u&Aaal wm DE ENGELSCHE KAPERS DIEFSTAL?! I s I &S II m en c De eenige derde Schiller I den bond met Goethe loiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiinnniiiiiiiiniiiiiniiiiiniiiiiiingiiiiiiiiiiiiiHiiuiiniiiiiiiiiiniiiw O 1 y. MIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIM JYj PYRAMIDAAL ZATERDAG 23 MAART 1935 W. VON HUMBOLDT Doodenstad ontdekt Belangrijke uitvinding Tegen het krimpen van goederen 10.000 staatsvijanden T Een ei van een millioen l .ft DOOR J. S. FLETCHER n fis Nieuwe huwelijks wetten in Perzië Nuttige wenken Mensch van ongeëven- aarden adel Zijn leven wat een af witteling van volledige teruggetrokkenheid en van drukke openbare activiteit I Nuttige wenken j (Nadruk verboden) zou je me criminaliteit toe groote tr 'O u> I ill Wees niet ge wordt vervolgd) I Nu alle gevaar geweken was, werd het ook aan Hal en Mary vergund aan boord van het schip te gaan. Natuurlijk waren de Spaansche officieren uiterst verbaasd over de plotselinge aanwezigheid van een bende Engelsche vrijbuiters. Met woedende blikken overhandigde de Spaansche kapitein zijn degen aan kapitein Gay. beetje herinneringsvermogen haih gisteravond gewaarschuwd hebben.” „Nou maar!” zei mevrouw Pietersen veront waardigd. J ij hebt hem dien raad gegeven, 1 k niet Als ik jou was. zou ik nu maar niet zoo tegen me mopperen. Maar weet je, wat je doet? I s 21 V ziet zeker wel mijnheer, zei Schmidt dat dit de kamer is van een man waar schijnlijk van dien heer Charles. Wel, mijn heer, ik geloof dat wij onze conclusies zouden kunnen trekken, zult moeten besluiten de actie voort te zetten. Maar toch zou ik u aanraden, in leder geval de Jonge dame een beetje op de hoogte te brengen. Dit lijkt me wel het beste. Jimmie knikte. Hij ging naar beneden, ge volgd door Schmidt, waar Eva met groote angstige en verwonderde oogen op hen stond te wachten. Wat is er toch? vroeg zij. Wat is er beurd? Jimmie legde zijn hand op haar arm. HOOFDSTUK XIV VREEMD NIEUWS UIT LONDEN Onwillekeurig trok Eva Waleden haar arm In het museum van Zuid-Afrika te Kaapstad heeft men een el „ontdekt", dat meer dan een millioen jaren oud moet zijn. Het is afkomstig van den Aepyomls Tltanus, een reuzen-vogel van meer dan vier meter hoog te. welke op Madagaskar geleefd moet hebben. Een dergelijk ei was de aanleiding voor H. O. Wells om een verhaal te schrijven. Door een schipbreukeling werd dit ontdekt op een on bewoond eiland. De zon broedde het ei uit en de man had een ontzettenden strijd tegen den reuzen-vogel te voeren. Het ei in het Zuid-Afrikaansche museum is echter geheel ongevaarlijk. Het is ongeveer 50 c.M. lang en is oorspronkelijk uit Engeland ge komen In een winkel werd het echter vergeten en bleef liggen tot de geheele historie nog eens gereleveerd werd in een Engelsch dagblad. Men toen op zoek naar het el gegaan en vast te staan, dat bet voor 110 verkocht Jansen Die im- ver- Midden in bevolkte buurten Is zoo'n grootscheepsch monument, Als een brokstuk curiosum, Inderdaad nog onbekend- Doch, dit went wel, als je ’t eerst maar Op z’n nieuwe plaats ziet staan. En je hoeft dan ook niet langer Naar Egypte heen te gaan! Enkel vraag je bij je zelven: Waar vandaan die vreemde pret. Dat men op een pyramide Zijn gedachte heeft gezet? Onze tijd is vreemd van verven. Ook op cultureel gebied. Juist omdat men thans de raarste En de dolste dingen ziet. Zoo het schouwspel der valuta's En van militairen geest. Onderwijl men van de nooden Van haast alle volken leest- Als men toch de zaken aanziet En men kijkt eens rechts en links.. Dan past meer bij deze tijden Toch een bouwtoerk.. met de Sfinx! MARTIN BERDEN is kwam was. Tenslotte vond men het in geheel ongeschon den staat en nu heeft het een veilige plaats