China’s keizerlijke troon
<KetwfiAaal van den dag
u
Met twee kameraadjes op avonturenreis
I
’I
0»
i
ril
kostbaar kunstwerk
Engeland strafte
Abessinië
Kw
HET VERDWENEN
ELFTAL
iimiiin
I
iimai
i
Dat doet je ook goed
zingt:
„Da* doet je weer goed
MAANDAG 5 AUGUSTUS 1935
Zilvertentoonstelling
Vf
Detective
Barling
i
I
Een boek over Abessinië
I
I
Huwelijksaanzoek van
Koning Theodoor
Chineesche gezant in
angst
Groote bezorgdheid over be
schadiging by het vervoer
te Londen
Wonderlijke dierencollectie in
heerlijke omgeving
Adres Centr. Reisbureau V.K.P.
N Z^Voorburgwal 65-73, Amsterdam
Onder motto Exweto
Met Exweto op reis
OUWEHAND’S DIERENPARK
TE RHENEN
4
’3^
Omdat het ministerie van buiten-
landsche zaken vergat te
antwoorden
OUt w a|
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN. GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
ist
i)
gevallen ook
tevens
3
„Een
der el<
tsl
Amice,
Z
op dit blad «ijn Ingevolge de venekeringsvoorwaarden tegen
door Arthur Morrison
20
U had gelijk In uwe veronderstelling, dat zoo hachelijk meer. Maar er zou
t.a.t
Mulder.
1.35
1.50
et
an
Oudergewoonte ben Ik morgenavond cir
ca 8 uur bij je Heb je gelezen van de komst
van Lasker? Ik hoop me dan vrij te kun
nen maken. Tot morgenavond.
10—
1J0
der
US-
Ik
om
Daags daarop had Barling’s client zijn paar-
len dasspeld wederom in sjjn bezit.
f
De jeaat slaakte een zucht van verlichting,
en begaf zich ter ruste.
Een stralende sterrenhemel welfde zich dien
nacht over Londen, Burlington House en den
troon van keizer Chl-eng-lung. Het kon onder
de poort niet droger zijn dan daarbuiten.
Dit neemt men trouwens bij groote crises zeer
vaak waar.
i'il'
van het
afstempeling
Er was
BÜ den uitgever Andries Blitz te Amster
dam verschijnt binnenkort .Abessinië", Land
en Volk, een boek van den journalist Kart
Lubinski, die Ethiopië heeft bezocht. Er wor
den foto's In opgenomen, deels van den schrij
ver. deels van een juist uit Abessinië terugge
keerd foto-reporter.
In de achterste zaal tenslotte vinden wU in
een oud-Hollandsch milieu een tafel, gedekt
met porcelein, zilver- en glaswerk, dat eertijds
bij de regeerlng van „tas goede oude stad Ley
den" in gebruik was, allee voorzien van het
stadswapen. Schilderijen uit de „Lakenhal” en
deels welwillend afgestaan door de firma Goud
stikker te Amsterosam vormen een stülvohe om
lijsting.
tegenstanders hadden, dank zü de veel betere
wapens, slechts IS dooden te betreuren.
Koning Theodoor pleegde zelfmoord. Hij
wenschte liever den dood, dan zich te moeten
overgeven. Vergelijk de rede van den negus voor
zijn troepen I J J
Ongelukkig kwam de lansstoot een beet
je te hard aan. Het paard nam een groo-
ten sprong, waarbij de stuurman bijna van
hem aftuimelde en rende weg. Als ’n dolle
stoof het voort, achtervolgd door den sjeik,
die dacht dat de stuurman wilde ontvluch
ten.
Inmiddels was ook de sjeik bij het kamp
aangekomen en met eenlge woorden had
hü den toestand uitgelegd, waarop eenlge
mannen zich direct op den stuurman wier
pen en hem naar het kampvuur sleepten.
Uitstappen: hot eind* van dea
rit Het portier gaat open
voorzichtig Ianders is het
uit met de vreugde. Want het
roekeloos openen van het por
tier kan f 1 50, boete kosten I
Barling nam weinig notitie van den inhoud
en gaf het schrijven aan zijn cliënt terug. Het
couvert bekeek hü echter aandachtlg. Hij zette
zijn bril op en tuurde scherp op den postzegel,
waarop inderdaad het poststempel
kantoor te W. en de tijd van
tusschen 45 duidelijk leesbaar was.
ook niet aan geknoeid, het stempel was zon
der den minsten twijfel echt. En tóch zag Bar
ling aan den postzegel iets, dat hem op het
spodr bracht. Hij borg de enveloppe in zijn
portefeuille en zei vertrouwelUk glimlachend:
„Ik vermoed dat Ik uw huishoudster Inder
daad ten onrechte verdacht heb. Ik vermoed
S te besthèfmi
beloofd' dai
tfte p<»irt, wél!
