<Kdu&fiaal
den dag
aan
DE ENGELSCHE KAPERS
DIEFSTAL?!
I
I
I
I
M
I
■I
Twaalf opeenvolgende overwinningen
G
lllllllffllfllli™
'4
c
ra
HniiiiiiiuiiiiiiiiuiiiuiiuiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiniiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiHiiuiiiiwi^
s
t
Sn?*':
Een patient
DONDERDAG 11 APRIL 1935
Diplomaten op reis
Niet fascistisch genoeg
k
Naar onbekend gebied
Reusachtig vuurwerk
RETRAITEN
Ti
Tl
J,,
i
S
Hevige hagelstorm
DOOR J. S. FLETCHER
n.
I
tandpasta
Vrouwelijke politie te
Parijs
^Cambridge” de zegepralende;
Oxford” heeft 15 van de 16
wereldvermaarde roei-
wed»tryden verloren
Malariabestrijding in
Turkije
IN DE UNIVERSITY
BOAT-RACE
St. Clemeneretraitenhui»
N oord wy her hout
t
I
l
I
1
i
I
l
I
I
I
1
I
I
I
V
*1
De Isi® niet behoorlijk
uitgebaggerd
In »>Sf. Petra» Canitiu»'
te Bergen
eiyllen verzekerd voor een der volgende uitkeerlngen F 750.verlies van belde armen, beide beenen of beide oogen F 750.doodelljken afloop F 250- "s
STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
ATT f A ’Ca °P dlt blad 81311 lnKevo'?e de verzekerlngsvoorwaarden tegen
I *1 <r< |1 11 O ongejollen verzekerd voor een der volgende uitkeerlngen
AANGIFTE MOET,
Boldoot's Pastel
'n bekend prima Nederlandsch fabrikaat!
I
Sapristi* Die die ia van mUn tante.
99'
Zou
op het
Is
hoofdzaak
i
i
li
fi,
4
'41
L
T
Zaterdag
MEI
bij levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door
de
HOOFDSTUK XXVIII
DE BRIEF UIT....?
delde
Be
den
dat
tot de
gevaarlijke
ik
even
trok den brief uit
handen van
(Wordt vervolgd.)
mid-
Ik
y
1/
i»
-j
l
■I
De hoed van den kapitein werd als lokaas boven de
omheining gestoken en daarbinnen klonk direct een
losbranding. De blokhuisbewoner had goed gemikt.
De hoed werd doorboord en viel op den grond. Het
bleek geraden om den man niet direct aan te vallen
en voorlooplg dekking te zoeken achter de omheining.
Over het gebied tusschen de Zandrivler en
de Njelelerivler heeft een hagelstorm gewoed,
zooals men sinds menschenheugenis nog niet
heeft meegemaakt. Huizen werden totaal ver
woest, en allerlei huishoudelijke voorwerpen als
potten en pannen en ook kleedlngstukken wer
den over het veld verspreid.
Vele vogels, springbokken en zelfs koedoes
(antilopen) en zebra's werden gedood.
Toen de storm bedaard was, lag de hagel
bfjna een meter hoog.
i
Als
niet
710 Oeh. dames mlddenst., 10.
1114 Oeh. mannen, 6.50.
Ik
ge-
De Parüsche politie-prefect heeft de dames
Berthe Rolland en Slmone Montvert benoemd
tot polltle-agenten en wel de eerste vrouwe-
HJke politie-agenten, die te Parijs In uniform
straatdienst zullen verrichten. Zü zijn speciaal
belast met het houden van toezicht op sociale
aangelegenheden betreffende vrouwen en kin
deren, o. a. ter voorkoming van kinderbedelarjj,
misbruik van kinderarbeid en moeten voorts
toezicht houden in de omgeving van scholen,
plaatsingsbureaux en ondergrondstatlons.
is, dat thans nog slechts S pet. der bevolking
door deze ziekte, die vroeger zooveel slachtof
fers elschte, is aangetast.
De strijd tegen de gevreesde ziekte wordt
systematisch gevoerd. In bet afgeloopen jaar
zün uitgestrekte moerassen drooggelegd en her
schapen in 'vruchtbaren grond, terwijl een groot
aantal kanalen is gegraven.