in het museum gekregen. „«mimiiiiimimiMiiiiinMWNM’H’iwDMll» getuigen van de veelzijdigheid zijner ontwik keling. Men vindt hier naast de Duitsche en Fransche klassieke schrijvers als Goethe, Vol taire, Rousseau, opmerkelijk veel Engelsche auteurs, als Byron, Adam Smith, Loudon, Cook en Bulwer. Vaak zocht de geleerde ook ver strooiing bij zijn antieke plastieken, oorspron kelijke werken en afgietsels, welke een gan- sche zaal vulden. Hier begon hij eiken morgen vol piëteit met het lezen van de brieven van zfjn vrouw. Hier werkte hij tot de schemering r.an zijn manuscripten. Eiken avond wandelde hij hier door de llndenlaan naar het graf van zijn gemalin, aan het einde van het park. Hier dichtte hy herinneringssonnetten, in het geheel twaalfhonderd. Hier dicteerde hij nog ’s nachts aan zyn secretaris. Zoo gingen zijn dagen voor bij, soms onderbroken door bezoeken van der, Koning of van zijn broeder of door vergade ringen van den Staatsraad of van de BerlUn- sche Academie der Wetenschappen. By een van zijn avondwandelingen naar het graf van zijn vrouw, liep hjj een verkoudheid op, aan welker gevolgen hU op 8 April 1835 overleed in het kleine slaapkamertje, naast zijn studeerkamer. Bij het dalen van de zon trad hij, bij volle be wustzijn, in de eeuwigheid. Nu, rusten de gebroeders Humboldt samen onder een met ,JDe Hoop” van Thorwaldsen gekroonde zuil. Dit beeld hadden zy eens zelf uitgezocht te Rome, in het atelier van den kunstenaar. Door deze op een verhooglng. te genover het Slot, gelegen begraafplaats van de gansche familie is Tegel een van de aantrek kelijkste en belangrijkste plekjes in de om geving van Berlijn geworden. Het is een Hel- leensch-vrlendelijk kerkhof, omgeven door ern stige donkere sparren. Het is een zinnebeeld van de harmonie, welke ook Wilhelm von Hum boldt vertegenwoordigde: Aesthetlcus en phl- loloog, natuurkundige en philosoof. Staatsman en Mensch van ongeëvenaarden adel. In het nabij Alexandrië gelegen Hadra heb ben archaeologen een dooder.stad uit het Grleksch-Romeinsche tijdperk, ongeveer 100 200 Jaar v. Chr. ontdekt, bestaande uit kleine kamertjes en afgesloten grafkelders, die de midi- denklasse der stadsbewoners moeten hebben lx boord. Het aantal graven, dat men tot dusver heeft ontdekt, bedraagt ongeveer 80. Zij zijn in rijen van drie a vier boven elkaar gebouwd en het geheel wordt afgesloten door een deur, waarop de naam van den derde is vermeld. Te vens vond men nog een aantal standbeelden van het „Tanagra”-type, alsmede terra-cotta en albasten vazen. Hij hoorde stemmen; de straatdeur was ge sloten. De stemmen kwamen nader een tr van was die van een vrouw! Sapristie! riep Jimmie uit. Zou het moge- HJk zijn, dat een van hen is teruggekomen. Waar is Schmidt heengegaan? Juist op dit oogenbllk ging de deur open en de detective, vergezeld van een stevig gebeuwd, moederlijke vrouw, kwam binnen. Ma'amselle, zei Schmidt. Ik veronderstelde, dat u er de voorkeur aan zoiX geven, tot hev uur van uw vertrek gezelschap te hebben van iemand van uw eigen sekse. Ik heb de vrij heid genomen, naar het hoofdbureau te bellen om deze dame, die een van mjjn collega's is Madame Perrine. Wat Madame voor u kan doen, ma'amselle. Zal zij met het grootste pleizier doen, ma'amselle, onderbrak Madame Perrine met een heldere stem, die een gevoel van vertrouwen gaf Daarom zou ik bu voorbeeld willen voorstellen vooral ook omdat ma'amselle morgenvroeg weer op reis moet, dat zij iets gebruikte en daarna ging rusten. Als de heeren mij dan alleen zou den willen laten met ma’amselle. Wi) zullen het huis echter niet verlaten ma'amselle, zei Schmidt, die zag dat Eva een angstlgen bilk op Jimmie wierp. WU zullen by de hand zijn. Wees daar echter van verzekerd, dat