<KcIu&AmI wut DE ENGELSCHE KAPERS DIEFSTAL’ I cfcn Am 8 en >1 De eenige derde Schiller den bond met Goethe in i PYRAMID AAL! IIIIIIIIIIIHHIU ZATERDAG 23 MAART 1935 W. VON HUMBOLDT Doodenstad ontdekt Belangrijke uitvinding Tegen het krimpen van goederen 10.000 staatsvijanden 1 Een ei van een millioen Cc’ w d 7 4 L DOOR J. S. FLETCHER I I Nieuwe huwelijks wetten in Perzië Mensch van ongeëven- aarden adel J Zyn leven was een afwisseling van volledige teruggetrokkenheid en van drukke openbare activiteit s Nuttige wenken Aï A DAMM H op 011 blad 01,1 rhEevolKe de verzekerlngsvoorwaarden tegen E* *7 KA bW levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door T7 *7 Cfk Ml een ongeval met 17 OEA WJ verlies van een hane /Al sl <r» ADVl 1" 1-J ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeerlngen i UV." verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen 1 OUa“ doodehjken afloop 1 ^QUe" M» voet <rf een oc« AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERUES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL (Nadruk verboden) heeft een nieuwe groote criminaliteit toe I 9 UVW 3 HU hoedenwinkel in de South Molton staakte zijn wandeling en staarde «e- Nu alle gevaar geweken was, werd het ook aan Hal en Mary vergund aan boord van het schip te gaan. Natuurlijk waren de Spaansche officieren uiterst verbaasd over de plotselinge aanwezigheid van een bende Engelsche vrijbuiters. Met woedende blikken overhandigde de Spaansche kapitein zijn degen aan kapitein Oay. Wat?” mevrouw i ver- Midden in bevolkte buurten Is zoo’n grootseheepsch monument. Als een brokstuk curiosum, Inderdaad nog onbekend- Doch dit went wel, als je 't eerst maar Op z’n nieuwe plaats ziet staan. En je hoeft dan ook niet langer Naar Egypte heen te gaan! Enkel vraag je bij je zelven: Waar vandaan die vreemde pret. Dat men op een pyramide Zijn gedachte heeft gezet? Onze tijd is vreemd van verven. Ook op cultureel gebied, Juist omdat men thans de raarste En de dolste dingen ziet. Zoo het schouwspel der valuta’s En van militairen geest, Onderwijl men van de nooden Van haast alle volken leest- Als men toch de zaken aanziet En men kijkt eens rechts en links, Dan past meer bij deze tijden Toch een bouwwerkmet de Sfinx! MARTIN BERDEN ==E I knikte even en vroeg daarna of plan was den morgentrein naar Jansen Die lm- j ver- 31 ziet zeker wel mijnheer, zei Schmidt dat dit de kamer is van een man waar schijnlijk van dien heer Charles. Wel, mijn heer, ik geloof dat wfj onze conclusies zouden kunnen trekken. U zult moeten besluiten de actie voort te zetten. Maar toch zou ik u aanraden, in ieder geval de Jonge dame een beetje op de hoogte te brengen. Dit lijkt me wei het beste. Jimmie knikte. Hij ging naar beneden, ge volgd door Schmidt, waar Eva met groote angstige en verwonderde oogen op hen stond te wachten. Wat is er toch? vroeg zij. Wat is er beurd? Jimmie legde zijn hand op haar arm. Hij hoorde stemmen; de straatdeur was ge sloten. De stemmen kwamen nader een cr van was die van een vrouw! Sapristle! riep Jimmie uit. Zou het moge lük zijn, dat een van hen is teruggekomen. Waar is Schmidt heengegaan? Juist op dit oogenbllk ging de deur open en de detective, vergezeld van een stevig gebeuwd, moederlijke vrouw, kwam binnen. Ma'amselle, zei Schmidt. Ik veronderstelde, dat u er' de voorkeur aan zou geven, tot het uur van uw vertrek gezelschap te hebben van iemand van uw eigen sekse. Ik heb de vrij heid genomen, naar het hoofdbureau te bellen om deze dame, die een van mijn collega's is Madame Perrine. Wat Madame voor u kan doen, ma amselle. Zal zij met het grootste pleizler doen, ma amselle, onderbrak Madame Perrine met een heldere stem, die een gevoel van vertrouwen