<fCetu&Aaal
den dag
uan
DE ENGELSCHE KAPERS
DIEFSTAL?!
I
I
I
I
van
Samënwerking aan beide kanten
het Kanaal
ifi
lAO
I
DE „QUEEN MARY" EN DE
gimilBIIIIIIIIMIIW
<r~
w
BMIIIIM lil
Z>
„N0RMANDIË"
ZATERDAG 16 MAART 1935
Bloed-transfusie-dienst
te Rangoon
Merkwaardige actie
Druk, doch onwelkom cafébezoek
Het streven naar het
Boschbrand in Japan
Razzia in Amerika
Crisis en gevangenen
7
I
i'
Tv
h
Ki
I
Ij
De vijfling maakt het
eerste tandje
4 1
J
1
1
1
DOOR J. S. FLETCHER
N<
TE
■•er
nepli
met
Huu;
Gast
No.
i Wiens schuld j
het was i
3e
«1
„blauwe lint’*
Beide schepen zullen volgent een
gemeentchappelyke dienst
regeling gaan varen
i
gek te houden?”
van
r
z.
te
3>
iij
I
1»
HOOFDSTUK X
MONSIEUR CHARLES
smaak, die binnen
kunstzlnnigen
(Wordt vervolgd)
kwam in de ontvangkamer, die in
I
i
L
Annette Dionne, een van de beroemde vijf
lingen te Callander in Ontario, die thans negen
een halve maand oud zün. heeft t eerste tandje
gekregen. Dit is het eerste tandje '■'an een zoo
voorspoedig opgroelende vijfling.
Prirr
BA A
te 1
MM
Wl
V
ril
B
wi
Hoek
huur
rüwli
v. M
V
T
A
i
i
i
i
VK
that
Te 1
Tele
u geson-
•••••••ae*e**(seeasi*lSSSaesasM*e«SSMSSSSVW«MfMW
gehe<
Fork
bes.’
De weg maakte plotseling een scherpe bocht en
nu zagen ze plotseling iets, dat hen verrast terug
deed deinzen. Beneden hen stond een fort, voorzien
van torens. Een vreemde vlag woei van den hoog-
sten toren, terwijl in de haven een aantal schepen
voor anker in de baai lagen.
Met een rustigen glimlach sloeg kapitein Gay de
Spanjaarden gade, tot ze uit het gezicht verdwe
nen waren. Toen wees hij met z’n vinger een van
de grootere schepen aan en zei: „Daar de Span
jaarden de „Zeewolf" verbrand hebben, is het
dunkt me niet meer dan billijk, dat ik dat schip er
voor terug neem.”
i Hl) sloot de gestolen voorwerpen zorgvuldig
in zijn grootsten koffer en ging naar bed. Hl)
droomde dien nacht, dat hü een ridder was en
de wereld ronddoolde op zoek naar Eva Wadden
dm haar te kunnen beschermen tegen de ge
varen, die haar van alle kanten bedreigden.
pen.”
„Maarr ikh maakh cheen gr happen, menheer
Preston. Ikh wilde u bedhanken foor de gele-
genheit, die u mij geschlonken hep. Ikh verse-
ker u, deth ik hard sal werken. Menheer Bardy
is ergh friendelijkh voor mjj! Jeh. jeh. hij is
hier. Degh menheer Preston; dankh u welh.
„Hallo... Ja.... Ben je daar Bardy? Voor
TOKIO, 15 Maart. Meer dan 50.000 personen,
bestaande uit brandweren uit tal van plaatsen
en leden van jeugdorganisaties, zijn gisteren
gemobiliseerd ter bestrijding van een reus-
achtigen boschbrand. die op ongeveer 1300 meter
hoogte op een berghelling in Noord-Kioesjioe
was uitgebroken. Zes dorpen werden door het
luur bedreigd en meer dan 30 huizen werden
door den boschbrand vernield.
-3
bij verlies van een hant»
een voet of een oor
,XJ mijnheer, neemt u me 'niet kwalijk. Het
spjjt me werkelijk, dat ik daar geen erg in ge
had heb. U moet weten, dat ik de onhebbelijke
gewoonte heb. altijd een stiïk kauwgom in m’n
mond te hebben en
Met open mond staarde mijnheer Preston het
meisje aan.
„Dus u....”
„Ja mijnheer; ik spreek gewoon en heb heele-
maal geen gebrek. Ik ben er zoo aan verslaafd,
dat ik er totaal geen erg in gehad heb, het uit
m*n mond te leggen. Behalve dan als ik film
natuurlijk.”
Mijnheer Preston lachte en slaakte een zucht
van verlichting. Maar nóch zijn regisseur Bardy,
nóch Racklt, de directeur der arbeidsbeurs,
snapte er iets van, toen ze even later een tele
foontje kregen, waarbij Preston hun een com
pliment maakte over de voortreffelijke keuze
die zij in Juffrouw Mercy Draper gedaan had
den.
