den daq van Met twee kameraadjes op avonturenreis Het Fransche vreemdelingenverkeer Ml VA CANTIE-REGLEMENT VOLKOMEN OMMEKEER HET VERDWENEN ELFTAL llllllllllll WOENSDAG 7 AUGUSTUS 1935 Radiokabel van 2*200 kilometer Zij kwamen niet schoolzender Is zwart het zwaarst? Adem in den zak! Verdoovende middelen a Scherp contrast aan de Rivièra Ontvoering van Fran ciscanen Overblijfselen van oude stad ontdekt Zebrarennen in Kaap stad Niet de buitenlander, doch de kleine spaarzame Fransche „rentenier” begint te reizen De robijn van Nana-Sahib Vroolijke Radio-Zater- dagmiddag schlktheld tot werken door TT MJ een ongeval met T? OKfl MJ *erüea van een band dde beenen of belde oogen vJkZ«“ doodelljken afloop a. een voet of een oog AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL De Eiffeltoren als vertrok opend zou worden, bleek slechts komen de conferentie robijn b x r ik hem willen zelf dacht een odfcen- geecltenk kon aanbieden. juist door Arthur Morrison De Duftsche radio kan op een Kroot succes wyzen door den „Vrooiyken uitgezonden door den zender De arme oude ziel een beetje maar het is nog allesbehalve go-d u niet een erg eigenaardig geluld protest, oplegt Uit de Vereenlgde Staten werden 1S1 buiten landers verbannen, daar zij zich schuldig ge maakt hadden aan den handel in verdoovende middelen, aan het maken van vateche munten en andere zware delicten. Ohne Spatz' verdraagt elkander. Handelt naar uw goed verstand. Weest geen stugge egoïsten In on» mooi vacantie-land! enkele mijner kostbaarheden moeten Zoo wilde ik ook in Pendjab den „Seraphte" van de hand ranger», et vuur. I Voorzichtig sloop hU naderbij. Wat was dat, zag hij goed’ Het was de lange stuur man. Plet gaf een schreeuw van blijdschap en rende op zijn makker toe. Deze'was ook zeer verrast toen hij Piet voor zich zag staan. Dat was een blijdschap. Vooral toen Piet hoorde dat Wletje ook in het kamp was. Duizenden medicamenten zijn er tegen zee ziekte. Weinigen daarvan helpen, als het wer kelijk er op aankomt. Nu verraadt plotseling professor Kerr, aan de staatsuniversiteit van California verbonden, dat hij een onfeilbaar middel ontdekt heeft: een eenvoudlgen krulde- nierszak namelijk. Men moet dezen papieren zak slechts vijftig deren met een feest moest gevierd worden, waarvoor hij aan zijn mannen bevelen uit deelde. De stuurman vond het t beste om maar af te wachten; als 1 te raar toeging, zou hU er altijd nog ’n stokje voor kunnen stekenToen ze den volgenden morgen wakker werden, kwam de sjeik Wletje uit de tent roepen. Zaterdagmiddag", w Keulen. Deze vroolijke middag met het lustige trio en de tooverlantaarn verheugt zich in een zoodanige populariteit, dat men in de warenhuizen en het verkeer op straat kan bemerken, dat het stiller wordt, natuurlijk in de allereerste plaats In de bakermat van de vroolijke beweging, Keu len. Doch de liefhebbers van dit programma zijn over het geheele Duitscbe Rijk verspreid, die van dien middag genieten door de radio. In Rijnland zelf is m^s er zoo mede ingenomen, dat men extra-trelnen naar Keulen laat loopen om de voorstellingen zelf te kunnen bijwonen. Niet weken, doch reeds maanden te voren zijn de plaatsen voor deze voorstellingen uit verkocht! Het vroolijke trio, bestaande uit Rudl Rsuker, Hans Balcher en Karl Wilhelm, zal persoonlijk optreden op de binnenkort te hou den groote radio-tentoonstelling te Berlijn. Vier Franctecaansche missionarissen, die In een kolonie van lepralijders werkzaam waren, zijn in de buurt van Tat Sien-Loe. in het Wes telijk deel der Chlneesche provincie TJjetjoean, door bandieten ontvoerd. Twee van hen. waarvan er één ernstig ziek is, werden weer vrijgelaten, doch de beide an deren zijn meegevoerd. Verder is omtrent deze beide priesters nog niets bekend. nHIIIIIIIIIIIIKIHMIllllllllllllllllllllllltlIllllIHMIlimilllllllHllllinilllHC «■n nieuwe, vreemde gewaar- kenner van Oostersche kunst. Even groote voorwerpen van verschillende kleur komen ons verschillend zwaar voor en als bijzonder