Madame Perrine over u zal waken. Alsof ma'amselle een van myn oogappels ware! zei Madame Perrine, die reeds bezig was de orde in de kamer te herstellen. Jimmie keek Eva nog eens gerei.'istellend aan en verliet dan met Schmidt de kamer. Bel hem even op, en leg hem precies uit, hoe het zijn moet.” „Ja. dat is een goed plan. Zal ik dadelijk even doen. ..Hallo hallo....! „Hier Pietersen. Jansen, ben JU daar?” „Jawel, daar spreek Je mee.” „O, dat treft. Ik wilde Je even zeggen. Je herinnert Je wel. dat Ik Je gisteren een mid del aan de hand gedaan heb voor een hoofd verkoudheid?" .Jawel, Ja. dat broodpapje met azijn! Heb ik dadelijk geprobeerd. Kolossaal, schitterend, heeft uitstekend geholpen. Ik voel mij al vee! en veel beter. Mun vrouw moest vanmorgen twee maal niezen en is nu ook al bezig dat middel van jou In toepassing te brengen. Dank Je hartelijk voor den raad, hoor!” „Tot je dienst!” zei Pietersen zwakjes en hing haastig weer op. O „O zoo! Ja. nu zie Je het.” zei hij kwaad Maar dat is juist te Iaat. Als Je maar een klein Alle Spanjaarden werden naar het dek gecom mandeerd, waar ze overwonnen en ongewapend af wachtten. wat er met hen gebeuren zou. rijk en Spanje had gemaakt, trad Humboldt in 1802 weder in Staatsdienst. Eerst werd hij Prui sisch Gezant te Rome. Zes Jaar lang heeft hU hier gewerkt. Eiken dag verkeerden voorname gasten In zijn huls, hetwelk een centrum was van intellectueel en artistiek leven. Midden In ne vreugde van de edelste verstrooiing wordt Humboldt door een zwaren slag getroffen. Twee van zijn zoons sterven op Jeugdigen leeftijd. ZU liggen zooals ook de zoon van Goethe be graven nabij de pyramide van Cestius, op een bijzondere plaats, welke de bevolking van Rome aan de zoo vereerde familie had geschonken. Van 1810 tot 1812 was Humboldt Gezant te Ween?n, in de jaren 1817 en 1818 te Londen. Tevens wns hjj vertegenwoordiger van den Koning van Pruisen op de Congressen van Praag <1813), Chatlllon <1814), Frankfort a. d. Main (1815) en Aken (1818).«In den tusschen- tijd. toen hjj weer eens in het voor hem zoo belangrijke Erfurt vertoefde, werd hem (in 1808) het Pruisische Ministerie van Onderwijs en Eerediensten aangeboden. In deze functie heeft hij in 1810 zijn belangrUkst werk als Staatsman verricht door de oprichting van de Berlünsche Universiteit. Deze Universiteit is zijn persoonlijk werk. Alle voorstellen van Hum boldt werden door „Cablnetsordre” van den Koning aanvaard. Humboldt zelf ontwierp de meeste brieven, waardoor geleerden als Schleier- macher, Fichte, Wolf, Savigny en anderen werden uitgenpodigd aan de nieuwe Alma Ma ter te doceeren. Koning Friedrich Wilhelm III heeft Hum boldt herhaaldelijk wegens zijn hooge verdien sten beloond. Humboldt en Kanselier Harden- berg waren de eenlgen, die van hem het Ijze ren Kruis 1ste klasge aan het witte band ont vingen. Humboldt mocht bovendien een bezit ting van een waarde van 100.000 Reichsthaler. als geschenk van den Staat, uitzoeken. HU koos de heerlijkheid Ottmachau nabij Neisse in Silczlë, In 1820 moest hy echter voor de reactie wUken. Toen zun innig geliefde vrouw over leed, trok hu zich voor de laatste jaren van zyn leven terug te Tegel, waar hjj zUn Jeugd had doorgebracht. Op de plaats van het oude huls, waarin hy als knaap had geleefd en hetwelk door Goethe, by diens eenige oponthoud te Beriyn, werd be zocht, liet Humboldt in de Jaren 182224 door Schinkel, den Meester van het Klasslcisme, een grooter gebouw oprichten. Lichtgeel geschilderd met een plat dak en vier hoektorens en versierd met beeldhouwwerk, straalt het vrtendeiyk door struikgewas en boomen. Het is een idyllisch gelegen, behaagiyke Muzen-tempel. Men ziet, dat een verfynde geest dit gebouw heeft opge