De Grondwet der Philippijnen
uan den daq
Met twee kameraadjes op avonturenreis
DINSDAG 25 JUNI 1935
11
m
uw
Zakkenrollende aap
De Notre-Dame te Parijs bij avondver lichting
Mysteriespel voor do Kathedraal
Meisje in beslag
genomen
Nieuw muziekwonder
(Nadruk verboden)
De Parijsche feest-
weken
De slimme
portier
Indische belangen
Aluminium boekomslag
DOOR BERTHA RUCK
VOOr hrï ^n^hXtTde
Aï J I? A DniMNk’Q °P dlt blad 2Wn ingevolge de verzekeringsvoorwaarden tegen <7 *7 CA bU levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door T7 *7 CA bij een ongeval met IT O CA bU verlies van een hand
/A I *1 <r< /ADVllllLj uJ ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeerlngen 1 ff UU«" verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen T ff OUe“ doodelljken afloop 1 éUOVFa** een voet of een oog
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN. GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
Blauwe wimpel en
tropee
A
;en
d.
ï-
ll
tr
15
5
t
i
SAPIENS
J
Aan een Duitachen uitvinder is patent ver-
lit.
Het
aan,
Zonder een woord te zeggen, pakte de
48
staat.
beste witte, met die
(Wordt vervolgd.)
i
I
r
20
50
n
>r
Eensklaps kapitein met
groote stappen naar hem toe komen. Zijn
gezicht stond niets vriéndelijk en bench
keek hij Pietje aan. „Zou ik wat gedaan
hebben? dacht deze angstig. Dat zou spoe
dig blijken.
Maar dit moet niet gebeuren. Taffy,
ik zelf van plan ben. om
er
el
hun grondvff
De grondw
voorbeeld
tr i
40
uiiiiiiiiiiiiiiiiiinii ZE ZIJN ER!
I
kapitein Pietje op en gaf hem een stevig
pak voor zijn broek. „Ik zal Jou leeren,
kwajongen” zei hij. Je moest Je schamen
om kleine meisjes een klap te geven. Is
dat een manier voor een Jongen. En wat
water door de luchtkoker In de machine
kamer te gooien. Aap. Ik zal Je leeren en
pets, pats, klete ging het.
H. P.
niiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiinniiminiimmiiiiHHiii
zeewater gevoeld I O. verbeeld je, Leslie, hoe
heerlijk, in de zee te zwemmen I’
Een enthousiaste belastingontvanger te Ma-
criste (Roemenië) heeft beslag laten leggen op
den persoon van een 17-jarig meisje, omdat
haar vader zijn belasting niet op tijd betaalde,
en er in diens huls niets was, dat de moeite
waard was.
Het meisje mag In huls doen wat sjj wil,
doch z(j mag bet pand niet verlaten.
op een Niekomslag van aluminium.
Deze omslagen zijn niet slechts licht en duur
zaam, doch tevens hygiënisch, daar vlekken ge-
makkeljjk kunnen worden afgewasschen. Deze
laatste eigenschap maakt ze bijzonder geschikt
voor openbare leeszalen.
Vier zeilschepen symboliseeren de winden.
Een gevleugelde vlctoriefiguur draagt het
blauwe lint.
De tropee zal eerst worden overhandigd aan
de eigenaars van het ItaUaansche S3. ,Rex".
die haar vervolgens zullen overdragen aan do
maatschappij, die eigenaresse is van de Nor
mandie”, aan welk schip de „Rex" het blauwe
lint onlangs heeft moeten afstaan.
-a yj- en mag dus niet zeggen, dat de Phlllp-
IV/1 pino’s aan een tekort aan democratie
ten gronde zullen gaan nu Amerika dan
sleeptros losgekapt heeft en ze aan hun eigen
lot heeft overgelaten. Dat dit loskappen ge
schied Is met zwaar betrokken lucht en terwijl
de politieke barometer in den Pacific, en ook
nog daarbuiten, steeds harder achteruitloopt,
beeft ten gevolge, dat aan het volk van den
jengen staat zeer hooge elschen zullen wor
den gesteld.
Volkomen hiervan bewust wijst Manuel Que
zon zijn landgenooten hier juist op met de
Eenlgen tijd geleden is door de leidende
ecbeepvaartmaatschappljen besloten tot de ver
vaardiging van een tropee, uit te reiken aan
het schip, dat den snelsten overtocht over dén
Atlantischen Oceaan heeft volbracht en daar
mee den symbollschen blauwen wimpel heeft
behaald.
