Katakomben
Z.-Limburg
~l3C<it oeiAaal oandandaq
Met twee kameraadjes op avonturenreis
I
il
m
WEEST WELKOM
Herinneringen bij het
25-jarig bestaan
MAANDAG 24 JUNI 1935
UIT DE STAATSCOURANT
1
Typisch Praag verdwijnt
Niet juist gemeten
Wraakzuchtige moeder
Misdaad te New York
Kranige zwaluw
.JA ZEKER,... U OOK!
Rubberplantages in
Panama
Het
onverm ijdelijke
DOOR BERTHA RUCK
4
I
gébracht.
Mijn vriend rustte even
O nd etrtc heid ingen
Zeemacht
Burgemeester»
Trein n
Teruggave wünaccüiu
Aansluitende trein:
ge-
De „Sperwer” naar Indië
Daar zag hjj een emmer water ^taan met
mij niet onverwacht.
bij levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door
weduwe
het is al heel lang
had
trappen op, een deuntje
HOOFDSTUK VII
zoo
IN HAAST NAAR DB BRUILOFT
Ze staarden zich sul
(Wordt vervolgde
J
op dit blad zijn Ingevolge de venekerlngsroorwaarden tegen
Trein I
7.1«
Een der kapellen uit de Catacomben van
Callixtus, tn Valkenburgsche copie
Zaterdagmorgen te zes uur ia het K.L. M.-
vllegtulg de „Sperwer” van Schiphol naar In
dië vertrokken.
De bemanning bestaat uit de heeren Geys-
sendorfer, Paap, Brulnesteyn en Pronk. Eén
passagier maakt de reis tot Batavia mede.
8.14
9.00
10.00
9.47
10.03
1033
1048
11.01
1131
7.58
908
10.00
11.00
Amsterdam W.P.
Amsterdam CS.
Rotterdam Maas
Z evenaar
Nijmegen
Arnhem
Utrecht
Den Haag S.S.
1
1
1
t
I
I
t
l
l
l
t
I
L
Oorlog?....
Wat is uw
Nm komt or rwtl Nu zijn
bodigo geluidssignalen verboden
0 75.- bowtel). IWwrdWd: at
towtwrdwn «r maar op los I Wlw—7
1) In Jt jaar daarvoor verscheen bij den uit
gever Bekker te Amsterdam het werk: „Ge
schiedenis en Getuigenis der Katakomben van
Rome in den loop der eeuwen".
Een Itallaansche soldaat van de Oost-Afrl-
kaansche expeditie heeft een zwaluw opgela
ten met een briefje met de woorden „Welkom
uit ons Eritrea. Lang leve Italië. Mei 1935."
De vogel Is te Tortona van zijn 4.500 K.M.
langen tocht aangekomen. Hij was zoo ver
moeid. dat h}j zich gemakkelijk liet grijpen.
Club
gingen,
tloneele nieuws.
„Zuo het waar kunnen zijn?
In den tegenwoordigen tijd?..
opinie. Juffrouw Armitage?”
Juffrouw Armitage weidde In den breede uit.
hoe geheel anders de situatie sou zijn, indien
De Dinsdagmorgen, waarop Gwenna's huwe
lijk zou voltrokken worden, was de ochtend van
de officieele oorlogsverklaring. Het stond al in
de bladen, die de meisjes In de Hampstead
verslonden, vóórdat ze naar hun werk
op het senaa-
De beroemde Victoria Waterval, de grootste
ter wereld, is, naar een officieels meting aan
het licht heeft gebAcht, 14 meter kleiner dan
men tot dusver meende.
De hoogte van den voomaamsten waterval
..De Donderende Rook" zooals de Inboorlingen
dezen noemen, is namelijk niet 130, doch 108
meter.
Daarentegen is de Zambesi, een der langste
rivieren ter wereld, nog langer dan men oor
spronkelijk meende. De lengte Is namelijk onge
veer 3700 K M., dl. 150 KM. meer dan men
aanvankelijk meende.
ter der gemeente Woudenberg P. A. O. Baron
van Heeckeren van Brandsenburg
met ingang wan 1 Juli 1935 tot burgemees
ter der gemeente Onstwedde P. Bergmeljer;
met Ingang van 17 Juli 1935 tot burgemees
ter der gemeente Meeden H. Hofstee Aukema;
met ingang van 11 Juli 1935 tot burgemees
ter der gemeente Smilde K. Gerrits;
met Ingang van 3 Juli 1935 tot burgemeester
der gemeente 8t. Geertruld E. J. H. Wolfs, se
cretaris der gemeente;
met ingang van 27 Juli 1935 tot burgemees
ter der gemeente Limbricht F. J. J. van Boxtel;
met Ingang van 30 Juli 1935 tot burgemees
ter der gemeente Wanssum J. M H. F. J.
