F
5
w
■i;
I
De Indianen van Noord-Amerika
voorheen en thans
ONZEN OMROEPER
hoort U niet door de radio. Toch beeft de radio
sljn onverflauwde belangstelling. U wenscht t»
radiotoestel te verhandelen? Span onsen Om
roeper er voort Dagelijks bereikt hij 80.000 ge
zinnen. HU aal U dus zeker van dienst kunnen
sUn.
De Kroonprins van de Hidjaaz in ons land.
Plaats dan een „Omroeper”
gezinnen
E
l
EEN STERVEND RAS
Totaal mislukt systeem
KORTING OP PENSIOENEN
Sn<
Na gein
Hoe de reservaten ontstonden
De Bond van Gepensionneerden
protesteert
ACHTERSTALLIGE HANDELS-
VORDERINGEN
Van onbeperkte vrijheid naar de
gevangenschap der
reservaten
i
•4'
i rl L.\
11
DINSDAG M JUNI B35
del
mo
de nafnes
J
De dood str yd der Roodhuiden
Eenige Sioux-Indianen
De
Treuhknderkonto-posten
Eenige stamhoofden tijdens een Indianen-conferentie te Rapid-City
1 MMü
In volle vaart vliegen de deelnemer*
wedstrijden welke op Woudenstein zijn gehouden
▼au
re-
d<
tv
Maandi
heer E. I
ran Lier
Tweei
is bü 1
maar e
de Laai
aanrijdt
Uit d<
duozittii
politleaf
noote. Z
keer voc
Hst het
De bo
den auto
het getx
gerd.
Het
beek si
over. H
tont) de
is naar
ven
Enge
den
heer
seer
Alger
bezwt
Met e
derblad
Van di
wijl rij
ernstige
den naa
vervoerd
Zon
fenscl
huis”
span,
die at
moest
tijdig
bestuu
die sc
op en
zijspat
nog oj
er eer
bekwaï
De
kreeg
de bes
De g
Apeldo
auto n
gebracl
in
de
en
kei
Z
tal
aan
daa
steli
rijdi
void
weel
met
gesn
toesi
Lett
gebr
Zelsl
De toe
dlgend.
Tegen
Wijs had.
goed gev
opgemaal
Een geweldige brand heeft te Nieuwaal bij Zaltbommel
legd. Een kijkje
stonepark en bij de farmers bij, dan kreeg men
precies 1871 nog levende buffels in een tijd
dat nog 550.000 Indianen leefden, die hun le
vensonderhoud tot dan toe uitsluitend met de
buffeljacht bestreden hadden.
77113 evenals verleden week, De afrekening van
post no. 77114 kan in de eerste dagen van de
volgende week worden tegemoet gezien.
Het totale bedrag van de op het Sonder-
konto uitstaande posten die nog niet _tot uit
betaling
millloen.
Daar het systeem een totale mislukking
bleek, nam de regeering na 1889 haar toevlucht
tot particulier eigendom, omdat zjj meende dat
de Indlaansche familie door het bezit van eigen
grondgebied tot grootere werkzaamheid aange
spoord zou worden. Ook deze maatregel bleek
nutteloos, want het ontbrak aan bewatering,
de Indiaan had geen aanleg voor zakenman
en werd door lederen sluwen Europeaan af ge
zet. Bovendien sloot de groote afstand van de
warenmarkt hen reeds tevoren van iedere con
currentie uit. De stereotiepe uitdrukking der
Indianen was en bleef: de regeering heeft ons
het land ontnomen, de regeering moet ons het
teruggeven. In 1890 barstte nog eenmaal een
opstand los.
Duizenden Indianen vielen in dezen wanho-
plgen strijd.
De onnatuurlijke levensvoorwaarden maken
den Indianen het verblijf in de reservaten on
mogelijk. Zij hebben geen vleesch, geen Inkom
sten. De Roodhuiden worden ieder jaar zeld
zamer, hun land komt vrij. Uit de opbrengst
van het vrijgekomen land betaalt de Regeering
lederen man een dollar per maand. Bovendien
ontbreekt het hun aan kleedlng. De vodden uit
Europa bedekken deze altijd nog prachtige ge
stalten. Lichaamsverzorging en properheid Is
hun vreemd. Thans hokken de eens zoo vrije
menschen, die hun vrijheid nog altijd lief heb
ben, Indolent en geresigneerd binnen de nauwe
grenzen van hun reservaten, niet meer In luch
tige leeren tenten, maar in een soort van blok
huizen. Het enge samenwonen verhoogt het be
smettingsgevaar van tuberculose, trachoom en
andere ziekten. In de prairie is geen hout, zij
bevriezen voor hun onverwarmde, ijzeren ka
chels en verhongeren.
