Waar de H. Beda woonde
TCctmAaal aan den dag
Abessinië’s opperbevelhebber
Met twee kameraadjes op avonturen reis
T
HET VERDWENEN
ELFTAL
GEEN SPRAKE VAN!
HUI
IIIIMII
DINSDAG 13 AUGUSTUS 1935
EN
WEHIB PASCHA
Groote militaire kunde
Het
Tegen paar den tractie
Nieuwe hetman van de
Don-Kozakken
a
AU
fel
5?
ui-
!01-
83.
'aangifte moet, op straffe van verlies van alle rechten* geschieden uiterlijk drie maal vier en twintig uur na het ongeval
„stille verkeer”
Bezoek aan Jarrow
I Verstrooidheid i
Geeatelijk en lichamelgk lyden
maakten van den atoeren
generaal een vroeg
oud menach
I
B
(Speciale correspondentie)
eht,
:ur-
>nd
em
De „zetel van den H. Beda”
voet
I
door Arthur Morrison
27
(Wordt vervolgd.)
F
X
1
I
AF8CHUWELIJKE DUBBELE MOORD
TE SOUTHAMPTON
idige
ARD
Ie
er
100-
-12,
Hoogachtend,
J. Geertsema.
ie
18
3
e
0
Een advertentie behoeft geen „kapitalen” te
kosten. Plaats maar eens een Omroeper! Rubri-
ceertng en gelilkvonnige setwise. Billijk ban-
deletarief
boor.
Bmal”,
ie
u-
m
30
nge-
plus
Un-
rette
;ens,
eten
wen
eren
tens
:ha-
eren
Per
r B.
Hin
der,
Vet-
adel
en
|«en
veel
eet.
ebt.
ren-
3150
301-
ee«-
teri
tte
roe
rd-
m-
-6.
n»
ze uit de keuren naar de voordeur, zich af-
r
0
8
«n
w.
PH
or-
12.
al-
id-
;n
en
w
m-
00,
ifr
Sl
ier
□-
Ceolfrled, abt
van deze kerk.”
wijding plaats vond op 23 April 685.
Maar nu moesten ze zien den weg terug
te linden. Niemand volgde hen. ze hadden
liet zeker te druk met feest vieren. Ze wa
ren nu al een aardig eindje uit de buurt en
de kinderen konden nu wel onder den mantel
vandaan komen.
inge.
tech,
drie,
mers
kg.
Sao
W—
drie-
roo
khol
ituk»
baalt hoe abt CeoUried in 716 een reis naar
Rome ondernam, op welke reis hij te Zan-
gres aan de Marne stierf. Als geschenk voor
Paus Gregorius II had hij een der drie Blj-
belafschriften meegenomen die te Jarrow
waren vervaardigd. Het lijvige boekwerk
was van de volgende opdracht voorzien:
..Geachte mevrouw Tuinma,
U schijnt er zoo langzamerhand een ge
woonte van te willen maken, de huur niet
op tijd te betalen. Vanmorgen Is de looper
weer vergeefs bij u geweest otn de huur te
innen. Daar kan ik geen genoegen mee
nemen. Gezien het feit, dat de woning te
gen een seer billijken prjjs is verhuurd, mag
ik wel van u verlangen, dat u het geringe
bedrag op tijd betaalt. De Incasseerder
komt morgen eyen bij u aan, en dan wilt
u wel zoo goed zijn de kwitantie te voldoen.
Anders zou ik tot mijn leedwezen genood
zaakt zijn u de huur op te zeggen.”
Nu moesten ze weer gaan loopen en t was
juist zoo warm! Maar daar zat niets anders
op. De stuurman tilde de kinderen van den
cameel en stuurde het beest in de richting
van de woestijn, waar het beest het op een
loopen zette, terug naar zijn baas.
In den strijd tegen het straatlawaai en in
het streven om de auto-bestuurders te dwin
gen hun aandacht meer op hun bestuurders-
verrlchtingen te concentreeren. zijn in tal van
Europeesche steden, niet alleen in Berlijn dus,
doch ook in Rome en Londen, zoowel als in
s Oravenhage, Amsterdam en Rotterdam, zeer
bevredigende proeven genomen met een lijde
lijk verbod van overbodlg-signalen geven. Vak
lieden van heel de wereld bespreken het voor
en tegen van dit systeem zeer ijverig, maar
niemand weet, wie het heeft uitgevonden. De
roem, dit systeem te hebben bedacht, heeft
zich thans een brigadier van politie toege
ëigend in het kleine Flnsche stadje Abo, die
voor het eerst op de 60.000 inwoners van zijn
stadje de proef nam met een „stille week”.
