PILSOEDSKÏ, POLENS HELD
aan
Met twee kameraadjes op a vont urenreis
den daq
EEN GROOT EN WAAR
VADERLANDER
ZATERDAG 18 MEI 1935
Ontdekten de Ieren
Amerika?
Hertog veroordeeld
Club der 1OO-jarigen
Van het smokkelfront
Overijlde goede daad
Gevaarlijk rookmiddel
Gandhi’s zwijgen
Ook een record!
Naar den Mount Everest
Is vliegen een sport?
Richards gewond
De puzzle voor de dag
bladen
Zyn krygtmantdenken kwam dik-
wjjla in bolting met het den
ken en willen der vele
partyleidert
a
zc
Hoog
DOOR BERTHA RUCK
pi«
Jon
do:
heid.
d:
w
tie:
10.000„staatsvijanden”
in Amerika
De verpersoonlijking
van eenvoud
De raad van
m m vriend
A 1 T C* A DriMMF’C op <Mt blad zijn ingevolge de verzekeringsvoorwaarden tegen IT ’TfXA bt3 levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door E* *7^0 - b,J 5e?..PnKeT*Vnet F
I AJÖVJIN Ui O ongevaUen verzekerd voor een der volgende ultkeertngen T DVe" verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen F f *>Ve” doodelljken afloop X een voet of een oo*
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
H v,#l
schrtfrt ons uit Wis
en
meenlng
dat ze van hem
nu
geprezen type van een meisje,
altüd voor den
je
dat zijn ze toch
1
1
ZUn gedachten werden boe langer hoe
somberder. Zou hü nog wel ooit zijn ouders
terugzien? Hier lag hü nu, In de hut van
een oude Chinees, midden tusschen de oer-
bosschen. De waterlanders kwamen te voor
schijn. Toen stond hjj op en ging op zijn
knieën liggen waarna hij een gebed op zei.
bereiken. Deze pogingen
‘rband met het buitenge-
forden opgegeven.
Misi
Hoq
Lof
Com
wegen, vervolgens auto’s en motorrijwielen en In
de laatste plaats pas door verkeersvliegtuigen.
Binnenkort zal In deze zaak uitspraak worden
gedaan en deze wordt met groote belangstelling
tegemoetgezlen.
ZONT
Ktvelae
dtnb
wok
doni
ÏONt
De
WC
van 1
ZA
van
tkech
2
Hl
col!
Pri
Om
om
E
Var
E
Jan
lijk
D
V
ren
•en.
Z.
óm
Mei
ZO
voor
tense
Elk
MA
van 1
DU
Pol—
WC
Jon*.
V»
ZA’
broek
m<
H<
Lo
va
zei
1
bei
H.
ter
Ing
Bt<
De Chinees bracht hem in een klein don
ker hokje en wees Pietje een versleten matje
aan waarop hl) hem beduidde dat hij daar
wel kon gaan slapen. Deze verblijfplaats
lokte Plet niet erg aan. maar hl) was zóó
moe. dat hij toch maar ging liggen. HU kon
toch echter den slaap niet vatten. Allerlei
gedachten gingen door zUn hoofd. HU dacht
aan vader, moeder en Marietje.
ZO?
inaan<
algemi
het vli
Hoogn
Predik
maj
1 uur
WO1
H Mii
Ligtha
Jescom
DOM
H. Ml
man).
ZAT
uur bh
Jes dei
uur kt
Half 8
•He p.
Zaterdi
te won
WU
•chap i
le. H
gebed
werk o
doende
van d.
wordt i
le. E
linnen
•amen
klein o
helm b
Deze
vragen
ten. W
0e nam
tige H.
Rustig viel hü thans in slaap. Maar hü
droomde heel raar. HU droomde dat hü op
een boot was, op reis naar Holland en toen
kwam er opeens een groote stortvloed over
bet dek en dreigde hem hee te sleuren. Met
een gil werd Pietje wakker.... en zag een
kleine Chineesch meisje voor hem staan.
dat hem met vragende oogen aankeek.
„Neemt dat heerschap geen notitie van je?
Ook niet op den dag. dat je met nem uit was
en de auto defect raakte?’’
rechterarm
doek en
De staat New York houdt het record voor
het aantal boomen, dat in 1934 in de Veree-
nigde Staten is geplant, en wel met 40.564.282
1919 Pllsoedskl met medewerking van Generaal
Haller, Fransche hulp en Poolsche volontalren
(van een staand leger kon toen nog niet ge
sproken worden) onder aeer moellUke omstan
digheden de Bolsjewisten versloeg. Zü waren
reeds vóór Warszawa; waren zü erin gekomen,
zU zouden het land bezet hebben en een prach
tig steunpunt hebben gehad voor hun trek naar
het Westen. De kaart van Europa zou er dan
heel wat anders uitgezien hebben. Dat Pllsoedskl
dus de man werd, die het herrezen Polen op
werkte. is vanzelf sprekend. Eveneens dat zUn
krUgsmansdenken, dat Is. recht op het doel af
gaan. dikwUls in botsing kwam met het denken
en willen der vele partUleiders. En als hU in
de Sejm dan in woede tegen dezulken ontstak,
dan vergat hü daardoor alle parlementaire vor
men en slingerde zün verwijten rond in een taal
die onwellevend, onparlementair, aelfs „onwelrie
kend” was en die ik niet gaarne zou herhalen!
