tKetvetóaal
den dag
uan
DIEFSTAL?!
i
DE ENGELSCHE KAPERS
te Nice
Ongekende bloei
D
De „koninklijke onbekende”
'N TROUWE KLANT
WOENSDAG 20 MAART 1935
KONING GUSTAAF V
Teekenende gegevens
Aan de roulette-tafel
ADIODISTRIBUT1E
iililllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllN
DOOR J. S. FLETCHER
Textielbedrijven verryzen in
Ned.-Indië als paddestoe
len uit den grond
Werkgelegenheid voor werklooze
Zuiderzeevuschers
SCHOENENFABRIEK TE
BUNSCHOTEN
AANKOOP VAN DOUGLAS-
VLIEGTU1GEN
I
MIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIM
„Monsieur G.° geeft zich uit voor
gepensionneerd Zweedsch
staatsambtenaar of
zeepfabrikant
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
Regeeringcmaatregelen gevraagd
K
- to
122
plus-minus
1
voor
1B
I
voor
ne
i,
3,
HOOFDSTUK XII
DE TELEFOON BELT
Jlmmle ging op den rand van zün bed ritten
en staarde naar de tafel, waarop hij de mand
had laten staan. Een oogenblik dacht hij dat
«tin oogen hem bedrogen en dat rijn verstand
niet goed werkte. Het scheen ongelooflijk, dat
de mand verdwenen aou rijn in de twee uur.
den loop van het vorig Jaar bleek,
dat bjj het Staatsbedrijf der P.T.T. de mogelijk
heid werd overwogen om zelf de radiodlstrlbutie
ter hand te nemen, heeft de Vereeniging van
Nederlandsche gemeenten een brief tot den mi
nister van blnnenlandsche zaken gericht met
het verzoek om te bevorderen, dat deze voor
nemens geen voortgang konden hebben.
De minister heeft nu dezer dagen geantwoord,
dat hij het met betrekking tot de radiodistritu-
tle. welke thans door gemeenten of particulieren
wordt verzorgd, niet wenscheiljk acht, deze door
het Staatsbedrijf der PTT. zelf ter hand te
laten nemen.
10.
30
'ie
dat tot dusverre niet of weinig hier te lande
werd gemaakt. Niettemin kan worden toege
geven, dat de oprichting van de nieuwe fabriek
tot op zekere hoogte geen werkverruiming zal
beteekenen.
Bij de uitvoering van de Ingevolge de Zulder-
zeesteunwet getroffen regelingen zal voor oogen
worden gehouden, dat de productie in hoofd
zaak gericht moet blijven -op schoeisel, dat tot
dusverre hier te lande niet of weinig werd ver
vaardigd.
Nietwaar, bent ’n trouw lezer van onze ru
briek „Omroepers”. U moogt er graag eens in
grasduinen. De zakenman weet van Uw speur-
lust te proflteeren, hl) plaatst Zaken-Omroepera
die onze rubriek juist zoo veelzijdig doen zijn en
die Uwe regelmatige belangstelling inderdaa
motiveeren. w -
tte
en
le
en
ms
/e-
te-
30.
ek
w-
cn
wel-
heeten.
Glimlachend, maar toch niet zonder een ze
kere spanning, volgt de Koning den wilden dans
van het witte balletje over de zes en dertig
nummers der roulette. Een diepe stilte hangt
om de tafel.
„Zeventien!” zegt dan de croupier.
„Zeventien!”
En aller oogen richten zich op den winnaar.
De croupier telt de winst:
„Vier malen acht „louls” voor de vier „car
rés”, dat maakt twee en dertig „louls", en vijf
en dertig ,Jouis” voor een zeventien „plein",
dat is samen zeven en zestig „louls”. Volei,
Monsieur, dertienhonderdveertig franken.”
De adjudant zucht en leeft heelemaal op. HU
kijkt de tafel rond, zoo triomfantelük als had
hü zelf gewonnen.
„HU heeft „veine”, meenen een paar ha-
bltué’s.
„Veine?” fluistert een ander: ,NÜ is Koning
en wint toch nog dertienhonderd franken. Er
bestaat eenvoudig geen rechtvaardigheid meer
in de wenld.”
