De z„k Udewük 3^
den dag
aan
Met twee kameraadjes op avonturenreis
0
1*
fS
en
van
H
D
Het Tanameer en de bronnen
den Blauwen Nijl
Het leitje
Nieuw strafrecht
HET VERDWENEN
ELFTAL
TWEE BI JENVOLKEN NAAR
NED.-INDIË
ENGELSCH-EGYPTISCHE
SAMENWERKING
GEEN SPRAKE VAN!
BB
.Mi
■HUI
i -
ZATERDAG 24 AUGUSTUS 1935
De Duce schaakmat
gezet
Lode wijk XVI
Uit den Haagschen Dierentuin
Een gemoedelijk stel
vliegers
Apen ontsnapt
'Hifi
MIMI
Politieke overwegingen haalden
streep door de speculaties
van de Italianen
i
VM
Zn „Historia”
AT T C A °P dlt blad zlJn ingevolge de verzekerlngsvoorwaarden tegen TT *7 EA bü levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door TT *7 CA bü een ongeval met E* OKfl
/A I <1 r\ Dy/ll I" I-s O ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeertngen 1 VUi“ verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen V f VVs" doodeUJken afloop 1
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
■-1'
een
aanmerkelük is toegenomen.
mondeling.
grootst
in «Jn
kwartel!”
deed
wien
om als
door Arthur Morrison
t
Wordt vervolgd)
4
Hü liep op den gebonden man toe en vroeg
x hem in de Fransche taal„Wie bent u eigen
lijk?” De man schrok. „Wat is dat. praat u
Fransch, wie bent u?" De stuurman begon
hartelUk te lachen en maakte Ijlings de tou
wen k» en daarna begonnen de belde man
nen elkaar vlug uit te leggen, wie en wat ze
waren.
Wild van opwinding is een troep van 176 apen
uit een particulier dierenpark op Long Island
heden ontsnapt. Schreeuwende verspreidden zij
zich langs de Zuidkust. De eigenaar heeft het
publiek en de politie verzocht de dieren zoo
eenigszins mogelijk levend bij hem terug te
brengen. Inmiddels zijn de politieagenten na
een jacht, die een geheelen dag geduurd heeft,
er pas in geklaagd twee apen te krijgen.
Daarna
dringend
nlg vriéndelijk tekeer gaat tegen Engeland in
demonstraties aanplakbiljetten en kranten, is
dus begrijpelijk genoeg.
uit in de
leitje lag
Toen zij bulten kwamen en kalm huns weegs
gingen. zou niemand, zelfs de meest geslepen
detective niet, in hen een paar misdadigers ver
moed hebben.
Een paar straten verder verdwenen ook hun
petten in de actetasch. de perspomp werd in een
urinoir gedeponeerd, zü liepen verder, wenkten
een taxi en noemden den naam van een straat
in de binnenstad.
Een kwartier later waren de sieraden voor
nog geen derde van de waarde aan Manke Jet
verkocht.
Een advertentie behoeft geen „kapitalen" te
kosten. Plaats maar eens een Omroeper! Rubrt-
cecrlng en gelijkvormige zetwijze. Billijk han-
leistarlet.
Het liep prachtig, gesmeerd, gemakkelijker
nog dan zij ooit hadden durven hopen.
Samen kwamen zij. in kalmen. regelmatlgen,
on-opvallenden stap aanloopen. Beiden droegen
uniformpet van de gemeentelijke gas
je letters G.O.; de een
ander een perspomp.
Tegen twee uur, bü haar thuiskomst, vond de
terugkeerende
vrouw haar vader
aan den fauteuil
gebonden, t
hij, ondanks
langstrekkende Arabieren geroofd
slaaf te worden verkocht, hü was echter
ontsnapt en had een schuilplaats gezocht in
de bergen. Langzamerhand was hl) opge
groeid en dreef handel met voorbijtrekkende
karavanen en hU was een rijk man gewor
den.
bij verlies Van een hand
een voet of een oog
e “beroemde historische kwestie betref
fende Lodewük XVII en Naundorff trekt
den laatsten tijd weer bijzonder de aan
dacht, niet alleen in Frankrijk, maar ook in
ons land, dat met het drama van den ont
vluchten, ongelukklgen koningszoon in nauwe
relatie staat
Immers, het is bekend, dat Lodewljk XVII.
die zich tijdens zijn tragisch leven onder den
schuilnaam Naundorff verborg, in het jaar 1845
een toevlucht vond in Delft, waar hu in het
zelfde jaar overleed. Sindsdien vertoeven zijn
nakomelingen in ons land en hebben alhier,
meest militaire, functies bekleed.
Sommige geschiedschrijvers hebben de Identl.
telt van Naundorff met den zoon van Lodewljk
Dezer dagen vertrokken oer Baloeran van
den Rotterdamschen Lloyd twee bijenvolken
naar Ned. Indië. De Dierentuin te Soerabaja
staat, zooals men weet, in nauwe verbinding
met den Haagschen Dierentuin en zoodoende
vinden er steeds ruilingen van dieren plaats.
