<KcIu&AmI
wut
DE ENGELSCHE KAPERS
DIEFSTAL’ I
cfcn Am
8
en
>1
De eenige derde
Schiller
den bond met
Goethe
in
i
PYRAMID AAL! IIIIIIIIIIIHHIU
ZATERDAG 23 MAART 1935
W. VON HUMBOLDT
Doodenstad ontdekt
Belangrijke uitvinding
Tegen het krimpen van goederen
10.000 staatsvijanden
1
Een ei van een millioen
Cc’
w
d
7
4
L
DOOR J. S. FLETCHER
I
I
Nieuwe huwelijks
wetten in Perzië
Mensch van ongeëven-
aarden adel
J
Zyn leven was een afwisseling van
volledige teruggetrokkenheid
en van drukke openbare
activiteit
s
Nuttige
wenken
Aï A DAMM H op 011 blad 01,1 rhEevolKe de verzekerlngsvoorwaarden tegen E* *7 KA bW levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door T7 *7 Cfk Ml een ongeval met 17 OEA WJ verlies van een hane
/Al sl <r» ADVl 1" 1-J ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeerlngen i UV." verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen 1 OUa“ doodehjken afloop 1 ^QUe" M» voet <rf een oc«
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERUES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
(Nadruk verboden)
heeft een nieuwe
groote criminaliteit
toe
I
9
UVW
3
HU
hoedenwinkel in de South Molton
staakte zijn wandeling en staarde
«e-
Nu alle gevaar geweken was, werd het ook aan Hal
en Mary vergund aan boord van het schip te gaan.
Natuurlijk waren de Spaansche officieren uiterst
verbaasd over de plotselinge aanwezigheid van een
bende Engelsche vrijbuiters. Met woedende blikken
overhandigde de Spaansche kapitein zijn degen aan
kapitein Oay.
Wat?”
mevrouw
i ver-
Midden in bevolkte buurten
Is zoo’n grootseheepsch monument.
Als een brokstuk curiosum,
Inderdaad nog onbekend-
Doch dit went wel, als je 't eerst maar
Op z’n nieuwe plaats ziet staan.
En je hoeft dan ook niet langer
Naar Egypte heen te gaan!
Enkel vraag je bij je zelven:
Waar vandaan die vreemde pret.
Dat men op een pyramide
Zijn gedachte heeft gezet?
Onze tijd is vreemd van verven.
Ook op cultureel gebied,
Juist omdat men thans de raarste
En de dolste dingen ziet.
Zoo het schouwspel der valuta’s
En van militairen geest,
Onderwijl men van de nooden
Van haast alle volken leest-
Als men toch de zaken aanziet
En men kijkt eens rechts en links,
Dan past meer bij deze tijden
Toch een bouwwerkmet de Sfinx!
MARTIN BERDEN
==E
I
knikte even en vroeg daarna of
plan was den morgentrein naar
Jansen
Die
lm- j
ver-
31
ziet zeker wel mijnheer, zei Schmidt
dat dit de kamer is van een man waar
schijnlijk van dien heer Charles. Wel, mijn
heer, ik geloof dat wfj onze conclusies zouden
kunnen trekken. U zult moeten besluiten de
actie voort te zetten. Maar toch zou ik u
aanraden, in ieder geval de Jonge dame een
beetje op de hoogte te brengen. Dit lijkt me wei
het beste.
Jimmie knikte. Hij ging naar beneden, ge
volgd door Schmidt, waar Eva met groote
angstige en verwonderde oogen op hen stond
te wachten.
Wat is er toch? vroeg zij. Wat is er
beurd?
Jimmie legde zijn hand op haar arm.
Hij hoorde stemmen; de straatdeur was ge
sloten. De stemmen kwamen nader een cr van
was die van een vrouw!
Sapristle! riep Jimmie uit. Zou het moge
lük zijn, dat een van hen is teruggekomen.
Waar is Schmidt heengegaan?
Juist op dit oogenbllk ging de deur open en
de detective, vergezeld van een stevig gebeuwd,
moederlijke vrouw, kwam binnen.
Ma'amselle, zei Schmidt. Ik veronderstelde,
dat u er' de voorkeur aan zou geven, tot het
uur van uw vertrek gezelschap te hebben van
iemand van uw eigen sekse. Ik heb de vrij
heid genomen, naar het hoofdbureau te bellen
om deze dame, die een van mijn collega's is
Madame Perrine. Wat Madame voor u kan doen,
ma amselle.