Maar kan men van zulk een figuur anders ver
wachten? Daar stond en sprak de soldaat, een
eenvoudig, eerlUk man, die zijn leven gewaagd
en enorm geleden had voor de zaak, die hU ook
nu verdedigde.
..Mag ik den hooggeachten afgevaardigde van
X attent er op maken, dat....” enzoovoorts
dit was niets voor Pllsoedskl. Wie hem kende,
luisterde naar zUn duidelijke taal veel liever.
„Uitstekend.” zei ik. „Ik heb het geld al ik
weet niet hoe lang klaar liggen.”
We ontbeten onder algemeene vroolUkheid en
toen ik m’n woning verliet, liepen m’n zoons tot
onder aan de trap mee en riepen: hoera!”
Ik stapte in de tram om naar m’n bureau te
gaan. Een oude kennis die ik een paar jaar niet
gezien had stapte na mU in en kwam naast me
zitten.
„Goelen morgen, goeien morgen!” riep hü
„Hoe maak JU ’t? Je ziet er zoo opgewekt uit.
Iets aangenaams overkomen?”
„Wel neen.” zei Ik. „Een mensch kan wel blU
kUken al is hU ’t niet."
„Zoo, dat Is wat nieuws.”
„Toch is ’t waar,” reporteerde Ik. ,Je hebt
toch ook menschen, die er schrander uitzien en
het niet zünT’ -- ---
M n oude kennis wierp me een stuurschen blik
toe en rel:'
„Probeer nu maar niet geestig te zün! Was
dat soms een steek op mU?”
„Ik heb nooit beweerd, dat JU er schrander
uitziet,” zei ik en glimlachte precies zoo vriende-
lUk als te voren.
M'n vriend keek me verontwaardigd aan en
stapte uit.
Recht tegenover me zat een jonge dame. Ze
z?
Dl
den
Dt
maai
ten i
maai
gehe
eerla
Te Londen bestaat een „club der honderd
jarigen”, waarbU zich kunnen aansluiten alle
Engelsche honderdjarigen, zoowel heeren en
dames. Deze club is opgericht om de oudjes
zoowel geestelUk als lichameUJk „fit” te hou
den. Van tUd tot tUd komen de leden In ver
gadering bUeen. Het hoofddoel van de „Club
der Honderdjarigen” Is feitelijk te leeren op
welke manier men nog ouder kan worden dan
een eeuw. De leden der club zUn n.l. allen in
de vaste overtuiging, dat een gezond mensch
180 jaar kan worden; voor een dergelUken
hoogen ouderdom zUn alleen ’n gezond lichaam
en een sterke wil noodig. Wellicht krUgt En
geland dan nog wel eens een „Club der Hon-
derdtachtigjarigen”.
In Nesan In Joego-Slavlë woont een man, die
negentig Jaar oud Is en straatarm. Toen de man
zeventig jaar telde, werd hij ziek en denkend,
dat hU wel spoedig zou sterven, liet hü familie
en vrienden aan zün sponde komen en ver
deelde zijn geld. zUn kleeren, zUn huisraad. Ja
alles, behalve één deken en een houten bed.
wagrin de man wilde sterven. Maar... hU stierf
niet. De 70-jarige heer Mllanovich werd weer
gezond en heeft onlangs zUn negentigsten ver
jaardag gevierd, doch in zeer verarmde omstan
digheden. Niets van al zUn bezittingen heeft hU
teruggekregen; buren komen den man lederen
dag eten brengen en het huisje, waarin hU
woont, wordt gehuurd door een oud vriend van
hem, die medelUden heeft met den grUsaard.
die tijdens zUn leven niet anders heeft gedaan
dan zijn medemensch geholpen en thans door
dien zelfden mensch wordt verlaten.
De regeerlng van Siam heeft dezer dagen
alle documenten gepubliceerd, die in verband
st^n met de abdicatie van den Koning. Deze
piBMatie heeft den vorm gekregen van een
boBWvan 456 pagina's.
De uitgevers der dagbladen zien zich eciiter
tegenover een ernstige moeilijkheid geplaatst.
ZU hebben aanwijzing gekregen, dat zü geen
uittreksels uit het boek mogen publiceeren, maar
dat zij het geheel in één keer moeten publi
ceeren. Bovendien Is hun medegedeeld, dat
eventueel commentaar op het boek binnen
dagen gebeurd moet zUn." De uitgevers hebben
nu te beslissen of zU het geheele boek in één
keer willen publiceeren dan wel of zit het ge
heel zullen negeeren. Daarbij is nog van be
lang, dat het boek door de regeerlng niet voor
den publieken verkoop beschikbaar is gesteld.
