SïetmAaal
aan den dag
Met twee kameraadjes op avonturenreis
I
D
Een nette scherprechter gevraagd”
I
.nooi F 250.-
VRIJDAG 7 JUNI 1935
Voorhistorisch dier
vervangster
„Eeuwige” lucifer
Europa’s grootste klok
Uit het steenen tijdperk
Langdurige tocht
Geschenk van Goering
Week der gastvrijheid
Kogelvrije auto
Groenten en vitaminen
^Neem twee stoelen
De oorlog aan het
analfabetendom
Kracht, om bankbil
jetten te maken
Chemische producten
uit stroo
De nagedachtenis van
Pilsoedski
De bevolking van
Rusland
Het lugubere beroep is in Frankryk
de laatste 300 jaar uitsluitend
door twee families
uitgeoefend
DE FRANSCHE BEUL
GAAT HEEN
DOOR BERTHA RUCK
GEV
pim.
stad 1
ft!
Oevra
„Drink-portefeuille”
De plaats-
„Handelsreiziger uit
Arras”
fel
ge
was
prijs
wat hü
op dit blad zijn ingevolge de verzekeringsvoorwaarden tegen
SS.
Ze stapte naar voren en stond tegenover hem
t
«X-
-
leid tot werken door
:1de beenen of belde oogen
i«ti
Blë
meer verwonderd over die
hem zoo spontaan ontvallen
die
het
Te Sofia sal een „week der gastvrijheid” ge
houden worden, tijdens welke uit de provincie
afkomstige bezoekers zullen kunnen profiteered
van goedkoope spoortarieven, goedkoope prijzen
in hotels, restaurants, winkels, theaters en zelfs
in ziekenhuizen, waar specialisten tegen vermin
derde tarieven te consulteeren zullen zijn.
Tijdens deze week zullen verschillende feeste
lijkheden worden georganiseerd.
Ook zullen de bezoekers der stad een oefening
met gasmaskers kunnen bijwonen.
o«vr.
Dk. 1
bover
kokei
gezin
verlai
kle
SN
Beec
oplel
goed
en L
Öëvï
RBN
voo
Wei
bur
Biet
eter
Ook
ond
dit
voor
zaam
Mevr
lust”
ron<
JUll
Kom eens bij me zitten, zei hij, dan zal ik
jullie goed nieuws vertellen. Over vier en
een halven dag zijn we voor Muntok op Ban
ka. Daar zal ik de autoriteiten waarschuwen:
misschien kunnen die dan naar Batavia of
Soerabaja telefoneeren en jullie ouders ver
tellen waar hun stoute kinderen zich be
vinden.
Delessert, een der rijkste bankiers tijdens de
regeering der Bourbons, zat aan zijn schrijfta
fel en was bezig het plan van een leening na
te gaan, toen zijn kamerdienaar zacht de deur
opende en aandiende: „Zijne Hoogheid de Her
tog van A.” „Wees zoo goed mijnheer, en neem
een stoel,” zei de bankier, zonder op te zien en
in zijn cijfers verdiept. „Mijnheer," begon de
bezoeker, „ik ben niet gewoon op deze wijze te
worden ontvangen. Weet gij wie ik ben? Ik ben
de Hertog van A.” „Welnu.” antwoordde de
bankier, neemt u dan twee stoelen I”
Wat gebeurde daar nu weer? In den hoek
stond een luidspreker en juist kondigde een
vrouwenstem een Knip, en Naaicursus aan.
De hofmeester stond met zakboekje en cen
timeter gewapend en beijverde zich om alle
raadgevingen door den luidspreker ten uit
boer te brengen. Op Pletje’s vraag
toch deed, antwoordde hij alleen: Stil, jon
gen, ik naai een jurrrrk voorrrr dit meisje.
Stil! SssttI
Voor president Roosevelt is een kogelvrije
automobiel gebouwd, die een snelheid van 175
KM. per uur kan ontwikkelen.
Wat was dat een werk! Het zweet gutste
hem van het voorhoofd. Toen na drie kwar
tier de les was afgeloopen mocht Wletje
weg en samen liepen ze het hek over. Zullen
we naar den kapitein gaan?, vroeg Pietje, ik
zie hem juist op de commandobrug. Al dan
send en springend kwamen ze bij den „baas"
aan.
(Oekrainsche
eerstdaags gereed
een
pensioen, doch zijn eenige zoon, die zijn opvol
ger had moeten worden, stierf kort na de ge
boorte. Men zegt tengevolge eener vergiftiging,
waaraan de apotheker, die de medicijnen ver
strekte. niet geheel en al onschuldig zou zijn.
Waarom de vader toenmaals geen klacht in
gediend heeft, behoort tot de geheimen van
dezen zwijgzamen man. Sindsdien is zijn echt
kinderloos gebleven en er is niemand, die den
ouden Deibler aflost en de dynastie voortzetten
kan. Deibler leeft met zijn vrouw en zijn drie
helpers geheel teruggetrokken. Vrienden heeft
hjj niet en ook zijn buren weten weinig van
dezen emstigen en zelden vrooljjken man.
