u&Aaal wm
DE ENGELSCHE KAPERS
DIEFSTAL?!
I
s
I
&S
II
m
en
c
De eenige derde
Schiller I
den bond met
Goethe
loiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiinnniiiiiiiiniiiiiniiiiiniiiiiiingiiiiiiiiiiiiiHiiuiiniiiiiiiiiiniiiw
O
1
y.
MIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIM
JYj
PYRAMIDAAL
ZATERDAG 23 MAART 1935
W. VON HUMBOLDT
Doodenstad ontdekt
Belangrijke uitvinding
Tegen het krimpen van goederen
10.000 staatsvijanden
T
Een ei van een millioen
l
.ft
DOOR J. S. FLETCHER
n
fis
Nieuwe huwelijks
wetten in Perzië
Nuttige
wenken
Mensch van ongeëven-
aarden adel
Zijn leven wat een af witteling van
volledige teruggetrokkenheid
en van drukke openbare
activiteit
I Nuttige
wenken j
(Nadruk verboden)
zou je me
criminaliteit
toe
groote
tr
'O
u>
I
ill
Wees niet
ge
wordt vervolgd)
I
Nu alle gevaar geweken was, werd het ook aan Hal
en Mary vergund aan boord van het schip te gaan.
Natuurlijk waren de Spaansche officieren uiterst
verbaasd over de plotselinge aanwezigheid van een
bende Engelsche vrijbuiters. Met woedende blikken
overhandigde de Spaansche kapitein zijn degen aan
kapitein Gay.
beetje herinneringsvermogen haih
gisteravond gewaarschuwd hebben.”
„Nou maar!” zei mevrouw Pietersen veront
waardigd. J ij hebt hem dien raad gegeven, 1 k
niet Als ik jou was. zou ik nu maar niet zoo
tegen me mopperen. Maar weet je, wat je doet?
I
s
21
V ziet zeker wel mijnheer, zei Schmidt
dat dit de kamer is van een man waar
schijnlijk van dien heer Charles. Wel, mijn
heer, ik geloof dat wij onze conclusies zouden
kunnen trekken, zult moeten besluiten de
actie voort te zetten. Maar toch zou ik u
aanraden, in leder geval de Jonge dame een
beetje op de hoogte te brengen. Dit lijkt me wel
het beste.
Jimmie knikte. Hij ging naar beneden, ge
volgd door Schmidt, waar Eva met groote
angstige en verwonderde oogen op hen stond
te wachten.
Wat is er toch? vroeg zij. Wat is er
beurd?
Jimmie legde zijn hand op haar arm.
HOOFDSTUK XIV
VREEMD NIEUWS UIT LONDEN
Onwillekeurig trok Eva Waleden haar arm
In het museum van Zuid-Afrika te Kaapstad
heeft men een el „ontdekt", dat meer dan een
millioen jaren oud moet zijn.
Het is afkomstig van den Aepyomls Tltanus,
een reuzen-vogel van meer dan vier meter hoog
te. welke op Madagaskar geleefd moet hebben.
Een dergelijk ei was de aanleiding voor H. O.
Wells om een verhaal te schrijven. Door een
schipbreukeling werd dit ontdekt op een on
bewoond eiland. De zon broedde het ei uit en
de man had een ontzettenden strijd tegen den
reuzen-vogel te voeren.
Het ei in het Zuid-Afrikaansche museum is
echter geheel ongevaarlijk. Het is ongeveer 50
c.M. lang en is oorspronkelijk uit Engeland ge
komen In een winkel werd het echter vergeten
en bleef liggen tot de geheele historie nog eens
gereleveerd werd in een Engelsch dagblad. Men
toen op zoek naar het el gegaan en vast
te staan, dat bet voor 110 verkocht
Jansen
Die
im-
ver-
Midden in bevolkte buurten
Is zoo'n grootscheepsch monument,
Als een brokstuk curiosum,
Inderdaad nog onbekend-
Doch, dit went wel, als je ’t eerst maar
Op z’n nieuwe plaats ziet staan.
En je hoeft dan ook niet langer
Naar Egypte heen te gaan!
Enkel vraag je bij je zelven:
Waar vandaan die vreemde pret.
Dat men op een pyramide
Zijn gedachte heeft gezet?
Onze tijd is vreemd van verven.
Ook op cultureel gebied.
Juist omdat men thans de raarste
En de dolste dingen ziet.
Zoo het schouwspel der valuta's
En van militairen geest.
Onderwijl men van de nooden
Van haast alle volken leest-
Als men toch de zaken aanziet
En men kijkt eens rechts en links..
Dan past meer bij deze tijden
Toch een bouwtoerk.. met de Sfinx!
