt ons voor den gek
Maar hoe meer men er over nadacht hoe
sterker men tot de overtuiging kwam, dat Borre
werkelük bekeerd was: van een bruut zoo
norsch als een grimmige woudwolf. was hü
plotseling een braaf en barmhartig mensch
geworden. Voor de armen, die hU steeds van
zün deur verjaagd had, met den waakhond
achterna, werd hü een weldoener en ook zün
andere medemenseben kwam hü voortaan met
broederlUke liefde tegemoet.
Dese onverwachte bekeering had te Mispel
wUk meer verwondering gewekt dan de vreem
de luchtballon, die er verleden jaar zoo maar
uit de lucht was komen vallen, brandend en
wel, als een fakkel uit den hemel op den ak
ker van boer Plggel geworpen erf daar met
man en muls tot asch vergaan. Wekenlang had
men te MispelwUk over de vreeselüke ballon-
ramp gesproken, maar de bekeering van Rik
Borre was al meer dan een Jaar geleden en
men was er nog niet over uitgepraat.
Borre was nog betrekkelUk jong toen het
wonder gebeurde, even veertig Jaar, maar toch
oud genoeg om een duister verleden achter
rich te hebben, dat tot dan toe niet door één
goede daad verlicht was geweest. Want vóór
den gedenkwaardlgen dag waarop hü zoo plot
seling tot Inkeer en van het kwade tot het goede
gekomen was, leefde hU hebzuchtig en ver
vreemd van de menachen. Hü stond op met de
zon en ging met haar slapen, wül hü te gierig
was om er een lamp op na te houden en zelfs
's winters spaarde hü het vuur uit den haard.
Als had hü van den honger niet te eten zoo
beulde hü rich af op den weerbarstlgen grond
züner akkers. Maar dat tobben was meer
schraapzucht dan üver uit noodruft. Hü kon
de rente van zün geld niet op en had meer
land dan hü bewerken kon. De van zün vader
geërfde oude Borrehoef was geheel zün eigen
dom ..zonder apotheker op 't dak”, gelük men
het te MispelwUk zei. Maar toch probeerde
Borre al het werk alleen te doen en als hü
in de drukte van den uitzaai of bü den oogst
eens enkele daglooners noodlg had, was hü
als een niet te temmen leeuw zoo woest en
moesten het sün arme werkers ontgelden.
Gelük alle zwartgalllgen was Borre een «on
derling Altüd wantrouwend en teruggetrokken,
kende hü geen vrienden. Hü was grillig en
peinzend, ongenaakbaar voor iedereen. Zün
geest scheen slechts sombere hersenschimmen
of onheil en rampen te overdenken. Overal
meende hü vervolgers en vüanden te zien,
zoodat hü zich diep ongelukkig gevoelde en
de menschen schuwde en haatte. Als t fel win
terde en de üzige koude hem van t land ver
dreef. sloot hü zich morrend In zün huls op,
luisterend naar de geheimzinnige stilte die in
zün ooren gonsde en waarin hü het verwüt
meende te hooren van een stomdrelgende me
nigte, die hem belaagde. Nooit klom zün blik
naar t oude kruisbeeld, dat onder bestoven
spinnewebben vergeten tegen den wand hing.
Voor de liefde was sün gevoelloos hart nim
mer toegankelük geweest en een vrouw had hü
nooit gewild, zei men te MispelwUk. MaarNord
van Glelekens de oude heidoier wlen we de
mededeellng van dit verklapt geheim schuldig
zUn, wist wel beter. Hü had Borre eens op
een avond tusschen licht en donker verrast bü
den Eikenwal, bezüden het Molenpad, waar
hü als een kind te schreien zat, terwül het
laatste licht der ondergaande zon in de verte
Scraye noodlgde Jimmie nonchalant n!t tot
“*t nemen van een sherry, die op een tafeltje
*Mk bü hem stond; Jimmie deed een glas half
tel en tipte gedachtenvol aan den wün.
