^CetwüAaal can den dag
De Priester A
r i e n s
Met twee kameraadjes op avonturenreis
het verdwenen
H
i
ELFTAL
■lil
■Ml
ft
DINSDAG 6 AUGUSTUS 1935
Op zijn kamermuur
OVER *N CABARET
ARTISTE
Retraitenhuis Roermond
Limburgtch Studentengilde
*^_?aaron? lk
tnUn
de
Meer
Instituut „Geubbels”
AI C A ROMMf’Q °p d,t blad ziJn ingevolge de verzekerlngsvoorwaarden tegen IJ bij levenslange geheels ongeschiktheid tot werken door T7 7KA bü een ongeval met TT OEA bU verHeg van oen hand
zzl si «Fi rïDwlllllj O ongevaUen verzekerd voor een der volgende ultkeertngen 1 JUverlies van belde armen, beide beenen of beide oogen F OUa" doodelljken afloop F düQLFa" een voet of een oog
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
RETRAITEN
Bisschoppelijk Retraitenhuis
Heerlen
Onderzoek naar de afstamming
van beroemde filmsterren
i De reuzen
oplossing
r
4>
3
7
1
o
I
bovengenoemde Onderwijsinrichting te
de H.BJ8. IV B: RK.H.B.8. Arn-
s-Gravenhage J. de Baar '»-Gravenh»ge.
geruchten uitstrooit, zich
in al-
t.ei
1417 Sept. Ospelt,
28— 1 Oct.
ver-
„Oa
door Arthur Morrison
21
betaalde zijn vracht, liep door bet
donker en hier in de hal
want
bin
3
1
oogenblikken met
terug te keeren,
in het kampvuur
zijn
I
t
I,
k
te zeggen, dat Ik brand van ongeduld om te
zienahhet ding."
Harvey Crook haalde kostbaar bezit uit
het foudraal en spreidde het toen met groots
r.
o
o
I
r.
•r
>1
0
rx
..Wat een gelukkig toeval.” lachte Ik. .dat
Prins dien schoen van jou wegpakte."
Hier liet Daniël een grinnekend geluld hoo-
ren.
„Schel uit. Eulalie, als je eens wist Wat een
Als de DultscBm^lgden kns 'n echt .leugen -
beticht” zün tegengekomen, blazen zij hoog van
den toren.
Zoo schreef de .Berliner Morgenpost” deaer
dagen:
„Een zeker soort van buitenlandsche couran
ten vindt leder middel goed genoeg om tegen
het nieuwe Duitsche regime de zotste leugen- en
gruwelsprookjes* te verspreiden en als, ondanks
Ijverig zoeken, geen feiten te vinden zijn, die
als uitgangspunt daartoe kunnen dienen, dan
bedenkt men maar wat. Zoo doet thans bij de
gewetenlooae en alleen op sensatie bedachte
buitenlandsche pers het gruwelsprookje de ron
de: Clalre Waldoff is gearresteerd, omdat zü
in cabaretvoorstellingen de natlonaal-sociallsti.
sche regeering had bespot en zü heeft zich ver
volgens in haar cel opgehangen.
..Deze leugen is uitgegaan van een courant
in Boedapest. Weensche couranten hebben haar
overgenomen en van daar uit nam zij haar weg
door Frankrijk en Nederland. Voor deze cou
ranten, indien zü* wat haar plicht was, hadden
Daar zag hij een gestalte bij het kamp
vuur staan, omringd door een groot aanta^
Arabieren. De man scheen een gevangene
te zijn, want hij werd door twee Arabieren
vastgehouden. Daar moest Piet het zijne van
hebben.
wat zien
trappenhuis’
bibliotheek.
..Het is
Hief Llmburgsch Studentengilde van St. Ser-
vaas houdt dit jaar zijn zomerkamp van 7 tet
11 Augustus te Stevensweert en hierbij aan
sluitend den Landdag op Zondag 11 Augustus.
Spreekbeurten zullen o. a. worden vervuld
door drs. Ch. 'Ihewlssen, Harne Dister, Jules
Breukers, terwijl op den Landdag het woord
zul voeren prof. dr. Jac. van Oinneken, en wei
over .Limburgsche cultuur”.
Abituriënten kunnen voor het kamp geïntro-
me omvangen. HU kuste me op mün voorhoofd,
op de plaats waar zich een bult gevormd bad.
met de bewering dat de pijn dan gauw neer
ging.
moeite ik gehad heb om hem zoover te krüger..
dat hU hem In z’n bek nam: want zie je, ik
wilde de minste niet wezen, en dit leek me een
reuaen -oplossing."
Ik was het volkomen met hem eens.
iiCrOolt betaalde zUn vracht, liep door he t
Uzeren hek. dat akelig piepte, ging de drie
treden van het bordes op en plaatste zün hand
a»n de knop van de bel HU belde echter niet.
*ant op hetzelfde oogenbllk gir g de deur
open.