Te Parijs vinden de terechtstellingen plaats
op den Boulevard Arago achter te Santé-gevan-
genls. Heeft de terechtsteling in de provincie
plaats, dan reist Anatole Deibler, meestal on
der anderen naam. naar de plaats van de exe
cutie. In het hotelregister schrijft hij zich ge
woonlijk in als „handelsrelziger uit Arras”. Zijn
helpers zijn reeds den dag daarvoor vertrokken
om de guillotine op te stellen, welke in een
specialen spoorwagon meegevoerd wordt.
Tot tweemaal toe heeft het noodlot den
Franschen scherprechter merkwaardige parten
gespeeld. Eenmaal miste hij den trein, die hem
naar de plaats der terechtstelling moest bren
gen. den anderen keer moest hij bil aankomst
in een provinciestadje vaststellen, dat de wa
gon met de guillotine ergens in Frankrijk op
een dood spoor was blijven staan. In belde ge
vallen was de wettelljke tijd voor de voltrek
king v»n het vonnis verloopen. De president
van de Republiek verleende gratie.
Thans is te Belgrado aangekomen het ge
schenk dat de Pruisische minister-president en
Rjjksmlnister Goering den jeugdigen koning
Peter van Joego Slavië bjj zijn bezoek heeft
aangeboden, n.l. een miniatuur-spoorweg,
zal worden aangelegd in de tuinen van
Didinje-paleis.
bjj verlies van een ham»
een voet of een oog
Te Wilno is een zekere Kowalski aangekomen,
die in tien jaar een reis om de wereld per mo
torrijwiel maakt.
Deze onvermoeibare wereldreiziger, van Pool-
sche afkomst, doch in Letland woonachtig,
heeft reeds 150.000 K.M. afgelegd en 74 landen
bezocht.
Hij vertrekt van hier via Kovno, naar Riga,
het einddoel van zijn reis.
Het Oekrainsche Graaninstltuut te Dnepro
petrovsk heeft een nieuwe methode uitgevon
den voor het winnen van voedingsmiddelen en
chemische producten uit stroo.
Het Instituut heeft tot dusver reeds suiker,
spiritus, druivensuiker, voedergist enz. uit
stroo verkregen.
Waar uit duizend kg. aardappelen 116130
liter spiritus worden gewonnen, verkrijgt men
uit duizend kg. stroo 120 liter spiritus en bo
vendien nog 300 kg. gist.
Te Werchne-Dnjepropetrovsk
Sovjetrepubliek) zal men
komen met den bouw van een proeffabriek
voor de verwerking van stroo en andere land-
bouwaf vallen.
De fabriek zal worden ingericht voor de ver
werking van 10.000 ton stroo.
In den hoogen toren der z.g. Wernerwerken
te Siemensstradt nabij Berlijn bevindt zich een
klok, welke des nachts wordt verlicht en op
kilometers afstand zichtbaar is. Deze klok is
de grootste van Europa. De doorsnede van het
cijferbord bedraagt zeven meter. De groote wij
zer is drie meter lang en de kleine twee en
een kwart meter. Het gewicht der beide wij
zers bedraagt 700 k g Het uurwerk van deze
klok bevindt zich niet achter het cijferbord,
doch onder in den toren,, beschermd voor de
weersinvloeden. De beweging van de cijfers ge
schiedt electrisch.
Voor de rechtbank te Messina (Transvaal)
heeft een inboorling, genaamd Moses, terecht
gestaan, die er van beschuldigd werd, onder
valsche voorwendsels aan een aantal andere
Inboorlingen geld afhandig te hebben gemaakt.
De methode, die hij toepaste bestond hier-,
in, dat hij den inboorlingen wijs maakte, hun
kracht te kunnen geven uit stukjes papier en
lucifershoutjes bankbiljetten te vervaardigen.
Moses deed een stukje papier in een beurs,
sloot deze en prevelde eenlgen onzin. Hij
opende dan de beurs en haalde er een bank
biljet uit.
Tegen betaling bracht hij bjj de toeschouwers
op den arm een wond aan en strooide hier een
poeder in. Dit zou het slachtoffer, naar hjj
zeide, binnen veertien dagen de kracht geven om
bankbiljetten te maken, zooals hij dit had ge
daan.
Onnoodig te zeggen, dat Moses voor afloop der
veertien dagen was verdwenen.
Ulterljjk is aan dezen auto niets bijzonders
te zien. Het chassis is echter met zware stalen
platen versterkt, terwijl de ruiten ondoordrln-
baar' voor kogels zijn.
Een soortgelijke wagen Is gebouwd voor den
directeur van het departement van justitie, 3.
Edgar Hoover.
met de typisch gegroefde kin, ook zijn
kleederen hadden de juiste belichting en het
Zij bad verwacht niets anders dan zijn motor
te zien, anders niets. En hier stond hfi zelr.
