den dag uan Met twee kameraadjes op avonturenreis Katholieke universiteit te Peking Dr. M. Montessori HET VERDWENEN ELFTAL NA GROOTE INSPANNING EN ZWARE OFFERS 'N TROUWE KLANT I 1 ■lil ■Ilin DONDERDAG 1 AUGUSTUS 1935 2 Door den Staat erkend Dr. Maria Montessori Plannen om over het Kanaal te zwemmen Wilde herdershonden Internationaal schaats- huwelijk hu in Montessori-schplen in alle werelddeelen De oprichting van een katholieke universiteit in het oude cul tuurcentrum van China was ’n noodzakelijkheid E Geschiedenisles op het schoolhek Een boerderij door blinden beheerd De paedagoge van internationale bekendheid wordt 31 Aug. zestig jaar De inkomsten van de „Normandie” Want zóó wil het de „adat” A I I 17 A °p dlt blad zyn ingevolge de verzekerlngsvoorwaarden tegen IJ b*J levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door 17 bt) een ongeval met <7 OCA bW verlies van een hand /A I «i Ti /ADk/ll 11 Ei ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeerlngen 1 vJVFe" verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen X OVF." doodelljken afloop 1 een voet of een oog AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN. GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL Het geheim der moeder voortleeft." i En de arme Hahn voelde zich opnieuw onder- -.- ge- van dat hebt u ,.en dat haar Q> flesch door Arthur Morrison DE FLESCH VAN MR, CLIFTON 17 I (Wordt vervolgd} De Engelsche captain George Morris en de 25-jarige Amerikaansche lange afstandzwem- ster Eva Morrison zijn voornemens tezamen dit seizoen over het Kanaal t^ zwemmen. Zij willen een poging doen In de moellUkste richting, nl. van Dover naar Calais. Captain Morris heeft op 2 September 1933 reeds een poging gedaan om over het Kanaal te zwemmen, dqch moest, nadat hij In vier uur tijds tien mijl had afgelegd, het opgeven. Een achtertuin lur zal op 31 bereiken. iarde pae- haar Broeder Canisius Verburgt SV.D. schrijft: In een kleinen bergkampong op Flores, onder een huis op palen, hing al drie jaar lang het onbegraven stoffelijk overschot van een man. Daarnaast hingen een paar stukken bamboe, waarin de dierbare overledene vroeger zijn meké bewaarde. Nu was er echter geen druppel in. Ook had men er nog zijn drinknap en etensschaaltje bij gehangen. Het zou immer, kunnen zijn, dat hij het noodig bad. In de nabijheid van dat huis stond een voor- raadschuurtje. gevuld met mals. Toen het hon gersnood was en de menschen zich met alles en nog wat trachtten te voeden, wilden zij toch niet beginnen aan den voorraad uit het schuur tje Die mals was Immers bedoeld voor hem, die al drie jaar onder de paalwotllng hing en nog geen graf had gevonden. De adat wil, dat er bij de begrafenis de een of andere groote viervoeter wordt geslacht en geofferd. Onder zijn familie was er evenwel geen enkele, die een offerdier kon missen, waarom de oude man maar onbegraven tus schen de palen van zijn huis moest blijven hangen. Zoo wil het de adat De mannen brachten Pietje in een kleine tent bij wat anderen jongetjes. Daar in het donker kwamen de traantjes.Maar lang- ln zamerhand werd hij rustig en viel hij slaap. De sjeik echter sliep niet. Ook was met het lot van het meisje begaan. In het donker sloop hU naar buiten. H(j besteeg zijn paard en trok er op uit Hij zon op een middel om den rossigen dwaas te pakken te krijgen. Ijverig speurde hij rond. Opeens keek hij scherp toe. Olng daar niet een ruiter? Ja. schuin opzij boven den bergkam! Volgens mededeeling van den dlrecteur-ge- neraal van de Cle. Generale Transatlantlque bedroegen de inkomsten van de „Normandie” op de eerste reis uit het passagiersvervoer brute frs. 6 mlllioen en uit het vrachtvervoer bruto frs. 1 mlllioen. De tweede reis leverde minder op, n.l. resp. frs. 5.500 000 en frs. 342.000. De derde reis, welke op 3 Juli is aangevangen, zal waarschijnlijk weer een hoogere opbrengst ge ven, want toen had het schip 830 passagiers aan boord tegen 534 passagiers op