den iaq
<Kctc&Aaalcan
Met twee kameraadjes op avonturenreis
M
het verdwenen
In het paradijs der fietsers
ra
ELFTAL
S:
p*
‘IS
^Ug.
r m a/
DWARS DOOR HOLLAND
Promotie
VACANTIELEED
WOENSDAG 21 AUGUSTUS 1935
<1
Ftfm
Hooge woningcultuur
'bedrijf
De tuinen van het Pausetyk buitenverblijf Castel Gandolfo
Z.H. de Paus te Castel
Gandolfo
Techniek der revolutie
tdienet
Het Maria-Congres
Te Bouvigne
De slang beet de koe
llllllllllll
De balseming van het
lijk van Lenin
Beroemd schilderij
verkocht
JV*
'3
Ergerlijke toestand in
Sovjet-Rusland
bij verlies van een bana
een voet of een ooc
Qaitscher over de betoovering van
het Nederlandsche landtehap
en de steden
Communietieche „jagen”
AT A Dt* ’C °P d,t blad a,Jn ingevolge de verzekeringsvoorwaarden tegen C* by levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door TT b*J **n ongeval met C* OKfl
2AI sl <r< I» yV I vi F» O ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeeringen 1 f «JW*a verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen r ÜUs" doodelljken afloop X éfa«WK/es
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
a
TT
n
r>
1 V- -
Alle daten
k." (Wild-
T oonee/
2Un
mrt m\jn looper?”
A
-1
was
ren
M In het bezit van mr. Mackay.
op dit blad zijn Ingevolge de venekeringsvoorwaarden tegen
hem gerust. en
bfl
Merrick
schudde
ontkennend
het
door Arthur Morrison
MELDON.
nog
Heden
7 35
9'5
o.7irif
4.05
F 30
6'/s
3
0
7
190
ZAG. Kont wwer hier terwg. Mn half neg*n
avonds.
:ht van de
Opgevoerd
«dagavond
’40—11.20,
106—11.06,
1.20—1550,
g. 17.06—
VI. 18.35
Fr. 30.30
FT. 22.50
reek wor-
an Dr. H.
Vardö
safjord.
□oeteltjks
ewolklng,
>P regen,
op 8.43
3.28
2?0
7'0
6 90
147*6
2 10
5.15
130
leden
13*4
6%
dit
kwam.
17
4’/*
1
IM
iH
onbevre-
tie waar
land met
r:ka der
de voor-
welllcht
vloedden.
t 11M en
1%. Voor
terwijl
17 V,
10
f6
W*>.
57
16
17
1*4
ch 1035—
:h 1830—
leg 2230
monistische Party
ring ven dwaaXhëtd "begaat
den ont-
tte men
obllggo
ndeelen-
>lie treft
154 hoo-
lep circa
»r H. V.
thle met
>r nieuw
■ing van
teer be-
gulden
i eerder
•4— 735,
17 7/16-
De derde en slotdag der Mariale Dagen was de
dag van het Maria-Congres, waaraan door cir
ca duizend K. J. Vers van allen kant, tot zelfs
diep uit Zeeuwsch-Vlaanderen werd deelgeno
men.
Te Cooch Behar in Bengalen werd een ge
zin na een maaltijd ziek en de geneeslieeren
slaagden er niet in een diagnose vast te stel
len. Kort daarna stierf de koe. welke de melk
en den room, die by den maaltyd waren ge
bruikt. had geleverd Zy bleek enkele uren te
voren door een slang te zijn gebeten
De familie Is daarop behandeld kunnen wor
den en is genezen
De deelnemers aan het Physlologisch Con
gres zijn de eersten geweest, aan wlen het ge
heim van de wijze waarop het lichaam van
Lenln is gebalsemd en bewaard, is onthuld. Zit
zyn van Leningrad naar Moskou gegaan en
hebben daar het Kremlin en het mausoleum
van Lentn in de Roode Straat, waar de Bol
sjewistische leider tien jaar geleden werd by-
gezet, bezocht.
De professoren Vorobteff en Zbarskl hebben
daarna eefr lezing gehouden over de door t«en
toegepaste methoden om het lichaam te be
waren Voordien hebben zy, ondanks alle ver
zoeken van wetenschappeiyke belangstellenden
uit de geheele wereld, nimmer het geheim ont
huld.
te onderhouden.
Na deze toespraak heeft MeJ. R. de Kort,
hoofdgroepleidster. de toewijding van de Vrou-
weiyke Jeugdbeweging aan Maria hernieuwd, die
uitgesproken is bij de Grot van Lourdes in de
Vaticaansche tuinen.
Met den plechtigen Zegen met het Allerhei
ligste werden daarop dit Pontificaal Lof en
daarmee ook de Mariale Dagen gesloten.
van deze mooie dagen had moeten worden.