Baron de Weichs de Wenne
öiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiniiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiö
Voor de rechtbank te Kragujevatz (Joego
slavië) heeft een man terecht gestaan, die
zijn 80-Jarigen vader vermoord en zijn 70-
jarige moeder zwaar gewond heeft.
Toen de rechter het vonnis voorlas, waarbij
de man tot vijf Jaar dwangarbeid werd ver
oordeeld, stond zijn moeder, een klein oud
vrouwtje moeizaam op en schreeuwde:
,Jk eisch dat hij ter dood veroordeeld zal
worden. Ik ben niet tevreden met het vonnis."
De rechter wijzigde het vonnis echter niet,
daar een medisch onderzoek had uitgewezen,
dat de vermoorde toch niet lang meer had kun
nen leven.
De Minister van Financiën brengt ter ken
nis van belanghebbenden, dat thans bij de
Tweede Kamer der Staten-Generaal aanhangig
Is een wetsontwerp tot verlaging van de opcen
ten op den wijnaccUns. in dat ontwerp is een
regeling getroffen betreffende gedeeltelijke te
ruggaaf van accijns van wijn, die met ingang
van 1 Juli hier te lande, bulten een bergplaats
voor verlengbaar krediet, als bedrijfsvoorraad
voorhanden is in het vrije verkeer. Teneinde
bedoelde teruggaven, waarop bij tot stand ko-
ming der wet recht zal bestaan, te kunnen
vaststellen en tevens te kunnen vaststellen op
welke bedragen bU tot stand koming der wet
recht tot teruggaaf of afschrijving bestaat we
gens invoer, vervaardiging hier te lande of In
slag uit entrepót of uit een bergplaats voor
verlengbaar krediet voor den accijns na 1 Juli
1935, is bepaald, dat van den voorraad ulter-
Hjk Donderdag 27 Juni 1935 schriftelijk aan
gifte moet worden gedaan bU den ontvanger
der accijnzen, onder wiens kantoor de opslag
plaats van den wijn Is gelegen.
En hier mogen we de opmerking maken, dat
Gwenna Williams' ideeën over het huwelijk
nog ongelooflijk vaag waren. Ook lu dit opelcht
was haar liefde blind. Huwelijk! Het geleek
voor dit Jonge, onschuldige meisje een reis naar
een droomland, waar een rose nevel de hoogten
en diepten van die geheimzinnige oorden ver
borg. Alles, wat ze helder zag, was haar mede
reiziger, die dierbare, jonge kameraad en min
naar, die haar zijde niet zou verlaten. Wat
kwam het er op aan, waarheen hü haar leidde,
zoolang hij met haar was?
Nog één lange nacht nu In de langwerpige
smalle slaapkamer van de Club, waar zij dien
eigenaardlgen vluchtdroom gezien bad en waar
zU in zoovele dagdroomen den geliefde
aanschouwd.
Morgen zou het haar trouwdag zijn.
AT T D A °P dlt blad zUn ingevolge de verzekerlngsvoorwaarden tegen E* levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door TT bij een ongeval met J7 OCA bij verlies van een hand
<1 r1, ril 1 Ti 111 Cs O ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeertngen 1 ff «JVFe" verlies van belde armen, belde beeneh of belde oogen Jk ff QvFe" doodelljken afloop 1 £Uv>* een voet of een oog
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLUK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
De regeerlng der republiek Panama heeft aan
de United States Goodyear Rubber Company
concessie verleend voor het aanleggen van een
rubber-plan tage.
De Goodyar Company heeft tot den aanplant
van rubber In Panama, waar het klimaat weer
vochtig is. besloten, nadat proefnemingen suc
ces hadden opgeleverd. Binnenkort zullen thana
op een proef-plantage dertigduizend boomen
worden geplant, die later naar de concessie tn
Panama zullen worden overgebracht. Men schat,
dat deze boomen vier jaar na de overplanting
rubber zullen produceeren.
verlaten,
nog zou
ben. l
nare afscheldjes. die tot nu toe op hun samen
komsten gevolgd waren.
heesch zich op en keek er eens in. Hjj kon
echter niets ontdekken. Plots begreep hij het.
Het was natuurlijk een bootsteen of een
vuilnisbak. Daar gooiden de mannen natuur
lijk het water in, dat dan in zee terecht
kwam. Plet bedacht zich niet lang. Met veel
moeite heesch hjj de emmer op en keerde
deze leeg in den trtchter. Boebeldeboebelde-
boeb ging het van binnen. Toen was het
stil. Piet ging zitten. Hij was tevreden met
z(jn w%rk. s
De zonnige hei
En het lommerrijk bosch
Staan schoon in hun zomersche
pracht;
een bezem. Kom, hij zou maar vast gaan be
ginnen. Dat was een goede oefening. Het
ging prachtig en je zag de vloer steeds
schooner worden. Eindelijk was hjj klaar.