de tweede uitreis. Zooals bekend, heeft de Londensche directeur van de Cie. Générale Transatlantlque. Malglaive, verklaard, zal de ..Normandie” van eind October van dit jaar tot begin Maart 1936 worden opgelegd, gedurende welken tijd ver schillende verbeteringen aan het schip zullen worden aangebracht. vangst zag, haar bereid, kon zU het niet over zich verkrijgen dat vreugdellchtje in de goe dige oogen van de oude vrouw te dooven. Sa men spraken ze over den jongen man, die bei der hart zoozeer vervulde en het scheen Ada alsof ze weer leefde in den tijd, toen zij Louis nog bij zich had. ■Jk zal terugkomen en ik weet dat je op me zal wachten, lieveling." had hij gezegd. En vanavond had ae Henk Leesens beloofd haar antwoord te zullen geven. Het werd haar te benauwd in het kleine kamertje. Ze stond op. ..Moeder." zei ze. en legde haar hand op den schouder der oude vrouw. „Ik zal u iets ver tellen En beetje bij beetje vertelde zij allee over de nieuwe liefde, die in haar leven ge komen was en waaraan zij dezen avond een antwoord zou geven. „Ik zal nu aan Een internationaal bekende figji Augustus as. den 65-jarigen leeft! Het is Dr. Maria Montessori, de vei dagoge en oprichtster van de haar haar ge noemde scholen. Haar werk is bij ons niet on bekend. door het enkele feit al dat er verschei dene scholen in den geest van haar systeem in ens land bestaan, maar velen weten toch niet meer van haar dan dat zij de paedagoge is. die de kinderen „zelf baas laat spelen." Daarom wll- Intusschen joeg Alikilla door de woestijn, de andere mannen achter hem. Daar in de bergen moest de Rossige Dwaas zijn. Maar het werd avond en nog was hun prooi niet In handen.... Onverrichterzake kwamen ze in het kamp terug, mistroostig. Niemand durfde wat te zeggen. Op denzelfden avond, dat Hahn leed onder de handen van zijn genadelooze overweldigers, zag mr. Symons in het tuintje voor zijn woning in Waterview Terrace verwachtend uit naar de komst van mr. Harvey Crook. Dr zat heel wat handelsgeest in dien Jongen Symons. Hij scheen beslist voorbestemd om het nog eens tot compagnon van zijn patroon te brengen. Trouwens Symons zelf scheen daar ook wel van overtuigd, want meer dan eens had hij zich vanaf den overkant der straat gewaagd aan een onderzoek naar een mogelijke uitbreiding van het opschrift tot ..Lawson and Symons". Het zou heel goed staan, vona Symons. Inmiddels verloor hij geen enkele ge legenheid om ergens wat geld aan te verdienen, uit het oog. Hjj had weinig en zeer goedkoope ontspanningen en het was hem in den loop der Jaren heerlijk gelukt cm een aardig sommetje bU elkaar te sparen, dat op een gelukkigen dag de vermeerdering van het stamkapitaal der tinna Lawson en Symons moest bekrachtigen. De bekende Weensche kunstrjjdster Fritzl Bur ger is te Weenen in het huwelijk getreden met den Japanschen schaatskampioen SJinklki Nlsjlkawa. Nietwaar. bent *n trouw lezer van onze ru briek „Omroepers", U moogt er graag eens in grasduinen. De zakenman weet van Uw speur- lust te proflteeren, hij plaatst Zaken-Omroepers, die onze rubriek juist zoo veelzijdig doen zijn en die Uwe regelmatige belangstelling inderdaad motlveerea. ,,Nu goed," zei Norie ineens «net een zonder linge wending in zijn rechtspraak, „als jij dan bij hoog en bij laag beweert, dat deze flesch de eenige is, welke hier in huis is gekomen, moet het ook dezelfde zijn waar JU met alle middelen bezit van wou nemen. Goed. Je zult Je wjjn hebben en een glaasje.... nee een beelen beker en niet voor tien pond, neen, voor niets, heelemaal voor niets, zul JU dezen beker KelzerlUken Tokayer van me opdrinken." Daar de verschrikte Hahn natuurlijk niet voetstoots op dit voorstel inging, daar hem nu eenmaal de van het wereldsche afgestorven zin van zUn roemruchten voorganger Socrates ont brak, voelde hU zich ineens door tien sterke armen aangegrepen en even later neep lemano «ijn neus dicht, zoodat de samengeperste lippen weken onder den nood van den