MARTIN BERDEN
is
kwam
was.
Tenslotte vond men het in geheel ongeschon
den staat en nu heeft het een veilige plaats in
het museum gekregen.
„«mimiiiiimimiMiiiiinMWNM’H’iwDMll»
getuigen van de veelzijdigheid zijner ontwik
keling. Men vindt hier naast de Duitsche en
Fransche klassieke schrijvers als Goethe, Vol
taire, Rousseau, opmerkelijk veel Engelsche
auteurs, als Byron, Adam Smith, Loudon, Cook
en Bulwer. Vaak zocht de geleerde ook ver
strooiing bij zijn antieke plastieken, oorspron
kelijke werken en afgietsels, welke een gan-
sche zaal vulden. Hier begon hij eiken morgen
vol piëteit met het lezen van de brieven van
zfjn vrouw. Hier werkte hij tot de schemering
r.an zijn manuscripten. Eiken avond wandelde
hij hier door de llndenlaan naar het graf van
zijn gemalin, aan het einde van het park. Hier
dichtte hy herinneringssonnetten, in het geheel
twaalfhonderd. Hier dicteerde hij nog ’s nachts
aan zyn secretaris. Zoo gingen zijn dagen voor
bij, soms onderbroken door bezoeken van der,
Koning of van zijn broeder of door vergade
ringen van den Staatsraad of van de BerlUn-
sche Academie der Wetenschappen. By een van
zijn avondwandelingen naar het graf van zijn
vrouw, liep hjj een verkoudheid op, aan welker
gevolgen hU op 8 April 1835 overleed in het
kleine slaapkamertje, naast zijn studeerkamer.
Bij het dalen van de zon trad hij, bij volle be
wustzijn, in de eeuwigheid.
Nu, rusten de gebroeders Humboldt samen
onder een met ,JDe Hoop” van Thorwaldsen
gekroonde zuil. Dit beeld hadden zy eens zelf
uitgezocht te Rome, in het atelier van den
kunstenaar. Door deze op een verhooglng. te
genover het Slot, gelegen begraafplaats van de
gansche familie is Tegel een van de aantrek
kelijkste en belangrijkste plekjes in de om
geving van Berlijn geworden. Het is een Hel-
leensch-vrlendelijk kerkhof, omgeven door ern
stige donkere sparren. Het is een zinnebeeld
van de harmonie, welke ook Wilhelm von Hum
boldt vertegenwoordigde: Aesthetlcus en phl-
loloog, natuurkundige en philosoof. Staatsman
en Mensch van ongeëvenaarden adel.
In het nabij Alexandrië gelegen Hadra heb
ben archaeologen een dooder.stad uit het
Grleksch-Romeinsche tijdperk, ongeveer 100
200 Jaar v. Chr. ontdekt, bestaande uit kleine
kamertjes en afgesloten grafkelders, die de midi-
denklasse der stadsbewoners moeten hebben
lx boord. Het aantal graven, dat men tot dusver
heeft ontdekt, bedraagt ongeveer 80. Zij zijn in
rijen van drie a vier boven elkaar gebouwd en
het geheel wordt afgesloten door een deur,
waarop de naam van den derde is vermeld. Te
vens vond men nog een aantal standbeelden
van het „Tanagra”-type, alsmede terra-cotta
en albasten vazen.
Hij hoorde stemmen; de straatdeur was ge
sloten. De stemmen kwamen nader een tr van
was die van een vrouw!
Sapristie! riep Jimmie uit. Zou het moge-
HJk zijn, dat een van hen is teruggekomen.
Waar is Schmidt heengegaan?
Juist op dit oogenbllk ging de deur open en
de detective, vergezeld van een stevig gebeuwd,
moederlijke vrouw, kwam binnen.
Ma'amselle, zei Schmidt. Ik veronderstelde,
dat u er de voorkeur aan zoiX geven, tot hev
uur van uw vertrek gezelschap te hebben van
iemand van uw eigen sekse. Ik heb de vrij
heid genomen, naar het hoofdbureau te bellen
om deze dame, die een van mjjn collega's is
Madame Perrine. Wat Madame voor u kan doen,
ma'amselle.
Zal zij met het grootste pleizier doen,
ma'amselle, onderbrak Madame Perrine met een
heldere stem, die een gevoel van vertrouwen gaf
Daarom zou ik bu voorbeeld willen voorstellen
vooral ook omdat ma'amselle morgenvroeg weer
op reis moet, dat zij iets gebruikte en daarna
ging rusten. Als de heeren mij dan alleen zou
den willen laten met ma’amselle.
