u&Aaal
uan
DE ENGELSCHE KAPERS
k
DIEFSTAL?!
K
1
I
HET KIND IN ZUID-AFRIKA
F 750.- bfj ^levenslange geheel, ongeschiktheid
11
51
«■■■isai»
bedenkt het telkens weer.
ook uit zijwegen komt verkeer
rta
per
ig
1
f
L
Ut
S2
M.
*000
lUe
R/k.'/JJ/
DINSDAG 9 APRIL 1935
40 dagen op een vlot
GELUKKIGE JEUGD
De plak ontbreekt niet
De secretaris
Vischstand bedreigd
RETRAITEN
A<
8
miiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiih
DOOR J. S. FLETCHER
llllllllllllllllllllllllffi
lUiiiii 1 iiumi
Ontdekkingstocht
mislukt
I
Eerstvolgende retraiten te
Bergen N.-H.
II
ij
1
ro,
50
h.
L.
I
Het schoolgaan is er geen ver
schrikking; huiswerk wordt
niet of heel weinig
opgegeven
btj verlies van sen hana
voet of een oog
„Engelengezicht”
lil
I tot werken door by ®*n on«eT’ü met 17
beenen of belde oogen r iJvFe" doodeUjken afloop 1 MAjVFe" een
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
me
9BT
APRIL
Zaterdag
MEI
Zaterdag
Vrijdag
Br
10
1’5
'jts.
7
*7
o,
'f/i,
r
l
HOOFDSTUK XXVI
ONTVOERD
Oa
vervol
In de verte sagen ie den vreemdeling aan wal
stappen en in de bowschen verdwijnen. Vlug, maar
voorzichtig, werd de boot in de richting van de
kust geroeid.
mannen uit
Bonlfaclus
een
hoort.
o
Ie
n
Dinsdag
Zaterdag
Dinsdag
Zaterdag
Dinsdag
a
o
o
e
Het wrak kunnen we later nog eens onderzoe
ken," vond kapitein Benson, en spoedig waren allen
weer in de boot gestapt om de kust te onderzoeken.
oer
m-
I
r
a
f
r
te
1
u
I
IJ
g-
de
ug.
31
len
ct.
al
so.
•n-
■ig.
90
le
en
ik.
P.
ll-
lS
«1
60
at,
en
at.
g.
h.
ir
at
ils
,s-
J-
ils
en
u-
ils
n-
Vijf minuten later stapten allen aan wal. bü de
plek, waar de vluchteling zUn kano had achtergela
ten. De sporen waren duidelijk tn het witte sand
afgeteekend en het was heel makkelijk te alen welke
richting hij gegaan was.
Te Singapore zün seven Japansche vlsschers
aangekomen, die veertig dagen op een vlot in
de Zuld-Chineesche Zee hebben rondgezwor
ven, nadat hun schip op een koraalrif te
pletter was geslagen.
Veertig dagen lang hebben zü onder een bla
kerende zon hulpeloos rondgedreven. ZU had
den voor slechts vUf dagen genoeg aan rijst
en In het geheel geen zoet water. Door de
groote kwellingen waaraan zü blootstonden,
werden drie hunner gek en sprongen over
boord. OnmiddellUk werden zU verzwolgen door
de haaien, die het vlot voortdurend volgden.
Tenslotte bereikten zij te 81 boe den vasten
wal, doch zü waren zoo uitgeput, dat het alleen
aan de goede zorgen vim de Malalers te danken
te, dat zU in het leven zUn gebleven.
Door landgenooten werden zü in staat ge
steld, zich naar Singapore te begeven, van
waar zü naar hun woonplaats op Formosa
zullen terugkeeren.
OngetwUfeld zou Atkins echter zeer verwon
derd zUn geweest, indien hfl had kunnen zien,
wat lord Boundly uitvoerde.
De grijze verzamelaar zat achter zijn schrijf
tafel te werken aan een dossier, waaraan hU
enkele nieuwe vellen toevoegde. De overige las
hu door en voorzag hü van kantteekeningen.
Vervolgens schreef hü een order naar aljn no
taris, die betrekking had op zün testament.
