den dag
uan
Met twee kameraadjes op avonturenreis
Katholieke universiteit te Peking Dr. M. Montessori
HET VERDWENEN
ELFTAL
NA GROOTE INSPANNING
EN ZWARE OFFERS
'N TROUWE KLANT
I
1
■lil
■Ilin
DONDERDAG 1 AUGUSTUS 1935
2
Door den Staat erkend
Dr. Maria Montessori
Plannen om over het
Kanaal te zwemmen
Wilde herdershonden
Internationaal schaats-
huwelijk
hu
in
Montessori-schplen in
alle werelddeelen
De oprichting van een katholieke
universiteit in het oude cul
tuurcentrum van China was
’n noodzakelijkheid
E
Geschiedenisles op het
schoolhek
Een boerderij door
blinden beheerd
De paedagoge van internationale
bekendheid wordt 31 Aug.
zestig jaar
De inkomsten van de
„Normandie”
Want zóó wil het de
„adat”
A I I 17 A °p dlt blad zyn ingevolge de verzekerlngsvoorwaarden tegen IJ b*J levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door 17 bt) een ongeval met <7 OCA bW verlies van een hand
/A I «i Ti /ADk/ll 11 Ei ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeerlngen 1 vJVFe" verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen X OVF." doodelljken afloop 1 een voet of een oog
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN. GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
Het geheim
der moeder
voortleeft." i
En de arme Hahn voelde zich opnieuw onder-
-.-
ge-
van
dat hebt u
,.en
dat
haar
Q>
flesch
door Arthur Morrison
DE FLESCH VAN MR, CLIFTON
17
I
(Wordt vervolgd}
De Engelsche captain George Morris en de
25-jarige Amerikaansche lange afstandzwem-
ster Eva Morrison zijn voornemens tezamen dit
seizoen over het Kanaal t^ zwemmen. Zij willen
een poging doen In de moellUkste richting, nl.
van Dover naar Calais.
Captain Morris heeft op 2 September 1933
reeds een poging gedaan om over het Kanaal
te zwemmen, dqch moest, nadat hij In vier
uur tijds tien mijl had afgelegd, het opgeven.
Een
achtertuin
lur zal op 31
bereiken.
iarde pae-
haar
Broeder Canisius Verburgt SV.D. schrijft:
In een kleinen bergkampong op Flores, onder
een huis op palen, hing al drie jaar lang het
onbegraven stoffelijk overschot van een man.
Daarnaast hingen een paar stukken bamboe,
waarin de dierbare overledene vroeger zijn
meké bewaarde. Nu was er echter geen druppel
in. Ook had men er nog zijn drinknap en
etensschaaltje bij gehangen. Het zou immer,
kunnen zijn, dat hij het noodig bad.
In de nabijheid van dat huis stond een voor-
raadschuurtje. gevuld met mals. Toen het hon
gersnood was en de menschen zich met alles en
nog wat trachtten te voeden, wilden zij toch
niet beginnen aan den voorraad uit het schuur
tje Die mals was Immers bedoeld voor hem,
die al drie jaar onder de paalwotllng hing en
nog geen graf had gevonden.
De adat wil, dat er bij de begrafenis de een
of andere groote viervoeter wordt geslacht en
geofferd. Onder zijn familie was er evenwel
geen enkele, die een offerdier kon missen,
waarom de oude man maar onbegraven tus
schen de palen van zijn huis moest blijven
hangen. Zoo wil het de adat
De mannen brachten Pietje in een kleine
tent bij wat anderen jongetjes. Daar in het
donker kwamen de traantjes.Maar lang-
ln
zamerhand werd hij rustig en viel hij
slaap. De sjeik echter sliep niet. Ook
was met het lot van het meisje begaan. In
het donker sloop hU naar buiten.
H(j besteeg zijn paard en trok er op
uit Hij zon op een middel om den rossigen
dwaas te pakken te krijgen. Ijverig speurde
hij rond. Opeens keek hij scherp toe. Olng
daar niet een ruiter? Ja. schuin opzij boven
den bergkam!
Volgens mededeeling van den dlrecteur-ge-
neraal van de Cle. Generale Transatlantlque
bedroegen de inkomsten van de „Normandie”
op de eerste reis uit het passagiersvervoer brute
frs. 6 mlllioen en uit het vrachtvervoer bruto
frs. 1 mlllioen. De tweede reis leverde minder
op, n.l. resp. frs. 5.500 000 en frs. 342.000. De
derde reis, welke op 3 Juli is aangevangen, zal
waarschijnlijk weer een hoogere opbrengst ge
ven, want toen had het schip 830 passagiers
aan boord tegen 534 passagiers op de tweede
uitreis. Zooals bekend, heeft de Londensche
directeur van de Cie. Générale Transatlantlque.
