den dag can Met twee kameraadjes op avonturenreis draaksteken te beesel Een spionne r F 750. i H£T VERDWENEN ELFTAL ■HUI KALKOEN STREMT HET VERKEER MAANDAG 26 AUGUSTUS 1935 vorm De overdachte dankbetuiging Legendarische drakendooders Anna von Schuschniggi* Traditie te Beesel i Schietonderricht voor de rijpere jeugd r r Gevecht tusschen slang en spin ZEVENJAARLIJKSCH FEEST u ee er et I- le Ie De landelijke De moeder van den Oostenrijk- schen Bondskanselier Fantastisch begin en midden van haar levensbaan, die bly eindigde geschiktheid tot werken door 17 Dtf een omgeval met E* OKfl v*n Dana belde beenen of beide oogen Ol/ea doodelljken afloop X mUv«" een voet of een oog AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERUES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL Uit het antwoord bleek dat dit met allen het De Draak van Beesel, waar heden het zev enjaarlijkache drakenfeest getierd wordt tn. 5 I door Arthur Morrison VI DOOS MET ALLERLEI BROKSTUKKEN op •net (Wordt vervoiadj f I I ten-strijd-geschiedenissen i van wezen. Of men tilt daar den overwinnaar n n n bij levenslange geheels oni verllee van belde armen. dat?” zei hb. bet hotel te. een nieuwe! Wicke» v Alsoo was dees' juffrouw bleven Onbeschadight en in t leven, Daerom wlrt sy catholUk En het gansche coninckrUk. vreugde inderdaad dochter van mijnheer Delmonte verpleegde de kindertjes en deze hadden een prachtig tehuis. Dit was de geschiedenis van mijnheer Del monte Piet en Wletje gingen pu met de kindertjes spelen en de stuurman kreeg een prachtig gewaad om aan te trekken Sjonge, wat zag hjj er nu mooi uit. iemand zoowat een kaartje voor Uinden heeft phui late m et V U a. din was van een graaf, die de vertrouwensman was van de hoogste militaire kringen, slaagde de Fransche spionnagedlenst erin. Sonja voor zich te winnen. ZU slaagde er bovenmate ver dienstelijk in om het haar aangeboren splo- nagetalent te exploiteeren Haar diensten voor de Entente gedurende den oorlog werden zoo buitengewoon hoog gehonoreerd, dat zij schat rijk werd. Het hoogtepunt van haar fantasti sche loopbaan vormde echter haar huwelijk met een der rijkste mannen van Zuid-Amerlka, Ollvlera uit Rio de Janeiro. Sonja Menschnlko- wa was nu verstandig genoeg om haar spio- nagebedrijf niet langer voort te zetten. Natuur lijk speelde zij in Rio de Janeiro een leidende maatschappelijke rol. Een zware ziekte heeft een einde gemaakt aan haar leven. Zij was nog geen 40 jaar oud. Kort voor haar dood heeft zij haar herinneringen gedicteerd en deze sul len weldra in druk verschijnen. Men verwacht opzienbarende onthullingen over haar leven als spionne en lieht in tal van zaken, die thans nog duister zijn. de heeft llchaams p1 jUt tandelUk milieu veranderen deze dra- - - -1 noodzakelijkerwijze Zwitserland wiens lag. Hij door Van opvatting, dat uitstalling in een etalage waarvoor het beest bestemd was niet de beste weg was om het ver in de wereld te bren gen. klom een meterhooge kalkoen uit een mand in een delicatesaenwinkel in New Jersey en schommelde de straat op. Zijn statige gang leverde een verkeersstremming in de drukke straat on en de eigenaars van den kalkoen, wier aandacht weM' getrokken door het getoeter van wanhopige automobilisten, keken naar bulten en ontdekten hun kalkoen midden op straat. Het hoen werd bij een vlerk gegrepen en we derom den winkel binnengebracht, doch toen kwam men tot de ontdekking, dat de vogel te groot was voor de etalage. De kalkoen mocht dien nacht vrij in den winkel rondloopen Den volgenden dag werd er in de etalage ruimte gemaakt. Te Chalons-sur-Marne heeft men besloten verplichte schietoefeningen in te voeren voor alle jongens van 18 jaar en ouder. De gewes- telijke raad heeft dit besluit in de volgende re solutie neergelegd: Overwegende, dat het nuttig is maatregelen te nemen tegen eenlge gebeur lijkheid door lichamelijke oefening te geven aan jongelieden, besluit de gewestelijke raad van Chalons, dat alle jongelieden van 18 jaar tot aan X oogenblik van hun militairen dienst, verplicht zullen zijn zich bij de naaste schlet- club aan te sluiten voor practlache doeleinden Een oudere leider zal aanwezig zijn om hun de eerste militaire