Deze tropee, die thans gereed Is gekomen, is
een meter hoog en bestaat uit een wereldbol
met daarboven twee vrouwenfiguren, waarvan
de eene de snelheid uitbeeldt, die triomfeert
over de gotyen van den" Mkagtlschen OeegM.
De oceaan la uitgebeeld in Nauw -emaiOe.
et Is e$n feit, dat Dodson Fogg, de meest
beroemde verslaggever van dc wereldstad
New-York, nog slechts enkele Jaren ge
leden portier was in een eenvoudig hotel in een
Amerikaansch stadje. En in dat stadje hee‘t
niemand minder dan de bekende perskomlng
der Vereenlgde Staten, Hearst, hem in hoogst
eigen persoon ontdekt en van hem gemaakt wet
h|j nu is.
„Vertel me eens,” vroeg hem onlangs een
oudere collega, die het in z’n lange Journalis
tieke loopbaan lang niet zoo ver gebracht had
als Dodson, „hoe heb Je dien krantenkonlng
Hearst toch eigenlijk leeren kennen?”
„Dat zal Ik je eens precies vertellen," lachte
de jonge, pientere Dodson. .Je moet dan weten,
dat In t hotel waar ik portier was, bijna uit
sluitend vaste klanten kwamen, die ik natuur
lijk allemaal kende. Op zekeren dag reed er
echter een auto voor, waar een heer uitstapte,
dien Ik voor t eerst In m’n leven zag."
Ik maakte m’n deftigste buiging, deed de
deur voor hem open en zei:
„Goeden middag, mijnheer Hearst.”
In plaats van mijn beleefden groet te beant
woorden, begon die heer te lachen.
„Waar kent u me van?” vroeg hl). „Hebt u
m’n portret soms in een tijdschrift gezien? Dat
lijkt me vrij ónmogelijk, want ik heb pas m’n
baard en knevel laten wegscheren."
.Mijnheer,” antwoordde ik, met de uterste be
leefdheid en weer 'n buiging, „tijdschriften lees
ik niet; uw portret heb Ik nog niet gezien, en
het was me onbekend, of u een baard of knevels
had of niet.”
,Maar vriendlief, hoe weet u dan dat Ik
Heerst ben?" vroeg de nieuwe gast, met stijgen
de verwondering
„Er zijn tal van teekenén. die dit aangeven,"
antwoordde ik eerbiedig, terwijl ik den grooten
man nog eens goed aankeek. „U hebt de kui
Van mijn ruime aardbei-opbrengst
Arrangeer ik een festijn.
Een soort aardbei-fuif met slagroom
Moet bij ieder welkom zijn,
’k Inviteer dan de Redactie
Met haar trouwe lezersschaar;
Doch vooraf zal ik hun zeggen
Eet u zich geen maag-catarrhe
zelfs een dictator geen luchthartiger glimlach
op de gezichten tooveren. De feesten en de
vroolljkheld geraakten sterk op den achtergrond.
En de belangstelling, die nog wakker was, werd
door het aanhoudend slechte weer tot nul te
ruggebracht. De groote vliegdemonstratles In
Vlllacoublay. die inderdaad alles overtroffen,
wat op dit gebied ooit In Frankrijk gezien
werd, de beste kunstvliegen en het grootste
gedeelte der militaire vliegtuigen namen er aan
deel vielen door den stroomenden regen let
terlijk in het water, en sléchts enkele honder
den vllegsport-geestdrlftlgen trotseerden het
hemelvocht tot het druipnatte einde. En zoo is
het ook al gegaan met die andere voorstelling,
die, Inderdaad grootscheeps door de stad en de
overheid ondenteund, tot vér bulten Frankrijk
belangstelling had gewekt: de opvoering van het
oude mysteriespel „De vray mlstère de la Pas
sion". Het wordt in dit jaar. voor het eerst na
vler-en-een-halve eeuw, weer opgevoerd, en weer
voor de kathedraal, evenals In de middel
eeuwen.
Wanneer er iets Is, dat de feestweken van
Parijs tot een succes zou kunnen maken, dan
zjjn dat de oude mysteriespelen. De belangstel-
'ilervoor Is enorm reblekefl, Aanvankelijk
uiucov het spel twee maal wordeiruRgesteld we-
gens het regenachtige weer, inttfttchen stond “V” i
spel. Men zou haar bijna niet herkennen. De
gevel is rechts en links door groote coulissen
bedekt, waarachter de portalen schuil gaan.
Hier zijn de Ingang van den hemel en ook de
toegang tot de hel opgebouwji zonder die
belde Is een mysteriespel Immers niet denk
baar? In het midden een breed tooneel. met
hoog podium, doek en coulissen, geheel com
pleet: hier speelt de eigenlijke passie zich af.
