de vrouw IN ZUID-AFRIKA
eten dag
<KdwbAaal
WUl
O
3W
DIEFSTAL?!
I
I
I
i
r
Sw
I
lil
I
fl
s
nh
II
I DE ENGELSCHE KAPERS
a
l’i
I
Pi
!i
4
EEN LAND WAAR MEN
„DIE FRAUEN EHRT’
gniiiiiiwiaiiiimuiMiillllllfilllllllWiiliiiaffliiiiliiiiBiiM hihmiiib
Pi
hi
WOENSDAG 17 APRIL 1935
Egyptische gangsters
Oud-Parijs verdwijnt
II
Het Fasheda-incident
Geheimzinnige tuin
van
een
Malariabestrijding
y
I
A
si
Nieuw wereldrecord
5
DOOR J. S. FLETCHER
Op het werkend meisje
ziet men niet neer
Een ongeluk komt nooit
alleen
In den greep
inktvisch
MJ verlies van «en hanm
een voet et een oen
Voor Je energieke vrouw die iet»
op wil bouwen, ligt hier een
onbeperkt terrein open
I I
De correspondentie
in persoonlijkheid
3
A T T A °p blad ,Jln tnBeTOl?e d® veraekeringsvoorwaarden tegen TJ* ’TKG **0 levenslange geheele cmgeéehlitheld tot werken door 17 Ml een onE*F*l 17 9EG
/A I 4 <r< rA J IN IN JCd O ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeerlngen 1 f M Vb* verlies van beide armen, belde beenen of belde oogen JT 4 Uvs" doodelljken pfloop A éfaiv Va
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
cp
I
willen
nemen.
pj
i
4
S’
A
t
lachte
HOOFDSTUK XXXII
DOCTOR FROBENIUS
alsof
dit
dat
Dl
I
I
I
i
kamen ge-
raven moest
•tepel hield
heb
om
Tot Hal In een hoek van een der zalen een vree
sdij k afgodsbeeld ontdekte, een zevenkopplgen draak.
De oogen van de koppen lichtten op geheimzinnige
wijze, en tot zUn groote verbazing zag Hal, dat leder
oog een diamant was van hooge waarde. Op zijn ge
schreeuw kwamen de anderen nader.
Jimmie
Hjj moest
Een studente van het Instituut voor licha
melijke ontwikkeling te Leningrad beeft een
wereldrecord gevestigd door zonder Zuurstof
apparaat «en parachutesprong van 8350 meter
hoogte uit te voeren. De daling duurde 33 mi
nuten en de landing geschiedde op 30 K.M.
afstand van de plaats waar de sprintster het
vliegtuig had verlaten.
met goud en kostbare steenen. In het binnen
ste van den tempel dat van een buitengewone
pracht was, had hü een ge wijd en voetafdruk
gezien.
Ondanks alle gevaren die er aan verbonden
schijnen te zijn, hebben de jongelieden zich
evenwel niet ervan laten weerhouden den berg
te bestijgen.
ander.
zeggen,
I
Met lantaarns werd in de gangen ei
zocht naar den grooten sch at, die hier b
liggen. Maar niets werd gevonden. De
haar geheim verborgen.
I
De begrafenis van generaal Jean Marchand
In zijn geboorteplaats Thoissey (Aln), nadat het
stoffelijk overschot van den generaal, die in
Januari van verleden jaar op zeventigjarigen
leeftijd overleed, voorloopig In den Dóme des
Invalides te Parijs begraven was geweest, roept
de herinnering wakker aan het Fasheda-lnci-
dent, In den Soedan, dat 37 jaar geleden zoo
veel gerucht maakte en Engeland en Frankrijk
op den rand van een oorlog bracht. Drie jaar
nadat Engeland In 1895 het Njjldal tot een zij
ner invloedsspheren had geproclameerd, ge
raakte generaal Marchand, die aan het hoofd
stond van de troepen, die tot taak hadden de
Fransche missie in het brongebled van de
Oebangl te beschermen, in het gebied van den
Witten Nijl in gevecht en versloeg hü de Der-
wlschen, waarna hij Fasheda binnentrok, daar
een fort bouwde en er de Fransche vlag heesch.
