Waar de H. Beda woonde
v&fiaal van den dag
D
Abessinië’s opperbevelhebber
Met twee kameraadjes op avonturenreis
r
HET VERDWENEN
ELFTAL
■UI
■li
I
sr.
m.
m.
GEEN SPRAKE VAN!
DINSDAG 13 AUGUSTUS 1935
EN
>M
Verstrooidheid
WEHIB PASCHA
Groote militaire kunde
Het
Tegen paardentractie
Nieuwe hetman van de
Don-Kozakken
'•«h
’.q-
„stille verkeer”
Bezoek aan Jarrow
(Speciale correspondentie)
em
De „zetel van den H. Beda”
ie
:n
door Arthur Morrison
Ï7
(Wordt vervolgd.)
Hoogachtend,
J. Geertsema.
m.
50.
in
mt
var
ets
I
bot
ong
Ide’
ïhol
per
aon
Ml-
50
10-
eil-
50
lag
Een advertentie behoeft geen „kapitalen" te
koeten. Plaats maar eens een Omroeper! Rubrt-
ceerlng en geUlkvonnlite sela Use. Billijk han-
'ielatarW
hoor.
Smal”,
tla.
da.
ide
ide
en,
ets
lire
w
RD
eeft
Bef)
ka-
Om de overblijfselen van dit laatste te
vinden, moet men even bulten Jarrow de
plaats opaoeken waar de Tyne, niet ver
van haar monding, een soort natuurlijke
haven vormt, ^ens moet dit een land zijn
geweest van groote bekoorlijkheid, toen' de
atmosfeer nog niet door rook w5s bezwan
gerd, toen de zon scheen over de bosschen
van een golvend heuvelland en de forellen
nog dartelden In het heldere water der ri
vier. Het behoeft ons dan ook niet te ver
wonderen dat juist hier de Benedictijnen
in 882 een klooster stichtten. Beda was toen
negen Jaar en ontving zijn opvoeding in het
nabijgelegen klooster te Wearmouth; in 685
werd hjj als leerling op de kloosterschool te
Jarrow toegelaten, en hij bleef hier tot zijn
dood In 735, waarvan dit jaar het twaalfde
eeuwfeest wordt herdacht.
„Geachte mevrouw Tuinma,
U schijnt er zoo langzamerhand een ge
woonte van te willen maken, de huur niet
op tijd te betalen. Vanmorgen Is de looper
weer vergeefs by u geweest om de huur te
innen. Daar kan Ik geen genoegen mee
nemen. Gezien het feit, dat de woning te
gen een zeer billijken prys is verhuurd, mag
ik wel van u verlangen, dat u het geringe
bedrag op tijd betaalt. De Incasseerder
komt morgen even bij u aan, en dan wilt
u wel zoo goed zijn de kwitantie te voldoen.
Anders zou ik tot mijn leedwezen genood
zaakt zijn u de huur op te zeggen.”
Nu moesten ze weer gaan loopen en 1 was
juist zoo warm! Maar daar zat niets anders
op. De stuurman tilde de kinderen van den
cameel en stuurde het beest in de richting
van dé woestijn, waar het beest het op een
loopen zette, terug naar zijn baas.
Maar nu moesten ze zien den weg terug
te vinden. Niemand volgde hen. ze hadden
het zeker te druk met feest vieren. Ze wa
ren nu al een aardig eindje uit de buurt en
de kinderen konden nu wel onder den mantel
vandaan komen.
Het Is inderdaad verbazingwekkend welk
een rijkdom aan wetenschap de geschrif
ten van Beda bevatten. Zelf geeft hij een
lijst van 45 geschriften van zijn hand; deze
bevatten homilieën en commentaren op de
H. Schrift, verhandelingen over taalkunde,
sterrekunde, muziek, aardrijkskunde, wis
kunde, dichtkunst en kennis der natuur.
Het beroemdste werk van zijn hand is de
„kerkelijke geschiedenis van Engeland”, dat
evenals zijn „Levens der Abten” een model
is van een door moeizamen, conscientieuzen
arbeid opgebouwd historisch werk.
Te Jarrow werden ook betrouwbare, sier
lijk verluchte afschriften gemaakt van de
Vulgaatvertaling der H. Schrift. Beda ver-
v
‘v’
Van het klooster uit Beds’s tijd is weinig
of niets meer over, wat ons niet behoeft te
verwonderen als wij bedenken hoe de ttoor-
mannen in deze streken huishielden. De
•aanwezige bouwvallen zijn van een klooster
uit de elfde eeuw, dat in Romaanschen stijl
was opgetrokken. Al vindt men hier geen
herinneringen uit Beda’s tijd, toch betreedt
men met eerbied de plaats waar eens een
der brandpunten te vinden was van gods
dienstig en cultureel leven in Noord-Enge-
land, dat dank zij Beda’s geschriften, in
vloed uitoefende op geheel christelijk Eu
ropa.