Met blijde gelatenheid werd deze tegenslag
echter aanvaard en men toog naar de 8t. Lau-
rentluskerk van Ginneken. alwaar nu dit Lof
zou worden gecelebreerd De bisschop heeft on
der dit Lof de Vrouweiyke Jeugdbeweging aan
Maria toegewyd, die op dezen dag plechtig tot
Konlnglnne werd uitgeroepen.
Daarna heeft hij enkele vaderiyke woorden
gericht tot de ruim duizend Congressisten en
haar aangespoord de christelijke gebruiken in de
huisgezinnen als daar zyn Rozenkransgebed. togg^Vltri tb»* *'.XO*i iie*u <Skschie:
bidden van den Enge! des Heeron. het vieren mrt nilJn iooprr->"
van den Zaterdag als Mariadag, te herstfp^p,,lv-hikheel graag
dit opzij Er bleek een deur achter te zit
ten en voorzichtig probeerde de stuurman
of hy deze kon openen. Weer stonden ze in
een gang en deze bleek weer naar een ta
pijt te loopen. Opeens meenden zij geluld te
hooren Het leek wel muziek. En deze kwam
achter het gordUn vandaan. Voorzichtig
schoof de stuurman dit wat op zy Ademloos
stonden ze te kyken.
Sinds de H. Vader zich naar het Pauseiyk
Zomerverblijf te Castel Gandolfo heeft begeven.
Is de stroom der dageiyksche audiënties geen
oogenbllk onderbroken. Indiërs, Duitscherz,
Lithauers, Amerikanen en Jonggehuwden uit al
le provinciën van Italië komen den Vader der
Christenheid bezoeken en Zijn zegen afsmeeken.
Voor de jonggehuwden heeft het Vaticaan een
contract gesloten met een Romelnsche autobus
onderneming. die hen gratis naar Castel Oan-
dolfo voert. De berichten betreffende de audiën
ties, die in de „Osservatore” altyd met gespa
tieerde letters worden gezet, worden thans heel
beknopt gehouden en met een heel kleine letter
gedrukt. Dit was reeds gebrulkeiyk vóór 1868
toen Z. H. Plus IX voor de laatste maal de va-
cantle doorbracht te Castel Gandolfo Op uit-
drukkeiyk verlangen van Z. H. Plus XI ia dit
oud Journalistiek gebruik thans opnieuw in eere
hersteld. De bekende rubriek „La nostra in-
formazione" van het Pauaeiyk Orgaan wordt
thans weer evenals voor 70 Jaar gezet met dl
gewone kleine letter.
’t Is vacantie: vreugde, vrtfheid!
Zoo te water, als te land.
Grijpt de vreugde, grijpt de vrijheid.
Grfjpt te.... met getond verstand
H. P.
ontzagiyke boekdeel stelde
hy zette zich aan tafel
„Ik zal eens een sprong in het duister
wagen? zei hy. „Ik word er byna toe gedwon
gen. want het is alles duister om ons been.
Ik hoop maar, dat ik geluk heb. Kyk eens. het
gaat hier om."
Hij wees naar een adveiWntie byna hee'e-
maal bovenaan in de kolom familieberichten
van de „Standard" van den vortgen dag en
Merrick, die hem met erg veel aandacht had
gevolgd, las de volgende geheimzinnige woor
den:
schap scheen geheel te zyn verdwenen, maar
het was te laat. Drie revolvers waren op zyn
hoofd- gericht. - - -
Je bent erby, Henry Duval,” klonk de stem
van Descoit. „Ditmaal zit ja in de klem. Ik
had je aooeven. toen ik de voordeur voor Je
opendeed, ook wel kunnen arresteeren, maar
ik was alleen en je zou met je trucjes wel eens
hebben kunnen ontsnappen. Bovendien had ik
geen getuigen, zie je? Nu ben je op heeterdaad
betrapt. Je spelletje is voorloopig uitgespeeld
De Inbreker knar
setandde. maar
zweeg, hetgeen in
dit geval het
meest aanbeve-
lenswaardlg was.
Stevig geboeid
werd hy naar het
hoofdbureau overgebracht, waar bleek, dat hij
werkelyk de langgezochte bandiet was
Pierre deed een omstandig verhaal van zyn
wedervaren aan den commissaris en toen hij
zweeg, klopte de chef hem vriendeiyk op den
schouder:
.jy hebt de belooning en de promotie dub
bel en dwars verdiend, Descoit. Maar één ding
zou ik toch wel graag «rillen weten. Hoe kwam
Je er toe om te denken dat de man niet in dat
huis thuisbehoorde. Hy liet Je toch zyn kaartje
zien?"
Pierre glimlachte geheimzinnig.