1»
Leslie, voortgaande met spreken over dat
andere, veel L
declameerde:
„O de glorie van het winnen.
Als ze eens gewonnen is!"
„Misschien!” '2
wie er zoo over denkt, heeft er geen flauw idee
van. hoeveel water en zeep er voor noodig zou
zijn In een groote stad. De meeste meisjes
baden zich niet voldoende en geven zich niet de
moeite, om hun tolletpoeders en zalfjes af te
wasschen, waardoor hun tint chronisch on-
frlsch en goor wordt. Kind, ik verzeker je, dat.
als de meisjes met meer zorg haar teint on
derhielden, dit tot gevolg zou hebben, dat het
probleem van de „eenzame en veronacht
zaamde vrouw” al een heel eind zou zijn opge
lost!”
Gwenna. tusschen duim en vinger het steeltje
van een madeliefje wringend, dat ze on het
grasperk geplukt had. murmelde, dat het erg
gek leek, dat liefde iets te maken had met de
kwestie, hoeveel maal een meisje zich waschte.
„Natuurlijk denk Je, dat Leslie weerzinwek
kend prozaïsch is. om zoo iets ie kunnen sug-
gereeren Maar het is een gezonde stelregel
niettemin.” verklaarde bet oudere meisje.
„Ook bloemen zien er niet naar uit. alsof ze
iets met de aarde te maken hebben, niet «raar?
Maar zün hun wortels er niet diep In begraven?
Nu dan, al die wenken, die ik je gegeven heb,
aangaande hygiëne en lichaamsverzorging, die
zijn als de wortels van de roos. Sommige ten
minste en een der voornaamste is: zich was
schen Ik zeg je de waarheid. Taf’. dit met
een grafstem „de helft der gedistingeerde
meisjes, die we kennen baden zich niet irenoeg.
En dit is de reden, waarom ze niet half de
belangstelling trekken, die ze zouden weruchen.
Mannen hebben er genoegen in, om, wat ze
noemen naar .wen frisch. gezond meisie” ts
Er worden hier op het oogenblik voorberei
dingen getroffen voor een expeditie naar den
top van den Mount Everest, onder leiding van
Hugh Ruttledge.
Ruttledge was de leider van de expeditie, die
reeds in 1933 heeft getracht, den top van den
Mount Everest te bereiken. Deze
moesten echter In je:
woon slechte wee^Vo:
Voor de Pennsylvania Historical Association
te Pittsburg heeft de poolonderzoeker VUhjamur
Stefannson een lezing gehouden, waarin hü ver
klaarde, dat de Ieren Amerika ontdekt hebben
zes ft zeven eeuwen voor de reis van Columbus
in 1492.
Stefannson beschreef een document, dat In
het Jaar 820 was opgesteld door een lerschen
monnik en waarin de kolonisatie van Ijsland
door de Ieren werd beschreven.
De Paus zond in 1126 een blsschop naar
Groenland en bet bisdom aldaar bleef tot 1528
bestaan.
Dit alles wordt bewezen door documenten, die
zich In het Vaticaan bevinden.
De ontdekking van Ijsland
king van Noord-Amerika, i
want van Ijsland kan men J
Gandh! heeft zUn gevoelens medegedeeld tU-
dens een periode van Vier weken van zwUg-
zaamheid. die hU volgens zün secretaris in acht
heeft genomen om den grooten achterstand in
zijn correspondentie te kunnen inhalen.
Zwijgzaamheid, aldus de Mahatma, is een
groote steun voor zoekers naar waarheid, zoo-
als hijzelf. In de eenzaamheid van de stilte vond
de ziel het pad naar het heldere licht. Hetgeen
duister en teleurstellend was. loste zich op in
kristalle helderheid
„Ons leven is een lang en vurig zoéken naar
waarheid, en de ziel heeft innerlijke rust noo
dig om zich ten volle te kunnen ontplooien”,
aldus Gandhi.
De Mahatma besloot met de verklaring dat de
gemoedsrust die hU had ondervonden zoo bij
zonder was. dat hU in de toekomst wellicht
weer eens een paar dagen in zwijgzaamheid
zou doorbrengen, buiten zUn wekelljkschen dag
van stilte.
De Lys, het riviertje, dat langs de grens tus
schen Frankrijk en België stroomt, is den laat-
sten tUd herhaaldehjk het tooneel geweest van
hevlgen strijd tusschen de douane en smokke
laars.
Met het oog op de hooge Invoerrechten op ta
bak Is het smokkelen een zeer winstgevend zaak
je, en wanneer de gesmokkelde waar eenmaal
over de grens is. bestaat er weinig kans, dat deze
nog kan worden opgespoord
Eenige douaneambtenaren, die een smokkel
auto achtervolgden, zagen zich den weg afge
sneden, doordat de smokkelaars brandende zak
ken, die in petroleum waren gedrenkt, op den
weg wierpen. Achter deze vuurversperrlng kon
den de smokkelaars in de richting van Roubaix
ontkomen, doch meer dan een kwart ton ta
bak hadden zij tevoren uit hun auto moeten
werpen.
