^Kdw^Aaal
cfcn dag
van
DE ENGELSCHE KAPERS
I
DIEFSTAL?!
I
3Ü
I
I
I
I
I
I
Twaalf opeenvolgende overwinningen
iitii
v\A
léd
Een patient
'J
I
f
’I
DONDERDAG 11 APRIL 1935
Diplomaten op reis
Niet fascistisch genoeg
Naar onbekend gebied
Reusachtig vuurwerk
RETRAITEN
V
i
tl*
-«F
Hevige hagelstorm
In „St. Petra» CanituuF
DOOR J. S. FLETCHER
G
SI
tandpasta
De Isis niet behoorlijk
uitgebaggerd
Vrouwelijke politie te
Parijs
Malariabestrijding in
Turkije
IN DE UNIVERSITY
BOAT-RACE
St. Clemeneretraitenhaio
Noord wy kor hout
JXLji
•T
4
cij
rf. 6
rer-
te Borgen
Boldoot's Pastol
'n bekend prima Nederlandsch fabrikaat!
JIBIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII^
AI I 1? A RANNf’S °P V,Ud ,yn de ^rzekerlngyoorwaarden tegen 7KA - leTenj!lan^ reheele ongeschiktheid tot werken door ÏT *7 KA Ml ongeval met IT OKA MJ wBe. van een hana
rLLiLuIL ADUllllLj O ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeertngen T OU." veflies van beide armen, belde beenen of beide oogen F f DU." dóodeljjken afloop F ^OVe" een voet of een oo«
AANGIFTE MOET» OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIEMAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
„Cambridge” de zegepralende;
„Oxford” heeft IS van de 16
wereldvermaarde roei-
wedetryden verloren
-<:$S
A
en
Zou
het
op
hoofdzaak
is
geven.
'j.'
I
A.
I
'J
■K
TeL
Zaterdag
Mannen
en
MEI
de
HOOFDSTUK XXVIII
DE BRIEF UIT....?
87.
den
Als
frommelde wat aan de enveloppe.
ik
i
trok den brief uit de handen van
(Wordt vervolgd.)
Ik
•en-
terd
alre
1/
De hoed werd doorboord en viel op den grond. Het
bleek geraden om den man niet direct aan te vallen
en voorloopig dekking te zoeken achter de omheining.
De hoed van den kapitein werd als lokaas boven de
omheining gestoken en daarbinnen klonk direct een
losbranding. De blokhuisbewoner had goed gemikt.
M
ater
soen
non
Over het gebied tusschen de Zandrivier en
de Njelelerivier heeft een hagelstorm gewoed,
zooals men sinds menschenheugenls nog niet
heeft meegemaakt. Huizen werden totaal ver
woest, en allerlei huishoudelijke voorwerpen als
potten en pannen en ook kleedingstukken wer
den over het veld verspreid.
Vele vogels, springbokken en zelfs koedoes
(antilopen) en zebra’s werden gedood.
Toen de storm bedaard was, lag de hagel
bijna een meter hoog.
1
Zaterdag 1318 Marinepersoneel, f IM.
Woensdag 1726 Heeren onderwijzers, 8.00.
710 Oeh. dames mlddenst, 10.—.
1114 Geh. mannen, 650.
Bring-
pers.
De Parjjsche politle-prefect heeft de dames
Berthe Rolland en Simone Montvert benoemd
tot polltle-agenten en wel de eerste vrouwe
lijke polltie-agenten, die te Parijs in uniform
straatdienst zullen verrichten. Zij zijn speciaal
belast met het houden van toezicht op sociale
aangelegenheden betreffende vrouwen en kin
deren, o. a. ter voorkoming van kinderbedelarij.
misbruik van kinderarbeid en moeten voorts
toezicht houden in de omgeving van scholen,
plaatsingsbureaux en ondergrondstatlons.
is, dat thans nog slechts 5 pet. der bevolking
door deze ziekte, die vroeger zooveel slachtof
fers eischte, is aangetast.
De strijd tegen de gevreesde ziekte wordt
systematisch gevoerd. In het afgeloopen jaar
zijn uitgestrekte moerassen drooggelegd én her
schapen in vruchtbaren grond, terwijl een groot
aantal kanalen is gegraven.