Inderdaad, Atkins sou hoogst verwonderd ge
weest zijn, want lord Boundley las en schreef
dit alles.... zonder aan zün leesbril te denken,
die nog altUd zoek wasl
-F*'
v;
die alleen de eigenaren betreft jou In geen
geval! Laat het rusten!
Ik veronderstel, zei Jimmie kalm, ik ver
onderstel. dat Scraye Je met die kleine bood
schap belastte?
Wel nu?
Packe.
hoogte
men.
zaken
Welke?
Ik zal hem vragen, waarom hij deze men
schen niet aan de justitie wil overleveren, ant
woordde Jimmie. Als Je er plezier in hebt, kun
JU het hem nu al vragen voor mij.
Daarna ging hij weg en dwaalde wat door de
stad Om twee uur ging hU naar de club, om
zjjn lunch te gebruiken. En daar, wachtend
vóór de deur, vond hij Kentover. die er zeer
ontdaan uitzag. ©ogenblikkelijk begreep hU. dat
er slecht nieuws was.
zijn en de vele sport. Sterker en gezonder zün
ze! Opgewekter en vrUer door de mindere
schoolzorgenHebben zü eenmaal de school
verlaten dan denken ze vol weemoed aan de
plaats, wftar ze hun Jeugd versleten hebben te
rug en waar hun leeren spelen en hun spelen
leeren wasl
2528 Jongemannen
tlgen), f 650.
313 Juni Werk loose
de parochie 8t.
Amsterdam.
Blijkens een rapport van het departement
van handel te Kaapstad wordt aan den vlsch-
stand in de Zuid-Afrlkaansche wateren groote
schade berokkend door de aalscholvers, welke
vogels In verband met de mest, die zü produ-
ceeren, de guano, worden beschermd.
Aan de Zuld-Afrikaansche kusten leven on
geveer twintig millloen aalscholvers, die per
jaar 8 millloen ton vlsch verslinden, dit is
300 maal zooveel als de totale productie van
de vlsscherij -industrie in de Unie.
Het departement heeft thans voorgesteld, de
bescherming der vogels in de Saldanha Baal en
te Kenya bü wüze van proef voor den tüd van
vijf Jaar op te heffen.
Wat is er gebeurd? vroeg hU Vertel me
alles, maar vlug en niet te uitvoerig.
Er is niet veel te vertellen, münheer. ant
woordde Kentover. De dames bezochten eenlge
winkels In de Oxford- en Regent Street. Ik
wachtte steeds aan de deur. Juist één uur waren
we In de Regent Street. Juffrouw Trickett zei,
dat zjj iets moesten gebruiken en dat wilde zU
doen bU Blanchard. ZU zond den auto weg en
zei den chauffi
Toen hU weg
zou vertrekken?“"Bi
woorden, mijnheer
Blanchard veilig Wfi
een uur kon verlate
De politie te New-York is er in geslaagd
.Engelengezicht" Ahrams te arresteeren, den
bandiet, die sedert November werd gezocht na
dat hU er in geslaagd was aan zijn bewakers te
ontsnappen.
Door zijn pols met vet in te smeren, had hü
zich los weten te maken van de handboei, waar
mede hU aan een anderen gearresteerde geke
tend was. Abrams is sedert 1911 vijftien maal
gearresteerd; drie keer heeft hU in Sing Sing
gevangen gezeten en bovendien nog zeven von
nissen elders uitgezeten.
(Ur.
mte
per
sent
iks.
iEle
81a
Bk.
Uit
Londen vraagt toestemming om uw collectie te
mogen zien."
„Ik ontvang geen bezoekers."
Het klonk niet scherp, maar op een afge
meten toon die iets vaststelt, waaraan niet ge
twijfeld behoeft te worden. Op dezen zelfden
toon had lord Boundley honderden malen dese
zelfde woorden geuit.
HU ontving geen bezoekers. Inderdaad, tot
uren in den omtrek was deze zonderlinge eigen
schap van lord Boundley bekend. HU leefde als
een menschenschuwe grijsaard te midden van
zün schatten. Opnieuw voerde Atkins een zwa-
ren strijd met zichzelf. Als hü nu niet verder
aandrong, kon hü meneer Wilcox terugschrü-
ven dat zUn komst niet op prUs gesteld werd.