Wi) zullen het huis echter niet verlaten
ma'amselle, zei Schmidt, die zag dat Eva een
angstlgen bilk op Jimmie wierp. WU zullen by
de hand zijn. Wees daar echter van verzekerd,
dat Madame Perrine over u zal waken.
Alsof ma'amselle een van myn oogappels
ware! zei Madame Perrine, die reeds bezig was
de orde in de kamer te herstellen.
Jimmie keek Eva nog eens gerei.'istellend aan
en verliet dan met Schmidt de kamer.
Bel hem even op, en leg hem precies uit, hoe het
zijn moet.”
„Ja. dat is een goed plan. Zal ik dadelijk
even doen.
..Hallo hallo....!
„Hier Pietersen. Jansen, ben JU daar?”
„Jawel, daar spreek Je mee.”
„O, dat treft. Ik wilde Je even zeggen.
Je herinnert Je wel. dat Ik Je gisteren een mid
del aan de hand gedaan heb voor een hoofd
verkoudheid?"
.Jawel, Ja. dat broodpapje met azijn! Heb ik
dadelijk geprobeerd. Kolossaal, schitterend, heeft
uitstekend geholpen. Ik voel mij al vee! en veel
beter. Mun vrouw moest vanmorgen twee maal
niezen en is nu ook al bezig dat middel van
jou In toepassing te brengen. Dank Je hartelijk
voor den raad, hoor!”
„Tot je dienst!” zei Pietersen zwakjes en hing
haastig weer op.
O
„O zoo! Ja. nu zie Je het.” zei hij kwaad
Maar dat is juist te Iaat. Als Je maar een klein
Alle Spanjaarden werden naar het dek gecom
mandeerd, waar ze overwonnen en ongewapend af
wachtten. wat er met hen gebeuren zou.
rijk en Spanje had gemaakt, trad Humboldt in
1802 weder in Staatsdienst. Eerst werd hij Prui
sisch Gezant te Rome. Zes Jaar lang heeft hU
hier gewerkt. Eiken dag verkeerden voorname
gasten In zijn huls, hetwelk een centrum was
van intellectueel en artistiek leven. Midden In
ne vreugde van de edelste verstrooiing wordt
Humboldt door een zwaren slag getroffen. Twee
van zijn zoons sterven op Jeugdigen leeftijd. ZU
liggen zooals ook de zoon van Goethe be
graven nabij de pyramide van Cestius, op een
bijzondere plaats, welke de bevolking van Rome
aan de zoo vereerde familie had geschonken.
Van 1810 tot 1812 was Humboldt Gezant te
Ween?n, in de jaren 1817 en 1818 te Londen.
Tevens wns hjj vertegenwoordiger van den
Koning van Pruisen op de Congressen van
Praag <1813), Chatlllon <1814), Frankfort a. d.
Main (1815) en Aken (1818).«In den tusschen-
tijd. toen hjj weer eens in het voor hem zoo
belangrijke Erfurt vertoefde, werd hem (in
1808) het Pruisische Ministerie van Onderwijs
en Eerediensten aangeboden. In deze functie
heeft hij in 1810 zijn belangrUkst werk als
Staatsman verricht door de oprichting van de
Berlünsche Universiteit. Deze Universiteit is
zijn persoonlijk werk. Alle voorstellen van Hum
boldt werden door „Cablnetsordre” van den
Koning aanvaard. Humboldt zelf ontwierp de
meeste brieven, waardoor geleerden als Schleier-
macher, Fichte, Wolf, Savigny en anderen
werden uitgenpodigd aan de nieuwe Alma Ma
ter te doceeren.
Koning Friedrich Wilhelm III heeft Hum
boldt herhaaldelijk wegens zijn hooge verdien
sten beloond. Humboldt en Kanselier Harden-
berg waren de eenlgen, die van hem het Ijze
ren Kruis 1ste klasge aan het witte band ont
vingen. Humboldt mocht bovendien een bezit
ting van een waarde van 100.000 Reichsthaler.
als geschenk van den Staat, uitzoeken. HU koos
de heerlijkheid Ottmachau nabij Neisse in
Silczlë, In 1820 moest hy echter voor de reactie
wUken. Toen zun innig geliefde vrouw over
leed, trok hu zich voor de laatste jaren van
zyn leven terug te Tegel, waar hjj zUn Jeugd
had doorgebracht.
