China’s keizerlijke troon <KetwfiAaal van den dag u Met twee kameraadjes op avonturenreis I ’I 0» i ril kostbaar kunstwerk Engeland strafte Abessinië Kw HET VERDWENEN ELFTAL iimiiin I iimai i Dat doet je ook goed zingt: „Da* doet je weer goed MAANDAG 5 AUGUSTUS 1935 Zilvertentoonstelling Vf Detective Barling i I Een boek over Abessinië I I Huwelijksaanzoek van Koning Theodoor Chineesche gezant in angst Groote bezorgdheid over be schadiging by het vervoer te Londen Wonderlijke dierencollectie in heerlijke omgeving Adres Centr. Reisbureau V.K.P. N Z^Voorburgwal 65-73, Amsterdam Onder motto Exweto Met Exweto op reis OUWEHAND’S DIERENPARK TE RHENEN 4 ’3^ Omdat het ministerie van buiten- landsche zaken vergat te antwoorden OUt w a| AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN. GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL ist i) gevallen ook tevens 3 „Een der el< tsl Amice, Z op dit blad «ijn Ingevolge de venekeringsvoorwaarden tegen door Arthur Morrison 20 U had gelijk In uwe veronderstelling, dat zoo hachelijk meer. Maar er zou t.a.t Mulder. 1.35 1.50 et an Oudergewoonte ben Ik morgenavond cir ca 8 uur bij je Heb je gelezen van de komst van Lasker? Ik hoop me dan vrij te kun nen maken. Tot morgenavond. 10— 1J0 der US- Ik om Daags daarop had Barling’s client zijn paar- len dasspeld wederom in sjjn bezit. f De jeaat slaakte een zucht van verlichting, en begaf zich ter ruste. Een stralende sterrenhemel welfde zich dien nacht over Londen, Burlington House en den troon van keizer Chl-eng-lung. Het kon onder de poort niet droger zijn dan daarbuiten. Dit neemt men trouwens bij groote crises zeer vaak waar. i'il' van het afstempeling Er was BÜ den uitgever Andries Blitz te Amster dam verschijnt binnenkort .Abessinië", Land en Volk, een boek van den journalist Kart Lubinski, die Ethiopië heeft bezocht. Er wor den foto's In opgenomen, deels van den schrij ver. deels van een juist uit Abessinië terugge keerd foto-reporter. In de achterste zaal tenslotte vinden wU in een oud-Hollandsch milieu een tafel, gedekt met porcelein, zilver- en glaswerk, dat eertijds bij de regeerlng van „tas goede oude stad Ley den" in gebruik was, allee voorzien van het stadswapen. Schilderijen uit de „Lakenhal” en deels welwillend afgestaan door de firma Goud stikker te Amsterosam vormen een stülvohe om lijsting. tegenstanders hadden, dank zü de veel betere wapens, slechts IS dooden te betreuren. Koning Theodoor pleegde zelfmoord. Hij wenschte liever den dood, dan zich te moeten overgeven. Vergelijk de rede van den negus voor zijn troepen I J J Ongelukkig kwam de lansstoot een beet je te hard aan. Het paard nam een groo- ten sprong, waarbij de stuurman bijna van hem aftuimelde en rende weg. Als ’n dolle stoof het voort, achtervolgd door den sjeik, die dacht dat de stuurman wilde ontvluch ten. Inmiddels was ook de sjeik bij het kamp aangekomen en met eenlge woorden had hü den toestand uitgelegd, waarop eenlge mannen zich direct op den stuurman wier pen en hem naar het kampvuur sleepten. Uitstappen: hot eind* van dea rit Het portier gaat open voorzichtig Ianders is het uit met de vreugde. Want het roekeloos openen van het por tier kan f 1 50, boete kosten I Barling nam weinig notitie van den inhoud en gaf het schrijven aan zijn cliënt terug. Het couvert bekeek hü echter aandachtlg. Hij zette zijn bril op en tuurde scherp op den postzegel, waarop inderdaad het poststempel kantoor te W. en de tijd van tusschen 45 duidelijk leesbaar was. ook niet aan geknoeid, het stempel was zon der den minsten twijfel echt. En tóch zag Bar ling aan den postzegel iets, dat hem op het spodr bracht. Hij borg de enveloppe in zijn portefeuille en zei vertrouwelUk glimlachend: „Ik vermoed dat Ik uw huishoudster Inder daad ten