tKctccïAaal can den dag
eraadjes op avonturenreis
Met twee ka
i
METHODEN VAN GANGSTERS
F 750.
GRUWELIJKE MARTELING
VAN GEVANGENEN
GEEN SPRAKE VAN!
MAANDAG 27 MEI 1935
De bestelde bedelaar
De bom barat
Eenmaal millionnair
zijn.
Dót is New York!
Alfons Damen
Muurschildering te Rome
Mathematici contra
psychologen
Ml rerö** van *en ban*
Ml
JA ZEKER,... OOK!
II
IWonM
Het geheim van het
conservenblik
Tot welk getal kan men
tellen
Het stevige
ontbijt
btj levenslang» geheel*
verlle* van beid* armen
Twee onschuldige Fransche ma
trozen te New-York opgelicht,
maanden gevangen gehou
den en mishandeld
DOOR BERTHA RUCK
Het lot uit de loterij
Een spotvogel houdt een heele
stadswyk voor de gek
ongeschiktheid tot werken door 17 *7 Ril 0oSeTB* 17
a, beid* boenen of balde oogen F Ovf*“ doodelljken afloop A uUv*a
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERUES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERUJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
De leveranciers komen
opdagen
ATT 'C A D /"X M M °p bUM1 •’J® ln»eTol«* <1* Vdnekaringgvoorwaarden tegen
/A I «I «r< aA I w I X F» O ongevallen veraekerd voor een der volgende ultkeerlngen
Telken* haalde *U «teh de uitdruk
king vu «Un oogen voor den geest, «Un
lach en du toon, waarop hü a*t: „Laat me
deae wals met je dansen I" Al die herinne
ringen waren als een verwelkt boequetje, waar
van een kind al den geur heeft opgesnoven, als
•en zilveren familiestuk, dat door langdurig
betasten te afgeeleten. ZU verbande a* uit haar
gedachten.
I
i
i
aan
J
Voor meer dan
weer
Van deae worsteling maakt* Wletje, O»
□aar ging de deur open en de matron*
HOUFDBHJl XTV
EEN ONTWAKEN
den
bren-
1
I
1
2
0
I
I
I
Corslcaan’
•rtelde
Mende
□ten avond duurde het gerulmen tüd. eer
Riek, Arnolds vrouw, in slaap viel.
„Wat doet hU toch vreemd den laatsten HJd.”
dacht *U ..Wat had d*t nu weer te beteeke-
nenEen uur vroeger ópstaan, fruit, cacao,
■oetetnelksche kaas, een uitsmijter twee «oe
nen.... m'n hemel, hü kan er wel tweehonderd
Den volgenden morgen gebeurde precies, wat
Dolf geaegd had.
■bijtend dat hü
■rbaren nog ooit
slotte had Groaaelln bijna wel een warenhuis
kunnen koopen en nog altijd nam de zegen geen
einde.
De dag bereikte «Un hoogtepunt, toen er selfs
eenige bankiers verschenen, die hooge eredieten
aanboden, ja hem zelfs het geld opdrongen, op-
d t hij tot den dag der inwisseling niet in ver
legenheid zou zitten.
Nu komt er rustl Nu rijn over
bodig* griuldscignalen verbodsn
(f 75. bowtw I). “t Wwrd tijda*
toeterden er maar op los I Wie. .7
an
end
Een adrertante* behoeft geen „kapitalen" t*
koeten. Plaats maar sens een Omroeper! Rubri-
oeerlng en gelUkvormlg* setwtfse. Blllük ban-
delstarief
hij
ma-
moest." En
had niet een» geweten, waar dat
rer-
En se had een punlüke zekerheid
dat hij weer op weg was naar «Un
verloofde, de ?KQ- de machineI
Bijzonderen indruk maakte de komst van een
bedelaar, die zich als jeugdvriend van Oroese
Un uitgaf Hij kreeg voor de odfen van de ver
baasde buren lederen dar een briefje van 1000
frs. Later is echter gebleken, dat het telkens
hetzelfde briefje geweest was, dat hij telkens
terug moest geven Niet minder dan 2000 bedel
brieven kwamen er in den .oop van 4 weken
binnen.
Tenslotte Is de heele bedriegerij, want dit was
het. toch aan het licht gekomen. Groaaelln heeft
rijn buren, die er zich over begonnen te ver
wonderen. waarom hü nog altijd in «ün armoe
dige woning, bloef. klaren wijn geschonken. Hf)
had den onbedwlngbaren lust gevoeld, zich min
stens eenige dagen al* millionnair te voelen. Te
gelijkertijd had hjj er genoegen tn. de omwonen
den op de proef te stellen. Met genoegen had hjj
geconstateerd. hoe allen zich voor hem verne
derden, hem met vleierijen omringden. Maar de
leveranciers zijn nu natuurlijk woedend en heb
ben met de politie gedreigd
Mi...r Groeselin heeft verzekerd, dat hU alle
verplichtingen zal nakomen, "’ant de grap was
zoo goed gelukt, dat hij gaarne bereid was.
eenige maanden te werken voor de betaling hier
van.
stapte naar binnen met een stapeltje boter
hammen in Zijn hand. ..Pak aan. riep hü.