Zal zij met het grootste pleizler doen,
ma amselle, onderbrak Madame Perrine met een
heldere stem, die een gevoel van vertrouwen gaf
Daarom zou ik bfj voorbeeld willen voorstellen
vooral ook omdat ma'amaelle morgenvroeg weer
op reis moet, dat zij iets gebruikte en daarna
ging rusten. Als de heeren mij dan alleen «ou
den willen laten met ma'amaelle.
Wij zullen bet huis echter niet verlaten
ma'amaelle, zei Schmidt, die zag dat Eva een
angstigen blik op Jimmie wierp. Wij zullen bij
de hand zijn. Wees daar echter van verzekerd,
dat Madame Perrine over u zal waken.
Alsof ma'amaelle een van mijn oogappels
getuigen van de veelzijdigheid zijner ontwik
keling. Men vindt hier naast de Dultsche en
Fransche klassieke schrijvers als Goethe. Vol
taire. Rousseau, opmerkelijk veel Engelsche
auteurs, als Byron, Adam Smith, Loudon. Cook
en Bulwer. Vaak zocht de geleerde ook ver
strooiing bij zijn antieke plastieken, oorspron
kelijke werken en afgietsels, welke een gan-
sche zaal vulden. Hier begon hij eiken morgen
vol piëteit met het lezen van de brieven van
zijn vrouw. Hier werkte hij tot de schemering
aan zijn manuscripten. Eiken avond wandelde
hij hier door de lindenlaan naar het graf van
zijn gemalin, aan het einde van bet park. Hier
dichtte hij herinneringssonnetten, in bet geheel
twaalfhonderd. Hier dicteerde hij nog 's nachts
can zijn secretaris. Zoo gingen zijn dagen voor
bij, soms onderbroken door bezoeken van der
Konlng of van zijn broeder of door vergade
ringen van den Staatsraad of van de Berlijn-
t-che Academie der Wetenschappen. BIJ een van
zijn avondwandelingen naar het graf van zijn
vrouw, liep hij een verkoudheid op. aan welker
gevolgen hij op 8 April 1835 overleed in het
kleine slaapkamertje, naast zijn studeerkamer.
Bij het daden van de zon trad hij, bij volle be
wustzijn, in de eeuwigheid.
Nu rusten de gebroeders Humboldt samen
onder een met „De Hoop” van Thorwaldsen
gekroonde zuil. Dit beeld hadden zü eens zelf
uitgezocht te Rome, in het atelier van den
kunstenaar. Door deze op een verhooglng. te
genover het Slot, gelegen begraafplaats van de
gansche familie is Tegel een van de aantrek
kelijkste en belangrijkste plekjes In de om
geving van Berlijn geworden. Het ts een Hel-
leensch-vriendelijk kerkhof, omgeven door ern
stige donkere sparren. Het Is een zinnebeeld
van de harmonie, welke ook Wilhelm von Hum
boldt vertegenwoordigde: Aesthetlcus en phl-
loloog, natuurkundige en philosoof. Staatsman
en Mensch van ongeëvenaarden adel.
In het nabij Alexandria gelegen Hadra heb
ben archaeologen een doodenstad uit het
Grieksch-Romeinsche tijdperk, ongeveer 100
200 Jaar v. Chr. ontdekt, bestaande uit kleine
kamertjes en afgesloten grafkelders, die de mid
denklasse der stadsbewoners moeten hebben
behoord. Het aantal graven, dat men lot dusver
heeft ontdekt, bedraagt ongeveer 80. Zij zijn in
rijen van drie a vier boven elkaar gebouwd en
het geheel wordt afgesloten door een deur,
waarop de naam van den derde is vermeld. Te
vens vond men nog een aantal standbeelden
van het ..Tanagra”-type, alsmede terra-cotta
en albasten vazen.
8
Het Perzische parlement
huwelijkswet aangenomen waar os. de volgen
de bepalingen in voor komen. Een vrouw mag
haar eigen vader of grootvader niet huwen.
Een man mag zijn eigen moeder of groot
moeder niet huwen.
De leeftijd om te huwen is. op een enkele uit
zondering na, 18 voor mannen, 16 voor vrou
wen. Een man. die drie maal van zijn vrouw
gescheiden is. kan niet meer opnieuw met haar
huwen, tenzij zij inmiddels een ander getrouwd
heeft, vah wien zij weer gescheiden is.
Een Moélem mag een niet-Moslem vrouw hu
wen. doch een Moslem-vrouw niet een niet-
Moslem
Een Perzische vrouw mag geen vreemden man
huwen, tenzij mei toestemming van den Minis
terraad.