oefeningen te leeren. ^ot de indrukwekkende overleveringen, die I in het Llmburgsche landschap nog zoo' talrijk zjjn, behoort voorzeker het om de zeven ja ren wederkeerend „draaksteken” te Beesel. dat vermoedelijk zijn aanleiding vindt in de bekende legende omtrent Sint Georgius of Sint Joris, die een monster, dat een konings dochter als prooi had opgevorderd, wist te dóórsteken en zoodoende de vrijheid hergaf aan de prinses met het gevolg, dat zij zich tot den godsdienst van haar redder bekeerde: Deze liet hij kostbaar meublleeren en In- stalleeren en hier sleet hij zijn verder leven. Zijn dochtertje groeide op en toen zij ouder werd vond zjj het leven hier niet meer zoo aantrekkelijk Haar vader had zijn bedien den er op uitgestuurd om verschillende wee» zen op te zoeken, die nu een liefderijk ont haal vonden en Paulette, zoo heette de In Bronx ontdekte een vrouw een slang In haar huls, die met den kop was verward in een buitengewoon stevig sptnneweb. ZU riep een buurman, die de grapte zwarte spin en de 20 c.M. lange ringslang naar bulten werkte. Hier hebben den. heelen dag tal van menschen staan kijken, hoe de spin een dikken draad om den kop van de slang weefde, terwijl de slang al zwakker en zwakker werd. De spin was duide lijk aan de winnende hand. Toen de slang het bijna begaf kwam een lid van de dierenbescher ming een eind aan den strijd maken. s grossier in koloniale waren, Breebaart. was erg rijk en erg precies en rookte den geval was. dag van *s morgens vroeg tot De kwaliteit der sigaren, die De Oostenrijksche bondskanselier Dr. Kurt von Schuschnlgg. het vorig jaar zeer geschokt door den gewelddadigen dood van Dollfuas en pas kortgeleden zoo zwaar getroffen door het verlies van zjjn gade bij het vreeseltjke auto- ongeluk. is thans opnieuw door een diepe smart getroffen. Zjjn moeder, Frau Anna von Schuschnlgg. aan wie hU met innige liefde was gehecht, is na een lange en smartelijke ziekte in den ouderdom van 64 jaren overleden. Het lot spaart den bondskanselier in geen enkel op zicht. De goede Schuschnlgg, in Weenen be kend om Zijn keurig verzorgd ulterlijk, is In de laatste weken geheel grijs geworden. Velen zullen met hem mede lljdea b(j dik nieuwe smartelijke verlies Frau Anna von Bchuachnlgg leed al langen tijd aan een kwaadaardige nierziekte, die ten slotte een opname in een ziekenhuis nocdzake- lük maakte. De moeder van den kanselier werd opgenomen in de Weensche kliniek van Prof. Dr Jagic en met groote zorg verpleegd. De tragische dood van haar schoondochter werd haar eerst twee dagen nadat het ongeluk ge beurd was, terwijl er een verbetering in haar toestand was ingetreden, op voorzichtige wijze meegedeeld, want er bestond vrees, dat de psy chische schok haar al te zeer zou aangrijpen. In de laatste weken echter was de toestand van de patiënte zeer verergerd en bet werd duidelijk, dat dokterskennls en opofferende ver pleging hier niet meer konden baten. Prau Anna von Schuschnlgg bleef tot in haar laat ste oogenblikken bu volle bewustzijn Op haar verzoek Werden haar reeds een week geleden door haar biechtvader. Lector P Josef van het Capuctjnenklooster te Innsbrück. de H.H. Sa cramenten der Stervenden toegediend. Bij het sterven waren tegenwoordig de bonds kanselier. zijn vader GenerasU-majoor von Schuschnlgg. en zijn broeder Dr. Artur von Schuschnlgg. Verder de broer van de overle dene, Prof. Wopfner. Prof. Jagic had zijn ver lof tien dagen onderbroken, om de stervende te kunnen bijstaan Prau Anna von Schuschnlgg stamde uit de oude Ttroolscbe patriciërsfamilie Wopfner en was In den echt verbonden met Generaal-ma joor von Schuschnlgg, een huwelijk, dat zeer gelukkig werd genoemd Haar broeder K pro fessor aan de unlversltelt van Innsbrück. ZU schonk het leven aan twee zoons, waarvan er een zou worden geroepen tot de hooge waar digheid van bondskanselier. Te Innsbrück stond tij hoog in eere, niet het minst om haar uitge- bretden phllantroplschen en charitatieven ar beid, maar vooral om haar innig goed karak ter. De begrafenis zal op zeer eenvoudige wUze geschieden. De bondskanselier heeft verzocht alle geld, dat men "eventueel voor bloemen sou willen besteden, beschikbaar te