De regie heeft het aantal medewerkenden aan
gepast aan de verhoudingen van het kathe
draal plein; er treden ongeveer negenhonderd
figuranten op. Reeds maandenlang werden de
moeilijke massa-scènes geoefend In de Napo-
leon-kazerne en in het Trocadéro, onder leiding
van den bekenden regisseur Pierre Aldebert, die
ook In Rome, Laon en Carcassone dergelijke
spelen geredigeerd heeft. De veertig ruiters, die
tijdens den proloog komen binnenrijden en ook In
de groote tooneelen meedoen, zijn leden van de
Garde Républlcalne, zfjzelve en hun paarden
waren In vUftlende-eeuwsche costumes gesto
ken. Het spel houdt zich bijna overal nauw
keurig aan den ouden tekst, zooals deze hier
vler-en-een-halve eeuw geleden door de Parij
zenaars In de vasten gesproken werd voor
dezelfde kathedraal.
De omgeving is sindsdien niet eens bijzonder
veel veranderd; nog staan aan den overkant
van de Seine dezelfde oude buurten, nog spoelt
de Seine aSn het Re voorbij, nog waken de hei
ligen In hun galerijen. Slechts enkele moderne
hulpmiddelen heeft het spel gewonnen: luid
sprekers, die eenstemmig het geheele plein tot
aan de prefectuur in den achtergrond beheer-
schen, zoodat geen der twaalfduizend toeschou
wers ook maar een woord van de opvoering
behoeft te missen. En verder nog schijnwer
pers om aan het eind van het spel het tooneel
en de machtige kathedraal daarboven In een
wit licht te zetten, dat eiken streefpUler en iedere
nis en het kleinste ornament duidelijk afltfnt.
Daarna wordt het feestelijk „Te Deum" Inge
zet en onder het gelul aller klokken tën einde
gezongen, een godsdienstige gemeenschapsgetul-
it Parijs te dezen omvang sinds zeer
niet meer beleefd heeft.
het overgroote deel men-
der vrijheid vergeten de noodzakeljjke
waarden voor het economisch leven van
nieuwen staat te scheppen. Het Verre Oosten
krijgt er dus een soort Hongarije of Oostenrijk
bU. zoodat de nieuwe stichting van Ameri
kaansch politiek onverstand en egoïsme! be
stuurders en diplomaten nog werk en zorgen
genoeg zal geven.
De grondwet Is zoo samengesteld, dat letter
lijk alle waarborgen genomen zijn om te belet
ten. dat een dictator ooit het bestuur aan zich
trekt. Daarin herkent men natuurlijk de hand
van Amerika. Maar om de dictatuur van één
persoon ónmogelijk te maken, heeft men juist
weer een andere dictatuur de mogelijkheid tot
ontstaan gegeven de dictatuur der wetge
vende vergadering.
De grondwet legt de uitvoerende macht In de
handen van een president. Deze zal evenals de
vice-president voor eene ambtsperiode van w?s
Jaar door het volk gekozen woiden middels
rechtstreeksche verkiezingen.
Om te voorkomen, dat zooals in Zuid- en
Mlddel-Amerlka presidenten zich steeds maar
weer laten herkiezen, met alle hun ter beschik
king staande wettige en onwettige middelen,
bevat de grondwet een zeer drastische bepaling
Geen persoon, tot president gekozen, mag voor
het volgend zes-jarig tijdperk worden herkozen
noch zal de vice-president of een ander persoon,
die wellicht aan het presidentschap Is gekomen,
al was het ook maar een jaar voor de verkie
zing, verkiesbaar zijn voor het presidentschap
bjj deze verkiezing.’’
De bevoegdheden van den toekomstlgen pre
sident denkt de meest waarschijnlijke candl-
daat, Manuel Quezon, blijken* een door hem
gehouden toespraak zich als volgt:
Er is een uitvoerende macht geschapen om
zoowel In gewone tijden als In buitengewone tij
den het land orde en rust te verzekeren, het te
behoeden voor verwarring, beroerten en ellende.
Het gebrek aan een krachtig bestuurshoofd
heeft in meerdere landen den ondergang der
democratie veroorzaakt, het volk zijn vertrou
wen in de democratie doen verliezen en dicta
turen te voorschijn doen komen. Om zich nu eer.
krachtig uitvoerend bewind te verzekeren en te
gelijk te voorkomen dat op zijn beurt dit bewind
In een dictatuur zou ontaarden, heeft de grond
wet de verkiezing van 't staatsohfod na geëin
digde ambtsperiode ónmogelijk gemaakt. Daar
door is de mogelijkheid vrijwel uitgesloten, dat
ooit een staatshoofd zal trachten aan 1 bewind
te blijven. Hierdoor vertrouwen wjj ons land te
bewaren Voor de revoluties, welke verschillende
-republieken telkens weer op
B doen sidderen.