Bijna twee mlllloen personen zijn in 1934
onderzocht en 413.000 p-rsonen, die aan ma
laria leden, ontvingen de noodige behandeling.
Eenlge duizenden kilogrammen kinine zijn in
de verschillende deelen des lands gedistribueerd.
De strijd der regeering tegen de malaria
wordt op voortdurend grooter schaal voort
gezet.
Zou
voor
der
keek.
Dinsdag
Zaterdag
iu
••••••••seeesssssess
i
N
APRIL
Zaterdag 1316 Marinepersoneel, 6.50.
Woensdag 1720 Heeren onderwijzers, 8.00.
haar wilt achterlaten?
Dat wil Ik well Je wilt in elk geval
20—23 Paaach -retraite
Jongens, 650.
I Je
niets positiefs! Waar zou je
vroeg de stad verlaten. De bediende
die opende, kende den markies van Scraye
echter goed en leidde hem en zijn vriend in
een kleine bibliotheek. HU zette een stoel voor
het bureau van mevrouw Wythenshawe
Scraye ging zitten en schreef een briefje zon-
inhoud, terwül Jimmie onschuldig rond
heid te zün. Vurige vereerders van Oxford ne
men thans hun toevlucht tot het opwerpen
eener tegenstelling tusschen „braln" en
..brawn’", tusschen „hersenen” en „spieren”. De
beste roeiers, zoo troosten zü zich, zijn zelden
de beste denkers. Maar een zeer groot deel der
Cambridge „blues” hebben de hoogste onder
scheidingen der collegezalen weggedragen.
Volgens niet-Engelsche begrippen schijnt de
zaak weinig belangrijk, behalve voor de sport
wereld. Maar Engelsche gebeurtenissen en ver
houdingen hebben wij volgens Engelsche op
vattingen te beoordeelen, en er zijn hier weini
gen, die niet meer belang stellen In de krachts
verhoudingen tusschen Oxford en Cambridge
dan In die tusschen Nazi’s en antl-Nazi’s te
Danzig.
En wanneer het juist Is wat vele deskundigen
beweren, dat een der oorzaken van Oxfords
ongelukken hierin gelegen is, dat sinds jaren
de Isls niet behoorUjk Is uitgebaggerd, dan is
het Isls-probleem voor den gemiddelden En-
geischman veel belangrijker dan bijvoorbeeld
dat van den Poolschen corridor!
Een Fransche expeditie zal een poging doen
de hooge toppen van het Hoggar-gebergte In
het hart van de Sahara te beklimmen. De ex
peditie zal worden gevormd door luitenant
Coche, een dertig-jarig oud-officier van het
koloniale leger en den heer Roger Frison-Roche,
een jongen Alpengids, benevens een aantal in-
heemsche gidsen en dragers. Een der berg
toppen. die nog nooit tevoren beklommen zijn.
Is Oara-tji-Djanoum. waar eens de legendari
sche stad Atlantis zou hebben gelegen. De Ara
bieren beklimmen deze bergen nooit.
De laatste poging om den top te bereiken,
werd gedaan door een Franschman. die na
dat zijn gidsen waren achtergebleven, erin
slaagde tot op 300 meter van den top te ko
men. Op de helling van den berg vond hij
voorwerpen van aardewerk, die de veronderstel
ling wettigden, dat de berg eens bewoond Is
geweest.
Het bereiken van de toppen Is zeer moeilijk,
zelfs voor geroutineerde bergbeklimmers.
Enkele der toppen hebben een stellen wand
van bijna 750 meter hoogte.
ZU zUn van vulkanlschen oorsprong.
De expeditie zal door de regeering van Al
geria officieel worden gesteund.