Burlington House scheldt van Piccadilly,
De openbare meenlng in Engeland, sportlef
als altijd, ondersteunt ook nu nog door dik en
dun Abessinië in zijn strijd met Italië. Bulten
de Rothermere-pers, die openlijk pro-Ita-
liaansch is, staan alle Engelsche bladen vijan
dig tegenover de plannen van Mussolini.
In Engeland heeft men namelijk nimmer de
herinnering aan den Abesslnlschen veldtocht
verloren, die nu zeventig jaar geleden door een
Brltsch expeditleleger werd ten uitvoer gebracht
Nog op het oogenblik dragen vier infanterle-
reglmenten en een cavalerieregiment op hun
vaandels den naam Abessinië”.
Het conflict brak indertijd uit naar aanleiding
van de behandeling, die koning Theodoor den
Engelschen gevangenen ten deel deed worden.
Mr. Plowden, de Engelsche consul in Massaoea,
had de vriendschappelijke betrekkingen met het
hot van Etlopië in stand weten te houden. Zijn
opvolger, kapitein Cameron, was echter minder
handig .geweest.
Koning Theodoor, die al eerder de wereld ver
baasde door Koningin Victoria een uitstekend
bedoeld, maar allernalefst huwelijksaanzoek te
doen, waarop als antwoord alleen Engelsche ge
schenken kwamen, had de vorstin thans ver
zocht, hem tegen de Turken te helpen, die hun
heerschappij over den Soedan uitoefenden. Het
ministerie van bultenlandsche zaken te Londen
verzuimde te antwoorden. Tengevolge daarvan
kreeg koning Theodoor een aanval van Wede
en liet alle Britsche onderdanen, die in zijn
land woonachtig waren, in de kelders van de
vesting Magdala opsluiten. De Engelschen zon
den toen een commissie naar Abessinië, die over
hun vrijlating moest onderhandelen. De afge
zanten werden echter zelf ook in de kerkers ge
sloten. Van halve maatregelen hield de gebelg
de en teleurgestelde minnaar niet.
In April 1807 ejschte lojd Stanley in weinig
malsche bewoordingen de bevxljdlng van de
gevangenen. Toen koning Theodoor niet ant
woordde, werd sir Robert Napier, den opperbe
velhebber van Bombay, opdracht gegeven een
strafexpeditie Voor te bereiden. Deze landde in
de maand October in Abessinië. Vijfhonderd
kilometers moesten de soldaten door een berg
achtig en moeilijk begaanbaar land marcheeren.
In April 1868 belegerden de Engelschen Mag
dala. De Abesslniërs bodên dapper tegenstand
en lieten 2000 strijders op het veld achter. Hun
onder de
van
zou de kist met den troon tegen den regen be
veiligd zijn. Maar hoe den wagen, die geheel
aan het andere einde stond, en van da poort
door een groote „vloot” van vrachtkarren af
gesneden was, daarheen te brengen!
Er gingen v.ren voorbij voor men hierin ein
delijk slaagde. Ontelbare malen belde de Chi
neesche gezant Burlington House op om angstig
te vragen hoe het ermee stond. Eindelijk het
was reeds na middernacht kreeg hjj een ge-
Onder de dierencóllecties van de geheele we
reld neemt Ouwehand's Dierenpark, op den
Grebbeberg bij Rhenen, een zeer belangrijke
plaats in. Op een ongeveer 10 HA. groot, bosch-
rijk terrein is een ultgebrelde verzameling dië
ten en vogels bijeen gebracht, alle op ruime en
onglneele manier gehuisvest. De levende have
wordt telkens nog weer aangevuld met bijzon
dere en interessante exemplaren uit de dieren
wereld.
Nog versch in het geheugen ligt de sensatie,
welke de aankomst van niet minder dan 1000
levende krokodillen in Ouwehand’s Dierenpark
verwekte. Deze griezelige monsters zijn onder
gebracht in een tropische omgeving, die zich
geheel bij hun levensvoorwaarden aanpast. Het
levert dan ook een fantastlschen aanbllk. deze
reuzen-krokodlllen met hun vervaarlijke kaken
te zien rondkrioelen in het water of zich te
zien koesteren in de warme zon. Deze reuzen
show is geheel nieuw voor Nederland en trekt
dan ook zeer groote belangstelling.