«eeft naar Amerikaansch
Wetgevende Vergadering ech
ter een zoodanige macht, dat een dictatuur van
dit lichaam weer wel moge lijk wordt. Wat ook
weer zijn bezwaren heeft, zij het dat deze dic
tatuur minder gevaarlijk lijkt dan die van
één persoon. Een wetsontwerp zal namelijk niet
vin kracht worden dan nadat de president het
heeft geteekend. Weigert hij de onderteekenlng.
dan gaat het naar de wetgevende vergadering
terug, met een mantelnota, waarin de presiden
tiele bezwaren vermeld worden. Opnieuw wordt
nu het wetsontwerp In behandeling genomen
en Indien twee deren van alle leden der wet
gevende vergadering besluiten het ontwerp te
handhaven, wordt het nu toch wet.
De wetgevende vergadering heeft de grond
wet zich gedacht als een lichaam, bestaande
uit één kamer van niet meer dan 120 leden,
cue om de drie jaar zullen aftreden. Men zal
de zetels zoo goed mogelijk verdeelen over de
provincies, terwijl alle mannelijke burgers bo
ven de 21 jaar, die lezen en schrijven kunnen,
minstens één jaar In den archipel wonen en
minstens zes maanden in ds plaats, waar «U
willen stemmen, stemgerechtigd zullen zjjn.
De mogelijkheid om het kiesrecht uit te brei
den tot de vrouwen wordt door de grondwet
open gehouden. Binnen twee jaar na aanname
der grondwet zal daartoe een plebisciet wor
den gehouden, wanneer minstens driehonderd
duizend vrouwen, die de noodige kwalificatie*
bezitten, daartoe den wensch te kennen geven.
woorden: „Er hangen wolken, zwarte dreigen
de wolken over alle doelen der wereld. Ieder
een spreekt van vrede, maar Iedereen bereidt
zich voor op den oorlog. WU zouden echter
onwaardige zonen onzer heldhaftig* voorvade
ren zijn. Indien wij uit hoofde van de verwar
de Internationale situatie ook maar een oogen-
blik zouden aarzelen de verantwoordelijkheid
ea het risico te aanvaarden van een onafhan
kelijk volksbestaan."
Gelukkig zijn er twee factoren, welke zeer
gunstig zijn voor de Phllipplno's. Ten eerste,
oaf zij een christenvolk zijn dank «U de
Spanjaarden en de Spaansche Dominicanen!
het eenlge In het Verre Oosten, en daar
door nog een ander en steviger fundament
hebben voor hun cultuur dan enkel maar de
democratie. Hoe steviger zij weer aan hun
Christendom zullen vasthouden, dat zelfs de
„amerlcanlseering" goeddeel* heeft weten te
weerstaan de Amerikanen moesten niets
hebben van het katholicisme op de eilanden,
a> hebben zij het niet direct vervolgd hoe
eerder *U In staat zullen zijn een nieuwe eco
nomische en sociale orde te grondvesten, die
„revolutlevast” zal zijn.
De tweede is, dat elke eetlust tenslotte reke
ning heeft te houden met de mogelijkheden
van de maag. Een python, die zoojuist een
waterzwljntje heeft Ingeslikt, 1» de eerste we
ken een buitengewoon onschadelljk dier. Japan
met Mandsjoerlje mag men wel even vergelij
ken met dezen python, maar dan niet met een
waterzwljntje doch met een heel stevig water
marken In zijn maag. Waar Amerika de Phlllp-
Plfnen politiek heeft losgelaten enkel en uit
sluitend omdat het economisch van ze af wll-
de’ B?.L?r.yoor den “’chipel wel geen anders
mogelijkheid zijn dan zich economisch op Ja-
pen te herorlënteeren. Japan heeft reeds zeer
groote belangen op de eilanden, niet het minst
doordat corrupte ambtenaren heel wat groni
bezit in handen der Japanners gespeeld he
Dat P»k slaag kwam aan. Het hullen
stond Piet nader dan het lachen. En tus-
schen het hullen door vertelde hij den ka
pitein dat hij met Wletje had willen spe
len, maar dat *e niet mee wou doen, en
toen hij de geschiedenis van den emmer wa
ter vertelde, moest de kapitein even lachen.
groen-brulne oogen van het kleine bruidje, toen
ze voor het laatst de meisjeskamer rondblikte,
die Leslie na haar vertrek In orde zou maken..