Maar waar moest hij nu de emmer leegen?
Hl) keek eens om zich heen. Daar zag hij
wat.
Een groote, wijde-buis, die van boven krom
liep. Het leek wel een groote trechter. Plet
„JIJ bent een dom, klein meisje,” zei hij.
„Mijn zusje Marietje begrijpt altijd alles.
Maar JU, je bent een dom Chlneezen-klndje."
Daarop sprong hij van de stoel en gaf Wietje
een klap. Deze begon te hullen en Piet liep
de kamer uit, naar dek. Foei wat was bet
warm.
Uit het Jaarlljksch rapport van New Yorks
commissaris van politie, Lewis J. Valentine,
blijkt, dat het aantal gevallen van moord en
doodslag In New York verleden jaar 359 beeft
bedragen, d.l. meer dan een per dag.
Niettemin vormt dit cijfer nog een verminde
ring ten opzichte vaq het voorafgaande jaar,
toen het aantal 431 bedroeg.
Het totaal der belangrijke misdaden toont ech
ter een stijging van 153 procent, voornamelijk
door het grootere aantal inbraken, dat gemid
deld acht per dag bedroeg.
De politiemacht, bestaande uit 18.368 mannen
en vrouwen, was de kleinste sinds vijf jaar, of
schoon de sterkte voor 1934 was vastgesteld op
19.331. Onvoldoende middelen zijn oorzaak van
het tekort aan personeel.
-a r enachen In kleine plaatsen haten elkaar
[Vl dikwijls zonder eigenlijk te weten waar-
om; zonder elkaar persoonlijk dt zelfs
ook maar van naam te kennen. Een onvoor
zichtige blik, wat lang laten wachten oo bet
postkantoor, een zweepslag naar den bond van
een ander, zijn dikwijls voldoende om tusschen
vredelievende burgers een antipathie op te wek
ken, welke door een paar ontmoetingen in den
loop der ja ren slechts aangewakkerd wordt. Tot
op zekeren dag de catastrophe komt."
Zoo sprak mijn vriend George Thomas, dien
ik in zjjn woonplaats opgezocht had en met wlen
ik nu in zijn stamcafé voor een morgendronk
zat. Met de superioriteit van den groote stads
inwoner lachte ik een beetje om zijn woorden.
„Jij hebt gemakkelijk lachen," ging George
voort. „maar kijk bijvoorbeeld eens naar dien man
met z'n grijzen baard. Daarvan zal ik je een ge
schiedenis verteUen, die je zal overtuigen."
BU deze woorden wees hü op een grijsaard,
die deftig over straat liep.
„Deze man viel me tien Jaar geleden bü toe
vallige ontmoetingen al op door zijn patriarchale
manier van doen. Ik wist niet, hoe hjj heette,
noch wie hü was en toch wist ik, dat ik hem
niet kon uitstaan, en dat liet ik hem waarschijn
lijk duidelijk genoeg merken. Ik vermoedde dan
ook, dat Ik hem even onsympathiek was, als hü
mij. Nu gebeurde het op zekeren dag, dat deze
heer met z’n grijzen baard, dien ik, wanneer
mogelijk, opzettelUk negeerde, een gering over
wicht op mU kreeg. HU betrapte mü eens in ‘n
nlet-rookcoupé, genietend van een sigaartje. Ik
vroeg: „Hindert het u misschien?” En hü ant
woordde koel: „Wilt u de sigaar uitdoen of den
coupé verlaten?" „Dan zullen wU hem allebei
moeten verlaten!" zei Ik uit de hoogte en ver
veeld. opende de coupédeur en stapte uit; we
waren namelUk aan het eindstation."
„Bravo!” riep ik. „je had gewonnen, George!”
„Zoo scheen het, maar bU alle latere ont
moetingen kreeg Ik steeds, behalve mijn ge
rechtigde antipathie, een Ietwat onbehaaglijk
gevoel. HU keek me aan alsof hU mü tot de
voor de wereld verlorenen rekende. Twee jaren
gingen voorbU en Ik dacht nauwelijks meer aan
het voorval.
Toen, op een prachtlgen middag, in de maand
April, wandelde Ik met een aardige blondine aan
den arm in een laan, die aan den linkerkant
begrensd werd door een tuin.
„O, wat 'n prachtige viooltjes....!” riep plot
seling mün dame In verrukking uit. „Hoe jam
mer!” en ze keek begeerlg door de gaten in de
schutting in een grooten tuin, waarin veel van
die bloemen stonden.
