Bij den Bosschen burgervader eKctv&Aaal van den dag Met twee kameraadjes op avonturenreis Jeaiua-VJleugeEs „De gevleugelde Samaritaan” r HISTORIE DER VESTING FRANK DERBANDT DINSDAG 18 JUNI 1935 Mr. van Lanschot vertelt In de barre wildernis n NGEVAL DOOR BERTHA RUCK i i De voor bereiding "3? Napoleon h Mr. F. J. van Lanschot i 1 id begon oom hebben en zoo noodlg nog misschien over mil len weer wegloopen. sr Raffles. ..Oaat golf iet op dit blad zijn ingevolge de verzekeringsvoorwaarden tegen er „Myn beste Hugo" Ik 43. ie g ;n ill i t Wordt vervolgd.) Een der moedigste vliegers, die uitsluitend met mensch- lievend doel vloog Plet had schik voor zes. Ook hij zong uit volle borst mee en toen de hofmeester voorbij ging, stak hll gauw zijn tong uit. Maar dat zag net de kapitein, die hem tn zijn nek pakte en bromde: .zoo jongetje, dat zag Ik daar net eens hè. kom maar eens gauw mee. Ik zal je leeren, je tong uit te steken tegen groote menschen.” met haar vinger een klein om desan dan terstond weer even hard gezicht als Itein ook mijn golf- heb toen Polly .-•■3 en ch li- in tg worden, kleeren krijgen. van het Bestuur der stad werd uitgegeven door Teullngs’ Utgeversmtf. te Den Bosch. Het zij hier hartelijk aanbevolen. ig ie «1 I" et i.’to .IBli ik, na ist •r- d- le tie e- 1- m ar warme «Un. m et ■n er m ige en len el» ng its te- >n- >xL an op >r- en of ml si ng 35 r. sft IpeT om 1 tweede ens het verse he- (gegeven. bij verlies van een hand een voet of een oog Opnieuw veert de burgemeester op. Van het raamkozijn brengt hij ons een dikken foliant geschreven vellen sierlijke let ters een dagjournaal van de gemeente uit het begin van de vorige eeuw. Den achtsten Mei 1810, slet u maar, den. voor den start de woorden richtte: „Ik ge loof, dat wil elkander niet meer zullen terug zien. Kijk my maar eens goed aan!” Dit keer echter bedroog hem zijn voorgevoel en zelfs een verwonding van de hand, die hy in April van dit jaar bij het aanslaan van den motor opliep aan een schroef, was slechts van geringe beteekenis. De wonde moest echter in het hos pitaal behandeld worden, en hier kreeg de on verschrokken. aan alle hindernissen zoozeer ge wende aviateur een longontsteking. waaraan de gevleugelde Samaritaan van Alaska helaas na eenlge weken is bezweken. Frank Derbandt heeft een roemrijke blad zijde toegevoegd aan de geschiedenis van de luchtvaart, een bladzijde van waagzucht uit zuivere menschenmin. on. ele mg ie- ic- Jf- dlt en. in in ih- I Ite len sr- te an En hoe het kwam dat wy het „donkere Zuiden” wer den genoemd I Toen de hofmeester aan dek verscheen, ging er een luid gelach op. De kok zette eens klaps ecu liedje In „Jansen is In het water gevallen, hl, ha, ho! en direct werd het door de heele bemanning overgenomen, terwijl Jansen zoo spoedig mogelijk naar zijn hut ging om droge kleeren aan te trekken. beneden heeft geschilderd. Daar hameren ze en verven ze op het oogenblik aan plat- vormpjes, lulfeltjes, kanteelen, uitbouwtjes. bastions enz. enz. Een theater met bijna 1000 zitplaatsen en een tooneel van byna 22 Meter breed worden in de oude manege opgeslagen, even achter de kathedraal. En gaat u eens zien hoe wij in het nieuwe Ca sino de vreemdelingen gaan ontvangen. Zoo iets hebt u In Amsterdam niet. En nu moet u gaan, want de vijf ml- nuterf, die ik u toezegde zijn onderhand een uur geworden. Hoe kan het anders. Mr. van Lanschot over Den Bosch! Met de herinnering aan een ideaal-magl- straat lieten wjj de aware deur van de werkkamer weer achter ons dichtslaan, schreden wjj de beide prachtige hallen door naar buiten, naar het bordes, waar het Jolige Brabantsche marktleven ons weer tegemoet kwam: Gemoedelijk en blij net als de burgemeester. vlieger ondanks zijn opmerkzaam rondturen, geen geschikt landingsterrein, totdat hy er ten slotte in slaagde, zijn machine in den krater