Impulsief sloeg zij de armen om den hals van
haar boezemvriendin en snikte: .Je bent aoo
lief, aoo erg goed en lief altijd voor me ge
weest. Leslie, dank Je, dank je hoor...."
„Maar Je moet me niet door je sluier been
kussen. kindje f Dat brengt ongeluk I" pro
testeerde Leslie, een stap achteruit gaande.
„O Leslie. Ik wensch je alle geluk ter wereld
toe!" riep het Jongere meisje, over haar schouder
kijkend, terwijl ze de kamer verlieten. ,Jn-
dlen ik als een gift drie tooverwenaeben op mijn
trouwdag mocht uiten, dan zou er één van
zijn, dat er een dag zal komen, waarop je aoo
gelukkig zult zjjn, als Ik het vandaag benl”
„Mijn lief schaapje!" zei Leslie luchtig, achter
haar de trap afdalend. „Hoe weet je. dat ik op
mijn manier me niet even gelukkig gevoel?”
Gwenna schudde haar krullenhoofdje met de
oranjebloesem en den nevelachtlgen sluier. Voor
haar was er slechts één weg voor een vrouw,
om gelukkig te kunnen zijn.
„En die andere twee wenschen?" opperde
Leslie aan de deur van de zitkamer. „Welke
zijn die?”
„Die mag ik Je niet vertellen," antwoordde
het btjgeloovig bruidje glimlachend, met haar
vinger op de lippen. „Ata ik Je die vertelde,
zouden ze misschien niet in vervulling gaan!”
Op een vloolrecltal van Yehudi Menuhin te
Melbourne heeft een vijfjarige knaap. Abe
Kuch mar, gedirigeerd, en dit is haast een even
groote attractie gebleken als het spel van den
jeugdigen violist zelf.
de' techniek der passiespelen al geschoold te
Ménllmontant. Slechts de hoofdrollen heeft
men toe vertrouwd aan beroepstooneel-spelers,
die vroeger al eens dezelfde rollen gespeeld heb
ben in het ThéAtre Odéon, onder de regie van
Gémler, den beroemden en helaas te vroeg ge
storven Franschen regisseur.
De kathedraal zelf Is ook b(j de ensceneerlng
betrokken. De H. Mlchaël treedt uit zijn nis
onder de groote rozet, en de duivel, door den
architect op een der torens verbannen, zal daar
In het schUnwerperllcht zijn rol spelen.
Voor Parijs is dit mysteriespel een belangrijk
gebeuren. Toch is het niet het eenlge en niet
het eerste In dezen tijd. Voor de kathedraal van
Chartres wordt reeds sedert maanden het spel
van Adam en Eva opgevoerd, in Rouaan 'n an
der middeleeuwse!) stuk. Doch zoo grootsch van
opzet en met zooveel spelers en technische hulp
middelen als thans het mysteriespel te Parijs
heeft men in Frankrijk nog geen godsdienstige
opvoering beleefd.
De Jonge dirigent, die een zoon Is van Rus
sische ouders, gaf z’n armen de maat
en slechts in een paar crescendo-passages was
hij uit de maat.
De knaap heeft noch nimmer een noot mu
ziek gespeeld, doch thans zal er een viool voor
hem worden gekocht, Menuhin verklaarde na
afloop van het recital, dat de Jongen zander
twijfel grooter zou worden dan hij.
van de geniale zakenlui, maar ik zie aan uw
slapen, dat u niet in stoffelijke, maar in geeste
lijke dingen handelt. Uw mond is de mond van
een strijder, maar de zenuwachtige trekking van
de mondhoeken naar den neuswortel bewijst,
dat door tegenstand uw wil om te overwinnon.
slechts wordt aangevuurd. De optekende /tin
tusschen den neus en de oogholte, stempelt u
tot staatsman. U hebt het voorhoofd van den
scherpzlnnigen criticus; de welving van uw
schedel getuigt
van buitenge
wone successen.,
en uw oogen, ja,
als ik naar uw
oogen kijk, ik kan
1 niet anders
zeggen, dan is
mU, of ik er de rotatiepersen ta «ie draaien.
Er is voor mij dus maar één mogelijkheid: U
bent Hearst.”
