den daq
van
Met twee kameraadjes op avonturenreis
Het Fransche vreemdelingenverkeer
Ml
VA CANTIE-REGLEMENT
VOLKOMEN OMMEKEER
HET VERDWENEN
ELFTAL
llllllllllll
WOENSDAG 7 AUGUSTUS 1935
Radiokabel van 2*200
kilometer
Zij kwamen niet
schoolzender
Is zwart het zwaarst?
Adem in den zak!
Verdoovende middelen
a
Scherp contrast aan de
Rivièra
Ontvoering van Fran
ciscanen
Overblijfselen van oude
stad ontdekt
Zebrarennen in Kaap
stad
Niet de buitenlander, doch de
kleine spaarzame Fransche
„rentenier” begint
te reizen
De robijn van
Nana-Sahib
Vroolijke Radio-Zater-
dagmiddag
schlktheld tot werken door TT MJ een ongeval met T? OKfl MJ *erüea van een band
dde beenen of belde oogen vJkZ«“ doodelljken afloop a. een voet of een oog
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
De Eiffeltoren als
vertrok
opend zou worden, bleek
slechts
komen
de conferentie
robijn
b
x
r
ik
hem
willen
zelf
dacht
een odfcen-
geecltenk kon aanbieden.
juist
door Arthur Morrison
De Duftsche radio kan op een Kroot succes
wyzen door den „Vrooiyken
uitgezonden door den zender
De arme oude ziel een beetje
maar het is nog allesbehalve go-d
u niet een erg eigenaardig geluld
protest,
oplegt
Uit de Vereenlgde Staten werden 1S1 buiten
landers verbannen, daar zij zich schuldig ge
maakt hadden aan den handel in verdoovende
middelen, aan het maken van vateche munten
en andere zware delicten.
Ohne Spatz' verdraagt elkander.
Handelt naar uw goed verstand.
Weest geen stugge egoïsten
In on» mooi vacantie-land!
enkele mijner kostbaarheden moeten
Zoo wilde ik ook in Pendjab den
„Seraphte" van de hand
ranger»,
et vuur.
I
Voorzichtig sloop hU naderbij. Wat was
dat, zag hij goed’ Het was de lange stuur
man. Plet gaf een schreeuw van blijdschap
en rende op zijn makker toe. Deze'was ook
zeer verrast toen hij Piet voor zich zag
staan. Dat was een blijdschap. Vooral toen
Piet hoorde dat Wletje ook in het kamp
was.
Duizenden medicamenten zijn er tegen zee
ziekte. Weinigen daarvan helpen, als het wer
kelijk er op aankomt. Nu verraadt plotseling
professor Kerr, aan de staatsuniversiteit van
California verbonden, dat hij een onfeilbaar
middel ontdekt heeft: een eenvoudlgen krulde-
nierszak namelijk.
Men moet dezen papieren zak slechts vijftig
deren met een feest moest gevierd worden,
waarvoor hij aan zijn mannen bevelen uit
deelde. De stuurman vond het t beste om
maar af te wachten; als 1 te raar toeging,
zou hU er altijd nog ’n stokje voor kunnen
stekenToen ze den volgenden morgen
wakker werden, kwam de sjeik Wletje uit
de tent roepen.
Zaterdagmiddag",
w Keulen. Deze
vroolijke middag met het lustige trio en de
tooverlantaarn verheugt zich in een zoodanige
populariteit, dat men in de warenhuizen en
het verkeer op straat kan bemerken, dat het
stiller wordt, natuurlijk in de allereerste plaats
In de bakermat van de vroolijke beweging, Keu
len.
Doch de liefhebbers van dit programma zijn
over het geheele Duitscbe Rijk verspreid, die
van dien middag genieten door de radio. In
Rijnland zelf is m^s er zoo mede ingenomen,
dat men extra-trelnen naar Keulen laat loopen
om de voorstellingen zelf te kunnen bijwonen.
Niet weken, doch reeds maanden te voren
zijn de plaatsen voor deze voorstellingen uit
verkocht! Het vroolijke trio, bestaande uit Rudl
Rsuker, Hans Balcher en Karl Wilhelm, zal
persoonlijk optreden op de binnenkort te hou
den groote radio-tentoonstelling te Berlijn.
Vier Franctecaansche missionarissen, die In
een kolonie van lepralijders werkzaam waren,
zijn in de buurt van Tat Sien-Loe. in het Wes
telijk deel der Chlneesche provincie TJjetjoean,
door bandieten ontvoerd.
Twee van hen. waarvan er één ernstig ziek
is, werden weer vrijgelaten, doch de beide an
deren zijn meegevoerd. Verder is omtrent deze
beide priesters nog niets bekend.
nHIIIIIIIIIIIIKIHMIllllllllllllllllllllllltlIllllIHMIlimilllllllHllllinilllHC
«■n nieuwe, vreemde gewaar-
kenner van Oostersche kunst.