In een pandjeshuis te New-York heeft men
een „drlnk-portefeuille” ontdekt, die in de
dagen van de prohibitie aan Jimmie Walker,
den vroegeren burgemeester van New-York be
hoorde.
Deze portefeuille, die volgens den pandhuis
houder eens 200 dollar heeft gekoet, gelijkt aan
de buitenzijde op een map voor het opbergen
van documenten. doch aan den binnenkant
bevinden zich drie met fluweel gevoerde vakjes,
die elk een zilveren fleschje bevatten.
Met gouden letters is de naam „James J.
Walker" op de map gestempeld en de initialen
zjjn op elk fleschje gegraveerd.
Een paar vrienden van den oud-burgemees-
ter, brengen thans het geld bijeen om het pand
in te lossen.
Een Tjechoslowaak, Rudolf Petruska, heeft na
35 jaren van proefnemingen een lucifer uitge
vonden, die 24 maal kan worden gebruikt, be
stand is tegen vocht en overal op kan worden
aangestreken.
Er is een maatschappij gevormd, die de lu
cifers in den handel zal brengen.
de ontwerper er van. Met den achtergrond van
hat vlakke, door fel zonlicht beschenen braak
land. kwamen al de trekken van zijn fijn be
sneden gezicht uitstekend tot hun recht Zijn
strooien hoed wierp geen schaduw op zijn ge
laat met de typisch gegroefde kin, ook zijn
dien onuitstaanbaren vent" worden rondgeleid.
Het was antipathie op het eerste gezicht, iets
wat hem meer overkwam. Van den anderen
kant kon hij niet genoeglijk met het ..kleine
ding" praten tot aan de thuiskomst van de
vliegtuig-dame. Zou hij voorwenden, iemand in
het dorp te moeten opzoeken en wegblijven tot
drie uur? Neen, waarachtig niet, dan zou die
ellendige kerel zich verbeelden, dat hij nu het
rijk alleen had. om met haar te praten. Zóó
stond het eeuwenoude trio, twee Jongens en
één meisje, een poosje alle drie onthutst.
Eindelijk verbrak „het kleine ding" de stilte
en zei:
„Nu U-
vleugel-af deellng,”
Nanking, de hoofdstad van China, heeft den
oorlog verklaard aan het analfabetendom.
Na 1 Met 1936 zullen alle Chlneesche staats
burgers, die niet op de hoogte zijn met dui
zend der gemakkelijkste letterteekens, zooals
die in een speciaal leerboek voor beginners
voorkomen, blootstaan aan betaling van een
boete, de „belasting voor onwetenden.”
Ieder tusschen den leeftijd van 6 en 50 jaar
kan dan door een polltie-agent 'werden aange
houden o«n een kleine proef af te leggen. Door
staat hij deze proef niet, dan moet hij ter
plaatse een stuiver betalen. Degene echter, die
voor zijn opvoeding aansprakelijk is, zal een
hoogere boete moeten betalen.
Naar schatting zijn 470.000 Inwoners tusschen
de genoemde leeftijden of ruim de halve be
volking van Nanking, niet in staat te lezen of
te schrijven.
Hun opleiding in het komende jaar zal toe
vertrouwd worden aan z.g. „cultureele cellen”,
bestaande uit studenten, die voortaan nog
slechts zullen kunnen promoveeren, wanneer
zjj medewerken aan de opvoeding der massa.
Fabriekseigenaren zullen verantwoordelijk
zijn voor de opvoeding hunner arbeiders.
De campagne zal worden gesteund door de
pers, de film en de radio.
In ru
goede
J»rüi
Ueft(j
lette
dan familiaar: ..Hallo! Je bent Dampier, niet?
Aangenaam! (Dat was gelogen.) Zooals Je ziet,
zijn we druk bezig. Je machine hier af te laden."
Toen keek hU door de opening in de haag naar
den auto van den jongen vliegenier, en zag.
dat ze nog een kist bevatte, met ijzer beslagen,
met zwart gedrukte letters en zorgvuldig ver
zegeld. Heb je nog iets anders van oelang
meegebracht. Dampier?" vroeg dit onuitstaan
baar sujet, Ryan genaamd. „Hier. André, breng
die kist eens...."
„Neen, blijf er af!’ onderbrak Paul hem kortaf
Dit bevel was niet zoozeer tot den méca melen
als tegen Ryan gericht, tot wlen hij zei: „U
en Ik zullen deze direct samen aan mevrouw
Crewe afgeven." Hij gaf er geen verklaring van,
dat kolonel Coyners en hij zelf het beter ge
vonden hadden, dat deze kist met haar ge-
heimzlnnlgen Inhoud door geen werktuigkun
dige zou worden aanraakt.
„AccoordZe zal om een uur of drie terug
zijn,” lichtte Ryan hem in. „Ze droeg mij op,
je te zeggen, dat Je de fabrieken in dien tijd
kunt bezichtigen en volkomen vrij om te
doen, wat je wilt, tot haar thuiskomst.”