van den Anlaktscha-vulkaan te brengen Een an der maal kwam de gevleugelde Samaritaan de bemanning van het stoomschip „Kariaa" te hulp, welke, door ysbjpkken Ingesloten. aan proviand behoefte had. Ook aan de naspeurin gen naar den verdwenen Poolreiziger Eilson nam Frank Derbandt deel, maar hoewel hit het dhherbergzame Poolgebied met heel de scherpe spanning van een van zijn Verantwoordelijkheid bewust mensch, die weet dat het leven van an deren van hem afhangt, inspecteerde, had de expeditie geen resultaat. Slechts één keer in zijn leven, dat even rijk aan avonturen was als aan gevaren, scheen Frank Derbandt het risico te zien waaraan hij zich met iedere vlucht blootstelde. Het was in Augustus van het vorige jaar. toen hij een zeer verre vlucht moest ondernemen en tot de nieuwsgierigen, die om zijn vliegtuig heen ston- Den morgen, dat Paul zijn meisje was komen Afhalen, bleef Leslie alleen achter, zonder dit- maal iets te doen te hebben. -Leslie, zei ze tot zichzelf, terwijl ze naar ATT f A °P dlt blad r*Jn ingevolge de verzekeringsvoorwaarden tegen b1^ ïë’enslange geheele ongeschiktheid tot werken door L? 7^X0 bt-* een ®n*eTal met T7 I «I ZX rSlJ 11 lx li O ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeeringen 1 4 JU»" verlies van beide armen, belde beenen of beide oogen V 4 VV»" doodeltjken afloop 1 |MVVa" AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET Zij wachtte een oogenblik en dacht: ..Maudy en Hilary Smith zullen er blij om zijn. Het zelfde ia het geval met mijn rijke nichtjes, die altijd zoo lief zijn, om my hun afgedragen toi letten te sturen en m(j te Inviteeren op feestjes, waar ze een geestige Jonge dame noodlg hebben. Als je het doet, Leslie, kun JU op jouw beurt haar inviteeren! Een goede reden om ja te zeggen." zy nam haar penhouder weer op. Ze vulde den datum In, dien ze eerst vergeten had neer te schrijven. ..Die acme Monty sal veel beter dienst doen als décor in het tooneblspel. Enfin, ik heb Hugo duidelijk te verstaan gegeven, dat ik het op zijn geld gemunt had!" Dan schreef ze: „Na rijp beraad...." H'er begon ze weer te mijmeren. Redenen zijn mooie zaken De reden, waarom zoovele huwe lijken een fiasco zijn, is, omdat er niet genoeg redenen voor bestaan. Laat ik mijn redenen eens bekijken. O ja. reden no. 100: ik ban zes en twintig jaar en zal er niet mooier op tenminste niet, als ik geen betere krijg En die zou ik zonder twijfel als ik met Hugo trouw (reden no 101.En nu reden no. 102: mijn oude dame kan niet lang meer leven en ik zou nooit een betere betrekking vinden dan ren huwelijk met hem. Vervolgens reden no. 103. neen eigenlijk no. 102Hl Ik mag hem graag. Hf] verwacht niet meer van me en aledaar de aanvullends halve reden, om hem te nemen. Nu reden no. 104: hij keurt niets in mjj af, terwijl Monty T T T el goed wordt de burgemeester van Den Bosch bewaakt. Vier oude ka- nonnen beduiden den bezoeker, die de wijde hal van het monumentale Raad huis op de Markt betreedt, dat hij het hoofd van een der meest geduchte-vesting steden uit vroeger eeuwen belet vroeg. En als de fijne schilderingen van Derklnderen hem den zachten glans der oude grootheid hebben getoond, en hij de breede trappen beklimmend en wachtend in de bbvenhal, de afbeeldingen onzer prinsen, stadhouders en vorsten ziet getuigen van den trouwen adel der Bossche burgers, dan volgt hij toch met eenigen schroom naar de zware deur naar de rustige, stemmige zaal, die den burgemeester tot werkkamer dient Achter een groote tafel, over-beladen,met stapels boeken, dossiers en paperassen, richt mr. van Lanschot, die aan zijn bureau gebogen zat over zijn werk, zich op, met een vlot gebaar ons uitnoodigend maar een on belegd plaatsje in te nemen aan de groote tafel, het ons gemakkelijk te maken en dan maar van wal te steken maar niet te lang, want in een marktplaats, in