hoogbegeerden levensadem Toen stroomde een mengsel van stroop, azijn, slaolie qp rhum. mosterd, peper en dergelUke keukenlngredlënten in zUn keel •ver zijn gezicht en langs zijn hals. Toen bij In Upper Norwood (Engeland) vindt men een boerderij met uitgestrekte welgronden, welke geheel door blinde menschen wordt be stuurd. De boerderij, die goed rendeert, is het eigendom van een Engelsche dame, die veel interesse heeft voor blinden. Op de tientallen hectaren uitgestrekte farm werken enkele hon derden blinden, die leder hun eigen dagtaak hebben. Deze menschen voelen zich bU het verrichten van hun dagelUksch werk gelukki ger dan in een blindeninstituut, hetgeen zij trouwens aan lederen bezoeker gaarne vertel len. De menschlievende dame heeft thans on- derhandelingen aangeknoopt met de regeering. welke laatste de farm wil koopen. zoodat men van de boerderij een staatsinrichting kan ma ken. In het Noordelijk deel van het oude Peking niet ver van de „verboden stad", de vroegere keizerlijke residentie, ligt een statig gebouw, dat door velen, naast het nieuw opgetrokken Rocke- fellerlnstltuut, voor het mooiste bouwwerk van het noordelUk stadsdeel wordt gehouden. De groen glinsterende daken der machtige hoekto rens begroeten u reeds van verre. Boven den hoofdingang staat het kruis, het teeken en sym bool der verlossing, want het doel van dit huis is de verlossing van het groote RUk van het Midden „Fu Jen Ta Shileh” noemt zij zich bescheiden, maar vastberaden, want als katholieke univer siteit zal de Fu Jen de leidster zUn tot Christus. Haar taak is het een Jeugd te vormen, sterk in het geloof, dia later als draagster der katholieke actie, in haar heldensche omgeving t werk der missionarissen zal ondersteunen en bekronen. Door onderricht in de ware wetenschap zal zij ook de meer ontwikkelde heldensche jeugd straks, aan voerders en leiders van het Chlnee- sche volk, in contact brengen met de katholieke Ideeënwereld. Ongetwijfeld zal leder, die zijn vorming en ontwikkeling aan de katholieke uni versiteit te danken heeft, het opvoedingswerk der Kerk ondersteunen of op zijn minst niet on gunstig gezind zijn. Zoo beschouwd was de oprichting van een katholieke universiteit In het oude cultuurcen trum van China een noodzakelijkheid, temeer, daar de Amerikaansche Protestanten reeds veel vroeger een universiteit hadden geopend. De eerste pogingen voor de oprichting van een katholieke hoogeschool gaan terug tot het jaar 1912. Vanaf 1920 zijn het de Amerikaansche Be nedictijnen. die ijveren voor de verwezenlijking van dit zoo echt katholieke idee Nadat zij er in geslaagd waren, onder groote inspanning en zware offers den grondslag voor dit groote werk te leggen, kochten zU in 1925 het paleis van den voormallgen keizerlijken Prins Ts’ai t’ao. Den len October van hetzelfde jaar kon worden be gonnen met het onderricht in de „Academie van Chlneesche Studiën,” waaruit zich spoedig de eigenlijke universiteit zou ontwikkelen. Het huidige universiteitsgebouw, opgetrokken in Chl- neeschen stijl, werd in 1930 voltooid. Deze aan passing aan den Chlneeschen bouwtrant was noodig, wilde de katholieke universiteit concur- reeren met de vier andere groote unlversiteiten en wilde zij in haar uiterljjk voorkomen niet voor hen onderdoen. In 1931, toen de Fu Jen dank zij haar voort durende in- en uitwendige ontwikkeling door den staat als universiteit werd erkend, zagen de zonen vn den H. Benedlctus hun hoofddoel be reikt. Zooals reeds zoo vaak in de geschiedenis, schonken zij ook thans weer aan de katholieke wereld een groot cultuurwerk. Het katholieke China, neen de geheele katholieke wereld, blijft hun dank verschuldigd voor hun zwaren, maar gezegenden arbeid. Na voltooiing van de nieuwe universiteit wer den de zalen van ‘t oude paleis ter beschikking Jacht op de slakken In zijn voor- en en du en dan een kwartiertje fluit spel kon men toch waarlijk geen luxe noemen. Zelfs zijn buitengewoon kordate