Bijna twee mlllloen personen zijn in 1934
onderzocht en 413.000 personen, die aan ma
laria leden, ontvingen de noodlge behandeling.
Eenige duizenden kilogrammen kinine zijn in
de verschillende deelen des lands gedistribueerd.
De strijd der regeering tegen de malaria
wordt op voortdurend grooter schaal voort
gezet.
wat ik zeg! Je dienstmeisje
den kelder. De telefoon is kapot.
Dinsdag
Zaterdag
16
53
51
38
5
115
84
54
l 44
8
3
l 77
56
73
76
der
keek.
1518 April: Heeren (Gereserveerd).
3033 April: Jonge Mannen.
3336 April: Ongeh. Dames Mlddenst.
30 April—3 Mei: Meisjes boven 17 Jaar.
14—17 Mei: Meisjes boven 17 jaar.
18—31 Mei: Jonge Mannen.
21—24 Mei: Gehuwde Vrouwen.
25—38 Mei: Mllltiepllchtlgen.
I4 Juni: Mannen.
47 Juni: Meisjes boven 17 jaar.
811 Juni: Mannen en Jongelingen.
II14 Juni: Mannen.
1831 Juni: Politiebond.
3325 Juni: Mannen.
itbUt
5 et.
buur.
LB-
4 EN
SCH.;
jrosp.
Uing
APRIL,
SS-
Door het Turksche Departement voor de
volksgezondheid wordt alles gedaan om de ma
laria in het land te bestrijden en het resultaat
20—23 Paaach-retraite
Jongens, 650.
’Je
niets positiefs! Waar' sou je
.Dat doet niets terzake. Maar komt u nu
eens even hier, en gaat u eens op dezen stoei
zitten.... zoo.”
Dr. Van den Berg lel rustig beide handen op
,J$ie man lijkt wel aan vervolgingswaanzin te
lijden," lachte de kapitein, „we zullen hem zijn kruit
eerst maar eens laten verschieten en dan spreken we
verder met hem.”
heid te zijn. Vurige vereerders, van Oxford ne
men thans hun toevlucht tot bet opwerpen
eener tegenstelling tusschen „brain* en
„brawn", tusschen „hersenen” en „spieren”. De
beste roeiers, zoo troosten zij zioh. zijn zelden
de beste denkers. Maar een seer groot deel der
Cambridge „blues” hebben de hoogste onder
scheidingen der collegezalen weggedragen.
Volgens nlet-Engeische begrippen schijnt de
zaak weinig belangrijk, behalve voor de sport
wereld. Maar Engelsche gebeurtenissen en ver
houdingen hebben wij volgens Engelsche op
vattingen te beoordeelen, en er zijn hier weini
gen, die niet meer belang stellen In de krachts
verhoudingen Wisschen Oxford en Cambridge
dan in die tusschen Nazi’s en antl-Nazi's te
Danzlg.
En wanneer het juist is wat vele deskundigen
beweren, dat een der oorzaken van Oxfords
ongelukken hierin gelegen is, dat sinds jaren
de Isis niet behoorlijk is uitgebaggerd, dan is
het Isls-probleem voor den gemiddelden En-
gelschman veel belangrijker dan bijvoorbeeld
dat van den Poolschen corridor!
aterdag heeft Cambridge bet dozijn op-
eenvolgende overwinningen in de wereld-
vermaarde University Boat Race volge
maakt. In 1923 won Oxford; het was zijn eenige
zegepraal sinds den oorlog: 15 van de 16 boat-
races heeft het verloren.
Wie de geestdriftige menigte zag, welke zon
der eenige onderbreking langs negen mijlen
Theems-oever geschaard stond, moet de over
tuiging gekregen hebben, dat in de oegen van
het sportllevende publiek deze groote jaarlük-
ache roei-wedstrüd niets van rijn belangwek
kendheid verliest door de eentonigheid waar
mede Cambridge jaar in, Jaar uit, wint, en Ox
ford verliest. Ditmaal was de belangstelling,
zooal niet numeriek, dan toch Innerlltk. mis
schien nog wat grooter dan in voorgaande ja
ren, want er bestond hoop, dat eindelijk Oxford
winnen zou. De overgroote meerderheid gunde
de zegepraal aan de Oxonlërs, niet omdat hier
een bepaalde voorliefde voor hun unlversiteit
bestaat, ook al neemt deze hiërarchisch de eer
ste plaats in, mast omdat men uit instinctma
tige edelmoedigheid en uit drang naar afwis
seling geneigd is te „hopen” voor de partij, die
er een gewoonte van gemaakt heeft verslagen
te worden. De pers stond natuurlijk met hart
en ziel of juister: met headlines en verkoop
cijfers! aan de zijde van Oxford, want een
overwinning van het team dezer Unlversiteit
sou veel grooter „nieuws" geweest zijn.