„Waarom Jammer?” vroeg ik als een man, die
bereid was alles voor zijn aangebedene te doen.
Toevallig duwde Ik tegen de deur en die ging
open. WU slopen het paradUs binnen. MUn dame
begon onmlddellUk koortsachtig bloemen te
plukken. terwUl ik me In het gras neervlUde.
Plots klonk een booze stem„Hoe durft u zich
veroorloven...
De rest hoorde Ik door den schrik niet meer.
luk. zegt een oud spreekwoord. Het Is curieus,
hoeveel versleten sagen en gezegden er over het
huwelijk gedebiteerd worden.” zei ze met op
gewekte stem, nog vroolüker dan gewoonUJk
„BUvoorbeeld: het huwelUk Is...."
„O, zeg niet, een loterij. Leslie! Niet dat
spreekwoord, wat Ik je bidden mag." vermaande
de kleine bruid haar lachend, terwUl ze opaat
In bed en smakelük haar ontbUt verorberde.
„We hebben dat al vier maal gisterenavond
van oom Hugh moeten hooren Weinig prüzen.
veel nieten!” zei ze verheugd. Den geheelen
Maandag was ze beverig nerveus geweest en de
reactie was te rechter tUd gekomen.
„Gelukkig de bruid, die door de zon be
schenen wordt!” zei Leslie op haar beurt
..Nu Taf. dan zul Je erg gelukkig zUn. want
de zon schünt zoo helder als t maar kan dezen
och ten dJ1
„Ja, dat heb ik al gezien." antwoordde
Gwenna, met haar krullebol naar het open
raam wUzend. „En Ik trouw In het wit. wat
ook al geluk aanbrengt!”
De sneeuwwitte bruidsjapon, die ze zou
dragen, was niet nieuw, maar de beste die
zü had en pas uitgestoomd. Het bruidskleed lag
op de commode als een rustende blankge-
wlekte vlinder naast de eveneens witte, door
schijnende Prlncesse overjurk. dje wel nieuw
was en daags te voren was gekocht bene
vens de wit zUden kousen en de beeldige,
blanke suède schoentjes.
.Mag ik Je zakdoekje van echte kant leenen?"
vroeg het bruidje.
„Natuurlük. alles, wat ik heb tot de attentie
In het belang van de openbare gezondheid en
het verkeer zullen wellicht eenige der typische
huisjes aan de Alchimisten Allee te Praag, waar
verschillende Alchimisten hebben gewerkt, wor
den afgebroken.
Tot de hulzen die wellicht zullen moeten ver-
dwUnen behoort ook dat van Casanova, die
daar trachtte goud te maken, bijgestaan door
een roodharig meisje, Dagmar genaamd.
Casanova Is begraven te Duchny In Noord-
Bohemen, waar hü als bibliothecaris van een
adellUke familie is overleden.
I Dezer dagen werd te Valkenburg het
ZS-jarig bestaan der Romeinsche ka-
takomben gevierd. Wij geven hierbij de
persoonlijke herinnering van pater L.
Hagen C.s.sJt., die een actief aandeel
heeft gehad in de totstandkoming
van dit monument.
Met ingang van 31 Juni 1935 is de kapitelri
ter zee C. E. L. Helfrich eervol ontheven van
het bevel over Hr. Ms. „Hertog Hendrik" en
Is als zUn opvolger opgetreden de kapitein ter
zee J. T. Furstner, wiens werkzaamheden als
directeur van de |tarine KrUgsschoool tUdelUk
worden waargenomen door een der leeraren
van deze militaire onderwUslnrlchtlng.
BU K. B. is benoemd tot Ridder in de Orde
van Oranje Nassau: J. Schellekens, gemeente
ontvanger te St. Michielsgestel.
BU K. B. is benoemd:
tot ■officier in de Orde van Oranje Nassau:
B. J. Benslnk te VUsslngen, bedrUfs-dlrecteur
der StoomvaartmaatschappU „Zeeland”;
tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau:
J. Zietse te VUsslngen, chef de bureau en J.
P. F. Mentink te VUsslngen, hoofdmachinist
van het sa. Prinses Juliana, belden in dienst
bU de Stoomvaart MaatschappU „Zeeland".
Verleend is de eere-medallle, verbonden aan
de Orde van Oranje-Nassau. in zilver aan: J.
M. Bok te VUsslngen, baas machlnewerk-
plaatsen;
in brons aan: G. C. Schuyt te Middelburg,
bootsman, 8. H. Hogerland, te VUsslngen.
tweede hofmeester en A. van Schalk te Oost
en West-Souburg. olieman, allen in (flenst bU
de Stoomvaart MaatschappU „Zeeland”.