vrouw, die hem desnoods nog hielp in het vergaren der be geerde dutten, zag er geen bezwaar in haar overigens zoo oppassenden man deze verpoozing te gunnen. En van al de karweitjes, die hij nu weer op eigen houtje had ondernomen was dat met Harvey Crook er een van de allereerste grootte en belangrijkheid geworden. Hij had plotseling op het kantoor een Inval gekregen. Die inval was de aanleiding geweest tot enkele nasporlngen en onderzoekingen en het gevolg van dit alles was een briefje aan Crook's hotel, waarin hij hem verzoent om dien avond Indien het eenlgszins mogelijk was even langs te willen komen, daar hjj Symons met het oog op het gunstige weer, geen minuut kon missen van zijn siakkmjacht. Nu stond hU aan het tuinhek op den uitkijk. Enkele minuten later kwam Crook al aan zetten. „Ooeienavond mijnheer," zei Symons. ,.WUt u misschien binnen komen Mijn vrouw is uit en de kinderen slapen aL" „Zoo." zei Crook met een lach. Dat klinkt tamelijk onhartelijk tegenover uw vrouw. Het, zou me Juist een buitengewoon genoegen heb ben gedaan om ook eens xennls te maken met mevrouw Symons. Nu de zaken zoo staan kunnen we wellicht net zoo goed hier buiten blijven. Het is hier in ieder geval heerlijk koel." Een troep wilde herdershonden, die reeds een 7-Jarlg meisje heeft aangevallen en ge wond, en veel schade heeft aangericht, heeft In de streek van Shrewsbury (New Jersey) veel schrik verspreid. Militairen, jachtopzieners en de politie ma ken reeds weken lang jacht op de dieren, die in den pluimveestapel groote slachtingen heb ben aangericht. Niemand weet waar de honden vandaan ko men, doch een der handen die bij een achter volging op een boerenerf werd doodgeschoten, bleek een herdershond te zijn, en volgens de politie zijn de andere honden van hetzelfde ras. gaf de oude vrouw een kus en verliet snel de kamer. Boven schreef ae gauw een kort briefje. ..Vergeef me. Henk, maar dit is mijn vaarwel. Ik kan mijn rug niet naar het verleden toe- keeren Ze hoorde de oude vrouw beneden aan de trap haar naam roepen. Vlug sloot ze het Henk schrijven i' dat het niet kan en dat de liefde i van toen nog steeds in mijn hart Ze se een blik op de witte enveloppe, waarop met een flinke, energieke mannenhand het adres geschreven stond. Met een zucht scheurde zij de enveloppe open, en las het: weer een ult- noodiglng om met hem dien avond te gaan di- neeren. Juist zooals ze gedacht had. Later zou hij haar nog opbellen. Dat was alles wat er in den brief stond, maar ze wrist, dat het meer beteekende. Nu zou ze haar besluit niet langer kunnen uitstellen. Als het niet om Louis was. zou ze geen oogenblik geaarzeld hebben en was ze al lang mevrouw Leesens geweest. Maar ze kon haar gedachten nog steeds niet van Louis los maken. Vijf jaar was het nu al geleden, dat hjj naar Argentinië was gegaan, om voor haar z'n fortuin te gaan maken. Vol goeden moed was hij vertrokken en had haar met de hoopvolle vooruitzichten over zh toekomst achtergelaten. Maar na t eerste Jaar van z'n vertrek was er eensklaps een zwij gen Ingetreden. Maand op maand had ze ge duldig gewacht, doch noch zij, noch z'n moeder hadden verder nog iets van hem gehoord. Met Louis eras al haar liefde, haar Jeugd en het vertrouwen in de mannen verdwenen, tot dat Henk kwam, die het leege gevoel in haar binnenste weer scheen aan te vullen. En als ze hem niet tot man wilde hebben, wat bleef haar dan anders over dan te blijven werken, om ten slotte opgenomen te worden in dat leger eenzame vrouwen, dat de lange, lange jaren eentonig aan zich voorbij ziet glijden, met een tergende traagheid, die de lengte der dagen verdubbelt? Ada zuchtte diep en las den anderen brief, die te gelijk met dien van Henk Leesens gekomen was. „Het is al weer zóó n langen tijd geleden dat ik Je zag, lieve Ada," zoo schreef Lou’s’ moeder, „dat ik erg gelukkig zal zijn, als Je weer eens eenige dagen bi) me komt doorbren gen. Ik voel me soms zoo eenzaam. Het is nu al vijf