de hoofd stad van een onzer meest volkrijke provin cies en in dagen van voorbereiding zooals deze, is de tijd van den burgemeester kost baar. Maar goed: hij zal ons toch iets vertellen over de geschiedenis van zijn stad, en na zijn stoel een kwartslag te hebben omge draald, zijn ellebogen op de armleuningen en zijn vingertoppen tegen elkaar, begint de burgemeester, recht naar ons toege keerd, zijn verhaal: Men neemt dan aan, aldus mr. van Lan- ■chot, dat den Bosch in 1185 werd gesticht door de hertogen van Brabant als de vierde stad in hun gebied als .een bolwerk, dat hen en de andere steden, Brussel, Antwer pen en Leuven, die dan ook bij de stichting ieder een poort schonken, moest beveiligen tegen de bedreiging der Oelderschen, met name tegen Heusden. Van oorsproifg dus een vestingstad ontwikkelde zich den Bosch echter ook als een centrum van welvaart en cultureel leven van dit laatst^ ge- tuige de Kathedraal, die oorspronkelijk in romaanschen bouwstijl opgetrokken, in drie tempo’s werd omgebouwd tot het flamboyante kunstwerk, dat wij thans kennen. Heusden werd weldra overvleugeld. Vorstelijke personen bezochten de stad. Maximlllaan van Oostenrijk belegde er te gen het einde van de vijftiende eeuw- een algemeen kapittel van het Gulden Vlies bij welke gelegenheid hij de stad het voor recht verleende den Oostenrljkschen Ade laar in haar wapen te mogen voeren. Karei V vereerde de stad eveneens met een be zoek. Zjj verloor intusschen haar kracht als vesting geenszins. Dat bleek in den tach- tigjarigen oorlog toen zij de belegering van Maurits, die toch een veldheer van Euro- peesche vermaardheid was, weerstond en eerst na een lang intensief beleg den lOden Sept. 1629 door Frederik Hendrik kon wor den Ingenomen. Dat was dan ook een wa penfeit van belang. De burgemeester staat op en onderstreept nog eens: Een wapenfeit van belang. Den Bosch ingenomen I Dat had een inspanning van al zijn veldheerskrachten geëlscht. Daar had hij een heele rivier voor omgeleid. Hij noo- digde zijn Europeesche vrienden naar Den Bosch om hun ter plaatse te demonstree- ren hoeveel moeilijkheden daArbij waren overwonnen. Een Jaar later kwam er al een latijnsch boek over de inneming van Den Bosch uit. Mr. van Lanschot grijpt in de stapels, die op de tafel, voor ons, liggen. Daar hebt u het boek: MDCXXX u ziet het: één Jaar later, met al de teekenin- HU nam Plet mee naar de cotnmando-hut. „Zie soo Plet, nu moet Ik eens even met je praten. Je bent nog wel klein, maar je zult me wel begrijpen.” Daarop bracht desk hem zijn ondeugendheid onder het oog wat een verdriet hij zijn ouders had daan. dat hij goed deed. Hij stierf op twee-en- veertlg-jarigen leeftijd In het ziekenhuis van Fairbanks aan een longontsteking. Derbandt self was wel de laatste, die dacht, dat hij in een bed zou sterven. 1 Het vliégtulg van Frank Derbandt heeft bijna geen andere passagiers vervoerd dan artsen, die in een dringend geval werden geroepen. De vrachten, die hij vervoerde bestonden vrijwel uitsluitend uit medicijnen en verband. Verkeer de een Eskimo of een Manke jager In Alaska in levensgevaar, dan bracht de gevleugelde Sa maritaan hulp. Dikwijls zelfs nam hl) de zie ken in zijn vliegtuig en bracht hen naar het dichtstbijzijnde hospitaal, waar doktershulp hen wachtte. In zulke gevallen zag hij zelfs niet van de vlucht af, wanneer het noodlg was om honderden mijlen in een sneeuwstorm af te leggen. Ofschoon Derbandt geen onderzoeker, doch slechts met hart en ziel vlieger was, trachtte hy ook, voor zoover in zijn vermógen lag. de wetenschap te dienen. Daarom vloog hy als eerste over het ..Dal der duizend Dampen”, dat na de verachrikkeiyke uitbarsting van den Kat- malvulkaan ontstaan Is. In het jaar 1231 waag de hy het zelfs daar te landen en hy aan schouwde daar als eerste vlieger de talrijke nog in werking zynde