Het heeft evenwel niet zoo mogen zijn, en alle
deskundigen zijn het erover eens. dat Cam-’
bridge de zegepraal ten volle verdiend heeft.
Velen gaven zelfs alle hoop voor Oxford reeds
op toen zijn tegenstander den opgooi won en
den Surrey-oever koos, hetgeen bij de heer-
schende weersgesteldheid reeds als een voor
sprong van twee bootlengten gold. Een paar
minuten na den start kon niemand meer aan
den uitslag twijfelen.
Nu Cambridge twaalf opeenvolgende races
gewonnen heeft een soort jubilee! wordt
natuurlijk druk gefilosofeerd over de vraag hoe
het mogelUk is. dat een dozijn jaren achtereen
de uitslag steeds ten nadeele van Oxford ge
weest is. Een ieder, die weet, welk een plaats de
twee groote univerritelten innemen in het
maatschappelijke eXnationale leven des lands,
en die bovendien in aanmerking neemt, dat
roeten de tradltloneele sport bij uitnemendheid
der beide hoogescholen is. zal ook begrijpen, dat
het ongeluk van Oxford velen duizenden per
sonen. die overigens in sport slechts matig be
lang stellen, zeer ter harte gaat. Zü zijn ge
neigd er een bewils in te zien van een zekere
aftakeling van Oxford.
Men beweert dat Cambridge blijk geeft van
een scherper blik bij het kiezen van zijn 8-tal
dan Oxford, maar het is verwonderlijk, dat dit.
bij de voortdurende veranderingen in het per
soneel. twaalf jaren achtereen het geval ge
weest zou zijn. Verder brengt Cambridge een
moderner .stijl” in praktijk, maar niet ten on
rechte is opgemerkt, dat een moderne roei-stijl
evenmin de snelheid bevordert als dat een mo
derne snit een costuum warmer maakt Het is
waar, dat aan Cambridge de twee grootste trai
ners van onzen tijd verbonden zijn. Mr. Haig
Thomas en Mr. Jerram EScombe. maar dezen
zijn sinds den vorigen zomer edelmoedig ter
beschikking gesteld van Oxford, en Mr. Thomas
is onbeperkt heerscher geweest over de Isis
de rivier, die zich niet ver van Oxford in de
Theems stort, en welke een groote rol speelt
in de watersport der Unlversiteit. HIJ heeft de
'volmaakte vrijheid gehad de capaciteiten der
Oxonlsche roeiers te bestudeeren. en diegenen
die hem het meest geschikt voorkwamen, uit te
pikken voor de race. Toch Is hU niet in staat
geweest een team van den allereersten rang te
vormen. Hieruit leidt men af. dat de roeiclubs
van Cambridge in een bloeiender staat verkee-
ren dan die van Oxford, en dat bijgevolg in
eerstgenoemde stad de keus ruimer en dus het
gemiddelde gehalte der gekozenen beter is. Deze
veronderstelling schijnt niet ver van de waar-
Een Fransche expeditie zal een poging doen
de hooge toppen van het Hoggar-gebergte in
het hart van de Sahara te beklimmen. De ex
peditie zal worden gevormd door luitenant
Coche, een derttg-jaiig oud-officier van het
koloniale leger en den heer Roger Frison-Roche,
een jongen Alpengids, benevens een aantal in-
heemsche gidsen en dragers. Een der berg
toppen. die nog nooit tevoren beklommen zijn,
is Gara-tjl-Djanoum, waar eens de legendari
sche stad Atlantis zou hebben gelegen. De Ara
bieren beklimmen deze bergen nooit.
De laatste poging om den top te bereiken,
werd gedaan door een Franschman, die na-
dat zijn gidsen waren achtergebleven, erin
slaagde tot op 300 meter van den top te ko
men. Op de helling van den berg vond hij
voorwerpen van aardewerk, die de veronderstel
ling wettigden, dat de berg eens bewoond is
geweest.