Jaren. dat Louis vertrokken is. Maar hij zal terug komen, wees daar zeker van. Dan zal hij ons beiden terug vinden, wachtend op hem. Ada’s lippen beefden. -Diep In haar hart wist re dat het de hoop op Louis’ terugkeer was, die haar verhinderde Henk het Jawoord te gever.. „Jaj” „Waarom ga je hem dan niet achterna? Waarom staan Jullie hier allebei tc grinniken inplaats van behoorlijk Je plicht te doen?" „Och, ik vind dat we al genoeg plezier heb ben gehad van dien pscudo-lnbreker." zei Jack. .Jk noodig de heeren thans allemaal uit om mee te gaan naar mijn kamer en daar een heerlijk glas Tokayer te drinken, die minstens even voortreffelijk is, als die welken Norie ons heeft voorgezet. Kom mee!” De arme Hahn was spoedig vergeten en in uiterst opgewekte stemming groepten de vrien den weer bijeen. Zoo kwam het, dat Harvey Crook na sijn bezoek aan Symons eerst een gebroken man langs zich heen zag vluchten, dien hij bij nader onderzoek scheen te herkennen, als was het alleen maar aan het vreemde accent waar mede die man in zich zelf gromde, en niet minder aan de daarin telkens opdoemerde woorden: Goona.... Tokayer.... Crook.... Een portiek beschermde hem voor een even tueel nader onderzoek van den kant van den vluchteling, die er nogal gehavend scheen afge komen te zijn en even later was hem diezelfde portiek nog eens dienstig, want een groep vrbolljke Jongelui kwam hem luid pratend en joelend tegen. En hij herkende minstens twee dier stemmen uit zeer recente ontmoetingen, terwijl ook het woord misder Hahn en Tokayer hem voldoende aanwijzingen gaven betreffende het tragische einde van de onderzoekingen van zijn feilen tegenstander en het blijde slot van de kostelijk* grap, waarmede Knowles en Meester Martin uit Botany bij Sydney heeft een eigen methode bedacht om geschiedenis onderwijs te geven. Hij gebruikt hiervoor het schoolhek. Is het geschiedenisuur aangebro ken, dan stellen de kinderen rich voor het op dit onderricht ingerichte hek op. Meester Martin heeft niet veel vertrouwen in uit het hoofd geleerde lessen, en hij heeft nu op het hek alle belangrijke gebeurtenissen van de vroegste geschiedenis tot het heden op het hek geschilderd. Elke pijl stelt een eeuw voor, ter wijl de namen van groote mannen en groote gebeurtenissen op de kanten zijn vermeld. De twee Ingangen worden gebruikt om de schei ding tusschen vóór en na Christus en het ver schil tusschen de middeleeuwen en de nieuwe geschiedenis aan te duiden. Meester Martin is van opvatting, dat door een voortdurende aan schouwing het kind een fotograflschen Indruk van het hek als een reeks van jaren krijgt. In zijn gedachten ziet het den naam Shakespeare geschilderd en het riet ook de namen van he- dendaagsche schrijvers en andere mannen en het beseft dat Shakespeare zou hebben kun nen keuvelen of eten met Christopher Mar lowe of Ben Johnson, maar niet met Tenny son of Dickens. Het gevoel voor tijd en beeld plaatst deze menschen op verschillende spijlen en derhalve in verschillende eeuwen. Derhalve worden groote mannen en het werk, dat zij presteerden, in het juiste beeld van hun tija geplaatst en wordt de invloed van hun dood tot op den dag van heden opgespoord. a da stond voor het venster van d’r kamer Z-X en keek naar de grauwe, trieste lucht bo ven haar. Ha^r gedachten gingen weer naar Henk Leesens. die zoo druk werk van haar maakte. HU was de beste van al de jongelui die ze kende. Zelfs z’n vijanden moesten erkennen, dat hij een uitstekend zakenman was en munt uit z'n capaciteiten wist te slaan. Zij liep naar de tafel, waar zU de bloemen die er op stonden een weinig schikte. Dan wierp Het was een zachte zomeravond, die tot uit gaan lokte. Henk had haar met z’n wagen af- gehaald en nu reden ze naar ‘t mooie, aan het water gelegen restaurant, om te gaan dlneeren. Veel spraken ze niet en eerst op den terugweg, toen de maan haar stralen als guirlandes om de boomen had gelegd, stopte hU eensklaps en legde z’n hand op haar