Inderdaad maken de overblijfselen dezer
oude christelijke beschaving thans nog een
diepen indruk op den bezoeker van Enge
land. Een der eerbiedwaardigste dezer
plaatsen is het oude kerkje te Jarrow aan
de Tyne, dat stamt uit den tijd toen de
heilige Beda hier leefde en werkte.
Jarrow is momenteel een echte industrie
plaats met uitgestrekte arbeiderswijken,
waarover steeds de rook hangt van mijnen,
fabrieken en scheepswerven. Zooals in de
meeste Industriegebieden woont ook hier
een groot- aantal katholieken. Zoo is hier
thans nog het beste bewaard gebleven van
den segenrljken Invloed dien het oude Be-
nedlctljnerklooster twaalf eeuwen geleden
in deze streek uitoefende.
De kinderen keken den stuurman vragend
aan, alsof ze wilden zeggen: waar gaan we
naar toe? Ze reden naar de bergen, waar ze
na een paar uur aankwamen. Doch toen
werd het lastiger, want een kameel kan niet
klimmen.
AFSCHVWELIJKE DUBBELE MOORD
TE SOUTHAMPTON
Gisterenavond heeft even buiten Eouthamp-
ton «ten afgrdseiyke dubbele moordaanslag
plaats gehad in een vrijstaand huls. Duin
zicht geheeten. en bewoond door mr. Basil
Clifton. De slachtoffers zijn mr Cl'fton zelf
en zijn huishoudster, Mary Carr. Roof schijnt
de aanleiding tot dezen laagharllgen en
wreeden moord te r.'in gewe-st, want ails
ladbn van het schrijfbureau ware\. opeiage-
trokkten. Ook een kleine safe was geforceerd.
De moordenaar heeft het slachtoffer zoon
diepe snede aan den hals toegebracht dat
Men kan zich voorstellen, dat Merrick bij
het lezen van dit bericht enkele oogenblikken
als lamgeslagen zst. Zijn weldoener, zijn vriend,
dien hij zes en twintig jaar geleden voor het
eerst en voor het laatst had gezien en dien
hjj nu nog eens wilde komen opeoeken; zijn
weldoener, dien hij door middel van al die
advertenties verzocht had toch iets van zich te
doen hooren. was ten slotte gevonoen maar hoe!
Afgeslacht, onthalsd.... en Harvey Crook werd
beschuldigd van dien verschrtkkelljken moord!
Vier dagen geleden hadden vader en dochter
afscheid van Crook genomen en hij was vol
gens zijn eigen zeggen, naar Londen vertrokken
Maar daar zat hij weer terug in Southampton.
Mr. Merrick zat lamgeslagen. Die verrassende
opeenstapeling van tegenstrijdige gebeurtenis
sen dreigde s'n verstand te benevelen. Het
werkte niet meer. Hjj kon niet meer denken.
Op Daisy maakte het echter een geheel ande
ren indruk. zy waa er wanhopig aan toe, en of
schoon haar vader tot nu toe geen woord ge
sproken had, doch slechts van tyd tot Üjd
ek
rse
de
lat
>or
•n.
op
ew
as.
le
an
n-
on
IX
ud
de
ke
en
e Erjgelsche kerkgeschiedenis verdient
ook de aandacht der bewoner* van
Nederland, dat immers aan de Angel
saksische missionarissen grootendeels zijn
kerstening dankt. Dit feit kan alleen worden
Ingrepen als men bedenkt hoe in de acht
ste eeuw Nederland nog grootendeels bar-
hnsrwh en heidensch was, terwijl terzelf-
dertijd aan de overzijde der Noordzee een
bloeiend Christendom werd gevonden dat
rijk genoeg was om van zijn overvloed ook
mede te deelen aan West-Europa.