Even groote voorwerpen van verschillende
kleur komen ons verschillend zwaar voor en als
bijzonder zwaar moet klaarblijkelijk het zwart
worden beschouwd Door geleerden werden proe-
ven genomen over deze verschillende uitwerkin
gen der kleuren en ze kwamen tot de volgende
conclusieacht personen schatten van zeven
even groote kistjes het zwarte als het zwaarste;
op, een na het zwaarst scheen het roode te zijn
daarop volgde het blauwe, het groene, het gele
en het witte kistje; een bontgestreept werd ver
schillend beoordeeld. De Invloed der kleuren gaat
zoover, dat een zwart kistje van 300 gram ge
wicht voor zwaarder wordt aangezien, dan een
wit van 350 gram.
Nadat men een tijd lang geloofde, dat aehra's
zich in het algemeen niet laten temmen, ge
lukte het ten slotte toch ze aan zadel en
teugel te gewennen. Niettemin geheel en al
huisdier schijnen ze toch niet te worden, dat
toont een zebra-wedren in Kaapstad. Er nou-
rten 33 zebra's meedoen en de start liep ook
met moeite en geduld goed van stapel. Maar
voordat de eerste bocht bereikt was en het pu
bliek volgens gewoonte begon, zijn meening door
luide uitroepen te uiten, werden de dieren
schuw, steigerden, sloegen achteruit en liepen
in alle mogrlijke richtingen, slechts niet op het
doel af. Een enkelen ruiter gelukte het zyn
zebra eindelijk in de gewenschte richting te
brengen, maar toen hij aan de eindstreep kwam,
had hij anderhalf uur noodig gehad en nu wei
gerde men hem den prijs te betalen, dien hij
toch waarlijk met meer moeite veroverd had,
dan de meeste andere renners.
voor mond en neus houden en steeds tn den
rak in- en uitademen De lucht in den zak
wordt dan langzamerhand kooldloxyde en dit
is zooals men weet een zeer werkzaam
middel tegen zeeziekte. Men behoeft dus slechts
in den zak te ademen, als men tenminste niet
vóór het begin van deze ademgyninastlek ziek
teverschijnselen begint te vertoonen. Maar ook
dér. vervult de zak. zij het dan ook in een
ander opzicht, prachtig haar taak!
dus geen gelegenheid vinden om de eigendom
men van hun heer te helpen zoek maken Alleen
die ramen zijn een eeuwige kwelling voor mijn
brave huishoudster. Hebt u die ramen al ge
zien? Natuurlijkhet valt iedereen op.
Tusschen twee haakjes, over mijn huishoudster
gesproken, als u my nogmaals even wilt ver
ontschuldigen, zou ik gaarne «’Hen informee-
ren hoe het met die arme ziel staat. Ze heeft
het wel meer. Ken soort llchta griepaanvallen,
maar ze weet er rich dapper doirhcen ie slaan
Neemt u met niet kwalijk. U kunt zich wellicht
een oogenblik onledig houden met de de
d’ngen tot 'k terug ben.”
Ditmaal bleef hij wat langer weg Do kleeden
waren dicht en zacht, maar Crook had erg
scherpe ooren en het kwam hem voor, dat zijn
gastheer niet verder gegaan was dan een deur
die zich enkele meters van dese kamer moest
bevinden.
Terwijl Crook in de half verlichte kamer zat
te wachten, kwam er een groote zwarte kat
langs de deur binnen Ze spon en stsarde hem
enkele oogenbllkken met groote foaloreacee-
rende oogen asn. Toen verdwessn ze met «acnte
rhythmteche stappen achter 'n paar zware boek-
deelen. Op hetzelfde oogenblik kwam er een
tamelijk kort geluld uit een of andere naburige
kamer zwak, maar in dit stille huls toch
opmerkelijk duldeiffk Het nad iets weg van hot
breken van een stok
BiJns op hetzelfde oogenblik kwam de vrién
delijke grfjse heer weer binnen.
De omstandigheid dat Noorwegen een zoo
groote lengte besté, heeft altijd 'n groeten hin
derpaal gevormd voor een goede radioverbin
ding over het geheele land. Daartoe had men
niet alleen een buitengewoon groot aantal zen
ders noodig. doch ook een ongemeen langen
kabel. om de .afzonderlijke zenders te verbin
den met de centrale In Oslo
Jaren lang heeft men zich beholpen met de
bovenleidingen van de telefoon, die echter bij
de vele zware stormen en geweldigen sneeuw
val vaak onbruikbaar werden.