„hier is wat te eten voor„julll*. Pietje werd
vreeselljk driftig en opeens vloog hU den
man naar zijn keel, schopt*, krabt* en beet
hem, en de onthutst* matroos tuimelde
op den grond Pietje bleef boven op hem
liggen en drukte hem neer.
O. wat een bittere nederlaag voor het meisje
uit den wedstrijd! En dezen keer was er self*
geen idyllische picknick A deuz geweest, om
haar te troosten in haar teleurstelling, niets
dan een luidruchtige theepartij in het pavil
joen met een heele bende snaterend* kennis
sen van den vliegenier, waaronder sen jonge
vrouw, die blijkbaar ook had. wlben vliegen,
maar zeer gelaten en selfs tevreden geschenen
had. dat het tochtje uitgesteld was tot een
anderen middag, en met een half doaljn
vreemde en hier niet thuis beboerende ken
nissen, die Gwenna voor een troep dwazen ge
houden bad. Twee van dezen hadden haar in
hun auto naar Hampstead teruggebracht, want
Paul Dampier had ultgelegd, da* hij .jnat Mn
van zijn collega* ergens heen
Owenna
„ergens" was! HU was uit haar wereld
dwenen I
gevoeld,
Even voor Kerstmis had in Parijs de groote
trekking der nationale loterij plaats. Op den
dag, dat de groote pnjs 'lel. kwam Jules Oros-
selln, een eenvoudige arbeider In zijn stamkroeg
en vertelde stralend van vreugde. dat hij 1 mit-
Hoen francs in de loterij gewonnen had. Men
kan zich voorstellen, wat een sensatie dit blijde
bericht maakte. Natuurlijk moest hjj een rondje
champagne geven Er kwamen nog meer gasten,
die aan het gelag wilden deelnemen. Maar Gros
se lm maakte er vroegtijdig een eind aan, oor te
verklaren, dat het nog wel een poosje zou duren,
eer hjj zijn k>t kon Inwisselen
Den volgenden morgen kwamen buren en
kennissen den gelukkigen winnaar feliclteeren.
De nieuwbakken millionnair vertelde, dat hU een
landgoed wilde koopen Onder de aanwezige
vrienden koos hij bedachtzaam zijn toekomstige
bedienden uit. Den een benoemde hjj lot zijn
secretaris, de andere zou beheerder worden, de
derde zijn belangen in Parijs vertegenwoordigen
Kortom, voer leder was er ’n baantje. Spoedig
daarop verschenen eenige reportera aan wie
Grcsselin tot in alle finesses rijn toekomstplan
nen ontwikkelde. Slechts tegen Mn ding ver
zette hij zich. hU wilde zijn gelukslot niet laten
fotograf eeren.
De Londensche bladen maken melding van
een eigenaardige weddenschap, dl* daar tus-
achen twee kooplui werd aangegaan. De een«
koopman beweerde, dat de ander niet In staat
was. «onder onderbreking, van 1 tot 3 mtllloen
te tellen. De twee besloten toen te wedden om
een bedrag van ongeveer 14 000 pond sterling.
De telling begon Maar de weddenschap werd
reeds den eersten dag verloren door den koop
man. die beweerd had. dat hij tot drie mlllloen
kon tellen: bU het getal 11370 vergiste hij zich
de eerste maal en bij het getal 11402 verloor
hU het bewustzijn.
„Het is vreemd!" «ei Dolf Ruyter, voor de zoo-
veelste maal op «un gebruikelijke, tergend-lang-
zame manier van spreken tot zijn compagnon,
het 1* toch buitengewoon merkwaardig, hoe
weinig menschen zich den tUd gunnen om fat
soenlijk te ontbUten. Ze nemen overal hun tijd
voor, ae maken gemakkeluk een beelen middag
vrjj om naar een voetbalmatch te zitten gapen;
lederen dag nemen ae met wiskundige zeker
heid een vol uur, om aan de bittertafel moppen
te...."
..Bitteren doe ik heeiemMl nooit I" vlei zijn
compagnon Arnold hem snauwend in de rede.
..Met al dat geleuter over ontbUten en meer
van die nonsens verkoopen we dl* partü Be
soeki nóóit!"
„Die tweeënveertig balen Besoeki hadden ze
je In Frascati niet zoo belachelijk duur aange
smeerd. als je wat kalmer overlegd had. als je
niet altUd zoo overhaast op alles maar in
ging als je vóór alles dien morgen op je ge
mak had ontbeten."
Arnold schoof met een ruk zUn bureau-stoel
achteruit, greep z'n monster Besoeki en rende
het kantoor uit In den corridor riep hij nog:
„Dolf! Eerst ga ik naar Lemmens. dan naar
Van Vliet en Co. en als die óók niet koopen,
naar Otto of De Vereenigde of...."
Wég was-ie al.
..Naar Lemmens behoeft hij niet te gaan!"
dacht Ruyter, „die koopen toch niet, gisteren
nog gehoord Te duur, Ruyter. vMl te duur. Als
je wat goeds hebt een mooi oekblaadje of
Havanna voor een spiertje, graag hoor, maar
goedkoop, goedkoop We moéten nu allemaal
naar beneden met die terugloopende prijzen en
dien taaien gulden!"