De Engelsche kardinaal Gasquet schrijft
dan ook over den bloei der Engelsche kerk
in deze periode en zijn invloed op Neder
land en Duitschland; „het is het beste be
wijs voor het geheel katholieke karakter der
Angelsaksische kerk dat, toen deze tegen
bet einde der zevende eeuw voorgoed was
gevestigd op den Engelschen bodem en in
de harten van het volk, er vurige missio
narissen gereed stonden om met levensge
vaar den gekruisten Christus te prediken
aan hen, die in de ondoordringbare wouden
van Duitschland en de onherbergzame lan
den van Noord-Europa nog gedompeld wa
ren in de duisternis van het heidendom
Gedurende de eerste twee eeuwen welke
volgden op de bekeering van onze Angel
saksische voorvaderen tot het geloof, welke
men zeer goed het gouden tijdperk der
Saksische kerk kan noemen, kregen de ka
tholieke godsdienst en de katholieke ge
zindheid steeds meer Invloed op de geesten
en schoten steeds dieper wortel in de har
ten van het volk. Kerken werden gebouwd
en verfraaid. Kloosters.... sprongen over
al als uit den bodem op.”
De Engelsche minister van Verkeerswezen
HoreBelisha heeft dezer dagen in het Lager
huis verklaard, dat het, met vermijding van
hardheid, gewenscht was, bet verdwijnen van-
de paardentractle in de groote steden in de
hand te werken. Een lid van het Lagerhuis wilde
daarop, dat een termijn zou worden vastgesteld,
bjjv. van vijf jaar, waarbinnen geen paarden
tractle in groote steden meer zou worden toe
gelaten. De minister schijnt inderdaad plan
nen in dezen geest te koesteren.
In den strijd tegen het straatlawaai en in
het streven om de auto-bestuurders te dwin
gen hun aandacht meer op hun bestuurdets-
verrichtingen te concentreeren, zijn In tal van
Europeeeche steden, niet alleen In Berlijn dus,
doch ook in Rome en Londen, zoowel als in
's Gravenhage, Amsterdam en Rotterdam, zeer
bevredigende proeven genomen met een lijde
lijk verbod van overbodig-signalen geven. Vak
lieden van heel de wereld bespreken het voor
en tegen van dit systeem zeer ijverig, maar
niemand weet, wie het heeft uitgevonden. De
roem, dit systeem te hebben bedacht, heeft
zich thans een brigadier van politie toege
ëigend in het kleine Flnsche stadje Abo, die
voor het eerst op de 60.000 Inwoners van zijn
stadje de proef nam met een ..stille week”.
Het voorbeeld van Abo volgend, nam later de
Fmsche hoofdstad Helsingfors de „stille” ver
keersregeling over en vond er baat bij: het
aantal auto-ongelukken verminderde duidelijk!
Ia de pers vechten thans de belde steden Hel
singfors en Abo om de eer het „stille verkeer"
te hebben uitgevonden, waarbij hwt stadje Abo
energiek zijn recht verdedigtI
Als men thans de plaats bezoekt waar de
man leefde die naar het woord van Paus
Pius XI „alle anderen uit zijn tijd over
trof in heiligheid en wetenschap,” vindt
men enkele goedbewaarde overblijfselen van
de oude St. Paulskerk en het aangrenzende
w w j ie is Wehlb Pascha, die door den keizer
VV van Abesslnië onlangs is benoemd tot
eersten commandant van het leger?
Wehlb Pascha, een voormalig Turksch offi
cier, is thans 48 jaar oud. Reeds als knaap toon
de hü een bijzondere Intelligentie en een hel
der, knap verstand. Als jongeman nam hij
dienst in bet Turksche leger en doorklom in
betrekkelijk korten tijd vele militaire rangen.
Hl; werd benoemd tot hoofdman in den Turk-
schen Generalen Staf en als zoodanig maakte
hu den oorlog tegen Italië mee. In den Balkan
oorlog viel hem de gewichtige opdracht ten deel
de vesting Jannlna, zijn geboorteplaats, te ver
dedigen. In dezen oorlog vooral heeft Wehlb
Pascha zich leeren kennen als een moedig strij
der en een trouw soldaat.
Bjj het uitbreken van den wereldoorlog in
1914 werd hy benoemd tot commandant over
de provincie Hedschas. Bij de verdediging van
de Dardanellen stond een groot deel van de
Turksche troepen onder zijn commando. Niet
lang daarna verkreeg hjj het opperbevel over
het derde Turksche leger. Wehlb was toen eerst
dertig Jaar oud.
Gedurende den oorlog had Enver Pascha een
plan ontworpen, met het doel de Engelschen
'Uit Iwssopota ruift te verdrijven Dft plan werd
haalt hoe abt Ceolfrled In 716 een rel* naar
Rome ondernam, op welke rel* hij te Zan-
gres aan de Marne stierf. Als geschenk voor
Paus Gregorius n had hij een der drie BIJ-
belafschriften meegenomen die te Jarrow
waren vervaardigd. Het lijvige boekwerk
was van de volgende opdracht voorzien:
terlljk van een soort vesting moeten hebben
gegeven, vindt men gothlsche ramen die
later In den muur werden uitgebroken.