stellen voor liefdadige doeleinden. Zoo meldt het oude lied, dat nog heden bij dc zevenjaarlijksche plechtigheid te Beesel wordt gezongen. Die plechtigheden worden dit Jaar weer gehouden, n.l. heden, 26 Augus tus. Sint Joris is inmiddels niet de eenlge le gendarische held, die zegevierend uit den strijd met een draak te voorschijn trad. In de oude sagenwereld is de draak een veel voorkomend requisiet, waaromtrent we eigenlijk niet zoo bijster goed ingelicht zijn. heelen 's avonds laat, mijnheer Breebaart rookte, was echter van dien aard, dat zelfs s'n jongste bediende er den neus voor optrok. Het zal dus niemand verwonderen, dat. toen als contra-beleefdheid op de nieuwjaarswen- schen van het kantoorpersoneel. aan ieder een kistje sigaren namens den patroon werd over handigd. de vreugde niet bijster groot was Het leek dat personeel uitgesloten, dat de patroon een beter merk aan z'n ondergeschikten zou geven, dan hij zelf gewoon was te rooken. De procuratiehouder zette z'n kistje dan ook achter in een la van z'n bureau; de boekhou der zette het boven op de kast, de eerste klerk stiet het naar het uiterste puntje van s'n schrijftafel. Alleen de jongste bediende nam s'n cadeau mee naar huls. Aangeaien daar ech ter steeds een kistje stond, gevuld met een uit stekend merk sigaren van z'n vader, liet ook hij het kistje van z'n patroon onaangeroerd De stemming onder het personeel van mijn heer Breebaart stond op laag peil, omdat allen bovendien het vorig jaar een heel aardige at tentie in contanten van hem hadden ontvan gen. En nu? Die ongenietbare sigaren, waarvan de tabak wie weet waar gegroeid was. maar zeker niet op de geurige velden van Havana. Een paar weken later prijkte in het plaatseltjg dagblad onder: Stadsnieuws. de mededeeling. dat een der meest geziene burgers en kooplie den der gemeente, de heer B .men” had verzocht den naam niet voluit ie noemen binnenkort z’n zeventigsten verjaardag hoopte te vieren. Familie vrienden en kennissen, verve- niglngen en zakenrelaties zouden ongetwijfeld niet nalaten dien dag tot een onvergetelUken feestdag voor den bescheiden jubilaris te maken. Zoo luidde het bericht in het (MatselUk dag blad. dat natuurlijk ook door hét kantoorper soneel van den aanstaanden Jubilaris, den heer Breebaart. werd gelezen. en dat tot elkaar zei „We moeten natuurlijk den ouwe wat geven." De eerste klerk had dan ook al voorgeeteld dat leder een geldelijke bijdrage zou storten toen de boekhouder dit voorstel van de hand wees en zelde: „Wie van jullie heeft z'n nieuwjaarsgeschenk nog ongeschonden in zn bezit?” Na verloop van jaren vestigde hij zich te Cairo als tapijtenhandelaar Daar was hij getrouwd, kreeg een dochtertje en maakte goede zaken. Helaas stierf zijn vrouw aan den beet van een venijnig Insect. Gebroken door verdriet deed hij zijn zaken aan den kant en trok met zijn dochtertje de bergen In. waar hii zich in de rotsen een aantal zalen liet uithouwen. sche vierkante jas. een lichte bA en op zichtige molières met gespen Waar een boord had moeten zitten zat een blauwe zijden das, en in zijn hand droeg hU een bruin pakje. Het was iemand, die zich vermomd had. daar hoefde men geen oogenblik aam te twijfelen, maar het kostte mr. Crook toch weinig moeite om in die vermomming Lyman W Merrick uit Merrick’s Ville Pennsylvania te ontdekken „Hallo!” riep Crook. „Geluk? Heelemaal niet. Niet het minste geluk Maar waarom heb Je Je zon toegetakeld?” „Dat is mijn vermomming,” antwoordde Merrick met renlgen trots, „fijn idee hé? Zou ik ook zeggen. Ik heb het eerst met een rooden baard geprobeerd, dien had Ik bij een hande laar in feestartikelen gekocht op Covent Gar den. Maar ik hield X niet uit van de pijn, en ik ben onmlddelliik een hotel ingeloopen, waar tk me met heet water dat smerige ding van het gezicht heb getrokken. Het was de nieuwste vinding, zeiden ze, maar die kan me gestoten worden. MU krijgen ze er niet meer voor. Maar ga je met ons dineeren? Ja toch zeker! Roep maar even een taxi aan. Daarin leg ik mijn vermomming steeds weer af." Ze hadden spoedig een auto gevonden, en mr. Merrick zat nog te genieten van zijn spitvoa- cllge vermomming „Dat geeft nog heel wat moeiiukbeden, om