Het contrast van de deur met de ,-obere runen
*«rd even sterk gehandhaafd door de hal. Ze
groot en helder en vroolUk gemeubileerd
“et prachtige oude eikenhouten meubelen en
«®n kostbaar Perzisch vloerkleed warm
•wskt Op het vloerkleed stond een magere.
,*“lna grijzende man. oir halverwege de
kon zUn, te buigen en te glimlachen.
B,’’Hoe 8Bat het met u' mr Chook?” vroeg de
ban ma*rre hand uitstak ,,lk
kiot veroorloven.
nemen. Ik had niet zoo verstrooid moeten zijn,
toen ze mij goedenavond kwam zoggen. Ik had
haar minstens moeten verzoeken den uitgaans
avond op morgen te willen verzetten. Ik kmg
zoo weinig bezoek, dat ze het zeker zei. heb
ben gedaan. Met de huishoudster heb lk niet
eerder over uw bezoek gesproken dan juist een
uur geleden, toen de keukenmeid al vertrokken
was. Maar u zult zeker de enkele ongemakken,
die daaruit voortspruitl?n wel voor lief willen
nemen, nietwaar? U bent toch al zoo verbazend
vriendelUk om naar mü te willen komeu. En
Is dit nu het kostbare pakje?”
Het werd buiten
had je beslist een lamp noodig, wi.de je nog
De gastheer ging voor langs het
door een lange gang naar de
beetje in een boek, wierp het dicht en begon
weer wat anders. M'n rust was ik kwUt. Daniël
en ik vermeden elke ontmoeting.
Op een middag zat lk er Juist over te pein
zen. hoe ik het weer goed zou kunnen maken,
toen Prins, die lk al een paar uur gemist had,
de kamer binnenkwam met een heerentennis-
schoen In z’n bek. Daar was een kans! Ik bukte
me om den schoen te grijpen, maar Prins, die
mijn doel In de gaten had, kroop onder den
divan.
Op dit oogenbllk zag lk Daniël op den drem-
"s
„Ha. natuurlük. zeker, zeker. Dat was me
bUna door het hoofd geschoten Heerlük, dat u
mU daar even aan wil herinneren. Welnu, wat
was dat?"
HU stond doodstil ZUn gezicht was bleek, sUn
hand even opgelicht, zUn oogen waren weer
op de deur gericht. Ergens beneden In het huis
was er een vreemd lawaai.
„Dat moet de kat zijn,” zei hü met duidelijke
poging om zich te beheerschen. .Ja, de kat is
zeker weer binnen gekomen Wil u mü een
oogenbllk verontschuldigen? Ik ben er vast van
overtuigd dat het de kat moet zijn."
HU verdween zonder nog een woord te spreken.
Crook wist niet recht, waar hij het had. Die
oude heer met zUn peper en zout haren, met
zUn even gebogen rug en zUn schichtige oogen
was een uiterst zonderling mensch. Al zün
enthousiasme van den vongen dag scheen
ineens gebluscht en zelfs de herinnering aan
zUn eigen brief scheen gestoord. Crook benutte
het alleen zUn om terrein te verkennen. Hoe
zou hU er het best in slagen om het gesprek
op die flesch Tokayer te brengen Tot nu toe
was er nog geen woord gesproken over blijven
eten Dan had hü in ieder geval alle gelegen
heid om het gesprek in de geweruchte richting
te sturen
De grijze heer was tamehjk lang weggebleven,
maar kwam ten slotte terug. Hü zag er ineens
veel rustiger uit.
..Het was de kat.’’ zei hü. „zooals Ik wel ver
moed had U zeio ja, nu weet lk het a.
weer iets over mün copieën. Nu. Ik geloof
dat we die wel ergens in de rookkamer zullen
vinden, of wat elgenlük rookkamer moest zün,
indien Jk er zoo iet< op na hield. Wil u met
me meekomen? Misschien wil u dat.... ding
wel mee nemen?"
HU nam de lamp wederom op en Crook
volgde hem met de kakemono.
De rookkamer was groot en nog voller met
allerhande schllderüen. beelden, poroeleln en
lakwerk, dan ce eetzaal. De grijze heer ging
naar een reusachtig oud-HoUandsch kabinet en
trok de laden open.
geïnformeerd, ware het gemakkelijk geweest om
er zich van te overtuigen, dat dit baarlUke non.
sens was. Want een artiste, die zoo beroemd
is als Clalre Waldoff, is steeds te bereiken.
„Zü zat intusschen veilig en wel te Berchtes
gaden om kracht op te doen voor de Inspanning
van het nieuwe seizoen en daar kreeg zü kennis
van haar traglschen dood. Terstond zond zü
rectificaties aan de buttenlandsche per* en
vroeg of deze bedenksels aan de hondsdagen of
aan den komkommertUd waren toe te schrUven.
dan wel of er opzet achter zat (van de concur
rentie). ZU zal met 1 Augustus weder te Berlün
optreden. Dan zouden, zoo schrijft zü. alle cou
ranten, die zulke sensatloneele bakersprookjes
over haar hebben verteld, zich moeten schamen
en als zü fatsoen hadden, zouden zü een recti
ficatie moeten brengen.