Het voorbeeld van Abo volgend, nam later de
Finsche hoofdstad Helsingfors de .stille” ver
keersregeling over en vond er baat bij: het
aantal auto-ongelukken verminderde duidelijk I
Li de pers vechten thans de beide steden Hel
singfors en Abo om de eer 'vet .Mille verkeer”
"tè "hebben Uitgevonden, waarbij het stadje Abo
energiek zijn recht verdedigt!
vers:
F*r
0 ct.
stuk,
-10,
var-
«tlg,
■ndei
bok
ken»
end.
ct.
Jnen
ischlktheld tot werken door 17 oy een onKev*l met E* OEA bM verlies van een bana
iide beenen of belde oogen JT doodelijken afloop A tosctoV/e" een voet of een oog
hospita ingespannen na. Haar oogen begonnen
te tintelen van pret. Nee maar, dat waa nog
zoo’n kwaad ideetje
Opgewekt bracht
binnen.
„Wilt u het daar maar neerzetten?” vroeg
Smal, die half met zijn rug naar de hospita
toegedraaid, in zijn boekenkast snuffelde. Voor-
zichtig zette juffrouw Tuinma bet theeblad op
tafel, ze gluurde even naar den student en
toen klonk het opeens:
..Wacht u even, juffrouw Tuinma, dan zal Ik
bet penslongeld betalen!”
Verbaasd draaide Smal zich om. gaapte zijn
hospita aan.. Zijn gezicht leek één groot vraag-
teeken.
„Nou het beeft
anders geen haast
mijnheer
zei juf
frouw Tuinma
rustig, „maar als
u er bepaald op
staat.
niet! Waarachtig nietl
ze even later de thee
Van het klooster uit Beda’s tijd is weinig
of niets meer over, wat ons niet behoeft te
verwonderen als wij bedenken hoe de Noor
mannen In deze streken huishielden. De
aanwezige bouwvallen zijn van een klooster
uit de elfde eeuw, dat In Romaanschen stijl
was opgetrokken. Al vindt men hier geen
herinneringen uit Beda’s tijd, toch betreedt
men met eerbied de plaats waar eens een
der brandpunten te vinden was van gods
dienstig en cultureel leven In Noord-Enge-
land, dat dank zij Beda’s geschriften, in
vloed uitoefende op geheel christelijk Eu
ropa.
De Engelsche. mitoste* van Verkegzraazea
HereBelisha heeft, dezer: dagen in het Lager
huis verklaard, dat het. met vermijding van
hardheid, gewenscht was het verdwijnen van
de paardentractie in de groote steden in de
hand te werken. Een lid van het Lagerhuis wilde
daarop, dat een termijn zou worden vastgesteld,
bijv, van vjjf jaar, waarbinnen geen paarden
tractie in' groote steden meer zou worden toe
gelaten. De minister schijnt inderdaad plan
nen in dezen geest te koesteren.
Om de overblijfselen van dit laatste te
vinden, moet men even buiten Jarrow de
plaats opzoekejj w>ar de Type, plet wr
van haar monding, een soort natuurlijke
haven vormt. Eens moet dit een land zijn
.geweest van groote bekoorlijkheid, toen de
atmtofeer nog niet door rook was bezwan
gerd, toen de zon scheen over de bosschen
van een golvend heuvelland en de forellen
nog dartelden in het heldere water der ri
vier. Het behoeft ons dan ook niet te ver
wonderen dat juist hier de Benedictijnen
in 682 een klooster stichtten. Beda was toen
negen jaar en ontving zijn opvoeding in het
nabijgelegen klooster'te Wearmouth a in 685
werd hjj als leerling op de kloosterschool te
Jarrow toegelaten, en hij bleef hier tot zijn
do°4 in 735, waarv^p dit jaar het twaalfde
eeuwfeest wordt herdachte
terlijk van een soort vesting moeten hebben
gegeven, vindt inen gothische ramen die
later in den muur werden uitgebroken.
Een der voornaamste bezienswaardighe
den vormt de wtjdingssteen der kerk die
in den westmuur is ingemetseld. Het op
schrift is nog zeer goed leesbaar: „Wijding
der kerk van Sint Paulus op den 9en dag
van de kalendae van Mei. in ’t vijfde jaar
van koning Egfried en het vierde jaar van
en met Gods hulp stichter
Hieruit blijkt dat de kerk-
Het is inderdaad verbazingwekkend welk
een rijkdom aan wetenschap de geschrif
ten van Beda bevatten. Zelf geeft hij een
lijst van 45 geschriften van zijn hand; deze
bevatten homilieën en commentaren op de
H. Schrift, verhandelingen over taalkunde,
sterrekunde, muziek, aardrijkskunde, wis
kunde, dichtkunst en kennis der natuur.