gaf Daarom zou ik bfj voorbeeld willen voorstellen vooral ook omdat ma'amaelle morgenvroeg weer op reis moet, dat zij iets gebruikte en daarna ging rusten. Als de heeren mij dan alleen «ou den willen laten met ma'amaelle. Wij zullen bet huis echter niet verlaten ma'amaelle, zei Schmidt, die zag dat Eva een angstigen blik op Jimmie wierp. Wij zullen bij de hand zijn. Wees daar echter van verzekerd, dat Madame Perrine over u zal waken. Alsof ma'amaelle een van mijn oogappels getuigen van de veelzijdigheid zijner ontwik keling. Men vindt hier naast de Dultsche en Fransche klassieke schrijvers als Goethe. Vol taire. Rousseau, opmerkelijk veel Engelsche auteurs, als Byron, Adam Smith, Loudon. Cook en Bulwer. Vaak zocht de geleerde ook ver strooiing bij zijn antieke plastieken, oorspron kelijke werken en afgietsels, welke een gan- sche zaal vulden. Hier begon hij eiken morgen vol piëteit met het lezen van de brieven van zijn vrouw. Hier werkte hij tot de schemering aan zijn manuscripten. Eiken avond wandelde hij hier door de lindenlaan naar het graf van zijn gemalin, aan het einde van bet park. Hier dichtte hij herinneringssonnetten, in bet geheel twaalfhonderd. Hier dicteerde hij nog 's nachts can zijn secretaris. Zoo gingen zijn dagen voor bij, soms onderbroken door bezoeken van der Konlng of van zijn broeder of door vergade ringen van den Staatsraad of van de Berlijn- t-che Academie der Wetenschappen. BIJ een van zijn avondwandelingen naar het graf van zijn vrouw, liep hij een verkoudheid op. aan welker gevolgen hij op 8 April 1835 overleed in het kleine slaapkamertje, naast zijn studeerkamer. Bij het daden van de zon trad hij, bij volle be wustzijn, in de eeuwigheid. Nu rusten de gebroeders Humboldt samen onder een met „De Hoop” van Thorwaldsen gekroonde zuil. Dit beeld hadden zü eens zelf uitgezocht te Rome, in het atelier van den kunstenaar. Door deze op een verhooglng. te genover het Slot, gelegen begraafplaats van de gansche familie is Tegel een van de aantrek kelijkste en belangrijkste plekjes In de om geving van Berlijn geworden. Het ts een Hel- leensch-vriendelijk kerkhof, omgeven door ern stige donkere sparren. Het Is een zinnebeeld van de harmonie, welke ook Wilhelm von Hum boldt vertegenwoordigde: Aesthetlcus en phl- loloog, natuurkundige en philosoof. Staatsman en Mensch van ongeëvenaarden adel. In het nabij Alexandria gelegen Hadra heb ben archaeologen een doodenstad uit het Grieksch-Romeinsche tijdperk, ongeveer 100 200 Jaar v. Chr. ontdekt, bestaande uit kleine kamertjes en afgesloten grafkelders, die de mid denklasse der stadsbewoners moeten hebben behoord. Het aantal graven, dat men lot dusver heeft ontdekt, bedraagt ongeveer 80. Zij zijn in rijen van drie a vier boven elkaar gebouwd en het geheel wordt afgesloten door een deur, waarop de naam van den derde is vermeld. Te vens vond men nog een aantal standbeelden van het ..Tanagra”-type, alsmede terra-cotta en albasten vazen. 8 Het Perzische parlement huwelijkswet aangenomen waar os. de volgen de bepalingen in voor komen. Een vrouw mag haar eigen vader of grootvader niet huwen. Een man mag zijn eigen moeder of groot moeder niet huwen. De leeftijd om te huwen is. op een enkele uit zondering na, 18 voor mannen, 16 voor vrou wen. Een man. die drie maal van zijn vrouw gescheiden is. kan niet meer opnieuw met haar huwen, tenzij zij inmiddels een ander getrouwd heeft, vah wien zij weer gescheiden is. Een Moélem mag een niet-Moslem vrouw hu wen. doch een Moslem-vrouw niet een niet- Moslem Een Perzische vrouw mag geen vreemden man huwen, tenzij mei toestemming van den Minis terraad. Alle Spanjaarden werden naar het dek gecom mandeerd, waar ze overwonnen en ongewapend