„Tot dusver heeft slechts één Weensch blad
het noodig geacht dit leugenbericht te rectlfl-
ceeren. Clalre Waldoff verklaart, dat zU geen
dag tot aan het begin van haar verlof haar
werk heeft afgebroken, laat staan, dat zU de
regeering aanleiding zou hebben gegeven tot
maatregelen. Maar dit alles is voor de ophlts-
pers onverschillig; haar is het voldoende weder
een leugensprookje tegen Dultschland aan den
man te hebben gebracht. Hoe lang denkt men
dit schaamtelooze bedrüf nog voort te zetten?”
Tot zoover het artikel In de „Morgenpost".
Verscheidene andere Berlünsche couranten
schrUven over deze zaak in denzelfden geest.
Op deze artikelen reageerend, zegt de Berlün.
sche correspondent van de ,Jï. R. Ct.”, dat hü
zich de verwUten niet behoeft aan te trekjpuj^
want hU heeft in zün blad over die gei
leen uit betrouwbare bron meegedeeld, dat zü
niet waar waren.
EerlUk gezegd voor waarschünlük gehouden
hadden wü ze wel, ook al vermeldde:} wü ze niet,
aldus zegt de corresixmdent nuchter. Èen col
lega kreeg van zün blad de vraag: Is Waldoff
gearresteerd of overleden? In engeren kring
wist niemand het precies, waarop een bevoegde
Instantie werd geraadpleegd, welke heelemaal
niets bleek te weten, maar naar een andere nog
bevoegdere instantie verwees, die ook niets wist
en dus noch ja noch neen kon zeggen. Nu had
mün collega zich wel naar Dresden kunnen
wenden, omdat, naar het heette, daar de arres-
tafelblad. Toen hü opzag. wat hü toevallig deed,
bemerkte hü tot zün groote verbazing, dat de
oogen yan zün gastheer, niet zooals hü en ieder
ander verwacht zou hebben, strak waren ge
richt op de kakemono, doch vastgenageld
waren aan de deur. Hü scheen meer te luis
teren dan te küken.
„Hier hebt u het mr. Clifton,” zei Crook,
die zich wist te beheerschen ,.en hier hebt u
tevens het certificaat."
De oogen van zün gastheer kwamen vlug terug
naar de tafel.
„Ha juist.”
buitengewoon
dat
11—15 Aug. Dames Onderwüzeressen
15—17 Aug Studiedagen K. J. V.-leidsters.
17—23 Aug. Gereserveerd.
24—37 Aug. j. d. St. Theresia, St. Joseph, St.
Hubertus.
27—30 Aug. geh. vr. Brunssum.
31— 3 Sept. j. d. Lindenheuvel, Treebeek.
7—17 Sept. Gereserveerd.
17—20 Sept. geh. vr. Maastricht.
21—M Sept. K. J. V.
24—37 Sept. Heerlen Congregatie.
38— 1 Oct. J d. Meerssen.
hem J. Arntz. Mill; RUks H.B.8 Woerden Ph
de Nerée Babberich. te Utrecht; H.B8.FU^-
Langs de vier wanden was het een aangename
wanorde van boeken, schilderijen en kleine
meubeltjes die met kostelüke bronsjes en
beeldhouwwerk waren bezaaid. Mén zag het
onmiddellijk. Dit was het huls van een kunst- 'liefde In teedere bewegingen uit op het gladde
kenner. Van een verzamelaar die alles wat hem
Interesseerde meenam en een plaatsje gaf zon
der zich al te zeer te bekommeren om de be
roemde stüleenheid. waarmede de blnnenhv’s-
architect het huls van een rijkgeworden koop
man pasklaar maakt om voor alle vrienden te
worden tentoongesteld.
„Het Is werkelük de eenlge kamer waar Ik
met goed fatsoen iemand kan ontvangen.” zei
de gastheer. ,,Ik geef graag toe, dat het hier
ook nog een behoorlük rommeltje is. maar het
haalt niet bij de wanorde waarin mün werk
kamer en bibliotheek verkeeren. Daar zou geen
vreemdeling kunnen komen, zonder onmiddel-
lük bü den eersten stap ernstige schade aan
te richten.”
„Ik heb gehoord, dat uw verzameling zoowel
zeer uitgebreid als kostbaar te,” merkte Crook
°P
„EnormEnorm! Ik bedoel natuurlük in
verhouding tot de afmetingen van mün huis.