Nu Is mr. Eden voor het belangrijke ambt
dat hü bekleedt, nog een zeer jonge man; hü Is
37 Jaar oud. Sir John Simon heeft de 60 reeds
achter zich. Mr. Eden maakt ook den indruk
een gezond en krachtig man te zUn. Men mag
aannemen, dat hU beter tegen vermoeiende
ondernemingen opgewassen is dan één zijner
collega’s in het kabinet. Toch bleek de 14-
daagsche rondreis LondenParijs— Berlijn
MoskouWarschauPraagLonden (het toe
vallige tusschenstation Keulen laten wij bul
ten beschouwing) zUn physleke krachten te
boven te gaan. En dit is koren op den molen
van diegenen die, zoo vaak een Britsch minis
ter ambtelUk naar het buitenland wil gaan,
hiertegen protesteeren. De reis van Sir John
en mr. Eden naar BerlUn, en van laatstge
noemde bovendien nog naar drie andere hoofd
steden, is hier van het eerste oogenblik af on
populair geweest. Men voelde niets voor het
„naloopen” van dictators. De leiders der Brit-
sche buitenlandsche staatkunde aldus wordt
keer op keer betoogd dienen op het Foreign
Office te zitten; zü worden alom vertegen
woordigd door de hoogst-betaalde ambassadeurs
en gezanten die (naar men verlangen mag)
vollkomen op hun taak berekend zUn. De groote
.Foreign Secretaries” gingen nooit of zelden
op reis: Lord Palmerston maakte geen tournées
van buitenlandsche hoofdsteden; Lord Beacons,
field en Lord Salisbury hebben het Congres te
Berlijn bijgewoond, maar nooit speciale bezoe-
■n gebracht aan buitenlandsche staatslieden.
Ambassadeurs beroepsmannen van groot*
ervaring verrichtten den diplomatieken ar
beid beter dan eenlg politicus of staatsman
mogelük geweest was. Maar de ministers, die
troonden in Downlngstraat. genoten een inter
nationaal prestige gelijk geen hunner reizend*
opvolgers. Wie een Britschen Eersten Minister
of Foreign Secretary spreken wilde, kwam
naar Londen.
Leidende Britsche staatslieden, aldus hoort
men steeds opnieuw betoogen. moeten met op
treden als handelsrelziger» in internationale
politiek. ZU kunnen hun tijd en den tüd der
natie beter gebruiken dan door het maken van
lange reizen van de eene hoofdstad naar de
andere. Zulke reizen ontaarden bovendien vaak
in physleke krachtpresstaties, welke niet binnen
het bereik der meeste staatslieden liggen
zelfs niet wanneer zij nog jong zUn zooals mr.
Eden. Voor een staatsman kan het eervol zijn
wanneer hü uitgeput raakt door den arbeid.
Maar het is een beetje belachelUk wanneer hU
uitgeput raakt door het reizen. Want bij de
benoeming van een Foreign Secretary of diens
assisteerenden collega moet het onnoodlg zijn
de vraag te stellen of de man wel..,, lucht
waardig is.
allebei veilig zijn, op bet oogenblik.
moet je ook precies vertellen hoe we
bracht werden naar waar we nu zün
ik weet zelf niet waar bet is. Ik kan alles
zeggen wat ik wil en op het eind van
dezen brief moest ik Je een boodschap over
brengen. die zooals zü zeggen je voor
vannacht zal bereiken. Ik weet nog niet wat
het voor een boodschap is. In werkelijkheid
ik weet noch begrUp iets van het heele
geval. Ik kan je alleen vertellen wat er van
daag gebeurd te. ZU zeggen dat ik je precies
kan vertellen wat ik wil dat het er in het
minst niet aan toe doet wat ik je zeg Eigen-
lUk wordt ik verplicht (dit alles gebeurt onder
dwang) je de volle waarheid te vertellen Het
te noodzakelUk. zeggen ze. dat je ziet wat zü
kunnen doen.
„Ik veronderstel, dat Kentover Je heeft ver
teld, wat we 's morgens hebben gedaan. Nadat
we wat gewinkeld hadden, gingen we naar
Blanchard om te lunchen, ik stuurde den
auto en ook Kentover weg onder, voorwaarde
dat zü op een bepaalden tüd moesten terug
De drie mannen stonden in een oogenblik
rond de tafel, waarop Jimmie in zijn opge
wondenheid den brief geworpen bad. De
enveloppe zelf, een niets zeggend stuk papier,
geadresseerd aan Jimmie was beschreven met
een st ijl volle karaktervaste hand. ZU keken
ernaar alsof zü verwachtten dat de brief zou
beginnen te spreken.
Van mijn tante! herhaalde Jimmle.
Packe nam den brief met een beslist
baar op. gaf hem aan Jimmie en zei:
Open hem! Wat zou je vreezen?
niet alles in orde was dan had je hem
gekregen.