richt. Het is tevens Museum en woning. Door een vriendeiyk-plechtig Atrium met Dorische zuilen en een echte Romeinsche fontein be treedt men de voorname vertrekken, welke tot heden in hun oorspronkeiyke inrichting behouden zün gebleven. Rechts ligt de studeer kamer van Humboldt. Men heeft, wanneer men het betreedt, den indruk, dat Humboldt het zooeven heeft verlaten. Daar staat de zware schrijftafel uit mahoniehout en daarvoor een iRleren zetel. Hier schreef de groote denker, die tevens ook een schitterend schrijver was, In ongestoorde concentratie, zUn laatste en diep zinnigste werken, de „Vorerlnnerung (iber Schil ler und den Gang seiner Geistesentwlcklung” en „Die Verscheidenheit des menschlichen Sprachbaues". Wanneer hU den blik van den arbeid ophief, dan viel zyn oog op de boeken kasten aan de wanden, welke ook heden nog „Wie? vroeg 1 Pietersen schrikt. „Wel: natuuriyk! was toch mers zoo kouden, en toen een papje te drenkt I AT T TT A DAMMC’C °P «Ht blad z^n ingevolge de verzekerlngsvoorwaarden tegen blJ levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door 17 7CA bU een ongeval met 17 OEfï b!j verlies van een hana ZA I «I r\Dvl 11 ÜJ ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeerlngen JT l VU.“ Verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen F OUa" doodelijken afloop F 4UÜea een voet of een oog AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL Eén bekende romanschrijver en publicist, Courtney Ryiey Cooper, heeft een nieuw boek het daglicht doen zien, getiteld „Tienduizend staats vUanden”. Hierin verklaart hy. dat de misdaden in de Vereenigde Staten aan ieder hoofd der bevol king minstens 115 dollar kost. In dit gemiddelde zyn niet slechts de werkelUke verliezen tenge volge van diefstal en andere misdaden begrepen, doch ook de kosten noodig voor de bestrijding van de misdaad. Cooper schrijft de aan drie oorzaken: 1. Het niet gescheiden houden der gevaar lijke gewoontemisdadigers van de beginnelin gen. 2. het „bUgeloof” dat vrouwen minder ge- vaariyk zUn dan mannen. 3. Het gemak waarmede enen op eerewi wordt vrijgelaten. Als middelen om de kwaal te bestrijden stelt hy voor, de politie buiten de politiek te laten, herziening van het promotiestelsel bU de po litie, en aan de politiechefs de vrUe hand la ten. later? staakte zyn wandeling en staarde ver zyn bril heen keek hy op van het krantje, dat hy las. „Vrouw? Heb Je ook last van ekster- heb ik hem aangeraden om maken van In azUn ge- brood, en dat op zyn oogen en neus te leggen! Hier, lees zelf maar: dat papje diende voor Je eksteroog!" .Ja man. Ja, ik zie het!” Wees niet bang, zei hU. U bent veilig - heel veilig. Gelooft u toch wel hé? In wer- keiykheld beteekent het dan, dat dit nuis een der hoofdkwartieren van een dievenbende is. oogen?” „Ja, man. helaas wel. Maar wat moet JU met m U n eksteroogen. als ik vragen mag?" „Zal ik Je dadelyk vertellen, vrouw. Ik lees hier zoojuist onder „Nuttige wenken” een pro baat middel ertegen: „Week een stukje wittebrood in een eierdopje vol azyn <ai bindt dat brood met een lapje vóór het naar bed gaan op Uw eksteroog. Als gU dit een weeklang lederen avond herhaalt, zal Uw likdoorn geleidelyk met wortel en al uitgetrokken kunnen worden.” ,Nu. vrouw, wat zeg Je er van?” „O. niet kwaad! Dat kan Ik best eens pro- beeren!” „.Graag, vreuw Doe dat. En als het Je helpt dan volg ik je na. Je kunt nooit weten, maar dan helpt het mU misschien ook Toen las de heer des huizes weer verder, met groote aandacht, een en al oplettendheid, ter- wyi zyn echtgenoote zich onledig hield met het bewonderen van een shawltje, dat zy van haar man gekregen had. Op velerlei wyzen paste zU het voor den spiegel, scheef en recht en schuin en dubbelgeslagen en