zwaar moet klaarblijkelijk het zwart worden beschouwd Door geleerden werden proe- ven genomen over deze verschillende uitwerkin gen der kleuren en ze kwamen tot de volgende conclusieacht personen schatten van zeven even groote kistjes het zwarte als het zwaarste; op, een na het zwaarst scheen het roode te zijn daarop volgde het blauwe, het groene, het gele en het witte kistje; een bontgestreept werd ver schillend beoordeeld. De Invloed der kleuren gaat zoover, dat een zwart kistje van 300 gram ge wicht voor zwaarder wordt aangezien, dan een wit van 350 gram. Nadat men een tijd lang geloofde, dat aehra's zich in het algemeen niet laten temmen, ge lukte het ten slotte toch ze aan zadel en teugel te gewennen. Niettemin geheel en al huisdier schijnen ze toch niet te worden, dat toont een zebra-wedren in Kaapstad. Er nou- rten 33 zebra's meedoen en de start liep ook met moeite en geduld goed van stapel. Maar voordat de eerste bocht bereikt was en het pu bliek volgens gewoonte begon, zijn meening door luide uitroepen te uiten, werden de dieren schuw, steigerden, sloegen achteruit en liepen in alle mogrlijke richtingen, slechts niet op het doel af. Een enkelen ruiter gelukte het zyn zebra eindelijk in de gewenschte richting te brengen, maar toen hij aan de eindstreep kwam, had hij anderhalf uur noodig gehad en nu wei gerde men hem den prijs te betalen, dien hij toch waarlijk met meer moeite veroverd had, dan de meeste andere renners. voor mond en neus houden en steeds tn den rak in- en uitademen De lucht in den zak wordt dan langzamerhand kooldloxyde en dit is zooals men weet een zeer werkzaam middel tegen zeeziekte. Men behoeft dus slechts in den zak te ademen, als men tenminste niet vóór het begin van deze ademgyninastlek ziek teverschijnselen begint te vertoonen. Maar ook dér. vervult de zak. zij het dan ook in een ander opzicht, prachtig haar taak! dus geen gelegenheid vinden om de eigendom men van hun heer te helpen zoek maken Alleen die ramen zijn een eeuwige kwelling voor mijn brave huishoudster. Hebt u die ramen al ge zien? Natuurlijkhet valt iedereen op. Tusschen twee haakjes, over mijn huishoudster gesproken, als u my nogmaals even wilt ver ontschuldigen, zou ik gaarne «’Hen informee- ren hoe het met die arme ziel staat. Ze heeft het wel meer. Ken soort llchta griepaanvallen, maar ze weet er rich dapper doirhcen ie slaan Neemt u met niet kwalijk. U kunt zich wellicht een oogenblik onledig houden met de de d’ngen tot 'k terug ben.” Ditmaal bleef hij wat langer weg Do kleeden waren dicht en zacht, maar Crook had erg scherpe ooren en het kwam hem voor, dat zijn gastheer niet verder gegaan was dan een deur die zich enkele meters van dese kamer moest bevinden. Terwijl Crook in de half verlichte kamer zat te wachten, kwam er een groote zwarte kat langs de deur binnen Ze spon en stsarde hem enkele oogenbllkken met groote foaloreacee- rende oogen asn. Toen verdwessn ze met «acnte rhythmteche stappen achter 'n paar zware boek- deelen. Op hetzelfde oogenblik kwam er een tamelijk kort geluld uit een of andere naburige kamer zwak, maar in dit stille huls toch opmerkelijk duldeiffk Het nad iets weg van hot breken van een stok BiJns op hetzelfde oogenblik kwam de vrién delijke grfjse heer weer binnen. De omstandigheid dat Noorwegen een zoo groote lengte besté, heeft altijd 'n groeten hin derpaal gevormd voor een goede radioverbin ding over het geheele land. Daartoe had men niet alleen een buitengewoon groot aantal zen ders noodig. doch ook een ongemeen langen kabel. om de .afzonderlijke zenders te verbin den met de centrale In Oslo Jaren lang heeft men zich beholpen met de bovenleidingen van de telefoon, die echter bij de vele zware stormen en geweldigen sneeuw val vaak onbruikbaar werden. Meer dan twéé jaar geleden ging men er toe over, een speclalen. voor radlo-overbrengst ge- schikten kabel te leggen, die een lengte heeft van niet minder dan 2300 kilameter en de hoofdstad Oslo verbindt met den verst In het Noorden