Maar behalve krokodillen is er nog heel wat
meer te zien in Ouwehand’s Dierenpark. Men
komt binnen door een papegaaienlaan, die zich
plotseling verbreedt tot een prachtig gazon met
eer klaterende fontein in het midden. Een oli
fant komt aangewandeld als cm ons te begroe
ten. Wij zien lama’s, dwergzebu's en zebra’s.
En wjj staan verbaasd als wij het nijlpaard her
kennen, dat hier enkele Jaren geleden als een
baby gekomen is, maar nu reeds duizenden
kilo’s weegt. Er is een ultgebrelde collectie ver
scheurende dieren: leeuwen, tijgers, poema’s.
Beren wonen tusschen fantastische rotspartijen
en staan met komische bewegingen te bedelen
om apenootjes en andere lekkernijen.
Opmerkelijk is de kleurige verzameling vo
gels, die honderden vertegenwoordigers van de
meest ulteenloopende soorten omvat. Wjj zien
er slanke flamingo's, pelikanen met hun won
derlijke zaksnavels en roofvogels in tallooee va
riëteiten. En niet in de laatste plaats moet het
aouarlum genoemd worden, dat voor de lief
hebbers om van te watertanden is, maar ook
voor lederen leek een sprookjesachtigen aanbllk
oplevert.
Voegt men hierbij, dat t Dierenpark op den
Grebbeberg voor oud en jong nog allerlei andere
attracties heeft: een uitgestrekte speeltuin, een
baby-dlerentuin, een uitzichttoren, een gezellig
café-restaurant en zoo meer, dat de kinderen
er rondritten kunnen maken op ezels, kameelen
en olifanten, dan is het niet moeilijk na te
gaan, waarom zooveel Nederlanders naar den
Grebbeberg trekken.
Hoe lang blijft u in Southampton? Het ia
mij niet mogelijk. u morgen in den voor
middag te ontvangen, maar indien het u zou
schikken mij teg'en half zeven een oezoek
te brengen, zal het mij een groot genoegen
Mjn u t« ontvangen.
ik het origineel gaarne zou willen vergelijken
met mijn copieën en dit is ook mjjn eenlge
verontschuldiging voor tnjjc vrijpostig ver-
Dat was werkelijk meer dan hij had kunnen
verwachten en Harvey Crook sliep in met de
zelfgenoegzame conclusie, dat hü inderdaad
alles had gedaan, wat de voorzichtigheid hem
maar had kunnen ingeven om in tegenwoordig
heid van de derde flesch Tokayer te zomen
Zijn kansen namen natuurlijk met iedere
nieuwe flesch toe. De eerste trekking van elf
tegen één. bij het aansnreken van de eerste
flesch aan boord van de Rajapur was in het
voordeel van de elf uitgevallen. Het avontuur
bij Norie had den afstand naar den steen weer
met een flesch verminderd. Voor iemand als
Harvey Crook, die eigenlijk allen tijd aan zich
zelf had. beteekende dit reeds een behoorlijken
vooruitgang in de rlchttrg van het succes
De kansen stonden nu dus jeeds als negen tegen
één en dat was alles wel beschouwd niet eens
nu met nog
meer omzichtigheid te werk moeten worden ge
gaan. Mr. Clifton zou in ieder geval van heel
wat kalmer karakter zijn, can die twee spring
levende wildebrassen, waarmede tij ten slotte
had gedaan, wat hij zelf wenschte. Uit zijn
brief bleek maar al te duidelijk, dat hij een
zeer stipt gastheer was. Dat maakte de zaak
wel gecompliceerder.
Harvey Crook schreef nog sven een ant
woord. waarin hij de uit nood tging van mr
Clifton aannam voor den volgenden middag
half zeven. Mr. Clifton had wei niet gesproken
over diner, maar hjj zou hem natuurlijk ten
eten vragen en Crook vroeg zich nog even af
of hij zich niet speciaal zou klee-ien voor deze
gelegenheid. Och wellicht behoefde bet niet.
dat uw „vriend” Vrijdagmiddag tusschen 45
in Amsterdam waa. Ik vermoed dat ik u bin
nenkort uw eigendom wederom ter hand zal
kunnen stellen. Geeft u mij bet adres van dien
mijnheer Mulder en komt u ovei morgen nog
even aanloopenEn ik vermoed dat u voor
het vervolg de voorkeur aan een .anderen
schaakpartner zult geveh.”
Barling's cliënt vertrok.