Dolf stak een sigaar op,herlas nog eens een
gedeelte van de post
.Jammer," dacht hU, .woo'n beste kerel ove
rigens. die Nol. harde werker, van ‘s morgens
vroeg tot avond* laat rent maar raak,
muur of geen muur. In plaat* van kalm rijn her
sens te gebruiken. Vanmiddag zal Ik bet hem
toch nog eens terdege op het hart drukken."
Om half tien zat Dolf Ruyter met vragende
oogen naar de klok te turen.
laat me nota bene extra om half negen
op kantoor komen stoort zich aan geen
afspraken loopt waarschUnlljk al in Rot
terdam rond te draven
Telefoon!
„Hallo, Hallo Ruyter en Coja, Riek, hier
met Nol?"
n kort, haastig relaas van
krijgen! Maar wie praat nu aavond* over twee
aoenen na het ontbUt? HU wordt hoe langer
hoe vreemdermorgen moet ik den dokter
toch eens polsen... waarschünlük overwerkt.”
Dolf Wat? Wi
Aan de telefooM
Riek:
„Moet je hooren. Dolf! Ben opgebeld uit
het Wilhelmina-gasthui* Het is gelukkig nogal
goed afgeloopen Nol is overheden Pees van z’n
hiel gescheurd Vanmiddag zal d-ie wel thuis
gebracht worden. Moet een week of drie rust
houden. Die chauffeur houdt vol. er in het
minst geen schuld aan te hebben. Midden op
het drukste gedeelte van den Overtoom, ’s Mor
gens om negen uur. Spitsuur Mijnheer liep te
slapen. Nol had er zeker een voorgevoel van.
Zoo harteiUk nam hü afscheid. Luister eens.
Dolf, ik moet je toch eens «preken Kom eens
even bü me Je jaagt dien jongen, geloot ik,
vee, te veel op."
„Hoor eens hier. Riek! Daar kon die chauf
feur niet* aan doen, en ik óók niet Ik jaag
1 em tn het geheel niet Integendeel En ik zal
Je maar ineen* vertellen, wie daar de schuld
var. draagt De goede vrouw moet op de eerste
plaat* zorgen, dat haar man den dag begint
n.et een stevig ontbUt. Dan gebeuren zulke
dingen niet
Rrrttttl De telefoonverbinding wa* ver
broken.
Den volgenden Zondag aou de vreugdebeker
bijna haar lippen aanraken. HU wa* haar
komen afhalen; niet per auto ditmaal. ZU
hadden d*n ondergrondachen trein naar Col
der* Graan genomen, vervolgen* den omnibus
naar de Hendonache kerk en verder gingen «e
te voet over de paden in het veld. Wat een
vreugde I Want self* de wandeling orvr bet
stoffig» gras, naast den veerkrachtig voort-
■tappenden jongeman tn zijn grije cogtuum,
waa op zich zelf reeda een heerlUk avontuur
Hat waa voor haar een nieuwe oorzaak van
blUdachap. toen hü «leb voorover had gebogen,
zeggende: „Je schoenveter 1* loegeraakt: je
aou er over kunnen etruikelen Ik zal hem
,.'t Is te probeeren," had Arnold gedacht. „Ala
k er nu die 43
pakken Besoeki
mee aan
man kan
gen?”
ZUn vrouw be
greep er niet*
vu. Bedaard trok
hU *un Jas au. bedaard zette hü rijn hoed op.
Een groote sigaar in het hoofd stapte hü héél
langzaam de deur uit Slenterde naar zUn kan
toor. - g
Heel Parijs lacht momenteel over den guiten -
--...streek van een modernen TUI Uilenspiegel, die
L. ,van .wle ht) ken I het werkelUk klaargespeeld heeft, niet alleen «Un
naaste omgeving, maar een heele stadswUk bU
den neus te nemen. X Staat echter nog niet vast
of de kwestie niet ’n gerechteUJk naspel voor
dezen grapjas zal hebben. Het zal nog wel even
duren, eer het uitgemaakt Is of hU werkelUk
de verzoeking weerstaan en niets van het hem
opgedrongen geld behouden heeft. In dit geval
dan. heeft men werkelUk met een filosoof te
dogn die zelfbewust om de dwaasheden vu rijn
medemenschen lacht.
Maar de groote drukte begon pas, toen de
kooplui van het stadsgedeelte toemelden. ZU be
stormden letterlUk Groasellns deur, drongen
hem hun waren op. Vleesch, worst in enorme
massa's, likeur, sigaren, alles ontving hU in over
vloed terwUl de zakenlui hem vroegen niet au
betaling te denken. Vertegenwoordigers van
auto-ondernemlngen stelden hem hun duurste
wagens ter beschikking, kostbare tapUten wer
den in verschillende exemplaren geleverd. Ten-
Onar Rom. correspondent schrijft on*:
•g-x e Nederlandache kerfcachllder Alfon* Dw-
jheeft te Rome een opvallende muur
schildering uitgevoerd in een kapel van
het Oeneraalshui* dar Redemptoristen. Dit ge
neralaat. welks bitbehoorende kerk de oorspron
kelijke Byzanttjnsche beeltenis vu O. L. Trouw
van AltUddurenden Bijstand bewaart, omvat
ook een Internationaal conviet voor de jonge
Redemptoristen, die te Rome studeeren. In de
kapel vu dit conviet beeft Alfon* Damen de
absl* beschilderd met een tafereel, dat de ver
heerlijking van Bint Alfonsu* al* kerkleeraar
voorstelt.