arm. „Wil je me vanavond je jawoord niet geven. Ada? Je weet, ik heb geduld en ik kan wach ten. maar ik houd zoo ontzettend veel van je." Haar handen knepen te ramen. „Henk, het is zoo moeilijk voor me. Je weet dat ik ook van jou houd, maar ik kan Je niet de liefde geven, die je verlangt. Dat deel van mU, dat echte mooie deel, is dood.... Je kent de geschiedenis ,Jk weet het, lieveling, je denkt aan het ver leden; maar laat ons ook aan het heden den ken." HU greep haar hand. „Ik geloof vast en zekwr, dat ik Je gelukkig kan maken." Haar stem beefde, toen ze hem antwoordde. „Ik geloof je, Henk; als ik maar zeker wist wat er van Louis geworden is. Maar we hebben nooit meer eenig bericht van hem gehad.” „Ook dit weet ik,” sorak hU. „Maar na zoo veel Jaren, geloof ik, dat Je nu wel vrij tegen over me kunt staan.” ,4e bent zoo goed voor me, Henk," fluisterde zU. „Denk je met dat we ongelukkig zuuden worden, als ik niet zoo goed voor je ben, als ik zou willen zijn?” „Ik weet het niet, lieveling. Maar je bent vermoeid. Ik zal niet langer agndringen. Denk er nog eens over na. Morgenavond kom ik Je weer halen, dan zullen we verder praten. Nu zal ik je naar huls brengen." Voor haar deur hield hij nog even haar hand in de zijne. „Als ik morgen bij je kom. wil Je me dan je antwoord geven?” „Ik beloof het je, Henk." Toen ze den volgenden morgen ontwaakte, viel het zonlicht bij stroomen haar slaapver trek binnen. Een oogenblik had zij het aan gename gevoel, dat bet Zaterdag was, en zij dezen dag niet naar t kantoor hoefde. Alle nachten had zjj gedroomd van Louis en zoo als het had kunnen zijn. Maar Henk was zoo vol verwachting van de toekomst en vervuld van alle grootsche plannen. Wat had Henk ook weer gezegd? O Ja. hU zou vandaag ant woord komen halen. Zou zij het verleden kun nen vergeten? Haar liefde voor Louis- was ver minderd, al wilde zjj het zich zelf nog niet bekennen. Eensklaps kreeg ze een ingeving. Ze zou naar Overburen gaan, het dorpje waar Louis’ moeder woonde. Eenmaal wilde zij nog eens met haar over Louis spreken. Misschien was het wel de laatste maal. Toen zij In den trein zat, maakte zij het voornemen alles aan de oude vrouw te vertel len. Ze zou haar zeker begrijpen en blij we zen. dat zij gelukkig zou worden met een an deren man. Zoodra zij echter het huisje der weduwe had betreden en zjj de hartelijke ont- gesteld aan de middelbare school die met de hoogeschool is verbonden, terwijl een deel van het nieuwe gebouw eerst als tehuis voor bulten- landsche studenten werd gebruikt Rekening houdend met de verdere ontwikkeling besloot men in 1934 tot den bouw van een eigen convict, zoodat nu de geheele universiteit voor het on derricht beschikbaar is. In 1933 werd de leiding der universiteit over gedragen aan de Congregatie van het Goddelijk Woord. Daarmee heeft zij een gewichtige taak op zich genomen, waarvoor zij zich ten over staan van de geheele katholieke wereld ver antwoordelijk voelt. Het geldt hier Immers den naam en het Idee eener katholieke universiteit beteekenls en inhoud te geven. Het aantal docenten aan de universiteit van Peking bedraagt bijna 100. waarvan 34 professo ren en 63 lectoren en assistenten. Hieronder zijn 32 katholieken. Voor het loopend semester heb ben zich 674 studenten, waaronder 85 katholie ken, laten Inschrijven. Bijna aM’ provincies van China zUn hier vertegenwoordigd. Eenlgen ko men zelfs van overzee van Java en Honoloeloe. De aan de universiteit verbonden middelbare school telt 340 studenten, waaronder 70 katho lieken. Hiermede staat dus een groot getal jonge Chi nezen In de Invloedsfees van katholieke ideeën worpen aan de verschrikking van deze nu door hem zelf opgeroepen kwellingen. Toen deed Jack Knowles het door allen met gejuich ontvangen voorstel om hem self naar het politiebureau te brengen als Inbreker en ontvreemder van andermans goederen. De eigenlijke afstand naar het politiebureau was hoogstens twee kilo meter, maar de