Het beroemdste werk van zijn hand is de
„kerkelijke geschiedenis van Engeland”, dat
evenals zijn „Levens der Abten” een model
is van een door moeizamen, conscientieuzen
arbeid opgebouwd historisch werk.
Te Jarrow werden ook betrouwbare, sier
lijk verluchte afschriften gemaakt van de'
Vulgaatvertallng der H. Schrift. Beda ver-
Men kan zich voorstellen, dat Merrick bij
het lezen van dit bericht enkele oogenblikken
ais lamgeslagen zat. Zijn weldoener, zijn vriend,
dien hü zes en twintig jaar geleden voor het
-eerst en voor het laatst had gezien en dien
hij nu nog eens wilde komen opeoeken; zün
weldoener, dien hü door middel van al die
advertenties verzocht had toch iets van zich te
doen hooren. was ten slotte gevonden maar hoe!
Afgeslacht, onthalsd.... en Harvey Crook werd
beschuldigd van dien verschrikkelijken moord!
Vier dagen geleden hadden vader en dochter
afscheid van Crook genomen en hij was vol
gens zijn eigen zeggen, naar Londen vertrokken
Maar daar zat hij weer terug in Southampton.
Mr. Merrick zat lamgeslagen. Die verrassende
opeenstapeling van tetfrnatrijdlge gebeurtenis
sen dreigde z'n verstand te benevelen. Het
werkte niet meer. HU kon niet meer denken.
Op Daisy maakte het echter een geheel ande
ren indruk. ZU was er wanhopig aan toe. en of
schoon haar vader tot nu toe geen woord ge
sproken had, doch slechts van tijd tot tijd
driemaal was h(J gestooten op een scheeu-
werigen „kop", zooals de Engelsche bladen,
die zoo tljeatraal weten samen te stellen.
Maar de belangstelling voor de advertenties had
het telkens gewonnen van de nieuwsgierigheid
voor den verschrikkelijken dubbelen moord, de
laffe slachtpartij, den schandelijken overval van
een ouden heer en diens huishoudster, waar
mede de bladen hun £emls aan interessant
nieuws kwamen goedmaken.
Ten slotte werd zijn aanvankelijke twijfel be
treffende de activiteit van het ad veren tiebureau
geheel weggenomen, want alle bladen vroegen
tevens om het hardst c«n nadere Inlichtingen
betreffende mr. Basil Clifton.
Zoodat hü eindelijk de laatste krant weer
opnam 'en die rustig begon door te küken, met
het gevolg, dat zijn oogen al spoedig bleven
geboeid door de volgende regels:
Gisterenavond heeft even buiten S^ultump-
ton een afgrUsqlijke dubbele moordaanslag
plaats gehad in een vrijstaand huis. Duin
zicht geheeten. en bewoond door mr. Basil
Clifton. De slachtoffers zijn mr Cl'fton zelf
en zijn huishoudster, Mary Carr. Roof schijnt
de aanleld’ng tot- dezen laagharllgen en
wreeden moord te tom gewreit, want «ilé
latten van het schrijfbureau warei. openge
trokken. Ook een kleine «afe was geforceerd.
De moordenaar heeft het slachtoffer zoo n
diepe snede aan den hals toegebracht dat
In de naoorlogsche jaren heeft Wehib Pascha
zeer veel te lUden gehad van talrijke intriges,
welke tegen Turkije werden opgezet. Enkele
Jaren na de beëindiging van den wereldoorlog
werd hjj gevangen genomen, doch wist te vluch
ten uit zijn geboorteland, dat hem zoo dierbaar
was en waarvoor bU zoo dikwijls in letterlijken
sin door het vuur was gegaan.
Onder een valschen naam en met een vreem
den pas wist Wehib Pascha in Italië te komen.
In Italië duurde zijn vrijheid evenwel ook niet
lang. Enkele maanden na aankomst werd hij
gevangen genomen en als verdacht van moord
gedurende twee jaar in voorarrest gehouden.
Tenslotte werd hU als onschuldig verklaarde
weer vrijgelaten.
In latere Jaren scheen het noodlot Wehib
Pascha te volgen Geestelijk en lichamelijk lij
den maakte van den stoeren generaal een vroeg
oud mensch. Daarbij kwam nog. dat hU voor
enkele jaren zijn zoon door een verkeersongeval
verloor.