De schildering 1* gefnaptreerd op den tekst
vu de utifoon „O voortreffelUke leeraar, licht
der Kerk, H. Alfonsu* Maria, minnaar van
Gods wet. bid voor ons tot den Zoon Gods". Zjj
toont de figuur van Alfonsu*. biddend neerge
knield la dg aanschouwing der H. Drievuldig
heid, in wier lichtkring hU is opgenomen.
Rechts staat Bint Michaél. de beschermengel
der Congregatie: link» een ander» engel me*
zijn wapen Nog meer terzijde staan recht*
pau* Pius IX, die den H. Alfonsu* tot kerk
leeraar vgrhief en de Redemptorist kard De
schamps. en link* drie figuren, dl* de congre
gatie en het geloovlge volk verbeelden. Twee
biddende engelen vullen den voorgrond en
vormen de verbinding tuaacben het altaar en
het hemelsche tafereel.
De schilder heeft tn dit tafereel, dat au atjn
eigen patroon gewijd is, een groote devotie we
ten te leggen. De figuur van Alfonsu* 1* aeer
geslaagd en toont ren mannelUk profiel vu
vo<»rtrcffelijke gelijkenis en tegelUk innige *x-
preasie Merkwaardig is ook de voorstelling der
Drievuldigheid, waarin de Vader even jong i*
■1* de Zoon.
De kunstenaar heeft niet gestreefd naar na
volging van Rotneinache voorbeelden, maar ge
tracht. op het moellUke oppervlak vu de half
ronde al tea ml* een eerlijke eigen *xpr**M* te
gevu. In de kleine kapel, die het slechte licht
van een binnenplein ontvugt, heeft hU den
lichtkring der Drievuldigheid weergegeven me*
felle tinten, die vu een donkere orujekleur
naar binnen toe verhelderen tot het roomgeel
van Alfonsus mantel. Deze gelukkige kleuren
verwarmen de ganache, overigen* nogal onoog-
lUke kapel. De muurschildering vu Damen I*
een stuk devote Holludache schilderkunst,
waarvoor de jonge Rotneinache priesters, dl* d*
kapel dagelijks gebruiken, dankbaar «Un-
vu d* Luchtvaart) hem te logeeren zou
vragen in «Un villa te Ascot, voor een uitvoe
rig* bespreking van zUn nieuwe vinding (een
punt gewonnen door de machine, dacht h*t
meisje en woelde onrustig in het bed).
ZU wist zelfs niet, dat de week daarna, een
wolkeloeae Zaterdag, bepaald wa* door den jon
gen Dampier (intusseben geheel onbewust vu
dien fameusen wedstrUdi. om het ..klein*
ding" te vragen naar Hendon te komen, toen
onverwacht op dzgi voorafgaanden Vrijdagmid
dag *Un firma besloot, hem naar de fabriek bü
Aldenhot te zenden. Hier wa* hu gebleven tot
den daarop volgenden Dinsdag, m het hul* vu
een collega, aan die fabriek werkzaam en waar
hU «Un hart had kunnen ophelen met praten
over «Un uitvinding.
Een tweede punt gewonnen door de machine.
Gelukkig herinnerde Piet zich dat hU een
doosje lucifer» bU rich had. HU «tak er
gauw een au en keek vlug om zich heen.
Daar zag hU Wletje naast rich op den
grond liggen. Ze bewoog rich niet. Piet
schrok. Zou ze soms dood zUn? Vlug kroop
hU naar haar toe en riep haar num. Ge
lukkig, Wletje ging rich bewegen.
Voor meer dan 1000 toeschouwer* had In
Athene een voetbalwedstrUd plaats, die sinds
weken het onderwerp der gesprekken vormde
studenten der mathematiek tegen studenten der
psychologie. De voorgeschiedenis van den wed-
»rrUd ligt geheel op academisch terrein. De
mathematici hadden de psychologen voor de
loeten geworpen, dat ze niets van practische
dingen uit het gewone leven begrepen De psy
chologen antwoordden hierop met een uitdaging
tot een publlekcn voetbalwedstrUd. welke uit
daging aangenomen werd. Nadat tot rust de
«tand 00 waa won het psychologisch elftal
op het mathematische met 81.
nis maakte, streng bewaakt. AltUd was er een I
tot de tanden gewapende bandiet bU hem en
hU wist dat hU als een hond zou worden neer-
grachoten bU de minste neiging tot vluchten.