onrechte verdacht heb. Ik vermoed S te besthèfmi beloofd' dai tfte p<»irt, wél! Burlington House scheldt van Piccadilly, De openbare meenlng in Engeland, sportlef als altijd, ondersteunt ook nu nog door dik en dun Abessinië in zijn strijd met Italië. Bulten de Rothermere-pers, die openlijk pro-Ita- liaansch is, staan alle Engelsche bladen vijan dig tegenover de plannen van Mussolini. In Engeland heeft men namelijk nimmer de herinnering aan den Abesslnlschen veldtocht verloren, die nu zeventig jaar geleden door een Brltsch expeditleleger werd ten uitvoer gebracht Nog op het oogenblik dragen vier infanterle- reglmenten en een cavalerieregiment op hun vaandels den naam Abessinië”. Het conflict brak indertijd uit naar aanleiding van de behandeling, die koning Theodoor den Engelschen gevangenen ten deel deed worden. Mr. Plowden, de Engelsche consul in Massaoea, had de vriendschappelijke betrekkingen met het hot van Etlopië in stand weten te houden. Zijn opvolger, kapitein Cameron, was echter minder handig .geweest. Koning Theodoor, die al eerder de wereld ver baasde door Koningin Victoria een uitstekend bedoeld, maar allernalefst huwelijksaanzoek te doen, waarop als antwoord alleen Engelsche ge schenken kwamen, had de vorstin thans ver zocht, hem tegen de Turken te helpen, die hun heerschappij over den Soedan uitoefenden. Het ministerie van bultenlandsche zaken te Londen verzuimde te antwoorden. Tengevolge daarvan kreeg koning Theodoor een aanval van Wede en liet alle Britsche onderdanen, die in zijn land woonachtig waren, in de kelders van de vesting Magdala opsluiten. De Engelschen zon den toen een commissie naar Abessinië, die over hun vrijlating moest onderhandelen. De afge zanten werden echter zelf ook in de kerkers ge sloten. Van halve maatregelen hield de gebelg de en teleurgestelde minnaar niet. In April 1807 ejschte lojd Stanley in weinig malsche bewoordingen de bevxljdlng van de gevangenen. Toen koning Theodoor niet ant woordde, werd sir Robert Napier, den opperbe velhebber van Bombay, opdracht gegeven een strafexpeditie Voor te bereiden. Deze landde in de maand October in Abessinië. Vijfhonderd kilometers moesten de soldaten door een berg achtig en moeilijk begaanbaar land marcheeren. In April 1868 belegerden de Engelschen Mag dala. De Abesslniërs bodên dapper tegenstand en lieten 2000 strijders op het veld achter. Hun onder de van zou de kist met den troon tegen den regen be veiligd zijn. Maar hoe den wagen, die geheel aan het andere einde stond, en van da poort door een groote „vloot” van vrachtkarren af gesneden was, daarheen te brengen! Er gingen v.ren voorbij voor men hierin ein delijk slaagde. Ontelbare malen belde de Chi neesche gezant Burlington House op om angstig te vragen hoe het ermee stond. Eindelijk het was reeds na middernacht kreeg hjj een ge- Onder de dierencóllecties van de geheele we reld neemt Ouwehand's Dierenpark, op den Grebbeberg bij Rhenen, een zeer belangrijke plaats in. Op een ongeveer 10 HA. groot, bosch- rijk terrein is een ultgebrelde verzameling dië ten en vogels bijeen gebracht, alle op ruime en onglneele manier gehuisvest. De levende have wordt telkens nog weer aangevuld met bijzon dere en interessante exemplaren uit de dieren wereld. Nog versch in het geheugen ligt de sensatie, welke de aankomst van niet minder dan 1000 levende krokodillen in Ouwehand’s Dierenpark verwekte. Deze griezelige monsters zijn onder gebracht in een tropische omgeving, die zich geheel bij hun levensvoorwaarden aanpast. Het levert dan ook een fantastlschen aanbllk. deze reuzen-krokodlllen met hun vervaarlijke kaken te zien rondkrioelen in het water of zich te zien koesteren in de warme zon. Deze reuzen show is geheel nieuw voor Nederland en trekt dan ook zeer groote