Het bereiken van de toppen is zeer moeilijk,
zelfs voor geroutineerde bergbeklimmers.
Enkele der toppen hebben een stellen wand
van bijna 750 meter hoogte.
Zij zijn van vulkanlschen oorsprong.
De expeditie zal door de regeering van Al
geria officieel worden gesteund.
r r. Anthony Eden is ziek en moet
I y I verscheidene weken rust nemen. In
politieke kringen is men hierover ten
zeerste ontdaan, want mr. Eden die de geheimen
van drie Europeesche hoofdsteden als bagage
met zlch mede paar Engeland terugnam, kan
moeilijk zoo lang gemist worden. De Conferentie
van Stresa zal zonder hem moeten verloopen.
Hij had op zijn terugreis uit Praag een zeer
onstuimige luchtvaart, en moest zijn tocht in
Keulen onderbreken, waar hij zich door een
geneesheer liet onderzoeken. Zijn toestand geeft
niet de minste reden tot bezorgdheid. Zijn
rondreis schijnt hem uitgeput te hebben, en
de hevige storm tusschen Praag en Keulen
eischte te veel van zijn krachten.
de slapen van den man, en bleef hem gedurig
in de oogen zien.
„Ga nu eens staan, vriend. Maak eens een
kniebuiging.mooi, dieper. Doe twéé passen
achteruit.... goed. mooi. Gaat u maar weer
rustig ziten. Hebt u wel eens last van duizelig
heid? Juist, dat dacht ik wel. Ik zal u eens wat
vertellen. Er zijn twee soorten hartgebreken, de
organische en de anorganische. De organische
hebben hun zetel in het hart zelf, de anorga
nische woekeren in het zenuwgestel. Het hart
heeft een eigen zenuwstelsel,, hetwelk kan wor
den aangetast door minder goede gewoonten
van bulten-af, door schadelijke prikkels, ik be
doel bijvoorbeeld het overmatig gebruik van
koffie, tabak of alcohol, en ook wel als gevolg
van voortdurenden overmatigen hersenarbeid of
zorgen. De natutir echter restaureert zichzelf
althans binnen
zekere grenzen
en indien de oór- j
ten worden, ver- 1 Een patient
iwjjnen de anor-
ganlsche harige- i
doorgaans
Ik zou je echter willen aanraden mü aanhaar
voor te stellen.
Ik zal het doen, zei Scraye kalmer dan
tevoren. Tenminste als zjj thuis is.
Dank je, zei Jlmmie* lakonlek. Zou je
echter nog een vraag willen beantwoorden?
Was de douairière ook op de partij toen het
kruis van den Tsaar werd gestolen?
Scraye richtte zich een weinig op, doch viel
direct weer terug In de dikke kussens van
Zooals je wilt, antwoordde Scraye. Ik
geloof dat ik weet wat me te doen staat
en wat ik moet zeggen.
fer is maar één ding te zeggen, zei
Jimmie kwaadaardig. Zjj staat in verbinding
met die bende. Zeg htar dat als mjjn tante
en Eva Walsden niet veilig naar hun kamers
kunnen terugkeeren laten we zeggen: voor
middernacht dan zal ik desnoods de geheele
stad op haar afzenden. En waarschuw haar,
dat als ook maar het lichtste leed den dames
is overkomen, dan....
Laat het maar aan mij over, zei Scraye.
HU verwUderde zich en liet het tweetal
achter. Jlmmie en Packe liepen wat heen en
Weer en wachtten op Scraye’s terugkomst.
Als Scraye geen contact kan krijgen met
de bende, zei Packe na een lange stilte, ga
jij dan naar de politie?
Beslist!
Wat zou je haar kunnen vertellen?
weet immers r‘-‘-
denken dat het hoofdbestuur gevestigd is?
Weet ik aDsmaal niet! Maar ik zal haar
alles vertellen, wat ik weet. En dan Iran ae
De secretaris van de fascistische partU heeft
een huiseigenaar te Turijn uit de partU gezet,
omdat hU de echtgenoot* van een man, die
onder de wapenen was geroepen, uit haar wo
ning heeft gezet.