,,’t Was allemaal de schuld van dien mijnheer
Wrigley”, eindigde directeur Preston het ge
sprek.
K
Hij was van haar gaan houden en dat was
genoeg voor hem, om haar omewetsoaar te vin
den in zijn oogen. Nee, nee! Ze was maar een
marionet. Zij was onschuldig aan dit spel. Zij
werd misbruikt, zij was altijd misbruikt gewor-.
den, door de menschen, die op den achtergrond
bleven. Maar
Een koude rilling gleed
Jimmie's rug. Hij sprong op en. liep
NEW-YORK. 15 Maart. (Reuter.) Over
heel het gebied der Vereenigde Staten heeft de
politie een razzia gehouden op handelaars en
smokkelaars van verdoo"ende middelen. Uit
voorloopige rapporten blijkt dat deze drijfjacht
ongeveer duizend arrestaties heeft opgeleverd.
Voor een millioen dollar aan narcotica kon in
beslag genomen worden.
zijn hoed, dien hij ondanks de
der dames op zijn hoofd hield,
Niettegen-
1 uiterlük
Trickett ontwaakte den volgenden morgen
en voelde onmlddelHJk zooveel moeilijke als be
nauwde problemen op zich afstormen, als hij
nog nooit in zijn leven had kunnen vermoeden,
dat er bestonden. Hij ging rechtop in zijn bed
zitten en telde ze op zijn vingers na; elk nro-
bleem, nauwkeuriger bekeken, scheen uit te
I
ffr
wekkende diefstallen. Deze geschenken, deze
Michaelmas kaas, vogels en druiven en wat al
niet meer, waren even zoo veel malen dekking
geweest voor de zending van geroofde voor
werpen naar Parijs wie zou er aan denken,
om onder een stuk malsch vleesch, of ender
een dozijn fijne Engelsche perziken waardcvolle
stukken te zoeken? En Monsieur Charles, de
gastronoom, was natuurlijk de ontvanger, de
vertrouwde agent. Oh, het was een moei spel,
een gedurfd spel en voor zoover het te over
zien was, werd het op een prachtige en toch
makkelijke manier gespeeld.
Maar ik durf zweren, dat zij er niets van
af weet! mompelde Jimmle. Zij werd gebruikt
als speelpop! Wat een geluk, dat die kruier d.c
vergissing met de mand maakte! Prachtig!
prachtig! wacht maar tot morgen!!
Cunard-Whlte Star line geen oogenbhk geaar
zeld te erkennen dat samenwerking noodzake-
Hjk was. opdat de „Queen Mary” (en ook de
„Normandie”) niet tevergeefs gebouwd zou zijn.
Zou dit wellicht een symptoom zijn van een
veranderde mentaliteit, welke zich niet alleen
tot reederjjen, en niet alleen tot Engeland en
Frankrijk beperken zal?
Wjj weten niet in hoeverre dit alles juist is;
wel daarentegen dat een Engelsche reederij niet
verantwoord te Indien zjj. terwille van de alge-
meene reclame en propaganda voor haar lijnen,
een groot schip met verlies exploiteert, en dat
de tegenover het Parlement aansprakeljjke
Britsche regeerlng het niet wagen kan commer-
cleel-ondoeltreffende ondernemingen te steu
nen.
Van Engelsche zjjde toonde men zich steeds
zeer zeker van de overwinning tegenover de
„Normandie”, en van Fransche zijde deed men
alsof men de ..Queen Mary” niet duchtte, maar
in werkelijkheid schijnt men aan beide kanten
van het Kanaal te hebben ingezien dat alleen
door samenwerking voorkomen zou kunnen wor
den dat de beide schepen elkaar door felle con
currentie het bestaan onmogelijk maakten.
Die samenwerking zal, zoo wij juist zijn inge
licht, inniger zijn dan men aanvankelijk ver
wacht had. Eenige maanden geleden reeds wdst
men dat In beginsel beslist was dat de belde
schepen steeds in tegengestelde richting zouden
varen: hierdoor werd dus scherpe concurrentie
voor een groot deel uitgesloten. Thans wordt
medegedeeld dat de „Queen Mary” en de ..Nor
mandie” varen zullen volgens een gemeenschap
pelijke dienstregeling. Zjj zullen wekelijks in
tegengestelde richtingen varen, en elkaar dus
halfweg op den Oceaan ontmoeten. Teneinde
zich aan de gemeenschappelijke dienstregeling
te houden, zullen zjj met ongeveer dezelfde
snelheid moeten varen.