Ondanks haar, ernstig en eerlijk bedoelde pa-
Het hoogste afgerekende volgordenummer bleef
15549.
Het totale bedrag van de op het Treuhin-
derkonto Nlederlande uitstaande vorderingen,
die nog niet tot uitbetaling zijn gekomen, be
loopt op het oogenbllk omstreeks RM 188 mil
lloen. De Treuhinderkonto-posten, waarvoor
koersflxeering Is verkregen, zijn hieronder be
grepen.
In den n
een agent
•norder, d
reed, te si
Bestoken,
gehoor te
door de a
hetzelfde i
de richtln
recht op c
•tide te si
dat hij on
reed met
schoon de
veerenden
Ung nog i
®en te gn>
<hig gestel
Vermoed
geweten, d
tieman bei
eenige ure:
«steerd B
Poging tot
«•gsvan.
Binds bet begin dar 18e eeuw waren de Oos-
telljke Indianenstammen voortdurend blootge
steld aan den geweldigen toevloed van Europe
anen die op soek waren naar cultuurgrond. Op
het congres van 1789 kwam bet Indianenvraag
stuk reeds ter sprake. In bet land was voort
durend oorlog tusschen de Blanken en de In
dianen, de Roodhuid was altijd en overal de
verliezende partij. Om aan die slachtpartijen
een einde te maken, trachtte de regeering de
Indianen door verdragen met de hoofden der
groote stammen tot rust te brengen.
De regeering had bjj 1 stellen yan dese over
eenkomsten die meestal op een verhuizing van
heele stammen naar andere streken uitliepen,
de beste bedoelingen, maar de regeeringsver-
tegenwoordlgers waren niet altijd redelijke per
sonae. Telkens weer werden de Indianen bij
deze verdragen bedrogen. Ofwel de verdragen
werden door de regeering niet gehouden of wel
men had de Indianen overgehaald stukken te
onderteekenen, die zij heelemaal niet begrepen.
De onderdrukking der Indianen ging aldus ge
stadig voort, de oorlogen namen voortdurend
toe, de Indianen namen in aantal af. de Blan
ken kregen immer meer land In b-zlt. De nood
werd grooter en grooter.
Hadden bepaalde stammen volgens de letter
der overeenkomsten de toegewezen woongebie
den opgezocht, dan troffen rij daar andere
stammen aan. Weer volgden gevechten en wrij
vingen tusschen de nieuw gekomehen en hen die
zich daar reeds gevestigd hadden. Wilden de
misleide en teleurgestelde Indianen weer naar
hun oorspronkelijk gebied terug, dan vonden zU
bet door de Blanken bezet. Zoo werd de Rood
huid been en weer gejaagd. De „tUd der han
delaars” brak aan. De alcohol bracht heele
stammen in opstand tegen hun eigen ras. Alom
heerschten er troebelen en woelingen in het
land, nooit vond de Indiaan zijn recht, elk pro
test werd zonder meer afgewezen. Zoo ging bet
verder tot 1870.
De verhoudingen hadden zich zóódanig toe
gespitst. dat de Regeering zich in deze jaren
gedwongen sag een vredeecommiasie in te stel
len.
De Indianen zouden niet meer als wild opge
jaagd worden, de gevaren voor de kolonisten
zouden zijn afgewend. In het belang van den
Blanken en den Rooden man werden dus re
servaten Ingericht. Groote stammen ontvingen
een bepaald, nauwkeurig omgrensd stuk land
als eigendom toegewezen. Het was rechtens on
verkoopbaar. De Europeaan zou daar geen ko-
lonlsatierecht hebben. Van regeeringswege werd
een persoon aangesteld, die controleeren moest
of deze bepalingen in acht genomen werden. Nu
waren deze reservaten gewoonlijk streken waar
mee zelfs een heiboer niets bad kunnen aan
vangen. Aanvankelijk ging de zaak goed, omdat
er nog genoeg buffelkudden aanwezig waren.