Meer dan twéé jaar geleden ging men er toe
over, een speclalen. voor radlo-overbrengst ge-
schikten kabel te leggen, die een lengte heeft
van niet minder dan 2300 kilameter en de
hoofdstad Oslo verbindt met den verst In het
Noorden gelegen zender te VadsO. Dit Noor-
sche ..radio-kanaaF' is thans gereed gekomen,
roodst men kon overgaan tot het nemen van
proeven, met het oog op de afzonderlijke tus-
schenversterkers In den loop van Augustus zal
de kabel definitief in dienst worden gesteld.
Natuurlijk is de kabel zoodanig ingericht, dat
Hj niet alleen voor radio kan dienen, doch ook
voor telefonie en telegrafie* Van de lengte kan
men zich een voorstelling maken, als men weet,
dat hy van Oslb tot Rome sou reiken.
Waarde bosch- en heid
Weest toch kwistig met
Tracht tot stof en asch te maken
't Schoonste plekje der natuur.
Schep een echt barbaarschen chaos
Op de mooiste, stilste plek.
Doezen, schillen en papieren:
Smijt maar neer vóór uw vertrek!
Fietst luidruchtig-onbekommerd
Met zijn tienen naast elkaar.
En brengt door uw nonchalance
U en anderen tn gevaar.
Oij. chauffeurs en motorrijders:
Toont een» wat gij eigenlijk kunt;
Rijdt maar raak: waarom aan anderen
Oök wat weg-gebruik gemind?
Houdt de reeks van ongelukken
In haar ouden, droeven stand.
Zorgt in uw vacantiedagen
Voor copie in ome krant.
Kortom, gij vacantie-gasten
Doet of gij alleen bestaat
Denkt niet aan uw medemenschen.
En sticht veel vacantie-kwaad.
In de lijn van de reorganisatie van de Fran
sche radio is de zender van den Eiffeltoren. de
oudste Fransche zender, aangewezen voor
v hoolultsendingen Ook thans, gedurende de
lange Fransche schoolvacantles, is daarin geen
onderbreking gekomen en zendt de Eiffeltoren
op weekdagen een vacantle-achoolprogramma
uit, en wel des morgens voor de lagere en des
aionds voor de hoogere school.
In hoofdzaak is deze uitzending bedoeld als
voorbereiding voor scholieren, die niet door hun
laatste examens zijn gekomen en nu door mid-
de' van de radio om zoo te zeggen gratis hulp-
onderwys krijgen. Des Woensdagmiddag» wordt
verder een Dultache taalcursus uitgezonden.
De Fransche pers begroet deze nieuwe rege
ling met groote instemming en verkondigt de
meening, dat zij er- in hooge mate toe zal bij
dragen. om de belangstelling van de jongeren
voor de radio aan te wakkeren.
Nu echter, nu de touristen op de Ttallaanache
devlezen-belemmering beginnen te letten, ho
pen de Franschen op een wederopleven van
hun badplaatsen en de hotels en pensions van
hun hoofdstad' Niet zonder afgunst heeft men
tn Parijs de succesvolle pogingen gadegeslagen,
die in Dultschland gedaan werden om het
vreemdelingenverkeer te bevorderen. Men ge
looft nog steeds, dat dit slechts een kwestie van
propaganda is en niet ook tegelijk die van een
goede organisatie en een tegemoetkomende
houding tegenover den vreemdeling.
Wanneer het echter zou gelukken, de Fran
schen te bewegen om meer dan tot nog toe in
hun eigen moots land te reizen, zou een groot
deel der badplaatsen van een bankroet gered
worden. De Fransche jeugd, die een heel an
dere, zooveel sportiever loopbaan volgt dan ooit
tevoren, zal zeker ook in de toekomst op een
heel andere manier reizen dan de hengelaar
en de Zondagsjager Dit alles is slechts een ge
deelte van de groote structuur-wyziglng. die er
in het Fransche volk heeft plaats gevonden, en
die ook tot uitdrukking komt in de onrust, wel
ke het land verdeelt in twee kampen.
Prachtige uitnoodlgingen had men gedrukt
voor alle 1000 zaken-eigenaars van Southwark.
Onder leiding van den burgervader zou een
congres van winkeliers plaats vinden, waarbij
hel actueele probleem der concurrentie geza
menlijk besproken zou worden! De burge-
meester was echter van plan de goede gelegen
heid te benutten voor een collecte, ten behoeve
van een klein, vrijwillig belastingtondsje..
Daarvan hadden de 1000 ultgenoodigden het
vermoeden gekrêién. Toen het congres nu ge
opend zou worden, bleek, dat van de 1000 ge-
noodlgden 999 niet verschenen waren De ééne
man. die gekomen was. wilde
zeggen, dat hij niet komen kon!
De burgemeester verklaarde
toen voor verdaagd Hij wil in den herfst een
nieuwe poging wagen.
De stuurman vernam van Plet. dat de
sjeik wat Engelsch verstond en weldra had
hy dezen alles verteld van de schipbreuk, t
verdwijnen der kinderen enz. De sjeik lach
te harteiyk om het feit, dat hy den stuur
man voor Rossig» Dwaas had ver
sleten.