„Mijn dank,” zei Dampier.
Op dat oogenblik had hij niets liever gewild,
dan dit meisje ter zijde te nemen, ergens waar
hij het „kleine ding” zou kunnèn zeggen:
„Hoor eens hier! Je hebt geen belangstelling
voor machines. Dat heb je zelf bekend. Waarom
laat je dan dien peenkleurigen ezel er zoo druk
over praten?"
Doch beseffend, dat dit niet paste, stond hij
een oogenblik in beraad. Hij wilde niet -door
ia T eerslachtig betrad Michel Koster, de re-
1^ glsseur van de Helia Film Compagnie, de
kleine lunchroom. Hij had met een
vriend, die journalist was, afgesproken elkaar
hier te ontmoeten, om dan samen een gesprek
over de nieuwe film te voeren. Hij was niet erg
te spreken, want de filmster, die de hoofdrol
in zijn nieuwe film had, Marie Louise, had dien
morgen, den tweeden draaidag, haar voet ver
stuikt. „Een spierverrekklng," had de dokter
gezegd, „drie of vier weken goed rust nemen.”
Ónmogelijk, dat de film op tijd klaar zou kun
nen zjfn, om haar zegetocht-op het witte doek
van Europa en Amerika te beginnen.
Michel ging op een stoel aan een marmeren
tafeltje zitten en bestelde een kop koffie.
Rechts en links waren de kapstokken zoo be
hangen, dat hij alleen „uitzicht” had op het
buffet met een stapel gebak, het zorgvuldig
geonduleerde pagekopje van de buffetjuffrouw
en op mln of meer haastig voorbijgaande be
zoekers. De koffie was voortreffelijk en de ge
heele atmosfeer van het lokaal had Iets, dat
gezellig aandeed en dat tot kalmte stemde.
HU dacht aan zUn werk. ZUn nieuwe film
beloofde iets buitengewoons te worden. Maar
die pech met Marie Louise! „Zorg voor een
plaatsvervangster, mijnheer Koster," had de
productieleider hem gezegd! Alsof men een
plaatsvervangster voor Marie Louise zoo maar
op straat kon vinden. ElgenlUk was zU heele-
maal niet het Ideaal, dat Mlchel als heldin voor
den geest zweefde. Ze was mager, ze was niet
zeer bekoorlijk en het voornaamste was: wie
zou gelooven, dat ze werkelUk een hongerige,
Jonge tooneelspeelster was, die nergens werk
vond, tot een belachelUk toeval haar den man
deed ontmoeten, die haar voor de film ont
dekte; haar ontroerende stem en haar prachtig
sjw.1 waren door Michel Koster direct opge
merkt.
.Maar wat moet ik dan in ’s hemels naam
doen?" hoorde Mlchel plotseling eenzelfde
ontroerende stem zeggen, die aoo’n teederheid
bezat en den In gedachten verzonken regisseur
deed opschrikken, alsof een roffel hem tot den
slag riep en hjf Ineens weer rechtop zat.
„Ik heb immers alles geprobeerd,” klaagde de
stem verder, „niemand wil mU, nergens krijg ik
werk. Luvens heeft me een paar maal beloofd
mU In zijn volgende film als figurante aan te
nemen, en nu laat hij heelem^al niets van zich
hooren....” Tranen smoorden de laatste woor
den.
„Maar Rita,” troostte een stem, „verlies den
moed toch niet, er zal toch wel wat komen, ik
wil je graag helpen, ofschoon het met mijn
verdiensten ook niet zoo schitterend staat....
Heb je heelemaal niets meer te verpanden?”
Opnieuw gesnik. „Dat is het juist." Rita
droogde nerveus haar tranen, slikte een paar
maal en sprak toen kalmer verder.
„Voor de beide armbanden heb ik de vorige
week maar drie gulden vüftig gehad en het
laatste wat ik nog heb, het gouden gebit van
mUn moeder, nemen ze in de Bank van Leening
niet aan. Ik moest daarmee maar naar een
tandarts gaan, zelden ze. Maar ik ken er geen
en dan zullen ze allen dadeUJk....”
Mlchel luisterde aandachtig naar het meisje,
maar kon op het laatst niets meer verstaan,
want door de- draaideur kwam een stroom van
vochtigheid, koude en lawaai de lunchroom bin
nen.
„Juffrouw, betalen,” riep hU luid, stond, op,
wierp een geldstuk op het tafeltje, haalde diep
adem en ging toen vastbesloten naar de tafel
naast hem.
„Neem me niet kwalijk, dames," zei hU op
beleefden, zachten toon, „Ik was onwillekeurig
oorgetuige van uw gesprek. Mag Ik mü aan u
voorstellen: Dr Koster, tandarts. Als het gebit,
waarvan u sprak, dames, van echt goud is, ben
ik gaarne bereid, het dadelijk van u te koo-
pen.” HU haalde uit zUn portefeuille twee bank
biljetten van twintig gulden te voorschUn.