Alle Spanjaarden werden naar het dek gecom
mandeerd, waar ze overwonnen en ongewapend af-
wachtten, wat er met hen gebeuren zou.
rijk en Spanje had gemaakt, trad Humboldt in
1802 weder in Staatsdienst. Eerst werd hij Prui
sisch Gezant te Rome. Zes jaar lang heeft hij
hier gewerkt. Eiken dag verkeerden voorname
gasten in zijn huis, hetwelk een centrum was
van intellectueel en artistiek leven. Midden in
de vreugde van de edelste verstrooiing wordt
Humboldt door een zwaren slag getroffen. Twee
tan zijn zoons sterven op Jeugdigen leeftijd. Zij
liggen zooals ook de zoon van Goethe be
graven nabij de pyramide van Cestius, op een
bijzondere plaats, welke de bevolking van Rome
t>an de zoo vereerde familie had geschonken.
Van 1810 tot 1813 was Humboldt Ge^nt te
Weenen, in de Jaren 1817 en 1818 te Londen.
Tevens wns hij vertegenwoordiger van den
Honing van Pruisen op de Congressen van
Praag <1813), Chatillon (1814), Prankfort a, d.
Main (1815) en Aken (1818). In den tusschen-
Hjd. toen hjj weer eens in het voor hem zoo
belangrijke Erfurt vertoefde, werd hem (in
1808) het Pruisische Ministerie van Onderwijs
en Eeredlensten aangeboden. In deze functie
heeft hjj In 1810 zijn belangrijkst werk als
Staatsman verricht door de oprichting van de
Berlijnsche Unlversiteit. Deze Unlverstteit is
zijn persoonlijk werk. Alle voorstellen van Hum
boldt werden door „Cablnetsordre" van den
Konlng aanvaard. Humboldt zelf ontwierp de
meeste brieven, waardoor geleerden als Schieter -
macher. Fichte, Wolf, Savlgny en anderen
werden uitgenoodigd aan de nieuwe Alma Ma
ter te doceeren.
Konlng Friedrich Wilhelm III heeft Hum
boldt herhaaldeljjk wegens zijn hooge verdien
sten beloond. Humboldt en Kanselier Harden-
berg waren de eenigen, die van hem het Ijze
ren Kruis 1ste klasse aan het witte band ont
vingen. Humboldt mocht bovendien een bezit
ting van een waarde van 100.000 Relchsthaler.
als geschenk van den Staat, uitzoeken. Hij koos
de heerlijkheid Ottmachau nabij Neisse in
Silczië. In 1820 moest hij echter voor de reactie
wijken. Toen zijn innig geliefde vrouw over
leed. trok hjj zich voor de laatste Jaren van
zijn leven terug te Tegel, waar hij zijn Jeugd
had doorgebracht.
Op de plaats van het oude huis, waarin hij
ais knaap had geleefd en hetwelk door Goethe,
bij diens eenige oponthoud te Berlijn, werd be
zocht, liet Humboldt in de jaren 182224 door
Schinkel, den Meester van het Klasslcisme, een
grooter gebouw oprichten. Lichtgeel geschilderd
met een plat dak en vier hoektorens en versierd
met beeldhouwwerk, straalt het vriéndelijk door
struikgewas en bootnen. Het is een idyllisch
gelegen, behaaglijke Muzen-tempel. Men ziet,
dat een verfijnde geest dit gebouw heeft opge
richt. Het is tevens Muséum en woning. Door
een vrientieink-plechtig Atrium met Dorische
zuilen en eeff’Sechte Romeinsche fontein be
treedt men de voorname vertrekken, welke tot
heden in hun oorspronkelijke Inrichting
behouden zijn gebleven. Rechts ligt de studeer
kamer van Humboldt. Men heeft, wanneer men
het betreedt, den Indruk, dat Humboldt het
zooeven heeft verlaten. Daar staat de zware
schrijftafel uit mahoniehout en daarvoor een
lederen zetel. Hier schreef de groote denker,
die tevens ook een schitterend schrijver was, in
ongestoorde èoncentratie, zijn laatste en diep
zinnigste werken, de „Vorerinnerung tlber Schil
ler und den Gang seiner Gelstesentwlcklung”
en „Die Verscheidenheit des menschllchen
Sprachbaues”. Wanneer hl) den blik van den
arbeid ophief, dan viel zijn oog op de boeken
kasten aan de wanden, welke ook heden nog
„Wie?
vroeg i
Pietersen
schrikt.
„Wel:
natuurlijk!
was toch
tners zoo
kouden, en toen
een papje te
drenkt 1
J. P. Morgan heeft het denkbeeld
geopperd een natuurgetrouwe copy
te laten vervaardigen van de py
ramlde van Cheops, die in het
hartje van New York zal verrijzen.