Het werd een ware wedloop, die gestuit
werd door de tenten van het kamp van den
sjeik. Het paard van den stuurman stortte
zich als een lawine daar tusschen in en
sleepte een der tenten omver. Luid ge
schreeuw en getier ging op, toen de stuur
man daar als een bom het kamp kwam
binnenvallen.
ruststellend antWord. De vrachtauto met de
kist, die den troon bevatte, was onder de poort
in veiligheid gebracht.
e vorige week, op een rnoolen avond, Wbr-
den 95 kisten afgeleverd aan het gebouw
Ls der Royal Academy, aan Piccadilly te
Londen. Zij waren uit China aangevoerd door
het Britsche oorlogsschip Suffolk, en bevatten
onschatbaar kostelijke voortbrengselen van Chi
neesche kunst.
De wagens met de kisten werden opgesteld
op het binnenplein van Burlington House ge-'
ljjk het academiegebouw heet om den vol
genden morgen ontladen te worden.
hebt dus niet het minste bewijs," zei
detective Barling tot sjjn cliënt. „Uw ver
moeden is dus slechts gebaseerd op een
zeker Intuïtief gevoel, hetwelk u zegt, dat uw
vriend laten we dat woord „vriend" dan een
beetje onduidelijk uitspreken schuldig, al
thans medeschuldig is aan de verdwijning van
uw paarlen dasspeld.”
Afijn vriend is Mulder nooit geweest, hoog
stens een koffiehuiskennis. Ik heb hem leeren
kennen in de biljartzaal. Van biljarten Is het
schaken geworden, en omdat Mulder ongeveer
van mjjn kracht was, iets sterker zou ik «eg
gen, heb ik hem voorgesteld ons partijtje, eens
per week, liever dan in die roezemoezige koffle-
drukte, op mijn kamer te komen spelen. Dit ia
nu reeds een paar maanden het geval, maar
mijn vriend is hü niet geworden en vertrouwd
heb ik hem eigenlijk nboit."
„In schijnbaar ongemotiveerde sympathieën
en antipathieën schuilt nochtans vaak een
kern van gemotiveerd -zijn. Op grond waar
van verdenkt u Mulder van den diefstal?"
„Ten eerste omdat ik hem, zooals ik u zei,
er best voor aanzie. Ten tweede omdat hij toe
vallig wist Ik heb mü dit eens laten ontval
len dat die zwarte parel In mijn dasspeld
een hooge waarde vertegenwoordigt, en boven
al, omdat hjj de eenlge is. die ervan op de
hoogte was. dat Ik mijn speld steeds in een
der zjjladen van mijn schrijfbureau opborg."
„Deze Indiciën zijn vrij zwak," hernam Bar
ling. „Is u gehuwd?”
„Neen. Ik bewoon een bel-étage met een
meid-hulshoudster, die boven iedere verden
king staat.”
„Dat weet ik nog niet."
„Ik wel, meneer Barling. Zij is zoo eerlijk
i van.”
„Des te beter. Wanneer is het volgens u ge-
Detectlve Barling's succesvolle methode was
origineel en in de meeste gevallen tevens doel
treffend. Zijn kracht zat niet in bet spannen
van een zorgvuldig samengesteld net, waarin
het slachtoffer op den duur verstrikt moest
raken, zijn kracht zat in de wü«e, waarop hij
zijn prooi eigener beweging in den aelfgegra-
ven kuil liet vallen.
Zijn gedachtengang concentreerde hij op het
uitgangspunt, dat een man, die iets te verber
gen heeft of tracht welke zaak dan ook in een
u alles verteld heb, wat ik zelf wist, zei ik.
Dat was die van mr. Norie. Wat wil u nou?