Nu was het de wënsch van den Dierentuin te
Soerabaja een paar volken Itallaansche bijen te
ontvangen en men wendde zich tot den Die
rentuin in Den Haag, die zooals bekend, een
bijenhuis heeft, waar het leven dezer interes
sante Insecten voor het publiek gedemonstreerd
wordt. Daar Den Haag geen Itallaansche vol
ken had, moesten in Italië eenlge Koninginnen
gekocht worden; deze kwamen in het voorjaar
aan en al spoedig mocht het gelukken deze
vreemde volken te wennen en op te kweeken.
De Directie van den Rotterdamschen Lloyd had
wederom haar goedkeuring gehecht aan het
verzoek om deze speciale, veel zorg vereischen-
de zending met de „Baloeran” te vervoeren. De
volken zijn In speciaal voor deze reis ingerichte
kasten verpakt en In de koelkamers van de
Baloeran opgeborgen. Dit geschiedde om den
lust tot uitvliegen te verhinderen; anders zou
den de passagiers er last van kunnen onder
vinden. Hiervan Is nu geen sprake en als er
geen onvoorziene moeilijkheden op de reis ont
staan. Is aan te nemen, dat Soerabaja spoedig
in het bezit zal zjjn van de Itallaansche bijen,
waarmede dan verder geteeld zal worden.
Er zijn ook weer dieren uit Indië onderweg
naar Den Haag en deze worden nog vóór Sep
tember verwacht, waardoor de acclimatisatie
de meeste kans van slagen heeft.
i
terwijl
J in-
spanning van alle j
krachten, er niet
in geslaagd was
zich uit zijn banden los te werken.
Maar met één oogopslag begreep zijn dochter
wat er gebeurd was Zij greep een mes uit de
openslaande commode-lade en sneed de tou
wen door, waarop de oude heer met een voor
zijn leeftijd zeldzame vlugheid omhoog sprong
en naar het telefoontoestel snelde.
Daar belde hij de politie op en gaf een kort,
duidelijk verslag van wat er gebeurd was. Hij
vermeldde hoe hem de gedachte te binnen ge
schoten was. met behulp van het schoolleltje
van zijn kleinkind doofstomheid te simuleeren.
bij intuïtie voelend dat dit hem op de een of
andere manier redding zou kunnen brengen. Hij
gaf een nauwkeurig signalement van de mis
dadigers en herhaalde de opgevangen woorden
„Tinus, Mike en Manke Jet.”
Deze laatste aanwijzing bracht de politie
spoedig op het spoor en tien minuten later wa
ren de bandieten en de heelster achter slot en
grendel en was de buit in zijn geheel terecht.
Maar mama's lieveling begreep niet waarom
opa hem den volgenden dag de mooiste spons,
de mooiste griffel en de allermooiste spik
splinternieuwe lel meebracht.... en dat nog
wel, Cerwfjl hij den dag tevoren vergeten had
z'n spullen mee naar school te nemen.
handen en
teekens:
..Doofstom. Wat wilt u?"
De ander rukte hem het leitje uit de hand,
veegde de teekens weg en schreef er de woor-
den op: „Waar Is uw geld? Schrijf op! Gauw!”
Hij hield hem het geschrevene voor oogen
gaf een veeg met den spons over de lel, en
stopte hem de griffel opnieuw in de bevende
handen.
Andermaal schreef het oude heertje: „Geld
is achter in slaapkamer Kistje onder bed.”
De schurk las. veegde de letters uit. liep naar
achteren in de slaapkamer en fluisterde onder
het gaan den andere toe:
„Blijf bü hem. dat te niks uithaalt. Tinus!
Laat hem opschrüven waar de rest zit
gauw!”
Dan sloop hij naar de aangewezen plaats,
vond er het geldkistje, brak het open, stak het
goudgeld en bankpapier vlug bij zich en liet de
rest onaangeroerd.
Toen hij terugkwam, vond hij Tinus in ge
bogen houding voor de commode, terwijl hü
bezig was zijn zakken vol te stoppen met gou
den en juweelen sieraden, ringen, een bracelet,
oorhangers, een platina dasspeld.
„Allemaal voor Manke Jet! Hou die sufferd
in de gaten. Mike!” fluisterde hij den ander toe.
Deze bond den sidderenden grijsaard nog wat
vaster aan den stoel, riep onderwijl den ander
toe op te schieten, waarschuwde hem dat het
tijd werd
Dan namen zij de actetasch; de perspomp,
veegden nogmaals de lel schoon en onderna
men den terugtocht, den weerloozen ouden heer
aan zijn lot overlatend. De trappen afloopend.
borgen ze hun maskers in de actetasch en zet
ten de gasfabrlekpetten wederom op het hoofd.