Jimmie
Packe
zUn half drie. Ongeveer drie kwartier later
toen we onze lunch bUna beëindigd handen
bracht de kellner een heer bU ons dien ik
te voren al onderzoekend het vertrek
had zien rondkUken. De kellner zei. dat de
heer mU wilde spreken, als ik tenminste juf
frouw Trickett was. Ik antwoordde dat ik dat
was.
Door het Turksche Departement voor de
volksgezondheid wordt alles gedaan om de ma
laria in het land te bestrijden en het resultaat
De secretaris van de fascistische partU heeft
een huiseigenaar te Turijn uit de partij gezet,
omdat hU de echtgenoot* van een man, die
onder de wapenen was geroepen, uit haar wo
ning heeft gezet.
Deze maatregelen werden gemotiveerd met de
verklaring, dat deze uitzetting niet getuigt van
den hoogen fasclstischen geest, welke zelfs door
het brengen van offers de families van hen, die
geroepen zUn om het land te dienen, moet
steunen.
1518 April: Heeren (^reserveerd).
2023 April: Jonge Mannen.
2326 April: Ongeh. Dames Mlddenst.
30 April3 Mei: Meisjes boven 17 jaar.
14—17 Mei: Meisjes boven 17 jaar.
1821 Mei: Jonge Mannen.
2124 Mei: Gehuwde Vrouwen.
2528 Mei: Milltiepllchtlgen.
I4 Juni: Mannen.
47 Juni: Meisjes boven 17 jaar.
811 Juni: Mannen en Jongelingen.
II14 Juni; Mannen.
1821 Juni: Politiebond.
2225 Juni: Mannen.
dit bewaren als beroepsgeheim. Men verwijt ons.
medici, wel eens. dat we een patiënt niet anders
beschouwen dan als een bakker zijn broodje of
als een koopman zijn handelsartikelen. Hierin
schuilt misschien een grond van waarheid,
maar dit voorval wil ik in leder geval anders
bekijken dan de rechter het zou doen.”
Dr. Van den Berg zweeg een oogenblik. en
vroeg dan op zeer vertrouwelUken toon:
„Vertel me eens eerlUk. wat is het? Schulden,
zorgen? Of hebzucht?”
,4k weet het niet, dokter.”
„Ik weet het wél, vriend, de
sterke drank.”
Dr. Van den Berg nam zUn recepten-biocje,
en sprak verder onder het schrijven:
„Ik zal je een kalmeerend middel geven.
Neem een paar dagen rust, drink wat veel melk,
en laat die nachtkroeg in den steek. Je zult er
wel bU varen."
HU reikte hem de hand, waarin de indringer
de zUne legde.
„Ik ben wel degelUk dr. Van den Berg, en In-
dlen Je verder mijn raad mocht noodig hebben
weet je me te vinden. Wat hier gebeurd en be
sproken te. blUft onder ons. Maar pas op voor
die borrels. Je gaat er mee naar den kelder en
een volgend maal zou Je misschien tegenover
Je vüand staan.”
Dr. Van den Berg stond op. nam een bos
sleutels uit zijn zak, en opende het brandkastje:
„Hier ligt het geld voor die ongelukkige kan-
kerlUders. Je gunt het hun toch, niet waar?”
De indringer legde zUn gevulde beurs bU het
bankpapier.
Op 6 Mei zal te St. John ter gelegenheid
van het zilveren regeeringsjubileum van den
konlng van Engeland een reusachtig vuurwerk
worden ontstoken.
Des middags
••••■«••••••■•■•■«•(sas****»
geheel of gedeeltelUk. Wat is uw beroep?"
.Kellner In een nacht-aociëteiv. dokter.”
„Zoo. vriend. Ja. dit beroep Is voor uw gestel
nu niet bepaald het voordeellgst. Ik geef u
dringend In overweging voor het vervolg den
nacht slapend door te brengen. Vodr alles hebt
u rust noodig. veel rust en veel frissche lucht.
Wellicht is er in uw beroep een functie in een
buitenzaak of aan het strand te vinden.
dat gaan?”
„Ik weet het niet, dokter.”
.Luister eens goed, vriend. Ik neem je dat
van zooeven niet zoo heel erg kwalijk. WU ma
ken nog wel andere dingen mee. je bent in
hooge mate overspannen en je manier van doen
was dilettanterig, op het belachelUke af. Er is
hier geen kelder in huis, en zoo je al een
dienstmeisje .gekneveld” zoudt hebben, dan te
beginnen bij
Wythenshawe.