En alles In een hopelooze wanorde, dat kan ik
u op een briefkaartje geven, mr. Crook. Het ia
werkelük een bewonderenswaardlge wanorde en
bewonderenswaardige rommel. Det is een ge
meenplaats die al te veel wordt gebruikt en op
een verzameling als de mijne met onrecht. Ik
kan niet hebben, dat men een klassieke uit
drukking geweld aandoet Maar daar hebben e
met fUn besneden ruggen. I het vanavond niet over. Ik behoef u zeker niet
■w-'yïn 7en Augustus zal het zeven jaar
J geleden zijn, dat Mgr, Dr Alph:
L-A Ariëns zacht en kalm zUn schoone
prlesterziel aan zün Konlng en Schepper
menige groeve wordt de
de
In
bij menige over
ledene Is dit woord erger dan een gemeen
plaats, Is het een phrase. Hoevelen van onze
dierbare dooden worden maar al te. gauw
vergeten! Maar bij Ariëns is dat woord
noch gemeenplaats noch phrase gebleken. De
groote Doctor leeft nog In de dankbare
harten van zeer velen, Katholieken en nlet-
Katholleken, Nederlanders en niet-Neder-
landers. De nagedachtenis van dezen genla-
len voortrekker op sociaal, charitatief,
godsdienstig en cultureel gebied is aan het
uitgroeien tot een ware vereerlng in den
katholieken zin van het woord. Ariëns begint
onder ons weer te leven, maar op een wijze,
die katholieken elgenlük alleen goed begrü-
pen kunnen, daar zü weten, wat dat heerlük
dogma van de Gemeenschap der Heiligen
beteekent
En geen wonder! Toen de tüdlng van zijn
zalig af sterven Indertüd aan een van onze
meest vooraanstaande geestelüken ter
oore kwam, hoorden wü dezen spontaan
verklaren: „Als hü in Italië geleefd had,
zouden ze morgen voor zün zaligverklaring
gaan ü?eren.”
Ariëns had indertüd onbewust zün eigen
geestelük portret aan den wand van zün
kamer laten schilderen. Daar stond op de
eerste plaats: „Mün vriend Is, die mü durft
verbeteren.” Daar zün er maar weinig die
dat zeggen durven en dat ook Inderdaad
toepassen. Hü wist, dat hü een menschen-
kind met gebreken was eh met een beperkt
gezichtsveld.
Daarom vroeg hü graag aan anderen
raad. Niet alleen aart priesters en wüze
mannen maar ook aan ’n gewonen arbeider,
een handelsreiziger in den trein, ook aan de
veelgesmade jongeren. Niet dat hü al dien
goeden raad ook aannam zonder meer. Dan
zou hü een weerhaan en een slappeling
zün geweest. Maar in bUna ieders goeden
raad ontdekte hü met zün uiterst scherp
en vlug verstand een element, dat hü ge
bruiken kon, een brokje levenswüsheld, dat
bü assimileerde aan zün eigen breede ge
dachtenwereld.
Op de tweede plaats stond daar op zün
kamermuur: „Centralisatie Is de dood.”
Chesterton heeft ditzelfde idee meermalen
uitgArerkt In de vergelüklng van den bol en
het kruis. Het symbool voor de vernieti
gende en verderfelüke kracht van het be
perkte menechenverstand, dat alles zeil
meent te kunnen doen, is de bol. Ze Is
beperkt en gesloten In zich; als ge er te veel
in stopt, barst ze. Het symbool voor de ex
pansieve en levenbrengende kracht <van het
Christendom is het Kruis: verleng de
armen zoolang ge wilt, het blüft een kruis
en zal tenslotte heel de wereld omhelzen.
Ook het groote priesterhart van Ariëns was
steecS er op uit, zooveel mogelük mooie en
goede dingen te omvademen, te koesteren,
uit te broeien en te bezielen met nieuw le
ven. Ieder die hem tegen kwam, werd door
hem aangezet tot minsteps één waarhjk
onbaatzuchtlg-goede daad. Iedere goede
christelüke daad, van wie ze ook uitging,
werd door hem aangemoedlgd, gesteund met
al zijn geestkracht.
Hij begroef zün eigen talenten niet, maat
groef ze ook steeds bü anderen op. Hü heeft
er daarom ook altüd aan getwüfeld, of zui
nigheid wel een deugd was.
„Geld wordt pas mooi als het rolt: als het
wegrolt, ver van ons af tot eer van God ol
tot heil van de naaste. Maar dan wordt t
ook héél mooi; dan is er geen koper meer of
zilver, dan Is het allemaal goed en goud
oat blinkt tot in eeuwigheid. En dan is er
elgenlük rijkdom.” Dat is een woord van
hem zelf.
Hoe zuiver Evangelisch gedacht! Waar is
nu de Minderbroeder, die zich zün H. Vader
en dezen echten Tertiaris herinnerend, eens
een oogenbllk ophoudt met over het zesde
gebod te keer te gaan en op dit thema een
wie preeken houdt? Laten wü van Ariëns
wat actualiteit leeren!
De derde spreuk op zün muur luidde:
»Als maar Christus gepreekt wordt!”
O hoe dikwüls wordt dit Paulünsch prin
ciep in ’t gewoel van 't katholiek organisa-
tleleven vergeten! BUna eiken dag komen
et is nu ruim aes weken geleden, dat lk
heel rustig aan m’n ontbijt zat, toen de
kamerdeur openvloog en Prins, m’n jong”
fox-terrler. naar binnen rende, gevolgd door
m a hospita, die. met een mattenklopper ge
wapend. jacht scheen te maken op iets wat
Prins in z’n bek droeg en dat een jong haantje
bleek te zün. panklaar nog wel.