Deze maatregelen werden gemotiveerd met de
verklaring, dat deze uitzetting niet getuigt van
den hoogen fasqjgtischen geest, welke .zelfs door
het brengen van offers de families van hen, die
geroepen zUn om het land te dienen, moet
steunen.
=3=
beginnen bU
Wythenshawe.
Na nog eenig heen én weer gepraat zagen
zU opeens Scraye aankomen. HU zag er zeer
ontmoedigd uit. In de verte reeds schudde hU
zUn hoofd.
ZU heeft haar woning verlaten, zei hU,
zich bU hen voegend. Ik heb met den butler
gesproken. ZU is vertrokken met haar kame
nier om 6 uur vanmorgen. ZU had maar weinig
bagage bU zich. Niemand weet, waarheen zU 1»
of hoelang zU weg bluft. De butler wist zelfs
niet eens te vertellen van welk station zU was
vertrokken.
Jlmmie antwoordde niet. Toen zU bU
wachtenden auto gekomen waren, zei hU:
Ga mee!
Maar waarheen? vroeg Scraye.
Naar mevrouw Wythenshawe!
Meen je dat?
Als je niet wilt, dan ga je niet! Ik ga.
De anderen stapten ook in den auto.
Scraye gaf den chauffeur het adres en
wendde zich dan tot Jimmie.
Het lUkt me wel, zei hu rustig, dat dit
een gevaarlUke weg is. Als mevrouw Wy
thenshawe een lid van die bende is wal
we veilig kunnen aannemen dan geloof ik
niet, dat je juffrouw Walsden een dienst be-
wUst door dit bezoek.
Ik ga naar mevrouw Wythenshawe en
Ik zal haar spreken door jou geïntrodu
ceerd. Als je het ni< wilt zal ik wel mid
delen vinden haar toch te spreken te krUgen.
zUn half drie. Ongeveer drie kwartier later
toen we onze lunch bUna beëindigd handen
bracht de kellner een heer bU ons dien ik
even te voren al onderzoekend het vertrek
had zien rondkijken. De kellner zei. dat de
heer mij wilde spreken, als ik tenminste juf
frouw Trickett was. Ik antwoordde dat ik dat
was.
douairière en mevrouw
Nu is mr. Eden voor het belangrijke ambt
dat hU bekleedt, nog een zeer Jonge man; hü is
37 jaar oud. Sir John Simon heeft de 60 reeds
achter zich. Mr. Eden maakt ook den indruk
een gezond en krachtig man te zUn. Men mag
aannemen, dat hU beter tegen vermoeiende
ondernemingen opgewassen is dan één zUner
collega's in het kabinet. Toch bleek de 14-
daagsche rondreis LondenParUsBerlün
Moskou—WarschauPraagLonden (het toe
vallige tusschenstatlon Keulen laten wU bul
ten beschouwing) zUn physleke krachten te
boven te gaan. En dit is koren op den molen
van diegenen die, zoo vaak een Britsch minis
ter ambtelUk naar het buitenland wil gaan,
hiertegen protesteeren. De reis van Sir John
en mr. Eden naar BerlUn, en van laatstge
noemde bovendien nog naar drie andere hoofd
steden. is hier van het eerste oogenblik af on
populair geweest. Men voelde niets voor het
„naloopen” van dictators. De leiders der Brit-
sche buitenlandsche staatkunde aldus wordt
keer op keer betoogd dienen op het Foreign
Office te zitten; zU worden alom vertegen
woordigd door de hoogst-betaalde ambassadeurs
en gezanten die (naar men verlangen mag)
vollkomen op hun taak berekend zUn. De groote
„Foreign Secretaries" gingen nooit of zelden
op reis: Lord Palmerston maakte geen toumées
van buitenlandsche hoofdsteden; Lord Beacons,
field en Lord Salisbury hebben het Congres te
BerlUn bUgewoond, maar nooit speciale bezoe
ken gebracht aan buitenlandsche staatslieden.
Ambassadeurs beroepsmannen van groot»
ervaring verrichtten den dlplomatieken ar
beid beter dan eenig politicus of staatsman
mogelUk geveest was. Maar de ministers, die
troonden in Downlngstraat, genoten een inter
nationaal prestige geluk geen hunner reizende
opvolgers. Wie een Britschen Eersten Minister
of Foreign Secretary spreken wilde, kwam
naar Londen.