Na nog eenlg heen en weer gepraat zagen
zU opeens Scraye aankomen. HU zag er zeer
ontmoedigd uit. In de verte reeds schudde hij
zUn hoofd.
ZU heeft haar woning verlaten, zei hU,
zich bU hen voegend. Ik heb met den butler
gesproken. ZU te vertrokken met haar kame
nier om 6 uur vanmorgen. ZU had -naar weinig
bagage bU zich. Niemand weet, waarheen zU te
of hoelang zU weg blijft De butler wist zelfs
niet eens te vertellen van welk station zU was
vertrokken.
Jimmie antwoordde niet. Toen zU bU
wachtenden auto gekomen waren, zei hU:
Ga meel
Maar waarheen? vroeg Scraye.
Naar mevrouw Wythenshawe!
Meen je dat?
Als je niet wilt, dan ga je niet! De ga.
De anderen stapten ook In den auto.
Scraye gaf den chauffeur het adres en
wendde zich dan tot Jimmle.
Het lUkt me wel, zei hU rustig, dat dit
een gevaarlUke weg te. Als mevrouw Wy
thenshawe een lid van die bende te wat
we veilig kunnen aannemen dan geloof Ik
niet, dat Je Juffrouw Walsden een dlenrt be
wust door dit bezoek.
Ik ga naar mevrouw Wythenshawe en
ik zal haar spreken door Jou geïntrodu
ceerd. Als je het niet wilt zal Ik w<
delen vinden baar toch te spreken te
>Jk ben alleen nog maar even komen aan-
loopen. dokter, omdat ik me zoo dikwUte nog
erg ongerust maak.”
„U behoeft zich niet de geringste zorg te ma
ken, mevrouw. Ter geruststelling kan ik er nog
aan toevoegen, dat ik anders ten opzichte van
zenuwpatiënten gewoonlUk uiterst gereserveerd
in mUn conclusies ben, maar in dit geval durf
Ik wel een uitzondering te maken. Uw man zal
binnen zeer korten tUd volkomen geneze-i zUn,
mits u zorg draagt, dat hU zich strikt aan mUn
voorschriften houdt.”
„Daar kunt u van op aan, dokter.”
Dr. van den Berg stond op en geleidde zUn
bezoekster naar de deur.
„Mevrouw, u vindt den weg wel.”
„Dank u, dokter.”
Dr. van den Berg belde voor den volgenden
patiënt.
De toegangsdeur van de wachtkamer werd
geopend. Vliegensvlug schoof een gemaskerde
man naar binnen, draaide het slot om en stond
in een oogwenk tegenover het schrUfbureau
van den dokter, den blinkenden loop van een
revolver op diens voorhoofd richtend.
„Handen hoog! En gauw!”
Dr. van den Berg vertrok geen spier van het
gelaat. HU bleef bewegingloos zitten en richtte
zUn scherpe oogen achter de glinsterende brille-
glazen recht op die van den bandiet.
„Geen kunsten!” siste deze. „Handen hoog, of
ik schiet!”
Dr. van den Berg bracht kalm belde handen
naar het voorhoofd en bleef den indringer
scherp aanzien. Deze liet den arm met de
dreigende revolver een weinig zakteen, en stiet
haastig uit:
„Bluf zitten in die houding, en luister naar
wat Ik zeg! Je dienstmeisje
den kelder. De telefoon te kapot.
Anthony Eden is ziek en moet
verscheidene weken rust nemen, m
politieke kringen is men hierover ten
zeerste ontdaan, want mr. Eden die de geheimen
van drie Europeesche hoofdsteden als bagage
met zich mede naar Engeland terugnam, kan
moellUk zoo lang gemist worden. De Conferentie
van Stresa zal zonder hem moeten verloopen.
HU had op zUn terugreis uit Praag een zeer
onstuimige luchtvaart, en moest zUn tocht in
Keulen onderbreken, waar hU zich door een
geneesheer liet onderzoeken. ZUn toestand geeft
niet de minste reden tot bezorgdheid. ZUn
rondreis schUnt hem uitgeput te hebben, en
de hevige storm tusschen Praag en Keulen
elschte te veel van zün krachten.