Een bericht in het Egyptische blad „Mokka-
tam” 'heeft in den maalstroom der problemen,
die zich ontwikkelen rondom het conflict tus-
achen Italië en Abessinlë. in zekeren zin een
nieuw kristallisatie-centrum ^M^apen. Het
Egyptische blad wist nameljjiffij^yichten, dat
ingeval van een treffen tussMwff Italië en
Abessinlë een Engelsch-Egyptisch expeditie
corps zal worden geformeerd, hetwelk het ge
bied van het Tana-meer zal bezetten en er de
Engelsche en Egyptische vlag zal hjjschen, om
’op deze wijze te zorgen, dat dit gebied reeds
Engelsch bezit is. voor het geval dat het den
Italianen mocht gelukken, zoover door te drin
gen. Ook andere Egyptische bladen wezen met
nadruk op de noodzakelijkheid van dezen
maatregel, om te verhinderen dat het Tana-
meer en de bronnen van den Blauwer. Nijl in
jtaliaansche handen vallen.
Deze berichten zjjn tot dusverre van Enget
sehe zijde niet tegengesproken. Nu begrijpt men
ook de groote belangstelling, die Engeland acn
den dag legt ten aanzien van de verscherping J aanleg
van het hangende conflict, want Inderdaad zou
Engeland er niet stilzwijgend in kunnen berus
ten. dat het voornaamste waterreservoir van
den Nijl in andere handen overging.
Engeland beheerscht het in naam zelfstan
dige Egypte niet alleen door middel van zijn
vliegmachines, machinegeweren en tanks, doch
vóór alles door den’ Nijl, welks toevoer van wa
ter het van den Soedan uit regelt. De mach
tige, kolossale stuwdammen te Assoean verlie
zen al hun beteekenls. als de Engelsche bewind
voerder over den "Soedan in het Opper-Nijl-
gebied den watertoevoer afsluit. Zonder den
Nijl en zijn overstroomingen, die door de stuw
dammen in het Zuiden en in Boven-Egypte
worden geregeld, is Egypte en daarmede het
gansche land aan den economischen ondergang
blootgesteld. Staatsrechtelijk is de Soedan een
Britsch-Egyptlsch condominion, doch sinds
meer dan tien jaar is het land uitsluitend En
gelsch bezit. Toen in het jaar 1924 de Engel-
sche Gouverneur-Generaal Stack in Cairo door
Egyptische'nationalisten werd vermoord maak
te Engeland eenvoudig een einde aan de Egyp-
tische mede-regeerlng en wist het eveneens
door te zetten, dat de nationaal-Egyptische
troepen uit den Soedan werden teruggetrokken
Engeland beschikt derhalve in den Soedan over
de alleenheerschappij. De machtspositie. die
het Britsche Rijk daardoor ten aanzien van
Egypte heeft verworven, is van zooveel gewicht
voor de Engelsche politiek en er zjjn zooveel
voordeelen aan verbonden, dat het tot nog toe
weigerachtig is gebleven om gehoor te geven
aan het aandringen van Egypte op herstel van
den status quo. De Egyptische nationaal-socia-
llsten hebben zelfs den eisch gesteld, dat En
geland zjjn troepen uit den Soedan zou terug
roepen en dit territorium onder Egyptische op
perheerschappij zou stellen; doch Engeland
heeft verklaard, dat het hierover zelfs niet in
discussie wenschte te treden.
Hoewel Engeland dus een absoluut afwijzen
de houding heeft aangenomen tegenover de po
litieke eischen van Egypte, verklaarde het zich
daarentegen bereid tot samenwerking op eco
nomisch gebied, vooral hierin bestaande, dat
aan het Tana-meer een dam zal worden ge
bouwd Dit meer, ook Tsana-meer genoemd, is
het grootste meer van Abessinlë. Het ligt op
een hoogte van 1840 meter boven de zee en is
ontstaan doordat een lavastroom den afvoer
van het water heeft gestremd. Het beslaat een
oppervlakte van 3630 vierkante kilometer en er
monden meer .dan 30 rivieren in uit. Het water
stroomt af door den Abai of den Blauwen Njjl.
In den regentijd stijgt de spiegel van het meer
ongeveer 1% meter, tengevolge waarvan onge
veer 600 vierkante kilometer land langs de
oevers wordt overstroomd.
De door het achtergebleven slib ver
oorzaakte vruchtbaarheid had in vroeger
tijden de landstreek rondom het meer tot een
graanzolder van Abessinlë gemaakt. Evenals
voor den Soedan bracht ook voor dit deel van
Abessinlë de opstand van den Mahdi in 1888
groot onheil te weeg, waarvan men de gevol
gen nog steeds niet te boven is gekomen. Het
land werd zoo grondig verwoest, dat de bevol
king, die door den jarenlangen strijd zware
Verliezen had geleden, er niet in slaagde, zich
geheel te herstellen. De bevolking is zeer weinig
talrijk. De vele eilanden In het Tana-meer zijn
voor een deel geheel onbewoond.