T-i«Itrs visie juist of niet juist? We zullen er
niet verder op ingaan en alleen maar consta
teerden dat, wanneer alle onrechtvaardigheden
zoo spoedig hersteld werden, onze wereld een
paradijs sou zün. Want er kunnen nauwelUks
tien minuten verloopen wezen, wanneer Gustaaf
V niet alleen de dertienhonderdveertig fran
ken verloren heeft welke ,zUn” nummer hem
had opgeleverd, doch bovendien nog de vüf
honderd franken, welke hU nog over had toen
hU won.
„Faltes vos jeux, Messieurs. Faltes vos Jeux”,
blijft de croupier aanmoedigen, terwUl de Ko
ning van Zweden geen enkele fiche meer voor
zich heeft liggen.
„Monsieur G.” haalt zUn portefeuille uit zijn
zak, neemt er gelaten een briefje van honderd
franken uit en schuift dat naar den croupier.
HU krijgt er vUf „louls" voor terug.
„Rien ne va plus".
Het balletje danst rond, blUft eindelijk lig
gen op nummer twee en dertig en de Koning
krijgt acht „louls" voor een „carré”. Doch ten
tweeden male toont de fortuin dat zü zich niet
steeds laat dwingen door dengene die blüft
volharden. Ondanks zUn winst moet Gustaaf V
al heel spoedig nog eens zUn portefeuille te
voorschUn halen en een nieuw biljet van bon. 1
derd franken wisselen. En hü smaakt dan zelfs
niet meer het genoegen vgn ten minste een
keer iets te winnen. Regelmatig verliest hü zün
vüf „louls". i
„Monsieur G.” acht dan den tüd gekomen om
zUn horloge te bestudeeren. Evenals al degenen
die verliezen, trekt hü een verbaasd gezicht.
omdat het al „zóó laat” is en staat dan op.
Met zUn adjudant zit hü nog een half uurtje
in de bar en gaat dan om elf uur naar buis. j
Rustig, kalm, waardig. schUnt hü er zich niet
al te zeer over op te winden dat hü twaalf- 1
honderd franken offerde aan den „Moloch van
het spel”.
eene met de gestolen voorwerpen, adresseerde
hU aan zUn eigen adres, Carlton Hotel in Lon
den. HU Het daarna den koffer met de mand en
de kaas op tafel staan en bracht het kleinste
pakket naar het dichtstbUzUnde postkantoor en
verzond het aangeteekend. Met een zucht van
verlichting zag hU. dat de klerk net onverschil
lig naast andere pakjes neerlegde
Nu de mand en haar belachelUken Inhoud.
Jlmmle had er al iets op gevonden im zich ook
daarvan te verlossen. HU had de zware pres-
ses-papier bü de kaas gedaan. Zoodra het nu
donker was. zou hü rustig een wandeling langs
de Seine gaan maken en dan den koffer in het
water laten vallen. Hü hoopte dat zü zou zinken,
en liefst voor eeuwig onderwater zou blüven.
Het koh zoo, dus het moest. Ondertus«cben
maakte hü nog een kleine wandeling door de
drukke straten te Parüs
Het was vüf uur en het begon reeds donker
te worden toen Jlmmle naar zün hotel terug
keerde. Hü ging rustig naar zUn kamer, draaide
daar het electrisch licht op en met één oog
opslag bemerkte hü. dat het tweede pakket was
verdwenen.
te gaan. Nog eens sloot hU zün deur; opnieuw
wandelde hü kalm het hotel uit. Een geluk was,
dat hü Parüs zoo goed kende Deze kennis
maakte het hem mogehjk. om rechtstreeks naar
het hoofdbureau van politie te kunnen gaan,
waar hü direct toelating verzocht tot het hoofd
van de afdeellng reclierche. Hem vertelde Jim,
op zün meest zakeUjke wüze. de geheele ge
schiedenis. zooals hü die kende, vanaf het ver-
dwünen van het Tsarenkrula tot het terugvinden
ervan in de sluitmand. De politieman, die een
zeer voorname plaats in het corps bekleedde,
luisterde geamuseerd toe. Jlmmle had hem van
te voren laten beloven het gesprokene als een
geheim te bewaren. De detective Interesseerde
zich sterk voor het geval. HU wreef zich verge
noegd In de handen, want hü voorzag moellük
werk.
En nu. mijnheer? vroeg hü. toen Jlmmle
verteld had. En nu?