Kitchener, die toen Sirdar was, spoedde zich
in een sloep naar het Zuiden, heesch te Fas
heda de Engelsche vlag en eischte van generaal
Marchand, dat deze zich terugtrok. Dit wei
gerde Marchand evenwel
Er volgde een periode van groote spanning,
waarin Engeland aan Frankrijk een ultimatum
stelde, doch het incident werd op vreedzame
wijze beëindigd, nadat Frankrijk aan generaal
Marchand opdracht had gegeven den post en *t
omliggende gebied te ontruimen.
Ook de Egyptische -gangsters’* hebben zich
thans de Amerikaansche ontvoerlngsmethoden
eigen gemaakt en er te Alexandrië zelfs nog
plaatselijke verbeteringen in aangebracht. In
plaats van een kind of een rijken man te ont
voeren. hebben zij zich meester gemaakt van
een lijk. De erfgenamen van een der rijke no
tabelen in een dorpje in Boven-Egypte. die pas
overleden was, ontvingen kort na de begrafenis
een briefje, waarin werd medegedeeld dat het
lijk gestolen was en dat het voor een losprijs
van 1000 pond aan de familie zou worden terug
gegeven.
Onmlddellijk werd een onderzoek ingesteld en
na lang zoeken vond men het lijk aan den
oever van den Nijl, bedekt met steenen en half
onder water. De ontvoerders ontvingen geen
losgeld, doch werden inplaats daarvan gear
resteerd.
II
Een inwoner van San José is aan een vreeee-
lüken dood ontsnapt, doordat een vriend hem
uit den greep van een Inktvisch heeft kunnen
bevrijden. De man was aan het strand aan het
visschen en stond in verband hiermede tot aan
zijn middel in het water, toen een Inktvisch
zijn ruim twee meter lange vangarmen om hem
heen slingerde. Hoewel hij wanhopig voor zijn
leven vocht, slaagde de man er niet In aan den
ijzeren greep van het monster te ontkomen.
Zijn krachten namen snel af en langzaam werd
hij onder water getrokken.
Inmiddels had een vriend van den ongeluk
kige. door diens hulpgeroep op het gebeurde op
merkzaam geworden, zich te water begeven en
begon hi) met een mes op de vangarmen van
het monster in te hakken. Zoo vlug kon hij
echter niet een der vangarmen afhakken of er
kwam een andere voor in de plaats.
Pas toen hij zijn mes verscheidene malen tus-
schen de oogen van den Inktvisch had gestoken,
verslapte diens greep en kon het slachtoffer,
dat volkomen was uitgeput en van angst stond
te beven, bevrijd worden. Zijn geheele lichaam
was overdekt met roode striemen door de enor
me kracht waarmede het monster hem omkneld
had.
De inktvisch, die later dood werd gevonden,
bleek een middellijn van 4% Meter te hebben.
Toen eenige personen zich in een huis in
Brooklyn met een kaartspel vermaakten, stortte
de vloer plotseling onder hen in, waardoor zjj
eenige meters lager in een groentewinkel te
recht kwamen.
Door den val was een gasmeter beschadigd,
waardoor het gas de ruimte vulde, waar de on-
gelukkigen in hun benarde positie zaten. Tot
overmaat van ramp werden eenige zakken
aardappelen In den val meegesleurd, zoodat een
ware aardappelregen op de reeds zoo zwaar ge
troffenen neerdaalde.
De politie kwam hen echter spoedig te hulp,
voordat er ernstige ongelukken gebeurd wa
ren.
Maar het volk met zijn priesters en soldaten, dat
eenmaal in oer-oude tijden hier geleefd en gebeden
had. was verdwenen en de blanke menscHen konden
ongestoord doordringen in de geheime vertrekken
van den eens zoo machtigen tempel van de Zon.
1
Jimmie cynisch. werd
I i|
De laatste jaren hebben geleerden voort
durend gezocht naar een nieuw chemisch pre
paraat dat de kinine zou kunnen vervangen én
een snellere genezing van malaria mogelijk zou
maken.
Proeven, genomen met een nieuw product,
acrichine, hebben buitengewoon gunstige resul
taten opgeleverd. Voor de behandeling van
malaria moet kinine in zeven maal zoo groote
doses worden toegediend als het nieuwe acri
chine, een synthetisch preparaat, dat de ver
schillende vormen van malaria in veel korter
tijd geneest dan kinine en dat ook niet de door
dit laatste middel teweeggebrachte ongunstige
verschijnselen veroorzaakt.