Het ligt voor de hand, dat het denkbeeld, om
den vroegeren toestand te herstellen door het
opzichten van een stuwdam en het uitvoeren
van verder daarmede verbonden werken, niet
in de laatste weken of maanden Is opgekomen
Reeds in het begin van deze eeuw stelde En
geland pogingen in het werk, om de conces
sie van Abessinlë los te krijgen, doch eerst in
„Daar zitten we nu! zei Crook. „Wat hebben
nu eigenlijk bereikt? We weten dat zich
schter die deur een flescn wijn bevindt die in
Meldon street eerst geopend, en toen van een
nieuwe kurk is voorzien.”
.Die naam Isaacs.” zei Merrick, „wijst anders
Fe', op een handelaai in jamanten of zoo iets,
je ook niet?”
•Ja. maar waarom hebben ze die flesch
hoodig? En waarom moest die zoo zorgvuldig
*en een nieuwe kurk en een nieuw lak worden
koorzien? Trouwens. een man als Pooley zal
net niet in zijn hoofd halen om een steen.
het Oog van Goona, in Londen te ver-
•°°Pen Hy zal er eérder mee naar het vaste
land gaan. Amsterdam waarschijnlijk. Hij zou
vrü zijn in z'ri handelen en ook 'n groo-
PHJs kunnen maken van zijn bult. Nee,
begrijp niets van dit alles. Hier wak onder
een leeg kantoor, als wij toch moeten wach-
7”1 kunnen wij het net zoo goed daar doen,
”*ar wü in leder geval indien het noodig
““chg zijn kUnnBn vluchten.”
Spoedig waren ze de beste vrienden en
toen begon mijnheer Delmon te. zoo heette
de man, zijn geschiedenis te vertellen. Hij
was volstrekt geen Arabier, maar Fransch-
man van geboorte.
„Wat ls er daar boven toch aan de hand?*,
riep Merrick verschrikt uit. „We kunnen hier
toch niet blijven zitten, terwijl wij al dat duivel-
sche lawaai hooren.”
Crook legde zjjn hand op den arm van zijn
megezel, en luisterde opnieuw. Nu was het,
alsof een klein beetje van een spottend ge-
gichel naar beneden kwam gestort, dat echter
luider en luider werd, en tenslotte veranderde,
in een schreeuwerig, onmuzikaal gezang. Een
geluld, dat iemand in staat van delirium pleegt
voort te brengen.
,JEr zjjn daar boven op zijn minst drie man
nen. maar al dit geluid komt van één persoon.
De twee anderen zwijgen als het graf. Ik ge
loof. dat we maar niet langer moeten wachten
Ik weet nog niet wat er daar boven aan do
hand is. maar zelfs, al zou het de diamant zijn,
dan moeten we' het riskeeren. Ik blijf hier, u
gaat zoo snel mogelük naar New-Scotland Yard,
en probeert Wlckes mede te brengen. Spring
in de eerste de beste taxi dia je tegen komt.
Het ls hier vlak bij. Laat Wickes vooral geen
tijd verliezen, en nog enkele mannetjes mede
brengen. Zeg natuurlijk, dat wij pooley te pak
ken hebben."
Juist toen Merrick wilde vertrekken, hoortten
ze 'n nieuwen lach-aanval, en dit verhaastte
slechts zijn schreden Crook bleef achter om
te luisteren, terwijl daar boven hen telkens
geluiden van een ongewone opgewektheid
weerklonken, afgebroken door een doodelijke
stilte.
Crook begon zich af te vragen, hoe bet rnoge-
In Duitschland zUn sedert ruim 30 jaar voor
bereidende werkzaamheden verricht voor een
hervorming van het strafrecht. Thans zijn
door de nationaal-sociallstische regeering de
definitieve plannen gereed gemaakt, waarover
door Rijksmlnlster dr. Guertner op het Elfde
Internationale Congres voor Strafrecht en Ge
vangeniswezen te Berlijn een en ander ls mee
gedeeld.
Het geldende wetboek voor strafrecht van
het Dultsche Rijk bevat in paragraaf 2 den
volgenden beroemden zin: „Een handeling kan
slechts dan worden gestraft, wanneer de straf
wettelfjk bepaald was, voor de handeling werd
gepleegd." Het practlsche resultaat van deze
leer ls, dat wanneer de rechter in geval hjj een
kwestie moet Stoordeelen, geen strafvoorschrlft
in de wet vindt, hij den beschuldigde moet vrij
spreken. ook indien hij dezen strafbaar vindt,
en Indien hij ervan overtuigd ls. dat de wet
gever voor dit geval een straf had willen op
leggen.