in soon deftig hotel een paaser.de vermomming te vinden, en niet door den eersten den besten kellner ontdekt te worden. Als je telkens als de een of andere boef in en uit loopt, trek je maar onnoodlg de aandacht, In al die opzichtige het wakkere schuttersgilde J3t. Joris’*, de boeiende legende uit de oudheid opvoeren, en wel, wat distinctie en cachet niet weinig ver hoogt, in de omgeving van het historisch kas teel ..Nieuwenbroek”, die tot een practisch ult- voeringsterreln is geïmproviseerd. Het prach tige. adellijk goed van het aanzienlijk geslacht von Splintervon Ruys-Nieuwenbroeck, waar men pog een pré-hlstorlschen cultus vermoedt, waar reeds in de jaren 1300 verschillende hof rechters zetelden, de heerlijke huizing met haar entrée van majestueus geboomte, haar fraaie ingangspoort, waarop het wapen der familie Ruys nog troont, het monumentale gebouw met zijn typische trapgevelconstructie en deftige singelgrachten, riante ligging, schitterend bloe- mengewaad, overvloedig struweel van groen. Kon de uitvoering dus wel meer „ridder matig” geschieden dan hier, waar de geheele entourage nog is omweven van een ridderlijk waas? Ten slotte wijkt ook het motief der vertoo- nlng niet bijzonder af van dat te Flirt in Beieren, waaraan eertijds een zoo groote repu tatie verbonden was Te Fürt doopen de boerin nen doeken In het bloed van den draak en ze stoppen ze daarna In de velden tot gedijen van het vlaszaad. Zoo is dan, als we ons niet verglasen. Beesel nog de eenlge plaats in geheel Europa (behalve een paar ongenoemde plaatsen, als tenminste het gebruik er nog bestaat), waar de hoogst merkwaardige drakenhistorie let wel, ik be doel speciaal .het draaksteken” in zjjn oor spronkelijk historische, tradltioneele en folklo ristische beteekenis in kleuren en geuren, als een Survival der heldenfiguur St. Georgius, door het St. Joris- en St. Sebastlaansgllde den volke nog wordt vertoond, de eenlge plaats, waar bet primitief gebeuren in zijn geheel tot uiting, tot uitbeelding komt, en de motieven verwerkelijkt worden, als In deze onze draken studie gedétallleerd. Temeer nog is dat stre ven zoo loffelijk, omdat Ter Gouw zegt: „Thans is de herinnering aan den Sint en zijn spel bijna overal verdwenen”. Wat blijkt tenslotte na deze beschouwing over de oer-oude drakenhistorie? Wat is er in Europa van deze schoone, treffende, zooveel besproken en beschreven legendarische ver- tooning ten slotte overgebleven? Waar kan het hlstorie-mlnnende volk, dat behoefte gevoelt aan de weergave van de heer lijke oude reden en gewoonten onzer voor vaderen, van de heldhaftige figuur van een St. Georgius. St. Gregorius of St. Joris, nog een vertegenwoordiger bewonderen? Nergens meer, dan in het eenvoudige, landelijke, Lim- burgsche plaatsje Beesel. Deze bekentente moet voor ons volk zijn als een openbaring van spontanen eerbied. Een bescheiden, maar lief lijk Limburgsch landschap. dat nog permanent (alle zeven jaren) hiermede vertolkt de his torie der eeuwen, door zijn folklorisehen inslag, rijn eenvoud en hartelijkheid van volksaard, zijn eendracht en samenwerking, torenhoog uitstekend boven het vaak bedenkelijk vermo- dernlseerd gedoe en geflirt van de groot-we- reldsche brouha; dat elke zeven Jaren op schit terende wijze het record slaat in de van tijd tot tijd nog eens, maar heel zwakjes opsmeu- lend voorvaderlijke gebruiken in onze kwasi, „villes lumlères". Hulde, driewerf hulde! Ook dit Jaar weer, en wel op kermismaandag 26 Augustus, zal Beesel. door het initiatief van „Wat was dat voor spoor?” „Nou. zooals u weet, kwamen ze tot de ont dekking. dat Izaacs die aanvankelijk voor het verloate slachtoffer door moest gaan, een even grtote schurk was als zij zelf Alle effecten, die sjj hadden willen ontvreemden, waren inderdaad reeds gestolen. Nu begon de politie dat zaakje wat verdef uit te werken. Het bleek, dat Isaacs een heelen handel op touw had gezet in ge stolen effecten en juweelen. Hij was de grootste heler van Londen. Ze begonnen overal naspo- ringen te do*n. met behulp van een in hun dienst zijnden handlanger, een aoog'giaaniden pieper die hun de namen wist op te geven van de voornaamste klanten, die Isaacs