Een Jonge FTanschman, woonachtig te Mar
seille, had van een Indischen vriend een bij
zondere, tropische plant ten geschenke gekre
gen. Van de bladeren dezer plant maakte de
Jongeman tabak en rolde dit in sigaretten
papier. De invloed van deze sigaretten was
funest; de Jongeman, die veel rookt, viel, na
dat hU een sigaret had opgerookt, in een diepen
slaap. Zoodra hü uit dezen slaap ontwaakte,
voelde hü zich bijzonder goed gestemd en vond
in alles aanleiding om zUn lachspieren te laten
werken. Totdat de familie een geneesheer raad
pleegde, aangezien de houding vaadsn jonge-,
man hun. hoogst vreemd voorkwam. De arte
constateerde optumvergiftigtng; men bracht den'
patiënt naar een ziekenhuis en nam de tro
pische tabaksplant in beslag.
k heb een vriend, een zeer humaan en soiled
mensch, wien niets meer ter harte gaat dan
het geluk der menschheid In ’t algemeen en
van elk zUner natuurgenooten In ’t bijzonder.
.Luister eens Albert”, begon hü. op een avond
wandeling In de boechrijke omgeving van de
plaats onzer inwoning. „Ik heb je iets zeer be
langrijks mee te deelen. Lang, breed en diep heb
ik nagedacht over het geheim, hoe zich altüd
tevreden en gelukkig te gevoelen, en ik meen
dit geheim nu te hebben ontdekt. Het is een
voudig, maar hel moet principieel en consequent
toegepast en doorgevoerd worden. Wanneer je
‘s morgens wakker wordt, sta dan dadelijk op,
ga voor den spiegel staan en zet je gezicht In
een zorgelooeen, blijden plooi. Behoud dit ge
zicht jen heelen dag en ik sta er borg voor, dat
Je je heele leven lang, gelukkllg en tevreden zult
wezen”
Nu ken Ik m’n vriend als een ernstig en
pienter man; ik besloot dus onverwijld, zün om
niet gegeven raad op te volgen.
„Eigenlijk,” dacht ik. „hebben we hier met het
el van Columbus te doen. Wie gezond Is en
dat ben Ik kan vroolük zün, als men het
vaste besluit er toe neemt.”
Ik nam dus het vaste besluit er toe. Toen Ik
dan ook In den vroegen morgen na die gedenk
waardige avondwandeling met mün vriend, uit
bed sprong, plooide ik, voor den spiegel staande,
mün mond tot een lachje, een ongedwongen
lachje, een Innemend sympathiek lachje en den
rimpel tusschen m'n oogen streek ik weg.
Ik zag ér uit alsof ik de honderdduizend ge
trokken had en m’n vüand een niet. Na een
poosje begon het een beetje pün te doen in
m’n gezicht maar ik hield vol, en met een vrién
delijk lachje en blüde oogen verscheen ik aan
de ontbüttafel.
M n gezin was voltallig Mjeen. M’n zoons zaten
elkander onder tafel plagerig met de voeten te
stompen en m’n vrouw was juist bezig een
snee brood te smeren voor m’n dochtertje dat
op een stoel stond en net een kop chocola om
gooide.
Ik handhaafde het masker van vroolükheid.
M’n vrouw keek me met groote oogen aan en
zei:
„Wat zie je er komiek uit!-Ben Je niet wél?”
„Integendeel. Ik gevoel me heerlük! antwoord
de ik met een stralend gezicht.
M’n zoons keken me aan, m’n dochtertje keek
me ook aan en al hun oogen werden rond van
verbazing. Zoo’n ochtendstemming hadden ze bü
hun vader nog nooit waargenomen. Een poosje
later zei m’n vrouw weer:
.De gasman komt vandaag. *t Is vüf en veertig
gulden”.
„Ik sympathiseer met gasmannen”, verzeker
de ik. „en vüf en veertig gulden is niet duur”.
M’n vrouw werd bleek, zoo iets had ze nog
nooit beleefd Snel ging ze voort:
„En dan moet Ik de naaister zes en zeventig
gulden betalen”.
De bekende Amerikaanse!» tenmisster Ri
chards, een der beste professionals, is ernstig
gewond, nadat zün auto In botsing was geko
men met een lichtmast.
Vüf maal behaalde Richards het kampioen
schap van Amerika en in 1930 het wereldkam
pioenschap, terwijl hü het In 1931 wederom tot
de finale voor het wereldkampioenschap bracht,
na Kozeluk te hebben geslagen.
latrtce
•net he
Oebeds
Stew
Er bestaat te Parijs verschil van
omtrent de vraag of vliegen een sport dan wel
een middel van vervoer is.