De nationaal-sociallstische rechtspraak ver-
elscht, dat iedere strafbare daad ook dan moet
worden gestraft, wanneer het iemand anders
zou gelukken door de mazen van het net heen
te sluipen. Het nationaal-soclalisme stelt het
strafrecht een nieuwe taak. De wetgever is zich
ervan bewust, dat hij voor alle gevallen, die zich
In het leven voordoen, geen uitgewerkte rege
ling kan verschaffen. Hij vertrouwt derhalve
den rechter toe eventueele leemten aan te vul
len.
De rechter zal, evenals Iedere individueels
volksgenoot, zich moeten laten leiden door de
nationaal-sociallstische wereldbeschouwing.
Men geeft den rechter de bevoegdheid binnen
zekere grenzen niet alleen recht te vinden, doch
ook recht te scheppen. Het principe van de
leidersgedachte beteekent niet, dat de leider
zelf ieder detail moet regelen. De leider be
paalt veeleer de grondgedachte. Binnen het
kader dezer bepalingen werken de ambtenaren
evenals de rechters. Een bevestiging van den
wil van den leider vindt de rechter in t volks
bewustzijn.
Een tweede principe voor het nieuwe Dult
sche strafrecht zal zijn het principe van het
..strafrecht van den wil". Het geldende Dult
sche strafrecht volgt dit principe slechts in ge
ringe mate. In tal van gevallen legt het veeleer
gewicht op het resultaat. Het nieuwe Dultsche
strafrecht verlaat deze gedachtenwereld, omdat
het meent, het niet te kunnen vereenigen met
het doel der gerechtigheid.
De gerechtigheid eiseht, dat iedere schuld
naar haar ernst wordt gestraft. De rechter
moet in ieder geval de straf opleggen overeen
komstig de Intensiteit van den mlsdadigen wil,
niet naar het resultaat van de misdaad.
In de toekomst zal men reeds het begin van
een misdaad straffen, en dat nitw alleen bij
ernstige misdaden, doch bij alle strafbare fei
ten.
Jijk was, dat d« andere huurders door al dit
lawaai niet verontrust werden.
Mr Merrick haastte zich, zooals hij sinds
Jaren niet meer gedaan had. en. ofschoon
Crook vond, dat hjj erg lang weg bleef, was
hjj binnen tien minuten weer terug. HU had
WBckes en twee van diens assistenten meege
bracht. Crook ontmoette hen op de trap, en
samen gingen zjj naar de bovenste verdieping.
Juist toen ze daar aankwamen, ging de deur
open en stond Pooley voor hen. met het valles
in de hand. HU sprong onmiddellijk terug,
maar Wickes was hem juist te vlug af. en hieid
de deur open.
„Ha. ha.” zei hU hartelijk. „Goeden morgen
Rob. of Pooley. net zoo als je wilt! en Wide
James ook al. zie Ik! Ik denk, dat we julli»
maar alle twee in moeten rekenen. Wie is die
vroolijke oude heer?”
In een gemakkelUken stoel, die voor de tafel
stond, zat een kleine man. met een uitgespro
ken joodsch gezicht HU zat te grinneken en
te glimlachen en stiet allerlei onsamenhan
gende geluiden uit, maar wist niet wat hU deed.
Zün geest was geheel afwezig Op de tafel
stond een groote flesch Tokayer, met drie
glazen. De brandkast In den hoek stond open
en er lagen verschillende papieren op den grond
verspreid. Weer begon de man in den stoel
hoog en schel te lachen, totdat hU opnieuw in
zUn murmelend zwijgen verviel.
„Ha. is dat het spelletje.” zei Wlckes, terwUl
hü naar de flesch wees. „Het spUt me dat ik
Jullie even een armbandje moet aanleggen.
ze de
/abriek, voorzien van
droeg een actetasch, d
ZU belden aan en bemerkten toen tot hun
niet geringe voldoening dat de deur aan stond.
Het dienstmeisje had de buitendeur blükbaar
niet goed achter zich teruggetrokken. Meteen
konden zü dus btnnenstappen.
ZU liepen naar binnen, wierpen de deur ach
ter zich in het slot en stampten de trap op. On
derwijl brachten ze hun masker voor het gf-
laat en haalden een browning te voorschUn.
Boven smeten ze de deur van de woonkamer
open, sprongen naar binnen en richtten hun
wapen op den doodelUk verschrokken grüsaard.
..Handen hoog.en gauw! Geen geluid--.,
of je bent er geweest!"
De hevlg-ontdane oude heer begon te sidde
ren over alle ledematen. Met angstlg-openge-
sperde oogen en wüdgeopenden mond zag hij
zwügend toe. hoe de bandieten koorden te voor
schUn brachten. ZU bonden hem met armen
en beenen aan den fauteuil, dien zü daarop
naar het midden van de kamer bü de tafel
sleepten.
Dan siste één van hen hem dreigend toe:
„Vooruit! Zeg op....! Waar is je geld....?
De Juweelen van je dochter!”
HU greep hem aan, trok de portefeuille uit
zijn Jaszak, z'n horloge.... z'n portemonnaie
rukte hem met geweld een ring van de bevende
vingers.