„Nu ia het genoeg!” riep de vertoornde Juf
frouw Bells met schelle stem, „Ik heb dat ake
lige beest nu al twee maanden in hui* en in
dien tijd meer schade aan m’n meubelen en
gordijnen gehad, dan in de heele rijftlen jaar
dat ik getrouwd ben. En nu pakt hü de haantjes
onder m’n handen weg. Bovendien heb ik de
kamer boven; gisteren aan een münheer ver
huurd; die beer wil rustig wonen. Ik sta er
dus op, juffrouw Last, dat u dien hond weg
doet, ander* zal ik u de kamer moeten op
zeggen."
Ik had in dien tüd gelegenheid gehad m’n
mond leeg te eten en begon met vuur Prins te
verdedigen en na een welsprekend pleidooi en
een nog welsprekender gebaar, waarbü een
rijksdaalder uit m’n portemonnale naar die van
juffrouw Bells verhuisde, werd de kwestie bü-
gelegd. Prins en ik mochten allebei bhjven, on
der voerwaarde dat ik „het beest." zooals m’n
hospita zei, behoorlük zou opvoeden.
De boosdoener zelf zat onder den divan en
knabbelde tevreden op de resten van t haantje,
dat elgenlük voor mü bestemd was.
Tegen een uur of elf verscheen een verhuis
wagen voor de deur. „Kijk Prins." zei lk tegen
m’n lieveling, „daar komt de nieuwe boven
buurman.”
Heelemaal juist was dit niet, want het eenlge
wat lk te zien kreeg waren een paar lange
beenen in een grijs flanellen broek. De rest
ging schuil achter hoog opeengestapelde doo
sen en een muziekinstrument in foedraal.
Prins gromde kwaadaardig
„Stil," beval lk. „Je mag niet grommen tegen
mannen met muzikale eigenschappen.”
Prins hield z’n kop schuin, alsof hü zeggen
wou: „Vind JU muziek maar leuk, ik heb liever
een haantje," en hapte naar een vlieg.
Toen juffrouw Bells me ’s avonds thee bracht,
vertelde ze dat de nieuwe huurder Daniël Kamp
heette en haar diner erg geroemd had Ik keek
nauweUjks op van m’n boek bü deze belang
wekkende mededeellng en juffrouw Bell»
zweeg, gegriefd door mün gebrek aan belang
stelling. Ze snoof minachtend en verliet de
kamer.
Rustig las ik door, tot ik eensklaps gestoord
werd door klanken van boven. Ik hoorde een
cither, waarbü mannenstem niet onver-
dienstelük zong. Opeens ging nu m’n belang
stelling naar m’n buurman uit, want ook lk
bespeelde dit instrument. Na een poosje ha
perde er boven iets. Wat getokkelneen,
dat was niet goed.
Snel haalde lk m’n Instrument voor den dag
en speelde zoo luid ik kon het refrein van:
„Wateertraum”, waarop de man zoo zat te
tobben. Even pauze en na eenlg zoeken klonk
boven weer de mannenstem met vlot accom
pagnement.
Den avond daarop speelden Daniël en ik
samen op het trapje der veranda. Het klonk
aandoenlük mooi. Prins kwam bü on* liggen
en gromde niet meer. Zoo speelden we de heele
week. Het ging prachtig. Als Daniël zdtig: „Ou
ter Mond, du gehst so stille", dan antwoordde
lk met een „Farandolle", waarna een duet uit
,1’ArMslenne" volgde.
En toen, ja toen, kwam die ongeluksavond.
Weer zaten we op het trapje van de veranda,
toen ik opeens uit een van EMniël’s zakken een
toto van mü sag puilen, die een uur geleden
nog op m’n tafel lag Toen ik hem daarop at
tent maakte, zeide hü: „Zie maar dat je "r
terug krügt. Ik vind haar mooi."
Hü had nog niet uitgesproken, toen lk me
met een snellen greep van de kiek meester
maakte. Er volgde een wilde ren door den tuin.
Op het oogenbllk dat de foto mü ontrukt werd
hoorde ik Daniël een kreet van pün slaken
„Au! au!” riep hü, en bovendien nog een lee-
lüke verwensching. Meteen was ik vrü en toen
ik me omkeerde, zag ik hoe Prins met zn
scherpe tanden Daniël’s broek en ook z’n kuit
te pakken bad. Maar in plaats dat ik me llef-
derük over den gekwetste heen boog, om z’n
wond nader te beküken, schoot ik in een lach,
omdat het zoon potsierlük gezicht was. Prins,
nüdig brommend, met een stuk broekspüp in
z’n bek en de arme Daniël, woedend naar z’n
heen kijkend, waaromheen een paar grüze lap
pen fladderden. Ik schaterde het uit.
Toen werd Daniël Kamp nüdig.