Allkalla vond dat het weerzien der kln-
ijk. daar heb je Jef Rupert." zei Maud
Northover tot haar vader.
op het terras van hun hotel te Delhi wat
verkoeling zochten na de hitte van den dag
..Leuk, we schijnen hem overal te moeten ont
moeten."
„Ja kind." lachte de rijke bankier. ,.als een
Jongeman een vader en z'n lieftallige dochter
half Voor-Ir.dlè door, op den voet volgt, dan
heeft hij zeker wat in den zin. Ik geloof in
ieder geval hiet. dat hij het op m ij n aardig
gezicht voorzien heeft."
Maud bloosde en zweeg. Een poosje later
kwam Jef Ruppert het terras opgewandeld en
boog diep voor mijnheer Northover en diens
dochter. Het was een slanke jongeman met een
gericht vol wilskracht, als onder-commtesarte
van politie, speciaal belast met de contróle cp
de inlandsché polltle-bureaux Het duurde geen
vtff minuten, of een bediende kwam met een
kaartje Maud nam het aan en las halfluid:
..Nana-Sahib O ja. is dat niet die aardige
man. dien we in Pendjab ontmoet hebben,
vader’ Laat hem binnenkomen
Rupert fronste z’n voorhoofd.
..Hij Is een zeer voorkomend man." lichtte
Maud hem In. ..die in Europa is opgevoed. Als
hij niet donker getint was, zou men hem voor
een Europeaan houden."
„Wat is die Nana eigenlijk?" vroeg Rupert.
Dat weet ik niet. Weet u het misschien,
vader?"
Ik zou het ook niet precies kunnen zeggen."
antwoordde de bankier. ..maar me dunkt dat
hy een soort Maharadja is."
Op dit oogenblik trad de hooge bezoeker zelf
binnen. Nana-Sahib deelde mee. dat hij ver
nomen had dat mijnheer Northover en z'n lief
tallige dochter in dit hotel vertoefden Hij had
zich gehaast hen te bezoeken, om hen uit te
noodtgen met hem te dineeren.
Voordat de bankier nog tets had kunnen zeg
gen. had Maud reeds voor haar vader en zich
zelf de uttnoodlging aangenomen.
Het huis van Nana-Sahib lag in een der
mooiste gedeelten van Delhi en leek wel het
paleis van een vorst Het was met overdadige
Oostersche weelde ingericht en men kon geen
stap doen zonder nieuwe kostbaarheden te
ontdekken.
Men zat na het diner gezellig tezamen, toen
op een bepaald oogenblik Bas Northover den
voornamen inboorling aankeek, waardoor deze
met een gllmlaclf informeerde waaraan hij die
belangstelling te danken had.
„Ik heb Indertijd gelaatskunde bestudeerd en
nu kan ik niet nalaten ieder gezicht een beetje
nauwkeurig te beschouwen, vooral wanneer dit.
zooals bij u het geval te. bijzondere kenmerken
heeft."
„En wat zitn dat voor kenmerken, ate ik vra
gen mag?" vroeg Nana-Sahib. wien men het
kon aanzien, dat deze bijzondere belangstelling
hem nu Juist niet over-welkom was.
..Het te mogelijk." antwoordde de bankier
dat ik t verkeerd heb. maar ik moet me al
sterk vergissen, ate u geen verzamelaar bent."
Op het gebronsd gelaat van den gastheer
verscheen een breede glimlach
..Inderdaad.” lachte hü. „en zeer merkwaar
dig. Ik ben een, verzamelaar. Wel te mijn col
lectie niet meer het tiende deel van wat ze
vóór den oorlog was. maar ze te nog belang
rijk. Door de tijdsomstandigheden gedwongen
heb ik c.
verkoopen
beroemden
doen.”
I Jf“na-8ahlb klapte in de handen en direct
verscheen een bediende, tot trien hy een paar
woorden richtte. Even later kwam deze terug
met een kleine cassette, die hy z'n meest-r
overhandigde. Deze maakte ze open en voor
de oogen van mijnheer Northover en diens
dochter fonkelde een robyn. niet bijzonder
groot, maar met een gloed van een oog ver
blindende pracht.