„Dat is het Juist, commissaris." antwoordde
hy^ „De kerel liet my een naamkaartje zien
met den naam Alfred Lacombe. En nu is toe
vallig die mijnheer Lacombe myn eigen oom,
de advocaat. Ik zal toch zeker myn eigen oom
wel kennen?....”
RschtsrbslH
«.h. bord; yrH J
m. rood door- J
gsitrsap 1 s J
zwarto F)
Aan da linker- J
zijde d. straat do
hik.... ik geloof dat ik den
hiksleutel heb meegeno-
ze passen ten minste geen
hikwoon hier, zie je.
hikkan ik de deur niet
Ik kan.... hik.... ik kan
Eiken morgen, eiken avond
Staat het lijstje in de krant
Van de droeve ongelukken
In ons kleine vaderland.
Zlken morgen, eiken avond
Denkt eenieder als hij leest:
Wat moet ddt een harde droefheid
Voor de ouders tifn geweekt
Blijde kinderen tpelen vroolijk
Op een weg of in een straat
*t Is vacantie: hoepels, knikkers;
Die is ruiter, die soldaat-
Plots een rotend snelle auto.
Snorrend, haastig ah de wind.
Sn.... een troostelooze moeder
Troost een kreunend, schreiend kind,
't Is vacantie: dus naar ‘t water,
Dus een zwempak aangedaan;
Ook al kan men nauwelijks zwemmen
Of op eigen beenen staan
’t Is vacantie: dus kampeeren
Ergens op een groote hei
Dus een vrij en roekeloos leven:
.Jllemand immers let op mij"
Ver van huis, met een kampeertent.
Waar geen ouderwoord gebood.
Stierf vaak ongerepte onschuld
Jammerlijk een droeven dood-
tenslotte
einde.
„Al die veronderstellingen en vragen brengen
ons niet veel verder," zet hy „De zaak zit
zoo, in een van die elf fleaschen zit de groot*
diamant pn een van de meest geslepen boeven
wrdwynt met een van die flesschen op een
oogenblik, dat hy de grootste haast heeft om
zich uit d» jtaaUm te maken Dat is voldoenoe.
zou ik zeggen, wy moeten eerst mr. Pooley
te pakken zien te krijgen."
„Ja. dat ben ik volkomen met u eens.'
stemde Crook toe. „Ah wy tenminste den steen
niet in uw fleech vinden. Wat my bet meest
precies geweten hebben, welke flesch van de
e.f, *e!ke door de bedienden luki.uüc op tafel
werden geplaatst, correspondeerde met zyn in
let oog gehouden magnum? Want hd heeft niet
mee” op een andere fleech g»l oden, niet
waar?”
Daisy
hoofd.
Het is in ieder geval de eenlge, die hy ge
kocht heeft."
„Goed zoo. Indien het dus mogeiyk voor hem
was, om vast te stellen, in welke fleech de
diamant zich bevond, la 't niet logisch om aan
te nemen, dat hy niet met 't geheim bekend
was. Anders zou hy ze alle elf gekocht heb
ben. Waarom heeft hy zich dan tot die eene
bepaald?"
Het werd een vicieuze cirkel, «raarult niemand
wist te ontkomen. Nadat ze in het trilde weg
enkele veronderstellingen hadden gelanceerd, die
alle even duister bleven, maakte mr. Merrick
aan dit onvruchtbaar gesprek een
„Is dat nu alles.” vroeg Merrick een beetje
weifelend. „Nou, zoo kunt u wei 'wtntlg adver
tenties opeoharrelen Dat zijn Inderdaad spron
gen in het duister. Wat beteekent dat nu?'"
„Het behoeft niet iets te beteeaenen, maar
het kkn tets zyn. en dat ia myn beroemde
sprong Het zou een adres kunnen zyn. en het
zou het adres van Pooley kunnen zyn.”
Merrick schudde het hoofd Zulke fantas
tische berekeningen konden den practise hen
Amerikaan niet bekoren.
„Ik geef het op," zei hy
Ze begonnen te eten, en Crook profiteerde
van de oogenblikken. dat de kellner er niet
was. om hun In brokjes en beetjes een uitleg
te geven, wat hy in het laatste half uur ge
daan en gedacht had. Al die brokje* en beetje*
Hy keek in een nieuwe zaal, even prachtig
als waarin ze zich nu bevonden. In deze zaal
stonden prachtig gedekte tafels waarop de
heeriykste etenswaren lagen ultgestald.
