Het einde
Prins Eugène
<Ketu&Aaal
van
van
H
DE ENGELSCHE KAPERS
L
DIEFSTAL?!
Bil
I
aiiiiiiniiraiiiiiüiiuiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiffliiiiiiiiiiiniiiiiiiiHiiiiwiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiffliinwiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiH
den dag
I
IN DEN STRIJD TEGEN
DE ZOELOE’S
^liyillllff!;illl1llt!1lllllllll!lll!llllilllllllim!lllll!ll1lllll!llll!IINIIIIinilllllllllllllimiM^^
==s
VRIJDAG 29 MAART 1935
Etruskische taal
van Loseley
(Nadruk verboden)
Sic transit....
Portretten in straten
Trein overval
u
.V
7
2'
Uw
DOOR J. S. FLETCHER
Uitroeiing van
gewoonten
Kj
gevr
weri
prac
mod
vere
ven
bun
„slechte”,
Mj verlies van een harm
een voet of een
Waar men degenen moet zoeken,
verantwoordelijk zijn voor
den dood van den
23-jarige
ATT C A O AT M op dit blad zyn ingevolge de venekenngsvoorwaarden tegen E* *71X0 Ml levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door P 7ÈÏO blJ een onKeTB1 ™t 17 OFZO
I «F» /A r>< 1111 IZ» ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeerlngen 4 aJkJe" verlies van beide armen, belde beenen of belde oogen r OPe" doodelljken afloop 1
AANGIFTE MOET. OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
aamiiiiniimniiiuins JEUGD!
I i
Als een leeuw heeft hij
zich geweerd
üeine^Teemd^ I Het Verhaal
ling was tè kalm,
tè zeker van z’n
zaak. Het was of
z’n revolver vast-
gevroren zat in den holster. f
t
K,
weer,
Ik
Dezen
MARTIN BERDEN
hij
de
is dat
i.
.1
Al!
0
1
Bl<
verzond?
te
verklaring van den detective werd ge
ver
Oevi
tWordt vervolgd.)
Ix>
Br
I
IIHlItMtMSWrtlIflIltlIllU
2
HOOFDSTUK XVIII
HET POSTBEGI8TKR
Dit schip begon onmiddellUk de achtervolging. Een
duel tusschen belde schepen was onvermijdelijk. Allen
waren gereed. Reeds begon de Spanjaard langssztj
te komen.
waarschuwen I
dat t
dat u
klsii
Ooe<
pl.m
maa
Een
(atl
nu
voc
we;
ket
30
dl
OU
mi
lei
g«v
mei
gen
Zee
Be
He
bei
den
troep
1
I
I
Ongelukkig voor de Spanjaarden was slechts een
der schepen voldoende bemand om onmlddellijk een
achtervolging te beginnen. Het was het vlaggeachlp
van den admiraal, dat zwaarder bewapend waa dan
de bodem, die door kapitein Gay veroverd waa.
teg<
de I
riet
Een
Te Petrovgrad (vroeger Veliki Bechkerak)
Is een club gevormd, die zich ten doel stelt
„alle slechte maatschappelijke gewoonten uit
tc roeien".
De leden zweren, niet hun hoeden te zullen
afnemen of hun handschoenen te zullen uit
trekken, wanneer zij bekenden tegenkomen of
een bultenlandschen groet te gebruiken; voorts
geen vrienden of vriendinnen vrij te houden of
zich te laten vrijhouden, en alles zelf te be
talen, kaartjes voor theater, bioscoop enz.
Tenslotte hebben zü onder eede verklaard
zich niet luxueus te suller. kleeden.
Bü het dansen zullen de man en de vrouw
gelijk zjjn Zoowel man als vrouw vragen om
een dans of weigeren zonder te beleedigen, in
dien zij geen lust hebben om te dansen. De le-
d.-n van de club zullen self letten op de na
leving der bepalingen door hun medeleden,
die bjj overtreding zullen worden beboet.
Kapitein Gay wachtte met het afvuren van de
kanonnen, tot de Spanjaard vlak bjj was Deze scheen
het veroverde schip te willen sparen en draalde met
schieten. HU gaf alleen een salvo met zijn licht ge
schut af, waarvan de kogels weinig kwaad deden.
Rick niet vermoord kon' hebben en begreep
alles. JU had hem vergiftigd en toen op hem
geschoten en de revolver in mijn hand gestopt
en me wijs gemaakt, dat ik *t gedaan had."
Op t voorhoofd van den moordenaar ston
den dikke zweetdroppels. Nu Loseley zweeg,
probeerde hij iets te zeggen, maar er kwam
slechts een onverstaanbaar geluid over z’n lip
pen. Met bevende hand greep hjj het glas, dat
voor hem stond en dronk het leeg. Toen kwam
er een wilde schrik in z*n oogen.
„Dat.... Er was iets in dat glas! Iets
bitters.'