Krantenbericht
Een bekende romanschrijver en publicist,
Courtney Ryley Cooper, heeft een nieuw boek
het daglicht doen kien, getiteld „Tienduizend
staatsvijanden".
Hierin verklaart hij. dat de misdaden in de
Vereenigde Staten aan ieder hoofd der bevol
king minstens 115 dollar kost. In dit gemiddelde
zijn niet slechts de werkelijke verliezen tenge
volge van diefstal en andere misdaden begrepen,
doch ook de kosten noodig voor de bestrijding
van de misdaad.
Cooper schrijft de
aan drie oorzaken:
1. Het niet gescheiden houden der gevaar
lijke gewoontemisdadigers van de beginnette
gen.
2. het „bijgeloof” dat vrouwen minder ge
vaarlijk zijn dan mannen.
3. Het gemak waarmede men op eerewoord
wordt vrijgelaten.
Als middelen om de kwaal te bestrijden stelt
hij voor, de politie buiten de politiek te laten,
herziening van het promotiestelsel bij de po
litie. en aan de politiechefs de vrije hand la
ten.
- del aan de hand gedaan heb voor een hoofd
verkoudheid?”
.Jawel. Ja. dat broodpapje met azijn! Heb ik
dadelijk geprobeerd. Kolossaal, schitterend, heeft
uitstekend geholpen. Ik voel mij al veel en veel
beter. Mijn vrouw moest vanmorgen twee maal
niezen en is nu ook al bezig dat middel van
jou in toepassing te brengen. Dank je hartelijk
voor den raad, hoor!”
„Tot Je dienst!" zei Pietersen zwakjes en hing
haastig weer op.
oogen?”
„Ja, man, helaas wel. Maar wat moet JU met
m U n eksteroogen. als ik vragen mag?"
„Zal ik Je dadelUk vertellen, vrouw. Ik lees
hier zoojuist onder „Nuttige wenken” een pro
baat middel ertegen:
„Week een stukje wittebrood in een eierdopje
vol azijn en bindt dat brood met een lapje vóór
het naar bed gaan op Uw eksteroog. Als gij dit
een weeklang lederen avond herhaalt, zal Uw
likdoorn geleidelUk met wortel en al uitgetrokken
kunnen worden,"
„Nu. vrouw, wat zeg Je er van?"
„O. niet kwaad! Dat kan ik best eens pro-
beeren!"
„.Graag, vrouw. Doe dat. En als het je helpt
dan volg ik Je na‘. Je kunt nooit weten,
maar dan helpt het mij misschien ook.!"
Toen las de heer des huizes weer verder, met
groote aandacht, een en al oplettendheid, ter-
wUl zUn echtgenoote zich onledig hield met het
bewonderen van een shawltje, dat zij van haar
man gekregen had. Op velerlei wijzen paste zü
het voor den spiegel, scheef en recht en schuin
en dubbelgeslagen en enkel Ja. ze zouden
dien avond naar de Jansens gaan om wat te
bridgen, en dan moest zij er er toch zoo voor-
deelig mogclijk uitzien, waartoe, in hoofdzaak,
dat nieuwe shawltje moest bUdragen.
Plotseling keek haar man weer op van zUn
krantje.
„Vrouw, heb je ook last van een hoofdver
koudheid?'
„Groote genade! Neen, dkt gelukkig niet. Heb
je daar misschien weer zoo een nuttige wenk?"
„Precies!”.
„Mcr beweert, dat een hoefdverkoudheid op
de vc'zende wijze te verdrijven is: men neemt
een cuzk waar men watten -mder legt, bij voor
keur thermogeen-watten. en bindt dezen doek
stevig vast op oogen en neus. Na een poosje zal
men hevig gaan transplreeren, en als men dan
na er kelc uren den doek er af neemt, zal de
verkoudheid over zUn.”
„Goed om te onthouden, vind Je niet, vrouw?”
„Ja zeker! Bij voorkomende gelegenheden! Ja.
Je kunt nooit weten. Die Nuttige Wenken zijn
in den regel bijzonder aanbevelenswaard
„O zoo! Dat zou ik ook denken!" zei hij knik
kend. Heesch zich dan op uit zijn stoel, legde
zijn krantje ter zijde en ging zich kleeden voor
de avondpartij.
Hartelijk werden ze door het echtpaar Jan
sen verwelkomd. De dames hadden het dadelijk
over de mode, de heeren voerden een meer zake
lijk gesprek, totdat de thee genuttigd was en
het gereedstaande brldge-tafeltje het viertal tot
zich trok. Toen volgde de stilte van het spel, en
in die stilte viel het des te meer op. dat de gast
heer onophoudelijk van zijn zakdoek gebruik
moest maken.