enkelJa. ze zouden dien avond naar de Jansens gaan om wat te bridgen, en dan moest zU er er toch zoo voor- deellg mogeiyk ultzlen. waartoe, in hoofdzaak, dat nieuwe shawltje moest bUdragen. Plotseling keek haar man weer op van zUn krantje. „Vrouw, heb Je ook last van een hoofdver koudheid „Groote genade! Neen, dat gelukkig niet. Heb Je daar misschien weer zoo een nuttige wenk?” ..Precies! „Mcr beweert, dat een hocfdverkoudheld op de vc'rende wyze te verdrilven is: men neemt een do«k «aar men watten mder legt, by voor keur thermogeen-watten, en bindt dezen doek stevig vast op oogen en neus. Na een poosje zal men hevig gaan transplreeren, en als men dan na erkele uren den doek er af neemt, zal de verkoudheid over zUn.” „Goed om te onthouden, vind je niet, vrouw?" ,,Ja zeker! By voorkomende gelegenheden! Ja, Je kunt nooit weten. Die Nuttige Wenken zUn in den regel byzonder aanbevelenswaard „O zoo! Dat zou ik ook denken!” zei hU knik kend. Heesch zich dan op uit zUn stoel, legde zyn krantje ter züde en ging zich kleeden voor de avondparty. Hartelyk werden ze door het echtpaar Jan sen verwelkomd. De dames hadden het dadelyk over de mode, de heeren voerden een meer zake- lyk gesprek, totdat de thee genuttigd was en het gereedstaande bridge-tafeltje het viertal tot zich trok. Toen volgde de stilte van het spel, en in die stilte viel het des te meer op. dat de gast heer onophoudelUk van zUn zakdoek gebruik moest maken. „Verkouden?” informeerde zUn gast opeens. „Vreeseiyk!” zuchtte het slachtoffer. „Het zit heelemaal in myn hoofd. Heb ik geregeld in dezen tud van het Jaar: hoofdverkoudheid!” Waarop zUn gast één vinger tegen zUn neus legde. „Weet ik een probaat middel tegen.” zei hy met overtuiging, „is niet, vrouw? Ik heb het je Juist vanavond voorgelezen. Och, hoe was dat ook weer. O ja! Dan moet Je een stukje witte brood in een eierdopje met azlir. weeken daar een papje van maken en dat op een doek leg gen. Dien doek bind Je dan stevig vast op je oogen en neus, by wyze van com pres. begrUp Je wel? Je zult eens zien, wat een resultaat dat ge ven zal!” niiiiiiiiiiitiiiiiiiillililiiiiiiiiiiiiiiiiiliuilllliiiillimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiR „Dat lUkt my zoo gek nog niet!” vond het slachtoffer. „In ieder geval niet duur!” meende zUn echt genoote. „Dat zou ik dan maar eens probeeren. man." „Dat zal ik zeker!” Waarop de andere drie hem bemoedigend toe knikten. Den volgenden morgen, weer thuis, zocht de heer Pietersen nog eens even in de .Nuttige Wenken" op, om zich er van te overtuigen., dat hy zUn vriend goed geraden had betreffende diens hoofdverkoudheid. Door zyn bril heen bestudeerde hy het be wuste artikel. „Wel sapristie!” riep hU dan uit. „Vrouw, vrouw, kom eens even hier! Daar heb ik hem dat likdoornmlddel aan de band gedaan!” Wat?” mevrouw i ver- J. P. Morgan heeft het denkbeeld geopperd een natuurgetrouwe copy te laten vervaardigen van de py ramide van Cheops, die in het hartje van New York zal verrazen. Krantenbericht) p een van de mooiste pleinen van Duitsch- I 1 land werd Wilhelm von Humboldt in 1767 geboren als zoon van een Prulslschen ma joor en kamerheer: op den „Alten Markt" te Potsdam. Humboldt heeft echter zyn zorge- looze jeugd niet doorgebracht aan de liefeiyke oevers van de Havel, maar een weinig stroom-, opwaarts, aan de meren, welke men ten Noor den van Beriyn vindt. In de kleine gemeente Tegel bezat zyn vader een jachtpevlljoen. Hier en in de uitgestrek^ bosschen der omgeving groeide Wilhelm op. samen met zyn twee jaar Jongeren broer Alexander. De Humboldts vormen een van de belang- riikste broederparen der geschiedenis. Wilhelm werd beroemd als taalkundige en politicus. De faam van Alexander, den natuurkundige