Moet ik u nog eens zeggen waar die mr None
woont? Maar nee, toen had u üjn g-izicnt
moeten zien. Alleen het noemen van dien naam
scheen hem een zevendaagsche koorts te bezor
gen. Hij sprong als verwilderd van zijn stoel op
en begon een heele serie scheldwoorden aan
het adres van mr. Norie en zijn onhebbelijke
soort te richten. Hu schijnt daar minder
netjes ontvangen te zijn. Ik snap niet waa-om
Mr. Norie staat tn heel Southampton ala con
uiterst kalm en degelijk jongmenoch bekend en
van zijn vrienden heb ik ook niets bijzonders
vernomen. Die andere namen z'jn allemaal
Smith ging ik dus verder. Allen en Curtice,
maar ik weet op geen stukken na nun adres
sen. U kunt in iedere straat van de stad zoowat
een Smith tegenkomen en ik vermoed, dat ze u
op het stadhuis een lijst van minstens honderd
Smith's aan de hand zullen doen Dan weet Ik
verder nog een Allen te wonen, al kan ik u
niet met zekerheid zeggen of het juist die
Allen Is geweest, zooals dit met mr. Norie het
geval was. Ik aarzelde een beetje met het
opschrijven van de straat, liet me toen een
bankbiljet overreiken en gaf hem ten slotte
het adres van den eenlgen Allen, dien ik in
Southampton wist te wonen, maar die in teder
geval geen flesch Tokayer bi; ons heeft gekocht
HU schoot weer even snel weg. als den eersten
keer. Ik beloof u. dat het nem niet ieter ver
gaan zal. want Allen is meestal stomdronken
en ziet lederen vreemdeling voor een reener-
Toen het langzamerhand tUd werd om op te
stappen, haalde Harvey Orook uit zijn valies het
zorgvuldig verpakte rolletje te voorachUn, dat
hU uit Indië had meegebracht en dat hem nu,
zooals hij inderdaad goed gezien nad. uitste
kende diensten ging bewijzen. Het was een
vele jaren oud en erg beccnadigJ stuk zijde op
papier geplakt en zoo beschadigd, dat het tegen
het licht gehouden een netwerk van onnoeme
lijke breuken vormde. De zijde v’aa do r de
Jaren heelemaal bruin geworden, maar toch
was de voorstelling van een wi.de gaas. die
met uitgestrekte vleugels ov-rr een water vloog,
waar een andere gans tusschen het riet stond,
nog zoo helder bewaard gebleven, dat het
scheen alsof de Chineesche inkt nauwelijks was
opgedroogd. Het geheel was met enkele krach
tige streken van het penseel tot s’and beko
men en ondanks het verfomfaaide uiteri'jk en
de veie breuken in de zijde, maakte het meer
dan negenhonderd jaren oude stuk een buiten
gewoon levendigen Indruk. Er zat kracht en
beweging in deze teekenlng. En die kracht
deelde het onmiddellijk mede aan zUn be
schouwers. Dit was de onsterfelijke macht van
het kunstwerk, dat zUn maker overleefde en
zUn genialiteit levend hield lang nadat zijn
handen opgehoutten hadden het stsrke geestes
leven aan de stof toe te vertrouwen.
Orool stofte de rol zorgvuldig af en rolde ze
weer op. Toen stak hij te in bet brocaten
omslag waaruit nog Juist nvt lak te voorschijn
kwam van het bewijs der echtheid. Toen hü
hiermede klaar was vroeg hü om een taxi.
De chauffeur nam aanvankelijk denzelfden
weg, dien Crook genomen had, toen hij mr.
Norie had bezocht. Dat wil zeggen, totdat man
aan den tweesprong kwam. Daar sloeg men
ditmaal links af. Ze swamen voorOÜ rijen
huisjes, die heel knusjes 'ioor een klein tuintje
waren omringd. Dan reden ze weer angs een
stuk braak liggend land: vervolgena weer langs
vrije huisjes in tuintjes. Toen kwamen rib
wederom aan een zijweg en hier stopte de auto.
Crook stapte uit en stond tegenover een ge
heel alleenstaand huis ven meer den gewone
afmetingen, dat zich vooral in deze laatste van
de reeds genoemde kleine woninkjes onder
scheidde. Het stond nog geen vUf meter van den
weg af. Het kleine gedeelte van den tuin, dat
ze van hier af te zien kregen, verkeerde in zeer
verwaarloosden staat Daar scheen tn geen jaren
een hark of schoffel in den grono gestoken te
zijn. Maar het voornaamste of liever bet op
vallendste aan dit huis waren de ramen.
Symons had geluk. Het was>ëf' <ioaj»eestig en
somber door geworden. Er 'del met -geen m-.ge-
Ujkheld iets te zien door die laag van slijk en
stof, die tot hoog tegen de ramen «at. Je sou
werkelijk niet hebben willen en kunnen aan
nemen. dat een zoo deftig huis oewoond kon
worden, als de stoep, de Knop en de bel aan de
deur niet schitterend nadtfen geblonken Het
was duidelijk. Die ramen’ werden mat opzet ver
waarloosd. Ze waren als een merkteeken voor
den bewoner. Het contrast met de bel en de
deurknop was des te sterker. Als )e daar terg
naar keek, was het alsof uit een dood gecteht
glimlachende oogen aauzagen.
iWordt vervolgd).
gen heeft of tracht welke zaak dan ook in een
valsch daglicht te stellen, uit eigen beweging
de fout naar
voren brengt,
welke hü begaan
heeft. En de
eerste leugen, die
zijn slachtoffer
uit eigen bewe
ging uitspreekt,
beteekent in de meeste
diens val.