belangstelling. Maar behalve krokodillen is er nog heel wat meer te zien in Ouwehand’s Dierenpark. Men komt binnen door een papegaaienlaan, die zich plotseling verbreedt tot een prachtig gazon met eer klaterende fontein in het midden. Een oli fant komt aangewandeld als cm ons te begroe ten. Wij zien lama’s, dwergzebu's en zebra’s. En wjj staan verbaasd als wij het nijlpaard her kennen, dat hier enkele Jaren geleden als een baby gekomen is, maar nu reeds duizenden kilo’s weegt. Er is een ultgebrelde collectie ver scheurende dieren: leeuwen, tijgers, poema’s. Beren wonen tusschen fantastische rotspartijen en staan met komische bewegingen te bedelen om apenootjes en andere lekkernijen. Opmerkelijk is de kleurige verzameling vo gels, die honderden vertegenwoordigers van de meest ulteenloopende soorten omvat. Wjj zien er slanke flamingo's, pelikanen met hun won derlijke zaksnavels en roofvogels in tallooee va riëteiten. En niet in de laatste plaats moet het aouarlum genoemd worden, dat voor de lief hebbers om van te watertanden is, maar ook voor lederen leek een sprookjesachtigen aanbllk oplevert. Voegt men hierbij, dat t Dierenpark op den Grebbeberg voor oud en jong nog allerlei andere attracties heeft: een uitgestrekte speeltuin, een baby-dlerentuin, een uitzichttoren, een gezellig café-restaurant en zoo meer, dat de kinderen er rondritten kunnen maken op ezels, kameelen en olifanten, dan is het niet moeilijk na te gaan, waarom zooveel Nederlanders naar den Grebbeberg trekken. Hoe lang blijft u in Southampton? Het ia mij niet mogelijk. u morgen in den voor middag te ontvangen, maar indien het u zou schikken mij teg'en half zeven een oezoek te brengen, zal het mij een groot genoegen Mjn u t« ontvangen. ik het origineel gaarne zou willen vergelijken met mijn copieën en dit is ook mjjn eenlge verontschuldiging voor tnjjc vrijpostig ver- Dat was werkelijk meer dan hij had kunnen verwachten en Harvey Crook sliep in met de zelfgenoegzame conclusie, dat hü inderdaad alles had gedaan, wat de voorzichtigheid hem maar had kunnen ingeven om in tegenwoordig heid van de derde flesch Tokayer te zomen Zijn kansen namen natuurlijk met iedere nieuwe flesch toe. De eerste trekking van elf tegen één. bij het aansnreken van de eerste flesch aan boord van de Rajapur was in het voordeel van de elf uitgevallen. Het avontuur bij Norie had den afstand naar den steen weer met een flesch verminderd. Voor iemand als Harvey Crook, die eigenlijk allen tijd aan zich zelf had. beteekende dit reeds een behoorlijken vooruitgang in de rlchttrg van het succes De kansen stonden nu dus jeeds als negen tegen één en dat was alles wel beschouwd niet eens nu met nog meer omzichtigheid te werk moeten worden ge gaan. Mr. Clifton zou in ieder geval van heel wat kalmer karakter zijn, can die twee spring levende wildebrassen, waarmede tij ten slotte had gedaan, wat hij zelf wenschte. Uit zijn brief bleek maar al te duidelijk, dat hij een zeer stipt gastheer was. Dat maakte de zaak wel gecompliceerder. Harvey Crook schreef nog sven een ant woord. waarin hij de uit nood tging van mr Clifton aannam voor den volgenden middag half zeven. Mr. Clifton had wei niet gesproken over diner, maar hjj zou hem natuurlijk ten eten vragen en Crook vroeg zich nog even af of hij zich niet speciaal zou klee-ien voor deze gelegenheid. Och wellicht behoefde bet niet. dat uw „vriend” Vrijdagmiddag tusschen 45 in Amsterdam waa. Ik vermoed dat ik u bin nenkort uw eigendom wederom ter hand zal kunnen stellen. Geeft u mij bet adres van dien mijnheer Mulder en komt u ovei morgen nog even aanloopenEn ik vermoed dat u voor het vervolg de voorkeur aan een .anderen schaakpartner zult geveh.” Barling's cliënt vertrok. Het werd een ware wedloop, die gestuit werd door