Maar de eerlijkheid gebood hem den geheelen
inhoud van den brief bekend te maken.
..Meneer Wücox schrUft dat hü u misschien
van dienst kan zjjn met betrekking tot uw col
lectie," sprak hü-
Ulm!” zei lord Boundley.
Atkins hoopte nog op een weigering, maar
meneer Wilcox had tn zün brief een teere snaar
aangeroerd: de collectie porcelein. En daarmee
won hü het pleit.
•Laat hem komen,” besliste lord Boundley.
„Goed, mylord.”
Atkins verliet de bibliotheek. In het zestal
jaren dat hü WJ lord Boundley in betrekking
was, had hü een rustig leven geleid. HU kon
uitstekend met den ouden, bUzienden verzame
laar overweg, ondanks diens menschenschuwe
gewoonten. Bovendien beviel hem het werk. Hü
hield er van. En thans werd dat rustige, maar
tevens arbeidzame leven bedreigd!
Wilcox! HU was geschrokken toen hü den
naam las. ZUn oude leven kwam hem weer voor
den geest, het leven dat hü vergeten wilde.
Tien jaar geleden was Lennard Atkins In
Londen en op het vasteland een bekende per
soonlijkheid geweest. Bekend althans bü een
bepaalde categorie van personen, die bü de
wedrennen geïnteresseerd waren. Ook Wilcox
behoorde toen tot zijn kennissen. Samen had
den zü vele zaakjes opgeknapt, dis het dag
licht niet konden verdragen totdat op een kwa
den dag Atkins tegen de lamp was geloopen.
Twee jaar gevangenisstraf maakten een eind
aan zün twüfelachtige carrière en schreven zün
naam in het vergeetboek.
Je weet, wat Scraye zei wat hü aan
raadde Dai het ’t beste zou zün, de politie het
werk te laten verrichten.
De politie heeft er geen notie van. dat er
•enig verband bestaat tusschen den moord op
Madame Charles en de diefstallen der waar
devolle dingen. En aangezien Scraye met van
plan schünt te zün, het haar te vertellen
en JU ook niet, ben ik de eenlge persoon, uit
gezonderd Schmidt, die het weet.
Wilde JU het haar vertellen? vroeg Packe.
Dat zeg ik niet. Op het oogenblik ligt het
nog niet in mün bedoeling, het te doen
Packe aarzelde. Het was duidelük. dat hü
iets te zeggen had. een boodschap over te bren
gen, die hem moeilükheden veroorzaakte Jim
mie hielp hem in geen enkel opzicht; kalm zal
hü te küken, tèrwül hü sterk aan zün sigaret
trok.
Wel eh hoor nu eens even aanl sel
Packe plotseling. Laat het rusten I Zooals Ik Je
reeds sel, het is Jouw zaak niet! Saprlstle. kerel,
wat kan het jou elgenlük schelen, als alle erf
stukken uit alle kasteelen en bultenhu.zen In
«ngeland gestoten worden? Da* is een kwestie.
De 29-jarlge Engelsche ontdekkingsreiziger
Frank Pease heeft een mislukte poging ge
daan, nader licht te werpen op de expeditie
van Sir John Franklin, die büna zeventig jaar
geleden, bü een poging de Noord Westelüke
route te ontdekken, spoorloos verdwenen is.
Pease is In October JJ. alleen vergezeld van
een kleinen hond van Winnipeg vertrokken,
verklarende, dat hü wist waar hü overblüfselen
van de Franklin expeditie zou kunnen vinden.
Zware sneeuwstormen deden echter vier
achtereenvolgende pogingen van den jeugdigen
ontdekkingsreizigers om Chesterfield Inleet. *00
mül ten Noorden van Churchill, te bereiken,
mislukken.
Pease besloot tenslotte terug te keeren, doch
in het voorjaar of In den herfst zal hü een
nieuwe poging wagen.
Zaterdag 1318 Marinepersoneel, 6.50.