Ja, zei hü. Ik geloof graag, dat dit alles
>at Je gezien hebt, Packe. JU bent wat
•nen noemt, een uitvinder van mysterie» maar
Je riet en ruikt ze niet voor ze onder je neus
NOTen Nu, Ik ben geen uitvinder en ook geen
fabrikant van dergelüke dingen, ik ben slechts
practicus. We hebben dus aangenomen, dat
meviouw Wythanshawe eergisterenavond het
kru*s van den Tsaar verduisterde uit de
fconlnglnne-zaal, is t niet? Prachtig! en zal
Ik Jullie nu vertellen, wat zü er mee deed?
Facke lachte; doch hield rich direct in op
••n teelten van Scraye.
Graag! zei de markies, zich tot Jlmmie
•endend. Vertel het ons eens!
Alia dan! vervolgde Jimmie. En ik durf
*edden. dat ik absoluut gelijk heb. hoewel
Jk onmogelUk kan verkUren waarom. Mevrouw
wythenshawe, eenmaal in liet bezit van je kruis,
«Makte er een zeer beknwlük pakje van. Zü
een verdwünende schaduw omstraalde. Het was
de schoone Siska van de Keetenhoef die daar
ging, vlug en rank als een hinde, dezelfde
Blska die een half Jaar later de wereld vaar
wel zei. om In het klooster te treden en het
boetekleed van de Zusterkens der Armen aan
te nemen. Had de teerhartige goedheid van
het Innige meisje het hart van den ruwen
Borre geraakt? En had zü, in haar vrees voor
den als een bruut bekend «taanden acnder-
llng, geen gehoor willen geven aan de roep
stem züner liefde? In elk geval, sinds Siska
hem soo schuw ontvlucht was, scheen in het
versteende hart van boer Borre alle gevoel
gestorven.
Maor laot ik oe vertellen boe t wonder
van Borre’s om
mekeer ten goeie
elgenlük gebeur
de. vervolgde
Nord van Glele
kens, wiens sim
pel relaas we
hier in meer
leesbaar Nederlandsch weergeven:
Verleden jaar, laat in den herfst, ging Borre
naar sün notaris in de stad, om er geld te
halen of te brengen, dat weet ik zoo niet en
het komt er ook weinig op aan. Maar slechte
zaken zal hü toen niet gedaan hebben, want hü
was milder gestemd dan gewoonlük. Ook de
natuur trouwens was niet karig met schoon
weer dien dag. De zon stond hoog aan den he
mel en scheen te spotten met het late jaar-
getüde, dat tevergeefs de poorten van de koude
wlntermlsére trachtte te openen. In de strakke
lucht, tusschen de gulden Hakkers der zonne-
sprankeling, stoelden goudkrullende witte
wolkjes, als spelende kinderen en het schate
rend licht der nog in zomersche praal wüd-
spannende hemelbogen doopte de grauwe gevels
der verweerde buizen in blowende kleuren En
blowende meisjes gingen op stfaat, die vol plei
ster van lachende kinderen was.
Het was heelemaal geen weer om somber
gestemd te zün en wellicht was het de schuld
van de lachende zen, van de blozende meis
jes of van de spelende kinderen, dat Borre zün
zuinigheid voor een oogenbllk vergat om plaats
te nemen op het overdekt terras van een café,
ten einde al die tartende heerlükheid van zon
nige levensvreugde op zün gemak te kunnen
gadeslaan. Even had hü spüt van de over
bodige weelde, waartoe hü zich had laten ver
leiden, maar spoedig steeg de sombere hang-
plooi van zün mond tot ontspanning, als de
wüzer van een manometer, Ingesteld op het
humeur. Er lichtte een zonnestraal over zün
gelaat en een glimlach In zün ojgen.
Als eenlge klant op dat stille uur was Borre
voor den kastelein, die de laatste vliegjes van
het doode seizoen stond te vangen, een wel
kome afleiding. Hü was onmlddellük met hem in
gesprek alsof hü hem al Jaren kende. Ternau
wernood luisterend naar het lüzig gedaas van
den kastelein, bewonderde Borre de stad, die zich
daar met een prachtig staal voor hem ult-
breldde, In den vorm van een plein met een
fontein er op, en het was hem alsof hü der.
dag zag wentelen om het kleine, blanke, ronae
plein, als om een wüserplaat. Hü zag een brie
venbesteller regelmatig over het plein loopen
en ook twee kloosterzusters gingen bedelend
van deur tot deur.