zwavelhoudende vulka nen van nabij. Slechts als door een wonder gelukte het hem toen, uit die dampen weer naar reiner luchten op te stygen. want zyn toe stel was by het landen beschadigd geworden. Nauweiyks had hy er deze vlucht gelukkig af gebracht, of hy ondernam een ander, bijna nog grooter waagstuk. Een missionaris, een Jezuïet, die den bynaam „Pater der Sneeuwstormen" droeg, moest dringend in het Noorden van Alaska zyn. Die vlucht verliep weliswaar zonder incident, maar op de bewuste plek vond de Zoover gekomen met haar ryken voorraad redenen, smeet ze eensklaps met een smak haar pen neer, verscheurde het vel papier met Hugos naam er op, In snippers en wierp ze In den ledigen haard. ,,Myn hoofd staat er vandaag niet naar, om een goeden brief te schryvefi!" zei ze ezeuseerend tot zichzelf, terwyl ze van haar stoel opstond „Ik ben wat vermoeid.,., dat komt van al dat gepraat van Taffy gisteren nacht Dat verwwnschte ding! Ik ben er ner veus van! Verwenscht zyn alle verloofde meisjes Waarheen zouden ze gegaan syn? Ik zal tele- foneeren om iemand, die my mee uit rjSlBQ, neemt op de rivier Er is tyd In overvl later Hugo het jawoord te geven. KM! editie van Hugo's brief, waarop test beeld van een gelukkig meisjesgezicht nen was, werd dien dag niet meer ul^ Leslie trad op bet telefoontoestel toe. van me houdt, tegen beter weten in. Dit Is erg aangenaam voor my. maar vervelend voor een echtgenoot. Ik zou een prachtvrouw voor Hugo zyn," zei ae half-luid tot de verworpen foto. „Hem zal ik nooit ergeren, nooit ver velen, nooit storen. Hem zal ik nooit een gek figuur doen slaan tenminste niet gekker, dan hy er al uitsiet met dat bak kr baard je en die das. Leslie sou verstandig genoeg zyn. om zich in haar eigen kamers terug te trekken, als ze bemerkte, dat zy voor het oogenblik hem niet amuseerde 'reden no. 106 om een ryk man te trouwen) en op haar kamers te biyven. tot dat hy haar kwam halen. Rekten voorhoofd i gevend. Se trekken ,.Je hebt geen sin om je te F’ „En dat ga ik ook nlsg, doen, niet voor het noodzakelyk la." bezocht Zijne Majesteit Keizer onze stad. HIJ nam zijn Intrek In het paleis van den Landvoogd waar de burgemeester en de ministers Zijne Majesteit mochten be groeten. Daar verklaarde de Keizer, dat hij Brabant steetje van het overige Holland had onderscheiden en gaarne bij zijn groo te familie inlljfde. Z. Majesteit inspecteer de de fortificaties en vertrok 's anderen daags naar Bergen op Zoom. Sinds dien tijd ging het Brabant en Den Bosch beter. Zij werden beiden geluk kig ingelljfd in de groote familie Neder land. Den Bosch kon* weer partij trekken van zijn gunstige ligging het Utrecht van het Zuiden vlak onder de bruggen over de groote rivieren. De spoorwegen hieven zijn isolement totaal op. Zijn vestingen werden in 1874 gesloopt. Eenlge jaren later werd het ook van het water verlost, dat het af en toe geducht kon teisteren. De Z. Willemsvaart verbond het met het Zui den. Het autoverkeer en de nieuwe brug gen maken het nóg gemakkelijker toegan kelijk. Zijn handel leeft weer op. En nu gaan wy den zesden Juli ons feest vieren zóó als dit bij ons katholiek en Brabantsch karakter en bij onze schoone historie past. In kerkelijke diensten zullen wij God danken en loven. De St.'jan komt in het licht. Wij houden een Maria-optocht en voeren het spel van Beatrijs op. De gil den komen bijeen op een dag, de K. N. A. C„ de Vlamingen, de middenstanders, de molenaars ens. U moet eens gaan zien naar Oud Den Daar bouwen ze de oude stad met de drie geschonken poorten, zooals Derklnderen ze haar slaapkamer ging, „ben Je het niet beu cm maar toeschouwer te biyven by dit Uefdes- tooneeltje? Zou Je zelf er niet eens een rol letje In gaan snelenf" Haar slaapkamer geurde frlsch van rosemaryn en bayrum. dat ze voor haar zwarte dikke lokken gewoon was te gebruiken terwijl