Malglaive, verklaard, zal de ..Normandie” van
eind October van dit jaar tot begin Maart 1936
worden opgelegd, gedurende welken tijd ver
schillende verbeteringen aan het schip zullen
worden aangebracht.
vangst zag, haar bereid, kon zU het niet over
zich verkrijgen dat vreugdellchtje in de goe
dige oogen van de oude vrouw te dooven. Sa
men spraken ze over den jongen man, die bei
der hart zoozeer vervulde en het scheen Ada
alsof ze weer leefde in den tijd, toen zij Louis
nog bij zich had.
■Jk zal terugkomen en ik weet dat je op
me zal wachten, lieveling." had hij gezegd. En
vanavond had ae Henk Leesens beloofd haar
antwoord te zullen geven. Het werd haar te
benauwd in het kleine kamertje. Ze stond op.
..Moeder." zei ze. en legde haar hand op den
schouder der oude vrouw. „Ik zal u iets ver
tellen En beetje bij beetje vertelde zij allee
over de nieuwe liefde, die in haar leven ge
komen was en waaraan zij dezen avond een
antwoord zou geven.
„Ik zal nu aan
Een internationaal bekende figji
Augustus as. den 65-jarigen leeft!
Het is Dr. Maria Montessori, de vei
dagoge en oprichtster van de haar haar ge
noemde scholen. Haar werk is bij ons niet on
bekend. door het enkele feit al dat er verschei
dene scholen in den geest van haar systeem in
ens land bestaan, maar velen weten toch niet
meer van haar dan dat zij de paedagoge is. die
de kinderen „zelf baas laat spelen." Daarom wll-
Intusschen joeg Alikilla door de woestijn,
de andere mannen achter hem. Daar in de
bergen moest de Rossige Dwaas zijn. Maar
het werd avond en nog was hun prooi niet
In handen.... Onverrichterzake kwamen ze
in het kamp terug, mistroostig. Niemand
durfde wat te zeggen.
Op denzelfden avond, dat Hahn leed onder
de handen van zijn genadelooze overweldigers,
zag mr. Symons in het tuintje voor zijn woning
in Waterview Terrace verwachtend uit naar de
komst van mr. Harvey Crook.
Dr zat heel wat handelsgeest in dien Jongen
Symons. Hij scheen beslist voorbestemd om het
nog eens tot compagnon van zijn patroon te
brengen. Trouwens Symons zelf scheen daar
ook wel van overtuigd, want meer dan eens
had hij zich vanaf den overkant der straat
gewaagd aan een onderzoek naar een mogelijke
uitbreiding van het opschrift tot ..Lawson and
Symons". Het zou heel goed staan, vona
Symons. Inmiddels verloor hij geen enkele ge
legenheid om ergens wat geld aan te verdienen,
uit het oog. Hjj had weinig en zeer goedkoope
ontspanningen en het was hem in den loop der
Jaren heerlijk gelukt cm een aardig sommetje
bU elkaar te sparen, dat op een gelukkigen dag
de vermeerdering van het stamkapitaal der
tinna Lawson en Symons moest bekrachtigen.
De bekende Weensche kunstrjjdster Fritzl Bur
ger is te Weenen in het huwelijk getreden met
den Japanschen schaatskampioen SJinklki
Nlsjlkawa.
Nietwaar. bent *n trouw lezer van onze ru
briek „Omroepers", U moogt er graag eens in
grasduinen. De zakenman weet van Uw speur-
lust te proflteeren, hij plaatst Zaken-Omroepers,
die onze rubriek juist zoo veelzijdig doen zijn en
die Uwe regelmatige belangstelling inderdaad
motlveerea.
,,Nu goed," zei Norie ineens «net een zonder
linge wending in zijn rechtspraak, „als jij dan
bij hoog en bij laag beweert, dat deze flesch
de eenige is, welke hier in huis is gekomen,
moet het ook dezelfde zijn waar JU met alle
middelen bezit van wou nemen. Goed. Je zult
Je wjjn hebben en een glaasje.... nee een
beelen beker en niet voor tien pond, neen,
voor niets, heelemaal voor niets, zul JU dezen
beker KelzerlUken Tokayer van me opdrinken."