„Strychnine i s bitter, Mc Halll,” sel de kleins
man kalm. „Jaren lang heb ik in de meenlng
verkeerd, dat ik m’n kameraad vermoord had.
Ja, strychnine is bitter. En na een poosje krijg
Je er kramp van. Voel Je 1 nog niet? Dan zal
t nog wel komen. Je maag wordt er neeiemaai
heet en stram van. En die bittere smaak in Je
mond wordt hoe langer hoe erger."
„Vervl...." De hand van Mc Halll greep naar
z'n holster, maar hü waagde het niet naar de
revolver te grijpen, want hü zag, dat het flesch-
Je wat hooger gehouden werd, alsof 't zóó met
één slag op den grond neer zou komen.
Opeens gaf de moordenaar een gil. HU greep
naar de plaats, waar z'n maag zat. Alle kleur
was uit z'n gezicht geweken. In het gele licht
der lampen zag het er uit als 'n wassen doods
hoofd met glinsterende zweetdroppels.
HU kwam half overeind van z'n stoel en viel
toen over de tafel. Een paar krampachtige ruk
ken gingen door z’n lichaam. Toen gleed hU
op den vloer neer als een zak en bleet dood lig
gen met het gezicht naar beneden. Een paar
meter verder lag een andere roerlooze ge
daante.
Vóór nog iemand een hand naar hem uit
had kunnen steken, was Loseley verdwenen.
dienden sorteeren de post in die boxes,
naam staat er opl
Schmidt knikte tegen Jimmle en deze deed
hetzelfde tegen zUn bediende.
Dank je, Kentover. Je kunt gaan, rel hij.
Ik denk je dadelUk nog noodig te hebben. Wel,
vervolgde hU. toen de bediende de kamer ver
laten had. wat maakte u er utt op. Schmidt?
Ik ben er niet wUzer door geworden.
Ik maak er uit op. mUnheer. dat mUn
theorie volkomen klopt, antwoordde de detec
tive. Ik ben er nu zeker van. dat het zoo ge
gaan la: de man uit ParUa. die uw pakket aoo
keurig namaakte. verzond het duplicaat ook.
jhlst ala het uwe werd het naar Londen ge
stuurd Alleen had hu tevoren zyn pakket een
geheim teeken gegeven om het te kunnen
onderscheiden. Per telefoon vertelde nu toen
aan een medelid in Londen, wat hU gedaan had
en gat hem werder eenlge instructies. Dit mede
lid ging direct naar uw hotel, betrok 'n kamer,
stelde zich op de hoogte en trachtte te weten
te komen, hoe het met de poststukken ging,
als zU aan het hotel waren bezorgd. Den vol
genden morgen nam hu uw pakket weg en
nagemaakte liggen Dit, mUnheer
ik ben er volkomen zeker van
De hoofdstedelijke autoriteiten van Sofia stre
ven ernaar het stadsbeeld zooveel mogelUk te
verfraaien en in verband hiermede Is thans be
sloten portretten van beroemde Bulgaarsche
mannen op te hangen In de straten, die naar
deze zUn genoemd.
De voornaamste straten der stad sün voor
het grootste deel genoemd naar de Bulgaarsche
Cr a ren naar beroemde Bulgaarsche schrijvers
of revolutionnalren, alsook naar Russische ge
neraals, die een leidende rol gespeeld hebben
in den oorlog, waarin BulgarUe zich Insmaakte
van de Turken.
Drie jeugdige Bengal» esen, gewapend met re
volvers en dolken, hebben een overval gepleegd
op een trein tusschen Nawabganj en Amnoera
van den Oost-Bengaalschen Spoorweg.
ZU overmeesterden het treinpersoneel en
maakten zich met de mail uit, jle voeten.
Dat het voorjaar is gekomen
Voelt u niet slechts aan het i
Want om u dit bv te brengen
Spreekt er tets oneindig meert
Ook dat nu de zon bijvoorbeeld
Heel wat warmte meer bevat,
Zegt zelfs voor een nieuwe lente
Inderdaad nog niet je dat/
Ook niet dat de dagen lengen.
Noch het groenen van de wei,
Net zoo min dat groot mirakel
Van het eerste kievitsei.'
Zelfs de lieve nouveauttetjes.
Die de mode u weer biedt,
Wijzen u wel op het voorjaar,
Maar zij zjfn de lente niet.'
Doch het line, juiste, ware,
‘t Onmiskenbaar element,
En waaraan u alle jaren
Steeds het voorjaar t’rug herkent,
Wat u méér zegt dan wat anders
Door zijn uitgesproken rol,
't Is op straat de demonstratie
Vande knikkers en de tol.'
liet het
Trickett
dit la de oplossing.
Packe knikte.
Ingenieus! mompelde hü- Inderdaad inge
nieus!