Weer keek ik den grooten man eens goed aan
en zag. dat hij diep onder den Indruk verkeerde
van aoo*n buitengewoon staaltje van menschen-
kennis. HU nam me direct in dienst; en de rest
Ja
„Alles goed en wel,” verbaasde zich de collega
van Dodson, „maar hoe kon Je uit die aanwij
zingen met zoo’n absolute aekerheid opmaken,
dat die heer juist Hearst moest zijn, en geen
andere persmagnaat?”
„O.” zei Dodson, „als er nog eenlge twijfel
In mU was overgebleven, dan had de koffer,
die hem door z’n chauffeur werd nagedragen en
naar binnen werd gebracht, aan dien twijfel een
einde gemaakt.”
,De koffer, aeg Je? Hoe aoo?”
„Wel,” lachte Dodson, en stak een sigaret op,
„op dien koffer stond met groote letten; Wil
liam Randolf Hearat.”
verslijten als de mUne; het is pas een paar
maanden geleden, dat ik een nieuw paar voor
Hughie gekocht heb, en kjjk nu een* aan....
Ja. zulk een verandering had Leslie dikwijls
waargenomen bU meisjes na hun trouwen, ver
anderingen, teweeg gebracht door den tijd en
het hulshoudelUk leven. Ze zou wsarschUnlUk
de mooi gevormde Taffy, met haar ongeëvenaard
figuur, eens corpulent en dik zien worden!
VerschrlkkelUk idee!.... Maar plotseling haalde
Leslie protesteerend haar slanke schouders op
en dacht: kom, kom. weg met zulke pessimis
tische gedachten op den bruiloftstnorgen Het
is nu niet de tUd, noch de plaats, om aan
ouderdom te denken. Mijn roosje, wier bladeren
eens zullen verwelken. Is nog maar een bloeiend
knopje en menlgen dag zal ze nog in volle
schoonheid fleuren.
Leslie gaarde toen de handdoeken en de ge
parfumeerde verbena-zeep van haar vrien
dinnetje samen en zei: ,Jk zal de badkraan
open zetten. Taf. wil je het water koud of
warm hebben?”
„Koud,” antwoordde het Welsche meisje, uit
het bed springend en over het linoleum trip
pelend. om haar kimono aan te doen.
„Misschien zal ik morgen kunnen gaan «wem
men. Zal dat niet verrukkeiUk zijn?” Want het
bruidspaar had besloten, op zUn huwelUks-
relsje naar Brighton te gaan. Het was tamelijk
dicht bü Londen, voor het geval Paul bevel
tot vertrek zou ontvangen en er was volop ge
legenheid voor zeebaden en lange wandelingen
In de naburige duinen. „Dit laar ben ik niet
mUn badkuip geweest en heb geen
Een vrouw, die te Heloean, nabij Cairo, «eni
gen tUd had staan kUken naar een aap, die op
straat kunstjes vertoonde, kwam even later tot
de ontdekking, dat zjj haar armband miste.
Naar thans is gebleken was de aap door zjjn
meester opgeleid tot „zakkenroller". Beide kun
nen thans in gevangenschap nadenken over
hun misdaden.
In mijn tuintje stond een kistje,
Op dat kistje lag wat glas.
U begrijpt dat alt mijn broeikas,
Nee pardonmijn serre was.
In die handvol vette aarde
Had ik aardbeitjes geplant.
Zoowel *s morgens als ook ’s avonds
Keek ik naar den aardbei-stand.
In die broeiend -zwoele warmte
Kwamen reeds drie plantjes uit,
Toen drie echte, witte bloesems,
Toen één groene aardbei-spruit.
Juni-zon gaf al wat warmte
Aan mijn lieve kweekeling;
En zoodra die prachtig uitzwol
En een roode kleur ontving.
Toen heeft er een booze kater
Met zijn poot den grond doorkrabd;
Een brutale spreeuw heeft later
Héél mijn rijkdom weggegapt....
„Oranje bloesems, levende oranjebloesems,”
riep Gwenna opgetogen uit. met welbehagen
den heerlUken geur er van opsnuivend. „O, maar
waar heb Je die gehaald?”
„Van Covent Garden. Ik ging er vanochtend
om vUf uur al op uit met een van de dienst
boden. wier vrijer bU een bloemist werkt,”
legde Leslie uit, terwijl ze den moolen krans
op het lieve hoofdje bevestigde. .Hu ben je
juist een beeldje, voorstellend „De kroning van
Cupido" of zoo iets; In ieder geval, het staat
je beeldig. Wacht, ik zal het een klein beetje
vaster hechten. Ziezoo, en hier is de sluier."
Gwenna staarde met wUdg opende oogen.