Daar de verschrikte Hahn natuurlijk niet
voetstoots op dit voorstel inging, daar hem nu
eenmaal de van het wereldsche afgestorven zin
van zUn roemruchten voorganger Socrates ont
brak, voelde hU zich ineens door tien sterke
armen aangegrepen en even later neep lemano
«ijn neus dicht, zoodat de samengeperste lippen
weken onder den nood van den hoogbegeerden
levensadem Toen stroomde een mengsel van
stroop, azijn, slaolie qp rhum. mosterd, peper
en dergelUke keukenlngredlënten in zUn keel
•ver zijn gezicht en langs zijn hals. Toen bij
In Upper Norwood (Engeland) vindt men
een boerderij met uitgestrekte welgronden,
welke geheel door blinde menschen wordt be
stuurd. De boerderij, die goed rendeert, is het
eigendom van een Engelsche dame, die veel
interesse heeft voor blinden. Op de tientallen
hectaren uitgestrekte farm werken enkele hon
derden blinden, die leder hun eigen dagtaak
hebben. Deze menschen voelen zich bU het
verrichten van hun dagelUksch werk gelukki
ger dan in een blindeninstituut, hetgeen zij
trouwens aan lederen bezoeker gaarne vertel
len. De menschlievende dame heeft thans on-
derhandelingen aangeknoopt met de regeering.
welke laatste de farm wil koopen. zoodat men
van de boerderij een staatsinrichting kan ma
ken.
In het Noordelijk deel van het oude Peking
niet ver van de „verboden stad", de vroegere
keizerlijke residentie, ligt een statig gebouw, dat
door velen, naast het nieuw opgetrokken Rocke-
fellerlnstltuut, voor het mooiste bouwwerk van
het noordelUk stadsdeel wordt gehouden. De
groen glinsterende daken der machtige hoekto
rens begroeten u reeds van verre. Boven den
hoofdingang staat het kruis, het teeken en sym
bool der verlossing, want het doel van dit huis
is de verlossing van het groote RUk van het
Midden
„Fu Jen Ta Shileh” noemt zij zich bescheiden,
maar vastberaden, want als katholieke univer
siteit zal de Fu Jen de leidster zUn tot Christus.
Haar taak is het een Jeugd te vormen, sterk in
het geloof, dia later als draagster der katholieke
actie, in haar heldensche omgeving t werk der
missionarissen zal ondersteunen en bekronen.
Door onderricht in de ware wetenschap zal zij
ook de meer ontwikkelde heldensche jeugd
straks, aan voerders en leiders van het Chlnee-
sche volk, in contact brengen met de katholieke
Ideeënwereld. Ongetwijfeld zal leder, die zijn
vorming en ontwikkeling aan de katholieke uni
versiteit te danken heeft, het opvoedingswerk
der Kerk ondersteunen of op zijn minst niet on
gunstig gezind zijn.
Zoo beschouwd was de oprichting van een
katholieke universiteit In het oude cultuurcen
trum van China een noodzakelijkheid, temeer,
daar de Amerikaansche Protestanten reeds veel
vroeger een universiteit hadden geopend.
De eerste pogingen voor de oprichting van een
katholieke hoogeschool gaan terug tot het jaar
1912. Vanaf 1920 zijn het de Amerikaansche Be
nedictijnen. die ijveren voor de verwezenlijking
van dit zoo echt katholieke idee Nadat zij er in
geslaagd waren, onder groote inspanning en
zware offers den grondslag voor dit groote werk
te leggen, kochten zU in 1925 het paleis van den
voormallgen keizerlijken Prins Ts’ai t’ao. Den
len October van hetzelfde jaar kon worden be
gonnen met het onderricht in de „Academie
van Chlneesche Studiën,” waaruit zich spoedig
de eigenlijke universiteit zou ontwikkelen. Het
huidige universiteitsgebouw, opgetrokken in Chl-
neeschen stijl, werd in 1930 voltooid. Deze aan
passing aan den Chlneeschen bouwtrant was
noodig, wilde de katholieke universiteit concur-
reeren met de vier andere groote unlversiteiten
en wilde zij in haar uiterljjk voorkomen niet
voor hen onderdoen.
In 1931, toen de Fu Jen dank zij haar voort
durende in- en uitwendige ontwikkeling door
den staat als universiteit werd erkend, zagen de
zonen vn den H. Benedlctus hun hoofddoel be
reikt. Zooals reeds zoo vaak in de geschiedenis,
schonken zij ook thans weer aan de katholieke
wereld een groot cultuurwerk. Het katholieke
China, neen de geheele katholieke wereld, blijft
hun dank verschuldigd voor hun zwaren, maar
gezegenden arbeid.
Na voltooiing van de nieuwe universiteit wer
den de zalen van ‘t oude paleis ter beschikking
Jacht op de slakken In zijn voor- en
en du en dan een kwartiertje fluit
spel kon men toch waarlijk geen luxe noemen.