Een der voornaamste bezienswaardighe
den vormt de wljdlngssteen der kerk die
in den westmuur Is Ingemetseld. Het op
schrift is nog zeer goed leesbaar: „Wijding
der kerk van Sint Paulus op den 9en dag
van de kalendae van Mei, in t vijfde Jaar
van koning Egfried en het vierde Jaar van
Ceolfrled, abt en met Gods hulp stichter
van deze kerk.” Hieruit blijkt dat de kerk
wijding plaats vond op 23 April 685.
Nadat Juffrouw Tuinma dit weinig opwek
kende episteltje gelezen had. frommelde ze het
tot een minuscuul propje Ineen en wrong zich
vervolgens vertwijfeld de handen. Dit laatste
was nog zoo vreemd niet, want al was Juffrouw
Tuinma iemand die in velerlei opzicht een
flink vrouwtje mocht genoemd worden, zy zag
er ondanks dat toch geen kans toe met de drie
gulden zeven-en-aestlg, die daar nu vredig in
haar ouderwetsche knipbeurs rustten, een be
drag van dertig gulden te voldoen, ’t Is zon
derling, zooals een mensch zich in benarde
omstandigheden aan ’n stroohalm, dien hy dan
maar al te graag voor een stevig balkje aan
ziet, weet vast te klampen Toch hield ook
Juffrouw Tuinma zich met belde handen stevig
aan den traditloneelen stroohalm vast. Er was
immers nog de mogelijkheid, dat „mijnheer
Smal,” die bjj haar op kamers woonde, van
daag nog zjjn penslongeld zou betalen. En dan
was ze tenminste voor een maand weer gered.
Tja, de redeneering klopte als een bus, maar.
de Jonge student Smal overigens een sym
pathieke Jongeman had één slechte gewoon
te: hjj was nogal verstrooid en meestal vergat
hij op tijd te betalen. Hij kon zoo genoeglijk
over alles en nog wat babbelen en hij was altijd
zoo vriéndelijk. Zoo Iemand kon je toch niet
om geld manen. Stel je voor, dat mijnheer Smal
bovendien een* boos werd en zijn kamer op
Sou' zeggen.'Öft' wilde Juffrouw Tuinma ér’niét'
op wagen. Toch moest er Iets op gevonden
♦brdeif Waftt morgenDe schrik sloeg de
arme hospita om het hart bij de gedachte dat
ze wellicht gedwongen zou zijn binnenkort een
nieuwe woning te moeten zoeken....
„Wat een hondenweertje. Juffrouw!” begroet
te ue Jonge student bij zjjn thuiskomst de hos
pita, niets vermoedend van yet «tiUe drama,
dat als het ware zichtbaar in de woning
zweefde.
,4a, mijnheer, dat is het zeker,” zei juffrouw
Smal toonloos.
„Wel, hoe is het mogelfjk!” stiet opeens de
student uit. „Daar heb ik nou warempel al
weer mijn paraplule ergens laten staan. Dat is
de derde al in een maand, 't Is ongeloofelljk
zoo verstrooid als> ik den laatsten tijd ben!”
,4a, u bent wel erg vergeetachtig!" zuchtte
juffrouw Tuinma veelbeteekenend, doch Smal
scheen haar niet te hooren. Opgewonden begon
hjj te vertellen:
„Nee, maar, wat me vanmiddag is overkomen!
U zult het niet willen gelooven. Ik loop met een
aardig kennisje door het park, we keuvelen al-
lergengekHjkst en opeens zegt Rle tegen mij:
„Ja, IXrk, als mijn ouders er tenminste geen
bezwaar tegen hebben." Ik snapte er geen Jota
van en daar begint «ne die Ria te lachen, te
lachen! „Domme jongen!” zegt ze, „bén Je nou
zoo verstrooid, of dóé Je maar zoo professoraal.
Je hebt me toch gevraagd of we on® verloven
zullen!” Nou. Ik ben een boon als ik wist, dat
ik dat gevraagd had. maar eh.... ik was erg
biy, want ik had haar allang willen vragen,
doch altijd als Ik erover wilde beginnen, zonk
me de moed In de schoenen. U kent Ria wel.