door de openstaande ramen de muzikale tonen van kerkklokken naar bin nen drongen. .Zondag vandaag! Een vrye dagl Des te beter! Ziezoo! Nu zal Ik een beslissing gaan nemen In die kleine affaire van mbn toekomst." sprak ze tot zichzelf, terwyi ze neerzat aan de kleine bamboe schryftafel tegen den wand. Boven het tafeltje hing een spiegel (bederJt. dat het de slaapkamer van een meisje is!) en binnen de lyst was er een gele krans van balboekjes met bengelende potloodjes, gekleurde waaiertjes uit restaurants en strengen kralen. In den hoek van den spiegel was een icheef- staande foto gestoken, die Monty Scott's don ker hoofd boven zyn beeldhouwers-overaU vertoonde. Leslie nam het er uit en bekeek het aandachtlg. „Mooie, ondeugende oogen." sel se luchtig, „het eenlge ondeugende, dat er aan je is. baby! jy en Je beeldhouweryJuist een kind met zn blokkendoos! Daarenboven geloof Ik niet, dat Je ooit een penny ryk suit zyn. en men trouwt een man niet om zyn ulterUJk alleen Neen. Jongen, daar ga je!" en ze wierp de foto ter zijde met een opzetteiyk gebaar van noncha lante afkeuring Vervolgens nam zy haar met leer bedekten inktkoker en een vel papier. Dan begon ze te schryven; en bedryft wel eens valsche en goed- Iy/l koope romantiek met de zoogenaamde helden den lucht, de aviateurs, en over- dryft dan het avontuuriyke karakter van hun vak, waaraan ook veel nuchterheid en zakeiyk- heid vastzit. Maar er zyn nog onherbergzame streken op de aarde, waar het vliegen allesbe halve een sinecure is en een groote onver schrokkenheid, moed en uithoudingsvermogen vergt. Een van die streken is Alaska. In het Poolgebied. Daar zal de naam levend biyven van Frank Derbandt, die onlangs overleed. Hy was een der moedigste vliegers van onzen ttfd, maar vloog bovendien uitsluitend met mensch- lievend doel, vooral om zieken by te staan In de bevroren wildernis. Hy werd daarom door de Eskimo's genoemd „de gevleugelde Samaritaan". Frank Derbandt kwam uit Callfomlë. waar het klimaat vrtf wat aangenamer la dan in die verre Noordpunt van Amerika. Hy had zich echter, om zich verdienstelijk te kunnen maken, teruggetrokken In het barre Poolgebied, waar hy altyd bereid bleek, zyn leven voor anderen te wagen, zonder ander loon dan de zekerheid, „Neen, ik hoorde hem tot de vlicgtulg-dame Zeggen, dat die Jonge man (ce gargon-li) aan het verkeerde kantoor kwam, en zy zond hem dan ook weg. Ik zag hem weggaan en hy ge leek sterk op den Dultschen kellner. Maar het kan zijn, dat volgens my de Duitschers allen op elkaar lyken." „Misschien wel," zei de vliegenier en voegde «r by: „Was dat wellicht op denzelfden dag, dat een van mijn planteekenlngen verdween?” Zy zag hem verwonderd aan. ,.Ik heb daar nooit lets van geweten, Paul, dat ei een teeke- hing van Je verloren Is geraakt!" „Toch is het zoo; maar gelukkig kwam het er niet erg op aan. Het was maar een klein onderdeel van de machine. Ik heb er altyd goed •org voor gedragen, nergens een compleet plan te laten liggen," zei Paul tevreden knikkend Na eenlge minuten spraken ze weer over iets anders, terwyi de omnibus voortrolde lu de straten, die op Zondag zoo verlaten „649 Chelsea," riep ae op. „Ik wil mynheer Bcott spreken." zy dacht: „Dit zal mijn laatste Zondag zyn als vry meisje en Ik wil dien in vrvde door brengen." Ze zuchtte eens. maar voelde zich niet erg teleurgesteld; want hier In de donkere schaduw was het heeriyk. met hem alleen te zyn. zelfs al keek ze tersluiks door de bladeren heen naar de saffierblauwe lucht, zich verwonderd afvra gend. of het nog zaliger kon zyn. daarboven met haar liefst^ In het luchtruim te zweven. „Weet Je wel. hoe dlkwyis je bet reeds uit gesteld hebt?" vroeg ze na een poosje, terwyl ze de muggen met haar witten hoed op een afstand trachtte te houden. „Telkens heb je me verzekerd, dat je me op een vliegtocht mee zou