Dadeiyk probeerde de stuurman of hy een
deur kon vinden welke tot deze zaal toe
gang gaf en had die weldra gevonden
Hy wenkte de kinderen en voorzichtig
gleden ze de eetzaal binnen, waar ens drie-
beroemde „Roeping van Petrus en An-
dress" van Duccio dl Buonlnsegna is te New
lork verkocht voor 250 000 dollar Het sehil-
dery meet slechte 43 by 44 c M. Do koooer te
4edirecteur van een aantal eenheidspryzen-
vmkels, mr Samuel H Kress
Naar uit bevoegde bron wordt vernomen,
beeft mr. Kress het schilderij, dat onlang» te
darijs werd tentoongesteld, van mr. Clarence
N Mackay gekocht. Het is een van de vier
«ukken, welke door Lord Du veen uit de Ben-
•on-collectle werden aangekocht; later kwam
het antwoord.
Hy liet Pierre een naamkaartje zien
„Ik ben Alfred Lacombe.... hik.... ale je.
agent?"
De ander bekeek nieuwsgierig het kaartje en
wierp toen een snellen blik op het koperen
naamplaatje aan de deur. Het klopte als een
bus.
De universaalsleutel had weldra den toegang
tot het huis vry gemaakt.
„Dank Je wel, agent.... hik hik.... wel
te rusten
Hy verdween in het huls en deed de deur
achter zich dicht.
Op den hoek van de straat stond een tele
fooncel en daarin verdween Pierre Descoit en
kele seconden.
Een kwartier later maakte de universaal
sleutel opnieuw den toegang tot de woning van
Alfred Lacombe vry, maar ditmaal gingen er
drie agenten met opgeheven revolver naar bin
nen
Het was een vreemd gezicht, den dronken
heer des huizes op zyn knieën voor de brand
kast te zien liggen, terwyi hy bezig was het
ilot te forceeren.
Toen het licht van een zaklantaarn op zyn
handen viel, sprong hy overeind, zyn dronken-
mantroof? Gelooft u niet, dat hy met hetzelfde
stoomschip heeft gereisd, alleen on: een oogje
In het sell te houden, terwyi u In alle on
schuld. het risico droeg, om het spul over te
brengen? Voelt u niet erg veel voor deze wyze
van redeneeren?"
Crook wachtte zich wel. om te zeggen, dat
hy er al minder en minder voor voelde, om voor
het onnoozele slachtoffer van twee geslepen
boeven te moeten fungeeren. Hy bet den ander
dus rustig doorpraten.
„Als dat allemaal zoo is," zei M“rrlck. „kan
het niet anders of de groene diamant bevond
zich in de flesch. die mr Pooley gekocht heeft,
en waarmede deze de wyk heeft genomen
Crook dacht enkele momenten na. voordat
hy antwoordde, «m zei toen:
„Nee. ik tt»n het niet met u eens. Zoo t>P
het eerste gezicht ziet het er alleman! even
mooi en helder uit, maar niet als K er „ven
langer by stil staat Want. *oc zou hy weten,
in welke flesch die diamant precies verbergen
zat? Hahn zelf heeft het wsarschyniyk niet
geweten Hy danste als een bezeten» heen "n
weer, om elke fleach op den kop te tikken, die
hy maar te pakken kon kr.'ccn en heeft
tydens de nasporingen reeds aller!»: kwellin
gen moeten doorstaan Dit laat zich ook ver
klaren. want hy meende niet anders, dan dat
hy de kist ongeschonden zou ontvangen, en
dus het juweel «onder moeite zou terugvin
den. waar hy het had achtergelaten En selfs.
Indien htj het wist, en Indh-n P x>le/ geweten
had. in welk gedeelte van de kist de b-wurte
flesch gou bebUui gestaan, hoe »>u hy dan
Om half elf droeg de Hoogeerw heer Mgr,
F. Frencken de plechtige Hoogmis op In de
openlucht, daarby geassisteerd door pater l'Or-
tye. en directeur van Campen.
Des middags om bslf drie beeft de Zeereerw
heer van Eyck van Leuven de serie voordrach
ten over Maria besloten met een uiteenzetting
over de war» Godsvrucht tot Maria.
Gedurende deze, voordracht, die in de open
lucht plaats vond, begon het te regenen het
welk den spreker poodzukte een gedeelte van
zijn voordracht In een der zalen van Bouvigne
te voleinden.
De regen bedierf mooi 'gedeelte van het
programma, het Pontificaal Lof dat door Z H
Exc Mgr P. Hopmans. Bisschop van Breda, in
den mooien lusthof van Bouvigne zou worden
opgedragen en dat het alles overweldigende slot
nlg groenten ziet, wat hy in verband brengt
met de goedkoope Nederlandsche groenten, die
immers op het oogenbllk moeiiyk kunnen wor
den geëxporteerd.
Hy zag verder in Limburg allermodernste
scholen, als hel ware uit glas gebouwd. De
Nederlanders mogen den naam van conserva
tief hebben, maar zy zyn het, wat bouwen be
treft, allerminst. Al maakt men dan ook in
Nederland geen bouwwerken, die de omgeving
kunnen storen.