..Nou! Schiet je óp of niet....! Waar rit Je
geld?'L.
De grüsaard sloeg zwügend een blik in de
richting van de tafel.
Dan maakte hü met de bevende handen een
gebaar van onmacht. Hij wees trillend op mond
en ooren, knikte van neen en strekte, vooraoo-
ver hem dit mogelijk was. de hand
richting van de tafel, waarop een
met een griffel en een spons.
„Die sufferd ls zoo doof als een
zei een der bandieten begrüpend. en hü duwde
den ongelukkige het leitje met de griffel in
de hand
Het oude heertje nam de lei in de bevende
schreef met onregelmatige letter-
Op zün vüftiende jaar. toen hü met zün
ouders in Marokko woonde, was hü door
Zü gingen naar de bewuste -kamer. Men
hoorde boven niets. Ze bleven maar wachten en
het begon hun op het laatst danig te vervelen.
„Kom.” zei Crook tenslotte. ,Jk heb zin in
eten, en ik durf wel te wedden, dat wü het
verstandigst doen, door er een eind
maken. De politie wenscht Pooley te vangen,
wü weten, waar hü rit New-Scotland Yard ls
vlak bü
Van de kamer boven hen kwam een lang
gerekt menschelük geluid. Het was geen zucht,
het was geen snik, het was geen gil, maar het
had iets van dit alles. Toen werd het stil,
een lulde uitbarsting van een door-
gelach, een dwazen, schreeuwerigen
lach? die almaar steeg en steeg, totdat d» lon
gen het tenslotte schenen te begeven. Daarna
werd het weer Stil.
Crook en Merrick keken elkander aan Ze
wisten niet, wat re er van denken moesten,
daarna hoorden re boven weer een vloed van
vlugge, onsamenhangend, hoogultgegllde woor
den. waarvan men er geen een dutdelUk kon
onderscheiden en toen weer die wonderlijke
snikkende zucht van daarstraks Door alles
heen klonk een geheimzinnige büna ondraag-
lüke toon van dulvelsche spotternü
„Het lü*t wel. of al de gillen van een gekken
huis in dat eene geluid zün samen gestroomd.”
zei Merrick
En nog terwül hü dit zeide. begon het ge
lach opnieuw, met z'n verstikkende uitgelaten
vlagen. zün verachrikkelüke, onmenschelüke
uitvallen.
Een politiepatrouille, welke onlangs in den
omtrek van de stad Bilce in Bessarabië de ron
de deed, keek heel gek op, toen zü in een land
een Russisch vliegtuig zag liggen, met twee
zwaar snurkende Russische piloten ernaast.
Toen het tweetal wakker was geschud, waren
de vliegers stom van verbazing, dat zü ot> Roe-
meensch gebied waren te lande gekomen. Op
het politiebureau vertelden zü. dat zü te Odessa
dermate de bloemetjes hadden buiten gezet, dat
niets hen meer kon bevredigen, behalve een
middemachtelüke vlucht naar Kiew. Zü s'aken
de wolken in, doch waren spoedig de Juiste
richting kwüt, waardoor zü zonder het te we
ten de Roemeensche grens óverkwamen. Een
onweerstaanbaar verlangen naar slaap
hen landen op het eerste het beste veld.
De minister van buitenlandsche zaken
het geval werd voorgelegd, lachte op een be-
grüpende wijze en gaf den vroolüken vliegers
verlof hun vlucht naar Kicw te hervatten.
1902 gelukte het, een verdrag af te sluiten,
waarbü Abessinlë zich verplichtte geen stuw
dammen aan het Tana-meer op te richten of te
laten oprichten, zonder toestemming van de
Engelsch-Egyptische regeering van Soedan
Eenlge jaren geleden stelden de Amerikanen
pogingen in het werk om toestemming te krü-
gen tot het oprichten van een dam. en onlangs
verschenen zei* plotseling de Japanners ten
tocneele. die Katoenplantages wilden aanleg
gen aan het Tana-meer. Nu ls het kort geleden
de Egyptisch-Engelsche regeering gelukt, een
gummlballetje, met ren minutieus spuitje,
zoo klein, dat Pooley het gemakkelük in zün
handpalm kon verbergen en dus naar verkie
zing den inhoud aan een der drie glazen Kon
toevoegen. Crook had dus vanuit zün observa
tiepost niets anders meegemaakt, dan de
eerste onderzoekingen naar de practlsche
uitvoerbaarheid van dit experiment. Izaacs was
blükbaar gewillig Ingegaan op de uitnoodlging.
om een glas van dezen zeldzamen ouden wün
te drinken, dien Pooley had meegebracht, en
zoo hadden de twee schurken hun snoode «pel
gespeeld.