„Maar meer dan veertig gulden zal ik er niet
voor kunnen betalen."
De uitdrukking van Rita’s gezicht was onbe-
Bij graafwerkzaamheden te Oppeln (Siiezië)
heeft men toevallig de resten gevonden van een
dorp uit het steenen tUdperk.
Dit dorp Is, volgens de Zuid-Dultsche bla
den, „niet slechts een der oudste, die tot nu
toe In Dultschland zUn ontdekt, doch bevat
tevens een der rUkste en meest volledige oud
heidkundige vondsten in geheel Europa”.
Voorwerpen, die in de diverse grondlagen zUn
aangetroffen .geven een beeld van de ontwik
keling der beschaving in Dultschland over een
tUdvak van 3000 jaren”.
Tot de voorwerpen, die tot dusver zUn bloot
gelegd, behooren kammen en haarspelden uit
het steenen tUdperk. zwaarden, dolken en schil
den uit het bronzen tUdperk en aardewerk uit
latere germaansche perioden.
ATT <7 A o T7 ’C op dit blad zijn ingevolge de verzekeringsvoorwaarden tegen E* *7^0 bU levenslange geheele ongeschlkthi
I ,T. ZX |N IN r. O ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeertngen i f vv»“ verlies van belde armen, belde bee
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
at het onderzoek der vitaminen telkens
verrassingen brengt, heeft reeds menig
onderzoeker bemerkt. Ook de algemeen?
opinies, dat alle vitaminen door koken ver
nietigd worden, bhjkt telkens weer onjuist.
Dr. Katharine Coward heeft eens nagegaan,
hoe het met kool gesteld is, een groente, die
door velen om haar voedingswaarde geroemd
wordt. Als kool twintig minuten gekookt wordt,
dan blUkt het vitamine C (tegen scheurbuik)
voor 80 pet. te loor gegaan te zün; maar bet
vitamine A, dat tegenwoordig zeer belangrijk
geacht wordt, en in allerlei vormen in den
handel komt, dit vitamine A lUdt niets onder
het koken. De proeven werden natuurlUk met
ratten gedaan; welnu, deze dieren groeien even
snel met gekookte, als met versche kool.
De vrouwelUke dokter, die dus nuttig werk
voor de keuken verricht, heeft daarna ook bie
ten op dezelfde wUze onderzocht. Bieten bevat
ten tweemaal zooveel vitamine A als kool; en
ook deze verliezen door koken niets van het
vltamine-gehalte. Voor de kllmboonen werd
hetzelfde gevonden.
Kool en biet bevatten meer A-vltamlne dan
de gewone melk, die men in Londen krUgt; bc-
langrUk minder dan boter, doch van boter
worden ook niet zulke groote hoeveelheden ge
bruikt. De huismoeders zullen dus goed doen,
de ouderwetsche groenten niet af te schaffen.
Het kleine ding antwoordde: „O!” en keek
innig voldaan. De „kerel” zag er terneerge
slagen uit. Heerhjkl HU had zeker bU zichzelf
reeds het plan gemaakt, om haar den heelen
avond na de matinée bU zich te houden, een
dinertje In de „Petit Riche” en daarna naar
een variété, om haar vervolgens thuis te bren
gen. Daar zou nu niets van komen; hü. Dam
pier had er een stokje voor gestoken. Maar,
nu hU haar gevraagd had. was de kwestie:
waarheen zou hü haar brengen? Naar een
ander variété? Neen, dat geleek te veel op wat
die „kerel” zou gedaan hebben .Naar een ten
toonstelling? Neen, niet amusant genoeg
Enfin, hoofdzaak was. dat hü dien Heemenden
jongen idioot een spaak in het wiel had gesto
ken. Dat onbeschaamd sujet....
En toen, als een bliksemstraal, flitste de
oplossing door zUn brein: „ja, dat zou hU wel
klaar spelen! Het feestdiner in de Aviatiek-
Club! HU had al half het plan, daar zelf heen
te gaan en nu zou hü haar meenemen. Dan
kon hU beleefdheidshalve ook niet nalaten, om
mevrouw Crewe te Invlteeren, maar dat kwam
er minder op aan. In alle geval had die jonge
ezel daar geen toegang en alles was dus in
orde.
„Ja," ging hü koelbloedig voort, alsof hü zUn
plan reeds te voren beraamd had: „Er is iets te
doen in de „Wllbur-Club," u weet wel: Wilbur
Wright, de pionier der vliegers. Ik denk, dat u
en mevrouw Crewe er plelzler in zouden heb
ben, om deel te nemen aan het feestdiner
Wilt u? En JU.” zich nonchalant tot den rood-
harigen jongeman wendend„en JU zult wel
zoo goed zUn, die kist van de machine verder
open te laten breken en de afmetingen te
controleeren 1 Wilt u mü naar uw kantoor be
geleiden. juffrouw Williams?’’