Het is sport, verklaren de Fransche verzeke-
ringsmaatachappüen, die dienovereenkomstig
vliegongevallen uitgesloten hebben van de nor
male risico’s, die door hun polls zün gedekt.
Doch de heer Philippe Etltn. die regelmatig
per vliegtuig reist, denkt er anders over. Door te
weigeren zijn verzekeringspremie te betalen
heeft hü een gerechtelüke uitspraak willen uit
lokken.
Zün advocaat voerde bü de behandeling van
de zaak voor het Hof van de Seine aan. dat de
luchtvaart heden ten dage niet langer in de
zelfde categorie kan worden geplaatst als het
beklimmen van bergen of de Jacht op groot wild,
daar geregelde luchtlünen op dezelfde wüze wor
den geëxploiteerd als spoorwegen en autobus-
lünen.
Bovendien, de statistieken wezen uit. dat
voertuigen, die met een paard zün bespannen,
naar verhouding het grootste aantal verkeerson
gelukken veroorzaakten, gevolgd door de spoor-
zag er allerliefst uit. Ik keek haar aan met een
stralend lachje en zü kreeg een kleur tot over
d’r ooren. Ik bleef haar maar aanküken, totdat
een heer, die naast haar zat, haar vroeg:
„Ken je dien man, Euphemla?”
.Neen,” zei Euphemla.
.Dan is 1 geweldig onbeschoft van hem,
vreemde dame zoo te flxeeren.”
Ik stond op en stapte uit. Ruzie maken met
zoo’n vriendelük gezicht als t müne, kwam niet
met m’n beginselen overeen.
Bü het haltepaaltje stond m’n tante. ZU ha*
stuks, hetgeen ongeveer 25 pet. uitmaakt van
den totalen boomenaanplant In het land t.w.
164 millioen boomen.
Dit Jaar wordt het planten van boomen nog
meer versneld, daar het een der middelen vormt
om het verstuiven van den bovengrond en de
daaruit ontstaande zandstormen tegen te gaan.
3d de ontdek-
akfus Stefannson,
Groenland zien, en
van Groenland het volgende eiland, en zoo
doorgaande in Westelüke richting kan men het
vasteland zien.
De conclusie ligt voor de hand, dat de Paus,
na de reis van Columbus, onder den Invloed
van het toen zoo machtige Spanje, den blsschop
van Groenland In 1528 teruggetrokken heeft,
teneinde de lersche ontdekking te doen ver
geten, temeer omdat de Noordelüke landen zich
toen reeds van Rome hadden afgekeard.
kijken; en in de meeste gevallen bedoelen ze
een „gesoigneerd” meisje. Schoonheid U maar
zoo diep als de huid zit; moraal: verzorg
Je huid. En JU doet hek Geen zeep cp je ge
zicht, Taf?"
„Neen. alleen maar schoonmaken, na hes
wasschen, met ooldcream of Iets dergelüks”
„Goed, kind. En het kost je ongeveer vier
stuivers per week, in plaats van vier guinjea
zooals veel meisjes schünen te meenen.” zei
Leslie. ,Dan. om verder te gaan met dit sehrome
lük materieel onderwerp, dat echter de wortel
van alle poëzie is. shamponneer je je haar
goed en dikwüls? Ik geloof van wel, want je
haar ziet er dik, zacht-en glanzend uit en die
krullen kroezen zoo mooi.”
„Ja. dat doe Ik ook, maar dat is geen moeite
omdat het zoo kort is.”
„Het müne daarentegen Is lang genoeg,
maar ik shamponneer het plichtmatig elke
veertien dagen. En het loont de moeite.” «w
Leslie oprecht, voortgaande met haar
Het mag wat slordig zitten, maar het is g«“
rig en zacht. Een van mün medische
studenten aan het hospitaal, waar ik mü rii1
minuten lang bekwaamde voor de verpleging, os
zoon van een Angllkaansch Deken, Monty ge
naamd, zei me eena. dat mün haar geurde
naar kenenboomhout. Natuurlijk hing ik tem
niet aan zün neus, dat ik het morgen»
terdege met bayrum en rosmarijn bespren
kelde Dat ia toch beter, dan sooals juffrouw
Armitage hier, zich verheven te wanen bu»»*1
wat »e noemt het vertroetelen van het lichaam.
(Wordt vervolgd)
Ja, zeker
ik die gehad,” zei Leslie uitgestreken,
hlen vind je het vreemd, als je mü in
deze blouse ziet, maar ik heb veel van die
aentlmenteele drankjes geproefd.”
.Dan moet je het ook weten. Vertel me nu
eens.” pleitte Gwenna aandoenlük. .Is het
ernst, dat mannen niet van je houden, als ze
denken dat je erg veel van ben houdt?”