„Een bruidssluier öok al, Leslie?” I
„Wel zeker. Het Is de eenlge maal van je
leven, dat Je dien zult kunnen dragen, al voert
ze ook terug tot slavemU en de tyrannle van
den man,” zei Leslie, guitig den suffragette-
toon nabootsend. ZU schudde de lange, zachte.
doorschUnende plooien neer van de fUne. witte
tule, die ze met eigen hand tot laat in den
nacht geborduurd had en waarvan dc zoom was
bewerkt met blaadjes van witte zijde. „Dit is
een cadeautje van mU. schat!”
„O Leslie, wat een heerlUke verrassing voor
me,” stamelde het bruidje ontroerd. „Het is
heelemaal handwerk en door jouzelf gemaakt!
Wat snoezige laurierblaadjes.”
.Heen, geen laurierblaadjes, kind! Het «Un
mlrteblaadjes. dat moeten ze tenminste ver
beelden. Jammer, dat Je botanische kennis zoo
zwak Is.” ratelde Leslie voort, toen se de taxi
bulten hoorde stilhouden," waarin Hugh Lloyd
w-wreddent Roosevelt heeft zjjn goedkeuring
P'gehecht aan het ontwerp-grondwet. dat de
Nationale Conventie der Phlllppino’s
daarvoor In speciale zitting bijeengeroepen en
gepresideerd door Claro M Recto had aan
genomen. nadat alle amendementen van eenlge
beteekenls, door de oppositie ingediend, verwor
pen waren. Op 14 Mei as. zal nu een volksstem
ming worden gehouden, waarvan de uttel* g aal
moeten dienen om deze grondwet rechtsgeldig
te maken.
Manuel L. Quezon, de president van den Phl-
IlppUnschen Senaat. schUnt de aangewezen per
soon te zUn om t hoofd, de president te warden
van den nieuwen, onafhankeUJken staat, die
een besluit van Amerika het aanzien heeft ge-
s*ven’_.”e?‘“ heeft Amertlta bU het schenken
voor
den
„Nu zal ik voor de laatste maal als kamer
meisje fungeeren en je behulpzaam zUn bU Je
tollet", zei Leslie, toen Gwenna uit de bad
kamer kwam. „Weet Je wel, dat er veel haak
jes, maar geen oogjes zUn blUven zitten aan
den hals van deze japon? Dat gebeurt altUd
bU 't stoomen! Ze bekommeren er zich niet om.
dat zulke slordigheid in onze kleeding den
mannen tegenstaat; maar Ik zal ze wel in de
kant vasthaken, dan merkt niemand het....
Het is bjjna jammer, dat al de dames van de
Club al naar haar werk zijn gegaan, ofschoon
ik weel, dat Je er niet op gesteld bent, om
aangestaard te worden. Weet je wel. dat Je een
miniatuur Venus bent? Neen. Ik houd Je niet voor
den gek. Je ziet er bekoorlük uit, Taffy, een
voudig om te stelen. Nu. dat zal je wel meer
malen van Paul hooren; hU heeft toch maar
geboft! HU is gelukkig, dat hU jou krijgt!”
„Ik ben gelukkig, dat ik hem krUg!” zei het
blanke bruidje eerbiedig. .Jtu. waar is mUn
hoed?"
„Maar denk je dan. dat Ik Je zal toestaan,
met een hoed op te trouwen?"
„Ik bedoel mijn
veertjes!”
.Heen. hoor, daar komt niets van Kijk eens.
wat ik voor Je heb." en ze bracht een sar
tonnen doos te voorschijn, die ze gehaald had.
terwUl Gwenna In de badkamer was ZU nam
er een tak donkere bladeren uit met ronde
witte knoppen van wasachtigen glans.
Neen, pas na Jaren lang getrouwd te zUn zou
haar vroegere boezemvriendin zich weer tot
Leslie wenden om sympathie en dan zou het niet
meer hetzelfde zUn.
Het laatste voorgevoel had allen schUn van
onvermUdelUk te «Un. ZU verbeeldde zich reeds
Gwenna’s zachte Welsche stem, een* zoo vol
verwachting, bijna onherkenbaar berustend
geworden en met het air van een matrone te
hooren zeggen: ,Xom kindje, zeg tante Leslie
nu eens lief goeden dag!"
Ach, deze overwegingen wierpen een sombere
schaduwstreep in de helder verlichte slaap
kamer met de blanke gewaden van het zon
nige bruidje. De schaduw scheen als een vinger
te wUzen naar den tUd. die eens moest aan
breken. dien tüd. waarop Taffy oud zou «Un....