JDot doet niets terzake. Maar komt u nu
eens even hier, en gaat u eens op dezen stoei
zitten.... zoo.”
Dr. Van den Berg lel rustig beide handen op
de slapen van den man. en bleef hem gedurig
in de oogen zien.
„Ga nu eens staan, vriend. Maak eens een
kniebuiging.... mooi, dieper. Doe twee passen
achteruit.... goed. mooi. Gaat u maar weer
rustig zlten. Hebt u wel eens last van duizelig
heid? Juist, dat dacht ik wel. Ik zal u eens wat
vertellen. Er zUn twee soorten hartgebreken. de
organische en de anorganische. De organische
hebben hun zetel in het hart zelf, de anorga
nische woekeren in het zenuwgestel. Het hart
heeft een eigen zenuwstelsel,, hetwelk kanwpr--
den aangetast door minder goede ge^donten
van bulten-af. door schadelUke prikkels, ik be
doel bUvoorbeeld het overmatig gebruik van
koffie, tabak of alcohol, en ook wel als gevolg
van voortdurenden overmatigen hersenarbeid of
zorgen. De natuur echter restaureert zichzelf
althans binnen
zekere grenzen
en indien de oor
zaken weggeno
men worden, ver-
dwUnen de anor
ganische hartge
breken doorgaans
douairière en mevrouw
frommelde wat aan de enveloppe,
nam die uit zUn handen en scheurde
hem open. HU haalde er een aantal velletjes
beschreven papier uit en gaf die aan Jimmle.
Hier lees! Of zal ik het doen?
Jimmle beheerschte zich echter weer. HU
nam den brief van Packe aan en wenkte de
heeren te gaan zitten.
Het gaat weer, mompelde hü. Ik
dacht dat het slecht nieuws was. Enfin ik
zal hem voorlezen. Is Kentover weg?
WU rijn alleen, antwoordde Packe. Lees
maar voor.
Jimmle schoof zUn stoel wat dichter bü
Scraye en Packe en begon te lezen.
,A4U werd opgedragen dit te schrijven
bevolen. Ik moet je vertellen, dat we
ligt gekneveld in
Ik ben de
laatste bezoeker. Geen mensch kan je dus hel
pen. En geen kik. of ik schiet!"
Andermaal richtte hU de revolver
voorhoofd van den dokter.
„Opstaan! Die brandkast openmaken en vlug
het geld, dat erin zit! Rulifi vierduizend gulden
van de kankerbestrUdlng. Je riet, dat ik vol
komen op de hoogte ben!” - ----
Dr. van den Berg bleef bedaard. er ri^h nog meer personeel in huis. Maar ik» wil
„Ik begin u te begrijpen," zei hU langzaam,
„het spijt mU. dat ik u niet van dienst kan zün.
tenminste niet in dit opricht. U ziet mjj blUk-
baar voor dokter Van den Berg aan, doch deze
bevindt zich op het oogenblik in het gebouw
van het kankerinstituut, juist in verband met
de opbrengst der laatste collecte, over de aan
wending van welk bedrag thans wordt beraad
slaagd. Deze collecte was een groot succes. Te
zamen met de nagekomen giften bUna zes
duizend gulden. Een mooi bedrag! Dr. Van den
Berg heeft het inmiddels reeds aan het bestuur
afgedragen. Maar in verband hiermede neem
ik dezen middag zUn spreekuur waar. Dr. Rob
bers Is mjjn naam. en geld is hier noemens
waard niet aanwezig.”
De indringer zei niets, en keek recht in de
scherpe, fasclneerende oogen van den genees
heer.
.Maar dit neemt niet weg,” hernam deze,
„dat ook ik misschien wel in staat ben u te hel
pen. Doet u dat doekje maar van uw gezicht
weg, en legt u dat pistool maar bU die andere
moordwerktuigen.”
HU wees op een tafeltje met chirurgische in
strumenten.
„Deze zUn in bevoegde handen even onge-
vaarlUk als uw ongeladen revolver.”
„Hz* weet u dat?"
f-j aterdag heeft Cambridge het dozUn op-
eenvolgende overwinningen in de wereld-
vermaarde University Boat Race volge-
maakt. In 1923 won Oxford; het was zUn eenlge
zegepraal sinds den oorlog: 15 van de 16 bcat-
races heeft het verloren.