De conclusie is, dat Nederland een mooi en
goed land is, zoolang men werk heeft. Is er geen
werk, meent de schrijver, dan wordt men te
veel aan zichzelf overgelaten. De positie van de
werkloozen noemt hy ongunstig, omdat er geen
werkloosheidsverzekering, aooals In Dultechland,
bestaat, zoodat een werklooss practlsch op de
armenzorg is aangewezen (de schrijver is hier
biykbaar niet door den juisten man p voorge
licht). Het maakte op hem een diepen indruk,
dat hy hier en daar op de straat een boeltje
zag staan van menschen. die wegens huurschuld
uit hun woning waren geaet. De meubels staan
dan weken lang in wind en weer, constateert
hy en de gemeente-ambtenaar. die zyn gids
was, kon, maar niet begrijpen, dat hy zich hier
over verbaasde. De stelling, dat de politie er
voor zorgen moet, dat leder een woning heeft,
ging er by dezen Nederlander niet in.
Overigens heeft Dr. Reinhold Heinen zyn
oogen goed den kost gegeven.
elkander genomen, kwamen neer op het
volgende
Indien u een type als Pooley te pakken wilt
krygen, moet u zich geheel verplaatsen in
zyn manier van doen en denken. U moet zich
niet afvragen, wat hy volgens u zou doen, maar
geheel trachten In te leven in zyn gedachten
gang Onze eerste vraag is dus Wat zal Pooley
gedaan hebben, toen hy In Southampton aan
wal kwam? Nu werken dergeiyke typen altyd
met een paar kameraden 't Soort misdaden
waarvan hy leeft wordt altyd door een bende
gedaan. Dezen gedachtengang volgend, lykt het
me du» logisch, dat hy onmtddeliyk in ver
binding tracht te komen met de bende Hoe?
U zult natuuriyk zeggen door een brief, en
indien dit waar te. ben ik het spoor kwijt, en
weet Ik werkelyk niet wat ik doen moet Maar
ik geloof niet, dat zy hun toevlucht nemen
tot een zoo doorzichtig verbindingsmiddel als
een brief. Om twee redenen niet. Ten eerste
biyven dergelyke menschen noodgedwongen niet
lang op dezelfde plaats, u begrijpt wel waarom
Aan den anderen kant, te Pooley een heelen
tyd In het buitenland geweest, en elke poging
om «wet syn kornuiten door een brief in Ver
binding te komen, zou het gevaar opleveren, dat
schrijven in verkeerde handen terecht
met al de moeilijkheden die daaruit
voort kunnen vloeien Wat biytt hem dan nog
ov’r7 Het bekende «n zich haast opdnn-
de advertentie. De poste
„J noemen mag. van
-p» lerre Descoit wa» van alle Parljsche
p* politiebeambten wel de minst gevreesde.
-*■ Niet omdat hy -soo dom was, om alle
misdadigers door zyn vingers te laten glippen,
of dat hy niet genoeg opmerkingsgave bezat.
Neen dat «ras het niet, waarom hy al tien
Jaar op zyn eerste bevordering «rechtte. Zelf
WW* hu ervan overtuigd dat de noodige durf en
bekwaamheid hem niet ontbraken.
Had zijn oom het niet tot advocaat en zyn
zwager het niet tot accountant gebracht? Er
mt dus wel verstand in de familie, maar....
het geluk was tot nu toe niet met hem ge-
Toch «ras Pierre Descoit nooit ontmoedigd.
Telkens weer dacht hy aan de woorden van
zyn vader: Eenmaal in het leven komt het ge
luk by iedereen, maar dan moet men het we
ten te grijpen'
Pierre wachtte geduldig op dien eenen keer.
Toen hy op een avond de wacht van het po
litiebureau binnenkwam, stonden zyn collega's
in groepjes voor een zooeven uitgevaardigde
dienstorder. Sinds enkele weken vrerd de stad
onveilig gemaakt door een berucht Inbreker,
wiens naam op de order stond vermeld als
Henry Duval. Alles had de politie in het werk
gesteld om den bandiet te vangen, maar hy
scheen zoo handig te werk te gaan, dat het
tot nog toe niet gelukt de hand op hem
te leggen.
Een flinke belooning en btniendien promotie
werden in uitzicht gesteld aan diengene, wlen
het gelukken mocht den bandiet te arresteeren.
De agenten keken Descolt lachend aan.
Dat is «vat voor Jou, Pierre. JU hebt nacht
dienst. misschien kryg je wel een tip.”
De anderen lachten Ze wisten wel dat hun
kameraad van misdadigers vangen geen kaas
bad gegeten.
Descoit haalde de schouders op. Het was in
derdaad een prijs uit de lotery, als het geluk
hem ditmaal zou dienen. Maar hU zou zyn
oogen terdege den kost geven, dat beloofde ny
zichzelf.