Barling wist dat die onnoozele postaegel
Mulder tot bekentenis zou dwingen. Barling
vermoedde met een aan zekerheid grenaende
waarschUnlükheld, dat niet Mulder, doch een
handlanger den brief tusschen 4 en 5 uur te
W. gepost had, op welke manier Mulder zich
een alibi voor het uur van den diefstal dacht
te verschaffen.
Het kwam er dus op aan Mulder self dit
onderwerp te laten aanroeren, hem in strijd
met de waarheid naar voren te laten brengen,
dat hü zelf op dat uur den brief te W. gepoot
zou hebben en dus op dat tüdstip niet in de
stad geweest kon «üh-
Daarom zei Barling in den loop van het ge
sprek. hetwelk hü den volgenden dag. zich
voordoende als stofzulger-agent, met Mulder
aan diens voordeur had aangeknoopt.
„Heb ik u.... laat ’ns zien.... juist.... jJ.
Vrüdag niet in de biljartzaal van ,J> Kroon”
in Amsterdam gezien?”
„Neen.” antwoordde Mulder onmlddellük.
„Dat kan niet. Vrüdag, met dat weer, ben fk
de deur niet uit geweest.,., ja toch, *8mid
dags ben ik even een postaegel aan het post
kantoor gaan halen.” -
„Weet u dat zeker?”
,Ja natuurlük. Ik heb een vriend van me
in de stad even een berichtje gestuurd."
„Den postsegel hebt u dus hier aan het post
kantoor gehaald?"
,4a zeker Waarom vraagt u dit?”
„Waarom liegt u?'
Barling legitimeerde zich. Mulder hield zich
goed.
„Waartoe zou ik liegen? Wat wilt u van me?”
„V liegt. Den postzegel hebt u niet hier
in W gekocht I”
Dan haalde Barling het couvert te voorschün.
„Dit is de brief aan uw vriend, niet waar?
En dezen postzegel hebt u hier in W. gekocht?”
„Wat wilt u elgenlük van me?”
„Ik wil dat je die paarlen dasspeld terug
geeft, onmlddellük.... anders.de politie is
gauw gehaald!”
- „Ik begrijp «let.g
„Ik vel Binds wanneer worden de post- J
zegels hier aan het postkantoor met een K.
geperforeerd? Het postkantoor hier is toch geen
kiosk....? Waarom verstrik je je in leugens?
Die postzegel la aan een Amsterdamsche kiosk
gekocht en er hier opgeplakt I En een ander
heeft dien brief hier voor je gepost.... Een
vrüwillige bekentenis en teruggave Ifan je nog
van vervolging vrüwaren.”
Kort voor de opening van de nationale zil
vertentoonstelling in het Leidsche Museum ,J>e
Lakenhal”, was het ons vergund een kijkje te
nemen in ole verzameling, welke daar door de
Üverlge zorgen der gemeentelüke commissie In
samenwerking met de directie van genoemd.
museum is te zamen gebracht. De geheele ex
positie is ingericht In een vüftal zalen, en geeft
een voortreffelük overzicht van de ontwikke
ling van de edelsmeedkunst in ons land, van
het midden der veertiende eeuw tot heden. De
tallooze geëxposeerde kunst- en gebruiksvoor
werpen werden deels verkregen uit de verzame
ling van ,JDe Lakenhal” voor een grooter deel
tüdelük afgestaan uit particulier bezit, terwUl
ook zeer veel In bruikleen werd ontvangen van
de kerkelüke overheden, zoowel van katholieke
als van protestantsche en Jooosche züde.