af- wachtten, wat er met hen gebeuren zou. rijk en Spanje had gemaakt, trad Humboldt in 1802 weder in Staatsdienst. Eerst werd hij Prui sisch Gezant te Rome. Zes jaar lang heeft hij hier gewerkt. Eiken dag verkeerden voorname gasten in zijn huis, hetwelk een centrum was van intellectueel en artistiek leven. Midden in de vreugde van de edelste verstrooiing wordt Humboldt door een zwaren slag getroffen. Twee tan zijn zoons sterven op Jeugdigen leeftijd. Zij liggen zooals ook de zoon van Goethe be graven nabij de pyramide van Cestius, op een bijzondere plaats, welke de bevolking van Rome t>an de zoo vereerde familie had geschonken. Van 1810 tot 1813 was Humboldt Ge^nt te Weenen, in de Jaren 1817 en 1818 te Londen. Tevens wns hij vertegenwoordiger van den Honing van Pruisen op de Congressen van Praag <1813), Chatillon (1814), Prankfort a, d. Main (1815) en Aken (1818). In den tusschen- Hjd. toen hjj weer eens in het voor hem zoo belangrijke Erfurt vertoefde, werd hem (in 1808) het Pruisische Ministerie van Onderwijs en Eeredlensten aangeboden. In deze functie heeft hjj In 1810 zijn belangrijkst werk als Staatsman verricht door de oprichting van de Berlijnsche Unlversiteit. Deze Unlverstteit is zijn persoonlijk werk. Alle voorstellen van Hum boldt werden door „Cablnetsordre" van den Konlng aanvaard. Humboldt zelf ontwierp de meeste brieven, waardoor geleerden als Schieter - macher. Fichte, Wolf, Savlgny en anderen werden uitgenoodigd aan de nieuwe Alma Ma ter te doceeren. Konlng Friedrich Wilhelm III heeft Hum boldt herhaaldeljjk wegens zijn hooge verdien sten beloond. Humboldt en Kanselier Harden- berg waren de eenigen, die van hem het Ijze ren Kruis 1ste klasse aan het witte band ont vingen. Humboldt mocht bovendien een bezit ting van een waarde van 100.000 Relchsthaler. als geschenk van den Staat, uitzoeken. Hij koos de heerlijkheid Ottmachau nabij Neisse in Silczië. In 1820 moest hij echter voor de reactie wijken. Toen zijn innig geliefde vrouw over leed. trok hjj zich voor de laatste Jaren van zijn leven terug te Tegel, waar hij zijn Jeugd had doorgebracht. Op de plaats van het oude huis, waarin hij ais knaap had geleefd en hetwelk door Goethe, bij diens eenige oponthoud te Berlijn, werd be zocht, liet Humboldt in de jaren 182224 door Schinkel, den Meester van het Klasslcisme, een grooter gebouw oprichten. Lichtgeel geschilderd met een plat dak en vier hoektorens en versierd met beeldhouwwerk, straalt het vriéndelijk door struikgewas en bootnen. Het is een idyllisch gelegen, behaaglijke Muzen-tempel. Men ziet, dat een verfijnde geest dit gebouw heeft opge richt. Het is tevens Muséum en woning. Door een vrientieink-plechtig Atrium met Dorische zuilen en eeff’Sechte Romeinsche fontein be treedt men de voorname vertrekken, welke tot heden in hun oorspronkelijke Inrichting behouden zijn gebleven. Rechts ligt de studeer kamer van Humboldt. Men heeft, wanneer men het betreedt, den Indruk, dat Humboldt het zooeven heeft verlaten. Daar staat de zware schrijftafel uit mahoniehout en daarvoor een lederen zetel. Hier schreef de groote denker, die tevens ook een schitterend schrijver was, in ongestoorde èoncentratie, zijn laatste en diep zinnigste werken, de „Vorerinnerung tlber Schil ler und den Gang seiner Gelstesentwlcklung” en „Die Verscheidenheit des menschllchen Sprachbaues”. Wanneer hl) den blik van den arbeid ophief, dan viel zijn oog op de boeken kasten aan de wanden, welke ook heden nog „Wie? vroeg i Pietersen schrikt. „Wel: natuurlijk! was toch tners zoo kouden, en toen een papje te drenkt 1 J. P. Morgan heeft het denkbeeld geopperd een natuurgetrouwe copy te laten vervaardigen van de py ramlde van Cheops, die in het hartje van New York