gelegen zender te VadsO. Dit Noor- sche ..radio-kanaaF' is thans gereed gekomen, roodst men kon overgaan tot het nemen van proeven, met het oog op de afzonderlijke tus- schenversterkers In den loop van Augustus zal de kabel definitief in dienst worden gesteld. Natuurlijk is de kabel zoodanig ingericht, dat Hj niet alleen voor radio kan dienen, doch ook voor telefonie en telegrafie* Van de lengte kan men zich een voorstelling maken, als men weet, dat hy van Oslb tot Rome sou reiken. Waarde bosch- en heid Weest toch kwistig met Tracht tot stof en asch te maken 't Schoonste plekje der natuur. Schep een echt barbaarschen chaos Op de mooiste, stilste plek. Doezen, schillen en papieren: Smijt maar neer vóór uw vertrek! Fietst luidruchtig-onbekommerd Met zijn tienen naast elkaar. En brengt door uw nonchalance U en anderen tn gevaar. Oij. chauffeurs en motorrijders: Toont een» wat gij eigenlijk kunt; Rijdt maar raak: waarom aan anderen Oök wat weg-gebruik gemind? Houdt de reeks van ongelukken In haar ouden, droeven stand. Zorgt in uw vacantiedagen Voor copie in ome krant. Kortom, gij vacantie-gasten Doet of gij alleen bestaat Denkt niet aan uw medemenschen. En sticht veel vacantie-kwaad. In de lijn van de reorganisatie van de Fran sche radio is de zender van den Eiffeltoren. de oudste Fransche zender, aangewezen voor v hoolultsendingen Ook thans, gedurende de lange Fransche schoolvacantles, is daarin geen onderbreking gekomen en zendt de Eiffeltoren op weekdagen een vacantle-achoolprogramma uit, en wel des morgens voor de lagere en des aionds voor de hoogere school. In hoofdzaak is deze uitzending bedoeld als voorbereiding voor scholieren, die niet door hun laatste examens zijn gekomen en nu door mid- de' van de radio om zoo te zeggen gratis hulp- onderwys krijgen. Des Woensdagmiddag» wordt verder een Dultache taalcursus uitgezonden. De Fransche pers begroet deze nieuwe rege ling met groote instemming en verkondigt de meening, dat zij er- in hooge mate toe zal bij dragen. om de belangstelling van de jongeren voor de radio aan te wakkeren. Nu echter, nu de touristen op de Ttallaanache devlezen-belemmering beginnen te letten, ho pen de Franschen op een wederopleven van hun badplaatsen en de hotels en pensions van hun hoofdstad' Niet zonder afgunst heeft men tn Parijs de succesvolle pogingen gadegeslagen, die in Dultschland gedaan werden om het vreemdelingenverkeer te bevorderen. Men ge looft nog steeds, dat dit slechts een kwestie van propaganda is en niet ook tegelijk die van een goede organisatie en een tegemoetkomende houding tegenover den vreemdeling. Wanneer het echter zou gelukken, de Fran schen te bewegen om meer dan tot nog toe in hun eigen moots land te reizen, zou een groot deel der badplaatsen van een bankroet gered worden. De Fransche jeugd, die een heel an dere, zooveel sportiever loopbaan volgt dan ooit tevoren, zal zeker ook in de toekomst op een heel andere manier reizen dan de hengelaar en de Zondagsjager Dit alles is slechts een ge deelte van de groote structuur-wyziglng. die er in het Fransche volk heeft plaats gevonden, en die ook tot uitdrukking komt in de onrust, wel ke het land verdeelt in twee kampen. Prachtige uitnoodlgingen had men gedrukt voor alle 1000 zaken-eigenaars van Southwark. Onder leiding van den burgervader zou een congres van winkeliers plaats vinden, waarbij hel actueele probleem der concurrentie geza menlijk besproken zou worden! De burge- meester was echter van plan de goede gelegen heid te benutten voor een collecte, ten behoeve van een klein, vrijwillig belastingtondsje.. Daarvan hadden de 1000 ultgenoodigden het vermoeden gekrêién. Toen het congres nu ge opend zou worden, bleek, dat van de 1000 ge- noodlgden 999 niet verschenen waren De ééne man. die gekomen was. wilde zeggen, dat hij niet komen kon! De burgemeester verklaarde toen voor verdaagd Hij wil in den herfst een nieuwe poging wagen. De stuurman vernam van Plet. dat de sjeik wat Engelsch verstond en weldra had hy