Acrichine is een buitengewoon gecompliceerd
chemisch product. Het technologisch winnlngs-
proces neemt 35 dagen in beslag. Voor de be
reiding van acrichine zijn ongeveer 40 soorten
van verschillende gecompliceerde chemische
stoffen noodig en uit 20 ton van deze stoffen
verkrijgt men 1 ton acrichine.
In het district Noginsk, nabij Moskou, zal
een acrichine-fabriek worden opgericht met een
jaarproductie van 45 ton. Voor den bouw dezer
fabriek is een bedrag van 100 mlllloen roebel
uitgetrokken.
in huls heeft.
Zoo dan behoeven ze hem de td'e-
Crammen niet van het postkantoor te brengen,
Bel Jimmie onschuldig.
Neen, we hebben natuurlijk geen postkan
toor. De telegrammen worden gestuurd naar het
kantoor, eenige mijlen verder op. Maar zooals
ik zei. Doctor Frobenius heeft zijn telegraaf
kantoor midden in zijn huls. En telefoon
ook zy zeggen, dat hij met menseben in
bij levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door
verlies van beide armen, beide beenen of beide oogen
-
43
Komt zeker jagen? veronderstelde Jim
mie. Lijkt me wel een mooie omgeving voor de
Jacht, zou ik zoo zeggen.
De waard lachte.
Jagen! riep hij uit. Juist niet. Hij stu
deert allemaal boeken en papieren daar
binnen mgi zegt duizenden en duizenden
boeken. HU is een oude man. trouwens. Neen
hu nam dit huls, toen de oude kolonel
Warrinour gestorven was. HU bracht al zün
boeken en papieren, Instrumenten en andere
zonderlinge dingen mee, en hü blUft altud
binnen. Hoogst zelden wandelt hü eens door
de tuinen. Maar die telegraaflUnen I -*- geen
wonder, dat ze u opvielen, dat is met iedereen
Zoo. Men zegt, dat hU een telegraafkantoor
En toen gebeurde het.toen las hü
zekeren dag een advertentie:
.Voelt u zich minderwaardig? Raadpleeg mij
en bebeerach de omstandigheden! Verwin dB
wereld! Zet uw eigen zm door! Triomfeer! Pro
fessor Putbus, Huize Energica, Mimosa-weg.”
Jacob ging naar Huize „Energica”, Mimosa-
weg. HU praatte met professor Putbus. En pro
fessor Putbus vertelde hem, dat hij een mooi
geval was.
„In een half jaar tijds zou ik u van uw min
derwaardigheid af kunnen helpen.*' verzekeide
hem de professor. „Ik zou een heel ander
mensch van u kunnen maken. Aan één les per
week hebt u genoeg. Dat sou u 300 gulden kos
ten. Maar t is het geld waard.”
Jacob vond dat ook. HU haalde s*n cheque
boekje uit de schrijftafel, toen z’n vrouw niet
keek. HU haalde 300 gulden.
lederen Maandag Het hU zich een uur lang
behandelen door
professor Putbus.
HU leerde kracht
termen van bul
ten, oefende zich
in het zetten var.
een stalen ge
zicht en kon be
ter dan al z’n mede-leerlingen de aandoenin
gen van het stalen gezicht van professor Put
bus afzien. HU maakte allerlei meerderhelds-
oefeningen en muntte er in uit.
lederen morgen repeteerde hU ze; eerst in
de badkamer, dan in de tram en vervolgens op
't kantoor tegen den loopjongen. HU voelde zich
grooter, sterker, gewichtiger. HU voelde, dat hü
de omstandigheden begon te beheerschen, de
wereld te verwinnen, z’n eigen zin door te net
ten; dat hU begon te triomfeeren!
Toen het half jaar om was, drukte professor
Putbus hem met warmte de hand.
„We zün geslaagd.” zei de geleerde man. „We
zün er. Nu bent u tot alles ter wereld in staat.
Oa, zie en overwin.”
Jacob knoopte z’n jas dicht en ging naar huis.
HU sloot z’n deur open, ging naar binnen, deed
de deur dicht en stapte naar z’n vrouw.
,Jk ga vanmorgen een auto koopenl" zei hU.
„Wét ga je?" vroeg z’n wederhelft.