In de verte dreunden de zware slagen van
een kerktoren, die het mlddemachtelyk uur
verkondigden. Om den hoek van een straat
kwam een heer, «dens omtekere gang kennelijk
de sporen droeg van een vrooiyken avond. De
hooge hoed hing scheef over zyn eene oor en
de wandelstok sleepte nonchalant langs de on-
geiyke straateteenen. Voor een deftig heeren-
hute bleef hy stilstaan en keek om zich heen.
Geen levende ziel «ras in de straat te zien. HU
haalde een sleutelbos te voorzehyn en begon
daarmede het slot van de voordeur te bewer
ken.
Of zUn onzekere hand hem parten speelde,
of dat het slot onwillig was in leder geval
«ra* het hem nog niet gelukt de deur van de
woning te openen, toen uit een andere zijstraat
Pierre Descoit kwam aanwandelen Even bleef
de agent naar den man kyken, toen ging hy
langzaam naar hem toe.
„Lukt het niet, mynheer?" vroeg hy beleefd
glimlachend.
De ander keerde zich om en met overslaan
de tong sprak hy:
„Nee
verkeerden 1
men Hik
van alle Ik
agent? En nou
open krygen
niet eenshikin mUn eigen huis
Descolt kon een glimlach niet onderdrukken.
„Ja. Jtris een vervelend geval. mUnheer." gaf
m van dienst
Biykens een opgave vao het Ministerie v. Bul-
tenl. Zaken van Spanje zyn dit jaar 67.016 jacht
akten meer uitgereikt dan In 1034. Deze buiten
gewone vermeerdering van het aantal jagers
heeft de aandacht getrokken van het Ministe
rie v. Oorlog, vooral daar deze liefhebben van de
jachtsport vooral woonachtig biyken te zUn in
Almeria, Asturlë. Granada en andere streken, die
voorheen brandpunten waren der anarchistische
revolutie „Het biykt," schrijft El Debate, „dat
de communisten „binnen" de perken der wet.
zooals dat heet, zich voorbereiden op den be
slissender: eindstrijd met Gil Robles. Voor het
oog en voor de wet zyn deze anarchisten on
schuldige jagers die een patrijs en een konUn-
tje willen verschalken; talrijke plaatoeiyke au
toriteiten hebben evenwel biykens de geschie
denis der laatste jaren. den communisten altyd
de hand boven het hoofd gehouden. Dank zy
hun «relwillende medewerking kunnen de aan
staande rebellen thans voorzien van moderne
„jachtgeweren” het geheele land afloopen. Geen
Guardia Civil, die hun lets maken kan. De
Regeering heeft thans een nieuwe jachtwet in
voorbereiding, waarin het recht om vuurwapens
te dragen opnieuw wordt geregeldde candidaat-
jagers zulten niet alleen meer „Leges" moeten
betalen, maar ook zullen zy moeten bewyzen,
dat zy geen lid zyn van een verboden vereeni-
ging; bovendien zulten de te gebruiken wapens
aan nader omschreven voorwaarden moeten
voldoen.
e belangstelling voor ons land In de
Duitecbe pers is dit jaar wel buitenge-
L* woon groot. Er gaat geen dag voorby, of
jtaat In X een of ander Duitech dag- of week-
Ld u artikel over ons goede vaderland en byna
.onder uitsondering wordt op een buitengewoon
ompathieke manier over Nederland gespro-
We hebben er al eenlge malen melding
—n gemaakt. De Franscbe, de Engelsche en
-jjml de Amerikaansche pen mag over ons
-gdsrland, zy het dan ook waardeerend, er af
en toe aardig op los fantaseeren, het moet er-
kend worden dat de Duiteche pers haar lezers
ïtn Nederland een Jutet beeld wil geven. Voor-
al bet in X voorjaar te Amsterdam gegeven
Nederlandsche Muziekfeest en de Rembrandt-
Tteitoonstelling hebben een uitstekende pen,
onsr ook over onze economische verhoudingen
jnodt met inzicht geschreven.
Thans staat in de .Xreuz-Zeitung" een ar
tikel vsn een heele pagina over ons land. „Kreuz
und «uer durch Holland” heet het. De schrij
ver Dr- Reinhold Heinen, biykt echter in hoofd-
M«k de province Limburg doorkruist te hebben.
De ondertitel luidt: „lm Paradies der Rad-
Izbrer".