Het scheen dat de bankier het kleinood trilde
knopen, grant na eenlge oogenbllkken vroeg
hy: En wat Is de prys van dit prachtstuk’’
„De waarde wordt op 25 000 pd. st. geschat,
maar men kon my nergens meer dan 5000 pond
w J iets doet de Franschman in den zomer
|V dan hengelen, en in den herfst zoo nu en
3 dan op de jacht gaan. Vele boeken zjjn
over deze zeden en gebruiken geschreven. In
derdaad, wanneer men langs de Seine en meer
nog. langs de vele, stille, aardige riviertjes tn t
centrum van het land loopt, zitten overal de
onbeweegiyke. verstyfde figuren der hengelaars
aan het water. Men zou byna gelooven, dat er
in Frankrijk spoedig geen vteschen meer in de
rivieren zullen zyn, daar de Fransche rivler-
vtechstand in het afgeloopen Jaar door de
groote droogte en de.tengevolge van gebrekklgen
watertoevoer optredende, vergroote gevaren van
besmetting van het water door fabriekswater
geladen beeft. Des te grooter te de tevredenheid,
<tet er dit jaar een beetje meer water en dus
ook meer vteschen zijn.
Daarby is niet de gevangen vtech. doch veel
eer de bezigheid van het hengelen op zichzelf
de hoofdzaak, evenals het schieten en het zwer
ven door de herfstachtige velden er veel meer
op aan komen dan de karige bult van den huis
waarts keerenden Zondagsjager. Met het baden
la het nu weliswaar in den zomer een beetje an
ders. De groote badplaatsen der Riviera en aan
de Atlantische kust, zooals Deauville en meer
nog Biarritz, genoten reeds honderd jaar ge
leden een goeden naam. Weliswaar was het ba
den in den ouden tyd een aangelegenheid der
groote wereld en niet van den kleinen
maar nu hebben de sneeuwsftioenen en
badpak Frankrijk evenzoo veroverd als gi
man.
het
----_ndere
conservatieve landen. Het duideiykst drukt zich
dit nu aan de Riviera uit. De atlantlsche baden
waren reeds in de na-oorlogsjaren misschien
Fraitecher dan de Riviera, al hielden de prins
van Wales en de hooge Engelsche adel daar
maandenlang te Biarritz verbluf. De Noord-
Franschen verkiezen hun badplaatsen in Nor
mandie met de heeriyke oude steden tusschen
Rouaan en St. Malo En de Mont 8t. Mlchel z»l
niet slechts een Intiem zeebad, doch wel altijd
een der mooiste plaatsen der Europeesche kust
blijven Dit vestlngelland met de kerk die ver
uitziet over de zee te uniek.
De Riviera behoorde tot voor kort byna uit
sluitend aan de Engelschen, Amerikanen en
Dultschers. Nu staan echter sedert 1931 de
hotelpaleizen aan de Riviera verlaten. Reeds
lang worden niet meer de sprookjesachtige prij-
sen gevraagd, die eenmaal den kleinen man het
oponthoud in deze reusachtige gebouwen on-
mogeltjk maakten. Men beeft de tering naar de
nering gezet, maar het hielp desondanks niet
veel. Zeer zeker biyven ook nog in deze crisis
jaren vele duizenden Angeteaksers de Riviera
trouw, ze kunnen van dit unieke strand en zyn
mengeling van natuur en kunst niet scheiden.
Nauwelyks te er img.een plekje In Nteaa, dat
niet door een pgrofiachtlg gebouw wordt inge-
homen. Maar deze weinige duizenden Angel-
■aksefs kunnen niet den stroom vervangen, dié
vroeger over de Riviera kwam.
Monte Carlo is sedert lang verlaten. De ge-
beele wereld kent de financieele gesteldheid van
het verrukkeiyke nest in de rotsen, met zijn
heeriyk park. Ook de nieuwe leenlngen zullen
den achteruitgang niet kunnen verhinderen.
Het is jammer, dat deze werkelyk mooie plaat
sen. die nu door de rust eigenlyk pas draagiyk
geworden zyn, als tot straf voor de luxe en den
hoogmoed der jaren van hoog-conjunctuur
bijna angstig vermeden worden door hén, die
thans naar de Riviera trekken.
Er is namelijk een volkomen ommekeer in het
Fransche vreemdelingenverkeer ontstaan. Niet
de buitenlander, doch de kleine, spaarzame
Pranschman uit den middenstand, tot voor
kort de vermaarde ..rentenier begint te reizen.
Aan de Riviera ontstaat daardoor een scherp
contrast. De groote plaatsen, die tot in de
kleinste Inzonderheden op het vreemdelingen
verkeer zyn Ingesteld en hun prijzen verlaagd
hebben, staan leeg, terwyi de kleine, omliggen
de plaatsen overvol zyn en hierdoor de pryzen
automatisch de hoogte in dryven. TuSschen
Toulon en Nlzza liggen een aantal aardige
kleine badplaatsen, die thans byna uitsluitend
door Franschen uit den middenstand bezet zyn
Men ziet af van comfort en men is er afkeerlg
van. naar de groote plaatsen met de leegstaan
de pronkerige pensions te gaan. Mogeiyk. dat
dit mettertyd wat siyt, maar nu Is het op
vallend.