„Een auto koopen. En we gaan dit jaar met
de vacantie naar Ostende. En volgende week
verhuizen we naar den Boulevard. Bi Ik koop
een alpino-petje en neem radio.”
Z’n vrouw sprong op hem af en wees naar
de deur.
„Er uit!” schreeuwde sU. „Er uit.... tot je
weer bü je verstand bent! t Is uit met al dat
geredeneer hier in huist We praten niet meer
over wat we doen! Dut wil zeggen: ik praat en
J U doet. Er uit!”
Jacob had een gevoel, alsof hU in z’n nek en
bU s’n oor gegrepen werd. HU beschreef een
boog door de lucht en kwam in een bloembed
terecht. Toen hü overeind kwam, zat z’n ge
zicht vol natte aarde.- Schaapachtig keek hü
z’n vrouw aan.
„Zal ik je eens vrat vertellen?” riep ze. „Ik
heb een correspondentie in Persoonlijkheid ge
volgd van professor Putbus, en van nu af zal
ik je aanpakken, zooals ik Je van *t begin af
had moeten aanpakken. Je kunt binnen komen,
als je weer bU je zinnen bent. Geen minuut
eerder.”
En ze wierp de deur voor Jacob s neus dicht.
Temidden der wildernis, die den Adamsberg,
den heiligen berg van Ceylon, omringt, heeft
men een geheimzinnlgen tuin ontdekt, vol met
heerlUk geurende bloemen en planten.
Nergens in dezen tuin was een onverzorgd
plekje en geen enkele plant is meer dan een
meter hoog. Toch was er mUlen in den omtrek
geen levend wezen te bekennen.
Deze raadselachtige ontdekking is gedaan
door een groep jonge moedige mannen, die op
zoek zün gegaan naar de Heilige Grot van Cey
lon, die zich nabU den Adamsberg zou bevinden.
Deze grot, bekend als Dava Gulava, is een
der 16 heilige plaatsen, die speciaal In de Pali
Stanza, een der heilige geschriften van het
Boeddhisme worden genoemd.
Hoewel de andere vüftien plaatsen bekend
zUn, is nog niemand erin geslaagd Dava Gulava
te ontdekken.
Sommigen zeggen, dat de grot zich aan den
voet van de Bona Samanala bevindt, anderen
op een der toppen. Deze berg heeft twee top
pen, die volgens de overlevering, door booze
geesten zouden worden bewoond en waar nog
nooit een levend wezen is doorgedrongen.
Velen hebben getracht de Heilige Grot te
vinden, doch geen hunner is ooit gezond terug
gekeerd.
Eens trachtte een priester den top van den
berg te bereiken. Na tot op korten afstand van
den bergtop te zUn genaderd keerde hU krank
zinnig terug, niet in staat te vertellen wat hü
had gezien.
In 1857 heeft een aantal Boeddhistische mon
niken een poging gewaagd om den berg te be
klimmen. Eenigen hunner werden reeds spoedig
door grooten angst aangegrepen en keerden
terug. De meer stoutmoedigen van hen hielden
vol, doch voordat zU den top hadden kunnen
bereiken, verloren zU het bewustzUn.
Een der monniken verklaarde nadat hü weer
bU was gekomen, dat hU een visioen had gehad
van een prachtlgen tempel, rUkelük versierd
dat
de
te
tegelUkertUd mUn
begrUpt
zich vlug achter eenige hooge struiken. Daar
bleef hU even staan, om te overwegen hoe
hU beste het huis kon naderen. Er waren ver
schillende paden, doch die moest hU natuurlUk
vermUden er zou zich al te spoedig een
vUand kunnen vertoonen. Daarom liep hU snel
en gebukt naar een volgenden struik en zoo ver
der van de eene naar de andere dekking.
Juist toen hU ongeveer tegenover zUn doel
kwam, zag hU twee dames vóór de Fransche
vensters verschUnen. ZU kwamen naar bulten
en wandelden op en neer over een klein terras.
Jimmie herkende haar als de markiezin van
Scraye en.... mevrouw Wythenshawe.
Jimmie’s hart klopte wild, toen hU zün
dame van Wilton Crescent zag. Dit was een
bewUs, dat het niet heelemaa! in orde was, want.1 was
waar deze twee samen waren, daar....