In het eind van Augustus zag hü den Cor
slcaan terug, die hem vroeg of hU werkelUk
geld bezat. Rozen bevestigde dat, waarop hU
een papier moest teekenen. Er werd •hert mee
gedeeld, dat Iemand rich zou belasten met het
innen vu «Un geld. Rozen zei dat' dit niet
gaan »ou. want «Un geld stond op een bUzon-
dere rekening en kon alleen door hem «elf
geïnd worden.
Er zat toen niets anders op dan hem dood te
schieten of vrU te laten. De bandieten kozen het
laatste, maar ook Roven kwam niet op vrU*
voeten, «onder dat hU vreeselUk was bedreigd.
HU moest «weren, dat hU In Frankrijk zUn
geld aan een der leden van de bende ter hand
zou stellen. Rozen's twee kinderen heeten
Yvette en Serge HU moest nu met «Un geld
op zak in «en der stille straten van de haven-
wijk van Le Havre gaan wandelen en als hU
daar een man de namen Yvette en Berge hoor
de ullspreken zich omdraaien en het geld aan
den handlanger geven. HU moest niet probee
ren dien te volgen, want dat beteekende een
zekere dood.
Rozen beloofde, alle* wat men vroeg. Op 2
September van het vorig jaar Heten ze hem
vrij en hij kwam terug au boord van de
..Champlain”, die juist weer te New-York was
aangekomen. ZUn kameraden wanen «eer ver
baasd hem levend terug te «Un en hU moest
direct aan de politie gaan vertellen wat er
allemaal gebeurd was Rozen vroeg de bescher
ming der politie voor rich, «Un vrouw en kin
deren. Nadat men hem bewaking had toegezegd,
gaf hU een getrouw relaas van het gebeurde
HU hield zich eenige maanden ter beschikking
van de politie en bracht de recherche op alle
plaatsen waar de bandieten hem hadden heen
geleid] Acht vu de gangsters werden gearres
teerd, d wz de heele bende, met uitzondering
van den Corslcaan en den Italiaan, die hem het
ergst had mishandeld. Ook Guette durfde nu
te spreken en zoo werden «U de twee voor
naamste getuigen in het proces tegen de bu-
dieten, dat op 15 April j.l. auving en waarbU
alle gangsters «ware straffen kregen.
De twee Fransche matrosen kunnen
rustig varen en het schip zwabberen, echter
niet zonder de herinnering aan een afschuwe-
lUken angsttUd. dien zU hun heel* leven niet
zullen vergeten.
hem gaf, maar na een paar trekken viel deze
vu «Un bevende lippen. HU vroeg om water,
wat men hem weigerde. Een der beulen beurde
de brandende clgaret op en duwde hem het
vuur tegen «Un voorhoofd, wat hem deed
schreeuwen van pUn. Toen schopten «U hem
allen tegen den buik en in het gezicht, zoodat
hU dreigde te bezwUmen Rozen begreep dat
alleen een leugen hem redden kon HU maakte
weer een teeken dat hU spreken wilde ZU
hielden op en Rosen vertelde hun, dat htj de
koopwaar” voor 45 dollars had verkocht
Een gelach brak los en de aanvoerder zei,
dat de matroos gek was om voor 45 dollars te
verkoopen wat 8000 dollars waard was HU
vroeg of hU dat bedrag wilde terugbetalen, wat
Rozen beloofde, voorgevend dat hU in Frankrijk
300.000 francs op de bank had.
Hun woede nam nu af en «U lieten Guette,
die al die mishandelingen had moeten bUwo-
nen. terwUl hU zich de pUnen die hU zelf had
endergau maar al te goed en duldelUk her-
Innerde, een kabeltelegram opstellen voor de
vrouw van Rozen. Daarop stopte men den laat
ste in een kinderbed en liet hem door een der
minnen bewaken. Rozen kon den ganschen
nacht niet slapen NatuurlUk kwam er den vol
genden dag geen utwoord op het telegram. ZU
lieten toen Guette los. maar Rozen hielden «U
»oo lang gevangen. Guette kon heengaan, na
de verschrikkelUkst* dreigementen. Als
vertelde wat er gebeurd was, zouden beide
trozen direct vermoord worden.
Rozen bleef een maand de gevangene van
de gangsters. ZU brachten hem van New-York
naar Philadelphia, vandaar naar New-Jersey
en van New-Jersey naar Atlutlc-Clty. HU
werd niet meer mishandeld, maar door allerlei
breede, bruine bandja* stevig voor haar ge
strikt.
En toen haar achodntj** grijs vu het stof
waren geworden, had hU met *Un zakdoek
het Stof er af geklopt, met de opmerking:
Wat een klein* voetje* hebben meisjes toch!"
(.Dat vond je natuurlUk aoo lekker als pastei."
had Leslie later gezegd, toen ze het haar ver
telde. „Dat is de tweede maal, dat hU voeten
geprezen heeft”)
Half gevleid, half gefrgerd had Gwenna
hem geut woord: .Ja, maar alle me|pj*s hebben
«ulke kleine voeten nletl Je schUnt Alleen maar
te letten op de voeten vu de menatben!" Ze
waren verder gewandeld en met innig genoe
gen had ze opgemerkt. d-«t 1»U lachend «ei:
„O, denk je dat?" terwUl hü een beetje ver
legen voor zich gekeken had
Waa dat niet, meende ae, eindelek een punt
ton gunste vu bet meisje?