Op het moment nog absolute geheimhou
ding. tot u van mü hoort uit Londen, «raar ik
morgen heen ga. Maar vanavond uw assis
tentie.
Hoe bedoelt u dat?
Ik zou graag een van uw beste mannen
hebben den allerbesten, den meest trouwen,
den schrandersten man. dien u op het oogen-
blik te uwer beschikking hebt, om mü te bewa
ken dezen avond, vannacht, tot Ik het Gare du
Nord morgenochtend verlaat. Ik aal natuurlijk
graag voor deze diensten betalen behoeft niet
te twüfelen aan de mortelükheid tot betalen
ik ben een rijk man. Hebt u iemand voor mü?
(Wordt vervólgd)
TerwUl de Nederlandsche textielindustrie
zich allesbehalve In een grooten bloei mag ver
heugen. schünen in Indië de textlelbedrUven
als paddestoelen uit den grond te verrijzen.
Zoo maken de Indische bladen van de volgen
de teekenende gegevens melding.
voor hem ook niet. De oplossing van het geval
was toch nog moeilüker dan hü gedacht had.
Om eens rustig te kunnen denken liep Jlmmle
een café binnen, ging in een rustig hoekje zit
ten en bekeek de zaak aan alle kanten onder
het rooken van een sigaar Hu was reeds lang
tot de conclusie gekomen, dat Monsieur Charles,
wie hü ook mocht zün. niet iemand was om mee
te gekscheren. Daarom had hü ook gehoopt, dat
hü de theorie, dat de mand werkelük verloren
was geraakt, wilde aannemen. Hü begreep we!,
dat Monsieur Charles geen advertentie in de
krant durfde zetten en dat het hoogst onwaar-
schünlük was, dat hü meer dan eenvoudige
pogingen in het werk zou stellen. Jimmie was
alleen bang, dat Charles zou ontdekken, dat
hü de kaas had en dat zou Inderdaad aan
leiding geven tot complicaties, die Eva Walsden
boe onschuldig overigens ook, In groote moel-
lükheden «ouden brengen. Daarom het voor
naamste wat hü nu te doen bad, was te trach
ten, de hinderlüke voorwerpen kwüt te raken en
wel zoo spoedig mogelük.
Toen Jlmmle dit besluit genomen had. begon
hü direct aan de uitvoering ervan. HU ging
naar een warenhuis en kocht daar eenlge vellen
sterk pakpapier, een püp lak. touw en twee
heel sware presses-papiers. Met al deze dingen
keerde hü naar zün hotel terug. Daar aangeko
men begon hü vlug zün plan uit te voeren Het
kruis van den Tsaar, het boek en den gouden
ketting maakte hü tot een zoo klein mogelük
pukje; deed de kaas weer In de mand, en de
mand weer in een andere «offer Hü bond er
touw omheen en verzegelde beiede pakken; het
Ik zal u vertellen, wat we daar mee zullen
Jioen. zei Jlmmle. U neemt van hier wat van
ene dingen mee en wat züde en neg wat andere
dingen en maakt hem dan in Londen. Ik heb
zooveel tüd met dien ezel en zün kaas ver
knoeid, dat ik mü nu moet haasten. Hall zeven
dus!
Maar nauwelUks had Jlmmle den winkel ver
laten. of zün snelle tred ging over in een heel
langzamen wandelpas. Hü had inaar één raak
om te behandelen zich bevrüden van de kaas,
die nu in een kast op zün Kamer lag. Hoe
moest dat gedaan worden? Hü kon haar niet
zoo zonder meer In zün kamer achterlaten en
hü kon haar ook niet aan den bediende geven,
zooals hü dat zou doen met een jas of broek
Hü moest er Iets mee doen, dat was zeker. Maar
wat?
Wat zou er eigenlijk kunnen gebeuren als
Monsieur Charles ontdekte, dat hü toch de kaas
had? Natuurlük zou hü daaruit begrijpen, dat
Jimmie ook de andere voorwerpen gevonden
had. Het eenlge zou dan zün. dat de toestand
Biet rooskleurig werd voor Eva. En misschien
Tén vervolge op de beantwoording van vra
gen van het Kamerlid van der Putt betreffende
oprichting van een schoenenfabriek te Bun
schoten (Spakenburg) in verband met het ver
schaffen van werkgelegenheid aan werklooze
Zulderzeevlsschers, heeft Minister Van Lidth
de Jeude medegedeeld, dat de bedoelde schoe
nenfabriek met financieelen steun, onder hy
pothecair verband, van de gemeente Bunscho-,
ten is tot standgekomen, terwUl met toepas
sing van de Zulderzeesteunwet aan den onder
nemer voor het te werk stellen van een beperkt
aantal belanghebbenden en zoons van belang
hebbenden in den zin dezer wet per te werk
gestelde een afloopende toeslag is verleend.