Jimmie hield plotseling zUn adem in en
maakte zich zoo klein mogelUk achter zUn
rhododendrons. Voor een ander venster van
het huls verscheen een van de meest zonder
linge figuren, die hU ooit gezien had. Heb.was
een lange, magere man, wiens hoofd veel te
groot scheen voor het lichaam, zUn witte haar
scheen veel te luxueus, zelfs voor het groote
hoofd; in zUn gelaat, bleek en wat vergeeld,
schitterden een paar donkere, vurige oogen:
zUn handen lang en slap waren steeds in be
weging; zUn magere ledematen waren verborgen
achter een eenvoudige zwarte kleedlng. De man
wuifde met zUn hand naar de twee dames; zU
sagen die beweging en liepen zoo snel mogelUk
als slaven naar een meester, wiens macht
,ovsr Jev»n en dood bagdMkk Het drietal eer-
-r-s Una 20 jaar had Jacob er naar gesnakt z’n
vacantie in Ostende door te brengen.
-L> Maar ook bUna 20 jaar was t zóó ge
gaan:
„Wat zuHen we doen. Jacob?"
,Jk zat net een plannetje te bedenken, kind
lief. Misschien konden we 1 eens met Ostende
probeeren.”
„Hè neen, niet naar Ostende, Jacob. We gin
gen toch altUd naar Scheveningen.”
.Ja, dat weet ik. Daarom dacht ik juist, dat
Ostende voor de verandering wel eens aardig
zou zUn.”
.Maar we zUn zoo aan Scheveningen en aan
de pier gehecht, Jacob. Daar zUn we t eerzte
jaar van ons trouwen geweest. Voor mU is T
geen vacantie, als we niet naar Scheveningen
gaan. Al onze kennissen gaan naar Schevenin
gen. We kunnen in....”
,Ja T is goed, vrouwtje. Ik....-
kinderen krUgen vast en zeker een zon
nesteek of zoo iets. Mevrouw Prik is ook eens
een keer in Ostende geweest. Ze zei....”
„1 Is goed, 1 is goed. We zien er van af”
W4Ar van af?”
„Van Ostende. We zullen naar Scheveningen
gaan.”
„Maar waarom heb je dat dan niet direct
gezegd, Jacob? Je bent ook altud zoo moellUk
We krijgen nooit iets voor elkaar of er moet
uren over gepraat worden.”
„Ja. schatik bedoel neen, schat. Denk er
maar niet meer aan. We gaan naar Schevenin
gen. Zeg maar niets meer.”
En ze gingen naar Scheveningen. Jacob ver
slagen en zich afvragend, waarom hU zoo was.
HU had al 10 jaar naar een wagentje gesnakt.
Maar ook al 10 jaar was het zóó gegaan:
„Wat heb je daar, Jacob?”
„Een prUscourant van auto’s.”
„Wat moet je daar mee?”
„Nu. ik was benieuwd....”
„Heb Je vanmorgen de krant gelezen?”
„Neen.”
„Man, vrouw en drie kinderen verongelukt in
een Chevrolet, op een onbewaakten overweg.’
„Ja, vrouwtje, zulke dingen gebeuren. Als de
menschen roekeloos rUden
„Zé zeggen, dat die man altud buitengewoon
voorzichtig reed. En evengoed is hU veronge
lukt. Er staat nóg een geval in de krant. Jong
paartje, pas verloofd. Nieuwe wagen. Alles leek
prachtig in orde. Maar opeens sprong er een
band. Allebei dood.”
,Ja, kind, zulke dingen....”
„Je wilt ons belden toch zeker niet laten ver
ongelukken?"
„NatuurlUk niet."
„Waarom wil je dan een auto koopen?”
„Dat zeg ik toch niet.”
„Waarom praat je er dan zoo lang over, Ja
cob? Als je geen auto wilt koopen, waarom ver
knoei je dan je tUd met een auto-boekje? "t Is
eenvoudig niet te begrUpen, Jacob, maar over
de allereenvoudigste dingen moet ik uren lang
met je redeneeren. vóór je.,..”
.Maar ik ga geen auto koopen, schat.”
„Waar praten we dan eigenlijk voor?"
„Dat weet ik ook niet.”
HU had al drie jaar een alpino-petje willen
dragen, maar....
HU had al vUf jaar een huls op den Boule
vard willen koopen, maar....
HU had al zes jaar radio
maar....