Doch belaas, dit punt werd weer verloren
op bet vliegterrein. Gwenna had daar gestaan
vol verwachting. blU en zenuwachtig; haar
blauwe voile fladderend in de sterke brtoe.
maar sterker du de bries waa het kloppen vu
haar hart.
Toen werden opnieuw hun piannan verijdeld
NauwelUks had Paul mat «Un dton* en t**d*r*
basstem geaegd: Uk vrees, dat het te bard sal
wasten; de wind neemt nog toe!" of daar had
de reuaenstam vu de megafoon reeds uitge
galmd:
„Dames en beerent Daar de kracht vu den
wind nu veertig mülen bedraagt, te het ntet
Highgate Au de ontredderde ontbUttafel was
juffrouw Armitage bezig plannen te maaen, in
overleg met eenige andere suffragettee, voor
«en vergadering In het Fdblusgestlcht.
D* wereld scheen haar op deaen aonnigen
Junlmorgen een woestUn toe. want op bat
kantoor in Westminster was het al «ren saai en
vervelend als in de club. Ze begon te begrijpen,
waarom de menschen beweerden, dat *er
de grootste beswaren vu een lang* aeeiei
geen nieuw* gezichten te rien, voorts
hetaelfde. dag in. dag uit. Dit wa* ook bat
geval, vond ze, op het kutoor. «raar a* altUd
met dezelfde parennen opgesloten wa*. juf
frouw Butcher met haar Coekney-sccent en
juffrouw Baker met haar eeuwig handwerk
De mannen op de werf met hun onwelriekende
tabak en dito kleeronl Bijna alten, aeker alle
oude en de moeste der jonge mannen waren
leelük. gekromde ruggen, afachuwelüke benden,
afgrljselUke gelaatskleur münhoer Grut
büvoorbeeld (met een «Udellngacben blik naar
dien welmoenenden ingenieur, die juist een
briefje voor Mabel binnenbracht.) Die ge
bruinde mannen sagen er uit of ae noo.t een
bad namen en zich niet behoorlUk schoren Grant
had een hoofd dat veel geleek op den swarten
knop vu een hoedeepeld. En rijn accent wa*
het meest hlnderlütoe in geheel Westminster.
„U behoeft me natuurlUk met te gelooven,
maar ik wild* u eren laten weten, dat we
vanmiddag hoog beaoak krijgen." aei hü tot
Mabel „Hot 1* era jonge Fransche hertog of
graaf of lets dergelük* HU «ril patent nemen
Toen herinnerde rij rich de woorden, *u-
gehaald In den eersten regel van dit hoofd
stuk Als deze waarheid bevatten, mocht ae
verwachten, spoedig tn werkelükbeid te «uilen
▼liegen, want ondank* alle plannen en v*r-
*achting*n was ae door Paul Dampier nog
ntet meegenomen op sen vliegtocht.
Tot hier toe konden er in den wedstrijd tus-
•chen het meisje en de machine nsuwelUk*
eenige punten ten gunste vu het meisje wor
den opgeteekend Het meisje was nog steeds
achtergesteld en teleurgesteld u dH sites
door de meest toevallige omstandigheden
Vooreerst had do vliegenier geen gelegenheid
gehad, om hasir en Leslie «Un kamera te laten
«ten. waar hü het model van «Un vliegtuig
tevraarde Hü was in onzekerheid gelaten, welk
Per stoomschip „Paris” «Un te Havre aan
gekomen de Fransche matrosen Guette en
Rosen, die te New-York de gevangenen «Un
geweest vu een bende gangsters en die na
üselüke wederwaardigheden en nadat het
grootste gedeelte van de bende was gepakt en
berecht, op vrüe voeten «Un gekomen.
In Juni 1934 waren Guette en Rozen
boord van de ..Champlain". Op een dag waren
zü bezig met het nuttige werk dat men zwab
beren noemt, toen in de ventllatiekamer een
geopend conservenblik vonden, waarin vroeger
doperwtjes hadden gezeten, maar waarin zich
nu een wit poeder bevond.
Zü vonden er niets büzonders aan. Gezonde
jongens als zü waren, hadden geen verstand
vucocaïne. Rozen veegde het busje
gewoon bü den hoop af val en gooide het m?t
de rest over boord.
Eenige weken verliepen. De „Champlain”
deed twee reizen over den Atlantlschen Oceaan
na dat voorval en ging op den len Augustus
in de haven vu New-York voor anker. Op den
Sen Augustus was Guette gaan passagieren,
maar hü kwam niet terug.
Om negen uur des avonds lag Rozen in «Un
kooi rustig te slapen, toen hü gewaarschuwd
werd, dat er vrienden op de kade op hem
wachtten, die hem dringend moesten spreken.