Leidende Britsche staatslieden, aldus hoort
men steeds opnieuw betoogen, moeten met op
treden als handelsreizigers in internationale
politiek. ZU kunnen hun tUd en den tUd der
natie beter gebruiken dan door het maken van
lange reizen van de eene hoofdstad naar de
andere. Zulke reizen ontaarden bovendien vaak
in physleke krachtpresstaties, welke niet binnen
het bereik der meeste staatslieden liggen
zelfs niet wanneer zU nog jong zUn zooals mr.
Eden. Voor een staatsman kan het eervol zUn
wanneer hU uitgeput raakt door den arbeid.
Maar het is een beetje belachelUk wanneer hü
uitgeput raakt door het reizen. Want bü de
benoeming van een Foreign Secretary of diens
assisteerenden collega moet het onnoodig zUn
de vraag te stellen of de man wellucht
waardig is.
Ik begrijp niet, wat Je daar wilde zien,
Trickett, merkte Scraj* op, toen zü zich weer
bU Packe hadden gevoegd.
Doet weinig ter zake! Ik wilde graag
Iets zien en Ik zag het ook. EnfUl Ik zal
naar huis gaan. Het laatste stuk zal Ik maar
wandelen ik heb behoefte aan veel denken.
En wat betr je van plan te doen? vroeg
Packe angstig.
Tot middernacht niets Daarna
de politie Als je lust hebt me vanavond een
bezoek te brengen doe het dan maar.
Hü knikte kort tegen zün gezellen en wan
delde weg. Na de zaken nog eens van alle
kanten bekeken te hebben, kwam hü tot de
slotsom dat hü moest wachten tot de
vUand lets van zich liet hooren.
Kentover had niets gehoord. Jlmmie dwong
zich zelf tot geduld, at op den gewonen tüd.
en rookte en las alsof er niets was gebeurd
doch Inwendig werd hü verteerd door een
groote onrust! Óm half twaalf kwamen Packe
en Scraye hem bezoeken. ZU keken hem
vragend aan.
Niets, antwoordde Jlmmie grimmig, maar
resoluut. Ik zal tot precies twaalf uur wachten.
Ga zitten!
Juist op dat oogenblik kwam Kentover bin
nen met een brief.
Werd zoo juist door een jongen afgege
ven. mijnheer, zei hU. Geen antwoord, zei hü.
münheer.
Jlmmie
Kentover.
Sapristle Die die la van mUn tante.
direct weer terug in de dikke
de zitbank.
ZU was er! antwoordde hü-... Maar....
Dat is genoeg! Dat wilde ik alleen maar
weten!
Gedurende een korten tüd stokte het niet
buitengewoon vriendelüke gesprek. Toen zei
Zunmie tegen Scraye:
Ik veronderstel, dat als mevrouw uit is
je toch wel naar binnen zal komen Zou
Je niet kunnen zeggen dat je een briefje voor
haar wilt achterlaten?
Dat wil ik wel! Je wilt in elk geval
toch naar binnen?
Ja, Indien mogelUk zou ik graag de
kamer willen zien waar zü gewoonlUk haar
correspondentie behandelt.
Mevrouw Wythenshawe was uit Zü had van
morgen vroeg de stad verlaten. De bediende
die opende, kende den markies van Scraye
echter goed en leidde hem en zün vriend in
een kleine bibliotheek. Hü zette een stoel voor
het bureau van mevrouw Wythenshawe.
Scraye ging zitten en schreef een briefje zon-
inhoud, terwül Jlmmie onschuldig rond-
De drie mannen stonden in een oogenblik
rond de tafel, waarop Jlmmie in zün opge
wondenheid den brief geworpen had. De
enveloppe zelf, een niets zeggend stuk papier,
geadresseerd aan Jlmmie was beschreven met
een stülvolle karaktervaste hand. Zü keken
ernaar alsof zU verwachtten dat de brief zou
beginnen te spreken.
Van mün tante! herhaalde Jlmmie.
Packe nam den brief met een beslist ge
baar op. gaf hem aan Jlmmie en zei:
Open hem! Wat zou Je vreezen?
niet alles In orde was dan had je hem niet
gekregen.
Jlmmie
Packe nam die uit zün handen en scheurde
hem open. HU haalde er een aantal velletjes
beschreven papier uit en gaf die aan Jlmmie.