be- sochten, en anderen, waarvan hjj de namen niet kende, wtat hU aan te dulden, door een typeerend signalement, of de plaats waar men hen vermoedelijk vinden kon. Een van hen was reling in de onderwereld, en detective vond dat zijn omschrijving verdacht veel overeen kwam, met het signalement van Pritchard HU stelde zich dus met Southamp ton in verbinding, en vandaar stuurde men hem een fotografie van Pritchard, die men ergens had weten op te dtepen. Toen zjj deze aan non spion lieten zien, herkende hij onmiddelljjk den door hem opgegeven klant van Izstecs „Hé, nou dat ziet er goed uit. Maar voor- loopig zijn ze niet veel verder gekomen. De politie wil niet zeggen, wat me»; van plan ia. Ze zijn zeker bang, dat ik hun spelletje Md bederven.” vier flesschen Tokayer had gekocht. Orook wist natuurlijk op geen stukken na, of de wijn firma elgftilUk in Londen thuis hoorde maar hU vond, dat hem voor het oogenblik niets beters te dpen over bleef, dan üverig navra- gingen te doen bu alle mogelUke groothande laren in wjjn. Het spreekt van zelf, dat ditmaal bet handelsadresboek hem uitstekend te pas kwam. Hjj maakte een lijst op en zette zich blUmoedlg aan een tamelijk vervel'nd karweitje. De geheele eerste dag ging nagenoeg verloren met vruchtclooze nasporingen, naar den verkeerden mr. Smith, want het bleek dat een der eerste firma’s waar hU zich vervoegde, inderdaad een Smith in dienst had. Toen Crook den be- wusten reiziger eindelijk na enkele uren had opgeduikeld, bleek hu rijn hantfcn op een leege plek te hebben geslagen want de arme man was niet alleen absoluut onbekend met Southampton, maar had nog nooit van zijn leven Tokayer wijn gezien. Toen kwam het Crook eenigszins waarschijn- lük voor, dat er nog meer wunreizlgers be stonden die luisterden naar den naam Smith, en hij besefte nu pas, in welk een onontwarbaat kluwen hij zich had gewerkt. HU eindigde dezen eersten dag In de wacht kamer van Euston Station en was juist van plan het station te verlaten toen Iemand hem bU den arm greep. „Wel. en hebt u nogal geluk met het oog van Goona?” vroeg een stem vlak aan zUn oor. De spreker was een tamelUk groot man. In een zonderlinge combinatie van vreemde kleeren. HU droeg een hoogen grijzen hoed, een oudeiwel- boven het menscbelüke uit en laat hem b.v. een reut, zUn. of men past hem aan bU dezelfde at mosfeer en vergrooft daardoor natuurlijker wijze ook de strijd methode Een huzaar als drakendooder heeft nog eenlge overeenkomst met den ridder, maar een met 'n bUl gewapende boer, een koe- of schaapherder met graven knuppel of zelfs met steenen als eenlg wapen, burgers, die het monster slechte met behulp van een spiegel, of slaapdrank overwinnen kunnen, en boeren, die het ondier in den rook lan een tot dit doel aangelegd vuur verstikken, neen, zulke drakenbestrUders laten hun helden- afkomst nauwelUks doorschemeren. Het zUn in dit milieu niet meer de strUdmetbode. de moed en de heldhaftige houding, welke interesseeren en imponeeren. maar alleen het feit, dat het afschuwelijk monster op een andere wijze werdt onschadelUk gemaakt. Is het dus won der, dat daardoor de echte strijders en de juiste strüdwUze zoo sterk op den achtergrond tre den. dat zU somwUlen niet eens meer vermeld worden, of dat in andere gevallen de loop van het drakengevecht voor den overwin naar met een tragisch einde besluit? Vaak wordt bericht, dat in Venetië draken gevechten bestaan; evenals bU andere de- monen-gevechten worden gewUde kogels tot het neerleggen van het ondier aanbevolen. In- plaate van den mensch als kampvechter, ver schijnt in de Zwlteersche drakenstrUd-sagen soms een witte stier, die den draak doodt maar dan zelf aan zUn wonden bezwijkt. Dit 'herin nert aan het drakengevecht, waarvan ons Saxo, bijgenaamd „Grammaticus”, verhaalt, waarbU de held, in een ossenhuid gekleed. verachUnt. Het motief van het draken dooden door een walglUke spijs komt reeds in den bUbel voor In dezen voornoemden landelUken drakenstrijd zün het een vergiftigd kalf, ongebluschte kalk in een kalfsvel genaaid, of een dood schaap, lil welks bulk men spitse weerhaken verbergt, welke den dood van het ondier veroorzaken. Ook dit soort van draken-overwinning