dezen alles verteld van de schipbreuk, t verdwijnen der kinderen enz. De sjeik lach te harteiyk om het feit, dat hy den stuur man voor Rossig» Dwaas had ver sleten. Allkalla vond dat het weerzien der kln- ijk. daar heb je Jef Rupert." zei Maud Northover tot haar vader. op het terras van hun hotel te Delhi wat verkoeling zochten na de hitte van den dag ..Leuk, we schijnen hem overal te moeten ont moeten." „Ja kind." lachte de rijke bankier. ,.als een Jongeman een vader en z'n lieftallige dochter half Voor-Ir.dlè door, op den voet volgt, dan heeft hij zeker wat in den zin. Ik geloof in ieder geval hiet. dat hij het op m ij n aardig gezicht voorzien heeft." Maud bloosde en zweeg. Een poosje later kwam Jef Ruppert het terras opgewandeld en boog diep voor mijnheer Northover en diens dochter. Het was een slanke jongeman met een gericht vol wilskracht, als onder-commtesarte van politie, speciaal belast met de contróle cp de inlandsché polltle-bureaux Het duurde geen vtff minuten, of een bediende kwam met een kaartje Maud nam het aan en las halfluid: ..Nana-Sahib O ja. is dat niet die aardige man. dien we in Pendjab ontmoet hebben, vader’ Laat hem binnenkomen Rupert fronste z’n voorhoofd. ..Hij Is een zeer voorkomend man." lichtte Maud hem In. ..die in Europa is opgevoed. Als hij niet donker getint was, zou men hem voor een Europeaan houden." „Wat is die Nana eigenlijk?" vroeg Rupert. Dat weet ik niet. Weet u het misschien, vader?" Ik zou het ook niet precies kunnen zeggen." antwoordde de bankier. ..maar me dunkt dat hy een soort Maharadja is." Op dit oogenblik trad de hooge bezoeker zelf binnen. Nana-Sahib deelde mee. dat hij ver nomen had dat mijnheer Northover en z'n lief tallige dochter in dit hotel vertoefden Hij had zich gehaast hen te bezoeken, om hen uit te noodtgen met hem te dineeren. Voordat de bankier nog tets had kunnen zeg gen. had Maud reeds voor haar vader en zich zelf de uttnoodlging aangenomen. Het huis van Nana-Sahib lag in een der mooiste gedeelten van Delhi en leek wel het paleis van een vorst Het was met overdadige Oostersche weelde ingericht en men kon geen stap doen zonder nieuwe kostbaarheden te ontdekken. Men zat na het diner gezellig tezamen, toen op een bepaald oogenblik Bas Northover den voornamen inboorling aankeek, waardoor deze met een gllmlaclf informeerde waaraan hij die belangstelling te danken had. „Ik heb Indertijd gelaatskunde bestudeerd en nu kan ik niet nalaten ieder gezicht een beetje nauwkeurig te beschouwen, vooral wanneer dit. zooals bij u het geval te. bijzondere kenmerken heeft." „En wat zitn dat voor kenmerken, ate ik vra gen mag?" vroeg Nana-Sahib. wien men het kon aanzien, dat deze bijzondere belangstelling hem nu Juist niet over-welkom was. ..Het te mogelijk." antwoordde de bankier dat ik t verkeerd heb. maar ik moet me al sterk vergissen, ate u geen verzamelaar bent." Op het gebronsd gelaat van den gastheer verscheen een breede glimlach ..Inderdaad.” lachte hü. „en zeer merkwaar dig. Ik ben een, verzamelaar. Wel te mijn col lectie niet meer het tiende deel van wat ze vóór den oorlog was. maar ze te nog belang rijk. Door de tijdsomstandigheden gedwongen heb ik c. verkoopen beroemden doen.” I Jf“na-8ahlb klapte in de handen en direct verscheen een bediende, tot trien hy een paar woorden richtte. Even later kwam deze terug met een kleine cassette, die hy z'n meest-r overhandigde. Deze maakte ze open en voor de oogen van mijnheer Northover en diens dochter fonkelde een robyn. niet bijzonder groot, maar met een gloed van een oog ver blindende pracht. Het scheen dat de bankier het kleinood trilde knopen, grant na eenlge oogenbllkken vroeg hy: En wat Is de prys van dit prachtstuk’’ „De waarde wordt op 25 000 pd. st. geschat, maar men kon my nergens meer dan 5000 pond w J iets doet de Franschman in den zomer |V dan hengelen, en in den herfst zoo nu en 3 dan op de jacht gaan. Vele boeken zjjn over deze zeden en gebruiken geschreven. In derdaad, wanneer men langs de Seine