„JU staat te lachen, als die lamme hond me
bilt." beet hü me toe. ..Het schünt je niet te
kunnen schelen, of lk een gat In m’n been heb
en ik dacht nog wel dat Je wat om megaf. Nu
is alles tusachen ons uit!”
Hü draaide zich met een ruk om en sloeg de
deur met een harden slag dicht.
Ik was ineens uitgelachen. ..Jouw schuld.”
foeterde lk tegen Prins; „jouw schuld dat het
uit is.”
Prins hoorde het woord „uit" en sprong uit
gelaten tegen me op Hü keek me aan, alsof
hü zeggen wilde: een wandeling heb ik toch
zeker wel verdiend, na m’n heldhaftige
dediging van de vrouw.
Maar ik was danig uit m’n humeur,
weg. mormel.” riep ik boos.
Maar waarom moest Daniël zoo uitvallen?
Het was toch zeker niet mün schuld, dat hü
er. met z’n broekspüp aan flarden, zoo grap
pig uitzag Nu. hü móest maar weer goed wor
den. Ik zou de minste niet zün.
Zoo glnuen een paar ellendige dagen voorbij,
's Avonds was het doodstil in huls. Ik las een
we de menschen tegen, die al zün ze het
meest elementaire egoïsme te boven, toch
een hopeloos begrensde belangenpolitlek
bedrüven en voor hun kleine kringetje de
hoofdzaak, waar 1 Al om gaat uit t oog
verliezen. Ook dit is elgenlük egoïsme, hoe
wel er meer flatteerende namen voor zün
uitgevonden. Het is zoo vaak een carica-
tuur van de Evangelische naastenliefde die
steunt op en worstelt In de liefde tot den
voor alle menschen mensch geworden God.
Als maar Christus gepreekt wordt! Of het
nu een Verkenner is, of een KJ V.’er, of nu
een Predikheer van beroep of een oud moe
dertje of een socialist met een „anima na-
turallter Christiana” dit doet, daar geeft
Ariëns niet om. Hü verheugt er zich om, hü
sticht er zich aan, hü verspreidt de preek!
Er zün Franciscanen, die uit briefwisse
ling, die ze met hem gevoerd hebben, con-
cludeeren, dat hü van de Franciscusge-
dachte en speciaal van de Drde Orde veel
heil voor Kerk en Maatschappü verwachtte.
En dat deed hü ook. Hü was niet voor niets
een vurig Tertiaris en een trouw lezer en
overdenker van de desbetreffende en on
dubbelzinnige Pauselüke documenten. Maar
hü verwachtte hiervan voor Gods Kerk
niet het eenlg heil. Menige Predikheer kan
getuigen hoe hü evenzeer het goede en
mooie In het Dominlcaansch apostolaat
wist te waardeeren, terwül er vennoedelük
r.og menig Jezuïet is, die hem enthousiast
heeft hooren spreken over de Ignatiaansche
ascese en het Retraltewerk.
Dat beteekent nu niet, dat de Doctor
koste wat het kost een allemansvriend
wilde zün, en ook niet, dat er geen vaste
lün In zün „spiritualiteit” te vinden was,
neen dat beduidt, dat hü een uiterst ruim
denkende geest was, dat hü den waren
sensus cathollcus bezat, dat Is: Katholiek
was, universeel als de Paus zelf.
„Als maar Christus gepreekt wordt.”
Ariëns was daarom ook een vriend van al
onze nieuwe Jeugdbewegingen. Hü heeft
indertüd Quickborn gesteund en hü heeft
de Utrechtsche Heem vaart zelf geleid. Hü
was enthousiast over den Eucharistlschen
Kruistocht in Breda, maar begreep ook heel
goed, dat met al die nieuwe verschünlngs-
vormen van de oeroude Katholieke Actie de
reeds bestaande instellingen In Gods Kerk
nog niet verouderd waren- Op hoeveel ver
schillende wüzen wist hü Christus te pree
ken!
Door zün Apologetische Vereenlglng Pe
trus Canisius, als groote promotor van de
hernieuwde Mlssie-actle, als propagandist
van de Liturgische beweging, van het Zie-
kenapostolaat, van wat al niet
We moeten den grooten Ariëns niet ver
geten op 7 Augutus.
P. ELPIDIU8 BRUNA O -F.M.
zei hü- „Precies. Juist. Een
Interessant en wonderlük aing.
is zeker. En een certificaat ook al....
Chineesch. zie lk. Ik ben u werkelük zeer ver
plicht Mr Crook Ik ben u zeer verplicht.’
Deze houding van een erkend kunstkenner
gat Harvey Crook eenigszln* te denken. W*«r
was liet gepasslonneerde enthousiasme de blina
klnderlüke vreugde, die zoo duldelük In mr.
Clifton's brief hadden gesproken van het
groote verlangen, waarmede hü naar de ken
nismaking met dit stuk Chlneescne kunst had
uitgezien? Het waren woorden van iemand, die
voldoende opvoeding bezit, om iets te kunnen
bewonderen, wat hem in geenen deele interes
seert, al werden ze met veel emphaae en
warmte gesproken.