Boottrein m.s. „Chr. Huygens”
Natuur heeft als gastvrouw
Het heerlijk verblijf
Voor óns in gereedheid
Zij noodigt ons uit
Met een vriéndelijk gebaar,
Zij roept ons naar bosch en naar hei;
„Weest welkom" maar tevens
Voegt zij er gestreng
Haar zorgzame voorschriften bij-
„Gij, grooten en kleinen.
Gij, menschen der stad
Komt heen naar het zonnige land!
Gedraagt u als minnaars
Der zomersche pracht,
Gedraagt u als mensch met verstand.
Hebt eenigen eerbied,
Hebt eenig gevoel
Voor ’t schoone dat rondom u staat.
Helpt mee tot bestrijding
Van 't plunderend geweld:
De boschbrand, dat jammerlijk
kwaad."
Natuur geeft u alles:
Gezondheid, vertier
En schoonheid en vrijheid en licht.
Geeft gij dan als gasten,
Uw gastvrouw tot dank:
Beschaving: uw nederigen plicht
.Arme George." troostte ik hem.” neeft^je
geschiedenis misschien nog een goede pointe?
„Tja. de laatste loodjes wegen het zwaarst!
zei George. „Op een bal-masqué leerde een In-
dlanen-hoofdman een geisha kennen. Afspraak
jes en wandelingen volgden. WU beminden el
kaar. Toen volgde op zekeren dag mUn eerste
bezoek bU haar huls ik trad de voorkamer
binnen en stond tegenover den heer met den
grUzen baard."
„En!” riep Ik geamuseerd, „wat gebeurde er
toen?”
George keek In gepeins verzonken naar den
grond en antwoordde: „Nu is hU mUn schoon
vader!"
Passagiers, die niet van den slaapwagen ge
bruik maken, zullen met trein I en zU, die wel
niet den slaapwagen reizen, met trein II arri-
veeren.
De N.V. Stoomvaart MaatschappU „Neder
land" meldt:
In aansluiting op het Dinsdagmorgen 25 Juni
aa. te Genua arriveerende m.s. „Chr. Huygens",
welk schip vandaar weder naar Indië zal te-
rugkeeren, zullen in verband met het groote
aantal passagiers dat te Genua ontscheept,
vandaar naar Holland twee boottreinen rijden.
Aankomst in Nederland op Woensdagmorgen
26 Juni te:
de vrouwen het kiesrecht hadden bezeten.
IntelUgente vrouwen, met dieper Inzicht in de
belangen van haar eigen sexeniet slechts
vrouwen, zooals.... en bU wUze van aanschou-
welUke voorstelling keek deze feministe met
venUnlgen blik naar Leslie Long.
Deze, smaakvol gekleed in lila coatuum en
donkeren breedgeranden hoed, was bezig, onder
de sterk afkeurende bUkken van de domlné's
met den gouden ketting en de dito
broche, om de fUne stukjes geroosterd brood
en de vetste plakjes boter, het overschot van
de marmelade en een wilde roos uit den bloem-
tuil, weg te nemen. Want aan LesUe scheen
de oorlogsverklaring een zeer oud nieuws. De
oorzaak van haar onrustlgen angst was weg
genomen en verdere bekommernis In dit op
zicht ter zUde stellend, was haar practlsche
geest kalm bezig met die andere grocte gebeur
tenis van dezen dag: den trouwdag. ZU bad
Gwenna aangeraden. In bed te blUven, tot zU
het ontbUt zou brengen en zich niet te kleeden.
alvorens het tUd werd om de bruidsjapon aan
te trekken, die ze zou dragen in de kerk aan
den voet van den heuvel.
„Goeden morgen, bruidje!” groette Leslie
glimlachend, toen ze met het ontbUtblad de
slaapkamer van Gwenna binnentred, waar het
cherubUnkopje met droomerige oogen In het
hoofdkussen verzonken lag.
..Hier zUn een paar klontjes voor mUn
vogeltje." ZU zette zich neer op den rand van
het bed en begon het geroosterd brood in reep
jes te snUden en. het ei voor haar te pellen.