nemen. Paul, en telkens is er Iets tusechen gekomen Laten we nu eens definitief afspre ken. Wanneer zal het gebeuren?" „Ah!" rel hy en wierp een pit van een perzik, dien hy juist gegeten had. naar het groene bosje varens. „Dat was raak Ik wilde eens zien, of ik dien knobbel op het takje kon bereiken." Ze schoof een beetje dichter naar hem toe en fleemde: „Wat denk Je van as. Zondag?' „Ik hoop, dat het even mooi weer zal zyn als vandaag. Ik zou willen, dat alle Zondagen even mooi waren als deze. Ik begryp niet, wat Ik vroeger op al die mooie dagen heb uitgevoerd. Owenna." Zy zet: „Ik bedoel, sou Je me as. Zondag niet voor een vlucht willen meenemen?” gen van de fortificaties diér hebt u het fort Isabel enzoovoorts erin. En hier nog een Fransch werk uit 1831. „Récit ou bref description....” ent De perkamenten banden worden weer boven op een paar andere boeken gedepo neerd. In alle buitenlandsche musea In Napels, In Florence vindt u schilderyen die dit krygshlstorlsch evenement vereeuwigen. En nu kyk eens hier: De burgemeester voert ons mee naar de achterhelft van de zaal, waarvan een der wanden geheel wordt ingenomen door een groot schilderij, symbolisch den vrede van Munster voorstellend. Hy noodlgt ons uit ertegenover te gaan zitten, steekt de lam pen op en met een grooten stok In de hand gaat hy verklaren: Holland zit hier op den rechterstoel, omringd door Mars, door den inslapenden ouden en den jonggeboren nieuwen tijd. Brabant staat voor haar en vraagt of haar pyi als de achtste in den bundel der Zeven Provinciën mag worden opgenomen. En dat kleine kind op zy van haar vraagt zich af, hoe het antwoord zal lulden. Dat ant woord Vlak vóór ons staat nu de burgervader van den Bosch, de Brabander uit ouden stam, en met zyn vriendeiyk-leutige oogen kykt hy ons ernstig aan: Dat antwoord was: dat 175 jaar lang geen katholiek in Brabant meer een open baar ambt mocht bekleeden. En aangezien de functie van lantaarn-opsteker een open baar ambt was, konden wy niet eens zelf de stad verlichten En geestig laat hy er onmiddeliyk op volgen Nu weet u meteen hoe het kwam, dat men in Holland van het donkere Zuiden sprak en nog spreekt. Als wy weer aan de tafel zitten keert de ernst weer terug. De tyd die nu aanbrak was diep droe vig voor Brabant en voor Den Bosch. Men liet de streek hier eenvoudig aan haar lot over. Dat had niet alleen religleuse oorza ken een velllgheldsmotlef zat er óók achter. De Vereenlgde Provinciën voerden in dien tyd al naar twee kanten oorlog. Oostenryk liet hen gelukkig nog met rust. Doch verhoogden zy de welvaart van Bra bant, maakten zy dit gewest, dat tusschen hen en de Zuideiyke Nederlanden Inlag tot een aanlokkeiyk bezit, dan liepen zy veel kans zich de hebzucht en daarmee de vyandschap van Oostenryk bovendien op den hals te halen. Maar Brabant bleef van deze politiek de dupe. Den Bosch had ten laatste te weinig welvaart om nog te leven en nog te veel om te sterven. De St. Jan raakte in verval. Garnizoenen speelden de hoofdrol. Enkele malen werd de stad nog geplunderd op den koop toe. Totdat ein- deiyk een andere tyd aanbrak. Den acht sten Mei 1810.... In Richmond Park was net heeriyk koel op het rras, in de schaduw van eikenboomen en varens, die tot de borst reikten. Paul en Gwenna hadden zich neergeviyd en genoten van de vruchten en de cake, die ae onderweg gekocht hadden en keuvelden gezellig, met lange tusachenpoozen van gelukkig stilrwygen. Fetteiyk waren ze dicht by L'noen met al zyn rumoer en menachendrommen, maar hier wax het rustig en stil en gevoelden ae zich echt buiten en ver verwyderd van de stadsdrukte. Gwenna's zachte, llefelyke stem met haar vreemd accent verbrak de stilte: „Vanmiddag neem Je me mee naar boven?" ..Naar boven?” zei hy lui. „Waar naar toe?" „Op een vliegtocht natuuriyk.” „Neen, dat denk ik niet,” antwoordde de vliegenier