Tot de alleroudste stukken behoort een drie
tal drinkhoorns, afgestaan door het gemeente
bestuur van Kampen, voorts een zilveren beker
uit 1573 ter herinnering aan de nederlaag van
Boesu op de Zuiderzee, afkomstig uit Hoorn;
een schitterende verguld zilveren beker van het
Bt. Jorlsgilde te Middelburg, prachtige gei-even
kandelaars uit de R K. kerk te Enkhu’zen,
eveneens uit de R.K. kerk te Llmmen (L.l, bla
zoenen uit oen tüd der gilden, een gegraveerde
lepel, geslagen ter herinnering aan de eerste
steenlegging van het Amsterdamsche stadhuis
thans konlnklük paleis: en tweetal reliqulekas-
ten uit de R. K. kerk te Enkhuizen, een unieke
collectie vazen en zoutvaten van zgn. „zilver sis goud."Daarhéb "llT bëwüaen
van Vlanen” (begin 17de eeuw), afkomstig uit I
de verzameling van wülen den heer Dreesmann;
Frlesche bruldskoffertjes, welke oudtüds gevuld
met gouden dukaten als bruidsschat werden
meegegeven; schitterend bewerkte schalen voor
kerkelük en hulshoudelük gebruik; ouderwet-
sche kraantjeskoffiekannen; antieke molen
bekers, waaruit in vroeger tüden zéér dorstige
kelen zich plachten te laven; zgn. bekers van
„Hansje in den kelder”, welke alleen op tafel
verschenen Indien gezlnsvermeerdering te ver
wachten was en tal van andere curiosa meer,
waarvoor zoowel de liefhebber van antiek zilver
werk als de minnaar van oud-Hollandsche ge
bruiken zich zal interesaeeren. Büzondere ver
melding verdienen nog de inzendingen van
H. M. de Konlngin-Moeder, voorts het hulde-
blük der Zeeuwen in 1874 aan Koning Willem
III geschonken, ter gelegenheid van diens zil
veren regeeringsjublleum, benevens de verzame
ling van Indisch goud en zilver, In bruikleen
afgestaan door het Leidsche Museum voor Vol
kenkunde.
zoek.
Indien het niet teveel moeite was. sou ik
gaarne morgen in den loop van den dag even
een briefje van u ontvangen, teneinde van u
te vernemen wanneer ik u precies mag ver
wachten.
U nogmaals mün dank betuigend voor uwe
welwillendheid. blüf Ik. zeer "eachte heer
ha vernieuwing müner betuigingen van wel
gemeende hoogachting.
Uw cUenstwillbre dier aan-,
BASIL CLIFTON.
Open autodeuren voorzichtig!
De Chineesche gezant te Londen, en ook de
beer F. T. Cheng, speciale ccmmissaris van de
Chineesche Republiek voor deze tentoonstelling,
woonden de aankomst van de karavaan bü. Zü
overtuigden zich ervan, dat niets aan de zaak
haperde, en wilden, nadat een gewapende wacht
op het binnenplein opgesteld was. zich juist
met een gerust hart huiswaarts begeven, toen
hun aandacht erop gevestigd werd dat een der
vrachtwagens aan den achterkant open stond.
Een groote, grillig-gevormde, onhandelbaar-ult-
tiende kist stak eruit.
De beide Chineesche heeren snelden in op
gewonden toestand (voor zoover althans een
Oosterling opgewonden zün kan) op de Acade-
mla-ambtenaren toe, en vestigden de aandacht
van dezen op de ult-stekende kist. Documenten
werden geraadpleegd, en de heer Cheng kwam
tot de ontdekking, dat de kist den troon be
vatte van den Chineeschen keizer Chl-eng-lung.
die in de achttiende eeuw regeerde.
troon is In gevaar!” riep de heer F. T.
Cheng uit.
,M>ar münheer," poogde een der ambtenaren
hem te kalmeeren, „Is dit niet wat overdreven?
Ik ben niet precies op de hoogte van de poli
tieke stroomingen in uw land, maar ik kan mü
toch niet voorstellen dat de troon in gevaar
zou komen doordat er een stuk van de kist uit
den wagen steekt.”
„Honderdduizend roode koraalknoopen (on-
derscheidingsteeken der hoogste mandarünen)
óp uw hoed voor zooveel politiek Inzicht!" riep
de beer F. T. Cheng uit, „maar de troon kan
nat worden. Hü is gemaakt van de kostbaarste
.houtsoorten en met het heerlükste émail ver
sierd. Wanneer het vannacht gaat regenen
En voor het eerst sinds meer dan twintig
jaren baarde de troon van China Londen weer
zorgen.
De Chineesche gezant, diep geschokt, stemde
er eerst in toe zich naar huis te begeven toen
de beambten van Burlington House hem ver
zekerd hadden, dat zü al het mogelüke zouden
doen om den troon tegen de eventueele woede
"9S!*ftaar dlt was
i volbracht. Alleen
te het binnenplein
omdat de afspraak zoon vroeg uur gold. Ten
slotte viel de beslissing In het voordeel van
het fantaslepak, omdat Orook ten slotte ook
niets anders bü zich had.