Kortomzij zullen in vele opzichten geëxploi
teerd worden alsof zij behooren tot éénzelfde
reederij. Elk hunner zal natuurlijk ernaar stre
ven het „Blauwe lint” te veroveren; dit is een
zaak van nationaal prestige. Met de commer-
cleele samenwerking heeft dit evenwel niets
uit te staan; de „Europa" immers maakte haar
zusterschip, de „Bremen”, behoorend tot dezelf
de maatschappij, het „lint” eveneens afhandig,
alvorens zjj zelf weder het moest afstaan aan
Italië’s „Rex”.
De „Normandie” zal weldra haar eerste reis
ondernemen, en men verwacht dat zjj het record
van de „Rex” gemakkeljjk zal slaan, maar dat
zij toch niet haar maximum snelheid ontwikke
len zal alvorens ook de .Queen Mary” getoond
heeft waartoe zjj in staat te. Britsche deskun
digen evenwel zijn er bijna van overtuigd dat
het Engelsche schip de hoogste eer zal wegdra
gen. Men spreekt van 'n snelheid van 34 knoopen
op een matige zee. bij een waterverplaatslng
van 80 000 ton. met volle lading en bovendien
6300 ton brandstof aan boord Het schijnt vast
te staan dat de ..Queen Mary” over een reserve
van snelheid beschikt, aanmerkelijk grooter dan
die van de ..Normandie”.
Eerst over een jaar zal de geregelde dienst der
belde schepen Ingeluid worden, en de beteekente
hiervan, bijna zonder weerga in de geschiedenis
der trans-atlantische scheepvaart, beperkt zich
toch niet alleen tot deze.
In een tijd waarin de landen meer dan ooit
meenen zichzelf te kunnen bevoordeelen door
elkaar te benadeelen, zien een Britsche en een
Fransche wereldondernpming de noodzakelijk
heid van samenwerking In. Niet uit liefde, maar
uit welbegrepen eigenbelang Het voordeel der
overeenkomst zal wellicht meer aan Fransche
dan aan Engelsche zijde zijn, want Britsche
onderdanen reizen In veel grooteren getale naar
Amerika dan Franschen. Desondanks heeft de
A I I 17 ARANNk’Q op dit blad zijn Ingevolge de verzekerlngsvoorwaarden tegen TT blJ levenslange geheele ongeschiktheid tot Werken door IT 7KA bij een ongeval met <7 QCA
Ml «1 «Ui MDwllllLj UJ ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeerlngen 4 f verlies van beide armen, belde beenen of beide oogen 1 4 Üv»“ doodeljjken afloop X
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
Terwijl in het algemeen caféhouders hun
etablissementen graag vol zien heeft dezer da
gen de eigenaar van een der chicste café’s van
Belgrado een verzoek tot de politie gericht hem
tegen al te druk bezoek te vrijwaren. Eenige
dagen geleden kwamen tegen drie uur ’smld-
cags vele eenvoudige doch behoorlijk gekleede
personen zijn café binnen en namen plaats aan
de tafeltjes, zoodat kort na drie uur geen stoel
meer onbezet was. De gasten bestelden de goed
koopste consumpties, die op de kaart te vin
den waren, In het algemeen binnenlandsch mi
neraalwater, en hadden buitengewoon veel tijd
noodig om deze consumptie te gebruiken, zoo
dat het café tot tien uur 's avonds geheel vol
bleef. Het gevolg was. dat toen de beter-ge-
situeerde bezoekers en stamgasten die tus-
schen drie en tien uur het café plegen te be
zoeken. arriveerden, zij geen plaats meer kon
den vinden en onverrlchterzake het café moes-
verlaten.
Hetzelfde geschiedde de volgende dagen, zoo
dat de eigenaar zich verstoken zag van de In
komsten der grootere en duurdere verteringen
van zijn vaste clientèle, waaruit de bedrijfs
kosten gedekt kunnen worden, en weldra ont
dekte. dat dit geen toeval was. doch een wel
bewuste en georganiseerde actie van den Bond
van Hotel- en Cafépersoneel. De dagelüksche
bezoekers, die zonder winstgevende consumptie
een geheelen dag de stoelen bezet hielden,
bleken werklooze kellners met hun vrouwen te
zijn, die gestuurd werden door hun organl-a-
t>e. welke gerulmen tijd reeds een vergeefsebe
ajtie by den bterokken caféhouder had gevoerd
'oor de betaling van redelijke loonen aan zijn
personeel. Toen de normale loonactie was mis
lukt nam de vakbond zijntoevlucht tot deze
list
De eigenaar van de zaak wendde, zoodra
hy de list had doorzien, zich om hulp tot de
politie, doch aangezien de ongewenschte gas
ten zich rustig en zelfs voorbeeldig gedroegen
en hun goedkoope consumptie nortnaal be
taalden. moest de politie het verzoe^ om hulp
afwijzen Nu de actie doorzién is. deelt de
kellnersorganisatie mede, dat zjj het experi
ment zal voortzetten en dat andere vakbon-
oen zich bereid hebben verklaard werkloozen
beschikbaar te stellen voor cafébezoek.
plotseling langs
;n< liep door de i
kamer, zijn handen, tot vuisten gebald, diep in
de broekzakken gestoken.