zal verrijzen. Krantenbericht Een bekende romanschrijver en publicist, Courtney Ryley Cooper, heeft een nieuw boek het daglicht doen kien, getiteld „Tienduizend staatsvijanden". Hierin verklaart hij. dat de misdaden in de Vereenigde Staten aan ieder hoofd der bevol king minstens 115 dollar kost. In dit gemiddelde zijn niet slechts de werkelijke verliezen tenge volge van diefstal en andere misdaden begrepen, doch ook de kosten noodig voor de bestrijding van de misdaad. Cooper schrijft de aan drie oorzaken: 1. Het niet gescheiden houden der gevaar lijke gewoontemisdadigers van de beginnette gen. 2. het „bijgeloof” dat vrouwen minder ge vaarlijk zijn dan mannen. 3. Het gemak waarmede men op eerewoord wordt vrijgelaten. Als middelen om de kwaal te bestrijden stelt hij voor, de politie buiten de politiek te laten, herziening van het promotiestelsel bij de po litie. en aan de politiechefs de vrije hand la ten. - del aan de hand gedaan heb voor een hoofd verkoudheid?” .Jawel. Ja. dat broodpapje met azijn! Heb ik dadelijk geprobeerd. Kolossaal, schitterend, heeft uitstekend geholpen. Ik voel mij al veel en veel beter. Mijn vrouw moest vanmorgen twee maal niezen en is nu ook al bezig dat middel van jou in toepassing te brengen. Dank je hartelijk voor den raad, hoor!” „Tot Je dienst!" zei Pietersen zwakjes en hing haastig weer op. oogen?” „Ja, man, helaas wel. Maar wat moet JU met m U n eksteroogen. als ik vragen mag?" „Zal ik Je dadelUk vertellen, vrouw. Ik lees hier zoojuist onder „Nuttige wenken” een pro baat middel ertegen: „Week een stukje wittebrood in een eierdopje vol azijn en bindt dat brood met een lapje vóór het naar bed gaan op Uw eksteroog. Als gij dit een weeklang lederen avond herhaalt, zal Uw likdoorn geleidelUk met wortel en al uitgetrokken kunnen worden," „Nu. vrouw, wat zeg Je er van?" „O. niet kwaad! Dat kan ik best eens pro- beeren!" „.Graag, vrouw. Doe dat. En als het je helpt dan volg ik Je na‘. Je kunt nooit weten, maar dan helpt het mij misschien ook.!" Toen las de heer des huizes weer verder, met groote aandacht, een en al oplettendheid, ter- wUl zUn echtgenoote zich onledig hield met het bewonderen van een shawltje, dat zij van haar man gekregen had. Op velerlei wijzen paste zü het voor den spiegel, scheef en recht en schuin en dubbelgeslagen en enkel Ja. ze zouden dien avond naar de Jansens gaan om wat te bridgen, en dan moest zij er er toch zoo voor- deelig mogclijk uitzien, waartoe, in hoofdzaak, dat nieuwe shawltje moest bUdragen. Plotseling keek haar man weer op van zUn krantje. „Vrouw, heb je ook last van een hoofdver koudheid?' „Groote genade! Neen, dkt gelukkig niet. Heb je daar misschien weer zoo een nuttige wenk?" „Precies!”. „Mcr beweert, dat een hoefdverkoudheid op de vc'zende wijze te verdrijven is: men neemt een cuzk waar men watten -mder legt, bij voor keur thermogeen-watten. en bindt dezen doek stevig vast op oogen en neus. Na een poosje zal men hevig gaan transplreeren, en als men dan na er kelc uren den doek er af neemt, zal de verkoudheid over zUn.” „Goed om te onthouden, vind Je niet, vrouw?” „Ja zeker! Bij voorkomende gelegenheden! Ja. Je kunt nooit weten. Die Nuttige Wenken zijn in den regel bijzonder aanbevelenswaard „O zoo! Dat zou ik ook denken!" zei hij knik kend. Heesch zich dan op uit zijn stoel, legde zijn krantje ter zijde en ging zich kleeden voor de avondpartij. Hartelijk werden ze door het echtpaar Jan sen verwelkomd. De dames hadden het dadelijk over de mode, de heeren voerden een meer zake lijk gesprek, totdat de thee genuttigd was en het gereedstaande brldge-tafeltje het viertal tot zich trok. Toen volgde de stilte van het spel, en in die stilte viel het des te meer op. dat de