Maar.... maar.... maar.... dat was het ge
weest en nu nog, zoolang hU zich herinneren
kon.
Parijs ml een zUner oude buurten moeten
missen. Het 800 jaar oude Quartier Maubert aal
worden gesaneerd en het net van nauwe boch
tige straatjes, sloppen en gangen zal plaats
moeten maken voor moderne gebouwen en
breede straten.
Een, paar gebouwen met historische waarde
zullen evenwel blüven staan, oa. de kerk 8t.
Julien ie Pauvre en de taveerne ,jBt. Julien
dans sa barque,” die het oudste uithangbord in
ParUs heeft.
Het Quartier Maubert dat er nog vrUwel het
zelfde uitziet als in de twaalfde eeuw, was eens
de zetel van de Unlversitelt van Parijs. De Rue
Fauarre, waar Dante volgens de biogra-
phieen van Bocaccio de colleges bUwoonde,
heeft geen enkele wurging ondergaan. Ook
Erasmus en Francois Villon leefden daar.
In een hofje in de Rue St. Severin kan men
nog een Romelnsche mUlpaal zien, die het be
gin van den Romeinschen weg naar Orleans
aanduidde.
De dagen van Maubert zUn thans echter ge
teld en reeds zUn de sloopers begonnen met het
afbreken van deze schilderachtige wUk.
zag u al vanaf het moment, dat u op de flets
hierlangs reed. Ik gag u terugkomen en door
de heg krulpen.
Zoo, onderbrak Jimmie hem. En nu?
Nu moet u uw handen boven het hoofd
houden, totdat ik zeg, dat ze weer kunnen
zakken.
Met zUn linkerhand voelde hU in Jimmie’s
zakken en haalde diens beurs te voorschijn.
Ik bad u toch wel kunnen vertrouwen
dus geen wapens! Dat is om er uw geld in op
nietwaar? U zou er maar last
en inwoning, unlformtoelage en gemiddeld hon
derd pond per Jaar. De salarleering hangt van
de ondervinding af. Hollandsche verpleegsters
zUn hier, dank de prima opleiding in Holland,
zeer gewild en het Nederlandsche verpleegsters
diploma wordt hier erkend.
Ik heb u slechts enkele voorbeelden ge
noemd om u een denkbeeld te geven welke
vooruitzichten ons land voor de vrouw biedt. Be
denk Wel; welke betrekking ge ook bekleedt,
men laat u hier nooit voelen, dat ge onderge
schikte zUt zoolang ge uw plicht doet. Men be.
handelt u als een gelUke en met „égard”, iets
wat het werken zoo prettig maakt en oorzaak
is, dat men zUn beste krachten geeft.
Voor de vrouw met energie, de vrouw, die
zelf iets op wil bouwen en eigen meesteres
zUn, ligt hier in dit zonneland, dit land van
welvaart, een onbeperkt terrein open.
De vrouw die hier eenmaal woont, hetzU zU
getrouwd of in betrekking is of een eigen zaak
drUft, leert dit land, waar men „die Frauen
ehrt” Hef hebben als een tweede vaderland.
Een moment wist Jimmie niet, hoe hU het
met zichzelf had, zoo was hu geschrokken. Het
hU alles om zich heen voelde
draaien; of alles leven en herrie maakte. HU
wist dit gevoel van machteloosheid echter
spoedig te onderdrukken. HU keek deu man
met den revolver aan.
Handen omhoog, mUnheer Trickett!
Jimmie begreep, dat weigeren niets zou
helpen, dus stak hU zUn handen omhoog.
Je behoeft anders niet bang te zUn. zei
hU kalm. Ik ben niet gewapend.
U kunt van mU moellUk verwachten,
ik u op uw voort! geloof, antwoordde
Ik wil u wel het genoegen doen,
dat ik u geloof, maar zal toch
J voorzorgsmaatregelen tref
fen. U begrUpt münheer Trickett, dat ik
hier niet de baas ben. MUn plicht is te wa
ken over deze tuinen en natuurlUk
ook te letten op bet volk, dat komt.
nbekend maakt onbemind! Zuid-Afrika
is voor het gros der bevolking in Euro
pa nog steeds een vrUwel onbekende
grootheid. Men heeft van Kaapstad, Johannes
burg, Durban en mogelUk Pretoria gehoord en
weet, dat in Afrika goud en diamanten gevon-
den worden en denkt, omdat het een land van
zwartjes is, dat wU blanken er niet behoeven
te werken. Niets is minder waar! De blanken
van beider geslacht moeten hier werken en
dlkwUls hard ook. Doch het werken is hier
prettiger dan elders. Hoe dit komt is moellUk
in een paar woorden te zeggen. MogelUk is het
de vrUere omgang en bet geringere standsver
schil. Hoe het ook zU. een feit is het!