Verd....l gromde hjj. Als zij was aange- i
houden geworden met deze dingen bjj zich! i
Dit denkbeeld trof hem zóó. dat hij zich
weer in een fauteuil liet vallen en hoorbaar
kreunde. Dan, tot de werkelijkheid komend en
begrijpend, dat kreunen en grommen niets kon
uitrichten, stond hij weer oo. dronk een glas
water, nam een btekwle en daarop knabbelend
dacht hij na.
Natuurlijk nu zag hij alles duidelijk voor zich.
Die hoedenwinkel in de South Molton Street i
was het ontvangkantoor: Madame Charles was i
wat? In ieder geval nam zij de gestolen
goederen in ontvangst; mogelijk was zij i
drijfveer, de leidende geest van deze verbazing- I
groeien tot een monster van soms overweldi
gende afmetingen.
Op de allereerste plaats zou hij alles
ronduit tegen Eva Walsden zeggen? Ten tweede,
zou hjj de kaas weer in de mand pakken, naar
de Rue de la Palx brengen, haar daar over
handigen en verder niets zeggen over de voor
werpen van waarde, die hjj gevonden had? Ten
derde, zou hjj onmiddellijk naar Packe en
Scraye seinen en met hen overleg plegen? Of
en dit was de vierde overweging zou hij
de kaas wegwerken en tegen Eva zeggen, dat
hij nergens van wist en dan het geval laten
gaan, zooals het liep?
Dit waren de hoofdpunten, die Jimmle wilde
overwegen. Veronderstel, dat hij alles tegen
Eva zou zeggen? Zü waren cp wat vertrouwelü-
ker voet met elkaar gekomen sinds het diner
en hij had gelegenheid gehad, een deeltje van
haar karakter te leeren kennen. Haar levens
loop had zij hem ook al verteld; zij was de
dochter van een armen dominee; zij moest voor
zichzelf zorgen en daarbij gedeeltelijk voor een
broertje, dat nog school ging Trickett begreep,
dat er onaangenaamheden uit zouden voort
komen, als hij haar de waarheid vertelde. Als
zij te weten zou komen, dat zij als speelpop
gebruikt werd door een georganiseerde bende
of door niet aan scrupules lijdende dieven, zou
zjj zeker haar betrekking bij het Londensche
filiaal van Valerie en Cle opzeggen; een be
trekking. die zooate zjj hem verteld had. veel
geld opleverde. Daarbij kwam nog, dat, als zij
die betrekking verliet, zjj de aandacht on zich
zou vestigen van Madame Charles vooral als
het bleek, dat de waardevolle voorwerpen ver
dwenen warenl Neen, dut was een kwestie, die
Intusschen had het Wleuws van Don Ritzo's ne
derlaag en de inneming van het fort Martelll het
garnizoen te Allenso bereikt. En terwijl kapitein Gay
en Hal over de rots gluurden, zagen ze het garni
zoen er op uit trekken, om het fort weer te bezetten.
Te Rangoon is men bezig een bloedtrans
fusiedienst te organiseeren. welke van groot
telang zal zijn voor de ziekenhuizen te Ran
goon en omgeving.
Den laatsten tijd zijn in deze streken vele
gevallen van bloeduitstorting waargenomen,
welke dikwijls een doodelijken afloop hebben
gehad. Door middel van bloedtransfusie kan
men in de meeste gevallen den patiënt redden.
Het bloed wordt genomen van velerlei’ soort
rrenschen. van de verplegers, van de studen
ten en van de gevangenen uit de gevangenis
van Rangoon.
Toch wordt zooveel mogelijk het bloed ge
nomen van hetzelfde ras. In ’t algemeen is
het geen gewoonte in het Britsche Rijk om
een belooning aan te nemen voor deze dien
sten, doch om een geregelden dienst te waar
borgen zal men een bedrag van 10 roepee bij
elk„ transfusie hiervoor betalen.
De gevangenen krijgen geen geldelijke beloo
ning. doch er wordt dertig dagen van hun
straftijd afgetrokken.
De crisis heeft niet nagelaten ook haar stem
pel te drukken op het gevangeniswerk in Frank
rijk, en het maken van borstels, manden e.d.
is voor de gevangenen niet loonend meer.
In Frankrijk is dit gevangeniswerk namelijk
aan bepaalde particuliere firma's verpacht,
doch aangezien ook deze van de crisis te lijden
hebben, geven zij minder opdrachten terwijl
zij ook minder voor het werk betalen.