Er werd geen diamant gevonden, noch in de
flesch. noch op Pooley, noch in zün nieuwe
verblüf in Londen. Hü had maar al te vlug
moeten werken na zün terugkomst, en vooral
met een dergelük slachtoffer. Want, toen
Izaacs even later ziek en uitgeput weer
bükwam. zat hü even erg in het nauw als
Pooley. Het sfireekt van aelf, dat de papieren,
die de schurken hadden willen ontvreemden,
op hun beurt weer gestolen waren. Zoo kwani
het, dat Izaacs' moellükhedbn eerst begonnen,
waar die van een normaal mensch, bü het
voorkomen van een diefstal In den regel plegen
te eindigen. Daar de wet over het algemeen
erg streng is tegen een heler, «Un die onaan
gename gevolgen voor Izaacs voorlooptg nog
zeer voelbaar.
aan te
et plan voor de misdaad was goed in
elkander geset; er was geen fout in den
opeet en ook in de uitvoering sou geen
fout gemaakt worden. Dagen, weken tevoren
hadden re het terrein verkend, nauwlettend de
minste kleinigheid uitgespeurd en iedere moge-
lüke bükomstlgheld hadden zü in aanmerking
genomen.
Eiken schooldag, ’s middags om één uur,
bracht de Jonge vrouw haar acht- of negen
jarig zoontje van het in de afgelegen stadswük
gelegen buitenhuisje naar school.
Kort daarop, vermoedelük na het opruimen
van de koffietafel, vertrok het daghitje, en tot
de terugkomst der vrouw, meestal tegen een uur
of twee, zat het oude heertje altüd op dezelfde
plaats voor het venster zün sigaartje te rooken
en zün courantje te leren.
Geen sterveling was dan yerder in het af
gelegen villaatje aanwezig, en in dit tüdsver
loop dus. tusachen kwart over één en ulterlük
kwart voor twee, moest de slag geslagen wor
den.
Ongetwüfeld zou het oude heertje weinig
weerstand kunnen bieden. Hü zou niet tot ver
weer in staat zün tegen het brute geweld van
twee pootlge. niets ontziende krachtpatsers.
Zonder dralen en gewillig zou hü hun de plaats
van het geld en de kostbaarheden aanwijzen.
Er wis. er huisde van alles, véél, meer mis
schien nog dan re hadden ultgevlecht, en zü
zouden het er vandaan weten te krijgen ook!
En de geringste tegenstand zou hem zjjn lichtje
kosten.... Wat maalden zü om het leven val
een ouden, rüken nietsnutter!
begin van uitvoering aan het plan te geven.
Egypte draagt het grootste deel van de kos
ten. Enkele maanden geleden heeft het beslo
ten. ongeveer 270 mllhoen gulden uit te trek
ken voor de uitvoering van het plan, verdeeld
over een tijdsruimte van 5 jaar Tot deze wer
ken behoort, naast het aanbrengen van ver
beteringen aan reeds bestaande stuwdammen,
in de eerste plaats het bouwen van een dam
aan het Tana-meer. waarvoor 30 mlllioen gul
den is bestemd. Hierdoor wordt de regeling
van den Blauwen Nül bereikt en tevens vrucht
bare grond gewonnen voor den aanleg van
katoenplantages.
Het valt niet te ontkennen, dat Engeland het
meeste voordeel zal trekken uit dit samengaan
met Egypte, want katoen ls het voornaamste
uitvoer-product van den Soedan. Komt nu het
gebied, liggende tusschen den Soedan en het
Tana-meer aan den Soedan, waarop Engeland
blükbaar aanstuurt, dan zou op die wüze een
katoenaanplantgebled van reusachtige uitge
strektheid onder Engelsche heerschappü ont
staan, dat volgens Engelsche berekeningen in
staat kan worden geacht, geheel te kunnen
voorzien in Engelands behoefte aan ruwe ka
toen.
Abessinlë heeft zich des te eer geneigd be
toond om aan het verlangen van Engeland en
Egypte tegemoet te komen, wül naast den
dambouw ook gezorgd zal worden voor den
-J van waterleidingen én wegen, kanali
satie en bouw van betere hulzen voor de bevol
king. Natuurlük speelden ook politieke over
wegingen een groote rol, want door het feit,
dat de Negus den voormaligen graanzolder van
Abessinlë aan de Engelschen afstond, haalde
hü een streep door de speculaties der Italia
nen. die het in de allereerste plaats voorzien
hjriden op dit, uit economisch oogpunt bezien,
kostbaarste gedeelte des lands.
Engeland is Italië voor geweest. Aan het
Tana-meer is Italië reeds in economisch en
politiek opzicht schaakmat gezet. Dat men
zich daarover in Italië gruwelük ergert en wel-
Reeves, ik geloof, dat JU beter een dokter kunt
halen.”