Op de plaats van het oude huls, waarin hy
als knaap had geleefd en hetwelk door Goethe,
by diens eenige oponthoud te Beriyn, werd be
zocht, liet Humboldt in de Jaren 182224 door
Schinkel, den Meester van het Klasslcisme, een
grooter gebouw oprichten. Lichtgeel geschilderd
met een plat dak en vier hoektorens en versierd
met beeldhouwwerk, straalt het vrtendeiyk door
struikgewas en boomen. Het is een idyllisch
gelegen, behaagiyke Muzen-tempel. Men ziet,
dat een verfynde geest dit gebouw heeft opge
richt. Het is tevens Museum en woning. Door
een vriendeiyk-plechtig Atrium met Dorische
zuilen en een echte Romeinsche fontein be
treedt men de voorname vertrekken, welke tot
heden in hun oorspronkeiyke inrichting
behouden zün gebleven. Rechts ligt de studeer
kamer van Humboldt. Men heeft, wanneer men
het betreedt, den indruk, dat Humboldt het
zooeven heeft verlaten. Daar staat de zware
schrijftafel uit mahoniehout en daarvoor een
iRleren zetel. Hier schreef de groote denker,
die tevens ook een schitterend schrijver was, In
ongestoorde concentratie, zUn laatste en diep
zinnigste werken, de „Vorerlnnerung (iber Schil
ler und den Gang seiner Geistesentwlcklung”
en „Die Verscheidenheit des menschlichen
Sprachbaues". Wanneer hU den blik van den
arbeid ophief, dan viel zyn oog op de boeken
kasten aan de wanden, welke ook heden nog
„Wie?
vroeg 1
Pietersen
schrikt.
„Wel:
natuuriyk!
was toch
mers zoo
kouden, en toen
een papje te
drenkt I
AT T TT A DAMMC’C °P «Ht blad z^n ingevolge de verzekerlngsvoorwaarden tegen blJ levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door 17 7CA bU een ongeval met 17 OEfï b!j verlies van een hana
ZA I «I r\Dvl 11 ÜJ ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeerlngen JT l VU.“ Verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen F OUa" doodelijken afloop F 4UÜea een voet of een oog
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
Eén bekende romanschrijver en publicist,
Courtney Ryiey Cooper, heeft een nieuw boek
het daglicht doen zien, getiteld „Tienduizend
staats vUanden”.
Hierin verklaart hy. dat de misdaden in de
Vereenigde Staten aan ieder hoofd der bevol
king minstens 115 dollar kost. In dit gemiddelde
zyn niet slechts de werkelUke verliezen tenge
volge van diefstal en andere misdaden begrepen,
doch ook de kosten noodig voor de bestrijding
van de misdaad.
Cooper schrijft de
aan drie oorzaken:
1. Het niet gescheiden houden der gevaar
lijke gewoontemisdadigers van de beginnelin
gen.
2. het „bUgeloof” dat vrouwen minder ge-
vaariyk zUn dan mannen.
3. Het gemak waarmede enen op eerewi
wordt vrijgelaten.
Als middelen om de kwaal te bestrijden stelt
hy voor, de politie buiten de politiek te laten,
herziening van het promotiestelsel bU de po
litie, en aan de politiechefs de vrUe hand la
ten.
later?
staakte zyn wandeling en staarde
ver zyn bril heen keek hy op van het
krantje, dat hy las.
„Vrouw? Heb Je ook last van ekster-
heb ik hem aangeraden om
maken van In azUn ge-
brood, en dat op zyn oogen en neus te
leggen! Hier, lees zelf maar: dat papje diende
voor Je eksteroog!"
.Ja man. Ja, ik zie het!”
Wees niet bang, zei hU. U bent veilig -
heel veilig. Gelooft u toch wel hé? In wer-
keiykheld beteekent het dan, dat dit nuis een
der hoofdkwartieren van een dievenbende is.
oogen?”
„Ja, man. helaas wel. Maar wat moet JU met
m U n eksteroogen. als ik vragen mag?"
„Zal ik Je dadelyk vertellen, vrouw. Ik lees
hier zoojuist onder „Nuttige wenken” een pro
baat middel ertegen:
„Week een stukje wittebrood in een eierdopje
vol azyn <ai bindt dat brood met een lapje vóór
het naar bed gaan op Uw eksteroog. Als gU dit
een weeklang lederen avond herhaalt, zal Uw
likdoorn geleidelyk met wortel en al uitgetrokken
kunnen worden.”
,Nu. vrouw, wat zeg Je er van?”
„O. niet kwaad! Dat kan Ik best eens pro-
beeren!”
„.Graag, vreuw Doe dat. En als het Je helpt
dan volg ik je na. Je kunt nooit weten,
maar dan helpt het mU misschien ook
Toen las de heer des huizes weer verder, met
groote aandacht, een en al oplettendheid, ter-
wyi zyn echtgenoote zich onledig hield met het
bewonderen van een shawltje, dat zy van haar
man gekregen had. Op velerlei wyzen paste zU
het voor den spiegel, scheef en recht en schuin
en dubbelgeslagen en enkelJa. ze zouden
dien avond naar de Jansens gaan om wat te
bridgen, en dan moest zU er er toch zoo voor-
deellg mogeiyk ultzlen. waartoe, in hoofdzaak,
dat nieuwe shawltje moest bUdragen.