Hier lees! Of zal ik het doen?
Jlmmie beheerschte zich echter weer. Hü
nam den brief van Packe aan en wenkte de
heeren te gaan zitten.
Het gaat weer, mompelde hü- Ik
dacht dat het slecht nieuws was. Enfin ik
zal hem voorlezen. Is Kentover weg?
Wü zün alleen, antwoordde Packe. Lees
maar voor.
Jlmmie schoof zün stoel wat dichter bü
Scraye en Packe en begon te lezen.
,,Mü werd opgedragen dit te schrijven
bevolen. Ik moet je vertellen, dat we
allebei veilig zün, op het oogenblik. Ik
moet Je ook precies vertellen hoe we ge
bracht werden naar waar we nu zün
ik weet zelf niet waar het is. Ik kan alles
zeggen wat ik wil en op het eind van
dezen brief moest ik je een boodschap over
brengen, die zooals zü zeggen je voor
vannacht zal bereiken. Ik weet nog niet wat
het voor een boodschap te. In werkelükheid
ik weet noch begrÜP iets van het heele
geval. Ik kan je alleen vertellen wat er van
daag gebeurd te. ZU zeggen dat ik je precies
kan vertellen wat Ik wil dat het er in het
minst niet aan toe doet wat ik je zeg Eigen-
lUk wordt ik verplicht (dit alles gebeurt onder
dwang) je de volle waarheid te vertellen. Het
is noodzakelük. zeggen ze, dat je ziet wat zü
kunnen doen.
„Ik veronderstel, dat Kentover je heeft ver
teld. wat we 's morgens hebben gedaan. Nadat
we wat gewinkeld hadden, gingen we naar
Blanchard om te lunchen, ik stuurde den
auto en ook Kentover weg onder voorwaarde
dat zü op een bepaalden tüd moesten terug
Op 6 Mei zal te St. John ter gelegenheid
van het zilveren regeeringsjubileum van den
konlng van Engeland een reusachtig vuurwerk
worden ontstoken.
Des middags zullen vuurpülen voor de
schoolkinderen vlaggetjes en gekleurde figuur
tjes laten vallen.
Overal op het eiland worden thans voorbe
reidingen getroffen voor de aanstaande feesten.
„Tk ben alleen nog maar even komen aan-
loopen, dokter," omdar ik me zoo dikwüls oog
erg ongerust maak.”
„U behoeft zich niet de geringste zorg to ma
ken, mevrouw. Ter geruststelling kan ik er nog
aan toevoegen, dat ik anders ten opzichte van
zenuwpatiënten gewoonlUk uiterst gyeserveerd
in mün conclusies ben. maar in dit geva» durf
ik Wel een uitzondering te maken. Uw man zal
binnen zeer korten tüd volkomen genezen zün,
mits u zorg draagt, dat hü zich strikt aan mün
voorschriften houdt.”
„Daar kunt u van op aan. dokter."
Dr van den Berg stond op en geleidde zün
bezoekster naar de deur.
.Mevrouw, u vindt den weg weDS^^—
„Dank u, dokter.”
Dr. van den Berg belde voor den volgenden
patiënt.
De toegangsdeur van de wachtkamer werd
geopend. Vliegensvlug schoof een gemaskerde
man naar binnen, draaide het sjot om en stond
in een oogwenk tegenover het schrijfbureau
van den dokter, den blinkenden loop van een
revolver op diens voorhoofd richtend.
„Handen hoog! En gauw!”
Dr. van den Berg vertrok geen spier van het
gelaat. Hü bleef bewegingloos zitten en richtte
zün scherpe oogen achter de glinsterende brllle-
glazen recht op die van den bandiet
„Geen kunsten!” siste deze. „Handen hoog, of
ik schiet!”
Dr. van den Berg bracht kalm beide handen
naar het voorhoofd en bleef den Indringer
scherp aanzien. Deze liet den arm met de
dreigende revolver een weinig zakken, en stiet
haastig uit:
„Blüf zitten in die houding, en luister naar
ligt gekneveld in
Ik ben de
laatste bezoeker. Geen mensch kan je dus hel
pen. En geen kik, of ik schiet!”
Andermaal richtte hü de revolver
voorhoofd van den dokter.