schUnt van burgerlUk-boeren afkomst te zUn. en plaatst rich dus naast de andere, boven aangehaalde wijze van niet heldhaftige drakenbestrijdlng. Deze landelUke gebruiken hadden eens plaats bü de boeren van Noord-FrankrUk. bü den het wel door geestkracht, door gebed en het toonen van het kruis neergelegd. BU Füssen heeft de H. Mangold den draak, die hem den weg ver sperde. overwonnen Op andere plaatsen wor den als drakenbestrijders vereerd: de H. Adel- bisschop van Mets (om het jaar 400. een sgende. in 1506 uitgegeven); bisschop Lu pus von Seus (t 623); de Algku-Apostel Magnus <»ste eeuw)bisschop Narzlss van Gorona (ge marteld in 306; door Ulrich Apt met draken afgeschilderd)de H.H. Godehard. Servan. Nl- eolaas Procop. Clemens. In Frankrijk: Urgin. Annel en Romain. ZU allen leggen den draak beer, welker symbolische beteekenis de meeste legenden verdonkeren, deels door gebed, deels door werkelUken strUd. en zU vinden In St. Margaretha. wier legende laat na die van SL Georgius werd geopenbaard, een vrouwelUke weerga. Vermeld zU hier ook nog de ridder- heilige drakenbestrUder Goeon, wiens helden daad Schiller In een ballade verheeriUkte. evenals ook het feit, dat Christus ,Jn de le unde” als drakendooder verschUnt. HU zal eenmaal den draak vormigen antichrist in u Pritchard achterna? Kunt u betere resultaten meedeelen dan ik?” Merrick schudde ontkennend" het hoofd. „Nee,” zet hU. „jammer genoeg niet, ik moet eerlijk toegeven dat alles wat tot heden gedaan is. door de politie werd gedaan ZU hebben het spoor van Pritchard in Londen gevonden, of meenen in leder geval het gevonden te hebben.”’ „Zoo, dat is nieuws voor mU, vertelt u mij daar eens meer van." „Nou, ze hebben heel wat activiteit ontplooid. Het schUnt. dat de moordenaar, op den avond van den moord, de wijk heeft genomen door de velden. Er was in Southampton nergens een spoor van hem te vinden. Maar na heel wat mislukkingen, zUn ze tot de ontdekking geko men, dat iemand in Shawford. een klein stationnetje, zoowat tien kilometer buiten Southampton genomen HU was in den vroegen morgen reeds het station gekomen, en had Shawford verlaten, met den trein van 6 32. Wat hU in- tuaachen gedaan heeft, is nog met bekend, maar het staat vast, dat hU nergens een kamer heeft genomen, zoodat het er wel naar uitziet, da hU den heelen nacht buiten is geweest. Dat was alles wat ze aanvankelUk te weten zUn gekomen NatuurlUk worden alle haven steden trouw bewaakt Maar ons klein avon tuur met Wide James en Rob. of Pooley zoo ala hU op de Rajapur genoemd werd, heeft Wickes nog ren anderen meevaller bezorgd. HU meent hierdoor een nieuw spoor te hebben gevonden. Maar voorloopig sUn aa toch met veel verder gekomen, en ik ook niet.’ Het leven van spionnen is ruk aan avontuur en afwisseling, maar in den regel neemt bet geen vroolijk eind. De geschiedenis van Mats Hart is bereids klassiek geworden. Een ganache serie andere vrouwelUke spionnen eindigen met kogel, strop of kerkerstraf. Onlangs nog onder ging de in Frankrijk veroordeelde Lydia Stahl haar droevig lot. Het leven en de daden van Sonja Menschnl- kowa vormen een uitzondering op dezen regel Zeer zeker werd ook haar leven door gevaren bedreigd, doch het eindigde temidden van ge neugten van een niet alleen zeer gelukkige, doch tevens zeer kleurrUke echtverbintenis Het begin en het midden van haar levensbaan is echter fantastisch genoeg. ZU stamt van een Russische Nihlllstenfamille Zoowel haar vader als haar moeder werden ter dood ge bracht ZU hadden aan een aantal bloedige aanslagen deelgenomen, bU enkele alleen aan de voorbereidingen, bU andere weer aan de uit voering zélf. Als nauwelUks negen-Jarlg meisje kwam Sonja tn Warschau, waar zU in een bak kerswinkel werd aangesteld en kon wonen. Hier ontwikkelde zU reeds haar talenten van luisteren en bespionneeren De bakkerswinkel lag in de buurt van een politiewacht en de po- litiemenschen waren gewoon hun bakkerswaren uit den bakkerswinkel te laten komen, waar Sonja bediende, vooral de polltie-agenten, die nachtdienst hadden Daar zU geen acht sloegen op het kleine meisje, spraken zU vrU uit over hun dienst-orders, over hun successen en mis lukkingen. Sonja had echter