gast heer onophoudelijk van zijn zakdoek gebruik moest maken. „Verkouden?” informeerde zijn gast opeens. „VreeseliJk!” zuchtte het slachtoffer. „Het zit heelemaal in mijn hoofd. Heb ik geregeld in dezen tijd van het jaar: hoofdverkoudheid!” Waarop zijn gast één vinger tegen zijn neus legde. „Weet ik een probaat middel tegen.” zei hij met overtuiging, „is niet, vrouw? Ik heb het je juist vanavond voorgelezen. Och. hoe was dat ook weer. O ja! Dan moet je een stukje witte brood in een eierdopje met azijr. weeken. daar een papje van maken en dat op een doek leg gen. Dien doek bind Je dan stevig vast op je oogen en neus, bij wijze van compres. begrijp je wel? Je zult eens zien, wat een resultaat dit ge ven zal!” ver zijn bril heen keek hij op van het krantje, dat hij las. „Vrouw? Heb je ook last van ekster- Bel hem even op, en leg hem precies uit, hoe het zijn moet." „Ja. dat is een goed plan. Zal ik dadelijk even doen. „Hallo hallo....! ..Hier Pietersen. Jansen, ben Jij daar?" „Jawel, daar spreek Je mee." „O, dat treft. Ik wilde Je even zeggen. Je herinnert Je wel, dat ik je gisteren een mid- heb ik hem aangeraden om maken van in azijn ge- brood, en dat op zijn oogen en neus te leggeq! Hier, lees zelf maar: dat papje diende voor je eksteroog!" „Ja man, Ja, ik zie het!” „O zoo! Ja. nu zie Je het.” zei hij kwaad- Maar dat is juist te laat. Als Je maar een klein beetje herinneringsvermogen had. zou Je me gisteravond gewaarschuwd hebben." „Nou maar!" zei mevrouw Pietersen veront waardigd. J ij hebt hem dien raad gegeven, i k niet- Als ik jou was, zou ik nu maar niet zoo tegen me mopperen. Maar weet Je, wat je doet? Den volgenden morgen, weer thuis, zocht de heer Pietersen nog eens even in de ..Nuttige Wenken” op, om zich er van te overtuigen» dat hij zjjn vriend goed geraden had betreffende diens hoofd verkoudheid. Door zijn bril heen bestudeerde hij het be wuste artikel. „Wel sapristle!" riep hij dan uit. „Vrouw, vrouw, kom eens even hier! Daar heb ik hem dat llkdoornmiddel aan de hand gedaan!" ^•••••••••MeeweezeezeeeezeeeeezweeeeBzeeeemi Bij een der belangrijkste ondernemingen op het gebied der textiel-industrie. de firma Heber- lein <fc Co. te Wattwil Zwitserland is voor het eerst in Europa een nieuwe uitvinding in.toe passing gebracht, welke van groot belang Is voor de textiel-industrie. Het nieuwe procédé Is het zoogenaamde sanforisecrengenaamd naar den uitvinder, den Amerikaan Sanford L. Cluett De firma Heberlein heeft voor dit procédé alle licenties voor geheel Europa verworven en past de uitvinding in Zwitserland in de eigen fa brieken toe. Het sanforiseeren is een procédé om het krimpen van stoffen in de wasch tegen te gaan. Reeds vroeger zijn vele pogingen op dit gebied gedaan, doch steeds zonder voldoende resultaat. Met het sanforiseeren is het doel voorloopig voor linnen- en katoenen stoffen en tot op zekere hoogte ook voor gemengde weef sels bereikt. Op wollen stoffen kan het echter nog niet worden toegepast. De firma heeft verder aan vjjf andere Zwit- sersche fabrieken de llcentlerechten voor het procédé verkocht In de Vereenigde Staten. Canada en Zwitserland zijn tot nu toe ongeveer 70 machines voor het nieuwe procédé in bedrijf gesteld. Het procédé is gegrond op de gedachte, dat het krimpen der weefsels in de wasch voorko men moet worden doordat men tevoren de stof fen reeds laat krimpen in dezelfde mate als vroeger in het gebruik gebeurde. Het gestelde doel wordt langs mechanischen weg zonder het gebruik van chemicaliën bereikt, zoodnt de kwa liteit der stoffen niet beïnvloed wordt. ..Dat lijkt mij zoo gek nog niet!” vond het slachtoffer- „In ieder geval niet duur!” meende zijn echt genoote. „Dat sou ik dan maar eens