Juffrouw Tuinma, het Is dat leuke blonde
meisje, dat vorige week hier was."
„Een aardig meisje,” zei Juffrouw Tuinma.
„en erg bijdehand ook. geloof ik. Nou. wel ge
feliciteerd, mijnheer Smal! O, de waterketel
staat te fluiten. Ik zal u dadelijk een kopje
j thee brengen.”
Bjj het inschenken van de thee, dacht de
In de naoorlogsche jaren heeft Wehlb Paseha
zeer veel te lijden gehad van talrijke Intriges,
welke tegen Turkije werden opgezet. Enkele
jaren na de beëindiging van den wereldoorlog
werd hij gevangen genomen, doch wist te vluch
ten uit zijn geboorteland, dat hem aoo dierbaar
was en waarvoor hij zoo dikwijls in letterlijken
zin door het vuur was gegaan.
Onder een valschen naam en met een vreem
den pas wist Wehlb Pascha in Italië te koenen.
In Italië duurde zijn vrijheid evenwel ook niet
lang. Enkele maanden na aankomst werd hij
gevangen genomen en als verdacht van moord
gedurende twee jaar In voorarrest gehouden.
Tenslotte werd hjj als onschuldig verklaarde
weer vrijgelaten.
In latere Jaren scheen het noodlot Wehlb
Pascha te volgen. Geestelijk en lichamelijk lij
den maakte van den stoeren generaal een vroeg
oud mensch. Daarbij kwam nog. dat hij voor
enkele Jaren zijn zoon door een verkeersongeval
verloor.
Op aanraden van zjjn geneesheer vertrok
Wehlb Pascha naar Egypte. Ook hier bleef hu
niet lang. Niet zoodra had hij vernomen, in
welke moeilijke positie zich de Negus van Abes-
sinlë bevond, of Wehlb Pascha reisde naar
Abdis Abeba af, om zich in dienst van dit land
te stellen. Hier benoemde de keizer hem tot
eersten commandant van het Abessinische
leger.
Wehlb Pascha Is een man met groote mili
taire kundigheid. Of hjj evenwel met ten leger,
dat zoo weinig geschoold en van zoo weinig
moderne verdedigingsmiddelen voorzien is, een
overwinning voor Abesslnië kan behalen, is een
vraag die alle beschaafde landen bezig houdt.
driemaal was hy gestooten op een scheeu-
werlgen „kop", zooals de Engelsche bladen,
die zoo theatraal weten sanven te stellen.
Maar de belangstelling voor de advertenties had
het telkens gewonnen van de nieuwsgierigheid
voor den verschrlkkeiyken dubbelen moord, de
laffe slachtpartij, den schandelijken overval van
een ouden heer en diens huishoudster, waar
mede d« blaA?n hun gemis aan lnteres.sant
nieuws kwamen goedmaken.
Ten slotte werd zijn aanvankelijke twijfel be
treffende de activiteit van het adverentiebureau
geheel weggenomen, want alle bladen vrjegen
tevens om het hardst om nadere Inlichtingen
betreffende mr. Basil Clifton.
Zoodat hij eindelijk de laatste krant weer
opnam en die rustig begon door te kijken, met
het gevolg, dat zijn oogen al spoedig bleven
geboeid door de volgende r-gels:
„Naar het eerbiedwaardig graf van Pe
trus, die met recht hoog wordt vereerd,
„Wien een diep geworteld geloof als hoofd
der Kerk erkent,
„Zend ik, abt Ceolfrled, van En gelande
verre kusten,
„Dit bewijs van mijn godvruchtige ver-
eerlng.”
Het is deze Bijbel die thans te Florence
als Codex Amiatlnus wordt bewaard en be
kend Is als een der waardevolste Vulgaat-
handschrlften die wij bezitten. Zoo blijkt
wel duidelijk hoe het werk der Benedictij
nen te Jarrow thans nog vruchten draagt
voor de wetenschap.
In een volgend artikel hoop ik Iets te ver
tellen over de grootsche bedevaart der En
gelsche katholieken, waarvan Jarrow op 11
Juni J.1, getuige was.
van zijn bankier achtergelaten en nog voordat
de drie maanden om waren ging het geld er
met een enthousiasten dankbrief heen. Er kwam
een persoonlijk antwoord. Verbazend vriéndelijk
maar op blanco papier. Hij vond het fijn, dat
de zaak zoo goed gelukt was, maar wilde geen
cent meer hebben, dan het bedrag, aat hij
zelf geschonken had. Hf) had reeds veel meer
gekregen, dan waar hjj recht op had, en het
Telt, dat het mij zoo ging, was de grootste winst
die hij ooit had gemaakt. Maar, spoedig daarop
trouwde ik met je moeder, en voor we er erg
in hadden, stond JIJ op de wereld en toen ging
het van het een in het ander, en zoodoende
duurde het tien Jaar, voordat ik er eindelijk
weer eens aan dacht om hem te gaan schrijven.