Wie de geestdriftige menigte zag, welke zon
der eenlge onderbreking langs negen muien
Theems-oever geschaard stond, moet de over
tuiging gekregen hebben, dat in de oegen van
bet sportlievende publiek deze groote jaarlUk-
ache roel-wedstrUd niets van rijn belangwek
kendheid verliest door de eentonigheid waar
mede Cambridge jaar in, Jaar uit, wint, en Ox
ford verliest. Ditmaal was de belangstelling,
zooal niet numeriek, dan toch tnnerlllk. mis
schien nog wat grooter dan in voorgaande ja
ren, want er bestond hoop, dat eindelUk Oxford
winnen zou. De overgroot* meerderheid gunde
de zegepraal aan de Oxoniërs, niet omdat hier
een bepaalde voorliefde voor hun unlveraiteit
bestaat, ook al neemt deze hiërarchisch de eer
ste plaats in, maar omdat men uit Instinctma
tige edelmoedigheid en uit drang na<ir afwis
seling geneigd is te „hopen" voor de partU. die
er een gewoonte van gemaakt heeft verslagen
te worden. De pers stond natuurlijk met hart
en ziel of juister: met headlines en verkoop
cijfers! aan de zUde van Oxford, want een
overwinning van het team dezer Universiteit
zou veel grooter „nieuws” geweest rijn.
Het heeft evenwel niet zoo mogen zün, en alle
deskundigen zijn het erover eens. dat Cam
bridge de zegepraal ten volle verdiend" heeft.
Velen gaven zelfs alle hoop voor Oxford reeds
op toen zUn tegenstander den opgooi won en
den Surrey-oever koos, hetgeen bü de beer-
schende weersgesteldheid reeds als een voor
sprong van twee bootlengten gold. Een paar
minuten na den start kon niemand meer aan
den uitslag twüfelen.
Nu Cambridge twaalf opeenvolgende races
gewonnen heeft een soort Jubilee! wordt
natuurlük druk gefilosofeerd over de vraag hoe
het mogelük is. dat een dozün jaren achtereen
de uitslag steeds ten nadeele van Oxford ge
weest is. Een leder, die weet, welk een plaats de
twee groote universiteiten Innemen in het
maatschappelüke en nationale leven des lands,
en die bovendien in aanmerking neemt, dat
roeien de traditloneele sport bü uitnemendheid
der belde hoogescholen is. zal ook begrijpen, dat
het ongeluk van Oxford velen dulzendep per
sonen. die overigens in sport slechte matig be
lang stellen, zeer ter harte gaat. ZU zün ge
neigd er een bewüs in te zien van een zekere
aftakeling van Oxford.
Men beweert dat Cambridge blük geeft van
een scherper blik bü het kiezen van zün 8-tal
dan Oxford, maar het is verwonderlijk, dat dit,
bfl de voortdurende veranderingen In het per
soneel, twaalf Jaren achtereen het geval ge
weest zou zijn. Verder brengt Cambridge een
moderner .MUI” in praktük. maar niet ten on
rechte Is opgemerkt, dat een moderne roei-stUI
evenmin de snelheid bevordert als dat een mo
derne snit een coetuum warmer maakt Het is
waar, dat aan Cambridge de twee grootste trai
ners van onzen tüd verbonden zün. Mr. Haig
Thomas en Mr. Jerram Kscombe, maar dezen
zün sinds den vorigen zomer edelmoedig ter
beschikking gesteld van Oxford, en Mr. Thomas
is onbeperkt heerschar geweest over de Isis
de rivier, die zich niet ver van Oxford in de
Theems stort, en welke een groote rol speelt
In de watersport der Universiteit. Hü heeft de
volmaakte vrijheid gehad de capaciteiten der
Oxonlsche roeiers te bestudeeren. en diegenen
die hem het meest geschikt voorkwamen, uit te
pikken voor de race. Toch is hU niet in staat
geweest een team van den allereersten rang te
vormen. Hieruit leidt men af. dat de roeiclubs
van Cambridge In een bloeiender staat verkee-
ren dan die van Oxford, en dat bügevolg in
eerstgenoemde stad de keus ruimer en dus het
gemiddelde gehalte der gekozenen beter is. Deze
reronderstelllng schUnt niet ver van de waar-
toch naar binnen?