rustig in zyn geliefkoosde houding met de handen onder de kin, op bet gras lig gend en haar aankykend. „Niet gaan vliegen, vanmiddag?" „Ik denk van niet, klein ding." „O Je bent er zeker te lui voor plaagde ae. ■ayn dd> teru bew loof ik. Toen lachte ze Ze «*n co“P* verder dan m'n moeder; ging op reis met haar tante; bagage gemerkt Shrewsbury, maar een adres of een naam kon ik niet*zien. Ik wilde er mor- gen heen, om haar op te snorren. Ik hoop t tegen Maandag met haar in orde te hebben, maar t zou een beetje langer kunnen duren." ■Fercy,” zei ik. „je denkt er toch niet aan. een meisje te vragen dat Je pas een kwartier kent?" .Twaalf minuten", zei hy. „en daar moet dan nog de tyd af. dien Ik noodlg had om een krant voor haar te koopen. Ze zei: ..dank u", en ik zei: „absoluut niet". We zchieten al op zooals ziet Ze Is beslist wat je noemt dat De zon bewyst zich zelf Ik keek hem meewarig aan. ,J3e maan ook," zei Ik; .aan gekken". c a .Mynheer, ze Is slank en donker en vrooiyk. De manier waarop ze me aankeek beeft me In gepakt. In 4 minuten; practlsch op 1 eerste gezicht.” Acton kwam Dinsdag niet te voorschijn, maar ik kreeg een te legram: „Nog niet gevonden." Woensdagmorgen sswsMseesassssassasassssseasasstsseeeassazzswssazeg weer een tele- gram: „Tante 'gesproken. Hoop vandaag te be klinken." Donderdag kwam hy met een gezicht van tien Zondagen slecht weer. „Niet kunnen vinden?" vroeg ik. „Een ,trop” sel hy „Ze Is getrouwd, heeft die tante me vetteld. Ze zei dat ik Idioot was. Onsympathiek mensch. net een sergeant. Kwam ineens op me af. en vroeg, waarom Ik haar na liep. Ik vroeg of ze twee minuten naar me wilde luisteren. Al praat je een uur. dan kryg Je nog geen cent van me los. zei ze. Ik zei: ..X Is geen kwestie van geld, maar van liefde Ze zei: Je bent gek; se dacht, dat ik er met haar van dóór wou!” „Wat!” riep ik. „ia die tante jong?” „Welneen." zei Percy, „minstens veertig. Maar ze ziet ér goed uit. In leder geval, ze vertelde, dst haar nicht getrouwd was, waarop ik ant woordde. dat m'n leven dan verknoeid was. Onzin, zei ze. waarop ik weer: Bah! Toen zei ze. dat ik maar wat gezegd had en haar was nageloopen en had aangesproken, om haar te berooven; ze wilde de politie roepen. Toen heb Ik haar een paar brieven en zooalaten zien, om te bewyzen wie Ik was. Toen liet ze me gaan. En daar sta ik nuvier en twintig en niets anders meer dan zaken en de club.” „Golf heb je ook nog.” zei ik. Ik heb hem meegenomen naar club: Ik gaf hem een les. en Mowler dat ia onze vrouweiyke kampioen verzocht, hem verder te helpen Ze heeft zlcb dadelyk heel veel moeite voor hem gegeven. Veertien dagen later kreeg ik bezoek op m'n kantoor van een heele knappe, opgewekte dame, van een zekere mevrouw Raffles; ik kende haar niet. „Ik dacht, dat uw secretaris me gesproken had," zei ze „Och.” zei ikxiu herinner ik me den naam. u bent de tante van het meisje, waar hy zich zoo, - ezel zei. Naschrift. In den loop van zyn uiteenzet tingen kondigde burgermester van Lanschot ook de verschynlng van een gedenkboek aan. En dat zal niet soo(n flauw geschiedenis boekje worden, maar een degelyk opgezet werk, waarin wetenschappeiyk-historische bronnen worden aangeboord. Dr van Gorkum werkt daar oa. aan mee en Mgr. Ooossens en Jhr. van Sasse van IJsselt. Het zal een dezer dagen wel uitkomen. Hedenochtend bereikte ons Inderdaad het kloeke boek van by na 200 bil dat met mede werking van het Provinciaal Genootschap van Bosch, dat schiet Al aardig op. Kun»ten «n Wetenschappen In Noord-Brabant en „Liefde op t eerste gezicht een sprookje?" riep oom Jonathan.. „Zeg dat maar niet zoo hard! Ik zou Je er een voorbeeld van kunnen vertellen.” En hy gaf een slag op de tafel, waardoor de kaarten, die paa gegeven waren, de lucht invlogen. Als gëwoonlyk had hy s*n auto-rels naar hét Zuiden te Bellrock afgebroken, waar