Plotseling keek haar man weer op van zUn
krantje.
„Vrouw, heb Je ook last van een hoofdver
koudheid
„Groote genade! Neen, dat gelukkig niet. Heb
Je daar misschien weer zoo een nuttige wenk?”
..Precies!
„Mcr beweert, dat een hocfdverkoudheld op
de vc'rende wyze te verdrilven is: men neemt
een do«k «aar men watten mder legt, by voor
keur thermogeen-watten, en bindt dezen doek
stevig vast op oogen en neus. Na een poosje zal
men hevig gaan transplreeren, en als men dan
na erkele uren den doek er af neemt, zal de
verkoudheid over zUn.”
„Goed om te onthouden, vind je niet, vrouw?"
,,Ja zeker! By voorkomende gelegenheden! Ja,
Je kunt nooit weten. Die Nuttige Wenken zUn
in den regel byzonder aanbevelenswaard
„O zoo! Dat zou ik ook denken!” zei hU knik
kend. Heesch zich dan op uit zUn stoel, legde
zyn krantje ter züde en ging zich kleeden voor
de avondparty.
Hartelyk werden ze door het echtpaar Jan
sen verwelkomd. De dames hadden het dadelyk
over de mode, de heeren voerden een meer zake-
lyk gesprek, totdat de thee genuttigd was en
het gereedstaande bridge-tafeltje het viertal tot
zich trok. Toen volgde de stilte van het spel, en
in die stilte viel het des te meer op. dat de gast
heer onophoudelUk van zUn zakdoek gebruik
moest maken.
„Verkouden?” informeerde zUn gast opeens.
„Vreeseiyk!” zuchtte het slachtoffer. „Het zit
heelemaal in myn hoofd. Heb ik geregeld in
dezen tud van het Jaar: hoofdverkoudheid!”
Waarop zUn gast één vinger tegen zUn neus
legde.
„Weet ik een probaat middel tegen.” zei hy
met overtuiging, „is niet, vrouw? Ik heb het je
Juist vanavond voorgelezen. Och, hoe was dat
ook weer. O ja! Dan moet Je een stukje witte
brood in een eierdopje met azlir. weeken daar
een papje van maken en dat op een doek leg
gen. Dien doek bind Je dan stevig vast op je
oogen en neus, by wyze van com pres. begrUp Je
wel? Je zult eens zien, wat een resultaat dat ge
ven zal!”
niiiiiiiiiiitiiiiiiiillililiiiiiiiiiiiiiiiiiliuilllliiiillimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiR
„Dat lUkt my zoo gek nog niet!” vond het
slachtoffer.
„In ieder geval niet duur!” meende zUn echt
genoote. „Dat zou ik dan maar eens probeeren.
man."
„Dat zal ik zeker!”
Waarop de andere drie hem bemoedigend toe
knikten.
Den volgenden morgen, weer thuis, zocht de
heer Pietersen nog eens even in de .Nuttige
Wenken" op, om zich er van te overtuigen., dat
hy zUn vriend goed geraden had betreffende
diens hoofdverkoudheid.
Door zyn bril heen bestudeerde hy het be
wuste artikel.
„Wel sapristie!” riep hU dan uit. „Vrouw,
vrouw, kom eens even hier! Daar heb ik hem dat
likdoornmlddel aan de band gedaan!”
Wat?”
mevrouw
i ver-
J. P. Morgan heeft het denkbeeld
geopperd een natuurgetrouwe copy
te laten vervaardigen van de py
ramide van Cheops, die in het
hartje van New York zal verrazen.
Krantenbericht)
p een van de mooiste pleinen van Duitsch-
I 1 land werd Wilhelm von Humboldt in 1767
geboren als zoon van een Prulslschen ma
joor en kamerheer: op den „Alten Markt" te
Potsdam. Humboldt heeft echter zyn zorge-
looze jeugd niet doorgebracht aan de liefeiyke
oevers van de Havel, maar een weinig stroom-,
opwaarts, aan de meren, welke men ten Noor
den van Beriyn vindt. In de kleine gemeente
Tegel bezat zyn vader een jachtpevlljoen. Hier
en in de uitgestrek^ bosschen der omgeving
groeide Wilhelm op. samen met zyn twee jaar
Jongeren broer Alexander.