en meer nog. langs de vele, stille, aardige riviertjes tn t centrum van het land loopt, zitten overal de onbeweegiyke. verstyfde figuren der hengelaars aan het water. Men zou byna gelooven, dat er in Frankrijk spoedig geen vteschen meer in de rivieren zullen zyn, daar de Fransche rivler- vtechstand in het afgeloopen Jaar door de groote droogte en de.tengevolge van gebrekklgen watertoevoer optredende, vergroote gevaren van besmetting van het water door fabriekswater geladen beeft. Des te grooter te de tevredenheid, <tet er dit jaar een beetje meer water en dus ook meer vteschen zijn. Daarby is niet de gevangen vtech. doch veel eer de bezigheid van het hengelen op zichzelf de hoofdzaak, evenals het schieten en het zwer ven door de herfstachtige velden er veel meer op aan komen dan de karige bult van den huis waarts keerenden Zondagsjager. Met het baden la het nu weliswaar in den zomer een beetje an ders. De groote badplaatsen der Riviera en aan de Atlantische kust, zooals Deauville en meer nog Biarritz, genoten reeds honderd jaar ge leden een goeden naam. Weliswaar was het ba den in den ouden tyd een aangelegenheid der groote wereld en niet van den kleinen maar nu hebben de sneeuwsftioenen en badpak Frankrijk evenzoo veroverd als gi man. het ----_ndere conservatieve landen. Het duideiykst drukt zich dit nu aan de Riviera uit. De atlantlsche baden waren reeds in de na-oorlogsjaren misschien Fraitecher dan de Riviera, al hielden de prins van Wales en de hooge Engelsche adel daar maandenlang te Biarritz verbluf. De Noord- Franschen verkiezen hun badplaatsen in Nor mandie met de heeriyke oude steden tusschen Rouaan en St. Malo En de Mont 8t. Mlchel z»l niet slechts een Intiem zeebad, doch wel altijd een der mooiste plaatsen der Europeesche kust blijven Dit vestlngelland met de kerk die ver uitziet over de zee te uniek. De Riviera behoorde tot voor kort byna uit sluitend aan de Engelschen, Amerikanen en Dultschers. Nu staan echter sedert 1931 de hotelpaleizen aan de Riviera verlaten. Reeds lang worden niet meer de sprookjesachtige prij- sen gevraagd, die eenmaal den kleinen man het oponthoud in deze reusachtige gebouwen on- mogeltjk maakten. Men beeft de tering naar de nering gezet, maar het hielp desondanks niet veel. Zeer zeker biyven ook nog in deze crisis jaren vele duizenden Angeteaksers de Riviera trouw, ze kunnen van dit unieke strand en zyn mengeling van natuur en kunst niet scheiden. Nauwelyks te er img.een plekje In Nteaa, dat niet door een pgrofiachtlg gebouw wordt inge- homen. Maar deze weinige duizenden Angel- ■aksefs kunnen niet den stroom vervangen, dié vroeger over de Riviera kwam. Monte Carlo is sedert lang verlaten. De ge- beele wereld kent de financieele gesteldheid van het verrukkeiyke nest in de rotsen, met zijn heeriyk park. Ook de nieuwe leenlngen zullen den achteruitgang niet kunnen verhinderen. Het is jammer, dat deze werkelyk mooie plaat sen. die nu door de rust eigenlyk pas draagiyk geworden zyn, als tot straf voor de luxe en den hoogmoed der jaren van hoog-conjunctuur bijna angstig vermeden worden door hén, die thans naar de Riviera trekken. Er is namelijk een volkomen ommekeer in het Fransche vreemdelingenverkeer ontstaan. Niet de buitenlander, doch de kleine, spaarzame Pranschman uit den middenstand, tot voor kort de vermaarde ..rentenier begint te reizen. Aan de Riviera ontstaat daardoor een scherp contrast. De groote plaatsen, die tot in de kleinste Inzonderheden op het vreemdelingen verkeer zyn Ingesteld en hun prijzen verlaagd hebben, staan leeg, terwyi de kleine, omliggen de plaatsen overvol zyn en hierdoor de pryzen automatisch de hoogte in dryven. TuSschen Toulon en Nlzza liggen een aantal aardige kleine badplaatsen, die thans byna uitsluitend door Franschen uit den middenstand bezet zyn Men ziet af van comfort en men is er afkeerlg van. naar de groote plaatsen met de leegstaan de pronkerige pensions te gaan. Mogeiyk. dat dit mettertyd wat siyt, maar nu Is het op vallend. Niet