Jimmle echter toonde zich nog lang niet vol
daan.
hU de deur
Sssi0eerl
Aan een Jongen Hongaarscben geleerde dr.
Felix Pogrsnyi-Nsgy Is het gelukt de 150 jaar
>ang vergeefs gezochte oplossing van het pro
bleem der Etruskische taal op te lossen. Het
eens zoo machtige volk der Etrusken. dat voor
en onder de Romeinen in Midden-Italië leef
de. heeft talrUke taalfragmenten achtergela
ten, doch deze kon men. ofschoon alle letters
van het vrU eigenaardige schrift bekend wa
ren. niet lezen, omdat men tot dusver de taal
zelf, waarin sü waren geschreven, niet kende en
in de andere talen geen aanknoopingspunt kon
vinden, dat tot de oplossing van het probleem
kon lelden.
Pogranyl-Nagy stelde vast, dat het Etrus-
k.sch behoorde tot de zoogenaamde Asianische
taalgroep waartoe ook de Oud-Bumerische taal
behoort, die met haar naar verhouding in ruime
mate voorhanden documenten voor een verge
lijking met de Etruskische taal bet geschiktst
scheen.
Ook heeft de geleerde gebruik gemaakt van
een merkwaardige studie van een Hongaarscben
Katholieken geestelijke, waarin de tekst van
het Onze Vader In dulsend verschillende talen
is weergegeven o.a In het Etruskisch en aan
gezien de Inhoud van het Onze Vader in iedere
taal geiyk moet zUn, beschikte Pogranyl-Nagy
zoodoende over het langgezochte bllingulstiache
taaldocument. HU slaagde er daarop in den
tekst te vertalen en de geheele structuur van
oe Etruskische taal te reconstrueeren, waar
mede een oud philologlsch probleem zUn op
lossing heeft gevonden.
kameraad
geloofde je,
nog niet
^^^^^^^piawiawwi^wwsvns^wss^sa^ssiia^^w^sawssi^ssssm^VMfnsHs^^i^KV^zmnuss^^saawsusuvs^^^^vma^^^^^m^^^^ssuw^^a^^ws^^^^^^^^fsi^^a^wws^^^^^^us^^sg^^^^s^^^^^^ i j "1 -
werk van zou maken Nu waarschuwden zU
hem, hen niet te vervolgen. Die waarschuwing
kwam in den vorm van een „Tlmes”-adver-
tentle en het dupllcaat-pakket Enfin. zU zeg
gen, bemoeit u zich niet met onze zaken, of
het zal erger, veel erger worden voor u We
moeten er ook aan denken, heeren, dat zU niet
terugdeinzen voor een moord.
Scraye keek Jimmie aan. Jimmie'a blik was
gevestigd op het ornament In het plafond; hU
floot zachtjes. Scraye wendde zich weer tot
den detective.
Wat zou u willen advlseeren?
De ernstige uitdrukking op Schmldt's gelaat
werd ernstiger dan ooit. Het was duldelUk.
dat het ook voor hem een zaak van groote be-
teekenls was.
Ik zou willen
helm
Street
volgens
instellen naar bet geheim, waarin wU aoo
merkwaardig betrokken zUn geworden Ik ge
loof, dat wU naderhand zullen samenwerken,
om de oplossing volkomen te maken.
U vindt dat het beste? vroeg Packe.
Ik geloof althans, dat het beter ia. dan
dat de beer Trickett op z|jn eigen manier
verder gaat en dan den een of anderen dag
kennis maakt met een revolver of mes. ant
woordde de detective. Ik ben er absoluut zeker
Dat Is makkeluk te doen sel hü. terwyi
hU <le deur opende en in de gang keek.
iiiiiiiiiiiiiitHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiitiiifHiiiiifiiiiiin
M
Jimmie gaf nog niet toe.
Tweede vraag: Waarom nam de man dan
later het tweede pak weg?
HU er niet volkomen aeker van. wat
bet kleine pakket Inhie’d. HU sloeg u wel gade,
doch kon natuurlük niet weten wat u gedaan
bad, terwijl u op uw kamer was. HU onderzocht
later den koffer en nadat hu gezien had, dat het
verlangde er niet in wa». besloot hU het kleine
pakket na te maken. HU had nog Ujd om dit
te doen, voor de mail naar Londen vertrok.
Oh aeer goed! Maar nu waar ver-
wisselden zU het echte voor bet nagemaakte
pakket? Antwoord daar nu <*ns opl
Voor ik dat doe. sou ik u willen verzoe
ken. uw bediende binnen te laten roepen Ik
zou hem dan eenlge vragen willen stellen,
bijvoorbeeld hoe uw brieven op uw kamen
worden bezorgd ZUn antwoorden zullen oe zaak
misschien vereenvoudigen.
Jimmie stond op en liep naar de deur
Do
volgd door oen stilte, die ten slotte werd ver
broken door Packe. die met oen blik »Un ge
zelschap om gehoor vroeg.