De Oostelijke prairiën waren ook wel geschikt
voor den landbouw op sommige plaatsen al
thans. In de hoogpralrie echter ontbrak water,
ontbrak bout.... daar was alleen de jacht met
behulp van paarden mogelijk.
Waar men de Indianen op de hoogvlakte ge
dreven had. steeg de nood temeer omdat de
Europeanen bjj hun vooruitdringen de buffel-
Het bestuur van den Nederlandschen Bond
van Gepensionneerden heeft zich met een adres
gericht tot de leden der Eerste en Tweede Ka
mer, terzake van het Wetsontwerp ter verlaging
van'de Openbare Uitgaven, waarin wordt voor
gesteld een inhouding op de pensioenen, den
gepensionneerden toegekend, welke inhouding
ten hoogste zal bedragen 10 pct. van het ver
kregen pensioen.
Daar de Bond deze korting in strijd acht met
het wettelük Recht, daar adressant het pensioen
beschouwt als verkregen eigendom of bezit en
aantasting daarvan ontoelaatbaar is, verzoekt
hij bedoeld voorstel, voor zoover dit betrekking
heeft op de pensioenen, niet te willen goed
keuren.
Bij de Saguachen, een Indianenstam in
Colorado, wordt het huwelijk nog volgens
de oude gebruiken gesloten. Op onze foto
wordt de huwelijkskus tusschen het
bruidspaar gewisseld
De Kroonprins van de Hidjaaz, ïmier Sa'oed
is Maandagavond in den Haag aangekomen tot
kot brengen ven oen kort bezoek aan ons
land. De ontvangst aan het station door jhr.
mr. G. C. 1. van Raanan
kudden weg geschoten hadden. De Indianen
riepen om vleesch. Om hen te kalmeeren
zond de regeering groote kudden vee naar de
reservaten.... Zoolang er vleesch voorradig
was, bleven de Indianen kalm. De regeering had
echter geen al te zwaar offer gebracht, want de
groote kudden vee werden betaald met het geld
dat uit den verkoop van vrjjgeworden Indianen-
gebdeden binnen gevloeid was. Toch raakte ten
opzichte der enorme kosten de koopkracht der
regeering uitgeput, zy moest zich tot den toe
voer van andere levensmiddelen, speciaal van
meet, koffie en thee beperken. Ook hier was de
wil goed. Maar niemand had de Indianen er
ooit op gewezen hoe deze levensmiddelen toebe
reid moesten worden. Ook de verdeeling der
middelen geschiedde zonder plan of doel. Twee
zakken meel werden voor Iedere tent afgeladen,
onverschillig of er zes of maar één Indiaan
woonde. De arme menschen wisten niets té be
ginnen met de levensmiddelen, zjj wanen im
mers uitsluitend vleescheters. Zoo vertelde mU
de hoofdman „de sterke beer” menig staaltje
van hun radeloosheid in die dagen. De Indi
anen brachten de gevulde meelzakken naar de
rivier, schudden den Inhoud In het water en
vervaardigden uit de zakken kleeren! Reusach
tige massa’s levensmiddelen wenden op deze
wijze vernietigd.
Spoedig kwam de tijd dat de regeering ook
deze levensmiddelen moest rantsoeneeren. Er
kwam nu nog maar een pond meel en een pond
vleesch per man, op honderd porties kwamen
8 pond suiker en een zelfde hoeveelheid koffie.
Deze toevoer was voor de Indianen niet vol
doende. De toestand verergerde metterdag, de
gezondheid van de Indianen binnen de reser
vaten werd bedreigd. De regeering had niet be
dacht wat het verlies van de jacht voor de In
dianen beduidde en hoe dwaas het was, werke
loos deze vernietiging der buffelkudden aan te
zien. Het voorstel in den Senaat om de nog
levende buffels te tellen kwam te laat, de on
afzienbare kudden waren tengevolge der syste
matische vervolgingsmethoden in het jaar 1889
tot 85 levende exemplaren geslonken.
Rekende men hier de dieren uit het Yellow-
zljn gekomen, beloopt nog RM 51.7
Sondsrkonto-posten waarvoor
koersflxeering is verkregen, zijn hieronder be
grepen.