De gevangenen zijn over het algemeen niet
erg te spreken over deze vermindering hunner
inkomsten.
terdege overwogen moest worden, alvorens tot
handelen over te gaan.
Het tweede punt stond hem ook nog niet
helder voor den geest. Veronderstel, dat hij
den mandkoffer met kaas, doch zonder de
gestolen voorwerpen, naar Eva zou brengen?
ZU zou die natuurlijk aan Monsieur* Charles
overhandigen, niet wetende, dat de mand niet
alles inhield, wat er door Madame Charles in
gedaan was. Maar Monsieur Charles was natuur
lijk op de hoogte gesteld; volgens de reaenee-
ring van Jimmle zou Monsieur Charles wel tele
grafisch, telefonisch of misschien wel gewoon
per brief meegedeeld zijn, wal de assistente van
zjjn schoonzuster voor hem zou medebrengen.
Wat, zoo vroeg Jimmle zich af. zou er ge
beuren, als Monsieur Charles had bemerkt
dat de slultmand inderdaad niets anders be
vatte dan de kaas alleen? Natuurlijk zou hij
aan alle kanten gaan vragen en informeeren;
hij zou allerlei dingen willen weten bijv. was
de mand steeds in Eva’s bezit geweest had
zij gezien, dat de kruier.oh, er zou geen
eind komen aan de vragen, die Monsieur Char
les zou kunnen stellen. Als ontvanger van goe
deren van zoo hooge waarde, zou hij zeker
eenige, waarschijnlijk zeer ernstige pogingen
in het werk stellen, om de verloren zaak terug
te krijgen.
Ten laatste zou Jimmie dan maar uit bed
komen en eens telefoneeren met Packe of
met Scraye. Op de keper beschouwd, waren
daar echter bezwaren tegen. Ten eerste vond
hf] het niet noodig, dat een van belden wist,
wat hU eigenlijk in Parijs was gaan doen; en
ten tweede, hü had de kwestie nu eenmaa' zoo
aangepakt en hij zou het liefst zelf den laat-
veel opzichten een gelijkenis had met die,
waarin hij twee dagen geleden eenlgen tijd
had vertoefd. En Jlmmie wandelde met beide
voeten midden in een sène, die zich daar af
speelde. Daar.... daar stond Eva Walsden,
met betraande oogen, haar handen speelden
zenuwachtig met een zakdoekje; achter haar,
een assister te, onmiskenbaar een Fran^aiss en
heel aardig, die met verschrikte oogen naar een
derden persoon staarde. Deze derde, die de hoofd
rol speelde, was een kleine, gespierde en nogal
brutaal kijkende man. die met veel gebaren
zfjn woorden onderstreqpte. Jimmle bekeek den
man kalm. HU zag er niet direct uit als een
op-en-top heer: zou Jimmle die Parijs heel
gced kende, hem op straat ontmoet hebben,
dan zou hij hem aangezien hebben voor een
van die onuitroeibare parasieten, die zich giu»
noemen en die op de hoeken van de straten,
vooral bü de Opera, rondslenteren, om plots op
hun prooi, den onschuldigen toerist aan te val-
Op zekeren morgen in Maart werd de chef
der Continental Fllmcomjsany in z'n kantoor
opgebeld door den regisseur Bardy. die bezig
was de sensationeele film. „de Vorstin der
Duisternis” op te nemen.
„Ja. hallo, wat scheelt er aan, Tom?” riep
de chef, mijnheer Preston.
Tom vertelde, dat de hoofdrol van z'n film
een auto-ongeluk gekregen had, en met een
gebroken been in 't hospitaal lag. „De boel
staat dus stil”. liet hU er op volgen, „zorg JU
nu. dat ik als de drommel een andere ster krijg”.
„In orde, ouwe jongen. Nou zal Ik je eens
laten zien, hoe men in de groote filmcentra
een dergelUke kwestie oplost.”
.Maar vergeet niet. Preston, dat ik haar nog
vanavond moet hebben, want alles is in ge
reedheid gebracht, om de scène waarin ze spe
len moet, op te nemen.
,,’t Komt in orde". Preston hing de hoorn op
en vroeg direct verbinding met de figuranten
beurs in East-End.
„U spreekt met Preston", zei hU- ,Js mUnheer
Racklt daar? Ja? Goed. Hallo, ja mijnheer Rac-
kit. Zeg. je spreekt met Preston van de Con
ti nental-Fi lm company".
„Mooi zoo, en hoe gaat het znet u?”
Best en beroerd tegelijk. Je moet me even
uit den brand helpen. Kan je me sturen een
Jong, knap en lief meisje, dat een hoofdrol kan
spelen en een zuivere, welluidende stem heeft?”