Op aanraden van zijn geneesheer vertrok
Wehib Pascha naar Egypte. Ook hier bleef hu
niet lang. Niet zoodra had hU vernomen, tn
welke moeilijke positie zich de Negus van Abes-
sinlë bevond, of Wehib Pascha reisde naar
Aodis Abeba af, om zich In dienst van dit land
te stellen. Hier benoemde de keizer hem tot
eersten commandant van het Abesslnische
leger.
Wehib Pascha is een man met groote mili
taire kundigheid. Of hij evenwel met een leger,
dat zoo weinig geschoold en van zoo weinig
moderne verdedigingsmiddelen voorzien is, een
overwinning voor Abesslnië kan behalen, is een
vraag die alle beschaafde landen bezig houdt.
e Engelsche kerkgeschiedenis verdient
I J ook de aandacht der, bewoners van
-L' Nederland, dat Immers aan de Angel-
^Xslsche missionarissen grootendeels zijn
kerstening dankt. Dit feit kan alleen worden
ingrepen als men bedenkt hoe in de acht
ste eeuw Nederland nog grootendeels bar-
baarsch en heldensch was, terwijl terzelf-
dertijd aan de overzijde der Noordzee een
bloeiend Christendom werd gevonden dat
rijk genoeg was om van zijn overvloed ook
mede te deelen aan West-Europa.
De Engelsche kardinaal Gasquet schrijft
dan ook over den bloei der Engelsche kerk
In deze periode en zijn invloed op Neder
land en Dultschland: „het Is het beste be
wijs voor het geheel katholieke karakter der
Angelsaksische kerk dat, toen deze tegen
het einde der zevende eeuw voorgoed was
gevestigd op den Engelschen bodem en in
de harten van het volk, er vurige missio
narissen gereed stonden om met levensge
vaar den gekrulsten Christus te prediken
aan hen, die In de ondoordringbare wouden
van Dultschland eji de onherbergzame lan
den van Noord-Europa nog gedompeld wa
ren in de duisternis van het heidendom.
Gedurende de eerste twee eeuwen welke
volgden op de bekeering van onze Angel
saksische voorvaderen tot het geloof, welke
men zeer goed het gouden tijdperk der
Saksische kerk kan noemen, kregen de ka
tholieke godsdienst en de katholieke ge-
zindheid steeds meer invloed op de geesten
en schoten steeds dieper wortel in de har
ten van het volk. Kerken werden gebouwd
en verfraaid. Kloosters..v sprongen over
al als uit den bodem op."
Inderdaad maken de overblijfselen dezer
oude christelijke beschaving thans nog een
diepen indruk op den bezoeker van Enge
land. Een der eerbiedwaardigste dezer
plaatsen Is het oude kerkje te Jarrow aan
de Tyne, dat stemt uit den tijd toen de
heilige Beda hier leefde en werkte.
Jarrow Is momenteel een echte industrie
plaats met ultgestrekte arbeiderswijken,
waarover steeds de rook hangt van mijnen,
fabrieken en scheepswerven. Zooals in de
meeste industriegebieden woont ook hier
een groot aantel katholieken. Zoo is hier
thans nog het beste bewaard gebleven van
den legenrijken invloed dien het oude Be-
nedlctijnerklooster twaalf eeuwen geleden
in deze streek uitoefende.
rrringgg! Daar Werd gebeld. Kort en
krachtig. Haastig deed Juffrouw Tuinma
haar schort af en zenuwachtig trippelde
vragend wie haar nü weer zou komen storen.
Ze had bepaald pech vandaag Al driemaal was
ze begonnen met het lezen van het recept vo-'.r
.Russische eieren", dat ze uit t Zaterdagavond,
bijvoegsel van de courant had geknipt en drie
maal was er vlak na elkaar gebeld, ’t Leek er
waarachtig op of de menschen haar wilden
beletten vandaag Russische eieren klaar te
mataen. q
Met een rukje trok ze de deur open en
staarde in het oolijke gezicht van een twaalf
jarig Jongetje, die haar beleefd een brief toe
stak.
„AstubUeft, mevrouw! Een brief voor u!" aei
het ventje en meteen holde hij weg.
Verbaasd bleef juffrouw Tuinma een oogen-
bllk met den brief tn haar handen staan.
Daarna slofte ze met kloppend hart naar de
keuken terug. Het jongetje, dat den brief ge
bracht had. was het zoontje van haar huisbaas.
Dus dan was die brief van Oeertsema! Zenuw
achtig en vol kwade vermoedens scheurde Juf
frouw Tuinma onhandig de enveloppe open.