Maar hjj waa inmiddels van bankier veranderd,
en de brief kwam onbezorgd terug. Toen kreeg
ik wroeging, omdat ik in geen tien Jaar meer
iets van mü had doen hooren, terwijl ik het
geld met stapels had zien binnenkomen. En
dat allemaal door hem. Ik probeerde lange alle
kanten uit te visschen waar die mr Basil zich
toch wel kon bevinden, maar zonder eenig
resultaat. Je weet, dat ik toevallig al eens eerder
in Engeland ben geweest. Toen kreeg ik een
ouden vriend van hem te spreken, maar die was
hem ook sinds enkele jaren uit het oog verloren.
Na dfen dood van zjjn vrouw was mr. Clifton
naar ’n afgezonderd huis in het binnenland
getrokken waar hjj zich geheel bezig hield met
z’n unieke verzameling. Het is natuurlijk best
mogelijk, dat hij Intusschen gestorven te. Maar
Ik zou hem toch graag nog eena terug willen
zien, al was bet alleen maar om hem eens te
Als een overblijfsel uit Beda’s tijd toont
men thans nog In de kerk een ouden eiken
zetel van primitieven vorm, die als ,xle ze
tel van Sint Beda’’ wordt vereerd. Het hout
draagt duidelijke sporen van de onbeschei
den godsvrucht der bezoekers, die gaarne
splinters van den zetel meenamen als re-
llqule. Naast den zetel ziet men op bij
gaande foto nog een goed bewaarde, In den
muur uitgehouwen nis om tijdens de H. MIs
de ampullen met wijn en water In te zetten.
Z» maanden, zei Ik, ofschoon Ik waar-
“JUInlljk binnen de helft van den tijd wel
zal hebben afgelost.
tt hoop reeds lang voor het verloopen van
“en termijn In Engeland terug te zijn, zei hl).
Dan aal ik het je per mail moeten opaenden
*ntwoordde Ik.
Heb Je eenige borgstelling? vroeg hjj.
Nee, zei ik.
Ni) scheen op z'n rustige manier verbezend
™ei schik in het geval te hebben hij was
®®»*t twee keer mijn leeftijd h(j keek
“teens van mjj en naar (fen wampum en van
«n wampum naar mij.
Nu goed, sei hjj ten slotte. Ik zal speculee-
°P Je eer, jongeman. Ga mee naar mün
tel, en je zult het geld hebben.
ik kreeg het ook. Binnen twee maanden
de olie met mlllioenen kubieke meters
boven en Mericksville ontstond als een
^“kje, maar met Amertkaansche snelheid en
■“teMlkheid vermengd. HU had mij het adres
het hoofd nagenoeg geheel van den romp ge
scheiden was. De huishoudster lag In de
openstaande keukendeur. De ongelukkige te
waarschijnlijk door herhaalde slagen met een
stomp voorwerp van het leven beroofa. toen
zij haar meester te hulp wilde schieten. Het
dienstmeisje had dien avond vrijaf. Een per
soon, die zich in alles als een uiterst correct
persoon voordeed, is in verzekerde bewaring
gesteld in verband met deze misdaad. Hl,
gaf voor Harvey Crook te heeten.
klooster. Het oude kloosterkerkje vormt het
^oor der thans aanwezige kerk die In
Angllcaansche handen is. De muren zijn
opgetrokken uit steenblokken van verschil
lenden vorm en dragen nog enkele der
kleine ronde openlngen die In Beda’s
tijd werden voorzien van glazen ven
ders, als de eerste ramen die in Engeland
van dit nieuwe materiaal werden vervaar-
<ü«d'nadat zooals Beda zelf verhaalt
ftsnsche handwerkslieden waren overgeko-
Bten om het vervaardigen van glas aan de
Engelschen te leeren. Naast deze kleine
fensters, die destijds aan de kerk het ul-
Tn een hotel te Parijs heeft een indrukwek
kende plechtigheid plaats gehad. Generaal Mi
chel Grabbe te nJ. geïnstalleerd tot hetman of
leider van de Don-Kozakken. Vóór Michel heb
ben drie zijner voorvaderen deze zelfde functie
bekleed.