Ja, Indien mogelük sou ik graag de
kamer willen zien waar zü gewoonlUk haar
correspondentie behandelt.
Mevrouw Wythenshawe was uit. Zü had van
morgen i
opende.
Zooals Je wilt, antwoordde Scraye. Ik
geloof dat ik weet wat me te doen staat
en wat ik moet zeggen.
Er is maar één ding te zeggen, zei
Jimmle kwaadaardig. Zü staat in verbinding
met die bende. Zeg haar dat als mUn tante
en Eva Walsden niet veilig naar hun kamers
kunnen terugkeeren laten we zeggen: voor
middernacht dan zal ik desnoods de geheele
stad op haar afzenden. En waarschuw haar,
dat als ook maar het lichtste leed den dames
la overkomen, dan....
Laat het maar aan mü over, zei Scraye.
Hü verwüderde zich en Het het tweetal
achter. Jimmle en Packe liepen wat heen en
weer en wachtten op Scraye terugkomst.
Als Scraye geen contact kan krijgen met
de bende, zei Packe na een lange stilte, ga
iü dan naar de politie?
Beslist!
Wat zou je haar kunnen vertellen?
weet immers l!__ 2LL2-2
denken dat het hoofdbestuur gevestigd is?
Weet ik allemaal niet! Maar ik zal haar
aDeg vertellen, wat ik weet. En dan kan ae
Mannen en
Ik zou Je echter willen aanraden mU aanhaar
voor te stellen.
Ik zal het doen, zei Scraye kalmer dan
tevoren. Tenminste als zü thuis is.
Dank je, zei Jimmle lakoniek. Zou je
echter nog een vraag willen beantwoorden?
Was de douairière ook op de partU toen het
kruis van den Tsaar werd gestolen?
Scraye richtte zich een weinig op, doch viel
direct weer terug in de dikke kussens van
de zitbank.
Zü was er! antwoordde hü.... Maar....
Dat is genoeg! Dat wilde ik alleen maar
weten!
Gedurende een korten tüd stokte het niet
buitengewoon vriend*lüke gesprek. Toen zei
Jimmle tegen Scraye:
Ik veronderstel, dat als mevrouw uit is
Je toch wel naar binnen zal komen
Je niet kunnen zeggen dat je een briefje
Ik begrijp niet, wat Je daar wilde zien.
Trickett, merkte Scraye op, toen zü zich weer
bü Packe hadden gevoegd.
Doet weinig ter zake! Ik wilde graag
iets zien en ik zag het ook. Enfin ik zal
naar huis gaan. Het laatste stuk zal ik maar
wandelen ik heb behoefte aan veel Jenken.
En wat ben je van plan te doen? vroeg
Packe angstig.
Tot middernacht niets Daarna
de poUtie. Als je lust hebt me vanavond een
bezoek te brengen doe het dan maar.
Hü knikte kort tegen zün gezellen en wan-
weg. Na de zaken nog eens van aUe
kanten bekeken te hebben, kwam hU tot de
I slotsom dat hü moest wachten
vüand iets van zich liet hooren.
i Kentover had niets gehoord. Jimmle dwong
i zich zelf tot geduld, at op den gewonen tUd.
en rookte en las alsof er niets was gebeurd
doch inwendig werd hü verteerd door een
I groote onrust! Om half twaalf kwamen Packe
en Scraye hem bezoeken. ZU keken hem
vragend aan.
Niets, antwoordde Jimmle grimmig, maar
resoluut. Ik zal tot precies twaalf uur wachten.
Ga zitten I
Juist op dat oogenblik kwam Kentover bln-
i nen met een brief.
Werd zoo Juist door een jongen afgege
ven, münbeer, zei hü. Geen antwoord, zei hü.
münheer.
Jimmle
Kentover.
.Die man lükt wel aan vervolgingswaanzin te
lüden,” lachte de kapitein, „we sullen hem zün krult
eerst maar eens laten verschieten en dan spreken we
verder met hem.”
zullen vuurpülen voor de
schoolkinderen vlaggetjes en gekleurde figuur
tjes laten vallen.
Overal op het eiland worden thans voorbe
reidingen getroffen voor de aanstaande feesten.