Niet alleen het werken hier Is prettiger, doch
ook het leven. ZU. die eenigen tUd in Zuld-
Afrika gewoond hebben adopteeren het als hun
tweede vaderland en willen niet meer weg.
Zuld-Afrika is een land waar men geen
standsverschil kent. Ieder is hier geHjk en men
gaat hier genoeglUk met elkaar om. Een on
schatbaar iets, dat men ook in de andere En
gelsche koloniën vindt, zU het niet in die mate.
Het verrukkelUke klimaat behoef ik niet te
roemen, dat is u allen wel bekend. Waar ik wel
den nadruk op moet leggen, zUn onze hulzen.
ZU zUn meerendeels slechts één verdieping hoog
en ulterjnate gerlefebjk ingericht met electrisch
Hebt, electrlsche kachels, etc.
De meeste huizen liggen in de groote tuinen,
vol prachtige bloemen en beerlUke vruchten-
boornen en zUn, daar men niet in de binnen
stad woont in de stille voorsteden gelegen, zoo
dat men het wonen hier het best vergelUken
kan met het wonen in plaatsjes als Bloemen-
daal. Santpoort of Bussum.
Terwijl men in Europa nog met werkloos
heid, verhooglng van belasting, verlaging van
salarissen en dergelUke uitvloeiselen van den
grooten oorlog te kampen heeft, gaat men in
Zuld-Afrika, nadat einde 1933 de goudstan-
daard verlaten is, een periode van voorspoed
tegemoet. De belastingen zUn verlaagd, de sa
larissen weder op het oude peil teruggebracht.
Het zonneland biedt heden kansen, zooals geen
enkel land ter wereld, vooral voor de vrouw!
Met bet toenemen der welvaart namen de
zaken en kantoren meer personeel smn en al
Spoedig ontstond een tekort. De vraag was
grooter dan het aanbod! Zoo zUn vandaag goe
de typiM^n niet te krUgen. De diverse oplei
dingsinstituten weten niet hoe aan de vraag
naar gekwalificeerde typisten te voldoen. Een
goede typiste, tal van buitenlandsche meisjes
werken als zoodanig, is zeker direct een betrek
king te krUgen tegen een behoorlUk salaris;
d wz. een salaris, waarvan zU haar pension
kan betalen en zich een zekere kleine luxe kan
permltteeren, iets wat zU zeker in het oude
vaderland niét altUd doen kan.
De groote zaken hebben ook een geweldigen
personeelhonger. kunnen steeds meisjes
als winkelbedienden, pakaters, telefoonjuf
frouw, enz. gebruiken. Trek n!M uw neus voor
deze betrekkingen op. ZU worden redelUk goed
betaald en men ziet heusch niet «p u neer
«ndat.... ge winkeljuffrouw zUt. Alle kringen
staan voor u open; ge'verdfent immers op eer
lijke ep fatsoenlUke wUze uw brood redeneeren
wU hier.
De vraag naar meisjes in de huishouding,
vooral op het platteland, is zeer groot. De oor
zaak hiervan is, dat de hier geboren meisjes,
hetzU Engelsch of Afrikaansch, een onverklaar-
baren Ingeborg!) afkeer voor deze betrekking
hebben, die daar gU steeds de hulp van één
of meer zwarte bedienden hebt, lang niet zoo
zwaar is als in het oude vaderland. Meii krUgt
vrUen kost en Inwoning en een paar pond per
maand.
De hospitalen in de groote steden kunnen
steeds verpleegsters gebruiken. Geen dag gaat
•r voorbU of men leest een advertentie van ’t
één of andere hospitaal, dat één of meer ver
pleegsters noodig heeft. Men krUgt vrijen kost
dween, waarop Jimmie een diepen zucht lóosde
en zich even uitstrekte.
Frobenius! mompelde Frobenius! Of
de dul....