Woensdag 1?38 Heeren onderwüzers, 8.00.
3023 Paasch-retraite Mannen en
Jongens, 650.
710 Oeh. dames mlddenst- f 10.
1114 Oeh. mannen, 650.
14—17 Meisjes boven 17 Jaar. 6.50.
1821 Oeh. mannen, 6.50.
2134 Dames Congregatie (Oehuwd
en ongehuwd), 650.
Diens tpltch-
Na de lagere school verlaten te hebben gaan
de meesten óf naar de middelbare óf naar een
technische school. Heel weinig zetten hun stu
die, na de lagere school, niet meer voort, om
de doodeenvoudige reden, dat het thans in Afri
ka vrüwel onmogeUjk Is, zonder eindexamen der
middelbare of technische school, een betrekking
te krügen. ZU. die geen staatsexamen machtig
kunnen worden ot door andere flnancleele om
standigheden niet In staat zün zulks te doen,
bezoeken een avondschool of volgen onderwijs
bü een der vele corresixmdentie-cursussen. Ook
Afrika staat thans in het teeken van studeeren
en nog eens studeeren en evenals in Holland
examineert in December, juist den heetsten tüd
van het jaar, de eene helft onzer kleine bevol
king de andere helft.
Op de middelbare school, waarvan het leer-
program nogal vrü sterk van het Hollandsche
afwükt, en waar de teerlingen zelf een keuze
kunnen doen uit een aantal vakken, moeten de
Jongens een- of tweemaal per week militaire
oefeningen In uniform doen onder een der
leeraren.
Hierdoor wordt hun het later „opkomen,”
zooals wü dat in Holland maar al te goed ken
nen bespaard. In de meeste scholen zitten de
Jongens en meisjes in één klas. Door deze ge
mengde opvoeding krügen de meisjes zoowel
als de Jongens Iets vrüers. Meisjes zoowel als
jongens dragen In en bulten de school de
schoolkleuren. Juist het verplicht dragen dei
schoolkleuren bulten den schooltüd maakt, dat
zü zich ook dan uiterst correct gedragen,
daar zU weten, dat zoo zü iets bulten de per
ken doen, zü niet alleen zich zelf, doch ook de
school in discrediet brengen en de straf zwaar
te.
Veel
-r-e oude lord Boundley streek met zijn
I zachte, bevende handen Uefkoocend over
de pronkstukken van zün Chlneesch-por-
celein-collectie, waarvan hü enkele pronkstuk
ken vóór zich op de bibliotheektafel had l itge-
stald. Hü was zooaeer verdiept in gepeinzen,
dat hü de onrust van zijn secretaris niet be
merkte.
Lennard Atkins voerde op dat oogenblik een
heftigen strüd met zichzelfHü stond voor een
moeilüke taak, maar tenslotte behaalde zün
plichtsgevoel de overwinning.
HU haalde den brief, dien hü had willen ach
terhouden. te voorschün en overhandigde hem
aan lord Boundley.
„Deze brief te vanmorgen gekomen, milord."
zei hü, dch moeite gevend om gewoon te spre
ken. „Wilt u er misschien kennis van nemen?”
De oude verzamelaar kwam uit zün droomen
tot de werkelükheid terug en keek den secre
taris door zün brilleglazen eenigszlns verstomd
aan. Daarop tastte hü in zün zakken en schud
de het hoofd.
„Ik heb m-n leesbril niet bü me. Vertel
maar wat er in staat, Atkins," zei hü-
De secretaris schraapte zün keel.
„Een zekere meneer.... eh.... Wilcox
Ja hü deed het! bekende
denkt, dat Jü niet genoeg op de
bent en dat Je meer raad moet aanne-
JU bent per saldo niet degene, wlen
ontstolen zün. Ik zeg het nog eens
scheid er mee uit! En dan nog Je weet ook,
dat. als jü Je neus in die zaken blüft steken,
èn JU èn Eva Wateden gevaar loopen.
Jimmie haalde zün portefeuille te voorschün
en haalde er den brief van Schmidt uit. HU
gaf dien aan Packe.