probeeren, man.” „Dat zal ik zeker!” Waarop de andere drie hem bemoedigend toe knikten. p een van de mooiste pleinen van Duitsch- f 1 land werd Wilhelm von Humboldt in 1767 geboren als zoon van een Prulslschen ma joor en kamerheer: op den „Alten Markt" te Potsdam. Humboldt heeft echter zijn zorge- looze jeugd niet doorgebracht aan de liefelijke oevers van de Havel, maar een weinig stroom opwaarts, aan de meren, welke men ten Noor den van Berlijn vindt. In de kleine gemeente Tegel bezat zijn vader een jachtpaviljoen. Hier en in de uitgestrekte bosschen der omgeving groeide Wilhelm op. samen met zijn twee Jaar Jongeren broer Alexander. De Humboldts vormen een van de belang rijkste broederparen der geschiedenis. Wilhelm werd beroemd als taalkuadiga-'elPpoliticus. De faam van Alexander, den natuurkundige en wereldreiziger, is echter niet minder groot. Men heeft hem den „tweeden ontdekker van Ame rika” genoemd. De naam van Wilhelm von Humboldt is verder onsterfelijk geworden door zijn vriendschap met Schiller en Goethe Hij was de eenige derde in den bond der beide dichters. Zijn onsterfelijkheid heeft hij echter mede te danken aan de stichting van de Ber lijnsche Unlversiteit Het leven van Wilhelm von Humboldt is een eigenaardige afwisseling van volledige terug getrokkenheid en van drukke openbare activi teit. Van zijn prilste jeugd af wijdde hij zich aan zijn eigen ontwikkeling. Steeds echter werd hjj weer medegesleurd in den stroom der ge beurtenissen. Hij vervult de hoogste functies om ten slotte weer tot zichzelf terug te keeren. Als student bezoekt de twintigjarige de Unl- versitelten van Frankfort a. d. Oder en van Göttingen, welke toen de beste Alma Mater van Duitschland was. Hier is hij bijna om bet leven gekomen. Op een avond baadt hij in de Leine. Hij wordt meegesleurd in een draaikolk. Tevergeefs tracht hij zich te redden. HU acht zich reeds verloren en roept tot zijn vriend: .JBtiegütz. ik verdrink. Maar dat doet er niet toe!" ZUn vriend slaagt er echter in den uit- geputten Humboldt te redden. Deze had bU deze gelegenheid reeds iets getoond van die zielskracht, waardoor hU zich ook in zUn verder ’leven heeft onderscheiden. In den winter van 178990 vertoeft Humboldt te Erfurt. Hier leert hU Caroline von Dache- röden kennen. TUdens een gemeenschappelUk Kerstuitstapje naar Weimar vinden zU elkaar. Het werd een zeer gelukkig huwelUk. De ver loofde van Humboldt was een bloedverwante van Stadhouder Baron von Dalberg, den be schermer van Schiller. Bovendien was zU zeer bevriend met Charlotte, de verloofde van Schil ler, en haar zuster Caroline von Lengefeld. Zoo schonk Erfurt hem behalve zUn gemalin ook óen vriend van zUn leven. Een jaar is hij nu werkzaam aan de Ber- Hjnsche rechtbank. Dan breekt hU zUn juridi sche loopbaan af om zich geheel aan de weten schap te gaan wUden op Burgörner, een mooie bezitting tusschen Eisleben en Aschersleben, welke zijn vrouw mee ten huwehjk had ge kregen. In 1792- vestigt het gezin zich op het mooie Auleben nabU Nordhausen. Toch was deze vlucht in de eenzaamheid slechts voor bereiding tot een zeer levendige periode zUner ontwikkeling. Humboldt besluit namelijk een tijdlang met Schiller te gaan ?amenleven. Nimmer, met uitzondering van Athene ten tijde van Perikles, heeft een stad ooit zooveel groojen des geesten binnen haar muren bezeten, sis Jena a. d. Saale, in het hart van Midden- Dultschland, op het einde van de XVIIIde eeuw. Schiller doceert hier als hoogleeraar in de geschiedenis aan de Unlversiteit. ZUn ver bluf aldaar beweegt Goethe steeds weer naar Jena te komen. De phllosofen Fichte, Schelling, Kegel, Brentano, de gebroeders Schlegel. Tieck trekken hierheen en in 1794 vestigt ook Hum boldt