Een tikje op zUn achterhoofd was de oor
zaak, dat hU de laatste woorden niet uit
sprak HU keerde zich om.... en keek recht
In den loop van een revolver en achter die
revolver stond een groote, grimmige kerel
te bergen, nietwaar? U zou er maar last
van hebben.
Nu, u kunt uw handen laten zakken, keert
u om en loop vlug door de aanplanting naar
de zUdeur, die u ziet in het achterhuis.
En veronderstel, dat ik het niet doe? vroeg
Jimmie.
Kan ik niet veronderstellen. Ik houd u nog
voor een man met hersens. Alia, vooruit,
mijnheer Trickett.
liep in de aangewezen richting
er zich bU neerleggen en het leek
hem zelfs wel wat. Covert Lodge te kunnen
binnengaan.
Je schUnt goed op de hoogte te zUn van
mUn naam, lachte Jlmmle, toen sU samen
door de aanplanting liepen. Hoe weet je, dat
1k Trickett ben?
Had een beechrUving van u gekregen,
antwoordde de man koel. Een heel nauw
keurige. Kleeren maken niet veel verschil,
weet u Ik heb al sinds gisterenmorgen op u
«taan wachtent
Ah!
verwacht?
HU verwacht je!
En wie zal die hU zUn!
Dat zult u spoedig zien. Gaat u maar
naar binnen en loop de eerste kamer rechte
in.
Jlmmle ging door de deur die gedeeltelUk
open stond en toegang gaf tot n kleine gang
of hall. HU liep door de volgende geopende
deur; nauwelijks had hU den drempel over
schreden, of de deur werd achter hem ge
sloten; hU hoorde een sleutel In het slot om
draaien. Wat het ook mocht beteekenen. h«
was een gevangene.
Jlmmle keek eens rond. HU was opgesloten
In een kleine kamer, ongeveer drie rneter in
bet vierkant. Er viel slechts weinig licht door
het eenige venster, dat hoog in den muur zat
en dat was beschermd door stevige traites. De
muren waren niet gepleisterd; het meubilair
bestond uit een oud eiken tafeltje en een egn-
voudlgen stoel. Het was koud in de cel en
Jimmie vreesde een verbluf van minstens
eenige uren. Voor echter de eerste tien minuten
waren verstreken, kwam de bewaker weer
terug.
Dezen kant, mijnheer Trickett, ast hU.
Doctor Frobenius wU u direct spreken.
HU ging op zU en beduidde Jlmflüe.
hU moest voor gaan. HU kwam nu in
gang, die met zware tapijten was belegd.
De deur aaa bet eind. Loopt u reeM
door. (Wordt vervolgd)
Amerika kan spreken zonder tan zün stoel op
te staan.
Jimmie dronk zün glas leeg, beloofde zün
fiets te komen terug halen en wandelde weg.
HU wilde meer weten van het huls. HU sloeg
een weg In die over een heuvel leidde en van
waaruit hU onmlddellük op het huls kon neer
zien, Er was echter niets büzonders te zien,
uitgezonderd dan de telefoon- en telegraaf
draden. Er heerschte een zekere bedrijvigheid om
het huis, die het des te moeiUjker maakte, het
van dlchtbU te naderen.
Jlmmle bestudeerde de situatie nog eens
goed en vond toen, dat hü het beste door het
gat in de heg, waarvóór hü eenigen tüd ge
leden had staan küken, kon krulpen en dan
langs wat struiken en jonge boompjes moest
trachten, ongezien de Fransche vensters te be
reiken. Er zat eenig risico aan dit avontuur,
ongetwUfeld maar hü wilde weten, welke
zaken Lord Scraye en zün stiefmoeder naar
deze mysterieuzen droomer met complete
telegraaf- en telefoonlnstallatie brachten.
Toen Jlmlme langs de heg liep, hoorde hü
een bsl gaan. HU keek door een kleine ope
ning en zag eenige mannen een achterdeur van
het huis binnengaan. Hü keek op zün horloge en
zag, dat het juist een uur was.
Bedienden-diner, mompelde hü- Een mooie
tUd, om naar binnen te sluipen er zal wel
niemand zün.
Er was niemand, althans zeker niet op den
weg, die rechtstreeks naar het huls voerde.
Jlmmle keek nog eens voorzichtig rond en
kroop door het gat in ds heg en aencbDOl