Saprlstle! gromde deze, na met stügende
verbazing den brief gelezen te hebben, het
wordt werkelük ernstig! Die menschen ontzien
niemand.
Juist! zei Jlmmie. En toch vertel jü me,
dat Ik veilig ben! Noch Eva noch ik zün veilig,
zoolang er nog een van die menschen rond
loopt. Packe en ik zal ertoe meewerken om
dat voorkomen! En nu we toch meer ver-
trouwelük spreken, wil Ik Je ook vertellen, dat
ik .ten zeerste verbaasd ben, dat Scraye het spel
niet verder speelt. Ik ben er ook van ovettulgd,
dat hü moet doorspelen! Het te zün plicht.
Ik zou Scraye graag dien brief laten lezen,
zei Packe ernstig. Mag ik?
Neen, antwoordde Jimmie. Nu nog niet.
Wacht er mee! Ik zal het hem te zünet tüd
wel vertellen. En dan zal Ik hem ook een vraag
stellcn«
auto was gereden? Ja zeker de wagen reed
de Regent Street in.
De kellner, die de dames had bediend, was
er ook nog HU vertelde, dat hü een beer had
gezien, met een gouden bril op. Hü was binnen
gekomen. had rond gekeken en was teen op
de dames toe getreden, die hem seer verbaasd
aankeken ZU waren echter nog meer verbaasd,
toen hü haar iets verteld had; onmlddeliük had
de oudste dame de rekening gevraagd, de
pakjes bü elkaar gezocht en gedrleen waren zü
vertrokken. Had hü iets gehoord van het ge
sprek tusschen den heer en de oudere dame?
J4, hü had iets gehoord over een ongeluk, maar
erg zeker was hü er niet van.
Jimmie wist genoeg. Hü verliet het restau
rant en liep de Regent Street in. Kentover in
diepe zwügzaamheid naast hem.
Dus de dames waren ontvoerd. De heeren
hadden tante maar mee genomen, omdat zü
haar natuurllik niet van Eva konden wegkrü-
gen. Wat te doen? politie? Particuliere
detective? Jimmie voelde het beswaar, om een
van belden erin te mengen en besloot daarom,
de zaak zelf op te knappen.
ga naar hute. Er
Je iets van
ik ga nu naar
Als er tets ge-
Kentover. zei hü.
bestaat een mogelükheld. dat
baar hoort. Nu luister
Lord Scraye in Rits Hotel.
beurt in bet volgende uur, bel me dan maar
op, daarna ben Ik bü münheer Packe. Mocht je
me daar ook <ilet treffen, bel dan een van de
Clubs op. net zoo lang tot je mü gevonden
hebt. Maar telefoneer dan alleen pas. als je
iets te vertellen heb*.
Jimmle stond opeens stil, toen hü zün be
diende zag Onbeweeglük bleef hü staan, fronste
zün wenkbrauwen, beet op zün lippen, keek
strak naar den man, die hem bevreesd en
angstig aanzag. Kentover. gewoonlük kslm en
onbeweeglük, had waarschünlük Iets onder
vonden. dat zün zenuwen had geschokt.
Wel? zet Jlmmie Wel?
Kentover schudde zün hoofd.
Op mün woord, münheer, het was niet mün
schuld I rien hü uit. Het was heusch niet, mün
heer. Ik was zeer zorgzaam
Wat was Je schuld niet?
Kentover keek de straat op en af. hulpeloos.
Hü scheen geheel verward.
De dames münheer! zei hü ten laatste. Ik
verloor haar!
Jimmle toonde zich niet verbaasd Ook toonde
hü geen angst. Kalm zag hü t geval onder het
oog en behield zün tegenwoordigheid van geest.
Weer de gevangenis had ditmaal een goede
uitwerking. Atkins werd er door in het rechte
spoor gebracht. Hü kwam bü lord Boundley in
dienst en deed zün best het oude leven te ver
geten. Lord Boundley wist van niets. Als nu
Wllcox maar zweeg.
Wilcox kwam en oogenbükkelük begreep At-
kins dat zün oude vüand niet voor de poroe-
leincollectle was gekomen. Hü kwam om wraak
te nemen.