de tenten van het kamp van den sjeik. Het paard van den stuurman stortte zich als een lawine daar tusschen in en sleepte een der tenten omver. Luid ge schreeuw en getier ging op, toen de stuur man daar als een bom het kamp kwam binnenvallen. ruststellend antWord. De vrachtauto met de kist, die den troon bevatte, was onder de poort in veiligheid gebracht. e vorige week, op een rnoolen avond, Wbr- den 95 kisten afgeleverd aan het gebouw Ls der Royal Academy, aan Piccadilly te Londen. Zij waren uit China aangevoerd door het Britsche oorlogsschip Suffolk, en bevatten onschatbaar kostelijke voortbrengselen van Chi neesche kunst. De wagens met de kisten werden opgesteld op het binnenplein van Burlington House ge-' ljjk het academiegebouw heet om den vol genden morgen ontladen te worden. hebt dus niet het minste bewijs," zei detective Barling tot sjjn cliënt. „Uw ver moeden is dus slechts gebaseerd op een zeker Intuïtief gevoel, hetwelk u zegt, dat uw vriend laten we dat woord „vriend" dan een beetje onduidelijk uitspreken schuldig, al thans medeschuldig is aan de verdwijning van uw paarlen dasspeld.” Afijn vriend is Mulder nooit geweest, hoog stens een koffiehuiskennis. Ik heb hem leeren kennen in de biljartzaal. Van biljarten Is het schaken geworden, en omdat Mulder ongeveer van mjjn kracht was, iets sterker zou ik «eg gen, heb ik hem voorgesteld ons partijtje, eens per week, liever dan in die roezemoezige koffle- drukte, op mijn kamer te komen spelen. Dit ia nu reeds een paar maanden het geval, maar mijn vriend is hü niet geworden en vertrouwd heb ik hem eigenlijk nboit." „In schijnbaar ongemotiveerde sympathieën en antipathieën schuilt nochtans vaak een kern van gemotiveerd -zijn. Op grond waar van verdenkt u Mulder van den diefstal?" „Ten eerste omdat ik hem, zooals ik u zei, er best voor aanzie. Ten tweede omdat hij toe vallig wist Ik heb mü dit eens laten ontval len dat die zwarte parel In mijn dasspeld een hooge waarde vertegenwoordigt, en boven al, omdat hjj de eenlge is. die ervan op de hoogte was. dat Ik mijn speld steeds in een der zjjladen van mijn schrijfbureau opborg." „Deze Indiciën zijn vrij zwak," hernam Bar ling. „Is u gehuwd?” „Neen. Ik bewoon een bel-étage met een meid-hulshoudster, die boven iedere verden king staat.” „Dat weet ik nog niet." „Ik wel, meneer Barling. Zij is zoo eerlijk i van.” „Des te beter. Wanneer is het volgens u ge- Detectlve Barling's succesvolle methode was origineel en in de meeste gevallen tevens doel treffend. Zijn kracht zat niet in bet spannen van een zorgvuldig samengesteld net, waarin het slachtoffer op den duur verstrikt moest raken, zijn kracht zat in de wü«e, waarop hij zijn prooi eigener beweging in den aelfgegra- ven kuil liet vallen. Zijn gedachtengang concentreerde hij op het uitgangspunt, dat een man, die iets te verber gen heeft of tracht welke zaak dan ook in een u alles verteld heb, wat ik zelf wist, zei ik. Dat was die van mr. Norie. Wat wil u nou? Moet ik u nog eens zeggen waar die mr None woont? Maar nee, toen had u üjn g-izicnt moeten zien. Alleen het noemen van dien naam scheen hem een zevendaagsche koorts te bezor gen. Hij sprong als verwilderd van zijn stoel op en begon een heele serie scheldwoorden aan het adres van mr. Norie en zijn onhebbelijke soort te richten. Hu schijnt daar minder netjes ontvangen te zijn. Ik snap niet waa-om Mr. Norie staat tn heel Southampton ala con uiterst kalm en degelijk jongmenoch bekend en van zijn vrienden heb ik ook niets bijzonders vernomen. Die andere namen z'jn allemaal Smith ging ik dus verder. Allen en Curtice, maar ik weet op geen stukken na nun adres sen. U kunt in iedere straat van de stad zoowat een Smith tegenkomen en ik vermoed, dat ze u op het stadhuis een lijst van minstens