„Ik heb het in China op den kop getikt,”
Ik hoorde uw auto aarkomen
‘k zelf ,nB*r naar de deur se-
el' U moet mü verontschuldigen, maar
huishoudster 1» een beetje ’ingesteic’ en
keukenmeid heeft haar iltgaansavond
P^ouëel kon ik me ongelukkig genoeg
Laat mü even uw hced aan-
altijd een echte rommel in mün
bibll* heek en lk vrees, dat mün kachel niet
meer brandt." zei de praatzieke oude heer.
We kunnen daarom beter In de eetkamer zün.
Pas op. hier is een trapje.”
Overal viel het Crook op, dat ^iet huis er
zeer behoorlük uitzag. Prettige meubels die van
veel smaak en welstand getuigden en alle muren
behangen met groote en kostbare schllderüen.
Bü het licht van eéh enkele lamp zag de eet
kamer er groot en somber uit. Maar in een
ommezien werden de kandelaars op den
schoorsteenmantel aangestoken en een uiterst
gezellige kamer straalde nu In het vrlendelüke
kaarslicht. Rond de eettafel met zün dikke
póoten stond een stel schitterend vroeg
gothleke stoelen met fün besneden ruggen. I
tatie had plaats gehad, maar dit deed hü niet
en wel uit dezelfde overweging waarom andere
journalisten, wien hun redactie niet* gevraagd
had. in het geheel niet Informeerden. Immers,
afgezien, dat er nog belangrUkere onderwerpen
aan de orde zün. men kon nooit weten.
Het staat vast, dat het wel eens meer te voor
gekomen. dat cabaret-artteten zün gearresteerd
(b.v. Finck van de Katakombe, die nu weer vrü
te naar men zegt), dies ware het op zich zelf
toch niet volstrekt onmogelük dat ook met
Clalre Waldoff lets was gepasseerd en wie wil 1
nü zonder noodzaak de kans loopen te worden
gesignaleerd als iemand, die een zeer büzondere
belangstelling koestert voor gearresteerde per
sonen? Voordat de categorische tegenspraak
kwam, begonnen velen de geruchten te gelooven,
maar een vriend van mü. wlen lk het verhaal
vertelde, had weer een vriend en die vriend had
weer een tante, die een kennis van Clalre Wal
doff te en evenals zü te Berchtesgaden vertoef
de. De tante schreef haar neef een briefkaart
en Clalre Waldoff schreef daarbühartelüke
groeten. ZU moet dus leven. Zoo kon lk door toe
val met stelligheid tegenspreken dat zü dood
was.
Dat deze verschillende geruchten over haar
dood Clalre Waldorff schade zullen berokkenen
geloof lk niet. Integendeel, als zü met Augustus
weer In Scala optreedt, gaat Iedereen hooren
naar Clalre, van wie men had gevreesd, dat men
haar zou moeten missen en die men toch be
houden heeft. Ik ga er heen uit voldoening, om
dat lk ten opzichte van haar heb geboft.
Geen bof, maar het tegendeel heb ik gehad
met een bericht over Otto Gebtlhr, Angela 8al-
loker, Emll Jannlngs en Brigitte Helm. Van de
drie eersten heb lk verteld, dat hun afstamming
aan een nader onderzoek werd onderworpen en
dat zü hangende dat nader onderzoek niet kon
den spelen. Ik wist, dat Amerikaansche collega’s
zulks hadden gemeld van deze en van nog an
dere tooneetepelers en ook waar deze collega’*
het gehoord hadden en dat leek mU een goede
bron. Evenwel liet ik het bericht loopen. totdat
ik plotseling eert wenk kreeg, dat het vla de
Engelsche bladen naar Europa terugkeerde en
daar een mensch een mensch. een journalist
een journalist te en Ik op dat oogenbllk een ge
sprek met de courant reeds had aangemeld, gaf
ik het door.
Ik ben echter na ruggespraak met gezagheb
bende züde overtuigd dat het onjuist te en con
stateer nu dus op gezag van deze züde het
volgende
Aan de volstrekte arische afkomst van Ge-
btihr. Salloker en Jannlngs te nooit getwüfeld,
laat staan dat te dien opaichte een nieuw on
derzoek Is Ingesteld. Zü hebben steeds door
kunnen spelen en wel speelt Jannlngs in ,J3er
Herrscher". een film van de N D.D8., terwül
Salloker gelük bekend in de Festsplele te Hei
delberg heeft meegewerkt. Voor Gebtlhr wordt
nog een rol gezocht, maar ook aan zün arische
eigenschappen heeft nimmer twUfel bestaan,
noch te hem in verband daarmede tüdelük het
spelen verboden. Brigitte Helm heeft meege
speeld in „Eln idealer Gatte”, een film van de
Terra, die eerlang uitkomt. Wel te zü op twee
plaatsen in het buitenland geweest, maar ge
vlucht was zü geenszins. ZU bevindt zich te
Berlün. Of zU haar straf (wegens het veroor
zaken van een auto-ongeluk) - zal uitzitten, te
evenwel nog niet definitief beslist. Deze feiten
sullen wellicht even goed overtuigen, als de
mededeellng van het D. N. B.. volgens hetwelk
eenieder die zulke
strafbaar maakt.