De Humboldts vormen een van de belang-
riikste broederparen der geschiedenis. Wilhelm
werd beroemd als taalkundige en politicus. De
faam van Alexander, den natuurkundige en
wereldreiziger, is echter niet minder groot. Men
heeft hem den „tweeden ontdekker van Ame
nka” genoemd. De naam van Wilhelm von
Humboldt is verder onsterfeiyk geworden door
zUn vriendschap met Schiller en Goethe Hy
was de eenige derde in den bond der beide
dichters. ZUn onsterfeiykheid heeft hy echter
mede te danken aan de stichting van de Ber-
lynsche Universiteit.
Het leven van Wilhelm von Humboldt is een
eigenaardige afwisseling van volledige terug
getrokkenheid en van drukke openbare activi
teit. Van zyn prilste Jeugd af wUdde hy zich
aan zUn eigen ontwikkeling. Steeds echter werd
hy weer medegesleurd in den stroom der ge
beurtenissen. HU vervult de hoogste functies
om ten slotte weer tot zichzelf terug te keeren.
Als student bezoekt de twintigjarige de Unl-
versiteiten van Frankfort a. d. Oder en van
Göttingen, welke toen de beste Alma Mater
van Duitschland was. Hier Is hU bijna om het
leven gekomen. Op een avond baadt hU in de
Lelne. HU wordt meegesleurd in een draaikolk.
Tevergeefs tracht hy zich te redden. HU acht
zich reeds verloren en roept tot zUn vriend:
..Stieglitz, ik verdrink. Maar dat doet er niet
toe!” zyn vriend slaagt er echter in den uit-
geputten Humboldt te redden. Deze had bU
deze gelegenheid reeds iets getoond van die
zielskracht, waardoor hy zich ook in zUn verder
leven heeft onderscheiden.
In den winter van 178900 vertoeft Humboldt,
te Erfurt. Hier leert hU Caroline von Dache-
röden kennen. Tydens een gemeenschappelUk
Kerstuitstapje naar Weimar vinden zU elkaar.
Het werd een zeer gelukkig huwelyk. De ver
loofde van Humboldt was een bloedverwante
van Stadhouder Baron von Dalberg, den be
schermer van Schiller. Bovendien was zU zeer
bevriend met Charlotte, de verloofde van Schil
ler, en haar zuster Caroline von Lengefeld. Zoo
schonk Erfurt hem behalve zUn gemalin ook
oen vriend van zijn leven.
Een jaar Is hy nu werkzaam aan de Ber-
lUnsche rechtbank. Dan breekt hy zyn juridi
sche loopbaan af om zich geheel aan de weten
schap te gaan wyden op Burgörner, een mooie
bezitting tusschen Eisleben en Aschersleben,
welke zyn vrouw mee ten huwelyk had ge
kregen. In 1792 vestigt het gezin zich op het
mooie Auleben naby Nordhausen. Toch was
deze vlucht In de eenzaamheid slechts voor
bereiding tot een zeer levendige periode zyner
ontwikkeling. Humboldt besluit nameiyk een
tydlang met Schiller te gaan eamenleven.
Nimmer, met uitzondering van Athene ten
tyde van Perikles, heeft een stad ooit zooveel
grooten des geesten binnen haar muren bezeten,
als Jena a. d. Saale, In het hart van Midden-
Duitschland, op het einde van de XVIlIde
eeuw. Schiller doceert hier als hoogleeraar in
de geschiedenis aan de Universiteit. ZUn ver-
blijf aldaar beweegt Goethe steeds weer naar
Jena te komen. De philosofen Flchte, Schelling,
hegel, Brentano, de gebroeders Schlegel, Tleck
trekken hierheen en in 1794 vestigt ook Êum-
boldt zich er op de Markt, vlak tegenover de
woning van Schiller. Schiller en Humboldt zien
elkaar „eiken dag twee maal”, zoo vertelt hU,
„by voorkeur ’s avonds alleen en dan meestal
tot diep In den nacht”. Op welk peil hun ver-
tiouweiyke gesprekken stonden, biykt wel uit
hun briefwisseling, welke, zooals die met
Goethe, een klassiek document is van het Duit
sche intellectueele leven. Niemand heeft Schil
ler ooit beter begrepen dan Humboldt, ook
Goethe niet, met wien Humboldt eveneens door
een veertigjarige vriendschap was verbonden.
Humboldt was geadeld door de vereerende ult-
noodlging van Goethe om hem te steunen in
zyn arbeid, zyn nieuwe werken te beoordeelen,
en, ten slotte, ook door Goethe's laatsten be
langrijken brief, een der diepzinnigste van
oen dichter, een soort testament over den
tweeden „Faust”. Talrijke bezoeken, welke
Humboldt aan Goethe heeft gebracht in diens
huis op het „Frauenplan" te Weimar, hebben
hun innige betrekkingen steeds weer her
nieuwd.