honderd Smith's aan de hand zullen doen Dan weet Ik verder nog een Allen te wonen, al kan ik u niet met zekerheid zeggen of het juist die Allen Is geweest, zooals dit met mr. Norie het geval was. Ik aarzelde een beetje met het opschrijven van de straat, liet me toen een bankbiljet overreiken en gaf hem ten slotte het adres van den eenlgen Allen, dien ik in Southampton wist te wonen, maar die in teder geval geen flesch Tokayer bi; ons heeft gekocht HU schoot weer even snel weg. als den eersten keer. Ik beloof u. dat het nem niet ieter ver gaan zal. want Allen is meestal stomdronken en ziet lederen vreemdeling voor een reener- Toen het langzamerhand tUd werd om op te stappen, haalde Harvey Orook uit zijn valies het zorgvuldig verpakte rolletje te voorachUn, dat hU uit Indië had meegebracht en dat hem nu, zooals hij inderdaad goed gezien nad. uitste kende diensten ging bewijzen. Het was een vele jaren oud en erg beccnadigJ stuk zijde op papier geplakt en zoo beschadigd, dat het tegen het licht gehouden een netwerk van onnoeme lijke breuken vormde. De zijde v’aa do r de Jaren heelemaal bruin geworden, maar toch was de voorstelling van een wi.de gaas. die met uitgestrekte vleugels ov-rr een water vloog, waar een andere gans tusschen het riet stond, nog zoo helder bewaard gebleven, dat het scheen alsof de Chineesche inkt nauwelijks was opgedroogd. Het geheel was met enkele krach tige streken van het penseel tot s’and beko men en ondanks het verfomfaaide uiteri'jk en de veie breuken in de zijde, maakte het meer dan negenhonderd jaren oude stuk een buiten gewoon levendigen Indruk. Er zat kracht en beweging in deze teekenlng. En die kracht deelde het onmiddellijk mede aan zUn be schouwers. Dit was de onsterfelijke macht van het kunstwerk, dat zUn maker overleefde en zUn genialiteit levend hield lang nadat zijn handen opgehoutten hadden het stsrke geestes leven aan de stof toe te vertrouwen. Orool stofte de rol zorgvuldig af en rolde ze weer op. Toen stak hij te in bet brocaten omslag waaruit nog Juist nvt lak te voorschijn kwam van het bewijs der echtheid. Toen hü hiermede klaar was vroeg hü om een taxi. De chauffeur nam aanvankelijk denzelfden weg, dien Crook genomen had, toen hij mr. Norie had bezocht. Dat wil zeggen, totdat man aan den tweesprong kwam. Daar sloeg men ditmaal links af. Ze swamen voorOÜ rijen huisjes, die heel knusjes 'ioor een klein tuintje waren omringd. Dan reden ze weer angs een stuk braak liggend land: vervolgena weer langs vrije huisjes in tuintjes. Toen kwamen rib wederom aan een zijweg en hier stopte de auto. Crook stapte uit en stond tegenover een ge heel alleenstaand huis ven meer den gewone afmetingen, dat zich vooral in deze laatste van de reeds genoemde kleine woninkjes onder scheidde. Het stond nog geen vUf meter van den weg af. Het kleine gedeelte van den tuin, dat ze van hier af te zien kregen, verkeerde in zeer verwaarloosden staat Daar scheen tn geen jaren een hark of schoffel in den grono gestoken te zijn. Maar het voornaamste of liever bet op vallendste aan dit huis waren de ramen. Symons had geluk. Het was>ëf' <ioaj»eestig en somber door geworden. Er 'del met -geen m-.ge- Ujkheld iets te zien door die laag van slijk en stof, die tot hoog tegen de ramen «at. Je sou werkelijk niet hebben willen en kunnen aan nemen. dat een zoo deftig huis oewoond kon worden, als de stoep, de Knop en de bel aan de deur niet schitterend nadtfen geblonken Het was duidelijk. Die ramen’ werden mat opzet ver waarloosd. Ze waren als een merkteeken voor den bewoner. Het contrast met de bel en de deurknop was des te sterker. Als )e daar terg naar keek, was het alsof uit een dood gecteht glimlachende oogen aauzagen. iWordt vervolgd). gen heeft of tracht welke zaak dan ook in een