Ik geloof, sel hU, dat dit ons terug voert
naar de eigenluke kwestie, waarover we soo
juist praatten. Het vraagstuk: Wat moet er
gedaan worden?
Scraye keek naar Schmidt.
U bent er dus werkelUk van overtuigd dat
het gevaarlUk voor mijnheer Trickett's veilig
heid of eh zUn leven zal zijn, ala
hü op deze zaak doorgaat? vioeg hU-
Juist, mUnheer. antwoordde Schmidt Ik
geloof dat beslist. Ik zal het u nader verklaren.
Deze buitengewone dieven zUn ongetwyfeld
verbonden In een vereenlglng BU toeval rtdotte
mUnheer Trickett op we kunnen niet zeg
gen hun geheim, want w(J kennen dit geheim
niet op, laten we zeggen, een van hun
werkmethoden. En <U begrepen, dat hU het ver
dacht zou vinden, die kostbare voorwerpen
bU de kaas en sU begrepen ook, dat hU vr
et leek wel een afgesproken teeken. Vlak
op 't schot van Mc Halll werden de halve
deuren opengeduwd en er trad een vreem
de In de kroeg der gouddelvers. HU bleef voor
de zwualende deuren staan en zag naar de roer
looze gestalte op den vloer en naar het plasje
bloed, dat zich al begon te vormen. HU zag weer
op en keek toen weer naar het UJk. Toen voel
de hU de koude, donkere oogen van Mc Halll,
half dichtgeknepen, naar hem loeren. HU keek
den moordenaar aan. „Dood hé?” zei hy, met
een knik naar het lUk.
„Wel neen," snauwde Mc Halll, spottend
„HU is niet dood. HU is zoo moe van t peuteren
in een anders zaken, dat hU even moest uit
rusten.”
De vreemde scheen hierover ernstig na te
denken.
„Ja, *t is vermoeiend werk, de zaken van een
ander te willen regelen."
Mc Halll stond nog naast bet omgevallen ta
feltje. waaroverheen hU een paar minuten te vo
ren een man had neergeschoten. De toeschou
wers: cowboys, gelukzoekers, leegloopers, keken
toe met Ingehouden adem. De vreemde liep naar
t buffet en wierp een dollar op de toonbank
„Een flesch met drie glazen.” beval hU.
De moordenaar blies den rook van z’n revol
ver, verving de leege patroon door een nieuwe
en stak de revolver weer In den holster op z’n
heup. Met loerende, beslultelooze oogen keek hU
naar
leeren broek, met versleten laarzen over de
einden heen, een oud leeren vest over een ver
schoten blauw flanellen hemd, en een grooten
slappen hoed over dun grUzend haar. Mc Halll
had het gevoel, dat hU dien man meer had ont
moet, onder omstandigheden, die weinig goeds
beloofden voor een volgende ontmoeting. Hu
dacht na.
De vreemdeling bracht de flesch en de drie
glazen naar een tafel. Aller oogen volgden z’n
beweeingen.
Toen de drie glazen op tafel stonden en de
flesch In 't midden, keek de vreemdeling naar
Mc Halll.
„Kom een glaasje met me drinken," zei hU
vriendschappelijk.
Mc Halll kreeg een kleur van ergernis. Z'n
hand gin» naar z’n heup, maar kwam niet ver
der. Wat hield hem tegen? Vrees? BespottelUk
Hoe kon hU GU Mc Halll bang zUn voor zoo'n
ventje? De man was niet eens gewapend. Mc
Halll was trouwens niet bang voor revolvers
HU haalde z'n schouders op en Uep naar de
tafel.
,Nouen?" Met koude oogen keek hy- den
vreemde aan.
Het kleine mannetje ging zitten.
„Ik wilde u een verhaaltje vertellen,” zei hü
langzaam. Hü haalde een klein fleschje uit z’n
vestzak en stak het omhoog.
Mc Halll en alle aanwezigen keken verbaasd
naar het fleschje. In eerstgenoemde waa een
eigenaardig voorgevoel opgekomen. Dit was,
dacht hü. nog maar een begin; het einde sou
voor hem allergewichtigst zUn.
„Dit fleschje.” hernam de vreemde, ,4s ge
vuld met nltro-glyoenne. Als ik t liet vallen,
bleef er van dit heele huls en allen die er in
zün, niets over; ook als ik neergeschoten werd
Ik zeg *t maar vooruit;” dit zeggende, keek hü
Mc Halll strak aan.
HU schonk de drie glazen vol In het gele
licht van de petroleumlampen sagen de man
nen verbaasd, hoe aoo’n nietig, oud mannetje
den woesteling Mc Halli In bedwang hield.