Aan TreuhAnderkonto-posten heeft de
Nederlandsche Bank in de week van 3 tot en
met 8 Juni in totaal een bedrag van ongeveer
RM 100.000 met de begunstigden afgerekend.
In verband met het feit dat de tegenwaarde
in guldens van den post die op het Sonder-
konto van De Nederlandsche Bank by de
Deutsche Verrechnungskasse aan de beurt van
afrekening was, het totaal der in de week van
3 tot en met 8 Juni voor de afwikkeling van
het Sonderkonto beschikbaar gekomen clearing.
giUdens overtrof konden gedurende deze
periode geen Sonderkonto-posten tot uitbetaling
worden gebracht. Het nummer van den laatst
afgerekenden Bonderkonto-post is dus nog
gingen kan de regeering der Vereenlgde Staten
den toestand der indianen niet verbeteren, om
dat het systeem mislukt is.
Hetzelfde geldt voor de schooltoestanden. De
kinderen moeten vaak op grooten afstand
bet ouderlijk huls de school bezoeken. De
geertng biedt den kinderen der Indianen het
zelfde wat rij den kinderen der Blanken biedt.
Maar de kinderen verleeren bij dit schoolgaan
de kennis van hun stamgewoonten, verliezen
alle traditie en hebben na hun terugkeer geen
begrip meer van hun eigen nationaliteit. Wat de
kinderen aan kennis uit de school mee naar
huis brengen, is absoluut onbruikbaar voor het
leven in de reservaten. Zoo Is ook de school -
opvoeding mislukt. De zwaarste misgreep der
Staatsscholen echter is de uitschakeling van
den godsdienst, omdat juist de Noord-Ameri-
kaansche Indianen een hoogontwikkeld gevoel
voor godsdienst hebben. Het aantal Indianen
der Vereenlgde Staten vóór dat de Blanken dit
land binnendrongen, schat men op 3 millloen.
Thans is dat getal nog niet 1/3 millloen.
Een volk van prachtige menschen heeft men
door het beperken van zijn vrijheid de levens
ader afgesneden.
De Indianen weten heel goed welk lot zij te
gemoet gaan. „Wy zijn de zinkende zon aan
den Westelijken hemel,” zoo karakteriseert hun
bloemrijke taal hun onherroepelijk lot. „WU
zijn als de herfstbladeren aan den boom.”
De Indianen verlangen het burgerrecht, zl)
willen vrije staatsburgers zijn.
Misschien zullen nog enkele jaren verloopen
en dan zullen de reservaten opgeheven worden:
de Indianen echter zullen dan rondzwerven en
te gronde gaan. Voor onze oogen verzinkt een
geheel ras.
Dezer dagen hield prof. dr. Martin Gusinde
8.V.D. als gast der geographlsche vereenlglng
in Weenen voor een talrijk en uitgelezen audi
torium een lezing met lichtbeelden over de In
dianen van Noord-Amerika, over hun levens
mogelijkheden in de reservaten en hun vooruit
zichten voor de toekomst Wat de geleerde on
derzoeker zijn toehoorders te hooren gaf was
en treurige prognose voor de arme Tnrt ta nen -
stammen en maakte des te meer Indruk omdat
prof. Gusinde in de jaren 19J8 en 1929 ter
plaatse zelf de levensomstandigheden der
Noord-Amerikaanache Indianen uit eigen aan
schouwing leerde kennen.
WU ontleenen aan deze lezing van pater Gu
sinde het volgende:
Er bestaat waarachijnlUk geen enkele regee
ring die aóó uitstekend voor haar oorspronke
lijke bewoners zorgt als de regeering der Ver
eenlgde Staten. Maar toch Is de ondergang der
Noort-Amerikaansche Indianen onherroepelijk
bezegeld, selfs persoonlUkheden uit regeerings-
kringen verklaren In publieke geschriften dat
het systeem der „reservaten", de ondergang
van hun InboorllngenpoUtiek is. WU beleven
bet droeve schouwspel dat heele rassen voor
onze oogen te niet gaan en nooit meer in de
gemeenschap der menscheiyke maatschappU
teruggevoerd kunnen worden. De vrije, trotsche
Indianenstammen sljn heden teruggedrongen
in de reservaten en niet in staat hun vrijheids
drang te ontplooien. ZU leven daar onder voor
waarden die niet bij bun aard en gewoonten
passen.
s
d<
fotoreportage