„Verkouden?” informeerde zijn gast opeens.
„VreeseliJk!” zuchtte het slachtoffer. „Het zit
heelemaal in mijn hoofd. Heb ik geregeld in
dezen tijd van het jaar: hoofdverkoudheid!”
Waarop zijn gast één vinger tegen zijn neus
legde.
„Weet ik een probaat middel tegen.” zei hij
met overtuiging, „is niet, vrouw? Ik heb het je
juist vanavond voorgelezen. Och. hoe was dat
ook weer. O ja! Dan moet je een stukje witte
brood in een eierdopje met azijr. weeken. daar
een papje van maken en dat op een doek leg
gen. Dien doek bind Je dan stevig vast op je
oogen en neus, bij wijze van compres. begrijp je
wel? Je zult eens zien, wat een resultaat dit ge
ven zal!”
ver zijn bril heen keek hij op van het
krantje, dat hij las.
„Vrouw? Heb je ook last van ekster-
Bel hem even op, en leg hem precies uit, hoe het
zijn moet."
„Ja. dat is een goed plan. Zal ik dadelijk
even doen.
„Hallo hallo....!
..Hier Pietersen. Jansen, ben Jij daar?"
„Jawel, daar spreek Je mee."
„O, dat treft. Ik wilde Je even zeggen.
Je herinnert Je wel, dat ik je gisteren een mid-
heb ik hem aangeraden om
maken van in azijn ge-
brood, en dat op zijn oogen en neus te
leggeq! Hier, lees zelf maar: dat papje diende
voor je eksteroog!"
„Ja man, Ja, ik zie het!”
„O zoo! Ja. nu zie Je het.” zei hij kwaad-
Maar dat is juist te laat. Als Je maar een klein
beetje herinneringsvermogen had. zou Je me
gisteravond gewaarschuwd hebben."
„Nou maar!" zei mevrouw Pietersen veront
waardigd. J ij hebt hem dien raad gegeven, i k
niet- Als ik jou was, zou ik nu maar niet zoo
tegen me mopperen. Maar weet Je, wat je doet?
Den volgenden morgen, weer thuis, zocht de
heer Pietersen nog eens even in de ..Nuttige
Wenken” op, om zich er van te overtuigen» dat
hij zjjn vriend goed geraden had betreffende
diens hoofd verkoudheid.
Door zijn bril heen bestudeerde hij het be
wuste artikel.
„Wel sapristle!" riep hij dan uit. „Vrouw,
vrouw, kom eens even hier! Daar heb ik hem dat
llkdoornmiddel aan de hand gedaan!"
^•••••••••MeeweezeezeeeezeeeeezweeeeBzeeeemi
Bij een der belangrijkste ondernemingen op
het gebied der textiel-industrie. de firma Heber-
lein <fc Co. te Wattwil Zwitserland is voor het
eerst in Europa een nieuwe uitvinding in.toe
passing gebracht, welke van groot belang Is voor
de textiel-industrie. Het nieuwe procédé Is het
zoogenaamde sanforisecrengenaamd naar den
uitvinder, den Amerikaan Sanford L. Cluett
De firma Heberlein heeft voor dit procédé alle
licenties voor geheel Europa verworven en past
de uitvinding in Zwitserland in de eigen fa
brieken toe.
Het sanforiseeren is een procédé om het
krimpen van stoffen in de wasch tegen te
gaan. Reeds vroeger zijn vele pogingen op dit
gebied gedaan, doch steeds zonder voldoende
resultaat. Met het sanforiseeren is het doel
voorloopig voor linnen- en katoenen stoffen en
tot op zekere hoogte ook voor gemengde weef
sels bereikt. Op wollen stoffen kan het echter
nog niet worden toegepast.
De firma heeft verder aan vjjf andere Zwit-
sersche fabrieken de llcentlerechten voor het
procédé verkocht In de Vereenigde Staten.
Canada en Zwitserland zijn tot nu toe ongeveer
70 machines voor het nieuwe procédé in bedrijf
gesteld.
Het procédé is gegrond op de gedachte, dat
het krimpen der weefsels in de wasch voorko
men moet worden doordat men tevoren de stof
fen reeds laat krimpen in dezelfde mate als
vroeger in het gebruik gebeurde. Het gestelde
doel wordt langs mechanischen weg zonder het
gebruik van chemicaliën bereikt, zoodnt de kwa
liteit der stoffen niet beïnvloed wordt.
..Dat lijkt mij zoo gek nog niet!” vond het
slachtoffer-
„In ieder geval niet duur!” meende zijn echt
genoote. „Dat sou ik dan maar eens probeeren,
man.”