Hé, wat was die brief afschuwelijk dichtge
plakt. HU leek wel dichtgemetseld.
Ziezoo. En nu eens lezen.
het hoofd nagenoeg geheel van den romp ge
scheiden was. De huishoudster lag In de
openstaande keukendeur. De ongelukkige ia
waarachUnlUk dpor herhaalde slagen met een
stomp voorwerp van het leven beroofo. toen
zU haar meester te hulp wilde schieten. Het
dienstmeisje had dien avond vrijaf. Ben per
soon. die zich in alles als een uiterst correct
persoon voordeed, is in verzekerde bewaring
gesteld in verband met deze misdaad. HU
gaf voor Harvey Crook te heeten.
van zUn bankier achtergelaten en nog voordat
de drie maanden om waren ging het geld er
met een enthousiasten dankbrief heen. Er kwam
een persoonlUk antwoord. Verbazend vriéndelijk
maar op blanco papier. HU vond het fUn, dat
de zaak zoo goed gelukt was. maar wilde geen
cent meer hebben, dan het bedrag, aat hU
zelf geschonken had. HU had reeds veel meer
gekregen, dan waar hU recht op had, en het
feit, dat het mij zoo ging, was de grootste winst
die hU ooit had gemaakt. Maar, spoedig daarop
trouwde Ik met je moeder, en voor we er erg
in hadden, stond JU op de wereld en toen ging
het van het een In het ander, en zoodoende
duurde het tien jaar. voordat ik er elndeUlk
weer eens aan dacht om hem te gaan schrijver.
Maar hij was inmiddels van bankier veranderd,
en de brief kwam onbezorgd terug. Toen Kreeg
ik wroeging, omdat ik in geen tien Jaar meer
iets van mU had doen hooren, terwUl ik het
geld met stapels had zien binnenkomen En
pat allemaal door hem. Ik probeerde lange alle
kantériSiit te vlsschen waar die mr. Basil zich
toch wel kon bevinden, maar zonder eenlg
resultaat. Je weet, dat ik toevallig al eens eerder
tn Engeland ben geweest. Toen kreeg ik een
ouden vriend van hem te spreken, maar die was
hem ook sinds enkele Jaren uit het oog verloren.
Na den dood van zijn vrouw was mr. Clifton
naar 'n afgezonderd huis in het binnenland
getrokken waar hU zich geheel bezig hield met
z’n unieke verzameling. Het is natuurlijk best
mogelUk. dat hU intusschen gestorven is. Maar
ik sou hem toch graag nog tons terug willen
zien, al was het alleen maar om hem eens te
„Zet Ik. dat Ik eh...- O, ja, natuurlijk, bet is
de éérste vandaag," stotterde Smal, terwijl hij
naar zUn portefeuille greep en royaal zes nieu
we briefjes van tien op tafel deponeerde. Nau
welijks was juffrouw Tuinma de kamer uit, of
Smal liet zich als een leege zak in een fauteuil
vallen. X Ging hem waarachtig alweer boven
zUn petje. Had hij dat nu werkelUk self gezegd
daarnet, dat hU wilde betalen? Dirk Smal
peinsde zich suf. De arme jongen had er ook
geen flauw vermoeden van. dat juffrouw Tuin
ma In haar jonge jaren zoo uitstekend had
leeren buikspreken! MeesterlUk had ze het
zaakje opgeknapt, al had ze er wel wat tegen
opgezien
's Avonds vertelde de jonge student in de
soos zijn wedervaren in geuren en kleuren. HU
hield zelf een vlotte speech over de fatale ge
volgen van de verstrooidheid, tot een derde
jaars, met een knipoogje naar zijn collega's,
hem onderbrak:
„Ja bent zeker ook weer vergeten dat je ons
daareven een rondje hebt aangeboden, knaap!"
En zich naar den kellner wendende: ..Jan!
Aannemen! Een rondje van mijnheer Smal!!!”
met z'n zakdoek z’n beslagen brtllegiazen had
afgeveegd, viel Daisy hartstochtelijk uit tegen
de politie, die het gewaagd had. om Harvey.,
Crook van zoo’n verschrihkelUkc misdaad to
durven betichten. Dat moest een fatale ver
gissing ZUn. Ze vroeg zenuwachtig om den
spoorweggids en terwUl haar vingers den trein
zochten, trachtte ze haar vader te overtuigen,
dat ze onmlddellUk naar Southampton moesten
vertrekken om hem vrU te krijgen. Ze wond
zich zoo op. dat ze tenslotte in zwijm viel. Zoodra
ze weer by kennis kwam, hervatte ae baar
nasporlngen in den gids. Door al deze berrie
misten ze echter hun trein van 10.15 en na
drie kwartier van senuwachtlg en opgewon
den wachten, vertrokken ze eindelijk om elf uur
uit Londen.