valsch daglicht te stellen, uit eigen beweging de fout naar voren brengt, welke hü begaan heeft. En de eerste leugen, die zijn slachtoffer uit eigen bewe ging uitspreekt, beteekent in de meeste diens val. Barling wist dat die onnoozele postaegel Mulder tot bekentenis zou dwingen. Barling vermoedde met een aan zekerheid grenaende waarschUnlükheld, dat niet Mulder, doch een handlanger den brief tusschen 4 en 5 uur te W. gepost had, op welke manier Mulder zich een alibi voor het uur van den diefstal dacht te verschaffen. Het kwam er dus op aan Mulder self dit onderwerp te laten aanroeren, hem in strijd met de waarheid naar voren te laten brengen, dat hü zelf op dat uur den brief te W. gepoot zou hebben en dus op dat tüdstip niet in de stad geweest kon «üh- Daarom zei Barling in den loop van het ge sprek. hetwelk hü den volgenden dag. zich voordoende als stofzulger-agent, met Mulder aan diens voordeur had aangeknoopt. „Heb ik u.... laat ’ns zien.... juist.... jJ. Vrüdag niet in de biljartzaal van ,J> Kroon” in Amsterdam gezien?” „Neen.” antwoordde Mulder onmlddellük. „Dat kan niet. Vrüdag, met dat weer, ben fk de deur niet uit geweest.,., ja toch, *8mid dags ben ik even een postaegel aan het post kantoor gaan halen.” - „Weet u dat zeker?” ,Ja natuurlük. Ik heb een vriend van me in de stad even een berichtje gestuurd." „Den postsegel hebt u dus hier aan het post kantoor gehaald?" ,4a zeker Waarom vraagt u dit?” „Waarom liegt u?' Barling legitimeerde zich. Mulder hield zich goed. „Waartoe zou ik liegen? Wat wilt u van me?” „V liegt. Den postzegel hebt u niet hier in W gekocht I” Dan haalde Barling het couvert te voorschün. „Dit is de brief aan uw vriend, niet waar? En dezen postzegel hebt u hier in W. gekocht?” „Wat wilt u elgenlük van me?” „Ik wil dat je die paarlen dasspeld terug geeft, onmlddellük.... anders.de politie is gauw gehaald!” - „Ik begrijp «let.g „Ik vel Binds wanneer worden de post- J zegels hier aan het postkantoor met een K. geperforeerd? Het postkantoor hier is toch geen kiosk....? Waarom verstrik je je in leugens? Die postzegel la aan een Amsterdamsche kiosk gekocht en er hier opgeplakt I En een ander heeft dien brief hier voor je gepost.... Een vrüwillige bekentenis en teruggave Ifan je nog van vervolging vrüwaren.” Kort voor de opening van de nationale zil vertentoonstelling in het Leidsche Museum ,J>e Lakenhal”, was het ons vergund een kijkje te nemen in ole verzameling, welke daar door de Üverlge zorgen der gemeentelüke commissie In samenwerking met de directie van genoemd. museum is te zamen gebracht. De geheele ex positie is ingericht In een vüftal zalen, en geeft een voortreffelük overzicht van de ontwikke ling van de edelsmeedkunst in ons land, van het midden der veertiende eeuw tot heden. De tallooze geëxposeerde kunst- en gebruiksvoor werpen werden deels verkregen uit de verzame ling van ,JDe Lakenhal” voor een grooter deel tüdelük afgestaan uit particulier bezit, terwUl ook zeer veel In bruikleen werd ontvangen van de kerkelüke overheden, zoowel van katholieke als van protestantsche en Jooosche züde. Tot de alleroudste stukken behoort een drie tal drinkhoorns, afgestaan door het gemeente bestuur van Kampen, voorts een zilveren beker uit 1573 ter herinnering aan de nederlaag van Boesu op de Zuiderzee, afkomstig uit Hoorn; een schitterende verguld zilveren beker van het Bt. Jorlsgilde te Middelburg, prachtige gei-even kandelaars uit de R K. kerk te Enkhu’zen, eveneens uit de R.K. kerk te Llmmen (L.l, bla zoenen uit oen tüd der gilden, een gegraveerde lepel, geslagen ter herinnering aan de eerste steenlegging van het Amsterdamsche stadhuis thans konlnklük paleis: en tweetal reliqulekas- ten uit de R. K. kerk te Enkhuizen, een unieke collectie vazen en zoutvaten van