„Dat zal ik zeker!”
Waarop de andere drie hem bemoedigend toe
knikten.
p een van de mooiste pleinen van Duitsch-
f 1 land werd Wilhelm von Humboldt in 1767
geboren als zoon van een Prulslschen ma
joor en kamerheer: op den „Alten Markt" te
Potsdam. Humboldt heeft echter zijn zorge-
looze jeugd niet doorgebracht aan de liefelijke
oevers van de Havel, maar een weinig stroom
opwaarts, aan de meren, welke men ten Noor
den van Berlijn vindt. In de kleine gemeente
Tegel bezat zijn vader een jachtpaviljoen. Hier
en in de uitgestrekte bosschen der omgeving
groeide Wilhelm op. samen met zijn twee Jaar
Jongeren broer Alexander.
De Humboldts vormen een van de belang
rijkste broederparen der geschiedenis. Wilhelm
werd beroemd als taalkuadiga-'elPpoliticus. De
faam van Alexander, den natuurkundige en
wereldreiziger, is echter niet minder groot. Men
heeft hem den „tweeden ontdekker van Ame
rika” genoemd. De naam van Wilhelm von
Humboldt is verder onsterfelijk geworden door
zijn vriendschap met Schiller en Goethe Hij
was de eenige derde in den bond der beide
dichters. Zijn onsterfelijkheid heeft hij echter
mede te danken aan de stichting van de Ber
lijnsche Unlversiteit
Het leven van Wilhelm von Humboldt is een
eigenaardige afwisseling van volledige terug
getrokkenheid en van drukke openbare activi
teit. Van zijn prilste jeugd af wijdde hij zich
aan zijn eigen ontwikkeling. Steeds echter werd
hjj weer medegesleurd in den stroom der ge
beurtenissen. Hij vervult de hoogste functies
om ten slotte weer tot zichzelf terug te keeren.
Als student bezoekt de twintigjarige de Unl-
versitelten van Frankfort a. d. Oder en van
Göttingen, welke toen de beste Alma Mater
van Duitschland was. Hier is hij bijna om bet
leven gekomen. Op een avond baadt hij in de
Leine. Hij wordt meegesleurd in een draaikolk.
Tevergeefs tracht hij zich te redden. HU acht
zich reeds verloren en roept tot zijn vriend:
.JBtiegütz. ik verdrink. Maar dat doet er niet
toe!" ZUn vriend slaagt er echter in den uit-
geputten Humboldt te redden. Deze had bU
deze gelegenheid reeds iets getoond van die
zielskracht, waardoor hU zich ook in zUn verder
’leven heeft onderscheiden.
In den winter van 178990 vertoeft Humboldt
te Erfurt. Hier leert hU Caroline von Dache-
röden kennen. TUdens een gemeenschappelUk
Kerstuitstapje naar Weimar vinden zU elkaar.
Het werd een zeer gelukkig huwelUk. De ver
loofde van Humboldt was een bloedverwante
van Stadhouder Baron von Dalberg, den be
schermer van Schiller. Bovendien was zU zeer
bevriend met Charlotte, de verloofde van Schil
ler, en haar zuster Caroline von Lengefeld. Zoo
schonk Erfurt hem behalve zUn gemalin ook
óen vriend van zUn leven.
Een jaar is hij nu werkzaam aan de Ber-
Hjnsche rechtbank. Dan breekt hU zUn juridi
sche loopbaan af om zich geheel aan de weten
schap te gaan wUden op Burgörner, een mooie
bezitting tusschen Eisleben en Aschersleben,
welke zijn vrouw mee ten huwehjk had ge
kregen. In 1792- vestigt het gezin zich op het
mooie Auleben nabU Nordhausen. Toch was
deze vlucht in de eenzaamheid slechts voor
bereiding tot een zeer levendige periode zUner
ontwikkeling. Humboldt besluit namelijk een
tijdlang met Schiller te gaan ?amenleven.
Nimmer, met uitzondering van Athene ten
tijde van Perikles, heeft een stad ooit zooveel
groojen des geesten binnen haar muren bezeten,
sis Jena a. d. Saale, in het hart van Midden-
Dultschland, op het einde van de XVIIIde
eeuw. Schiller doceert hier als hoogleeraar in
de geschiedenis aan de Unlversiteit. ZUn ver
bluf aldaar beweegt Goethe steeds weer naar
Jena te komen. De phllosofen Fichte, Schelling,
Kegel, Brentano, de gebroeders Schlegel. Tieck
trekken hierheen en in 1794 vestigt ook Hum
boldt zich er op de Markt, vlak tegenover de
woning van Schiller. Schiller en Humboldt zien
elkaar „eiken dag twee maal”, zoo vertelt’ hU.