Dit. dacht hU met innige voldoening, was de
ware manier. om stroopers van zün speciaal
Jachtdomein weg te Jagen.
Maar had hU niet, slechts enkele weken ge
leden. definitief besloten, dat zU nooit meer iets
voor hem zou beteekenen? Had hü geen be
sluit genomen om.... Eensklaps wierp hU het
hoofd achterover, steunde met de ellebogen op
den rug van een stoel en barstte In lachen
uit,
„Waarom lacht u zoo?” vroeg ze, «ich w'
SSMSSSSSSISMSSSSSMSWSaSSMISMSSI
schrUfelUk! Twee filmsterren zouden daarmee
carrière gemaakt hebben en Mlchel moest zich
bedwingen, de slajik^ maar toch niet magere
gestalte In zUn armen te nemen, In zUn auto
te zetten en met haar naar de Helia-studio's
te rUden. De oudere vriendin keek verwonderd
van de bankbiljetten naar Rita en van haar
naar den interessanten tandarts: .Maar laat
het gebit toch zien,” drong ze aan.
Aarzelend overhandigde Rita den tandarts een
klein doosje. Met gefronst voorhoofd bekeek
Mlchel het schit
terende ding, dat
hem hoogst on
sympathiek
en dat hU toch
tot eiken
wilde koopen om
zich een soort van
recht op de jonge speelster te verzekeren.
„Het goud is echt,” zei hU, ,Js veertig gulden
voldoende?" En snel greep hU Rita’s arm, daar
het leek, alsof zU flauw zou vallen....
Een half uur later wierp een overgelukkige
Rita zich in de armen van haar moeder. Den
volgenden dag bracht Mlchel Koster de „ersatz”
in de studio, en eenige weken later zaten in
dezelfde kleine lunchroom, tusschen de dicht
met kleedlngstukken behangen kapstokken, twee
menschen, die elkaar niet alleen voor een film,
maar ook voor hun verdere leven gevonden
hadden.
17 WJ een ongeval met
r DVe“ doodeUJken cT:;-
Er zal te Warschau een comité worden ge
vormd dat tot taak heeft het initiatief en de
plannen om een duurzamen vorm te geven aan
de erkentelUkheld van geheel Polen voor den
peVsoon en het werk van Maarschalk Pfl-
soedskl, te oentraliseeren en te coordineeren.
Deze erkentelUkheld zal tot uitdrukking ge
bracht worden door middel van eenige monu
menten, eenige werken over het leven en het
werk van den maarschalk, alsmede door mid
del van oprichting van eenige instelling ten
bate van de kinderen, die zich altUd In bU-
zondere mate in de belangstelling van Pil
soedski hebben mogen verheugen.
De vakvereenlglng van steenhouwers heeft
aan den Gemeentelijken Gebouwendienst te
Warschau een schrUven gericht, waarin zU
mededeeling doet van haar besluit, voor de
oprichting van een monument voor maarschalk
Pllsoedkl te Warschau grgtis 1.000 arbeids
uren van steenhouwers aan te bieden.
richtend, zoodat de gomvlekken op haar schort
zichtbaar waren.
HU lachte om het Idee, dat het zoo dwaas
van hem geweest was, die besluiten te nemen.
Wat beteekent een besluit, om Iemand wel of
niet te zien? Hing dat niet louter van om
standigheden af? MogelUk moést het zoo zUn,
dat hU beste maatjes met „het kleine ding” zou
worden, ja meer nog dan beste maatjes. Nu
nog niet natuurlUk. Misschien na eenige jaren,
wanneer hU zUn positie verbeterd had, wan
neer hU eenige van zUn grootsche plannen had
verwezenlUkt en hU het meisje iets kon aan
bieden, dat de moeite waard was. Na lange
Jaren wachten! Nu, voor het tegenwoordige
zullen we het hlerbU maar laten en dan op de
toekomst hopen. Intusschen was het verduiveld
aardig, om haar gade te slaan! Dit vertelde
hU haar natuurlUk niet, maar schertste, dat
hij het zoo amusant vond, haar voor de eerste
maal, sinds hU haar kende, aan het werk te
zien.
„WerkelUk. u scheen altUd vacantie te
houden, als ik u vroeger bezocht!” plaagde hU-
„En dat ta in t geheel tweemaal gebeurd,
mUnheer Dampier, en dan telkens in den vrUcn
tUd na de lunch."
„O, nu begrUP ik het- heeft er niets tegen,
dat ik rook?” zei hü. een sigaret opstekend.
„Gebruikt u altUd uw lunch buitenshuis,
juffrouw Gwenna?” (HU zag niet In. waarom
hU haar niet op dezelfde wUze mocht aan
spreken als die .JeelUke rooie.”)