arme Hahn deed er geen tien minuten over. De jongelui namen hem beurte lings bij de armen en trokken hem dan met alle macht vooruit, opdat hl) alvast een voorproefje zou krijgen van de looppas-oefenlngen op de binnenplaats van Black Maria. Toen ze aan de hoofdstraat waren gekomen, hadeten Knowles en Sewell hem weer overgenomen. Wetend dat de arme kerel tenminste aan de vervreemding van den echten wijn geheel onschuldig was. oordeelen ze zijn straf voor de mislukte in braak reeds meer dan voldoende. „Ik geloof dat de stakkerd nu wel genoeg heeft gekregen," fluisterde Jac, achter den rug van het slachtoffer om, tegen zijn vriend. „Kom. we zullen hem maar In een zijstraat laten ontvluchten en de vrienden meenemen naar onzen echten Tokayer. Als ze dan allen heerlijk genieten zullen we ons geheim wel ophel deren.” Aan den eerstvolgenden hoek gaven ze hem dan een flkschen duw opzij, wachtten even, stieten toen een verschrikt „Hij ontsnapt!" uit en deden niet de minste moeite om hem achterna te loopen. Onmiddellijk kwam Norie met zjjn vrienden op hen afgestormd. ..Ontsnapt?” leerwijze voor zwakzinnige kinderen, ook schikt zou zijn voor normale. In 1907 nam Dr. Montessori te Rome een proef met scholen voor normale kinderen van drie tot zeven Jaar. De oefeningen, welke daar en die nu nog in de Voorbereidende Montessorischool worden gedaan, bestaan uit oefeningen voor het praktische leven, zintulg-oefening. schrijven lezen, rekenen en teekenen. Voor elk dier zin tuigen is er bepaald materiaal waarmede de kinderen korte lesjes zelfstandig kunnen wer ken; de cdntróle ligt meestal In het leermiddel. Als fundament der methode geeft Dr. Mon tessori aan: vrijheid van de leerlingen In hun spontane uitingen. De kinderen zijn vrij, rich te bewegen, hun werk te kiezen en daarmee bezig te zijn, zoolang zij dit wenschen; de opklimming In de leermiddelen geeft de verelschte ontwik keling. De Montessorl-leldsters worden geoefend In het methodisch waarnemen van kinderen. De opgang, welken Dr. Montessori's werk maakte deed haar besluiten, ook proeven te nemen met materiaal voor het voortgezet (lager) Montes- sori-onderwijs. Het wordt beschreven in „The Advanced Method II”, dat In het Nederlandsen is vertaald; dit werk is gewijd aan taalonderwijs, lezen, rekenen, vormleer, teekenen. muziek en metriek. De overige vakken worden er niet in behandeld. In Italië had Dr. Montessori verscheidene In-- temationale cursussen; ook in andere landen is zij een bekende figuur. Haar voordrachten wor den gaarne gehoord en druk bezocht Ook in Ne derland hield Dr. Montessori haar voordrachten. Voor t eerst kwam zij hier in 1910; toen nog maals In 1914. Gedurende den winter van 1933 1924 gaf zij een cursus te Amsterdam. In 1917 werd de Nederlandsche Montessori Vereenlging met het orgaan ..Montessori Opvoe ding" opgericht. Hier In Nederland zijn zooals men weet verscheidene Montessori-scholen. Ver der vindt men deze scholen In bijna alle landen van Europa, in Zuid-Afrika. In Britsch-Indië. in Australië en In Noord- en Zuld-Amerika. roepen. briefje In een enveloppe en plakte die haastig dicht. Daarna ging ze naar beneden. De moe der van Louis wachtte haar op en strekte haar hand uit naar den brief. „Ada, Ls dat je antwoord aan hem? Geef het mij. Kind, je moet dien brief niet sturen.” Ze nam den brief uit de hand van het meisje en op haar bleeke wangen verscheen een rose kleur. „Ada, ik moet Je een bekentenis doen. Ik moet Je iets zeggen, wat ik voor je verzwegen heb. Nu durf Ik echter m'n geheim niet lan ger voor me te houden. Het Is niet waar, dat ik nooit meer lets van Louis gehoord heb. Ik heb al die Jaren geweten waar hij is en je steeds In de onderstelling gelaten, dat hij nog steeds de lieve, goede jongen was van vroe ger.” Zij hield op en slaakte een diepe zucht. .HU zal nooit terugkomen naar je, Ada. MUn zoon zit in de gevangenis," „Moeder!” kreet Ada. .Het Is de waarheid,” snikte de oude vrouw. HU is daar