De nieuwe fabriek zal zich In hoofdzaak be-
zighouden met de vervaardiging van schoeisel, 'Jê têxtleï-lnrichUng tê Bandoeng. terwUl de
ré o w 4* n4 a* nr a! wv 4 rv a 1 a v» - x i x.1J
aar ons gezin ingericht is op de aanwe
zigheid van twee dienstboden, hebben
we er nu en dan ook twee. Echter, heel
chkwUls ontbreekt de keukenmeid, want zooals
u weet, is 't een heele toer. een kookster te
vinden, die koken kan. Wanneer we voor de
zooveelste maal hebben ontdekt, dat er een
niet koken kan, dan wordt er voorloopig niet
meer gekookt. M'n vrouw durft het niet eens
te probeeren en dan gaan we naar een restau
ratie. waar je voor 4 kwartjes vleesch, groen
ten en aardappelen met een toetje kunt krijgen.
Ik vind het altüd eetj opluchting, als het weer
zoover is. En altüd zie ik met groote spanning
1 de hernieuwde voltalligheid tegemoet, want
minstens eens in de maand wordt ons stoffelijk
bestaan getypeerd door den eersten maaltijd
onder het nieuwe keukenbewlnd..
.JMny had buitengewoon goede getuigschrif
ten.” zei m’n vrouw, toen we den laatsten keer
weer aan tafel zaten voor zoon eersten maal-
tüd, „dus Ik heb alle reden om het beste er
van te verwachten. Maar als haar soep naar
zalf smaakt, zooals bü die drie vorige, dan
giét ze.”
„Iemand, die zalf soep kookt, zal toch zeker
geen 400 gulden per jaar durven vragen," on
derstelde Ik.
„Keukenprincessen vragen tegenwoordig wat
ze willen, zalf of geen zalf," zei m’n vrouw
weer. "Deze.... hoe heet ze ook weer? O ja,
Diny, wilde weer lederen Woensdagnamiddag
vrü hebben."
„Enfin, over een paar minuten weten wé het
meende ik, met een blik op mün horloge Het
was acht en twintig minuten over vüven en
we dlneeren altüd om half zes.
Ik vergiste me. We wisten het pas over een
kwartier. En toen was onze kennis nog zeer
onvolledig, want er was geen soep.
„Ik had soep besteld." zei m'n vrouw met
een donkeren blik, toen het tweede meisje,
Puckey, met biefstuk binnen kwam.
M’n vrouw durft veel.
„O ja, mevrouw?” vroeg Puckey.
..Macaroni." zei m'n vrouw.
Hierop gaf Puckey geen antwoord. Blükbaar
verstond ze geen Italiaansoh.
Er was echter een andere reden, waarom
het meisje niet antwoordde. De biefstuk lag
op een grooten schotel met een deksel er over
heen, en nu probeerde zü den schotel op de
tafel te zetten, zonder jus te morsen. Dit lukte
haar. Er was geen jus.
„Waar is dat deksel voor, Puckey?" vroeg
m n vrouw.
Toen Puckey het deksel oplichtte, zagen wü.
«raar het voor was. De bedoeling was blükbaar.
den biefstuk zoolang mogelük aan het gezicht
te onttrekken. U weet, hoe biefstuk zün moet.
Dik. glanzend bruin van buiten en sappig rood
van binnen. De oppervlakte van dezen bief
stuk was dof en de kleur was dóór en door
gelük.
„Misschien krijgen we de jus afzonderlük,”
merkte ik op.
Het gebeurt niet dlkwüls. dat ik de dienst
boden rechtstreeks aanspreek, maar ik maak
opmerkingen, en dan kük ik. of er wat gebeurt.
Er gebeurde echter niets met de afzonderlüke
Jus.
„Is er geen groente?” vroeg m’n vrouw UziR.