Uk zal Je geen zout geven; dat brengt onge-
BU K. B. zUn opnieuw benoemd:
met Ingang van 16 Juli 1935 tot burgemees
ter der gemeenten Werkendam en De Werken
en SleeuwUk W. Beukenkamp;
met ingang van 8 Juli 1935 tot burgemeester
der gemeente Angerlo jhr. R. M. J. F. L. van
Grotenhuis:
met ingang van 13 Juli 1935 tot burgemees
ter der gemeente Ruurlo A. E. van Arkel;
met ingang van 18 Juli 1935 tot burgemees
ter der gemeente NoordwUk J. B. V. M. J. van
de Mortel;
met ingang van 20 Juli 1935 tot burgemees
ter der gemeente Barendrecht J. Bax;
met Ingang van 20 Juli 1935 tot burgemees
ter der gemeente Zwammerdam P. Hoogen-
boom;
met ingang van 1 Juli 1935 tot burgemees
ter der gemeente Hello jhr. N. van Foreest;
met ingang van 2 Juli 1935 tot burgemees
ter der gemeente Zuid-Scharwoude jhr. A. L.
van Spengler;
met Ingang van 13 Juli 1935 tot burgemees
ter der gemeente KattendUke D. de Graaff,
secretaris dier gemeente;
met Ingang van 27 Juli 1935 tot burgemees
ter der gemeente GrUpskerke en Mellskerke J.
J. de Keüzer;
met Ingang van 27 Juli 1935 tot burgemees
ter der gemeente Hontenlsse mr. R. J. J. Lam-
booy;
met Ingang van 4 Juli 1935 tot burgemees-
NatuurlUk werd me gaarne de toestemming
tot het bezoek aan de familie Diepen, die ove
rigens voor ons klooster volstrekt geen onbe
kende was, verleend en reeds den volgenden
dag ging een brief naar de villa „Alpha", om
I te melden, dat Ik verlof had bekomen den heer
Diepen van dienst te zUn en een bezoek ter
plaatse te brengen.
Een paar dagen later, op een prachtlgen zo
mermorgen, reden we samen het heeriUke Llm-
burgsche heuvelland door naar Valkenburg,
waar ik gastvrij door de familie Diepen werd
ontvangen.
Na het middagmaal noodigde de heer Diepen
mU uit tot een bezoek aan de mergelgroeven,
en daar namen we een geheel complex van
gangen in oogenschouw. Nauwkeurig werd mij
aangeduid, waar de gangen elkaar kruisten, de
hoogte en breedte, in één woord alles werd mU
getoond, wat dienstig was om mU een denk
beeld te geven van dat gedeelte der mergel
groeven.
Toen we bU den tngang waren teruggekeerd,
trad de heer Diepen op mU toe en vroeg me
toen op ernstlgen toon:
„Pater, nu kom ik op mUn plan terug, waar
over ik u reeds te Wittem sprak, maar dat Ik
u toen nog niet nader ontvouwde, omdat ik u
gaarne eerst een degefljk denkbeeeld van de
ligging onzer mergelgroeven wilde geven. Nu
dan, bU het lezen van uw werk over de Kata-
komben rees bU mU het denkbeeld, of het niet
mogelUk zou zUn, hier een nabootsing aan te
brengen van de katakomben van Rome, na-
tuurlUk niet In haar geheel, maar van de voor
naamste en belangrijkste gedeelten. En nu Is
mUn vraag: zou dit mogelUk zUn. en hoe denkt
n. dat dit kan uitgevoerd worden? Ik begrUp
wel, dat u op mUne vragen niet aanstonds een
volledig antwoord kunt geven, maar wilt u er
eens over nadenken, en mU uw antwoord dan
l mededeelen? En mag Ik dan ook verdér op uw
medewerking rekenen?”
Die vraag kwam voor
TerwUl ik mU dan ten jare 1909 in 't studie
huis der Paters Redemptoristen te Wittem be
vond, kwam op zekeren zomerschen middag de
Broeder-portler mü verwittigen, dat de heer
Jan Diepen van Valkenburg mU wenschte te
spreken. Ik begaf mU naar de spreekkamer en
na vriendeUjke en minzame begroeting, zooals
we dat van den betreurden overledene gekend
hebben, zette hU mU het doel zUner komst uit
een.
„Pater," zoo begon hU. „ik heb met groote
voldoening uw pas verschenen boek 1) over de
Katakomben gelezen en herlezen en nu wilde
ik eens gaarne van u vernemen, of u ook de
mergelgroeven te Valkenburg kent. Ongetwij
feld hebt u deze wel eens bezocht?”
„Zeker, mUnheer Diepen en meermalen zelfs
heb Ik onwillekeurig daaraan gedacht bU het
samenstellen van mUn werk. Vindt u niet, dat
er treffende punten van overeenkomst zUn?”
Lachend zag de bezoeker mü aan: zün vrlen-
delüke oogen straalden van genoegen. „Dat
doet me plezier” hernam hü opgewekt. „En Juist
daarom kom ik u bezoeken.”
„Och kom, hebt u dan een of ander plan?”
Pater geraden! Maar voorloopig zou ik
het nog niet willen publioeeren. Daarom ver
zoek ik u dringend er nog met niemand over te
spreken. En nu een vriendelUk verzoek: wan
neer mag ik u eens komen afhalen voor een
bezoek ten münent? Dan zou ik u in onze Val-
kenburgsche groeven eens nader een en ander
verklaren ter plaatse zelve; uw advies
sou Ik zeer op prijs stellen."