Crook en Merrick kregen langzamerhand een
idee, van wat zich hier had afgespeeld. Daarvoot
had de flesch Tokayer dus moeten dienen. Men
had er wat aan toegevoegd, zoodat men het
slachtoffer geheel van zün geestvermogens had
beroofd, en rich intusschen van den Inhoud van
zün brandkast meester gemaakt Crook zag nu
Ineens, waarom Pooley de flesch Tokayer had
gekocht. Want het verdoovingsmiddel zou in
een gewone flesch zich hebben verraden door
een afwüking in de kleur en den smaak, doch
zich minder manifesteeren In een oude flesch
Tokayer. die ook voor het slachtoffer iets onbe
kends moest zün.
De dokter kwam binnen, snoof even aan het
glas, en rei toen:
„Indische hennep of zoo iets, en nog wat.”
Dat verklaarde ineens meer. Pooley had het
verdoovlngamiddeltje dus uit Indlë meege
bracht. Het was de beruchte Indische hennep.
Bhang of Hashisch geheelen. Dit brengt iemand
aan het lachen en bet gillen in een staat van
nerveuze vroolükheid. waarna het slachtoffer
uitgeput In elkander zakt. Het was nu wel
duidelük. dat Pooley den Tokayerwün uitslui
tend gekocht had, omdat dere hem büzonder
geschikt leek voor zün misdadig doel.
Aanvankelük scheen het moeilük te ontraad
selen. hoe de drie uit dezelfde flesch hadden
kunnen drinken, maar een verder onderzoek
gaf ook hier de noodlge opheldering: het ver
doovingsmiddel was toegediend uit een klein
XVI in twüfel getrokken en zelfs nu nog zün
niet allen overtuigd, ofschoon, vooral door de
onlangs gepubliceerde grondige studies van
den Deenschen historicus Hans Roger Madoi,
het aantal der „croyants” in de laatste Jaren
aanmerkelük is toegenomen. k
De ..Haagsche Courant” wüdde onlangs eenl
ge kolommen aan de kwestie, evenals de „Haag,
sche Post”, de „Nieuwe Apeldoornsche Cou
rant”, de „Geldersche Bode” enz.
..Historia”. het eenigen tüd geleden nieuw
opgerichte maandblad voor geschiedenis, houdt
zich reeds van zün oprichting af met het
vraagstuk bezig.
In het laatste nummer publiceert de heer M.
G. Wildeman die algemeen doorgaat voor
een der beste Nederiandsche kenners dezer
„cause célébre” een artikel, waarin hü zegt,
na een studie van ruim 50 jaren inzake het
pro en contra in de dieptreurige zaak Louis
XVII. de geloofsbelüdenis van het orgaan La I
Légitlmité onvoorwaardelük te hebben onder
schreven.
Het lükt ons nuttig, deze geloofsgronden van
La Légitimité, om hun samenvattende waarde,
hier eens in het Nederlandsch te vertalen.
Zü luiden als volgt:
1) omdat Naundorff de persoonlüke herin
neringen had van den Dauphin. Twintig die
naren van Lodewük XVI. die den kroonprins
in zün jeugd hadden gekend, hebben zulks be
vestigd op grond van hun veelvuldige betrek
kingen met den zich noemenden ..Naundorff”,
in den loop der Jaren 1833, 34, 35, 36 en 40, en
zü hebben daarvan mondeling, schrlftelük.
notarieel en gerechtelük getuigeViis afgelegd.
2» omdat Naundorff dezelfde toevallige lid-
teekens had als de Dauphin; dezelfde inen-
ttngsteekensdezelfde oogen, haren, voorhoofd,
hetzelfde kuiltje in de kin. dezelfde borst, ge
heel hetzelfde uiterlük; de dubbele gelükenls
van gelaatstrekken, gebaren, gang, stem, van
beide huizen van Bourbon en van Oostenrük;
denzelfden stand van het gebit, dezelfde eigen
aardige rimpels om den hals; eenzelfde
van de natuur ontvangen vlek in den vorm van
een vliegende duif;
3) omdat Naundorff zelf ervan overtuigd
was, de Dauphin te zün. Hü heeft het bezit
dier overtuiging met de grootst mogelijke
nauwgezetheid bewezen:
al door zich te onderwerpen aan het onder
zoek van allen, die een eventueel bedrog zou
den hebben kunnen ontmaskeren: de vroegere
dienaren van Lodewük XVI. de hertogin van
Angoulême, de Fransche rechtbanken;
b) door de standvastige bevestf
identiteit, zonder ooit een enkele
noch tüdens de afschuwelükste ver^^^g en
de wreedste ellende, door die bevestiging ver
oorzaakt. noch in uren van vreugde of in den
meest vertrouwelljken omgang, zooals blükt uit
de brieven aan zün vrouw, die 60 jaar na «ün
dood zün uitgegeven.
41 omdat de regeerlngen van Pruisen, Frank-
rük en Nederland de overtuiging hebben gehad,
dat „Naundorff" werkelük Lodewffk XVII was.
Daarom: moet Naundorff Lodewük XVII zün.
ril’.J