zgn. „zilver sis goud."Daarhéb "llT bëwüaen van Vlanen” (begin 17de eeuw), afkomstig uit I de verzameling van wülen den heer Dreesmann; Frlesche bruldskoffertjes, welke oudtüds gevuld met gouden dukaten als bruidsschat werden meegegeven; schitterend bewerkte schalen voor kerkelük en hulshoudelük gebruik; ouderwet- sche kraantjeskoffiekannen; antieke molen bekers, waaruit in vroeger tüden zéér dorstige kelen zich plachten te laven; zgn. bekers van „Hansje in den kelder”, welke alleen op tafel verschenen Indien gezlnsvermeerdering te ver wachten was en tal van andere curiosa meer, waarvoor zoowel de liefhebber van antiek zilver werk als de minnaar van oud-Hollandsche ge bruiken zich zal interesaeeren. Büzondere ver melding verdienen nog de inzendingen van H. M. de Konlngin-Moeder, voorts het hulde- blük der Zeeuwen in 1874 aan Koning Willem III geschonken, ter gelegenheid van diens zil veren regeeringsjublleum, benevens de verzame ling van Indisch goud en zilver, In bruikleen afgestaan door het Leidsche Museum voor Vol kenkunde. zoek. Indien het niet teveel moeite was. sou ik gaarne morgen in den loop van den dag even een briefje van u ontvangen, teneinde van u te vernemen wanneer ik u precies mag ver wachten. U nogmaals mün dank betuigend voor uwe welwillendheid. blüf Ik. zeer "eachte heer ha vernieuwing müner betuigingen van wel gemeende hoogachting. Uw cUenstwillbre dier aan-, BASIL CLIFTON. Open autodeuren voorzichtig! De Chineesche gezant te Londen, en ook de beer F. T. Cheng, speciale ccmmissaris van de Chineesche Republiek voor deze tentoonstelling, woonden de aankomst van de karavaan bü. Zü overtuigden zich ervan, dat niets aan de zaak haperde, en wilden, nadat een gewapende wacht op het binnenplein opgesteld was. zich juist met een gerust hart huiswaarts begeven, toen hun aandacht erop gevestigd werd dat een der vrachtwagens aan den achterkant open stond. Een groote, grillig-gevormde, onhandelbaar-ult- tiende kist stak eruit. De beide Chineesche heeren snelden in op gewonden toestand (voor zoover althans een Oosterling opgewonden zün kan) op de Acade- mla-ambtenaren toe, en vestigden de aandacht van dezen op de ult-stekende kist. Documenten werden geraadpleegd, en de heer Cheng kwam tot de ontdekking, dat de kist den troon be vatte van den Chineeschen keizer Chl-eng-lung. die in de achttiende eeuw regeerde. troon is In gevaar!” riep de heer F. T. Cheng uit. ,M>ar münheer," poogde een der ambtenaren hem te kalmeeren, „Is dit niet wat overdreven? Ik ben niet precies op de hoogte van de poli tieke stroomingen in uw land, maar ik kan mü toch niet voorstellen dat de troon in gevaar zou komen doordat er een stuk van de kist uit den wagen steekt.” „Honderdduizend roode koraalknoopen (on- derscheidingsteeken der hoogste mandarünen) óp uw hoed voor zooveel politiek Inzicht!" riep de beer F. T. Cheng uit, „maar de troon kan nat worden. Hü is gemaakt van de kostbaarste .houtsoorten en met het heerlükste émail ver sierd. Wanneer het vannacht gaat regenen En voor het eerst sinds meer dan twintig jaren baarde de troon van China Londen weer zorgen. De Chineesche gezant, diep geschokt, stemde er eerst in toe zich naar huis te begeven toen de beambten van Burlington House hem ver zekerd hadden, dat zü al het mogelüke zouden doen om den troon tegen de eventueele woede "9S!