„Wel. Lennard Atkins I” deed hü verbaasd,
maar het was comediespel. „Dat tref* toeval
lig. Jü hier als secretaris!"
„Inderdaad toevallig!" merkte Atkins stüfop.
.Rn gelukkig. Want ik zoek Juist naar iemand
die ik kan vertrouwen."
.Als het om zaken gaat, zooals vroeger, dan
ben je bü mü aan het verkeerde adres.”
Wllcox glimlachte valsch.
„Zool" sel hü <»P langgerekten toon. „Heilig
geworden, hé? Dat ken ik. Een betrekking en
goed eten en
drinken. Dat helpt
vele menschen op
weg naar den he
mel. Maar ik ver
trouw er toch op
dat Je je ouden
vriend niet in den
steek zult laten.”
Atkins zweeg.
„Ik geloof dat de oude heer niets weet van
ch vervolgde Wllcox. zinspelend op Atkins
vroeger teven. „Het zal een zware slag voor hem
zün als ik het hem kon vertellen. Stel je voor.
Een edele lord van het Vereenigd Koninkrijk,
die een gewezen gevangenisboef als secretaris
in dienst heeft.... f'
Atkins verbleekte. Maar hü bleef onverzette-
lük.
„Adieu!” sel hü. en toen met s’n ouden bluf:
„Je doet maar....!"
Een week lang bleef Wllcox de gast van lord
Boundley. HU had den ouden man wijsgemaakt
dat hü een bizonder mooie collectie antiek op
den kop kon tikken en met dat verhaaltje hield
hü lord Boundley op sleeptouw.
Toen volgde er een stormachtige scène met
Atkins, die opnieuw weigerde zich met hem in
te laten en daarna vertrek de man uit Londen,
Atkins in angstige afwachting achterlatend.
Wllcox was niet dapper genoeg om lord
Boundly persoonlük over zün secretaris te spre
ken. HU schreef het liever. Zelf bleef hü dan
buiten schot en zün wraak op Atkins werd dan
evengoed gekoeld.
Den volgenden dag kwam lord Boundley de
bibliotheek binnen wandelen. Hü hield een
brief in zün hand.
Atklnte voelde zich bevriezen. Hü zat ver
lamd, gehypnotiseerd als het ware door het
witte velletje briefpapier.
Opeens herademde hü echter. Lord Boundley
tastte naar zün leesbril en legde den brief ter-
züde.
Dus hü had het ongeluksepistel nog niet ge
lezen!
Lord Boundley kuchte.
,.'n Zeer eigenaardig mensch, die meneer Wil
cox,” zei hü dan. ^e scheen hem te kennen.
Atkins."
..Inderdaad, mylord. Ik heb hem vroeger wel
eens ontmoet.”
„Was die meneer een vriend van Je?”
.Allerminst, mylord."
„Zoo!” Lord Boundly kon óók op langgerek
ten toon spreken. Hü scheen na te denken en
wandelde weg. De brief bleef liggen I De brief,
dien lord Boundley nog niet had kunnen teaen!
Atkina grèep naar het document. Inder
daad, Wllcox had zün bedreiging uitgevoerd
Als lord Boundley <Bt eptetel oftder oogen
kreeg....! Met een resoluut gebaar verscheurde
Atkins den brief. Lord Boundley wist niets. HU
sou niets te weten komen ook.
A 1 17 A H ’Q °P <ut bla<1 zyn mgeTolg» <J® verzekerlngsvoorwaarden tegen
I Ijl J I r I Tl I-j O ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeerlngen
t-5 r zün maar weinig landen in de wereld,
waar bet kind zoo’n gelukkige Jeugd heeft
als in ons zonneland, schrüft onze mede
werker uit Zuid-Afrlka. Alvorens het leven
van het kind nader te bespreken, moeten we
een onderscheid maken tusschen het kind, dat
in een stad of dorp opgroeit en het kind, dat
op het platteland, de farm, groot wordt. Tus
schen beider jeugd en leven bestaat een groot
verschil Wü zulten beginnen met het kind, dat
in een dorp of een stad zün jeugd doorbrengt.