den band met de nihilisten, die met haar ouders bevriend geweest waren, niet verbroken. Tengevolge daarvan deelde zU alles, wat zU door dit luisteren te hooren kreeg, aan haar vrienden mee. zoodat deze weldra precies wisten wat de politie tegen de leden der organisatie in het schild voerde en welke voorzorgsmaatregelen men wilde nemen om de naar Warschau komende hooge militaire auto riteiten of de leden van het KeiaerlUk Huis tegen nihilistische aanslagen te beveiligen. De nihilisten maakten de voorzorgsmaatregelen der politie onschadelUk. zoodat een aantal aanzienlUke personen aan hun aanslagen ten offer vielen. Voordat de politie van Warschau de kleine Sonja kon arresteeren, wist zU te ont vluchten. Tenslotte was men toch acht op haar gaan slaan en men lette op haar gedragingen. Waar zU in den tusschentUd geweest was, bleef onbekend BU het begin van den oorlog dook zU plotseling in ParUs op. ZU was opge groeid tot een beeldschoon meisje en viel niet alleen door haar schoonheid, doch tevens door hare intelligentie overal op. Daar zU de vrten- A T T p A Q 1AJ 1\J T7 ’C op dit blad zijn Ingevolge de verzekerlngsvoorwaarden tegen «I ,1^, /A I v 61» O ongevallen verzekerd voor een der volgende oltkeerlngen Ha het avontuur, waaruit duldeUJk was ge- Vorden, dat het mysterie rond de magnum van ®r. Pooley niets had uit te staan met den kermisten diamant, verloren Harvey Crook <sn ^r, Merrick ge ruimen tUd met hun vruchte- pogingen. Harvey Crook keerde terug naar “oiithampton. en verspilde daar enkele dagen. *n nuttelooze achtervolging, van mogelUke y^Pers HU werd weer braaf geholoen door Oymons Mr. Merrick ging ook naar Southamp- maar dat duurde korter. ZUn doel was, weten, hoever de politie gevorderd was arrestatie van Pritchard, den moor- van zUn ouden vriend mr. Clifton _"roc* verliet Southampton en ging weer y*r landen terug met de vaste bedoeling om J*™1, op te sporen, <»en reiziger in wUnen, o«tzU voor zichzelf, hetaU voor zUn patroon. Jfu hreren." hernam de boekhouder, „laten we dan eenvoudig die stinkstokken aan den schenker terugschenken. H U rookt ze ten minste.” Allen stemden met dit voorstel in. Toen de zeventigste ver- jaardag van den heer Breebaart i daar was, prijkte j op de groote ta- fel naast de an- j dere gescte-nk^Lj een viertal5op'"l. kaar gestapelde kistjes sigaren, ieder kistje voorzien met den naam van den gever. Grinnekend bekeek de jarige de gaven van z*n trouwe medewerkers HU zei echter niets, maar Inviteerde hen allen 's middags op de thee. D- was echter heel wat meer, heel wat anders dan thee, veel meer dan de heeren van hun patroon verwacht hadden De eene toast volgde op den anderen. ElndelUk nam wethouder van Vulpen onder ademlooze stilte het wodïd en sprak: „Vrienden, ik gevoel mU gedrongen een dronk uit te brengen op het personeel van den jubi laris Het ligt niet op m U n weg hun verdien sten als trouwe medewerkers van hun vereer-, den patroon in 't licht te stellen. In mijn hoe-* danigheid echter van lid van het burgerlUk armbestuur, moet ik hun mUn hartelUken dank betuigen, daar nujn hooggeachte vriend Bree baart zich zeker niet vergist zal hebben in de onderstelling, dat de enveloppe» met Inhoed. □Ie op den bodem lagen der kistjes sigaren, die zu op dezen gedenk waardlgen dag aan bun pa troon ten gesebenke hebben gegeven, voor onie noodlijdende medeburgers, voor onze hongeren de kinderen bestemd waren. Op uwe gezond heid. mune heeren. op uwe edelmoedigheid le dig ik dit glas, zooals gU uwe beurzen geledigd hebt voor uwe behoeftige medemenschen I Den volgenden dag stond in het plaatseluk dagblad de volgende rekening en verantwoor ding te leien van het burgerlUk armbestuur: Ontvangen van den procuratiehouder B - 150.van den boekhouder N.... 100. van den klerk K.... ?5; van den bediende V.... 50 In totaal 300. Allen mllden gevers hartelUk dank!!!" Siegfried, Dit rich van Born, Tristan, Frotho en Fridler zUn b v. allen draken-overwinnaars, en volgens de Wllklndsage draagt Wittich op helm en zadel, wapenrok en vaan het draken beeld als symbool van zUn moed en ridder- krscht. Vele dezer sagen werden gelocaliseerd, b.v Siegfried's drakengevecht in Bohemen, Gantram en