Zelfs zijn buitengewoon kordate vrouw, die hem
desnoods nog hielp in het vergaren der be
geerde dutten, zag er geen bezwaar in haar
overigens zoo oppassenden man deze verpoozing
te gunnen. En van al de karweitjes, die hij nu
weer op eigen houtje had ondernomen was dat
met Harvey Crook er een van de allereerste
grootte en belangrijkheid geworden. Hij had
plotseling op het kantoor een Inval gekregen.
Die inval was de aanleiding geweest tot enkele
nasporlngen en onderzoekingen en het gevolg
van dit alles was een briefje aan Crook's
hotel, waarin hij hem verzoent om dien avond
Indien het eenlgszins mogelijk was even langs
te willen komen, daar hjj Symons met
het oog op het gunstige weer, geen minuut
kon missen van zijn siakkmjacht. Nu stond hU
aan het tuinhek op den uitkijk.
Enkele minuten later kwam Crook al aan
zetten.
„Ooeienavond mijnheer," zei Symons. ,.WUt
u misschien binnen komen Mijn vrouw is uit en
de kinderen slapen aL"
„Zoo." zei Crook met een lach. Dat klinkt
tamelijk onhartelijk tegenover uw vrouw. Het,
zou me Juist een buitengewoon genoegen heb
ben gedaan om ook eens xennls te maken met
mevrouw Symons. Nu de zaken zoo staan kunnen
we wellicht net zoo goed hier buiten blijven.
Het is hier in ieder geval heerlijk koel."
Een troep wilde herdershonden, die reeds
een 7-Jarlg meisje heeft aangevallen en ge
wond, en veel schade heeft aangericht, heeft
In de streek van Shrewsbury (New Jersey) veel
schrik verspreid.
Militairen, jachtopzieners en de politie ma
ken reeds weken lang jacht op de dieren, die
in den pluimveestapel groote slachtingen heb
ben aangericht.
Niemand weet waar de honden vandaan ko
men, doch een der handen die bij een achter
volging op een boerenerf werd doodgeschoten,
bleek een herdershond te zijn, en volgens de
politie zijn de andere honden van hetzelfde
ras.
gaf de oude
vrouw een kus en verliet snel de kamer.
Boven schreef ae gauw een kort briefje.
..Vergeef me. Henk, maar dit is mijn vaarwel.
Ik kan mijn rug niet naar het verleden toe-
keeren
Ze hoorde de oude vrouw beneden aan de
trap haar naam roepen. Vlug sloot ze het
Henk schrijven i'
dat het niet kan
en dat de liefde i
van toen nog
steeds in mijn
hart
Ze
se een blik op de witte enveloppe, waarop met
een flinke, energieke mannenhand het adres
geschreven stond. Met een zucht scheurde zij
de enveloppe open, en las het: weer een ult-
noodiglng om met hem dien avond te gaan di-
neeren. Juist zooals ze gedacht had. Later zou
hij haar nog opbellen.
Dat was alles wat er in den brief stond, maar
ze wrist, dat het meer beteekende. Nu zou ze
haar besluit niet langer kunnen uitstellen. Als
het niet om Louis was. zou ze geen oogenblik
geaarzeld hebben en was ze al lang mevrouw
Leesens geweest. Maar ze kon haar gedachten
nog steeds niet van Louis los maken. Vijf jaar
was het nu al geleden, dat hjj naar Argentinië
was gegaan, om voor haar z'n fortuin te gaan
maken. Vol goeden moed was hij vertrokken en
had haar met de hoopvolle vooruitzichten over
zh toekomst achtergelaten. Maar na t eerste
Jaar van z'n vertrek was er eensklaps een zwij
gen Ingetreden. Maand op maand had ze ge
duldig gewacht, doch noch zij, noch z'n moeder
hadden verder nog iets van hem gehoord.
Met Louis eras al haar liefde, haar Jeugd en
het vertrouwen in de mannen verdwenen, tot
dat Henk kwam, die het leege gevoel in haar
binnenste weer scheen aan te vullen. En als
ze hem niet tot man wilde hebben, wat bleef
haar dan anders over dan te blijven werken,
om ten slotte opgenomen te worden in dat
leger eenzame vrouwen, dat de lange, lange
jaren eentonig aan zich voorbij ziet glijden,
met een tergende traagheid, die de lengte der
dagen verdubbelt? Ada zuchtte diep en las den
anderen brief, die te gelijk met dien van Henk
Leesens gekomen was.
„Het is al weer zóó n langen tijd geleden
dat ik Je zag, lieve Ada," zoo schreef Lou’s’
moeder, „dat ik erg gelukkig zal zijn, als Je
weer eens eenige dagen bi) me komt doorbren
gen. Ik voel me soms zoo eenzaam. Het is nu
al vijf Jaren. dat Louis vertrokken is. Maar hij
zal terug komen, wees daar zeker van. Dan
zal hij ons beiden terug vinden, wachtend op
hem.