Grabbe behoort tot de familie waarvan vele
leden de militaire carrière kozen. Tijdens de
oorlogsjaren werd hij belast met belangrijke
zendingen doch thans leeft hjj in een beschei
den huisje in een Parijsche voorstad. De laat
ste hetman generaal Bogajewskl is een paar
maanden geleden gestorven en voor de benoe
ming van een nieuwen hetman was het noodig
dat verschillende stembiljetten een paar malen
over den Atlantlschen Oceaan werden verzon
den. Toen alle biljetten van de stemgerechtig
den in de Vereenigde Staten terug waren ont
vangen, bleek dat generaal Grabbe meer stem
men had dan leder van de beide andere can
didates
De belangrijkste ceremonie was het overhan
digen van de Boelava, den staf welke het em
bleem te van het gezag van den hetman. Hier
na volgde een toespraak van den Metropolitaan
waarna de hetman den eed aflegde.
met z’n zakdoek z’n beslagen brilleglazen had
afgeveegd, viel Daisy hartstochtelljk uit tegen
de politie, die het gewaagd had. om Harvey
Crook van zoon verschrikkelijke misdaad te
durvep betichten. Dat moest een fatale ver
gissing zijn. Ze vroeg zenuwachtig om den
spoorweggids en terwijl haar vingers den trein
zochten, trachtte ze haar vader te overtuigen,
dat ze onmlddellljk naar Southampton moesten
vertrekken oen hem vrij te krijgen. Ze wond
zich zoo op. dat ze tenslotte in zwijm viel. Zoodra
ze weer bjj kennis kwam, hervatte ze haar
nasporingen in den gids. Door al deze herrie
misten ze echter hun trein van 10.15 en na
drie kwartier van zenuwachtig en opgewon
den wachten, vertrokken ze eindelijk om elf uur
uit Londen.
Tenslotte was dit nog een gelukkige om
standigheid, want voor de trein vertrok was
Waterloo Station overstroomd met de avond
bladen. die te morgens uitkomen. Van alle
biljetten en uit de kelen van alle kranten
jongens kwamen de nieuwste bijzonderheden
over den moord uit Southampton op hen af.
Mr. Merrick kocht alles, wat hl) krijgen kon en
las tot zijn groote verlichting, dat Harvey Crook
was vrijgelaten en de politie thans naar den
echten dader zocht. Het resultaat van dit be
richt, hoe geruststellend het op zich ook mocht
zijn, was by Daisy Merrick van dien aard, dat
Lyman W. Merrick zyn dochter als een «eer
excentrieke jonge vrouw bleef beschouwen
Geeatelijk en lichamelyk lyden
maakten van den atoeren
generaal een vroeg
oud menach
toonen, wat voor knappe dochter zyn rijf
honderd dollar hebben opgeleverd!”
Nog geen vierentwintig uur geleden had mr.
Merrick mr. Basil Clifton van aangezicht lot
aangezicht aanschouwd tydens de verkooping
van zün elf flesschen Tokayer. Maar de veiling
was contant geweest, en dan werden er geen
namen opgegeven. Geen van belden dacht op
dat oogenbllk aan den ander, en al zou ten
dergeiyk vermoeden even hebben kunnen op
lichten, de zes en twintig jaren, die de eerste
ontmoeting van dit uiterst toevallige samen
treffen scheiden, hadden beiden zoo afdoende
veranderd, dat er van herkenning geen sprake
kon zyn. Het was weer een van die vluchtige
kansen, die zoovele keeren in ons leven spotten
met onze liefste wenschen.
De rest van den dag en de geheele volgende
werden gevuld met het bezichtigen van de Lon
de nsche beztenswaardigheden.
Even voor het diner van den tweeden dag
belde Merrick een advertentiebureau op, om de
advertentie nog eens te laten opnemen in alle
ochtendbladen. En al had Daisy Merrick onder
het naar binnen lepelen van haar crèmesoep
wellicht enkele lieve en smachtende gedachten
gericht aan het adres van Harvey Crook, ze
zou nimmer vermoed hebben, waar en in welke
omstandigheden hy zich op dat oogenbllk be
vond. Want dit was dezelfde avond van zyn
avontuuriyk bezoek aan Duinzicht.
Aan het ontbyt keek Merrick zenuwachtig de
kranten na. om zich te vergewissen dat zyn
orders opgevolgd en de advertenties op sen in
hei oogloopende plaats gezet waren. Reeds
hospita Ingespannen na. Haar oogen begonnen
te tintelen van pret. Nee maar, dat was nog
zoo'n kwaad ideetje niet! Waarachtig niet!