„Tot uw dienst, mUnheer Diepen. Op tnün
discretie kunt u rekenen. Maar u weet, ik ben
monnik en heb verlof van mün overste voor
ten en ander noodlg.”
„Begrijp ik. Mag Ik uw nader bericht tege
moet zien? U kunt erop rekenen, dat ik zelf
u met mün karretje de heer Jan Diepen was
ook nu met eigen equipage te Wittem gekomen
kom afhalen, als u dit goedvindt.”
Met hartelüken handdruk namen we afscheid
en weinige oogenblikken later bracht het voer
tuig met zün vluggen klepper den edelen be-
zitter den weg op In de richting Valkenburg.
van de heeren getuigen toe," antwoordde Leallo
vroolUk. haar In het cherubüngezlchtje starend.
En toch, terwUl ze glimlachte, voelde se die
PUn. die men alleen bü mannen veronderstelt»
als ze een Intlemen vriend zien trouwen.
Want deze dageraad, die een liefhebbend
meisje tot getrouwde vrouw sou omtooveren, sou
LesUe. althans gedeeltelük, berooven van haar
boezemvriendin.
Neen, Gwenna Dampier zou nooit precies
dezelfde voor haar zün als Gwenna Williams.
Die borrelende fontein van stille confidenties
zou nauwelüks nog met eenige straaltjes haar
dorstend hart bedauwen. Niet langer zou de
oudere, sympathieke, luchthartige vriendin
voortaan de èviste zün om te vernemen wat
haar ongekunsteld vriendinnetje voortdurend sou
ervaren. De vertrouweUjke gesprekken tusschen
haar zouden eerst aan de goedkeuring van
den censor, den echtgenoot, onderworpen wor
den LesUe kon er zich zoo duldelük een voor
stelling van maken: ze hoorde Gwenna al oe-
geerlg zeggen, als er Iets büsonders voorviel:
„O Paul, dat moest ik eens aan Leslie ver
tellen.” De jonge echtgenoot sou dan het blonde
hoofd even opheffen en aarzelend zeggen:
„Wel. Ik zie niet In, dat dit haar Intereeaeeren
sou!" En dan verbeelde LesUe zich, dat Gwenna
hem gelUk sou geven met een ^la. misschien
te het beter van niet!” En Paul weer: „Denk
Je niet, dat LesUe een beetje overdrijft? O ja,
ze te heel aardig, maar Ik zou toch liever niet
willen, dat JU ook zóó zoudt doen!"
Eerlük moet Ik bekennen, dat ik reeds bü t
eerste bezoek van mün vriend een vaag Idee
had van hetgeen de heer Diepen mü thans op
den man af vroeg. Ik antwoordde dan ook on
omwonden:
„MUnheer Diepen, uw vraag komt voor mü
niet onverwacht. Reeds nu meen ik te kunnen
oonstateeren, dat uw plan zeker kan uitge
voerd worden, maar.u zult diep In de beurs
moeten tasten, als u alles nauwgezet wUt
nabootsen, want er moet natuurlük enorm veel
worden veranderd, uitgehouwen, bUgebouwd
enz."
Eerst later, toen het werk ongeveer half ge
reed was, begreep ik ten voUe, dat het groot-
sche plan wél ernstige overweging verdiende en
slechts door een man met taaie wilskracht en
bezield met geestdriftige liefde voor een goede
zaak en een edel doel, kon opgevat en ten uit
voer gebracht worden.
Dat de edele ontwerper van dit. plan vol
komen te geslaagd, hebben reeds 85 jaar lang
vele beroemde geleerden en mannen van gezag
op ondubbelzinnige wUze erkend. Eere aan den
man die zich aldus zoo hoogst verdler.stelük
maakte voor Kerk en godsdienst en weten
schap, eere aan de families Diepen en Hof-
mans, die zooveel offers brachten om dit „mo-
numentum, aere perennlus” tot stand te bren
gen!
Moge ook het komend geslacht dit werk van
geloof, kunst en wetenschap waardeeren!
L. HAGEN CssH.
p den 12den Juli van dit Jaar Is een tüd-
,r 1 perk van 25 jaren verstreken, sinds een
- Vx merkwaardig monument van christelüke
kunst In Limburgs schoone Zuiden werd open-
i gesteld: de Romeinsche Katakomben te Val-
kenburg. In de verschillende uitgaven van den
„Gids der Rom. Katak.” vindt men reeds de
geschiedenis van dit onderaardsche monument,
alsmede zün doelsteUing In den breede aange
geven, zoodat ik hierop niet behoef terug te
komen. Minder bekend te echter de allereerste
aanleiding, die den ontwerper en stichter van
dit grootsche werk, den heer Jan Diepen z.g.,
ertoe bracht zün plannen vasteren vorm te
geven en als man van de daad te voltooien.