„Zoo," aei de vreemde. HU hief s*n glas op
om u
hun sagaalen. De blanken snellen naar hun
steigerende paarden
„Vluchten!" beveelt kapitein Carey. Want in
het Engelsche leger strüdt het blUkboar noch
tegen het gebruik, noch tegen de eer om. in
wanhopige gevallen een dergelüke order te ge
ven.
Carey self is reeds ver weg. HU spoort zün
paard aan tot een wilden galop. HU vlucht met
lossen teugel, zonder om te kijken, zonder zich
te bekommeren om wat er achter hem gebeurt
„You will look after the Prince," heeft kolonel
Harrison tegen hem gezegd! ZUn mannen vol
gen het voorbeeld van hun aanvoerder. Ook
Prins Eugène probeert In den zadel te springen
Hü grüpt den stUfbeugel. wil zich omhoog hU-
schen, doch zün paard dat anders altUd even
rustig Is, wordt schichtig van het schieten,
steigert en werpt hem af.
„Haast u. haast u,” roept Letooq. een vroegere
matroos uit Guernesey die even afgestegen Is
om zün karabün op te rapen, en hem nu voor-
bü stuift.
Zich vastklampend aan den riem van den stÜK*
beugel loopt de Prins naast ..Fate" die In een
blinden galop achter de andere paarden aan
vlucht. De Doeloe's sün nu seer dicht bü. Prins
Eugène verdubbelt zün wanhopige pogingen om
In den zadel te komen. Een oogenbllk lukt het
dat bü slagen zal, tot plots de stijgbeugel
breekt.
En dan is het afgeloopen. Hü struikelt, sün
sabel, de mooie sabel, welke hü van den Hertog
van Klchlngen ten geschenke kreeg en waarop
hü soo'trotsch is. vliegt uit de scheede. „Fate” 's
hoeven beuken zün schouder En aan gene züde
van het ravUn hebben Carey, Willis en al de
anderen zün val gezien Zullen sü terugkeeren
om dengene voor wien zü verantwoordelük zün
te redden?
„In Zoeloeland Is een man zonder paard een
UJk,” zal kapitein Carey bü het onderzoek zeg
gen: „Ik had mün mannen nutteloos laten af-
slachten."
Zü vluchten, sneller en sneller. Voor
sterft kan de verlatene hen slen verdwUnen
Prins Eugène weet dat hü verloren Is. De
grünsegde wilden stormen op hem aan. En in
zün laatste gevecht wil hü ten minste sterven
als een soldacgt. Een sagaai bliksemt in zUn
richting, doch hü slaat het wapen weg. zooals
hü eerder deed In Dundee. Twee, drie malen
schiet hü zUn revolver leeg en twee Zoeloes
vallen. Doch dan glüdt hü uit en kan niet
gauw genoeg overeind komen. Een gekartelde
werpspies treft hem in de linker zijde Een
tweede doorboort hem het rechteroog en dringt
door tot in de hersenen. Hü zinkt ineen. Heel
de strüd heeft nauwelüks een minuut geduurd
Later, na de campagne, zullen de zeven Zete-
wayo’s die aan dezen ongelüken strüd deelna
men en aan wie men deze bUzonderheden
dankt, gevangen genomen en verhoord worden
Eén ontbreekt er, namelUk Zabanga die In
Oeloendl gesneuveld Is. Zabanga heeft Prins
Eugène den doodelüken stoot toegebracht.
„Wat voor een Indruk maakte die jonge man
toen hü viel? Leek hü een rund dat wordt ge
slacht?"
„Neen, hü leek een leeuw."
„Waarom leek hü een leeuw?"
„Omdat de leeuw het moedigste dier
wü kennen.”
Na den dood van Prins Eugène berooven dc
Zoeloe’s zün lUk dat sü eerst met bun werp
spiesen zwaar verminkt hebben om er zeker
van te wezen dat hun vüand dood Is. Zü deelen
onderling zün kleeren en zün gapenen. Doch zü
laten hem het kruis en de helligenmedailles die
aan een gouden kettinkje op zUn bebloede borst
liggen, behouden. Want een dappere moet Im
mert. om rust te kunnen vinden, met zUn „amu
letten” voor zün góden verschünen!
noodig, dat die man een duolieaat
Waarom werd dit verzonden?
Bchmldt deed een stap vooruit én onder
streepte elk woord met een tik op de tafel.
Het werd gezonden, mUnheer
Om u te waarschuwen.
was ontdekt om u te waarschuwen
In gevaar verkeert.
in een aanval van waanzin
had doodgeschoten. En
Mc Halli. Ik was zwak
hersteld. Ik bekende en
ging degevangenis In. Daar ben ik gaan den
ken. M'n hoofd kwam weer bü. Ik wist, dat ik
De bediende kwam binnen, rustig en met
een tekere waardigheid.
Kentover. sel Jimmle, weer aan tafel sitten
gaand, hoe krijgen wü onze brieven In het
hotel? Ik bedoel, hoe worden zü op onze
kamers gebracht?