Tenslotte was dit nog een gelukkige om
standigheid, want voor de trein vertrok was
Waterloo Station overstroomd met de avond
bladen. die ’s morgens uitkomen. Van alle
biljetten en uit de kel-n van alle kranten
jongens kwamen de nieuwste bijzonderheden
over den moord uit Southampton op hen af.
Mr. Merrick kocht alles, wat hü krijg'en bon en
las tot zijn groote verlichting, dat Harvey Crook
was vrijgelaten en de politie thans naar den
echten dader aocht. Het resultaat van dit be
richt, hoe geruststellend het op zich ook mocht
zUn, was bU Daisy Merrick van dien aard, dat
Lyman W. Merrick zijn dochter als een seer
excentrieke jonge vrouw bleef beschouwen
De kinderen keken den stuurman vragend
aan, alsof ze wilden zeggen: waar gban we
naar toe? Ze reden naar de bergen, waar ze
na een paar uur aankwamen. Doch toen
werd het lastiger, want een kameel kan niet
klimmen.
Zte maanden, zei ik, ofschoon Ik waar-
«hijniijk binnen de helft vaa eten tUd wel
hebben «fgelost.
Ik hoop reeds lang voor het verloopen van
“‘tn termijn in Engeland terug te zUn, zei hi).
Dan zal Ik het je per mail moeten optonden
totwoordde ik.
Heb je eenlge borgstelling? vroeg hij.
Nee, zei Ik.
Hij achton op z’n rustige manier verbazend
veel schik in het geval te hebben hU was
®»»»t twee keer mijn leeftijd hij keek
telkens van mij en naar dten wampum en van
oen wampum naar mij.
Nu goed, sel hU ten slotte. Ik zal speculee-
op je eer. jongeman Ga mee naar mijn
en Je zult het geld hebben.
tk kreeg het ook. Binnen twee maanden
■P°°t de olie met millloenen kubieke meters
boven én Mericksville ontstond als een
•Ptookje, maar met Amerikeansche snelheid en
■“eUjkheld vermengd. Hij had mjj het adres
Tn een hotel te Parijs heeft een Indrukwek
kende plechtigheid plaats gehad. Generaal Mi
chel Grabbe Is nJ. geïnstalleerd tot hetman of
leider van de Don-Kosakken. Vóór Michel heb
ben drie zijner voorvaderen dese zelfde functie
bekleed.
Grabbe behoort tot de familie waarvan vele
leden de militaire carrière kozen. TUdens de
oorlogsjaren werd hjj belast met belangrijke
zendingen doch thans leeft hij In een beschei
den huisje In een Parusche voorstad. De laat
ste hetman generaal Bogajewski is een paar
maanden geleden gestorven en voor de benoe
ming van een nieuwen hetman was het noodig
dat verschillende stembiljetten een paar malen
over den Atlantlschen Oceaan werden verzon
den. Toen alle biljetten van de stemgerechtig
den In de Vereenlgde Staten terug waren ont
vangen, bleek dat generaal Grabbe meer stem
men had dan leder van de beide andere can
didates
De belangrUkste ceremonie was het overhan
digen van de Boelava, den staf welks het em
bleem is van het gezag van den helman. Hier
na volgde een toespraak van den Metropolltaan
waarna de hetman den eed aflegde.
Als een overblijfsel uit Beda’s tijd toont
men thans nog in de kerk een ouden eiken
zetel van primitieven vorm, die als „de ze
tel van Sint Beda” wordt vereerd. Het hout
draagt duidelijke sporen van de onbeschei
den godsvrucht der bezoekers, die gaarne
splinters van den zetel meenamen als re-
liquie. Naast den zetel ziet men op bij
gaande foto nog een goed bewaarde, in den
muur uitgehouwen nis om tijdens de H. Mis
de ampullen met wijn en water in te zetten.
TT T is Wehib Pascha, die door den keizer
yy van Abesslnië onlangs is benoemd tot
eersten commandant van het leger?
Wehib Pascha, een voormalig Turksch offi
cier, is thans 48 jaar oud. Reeds als knaap toon
de hj) een bijzondere intelligentie en een hel
der. knap verstand. Als jongeman nam hij
dienst In het Turksche leger en doorklom tn
betrekkelUk korten tUd vele militaire rangen.