voor niets stond op het nieuwe program ma van de regeerlng Laval naast de zware *a- lariskortlngen ook de oprichting van een cen trale instelling tot het weer doen opleven van het vreemdelingenverkeer, zooals de Italianen reeds sedert langen tyd bezitten. Niet alleen da Riviera, maar nog veel meer Parys klaagt over .La crise" Het dure leven In Frankrijk, de voortdurende onrust in het land met zyn eeuwige demon straties, dit alles droeg er niet toe by. het land •anlokkeiyk te maken voor de vreemdelingen. Volgens een bericht uit Nairobi' heeft een ^tallaansche onMekkings-expedltie. die onder leiding staat van commandeur Del Orande. de Bterbiyfselen ontdekt van een oude AfrUuian- sche stad in de na by heid van Engaruka in Tanga Njika. Onder andere heeft men onge veer 4000 steenen hulzen gevonden, die voor het meerendeel drie vertrekken bevatten. De stad zelf heeft een uiteriyk van een ter rasvormig gebouwde vesting. In het nabygelegen dal ontdekte men groote steenen graven, waarvan echter slechts één het skelet van een mensch bevatte. Tokayer by zyn eten te drinken Dat was toch een glas dat men met veel ceremonieel na den rnaaltyd voorzatte. Maar Crook had slechte één doel en daarom baloot hy alle critlek ter- zyde te stellen. Even later kwam zyn gastheer reeds met de groote flesch terug Die droeg hy niet zorg vuldig in twee handen, zooals een echt wjjnllef- h« bber zou hebtwn gedaan. Neen, hy slingerde het ding tamelyk onverschillig in zyn rechter hand. die het boven aan den hals omklemd bield Hier heb je ze." Bel hy. de flcach met «en smak neerzettend. die een echten Kenner op hetzelfde oogenblik radeloos zou hebben ge maakt. „Het spyt me dat ik er niet meer van gekocht heb. nu ik zie dat u er zoon smaak In hebt, want ze waren belachelijk goedkoop." Hy haalde uit het kabinet een kurketrekker te voorachyn en probeerde d« fleech open te krygen Toen bemerkte Crook plotseling dat zyn handen, die voor minder fyn werk dan het arrangeeren van de tafel vast genoeg gebleken weren, zoo trilden, dat hy tot viermaal naast het lak en de kurk stak, voordat hy elndeiyk het midden had gevonden. „Laat my het even van u ovememen." set Crook, die met beide handen dese unieke gw- legvnheid aangreep. -Ik heb een buitengewoon stevige hand en een oude kosteiyke wyn ate deze kan niet voorzichtig genoeg worden be handeld (Wordt vervolgd» Dat was een pracht gelegenheid. „Ja." zei Crook, „zegt u dat wel Ik heb dat gisteren nog gehoord, toen ik met den waard sprak over uw buitengewone liefde vooi Oos- terache 'kunst Men vertelde me. dat u by Lawson zen kakemono had gekocht en dat u tegeiykertyd beslag had weten te leggen ou een van de elf fleaschen Keizerlijken Tokayer wyn. die daar door eert Amerikaan en zyn dochter op de veiling waren gegooid Dat te toch aeker wel een buitengewoon mooie dag voor u geweest. Een kakemono, tegen een spoel en een ei en een fleach Kelserlijze Tokayer op c*»n koop toe." „O Ja, die Tokayer!” De oogen van den kleinen heer schoten weer vuur, alsof er plotse ling een grandioze gedachte door ryn gewet flitste. ..De Tokayer! Wat een geluk dat u my daar aoo heeriyk aan herinnert We zulten eens openen, mr. Crook Een zal ik de fleech even voor u „Gelukkig niet op alot,” mompelde hy. „Om de waarheid te keggen was ik Juist een jacht *«n het maken op myn eigen sleutels, toen ik u hoorde aankomen en ik sou ae graag spoedig “hlg vlncfen. daar ik ze om een andere reden onmlddeliyk noodig heb. Hier zyn de... de dingen, ziet u wel?" De laden van het kabinet pu.lden Inderdaad Japenache en Chlneesche rollen en de Iriize heer greep links en recht» In de kost- stuktam. haalde te tameiyk ruw te voor- •ohyn. rolde ze even uit, maar geen enkele ®**1 werd hy in die beweging ondersteund Crook s blyde erkennen van een der «enoemde copteén naar Mokkel. •Het spyt me werkelUk, dat myn verzame- «ng zoo buitengemeen slordig te. En toch zou “nog vee) meer zoek raken. Indien tk me de lende van dienstpersoneel op den hals haalde **»tad het