Ada’s lippen beefden. -Diep In haar hart wist
re dat het de hoop op Louis’ terugkeer was, die
haar verhinderde Henk het Jawoord te gever..
„Jaj”
„Waarom ga je hem dan niet achterna?
Waarom staan Jullie hier allebei tc grinniken
inplaats van behoorlijk Je plicht te doen?"
„Och, ik vind dat we al genoeg plezier heb
ben gehad van dien pscudo-lnbreker." zei
Jack. .Jk noodig de heeren thans allemaal uit
om mee te gaan naar mijn kamer en daar een
heerlijk glas Tokayer te drinken, die minstens
even voortreffelijk is, als die welken Norie ons
heeft voorgezet. Kom mee!”
De arme Hahn was spoedig vergeten en in
uiterst opgewekte stemming groepten de vrien
den weer bijeen.
Zoo kwam het, dat Harvey Crook na sijn
bezoek aan Symons eerst een gebroken man
langs zich heen zag vluchten, dien hij bij nader
onderzoek scheen te herkennen, als was het
alleen maar aan het vreemde accent waar
mede die man in zich zelf gromde, en niet
minder aan de daarin telkens opdoemerde
woorden: Goona.... Tokayer.... Crook....
Een portiek beschermde hem voor een even
tueel nader onderzoek van den kant van den
vluchteling, die er nogal gehavend scheen afge
komen te zijn en even later was hem diezelfde
portiek nog eens dienstig, want een groep
vrbolljke Jongelui kwam hem luid pratend en
joelend tegen. En hij herkende minstens twee
dier stemmen uit zeer recente ontmoetingen,
terwijl ook het woord misder Hahn en Tokayer
hem voldoende aanwijzingen gaven betreffende
het tragische einde van de onderzoekingen van
zijn feilen tegenstander en het blijde slot van
de kostelijk* grap, waarmede Knowles en
Meester Martin uit Botany bij Sydney heeft
een eigen methode bedacht om geschiedenis
onderwijs te geven. Hij gebruikt hiervoor het
schoolhek. Is het geschiedenisuur aangebro
ken, dan stellen de kinderen rich voor het op
dit onderricht ingerichte hek op. Meester
Martin heeft niet veel vertrouwen in uit het
hoofd geleerde lessen, en hij heeft nu op het
hek alle belangrijke gebeurtenissen van de
vroegste geschiedenis tot het heden op het hek
geschilderd. Elke pijl stelt een eeuw voor, ter
wijl de namen van groote mannen en groote
gebeurtenissen op de kanten zijn vermeld. De
twee Ingangen worden gebruikt om de schei
ding tusschen vóór en na Christus en het ver
schil tusschen de middeleeuwen en de nieuwe
geschiedenis aan te duiden. Meester Martin is
van opvatting, dat door een voortdurende aan
schouwing het kind een fotograflschen Indruk
van het hek als een reeks van jaren krijgt. In
zijn gedachten ziet het den naam Shakespeare
geschilderd en het riet ook de namen van he-
dendaagsche schrijvers en andere mannen en
het beseft dat Shakespeare zou hebben kun
nen keuvelen of eten met Christopher Mar
lowe of Ben Johnson, maar niet met Tenny
son of Dickens. Het gevoel voor tijd en beeld
plaatst deze menschen op verschillende spijlen
en derhalve in verschillende eeuwen. Derhalve
worden groote mannen en het werk, dat zij
presteerden, in het juiste beeld van hun tija
geplaatst en wordt de invloed van hun dood
tot op den dag van heden opgespoord.
a da stond voor het venster van d’r kamer
Z-X en keek naar de grauwe, trieste lucht bo
ven haar. Ha^r gedachten gingen weer
naar Henk Leesens. die zoo druk werk van haar
maakte. HU was de beste van al de jongelui die
ze kende. Zelfs z’n vijanden moesten erkennen,
dat hij een uitstekend zakenman was en munt
uit z'n capaciteiten wist te slaan.
Zij liep naar de tafel, waar zU de bloemen
die er op stonden een weinig schikte. Dan wierp
Het was een zachte zomeravond, die tot uit
gaan lokte. Henk had haar met z’n wagen af-
gehaald en nu reden ze naar ‘t mooie, aan het
water gelegen restaurant, om te gaan dlneeren.
Veel spraken ze niet en eerst op den terugweg,
toen de maan haar stralen als guirlandes om
de boomen had gelegd, stopte hU eensklaps en
legde z’n hand op haar arm.
„Wil je me vanavond je jawoord niet geven.
Ada? Je weet, ik heb geduld en ik kan wach
ten. maar ik houd zoo ontzettend veel van je."