De morgenpost, mUnheer, haal Ik zelf van
beneden, antwoordde Kentover. Brieven, die
overdag komen, worden gebracht door Iemand
van hot personeel. Of als ik eens beneden
moet sün en ik zie er In uw box, dan breng
ik se mee.
Dit pakket, vervolgde Jimmle. op het
papier wüzend. bracht Je dit zelf naar boven?
Gisterenmorgen, mijnheer? Zeker. mUn
heer, zooals ge woon! Uk
Hoe laat was dat?
Gisterenmorgen was ik wat laat, toen ik
naar beneden ging, om de brieven te halen
Ik was niet heelemaal In orde. mUnheer. en
omdat u toch niet thuis was. bleef tk wat
langer op bed dan anders. Het zal ongeveer
tien uur geweest zün. mUnheer.
Je vond dus dit pakje op de gewone
plaats? vroeg Jimmle.
Zeker, mUnheer op de gewone plaats.
Jimmle wendde zich tot Bchmldt.
Bent u verder gekomen? Vroeg hü.
Ik tou graag willen weten, waar die ge
wone plaats is. sel Bchmldt
Waar te die. Kentover?
Er Is een kamer, mUnheer. vlak naast het
kantoor. Daar sün boxes voor 4e menschen. die
regelmatig het hotel bewonen. De kantoorbe-
adviseeren, zei hU lang
zaam en doordacht, dat de heer Trickett sün
gewone leven blüft lelden en deze zaak
van zich af laat Op het oogenbUk lükt het mU
beter, dat wü de Londentche politie bet ge-
van den brand In de South Molton
laten ultsoeken en dat wü. In Parüs.
onse eigen methode een onderzoek
naar bet geheim, waarin wü
van. dat deze menschen niets suHen nalaten,
om het ondersoek te verhinderen
U gelooft dus ook. dat deze bende voort
zal gaan met haar diverse operaties? vroeg
Scraye.
Ja hun spel brengt te veel voordeelen.
Er zal misschien op deze reeks diefstallen eer.
periode van rust volgen, doch later herhaalt
zich het spel. En wat nu zeker ongewenacht te
te publiciteit. Het te beangstigend al» mUn
heer Trickett ntet van plan te. zün onderzoe
kingen te laten rusten.
Scraye stond van tafel op.
Ik geloof, dat mUnheer Bchmldt gelU*
beeft. Mü dunkt ook, dat we de zaken beter
eenigen Ujd kunnen laten rusten Wü gunnen
altüd nog zien, hoe zü zich ontwikkelen.
Er moet Iets gevonden worden over don
moord op die vrouw, gaf Packe toe. Iets moot
cr van uitlekken. Men kan Iemand niet in
koele bloede vermoorden Bonder dat
Plotseling hield Jimmle op met fluiten en
stond bruusk van zün stoel op.
Zoo? zei hü- Zoo. dat Is dus alles!?
Dat te dus. wat jullie het beste vinden? We
laten de zaken dus rollen, eh? U zult due naar
Parüs teruggaan. mUnheer Bcnmidt. en daar
uw eigen werk doen, en de Londensche politie
zal in haar eigen stad het hare doen? Ik
geloof, dat ik jullie goed begrepen heb. hé?
Ik wenach alleen klaarheid!
abriel Hanotaux leidt ln de ..Revue de
kJ £2* ln weUe door Oen
Hertog d Albe verzorgd zal worden, van de
correspondentie die Keisertn Eugéme onderhield
moeder en haar andere familie ln
bpanje De heer Hanotaux meent dat deze brie
ven er veel toe zullen büdragen om haar, die de
Keizerin der Franwhen was. beter te leeren
als eea stèfk karakter, geboren om te
nevelen. „Een mooie, dappere vrouw- een edel,
rem leven; een doorluchtige aouveretne; een
wanhopige moeder" Zoo schildert Gabriel
Hanotaux Keizerin Eugénie, de gemalin van
Napoleon III.
Het groote leed van haar leven was de dood
van haar zoon. Men heeft haar verweten dat zü
den Prins naar Afrika liet gaan, doch zü wist
4aar niets van tot vier dageft „Voor sün vertrek
toen alles reeds geregeld Was. haar soon haar in
kennis stelde van zün besluit. Aan den heer
Hanotaux vertrouwde zü eens toe: „Hoe sou men
dezen jongen soldaat die van vaders züde het
bloed van Napoleon, van moeders züde het
bloed van.don Qulchotte ln zün aderen had
kunnen beletten ten strüde te trekken?" Nadat
de tüdlng van den dood van haar soon ont
vangen had schreef zü aan haar moeder: „Kom
niet over ik ben wild van smart En 8 Sep
tember 187» schreef sü. weer aan baar moeder
„Vroeg of laat slaat voor een leder het uur van
scheiden. Voor degenen die meer dierbaren
hebben aan gene züde van het graf, dan ln 41’.
leven, te het *t beste om maar soo spoedig mo
gelUk heen te gaan. Hier op aarde heb ik al
leen u nog maar; daar boven sün sü talrük...