z'n neef jes en nichtjes In afwachting, hoopvol leefden. Ze streefden allen naar de eerste plaats In de gunst en het testament van den ouden vry- gezel, die hun oom en schatryk was. Na het diner sprak oom Jonathan over de veranderingen In het leven sinds s*n Jonge dagen. Neef Berry zei: „Het tegenwóordige geslacht heeft het gevoel vervangen door 1 verstand”; nicht Suse riep stoutweg: „Gevoel is tegenwoor. dig brandhout!” „Kind", sprak oom Jonathan, „als er één ding is. dat je nooit uit de menschen weg kunt branden dan is 'F het gevoel. Waar kwam «de oorlog door? Door 't gevoel. Waar Is de Volken bond door ontstaan? Door 1 gevoel. Waardoor trouwen de menschen? Door 1 gevoel. Waar door worden ze op X eerste gezicht verliefd?” „Dat worden ze niet!" viel Suse hem in de rede. Toen was het dat oom Jonathan op de tafel sloeg, en terwyl de anderen de kaarten op raapten, legde hy verder uit: „Er is pas zoo leta aan iemand overkomen, die twyfelde aan liefde op X eerste JuUle." „Vertellen, oom!" riepen-allen. „M’n secretaris Percy Acton”. Jonathan, .Js net zoo nuchter en modem als jullie. Ik sel. dat hy op een Zaterdagmorgen wat later mocht komen, om s'n moeder naar den trein te brengen. Toen hy kwam, rende hy m'n kamer in. ..Mynheer." riep hy, ,Jtan Ik Maandag vry hebben en zoo noodlg nog een paar dagen? Belangryke prlvé-aangelegenheden „Tante ziek of grootmoeder begraven?” .Meisje”, sel hy. „Hé? k Wist niet dat je Iets aan de hand had.” „Dat had Ik ook niet. Van ochtend tusschen kwart voor tien en tien uur- pas gekregen.” zei Percy. „Acht minuten vóór tien, was X ge- '^elacheiyk over aangeeteld heeft! Die dat u veertig was. Daarom herkende ik u natuuriyk niet." „Dat was erg onbeleefd van hem.” lachte ze, „maar helaas, ik bent... Enfin, ik wilde eens mformeeren. of hy een geschikte man sou syn voor een lief meisje; niet ik!” Ze lachte weer. „t Is In alle opzichten een geschikte jon gen.” verzekerds ik. .Moot. Denkt u. dat hy X echt van haar te pakken heeft?” „Hy zegt, dat hy nooit een ander wil. Maar als ze getrouwd is „Neen, Ik dacht, dat hy m’n nicht bedoeloe. Hy zei „nicht,” en m'n nicht Lise had me naar den trein gebracht; die Is maar een paar Jaar jonger dan ik, maar iedereen vindt haar erg knap Toen Ik weer in de stad kwam, heb ik haar en d r man er mee geplaagd. Och kom. zei ze. hy heeft my niet bedoeld; hy bedoelde Etty Moore, die zat tegenover u en zegt altyd: tante, tegen u.” „Is X een aardig meisje?” vroeg ik. „Zeker, maar ze is vreeeelyk modern. Enfin, dat zijn de jongens tegenwoordig ook. De goede, ouderwetsche soort vind Je niet meer.” ..Precies. zei ik. „Ik zal hem roepen en X hem vertellen." Ik belde en toen kwam Percy. Toen hy fbe- vrouw Raffles zag. wilde hy Maar ik riep: „hier biyven!” „Mevrouw heeft ontdekt,” begon ik. „dat je niet haar nicht bedoelt die op X perron stond, maar een vriendinnetje, die by haar in den coupé zachte is geen familie, maar zegt altyd: tante. Die fonge dame is niet getrouwd of ver loofd. voorsoover mes rouw Raffles weet...." „Als u Zondag een kopje thee wilt komen drinkenviel m'n bezoekster my in de rede. „Maar maar.... Ja.... maar ik moet golf spelen," stotterde hy. „Golf!" riep mevrouw dan by u vóór de liefde?" „O.... neen.” zei hy; ,Jk ben verloofd met het meisje waarmee ik speel, ziet u. Ze Is dames-kampioen van de club. Ik had X u nog niet verteld, mynheer, omdat Ik dacht, dat u zou denken, dat X nog al plotseling was...." .Nu. oom Jonathanl” nep de vrouw vsn neef Thomas, „dat verhaal v«n u bewyst niet veel voor liefde op 't eerste gezicht.” „Eten oogenblikje.” zei oom Jonathan, „ja, een oogen bil k jeMevrouw Raffles beviel me. zoodra Ik haar zag, en Ik haar óók, zei ze. Ze la nu jullie tanteIk wou jullie eerst een beetje daarop voorbereiden!”

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1935 | | pagina 15