„O.” zei het meisje, en ze ging weer naar
de keuken.
M'n vrouw en ik keken elkaar aan.
„Je kunt er nog niets van zeggen," zei ik
„Probeer den biefstuk maar eens,’’ stelde m’n
vrouw voor. „Dan kan je waarschünJJJk een
heele massa zeggen.”
JJt keek naar den biefstuk. Hü zag er uit.
1 overige door de fabrikanten zelf, met voorllch-
ting van genoemde Inrichting zün gemaakt. Al
daar zün thans weer 350 weefgetouwen ten be
hoeve van particulieren in aanmaak.
De garens worden vrijwel alle uit Japan en
China ingevoerd, meerendeels uit Japan; de
i Import daarvan uit Nederland is zeer gering,
daar de prüzen ongeveer 25 pet. hooger zün.
Het verven geschiedt gedeeltelük in de fa
brieken hier te lande en gedeeltelük In de tex-
tiellnrichtlng of de filialen daarvan.
De geweldige uitbreiding van de textielnü-
verheid in deft gewesten is nog lang niet vol
doende om In de behoefte te voorzien.
De sarong-productie hier te lande voorziet in
ongeveer 25 pct. van de behoefte, doch van alles
wat men hier op textiel-gebied noodlg heeft,
produceert men hier nog slechts ongeveer 1%
procent.
De textlel-nüverheld biedt in deze gewesten
nog enorme mogelükheden, zonder Regeerings-
steun, doch met behoud van de contlngentee-
ring.
Jimmie had bemerkt, dat Charles heel goed be
kend was In het restaurant, waar zü samen de
lunch hadden gebruikt en dat hü verschillende
menschen had begroet. Ten tweede, iemand, die
zelfbewust kon optreden, zou zonder opzien te
baren de kamer kunnen binnengedrongen zün.
Het was mogelük. dat Charles een agent onder
het bedienend personeel van het hotel had, dien
hü onmiddellük zün Instructies had geseind, of
hij kon iemand opdracht gegeven hebben een
kamer te huren in de buurt van die van Jimmie,
om op hem te letten en om gedurende zün
afwezigheid de kamer binnen te gaan. Deze ge
dachten gaven mogelükheden aan een t«t
was echter, dat de koffer verdwenen was Op
dit oogenblik kon Monsieur Charles, de agent
der Londensche dieven, weten dat het gestolene.
hem gezonden onder de dekking van een on
schuldig geschenk, terug genomen was door
Jlmmle Trickett. En nu wat zou Monsieur
Charles nu doen?
Het was karakteristiek voor Trickett’s tempe
rament. dat hü zoo vlug zün gedachtengang
wist te regelen en wist wat hü moeit doen.
Hü was er van overtuigd, dat hü niet te doen
had met gewone dieven. Naar alle waarschün-
lükheid zetelde In Londen een perfect georga
niseerde vereeniging en het was lang niet
onwaarschünlük. dat aan deze züde van het
Kanaal een dergelüke organisatie zich gevestigd
had. Ongetwijfeld waren zü er nu reeds van op
de hoogte gesteld, dat Jlmmle zich In hun
particuliere zaken gemengd had. Daarom moest
hü goed op Eva Walsden passen,
Jlmmle maakte zich weer vlug klaar om uit
Begin 1934 waren er In den geheelen archi
pel 3 500 handweefgetouwen en 250 machinale
getouwen. In deze bedrüven waren ongeveer
6.000 personen werkzaam, uitgezonderd admi
nistratief personeel, verkoopers e.d. Veie be
staande weverijen zün uitgebreid, terwUl er
eveneens veel nieuwe zün opgericht, hetgeen tot
gevolg heeft gehad, dat er in 1934 ongeveer
2AOO handgetouwen en 360 machinale getou
wen zün bügekomen. waardoor er momenteel
lu de Indische textiel-industrie plus-minus
12 000 menschen werkzaam zün.
Alhoewel de loonen in de verschillende stre
ken nogal uiteenloopen, kan worden aangeno
men. dat de gemiddelde loonen per dag bedra
gen voor de vrouwen 25 cent en voor de man
nen tusschen 30 en 60 cept.
Alle textlel-industrieén in Indi« vervaardi
gen practisch uitsluitend sarongs, doch geen
witgoed, daar dit machinaal moet worden ge
maakt en een groote nabewerking noodlg heeft.