een buitengewoon nuttige maat- tvkvl om hun aantal aoo te beperken dat zy.v— w. v-- Bzuwe^ks den tyd hebben om het hoog- »Dr moet u werkelyk allernederigst om ver- voor het huishouden te verrichten on I geving smeelcen," nel hy. „Maar u begrijpt Klokslag zeven uur werd Nana-Sahib aange- toen beider, dlend en gebruikten de belde heeren het diner. Daarna gingen ze naar de rookkamer, om de afgesproken transactie te verrichten. Nana- Sahib haalde het étui uit z'n zak en gat dit aan mynheer Northover. Deze reikte een bun deltje bankbiljetten ter waarde van 5000 p. st aan z'n gast over. De bankier bekeek den steen en knikte voldaan; het was werkelyk een prachtjuweel. Toen Nana-Sahib de biljetten had nageteld, nam hy nog even het etui ter hand, streelde den robyn ilef- koeend. alsof het hem moeite kost te er van te scheiden en gaf het daarna met een diepe buiging aan den nieuwen eigenaar De Indische edelman vertrok en Northover Het z'n gast met veel plichtplegin gen uit. Precies 11 uur was hy aan de boot en nog geen 10 minuten later kwamen z'n dochter en Jef Rupert opgewonden z'n hut binnen stormen. „Is het waar, mynheer, wat Maud me zoo even vertelde, dat u van Nana-Sahib een robijn gekocht hebt?" vroeg de onder-commissaris haastig „Ik durf er alles onder verwedden, dat hy u een vatechen steen in de handen gestop; heeft." •Laten we toch niet te vlug oordeelen," luidde het kalme antwoord van den bankier, en hy haalde het étui uit z'n zak. ..We zullen zien." En hy onderzocht den steen. ,Je hebt ge!(Ji." eel hy. altyd even rustig. .JHI te vatech „Gauw nu!" riep Rupert. ..We kunnen nog net de politie waarschuwen „Dat zouden we kunnen doen," sprak myn heer Northover. nog altyd even kalm, „maar dat te niet noodig. want hier te de echte steen.” En tot verbazing van de twee anderen, bracht hy uit z'n zak den bloedrooden robyn te voor schijn. „Kyk." glimlachte hy. terwijl de stoomfluit tuist het vertrek aankondigde. „toen tk gisteren het gezicht van Nana-Sahib bestudeerde, zag tk. dat hij een ras-bedrieger moest wezen. Daarom ging ik vanmorgen naar een bevriend juwelier, dien tk nog van New-York kende en v («telde hem de geschiedenis Deae Het me toen verschillende steenen alen, keurig nagemaakt t'aar de beroemdste edeteteenen. Als vriend stond hy me de „copie" van den robyn .jBera- phls" voor 100 pond af. Ik nam me voor dub bel op m'n hoede te zyn. Toen Nana-Sahib me dan ook van avond het étui met den echten robyn overhandigde, verwteselde Ik ongemerkt- terwyi hij de bankbiljetten natelde, den echten steen voor een Imitatie, aoodat Ik in elk geval aeker was van het bezit van den echten Even later nam hy nog even het étui ter hand om afscheid van z'n kostbaar kleinood te nemen en toen verwteselde hij met een snelle hand- beweging de eene Imitatie tegen de andere. Nu zou Ik z'n gezicht wel eens «rillen zien, als hy bemerkt, dat hy me tenslotte voor het be drag van slechts 5000 pond toch nog den ech ten steen verkocht heeft, die zeker meer dan 15.000 pond waard te" de moeliyke positie, wanrin Ik geplaatst ben, nietwaar? beter nu, hoor. Hebt gehoord?" Crook wilde juist antwoorden, toen een schaduw in de deuropening schoof vlak langs den ouden heer heen. Hy sprong met een ver schrikt gelaat opzjj „Wat wat dat?" riep hy uit. Eo toen byna fluisterend voegde hy eraan voe: Het was de kathet te dc kat.' En Inderdaad het was de kat. dis door zyn meer vertrouwde tegefkwoordighe>d den m^d had gevonden om uit hur schuilhoek te voer- schyn te komen en hem van achter was ge naderd Ze sprong tegen zyn rug op en' wikte biykbaar op zyn schouder gaan zitten. De grUae man greep een van de beschilderde zyd -n rollen en sloeg wild om zich heen om het dier vsn zich af te slaan. Dit sprong met een echel miauw op den grond en verdween in de don o re gang Toen wendde de gryze heer zich wederom tot Crook. „Ik begin <Fn laatsten tljtd verschrikkeiyk zenuwaohtlg te worden," zei hy. „en de kleinste dingen maken me al nerveus u moet dit uitingen van een