Waltram in Zwitserland en Beie ren. waarbU meestal de zaak zoo werd voor gesteld, dat de een der twee broeders den anderen uit nood uit de kaken of zelfs uit den buik van het monster bevrijdt. Uit dit beginsel nu ontstaan dan lokaal- ragen met onbekende zelfs ongenoemde rld- derlUke drakenbevechters als helden. Deze locaalsagen knoopen zich vaak vast aan kro- kodilhuiden die door kruisvaarders of handels- lleden als curiosa aan kerken, raadhuizen of aanzienlUke personen geschonken werden, zoo- als ook over het algemeen juist de kruistochten aan het drakengeloof nieuw leven hebben in gegeven. (B.v. bekendheid met oostersebe dra kensagen, fantastische verbooging van zelf geziene dieren als krokodillen, vliegende hage dissen. enz.). BU deze ongetwUfeld naar het voorbeeld der oudheid gevormde ridderlUke drakengevechten komen nu de christelUke legenden van den strUd met de ondieren, welke allereerst den kamp van den heilige met den booze, de overwinning van het christendom op het heidendom moeten symboliseeren, in haar vorm en wezen toch tal rijke trekken aan de ridderlUke drakengevech ten ontleenen. De aartsengel Mlchaèl speelt onder ben niet de beduidende rol, welke wU van hem als aan- •poorder verwachten moesten. HU is overwoe kerd en verdrongen door locale heiligen en lie- velingspatronen. onder wie de H Georgius op de eerste plaats staat. Het drakengevecht van St. Georg is een literarische nieuwe vorm oer tweede eeuw, verwerkt naar het voorbeeld van andere oud-christelUke drakendooders, zoo als ConstantUo. Theodurus en Demitrius, wier daden naar een formulier door Grieksche ha giografen op den groeten martelaar Georgius werden overgedragen, en door den Byzantun- achen kunst-cultuurgang. waarin ze sinds de 12de eeuw werden vervaardigd, zich naar Mid- del-Europa verspreidden (vergl. hier en daar de muurfresco’s met Gregorius’ drakengevecht sinds 1300). Zoo bestaat uit den geestelUken bestrijder van het heidendom, wiens aanval op Apollo (die den draak Python versloeg) Diocletlaan met zijn onthoofding weer goed maakte, de ndöerlUke drakenbestrljder. dien de ..Legenda aurea” populair maakt. St. Georgius’ kapellen en beelden getuigen van weelderig woekerende lokale legenden, vooral In veel Dultsche gewesten In Zwitserland vertegenwoordigt de H. Beatus. wiens kluizenaarshol het Thunermeer lag, de rol van drakenbestrUder. HU heeft weliswaar ongedierte niet door llchaams-, maar Htda, waar St. Georgius begraven ligt, ver staan. Dat in den tUd der protestanten vaak 8t Georgiusbeelden voor Christus, die „den kop der slang vertrapte", werden gehouden, er langt in dit verband een verhoogde beteekenis. kleeren. Van een baard moet ik ook niets meer hebben. Want, wanneer zie je nou elgenlUk iemand met een rooden baard? Alleen op bet tconeel of in een vennonimiug. Wie van nature een rooden baard heeft, doet alle moeite om dat ding zoo goed mogelUk te ver bergen. Daarom dacht ik: ik zal er maar een* als een echte mUnheer uitzien. Bnap je?” HU deed bet bruine pakje open, en er kwam een keurige lichte overcoa*. en fantasie hoed te voorachUn.-HU deed de lichte overcoat over de gekierde jas aan, en knoopte deze toe. Stak den grUzcn hoed In zUn zak ornent den fantasie hoed weer in zUn model, want die was in het pakje leelUk in dc verdrukking gekomen, en plantte hem op zUn hoofd. Toen wendde hU zich triomfantelUk tot Orook. „Hoe staat me „Denk je dat er één kellner in die mU nu herkent? Het bruine papier en dien hoed :aat Ik tan de zorpen van den chauffeur over Je zou niet zeggen, cat ik n vermomming aan heb. hé?” Crook moest hard vechten, tegen de beko ring om zUn besten vriend niet eerlUk te be kennen, dat er van vermomming niet veel sprake was geweest. Maar hu wilde Merrlck's niet bederven, en zei dus. dat er weinigen zouden zUn, die mr. M. Merrick sou herkennen. Toen begon ook hU naar nieuws te informeeren. „Ik heb u al gezegd, dat ik weinig geluk heb gehad,” zei Orook. „Ik begin zoon beetje te wanhopen. Ik geloof, dat Ik al mUn tUd maar aan het vermorsen ben. Maar waarom hebt u zich elgenlUk in deze vermomming gestoken? Kit Wie rooden baard heeft

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1935 | | pagina 7