De verschillende zaken zouden alle bevredi
gend rendeeren.
In 1933 werden uit Japan ingevoerd 10 mll-
lloen sarongs, doch daarvan zün vermoedelük
groote voorraden gevormd. Over 1934 zün de
cüfers nog niet bekend; het aantal is echter
eanxlenlük minder. Gedurende het eerste kwar
taal van dat Jaar werden uit Japan 1.720.000
sarongs geïmporteerd.
In Ned. Indié bedroeg in 1934 de productie
POO.OOO stuks, terwUl deze voor dit jaar naar
schatting ongeveer 1.500.000 stuks zal bedragen.
Van de voor de uitbreiding van de bestaande
en oprichting van de nieuwe bedrijven noodlge
weefgetouwen Is ongeveer de helft vervaardigd
die hü afwezig was geweest. HU was in een der
beste hotels van Parijs; de etage, waarop zün
kamer lag, werd op alle uren van den dag druk
beloopen; toen hü uitging had hü de deur zorg
vuldig gesloten en het was de eenlge deur,
die toegang tot de kamer gaf. Het was cruno-
gelljk. dat Iemand door de ramen naar btnnen
was gekomen. Toch was de koffer verdwenen.
Teneinde volledige zekerheid te krijgen stond
Jlmmle op en doorzocht de kamer zorgvuldig
Hü wist wel, dat het een vergeefsch werk was.
doch hü wilde er zichzelf van overtuigen, dat
hü niet op een oogenblik. waarop hü misschien
met zün gedachten ergens anders was. den kof
fer verplaatst had. Hü zocht overal, onder het
bed. In de kleerkast, In zün eigen koffer....
doch vergeefs. HU stak de handen diep In zün
zakken, floot wat en dacht na.
De meeste menschen wouden In een dergeUjk
geval direct gebeld nebben, om den Bediende
op te dragen, een onderzoek in te stellen. Een
dergelljke handelwüze kwam echter niet in
Jimmie’s brein op. Over dese kwestie wist hü
nu eenmaal te veel dingen, om er een beaiende
of desnoods hoteleigenaar in te halen HU
wenschte alles liever dan een onderzoek hü
moest trachten door rustig nadenken zelf achter
het geheim te komen. Maar hoe te beginnen?
Het was hem duidelük. dat Monsieur Charles
reeds aan het werk was. Jlmmle meende dat
hü den diefstal reeds kon reconstrueeren. Om
te beginnen, Charles had hem natuurlük ge
volgd vanaf het moment, dat hü het Gare du
Nord verlaten had. of hü had het laten doen
Dat behoefde geen moeilükheld te vormen.
alsof hü droog gewrongen was. Op dat oogen
blik kwam Puckey terug met de aardappelen
en de groente.
Ze scheen op dien aanvoer nog al trotsch te
zün. Ze omgaf de schalen met een soort triom-
fantelük gesnuif. De aardappelen waren in elk
geval monumentaal. Rotspuree. Weet u niet wat
dat is? Je neemt viermaal zooveel aardappelen
als er met mogelükheld opgegeten kan worden,
brengt die in een toestand van halve Vernieti
ging, en dient ze op in den vorm, dien ze daar
door aannemen. Het is een prachtige manier,
om aardappelen op te dienen, als je schalen
gebarsten en geschilferd zün. Je ziet dan niets
dan aardappelen.
Dan was er zwemmende andüvie. Ik geloof
niet, dat hetgeen we zeiden erg vriendelük
was. Het is een
heele toer rots- j
I Het debuut
SuS*' S I - van Diny
kom te heeten.
Maar veel zeiden
we niet legen Puckey. Trouwens, de schuldige
was niet «U. maar onze gloednieuwe keuken
prinses Diny
„Komaan!” riep ik, „waar wachten we eigen-
lük op?"
Ik dreef m'n mes in den biefstuk. De bief
stuk verzette zich, maar ik bleef onwrikbaar.
Ik kreeg er twee kleine stukje af, gaf er een
aan m’n vrouw en behield het andere. Toen
begon Puckey weer te snuiven. Ze reikte ons
de bügerechten, heel handig, in iedere hand
een schaal.
„Ik zal geen andürie gebruiken.” zei ik.
En ik nam ook geen aardappelen.