Hü kleedde zich au en ging aan wat Daar
werd hü opgewacht door vier mannen, waar-
van er een Fransch sprak en de andere
Itallaansch. Degene die Fransch sprak en dien
1Ȇ later leerde kennen als een
vroeg hrin of hü Guette kende en
hem. dat deze hem wilde spreken,
vergezelde hU den matroos naar een auto die
daar niet ver vandaan stond. NauwelUks zat
Rosen in den wagen, of hü ontdekte dat hü
een gevangene was. De vier kerel* maakten
hem duldelUk, dat hü geen poging behoefde te
doen om te ontvluchten, omdat men anders
«ün levensllchtje zou Tlltblazen Meer dan een
uur reed de auto met groote snelheid en te
half elf werd gestopt voor een somber hui*,
waar hü moest uitstappen en binnen werd ge
leld in een salon op de eerste verdieping.
Ge zitten, beval hem de Corslcaan.
Men bood hem een clgaret aan. die Rozen
aannam en een gesprek ontspon «ich
Wat heb Je met de koopwaar gedaan?
Ik weet niet wat u bedoelt.
Do* niet zoo kinderachtig Wü bedoelen de
koopwaar die je gevonden hebt in de ventila
torenkamer.
Ik weet werkelUk niet waar u over spreekt,
antwoordde Rozen, die begon te «weeten van
angst.
De Corslcaan haalde de schouders op.
Kük maar eens, zei hü.
Guette kwam binnen, voorigestooten door
een Italiaan. Hü was onherkenbaar, met ge
wonde polsen, gezwollen oogen en beschadigd
gelaat. Rozen stond op. zün herinnering kwam
terug, en hü dacht aan het conservenblik dat
hü overboord had gegooid.
Al* u bedoelt dat dopervrtjes-bu*je. dat
heb ik In het water gegooid
Een vuistslag wierp hem op de canapé terug.
Zal je spreken?
De ongelukkige matroos wild* protesteeren.
maar men gaf hem een paar oorvegen.
Ala julUe met mü geen medelüden hebt,
rei hü. heb het dan tenminste met mün vrouw
en kinderen in het vaderland.
DaarbU vouwde hü ameekend de handen,
maar een der bandieten maakte daarvan ge
bruik om die meteen stevig samen te snoeren
met een koord. Daarop wierpen allen zich op
hem. De arme jongen werd mishandeld, rijn
voeten en «ün handen werden aan elkaar ge
bonden en «oo werd hü vastgelegd aan een
deurknop. Zün houding was ondraaglUk. want
hü hing büna met zün gericht op den vloer.
Zoo werd hü opnieuw ultgenoodlgd om de
waarheid te vertellen Tot eenlg antwoord wist
Rozen slechts te snikken en om hulp te roepen,
waarom men hem een prop watten In den
mond duwde De schurken dreigden nu. hem
dood te sullen schieten. Rozen gaf wanhopig
een teeken. waarop men hem den prop weer
uit den mond nam.
Ik kan niet* anders «eggen, dan wat ik
reed* gesegd heb Doodt mü. als gü «dit. Ik
verzoek alleen dat gü mü uit mün Jas de
Photo van mün vrouw en kinderen «uit geven,
opdat Ik hen kan kussen voor Ik sterf
D* arme matroos dacht werkelUk. dat «Un
laatste oogenbllkken gekomen waren.
Men deed wat hü verzocht en de Corslcaan.
die de aanvoerder scheen te zün, hield ijem het
Portret voor de oogen, hem ^ef“--
te spreken had al* hü «Un dlerLw
wilde terugzien. DaarbU hield een der Italianen
hem een revolver tegen den slaap.
De onschuldige matroos wa* wanhopig In
*ün verwarring vroeg hü een clgaret, die men
dat dekkie is niet
nee, schei nou eens even uit met die
Janssen A Zn. in Rotterdam koopen
tegenwoordig nogal wat Sumatra. Ik ga er mor
gen direct even heenl Kom dan een beetje
vroeg op kantoor, negen uur, half negen
Kunnen we eerst nog even de post doorloopen.
■s Middag» ga Ik dan nog gauw even naar
Utrecht.... neem die Besoeki ook mae.... Zeg.
Dolf, teeken JU de post even.... nou, tjoebée.
half negen, hoort”
Weg was-le
ariachap van eenige vriendan an wil teren* den
nieuwbouw in oogenschouw nemen. Nu tot
«lens Plicht roept mei" Kn weg was hU-
Mabel, aeer in haar schik, bleef hem verliefd
nastaren. terwUl Gwenna rich verwonderd af
vroeg. hoe een meisje op sulk een creatuur
verliefd kon worden Alle Jonge mannen waren
ordinair en leelük, nu ja. met «en enkele uit
sondering, en die waren gewonnlUk onbereik
baar
„Kon ik nu maar nam hem toegaan, in
plaats van hier vastgekluiaterd te ritten op dit
afschuwelijk kantoor Naarmate de ochtend rer-
«treek. vermeerderde haar korzeligheid en haar
walging van d* omgeving. En veer een meiaj*
van Gwenna'* temperament vnorepelt sulk een
staat van ontevredenheid slechte Mn ding:
m aal er niet lang blüven Ongeduldig auchtte
«U voor haar schrijfmachine en hooi*t prik
kelbaar schoof «e in haar stoel heen en weer.