Met Weemoed denk ik terug aan den edelen
en hoogbegaafden vriend, die, helaas, ons door
een vroegtüdigen dood is ontvaUen, maar wiens
nagedachtenis zal blüven leven, zoolang de
Rom. Katakomben, zün grootsche werk, zullen
bestaan. En wanneer Ik hier de nagedachtenis
wil eeren van den edelen stichter, dan meen
ft ook zün trouwen medewerker, onzen genialen
Mëderl. bouwmeester Dr. Cuüpers, die insgelüks
niet meer tot het getal der levenden behoort,
hier niet te mogen vergeten. HU toch was het,
die den heer Jan Diepen trouw ter züde stond/
bü de uitvoering der plannen en die door dit
werk van zün levensavond onsterfelUke lauwe
ren om zün slapen vlocht.
.O, Ik geloof, dat het was op een feestje, waar
®ün vriendin, mejuffrouw Long (over wie ik u
*el eens verteld heb) mü Introduceerde. En
*n hü was daar ook. En hier begor ze
•enuwachtig te worden en
geleden.'’
„Goede hemel!” zei de eerwaarde oom. ,Fr
•chUnen rare dingen te gebeuren op die
feestjes.”
i En een ondeugende flikkering glansde in die
oogen onder den witten haardos Paul die dit
Biet had opgemerkt, haastte zich te zeggen:
Jk hoop. mUnheer, dat u er van overtuigd
K dat de eenige reden, waarom we ons geheim
biet mededeelden was hier kuchte hü eens
«n zocht het over een anderen boeg te gooien
•4k bedoel, dat, als ik het voorrecht had mogen
genieten om Gwenna in uw woonplaats te
Jeeren kennen...." (neen, dat ging ook niet,
dus weer opnieuw begonnen.) ,.WÜ hadden
natuurlük geen van beiden de minste gedachte.
op het tegenwoordig oogenbllk
„Goede hemel, wat gedachteloos!" onderbrak
®°m Hugh, en zich tot den jongen man wen
dend. cfle, volgens Gwenna. beschuldigd zou
Forden, haar het dwaze hoofd op hol gebracht
fe hebben, vervolgde hü eenigszina verlegen:
Ik WM 800 verrast, dat ik den rustverstoorder
het was de eigenaar van den tuin en.... ae
heer met den grijzen baard nadat ik vlug was
opgestaan, slechts hooghartig antwoordde. ,em
de tuindeur was open en daar.
„Ook dan hebt u niet het recht....” hernam
hü onverblddelük. terwUl «n®* een hoofd ais
vuur naar den uitgang gingen.
Toen heb Ik mü voorgenomen den genaten
man zooveel mo-
jelük te ontloo-
pen. Ik wist,
vreemd genoeg,
nog steeds niet
wie hü elgenlük
was, en wilde
het ook heelemaal
niet meer weten
uit.
„Ik geloof waarachtig, dat het kleine nest van
den beginne af van plan geweest Is, je niet
met rust te laten, totdat je dat fameuze tele
gram naar me hebt gezonden!"
Toen de jonge Dampier zün bruid naar haar
Club terugbracht, merkte hü glimlachend op:
„Maar lieveling, die oude oom van je is
heelemaal geen kwade kerel! En je zei nog
wel, dat hü niets zou begrijpen!”
,JMt doet hü ook niet!” hield Gwenna voL
doch ze lachte daarbU toegeeflük.
Twintig minuten later nam haar verloofde
afscheid met een fluisterend:
„Goeden nacht. Weet je wel, dat Ik het
hierna aan deze deur niet meer zal behoeven
te zeggen?.... Hier, nog eentje.... Goeden
nacht, juffrouw Williams!”
Zü rende de trappen op. een deuntje
neuriënd.
Ze was zoo geluklkg dezen avond, dat se
zelfs oude, onsympathieke, cynische menschen
zou kunnen omhelzen. Morgen zou ze Paul Dam-
pler's vrouw zün! Het was ongeloofelük en toch
waar!
De oorlog, die hem nu van haar dreigde weg
te scheuren, had tenminste deze goede züde.
dat hü hen vroeger samengebracht had dan
anders het geval zou geweest zün. vroeger
dan zü ooit had durven hopen. Zelfs Indien hü
genoodzaakt werd om haar spoedig weer te
bUvoorbeeld over een maand, dan
hü haar eerst geheel toebehoord heb-
zonder die verstoringen van herhaalde.
ya
ij