Zonder u te kwetsen mag ik dus er naar ver
langen dat tk met hen hereenlgd word Ook u
■uit ten slotte bü ons komen. Ntete kan het
kind vervangen dat sinds l«70 èieermün leven
was. Elk müner gedachten was aan hem ge-
wyd; wü leefden ln onze eenzaamheid met die
gedachte. Ik had geen afleiding, geen vrienden
alles was voor hem en hü was alles voor mü
De smart beeft mü niet waanzinnig gemaakt
maar wel te alles gebroken en vernietigd."
Toevallig beëindigt te gelüker tüd ln dgXRe-
vue des Deux Mondesde heer Augustin Thier
ry een uitvoerige, goed gedocumenteerde studie
over den eenigen zoon van Napoleon III en Kei
zerin Eugénie, Prins Eugene. Uitvoerig vertelt
hü diens dood in de campagne tegen de Zoeloe s
Nieuwe feiten heeft de heer Augustin Thierry
niet ontdekt, doch hü geeft een verhaal dat
ontroerend te in sün eenvoud, terwül hü tevens
klaar en duldelUk aantoont waar men degenen
soeken moet die voor den dood van den drie-en-
twlntlgjarigen Prins Eugène verantwoordelijk
waren
Het ongeluk wilde dat kolonel Harrison bü
wiens colonns de Prins als luitenant was Inge
deeld. kapitein Carey die pas seer kort bü het
korps was, belastte met het commando over een
escort dat op den linker oever van de Bloed
rivier een geschikte kampeerplaats moest op-
soeken voor de tweede Brlteche divisie. Later
heeft kapitein Carey zich verdedigd met de be
wering dat niet hü over het eacort het bevel
voerde, doch de Prins naar wien hü zich moest
schikken. Het lükt echter al heel weinig waar-
schUnlük dat een kapitein van het konlnkiyk
North Btaftordshlre-regiment onder de bevelen
van een eenvoudigen luitenant werd geplaatst
Bovendien had kolonel Harrison, voor het ver
trek van t escort, er bü kapitein Carey op aan
gedrongen dat hü den Prins niet uit het oog
sou verliezen. Ten slotte schreef Prins Eugène
eigenhandig ln sün zakboekje: „Escort under
captain Carey.”
Maar hoe dan ook. het was vroeg ln
middag van 23 Juni 187» dat ds kleine
door een ravün trok en halt maakte ln een kraal
welke verlaten leek te zün. Als legerpteats wa.s
deae plek uitent slecht gekocen, daar het dichte
kreupelgewas alle uitzicht benam. Niettemin
sloeg men er sün bivak op. De paarden werden
ontzadeld Men zette geen schildwachten uit
De Martlni-karabünen waren niet geladen. En
selfs van bet feit dat er overal kafferhonden
rondswierven, trok men zich niets aan.
Bn het drama was onvermüdelük
Juni, vertelt de heer Augustin Thierry, te op
bet zuidelük halfrond een maand welks doet
denken aan onze maand December. Reeds om
vier uur 's middags begint de schemering te
vallen en wordt de lucht geleldelük koperkleu
rig. Het wordt tüd om op te breken.
De Prins krabbelt nog een bitste schetsje
Nog nooit was hü zoo opgewekt, soo tevreden
met sün lot! Doch dan klinkt het geluld van
iemand die als een razende komt aanloopen: de
Baeoeto die sinds eenigen tüd rondsloop in bet
kreupelhout, komt buiten adem aanrennen.
„Alarm! De Zoeloe’s! De Zoeloe’s!”
Op het zelfde oogenbllk knallen er enkele ge
weerschoten. De cavalerist Rogers zakt dood in
een. 'n Vüftigtal krügers met kroeshaar en olle-
vette huid duiken op. schreeuwen en zwaaien
Vertel me dan eens. aei hü, öch tot
Schmidt wendend. waarom was hel dan
en bleef den ander aanzien. De hals van het
fleschje stak boven z’n vestzak uit. „Nu zullen
we drinken op 't succes van...."
Hü voltooide den zin niet. De moordenaar was
opgesprongen, met onverholen vrees In z'n
oogen. Z'n handen grepen den tafelrand.
„Loseley!" riep hy. „Loseley! Nu herken
je." Z'n hand greep naar de revolver. De man
dien hU herkend had maakte een bUna on
merkbare beweging met z'n hand.
„Je geheugen gaat er op vooruit,' zei hy
kalm. „Denk er om, als Ik val, valt de nitro
mee. Dan blüft er hier niets over dan een gat
in den grond. MU kan t niet schelen. Ze heb
ben me een half jaar geleden uit de gevange
nis ontslagen. Ik heb vyf maanden noodig ge
had om je te vinden. En nu zal ik Je een ver
haaltje vertellen.”