Leslie’s oolijk gezicht keek haar over de
■üden kous even aan en haar mond plooide zich
tot een spottend scharlakenrood boogje; maar
bet was weer een recht rood streepje van ernst,
toen ze antwoordde: „Ik weet het niet, Taffy,
werkelijk, Ik weet het niet! Op mün eere-
woordl Een vrouw kan geen regels vaststellen
voor een andere vrouw. Zü kan alleen over
haar eigen type oordeelen wil Je tnijn haar
speld even oprapen en over het type van
den man, dien ze kent. Ik kan je alleen zeggen,
dat, wat vergif Is voor den een. spü* Ls voor den
andere, maw dat smaak zoo verschillend te"
Gwenna, nog tegen haar aanleunend, zuefitte
weer diep.
Leslie, voorzichtig van houding veranderend
in den onveiligen dekstoel, streek met haar
vingers door Gwenna’s krullen en zei teeder:
„Houdt de jonge Dampier dan niet van je?”
Gwenna, die zoo rood werd als een ror«. riep
uit:
„O, neen! Natuurlük niet! Ik bedoelde hem
niet.” Maar in één adem voegde ze er
beschaamd aan toe: „Hoe wist je dat. Leslie?
Wat knap ben Je toch!" En dan in een ver-
trouwelüke ontboezeming: ,D, ik heb me zoo
bezorgd gemaakt. Al dagen en dagen lang.
Leslie! En vandaag voelde ik. dat ik het niet
langer kon verkroppen en moest losbarsten. Ik
ben werkelük niet in staat geweest, aan iets
anders te denken dan aan hem! En hü-.-.
hü kan me niet uitstaan, dat weet ik zeker”
Leslie keek met sympathie naar het lief
schaamrood gezichtje en naar het soepel
figuurtje, dat neergehurkt zat op het grasperk
van de Club.
Ze vroeg haar:
en Nederlander
niewo:
Een MAN is gestorven en het land
treurt. Zün vrienden, en volgelingen natuurlük,
maar ook zün politieke tegenstanders sullen
eveneens een oogenblik in eerbiedige overpein
zing erkennen: Pllsoedskl was een groot vader
lander. En op dit oogenblik past geen politiek
debet. Ja, hü was een groot en waar vaderlan
der. Hü heeft destüds om Polen te bevrijden ge
streden en geleden, zün leven niet achtende, doch
slechts zün ideaal voor oogen. Geen man van
het woord, van holle phrasen, maar van de
daad. En bovenal een man. wien üdelheid en
grootheidswaan vreemd waren. Hü was en is.
ook na zün succes gebleven de verpersoonlijking
van eenvoud. Als militair werd hü de Redder
van het Vaderland, het onafhankelük Polen.
Dat was de schat, dien hü verwierf. Is het won
der. dat hü dien later wilde beschermen tegen
hen. die in zün oogen dien schat in de waag
schaal wilden stellen voor hun politieke inzich
ten? EENHEID wilde hü Inplaats van verdeeld
heid, die Polen al zoo vaak In het verderf
stortte. Eenheid verkreeg hü. Men mag het al
niet eens zün met de aangewende middelen, die
hü noodig achtte, vriend en vüand erkennen,
dat hü nooit handelde uit overwegingen van
eigenbelang, doch van het belang om een vrij
Polen weder op te bouwen en het een waardige
plaats in Europa te hergeven, en dat land onder
de moeilljkste omstandigheden tot bloei te
brengen. Om zulk een taak te volbrengen, kan
men geen .Allemansvriend” zün. Dertig millioen
inwoners het naar den zin te maken is ondenk
baar. Dat trachtte hü ook niet te doen. Loven
en bieden om gunst van tegenstanders was
nooit zün taktlek. daartoe was hij te eerlük, te
veel als krijgsman recht op zün doel afgaande.
En al heeft Pllsoedskl fouten als regeerder ge
maakt, hü heeft zich toch een zoo ver-ziend re
geerder getoond, dat slechts de geschiedenis, die
dikwüls details kan verwaarloozen en slechts de
resultaten boekstaaft aan het nageslacht zal
toonen: Pllsoedskl, Polens grootsten zoon, redder
en opbouwer van het Nieuwe Polen! Zün laatste
werk, de wüziging der Constitutie is volbracht.
De ernstige tijdsomstandigheden brachten hem
de overtuiging bü, dat partijbelang nu moest
wüken voor Vaderlandsbelang. dat verdeeldheid
moest plaats maken voor eenheid en dat nu
dikwüls snel en doortastend handelen geboden
was. Geen kracht mag meer verlamd worden
door politiek meeningsverschil. En hü verplaat
ste veel macht van de Sejm in handen van den
President en de ministers. Ook in dat opzicht
kan alleen de Geschiedenis de onpartijdige be-
•cvdeelaar dezer daad worden.
Mag ik hier nog laten volgen eenige Jeugd
herinneringen. die den Bevrijder en Strijd?r Pil-
soedski beter doen begrüpen?