Met den echoënden uurateg van een toren
klok was plotseling een Ingetogen stilte over de
stad gekomende spelende kinderen waren naar
school en de blozende meisjes naar hun werk
gegaan. Zelfs de lachende son was een oogen
bllk achter een grauwe wolk verdwenen en wel
dra was ar niemand meer op het plein dan de
twee kloosterzusters, die met vlugge trippelpas
jes nader kwamen.
Die komen nier schooien, wat Ik Je zeg,
klonk de stem van den kastelein oneerbiedig.
Dat treffen ze dan wel slecht, gromde Borre,
want van mü zullen ze niet veel krijgen. Ik
houd niet van dat gebedel op andermans naam.
Maar ik zal ze toch iets geven, voegde hü er
sarcastisch aan toe. Iets wat ze misschien liever
niet sullen ontvangen, laat ze maar eens ko
men.
Daar zün z’al, grinnikte de kastelein, dis al
even graag de zusterkens scheen te willen pla
gen als Borre zelf.
Het gelaat diep weggedoken in de zwarte kap
van haar hoofdtooi, naderde de jongste der twee
zusterkens den gierigen boer en de hand weife
lend naar hem ophoudend lispelde zü met zach
te stem:
Tsr liefde Gods, voor ds arme weesjes een
aalmoes als t U belieft meneer....
De weesjes ken ik niet, maar hier heb Je wat
voor Je zelf, schamperde Borre, terwül hü de
laagheid beging de onthutste zuster in haar
hand te spuwen.
Doch deze, een opwellend gevoel van afkeer
met moeite onderdrukkend, herstelde zich en zei
waardig, haar besmeurde hand weer vragend
ophoudend, alsof er niets gebeurd was:
Dank wel meneer, dat was dus voor mü
ter liefde Gods, nu een aAlmoes voor mtjn ar
men
Door zooveel ootmoedig geduld getroffen en
beschaamd over zün laffe daad, keek Borre de
nederige zusters verbaasd aan. En het was als
of hü haar herkende, want terwül hü de oogen
schuw van het reine onschuldgelaat afwendde,
als vreesde hü er rich blind op te staren, kreet
hü, met pünlük vertrokken mond van ontzet
ting:
Oh.... Siska....
En al het geld wat hü bü zich droeg, een
dikke beurs vol. schudde hü in en over de be
vende hand van de verbouwereerde kloosterzus
ter. die haar ontroering niet meer meester was
en ülings wegvluchtte, als had zü het spooksel
van den duivel gezien.
nam het mee naar Brychester, toen zü kolonel
en mevrouw Durham vergezelde op hun uit
stapje naar de beruchte riad, oin cr de oüzon-
derheden te beküken. ZIJ ging daar naar het
postkantoor en verzond »r net jakje aan zich
zelf, poste-restante Postkantoor Regent öureet
en Juister gezegd Upper Regent Street. Vanmor
gen ging zü het er halen ik z«g. dat zü het
bü zich had; ik merkte toen op üt ben nogal
scherp van oogen dat net aangetcekend was.
ZU hield het pakje In haar hand, toen zü den
hoedenwinkel binnenging. En daar liet zü het
achter.
Daar achter laten? riepen de belde luiste
raars uit.
Zü liet het daar, herhaalde Jlmmie met
een zekere plechtigheid. Je ziet. Packe, Ik ver
richtte het detectivewerk, terwül JU voor het
noodigc ornament 'of zullen we bet „dek
king” noemen zorgde. Ik heb er wel een
beetje alag van, op verschillende kleine dingen
te letten. Nu, toen mevrouw Wythenshawe op
Victoria in de taxi stapte, droeg zü zoo n enorme
tasch bü zich het sehünt tegenwoordig mode
te zü" enfin, soon ding, waar Je met het
grootste gemak een zü van 'n varken tn kan
verbergen. Toen zü het postkantoor binnen ging
liet zü dit ding in de taxi achter en bü den
hoedenwinkel weer. Zü had dus haar handen
vrü en deze konden aldus makkelük geobser
veerd worden. Ik lette op. Zü droeg het be
wuste pakje in haar linkerhand, terwül zü het
postkantoor verliet Zü hield bet In haar
rechterhand bü den hoedenwinkel. En teen zü
dien winkel verliet, had zü het in geen van