Hjj werd benoemd tot hoofdman In den Turk-
schen Gener alen staf en als zoodanig maakte
hU defi oorlog tegen Italië mee. In den Balkan-
oorlog viel hem de gewichtige opdracht ten deel
de vesting Jannlna, zUn geboorteplaats, te ver-
dedigen. In dezen oorlog vooral heeft Wehib
Pascha zich leeren kennen als een moedig strij-
öer en een trouw soldaat.
BU het uitbreken van den wereldoorlog tn
1914 werd hij benoemd tot commandant over
de provincie Hedschas. BU de verdediging van
de Dardanellen stond ton groot deel van de
Turksche troepen onder zijn commando. Niet
lang daarna verkreeg hU het opperbevel over
het derde Turksche leger. Wehib was toen eerst
dertig jaar oud.
Gedurende den oorlog had Enver Pascha een
plan ontworpen» toet het doel de Engelschen
uit Mesopotamia te tordrUven. Qte plan werd
Wehib Pascha voorgelegd, doch door dezen laat
ste niet goedgekeurd, daar hU het geheele ont
werp als ondeugdelUk verklaarde. Enver Pascha
had het voornemen Wehib Pascha aan het
hoofd van de troepen, welke de Engelschen
moesten verslaan, te stellen doch Wehib be
dankte voor de eer. De jonge generaal Wehib
Pascha werd op non-activiteit gesteld.
„Naar het eerbiedwaardig graf van Pe
trus, die inet recht hoog wordt vereerd.
„Wien een diep geworteld geloof als hoofd
der Kerk erkent,
„Zend Ik, abt Ceolfrled. van Engelands
verre kusten,
„Dit bewijs van mijn godvruchtige ver-
eering.”
Het is deze Bijbel die thans te Florence
als Codex Amlatlnus wordt bewaard en be
kend is als een der waardevolste Vulgaat-
handschriften die wij bezitten. Zoo blijkt
wel duidelijk hoe het werk der Benedictij
nen te Jarrow thans nog vruchten draagt
voor de wetenschap.
In een volgend artikel hoop Ik iets te ver
tellen over de grootsche bedevaart der En
gelsche katholieken, waarvan Jarrow op 11
Juni jJ. getuige was.
Als men thans de plaats bezoekt waar de
man leefde dfe naar het woord van Paus
Pius XI „alle anderen uit zijn <jjd over
trof In heiligheid en wetenschap,” vindt
men enkele goedbewtfarde overblijfselen van
de oude 8t. Paulskerk en het aangrenzende
klooster. Het oude kloosterkerkje vormt het
koor der thans aanwezige kerk die In
Angllcaansche handen is. De muren zijn
opgetrokken uit steenblokken vati verschil
lenden vorm en dragen nog enkele der
kleine ronde openlngen die in Beda’s
tijd werden voorzien van glazen ven
sters, als de eerste ramen die in Engeland
van dit nieuwe materiaal werden vervaar
digd nadat zooals Beda zelf verhaalt
Fransche handwerkslieden waren overgeko
men om het vervaardigen van glas aan de
Engelschen te leeren. Naast deze kleine
vensters, die destijds aan de kerk het ul-
A I I 17 A °P bla<l «Dn ingevolge de verzekerlngsvoorwaarden tegen
/A I si »r< r\ Uw IN [1» O ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeerlngen
toonen. wat voor knappe dochter zijn vijf
honderd dollar hebben opgeleverd!"
Nog geen vierentwintig uur geleden had mr.
Merrick mr. Basil Clifton van aangezicht tot
aangezicht aanschouwd tUdëns de Verkooplng
van zUn elf flesschbn Tokayer. Maar de veiling
was contant geweest, en dan werden er geen
namen opgegeven. Geen van beiden dacht op
dat oogenbllk aan den ander, en al zou ton
dergelUk vermoeden even hebben kunnen op
lichten, de zes en twintig Jaren. die de eerste
ontmoeting van dit uiterst toevallige samen
treffen scheiden, hadden belton zoo afdoende
veranderd, dat er van herkenning gton sprake
kon zUn. Het was peer een van die vluchtige
kansen, die zoovele keeren in ons leven spotten
met onze liefste wenschen.
De rest van den dag en de geheele volgende
werden gevuld met het bezichtigen van de Lon-
densche bezfenswaardigheden.