*ftaar dlt was i volbracht. Alleen te het binnenplein omdat de afspraak zoon vroeg uur gold. Ten slotte viel de beslissing In het voordeel van het fantaslepak, omdat Orook ten slotte ook niets anders bü zich had. Hü hield zich voor het grootste gedeelte van den dag netjes schuil binnen de muien "an het hotel. Hahn zou natuurlük ergens in Southamp ton rondzwerven en hü zag de noodzakelükheid niet In om <?en „vriend” de gewaarword uig op te dringen, dat degene, die eerst zün werktuig was geweest, thans zün mededinger in de Jacht was geworden. Toch zou hü dien r>ag nog met Hahn in aanraking komen, al was het Indirect Want even na de lunch kwam Symons hem lezoeken om hem mede te deelen, dat Hahn weer op het kantoor was geweest „Hü zag er tamelük afgetobd uit." merkte Symons ietwat meewarig op. „Wat bleeK en erg verwilderd en hü scheen kreupel te loopen ook al. Hü wilde nog eens dien catalogus met aanteekeningen doorzien en dus haalde ik het boek weer voor den dag. Toch toonde ik me een beetje beleedigd door zün verzoek Ik heb u het boek gisteren toch al laten zier., zei Ik wat wrevelig. Maar al zou u er morgen en overmor gen nog eens in willen küken en over tien Jaar nog eens. ga uw gang. WH mijnheer soms een stoel of «al ik maar ineens 'n lun'h bestellen? Dan kunt u alles netjes overscnrüven. Hü haalde inderdaad 'n aanteekenboekje voor den dag en begon stuk voor stuk over te nemen, wat ik achter de verschillende nummers had aengeteekend. Toen begon hü me weer te «lu ren om allerlei adressen van die andere tien fles- schen. Ik heb u toch gisteren al gezegd, dat Ik cheur van politie aan.” beurd?” „Vrüdagmiddag tusschen vier en vüf. weet dit daarom zoo precies, omdat ik vier uur, toen ik, zooals ik wel meer doe, even tusschen kantoortüd een kop thee kwam drin ken, de speld toevallig in handen gehad heb en daarna op zün gewone plaats heb opge borgen.” „Was uw huishoudster toen thuis?" „Neen, die gaat gewoonlük om een uur of drie voor een paar uur naar haar hulpbehoe vende moeder. Ze zet dan thee voor me klaar en komt om vüf uur terug om het middag maal in gereedheid te brengen." inbraak dus verleden week Vrüdag, tusschen vier en vüf uur," hernam Barling. „We schieten in de richting.” ..Een inbraak of insluiping, net zooals u wilt. Het was den indringer blükbaar uitslui tend om de dasspeld te doen, want hü heeft verder alles onaangeroerd gelaten. HU moet gelegenheid gehad hebben een duplicaat van mün voordeur- en woonkamersleutel te laten maken „Niet eens noodlg,” viel de detective in de rede. ,Er zün nog wel andere middelen. Mün- inziens doet dit ook weinig ter zake. Wanneer is uw „vriend" het laatst bü u geweest?" „Zaterdagavond, zooals gewoonlük." „Den dag dus ni den diefstal.” „Juist. Hü heeft mü Vrüdags, zooals altijd, een kort briefje geschreven, vermeldend dat ik hem verwachten kon. Dit was allengs een gewoonte geworden. Mulder woont namelük niet hier in Amsterdam, maar in W„ zooals u weet, een klein plaatsje, een half uur spo ren hier vandaan. Zün Zaterdagen en Zonda gen brengt hü meestal tn Amsterdam door en Zaterdags hebben wü ons Schaakavondjé.” „Hebt u Zaterdagavond met Mulder over de vermissing van uw tfasspeld gesproken?" ■Neen. Ik wilde er eerst met u over spreken Maar Vrüdagavond was u niet thuis en men zei mij dat u niet voor vandaag, Maandag, terugkwam." „Uitstekend. Hebt u dat briefje misschien bü u?' „Js, meneer Barling, maar u zult er niet veel verder mee komen. Het is mün* inziens juist een bewijs, dat niet Mulder zelf den dief stal heeft gepleegd, doch een handlanger, dien hü tevoren geheel op de hoogte gebracht heeft. De postzegel is afgestempeld door het post kantoor in W. op Vrijdagmiddag tusschen 4 en 5 uur. In plaats van een aanwijzing, is dit briefje dus volgens mü veeleer een soort van alibi, dat Mulder dien middag niet in de stad geweest is.” „Mag ik dat briefje eens zien?” Barling nam het schrijven in ontvangst en las den Inhoud: .Aï J RN N Fl S ongevallen* verzekerd w>or een der vagende ultkeerlngen F 750*“ verlies van belcte iirmen. belde beenen of beide F 750.doodelUken* afloop F 250e* een voet of een oog

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1935 | | pagina 3