excentriek heer maar mor Hef nemen, mr. Crook. Maar waar had ik het cok al weer over? O ja. over myn hiuahoudster De goede ziel heeft me rust noch duur gelaten Ze wude met alle geweld hebben dat ik u b«t een of ander sou aanbieden. Tk heb uw de mentie vanavond al voor zooveel dingen moet- n Inroepen, dat u me zeker ook wel da tekort- hem vanavond oogenblik. dan halen Crook kreeg wording. Deze HHHVHHIl die zich gisteren In syn brief In aUe opzichten voordeed als een bezadigd en geleerd man. die zich byna ultalultend interaaeeerde voor antieke voorwerpen en een bijzondere kennis aan den dag legde van Chlneesche schilderijen, doch er vandaag aoo goed als niets van wtet en er zich aelfs voor wachtte om de namen van zyn eigen waardevolie doeken te noemen verried op het oogenblik een optnerkeiyke onwetendheid ala kenner van wynen Want wie sou het In «yn hoofd halen om ouden Ketaeriykra ATT T7 A C1 °P el^n *nEevoI&® veraekeringsvoorwaarden teggn ■fAI «I <r« /A-DVxl w 1 Y O ongevallen verzekerd voor een der volgend* ultkeetjngen Ï7 *7Cïr| bV levenslang* geheele oni 1 f wVJe" verlies van belde armen. I komingen In dit opalcht zult willen vergeven Er te een stuk koude kip tn Je keuken en Indien u met my terug wilt gaan nsar de eet kamer. zal Ik het onulteprekelUk genoegen heo- twn tegeiyk gastheer en butler te zyn. Het zag er In alles naar uit dat deae eigen aardige man Inderdaad reeds alle belangstelling voor de kakemono, die Crook had meegebracht verloren had Er bleef dus niets anders over, dan dr kwestie van den Tokayer oo het apift te brengen en het biykbaar uiterat primitieve diner zou daar In leder geval wel aanleiding toe geven. Crook bepaalde zich dus tot het allerzwak»’* dat de etiquette iemand nu eenmaal en volgde zyn zonderlingen gastheer naar de eetkamer Daar zat hy In het feeateiyke licht van de vele kaarsen, terwlll de kleine man telkens met dc lamp heen en weer liep van de kamer naar de keuken en terug en zoo langzamerhand «lies in orde bracht voor een eenvoudig Koud souper. Wat den wyn betreft." zet hy Ineens „heeft u nog byzondere voorkeur! Ik geloof, dot ik u werkelyk alles kan voorzetten, wat u maar wenacht. uitgenomen enkele al te zeld zame kruiken Ik ben niet zoon hartstochte- Hlke verzamelaar van wynen als van die andere voorwerpen, waarmede u mijn huis als bezaaid ziet, maar toch heb Ik in den loop der jaren een tameiyk volledigen wynkelder weten te krtlgen. W(|n koopen te meer een kwrstle ven geluk en Inzicht dan van geld Ik heb soms Iteel bysondere kansen gekregen." Bij den aantang der vacantie Schrijf ik u dit reglement. Zorgt dat gij het in practijk brengt En het goed van buiten kent Weden, omdat er zoo'n groot risico asn ver bonden te en men de kans loopt het niet meer kwijt te raken. U elet. een zakenman ben ik niet, anders had Ik die byzonderheid wel ver zwegen „Voor 5000 pond zou koopen." zei Maud's vader. „U?” vroeg Nana-Sahib verwonderd „Ja Wanneer u my tenminste als koopman zou willen accepteeren." De voorname Inboorling blik na. „Om u de waarheid te zeggen, doe Ik niet graag taken met vrienden, maar ter wille van u hier keek hy Maud aan zou ik hem we! willen afstaan Ik zou zelfs willen, djt Ik hem uw dochter ate een geecHenk kon aanbieden maar dit laten m'n financiën op dit oogenbUk. helaas, niet toe." „Dnn te de zaak in orde." sprak mynheer Northover opgewekt. Morgen zal ik direct met de bank spreken over de uitbetaling Zou u mis schien morgenavond by ona kunnen komen di neeren en dan de casaette meebrengen." „Uitstekend. Ik beloof u. dat ik op tyd zal zyn." Den volgenden morgen verliet Bas Northovtr het hotel, om naar hy zeide, verschillende boodschappen te doen en met de bank de geld kwestie te regelen. Jef Rupert veroocht hy, zich dien dag met z'n dochter bezig te houden, daar hy nog denzelfden dag zou vertrekken en nog verscheidene zaken had af te'tloen Aan de boot zou men elkaar dan 's avonds wel treffen.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1935 | | pagina 11