Opgewekt bracht ze even later de thee
Manen.
„Wilt u het daar maar neerzetten?” vroeg
Smal, die half met zyn rug naar de hospita
toegedraaid, in zyn boekenkast snuffelde. Voor
zichtig zette juffrouw Tuinma het theeblad op
tafel, ze gluurde even naar den student en
toen klonk het opeens:
„Wacht u even, juffrouw Tuinma, dan zal Ik
bet penslongeld betalen!”
Verbaasd draalde Smal zich om, gaapte zyn
hospita aan. Zyn gezicht leek één groot vraag-
teeken.
„Nou het beeft
anders geen haast
mynheer
zei juf
frouw Tuinma
rustig, „maar als
u er bepaald op
staat
..Zei ik. dat ik eb.... O, ja, natuuriyk. bet is
de éérste vandaag,” stotterde Smal, terwijl hy
naar zyn portefeuille greep en royaal zes nieu
we briefjes van tien op tafel deponeerde. Nau-
welyks was juffrouw Tuinma de kamer uit, of
Smal liet zich als een leege zak in een fauteuil
vallen, t Ging hem waarachtig alweer boven
zyn petje. Had hy dat nu werkelyk zelf gezegd
daarnet, dat hy wilde betalen? Dirk Smal
peinsde zich suf. De arme jongen had er ook
geen flauw vermoeden van, dat juffrouw Tuin
ma in haar jonge jaren zoo uitstekend had
leeren buikspreken! Meesterlijk had ze het
zaakje opgeknapt, al had ze er wel wat tegen
opgezien!
's Avonds vertelde de Jonge student in de
soos zyn wedervaren in geuren en kleuren. HU
hield zelf een vlotte speech over de fatale ge
volgen vzn de verstrooidheid, tot een derde
jaars, met een'knipoogje naar zyn collega's,
hem onderbrak
„Jw bent zeker ook weer vergeten dat je ons
daareven een rondje hebt aangeboden, knaap!”
En zich naar den kellner wendende: .4an!
Aannemen! Een rondje van mijnbeer Smal!!!”
Wehlb Pascha vaorgelegd, doch door desen Mat
ste niet goedgekeurd, daar hy het geheele ont
werp als ondeugdeiyk verklaarde. Enver Pascha
had het voornemen Wehlb Pascha aan het
hoofd van de troepen, welke d« Engelschen
moesten verslaan, te stellen doch Wehib be
dankte voor de eer. De Jonge generaal Wehlb
Pascha werd op non-activiteit gesteld.
frri rrrlnggg! Daar werd gebeld. Kort en
I krachtig. Haastig deed Juffrouw Tuinma
haar schort af en zenuwachtig trippelde
ze uit de keuzen naar de voordeur, zich af
vragend wie haar nü weer sou komen storen
Ze had bepaald pech vandaag. Al driemaal was
ze begonnen met het lezen van het recept voer
„Russische eieren”, dat ze uit 't Zaterdagavond,
byvoegsel van de courant had geknipt en drie
maal was er vlak na elkaar gebeld, t Leek er
waarachtig op of de menachen haar wilden
beletten vandaag Russische eieren klaar te
maken.
Met een rukje trok ze de deur open en
staarde In het ooiyke gezicht van een twaalf
jarig jongetje, die haar beleefd een brief toe
stak.
„Astublleft, mevrouw! Een brief voor ul” «ei
het ventje en meteen holde hjj weg.
Verbaasd bleef Juffrouw Tuinma een oogen
bllk met den brief in haar handen staan.
Daarna slofte ze met kloppend hart naar de
keuken terug. Het jongetje, dat den brief ge
bracht had, was het zoontje van haar huisbaas.
Dus dan was die brief van Geertsema! Zenuw
achtig en vol kwade vermoedens scheurde juf
frouw Tuinma onhandig de enveloppe open.
Hé, wat was die brief afschuweiyk dichtge
plakt. Hy leek wel dlchtgemetsald.
Ziezoo. En nu eens lezen.
ATT f A D op <Ut blad zijn Ingevolge de verzekerlngsvoorwaarden tegen TT *7 KG levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door TT *7 CA oy een ongeval met p O KG 1,11 verlies van een bana
/Al al iTi AA nu li I w I-a O ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeertngen T f OUa* verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen x UUa“ doodelljken afloop 1. een voet of een oog
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
St. PauliukerJt te Jarrow