en wereldreiziger, is echter niet minder groot. Men heeft hem den „tweeden ontdekker van Ame nka” genoemd. De naam van Wilhelm von Humboldt is verder onsterfeiyk geworden door zUn vriendschap met Schiller en Goethe Hy was de eenige derde in den bond der beide dichters. ZUn onsterfeiykheid heeft hy echter mede te danken aan de stichting van de Ber- lynsche Universiteit. Het leven van Wilhelm von Humboldt is een eigenaardige afwisseling van volledige terug getrokkenheid en van drukke openbare activi teit. Van zyn prilste Jeugd af wUdde hy zich aan zUn eigen ontwikkeling. Steeds echter werd hy weer medegesleurd in den stroom der ge beurtenissen. HU vervult de hoogste functies om ten slotte weer tot zichzelf terug te keeren. Als student bezoekt de twintigjarige de Unl- versiteiten van Frankfort a. d. Oder en van Göttingen, welke toen de beste Alma Mater van Duitschland was. Hier Is hU bijna om het leven gekomen. Op een avond baadt hU in de Lelne. HU wordt meegesleurd in een draaikolk. Tevergeefs tracht hy zich te redden. HU acht zich reeds verloren en roept tot zUn vriend: ..Stieglitz, ik verdrink. Maar dat doet er niet toe!” zyn vriend slaagt er echter in den uit- geputten Humboldt te redden. Deze had bU deze gelegenheid reeds iets getoond van die zielskracht, waardoor hy zich ook in zUn verder leven heeft onderscheiden. In den winter van 178900 vertoeft Humboldt, te Erfurt. Hier leert hU Caroline von Dache- röden kennen. Tydens een gemeenschappelUk Kerstuitstapje naar Weimar vinden zU elkaar. Het werd een zeer gelukkig huwelyk. De ver loofde van Humboldt was een bloedverwante van Stadhouder Baron von Dalberg, den be schermer van Schiller. Bovendien was zU zeer bevriend met Charlotte, de verloofde van Schil ler, en haar zuster Caroline von Lengefeld. Zoo schonk Erfurt hem behalve zUn gemalin ook oen vriend van zijn leven. Een jaar Is hy nu werkzaam aan de Ber- lUnsche rechtbank. Dan breekt hy zyn juridi sche loopbaan af om zich geheel aan de weten schap te gaan wyden op Burgörner, een mooie bezitting tusschen Eisleben en Aschersleben, welke zyn vrouw mee ten huwelyk had ge kregen. In 1792 vestigt het gezin zich op het mooie Auleben naby Nordhausen. Toch was deze vlucht In de eenzaamheid slechts voor bereiding tot een zeer levendige periode zyner ontwikkeling. Humboldt besluit nameiyk een tydlang met Schiller te gaan eamenleven. Nimmer, met uitzondering van Athene ten tyde van Perikles, heeft een stad ooit zooveel grooten des geesten binnen haar muren bezeten, als Jena a. d. Saale, In het hart van Midden- Duitschland, op het einde van de XVIlIde eeuw. Schiller doceert hier als hoogleeraar in de geschiedenis aan de Universiteit. ZUn ver- blijf aldaar beweegt Goethe steeds weer naar Jena te komen. De philosofen Flchte, Schelling, hegel, Brentano, de gebroeders Schlegel, Tleck trekken hierheen en in 1794 vestigt ook Êum- boldt zich er op de Markt, vlak tegenover de woning van Schiller. Schiller en Humboldt zien elkaar „eiken dag twee maal”, zoo vertelt hU, „by voorkeur ’s avonds alleen en dan meestal tot diep In den nacht”. Op welk peil hun ver- tiouweiyke gesprekken stonden, biykt wel uit hun briefwisseling, welke, zooals die met Goethe, een klassiek document is van het Duit sche intellectueele leven. Niemand heeft Schil ler ooit beter begrepen dan Humboldt, ook Goethe niet, met wien Humboldt eveneens door een veertigjarige vriendschap was verbonden. Humboldt was geadeld door de vereerende ult- noodlging van Goethe om hem te steunen in zyn arbeid, zyn nieuwe werken te beoordeelen, en, ten slotte, ook door Goethe's laatsten be langrijken brief, een der diepzinnigste van oen dichter, een soort testament over den tweeden „Faust”. Talrijke bezoeken, welke