In t verre land in slecht gezel schap geraakt en een speler en een drinker geworden. HU heeft me alles bekend, toen het te laat was; er zat ook een meisje tusechen. HU Is niet meer op het goede pad teruggeko men.” ..Moeder,” schreide Ada, altUd geweten?" „Ja, al dien tUd....” Diep was het medelUden van het meisje voor de oude vrouw, maar tevens voelde zU dat er in haar een verandering had plaats gegrepen. De meisjesdroom van gisteren was eensklaps in een bleeke schaduw veranderd. Nu wist ze dat ze met een oprechte, vurige liefde van Henk Leesens hield. In het kleine huisje van het dorp bleef een oude vrouw achter, die voor niemand haar tranen behoefde te verbergen. En terwUl zU Ada’s brief In het vuur wierp, fluisterde zU zacht: „Vergeef me, Louis, Ik moest het haar zeg gen.... maar je iqpeder Is steeds hier en wacht op je....” len we thans eenige levensbUzonderheden deze merkwaardige vrouw mededeelen. Dr. Maria Montessori werd geboren te Valle d'Ancona in Italië in 1870. ZU studeerde aan de Universiteit te Rome en was de eerste vrouwe- Ujke arts in Italië. In 1896 werd ztj dokter-assistente aan de psy chiatrische kliniek der Universiteit te Rome waardoor zU In aanraking kwam met achterlUke kinderen en kennis maakte met de methode voor het onderwUs en de opvoeding dier kinderen van Séguln. De Itallaansche Minister van OnderwUs droeg Dr. Montessori in 1898 op, een cursus te geven over het onderwUs aan zwakzinnige kinderen voor de onderwUzers te Rome. Uit dezen cursus ontstond een kweekschool met een school voor zwakzinnige kinderen, waaraan Dr. Montessori tot 1900 geregeld lessen gaf. Intusscheh maakte Dr. Montessori studierei zen naar Londen en ParUs, waar zU den arbeid van Séguin’s leermeester. Itard, leerde kennen, die zich in het laatst der 18e eeuw eenige Jaren wUdde aan de opvoeding van een verwilderden Jongen, den „Sauvage de l’Aveyron.” Het succes van zUn pogingen was gering, maar zU hebben waardevolle aanwUzlngen gegeven voor de be handeling van zwakzinnige kinderen. In 1900 begon Dr. Montessori opnieuw te stu- deeren: philosophic, experimenteels psychologie paedagogische anthropologieook bezocht zU Itallaansche lagere scholen en bestudeerde de daar gevolgde methoden. Dat schonk haar de overtuiging. Sewell schiterend wraak hadden genomen op hun vriend Norie. Nu toog heel het geselschap naar Know'c> kamer om er zich te goed te doen aan den inhoud van Norie’s flesch KelzerlUken Tokayer. echter kans zag om door allerlei wanhopige bewegingen zUn mond vrU te maken, kwam Juist Kirk aanzetten die hem een heelen nao van het vleze goed over het hoofd uitstrooide, 'mdat het volgens hem de geschikte bestanddeelen bevatte om bU een geestelUk gestoorde a.s misder Hahn de noodige reactie te verwekken, waardoor hem de zucht, om op zoo drastische wUze als hU dezen dag had getoond. Tokayer wUn te verzamelen, voor goed zou vergaan. Hoezeer hU ook leed onder al deze kwellin gen en vernederingen, toch bleef Hahn met lUn geest volkomen bU het geval. Het trof hem. dat de flesch zoo goed als geheel over zUn hoofd was uitgegoten en dat er niets te voorschijn was gekomen. HU trok dus de conclusie, dat Norie reeds eerder den steen moest hebben ge vonden. BU wUze van grap had hU toen den Inhoud verwisseld tegen dit plakkerig en zoet-zuur-butend mengsel. Toen men dan ook elndelUk genoeg had van de kwellingen en het slachtoffer zich weer vrU voelde, kwam Hahn onmiddellUk naar Norie toe en fluisterde hem In het oor: „Deel met mU en Ik zal er met niemand over spreken. Je snapt natuurlUk wel dat Ik heel den boel verraden kan. maar Je zult wel wUzer zUn en liever willen deeten." „Willen deelen?" schreeuwde Norie zoowel verbaasd als ontstemd. ,,HU zegt dat hU wil deelen, jongens! Heeft die brutale rekel nog al niet genoeg gehad? Man je kunt alles van me krUgen. Heb maar geen vrees. Jack reik me nog eens een beker aan!"

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1935 | | pagina 9