zich er op de Markt, vlak tegenover de woning van Schiller. Schiller en Humboldt zien elkaar „eiken dag twee maal”, zoo vertelt’ hU. „bU voorkeur 's avonds alleen en dan meestaj tot diep in den nacht”. Op welk peil hun ver- trouwelljke gesprekken stonden, blUkt wel uit hun briefwisseling, welke, zooals die met Goethe, een klassiek document is van bet Duit? eche intellectueele leven. Niemand heeft Schil ler ooit beter begrepen dan Humboldt, ook Goethe niet, met wien Humboldt eveneens door een veertigjarige vriendschap was verbonden. Humboldt was geadeld door de vereerende ult- noodiging van Goethe om hem te steunen in zUn arbeid. zUn nieuwe werken te beoordeelen, en, ten slotte, ook door Goethe's laatsten be langrijken brief, een der diepzinnigste van oen dichter, een soort testament over den tweeden Faust”. Talrijke bezoeken, welke Humboldt aan Goethe heeft gebracht in diens huis op het „Frauenplan" te Weimar, hebben hun innige betrekkingen steeds weer her nieuwd. Nadat hU enkele groote reizen door Prank- In het museum van Zuid-Afrika te Kaapstad heeft men een ei „ontdekt”, dat meer dan een millioen jaren oud moet zijn. Het is afkomstig van den Aepyprnls Titanus, een reuaen-vogel van meer dan vier meter hoog te. welke op Madagaskar geleefd moet hebben. Een dergelUk ei was de aanleiding voor H. O. Wells om een verhaal te schrijven. Door een schipbreukeling werd dit ontdekt op een on bewoond eiland. De zon broedde het el uit en de man had een ontzettenden strUd tegen den reuzen-vogel te voeren. Het el in het Zuld-Afrikaanache museum is echter geheel ongevaarlUk. Het is ongeveer 50 c.M. lang en is oorspronkehjk uit Engeland ge komen. In een winkel werd het echter vergeten en bleet liggen tot de geheele historie nog eens gereleveerd werd in een Engelsch dagblad. Men is toen op zoek naar het ei gegaan en vast kwam te staan, dat het voor 8 110 verkocht was. Tenslotte vond men het in geheel ongeschon den staat en nu heeft het een veilige plaats in het museum gekregen. Eva ging met hem naar de spreekkamer, Schmidt vroeg haar nog: De telefoon, ma'amselle. Waar is die? In den winkel. De eerste deur bij de trap. Wilt u me dan voor een moment veront schuldigen, zei de detective. HU keek naar Jimmie. Vertelt u alles, mijnheer. Het beste is, dat ma'amselle alles weet. Jimmie bracht Eva naar een fauteuil zelf ging op den hoek van de tafel zitten. Het is een eigenaardig geval, zei riU. Alles is zuiver geluk geweest of toeval of hoe u het zou willen noemen. Ik zeg u, dat ik van dit alles absoluut geen idee had tot ja, tot gisterenavond. Ik zal u alles zoo kort mcgelUk vertellen. Luister maar aandachtig en u zult ook wel begrijpen, waarom ik ae diensten van Schmidt gevraagd heb. HU is een van de eerste detectives van Parijs; luister! HU vertelde haar al zUn avonturen, vanaf het ontbUt met Packe tot de ontdekking van de kostbare voorwerpen in de slultmand. HU ver telde haar wat hU dien dag. die zoo dramatisch eindigde, had gedaan. En Eva Wa'sden zag dat hU ernstig was en zU begon te begrijpen, dat het elgenlUk allee zeer fortutnlUk voor haai verloopen was. Toen hü zUn verhaal geëinigd had. stond zU op erl liep wat heen en weer. ZU keek hem aan. Ik ga morgen! zei ze. O. vandaag nog!” niiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiniiiiiiiininiiniiiiniiiiHitiitiiiniiiiiiHiiiiiiiiiS Wees niet bang, zei hU. u bent veilig heel veilig. Gelooft u toch wel hé? In wer- kelUkheid beteekent het dan. dat dit nuia een der hoofdkwartlercn van een dievenbende is. terug. ZU keek Jimmie onderzoekend aan en teerde zich naar Schmidt. Dieven! riep zü uit. Maar wie is die heer? Om Je de waarheid te zeggen, antwoordde Jimmie, hü is een detective. En hü is hier