Niet voor niets stond op het nieuwe program
ma van de regeerlng Laval naast de zware *a-
lariskortlngen ook de oprichting van een cen
trale instelling tot het weer doen opleven van
het vreemdelingenverkeer, zooals de Italianen
reeds sedert langen tyd bezitten. Niet alleen
da Riviera, maar nog veel meer Parys klaagt
over .La crise"
Het dure leven In Frankrijk, de voortdurende
onrust in het land met zyn eeuwige demon
straties, dit alles droeg er niet toe by. het land
•anlokkeiyk te maken voor de vreemdelingen.
Volgens een bericht uit Nairobi' heeft een
^tallaansche onMekkings-expedltie. die onder
leiding staat van commandeur Del Orande. de
Bterbiyfselen ontdekt van een oude AfrUuian-
sche stad in de na by heid van Engaruka in
Tanga Njika. Onder andere heeft men onge
veer 4000 steenen hulzen gevonden, die voor het
meerendeel drie vertrekken bevatten.
De stad zelf heeft een uiteriyk van een ter
rasvormig gebouwde vesting.
In het nabygelegen dal ontdekte men groote
steenen graven, waarvan echter slechts één het
skelet van een mensch bevatte.
Tokayer by zyn eten te drinken Dat was toch
een glas dat men met veel ceremonieel na den
rnaaltyd voorzatte. Maar Crook had slechte
één doel en daarom baloot hy alle critlek ter-
zyde te stellen.
Even later kwam zyn gastheer reeds met de
groote flesch terug Die droeg hy niet zorg
vuldig in twee handen, zooals een echt wjjnllef-
h« bber zou hebtwn gedaan. Neen, hy slingerde
het ding tamelyk onverschillig in zyn rechter
hand. die het boven aan den hals omklemd
bield
Hier heb je ze." Bel hy. de flcach met «en
smak neerzettend. die een echten Kenner op
hetzelfde oogenblik radeloos zou hebben ge
maakt. „Het spyt me dat ik er niet meer van
gekocht heb. nu ik zie dat u er zoon smaak
In hebt, want ze waren belachelijk goedkoop."
Hy haalde uit het kabinet een kurketrekker
te voorachyn en probeerde d« fleech open te
krygen Toen bemerkte Crook plotseling dat
zyn handen, die voor minder fyn werk dan het
arrangeeren van de tafel vast genoeg gebleken
weren, zoo trilden, dat hy tot viermaal naast
het lak en de kurk stak, voordat hy elndeiyk
het midden had gevonden.
„Laat my het even van u ovememen." set
Crook, die met beide handen dese unieke gw-
legvnheid aangreep. -Ik heb een buitengewoon
stevige hand en een oude kosteiyke wyn ate
deze kan niet voorzichtig genoeg worden be
handeld
(Wordt vervolgd»
Dat was een pracht gelegenheid.
„Ja." zei Crook, „zegt u dat wel Ik heb dat
gisteren nog gehoord, toen ik met den waard
sprak over uw buitengewone liefde vooi Oos-
terache 'kunst Men vertelde me. dat u by
Lawson zen kakemono had gekocht en dat u
tegeiykertyd beslag had weten te leggen ou
een van de elf fleaschen Keizerlijken Tokayer
wyn. die daar door eert Amerikaan en zyn
dochter op de veiling waren gegooid Dat te toch
aeker wel een buitengewoon mooie dag voor u
geweest. Een kakemono, tegen een spoel en
een ei en een fleach Kelserlijze Tokayer op
c*»n koop toe."
„O Ja, die Tokayer!” De oogen van den
kleinen heer schoten weer vuur, alsof er plotse
ling een grandioze gedachte door ryn gewet
flitste. ..De Tokayer! Wat een geluk dat u
my daar aoo heeriyk aan herinnert We zulten
eens openen, mr. Crook Een
zal ik de fleech even voor u
„Gelukkig niet op alot,” mompelde hy. „Om
de waarheid te keggen was ik Juist een jacht
*«n het maken op myn eigen sleutels, toen ik u
hoorde aankomen en ik sou ae graag spoedig
“hlg vlncfen. daar ik ze om een andere reden
onmlddeliyk noodig heb. Hier zyn de...
de dingen, ziet u wel?"
De laden van het kabinet pu.lden Inderdaad
Japenache en Chlneesche rollen en de
Iriize heer greep links en recht» In de kost-
stuktam. haalde te tameiyk ruw te voor-
•ohyn. rolde ze even uit, maar geen enkele
®**1 werd hy in die beweging ondersteund
Crook s blyde erkennen van een der
«enoemde copteén naar Mokkel.
•Het spyt me werkelUk, dat myn verzame-
«ng zoo buitengemeen slordig te. En toch zou
“nog vee) meer zoek raken. Indien tk me de
lende van dienstpersoneel op den hals haalde
**»tad het een buitengewoon nuttige maat-
tvkvl om hun aantal aoo te beperken dat zy.v— w. v--
Bzuwe^ks den tyd hebben om het hoog- »Dr moet u werkelyk allernederigst om ver-
voor het huishouden te verrichten on I geving smeelcen," nel hy. „Maar u begrijpt
Klokslag zeven uur werd Nana-Sahib aange-
toen beider, dlend en gebruikten de belde heeren het diner.