De schrijver vertelt van de betoovering van
bet Nederlandsche landschap en der steden,
vu 4e zonnige breedheid der vruchtttere laag
vlakten, van de droomerige rust der stille
gnchten en kanalen, van het mooie heuvel-
i.iyjwhip in het Zuld-Oosten des lands en van
de tchllderachtlge „Weltverlorenheit” van de
onde stedekens. Maar hy is ook in de groote
rteden geweest, en heeft daar het drukke za-
vm»leven waargenomen. En nu viel het hem
op, dat er een gelukkige evenwichtigheid by de
Nederlanders bestaat. ZU hebben een nuchtere
vmoUJkheid. die bv. tot uitdrukking komt In
hun voorkeur voor heldere kleuren, maar ook
te de uitbundigheid en uitgelatenheid op de
kennlsien. Dese levenslust verrast den Dult-
Khen waarnemer. Zelfs in de kleinste dorpjes
trof hl) op bet marktplein een muziektent aan.
op
over bet
kerkgezang.
Katholieke
gn wie de hoofdgodsdiênstoefenlngen
featdagen bezoekt, verbaast zich
hoogs kunstzinnige peil van het
Dit linnetje biykt vooral op de
Kerk te slaan (hoewel de „Kreun-Zeitung",
aooals men weet, als orgaan der Protestants: he
orthodoxie geldt). Zoo was de schrijver met
Pinkateren in de Klaaa-Kerk te Venlo, en de
hoogmis was voor hem een kunstzinnige uiting
van den bersten rang. Zelfs het voortdurend
rondgaan met het kerkzakje gedurende de heele
godsdienstoefening deed aan het kunstalnnlg
karakter geen afbreuk.
Voor de fietsers is Holland een ideaal. De
wegen zyn prachtig. En er zyn veel meer fiet-
aers dan in Dultechland. De fiets te bet ware
voiksverkeersmlddel geworden. Iedereen fietst,
telta de pastoors en de monniken uit de tal
rijk* kloosters In Limburg. En de nonnen met
baar breede, Qajldereride. wit gesteven mutsen
Voor.de fletserf Is voortreffelijk gezorgd, want
dj bobben, naast de groote autowegen. hun
eigen” weg, die uit cementplaten of uit beton
bestaat. De fietsweg te van den hoofdweg door
lommerrijke boomen gescheiden, wat. volger»
den schrijver een uitstekende oplossing in het
belang van de veiligheid te.
Zeer uitgebreid vertelt hy dan van den ar
beiderswoningbouw. waar hy vol van lof over te.
ten foto van arbeidershuizen in Heerlen wordt
•la voorbeeld gereproduceerd. Heerlen te overi
gen *n Amerikaansche stad, want de bevolking
nam er in 'n kwart eeuw van 13 000 tot 50.000
toe. Holland heeft, volgens den schrijver, een
buitengewoon hooge woningcultuur. Alles te
loed ingericht, ook in arbeiderswoningen. M-n
beeft er moderne meubelen, kleeden op den
grond, gemakkeiyke stoelen, alleen nog wat te
veel echllderyen en snuisterijen. De spre»k-
woordelijke zindelykheld van Nederland trok op
nieuw de aandacht van dezen Duitse hen be-
meker.
De schrijver wyst er dan nog op, dat men
in de arbeiderstulnen veel bloemen, maar wei-
r*cM*r-
i» park**»*» I «traaihMft Ie
varbodan. I 4u> vrij.
a Kom Prosb” (De Communistische Gids)
van Juli J.l. geeft een uitvoerig verslag
van de vergadering van het Sovjet-
Cornité.' dat belast is met het toezicht houden
op de Tehuizen voor Verwaarloosde Kinderen
in Rusland. Volgens dit verslag liet Kameraad
Epstein zich als volgt uit: „Volgens myn mee.
ning is het Volkscommissariaat van Opvoeding
en OnderwUs een verkeerden weg ingeslagen,
toen X besloot den zwervenden en verwaarloos
den kinderen onderdak te bezorgen in groote
gebouwen, welke de regeering handen vol geld
kosten. Het te 'n onbegonnen taak, om alle ver
waarloosde kinderen in staatsinrichtingen on
der te brengen. Verder moet ik tot mUn leed
wezen constateeren. dat een groot deel van de
kweekeilngen dezer instituten, pa hun ontslag
een nog even liederiyk leven leidt als tevoren;
ja dlkwyis erger nog!
Ik meen dit te moeten wyten aan de begin
selloosheid en het gemis aan plichtsbetrach
ting der ambtenaren, die met de opvoeding zun
belast. Voorts heerschen er In die staatsinstel
lingen niet zelden toestanden, die spotten met
alle zedelykheld en hiervoor stel ik het Volks,
commissariaat, waarvan ik zooeven gewaagde,
aansprakeiyk! Er schuilt wel degelyk gevaar in
het onderbrengen van jongens en meisjes in
éénzelfde inrichting. Ook schuilt er gevaar in
het samenbrengen van kinderen, die nog nim
mer en kinderen, die reeds een behooriyke op
voeding hebben genoten. Het slechte wordt
af gekeken en nagedaan; niet het goede.