Mc Halli was weer op z’n stoel neergevallen.
Z’n gezicht was aschgrauw. Dezen toestand
kwam hü met
snel schieten niet
Loseley had z’n glas opgeheven. „We zullen
drinken op ’t succes van de goudmijn. Ken je
den toast nog, dien we in een hutje op de Dui
den vreemdeling. Deze droeg een oude, velstafel gedronken hebben, Mc Halli? We zaten
dien avond daar, wü tweeën en Rick Scharlau.
Je weet, dat ik levenslang gekregen heb voor
den moord op Rick; op Rick, die altüd jn'n
trouwe kameraad geweest was. We hadden Ja
ren en'jaren honger geleden en samen tegen de
wereld gevochten. Ziek of gezond, Rick en ik
hielden ons aan elkaar.
Er kwam een büna onmerkbare trilling ln z'n
stem.
,^n toen, na jaren zoeken, vonden wü 1, het
goud. We waren onderweg naar de oewoonde
wereld, om ons eigendomsrecht te laten re-
gistreeren Ik was ziek van de koorts en Rick
Scnarlau wilde me niet in den steek laten. Hü
heeft me gedragen en gesleept. En toen kwam
jü. Ik moet toen wel niet wüs geweest zyn,
anders had ik je niets verteld van onze vondst.
Je nam ons mee naar je hut op de Dulvels-
tafel. en je verpleegde me tot ik opknapte.
Daar waren we je zóó dankbaar voor, dat we
je geUjk aandeel gaven ln onze vondst. Maar
dat was je niet genoeg; je wou alles hebben."
Loseley zweeg. De vingers van Mc Ha'll om
klemden den tafelrand. Z’n donkere oogen ke
ken met schrik naar het fleschje. dat de an
dere man weer In de hand had genomen.
,Je wou alles hebben,” ging Loseley voort, „en
je dacht er over Rick en mü te vermóórden.
Maar je wilde geen last hebben met het ge
recht. Je wilde vrü zün, om de goudmün leeg
te kunnen halen. Dus je liet ons dien avond,
toen we b& elkaar zaten, een toast op onze
vondst driven. Je ging glazen halen. In t
kastje had je ook een fleschje strychnine, dat
je gebruikte om de wolven te vergiftigen. Je
deed een beetje er ven ln t glas van Rick. Toen
kwam je weer, naar -de tafel en je schonk drie
glazen ln, net als ik nu gedaan heb.”
Hü keek en allen keken naar de drie gevulde
glazen op de tafel.
„Toen dronken we en toen kreeg Rick kramp;
hü begon te kreunen van de pün. MU gaf je
toen een slag op m'n hoofd en ik wist niets
meer. *t Heeft lang geduurd, vóór tk alles soo
netjes had uitgezócht, maar ik had in de ge
vangenis jaren den tüd. Toen ik weer bü-
kwatn, had ik een revolver In de hand en Rick
lag op den vloer, net als die man daar....”
De hand met het fleschje wees naar de roer
looze gedaante op den grond.
,4e zei, dat tk
m’n
Ik
en
De gezusters Elly en Emma Knowles, die eens
in de „gay nineties’ koninginnen waren van de
society te Brooklyn en een prachtig nute ln
het toentertijd zoo deftige Vander veer Park
bewoonden, verkeeren, naar een dezer dagen
geblelen te, ln zeer behoeftige omstandigheden.
Het huis Is thans vervallen, de wyk te een
achterbuurt geworden en de zusters waren res-
pectlevelük 77 en 79 jaar oud geworden. Een
oude vriend, die den dames een dezer dagen een
bezoek wilde brengen, ontving op zün herhaald
kloppen geen gehoor. Toen de hulp der politie
was Ingeroepen en de deur geforceerd, vond
men de belde zusters ln bewusteloozen toestand
liggende op dea keukenvloer, van honger meer
dood dan levend.
Het eenlge voedsel, dat ln huls bleek te zün,
bestond uit een paar verdroogde stukken sinaas
appelschil, die op den grond lagen. De dames
waren gekleed in de ouderweteche süden ja
ponnen. die ln de dagen toen zü op het hoogte
punt van haar roem stonden, als het aller
nieuwste op modegebied golden, en een van
hen. Elly, leed aan verlamming.
Hoewel het algemeen bekend was. dat de
zusters ln srmeiyke omstandigheden verkeer
den. was elk aanbod van levensmiddelen of fi
nancieels hulp van de buren beleefd van de
hand geweeen De oude dames verklaarden met
een aekere waardigheid, dat zü liever onafhan
kelijk bleven. Zü hadden genoeg te eten.
Thans wordt er echter behooriyk voor
dames gezorgd.
c
B
(1
le
w
(1
8C
BI