,J4aar dat Is toch afschuwelük!” riep m'n
vrouw, toen Puckey de deur uit was. ,Als we
aóó een maand lang
„Goed is anders.” gaf ik toe. ..Misschien
heefthoe heet zeDiny zich speciaal
op den pudding toegelegd.”
We kregen nog een paar stukjes uit den bief
stuk en toen belde m'n vrouw, om te laten
weghalen. Puckey zag er een beetje verstoord
uit. we maakten dus maar geen opmerkingen.
ZÜ kon het trouwens óók niet helpen. En we
waren haar dezen keer werkelük dankbaar. Het
was een genot die dingen te zien verdwünen.
En toen kwam de pudding. Waar ze naar
smaakte konden we geen Van beiden zeggen.
Maar lekker was heel iets anders. We hebben
er iets van gegeten; niet veel natuurlük. maar
toch genoeg, om een heel vreemd gevoel In
onze magen te krijgen, een gevoel alsof we
oat stukje pudding maar heel kort in onze
magen zouden houden. Maar het bleef er ge
lukkig in.
Toen stond mün vrouw op en belde.
Puckey kwam binnen.
„Laat Diny even hier komen,” sprak m'n
vrouw. f
.Pardon, mevrouw, Diny Is er niet,” zei
Puckey, .jse is naar de bioocoop.”
Toen ging het licht der waarheid in ons op.
Het was Diny niet die gekookt had. het was
Puckey. Het was ook Woensdag en de nieuwe
keukenmeid «ras gekomen op den dag dat zü
haar vrijen middag had.
aandagavond, tien uur. Twee lakeien
l^/l openen eerbiedig de groote middendeur
A van het „Palals de la Médlterranée” te
Nice. Slechts vergezeld van een secretaris, komt
de .Konlnklüke Onbekende” de weelderige
speelzaal binnen. Een ieder kent hem. want hü
is een der trouwste gasten van de „Cóte
d'Azur”. Een leder ziet hem. want büna twee
meter Jang, kan hü nu eenmaal moellük one^P
gemerkt blüven.
Doch men doet alsof men hem niet gezien
heeft. Want onder de vele vorsten, aartsher
togen, groothertogen en prinsen die men aan de
boorden van de Middellandsche Zee ontmoet,
is er niemand zoo eenvoudig, zoo bemlnnelUk
en zoo populair als Koning Gustaaf V, en daar
hü gaarne zün incognito bewaart, respecteert
ook een Iedereen dat incognito. Eiken richtend
om tien uur verlaat hü. vergezeld van een ad
judant en gevolgd door een Inspecteur der
„Süreté Nationale”, het „Hótel d’Angleterre”.
Meestal wüdt hü 's morgens en ’s middags
eenlge uren aan zün lievelingsspel, tennis. HU
dejeuneert en dineert ergens in een hótel of
restaurant te Nice of te Cannes en zit daar
heel rustig te midden van de andere gasten. En
uveral. op de tennisbanen en in de restaurants.
Z in de halls der hötels en op de Promenade, Is hü
„Monsieur O.” die zich uitgeeft voor gepen,
slonneerd Zweedsch staatsambtenaar en soms
zelfs voor zeepfabrikant! Een leder kent hem
en toch blüft hü de .Konlnklüke Onbekende”.
Maandagavond, tien uur. De Koning kükt
de zaal rond en neemt met zün adjudant plaats
aan de eerste roulette-tafel, vlak bü den in-
gang, waar de Inzet bescheldenlük Is gesteld
op een minimum van vüf franken. Gustaaf V
die onberispelük doch onopvallend gekleed Is
en geen andere onderscheiding dr»agt dan bet
lintje van het grootkruis van het Legioen van
Eer, haalt een biljet van duizend franken uit
zün portefeuille en vraag om „louls". Een der
croupiers neemt het bankpapier aan, bekükt
het, zooals hü het geld van lederen anderen
klant bekükt, telt en telt nog eens de fiches af,
en schuift ze dan naar „Monsieur O.”
„Duizend franken fiches. VUftig „louls”
Monsieur. Volei Monsieur, vüftig „louls”.