even als ik. om je te bescherlhen Ik zeg het nog eens je bent volkomen veilig. Wees niet bang! Maar u? zei ze. U? Bent u ook een detec tive? Bedrieg me niet, alstublieft. Neen, ik ben wat ik u verteld heb James Trickett. Ik vertelde u alles over müzelf. Er zal niets gebeuren, terwül ik hier ben. Maar dit is de volle waarheid. Juffrouw Walsden dit is het hoofdkwartier van een dievenbende. En de hoedenwinkel in de South Molten Street is er waarachünlUk ook een. Het meisje sloeg haar hand tegen haar vooi- hoofd. De hoedenwinkel South Molton Street Madame Charles? Ik begrijp het niet! Schmidt deed een stap naar voren en wenkte Jimmie. Münheer Trickett, ma’amaeUe is ver moeid. Ik zou u willen voorstellen, naar beneden te gaan; daar kunt u alles uitleggen. U ziet, het nieuws komt te onverwacht. De geloof, dat ik het op de verkeerde manier gezegd heb, antwoordde Jimmie be droefd. Maar het is een goed idee. We zullen naar beneden gaan. Juffrouw Walsden, en dan Naar Madame Charleé'X) vergeet, aat ik daar woon ik heb geen^ander thuis Als alles waar is als ik eigeniük de oorzaak ben van die strubbelingen voor haar hoe zal ik dan ontvangen worden? Jimmie fronste zün wenkbrauwen. ZUn han den diep in zün jakken gestoken liep hü de kamer op en neer en dacht na. Opeens klaarde zün gezicht op. Ik geloof niet, dat u iets behoeft te vreezen, zei hü- Stel u gerust op dit punt ik zal met u mee gaan. Ik ben niet bang voor Madame Charles zooals de zaken nu staan. Eva keek hem aan. Maar later? later? Jimmie haar een moment aan. Later! zei hü. Ik denk, dat u en ik eens moeten praten ook later. Nu staan we nog voor een zeer belangrijk vraagstuk. Ik geloof dat ik volkomen begrijp, wat «r vandaag it voorgevallen. Ik twüfel er niet aan. of de kamers heel boven zün die van Monsieui Charles. Sinds ik hem verlaten heb, heeft hü mü geen moment uit het oog verloren; toen hü zag, dat ik naar de politie ging, werd hü bang, vreesde een onderzoek in zUn huis, kwam terug zorgde dat iedereen direct vertrok en ging zelf zoo spoedig mogelUk naar andere oorden. De jXJlltle zal dezen winkel blüven bewaken, onge merkt natuurlük, tot zü van mü uit Londen Dat was een schitterend idee van u. Schmidt, zei Jimmie, toen zü een der kamera boven binnen gingen. Ik ben er u zeer dank baar voor, 't LUkt me een flinke vrouw, die Madamme Perrine. Schmidt J Jimmie van Londen te nemen. Natuurlük. Hoe eerder wü terug zün, hoe beter. U zult dan wel wat moeten rusten. We zullen hier trouwens geen avonturen meer be leven. Ik denk dat u die wel in Engeland zult ontmoeten. Zoo? Denkt u dat? vroeg Jimmie eenigszlns verrast. Ik ben er van overtuigd. Het werkelüke avontuur in dit geval zult u pas beleven zoodra u Londen bereikt hebt mogelük al eerder maar in ieder geval op Engelschen grond. U kunt er zeker van zün münheer dat die men- schen weten, dat u nu in dit huls oent. zij zullen het weten als u het weer verlaat; u zult gevolgd worden. Ik ben er van overtuigd. Maar eh apropos, wat denkt u te doen, als u weer in Londen bent? Ook wat ma'amaelle beneden betreft? Als ik goed begre pen heb. woont zü Mj Madame Charles tn de eh South Molton Street? Juist, antwoordde Jimmie. Ik vind dat er weer gewoon heen moet gaan. maken. En nog eens zeg ik u: wees niet bang Op mün woord van eer u la veilig, vol komen! de orde in de kamer te herstellen. Jimmie keek Eva nog eens geruststellend aan en verliet dan met Schmidt de kamer. U begrüpt, dat ik vandaag nog terug zou willen. Nu? is zoo spoedig mogelük naar Londen terug gaan met den eersten morgentrein. WU-... hallo, wat is dat? VREEMD NIEUWS UIT LONDEN Onwillekeurig trok Eva Walsden haar arm

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1935 | | pagina 9