Tenslotte wil Ik er op wUzen. dat de Com-
der Sovjet.Russische Regee-
door voortdurend
sr.mmcn gald te besteden aan Ryksopvoedings-
gestichten. dir voor de Party van geenerlei nut
x(1n. De jeugd, die, zooals toch de bedoeling
is. moet opgroeien tot Communisten, groeit op
tot onbruikbare individuen, die den Staat in
moeilijkheden brengen."
Wanneer men dat moet vernemen uit den
mond van een „Kameraad", hoe treurig zal de
toestand in de Sovjet-Russische Opvoedingsge
stichten er dan wel niet uitzien! En wat zal er
tenslotte terecht komen van die duizenden arme
kinderen, die geen enkelen moreelen ruggesteun
hebben? Wat zal er van deze jeugd worden, de
jeugd, die de hoop der toekomst wordt genoemd?
Zal Rusland nog dieper wegzinken in den mo-
rwlen afgrond, waarin het in de na-oorlogs-
jaren is gezonken?
Terecht kan men het gezegde „Een land zon
der geloof Is een land zonder moraal en zonder
toekomst" op het Rusland van heden In toe
passing brengep. God ontferme Zich over zyn
Russische kinderen!
kM8? m°8e|Uk." ging Merrick verder, „dat
s?* 6eboor<* heeft van Hahns spelletje,
«*n leelyke spaak in de wielen heeft
J?******' d°or jutet de flesch te koopsn met
Je 1011 h®**1 «ëSg'11. van wel’
^T*~* wUst er op, dat men met een te voren
~“®hten koop te doen heeft. M»ar hebt u
Iets gehoord van dien Poo'ey? Ik bedoel,
dat Ik hier kwam?"
X tenminste zoo In het algemeen ge-
De detective liet niet veel los. maar
•oofdcommteaarte was nog al «praakzaam
wt,t te vertellen, dat die Pooley ean
2*betionale vermaardheid moet hebben. In
!»»»■•- lw*ndel-*ffalres, als achrtftvervatechlng,
J'"*“*rooving»n bedriegerij met valsche kaar-
bet klopt precies, met wat wy van
ZT J**1*^**- Hy acht zich niet te hoog voor
Z”**®11* kwartJesvlnderU. Indien de buit groot
r'rj Hy te verbazend eeriyk, dat geven
in allerlei dingen, waar toch geen be-
j7rl'’ke w>n*t Uit te haten te. Combineer dit
*n* met wat wy hier weten Wltet alles er
°F. dat hy betrokken to by desen dla-
gfnde middel van c.
restante. Indien ik het zoo
dit soort menschen.
intereseeert te het antwoord op de vraag: Waar
moeten «ry dien mr. Pooley zoeken?"
Terwyi zy aldus bezig «raren. kwam de kellner
de tafel dekken. Za zwegen dus. Crook zat In
gedachten veraonken, en staarde Ln het vuur
Plotseling stond hy op en «el:
„Kellner. jullie hebben hier Londensche
kranten, dat weet Ik. Kun je my alle kranten
van de laatste drie dagen laten zien. Ik ver
moed. dat die hier wl bewaard zullen wor-
den
„Zeker mynheer, maar niet erg lang." ant
woordde de man „Ik kan niet «eggen, wat «e
er altyd mee doen, maar Ik zal een* even voor
u informeeren
„Best," antwoordde Crook. „Waar je «e
haalt kan my tenalotte niets scheten. Probeer
zooveel moge lijk alle Londenache bladen van de
laatste drie dagen op te snorren Als Je dat
binnen een half uur gelukt te, krijg jy van mU
vyf shilling*
By het vernemen van deae woorden «choot de
kellner weg. en de voorbereidingen van den
maaltyd kwamen ernstig in gedrang onder
zUn Uver om deze buitengewone fooi binnen te
halen. Maar de kranten kwamen er. En terwyl
de voorbereidingen voor het diner langzaam wer
den beëindigd begon Crook uiterst nauwkeu
rig de advertentle-fMgina's door te «ten en deae
■orgvuldlg met elkander te vergeiyken Soms
nam hy een blad, dat hy al weggelegd had
weer op. en keek het dan nog eens door Eln-
delUk haalde hy er een uit den stapel, gooide
de rest in een boek, «n vroeg om een adres
boek van Londen. Den vluchtig onderzoek in dit
tal zich te goed deed aan de heeriyke spU-
zen en lekkernijen die d*«r maar zoo voor
het grijpen lagen. Toen ze verzadigd waren
«ei de stuurman: „Ziezoo, nu moeten we
eens beraadslagen wat we verder gaan
doen."
We zullen eerst eens kyken of hier geen
uitgang te", zei hy, hy ilep op een groot
tapyt toe dat hier ergens hing, en schoof