Zoo gebeurde het, dat tegen den molllgen
arm van OtUlla, die juist «rilde ii*«*ii*tr~„
aansttet. met het gevolg, dat deae een bun
deltje papteyen op de nieuwe planken liet
vallen.
..Daar nout Kük een* aan wat je m* rv
laat (OMi' riap het Dulteche meisje go-d*.
„Mün brief i* gevallen. Raap hem voor mü
op, Ow*nnie.w
„Och. raap hem self op!' antwoordde
Gwenna ala een nüdlg schoolmeisje. ..H*t wa*
mün schuld toch niet."
wser geheel was bUsekmnen. gebruik, om
UHngs het hok te verlaten. Ze kwam in een
donkere gang terecht aan het eind waar
van een lichte plek aag. IJUng* liep ril
er heen en kwam in een groote ruimte,
waar verschelden mannen bezig waren om
groote scheppen kolen In vurige monden te
gooien. Wletje gaf een schreeuw van
vreugde. Die mannen waren Chlnee«en.
landslieden van haar.
Dienselfden middag.
„Waarom «eg je nou vanochtend nltt direct,
dat Lemmens niet koopt? HU kUkt me aan. of
ik gek ben! Dan zegt le: „Gisteren heb Ik toch
al aan Ruyter gezegd, dat dte Besoeki niks voor
me is. Te duur, man, veel te duur....!" Heb je
wat an. zóó'n compagnon! Laat je Uskoud den
halven dag een ongeluk rennen. terwUl je wMt.
dat Lemmens niet koopt dat zit hier maar
füne sigaartjes te paffen.... ik zal wel...."
„Nol. luister nu eens kalm, voor je verder
gaat Dat gaat zoo niet goed met je. Ik zal eeni>
een kop thee laten komen."
„Bertus!" tot jongste bediende wil je
even hiernaast twee kop thee halen. Hier is
geld
„Zoo Ik heb hier een lekker zacht Surr.stra-
dekkle en tóch wel geurig.... dat moet je lang
zaam genieten, vooral niet te hard trekken....
jammer, kringt een beetje, nu ja *n reuse-
koopje I Maar luister nu eens. Nol Dat Lem
mens die Besoeki niet koopen aou, wist ik ook
wel Maar man. ik kreeg Immers reen gelegen
heid er een woord tusschen te krijgen, bü de
deur schreeuw je nog een paar namen, wég ben
je.... Maar och, man die paar baaltjes raken
we Immers tóch «rel kwift misschien sal het
wat langer duren, en anders maar sens «onder
winst of een klein verlleapostje Dat komt im
mers bü iedere tabaksfirma voor..,, bü de
grootste
„O. daar heb je Bertus met de thee! Mftoi.
«et daar maar neer, goed hoor. Dank je." ZJ
Bertus af.
„Zeg Nol. gun me nu ook een* een pleister, en
doe nu eens Mn keer, Mn ochtend maar, wat ik
Je zeg Je staat eenvoudig twintig minuten vroe
ger op. Elgenlük Is dat ook al niet noodlg, je
kunst gerust een half uur later op kantoor ke
rnen. Wat hebben w* hier **fhorgens nu te
doen? Maar kleed je nu morgenochtend eens op
Je gemak aan en ga dan eens gezellig met je
vrouw heel kalm zitten ontbUten. Eerst een
kopje thee, dan een eitje, dan een boterham
metje met ham of zoo met nog een eitje erover
heen, zoo 8 la ultamüter. dat gaat er vanzelf
in.... een glas melk of een kop cacao, dan nóg
een sneed Ie met aoetemelkache kaaseen
sinaasappeltje, een licht morgensigaart je.
dan kalm je hoed op. je Jas aan. je vrouw een
zoenof twee, dat moet je zelf weten
en op je doolste gemakkie naar kantoor wan
delen. Kerel. Je «uit eens «len. «rat je je dAn
een anderen vent voelt! Die Engelschen weten
heusch wel wat «e doen met hun breakfast, ham
and eggs en «reet ik wat al niet meer, maar In
ieder geval bekük je de wereld dan heel anders,
dan na een kop thee, staande met een beschuit
naar binnen gejaagd te hebben Nu. Nol. afge
sproken* Morgenochtend, hé* Eén keer probee
ren. ja?”
,Je hebt gelük. Dolf,
slecht.
flauwe
Volgens de jongste statistiek telt New-York
niet minder dan 85 978 handelshulzen. waar
onder zoowel de Empire State Building als het
kleinste «rinkeltje «ün gerekend Onder deze
85 978 handelshuizen bevinden zich 1805 waren
hu iaën en 483 hotels
Bovendien vindt men in deze wereldstad
8822 fabrieken.
D* pün, reroonaakt door d* Jaloezie.
•chrUnde nog In haar hart, toen ae rustig in
bed lag; ie kon den slaap niet vatten en dom
melde pas In. toen d* spreeuwen reads tjilp
ten en de melkwagens ratelden op weg naar d*
voorstad Biecht gehumeurd ontwaakte as en
verscheen laat aan het ontbUt Leslie was