Hü hield zich voor het grootste gedeelte van
den dag netjes schuil binnen de muien "an het
hotel. Hahn zou natuurlük ergens in Southamp
ton rondzwerven en hü zag de noodzakelükheid
niet In om <?en „vriend” de gewaarword uig op
te dringen, dat degene, die eerst zün werktuig
was geweest, thans zün mededinger in de Jacht
was geworden. Toch zou hü dien r>ag nog met
Hahn in aanraking komen, al was het Indirect
Want even na de lunch kwam Symons hem
lezoeken om hem mede te deelen, dat Hahn
weer op het kantoor was geweest
„Hü zag er tamelük afgetobd uit." merkte
Symons ietwat meewarig op. „Wat bleeK en
erg verwilderd en hü scheen kreupel te loopen
ook al. Hü wilde nog eens dien catalogus met
aanteekeningen doorzien en dus haalde ik het
boek weer voor den dag. Toch toonde ik me een
beetje beleedigd door zün verzoek Ik heb u het
boek gisteren toch al laten zier., zei Ik wat
wrevelig. Maar al zou u er morgen en overmor
gen nog eens in willen küken en over tien Jaar
nog eens. ga uw gang. WH mijnheer soms een
stoel of «al ik maar ineens 'n lun'h bestellen?
Dan kunt u alles netjes overscnrüven. Hü
haalde inderdaad 'n aanteekenboekje voor den
dag en begon stuk voor stuk over te nemen,
wat ik achter de verschillende nummers had
aengeteekend. Toen begon hü me weer te «lu
ren om allerlei adressen van die andere tien fles-
schen. Ik heb u toch gisteren al gezegd, dat Ik cheur van politie aan.”
beurd?”
„Vrüdagmiddag tusschen vier en vüf.
weet dit daarom zoo precies, omdat ik
vier uur, toen ik, zooals ik wel meer doe, even
tusschen kantoortüd een kop thee kwam drin
ken, de speld toevallig in handen gehad heb
en daarna op zün gewone plaats heb opge
borgen.”
„Was uw huishoudster toen thuis?"
„Neen, die gaat gewoonlük om een uur of
drie voor een paar uur naar haar hulpbehoe
vende moeder. Ze zet dan thee voor me klaar
en komt om vüf uur terug om het middag
maal in gereedheid te brengen."
inbraak dus verleden week Vrüdag,
tusschen vier en vüf uur," hernam Barling.
„We schieten in de richting.”
..Een inbraak of insluiping, net zooals u
wilt. Het was den indringer blükbaar uitslui
tend om de dasspeld te doen, want hü heeft
verder alles onaangeroerd gelaten. HU moet
gelegenheid gehad hebben een duplicaat van
mün voordeur- en woonkamersleutel te laten
maken
„Niet eens noodlg,” viel de detective in de
rede. ,Er zün nog wel andere middelen. Mün-
inziens doet dit ook weinig ter zake. Wanneer
is uw „vriend" het laatst bü u geweest?"
„Zaterdagavond, zooals gewoonlük."
„Den dag dus ni den diefstal.”
„Juist. Hü heeft mü Vrüdags, zooals altijd,
een kort briefje geschreven, vermeldend dat
ik hem verwachten kon. Dit was allengs een
gewoonte geworden. Mulder woont namelük
niet hier in Amsterdam, maar in W„ zooals
u weet, een klein plaatsje, een half uur spo
ren hier vandaan. Zün Zaterdagen en Zonda
gen brengt hü meestal tn Amsterdam door en
Zaterdags hebben wü ons Schaakavondjé.”
„Hebt u Zaterdagavond met Mulder over de
vermissing van uw tfasspeld gesproken?"
■Neen. Ik wilde er eerst met u over spreken
Maar Vrüdagavond was u niet thuis en men
zei mij dat u niet voor vandaag, Maandag,
terugkwam."
„Uitstekend. Hebt u dat briefje misschien
bü u?'
„Js, meneer Barling, maar u zult er niet
veel verder mee komen. Het is mün* inziens
juist een bewijs, dat niet Mulder zelf den dief
stal heeft gepleegd, doch een handlanger, dien
hü tevoren geheel op de hoogte gebracht heeft.
De postzegel is afgestempeld door het post
kantoor in W. op Vrijdagmiddag tusschen 4
en 5 uur. In plaats van een aanwijzing, is dit
briefje dus volgens mü veeleer een soort van
alibi, dat Mulder dien middag niet in de stad
geweest is.”
„Mag ik dat briefje eens zien?”
Barling nam het schrijven in ontvangst en
las den Inhoud:
.Aï J RN N Fl S ongevallen* verzekerd w>or een der vagende ultkeerlngen F 750*“ verlies van belcte iirmen. belde beenen of beide F 750.doodelUken* afloop F 250e* een voet of een oog