Haar handen knepen te ramen.
„Henk, het is zoo moeilijk voor me. Je weet
dat ik ook van jou houd, maar ik kan Je niet
de liefde geven, die je verlangt. Dat deel van
mU, dat echte mooie deel, is dood.... Je kent
de geschiedenis
,Jk weet het, lieveling, je denkt aan het ver
leden; maar laat ons ook aan het heden den
ken." HU greep haar hand. „Ik geloof vast en
zekwr, dat ik Je gelukkig kan maken."
Haar stem beefde, toen ze hem antwoordde.
„Ik geloof je, Henk; als ik maar zeker wist
wat er van Louis geworden is. Maar we hebben
nooit meer eenig bericht van hem gehad.”
„Ook dit weet ik,” sorak hU. „Maar na zoo
veel Jaren, geloof ik, dat Je nu wel vrij tegen
over me kunt staan.”
,4e bent zoo goed voor me, Henk," fluisterde
zU. „Denk je met dat we ongelukkig zuuden
worden, als ik niet zoo goed voor je ben, als ik
zou willen zijn?”
„Ik weet het niet, lieveling. Maar je bent
vermoeid. Ik zal niet langer agndringen. Denk
er nog eens over na. Morgenavond kom ik Je
weer halen, dan zullen we verder praten. Nu
zal ik je naar huls brengen."
Voor haar deur hield hij nog even haar
hand in de zijne. „Als ik morgen bij je kom.
wil Je me dan je antwoord geven?”
„Ik beloof het je, Henk."
Toen ze den volgenden morgen ontwaakte,
viel het zonlicht bij stroomen haar slaapver
trek binnen. Een oogenblik had zij het aan
gename gevoel, dat bet Zaterdag was, en zij
dezen dag niet naar t kantoor hoefde. Alle
nachten had zjj gedroomd van Louis en zoo
als het had kunnen zijn. Maar Henk was zoo
vol verwachting van de toekomst en vervuld
van alle grootsche plannen. Wat had Henk
ook weer gezegd? O Ja. hU zou vandaag ant
woord komen halen. Zou zij het verleden kun
nen vergeten? Haar liefde voor Louis- was ver
minderd, al wilde zjj het zich zelf nog niet
bekennen. Eensklaps kreeg ze een ingeving. Ze
zou naar Overburen gaan, het dorpje waar
Louis’ moeder woonde. Eenmaal wilde zij nog
eens met haar over Louis spreken. Misschien
was het wel de laatste maal.
Toen zij In den trein zat, maakte zij het
voornemen alles aan de oude vrouw te vertel
len. Ze zou haar zeker begrijpen en blij we
zen. dat zij gelukkig zou worden met een an
deren man. Zoodra zij echter het huisje der
weduwe had betreden en zjj de hartelijke ont-
gesteld aan de middelbare school die met de
hoogeschool is verbonden, terwijl een deel van
het nieuwe gebouw eerst als tehuis voor bulten-
landsche studenten werd gebruikt Rekening
houdend met de verdere ontwikkeling besloot
men in 1934 tot den bouw van een eigen convict,
zoodat nu de geheele universiteit voor het on
derricht beschikbaar is.
In 1933 werd de leiding der universiteit over
gedragen aan de Congregatie van het Goddelijk
Woord. Daarmee heeft zij een gewichtige taak
op zich genomen, waarvoor zij zich ten over
staan van de geheele katholieke wereld ver
antwoordelijk voelt. Het geldt hier Immers den
naam en het Idee eener katholieke universiteit
beteekenls en inhoud te geven.
Het aantal docenten aan de universiteit van
Peking bedraagt bijna 100. waarvan 34 professo
ren en 63 lectoren en assistenten. Hieronder zijn
32 katholieken. Voor het loopend semester heb
ben zich 674 studenten, waaronder 85 katholie
ken, laten Inschrijven. Bijna aM’ provincies van
China zUn hier vertegenwoordigd. Eenlgen ko
men zelfs van overzee van Java en Honoloeloe.
De aan de universiteit verbonden middelbare
school telt 340 studenten, waaronder 70 katho
lieken.
Hiermede staat dus een groot getal jonge Chi
nezen In de Invloedsfees van katholieke ideeën
worpen aan de verschrikking van deze nu door
hem zelf opgeroepen kwellingen. Toen deed Jack
Knowles het door allen met gejuich ontvangen
voorstel om hem self naar het politiebureau
te brengen als Inbreker en ontvreemder van
andermans goederen. De eigenlijke afstand naar
het politiebureau was hoogstens twee kilo
meter, maar de arme Hahn deed er geen tien
minuten over. De jongelui namen hem beurte
lings bij de armen en trokken hem dan met alle
macht vooruit, opdat hl) alvast een voorproefje
zou krijgen van de looppas-oefenlngen op de
binnenplaats van Black Maria. Toen ze aan de
hoofdstraat waren gekomen, hadeten Knowles
en Sewell hem weer overgenomen. Wetend dat
de arme kerel tenminste aan de vervreemding
van den echten wijn geheel onschuldig was.
oordeelen ze zijn straf voor de mislukte in
braak reeds meer dan voldoende.