„Natuurlek kan ik dat.”
„Maar denk er om. haar uitspraak moet zon
der de geringste fout zUn. BU een sprekende
film is dat een eerste vereischte.”
,,’t Komt in orde mijnheer Preston; u kunt
er op rekenen.”
„Laat ze zich dan vanavond aan de studio
melden en vragen naar mUnheer Bardy.”
Öen volgenden dag. toen mUnheer Preston
van een zakenreisje terugkeerde, begaf hU zich
tegen den avond naar Bardy. z'n regisseur, en
vroeg hem met belangstelling naar de nieuwe
ster.
„Ze is uitstekend, mynheer Preston; een voor-
treffeluke artiste. Ik heb dan ook direct
een contract met haa» afgesloten voor 2 jaar.”
„Mooi, en hoe is het geluld?”
..Als van een engel. Maar weet u wat? Ik zal
haar zelf even aan het toestel laten komen, dan
kunt u het zelf hooren.”
Er volgden een paar minuten stilte. Toen werd
de telefoon door iemand opgenomen en er klonk
een stem: „Penth u deth. meneer Preston?”
„Ja. met wie spreek ik? Ik moet juffrouw Dra
per. de nieuwe hoofdvertolkster hebben.”
„U sbreekt met juffrouw Draper”.
,4a. maar ik moet juffrouw Mercy Draper
hebbenjuffrouw Mercy.”
„Ik pen Mercy Draper. Meheer Bardy sei u
mU wenschte te spreke.”
Er volgde een oogenbhk 'ïn pijnlijke stilte.
MUnheer Preston kreeg het benauwd. HU
transpireerde als op een warmen zomerdag. HU
steunde nerveus, om er medelijden mee te krij
gen.
„Staat u me nu voor den gek te houden?”
vroeg hU. „Ik heb geen tüd voor dergelUke grap
ten. ZUn schoenen verkeerden niet in een staat
van blakenden welstand; het ^voornaamste klee-
dingstuk was een overjas, die hem tot over oe
knieën reikte; zijn pas geschoren kin had een
blauwe tint;
aanwezigheid
had iets weg van een melodrama. 1
staande dit eenigszins geruïneerd
droeg de man een paar deftige, kanarie-gele
handschoenen, die een met goud beslagen wan
delstok omknelden, en prUkte er in het knoops
gat van zUn Jas een groote bloem. Ondanks de
mogelijkheid, dat een cliënt zou kunnen binnen
komen, ging hU voort op een zeer onwaardtgen
toon.
sten slag willen geven. HU was er zich van be
wust, dat zyn eigen handigheid hem tot een
goed eind zou voeren; en een voorname factoi
was nog. dat het avontuur mln of meer opwin
dend was; h?t vermaakte en* Interesseerde hem
in hooge mate. Het geluk had hem niet ver
laten en zou hem misschien nog wel verder
willen bUstaan. Het slot was, dat Jlmmie uit
zUn bed stapte met de woorden: „Iaat maar
loopenLaat maar gebeuren, wat gebeuren
moet!”
Het gevolg van Jimmie's besluit was, dat hU
de kaas en de mand in een kleerkast zette, die
afsloot en den sleutel in een van zUn zakken
stak. Daarna nam hU een bad, maakte zeer
zorguldig zUn tollet, brak ten slotte de ge
woonte van het vasteland, door een specifiek en
typeerend Engelsch ontbUt te gebruiken. Hu
rookte een paar sigaretten en sloeg vanaf het
hotel-bordes het ontwakende ParUsche leven
gade. Nadat hU. een beetje nerveus door de
onbekende avonturen, die hem wachtten, zich
eenige uren in 't hotel en op straat verveeld
had, ging hU op stap naar de Rue dc la Palx.
Het was precies half elf. toen Jlmmie het
voornaam uitziend Maison Valerie et Cie
binnentrad. Eerst had hU het huis goed be
keken; uiterlUk had het wel wat weg van dat
in de South Molton Street; dat wil zeggen, het
geleek meer op een woonhuis, dan op een
winkel. Doch er was ook weer de koperen
plaat en voor een der ramen stonden op hooge
standaards drie hoeden elegant en chic, die
als het ware aangaven den uiterst beschaafden
en zeer
heerschte.
Jlmmie
den drommel, kerel, wat had ik daar voor een
creatuur aan de telefoon?"
„Dat was juffrouw Mercy Draper.”
„Maar kerel, ben je nu gek geworden? Heeft
dat mensch al gefilmd?”
„NatuurlUk; we hebben vannacht tot 3 uur
doorgewerkt"
„Maar hoe kon je zoo stom zUn? Heb je dan
heelemaal geen ooren aan je hoofd zitten? Is
het je dan totaal niet opgevallen, dat dat kind
praat als een brilslang? Ze slist verschrikkelUk.”