Even/ voor het diner van den tweeden dag
belde Merrick een advertentiebureau cp. om de
advertentie nog eens te laten opnemen in alle
ochtendbladen En al had Daisy Merrick onder
het naar binnen lepelen van haar crèmesoep
wellicht enkele lieve en smachtende gedachten
gericht aan het adres van Harvey Crook, ze
zou nimmer vermoed hebben, waar en in welke
omstandigheden hü zich op dat oogenbllk be
vond. Want dit was dezelfde avond van zijn
avontuurlijk bezoek aan Duinzicht.
Aan het ontbüt keek Merriek zenuwachtig de
kranten na. om zich te vergewissen dat zijn
orders opgevolgd en de advertenties op ten in
het oogloopende plaats gezel waren. Reeds
P levenslange geheele oi
r verlies van belde armen.
Nadat juffrouw Tuinma dit weinig opwek
kende episteltje gelezen had, frommelde ze het
tot een minuscuul propje ineen en wrong zich
vervolgens vertwüfeld de handen. Dit laatste
was nog zoo vreemd niet, want al was juffrouw
Tuinma iemand die in velerlei opzicht een
flink vrouwtje mocht genoemd worden, zü zag
er ondanks dat toch geen kans toe met de drie
gulden seven-en-aestig, die daar nu vredig in
haar ouderwetsche ktopbeurs rustten, een be
drag van dertig gulden te voldoen, tls zon
derling. zooals een menach zich in benarde
omstandigheden aan ’n stroohalm, dien hü dan
maar al te graag voor een stevig balkje aan
ziet, weet vast te klampen. Toch hield ook
Juffrouw Tuinma rich met beide handen stevig
aan den traditloneelen stroohalm vast. Er was
immers nog de mogelükheid. dat „mijnheer
Smal," die bjj haar op kamers woonde, van
daag nog zün penslongeld zou betalen. En dan
was ze tenminste voor een maand weer gered.
Tja, de redeneering klopte als een bus, maar.,
de jonge student Smal overigens een sym
pathieke jongeman had één slechte gewoon
te: hü was nogal verstrooid en meestal vergat
hij op tijd te betalen. Hü kon zoo genoeglijk
over alles en nog wat babbelen en hij was altijd
zoo vriéndelijk. Zoo iemand kon je toch toet
om geld manen. Stel je voor» dat münheer Smal
Dovéndleti eérts boos' Werd en zün kamer 'op
zou zeggen. Dat wilde Juffrouw Tuinma er niet
op wagen. Toch moest er iets op gevonden
worden, want morgen.... De schrik sloeg de
arme hospita om het hart bU de gedachte dat
ze wellicht gedwongen zou zün binnenkort een
nieuwe woning te moeten zoeken
„Wat een hondenweertje, Juffrouw!” begroet
te ue Jonge studént bU rijn thuiskomst de hos
pita, niets vermoedend van het stille drama,
dat als het ware zichtbaar in de woning
zweefde.
„Ja. münheer. dat is het zeker,” zei Juffrouw
Smal toonloos.
„Wel, hoe is het mogelük!” stiet opeens de
student uit. „Daar heb ik nou warempel al
weer mün paraplule ergens laten Aan Dat is
de derde al in een maand, 't Is ongeloofelijk
zoo verstrooid als ik den laatsten tüd ben!”
„Ja, u bent wel erg vergeetachtig!” zuchtte
juffrouw Tuinma veelbeteekenend, doch Smal
scheen haar toet te hooren. Opgewonden begon
hü te vertellen:
..Nee, maar, wat me vanmiddag Is overkomen!
U zult het toet willën gelooven. Ik loop met een
aardig kennisje door het park, we keuvelen al-
lergenoeglUkst en opeens zegt Rie tegen mij:
..Ja. Dirk, als mün ouders er tenminste geen
bezwaar tegen hebben.” Ik snapte er geen jota
van en daar begint me die Ria te lachen, te
lachen! „Domme jongen!" zegt ze. „bén je nou
zoo verstrooid, of dóé je maar zoo professoraal.
Je hebt me toch gevraagd of we ons verloven
zullen!" Nou, ik ben een boon als ik wist, dat
ik dat gevraagd had. maar eh.ik was erg
blü, want ik had haar allang willen vragen,
doch altüd als ik erover wilde beginnen, zonk
me de moed in de schoenen. U kent Ria wel.
juffrouw Tuinma. het is dat leuke blonde
meisje, dat vorige week hier was."
„Een aardig meisje,” zei Juffrouw Tuinma,
„en erg büdehand ook, geloof ik. Nou. wel ge
feliciteerd, münheer Smal! O. de waterketel
staat te fluiten. Ik zal u dadelijk een kopje
thee brengen.”
BU het inschenken van de thee, dacht de
St. Pauluakerk te Jarrow