„Ik geloof dat de stakkerd nu wel genoeg
heeft gekregen," fluisterde Jac, achter den rug
van het slachtoffer om, tegen zijn vriend. „Kom.
we zullen hem maar In een zijstraat laten
ontvluchten en de vrienden meenemen naar
onzen echten Tokayer. Als ze dan allen heerlijk
genieten zullen we ons geheim wel ophel
deren.”
Aan den eerstvolgenden hoek gaven ze hem
dan een flkschen duw opzij, wachtten even,
stieten toen een verschrikt „Hij ontsnapt!" uit
en deden niet de minste moeite om hem achterna
te loopen.
Onmiddellijk kwam Norie met zjjn vrienden
op hen afgestormd.
..Ontsnapt?”
leerwijze voor zwakzinnige kinderen, ook
schikt zou zijn voor normale.
In 1907 nam Dr. Montessori te Rome een proef
met scholen voor normale kinderen van drie tot
zeven Jaar. De oefeningen, welke daar en die
nu nog in de Voorbereidende Montessorischool
worden gedaan, bestaan uit oefeningen voor het
praktische leven, zintulg-oefening. schrijven
lezen, rekenen en teekenen. Voor elk dier zin
tuigen is er bepaald materiaal waarmede de
kinderen korte lesjes zelfstandig kunnen wer
ken; de cdntróle ligt meestal In het leermiddel.
Als fundament der methode geeft Dr. Mon
tessori aan: vrijheid van de leerlingen In hun
spontane uitingen. De kinderen zijn vrij, rich te
bewegen, hun werk te kiezen en daarmee bezig
te zijn, zoolang zij dit wenschen; de opklimming
In de leermiddelen geeft de verelschte ontwik
keling.
De Montessorl-leldsters worden geoefend In
het methodisch waarnemen van kinderen. De
opgang, welken Dr. Montessori's werk maakte
deed haar besluiten, ook proeven te nemen met
materiaal voor het voortgezet (lager) Montes-
sori-onderwijs. Het wordt beschreven in „The
Advanced Method II”, dat In het Nederlandsen
is vertaald; dit werk is gewijd aan taalonderwijs,
lezen, rekenen, vormleer, teekenen. muziek en
metriek. De overige vakken worden er niet in
behandeld.
In Italië had Dr. Montessori verscheidene In--
temationale cursussen; ook in andere landen is
zij een bekende figuur. Haar voordrachten wor
den gaarne gehoord en druk bezocht Ook in Ne
derland hield Dr. Montessori haar voordrachten.
Voor t eerst kwam zij hier in 1910; toen nog
maals In 1914. Gedurende den winter van 1933
1924 gaf zij een cursus te Amsterdam.
In 1917 werd de Nederlandsche Montessori
Vereenlging met het orgaan ..Montessori Opvoe
ding" opgericht. Hier In Nederland zijn zooals
men weet verscheidene Montessori-scholen. Ver
der vindt men deze scholen In bijna alle landen
van Europa, in Zuid-Afrika. In Britsch-Indië.
in Australië en In Noord- en Zuld-Amerika.
roepen.
briefje In een enveloppe en plakte die haastig
dicht. Daarna ging ze naar beneden. De moe
der van Louis wachtte haar op en strekte haar
hand uit naar den brief.
„Ada, Ls dat je antwoord aan hem? Geef
het mij. Kind, je moet dien brief niet sturen.”
Ze nam den brief uit de hand van het meisje
en op haar bleeke wangen verscheen een rose
kleur.
„Ada, ik moet Je een bekentenis doen. Ik
moet Je iets zeggen, wat ik voor je verzwegen
heb. Nu durf Ik echter m'n geheim niet lan
ger voor me te houden. Het Is niet waar, dat
ik nooit meer lets van Louis gehoord heb. Ik
heb al die Jaren geweten waar hij is en je
steeds In de onderstelling gelaten, dat hij nog
steeds de lieve, goede jongen was van vroe
ger.” Zij hield op en slaakte een diepe zucht.
.HU zal nooit terugkomen naar je, Ada. MUn
zoon zit in de gevangenis,"
„Moeder!” kreet Ada.
.Het Is de waarheid,” snikte de oude vrouw.