„Wat zegt u? Slist ze? Hoe komt u daaraan?
Maar mUnheer Preston, dat moet een vergis
sing zUn.”
..Sprak ik dan met Juffrouw Draper of sprak
ik niet met juffrouw Draper?”
„Ja, maar ik begrUp u niet.”
„Hoeveel betaal je dat kind?”
„Twintig pond per week.”
„Twintig pond "oor zoo'n baanveegster. t Is
niet te gelooven. Ik zal zien dat contract on
gedaan te maken. Zeg haar, dat ze morgen
ochtend op m’n kantoor komt”
Rood van woede hing Preston de telefoon op
en belde direct den directeur van de figuranten
beurs op. wien hU in krachtige termen verweet,
hem zoo iets op z’n dak gestuurd te hebben.
„Als je er maar aan denkt, dat ik je aan zal
spreken voor de schade,” foeterde hü.
Maar mijnheer Preston, ik beg-rUp werkelUk
niet wat u bedoelt. Het meisje dat ik
den heb, beant
woordde volko
men aan de be-
schrUvlng. Trou-
wens, ik heb haar i
gisteravond ^elf
vergezeld naar de
studio en mUnheer
Bardy was even enthousiast als ik.”
„Hoe is t toch mogelUk, dat Jullie zoo’n kind
met een stem als een lekke gootpUp voor een
sprekende film geschikt vinden? Ezels zUn jul
lie! Begrepen? Ezel# Honderden meters film
verknoeid enkel en alleen "oor een Hef ge
zichtje natuurlUkl Enfin, morgenmiddag stuur
Je me een paar andere op zicht; dan zal ik
zelf wel keus rnal^n!"
Klokslag 11 uurW&z*<>lgenden morgen werd
juffrouw Draper dM^aiend, en toen ze binnen
trad, moest mUnh* Preston eerlük bekennen,
dat. wat haar uiterlUk betrof, alles tot in de
puntjes was. Maar mocht hU daarop alleen af
gaan. nu bU een sprekende film het voorname-
lUk op de stem aankwam? En moest men nu zoo
maar honderden meters film verknoeien terwille
van een lief gezicht?”
ZUn gezicht stond dan ook alles behalve lief,
toen hU juffrouw Draper een stoel aanbood.
„Ikh pen blU persoonlijkh meth u kennlsj te
maken, menheer Preston”, zei het meisje, zoo
dra ze gezeten was
,,’t SpUt me, dat ik niet hetzelfde kan zeg
gen, juffrouw Draper. KUkt u eens hier: eer
gisteren moest ik noodzakelUk op reis en heb
dus aan m’n regisseur overgelaten u te enga-
geeren. Ik vertrouwde op z’n vakkennis en of
schoon ik moet toegeven, dat uw uiterlUg niets
te wenschen overlaat, moet ik u toch meedee-
len, dat u voor sprekende film absoluut onge
schikt bent.”
„Maarh, menheer Preston!" riep het meisje
verschrikt uit. „Deth meenth u toch niet?”
•NatuurlUk meen ik dat. Ik zou u dus willen
'ragen, genoegen te nemen met een vergoeding
van 100 pond voor t contract, dat mUnheer
Bardy zoo onverstandig was met u te sluiten.”
Dikke tranen rolden over het gezicht van
Juffrouw Mercy Draper, toen zU deze uitspraak
boorde. Het maakte mijnheer Preston wat mil
der, toen hU haar zag schreien en troostend
zei hU: „Mls.->ul„,.- komt" alles nog wel terecht.
De wetenschap fs tegenwóordte" zoö Vër gevor
derd, dat men dergelUke gebleken gemakkelUk
kan wegnemen. Hebt u dit gebrek al van uw
geboorte af? Dat is toch heel onaangenaam
voor u!”
„Maarh welkh gebrekh danh, menheer Pres
ton? Ik hep geenh enkelh gebrek! Heusch,
nieth!”
Dat was mUnheer Preston te kras!
„M'n beste juffrouw Draper”, zei hü ont
stemd, „het spüt me heel erg het te moeten
zeggen, maar is 't u dan nooit opgevallen, dat
u anders praat dan een gewoon mensch? Weet
u dan niet, dat uw stem, laten we zeggen, een
raar bügeluid heeft?”
Eensklaps scheen het meisje te begrUpen.
waar mUnheer Preston op doelde. Zü barstte in
een schaterlach uit, en hield daarna haar zak
doek voor d'r mond, waaruit ze iets scheen te
verwü deren.
en 26en September van t vorige jaar '.verd
I 1de .Queen Mary", het nieuwe schip der
Cunard-Whlte Star line met groote plech
tigheid te water gelaten. Het was voor Enge
land een blüde gebeurtenis van den allereersten
rang. Dit schip, dat eenige jaren lang onvol
tooid gelegen had op de Clyde werf, was als het
ware het symbool geweest van de depressie, en
vooral van die specifiek-Engelsche crisis, welke
in vele opzichten een geheel op zichzelf staand
verschün.«el was.