Daarna gingen ze naar de rookkamer, om de
afgesproken transactie te verrichten. Nana-
Sahib haalde het étui uit z'n zak en gat dit
aan mynheer Northover. Deze reikte een bun
deltje bankbiljetten ter waarde van 5000 p. st
aan z'n gast over. De bankier bekeek den steen
en knikte voldaan; het was werkelyk een
prachtjuweel.
Toen Nana-Sahib de biljetten had nageteld,
nam hy nog even het etui ter hand, streelde
den robyn ilef-
koeend. alsof het
hem moeite kost
te er van te
scheiden en gaf
het daarna met
een diepe buiging
aan den nieuwen
eigenaar De Indische edelman vertrok en
Northover Het z'n gast met veel plichtplegin
gen uit.
Precies 11 uur was hy aan de boot en nog
geen 10 minuten later kwamen z'n dochter en
Jef Rupert opgewonden z'n hut binnen stormen.
„Is het waar, mynheer, wat Maud me zoo
even vertelde, dat u van Nana-Sahib een robijn
gekocht hebt?" vroeg de onder-commissaris
haastig „Ik durf er alles onder verwedden, dat
hy u een vatechen steen in de handen gestop;
heeft."
•Laten we toch niet te vlug oordeelen," luidde
het kalme antwoord van den bankier, en hy
haalde het étui uit z'n zak. ..We zullen zien."
En hy onderzocht den steen.
,Je hebt ge!(Ji." eel hy. altyd even rustig.
.JHI te vatech
„Gauw nu!" riep Rupert. ..We kunnen nog
net de politie waarschuwen
„Dat zouden we kunnen doen," sprak myn
heer Northover. nog altyd even kalm, „maar
dat te niet noodig. want hier te de echte steen.”
En tot verbazing van de twee anderen, bracht
hy uit z'n zak den bloedrooden robyn te voor
schijn.
„Kyk." glimlachte hy. terwijl de stoomfluit
tuist het vertrek aankondigde. „toen tk gisteren
het gezicht van Nana-Sahib bestudeerde, zag
tk. dat hij een ras-bedrieger moest wezen.
Daarom ging ik vanmorgen naar een bevriend
juwelier, dien tk nog van New-York kende en
v («telde hem de geschiedenis Deae Het me toen
verschillende steenen alen, keurig nagemaakt
t'aar de beroemdste edeteteenen. Als vriend
stond hy me de „copie" van den robyn .jBera-
phls" voor 100 pond af. Ik nam me voor dub
bel op m'n hoede te zyn. Toen Nana-Sahib me
dan ook van avond het étui met den echten
robyn overhandigde, verwteselde Ik ongemerkt-
terwyi hij de bankbiljetten natelde, den echten
steen voor een Imitatie, aoodat Ik in elk geval
aeker was van het bezit van den echten Even
later nam hy nog even het étui ter hand om
afscheid van z'n kostbaar kleinood te nemen
en toen verwteselde hij met een snelle hand-
beweging de eene Imitatie tegen de andere.
Nu zou Ik z'n gezicht wel eens «rillen zien, als
hy bemerkt, dat hy me tenslotte voor het be
drag van slechts 5000 pond toch nog den ech
ten steen verkocht heeft, die zeker meer dan
15.000 pond waard te"
de moeliyke positie, wanrin Ik geplaatst ben,
nietwaar?
beter nu,
hoor. Hebt
gehoord?"
Crook wilde juist antwoorden, toen een
schaduw in de deuropening schoof vlak langs
den ouden heer heen. Hy sprong met een ver
schrikt gelaat opzjj
„Wat wat dat?" riep hy uit. Eo
toen byna fluisterend voegde hy eraan voe:
Het was de kathet te dc kat.'
En Inderdaad het was de kat. dis door zyn
meer vertrouwde tegefkwoordighe>d den m^d
had gevonden om uit hur schuilhoek te voer-
schyn te komen en hem van achter was ge
naderd Ze sprong tegen zyn rug op en' wikte
biykbaar op zyn schouder gaan zitten. De
grUae man greep een van de beschilderde zyd -n
rollen en sloeg wild om zich heen om het dier
vsn zich af te slaan. Dit sprong met een echel
miauw op den grond en verdween in de don o re
gang Toen wendde de gryze heer zich wederom
tot Crook.