En Intusschen sou het droommelsje roet de
blauwe oogen een practische, prozaïsche Taffy
worden door al die hulselüke beslommeringen
van het dagelUksch leven, zooals: Ja werkelUk
de looper op de trap raakt zoetjes versleten, we
zullen een nieuwe noodlg hebben, en dan kunnen
we desen nog gebruiken voor de trap naar den
zolder; ofwel: ik geloof niet, dat er ergens
ter wereld kinderen zUn, die zooveel schoentjes bulten
id-
heb
ben. Maar het zal ónmogelijk den archipel ook
rog politiek op kunnen «Ukken; daarvoor Ugt
Mandsjoerlje nog zeer lang te zwaar op de
Japanse he maag.
In Nederlandsch-Indlë zal men zeer goed
doen door nauwkeurig de ontwlkkeUng van
den nieuwen staat te volgen. Ook voor ons zal
liet van veel belang «Un, dat ze zich levensvat
baar zal weten te maken. Met een redelUke
grondwet alleen zal het echter niet gaan: op
de een of andere wUze zal ze economische
levensmogelUkheden moeten krUgen. Hoe?
dat is juist de haast niet op te lossen puzzle.
-j->y JutpuiAiin u»a uftz u#n»M)saaj sqo»(Vt«d
1 der laatste jaren. Nadat men in Frank-
rijk en bijzonder in Parijs de verminde
ring van het vreemdelingenverkeer gevoelig
bemerkt had het wa« tot op een vijfde van
den vroegeren omvang gezonken aldus
onze bijzondere correspondent spiegelde men
zich aan het voorbeeld van andere landen en
andere steden (in Duitschland, Italië) die den
vreemdeling niet enkel weten te lokken door
treffende reclame, maar ook weten te boeien
door tentoonstellingen, kunstprestatles en feest
weken In het seizoen.
Nu, Parijs kreeg zUn feestweken. Allerlei
sport-attractles, paardenrennen. motorboot-
wedstrUden, vUegfeesten werden gearrangeerd,
gala-recepties In de Opera, tuinfeesten in het
aplë en toch. ln het vorige en ook In het lpo-J llna hl
ttifadd Jaar Is er vah het „groote seizoen" hief moeM 1
zooveel terechtgektlhen dis mén had mogen gens 1
^KKffriilft Amz een roode HM. de rou* Wte.tte «wwsBhten. Ih -34 «ai-de organisatie niet zoo
transatlantische schepen. geslaagd, hetgeen waarschUnlijk hieraan lag.
dat de plannen voor het zomerseizoen eerst veel
te lang bleven liggen, en toen overhaast ver
werkelijkt moesten worden. In dit jaar zUn deze
fouten vermeden, en de organisatie der ParU-
sche feestweken is aan een speciaal daarvoor
benoemden „dictator voor VreemdeUngenver-
keer” opgedragen. Doch door de politieke crisis
verUep de feeststemming. Wanneer de Regee-
ringen duikelen en de franc In gevaar Is, kan
«Un afdeeUng voor de bruidsportU zou weg
voeren.
„Het is werkelUk opfrlsschend, om nu eens
een bruiloft te hebben, die niet volgens de
gangbare mode is. Het verslag in de couranten
zal nu eens anders lulden. De cadeaux waren
weinig In getal en niet zeer kostbaar. De
bruid was slechts door één bruidsmeisje
geëscorteerd, haar vriendin, uitgedost in mauve
linnen, mystlsch en wondervol, (en dat is zeker
de waarheid, in aanmerking genomen, dat mUn
nicht het verleden jaar te Henley als jacht-
costuum droeg.) De plechtigheid ging onge
stoord haar gang behalve, dat de dienstdoende
geestelUke op het punt stond, de bruid in den
echt te verbinden met den voornaamsten ge
tuige.
Bedenk toch dat
Hugo Swayne In te palmen.”
„Neen Leslie, dat moet Je niet zeggen."
protesteerde de bruid. „Je weet, hoe het me
tegen staat, dat Je op zulk een manier
geëngageerd raakt, in plaats vanvan niet
anders te kunnen, omdat je werkelUk verliefd
bent....”
„Ik geloof, dat Ik werkelUk verliefd zou kun
nen worden op oom Hugh.” voorspelde het
bruidsmeisje; „’t is alleen maar jammer, dat
hu geen dertig Jaar Jonger ts. Kom nu mee.
HU wacht op Je. In leder geval geef ik hem een
zoen. Heb Je Je handschoenen? Goed. Heb Ie
mUn zakdoekje? Denk er aan. dat het echte
kant is en dat het niet tegen tranen kan.
maar...."
Maar er was een verdachte glinstering in de