„bU voorkeur 's avonds alleen en dan meestaj
tot diep in den nacht”. Op welk peil hun ver-
trouwelljke gesprekken stonden, blUkt wel uit
hun briefwisseling, welke, zooals die met
Goethe, een klassiek document is van bet Duit?
eche intellectueele leven. Niemand heeft Schil
ler ooit beter begrepen dan Humboldt, ook
Goethe niet, met wien Humboldt eveneens door
een veertigjarige vriendschap was verbonden.
Humboldt was geadeld door de vereerende ult-
noodiging van Goethe om hem te steunen in
zUn arbeid. zUn nieuwe werken te beoordeelen,
en, ten slotte, ook door Goethe's laatsten be
langrijken brief, een der diepzinnigste van
oen dichter, een soort testament over den
tweeden Faust”. Talrijke bezoeken, welke
Humboldt aan Goethe heeft gebracht in diens
huis op het „Frauenplan" te Weimar, hebben
hun innige betrekkingen steeds weer her
nieuwd.
Nadat hU enkele groote reizen door Prank-
In het museum van Zuid-Afrika te Kaapstad
heeft men een ei „ontdekt”, dat meer dan een
millioen jaren oud moet zijn.
Het is afkomstig van den Aepyprnls Titanus,
een reuaen-vogel van meer dan vier meter hoog
te. welke op Madagaskar geleefd moet hebben.
Een dergelUk ei was de aanleiding voor H. O.
Wells om een verhaal te schrijven. Door een
schipbreukeling werd dit ontdekt op een on
bewoond eiland. De zon broedde het el uit en
de man had een ontzettenden strUd tegen den
reuzen-vogel te voeren.
Het el in het Zuld-Afrikaanache museum is
echter geheel ongevaarlUk. Het is ongeveer 50
c.M. lang en is oorspronkehjk uit Engeland ge
komen. In een winkel werd het echter vergeten
en bleet liggen tot de geheele historie nog eens
gereleveerd werd in een Engelsch dagblad. Men
is toen op zoek naar het ei gegaan en vast
kwam te staan, dat het voor 8 110 verkocht
was.
Tenslotte vond men het in geheel ongeschon
den staat en nu heeft het een veilige plaats in
het museum gekregen.
Eva ging met hem naar de spreekkamer,
Schmidt vroeg haar nog:
De telefoon, ma'amselle. Waar is die?
In den winkel. De eerste deur bij de trap.
Wilt u me dan voor een moment veront
schuldigen, zei de detective. HU keek naar
Jimmie. Vertelt u alles, mijnheer. Het beste is,
dat ma'amselle alles weet.
Jimmie bracht Eva naar een fauteuil
zelf ging op den hoek van de tafel zitten.
Het is een eigenaardig geval, zei riU. Alles
is zuiver geluk geweest of toeval of hoe
u het zou willen noemen. Ik zeg u, dat ik van
dit alles absoluut geen idee had tot ja, tot
gisterenavond. Ik zal u alles zoo kort mcgelUk
vertellen. Luister maar aandachtig en u zult ook
wel begrijpen, waarom ik ae diensten van
Schmidt gevraagd heb. HU is een van de eerste
detectives van Parijs; luister!
HU vertelde haar al zUn avonturen, vanaf
het ontbUt met Packe tot de ontdekking van de
kostbare voorwerpen in de slultmand. HU ver
telde haar wat hU dien dag. die zoo dramatisch
eindigde, had gedaan. En Eva Wa'sden zag dat
hU ernstig was en zU begon te begrijpen, dat
het elgenlUk allee zeer fortutnlUk voor haai
verloopen was.
Toen hü zUn verhaal geëinigd had. stond
zU op erl liep wat heen en weer. ZU keek hem
aan.
Ik ga morgen! zei ze. O. vandaag nog!”
niiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiniiiiiiiininiiniiiiniiiiHitiitiiiniiiiiiHiiiiiiiiiS
Wees niet bang, zei hU. u bent veilig
heel veilig. Gelooft u toch wel hé? In wer-
kelUkheid beteekent het dan. dat dit nuia een
der hoofdkwartlercn van een dievenbende is.
terug. ZU keek Jimmie onderzoekend aan en
teerde zich naar Schmidt.
Dieven! riep zü uit. Maar wie is die heer?
Om Je de waarheid te zeggen, antwoordde
Jimmie, hü is een detective. En hü is hier even
als ik. om je te bescherlhen Ik zeg het nog
eens je bent volkomen veilig. Wees niet
bang!