Polens held en bevrijder der Bolsjewisten
Pllsoedskl schreef zelf over zün jeugd <Walka
rewolusyjna w zaborze rosyjsskim. Joseph Pil
sudski Kraków 1903): „Het was 10 jaar na den
mislukten Poolschen opstand (tegen de Russen)
in 1863. De herinneringen aan de vonnissen van
den strengen en wreeden Muravief en de massa-
executies waren nog zoo levendig, dat de men
schen beefden, als zü de uniform van een „tcht-
novnik” zagen. En de gezichten verbleekten als
de huisbel een bezoek van een Russische auto
riteit aankondigde. In dat tüdstip was het, dat
mün moeder dikwüls ’s avonds van een geheime
plaats, haar alleen bekend, eenige boeken nam.
er ons uit voorlas, en gedeelten er van uit het
hoofd deed leeren, vooral uit de werken onzer
groote dichters! De geheimzinnigheid waarin die
oogenblikken gehuld waren, de angst van onze
moeder, die ook op haar jeugdig gehoor over
ging. het vlug „veranderen van décor” als on
verwacht een ongewenschte getuige bü die fa-
milie-consplraties kwam, dat alles liet *n onuit-
wlschbaren indruk in onzen geest, ons 'remoed.”
Hoe dikwüls hoorde hü uit den mond der zoo
geliefde moeder de verzen van Adam Mickie-
wicz, den grooten dichter:
Vaderland! het is met U als met de ge-
zondheid.
Om U naar waarde te schatten, te voelen
uw schoonheid....
....Moet men U eerst verloren hebben!
Hoe meer hü opgroeide, boe beter hü den die
pen zin der woorden begreep. Zulk een opvoe
ding bewerkte, dat hü als levensdoel, als le
vensideaal zich stelde: Polen bevrüden! En dat
heeft hü getracht te verwesenlüken in een tüd
stip, waarin elke dergelüke poging meestal tot
mislukken gedoemd was en doodstraf of ver
banning beteekende. Hü is dan ook in 1887 voor
vüf jaar naar Siberië Verbannen en in 1900 te
Lódz gevangen genomen en te Warszawa tn de
beruchte cel No. 10 der citadel gezet.
Laat ik nog even mogen memoreeren. dat in i
haar
in een
keek me aan met
een van pün ver
trokken gelaat.
„Hoe gaat het?”
vroeg ik.
,JIoe 1 gaat?
Ik ben van de trap gevallen en heb m’n arm
gebroken en nu moet ik naar de kliniek. En
daar hoef Je heusch niet om staan te
lachen.”
„Ik lach heelemaal niet, tante,” zei ik.
,Jk glimlachte; ik zie er opgewekt uit Als
we allen een beetje vroolüker keken zou de we
reld er veel beter aan toe zün. Ook u, tante. Als
u op t oogenblik een beetje vroolüker keek, sou
uw arm u lang zoo’n pün niet doen.”
M’n tante wierp me een allesbehalve vroolü-
ken blik toe, fronste d’r wenkbrauwen, die zeer'
dik en borstelig zün en viel op heftlgen toon
tegen me uit:
„Toen Je nog maar een kleine jongen was,
Albert, heb ik je moeder al voorspeld, dat er
niets van je terecht zou komen. Nu zie ik,
helder als de dag, dat ik toen gelük heb gehad.
Maak dat je weg komt.”
Ik trad m’n bureau binnen. Toen ik en passant
in de wachtkamer keek, zag ik daar een aantal
menschen zitten. Sommigen wilden met alle ge
weld een aanbevelingsbrief van mü hebben, an
deren zouden trachten me verhalen of versjes
aan te smeren, een niet gering aantal zat daar
om te speculeeren op m’n goedgeefschheld en zou
geld van me willen leenen. Ik had dit meer mee
gemaakt en wist dus wat me dien morgen weer
tc wachten stond.
Snel trok ik me in m’n privé-kantoor terug, en
nauwelijks daar, kwam m’n oude, ernstige ge
zicht weer te voorschün. Ik riep m’n boekhou
der en liet hem aan de wachtenden in de wacht
kamer bekend maken, dat ik dien dag wegens
zware verkoudheid niet te spreken was.
Toen nam ik plaats aan m’n schrijftafel en
schreef een brief aan mün menschenmlnnenden
vriend, waarin ik hem onomwonden mededeel
de, dat z’n raad niets waard was, vooral niet,
als je een vrouw, twee zoons, een ouden kennis,
een knappe jongedame tegenover je, een tante
en een algemeen informatie- en consultatie
bureau hebt.
„Ja, toen wel een beetje.” gaf Gwenna toe.
„Nu, dan heb je tenminste iets, om mee te
beginnen,” troostte Leslie. „Kom, Taffy, kük
wat vroolüker en wees niet ontmoedigd.
Vraag je Frkuleln op je kantoor, of ze niet
een mooien Dultachen zin weet voor „verliefd
raken”? Zooiets als „Der hat slch aber or-
dentlich verguckt." vrij vertaald: hü heeft zich
zelf leelük verkeken. Wel. ik ben blü- dat
Dampier goed gekeken heeft. Want de kiem
der liefde ligt in de oogen. zooals onze arme,
oude Bernard Shaw placht tc zeggen Het
komt wel in orde hoor!”