(Wordt vervolgd
n „Paris médical” van 20 April 1935 geeft
Ichok een beredeneerde statistiek van de
Russische bevolking. Zooals men weet, in
ronde cUfers was het aantal inwoners 106 mli-
lloen in 1897, 139 millioen in 1914, 142 in 1918,
147 in 1926; van 1918 tot 1926 was de vermeer
dering slechts gering; daarna gaat het veel
sneller In 1929 is het aantal Inwoners reeds
154, om in 1933 te stUgen tot 165 millioen.
Merkwaardig Is, dat het vooral de stedelUke
bevolking is, die toegenomen is. In 1897 woon
de in de steden 16 millioen, op het land 90 mill.
Inwoners. Thans bevatten de steden 40 millioen
het land 126 millioen. In de laatste vier jaren
is de landbevolking zelfs afgenomen. De indus
trialisatie is de hoofdoorzaak van deze verhui
zing, maar ook de ellende op het land zal daar
aan niet vreemd zUn. Moskou, dat in 1920 maar
één millioen inwoners had, heeft «r nu drie en
een half millioen. De steden groeien enonn.
De Jopge menschen bevinden zich percents-
gewUze het meest op het land; vanaf het der
tigste jaar tot verder woont men meer in de
steden. Daaruit blUkt dus, dat de jongelui van
juist onder de dertig naar de stad, gaan; maar
ook zal het geboortecUfer op het land iets
hooger zUn. De schrijver zegt, dat de gezond
heidstoestand goed is: er zUn nl. weinig epide
mieën en blijkbaar heeft men dus het woning-
probieem in de groeiende steden althans In zoo
verre weten op te lossen, dat hieruit voor de
gezondheid geen groote gevaren voortkomen.
Zooals bekend, is de campagne voor den abortus
sedert eenige jaren al weder verloopen: ook in
Rusland stelt de regeering prUs op den bevol
kingsaanwas.
En zich wederom tot den vliegenier keerend,
zei ze met een half verlegen, half luchtig
glimlachje: „Hebt u de Cinema Ster al gezien?
MUnheer Ryan neemt er me morgenmiddag
mee naar toe.”
.JLoo?" zei Paul Dampier kortaf. (Inwendig
mompelde hU: „die vent verdient, dat ze hem
'n pak slaag geven.")
,j)us komt u toch wel eena naar Londen?”
vroeg Dampier aan Gwenna, en zUn slem
verheffend, zei hU: „Ik had u juist willen
vragen, of u morgenavond niet met mU had
kunnen uitgaan?”
Niemand was
woorden, die
waren, dan hUzelf. Tot op dat oogenblik had
hU niet het minste plan gehad, om haar ooit
meer ergens mee heen te nemen. En hier
lagen nu op eens al zUn voornemens.
Te Karroo (Kaapprov.) heeft men de over-
blUfsélen gevonden van een voorhistorisch dier,
dat men beschouwt als de .missing link” tus
schen het tUdvak der reptielen en dat der
zoogdieren.
De gevonden beenderen zUn in het Transvaal
Museum te Pretoria door den Zuld-Afrlkaan-
schen palaeontoloog dr. Ro. Broom, opgezet.
Dr. Broom heeft het dier Eumantellla Mlrus
gedoopt, ter eere van Mantel, een der pioniers
van de palaeontologle.
Ofschoon Zuid-Afrika rUk is aan overblUfse-
len van reptielen, heeft men nog nimmer Iets
dergelüks als thans gevonden.
Het dier had een snavel en een eigenaardig
gevormd gehemelte. Veertien tanden zUn
worteld in de voorzUde van het jukbeen.
Volgens dr. Broom moet het dier zich slechts
langzaam hebben voortbewogen. Het leefde in
moerassen en voedde zich op dezelfde wUze
als een schildpad.
e Fransche regeering kan een advertentie
1 gaan plaatsen met den aanhef: „Een
nette 'beul gevraagd". De scherprechter
Deibler heeft er n.l. genoeg van an wil weg,
maar de regeering kan niet zoo makkeluk een
plaatsvervanger vinden In dit lugubere beroep
en heeft Deibler verzocht nog een poosje aan
te blijven.
Het beroep van scherprechter Is in Frankrijk
gedurende de laatste driehonderd jaar uitslui
tend door twee families uitgeoefend. De eerste
van deze families was de in het Jaar 1664 uit
Italië geëmigreerde familie Sanson, waarvan
de leden het in latere jaren zoo bekend gewor
den „Dagboek van den beul van ParUs" ge
schreven hebben. Het geslacht Sanson stond
op het hoogtepunt van zUn roem gedurende de
Fransche revolutie, toen de pas uitgevonden
guillotine dagelijks nieuwe offers elschte. Ook
uit dezen tUd dateert de bijnaam „de weduwe”
voor de guillotine, welke dit apparaat verkreeg
door een van de meest bekende slachtoffers,
koningin Marie Antoinette, die, geluk bekend
onder den naam van weduwe Capet t schavot
bestUgen moest. Toenmaals werd het beroep
van beul waargenomen door de zeven gebroe
ders Sanson. Teneinde verwisseling te voorko
men. noemde men den ParUsche Sanson „Mon
sieur de Paris", zUn broer, die te Rennes aan
het werk was. „Monsieur de Rennes". Deze
benaming Is ook heden ten dage blUven be
staan.