Het duurt niet lang at rond de konlnklüke
tafel zitten de spelers dicht opeen. Spelen kan
men altüd e» overal, doch spelen tegen een
Koning is zelfs In Nice iets bizonders. .Naast
mü,” vertelt Lucien Revel in de „Presse” van
Parüs: „zit een Engelsche dame die haar eer
ste jeugd reeds achter zich heeft en die mü
juist gezworen heeft, dat ze nooit meer naar
de roulette om zal küken, omdat ze er haar
heele Jaargeld ai aan verloor. Zü schijnt plot
seling haar optimisme en haar levensvreugde
weer te hebben teruggevonden, want het is in
extase dat ze mü toefluistert:
„Als mün man en onze kennissen mü nü eens
zagen. Waarom zün er op de Promenade des
Anglais zooveel fotografen en ziet men er hier
niet een? O, een foto van H e m en van mü. dat
zou „exciting” wezen. Ik wed dat de „Times”
die wel opnam. Kan u zich indenken hoe Ken
sington in rep en roer zou wezen. „Mrs. Gold-
finger en de Koning van Zweden bü de rou
lette te Nice.” Neen, het is jammer, dat hier
geen fotografen zün. Van organisatie weten
jullie, .Frenchmen”, absoluut niets af
De Koning die zün geestdriftige bewon
deraarster waarschünlük nog niet eens heeft
opgemerkt, is intusschen begonnen te spelen.
Hij zet op verschillende nummers tegelük.
meestal „4 cheval” of „en carré”. HU schünt
vooral zün geluk te willen beproeven op num
mer «eventien. Voorloopig beschaamt dit num
mer echter het vertrouwen dat er in wordt
gesteld. De Koning verliest in korten tüd vüf-
honderd franken en «ün adjudant zit te mü-
meren met zün oogen strak gericht op het
stapeltje fiehes, dat almaar lager wordt.
„Faltes vos Jeux, Messieurs. Een „louls” voor
zeventien en vier voor de vier „carrés”
Monsieur. Faltes vos jeux, Messieurs, rien
va plus.”
A I I 17 A °p du blad B,Jn ingevolge de verzekeringsvoorwaarden tegen <7 7KG levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door <7 7KG een ongeval met T7 QKG by Terllea van een han<«
4| 1 1 I-J O ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeeringen 1 f verlies van belde armen, beide beenen of belde oogen JC iJVFa“ dood dijken afloop A dMVFVza" een voet of een oog
Het Tweede Kamerlid Westerman (Nat. Her
stel) heeft aan de mtirteters van BMonlén en
van Waterstaat gevraagd of zü bereid zün mede
te deelen of het bericht, dat de Kon. Ned.
Ind. Luchtvaart Mü- de aanschaffing van Ame-
rikaansebe verkeersvliegtuigen overweegt, op
waarheid berust.
Kan. Indien deze vraag bevestigend moet wor
den beantwoord, medegedeeld worden, waarom
gezien de omstandigheid, dat geen van de
redenen, die tot den aankoop van Douglasvbeg-
tulgen in de Ver. Staten door de Koninkl. Lucht
vaart Mü. zouden hebben geleid, in dit geval
van toepassing is hier wederom met voorbü-
gaan van de Nederlandsche vliegtuigindustrie
in de Vereenlgde Staten toestellen worden aan
gekocht en niet bijtüds maatregelen zün ge
nomen om het ontwerpen en constmeeren der
benoodigde toestellen door onze eigen Industrie
mogelük te maken?
Willen de ministers mededeelen, welke maat
regelen de regeering denkt te nemen om de
verdere onttrekking van orders aan de Neder
landsche vliegtuigindustrie, die onvermüdelük
tot een verzwakking van deze Industrie moet
voeren en bezwaarlük in het belang der mili
taire luchtvaart kan zün, in de toekomst te
voorkomen?
f
(.6
De nacht was ingevallen en de maan scheen. Ver
scholen achter de zeilen hurkten allen In de booten
neer, klaar om het Spaansche oorlogschip, dat rustig
voor anker lag, te enteren.
Geen schildwacht liet zich hooren. De zorgelooze
Spanjaarden hadden geen post uitgeset en rekenden
te veel op de bescherming van de forten aan de
kust. Trouwens, wie zou het wagen, hen aan te
vallen!
_v
Reeds had de boot van kapitein Gay de achter
steven geënterd en klauterden de mannen langs het
roer als katten naar Boven. Nog steeds was geen
viiand te zien.