De voortzetting van den arbeid met steun van
de regeering en na amalgamatie van de trans
atlantische diensten der Cunard- en White Star
lijnen had voor het volk eveneens iets gesymbo
liseerd. namelijk het heistel niet alleen m
materieelen maar ook in moreelen zin. Dit schip
belichaamde den ..nieuwen gees*”, den geest van
vertrouwen en optimisme. Italië, armer en met
grooter economische moeilükheden kampend
dan Engeland had met zün „Rex” het „Blauwe
lint” veroverd op de Duitsche „Europa Frank
rijk zeker niet rüker en niet over machtlger
hulpmiddelen beschikkend dan Engeland, werkte
onvermoeid voort aan zün „Normandie", welke
de grootste stoomschepen ter wereld in afme
tingen ver achter zich liet, en waarvan men
verwachtte dat zü niet alleen de „Europa" in
snelheid zou overtreffen,, maar dat zü ook aan
de Jtex” het „Blauwe lint" ontrukken zou.
Zulke records beteekenen op uiehielf mis
schien weinig. Voor den gemiddelden passagier
wegen gemak en veiligheid zwaarder dan de
vraag of men New York in eenige uren meer
of minder bereiken kan. Maar het „Blauwe
lint” is niettemin een onderscheiding, welke
niet alleen de reputatie van een schip, maar
die van de reederü welke het in de vaart brengt,
en zelfs die van het heele land ten goede komt,
t Was krenkend voor den Engelschen trots dat
Duitschland. Italië en Frankrük 'dongen naar de
eer ter zee, terwül de .oevarende natie bü uit
nemendheid werkeloos bleef toezien. Des te
krenkender was dit omdat deskundigen meen
den- dat het toen nog ongedoopte schip op de
Clyde werf de .Normandie" zou slaan in afme
tingen en in snelheid indien de Britsche regee
ring het voorbeeld der Fransche maar volgen
wilde, en door middel van een leening of sub
sidie de voltooiing van het schip mogelük
maakte.
Toen vüf maanden geleden de „Queen Mary”
te water gelaten werd, was zü niet veel meer
dan een nog onopgetakelde romp. Maar de vol
doening was hierom niet minder groot. Het schip
als het ware het strüdperk van den Oceaan
l>Tril>en getreden; het zou voor het Britsche pres
tige minstens hetzelfde kunnen doen als wat
Frankrük van zün „Normandie” verwachten
mocht.
Wü zün thans in de gelegenheid geweest de
„Queen Mary” te zien op haar ligplaats te
Clydebank. Grootsche vorderingen zün gemaakt.
Wat in September een geweldige romp was, be
gint thans te ontluiken tot een schip, zoo schoon
als de Oceaan er wellicht nog nimmer een ge
dragen heeft. Wij kennen de grootste schepen
van alle naties; Southampton en Liverpool zün
hun thuis- of aanleghavens. Maar er is ér niet
een die zeewaardige gratie zoo treffend paart
aan overweldigende afmetingen als de .Queen
Mary” na haar voltooiing belooft te doen. Men
vertelt ons wonderen van dit schip wonder-
lüker nog dan die welke wjj onitrent de Nor
mandie” te hooren krügen
Maar het grootste wonder is wellicht dat de
Queen Mary” en de „Normandlë”, inplaats van
te pogen elkaar door zware concurrentie het le
ven onmogelijk te maken, zullen samenwerken.
Dat de Fransche lün en de Cunard-Whlte
Star line een overeenkomst in dezen geest zou-,
den aangaan, had men verwacht. De beteeke-
nis ervan begint men evenwel eerst thans in te
kien.
Eenige maanden geleden werd van Fransche
«Üde beweerd dat het onmogelük zou zün de
„Normandie" met winst te exploiteeren. Onmid-
dellük gaven Engelsche deskundigen als hun
,meeniii3 te kennen dat ook de Queen Mary”
niet met voordeel in de vaart gebracht zou kun
nen worden Men maakte er geen geheim van
dat zulke schepen te duur zün, zoowel van aan
bouw als van exploitatie, maar dat zü noodig
waren voor het nationaal prestige en voor de
reputatie der reeders. Terecht of ten onrechte
beriep men zich erop dat zelfs de zooveel klei
nere .Bremen” en .Deutschland” met verlies
varen, maar dat zü oorzaak geweest zün dat de
minder majestueuze schepen van den „Nord-
deutschen Lloyd” hooger aangeschreven zün
dan vóór de .Bremen" in de vaart kwam.