Of de menschen die aanvankelük deze ge
ruchten hebben verspreid, iets tegen de betrok
ken kunstenaars hadden, weet lk niet. Maar
stellig kan zulk een gerucht als het gelük thans
in dit geval, onjuist blükt. slecht* de aantrek
kingskracht van de betrokken kunstenaars ver
meerderen. Dus als de films met Jannlngs enz.
komen, gaat ze zien met het bewustzün dat deze
artlsten geheel ten onrechte zün verdacht niet
voor honderd procent arisch te zün.
Intusschen te vandaag een honderd procent
arische filmman. Zeyn, uit de Fachschaft ver
wijderd. omdat hü zich als reclame-ariër en
strooman had willen laten gebruiken door den
joodschen regisseur Reich. Een film door Reich
geregisseerd had in Dultschlapd moeten worden
toegelaten, doordat zü in schün zou zün gere
gisseerd door Zeyn. Naar wü uit de „Angriff”
meenen te moeten opmaken, werd dit bekok
stoofd in Café Imperial te Weenen. maar blük-
baar te het afgehoord en uitgelekt.
1723 Aug. Gereserveerd.
25—28 Aug. Huishoudsters H. H. Geestelüken.
28—31 Aug Dames OnderwUzeressen.
313 Sept. Congregatie Roermond.
7—10 Sept J d. Azenray. Beegden, Haelen,
Nunhem. Maasnlel.
Herkenbosch, Herten,
Hom. Mellck, 8t. QdiUënberg.
Bwalmen.
21—34 Sept. Neer. Posterholt, Vlodrop, Thom,
Wessem.
Echtenbosch, Heel, Llnne, Mont-
foort, Ohe en Laak, Roosteren.
duceerd worden door de volgende personen:
Maastricht: Paul V, d. Hove, St. Pleters-
kade 12.
Eüsden: Sjeng Spekkens, Dorpstraat 1».
Heerlen: Mlchel Cryns, Saroleastraat 71.
Sittard: Harrle van Bommel. Rüksweg Z. 55.
Roermond: Willy Smeet*. Godsweerdersingel8
Venlo: Karei de Vries, Lomstraat 33.
Op den Landdag zün alle belangstellenden
en abituriënten welkom.
De sjeik gaf een bevel en eenlge mannen
vertrokken om na eenlge
een paar Uzeren staven
waarvan ze de uiteinden
legden. De stuurman werd wit om
neus.
Inmiddels was Pietje door het lawaai
wakker geworden en nieuwsgierig als hü
was. wilde hü eens weten wat dit te be
duiden had. Voorzichtig stak hü zün hoofd
door de tentopening en gluurde om zich
heen.
legde Crook iflt. ,Jn Soochow. Ik ruilde het tegen
een manuscript, dat lk toch nergens anders
kwüt zou kunnen raken en waarmede ik eigen
lijk eten beetje in mün maag zat. Een exjieit
in Japan was er nog al over in de wolken U
weet natuurlük wel. dat de vrocg-Chlnees^he
kunst in Japan meer belangstelling en waar-
deering vindt dan in China zelf
„Zoo? Ja. natuurlük. natuurlük. zeker?
zeker, zoo te het. Buitengewoon, vindt u niet?
Ik weet werkelük geen woorden te vinden oni u
mün dankbaarheid te betuigen voor de buiten
gewone vriendelükheid die u mü bewezen hebt
om heelemaal uit Southampton hierheen te
komen, teneinde mü dit.ding te laten zien.
Werkelük mr. Crook, u hebt mü beschaamd
gemaakt!"
„U schreef over enkele copieën. die u bezat
en die u zoo gaarne met het origineel wilde
vergelükten Wellicht
„Ha. natuurlük. zeker, zeker.
pel staan. Hü
keek me onver
schillig aan en
vroeg met een ef
fen gezicht:
„Zou ik mis
schien m'n schoen
terug kunnen
krijgen? Ik kan zóó moeilük gaan tennissen.
Die hond van jou heeft hem weggepakt.”
„Ik ben bezig.” antwoordde Ik even effen,
„maar Prins zit onder den divan. Als je mis
schien zelf ook even wilt bukken, krijgen we
hem wel.”
Daniël dook onder den divan. Ik ook. en op
hetzelfde moment zagen we sterretjes. We wa
ren op een zeer onzachte manier met onze
hoofden tegen elkaar opgebotst.
Toen de pün wat bedaard was, hield Daniël
teruggaf. Aan
gemeenplaats ten beste gegeven, dat
nagedachtenis van den overledene
zegening zal blijven en
Van I
Duiven bü Arnhem slaagden de volgende leer
lingen voor
a