„Opstaan! Die brandkast openmaken en vlug
het geld, dat erin zitRuim vierduizend gulden
van de kankerbestrüdlng. Je ziet, dat ik vol
komen op de hoogte ben!”
Dr. van den Berg bleef bedaard.
„Ik begtn u te begrijpen,” zei hü langzaam,
„het spijt mü. dat ik u niet van dienst kan zün.
tenminste niet in dit opzicht. U ziet mü blük-
bear voor dokter Van den Berg aan, doch deze
bevindt zich op het oogenblik in het gebouw
van het kankerinstituut, juist in verband met
de opbrengst der laatste collecte, over de aan
wending van welk bedrag thans wordt beraad
slaagd. Deze collecte was een groot succes. Te
zamen met de nagekomen giften bUna zes
duizend gulden. Een mooi bedrag! Dr. Van den
Berg heeft het inmiddels reeds aan het bestuur
afgedragen Maar in verband hiermede neem
ik dezen middag zün spreekuur waar. Dr. Rob
bers is mün naam, en geld is hier noemens
waard niet aanwezig.”
De indringer zei niets, en keek recht in de
scherpe, fasclneerende oogen van den genees
heer.
„Maar dit neemt niet weg," hernam deze,
„dat ook ik misschien wel in staat ben u te hel
pen. Doet u dat doekje maar van uw gezicht
weg, en legt u dat pistool maar bü die andere
moordwerktuigen.”
Hü wees op een tafeltje met chirurgische in
strumenten.
„Deze zün in bevoegde handen even onge-
vaarlük als uw ongeladen revolver.”
„Hoe weet u dat?”
••••ssss«ssssassssss*ss»»s»sa»ss»sss(s»»ss«»»»sssssai
geheel of gedeeltelük. Wat is uw beroep?”
.Kellner in een nacht-sociëteit, dokter.”
„Zoo. vriend. Ja, dit beroep te voor uw gestel
nu niet bepaald he* voordeeligst. Ik geef u
dringend in overweging voor het vervolg den
nacht slapend door te brengen. Vóór alles hebt
u rust noodig, veel rust en veel frtesche lucht.
Wellicht is er in uw beroep een functie in een
buitenzaak of aan het strand te vinden,
dat gaan?”
„Ik weet het niet, dokter.”
.Luister eens goed, vriend. Ik neem je dat
van zoceven niet zoo heel erg kwalük. Wü ma
ken nog wel andere dingen mee. je bent In
hooge mate overspannen en je manier van doen
was dilettanterig, op het belachelüke af. Er te
hier geen kelder in huis, en zoo je al een
dienstmeisje ..gekneveld” zoudt hebben, dan te
er toch nog meer personeel in huis. Maar ik wil
dit bewaren als beroepsgeheim. Men verwüt ons.
medici, wel eens. dat we een patiënt niet anders
beschouwen dan als een bakker zün broodje of
als een koopman zün handeteartikelen. Hierin
schuilt misschien een grond van waarheid,
maar dit voorval wil ik in ieder geval anders
beküken dan de rechter het zou doen.”
Dr. Van den Berg zweeg een oogenblik, en
vroeg dan op zeer vertrouwelüken toon:
„Vertel me eens eerlük. wat te het? Schulden,
zorgen? Of hebeucht?"
„Ik weet het niet, dokter.”
„Ik weet het wél, vriend, de
sterke drank."
Dr. Van den Berg nam zün recepten-blocje,
en sprak verder onder het schrüven:
„Ik zal Je een kalmeerend middel
Neem een paar dagen rust, drink wat veel melk,
en laat die nachtkroeg in den steek. Je zult er
wel bü varen.”
Hü reikte hem de hand, waarin de indringer
de züne legde.
„Ik ben wel degelük dr. Van den Berg, en in
dien je verder mün raad mocht noodig hebben,
weet je me te vinden. Wat hier gebeurd en be
sproken is. blüft onder ons. Maar pas op voor
die borrels. Je gaat er mee naar den kelder en
een volgend maal zou Je misschien tegenover
je vüand staan.”
Dr. Van den Berg stond op. nam een bos
sleutels uit zün zak, en opende het brandkastje:
„Hier ligt het geld voor die ongelukkige kaa-
kerlüders. Je gunt het hun toch, niet waar?”
De indringer legde zün gevulde beurs bü het
bankpapier.