Nadat hy enkele groote reizen door Frank-
Madamme Perrine.
Schmidt knikte even en vroeg daarna of
Jimmie van plan was den morgentreln naar
Londen t« nemen.
Natuuriyk. Hoe eerder wy terug syn, hoe
beter.
U zult dan wel wat moeten rusten. We
zullen hier trouwens geen avonturen meer be
leven. Ik denk dat u die wel In Engeland zult
ontmoeten.
Zoo? Denkt u dat? vroeg Jimmie eenlgszins
verrast.
Ik ben er van overtuigd. Het werkeUJke
avontuur in dit geval zult u pas beleven zoodra
u Londen bereikt hebt mogeiyk al eerder
maar in ieder geval op EngeLschen grond. U
kunt er zeker van zyn mynheer dat die men-
schen weten, dat u nu in dit huis oent. zU
zullen het weten als u het weer verlaat; u
zult gevolgd worden. Ik ben er van overtuigd.
Maar eh apropos, wat denkt u te doen,
als u weer in Londen bent? Ook wat
ma'amselle beneden betreft? Als ik goed begre
pen heb, woont zy by Madame Charles in de
eh South Molton Street?
Juist, antwoordde Jimmie. Ik vind dat «U
er weer gewoon heen moet gaan.
Eva ging met hem naar de spreekkamer,
Schmidt vroeg haar nog:
De telefoon, ma'amselle. Waar is die?
In den winkel. De eerste deur by de trap.
Wilt u me dan voor een moment veront
schuldigen. zei de detective. Hy keek naar
Jimmie. Vertelt u alles, mijnheer. Het beste is,
dat ma’amselle alles weet.
Jimmie bracht. Eva naar een fauteuil HU
zelf ging op den hoek van de tafel zitten.
Het is een eigenaardig geval, zei ny. Alles
is zuiver geluk geweest of toeval of hoe
u het zou willen noemen. Ik zeg u. dat ik van
dit alles absoluut geen idee had tot Ja, tot
gisterenavond. Ik zal u alles zoo kort mcgeiyk
vertellen. Luister maar aandachtig en u zult ook
wel begrijpen, waarom ik de diensten van
Schmidt gevraagd heb. HU is een van de eerste
detectives van Parijs; luister!
HU vertelde haar al zUn avonturen, vanaf
het ontbyt met Packe tot de ontdekking van de
kostbare voorwerpen In de slultmand. HU ver
telde haar wat hy dien dag, die zoo dramatisch
eindigde, had gedaan. En Eva Walsden zag dat
hy ernstig was en zy begon te begrypen, dat
het elgeniyk alles zeer fortuiniyk voor haai
verloopen was.
Toen hy zyn verhaal geëlnigd had. stond
zy op en liep wat heen en weer. ZU keek hem
aan.
Ik ga morgen! zei ze. O. vandaag nog!”
Jimmie keek haar vragend aan.
U begrypt, dat ik vandaag nog terug zou
willen.
Nu?
Het Perzische parlement heeft een nieuwe
huwelykswet aangenomen waar o.a. de volgen
de bepalingen in voor komen Een vrouw mag
haar eigen vader of grootvader niet huwen.
Een man mag zUn eigen moeder of groot
moeder niet huwen.
De leeftyd om te huwen is. op een enkele uit
zondering na. 18 voor mannen, 16 voor vrou
wen. Een man. die drie maal van zyn vrouw
gescheiden is, kan niet meer opnieuw met haar
huwen. tenzU zy inmiddels een ander getrouwd
heeft, van wien zU weer gescheiden is.
Een Moslem mag een niet-Moslem vrouw hu-
waen. doch een Moslem-vrouw niet een niet-
Moslem.
Een Perzische vrouw mag geen vreemden man
huwen, tenzu met toestemming van den Minis
terraad.
BU een der belangrükste ondernemingen op
het gebied der textiel-industrie, de firma Heber-
lein Co. te Wattwil «Zwitserland) is voor het
eerst in Europa een nieuwe uitvinding in toe
passing gebracht, welke van groot belang is voor
de textiel-industrie. Het nieuwe procédé is het
zoogenaamde sanforiseerengenaamd naar den
uitvinder, den Amerikaan Sanford L. Cluett.
De firma Heberlein heeft voor dit procédé alle
licenties voor geheel Europa verworven en past
de uitvinding In Zwitserland in de eigen fa
brieken toe.