HU is daar In t verre land in slecht gezel
schap geraakt en een speler en een drinker
geworden. HU heeft me alles bekend, toen het
te laat was; er zat ook een meisje tusechen.
HU Is niet meer op het goede pad teruggeko
men.”
..Moeder,” schreide Ada,
altUd geweten?"
„Ja, al dien tUd....”
Diep was het medelUden van het meisje voor
de oude vrouw, maar tevens voelde zU dat er
in haar een verandering had plaats gegrepen.
De meisjesdroom van gisteren was eensklaps
in een bleeke schaduw veranderd. Nu wist ze
dat ze met een oprechte, vurige liefde van
Henk Leesens hield.
In het kleine huisje van het dorp bleef een
oude vrouw achter, die voor niemand haar
tranen behoefde te verbergen. En terwUl zU
Ada’s brief In het vuur wierp, fluisterde zU
zacht:
„Vergeef me, Louis, Ik moest het haar zeg
gen.... maar je iqpeder Is steeds hier en
wacht op je....”
len we thans eenige levensbUzonderheden
deze merkwaardige vrouw mededeelen.
Dr. Maria Montessori werd geboren te Valle
d'Ancona in Italië in 1870. ZU studeerde aan de
Universiteit te Rome en was de eerste vrouwe-
Ujke arts in Italië.
In 1896 werd ztj dokter-assistente aan de psy
chiatrische kliniek der Universiteit te Rome
waardoor zU In aanraking kwam met achterlUke
kinderen en kennis maakte met de methode voor
het onderwUs en de opvoeding dier kinderen
van Séguln.
De Itallaansche Minister van OnderwUs droeg
Dr. Montessori in 1898 op, een cursus te geven
over het onderwUs aan zwakzinnige kinderen
voor de onderwUzers te Rome. Uit dezen cursus
ontstond een kweekschool met een school voor
zwakzinnige kinderen, waaraan Dr. Montessori
tot 1900 geregeld lessen gaf.
Intusscheh maakte Dr. Montessori studierei
zen naar Londen en ParUs, waar zU den arbeid
van Séguin’s leermeester. Itard, leerde kennen,
die zich in het laatst der 18e eeuw eenige Jaren
wUdde aan de opvoeding van een verwilderden
Jongen, den „Sauvage de l’Aveyron.” Het succes
van zUn pogingen was gering, maar zU hebben
waardevolle aanwUzlngen gegeven voor de be
handeling van zwakzinnige kinderen.
In 1900 begon Dr. Montessori opnieuw te stu-
deeren: philosophic, experimenteels psychologie
paedagogische anthropologieook bezocht zU
Itallaansche lagere scholen en bestudeerde de
daar gevolgde methoden.
Dat schonk haar de overtuiging.
Sewell schiterend wraak hadden genomen op
hun vriend Norie.
Nu toog heel het geselschap naar Know'c>
kamer om er zich te goed te doen aan den
inhoud van Norie’s flesch KelzerlUken
Tokayer.
echter kans zag om door allerlei wanhopige
bewegingen zUn mond vrU te maken, kwam Juist
Kirk aanzetten die hem een heelen nao van
het vleze goed over het hoofd uitstrooide, 'mdat
het volgens hem de geschikte bestanddeelen
bevatte om bU een geestelUk gestoorde a.s
misder Hahn de noodige reactie te verwekken,
waardoor hem de zucht, om op zoo drastische
wUze als hU dezen dag had getoond. Tokayer
wUn te verzamelen, voor goed zou vergaan.
Hoezeer hU ook leed onder al deze kwellin
gen en vernederingen, toch bleef Hahn met lUn
geest volkomen bU het geval. Het trof hem. dat
de flesch zoo goed als geheel over zUn hoofd
was uitgegoten en dat er niets te voorschijn
was gekomen. HU trok dus de conclusie, dat
Norie reeds eerder den steen moest hebben ge
vonden. BU wUze van grap had hU toen den
Inhoud verwisseld tegen dit plakkerig en
zoet-zuur-butend mengsel. Toen men dan ook
elndelUk genoeg had van de kwellingen en
het slachtoffer zich weer vrU voelde, kwam Hahn
onmiddellUk naar Norie toe en fluisterde hem
In het oor:
„Deel met mU en Ik zal er met niemand
over spreken. Je snapt natuurlUk wel dat Ik
heel den boel verraden kan. maar Je zult wel
wUzer zUn en liever willen deeten."
„Willen deelen?" schreeuwde Norie zoowel
verbaasd als ontstemd. ,,HU zegt dat hU wil
deelen, jongens! Heeft die brutale rekel nog al
niet genoeg gehad? Man je kunt alles van me
krUgen. Heb maar geen vrees. Jack reik me
nog eens een beker aan!"