Reeds van zün geboorte af is het kind in
Afrika een echt buitenkind. Van den vroegen
morgen tot den laten avond ligt het in zün
wiegje buiten op de „stoep”, die bü geen huis
ontbreekt, en krijgt zoo in volle teugen de ver-
sche en versterkende buitenlucht en Zuid-Afri-
kaansche zon. Geen wonder dan ook, dat het al
heel spoedig op „eigen beentjes” kan staan en
's ochtends in den grooten tuin rond bet huls
rondhuppelt.
"s Middags gaat het meestal onder toezicht
van een kaffermelsje, die tusschen haakjes ge
zegd. uitstekende kindermeisjes zün. naar een
der kinderspeeltuinen in de groote parken der
stad. Veel, heel veel is het Zuid-Afrlkaansche
kind onder toezicht onzer zwarte bedienden, iets
wat zeer zeker ook zün nadeelen heeft, en al
heel gauw spreken ze net als onze zwartjes,
vloeiend Zoeloe of Basoetoe. Geen kind, selfs
dat van de armste der armen, groeit in Afrika
binnenshuis of in een donker slopje op. Alten
zün het hier kinderen der natuur, kinderen in
de vrije, gezonde en versterkende Zuld-Afri
kaansche lucht opg^groeid. Dit te dan ook stel
lig één der redenen, waarom ons ras zoo kern
gezond en sterk te. Welk een verschil met de
jeugd der Europeesche kinderen!
Nadat de zesjarige leeftüd bereikt te, deze
leeftüdsgrens te door het departement van on
derwijs vastgesteld, moet ieder kind naar
school. Wü hebben hier nJ. ook algemeenen
leerplicht!
De eerste klas der lagere school in Holland
wordt hier door twee andere klassen, graden
genoemd, voorafgegaan, waarvoor twee jaar
staat. Schrandere kinderen echter doorloopen
de graden gewoonlük in één Jaar, om daarna,
evenals in Holland, ‘n zesjarigen lageren school-
cursus te doorloopen. Zelfs al zakt het kind
nooit, dankggjjD, zü èn door de leeftüdagrens
èh door hWTgrectensysteem betrekkelük *"7md
o> de middelbare school
Bet schoolgaan voor het kind in Afrika te
geen verschrikking Vroeg begint de school, on
geveer half negen. Om elf uur te er een half
uur pauze, waarin zü kunnen rondvliegen en
een lichte lunch gebruiken. Om één uur of half
twee te alles achter den rug en te het kind vrij
Vrü in den waren zin des woords. daar geen of
heel weinig huiswerk wordt opgegeven. Alleen
het laatste Jaar. de zesde klas, zooals ge in Hol
land zoudt zeggen, te het soms eens blokken,
daar het eindexamen der lagere school een
staatsexamen te. Men moet er doorheenkomen,
daar men anders tot zün zestiende jaar ge
doemd is op school te blüven. Eerst dan, als
het kind zün eindexamen gedaan heeft, te het
geoorloofd een kind van school te nemen. De
stof, die op de lagere school behandeld wordt
te vrüwel gelük aan die in, Holland. Alleen ont
breekt Fransch en nemen de beide landstalen
een groote plaats in, evenals sport. Talrük zün
dan ook de verschillende sportclubs, die men op
de lagere en middelbare scholen aantreft. Wat
ook niet ontbreekt, ook niet op de middelbare
school, is.... de plak, iets wat u, In Holland,
waar dit instrument reeds lang uit de mode te,
sterk zal verwonderen en wellicht zal doen uit
roepen: ..Wat zün ze in Afrika toch nog ach
terlijk!"
Laat ik u dit zeggen: het werkt uitstekend!
De plak te een der oorzaken, dat onze jeugd zoo
fatsoenlük en beleefd te.