„Denk je? Zou het? Zou het heusch?”
Gwenna. geknield naast de slordig ge sleede,
maar gracieuze figuur, keek eerbiedig naar
Leslie op als naar een orakel.
S.Wat moet Ik doen.” hield zü aan. „dat hü
naar mü kükt dat hü van mü gaat houden?”
.Je moet niets doen, maar Je zélf zün. ge
heel en al. Kind, je moet Je MJd afwachten.
Het te wat de menschen noemen: De pas
sieve rol der vrouw.” legde Leslie uit met een
ondeugend glimlachje. „Büvoorbeeld aldus
En ze haaide uit haar werkmand een hoef-
üzervormtgen magneet, rood geverfd tot op een
halven duim aan het onderste einde, waar
mede naaisters gevallen naalden plegen op te
pikken. Zü hield het bewegingloos een eindje
van haar naaiwerk vandaan en met een klik
vloog een naald flikkerend in het zonlicht
omhoog en bleef aan den magneet kleven.
,^ie Je dat. tortelduifje?”
Ja wel, maar de illustreert toch niet, wat je
daarsvea beweerde,” wierp Gwenna tegen.
„Misschien!” voegde ze erbü. en In haar
toon was duldelük afkeer te hooren
,J4een, maar Leslie, houd nu toch eens op
mét gekscheren I” zei Gwenna vleiend, haar
armen geleund op haar vriendln’s knie en tot
baar opziende met smeekende blikken. .JU
hebt ondervinding van mannen. Vertel me nu
eens in ernst, heb je bewonderaar* gehad, die
jou hun bewondering toonden?”
„Dank je voor de belangstelling.
heb T ----- -
„Als ik het goed begrepen heb, zei Je, dat een
meisje niet moet laten zien,
houdt.”
„Maar dit Is ook geen .Jaten zien.” Een
meisje kan een heel effectieve verovering maken
excuseer, dat ik het kind bü den waren naam
noem terwijl ze al dien tüd zoo passief
blüft als een magneet.” verklaarde haar men
tor. „Maar Je moet natuurlük zorg dragen, dat
Je er altüd zoo mooi uitziet, als je maar kunt.
En dit is grootelüks in Je voordeel, juffrouw
Williams.”
Het jongere meisje keek haar vragend aan.
„Sommige meisjes schünen er niet aan te
denken, zich op haar best voor te doen, voor
dat de man verschünt, van wien zü wenschen.
dat hU veel werk van haar maakt. Dan wordt
er dikwüls overhaast te werk gegaan. Maar
jü hebt het ware instinct. JU bent een ver
schijning, die niet noodig heeft, om een of
ander kunstgreepje aan te wenden om een
man het hoofd op hol te malen, zonder dat
hü zelf weet, wat hem eigenlük uit xün even
wicht heeft gebracht. Eén xosteüjk ding
bovenal, bezit Je."
.Ja? En wat?” vroeg Gwenna verrukt en in
gespannen verwachting.
Het ongevraagde getuigenis in dit geval was
al heel onverwacht:
„Vooreerst, Taffy, kom
dag goed gewasschen!”
„Natuurlük; maar Leslie,
allemaal
„Zün ze dat werkelük?” riep Leslie geheim
zinnig uit. „Dat denk Je misschien, js; maar
De hertog van Manchester, het hoofd van
een der oudste, Engelsche families en lid van
den Kroonraad, werd dezer dagen wegens be
drog, tot negen maanden gevangenisstraf ve --
oordeeld. De hertog had waardevolle stukken
van de famllle-juweelen, welke hem slechte in
bruikleen waren afgestaan, verdocht en daarbü
gedaan, alsof de juweelen zün eigendom wa
ren. Tüdens het proces werd het bekend, dat de
hertog, die zeer „verarmd” is. maar nog altüd
over een inkomen van büna f 100.000 per ja«r
kan beschikken, reeds tweemaal failliet Is ver
klaard en dat in de laatste jaren meerdere
honderden dwangbevelen zün uitgevaardigd.
In het Indentificeeringsbureau te New-
York zün op het eind van 1934 niet
minder dan 4.8 millioen vingerafdruk
ken geregistreerd. 90 procent van deze vinger
afdrukken zün van Amerikanen. Onder die 4 8
millioen vingerafdrukken vindt men 1.8 mil
lioen afdrukken van lieden, die meer dan één
maal met de politie in aanraking kwamen.
Hlerbü worden niet gerekend die misdadigers,
die den dood hebben moeten vinden op den
electrlschen stofel. Van die menschen wordt de
vingerafdruk direct na den dood vernietigd. De
Amerikaansche politie rekent 10.000 menschen
tot haar „staatsvüanden”. Deze 10.000 lieden
zün dag en nacht gewapend; onder hen bevin
den zich büna evenveel vrouwen als mannen.