Maar u? zei ze. U? Bent u ook een detec
tive? Bedrieg me niet, alstublieft.
Neen, ik ben wat ik u verteld heb
James Trickett. Ik vertelde u alles over müzelf.
Er zal niets gebeuren, terwül ik hier ben. Maar
dit is de volle waarheid. Juffrouw Walsden
dit is het hoofdkwartier van een dievenbende.
En de hoedenwinkel in de South Molten
Street is er waarachünlUk ook een.
Het meisje sloeg haar hand tegen haar vooi-
hoofd.
De hoedenwinkel South Molton Street
Madame Charles? Ik begrijp het niet!
Schmidt deed een stap naar voren en wenkte
Jimmie.
Münheer Trickett, ma’amaeUe is ver
moeid. Ik zou u willen voorstellen, naar beneden
te gaan; daar kunt u alles uitleggen. U ziet,
het nieuws komt te onverwacht.
De geloof, dat ik het op de verkeerde
manier gezegd heb, antwoordde Jimmie be
droefd. Maar het is een goed idee. We zullen
naar beneden gaan. Juffrouw Walsden, en dan
Naar Madame Charleé'X) vergeet, aat ik
daar woon ik heb geen^ander thuis Als
alles waar is als ik eigeniük de oorzaak ben
van die strubbelingen voor haar hoe zal ik
dan ontvangen worden?
Jimmie fronste zün wenkbrauwen. ZUn han
den diep in zün jakken gestoken liep hü de
kamer op en neer en dacht na. Opeens klaarde
zün gezicht op.
Ik geloof niet, dat u iets behoeft te
vreezen, zei hü- Stel u gerust op dit punt
ik zal met u mee gaan. Ik ben niet bang voor
Madame Charles zooals de zaken nu staan.
Eva keek hem aan.
Maar later? later?
Jimmie
haar een moment aan.
Later! zei hü. Ik denk, dat u en ik eens
moeten praten ook later. Nu staan we nog
voor een zeer belangrijk vraagstuk. Ik geloof
dat ik volkomen begrijp, wat «r vandaag it
voorgevallen. Ik twüfel er niet aan. of de
kamers heel boven zün die van Monsieui
Charles. Sinds ik hem verlaten heb, heeft hü
mü geen moment uit het oog verloren; toen hü
zag, dat ik naar de politie ging, werd hü bang,
vreesde een onderzoek in zUn huis, kwam terug
zorgde dat iedereen direct vertrok en ging zelf
zoo spoedig mogelUk naar andere oorden. De
jXJlltle zal dezen winkel blüven bewaken, onge
merkt natuurlük, tot zü van mü uit Londen
Dat was een schitterend idee van u.
Schmidt, zei Jimmie, toen zü een der kamera
boven binnen gingen. Ik ben er u zeer dank
baar voor, 't LUkt me een flinke vrouw, die
Madamme Perrine.
Schmidt J
Jimmie van
Londen te nemen.
Natuurlük. Hoe eerder wü terug zün, hoe
beter.
U zult dan wel wat moeten rusten. We
zullen hier trouwens geen avonturen meer be
leven. Ik denk dat u die wel in Engeland zult
ontmoeten.
Zoo? Denkt u dat? vroeg Jimmie eenigszlns
verrast.
Ik ben er van overtuigd. Het werkelüke
avontuur in dit geval zult u pas beleven zoodra
u Londen bereikt hebt mogelük al eerder
maar in ieder geval op Engelschen grond. U
kunt er zeker van zün münheer dat die men-
schen weten, dat u nu in dit huls oent. zij
zullen het weten als u het weer verlaat; u
zult gevolgd worden. Ik ben er van overtuigd.
Maar eh apropos, wat denkt u te doen,
als u weer in Londen bent? Ook wat
ma'amaelle beneden betreft? Als ik goed begre
pen heb. woont zü Mj Madame Charles tn de
eh South Molton Street?
Juist, antwoordde Jimmie. Ik vind dat
er weer gewoon heen moet gaan.
maken. En nog eens zeg ik u: wees niet bang
Op mün woord van eer u la veilig, vol
komen!
de orde in de kamer te herstellen.
Jimmie keek Eva nog eens geruststellend aan
en verliet dan met Schmidt de kamer.
U begrüpt, dat ik vandaag nog terug zou
willen.
Nu?
is zoo spoedig mogelük naar Londen terug gaan
met den eersten morgentrein. WU-... hallo,
wat is dat?
VREEMD NIEUWS UIT LONDEN
Onwillekeurig trok Eva Walsden haar arm