De geest tusschen onderwüzers en leerlingen
te uitstekend en uiterst vertrouwelük. De kin
deren zien in hun onderwüzer hun vriend en
niet den boeman, die aan hun sportevenemen
ten met evenveel vuur deelneemt als zü zelven.
ir, om half drie terug te komen.
gs, stond zü er op. dat ook ik
herinnerde haar aan uw
maar ze zei. dat ze bü
en. en dat ik haar gerust
L Zü stond erop en ze
gaf mü vüf shilling voor een lunch, münheer
Ik zag haar in de lunchroom, want ik moest
eenlge pakjes naar binnen brengen. Uw tante
koos ergens een tafeltje uit En toen Ik na
een uur en tien minuten terugkwam, münheer.
waren ze weg!
Dan zal het wel in orde zün. ZU zullen
misschien van gedachten veranderd yün en
ondertusschen een boodschap hebben gedaan.
Wachtte jü nog lang op haar?
Ik wachtte tot het anderhalf uur om was.
münheer tot de chauffeur met den wagen
terugkwam. Toen zü niet naar buiten kwamen
ging ik naar binnen. Zü waren er niet. Ik vroeg
toen den man aan de deur, of hü de dames
gezien had. Hü zei, dat hü haar had gezien
drie kwartier geleden waren zü vertrokken, met
een heer.
Met een heer! riep Jlmmie uit.
Ja, münheer, hü scheen met een auto ge-
komen te zün en hü had veel haast. Zii schenen I
alle haast te hebben, zei hü. toen zü bet
restaurant verlieten.
Zei de man iets over de verschünlng van
dien heer?
HU zei. dat het een man was van middel
baren leeftüd. die er uit zag als een dokter,
münheer. Hü kwam met een particulieren
auto.
Jlmmie schudde zün hoofd.
Wat deed JU daarna. Kentover?
Ik stapte direct in den auto en reed naar
de Calro-club om het u te vertellen. De wagen
reed Juist den hoek om. münheer.
mee, zei Jimmle We zullen naar
Blanchard gaan.
Zeg eh Kentover. zei Jlmmie. toen
z-U in de taxi, die hen naar Blanchard zou
brengen, hadden plaats genomen, herinner JU Je
nog, of mün tante iets gezegd heeft, voor ze
weg ging, büv waar zü en juffrouw Walsden
zouden lunchen?
Ja, münheer! ZU noemde Blanchard, mün
heer. toen u haar naar den auto bracht!
Ah! Dat is iets. Enne denk je den
kellner nog te kunnen terugvinden, die de
dames heeft bediend? Den man aan de deur
moet ik ook nog eens spreken.
Als de kellner er nog te, kan Ik hem wel
vinden, want ik was er nog. toen hfj de bestel
ling kwam aannemen.
De man aan de deur was er nog en ook
was hü genegen, alles nog eens te vertellen
Hü herhaalde, wat Jlmmie al van Kentover had
gehoord. Had hü er nog op gelet, waarheen de
wordt gedaan om den onderllngen
nd te versterken. Enkele malen per
jaar zün er gezellige avondjes. ZUn er wedstrij
den, hetzü korfbal, rugby of wat maar ook. dan
trekt de heele school mee. En dit meetrekken
beteekent in Afrika, het land der groote afstan
den. nog al Iets. Het wil zeggen, dat men dlk-
wüls reeds Vrüdagsmlddags om één uur direct
na het sluiten der sehool op reis moet om Za
terdags elders een wedstrüd te spelen. Zater
dags wordt in Afrika geen school gehouden.
Eerst komt men, dank zü de slechte spoorver
bindingen op Zondag, dikwüte pas Zondags-
nachts weer terug. Doch dit te alles niets! Het
maakt den onderllngen band tusschen leerlin
gen en onderwüzers sterker.
In het algemeen wordt hier op de middelbare
school minder .gevost” dan in Holland, e Mid-
dags na school spelen de jongens met de meis
jes hockey, tennis of cricket op de sportgronden
der school en eerst 's avonds laat als de zon
onder te, wordt aan het huiswerk gedacht. Doch
hoe kan het ook anders in een land, waar de
zon tot uitgaan en niet tot „vossen" binnens
huis lokt? En onze jongens en meisjes komen
er ook. evengoed als de anderen. Uchamelük in
betere conditie door het steeds in de natuur