„Ik begin <Fn laatsten tljtd verschrikkeiyk
zenuwaohtlg te worden," zei hy. „en de kleinste
dingen maken me al nerveus u moet dit
uitingen van een excentriek heer maar mor
Hef nemen, mr. Crook. Maar waar had ik het
cok al weer over? O ja. over myn hiuahoudster
De goede ziel heeft me rust noch duur gelaten
Ze wude met alle geweld hebben dat ik u b«t
een of ander sou aanbieden. Tk heb uw de
mentie vanavond al voor zooveel dingen moet- n
Inroepen, dat u me zeker ook wel da tekort-
hem vanavond
oogenblik. dan
halen
Crook kreeg
wording. Deze HHHVHHIl
die zich gisteren In syn brief In aUe opzichten
voordeed als een bezadigd en geleerd man. die
zich byna ultalultend interaaeeerde voor antieke
voorwerpen en een bijzondere kennis aan den
dag legde van Chlneesche schilderijen, doch
er vandaag aoo goed als niets van wtet en er
zich aelfs voor wachtte om de namen van zyn
eigen waardevolie doeken te noemen verried op
het oogenblik een optnerkeiyke onwetendheid
ala kenner van wynen Want wie sou het In
«yn hoofd halen om ouden Ketaeriykra
ATT T7 A C1 °P el^n *nEevoI&® veraekeringsvoorwaarden teggn
■fAI «I <r« /A-DVxl w 1 Y O ongevallen verzekerd voor een der volgend* ultkeetjngen
Ï7 *7Cïr| bV levenslang* geheele oni
1 f wVJe" verlies van belde armen. I
komingen In dit opalcht zult willen vergeven
Er te een stuk koude kip tn Je keuken en
Indien u met my terug wilt gaan nsar de eet
kamer. zal Ik het onulteprekelUk genoegen heo-
twn tegeiyk gastheer en butler te zyn.
Het zag er In alles naar uit dat deae eigen
aardige man Inderdaad reeds alle belangstelling
voor de kakemono, die Crook had meegebracht
verloren had Er bleef dus niets anders over,
dan dr kwestie van den Tokayer oo het apift
te brengen en het biykbaar uiterat primitieve
diner zou daar In leder geval wel aanleiding
toe geven.
Crook bepaalde zich dus tot het allerzwak»’*
dat de etiquette iemand nu eenmaal
en volgde zyn zonderlingen gastheer
naar de eetkamer
Daar zat hy In het feeateiyke licht van de
vele kaarsen, terwlll de kleine man telkens met
dc lamp heen en weer liep van de kamer naar
de keuken en terug en zoo langzamerhand «lies
in orde bracht voor een eenvoudig Koud
souper.
Wat den wyn betreft." zet hy Ineens
„heeft u nog byzondere voorkeur! Ik geloof,
dot ik u werkelyk alles kan voorzetten, wat u
maar wenacht. uitgenomen enkele al te zeld
zame kruiken Ik ben niet zoon hartstochte-
Hlke verzamelaar van wynen als van die andere
voorwerpen, waarmede u mijn huis als bezaaid
ziet, maar toch heb Ik in den loop der jaren
een tameiyk volledigen wynkelder weten te
krtlgen. W(|n koopen te meer een kwrstle ven
geluk en Inzicht dan van geld Ik heb soms
Iteel bysondere kansen gekregen."
Bij den aantang der vacantie
Schrijf ik u dit reglement.
Zorgt dat gij het in practijk brengt
En het goed van buiten kent
Weden, omdat er zoo'n groot risico asn ver
bonden te en men de kans loopt het niet meer
kwijt te raken. U elet. een zakenman ben ik
niet, anders had Ik die byzonderheid wel ver
zwegen
„Voor 5000 pond zou
koopen." zei Maud's vader.
„U?” vroeg Nana-Sahib verwonderd
„Ja Wanneer u my tenminste als koopman
zou willen accepteeren."
De voorname Inboorling
blik na.
„Om u de waarheid te zeggen, doe Ik niet
graag taken met vrienden, maar ter wille van
u hier keek hy Maud aan zou ik hem we!
willen afstaan Ik zou zelfs willen, djt Ik hem
uw dochter ate een geecHenk kon aanbieden
maar dit laten m'n financiën op dit oogenbUk.
helaas, niet toe."
„Dnn te de zaak in orde." sprak mynheer
Northover opgewekt. Morgen zal ik direct met
de bank spreken over de uitbetaling Zou u mis
schien morgenavond by ona kunnen komen di
neeren en dan de casaette meebrengen."
„Uitstekend. Ik beloof u. dat ik op tyd zal
zyn."
Den volgenden morgen verliet Bas Northovtr
het hotel, om naar hy zeide, verschillende
boodschappen te doen en met de bank de geld
kwestie te regelen. Jef Rupert veroocht hy, zich
dien dag met z'n dochter bezig te houden, daar
hy nog denzelfden dag zou vertrekken en nog
verscheidene zaken had af te'tloen Aan de boot
zou men elkaar dan 's avonds wel treffen.