Humboldt aan Goethe heeft gebracht in diens huis op het „Frauenplan" te Weimar, hebben hun innige betrekkingen steeds weer her nieuwd. Nadat hy enkele groote reizen door Frank- Madamme Perrine. Schmidt knikte even en vroeg daarna of Jimmie van plan was den morgentreln naar Londen t« nemen. Natuuriyk. Hoe eerder wy terug syn, hoe beter. U zult dan wel wat moeten rusten. We zullen hier trouwens geen avonturen meer be leven. Ik denk dat u die wel In Engeland zult ontmoeten. Zoo? Denkt u dat? vroeg Jimmie eenlgszins verrast. Ik ben er van overtuigd. Het werkeUJke avontuur in dit geval zult u pas beleven zoodra u Londen bereikt hebt mogeiyk al eerder maar in ieder geval op EngeLschen grond. U kunt er zeker van zyn mynheer dat die men- schen weten, dat u nu in dit huis oent. zU zullen het weten als u het weer verlaat; u zult gevolgd worden. Ik ben er van overtuigd. Maar eh apropos, wat denkt u te doen, als u weer in Londen bent? Ook wat ma'amselle beneden betreft? Als ik goed begre pen heb, woont zy by Madame Charles in de eh South Molton Street? Juist, antwoordde Jimmie. Ik vind dat «U er weer gewoon heen moet gaan. Eva ging met hem naar de spreekkamer, Schmidt vroeg haar nog: De telefoon, ma'amselle. Waar is die? In den winkel. De eerste deur by de trap. Wilt u me dan voor een moment veront schuldigen. zei de detective. Hy keek naar Jimmie. Vertelt u alles, mijnheer. Het beste is, dat ma’amselle alles weet. Jimmie bracht. Eva naar een fauteuil HU zelf ging op den hoek van de tafel zitten. Het is een eigenaardig geval, zei ny. Alles is zuiver geluk geweest of toeval of hoe u het zou willen noemen. Ik zeg u. dat ik van dit alles absoluut geen idee had tot Ja, tot gisterenavond. Ik zal u alles zoo kort mcgeiyk vertellen. Luister maar aandachtig en u zult ook wel begrijpen, waarom ik de diensten van Schmidt gevraagd heb. HU is een van de eerste detectives van Parijs; luister! HU vertelde haar al zUn avonturen, vanaf het ontbyt met Packe tot de ontdekking van de kostbare voorwerpen In de slultmand. HU ver telde haar wat hy dien dag, die zoo dramatisch eindigde, had gedaan. En Eva Walsden zag dat hy ernstig was en zy begon te begrypen, dat het elgeniyk alles zeer fortuiniyk voor haai verloopen was. Toen hy zyn verhaal geëlnigd had. stond zy op en liep wat heen en weer. ZU keek hem aan. Ik ga morgen! zei ze. O. vandaag nog!” Jimmie keek haar vragend aan. U begrypt, dat ik vandaag nog terug zou willen. Nu? Het Perzische parlement heeft een nieuwe huwelykswet aangenomen waar o.a. de volgen de bepalingen in voor komen Een vrouw mag haar eigen vader of grootvader niet huwen. Een man mag zUn eigen moeder of groot moeder niet huwen. De leeftyd om te huwen is. op een enkele uit zondering na. 18 voor mannen, 16 voor vrou wen. Een man. die drie maal van zyn vrouw gescheiden is, kan niet meer opnieuw met haar huwen. tenzU zy inmiddels een ander getrouwd heeft, van wien zU weer gescheiden is. Een Moslem mag een niet-Moslem vrouw hu- waen. doch een Moslem-vrouw niet een niet- Moslem. Een Perzische vrouw mag geen vreemden man huwen, tenzu met toestemming van den Minis terraad. BU een der belangrükste ondernemingen op het gebied der textiel-industrie, de firma Heber- lein Co. te Wattwil «Zwitserland) is voor het eerst in Europa een nieuwe uitvinding in toe passing gebracht, welke van groot belang is voor de textiel-industrie. Het nieuwe procédé is het zoogenaamde sanforiseerengenaamd naar den uitvinder, den Amerikaan Sanford L. Cluett. De firma Heberlein heeft voor dit procédé alle licenties voor geheel Europa verworven en past de uitvinding In Zwitserland in de eigen fa brieken toe. Het sanforiseeren is een procédé om het krimpen van stoffen in de wasch tegen te gaan. Reeds