Het sanforiseeren is een procédé om het
krimpen van stoffen in de wasch tegen te
gaan. Reeds vroeger zun vele pogingen op dit
gebied gedaan, doch steeds zonder voldoende
resultaat. Met het sanforiseeren is het doel
voorloopig voor linnen- en katoenen stoffen en
tot op zekere hoogte ook -voor gemengde weef
sels bereikt. Op wollen stoffen kan het echter
nog niet worden toegepast.
De firma heeft verder aan vUf andere Zwit-
sersche fabrieken de licentlerechten voor het
procédé verkocht. In de Vereenigde Staten,
Canada en Zwitserland zun tot nu toe ongeveer
70 machines voor het nieuwe procédé in bedryf
gesteld.
Het procédé is gegrond op de gedachte, dat
het krimpen der weefsels in de wasch voorko
men moet worden doordat men tevoren de stof
fen reeds laat krimpen in dezelfde mate als
vroeger in het gebruik gebeurde. Het gestelde
doel wordt langs mechanischen weg zonder het
gebruik van chemicaliën bereikt, zoodat de kwa
liteit der stoffen niet beïnvloed wordt.
Dat was een schitterend idee van u,
Schmidt, aei Jimmie, toen ay een der kamers
boven binnen gingen. Ik ben er u zeer dank
baar voor, 't LUkt me een flinke vrouw, die
terug. ZU keek Jimmie onderzoekend aan en
keerde zich naar Schmidt.
Dieven! riep zy uit. Maar wie is die heer?
Om je de waarheid te zeggen, antwoordde
Jimmie, hy is een detective. En hU is hier even
als ik, om Je te beschermen. Ik zeg het nog
eens Je bent volkomen veilig,
bang!
Maar u? zei ze. U? Bent u ook een detec
tive? Bedrieg me niet, alstublieft.
Neen, ik ben wat ik u verteld heb
James Trickett. Ik vertelde u alles over mUzelf.
Er zal niets gebeuren, terwijl ik hier ben. Maar
dit is de volle waarheid. Juffrouw Walsden
dit is bet hoofdkwartier van een dievenbende.
En de hoedenwinkel in de South Molton
Street is er waarschUniyk ook een.
Het meisje sloeg haar hand tegen haar voor
hoofd.
De hoedenwinkel South Molton Street
Madame Charles? Ik begrijp het niet!
Schmidt deed een stap naar voren en wenkte
Jimmie.
Mynheer Trickett, ma’amselle is ver
moeid. Ik zou u willen voorstellen, naar ber eden
te gaan; daar kunt u alles uitleggen. U ziet,
het nieuws komt te onverwacht.
Ik geloof, dat ik het op de verkeerde
manier gezegd heb, antwoordde Jimmie be
droefd. Maar het is een goed idee. We zullen
naar beneden gaan, juffrouw Walsden, en dan
zullen we daar praten. Ik zal u alles duldeiyk
maken. En nog eens zeg ik u: wees niet bang
Op myn woord van eer u is veilig, vol
komen I
Naar Madame Charles. U vergeet, dat ik
daar woon ik heb geen ander thuis Als
alles waar is als ik eigenlUk de oorzaak ben
van die strubbelingen voor haar hoe zal ik
dan ontvangen worden?
Jimmie fronste zyn wenkbrauwen. Zyn han
den diep in zyn zakken gestoken liep hU de
kamer op en neer en dacht na. Opeens klaarde
zyn gezicht op.
Ik geloof niet, dat u iets behoeft te
vree zen, zei hy. Stel u gerust op dit punt
ik zal met u mee gaan. Ik ben niet bang voor
Madame Charles zooals de zaken nu staan.
Eva keek hem aan.
Maar later?
Jimmie
haar een moment aan.
Later! zei hU- Ik denk, dat u en ik tens
moeten praten ook later. Nu staan we nog
voor een zeer belangrijk vraagstuk. Ik geloof
dat ik volkomen begrüp. wat er vandaag ir
voorgevallen. Ik twyfel er niet aan. of de
kamers heel boven zyn die van Monsieur
Charles. Sinds ik hem verlaten heb. heeft hU
my geen moment uit het oog verloren; toen hy
zag. dat ik naar de politie ging, werd hy bang,
vreesde een onderzoek in zUn huis, kwam terug
zorgde dat iedereen direct vertrok en ging zelf
zoo spoedig mogeiyk naar andere oorden. De
politie zal dezen winkel biyven bewaken, onge
merkt natuurlUk, tot zy van mU uit Londen
bericht krUgen. En wat u en ik moeten doen
is zoo spoedig mogeiyk naar Londen terug gaan
met den eersten morgentreln. WU-... hallo,
wat te dat?