De man, die op het oogenblik in FrankrUk
als staatsambtenaar de guillotine bedient, is,
evenals de Sansons, niet van Franschen oor
sprong. TUdens de regeering van Napoleon im
migreerde zün grootvader uit Beieren. Josef
Deibler, die van huis uit een boer was. had er
geen idee van, welke toekomst hem In Frank
rUk wachtte, toen hU zich aldaar in het begin
van de vorige eeuw vestigde. In dien tUd was
de guillotine reeds particulier eigendom van
den scherprechter geworden. ZU was, evenals
het met dit apparaat verbonden beroep, erfelUk.
De zoon van Joseph Deibler. Louis, huwde de
dochter van den scherprechter van Algiers en
daar In FrankrUk Juist de familie Sanson uit
gestorven was, ging de erfenis op dezen verren
bloedverwant over. Naar aanleiding daarvan
kwam de oude Joseph Deibler het eerst als
scherprechter in aanmerking. Door Napoleon
III werd hU benoemd tot „Monsieur de Ren
nes”. ZUn zoon, die door het huwelUk met de
dochter van den AlgerUnschen scherprechter
zUn familie tot beulen had gepromoveerd, was
In het begin meesterknecht bU zUn vader. Na
diens dood nam hU het ambt over.
De Deiblers hebben niet die opwindende en
belangrUke dagen Van de Sansons beleefd. De
terechtstellingen werden tUdens het Tweede
KelzerrUk en de Derde Republiek steeds zeld
zamer, zoodat men spoedig aan één scherprech
ter voor het geheele land voldoende had. Deze
ambtenaar heeft zUn standplaats te ParUs en
heet dientengevolge „Monsieur de Paris”. Tot
zUn persoonlUk eigendom behoorden de twee
guillotines, die men toenmaals nog In Frankrijk
had. en deze zUn tot op den huldigen dag de
eenige gebleven. De grootste van de twee wordt
te ParUs gebruikt. terwUl de kleinste dient voor
terechtstellingen In de provincie.
Op het oogenblik oefent de kleinzoon van
den stichter van de tweede scherprechters-
dynastie het beroep van beul uit en het moet
gezegd worden, dat het beroep heel wat minder
romantisch Is dan vroeger. Anatole Deibler is
bet gegaan evenals zUn velen voorgangers. ZUn
beroep wordt door het volk niet gewaardeerd.
Men vergeet echter, dat de scherprechter en
zUn arbeid uitdrukking zUn van de rechtspre
kende en wetgevende macht.
Anatole Deibler is thans een oude, vermoeide
man. die de zeventig reeds lang overschreden
heeft. HU zou dus aanspraak kunnen maken op
was als een prachtige foto van hemzelf.
Ze stapte naar voren en stond tegenover hem
mooier dan ooit, vond hU- met «He In den wind
fladderende krulletjes en de opwaaiende schort.
Hem aankUkend. zei ze met dat eigenaardige,
zachte accent, dat hem altUd herinnerde aan
zUn vacantledagen In Wales: „Hoe gaat het met
u, mUnheer Dampier? Het spUt mU. dat mUn
handen te kleverig zUn van Ujm. om u de Itand
te kunnen drukken."
„O!” bracht hU met moeite uit en wendde
<Un blikken van haar af, om den vreemden
kerel aan te staren.
.Mag ik mUnheer Ryan aan u voorstellen?"
zei Gwenna, dien b ik bemerkend, een weinig
„Wat een eigenwaan heeft dat heerschap!”
dacht Byan. HU knikte eens tegen hem e« zei
ik moet terug naar mUn werk in de
Jen keerde zich om
Toen riep die vent Ryan: „Een oogenblikje.
juffrouw Gwenna."
Juffrouw Gwenna Daar noemt hU haar waar
achtig al bU haar voornaam. Na een poosje zal
hü natuurlUk het „juffrouw” weglaten en haar
familiaar Gwenna noemen! En ik. Paul Dam
pier. heb dat nauweUjks durven doen!
Maar wat volgde. Was nog erger: want Ryan
stapte snel op haar toe en zei: „Morgen zie ik
u weer. Het blüft dus af gesproken, dat ik u
morgen mee naar die matinée neem?"
„O Ja, dat is in orde." antwoordde „het
kleine ding” opgewekt, ..en mUn hartelUken
dank voor de invitatie; ik heb van mevrouw
Crew* reeds verlof gekregen." Een nieuwe
klank lag weer in haar stem, de half onbe
wuste toon van coquetterie. Zich glimlachend
tot Ryan wendend, zei ze: Uk verheug me
er al opl’*
ilt
M3
Bt
let
Bi
dl
ke
wi
evi
fr.
d
C
R
G
ei
f