vroeger zun vele pogingen op dit gebied gedaan, doch steeds zonder voldoende resultaat. Met het sanforiseeren is het doel voorloopig voor linnen- en katoenen stoffen en tot op zekere hoogte ook -voor gemengde weef sels bereikt. Op wollen stoffen kan het echter nog niet worden toegepast. De firma heeft verder aan vUf andere Zwit- sersche fabrieken de licentlerechten voor het procédé verkocht. In de Vereenigde Staten, Canada en Zwitserland zun tot nu toe ongeveer 70 machines voor het nieuwe procédé in bedryf gesteld. Het procédé is gegrond op de gedachte, dat het krimpen der weefsels in de wasch voorko men moet worden doordat men tevoren de stof fen reeds laat krimpen in dezelfde mate als vroeger in het gebruik gebeurde. Het gestelde doel wordt langs mechanischen weg zonder het gebruik van chemicaliën bereikt, zoodat de kwa liteit der stoffen niet beïnvloed wordt. Dat was een schitterend idee van u, Schmidt, aei Jimmie, toen ay een der kamers boven binnen gingen. Ik ben er u zeer dank baar voor, 't LUkt me een flinke vrouw, die terug. ZU keek Jimmie onderzoekend aan en keerde zich naar Schmidt. Dieven! riep zy uit. Maar wie is die heer? Om je de waarheid te zeggen, antwoordde Jimmie, hy is een detective. En hU is hier even als ik, om Je te beschermen. Ik zeg het nog eens Je bent volkomen veilig, bang! Maar u? zei ze. U? Bent u ook een detec tive? Bedrieg me niet, alstublieft. Neen, ik ben wat ik u verteld heb James Trickett. Ik vertelde u alles over mUzelf. Er zal niets gebeuren, terwijl ik hier ben. Maar dit is de volle waarheid. Juffrouw Walsden dit is bet hoofdkwartier van een dievenbende. En de hoedenwinkel in de South Molton Street is er waarschUniyk ook een. Het meisje sloeg haar hand tegen haar voor hoofd. De hoedenwinkel South Molton Street Madame Charles? Ik begrijp het niet! Schmidt deed een stap naar voren en wenkte Jimmie. Mynheer Trickett, ma’amselle is ver moeid. Ik zou u willen voorstellen, naar ber eden te gaan; daar kunt u alles uitleggen. U ziet, het nieuws komt te onverwacht. Ik geloof, dat ik het op de verkeerde manier gezegd heb, antwoordde Jimmie be droefd. Maar het is een goed idee. We zullen naar beneden gaan, juffrouw Walsden, en dan zullen we daar praten. Ik zal u alles duldeiyk maken. En nog eens zeg ik u: wees niet bang Op myn woord van eer u is veilig, vol komen I Naar Madame Charles. U vergeet, dat ik daar woon ik heb geen ander thuis Als alles waar is als ik eigenlUk de oorzaak ben van die strubbelingen voor haar hoe zal ik dan ontvangen worden? Jimmie fronste zyn wenkbrauwen. Zyn han den diep in zyn zakken gestoken liep hU de kamer op en neer en dacht na. Opeens klaarde zyn gezicht op. Ik geloof niet, dat u iets behoeft te vree zen, zei hy. Stel u gerust op dit punt ik zal met u mee gaan. Ik ben niet bang voor Madame Charles zooals de zaken nu staan. Eva keek hem aan. Maar later? Jimmie haar een moment aan. Later! zei hU- Ik denk, dat u en ik tens moeten praten ook later. Nu staan we nog voor een zeer belangrijk vraagstuk. Ik geloof dat ik volkomen begrüp. wat er vandaag ir voorgevallen. Ik twyfel er niet aan. of de kamers heel boven zyn die van Monsieur Charles. Sinds ik hem verlaten heb. heeft hU my geen moment uit het oog verloren; toen hy zag. dat ik naar de politie ging, werd hy bang, vreesde een onderzoek in zUn huis, kwam terug zorgde dat iedereen direct vertrok en ging zelf zoo spoedig mogeiyk naar andere oorden. De politie zal dezen winkel biyven bewaken, onge merkt natuurlUk, tot zy van mU uit Londen bericht krUgen. En wat u en ik moeten doen is zoo spoedig mogeiyk naar Londen terug gaan met den eersten morgentreln. WU-... hallo, wat te dat?

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1935 | | pagina 21